Ψηφιακό Τεκμήριο - E-Thesis

Ανατρέχοντας σε ιστορικές αναφορές παρατηρούµε να περιλαµβάνονται στην
κοινωνική νοµοθεσία του Σόλωνα και του Περικλή µέτρα για την προστασία χηρών
και ορφανών, την συνταξιοδότηση αναπήρων και ηλικιωµένων, την πρόσληψη
ανέργων σε κρατικές υπηρεσίες για την εκτέλεση κοινωφελών έργων κλπ. Επίσης,
σηµαντικό ρόλο στην εθελοντική προσφορά έπαιξε και η εµφάνιση του
χριστιανισµού ως κυρίαρχη θρησκεία στην Ελλάδα.
Ο χριστιανισµός µέσα από το κήρυγµα της αγάπης και της φιλανθρωπίας έδωσε
νέα ώθηση στην επίλυση προβληµάτων που απασχολούσαν τον αδύναµο πολίτη. Την
πρωτοβυζαντινή περίοδο, ο σηµαντικότερος εκφραστής της εθελοντικής προσφοράς
θεωρείται ο Μέγας Βασίλειος, ο οποίος ίδρυσε µε προσωπικά του έξοδα τη
βασιλειάδα, η λειτουργία της οποίας βασίστηκε αποκλειστικά σε ατοµικές δωρεές και
σε εθελοντική εργασία. Θα µπορούσαµε να πούµε ότι ήταν ένα κέντρο κοινωνικής
προστασίας, το οποίο για να καλύψει τις ανάγκες των φτωχών και των αδύναµων
παρείχε στέγη, τροφή και στήριξη. Για να µπορέσουν όµως να ζήσουν ανεξάρτητοι
µέσα στην κοινωνία, εκτός από υλικά αγαθά τους παρείχε και εκµάθηση τεχνικών
επαγγελµάτων. Στη συνέχεια, κατά τη βυζαντινή περίοδο αναπτύχθηκαν τα συσσίτια
και η χορήγηση επιδοµάτων σε απόρους και σε ανάπηρους πολέµου. Η κοινωνική
προστασία προερχόταν µέσα από ένα σύστηµα κρατικών αλλά και εκκλησιαστικών
φορέων (Πολυζωϊδης ,2004).
Το κράτος και η εκκλησία ανέπτυξαν σε µεγάλη έκταση πλήθος ευαγών οίκων,
ξενώνων, ορφανοτροφείων, γηροκοµείων, πτωχοκοµείων κ.α. Τα µοναστήρια και οι
ευαγείς οίκοι του Βυζαντίου χρησίµευαν και σαν σχολές ιατρικής, παράλληλα µε τις
υπηρεσίες φροντίδας που προσέφεραν. Στην επίλυση προβληµάτων συνέβαλλαν και
οι συνεταιρισµοί, οι µεγάλοι ευεργέτες, όπως ήταν ο Κοσµάς ο Αιτωλός (1714-1779),
ο οποίος ανέπτυξε ένα σηµαντικό θρησκευτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και εθνικό
10