Uwarunkowania realizacji - Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa ...

Choroba niedokrwienna serca
Choroba niedokrwienna serca należy do chorób, których ryzyko narasta z wiekiem i
po 65. roku życia cierpi na nią około 30% populacji. Inaczej niż w młodszych grupach
wiekowych, gdzie czynnikiem ryzyka jest płeć męska, wśród starszych chorych mniej więcej
połowę chorujących stanowią kobiety. Do najważniejszych czynników ryzyka choroby
niedokrwiennej w starości należą nadciśnienie i cukrzyca ( 15 ).
Trudności diagnostyczne wynikają z innej niż u młodszych chorych specyfiki
objawów. Częstość występowania typowych bólów dławicowych maleje z wiekiem. Bóle o
nietypowej lokalizacji na przykład w okolicy barku mogą nie być kojarzone z deficytem tlenu
i chorobą niedokrwienną – są czasem interpretowane jako następstwo choroby
zwyrodnieniowej stawów i niewłaściwie leczone. Z wiekiem zwiększa się również częstość
występowania objawów atypowych - dyskomfort zamostkowy przypisywany być może
zmianom w przewodzie pokarmowym (choroba refluksowa). Do innych częstych u chorych
starszych objawów atypowych należą uczucie zmęczenia, osłabienia i zawroty głowy
towarzyszące wysiłkowi oraz upadki, omdlenia i zaburzenia świadomości związane z
wysiłkiem czy nawet nasilenie objawów niewydolności serca. Znaczny stopień niesprawności
chorych z chorobą niedokrwienna serca wynika przede wszystkim z nietolerancji wysiłku.
W diagnostyce choroby niedokrwiennej serca bez względu na wiek najważniejszy jest
prawidłowo zebrany wywiad. Jednak wobec dużej częstości objawów atypowych oraz
współwystępowania u tych chorych zaburzeń funkcji poznawczych szczególnego znaczenia
nabiera monitorowanie zapisu EKG.
Przewlekła obturacyjna choroba płuc
Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest wynikiem obecności
zanieczyszczeń w powietrzu oddechowym aktywujących mechanizmy obronne układu
oddechowego. Podstawową jej przyczyna jest palenie tytoniu (90% przypadków), ale może
też być związana z zanieczyszczeniem powietrza czy narażeniem zawodowym.
Obturację ocenia się badaniem spirometrycznym. Badanie to wymaga współpracy
chorego. Trudno jest je wykonać u chorych z zaburzeniami funkcji poznawczych. Co więcej,
wielu chorych starszych nie jest w stanie wykonać go prawidłowo pomimo braku tych
zaburzeń. Na to wszystko nakłada brak wartości referencyjnych dla najstarszych grup
wiekowych – czyli wartości określonych jako punkty odniesienia dla osób zdrowych.
Wszystko to wskazuje na często znaczne trudności diagnostyczne.
46