ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ

ενάντια στη σκλαβιά. Για να φυτέψουμε αύριο στα κράνη τους
λουλούδια της ειρήνης.
ΝΟΣΟΚΟΜΑ – ΜΑΡΙΝΑ : (Μπαίνει στη σκηνή. Όλοι γυρίζουν
και τη βλέπουν καθώς προχωράει με θάρρος προς το μέρος
τους.) Και μεις πλάι στα λαβωμένα αδέλφια μας. Απάνω στα
βουνά τα ματωμένα. Κοντά τους, δίπλα τους στη δύσκολη την
ώρα. Με το φάρμακο. Με το γλυκό το λόγο. Με τη στοργή, τη
ζεστασιά και την αγάπη μας. Εμείς θα τους βαστάμε το μολύβι.
Εμείς θα χαράζουμε τα λόγια της καρδιάς τους πάνω στο
χαρτί. Για να μαθαίνετε κι εσείς κι ο κόσμος όλος τις νίκες και
τα κατορθώματά τους.
ΚΟΠΕΛΑ – ΣΟΦΙΑ : (Πλησιάζει από την άλλη μεριά της
σκηνής με βήμα σταθερό και φωνή γεμάτη αποφασιστικότητα.)
Κι αν χρειαστεί, και μεις θ’ ανέβουμε στις χιονισμένες
βουνοκορφές να πολεμήσουμε ενάντια στον ύπουλο εχθρό! Το
κάναμε στο Μεσολόγγι και στο Σούλι! Θα το ξανακάνουμε και
στην Αλβανία! Θα πιάσουμε και το τουφέκι και το πολυβόλο.
Και τη ζωή μας την ίδια θα δώσουμε αν χρειαστεί για τη
λευτεριά της πατρίδας μας και την ειρήνη. Για να ΄ναι τούτος ο
πόλεμος ο τελευταίος πάνω στη γη. Για να μη σκοτωθούν κι
άλλα παλικάρια που οι μανάδες με τόσο κόπο φέρνουμε στον
κόσμο.
ΚΩΣΤΑΣ : (Υποχωρητικά και κάπως αμήχανα.) Δε λέω… Δίκιο
έχετε… Αλλά… Θέλω να πω… Διότι… Από αρχαιοτάτων
χρόνων… Αλλά…