Սելեստեն Ֆրենե Մանկավարժական ինվարիանտներ Կյանքի ...

անհաջողությունների և ձախողումների հեղեղ թափելով, այդ թվում՝ և´ վատ
գնահատականները, և´ կատարված առաջադրանքը ընդգծած կարմիր մատիտը, և´
տետրում «Ուղղել» կամ «Տետրը վատ ես պահում» գրառումները... Այս բնույթի
դիտողությունները հաջողության հասնելուն հազվադեպ են օգնում: Սեփական
անհաջողությունից վհատված երեխան ինչ-որ հաջողության հասնելու համար այլ,
սովորաբար դատապարտելի, ուղիներ է փնտրում: Անհրաժեշտ է միշտ նպաստել
երեխաների հաջողությանը: Ուսուցման արդյունավետությունն անմիջականորեն
դրանից է կախված: Ուսուցիչներն ու ծնողները,իհարկե, կասեն, որ անբավարար
աշխատանքի համար լավ գնահատական դնել կամ տետրը վատ պահելու համար
աշակերտին գովել ամեն դեպքում չի կարելի: Բայց մենք էլ դրան չենք կոչում:
Մեր մանկավարժությունը երեխաներին թույլ է տալիս հաջողության հասնել ուրիշ
միջոցներով. սիրով կատարված նրանց աշխատանքները համընդհանուր
հավանություն են ստանում, նրանք երբեմն արվեստի իսկական գործ համարվող
խեցեգործական առարկաներ և նկարներ են ստեղծում, լսարանի կողմից «կեցցե»-
ներով ընդունվող զեկուցումներ են անում:
Անհրաժեշտ է փոխել հենց դպրոցի մոդելը և ուսուցչի դերը, որի հիմնական խնդիրը
պիտի լինի ոչ թե աշակերտական աշխատանքների բծախնդիր ստուգումը, այլ
բազմակողմանի օգնությունը երեխաներին:
Թեստ
Դուք անվերապահորեն կողմ եք հաջողության մանկավարժությանը: Կանաչ
Աշխատում եք, որ երեխաներն անհաջողության չհանդիպեն: Դեղին
Դուք մասսայական անհաջողությունների հանգեցնող ավանդական
մանկավարժության կողմից եք: Կարմիր
Ինվարիանտ 10 բ . Ոչ թե խաղը, այլ աշխատանքն է երեխայի բնական զբաղմունքը:
Պնդելով այս ինվարիանտը, հաստատելով աշխատանքի առաջնայնությունը` վիճում
ենք հոգեբանական տեսությունների և ժամանակակից մանկավարժության հետ:
Մոլորությունն սկսվում է դեռ մանկապարտեզից, որը դա նաև ընտանիքին է
փոխանցում: Բավական է նայել խոշոր հրատարակությունների կատալոգները,
որպեսզի համոզվենք՝ այնտեղ աշխատանքի ոչ մի գործիք չկա, բայց դրա փոխարեն
կան շատ ամենատարբեր խաղեր: Երեխաներին աշխատանքի մեջ չներգրավելը
ընտանիքում նույնպես սովորական է դարձել: Երեխան պարապ-սարապ ապրում է
թագավորի պես, որին մնում է միայն խաղալ: