ChoenTawan_Vajiramedhi.pdf

More documents

Recommendations

Info

3 องคุลิมาล จากฆาตกรใจร้ายกลายเป็นพระอรหันต์เปี่ยมเมตตา องคุลิมาล เป็นหนึ่งในพระอริยสาวกที่มีชื่อเสียงมากที่สุด รูปหนึ่งในพุทธประวัติ เดิมท่านเป็นลูกของปุโรหิตแห่งพระเจ้าปเสนทิ โกศล เจริญวัยแล้วบิดาส่งไปศึกษาต่อที่สำนักอาจารย์ผู้มีชื่อเสียง ในเมืองตักศิลา องคุลิมาลซึ่งในขณะนั้นยังมีชื่อเดิมว่า “อหิงสกะ” เป็นนักศึกษาที่ฉลาดปราดเปรื่อง อัธยาศัยดี เป็นที่โปรดปรานของ อาจารย์และภริยามาก เพื่อนร่วมสำนักริษยาในสติปัญญาและ ความรักที่อาจารย์มีต่ออหิงสกะ จึงหาวิธียุแหย่ให้อหิงสกะกับ อาจารย์กินแหนงแคลงใจกัน ยุแหย่อยู่ไม่นาน อาจารย์ก็หลงเชื่อ คิดหาอุบายทำลายอหิงสกะออกไปให้พ้นทาง จึงวางกุโลบายให้ อหิงสกะเรียนวิชาพิเศษซึ่งเป็นเคล็ดวิชาสุดพิเศษของสำนัก แต่คน ที่จะเรียนวิชานี้ได้ ต้องใช้นิ้วมือคนพันนิ้วมาเป็นเครื่องบูชาครู อหิงสกะกระหายอยากได้วิชา อาจารย์เองก็ปรารถนาจะให้ เขาได้เรียนวิชานี้จึงกระตุ้นให้เขาตัดสินใจ (ผิดๆ) ออกไปล่านิ้วมือคน ให้ได้พันนิ้ว อหิงสกะพาซื่อเชื่อคำของอาจารย์ ออกเดินทางไปตาม บ้านน้อยเมืองใหญ่ หาจังหวะดักซุ่มฆ่าคนแล้วตัดเอาเฉพาะนิ้วมือ มาร้อยเป็นพวงมาลัย ฆ่าคน ตัดนิ้ว อยู่ไม่นาน คนทั้งเมืองก็เรียก ขานอหิงสกะด้วยชื่อใหม่ว่า “องคุลิมาล” (ผู้มีนิ้วมือเป็นพวงมาลัย) พฤติกรรมขององคุลิมาลสร้างความเดือดร้อนไปทุกหย่อมหญ้า ประชาชนไม่กล้าดำเนินชีวิตตามปกติ ต่างพากันเข้าชื่อฟ้องร้องไป ยังฝ่ายบ้านเมือง พระเจ้าปเสนทิโกศลจึงทรงจัดตั้งหน่วยเฉพาะกิจ ขึ้นมาหน่วยหนึ่งเพื่อไล่ล่าจับตัวองคุมาลเป็นการเฉพาะ มารดาขององคุลิมาลทราบข่าวนี้แล้ว วิตกกังวลว่าลูกของ ตนจะถูกทางการจับตัวได้ สุดท้ายอาจถูกประหารชีวิตตามกฎกบิล เมือง โดยไม่รอช้า นางจึงรีบเดินมุ่งหน้าเข้าป่าเพื่อไปแจ้งข่าวให้ แก่ลูก หมายใจว่าด้วยความเป็นแม่ คงจะช่วยให้ลูกได้สำนึกเลิก ก่อเวรก่อกรรมที่เคยทำไว้ หันหน้ากลับมาเป็นคนดี แต่นางพราหมณีเข้าใจผิดอย่างสิ้นเชิง เพราะเมื่อนางเดิน เข้าป่าไป องคุลิมาลซึ่งดักซุ่มรออยู่แล้ว กลับไม่เห็นว่านางเป็นแม่ แม้แต่นิดเดียว เขาเห็นแต่ “นิ้วมือ” ของผู้หญิงคนหนึ่งกำลังแกว่ง ไหวๆ เข้ามาในเส้นทางโจรของเขาเท่านั้น และนั่นเป็นนิ้วสุดท้ายที่ พลาดไม่ได้เสียด้วย องคุลิมาลดีใจเป็นที่สุดที่นิ้วสุดท้ายกำลังจะ ได้มาโดยไม่ต้องลงแรง ขณะที่องคุลิมาลจ้องจะตัดนิ้วมือของผู้เป็นแม่อยู่นั่นเอง พระพุทธเจ้าก็ทรงพระดำเนินแทรกเข้ามาตรงกลางระหว่าง 3
องคุลมาลกับแม่พอดี องคุลิมาลเห็นเช่นนั้น จึงเปลี่ยนเป้าหมาย หันมาไล่ฆ่าพระพุทธเจ้าแทน แต่วิ่งตามอย่างไรก็วิ่งไม่ทัน จึง ตะโกนก้องให้ทรงหยุดเดิน พระพุทธองค์หันมาตรัสกับองคุลิมาลว่า 3 “เราหยุดแล้ว แต่เธอสิยังไม่หยุด” “สมณะ ท่านเดินอยู่ แต่บอกว่าหยุดแล้ว กล่าวเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไร” “องคุลิมาลเอย เราหยุดแล้วจากการเบียดเบียนทำลายชีวิต สัตว์น้อยใหญ่ทั้งหลาย ดังนั้น แม้เดินอยู่ก็จึงชื่อว่าหยุดแล้ว ส่วนเธอแม้จะหยุดยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว ทว่าเธอกลับไม่หยุดการ เบียดเบียนชีวิตสัตว์ทั้งหลาย ฉะนั้น เธอจึงชื่อว่ายังไม่หยุด” องคุลิมาลฟังพุทธดำรัสแล้ว จึงเกิดสติ คิดขึ้นมาได้ในตอน นั้นเองว่า คนที่อยู่ข้างหน้าตนคงไม่ใช่สมณะทั่วไป เธอเกิดความ เลื่อมใสปีติอย่างท่วมท้นที่ได้เฝ้าพระพุทธเจ้า จึงกราบทูลขอบวช พระพุทธองค์ทรงมีพุทธานุญาตให้เธอบวชแล้วนำตัวกลับพุทธ- สำนัก บวชไม่นานพระองคุลิมาลก็บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ ครั้น นิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพาน (มรณภาพ) แล้ว ภิกษุทั้งหลาย สงสัยว่าท่านไปเกิด ณ ที่ไหน จึงถามกันขึ้นมา พระพุทธองค์ตรัส ว่า องคุลิมาลปรินิพพานแล้ว (คือไม่เกิดอีก) ภิกษุทั้งหลายยิ่ง สงสัยมากขึ้นไปอีกจึงกราบทูลถามว่า “พระเจ้าข้า พระองคุลิมาลสังหารผลาญชีวิตมนุษย์มากมาย เหลือเกิน ปรินิพพานแล้วหรือ” “อย่างนั้นแหละภิกษุทั้งหลาย ก่อนหน้านี้องคุลิมาลไม่ได้ กัลยาณมิตรแม้แต่คนเดียว จึงต้องพลาดทำกรรมหนักถึงเพียงนั้น แต่ภายหลังเธอได้เราเป็นกัลยาณมิตร จึงเป็นผู้ไม่ประมาท บรรลุ อรหัตตผลปรินิพพานแล้ว บาปกรรมที่เธอทำแล้วนั้น เธอละได้ แล้วด้วยกุศล (ความดี)” ทรงสรุปในที่สุดว่า “ผู้ใดละบาปที่เคยทำไว้ด้วยกุศล ผู้นั้นย่อมยังโลกนี้ให้สว่างไสว ดุจดังจันทราพ้นจากเมฆาอันมืดมิด” 3
Page 2 and 3: เชิญตะวัน เช
Page 4 and 5: การทอดกฐินไ
Page 6 and 7: ที่แท้จริงข
Page 8 and 9: ประสงค์ ช่าง
Page 10 and 11: สามัญขึ้นไป
Page 12 and 13: 20 อโศกมหาราช
Page 14 and 15: 2 ชัยชนะอันแท
Page 16 and 17: ของค่านิยมก
Page 18 and 19: สถานต่างๆ ให
Page 22 and 23: 0 “ โอหนอ เป็น
Page 24 and 25: ของใครต่อใค
Page 26 and 27: หลุยส์ เบรลล
Page 28 and 29: หลุยส์เป็นเ
Page 30 and 31: ให้สามารถปร
Page 32 and 33: รางวัลซึ่งเ
Page 34 and 35: ในอดีต อัลเฟ
Page 36 and 37: ตระกูลที่ได
Page 38 and 39: ตัดสินใจก่อ

ChoenTawan_Vajiramedhi.pdf

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?