THE MASSACRE AT KONIUCHY - Glaukopis

Polscy historycy potwierdzają radziecką zbrodnię w Koniuchach22 lutego b.r. szef pionu śledczego Instytutu Pamięci Narodowej prof.Witold Kulesza zapowiedział, że IPN zajmie się zbrodnią w Koniuchach, historykKazimierz Krajewski, który zajmuje się historią Nowogródczyzny w czasieII wojny światowej powiedział, że zbrodnia w Koniuchach jest znanapolskim historykom. "Wieś została zaatakowana przez partyzantkę sowieckąi spacyfikowana: całkowicie spalona, a cała ludność, bez względu nawiek i płeć - wymordowana" - powiedział Krajewski. Dodał, że oceny co doliczby ofiar są rozbieżne: polskie relacje mówią o trzydziestu kilku ofiarach,natomiast uczestnicy napaści w swych wspomnieniach, publikowanychtakże na Zachodzie, podają liczbę ponad 300 zabitych. Wyjaśnił, że wieś ta,leżąca na skraju Puszczy Rudnickiej, była stale nachodzona przez "czerwonąpartyzantkę". "W pewnym momencie, w celu przeciwdziałania tym ciągłymgrabieżom i napaściom, zorganizowano tam samoobronę - pod egidąadministracji litewskiej i przy wykorzystaniu kilku starych karabinów. Za tosowiecka partyzantka ukarała wieś".Krajewski potwierdził, że w napaści uczestniczył oddział partyzantkiżydowskiej, który wchodził w skład zgrupowania radzieckiego.(PAP)Relacja wydarzeń z Warszawy24 lutego 2001 r. Nasz Dziennik w wydaniu sobotnio - niedzielnymopublikował duży artykuł Moniki Rotulskiej p.t. "Zginęli, bo byli Polakami",który drukujemy w skrócie.Kongres Polonii Kanadyjskiej wystąpił do Instytutu Pamięci Narodowej owszczęcie śledztwa w sprawie wymordowania przez żydowski oddziałpartyzancki podporządkowany Centralnemu Sztabowi Partyzanckiemu wMoskwie mieszkańców wioski Koniuchy na Nowogródczyźnie. Tragediamiała miejsce prawdopodobnie w kwietniu (historycy nie są zgodni co dodokładnej daty) 1944 r. Większość ofiar stanowiły kobiety i dzieci. Wśródludności polskiej zamieszkałej na tych terenach pamięć o tragedii przetrwałado dziś.Moja matka pamięta tę tragedię, także inne starsze kobiety nie zapomniałytego straszliwego mordu - mówi Teresa Mielko z parafii Bieniakonie, doktórej należą także Koniuchy (obecnie na Białorusi). Ona sama urodziła sięjuż po wojnie. Pamięta także mogiły pomordowanych w Koniuchach namiejscowym cmentarzu. Dziś są one bardzo zaniedbane, "bo wiadomo,rodzin już nie ma".Władza sowiecka ze zrozumiałych względów wolała ukryć tę sprawę.Zupełnie inaczej potraktowali mord w Koniuchach jego sprawcymieszkający po wojnie w USA i Izraelu. Chaim Lazar w książce"Destruction and Resistance", wydanej w Nowym Jorku w 1985 r.,pisał: "Sztab brygady zdecydował zrównać Koniuchy z ziemią, aby daćprzykład innym. Pewnego wieczoru 120 najlepszych partyzantów zewszystkich obozów, uzbrojonych w najlepszą broń, wyruszyło w stronętej wsi. Między nimi było około 50 Żydów, którymi dowodził Jaakow Prenner.Mieli rozkaz, aby nie darować nikomu życia. Nawet bydło i nierogacizna miałybyć wybite. (...) Wieś okrążono z trzech stron. Z czwartej strony była rzeka,a jedyny most był w rękach partyzantów. Partyzanci palili domy, stajnie,magazyny, gęsto ostrzeliwując siedliska ludzkie. (...) Półnadzy chłopiwyskakiwali przez okna i usiłowali uciekać. Ale zewsząd czekały ich18