KIP nr 6 - WojewÃ³dzki Dom Kultury w Rzeszowie

More documents

Recommendations

Info

KULTURA I PIEŚŃ Nr.2(19). 2011 r. – str. – 38 Wkładka Młodych Nr 2/ 2011. Rok I – str.1 Wkładka Młodych Nr 2 / 2011 s.1. Rok I Informator kulturalno-społeczny Regionalnego Stowarzyszenia Twórców Kultury z siedzibą w Wojewódzkim Domu Kultury w Rzeszowie dla członków i sympatyków RSTK oraz instytucji kulturalno-społecznych – dwumiesięcznik Drodzy Czytelnicy! To już drugi numer wkładki przygotowanej przez młodych sympatyków rzeszowskiego RSTKA. Jak i poprzednim razem, wydanie tego dodatku nie byłoby możliwe bez motywacji i wsparcia ze strony wydawców pisma, a przede wszystkim bez pana profesora Józefa Kawałka. W bieżącym numerze kontynuujemy uprzednio obraną linię działalności – stawiamy, więc przede wszystkim na różnorodność, zarówno, co do formy, jak i osobistych poetyk i prezentowanych tematów. Stosunkowo szeroko reprezentowana jest proza, nie brakuje jednak i tekstów dla miłośników liryki. Po raz pierwszy komentujemy też na bieżąco życie kulturalne Rzeszowa, zamieszczając napisaną przez pana Piotra Duraka (niegdyś niezastąpiony opiekun koła poetyckiego w liceum im. Jana Pawła II) recenzję debiutanckiego tomiku Michała Warzochy, przygotowywanego obecnie do druku. Wśród nazwisk naszych autorów wiele znanych jest Państwu z poprzedniego numeru. To doświadczenie ciekawe ze względu na fakt, że mamy możliwość obserwowania swoistej „ewolucji” drogi twórczej, a także stworzenia szerszego wyobrażenia o talentach i o stylu prezentowanych literatów. Byłoby jednak błędem nie stawiać na rozwój, dlatego też bieżące wydanie prezentuje sylwetki autorów, z którymi udało się nam nawiązać współpracę dosłownie w ostatnich dniach. Wszelka zwłoka jest tym razem powodowana nie problemami organizacyjnymi, ani kompletowaniem tekstów (tych było aż nadto, dlatego część materiałów zmuszeni jesteśmy zaprezentować za dwa miesiące!), ale raczej brakiem odpowiedniego rozplanowania czasu przez redaktora naczelnego, pochłoniętego ostatnimi czasy studencką codziennością. Nie pozostaje mi nic innego, jak przeprosić i wierzyć, że lektura zrekompensuje Państwu pośpiech, z jakim złożyłem wkładkę młodych do druku… Z życzeniami udanej lektury od deski do deski, Redaktor „Wkładki młodych >>ERESTEKOWCÓW
KULTURA I PIEŚŃ Nr 6 (19). 2011r. – 39 Wkładka Młodych Nr 2/ 2011. Rok I – str.2 Anna Mitoń Bezsenność, cz. I Apolinary kręcił się nerwowo po kuchni, szukając w pośpiechu swojego starego, sfatygowanego już krawata. - A-ha! – krzyknął otwierając drzwiczki piekarnika i celując palcem wskazującym do środka. Po stwierdzeniu, że wewnątrz znajdują się jedynie dwa słoiki dżemu, w tym jeden pełen tylko do połowy, a drugi z resztami rozmazanymi po ściankach, zamknął drzwiczki i odwrócił się w przeciwną stronę. Dla siedemdziesięciotrzyletniego mężczyzny, który w swoim życiu odwiedzał regularnie jedynie trzy miejsca – spiżarnię, drewniany wychodek i obskurną knajpę za rogiem, istniały tylko dwie rzeczy, które irytowały go bardziej niż namiętne rąbanie drewna przez sąsiada o piątej rano. Pierwszą z nich było to, że nigdy nie mógł niczego znaleźć. - A-ha! – Apolinary zanurkował pod stół, wycierając przy okazji wszystkie kurze, tworzące swoistego rodzaju włochaty dywan na posadzce. Nie, żeby cokolwiek, kiedykolwiek zgubił. To po prostu rzeczy perfidnie chowały się przed nim, właśnie wtedy, kiedy akurat ich potrzebował. - A-ha! – otworzył szufladę. Albo ktoś mu je złośliwie przestawiał. - A-HA! – wrzasnął na całą kuchnię, ściągając krawat z obdrapanej z farby, zielonej lampy, a jego głos odbił się echem po ogołoconych z mebli ścianach trzypiętrowego budynku, który jego rodzina miała zaszczyt zamieszkiwać od dziewięciu pokoleń. Drugą rzeczą, irytującą go bardziej, niż określić to może ludzka wyobraźnia był hazard. Kochał go, a jednocześnie nienawidził. Kochał go nienawidzić i nienawidził kochać. Uwielbiał ten pobudzający przypływ adrenaliny, gdy podbijał stawkę z parą w kartach i nie mógł znieść kolejnych mebli, które zmuszony był sprzedać, by móc się wypłacić, bo w końcu przecież zawsze przegrywał. Przed zastawieniem domu uratował go jedynie fakt, że oczami wyobraźni widział wciąż wałek z ruchomą rączką, wymierzony przez żonę prosto w jego głowę, gotowy uderzyć w każdej chwili. Czasem, zamyślając się przy porannej filiżance herbaty widział przed sobą jej pucołowatą twarz o różowych policzkach i sympatycznym uśmiechu. Ta prostolinijna kobieta, z zimnymi oczami, osadzonymi zresztą zbyt blisko siebie była wcieleniem wszelkiego zła, jakie tylko istniało na świecie, a także tego, którego ludzkość jeszcze nie znała. Prawdopodobnie też tego, które nie istniało. Wspomnienie jej krępej postaci w wykrochmalonym kołnierzyku i kapeluszu z pawim piórem zapisało się w jego pamięci tak bardzo, że nawet długo po jej śmierci budził się z krzykiem w środku nocy. Przejechał pomarszczonym kciukiem po rozdarciu, z którego wystawały poszarpane kawałki waty. Normalnie nie przejąłby się faktem, że jakaś mało ważna część jego garderoby jest w niewielkim stopniu uszkodzona. Ale to nie był normalny dzień. W siedemdziesiąte trzecie urodziny Apolinarego wszystko musiało być perfekcyjne. Oktawia wydała z siebie kolejne ostentacyjne westchnienie. Żuła gumę mlaskając głośno, bynajmniej nie dla tego, że była źle wychowana. Od dobrej godziny, idąc z dworca Eliza Lewandowska starała się siłą woli zatkać sobie uszy, żeby przypadkiem nie ulec ukrytym w mowie ciała i między wierszami namowom córki i nie wrócić wieczornym pociągiem do domu. Nie chciała tam iść. Do domu, gdzie spędziła siedemnaście lat względnego dzieciństwa, które skończyło się młodzieńczym buntem i niechcianą ciążą, a w rezultacie zniszczeniem marzeń snutych apatycznie na parapecie okna. Różowy balon pękł i lepka guma do żucia oblepiła usta Oktawii. Matka podskoczyła i spojrzała na nią z wyrzutem, że z premedytacją pozwoliła sobie przerwać jej przesycone bólem rozmyślania, którymi rozkoszowała się od dobrej chwili. Pokręciła głową.
Page 1 and 2: KULTURA I PIEŚŃ Nr 6 (19). 2011 r
Page 3 and 4: KULTURA I PIEŚŃ Nr 6 (19). 2011r.
Page 37: KULTURA I PIEŚŃ Nr 6 (19). 2011r.

KIP nr 6 - WojewÃ³dzki Dom Kultury w Rzeszowie

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?