Modele zagrożeń aglomeracji miejskiej wraz z systemem - MANHAZ
Modele zagrożeń aglomeracji miejskiej wraz z systemem - MANHAZ
Modele zagrożeń aglomeracji miejskiej wraz z systemem - MANHAZ
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Broń chemiczna (CW – Chemical Weapon) jest definiowana jako środek wykorzystujący<br />
toksyczne właściwości substancji chemicznych w przeciwieństwie do właściwości<br />
wybuchowych, wywołujących u wroga skutki fizyczne i psychologiczne. ChociaŜ początki<br />
broni chemicznej są datowane w staroŜytności, większość współczesnych rodzajów broni<br />
chemicznej bierze początek w okresie I wojny światowej. Podczas konfliktu, gaz (właściwie<br />
aerozol lub pary) był wielokrotnie wykorzystywany przez obie strony konfliktu do zdobycia<br />
przewagi militarnej. W 1925 roku podpisano w Genewie konwencję zakazującą uŜycia broni<br />
chemicznej w konfliktach zbrojnych. Kilka krajów, łącznie z USA, podpisując ten protokół<br />
wyrzekło się prawa zastosowania takiej broni jako agresor, ale równocześnie zarezerwowało<br />
sobie prawo do uderzeń odwetowych tym rodzajem broni w przypadku, gdyby same zostały<br />
zaatakowane taką bronią (USA nie ratyfikowały tego protokołu aŜ do roku 1975). Broń<br />
chemiczna była uŜywana przez Włochów w czasie interwencji w Etiopii i przez Japończyków<br />
w Chinach. Oba kraje były sygnatariuszami Konwencji Genewskiej. Broń chemiczna nie<br />
miała zastosowania w II wojnie światowej, zarówno przez Aliantów jak teŜ kraje Osi, mimo<br />
posiadania przez ich członków ogromnych zapasów. Od tego czasu nie udowodniono<br />
wykorzystania broni chemicznej w konfliktach lokalnych z wyjątkiem konfliktu Irańsko –<br />
Irackiego w 1982-1987. W roki 1993 podpisano w ParyŜu szczegółową Konwencję nt. Broni<br />
Chemicznej (CWC). Konwencję podpisało wiele państw. W przeciwieństwie do Konwencji<br />
Genewskiej w jednym z paragrafów usiłowano zdefiniować zakazane substancje, łącznie ze<br />
skutkami jakie one wywołują. Dodatkowo do zakazu stosowania broni chemicznej<br />
Konwencja CWC zakazuje rozwoju jej produkcji, składowania i transferu. CWC obliguje<br />
strony konwencji do zniszczenia posiadanych zapasów broni chemicznej i technologii jej<br />
produkcji oraz odpowiedniej jurysdykcji i kontroli. Zniszczenie zapasów CW ma zapobiec jej<br />
przedostaniu się do rąk terrorystów. Konwencja Paryska weszła w Ŝycie 29 kwietnia 1997r.<br />
podając dokładne reŜimy weryfikacji. Największym posiadaczem broni chemicznej jest<br />
Rosja, która ze względu na sytuację ekonomiczną moŜe mieć trudności w niszczeniu broni w<br />
myśl postanowień konwencji.<br />
Rozwój broni chemicznej w czasie I wojny światowej polegał na adaptacji cech chemicznych<br />
do standardowego uzbrojenia. Wykorzystywano związki chemiczne powszechnie dostępne<br />
lub ich odmiany o dobrze znanych właściwościach. Niemcy po prostu otwierali kanistry z<br />
chlorem i czekali, aŜ sprzyjający wiatr rozwieje go w stronę przeciwnika. Krótko po tym<br />
Francuzi wypełniali pociski fosgenem i ta metoda stała się podstawowym sposobem<br />
przenoszenia broni chemicznej. W lipcu 1917r. Niemcy zastosowali po raz pierwszy gaz<br />
musztardowy i jednocześnie spróbowali uŜyć innego środka - dwufenylu chlorowego jako<br />
środka wymiotnego po to, aby zredukować skuteczność masek gazowych. Gaz musztardowy<br />
przenika skórę i tekstylia i powoduje bolesne poparzenia. Te dwa problemy łącznie ze<br />
znaczącym wzrostem toksyczności, reprezentują wielki obszar badawczo-rozwojowy broni<br />
chemicznej, którym narody podąŜały przez lata. Koncepcja broni chemicznej polegała na<br />
zastosowaniu takich związków, które będą w stanie zaatakować organizm ludzki poprzez<br />
ubranie w tym ubranie ochronne. Łącznie z tą koncepcją pojawił się pomysł zastosowania<br />
takich środków, które przenikają przez maski ochronne i naraŜają na uszkodzenie system<br />
oddechowy człowieka. Wzrost toksyczności stosowanych związków chemicznych<br />
sugerowałby teoretycznie zmniejszanie ilości substancji do osiągnięcia przewagi militarnej.<br />
JednakŜe mimo znaczącego wzrostu toksyczności chemikaliów efektywność zaleŜała mocno<br />
od sposobu ich rozprzestrzenienia. W konsekwencji, dalszy rozwój tej broni skupił się na<br />
sposobach przenoszenia związków chemicznych do miejsca ataku. Nakładanie sprzętu<br />
ochronnego zmniejsza skuteczność wojsk. Chemikalia stosowane do II wojny światowej<br />
klasyfikuje się jako „klasyczną” broń chemiczną, wykorzystującą stosunkowo proste<br />
substancje, z których większość stanowiły albo chemikalia przemysłowe albo ich pochodne.<br />
6<br />
/209<br />
JAWNE
Change language