You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
koza. A te dwie krowy,<br />
co odwiązałam, to przeżyły.<br />
Rano stały na ulicy!<br />
(łzy) Zostaną u nas do końca.<br />
Należy się im emerytura...”<br />
„Nic mi się nie chce. Za co<br />
mam to odremontować. Nie<br />
mam pracy, ani renty! Żona<br />
zarabia 1000 zł...”<br />
„Takiej tragedii jeszcze nie<br />
przeżyłam. To działo się<br />
tak szybko, że nic nie zdążyliśmy<br />
zabrać. Dobrze, że<br />
dzieci nie było w domu. I co<br />
teraz Co Ja tu już nie<br />
chcę mieszkać. Mam<br />
dość. Niech pan zobaczy jak<br />
to wszystko wygląda...”<br />
„A co tu gadać! Od gadania<br />
nic się nie zrobi. Mamy pomoc<br />
i wojska, i gminy. Nie<br />
jesteśmy sami...”<br />
„A po co tu te ministry. Naobiecują<br />
i co Ludzie uwierzą,<br />
a potem tylko rozpacz,<br />
bo sami z tym zostaną. Ja<br />
nikomu nie wierzę!...”<br />
„Taka rzeczka, przeskoczyłby<br />
ją. Prawie suchą nogą<br />
przejść można. Gdyby ktoś<br />
mi powiedział, że zabierze<br />
mi całe życie, to<br />
nikomu bym w to nie uwierzył,<br />
nikomu! Mieszkam tu<br />
już 40 lat! Szkoda słów...”<br />
„Bo nie szanowali<br />
rzeki, wywalali wszystko<br />
do niej, pralki, lodówki, rupiecie.<br />
To teraz rzeka nam<br />
oddała. Dbać o nią trzeba, to<br />
i ona zadba o nas...”<br />
„Dziękuję, że ktoś się<br />
o mnie troszczy i martwi.<br />
Jestem zaskoczony. Wiem,<br />
że nie jestem sam, że zawsze<br />
mogę na kogoś<br />
liczyć!...”<br />
„Ta tragedia połączyła<br />
ludzi. Ludzie się<br />
zjednoczyli, bo tylko tak<br />
tę tragedię można przeżyć<br />
i pokonać...”<br />
„Nie mogę w to uwierzyć,<br />
nawet nie chcę o tym<br />
myśleć...”<br />
„Domu nie ma. Gdybym<br />
mógł odnaleźć swojego<br />
psa, byłoby raźniej.<br />
Wszędzie go szukam. Ktoś<br />
mówił, że po Markocicach<br />
biega, byłem szukałem i nie<br />
ma go tam. Może się zerwał<br />
i przeżył...”<br />
„Jak teraz wracać i mieszkać<br />
przy rzece Chyba nigdy<br />
nie będę mogła tam<br />
już spokojnie mieszkać...”<br />
„Wszystko w Boga rękach.<br />
Wieczorem się modlę. Jest<br />
raźniej. Jestem już stara,<br />
mam 83 lata. Niejedno<br />
przeżyłam. Bóg dał,<br />
Bóg zabrał...”<br />
„Woda jest, środki czystości<br />
są. Tylko sił i chęci do odbudowy<br />
nie ma...”<br />
„I jak tu teraz żyć Co<br />
robić Wszystko gnije!...”<br />
„Takiej tragedii jeszcze nie przeżyłam.<br />
To działo się tak szybko, że nic nie zdążyliśmy zabrać...”<br />
7
Change language