Tak niður... - Snar

Sjálvt um sálmurin ikki var sungin til gudstænastuna, so bleiv hann kortini ein av
teimum nógv sungnu sálmunum gjøgnum tíðirnar. Grundtvig sipar til ”dagin”, sum
mynd upp á mannalívið úr vøggu í grøv. Hann samanber mannalívið við ein dag, sum
gongur móti kvøldi – deyðanum, men Grundtvig steðgar ikki her, hann vísir
samstundis á ta kristnu vónina, tá lívsdagurin endar: So Fara vit til várt fedraheim,
har dagur ei legst í dvala…
Hetta er ikki einans ein sálmur um dagin frá sólarisi til sólsetur, men eisini ein
hátíðarsálmur: Hin sælasta stund hin miðja nátt, tá Krist seg í heim læt bera, vísir til
jólini. Tí hann okkum gav hin gylta dag, og vakti upp liv við megi, vísir til páskirnar.
Og í upprunatekstinum sipar hann í 5 ørindi til hvítusunnuna og til 1000 ára haldið við
orðunum: Nú signaður dagur góður líð.
Ljósið
Grundtvig kallar menniskjuni ljósins børn í sálminum, og meinar hann við hesum, at
vit eru Guðs børn. Við sólini gevur Guð okkum eina gávu. Sólin breiðir ljós, hita og
tryggleika. Alt tað, sum í náttarmyrkrinum ræddi okkum, sýnist øðrvísi í dagsljósi. Tá
ið Grundtvig kallar menniskjuni ljósins børn, merkir tað eisini, at vit eiga at breiða
ljós og hita rundan um okkum. Vit skulu við okkara næstakærleika gleða okkara
meðmenniskju, so at tey kenna seg væl saman við okkum, og á tann hátt tendra ljós í
lívinum hjá hvørjum øðrum.
Uppgávur:
1. Grundtvig metir mannalívið sum ein dag, hvørjar tankar fært tú um lívið, tá tú
lesur sálmin?
Aðrar uppgávur:
1. Les sálmin og tekstin hjá Prædikaranum
48
Sálmar til fólkaskúlan, framhaldsdeild © Føroya Skúlabókagrunnur 2008