Αναζητώντας την ελεύθερη αναζήτηση - eBooks4Greeks.gr

φλογισµένου προσώπου του από την έξαψη του διαλόγου αλλά και από τον ανελέητο
ήλιο, τόνιζε ακόµη περισσότερο την επιβλητική ωραιότητά του.
«Αύριο που θα επισκεφθείτε ξανά το µοναστήρι για να σας ξεναγήσω
στην βιβλιοθήκη, µην προσπαθήσετε να υιοθετήσετε την ιδιότητα της
Ιστορικού Τέχνης ή της ερευνήτριας. Να έρθετε απλά και ταπεινά, χωρίς
προκαταλήψεις και εµµονές, χωρίς εµπάθεια, χωρίς έπαρση, χωρίς
τυποποιηµένες γνώσεις. Να έρθετε, σαν να είστε ένας ΄΄Σωκράτης΄΄ που
΄΄γνωρίζει ότι δεν γνωρίζει τίποτα΄΄ … Έτσι, θα είστε πιο αθώα, πιο αγνή,
πιο αφελής, πιο παιδί, και, εποµένως, πιο σοφή … Γιατί αυτός που
παριστάνει τον ΄΄ανόητο΄΄ και σιωπά, Κυρία Κοµνηνού, τις περισσότερες
φορές είναι γιατί γνωρίζει πολύ περισσότερα από όσα µπορεί κανείς να
φανταστεί και αυτό γιατί γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό … Τότε, θα δείτε
πόσο πιο εύκολα γίνονται ΄΄κατανοητοί΄΄ και οι βυζαντινοί κώδικες που
ήρθατε να µελετήσετε, όχι πλέον σαν ΄΄ερευνήτρια΄΄, αλλά σαν
΄΄άνθρωπος΄΄ … Όλα στην ζωή µας είναι πιο ΄΄καθαρά΄΄ και ΄΄διαυγή΄΄,
όταν εµείς έχουµε ΄΄καθαρό΄΄ και ΄΄διαυγές΄΄ βλέµµα για να τα δούµε
ανάλογα και όπως τους αξίζει … Να είστε πάντα ΄΄ανοιχτή΄΄ σε όλα που
θα συναντήσετε και θα ακούσετε και θα δείτε στην ζωή σας. Γιατί ο
΄΄ανοιχτός΄΄ άνθρωπος αισθάνεται ευτυχισµένος, ενώ αυτός που έχει
΄΄κλειστεί΄΄ και εγκλωβιστεί στο ΄΄εγώ΄΄ του και στην αλαζονεία του,
αισθάνεται µια ατέλειωτη δυστυχία … Και ξέρετε γιατί, Κυρία Κοµνηνού;
Γιατί έχει χάσει αυτόν τον παιδικό ενθουσιασµό στον τρόπο που βλέπει
και βιώνει τα πράγµατα γύρω του … Η ζωή είναι ωραία, όταν την
βλέπουµε σαν ένα ΄΄θαύµα΄΄, έστω και επώδυνο … Ένα θαύµα, όµως, δεν
το ΄΄γνωρίζουµε επιστηµονικά΄΄, απλώς το ΄΄πιστεύουµε΄΄ και, µάλιστα, µε
πολλή δόση ΄΄αφέλειας΄΄ και ΄΄παιδικότητας΄΄… Γίνετε για λίγο, Κυρία
Κοµνηνού, ένα ΄΄αφελές παιδί΄΄ που αγαπάει και αποδέχεται µε πίστη,
ακόµη και τα πιο ΄΄γελοία΄΄ και ΄΄παράλογα΄΄ πράγµατα, και θα δείτε πόσο
πιο όµορφα θα νιώσετε … Θα δείτε πόσο πιο όµορφη γίνεται τότε, ακόµη
και αυτή η σκληρή, αδυσώπητη ζωή µας … »
« Αύριο … Φεύγω … »
«Αύριο, λοιπόν. Θα σας περιµένω. Να έχετε µαζί σας και τα πράγµατά
σας. Υπάρχουν δωµάτια για την φιλοξενία των επισκεπτών. Θα πω στον
Ηγούµενο ότι είστε συγγενής µου … »
Γύρισε την πλάτη του και άρχισε να προχωράει σκυφτός, µε γερµένους τους
ώµους και αργά βήµατα, στο έρηµο µονοπάτι που οδηγούσε στον ΄΄µοναχικό βίο΄΄
του. Το µαύρο ράσο και τα µακριά, λυµένα µαλλιά του ανέµιζαν στον αέρα. Το ισχνό
σώµα έµοιαζε να λυγίζει κάτω από τον µόχθο της ανηφορικής αυτής πορείας προς
την επίγεια λύτρωση που του πρόσφερε το ΄΄καταφύγιό΄΄ του. Στεκόµουν ακίνητη και
παρατηρούσα την µαύρη φιγούρα του να αποµακρύνεται, να χάνεται όλο και
περισσότερο. Κάποια στιγµή, γύρισε πίσω κοιτάζοντας προς το µέρος µου, σίγουρος
ότι θα παρέµενα στο σηµείο όπου µε είχε αφήσει, πριν από λίγα λεπτά, και φώναξε
δυνατά. Η φωνή του αντιλάλησε για λίγα δευτερόλεπτα µέσα στην άκρατη ησυχία
του ερηµικού τοπίου και έπειτα «έσβησε» µέσα στην απόλυτη σιωπή.
-«Ο Σωκράτης ήταν ένας ΄΄ελεύθερος αναζητητής΄΄ … Να θυµάστε ότι το
όνοµά µου είναι, Ισίδωρος … Ισίδωρος … Ισίδωρος … »
Το ίδιο βράδυ στο δωµάτιο του ξενοδοχείου, ξαπλωµένη στο κρεβάτι,
προσπαθούσα να φανταστώ ότι συµµετέχω σε ένα µαγικό ταξίδι στις βιβλιοθήκες από
την Αρχαιότητα έως την Αναγέννηση. Ένα ταξίδι µεθυστικό, µε το άρωµα του
χρόνου των κωδίκων και των αρχετύπων, αµύθητοι θησαυροί, εκεί όπου η γνώση
24