ÎÎ´Ï - ÎÎ®Î¼Î¿Ï ÎÎ»Î»Î·Î½Î¹ÎºÎ¿Ï - ÎÏÎ³Ï ÏοÏÏοληÏ
ÎÎ´Ï - ÎÎ®Î¼Î¿Ï ÎÎ»Î»Î·Î½Î¹ÎºÎ¿Ï - ÎÏÎ³Ï ÏοÏÏοληÏ
ÎÎ´Ï - ÎÎ®Î¼Î¿Ï ÎÎ»Î»Î·Î½Î¹ÎºÎ¿Ï - ÎÏÎ³Ï ÏοÏÏοληÏ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Της φαντασίας μου θα είναι σκέφτηκα και γύρισα στα μάτια μου στο βιβλίο<br />
όταν η λεπτή φωνούλα ξανακούστηκε πεντακάθαρα.<br />
-Γράψε για μένα! Δεν σου αρέσει;<br />
Γούρλωσα τα μάτια μου. Η φωνούλα ερχόταν απ’ τη γυάλα.<br />
Έκανα το σταυρό μου, όπως είχα δει να κάνει η μάνα μου όταν άκουγε ή<br />
έβλεπε κάτι παράξενο και ασυνήθιστο, και έσκυψα στη γυάλα.<br />
Ο φίλος μου ο Τσαφ, έτσι το είχα βαπτίσει το ψάρι μου, είχε κολλημένο το<br />
μούτρο του στο γυαλί κουνώντας τη διχαλωτή ουρά του δεξιά και αριστερά.<br />
Κατάπληκτος έκανα κάτι που μου φάνηκε γελοίο. Έσκυψα και του μίλησα. Αν<br />
μ’ έβλεπε κανένας σίγουρα θα με περνούσε για βλαμμένο.<br />
-Τι λες Τσαφ; Να γράψω για σένα; είπα με πλήρη συναίσθηση πως<br />
απευθυνόμουν σ’ ένα άφωνο ψάρι.<br />
-Ναι! Να γράψεις για μένα! Γιατί γράφεται για τα σκυλιά και τις γάτες; Μπορείς<br />
να γράψεις και για μένα.<br />
-Μα… τι να γράψω για σένα Τσαφ; είπα. Εσύ είσαι ένα ψάρι. Τι ζωή έχεις; Ζεις<br />
μέσα σε μια γυάλα και δεν κάνεις τίποτα άλλο παρά να κοιμάσαι και να τρως.<br />
-Κάνεις λάθος. Μπορεί να σου φαίνομαι έτσι, αλλά να ξέρεις τα φαινόμενα<br />
εξαπατούν.<br />
-Αστεία μου λες! αντέδρασα μπροστά στην επιμονή του. Εσύ είσαι ένα ψάρι<br />
χωρίς συναισθήματα. Τι να γράψω για σένα. Απλά είσαι ωραίο και μου<br />
αρέσεις.<br />
-Έτσι το βλέπεις. Αλλά δεν είναι έτσι. Κάποτε ζούσα κι εγώ με οικογένεια. Είχα κι<br />
εγώ αδέλφια. Και φίλους. Έπαιζα κι εγώ όπως παίζεις κι εσύ.<br />
-Με δουλεύεις! απάντησα. Τι οικογένεια μου λες και σαχλαμάρες.<br />
Κούνησε την ουρά του και μου φάνηκε πως ήρθε ακόμη πιο κοντά.<br />
Σαν να ήθελε να βγει έξω απ’ τη γυάλα. Με κοιτούσε κατάματα. Για πρώτη<br />
φορά πρόσεξα πως είχαν και χρώμα τα μάτια του. Μου φάνηκαν ανοιχτά<br />
καστανά.<br />
-Δεν σε δουλεύω, είπε. Τι νομίζεις ότι επειδή ζούμε στον κόσμο της σιωπής πως<br />
είμαστε και χωρίς μυαλό; Κοίτα τώρα που σου μιλάω. Βλέπεις ότι μπορούμε<br />
να κουβεντιάσουμε κιόλας. Φτάνει να το θέλεις. Θα σου μάθω τόσα<br />
πράγματα για τον δικό μου κόσμο. Μη νομίζεις πως υπάρχει μόνο ο δικός<br />
σου κόσμος. Να το ξέρεις, ο δικός μου κόσμος είναι πιο μεγάλος απ’ το δικό<br />
σου και δεν κάνουμε τόση φασαρία όση κάνετε εσείς.<br />
44
Change language