ABORTI (DËSHTIMI) - Famulliabinqes

Dr. Sreqko BoshnjakVazhdim...VIIABORTI (DËSHTIMI)Të abortosh do të thot ta mbytësh fëmiun e ngjizur në barkun e nënës. Kjo do të thot, ta mbytësh njëkrijesë të pafajshme para se të lind!Aborti i kryer pamarrë parasysh se në cilin moment, në cilën kohë pas ngjizjës së fëmiut është rrënim,është vrasje e jetës njerëzore në zhvillim, jetës së cilës burim i drejtpërdrejt është vet Zoti (sepsepartnerët martesorë, qifti bashkëshortorë nuk krijon jetën, por atë vetëm e bartin).Duhet ditur mirë se e ashtuquajtura vrasje e ligjëshme e fëmijëve tëpalindur-aborti (dështimi) askurrë nuk mund të jetë vepër morale. Nëseligjet e ndonjë shteti lejojnë vrasjen e fëmijëve të palindur dhe nuk idënojnë ata aktor të cilët bëjnë këto krime, kjo asesi nuk do të thot seZoti nuk do ta dënoj këtë lloj vrasëje. Kisha kurrë nuk mund e as që dota pranoj vrasjën e fëmijëve të palindur, të ngjizur. Kisha shfaq dheaplikon dënime të rënda për shkaktarët e abortit. Ata janë të përjashtuarprej bashkësisë së besimtarëve dhe nuk mund të marrin sakramentet eShenjta. Asnjë meshtar nuk mund t’i zgjithë nga kjo e keqe, nga ky mëkat, pa marrjen e lejës sëveçant nga ipeshkëvi vendor edhe përse aktorët e abortit ndonse dëshirojnë të pajtohen me Zotin e tëmos bëjë mëkat i cili kërkon hakmarrje nga Zoti.Embrioni, zanafilla e njeriut në barkun e nënës është qenie më e pafajshme njerëzore, e cila nuk kamundësi të mbrohet nga aborti (nga vrastarët), për këtë, po sikur për çdo qënie njerëzore vlenëurdhëri Hyjnor: “Mos vra!”Mungesa e fesë dhe frika e Zotit janë shkaktare se sot në botë të vritën fëmijtë e palindur. Kjo ështëaq kundërnatyrore saqë nuk mund të kuptohet. Kafshët nuk mbysin frytin e ngjizur të tyre, as foshnjëne tyre të posalindur, por përkundrazi luftojnë për mbrojtjën e jetës së tyre. Qysh para krishterizmit, tepopujt pagan ishte e dënueshme vrasja e fëmijve të palindur. Mjekët janë betuar se nuk do tapërkrahin kurr këtë të zezë dhe as që do të bëhen shkaktar të kësaj. Edhe sot mjekët besimtarë-fetar,kundërshtojnë vrasjet. Ka edhe mjek të tillë cilët janë ateist por e kundërshtojnë dhe dënojnë këtë tëzezë, vrasjën e më të pafajshmvet. Por pak janë të tillë! Nëse politikajt miratojnë (me vota) ligjet epamoralshme mbi vrasjën e fëmijëve para lindjës, në veçanti besimtarët kurr nuk guxojnë të mendojnëse atë mund ta bëjnë, por duhet ngritur zërin kundër tyre dhe ligjeve të tyre vrastare. Kurrë nuk kaqenë e as që mund të jetë i ligjëshem aborti-vrasja! Kurrë ! Këtë posaqërisht duhet ditur besimtarët.Krimi mbetët krim! Mëkat kundër ligjit moral natyrorë. Mëkat kundër Zotit! Ligjet e natyrshme poashtulidhin dhe obligojnë njësoj si besimtarin ashtu edhe ateistin!Demoralizimi i popullatës, në veçanti ai në Perëndim i përshtatët të këqijave të të gjitha llojeve, poedhe vrasjeve të fëmijëve të ngjizur. Pornografia, propaganda seksuale ka helmuar e po helmonfëmijë, të rinjë e të moshuar. Shkenca si dhe mësimi kishtar janë të pëlqimit se askurrë nuk është elejueshme vrasja e njeriut të pafaj: “Jetën njerëzore pa farë kushtëzimi duhet nderuar që nga fillimi(ngjizja) saj!”Prof. Emile Hervet, thot: “ Aborti është vrasje pamarrë parasysh se në cilën kohë të shtatëzënies ështëi bërë!”Jeta njërëzore fillon në momentin e ngjizjës, dmth që nga bashkimi i vezëve të femrës dhe spermësmashkullit në mitër. Të flitet se ngjizja nuk është e denjë jetës sepse ajo nuk është e përsosur ështëqesharake dhe mashtrim i rrezikshëm! Po as foshnja që nga fillimi, në procesin e rritjës dhe zhvillimitnuk është e përsosur, por nuk është e lejuar të vritet!Papa i madh Piu XI. Thot:” Jeta është gjë e shenjtë dhe askush nuk ka të drejtë ta sulmoj dheshkatërroj atë!”“Aborti është mëkat. Këtë duhet ditur. Posaqërisht ky është mëkat i rënd, sepse është i bërë në tëpafajshmin, i cili nuk mund e nuk ka si të mbrohet! Asfarë pushteti as ligji nuk ka të drejtë të autorizojkënd që të rrënoj (shkatërroj) jetën njerëzore e cila gjindet në zhvillim. Jetën e ngjizur duhet mbrojture jo mbytur.” (Papa Piu XII).www.famulliabinqes.com

Kur sot në botë gjithë e më shumë demonstrohet, ngriten zërat e protestohet, kundërshtohen ngaopinjoni i gjerë ekzekutimet, ligji i dënimit me vdekje i cili është paraparë për kriminel e bëkqinjë, siatëherë mund të durohet ligjëshmëria e dënimit me vdekje e fëmijve të pafajshëm?!!!Meshtari i njohur holandez Werenfried von Straaten, në homilinë, pretkun e tij kundër abortit patëthënë: “Fëmijtë e palindur nuk janë dhëmbët e sëmuar, të cilët mund të nxirren, që të mos japindhimbje... Po edhe pse fëmiun e ngjizur mezi e vërejmë, ai është fëmijë në zhvillim dhe nuk i është elejuar askujt dhe askurrë të vret. Çfarë tmerri, cfarë mizerie e trishtimi është kur me thika nxjerrincopat e mishit të fëmiut të gjallë edhe atë pjesë - pjesë! Ose kur me injekcion vritet fëmia nën zemrëne së ëmës. Të helmosh njeriun e gjallë është mëkat i tmerrshëm! Çfarë tmerri është kur me tëashtuquajturën “prerje çezarike” nxirret nga barku i nënës fëmiu i gjallë dhe hudhët në kontinjer(kantë) për mbeturina, ku ai vdesë në mundime e vuajtje të mëdha!... “Knjazët” e kësaj bote janë ngritë kundër Zotit, kundër Krishtit. Herodi, Beria, Kaifa, Pilati, Hitleri,Stalini, Enveri... E pas këtyre erdhën aborterët, vrastarët e të pafajshmëvet. Prej Betlehemit e deri nëtë gjitha skajet e botës së sotme “Herodët” vrasin e masakrojnë të pafajshmit... Vrastarët e tëpafajshmëvet hyrën e përzien edhe ndër ne, në mes të besimtarëve, ku shpirti i keq-satana shërben nërealizimin e kësaj të keqe, këtij mëkati të bërë ndaj njerëzve të pafaj...”Shumë mjek, për ti qetësuar grat të cilat frikohen këtij tmerri, ata abortin (dështimin) e quajnë jo meemërin e vërtetë vrasje, por e quajnë “Pastrim”. Sikur të ishte nën zemrën e nënës ndonjë tumor, i cilimund dhe duhet shmangur! Abortin e quajnë edhe “ndërpreje shtatzënie” po sikur të bëhet fjalë përfillimin e ndonjë tumori i cili mund dhe duhet të ndërpritet e që në fillim të shkatërrohet!Të krishterë-katolikët, (po dhe gjithë njerëzit e arsyeshëm) duhet ditur dhe mbajtur në mend mësimine Kishës. Konçili i Dytë Vatikanas në Konstitucionin e vet pastoral “Gaudium et Spes” cek:” Hyji,Zotëruesi i jetës, i’u besoi njerëzve dëtyrën e madhërishme, të mbajnë jetën dhe këtë dëtyrë ata duhetkryer në mënyrën e denjë njerëzore. PËR ATË QË NGA NGJIZJA, ME KUJDES TË MADH DUHET TËMROHET JETA. ABORTET (DËSHTIMET) DHE FËMIJËVRASJA JANË TË KQIJA (TË ZEZA, MËKATE) TËT’MERRSHME (GS. 31).Duhet ta kemi parasysh dhe gjithmonë ndër mend urdhërin e pestë i cili, thot: “MOS VRA!”.Lufta më t’merruese në historinë e njerëzimit është aborti. Në botë për çdo vit vritën mbi 50.000.000fëmijë të pafaj para lindjës. Expertët shkruajnë që ish Gjermania perëndimore (sot e bashkuar,v.ime)në këtë të zezë (të keqe) zen vendin e parë në Evropë. Rreth 300.000 fëmijë të palindur çdo vit vritënnën zemrën e nënës edhe atë në vendin më pasur pas Suedisë. Si qëndron puna në rrethinën tonë (ishshtetet e jugosllavisë), në pjesët tona.Thënë shpirtërisht expertët paraqesin cifra t’merrshme! Psh. Vitin 1983 kanë qenë 372.000 aborte (nëish shtetin e përbashkët që kishte rreth 22 milion banorë e ku bënte pjesë edhe Republika e Kosovësatëherë Krahina autonome e Kosovës me rreth 2. milion banorë v.ime). Pra më shumë se nëGjermaninë Perëndimore.Vitin 1981 në Kroaci 55.887 aborte!Në Serbi 150.000!Në Vojvodinë 40.000 e kështu me radhë...E zeza e njëjtë ndodhë edhe në Bosnjë e Hercegovinë, Mal të Zi, Maqedoni e Shqipëri.. Por edheKosova nuk ngel në këtë të zezë (si në çdo lëmi, edhe në Kosovë ngelin dhe nuk kemi statistika rrethnumërit, sepse me hapjen e ambulancave të shumta private e gjitha ndodhë në sekret, tuj e njohtëmentalitetin e populli v.ime) dhe kam frikë se ia kalojmë tashmë me këtë të zezë të madhe edhepopujve fqinjë, duke i parë rrethanat e kushtet në të cilat gjindemi tash dymbdhjetë vite pas luftës sëfundit... Këtë të zezë kryesisht e bëjnë të punësuarat dhe studentetë, nënat (gratë në martesë) poedhe nxënëse të shkollave të mesme! Nëpër spitale tona, e më tepër ndoshta nëpër ambulanca privatetona abortet korrin, kositi e ç’farosinë jetët e pafaj si dikur grbula. Gjatë historisë sonë, i përballuamdhe nuk mundën të na zhbijnë luftërat e llojllojshme, as ajo turke, as këto serbe, as luftat tjera etashmë populli vullnetarisht, me vetdëshirë zhbëhet, humbë. Vetshkatërrim! Si në vendet Evropiane,poashtu edhe në vendin tonë janë spitale të mbushura përplotë me gra dhe vajza, të cilat janë sëmuarrënd duke kryer vepra të kqija, duke mbytur fëmijtë e ngjizur. Evropës është duke iu përgaditëardhmëri e zezë, poashtu edhe vendit dhe popullit tonë po që se vazhdon kështu.Kisha gjithmonë thrret botën në kthim! Ashtu bërën papët e mëparshëm si dhe i sotmi papa BenediktiVI. Papa Gjon Pali II thirri ipeshkvit dhe meshtarët në një “ungjillizim tjetër”. Në historinë e Kishës kapasur epoha kur është dashur të shpallet ungjilli ndryshe sa më parë. Kështu ndodhi psh. pas tëashtuquajturës “Reforma protestante” dhe pas revulucionit françez. Në këto tronditje pësoi feja, pësoimorali i krishterë në popull. Është dashtë pra, që përsëri të punohet, të zgjohet feja dhe të pastrohetwww.famulliabinqes.com

morali te besimtarët, të cilët ishin të helmuar me gjëra të reja, të cilat u imponojshin dhe arrinin medhunë...Sot në Evropë është një situatë, një gjendje tjetër. Në fillim të krishterizmit Ungjilli i’u është shpallurpaganëve, atyre që besonin në shumë hyjni. Është qenë dashur tëbindën, ata ti hudhin, largojnë, të përjashtojnë mashtrimet, gabimet emëparshme e të pranojnë Jezu Krishtin, të vetmin Shpëtues. Pikërishtkështu veprohet edhe sot në vendet misionike, pagane. Sot në Evropëzotëron ateizmi. Popujt e Evropës e kanë humbur orientimin. Botërishtlargojnë Zotin nga shoqëria. Zoti ose mohohet ose hudhët, përjashtohet.Në zemrat e shumë besimtarëve mbretëron ateizmi teorik ose ai praktik.Për këtë një bote të këtillë i është e nevojshme një shpallje tjetërUngjillore. Ata cilët e akuzojnë apo mohojnë Zotin kategorisht mund tëthemi ndoshta janë të pakët, por të shumtë janë ata të cilët e harrojnëZotin në praktikë. I lënë anash, i anashkalojnë pyetjet themelore. Jetojnëindiferent, në luhatje të besimit. Jetojnë dhe flasin sikur të patenzotëtduke mos menduar fare në Krishtin dhe Ungjill. Jetojnë ashtu si i’uservojnë përmes televizionit, radios, shtypit dhe propagandës praktike.Shoqëria konsumuese i ka dërgu i ka shpi në errësirë. Disa ende besojnë se ka Zot, por jetojnë sikur tëmos ishte. Është e vërtetë se ka pasur gjithmonë raste të tilla, por sot kjo e keqe është disi epakuptueshme dhe shumë e përhapur. Këtij ateizmi praktik shpeshherë i shoqërohet edhe ateizmireaksionar, i cili është i drejtuar kundër Kishës, e cila kinse, sipas tyre e ka lënë pas masën proletariatenë shek. e XIX. Mirëpo, ateizmi praktik është më i rrezikshmi se të gjithë llojet tjera. Kisha nuk guxonta humbë guximin dhe asesi të dorëzohet, ja pra ku mbeti komunizëm-ateizmi sot? Ateizmi radikal disipak është i ngricmuar. Historia e shekullit tonë tregon kjartë se njerëzit shkatërrohen në veti kur atalargohen nga Zoti. Nderimi i personit lindë dhe rrënohet në individualizëm, i cili lenë pas familjen dheshoqërinë në tërësi. Kujdesi për drejtësi zvogëlohet, gjendja demografike shkonë gjithë e më poshtë,sepse po bie morali në shoqëri. Shpirtërat e pjekur dhe të arsyeshëm parashohin dhe porosisinë seduhet t’i kthehemi burimit të gëzimit, Zotit. Pra, është e nevojshme një shpallje e re e Ungjillit... Disakërkojnë dalje nga kjo gjendje, nga kjo situatë, përmes rrugëve e rrugicave të gabuara, siç janë sektete ndryshme fetare (e në Kosovën e pasluftës të tilla sekte ka në numër të madh, v.ime). Astrologjiadhe horoskopia janë në lulëzim. Mirëpo, edhe shtegtimet në Kishë janë në numër të shumtë.Lajmërohen grupet karizmatike. Rinia bashkohet në lutje të përbashkëta. Rinia disi ngadal po fillon tëtregoj interes për gjërat fetare dhe një jetëme Zotin, sepse e shohin se zbraztia,ideologjitë e rrejshme, mashtrimet... qojnënë dëshprim. Zbrastinë duhet plotësuar meZotin. Lajmërohen besimtarët për studimeteologjike me qëllim që si laik të zgjerojnëdhe spjegojnë besimin, fenë dhe moralin ekrishterë. Shumë praktikojnë të mbajnëushtrime shpirtërore të mbyllura. Hetohenedhe të arriturat e Kishës në botë, çka u paviteve të fundit edhe nga vizita e shumtanëpër botë, e papës së ndjerë Gjon Palit II.Dalngadal disi njerëzit po i hudhin e po ilënë idolet, siç janë shkenca, progresi,ideologjia dhe principet e viteve 1789 dhe1917. Njerëzit vazhdojnë të kërkojnë kuptimin e jetës, vuajtjës e vdekjës. Vetëm Kisha është nëgjendje të plotësoj këtë zbrasti, të cilën e hetojnë dhe ndijnë njerëzit. Para Kishës qëndron një dëytyrëshumë serioze dhe shumë e madhe. Por i mundur është Ungjillizimi i ri e të cilit nuk do i mungojësuksesi, po nëse nuk hamendet e vonohet...Përktheu dhe përshtati; Marjan Sebaj-Sopiwww.famulliabinqes.com