"Səməd Vurğun - Aşıq Şəmşir dastanı"

qüdrətli sənətkarın görüşlərində baş verən əhva -
latlardan, aralarındakı söhbətlərdən və şeir ləş -
mələrdən həmin illərin ab-havası ilə bağlı xeyli
informasiya almaq mümkündür. Məsələn, Səməd
Vurğun aşığa müraciətlə deyir:
Hay vurub, qıy vurub səs sal dağlara,
Gözəllər oylağı göy yaylaqlara.
Mənim də dərdimi de oylaqlara,
Sinəmdən oxladı bir maral məni.
Yəni burada o qədər səmimiyyət var, doğ -
malıq var, mehr-ülfət var ki, şair heç kəsə, heç bir
dostuna, tanışına, hətta dağa-daşa deyə bilmədiyi
dərdini, könlünün ən gizli duyğularını Dədə
Şəmşirə deyir, onunla bölüşür. Burada, bir növ,
zəmanədən, taledən şikayət elementləri var,
narazılıq çalarları da açıq-aşkar duyulur.
Həqiqətən də Səməd Vurğunla Aşıq Şəmşirin
görüşünün baş verdiyi dövrdə görkəmli şairə
qarşı müəyyən təzyiqlər mövcud idi.
Bu görüşün baş tutduğu 1955-ci il ərəfəsində
artıq Səməd Vurğun haqqında mətbuatda bəzi
tənqidi qeydlər də gözə dəyməkdə idi. Deyişmə -
10