Nr 2.pdf - Gmina Michałowice

Propozycja autorstwa p. Grzegorza Gilla - dotyczącawyeksponowania pomnika - obelisku,upamiętniającego historyczne wydarzenie. W tym miejscu narozkaz Komendanta Józefa Piłsudskiego I Kompania KadrowaLegionów Polskich, 6 sierpnia 1914 r. idąc w bój o honor i wolnośćOjczyzny, obaliła słupy graniczne byłych państw zaborczych."Proponuję na omawianym terenie, doprowadzonym dopoziomu drogi wybudować na fundamencie betonowym postumentzbrojony na wysokość 4 metrów. Na wierzchołku osadzićpomnik legionowy. Słup betonowy obłożyć głazami kamiennymi różnejwielkości, uzyskując kształt stożka. Szczeliny głazu zalać płynnymbetonem, względnie obsadzić trawą. Krąg podstawy kopcazmeliorować i teren wokół utwardzić brukowcem, dalsze obrzeża urządzićzielenią.Przy takim założeniu pomnik byłby wyeksponowany i doskonaleprezentowałby się pod względem estetycznym i architektonicznym.Parametry kopca w tej wersji: wysokość - 4,0 m, podstawa - 8,0 m,kat nachylenia 40-45°.kwiecień • maj • czerwiecUwagi:- uzasadnionym byłoby stworzenie więzi mieszkańcówMichałowic i społeczności wsi gminnych ze wznoszonymmonumentem,- wspólnota celów winna nakładać moralne zobowiązanie,by każde sołectwo dostarczyło 2-3 wozów polnychkamieni na projektowany obiekt,młodzież z tych siół winna na wznoszony kopieclegionowy przynosić (w odpowiednim nastroju) garśćziemi do niszy stożka pobranej z pamiętnych dla wsi miejschistorycznych, np. z grobów obrońców Ojczyzny, pradziadków,spod pomników, czy przydrożnych figur, kapliczek i krzyży,przy kopcu można by ustawić głaz kamienny, na którym wyrytazostałaby treść inskrypcji legionowego pomnika,dla upamiętnienia 90 rocznicy „KADRÓWKI" w dniu 6 sierpnia2004 r. "w Michałowicach pięknym czynem dla potomnych stałobysię posadzenie trzech „DRZEW NIEPODLEGŁOŚCI: DĘBU - LIPY- JAWORU", ongiś świętych i kultowych drzew Słowian,posadzone drzewa powinny wzbogacać jego otoczenie.»Zapraszamy do dyskusji wszystkich, którym sprawa zagospodarowania „miejsca kopca" w Michałowicach, przywiedzie na myśl dobre pomysły.(red.)KOŚCIUSZKOWSKIE I RACŁAWICKIE REMINISCENCJEMija 210 lat od chwili, kiedy 24 III 1794 Tadeusz Kościuszkoogłosił na Rynku krakowskim „Akt Powstania Narodu Polskiego".Rozpoczęta wtedy Insurekcja zapoczątkowała długi okres polskichwalk o niepodległość. Ich areną była zawsze ziemia krakowska, zaśzbiorowym uczestnikiem i świadkiem tutejsze społeczeństwo.Proklamowanej walce miały zostać podporządkowane wszystkiezasoby ludzkie i gospodarcze kraju na wzór amerykańskofrancuski.Dla pozyskania chłopówzamierzano wprowadzićpewne ulgi w pańszczyźnie.O ustroju Rzeczypospolitej miałzdecydować wyłoniony po zwycięskiejwojnie Sejm.Tadeusz Kościuszko ogłoszonyzostał Najwyższym NaczelnikiemSiły Zbrojnej Narodowej.Akt powstania, autorstwa księdzaHugo Kołłątaja (redagowanyprzez Józefa Weyssenhoffa) odczytałposeł na Sejm CzteroletniAleksander Linowski, natomiastNaczelnik przysiągł, „iż powierzonejmi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie jej dlaobrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowaniapowszechnej wolności używać będę".Po zorganizowaniu władz powstańczychi przeprowadzeniu mobilizacji na niewielkimwszakże obszarze, który udało się wyzwolić,Tadeusz Kościuszko wyruszył z Krakowa,aby podnieść sztandar powstania w innychwojewództwach oraz Warszawie i Wilnie.1 IV, po deszczowej nocy, prowadząc 850żołnierzy regularnej piechoty z regimentówJózefa Wodzickiego i Mikołaja Czapskiego,dwa szwadrony jazdy, 200 konnych ochotnikówgen mjra ziemiańskiego Józefa GabrielaTaszyckiego i 400 pikinierów oraz 7 działz 50 kanonierami, wyruszył z PrądnikaModlitwa kosynierów przed Bitwą pod Racławicami, mal. J. ChełmońskiTadeusz Kościuszko pozdrawia kosynierów przed bitwąmal. W. KossakBiałego ku północnemu wschodowi, pragnąc przebić się przezzaciskający się pierścień wojsk rosyjskich.2IV w Luborzycy dołączył do niego gen. Józef Zajączek. Przybyliteż ze swoimi brygadami kawalerii: brygadier Antoni Madalińskiz 1 Wielkopolską Brygadą Kawalerii i wicebrygadier Ludwik Mangetz 2 Małopolską BK. Zameldował się z dwoma szwadronami4 Pułku Przedniej Straży rotmistrz Ignacy Zborowski. Nadeszłydwie kompanie z 7 regimentupieszego. Artyleria została zasilona5 zdobycznymi działami.Tadeusz Kościuszko przeprowadziłpodział sił polskich nadwie dywizje: gen. Józefa Zajączkai świeżo mianowanegogen. Antoniego Madalińskiego.Łączną siłę wojsk liniowych należyokreślić na 4 tysiące żołnierzy.3IV przesunięto się do Koniuszy,prebendy ks. Hugona Kołłątaja.Tu gen. mjr ziemiański JanŚląski z Rzeplina (wraz z bratemAndrzejem) przyprowadził 1920kosynierów, pikinierów i rekrutów dymowych z powiatów proszowickiegoi ksiąskiego (rekruci zebrani przez gen. mjr ziemiań-skiego Józefa Gabriela Taszyckiego z powiatówlelowskiego i Księstwa Siewierskiegow Pilicy maszerowali w tym czasie do Krakowa).4 IV, również po deszczowej nocy, podjętodalszy marsz w kierunku Skalbmierza.Kolejno wymaszerowały ze wsi dywizje gen.Józefa Zajączka, gen Antoniego Madalińskiego,artyleria kpt. Kazimierza Małachowskiegoi rezerwa kosynierów gen. mjra ziemiańskiegoJana Śląskiego. Posuwano siędolinami Szrenicy, potem Ścieklca na Przesławice,następnie obok Rzędowic na Dalewice,wreszcie kierując się na Ibramowice.1