"Səməd Vurğun - Aşıq Şəmşir dastanı"
Filoloji-elmi tədqiqat əsəri
Filoloji-elmi tədqiqat əsəri
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Beləliklə, <strong>Səməd</strong> <strong>Vurğun</strong> Şuşada dincələn<br />
ailəsini götürüb Kəlbəcərə “İstisu” sanatoriyasına<br />
gedir. Kəlbəcər Rayon Partiya Komitəsinin birinci<br />
katibi Səfər Verdiyevə zəng çalır. Birinci<br />
katib cəld özünü sanatoriyaya yetirir. Orada<br />
böyük şair “Vədəsində” rədifli çox bəyəndiyi<br />
gözəl şeirin müəllifini soruşaraq onunla görüş -<br />
mək istədiyini bildirir. Boyaqlı kəndinin aşağısın -<br />
dakı Turşsu bulağının üstündə <strong>Səməd</strong> <strong>Vurğun</strong>un<br />
şərəfinə məclis qurulur. Katib dərhal <strong>Aşıq</strong><br />
<strong>Şəmşir</strong>i <strong>Vurğun</strong>un görüşünə gətirdir. İndi artıq<br />
gözəl mükəmməl bir dastana çevrilən həmin<br />
görüş bax bu cür baş verir, o gözəl, unudulmaz<br />
xatirələr belə yaranır.<br />
“<strong>Səməd</strong> <strong>Vurğun</strong>–<strong>Aşıq</strong> <strong>Şəmşir</strong>” dastanının bir<br />
sıra məziyyətlərini xüsusi qeyd etmək istərdik.<br />
Əvvəla, “dialektdə danışmaq böyük mədəniy -<br />
yətdir, dialektdə yazmaqsa böyük mədəniy -<br />
yətsizlik” əqidəsində olan <strong>Səməd</strong> <strong>Vurğun</strong> rəsmi<br />
yığıncaqlarda, iclaslarda və elmi konfranslarda<br />
ədəbi dildə danışsa da, əslində, onun xarakterik<br />
danışığı, şifahi nitqi, məclislərdəki söhbətləri sadə,<br />
canlı xalq dilində, dastan dilində olarmış həmişə.<br />
Elə bu dastanın özündə də tez-tez rast gəldiyimiz<br />
48
Change language