"Səməd Vurğun - Aşıq Şəmşir dastanı"

vacatları ilə, bir oxuduğu mahnılarla bəlir lən -
məz. Onun biliciliyi öncə ənənədə yetişməsi,
aşıqlığın ədəb-ərkanından tutmuş dastanlarına,
qoşmalarından tutmuş ifa tərzinə qədər kompleks
halda götürüldükdə məlum olur. Bizsə bu
sənətkarın sazından, musiqisindən, ifa tərzindən,
aşıqlıq sənətindən çox şeirləri ilə məşğul olmu -
şuq və onu bilicilikdən adi şairə endirmişik. Tə -
bii ki, söz əsasdır, söz bu sənətin ən mühüm
göstəricisidir, ancaq sənətin tamamı deyildir.
Həm də aşıqlıqda söz musiqisiz mövcud deyidir,
musiqi icrada, ifada anlamlıdır. Aşıq sazla sözün
vəhdətini anlayan sənətkardır.
Son dövrlərdə aşıq sənətindən araşdırmaçı -
dan çox maraqlılar, alimdən çox publisistlər yaz -
mağa başlamışlar. Bu meylin aşıq ədəbiy yatının
yayğınlaşmasında müsbət rolu olduğu kimi, bəzi
zərərli və qüsurlu tərəfləri də vardır. Nədənsə
aşıqdan, aşıq yaradıcılığından yazarkən məqalə -
lərin, monoqrafiyaların, kitabların üslubu da
dəyişir. Soyuq, obyektiv elmi üslub yarıbədiiyarıpublisistik
üsluba çevrilir, faktların, sitatların
yerini bəsit yozumlar, təxminlər, xəyali izahlar
tutur. Bir sözlə, elmin kriteriyaları ucuz bədiiliyin
boyasında yox olub gedir. Telekanallarda çox -
16