NDESHEN NE AUTOSTRADE - Gazeta Express

24
shkurteshqip
Shkurt e shqip / e-mail: shkurteshqip@gazetaexpress.com
tel: 038 76 76 76, fax: 038 76 76 78 adresa: Dardania 1/1 , Prishtinë
Komentet e lexuesve në Express Online
Express, 19 maj 2011
Vritet
n’rrugë
Borëbardha (Prishtinë)
Unë do ta kisha bo ligjin për këta prindër pa zemër e shpirt, që
pas nëntë vjetësh bashkëjetesë e kanë marrë n’qafë një fryt.
Mergimi (Suisse)
Vërtet tragjedi për familje dhe për të gjithë ne. Një jetë e njeriut don
të thotë më shumë se që ka bota, pra jeta është ma e shtrenjta…
Bajra (Shtime)
Ksi lloj vrasje pas divorcit ka gjithkund në botë, por çka është
ma e keqja, pasojat e kësaj tragjedie i vuan vajza e vogël.
Mentori G (Ferizaj)
I dhashtë Zoti fuqi familjes dhe vajzës së vogël, si dhe
të gjithë njerëzve që mendojnë pozitivisht.
Flaka (Prishtinë)
Këso raste ka edhe në Evropën e modernizuar, bile ka edhe
ma zi, ku baba e ka dhunu çikën dhe ka lindë fëmi me të, nana
i ka mbytë fëmitë dhe i ka varrosë në vazo t’luleve etj.
Miki (Prishtinë)
Në botën e civilizume nëse ki gabu që je martum ndahesh.
Qekaq, u kry, s’ka nevojë me kompliku këtë pune…
Lulja (Ferizaj)
Çfarë burri, ka dashtë me tregu burrni a? E tash, ku është? Ka ikë!
Flora (Zurich)
Vrasësi duhet të dënohet me vdekje…
Labi (Baselch)
Le të jetë ky një mësim i mirë për të gjithë të rinjtë dhe të rejat që
vendosin për pesë minuta për martesë. Duhet njëherë të vihemi
në lëkurën e babait të vajzës, se si është ndier ai pa të bijën…
Shpresa (Prishtinë)
Pasojat e tërë kësaj po i bart mbi supet e saj vajza
e Dianës, e cila nuk ka aspak faj.
Delia (Kosovë)
Bashkëshortet tona duhet të trajtohen në mënyrë të drejtë, njerëzore.
Ne shqiptarët jemi në gjendje që një bashkudhëtari në autobus
ose aeroplan t’i ndihmojmë deri në pikën e fundit, por bashkudhetareve
të jetës sone ua rëndojmë jetën, edhe ashtu të rëndë.
Presheva (Miratoca Madhe)
Policisë vonë iu del gjumi… Shumë kemi me hekë edhe na
me këtë shtet si në Kosovë, ashtu edhe në Serbi...
Sqarim
Opinionet e botuara në rubrikën "Shkurteshqip"
nuk shprehin qëndrimet e redaksisë.
Express
PressEurope
Mrekullia e dytë gjermane”, siç e
quajnë, qëndron me gjithë fuqinë dhe
ambiguitetin e vetëm, në sfondin e një
Evrope gjithnjë e më të përçarë, e tërhequr
nga një lloj dëshire bombastike për
t’u larguar. Ndërsa Gjermania feston fi toret
ekonomike dhe sociale – një rritje vjetore
prej 5 për qind, dy herë më shumë se
Amerika, kërkesa për rroga gjithnjë e në
rritje, rënien e papunësisë, rritjen e prodhimit
të makinave, rritjen e fuqishme të
eksporteve me Kinën - shohim vende të
tjera të Bashkimit, që marrin goditje njëra
pas tjetrës kundër themeleve të ndërtimit
të komunitetit; kundër rregullave të Mastrichtit,
stabilitetin e euros, solidaritetin
me ortakët në periferi, e kryesisht Greqia
dhe Portugalia, që vuajnë në dhomën e
ringjalljes, pa e ditur nëse do të rilindin
apo se do të vdesin.
Në vazhdën e lëvizjeve të ekstremit të
djathtë, të euro-skeptikëve (kundërshtuesit
e euros), vazhdë për të cilën u
fol gjatë dhe mendohej se do të kishte
të ardhme, ndërsa sot është e shpejtë,
por e shkurtër, po pastrohet me kazmë
marrëveshja e Shengenit. Që mes të
tjerash, ishin marrëveshje me vlera të
thella simbolike. Do të duhet të prezantonin,
me lëvizjen e lirë të mallrave dhe
njerëzve, një kontinent në paqe me historinë
e vet. Pa dogana, pa tatime, roje
kufi ri; pra me një fjalë, pa vijat Maginos
e Sigfridos. Gjithçka fi lloi me vendimin
e duhur të Italisë, e përfshirë në luftën
pambarim të Libisë, e dëshiruar në fi llim
nga Franca, për dhënien e lejeve të qëndrimit
të 20 mijë tunizianëve. Falënderimi
i francezëve, si dhe i përkrahësve të
saj, belgëve dhe danezëve, të mbështetur
me padurim nga Komisioni në Bruksel,
ishte vetëm prishje në mënyrë të pandershme
e të gjitha kodeve të Shengenit.
Në bllokun doli diçka që të sjell në
mendje shpirtin e izolimit të Maginot,
që asnjëherë nuk iu afrua ministrive të
rëndësishme në Paris. Do të ishte e nevojshme
të kujtohet që “lufta humanitare”
në Libi, nga e cila devijoi Gjermania, u
fi llua nga Sarkozy, i cili në atë kohë kërkonte
t’i shiste Gaddafi t të njëjtët aeroplanë,
me të cilët po bombardon strehimet
e kolonelit në Tripoli.
Reagimet zinxhir, shkaktuar nga ngjarjet
dhe dyndjet e pandalshme në Afrikën
e Veriut, me protesta që nuk lexohen qartë,
të cilat nuk i ndalon dot, në fakt po
çojnë vetëm në një përfundim, mbylljen
e Evropës, që deri tani ishte pa kufi j. Popullistët
anti-evropianë, si francezët,
fl amandët, holandezët, danezët, fi nlandezët,
suedezët, ngrihen dhe kërcënojnë
qeveritë e moderuara, të frikësuar nga
hija e zymtë e gijotinës zgjedhore. Mjafton
të mendosh për imazhin që Hungaria
i jep Evropës në botë, që nga janari i këtij
E premte, 20 maj 2011
Themelimi i dytë i
Evropës
Nuk duhet të hipnotizohemi nga numrat e mrekullisë
gjermane dhe duhet të fi llojmë të mendojmë për një
mrekulli të dytë evropiane: ai që ka sy për të parë, nuk
sheh rrugë tjetër daljeje vetëm rithemelimin e dytë të
Bashkimit Evropian, pas zhdukjes së pashmangshme
dhe të menjëhershme të atij të parit. Ndoshta duke
ndërruar pistat e uljes dhe duke mos fi lluar më nga
ekonomia, por mbi të gjitha nga politika.
viti, pasi kryeson presidencën e BE-së.
Nga Budapesti mësojmë për deklaratën
e kryeministrit autoritar Viktor Orban,
presidenti i radhës, i cili ka thënë pa
mëdyshje se: “Ne nuk besojmë te Bashkimi
Evropian, ne besojmë te Hungaria.
Puna jonë në Bashkimin Evropian do të
ketë si synim vetëm faktin nëse Hungaria
fi ton ndonjë gjë nga kjo”.
Dyshoj që Gjermania është pasuruar
nga përfi timet e integrimit evropian, ajo
duhet ose mund të bëhet lokomotiva
e një Bashkimi, të cilit i ka hyrë uji nga
çdo anë: që çdo ditë hedh një hap prapa,
drejt vendeve të dikurshme që nuk ishin
në bashkim, apo shteteve-komb dhe jo
drejt së ardhmes si një konfederatë përtej
kombeve. Lokomotiva e saj në fakt është
e ndjeshme, pa një busull primare për
kontinentin, lokomotivë, e cila preferon
të ecë mbi binarët e sigurt të tregut të jashtëm,
më shumë se sa të vihet përballë
peripecive të politikës së jashtme. Tani
për tani polakët i mjaftojnë si aleatë dhe
pasues, me një rritje prej 4 për qind në
krahasim me Berlinin, pastaj lituanezët,
estonezët, letonezët, çekët dhe sllovakët.
Me pak fjalë, një “Sonderweg” apo “rrugë
e veçantë”, që në termat aktualë dhe joagresivë
mund të evokojë një farë Rajhu,
i prusifi kuar nga Bismarcku. Kancelarja
Merkel, që është shumë e kujdesshme,
në Gjermani konsiderohet si e para mes
të barabartëve, konsiderohet gjithashtu
edhe si Perandoresha e vendeve të Lindjes:
paqësore dhe sovrane, e pasur dhe
një sundimtare paqësore, një rinovim i
konceptit “Drang, Osten”, apo vrapi drejt
Lindjes. Përdoret shpesh termi që Evropa
po ecën me shpejtësinë katër. Ndoshta
do të ishte më e saktë të thuhet me shpejtësinë
27. Një numër i bukur, me shumë
gjasa tregon diçka të tepërt, që rrezikon
të paralizojë dhe të kërcënojë deri në
fraksionim. E vërteta është se Evropa që
njohim dhe që e ngremë në qiell që prej
gjysmë shekulli, Evropa që vjen nga Çekia
e Shumanit dhe Adenauerit, e më pas nga
Roma e De Gasperit dhe Martini, që shtrihet
nga Mastrichti deri në Lisbonë, nuk
po funksionon më. Tashmë paralajmëron
një fazë të gjatë dhe të vështirë në prag të
vetë-shkrirjes. Në ndërtesat historike, më
ambiciozet, hijet, për fat të keq janë pjesë
integrale e rezultatit.
Si mund të tejkalohet shkrirja? Të
presësh pasivisht një kthim anakronik në
të kaluarën e plakur? Ose se nuk duhet të
hipnotizohemi nga numrat e mrekullisë
gjermane dhe duhet të fi llojmë të mendojmë
për një mrekulli të dytë evropiane:
ai që ka sy për të parë, nuk sheh rrugë
tjetër daljeje vetëm rithemelimin e dytë
të Bashkimit Evropian, pas zhdukjes së
pashmangshme dhe të menjëhershme
të atij të parit. Ndoshta duke ndërruar pistat
e uljes dhe duke mos fi lluar më nga
ekonomia, por mbi të gjitha nga politika.