Nr 157 - Chrzanów

Wk³ad poszczególnych instruktorów
w rozwój i dorobek Chrzanowskiego
hufca harcerzy jest niepodwa¿alny. W
tym gronie harcerskich wychowawców
swoje miejsce w historii stulecia harcerstwa
zapisa³ czynami organizacyjnymi
phm Tadeusz Skrodzki, wieloletni pedagog,
przyjaciel m³odzie¿y.
Urodzi³ siê 10 wrzeœnia 1906 r. w
Tarnowie, gdzie ukoñczy³ szko³ê i zda³
maturê. Natêpnie ukoñczy³ Seminarium
Nauczycielskie i Wy¿szy Kurs Nauczycieli
Œpiewu i Wychowania Fizycznego w Poznaniu.
PóŸniej wy¿szy kurs matematyki,
fizyki i chemii oraz Szko³ê Muzyczn¹ w
Krakowie. Pracê nauczyciela rozpocz¹³
1 wrzeœnia 1926 r. w P³azie.
Ju¿ w szkole podstawowej w Tarnowie,
rozpocz¹³ swoj¹ przygodê z harcerstwem.
W³¹czaj¹c siê w pracê chrzanowskich
harcerzy pozna³ Zdzis³awa
Krawczyñskiego, z którym w pracy
harcerskiej zwi¹¿e siê na wiele lat wspólnych
obozów i wêdrówek. By³ pasjonatem
pracy z najm³odszymi cz³onkami
ZHP – zuchami. Wœród starszyzny harcerskiej
zwraca³ na siebie uwagê, jako
sprawny i zdyscyplinowany organizator.
Ucz¹c w szko³ach podstawowych nr 1
i 3 w Chrzanowie organizowa³ chóry
szkolne. Sam, jako mi³oœnik œpiewu od
1927 r. nale¿a³ do chóru mêskiego
„¯aby”, z przerw¹ wojenn¹, pe³ni¹c
funkcjê drugiego dyrygenta. Œpiew
to dla Tadeusza Skrodzkiego ¿yciowa
pasja. Ka¿d¹ dogodn¹ sytuacjê
wykorzystywa³ by œpiewaæ, graæ na
skrzypcach i uczyæ œpiewu. Czy to w
„¯abach”, Klubie Zwi¹zku Nauczycielstwa
Polskiego, czy te¿ na zbiórkach
i przy ogniskach rozbrzmiewa³ Jego
donoœny g³os. Doceniaj¹c harcerskie
zaanga¿owanie, zosta³ mianowany
Komendantem Hufca w 1929 roku.
HARCERSTWO
TworzyŁ historiê harcerstwa w Chrzanowie
Tadeusz Skrodzki (1906-1991)
Chatki prof. Z.Krawczyñskiego i T. Skrodzkiego
na obozie w Olszówce 1939
Przekaza³ tê funkcjê w
1931 roku Zdzis³awowi
Krawczyñskiemu,
b y p o n o w n i e w
1 9 3 3 k i e r o w a æ
chrzanowskim harcerstwem.
Swoj¹
m i ê d z y n a r o d o w ¹
przygodê ze skautingiem,
rozpocz¹³
w 1931 roku bior¹c
udzia³, wraz z Zygmuntem
Oczkowskim,
w zlocie skautów
czeskich w Pradze.
W kolejnych latach
uczestniczy³ w zlocie
w Rumuni - 1932, w Geedele na
Wêgrzech - 1933, w Asari na £otwie -
1934. Podczas Jubileuszowego zlotu
ZHP w Spale w 1935 r. jest komendantem
chrzanowskiego obozu.
By³ organizatorem i komendantem
obozów, na których, oprócz niezapomnianych
górskich wypraw, uczy³ harcerzy
œpiewu, bo œpiew ³agodzi obyczaje.
Na apel Aleksandra Kamiñskiego
o prowadzeniu ofensywy zuchowej,
odpowiedzia³ za³o¿eniem gromady zuchowej
przy szkole nr 3, któr¹ przekaza³
Marianowi Rabiniakowi. Praca programowo
organizacyjna Tadeusza
Skrodzkiego, wysoko zosta³a oceniona
przez Komendê Chor¹gwi przyznaniem
stopnia podharcmistrza.
Swoj¹ przysz³¹ ¿onê Jadwigê pozna³
w szkole nr 3 im. W³adys³awa Jagie³³y.
Ma³¿eñstwo Skrodzkich ma syna urodzonego
przed wojn¹ i córkê, która
urodzi³a siê w 1947 r.
Pracê nauczycielsk¹ przerywa mobilizacja
24 sierpnia 1939 r., gdy mundur
harcerski zamienia na woskowy i
przydzielony zostaje do Dowództwa 5
Korpusu w Krakowie, gdzie powierzono
mu biuro cenzury na poczcie g³ównej.
Po ewakuacji z Krakowa, przez
£añcut, udaje siê do Lwowa, bior¹c
udzia³ w obronie miasta.
Przed wkraczaj¹cymi do Lwowa
Niemcami, wycofuje siê do Œniatynia
przekraczaj¹c granicê rumuñsk¹ 18
wrzeœnia, trafiaj¹c do obozu internowanych.
Po ucieczce z obozu, wraz z
czterema nauczycielami, od paŸdziernika
1939 r. do stycznia 1940 r. prowadzi
zajêcia w szkole dla polskich dzieci w Carakal.
13 stycznia wyruszy³ przez Bukareszt,
Belgrad do Aten, by 4 lutego z Pireusu
wyp³yn¹³ do Marsylii. We Francji zg³asza
siê do Armii organizowanej przez genera³a
W³adys³awa Sikorskiego i zostaje wcielony
do I Dywizji 2 p. p. Skierowany na kurs
podchor¹¿ych, który zostaje przerwany
ze wzglêdu na ciê¿k¹ sytuacjê frontow¹.
Zostaje skierowany do walk nad Mozel¹.
Ze wzglêdu na zatopienie statku nie zosta³
ewakuowany do Anglii. Przebywa³ w Tuluzie
i Wilard gdzie organizowa³ szkó³ki dla
polskich dzieci i przez krótki okres uczy³
w gimnazjum. Nale¿a³ do ruchu oporu
obs³uguj¹c polsk¹ stacjê nadawcz¹. W
Perpignan u stóp Pirenejów, kierowa³
stacj¹ przerzutow¹ polskich ochotników
tzw. „turystów Sikorskiego” udaj¹cych
siê przez Hiszpaniê i Portugaliê do Anglii.
W Laus zosta³ aresztowany przez Gestapo
i po przes³uchaniach zwolniony z braku
dowodów.
Pozostawa³ w œcis³ej wspó³pracy w
pozosta³ymi w okolicy i ukrywaj¹cymi
siê by³ymi ¿o³nierzami, bêd¹c ich
³¹cznikiem.
Po zakoñczeniu dzia³añ wojennych,
29 maja 1946 roku wróci³ do Chrzanowa
i od 1.VI uczy³ w szkole nr 1 i 3 oraz
za³o¿y³ chóry szkolne. Od wrzeœnia by³
przewodnicz¹cym Ko³a Przyjació³ Harcerstwa
przy VIII Dru¿ynie ¯eglarskiej.
Dziêki jego zaanga¿owaniu harcerze
tej dru¿yny – m³odzi ¿eglarze – mogli
realizowaæ plany budowy ¿aglówek i
¿eglarskich obozów z niezapomnianym
rejsem Wis³¹ do Gdañska.
Od 1950 roku zosta³ Kierownikiem
Szko³y nr 2 dodatkowo ucz¹c muzyki
w Studium Nauczycielskim w Krzeszowicach
i w Liceum Wychowawczyñ
Przedszkoli w Chrzanowie. By³ patriot¹
wywodz¹cym siê z obozu patriotycznego
swoich przodków, powstañców styczniowych
1863 r. Z tego okresu przechowa³ w
domu pierœcieñ ¿a³obny, który przekaza³
do Muzeum w Chrzanowie. W tym Muzeum
pozosta³y te¿ wspania³e pami¹tki
Tadeusza Skrodzkiego z harcerskich lat.
Za prace pedagogiczn¹ odznaczony
zosta³ Krzy¿em Kawalerskim Orderu
Odrodzenia i wieloma resortowymi odznaczeniami.
Bêd¹c ju¿ na emeryturze,
nadal kontynuowa³ swoj¹ ¿yciow¹ pasjê,
prowadz¹c zespó³ muzyczny i œpiewaczy
w Klubie ZNP. Odszed³ na wieczn¹ wartê
4 sierpnia 1991 r., pochowany zosta³ w
chrzanowskiej nekropolii przy II Alejce
od strony Baliñskiej, rz¹d 1, grób 4.
Pamiêtaj¹c o swoim druhu, kr¹g Instruktorów
Seniorów Hufca Chrzanów,
na tablicy nagrobnej phm Tadeusza
Skrodzkiego umocowa³ symbol harcerstwa
– Harcerski Krzy¿.
Hm. Andrzej Michalik
27