ï®Ø¯Ø§Ù Ø§ï»ïºï¯¾ïºØ¯Ø - ketab farsi

More documents

Recommendations

Info

ماھنامۀ روشنگر سال دوم جون شمارۀ - 2009 26 . . 12 آيا تفکيک قوا بھانه خوبيست؟ ميرحسين موسوی بعد از بارھا فرار از پاسخ که از او در دادن به سوال منتقدان اعدام چھار ھزار سکوتش در رابطه با مورد سياسی در زمان نخست زندانی می پرسيدند ، سرانجام ھفته گذشته در وزيری جمع دانشجويان دانشگاه کرمان به سوالی در البته تنھا محتوايی که اين مورد پاسخ گفت پاسخ ميرحسين دارد اين مضمون است که به من ربطی ندارد و اين چيزھا را از من نپرسيد.‏ االن به نفع جمھوری اسالمی در جبھه و جنگ و گلوگاھھا و غيره شرکت کنيد،‏ بعضی اظھار ترديد و بعضی نفی کردند،‏ نماينده اطالعات گفت اين ھا سر موضع ھستند چون حاضر نيستند که در راه نظام حق بجنگند.‏ به ايشان گفتم پس اکثريت مردم ايران که حاضر نيستند به جبھه بروند منافقند؟ جواب داد حساب اين ھا با مردم عادی فرق میکند و در ھر صورت با رای اکثريت نامبردگان محکوم شدند فقط فرد اخير در مسير اجرای حکم فرار کرد.‏ لذا خواھشمند است در صورت مصلحت مالک و معياری برای اين امر مشخص فرماييد تا مسئولين اجرا دچار اشتباه و افراط و تفريط نشوند.“حاکم شرع دادگاه انقالب اسالمی خوزستان محمد حسين احمدی . ۴ “ نداشت ، . ميرحسين موسوی خوب می داند که حتی اگر اصل تفکيک قوا را بپذيريم وحتی اگر قوه مجريه ھيچ گونه نقشی در اين اعدام ھا باز بايد به دليل عدم موضع گيری در برابر اين اعدام ھا و عدم اطالع رسانی به مردم ، او را مورد سوال قرار داد و از او پرسيد که چه تضمينی وجود دارد که چنين شخصی با چنين سابقه ای در عدم حمايت از حقوق مردم ، پس از رسيدن به رياست جمھوری از حقوق شھروندی مخالفين و زندانيان سياسی دفاع کند و اگر چنين واقعه ای تکرار شود ميرحسين چه می کند آيا اگر در دوران ريست جمھوری او ده ھا وبالگ نويس زندانی و شکنجه شوند يا اگر ده ھا روزنامه نگار در دادگاه ھای غير علنی محاکمه و در زندان کشته شوند ميرحسين موسوی تنھا به گفتن اصل تفکيک قوا“‏ بسنده می کند و ھيچگونه اقدامی در دفاع از حقوق قانونی اين افراد نخواھد کرد ؟ ھرچند اين سوال در درجه دوم اھميت قرار می گيرد و قبل از اين سوال بايد در مورد نقش مستقيم دولت او در اين واقعه سوال شود ميرحسين موسوی نخست وزير محبوب آيت الله خمينی که قدرت واقعی اجرايی کشور را بدست داشت در مورد قتل و عام حدود ھزار زندانی سياسی که توسط وزارت اطالعات دولت او مديريت و انجام شد چه پاسخی دارد که بدھد ؟ ميرحسين موسوی به خوبی به ياد دارد که وزير کشور(‏ محتشمی پور و وزير خارجه واليتی دولت او ھمان زمان برای توجيه اين اعدام ھا ، در خارج از کشور مصاحبه کرده اند ، حال چگونه است که وزرای دولت او بر خود الزم می بينند که در حمايت از اين اعدام ھا صحبت کنند و نخست وزير به بھانه تفکيک قوا از پاسخگويی فرار می کند ؟ ( ( ) آنانی که تصميم دارند به ميرحسين رای دھند ، چيزی را از دست نمی دھند اگر قبل از رای دادن ، حداقل يک بار به طور جدی سواالت باال را از ميرحسين بپرسند و از او بخواھند به طور کامل شرح ماجرا و نقش خود و دولتش را در اين ماجرا توضيح دھد . منبع http://٧tir.com : . ( ) . . . دريافت کرده است و اگر غير از اين باشد جای تعجب دارد و تا زمانی که ميرحسين موسوی ادعايی غير از اين نکرده است ما مبنا را بر ھمين سخن می گذاريم ميرحسين موسوی نخست وزير مورد عالقه آيت الله خمينی قدرت اصلی اجرايی کشور او در آن زمان ھرگز مشکالتی که بود خاتمی در دوران رياست جمھوری با آنھا قوه قضاييه در زمان روبرو بود را نداشت ميرحسين بر خالف زمان خاتمی در دست جناح مخالف نبود و اتفاقا دادستان کل کشور دوست صميمی آيت الله موسوی اردبيلی و از نظر تفکر سياسی نيز ميرحسين بود موسوی عضو يک جناح محسوب می شدند اردبيلی در اين دوره انتخابات از ميرحسين است کرده حمايت قوه قضاييه و قوه مجريه بر عمده بخش ھای در دست کسانی بود که خالف دوران خاتمی اصالح طلب می امروز خود را نامند ‏.ميرحسين موسوی ھرگز مثل خاتمی مشکالت او را در مورد انتخاب وزير نداشت و اطالعات ھرچند برای وزارت خانه ھای حساس با آيت الله خمينی مشورت می کرد اما ھرگز مانند خاتمی مجبور نبود که ١٣ گزينه را به رھبر معرفی کند تا نفر سيزدھم وزير اطالعات شود بنا براين او ھم وزير اطالعات اش را خودش انتخاب کرده بود و ھم قدرت و اشراف کامل در مورد اين وزارت خانه داشت . اخبار داغ ھفت تير ميرحسين موسوی وزير اطالعات دولت ميرحسين پايه اصلی اجرا فرمان قتل زندانيان سياسی در سال بود و جالب اينکه بدانيد در بسياری از موارد نماينده دادستان در استان ھا تحت فشار نماينده وزارت اطالعات دولت ميرحسين مجبور به پذيرش حکم اعدام در مورد آن زندانی می شد.‏ آيت الله منتظری به وضوح در خاطرات خود به اين موضوع اشاره می کند که نقش اصلی در اين اعدام ھا را وزارت اطالعات دولت ميرحسين موسوی بر عھده داشته است چنانکه در بسياری استان ھا مسئوالن قضايی از تند روی ھای نماينده وزارت اطالعات ناراحت بودند ‏.به عنوان مثال می توان نامه حاکم شرع دادگاه ھای انقالب استان خوزستان به آيت الله خمينی را شاھد آورد که حاکم شرع استان خوزستان که از مسئوالن قوه قضاييه محسوب می شود چنين می نويسد من باب مثال در دزفول تعدادی از زندانيان به نام ھای طاھر رنجبر مصطفی بھزادی احمد آسخ و محمدرضا آشوع با اينکه منافقين را محکوم میکردند و حاضر به ھر نوع مصاحبه و افشاگری در راديو و تلويزيون و ويدئو و يا اعالم موضع در جمع زندانيان بودند،‏ نماينده اطالعات از آنھا سئوال کرد شما که جمھوری اسالمی را بر حق و منافقين را بر باطل میدانيد حاضريد ھمين ۶٧ : - - ..“” . . . ) ، ، ، را اعدام کنند و اگر تشخيص دادند که بر سر موضع نيست ادامه دوران زندان را طی کند تا اين جای قضيه مشخص می شود چه تعداد زيادی از مسئوالن وقت کشور مستقيم در جريان اين ماجرا بودند و مستقيم در مورد اعدام اين زندانيان تصميم گيری می کردند آيت الله خمينی ، سيد احمد خمينی ، آيت الله منتظری قائم مقام رھبری ، اعضا بيت آيت الله منتظری ، دادستان کل کشور موسوی اردبيلی وزير اطالعات دولت ميرحسين موسوی تمام دادستان ھا در تمام استان ھا و شھرھای کشور نماينده وزارت اطالعات در تمام استان ھای ايران ، رئيس زندان در تمام مراکز استان ھا ، تمام مامورانی که در ھمه استان ھا اعدام ھا را اجرا می کردند ، و به احتمال بسيار زياد تمام اعضای شورای عالی امنيت ملی از مطلعين قطعی اين ماجرا ھستند که دقيقا ھم در جريان پرونده بودند و ھم به نوعی در اين ماجرا نقش داشته اند با توجه به تعداد زياد مسئوالن که در سراسر کشور از قضيه باخبر بودند اگر مسئول بلند پايه ای در نظام پيدا شود که بگويد من بی خبر بودم حرفش به ھيچ عنوان پذيرفتنی نيست و تا به حال نيز شنيده نشده که کسی در يک جلسه رسمی و عمومی يا مصاحبه ، چنين چيزی را بگويد و از اين اعدام ھا اظھار بی اطالعی بکند . ميرحسين موسوی نامزد اين دوره انتخابات رياست جمھوری و نخست وزير کشور در سال نيز ھرگز چنين ادعايی نکرده است و در ھفته گذشته که مجبور به سخن گفتن در مورد اين پرونده شد ، سعی داشت با اشاره به اصل تفکيک قوا از پاسخ گويی به محتوای اين ماجرا و نقش خود يا حداقل دليل سکوت او در اين ماجرا ، فرار کند اما آيا واقعا اصل تفکيک قوا به اين پرونده و مسئوليت نخست وزير در اين ماجرا ربط پيدا می کند و آيا ميرحسين بھانه خوبی آورده است ؟ . ۶٧ ( ھرگز در اختيار يکی از سه قوه اين پرونده کشور نبوده است و بر اساس کميته تشکيل شده مشاھده می که مسئول اعدام زندانيان بودند شود که حداقل قوه قضاييه و قوه مجريه در اين ماجرا به يک اندازه نقش داشته اند توجه شود که وزير اطالعات که عضو اصلی اين کميته بود و نماينده وزارت اطالعات که تصميم گير اصلی در مورد اعدام ھا در ھمه استان ھای کشور بودند ، تماما جزو اعضای قوه مجريه محسوب می شدند و صد در صد در مورد چينن ری شھری وزير اطالعات ھزار زندانی اعدام حدود پرونده ای که به با نخست وزير که ماه انجاميد سياسی در رئيس مستقيم او محسوب می شد مشورت کافی را انجام داده است و دستورات الزم را نيز . ( ۴ ) ٣ . . : . (4000) ميرحسين موسوی در کرمان می گويد ‏«گفته میشود در زمانی که آن اعدامھا صورت گرفت من نخستوزير کشور بودم و کاری نکردم!‏ بايد توجه کنيم که مسئله تفکيک قوا در کشور از ابتدای انقالب وجود دارد.‏ میتوانيد از من راجع به عملکرد قوه مجريه در دوران جنگ سوال کنيد و من با شفافيت،‏ صراحت و صداقت پاسخ خواھم داد.‏ نمیشود بدون نگاه به موقعيتھا،‏ ظرفيت زمانی و وقايع مختلف اين سوال از من پرسيده شود.‏ سوال مربوط به من را بپرسيد،‏ حتما پاسخ خواھم داد».‏ در سال حکومت تصميم می گيرد ھزاران نفر از زندانيان سياسی را اعدام کند اين زندانيان ھيچ کدام در دادگاه محکوم به اعدام نشده بودند بلکه به دليل پايين بودن سطح دادگاه ھای جمھوری اسالمی در آن فضا که ھر کس با کوچک ترين ھمکاری با گروه ھای تروريستی اعدام می شد ، اين افراد را به اعدام محکوم نکرده بود و به چند سال زندان محکوم شده بودند و قرار بود پس از سپری کردن دوران زندان آزاد شوند معموال اتھامات ايشان ھمراه داشتن چند برگ اعالميه سياسی يا شرکت در يک تظاھرات سياسی بود و ھيچ گونه ھمکاری با گروه ھای تروريستی نداشتند و به معنی واقعی يک زندانی سياسی عقيدتی بودند که دادگاه ھای جمھوری اسالمی نيز در مورد آنھا حکم اعدام صادر نکرده بود . ۶٧ اتھامات ، پس چون اين افراد ھيچکدام در دادگاه محکوم به اعدام نشده بودند و قرار بود پس از سپری کردن زندان آزاد شوند می توان اعدام آنان را يک قتل عام غير قانونی ناميد ‏.غير متعارف بودن اين قضيه چنان بود که حتی صدای قائم مقام رھبر يعنی آيت الله منتظری نيز در آمد و ايشان طی چند نامه که به آيت الله خمينی و ساير مقامات ارسال کردند شديدا به اين رويه اعتراض کردند ‏،چنان که ھمين اعتراضات سرانجام به عزل ايشان از قائم مقامی رھبر انجاميد ‏.بر اساس اسناد و شواھد موجود که مقدار قابل توجه ای از اين اسناد از خاطرات آيت الله منتظری قائم مقام رھبر و نفر دوم مملکت در آن زمان بدست می آيد ، قرار بر اين شد که در ھمه استان ھای کشور کميته ای سه نفره شامل دادستان ، رئيس زندان ، و نماينده وزارت اطالعات تشکيل شود و اين در مورد تک تک زندانيان تصميم گيری کند که اگر تشخيص داد زندانی مورد نظر بر سر مواضع سياسی خود مانده است او کميته ، نقش وزارت اطالعات دولت ميرحسين در اعدام ھای ٦٧ پيمان روشن ضمير ‏(سردبير سايت ھفت تير)‏
بخشيد.‏ اين شيوه داد و ستد ھرگز دورانی پر رونق تر از دوران بنيان گذاری امپراتوری پارس تا نخستين قيصرھا ی روم به خود نديده است.‏ تغيير راه ھا ی تجاری گرچه به فلسطين ضربه سختی زد اما به بازرگانی بعدی جھانی بخشيد.‏ خانوادھای بازرگان به سودھائی آنچنان کالن دست می يافتند که محدود کردن زاد و ولد در خانواده ھای خود را الزم نمی ديدند.‏ اما باال بودن باروری در ميان يھوديان به ھيچ رو نمی تواند افزايش شتابان جمعيت يھوديان را تو ضيح دھد.‏ قدرت تبليغات بود که آن را رشدی تصاعدی می بخشيد.‏ اين واقعيت که ملتی از رھگذر تبليغات بتواند افزايش يابد به ھمان اندازه شگفت آور است که موقعيت تاريخی خود يھوديت.‏ يھوديان را در اصل،‏ ھمچون ديگر خلق ھا،‏ پيوند ھا ی خونی بود که گرد ھم نگه می داشت.‏ در پی تحوالت تاريخی،‏ سلطنت با وحدت مبتنی بر قلمروش جايگزين سازمان عشيره ای و وحدت مبتنی برپيوندھای خونی شد.‏ اما با فرستاده شدن يھوديان به تبعيد اين وحدت-‏ يعنی وحدت مبتنی بر قلمرو-‏ از ميان رفت.‏ بخش بزرگتر يھوديان اکنون برای ھميشه در تبعيد زندگی می کرد.‏ در نتيجه گونه ای ديگر از پيوند ملی،‏ يعنی اشتراک زبان،‏ نيز از ميان رفت.‏ تبعيديان ناگزير بودند که به زبان مللی که در ميانشان می ذيستند سخن گويند.‏ حتی در خود فلسطين نيز يھوديان نتوانستند زبان عبری را حفظ کنند و زبان آرامی را اقتباس کردند.‏ اکنون مذھب و روابط تجاری تبديل به تنھا پيوند استوارميان يھوديان شده بود.‏ اما خدای آنھا اکنون خدائی در ميان ديگر خدايان نبود.‏ تنھا خدای جھان بود؛ خدائی برای ھمه انسان ھا.‏ ھر کس که او را می شناخت و از فرامينش پيروی می کرد يھودی بود و در شمار برگزيدگان خدا.‏ اين گونه از يھوديت اين امکان را يافت که حيطه نفوذ خود را از راه تبليغات گسترش بخشد.يھوديان در جريان تاريخ شوربختی ھای بسياری را از سر گذراندند اما اکنون موفق شده بودند که در گوناگون ترين مناطق شروع به کسب ثروت و قدرت کنند.اما،‏ به رغم گسترش شعاع بازرگانيشان،‏ نيک می دانستند که موقعتيشان به خاطر شمار اندکشان يأس آور است.‏ از ھمين رو يھوديت در قرن ھای پيش از ويران شدن اورشليم گرايشی نيرومند به گسترش يافت.‏ برای يھوديان ساکن در فلسطين مستقيم ترين راه،‏ گرواندن قھرآميز بود.‏ تحت سلطه درآوردن قھرآميز امری نامعمول نبود.‏ يھوديان تحميل مذھب خود را نيز به آن افزودند.‏ اين امر در طی سلھای تا پيش از ميالد صورت گرفت.‏ با سقوط امپراتوری سوريه،‏ يھوديان نه تنھا ا ز يوغ سوری ھا رھائی يافتند بلکه توانستند قلمرو خود را نيز وسعت بخشند.‏ کشورگشائی برای يھوديان به معنی بسط مذھب نيز بود.‏ و اين در آن زمان امری غير عادی بود.‏ ختنه کردن و ذيارت اورشليم برای پرستش يھوه در مناطق تازه مفتوح برای ھمه اجباری شد.‏ چنين روشھائی در جھان باستان يکسره بی سابقه بود.‏ ديگر فاتحان به گرفتن خراج اکتفا می کردند و ملت مغلوب را در امر مذھب و آداب ورسوم کامأل آزاد می گذاشتند.‏ فتح بيت المقدس بدست روميان به اين سياست تغيير اجباری مذھب و تحميل يھوديت از سوی يھوديان پايان بخشيد.‏ از اين پس روشھای مسالمت آميز و انگيزه ھای 13 Rowshangar Volume. 2 No. 26 June 2009 : مادی جانشين تکيه به شمشير شد.‏ و کم نبودند کسانی که آزمندانه،‏ به بوی جيفه دنيوی،‏ به يھوديت می گرويدند.‏ ديديم که زندگی شھری به ذھنيتی گراينده به تک خدائی ميدان می دھد.‏ فيلسوفان در اين زمينه پيشگام بودند.‏ اما تک خدائی آنھا ضد مذاھب سنتی بود.‏ آنھا ھوادار آزاد انديشی و انديشه مستقل بودند.‏ اما ھمان تحوالت اجتماعيی که به انديشه ھای تک خدايانه ميدان می داد،‏ ھمان طور که ديديم،‏ به تباھی دولت و جامعه می انجاميد و به طور روز افزونی احساس فقدان امنيت را و احساس نيازی فزاينده به اقتداری با ثبات را در افراد تشديد می کرد.‏ روشن است که در ذھن افراد عادی با ثبات ترين وبرترين اقتدار ذات الھی بود که تدوين تئوريک خود را در مذھب می يافت و نه در فلسفه که انسان را متکی به خود می خواست و نه به فدرتی فرا انسانی.‏ در ميان ملل دارای تمدنی باستانی تنھا ايرانيان و يھودی ھا بودند که،‏ به علت شرايطی خاص،‏ به تک خدائی نه به صورت فلسفه بلکه به صورت مذھب نائل شدند.‏ ھر دوی اين مذاھب به پيشرفت ھای قابل توجھی ھم در ميان يونانيان و ھم در امپراتوری روم دست يافتند.‏ به اين ترتيب يھوديت توانست آنچه را که جھان باستان در حال انقراض خواھان آن بود به آنھا عرضه کند:‏ يک خدای قادر مطلق و نجات دھنده ای که خواھد آمد تا جھان را از ظلم و فساد برھاند.‏ و اين چيزی بود که ھمه تشنه اش بودند.‏ گسترش يھوديت در جھان باستان به حدی بود که در بعضی از مناطق،‏ مثل اسکندريه،‏ از سلطه کامل برخوردار شد.‏ و اين مقارن با ظھور مسيح بود.‏ يھوديان حتی از استفاده از زنھای زيبا رو برای گرواندن پادشاھان و ديگر افراد با نفوذ به دين خود روگردان نبودند.‏ شاه عزيز،‏ پادشاه امسه،‏ برای ازدواج با دروسيال،‏ خواھر اگريپه دوم به يھويت گرويد.‏ اما دروسيال به او خيانت کرد و با فليکس،‏ سررشته دار رومی،‏ روی ھم ريخت.‏ خواھرش ھم وضع بھتری نداشت.‏ شاه پولمون خودش را به خاطر او ختنه کرد اما بی عفتی اين زن نه تنھا اورا از اين خانم بلکه از يھوديت ھم متنفر کرد.‏ از اين زن برای گرواندن مردھا به يھوديت استفاده می شد.‏ اين خانم اول با مردی به اسم مارکوس ازدواج کرد و پس ا ز مرگ او ھمسر عمويش ھرود شد.‏ وقتی که ھرود مرد،‏ ھمين برنيسه خانم با برادر ھرود ھمخوابه بود تا به ازدواج شاه پولمون فوق الذکر در آمد.‏ سرانجام به مقام معشوقگی امپراتور تيتوس نائل شد.‏ گفتيم که در سال يھوديان به خاطر فعاليت ھای تبلغاتی شديدشان و گرواندن مردم به يھوديت از روم رانده شدند.‏ به گفته يوسفوس مردم دمشق نيز کمر به امحاء يھوديان بستند و ھمزمان با قيام يھوديان بر عليه نرون ده ھزار نفر از آنھا را در عرض يک ساعت به قتل رساندند.‏ قبيله گرائی و مراسم سخت يھوديان امکان حشر و نشر آنان با ديگر مردم را بسيار دشوار می کرد.‏ اکثريت نو مذھبان تنھا به انديشه خدای يکتا و مسيحا-‏ يعنی نجات دھنده ای که خواھد آمد-‏ می گرويدند و از آداب و رسوم سخت يھوديت روگردان بودند.‏ ھمه اين ھا زمينه را برای پيدايش و گسترش مسيحيت آماده می کرد.‏ ادامه دارد 139 پ.م.‏ 63 165 . دوم.‏ يھوديان پس از تبعيد يھوديت آواره کورش،‏ درسال پيش از ميالد،‏ به يھوديان بابل اجازه داد که به اورشليم برگردند.‏ اما ھمه آنھا از اين فرصت استفاده نکردند؛ چرا که اين شھر ويرانه ای بيش نبود.‏ حتی در صورت تعمير شھر ھمه يھوديان نمی توانستند اميدی به تأمين معاش خود در آنجا داشته باشند.‏ يھوديه،‏ نيز،‏ به خودگردانی دست نيافت و به فاتحان خارجی وابسته ماند:‏ نخست به ايرانی ھا،‏ سپس به اسکندر مقدونی،‏ بعد از آن به يونانی ھا و سرانجام به رومی ھا.‏ تنھا حرفه ای که يھودی ھا در آن خبره بودند بازرگانی بود و از مھارت چندانی در صنعت وکشاورزی برخوردار نبودند.‏ اما بازرگانی،‏ برعکس کشاورزی دھقانی و صنايع دستی،‏ به خاطر رقابت ناگزير از نو آوری است.‏ بازرگانی است که کشاورزی وصنايع دستی را متحول می کند.‏ بازرگانی،‏ و بويژه بازرگانی دريائی،‏ تنھا عنصر انقالبی اقتصاد پيشا سرمايه داری است.‏ فنيقی ھا ‏(لبنانی ھای کنونی)‏ نخستين دريانوردان راه ھای پرمسافت بودند.‏ کوھستانی بودن سرزمين و کمبود زمين ھای کشاورزی آنھا را تبديل به حمل کنندگان کاالھای مصری،‏ عربی،‏ بابلی و ھندی می کرد.‏ بزودی يونانی ھا به خاطر قرار داشتن در وضعيتی مشابه رقيب سرسخت فنيقی ھا در دريانوردی شدند.‏ آنھا،‏ در مدتی کوتاه،‏ موفق شدند که بازرگانی مصر را قبضه کنند.‏ اما مصر،‏ ھمانند بابل،‏ در فاصله ای کوتاه ‏(در سال به تصرف ايرانی ھا در آمد.‏ مصريھا،‏ در کمتر از يک قرن،‏ به کمک يونانی ھا توانستند استقالل خود را بدست آورند و اسکندر مقدونی امپراتوری ايران را در سال مورد ھجوم قرار داد و توانست آن را متصرف شود و در نتيجه به شکوه شھرھا و به رونق بازرگانی فنيقی ھا که دست نشاندگان ايرانی ھا بودند خاتمه دھد.‏ بازرگانی فلسطين،‏ از اين رھگذر،‏ حتی بيش از بازرگانی فنيقيه صدمه ديد.‏ توسعه ھر چه بيشتر بازرگانی دريائی راه ھای زمينی را از اھميت انداخت و موقعيت ممتاز فلسطين به خاطر جايگاه مرکزيش از اعتبار افتاد.‏ اکنون بازرگانی بابل،‏ عربستان،‏ ھند و مصر به حوزه بازرگانی دريائی پيوسته بود.‏ در ھمان حال توده ھای يھودی بيش از پيش مجبور بودند که به عنوان تنھا ممر معاششان به بازرگانی رو آورند زيرا فرصت ھای کسب وکار در کشور خودشان مدام کاھش می يافت.‏ از آنجا که کسب وکار به سوی آنھا نمی آمد آنھا مجبور بودند که به دنبال کسب وکار در خارج از وطن،‏ در ميان ملت ھائی که خودشان طبقه بازرگان از ميان خود توليد نمی کردند بروند.‏ و اين قبيل ملتھا زياد بودند.‏ ملت ھائی که می توانستند زندگيشان را از راه کشاورزی بگذرانند ھی پشت سرھم در داخل کشتزارھای بزرگ درست می کردند و در خارج جنگ راه می اندختند.‏ اين ھا ترجيح می دادند به جای اين که خودشان در خارج دنبال کاالھای مورد نيازشان بگردند بازرگان ھائی از خارج به ميان آن ھا بيايند.‏ مصری ھا و رومی ھا چنين گرايشی داشتند.‏ بازرگان ھای اين دو کشور يا يھودی بودند يا يونانی.‏ اکنون،‏ درست پس از تبعيد به بابل،‏ با پراکنده شدن دوباره يھوديان به خارج از وطنشان روبرو ھستيم.‏ و اين ناشی از تغيير راه ھای بازرگانی بود.‏ اين گروه ھا عمدتأ در ثروتمند ترين جاھا،‏ مثل اسکندريه و روم،‏ متمرکز بودند؛ يعنی در مراکز بازرگانی جھان رومی و ھلنی.‏ جمعيت يھوديان در اسکندريه به ھمان اندازه جمعيتشان در اورشليم بود:‏ يک مليون يھودی در ميان ھشت مليون مصری.‏ به اين ترتيب يھوديان تبديل به جماعتی بين المللی شدند برخوردار از يک ھمبستگی درونی شديد که اعضائش به شدت از ھمديگر پشتيبانی می کردند.‏ يھوديان اسکندريه و روم نه تنھا به ثروتی کالن دست يافتند بلکه از نفوذی عظيم در ميان حاکمان جھان نيز برخوردار شدند:‏ انبان پول اين حاکمان بودند و بستانکار آنھا.‏ آنھا در پايتخت ھای جھان متمدن از استقالل و از موقعيتی ممتاز برخوردار بودند.‏ اين يھوديان عاملی تاريخی در گردش رويدادھا بودند.‏ قومی جھان وطن بودند که زير جلکی بر جھان حکومت می کردند.‏ قيصر روم از يھوديان حمايت می کرد و به آنھا امتياز می داد زيرا به پول آنھا احتياج داشت.‏ اما ھمه يھوديان ساکن در غربت بازرگان نبودند بعضی از آنھا متخصص و صاحب حرفه بودند.‏ تبليغات يھوديان حمعيت يھوديان پس از تبعيد به نحو حيرت انگيزی افزايش يافت.‏ استرابون،‏ جغرافی دان شھير در باره يھوديان چنين می نويسد:‏ ‏"اين مردم اکنون در ھر شھری ھستند،‏ و مشکل است که بتوان جائی را در ارض مسکون يافت که اين ملت را نپذيزفته باشد و ‏[ازنظر مالی]‏ زير سلطه آن نباشد."‏ . ھرشکلی از جامعه،‏ ھمچنان که ھر طبقه ای در درون يک جامعه معين،‏ قانون جمعيت خاص خود را دارد.‏ قانون افزايش جمعيت در مورد دھقانان با کارگران متفاوت است.‏ پرولتاريای معاصر خيلی زود به استقالل اقتصادی دست يافت فرزندانش،‏ نيز،‏ از امکان اشتغال در سنين پائين برخوردارند.‏ اين به آنھا امکان می دھد که از نرخ زاد و ولد باالئی برخوردار باشند.‏ در جامعه ای که تقسيم ميراث حاکم است،‏ مالکيت خصوصی بر زمين به محدود کردن زاد و ولد در ميان طبقه مالک می انجامد.‏ اين يکی از علل جمعيت زدائی از امپراتوری روم است،‏ که اساسأ جامعه ای مبتنی بر کشاورزی بود.‏ زاد و ولد خانواده ھای يھودی درست در نقطه مقابل اين قرار داشت.‏ يھوديان عمدتأ کشاورز نبودند بلکه به داد و ستد اشتغال داشتند و سرمايه دار بودند.‏ سرمايه،‏ بر خالف زمين می تواند افزايش يابد.‏ اگر تجارت رونق داشته باشد،‏ سرمايه می تواند سريعتر از زاد و ولد در ميان کاسبکارھا افزايش يابد.‏ قرن ھای پس از تبعيد تا سال ھای نخست امپراتوری روم،‏ دورانی بود که طی آن بازرگانی گسترشی شگرف داشت.‏ استثمار شاغالن در کشاورزی وبھره برداری از معادن سريعأ شدت يافت.‏ اما اين ھر دو رواج ھرچه گسترده تر برده داری وفور وتداوم جنگ ھا را می طبيد تا به بتوان به منابع جديدی از برده ھا دست يافت.‏ سرانجام،‏ ھمين خود به اضمحالل کشاورزی،‏ عاطل ماندن معادن،‏ جمعيت زدائی از سرزمين و فرسوده شدن نيروی نظامی روم انجاميد.‏ باری،‏ تمرکز ثروت در دست عده ای معدود به قيمت خانه خرابی توده مردم،‏ به بازرگانی که در آن زمان مبتنی بر داد وستد اقالم تجملی بود رونق ويژه ای می دفتر سوم:‏ يھود يان برگردان احمد خزاعی 588 525 پ.م.)‏ 334 پ.م.‏
Page 1 and 2: ماھنامۀ روشنگر . سا
Page 3 and 4: بدانگونه که او را د
Page 5 and 6: ابزاری می كرد.‏ برر
Page 7 and 8: 7 Rowshangar Volume. 2 No. 26 June
Page 11: 11 Rowshangar Volume. 2 No. 26 June
Page 17 and 18: س:‏ جانيس کاربينسک

ï®Ø¯Ø§Ù Ø§ï»ïºï¯¾ïºØ¯Ø - ketab farsi

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

ï®Ø¯Ø§Ù Ø§ï»ïºï¯¾ïºØ¯Ø - ketab farsi