imzot nikollË kaçorri prehet nË atdheun e tij - kishadhejeta.com

More documents

Recommendations

Info

shkurt 2011 Kisha dhe jeta 6 Imzot Rrok Mirdita Arqipeshkëv i Metropolit Tiranë-Durrës të gjithë meshtarëve, rregulltarëve, rregulltareve dhe besimtarëve Fort të dashur, Jemi përsëri në prag të kohës së shenjtë të Kreshmëve. Me të vërtetë është një dhuratë e madhe, sepse është ftesë për të përjetuar dashurinë e Hyjit për njeriun e bjerrë. Ftesa e Jezusit, “Kthehuni dhe besojini Ungjillit”, që do ta dëgjojmë të Mërkurën e Përhime, qëndron edhe sot. Madje ka një domethënie shumë të rëndësishme për shoqërinë e sotme. NJË KËNDVËSHTRIM I SHOQËRISË SË SOTME Kohët ndryshojnë dhe, bashkë me to, ndryshojmë edhe ne. Nuk mund të mendojmë vetëm për të kaluaren, sepse kjo do të na mbyllte në një nostalgji të pafrytshme. Nuk mund të mendojmë vetëm për të ardhmen, sepse kjo do të na projektonte drejt një utopie ëndrrimtare. As mund të mendojmë vetëm për të tashmen, sepse kjo do të na mbyllte në një vetëkënaqësi me atë që jemi dhe kemi. Kisha është e lidhur me të kaluarën, sepse është themeluar mbi një ngjarje historike, që është ardhja, vdekja dhe ngjallja e Jezu Krishtit. Kisha gjithashtu shikon drejt së ardhmës, sepse është gjithmonë duke pritur ardhjen e Mbretërisë së Zotit. Por Kisha domosdoshmërisht duhet të vështrojë me kujdes të tashmen. Ky vështrim shpeshherë shkakton shumë dhimbje, kur shohim sesi shoqëria, me anë të mjeteve të komunikimit, paraqet modele të reja që jo vetëm nuk përfaqësojnë vlerat ungjillore, por janë edhe në kundërshtim me këto vlera. Në një situatë të tillë, veset çmohen si virtyte, ndersa virtytet konsiderohen si vese apo dobësi. Kështu rrezikohet që ai që nuk vjedh nga një fabrikë ose nga një dipartiment shtetëror të quhet “skrupuloz”, ai që ushtron me entuziazëm fenë e tij të quhet “fanatik religjoz”, ai që nuk hakmerret nga armiku të quhet “frikacak”, ai që nuk përdor një fjalor të ashpër e nganjëherë edhe banal, të quhet “i ngushtë”. Pikërisht ky mentalitet e vë në rrezik shoqërinë e sotme. Flasim shumë për solidaritet, drejtësi, paqe, vëllazëri, e shumë vlera të tjera. Por këtu vërejmë hipokrizinë e shoqërisë bashkëkohore, sepse ndersa flasim për këto vlera të bukura – dhe që janë thelbësisht vlera të krishtera – përjetojmë një situatë krejt në kundërshtim me të po këto vlera. PËRGJEGJËSIA JONË Papa Pali VI, në kohën e tij, ka shtruar pyetjen: “Për çfarë ka më shumë nevojë Kisha sot?” Dhe ai vetë është përgjigjur: “Sot Kisha ka nevojë për besimtarë të fortë”. Besoj se sot, gati dyzet vjet pasi Papa Pali VI ka bërë këtë pohim, duhet të pranojmë se kemi edhe më shumë nevojë për besimtarë të tillë, të bindur në besimin e tyre, të fortë në dëshminë e tyre. Para tre muajsh kemi përkujtuar mbylljen e procesit dioqezan për çeshtjen e martirëve shqiptarë, që shpresojmë s’do të vonohemi t’i shohim të shpallur “të lumtur”. Kemi fat se kemi dëshminë e shumë besimtarëve që kanë njomur atdheun me gjakun e tyre, sepse deshën të qendrojnë besnik deri në fund ndaj besimit të tyre, pa bërë asnjë kompromis me një regjim ateist. Po ne, si të krishterë, çfarë dëshmie po japim në një Evropë që dalëngadalë po i kthen shpinën Krishtit dhe Ungjillit të tij, po u kthen shpinën vlerave që e kanë stolisur me një kulturë e që i dhanë një identitet? Me shumë arsye Papa Gjon Pali II thoshte: “Nuk duhet të harrojmë kontributin e madh që krishterimi i ka dhënë kulturës dhe instituteve evropiane: dinjitetin njerëzore, lirinë, shkolla dhe universitete, shërbime shoqërore...” Shoqëria e sotme ka nevojë për modele të reja. Ne jemi të thirrur, dhe kemi përgjegjësi të madhe, që të bëhemi keto modele në shoqëri, duke u angazhuar për atë drejtësi që është themeli i paqes, duke përjetuar atë dashuri që nuk ka kufi dhe që është aq e fortë saqë nuk hakmerret, duke qendruar besnik ndaj ungjillit që të jemi me të vërtetë dritë që ndriçon errësirën. Jemi trashëgimtarët e besimit që ka nisur në botë një revolucion të veçantë, sepse arma e vetme e këtij revolucioni ishte arma e dashurisë. Kush ka folur më mirë se Jezusi për dashurinë? Ai ka thënë: “Çkado bëtë për njërin ndër këta vëllezër të mi më të vegjël, e bëtë për mua” (Mt 25, 40)? Kush ka folur më qartë për barazinë mes të gjithë njerëzve se shën Pali që thoshte: “Nuk ka më: hebre ose grek! Nuk ka më: skllav ose i lirë! Nuk ka më: mashkull ose femër! Të gjithë ju jeni NJË në Krishtin Jezus!” (Gal 3, 28). Të dashur vëllezër e motra, le të dëftojnë mirënjohjen tonë ndaj Zotit që na ka rilindur në saje të pagëzimit. Koha e kreshmëve na detyron të ripërtërijmë hirin e pagëzimit, që do të thotë një “jo” mëkatit dhe një “po” dashurisë së Zotit. Pa asnjë kompromis me asnjë lloj padrejtësie, hakmarrjeje, korrupsioni, le të tregohemi si trashgimtarë të vërtetë të Ungjillit që na bën apostuj të vlerave që mund të shndërrojnë shoqërinë në një familje ku sundon dashuria, drejtësia, paqja, solidariteti. Ju kujtojmë detyrën tonë të mbajmë agjërim të Mërkurën e Përhime e më pas të Premten e Madhe. Janë të detyruar të agjërojnë në këto dy ditë të gjithë ata që kanë mbushur moshën 18 vjeç deri në 60 vjeç. Mosngrënia e mishit është e detyrueshme për të gjitha të premtet e kreshmeve për të gjithë ata që kanë mbushur 14 vjeç. Duke ju uruar çdo të mirë shpirtërore gjatë kësaj periudhe të shenjtë, ju përcjell bekimin tim baritor. Dhënë nga Kuria Arqipeshkvnore, sot më 2 mars 2011.
Shkurt 2011 Kisha dhe jeta 7 Papa: po social network-ut, por të mos zëvendësojë kontaktin e drejtpërdrejtë njerëzor Mesazhi për Ditën Botërore të Komunikimit Shoqëror Nga Dom Marjan Lumçi QYTETI I VATIKANIT - Teknologjitë e reja vënë në dispozicion të përdoruesve një botë të tërë mundësish, por përdorimi i tyre kërkon pjekuri dhe vetëdijshmëri e nuk duhet të çojë në zëvendësimin e “kontaktit të drejtpërdrejtë njerëzor” me raportet virtuale. Në tekstin, mbi temën “E Vërteta, shpallje dhe autenticitet i jetës në kohën digjitale”, Papa e përcakton përhapjen e komunikimit nëpërmjet Internetit “një fenomen karakteristik i kohës sonë”, dhe nënvizon se teknologjitë e reja “nuk po ndryshojnë vetëm mënyrën e të komunikuarit, por komunikimin në vetvete”. Për këta qëllim, mund të thuhet se jemi përballë “një shndërrimi kulturor shumë të gjerë”. Me këtë mënyrë të përhapjes së informacioneve dhe njohurive, konstaton, “se po lind një mënyrë e re të kuptuari dhe menduari, me mundësi të paimagjinueshme për të krijuar marrëdhënie dhe për të ndërtuar bashkim”. “Parashikohen arritje deri pak kohë më parë të pamendueshme, që ngjallin mahnitje për mundësitë e ofruara nga mjetet e reja”. Përdorim i përgjegjshëm Në këtë kontekst, imponohet “në një mënyrë gjithmonë e më shumë e rënduar një sërë reflektimesh mbi kuptimin e komunikimit në kohën digjitale”, nënvizon Ipeshkvi i Romës, duke treguar se “çka është veçanërisht e dukshme kur përballemi me fuqitë e jashtëzakonshme të rrjetit Internet dhe me kompleksitetin e aplikimeve të tij”. Si çdo fryt tjetër i naivitetit njerëzor, në fakt, “teknologjitë e reja të komunikimit kërkojnë të vihen në shërbim të së mirës integrale të personit dhe të mbarë njerëzimit”. Të interesuar për këto ndryshime në komunikim, kujton Papa, janë sidomos të rinjtë, që i përjetojnë “me të gjitha ankthet, kontradiktat dhe krijimtaritë e atyre që i hapen me entuziazëm dhe kureshtje eksperiencave të reja të jetës”. Për ata dhe për të gjithë përdoruesit, prania në hapësirat virtuale “mund të jetë shenja e një kërkimi autentik të takimit personal me tjetrin nëse bën kujdes në shmangien e rreziqeve, të cilët strehimi në një lloj fati të botës paralele, ose paraqitja e tepruar në botën virtuale”. Rreziqe dhe sfida Pika kritike të një komunikimi të këtij lloji, nënvizon Papa, i përkasin qoftë vetë personit ashtu dhe raportit me të tjerët. “Në kërkimin e bashkëndarjes, të miqësive’”, në fakt, gjendesh sidomos, përballë sfidave për të qenë autentikë, besnikë ndaj vetvetes, pa rënë në iluzionin në ndërtimin artificial të vetë “profilit publik”. Përsa i përket raporteve ndërpersonale, përdorimi i teknologjive të reja të çon të pyesim veten “kush është i afërmi im në këtë botë të re”. “Ekziston rreziku të jemi më pak të pranishëm kundrejt personave që takojmë në jetën tonë të përditshme? – pyet Papa -. Ekziston rreziku që të jeni më të shpërqendruar, sepse vëmendja jonë është e thyer dhe e thithur në një botë “ndryshe” në krahasim me atë në të cilën jetojmë? Kemi kohë të reflektojmë me syrin kritik mbi zgjedhjet tona dhe të ushqejmë raportet njerëzore që janë me të vërtetë të thella dhe të zgjatura?”. “Kontakti virtual nuk mund dhe nuk duhet të zëvendësojë kontaktin e drejtpërdrejtë njerëzor me personat në të gjitha nivelet e jetës sonë”, deklaron Papa. Stili i krishterë Pra, Benedikti XVI nënvizon ekzistencën “praninë e një stili të krishterë edhe në botën digjitale”, që konkretizohet në “një formë komunikimi të ndershëm dhe të hapur, të përgjegjshëm dhe e respektueshme për tjetrin”. “Të komunikosh Ungjillin nëpërmjet mediave “Zoti nuk është në asnjë vend, sepse Ai është jomaterial dhe i pakufizueshëm. Ai është vetë vendi i Tij, sepse Ai përmbush gjithçka, është mbi gjithçka dhe përmban gjithçka. Por thuhet, se Ai është edhe në një vend të caktuar. Vendi i Zotit quhet vendi, ku zbulohet veprimi i Tij. Ai vetë depërton gjithçka dhe i transmeton gjithçkaje nga ndikimi i Tij, ashtu siç i përgjigjet aftësia për pranim dhe pranimi i gjithësecilit, pra dua të them: pastërtia e natyrës dhe e vullnetit të gjithësecilit“. Vendi i Zotit Shën Gjoni i Damaskut të reja do të thotë se jo vetëm të vendosësh përmbajtjet e deklaruara fetare mbi platformat e mjeteve të ndryshme, por edhe të dëshmosh me koherencë, në vetë profilin digjital dhe në mënyrën e komunikimit, zgjedhje, parapëlqime, gjykime që janë thellësisht koherenti me Ungjillin, edhe kur nuk flitet për ato në formë të thjeshtë, tregon. “Angazhimi për një dëshmi të Ungjillit në kohën digjitale i kërkon të gjithëve që të jenë të kujdesshëm me aspektet e këtij mesazhi që mund të sfidojnë disa logjika tipike të web-it”, vazhdon Papa, duke shqyrtuar në vend të parë që “të jemi të vetëdijshëm se e vërteta që kërkojmë të bashkëndajmë të mos nxjerrë vlerën e saj nga “fama” e saj ose nga sasia e vëmendjes që merr”. “Duhet që ta bëjmë të njohur në integritetin e saj, më shumë sesa të kërkojmë që ta pranojnë, ndoshta ‘duke e zbutur atë’. Duhet të bëhet ushqim i përditshëm dhe jo tërheqje e një momenti”. E vërteta e Ungjillit, në fakt, “nuk është diçka që mund të jetë objekt konsumimi, apo thjesht dicka sipërfaqësore, por është një dhuratë që kërkon një përgjigje të lirë”. “Meqenëse është shpallur në hapësirën e virtuale të rrjetit, kërkon gjithmonë të mishërohemi në botën reale dhe në raport me fytyrat konkrete të vëllezërve dhe motrave me të cilët bashkëndajmë jetën e përditshme. Për këtë arsye mbeten gjithmonë themelore marrëdhëniet njerëzore të drejtpërdrejta në transmetimin e fesë”. Për këtë qëllim, Papa i fton të krishterët “të bashkohen me besim dhe krijimtari të vetëdijshme dhe të përgjegjshme në rrjetin e raporteve që koha digjitale ka mundësuar”. Në përfundim, besimtarët, “inkurajojnë të gjithë të mbajnë të gjallë pyetjet e përjetshme të njeriut, që dëshmojnë dëshirën e tij të transcendencës dhe nostalgjinë për forma të një jete autentike, e denjë për t’u jetuar”. “I mbrojtur” I mrekulluar qëndroj para Teje: Zemra dhe Shpirti im Hyjnë në heshtje brenda Teje. Si mund ta shpjegoj atë që na mban? Si mund ta kuptoj atë që na lëviz? Para Teje përulem: Para heshtjes së gurit, Para rënies së borës në agim, Para shiut mbi gjethe, Para buzëqeshjes së foshnjave. Kështu pra, në Ty unë jam në veten I mbrojtur prej Teje, por jo i fshehur nga Ty. Nga Dr. Lorenc Stojani
Page 1 and 2: Të lumët ju kur t’ju shajnë e
Page 3 and 4: Shkurt 2011 Kisha dhe jeta 3 Eshtra
Page 5: Shkurt 2011 Kisha dhe jeta 5 jubila
Page 9 and 10: Shkurt 2011 Kisha dhe jeta 9 e Shp
Page 11 and 12: Shkurt 2011 Kisha dhe jeta 11 për

imzot nikollË kaçorri prehet nË atdheun e tij - kishadhejeta.com

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?