radio maria - kishadhejeta.com

Mars 2009 Kisha dhe jeta8Por jam i bindur se janë një shenjë e veprimittë Shpirtit Shenjt në Kishën e sotme, ai ShpirtiShenjt që, në fjalët e Karl Rahner-it, është gjithmonë“Shpirt i paqetë”.Jam edhe i bindur se grupe të tilla apo lëvizjejanë kundërhelm kundër sekteve, që edhe këtunë Shqipëri, duke përfituar nga injoranca fetaree njerëzve, janë shumë aktive. Përse shumë tëkrishterë, në të gjithë botën, janë duke lënë Kishënsë cilës i përkisnin, për të përqafuar një sekt? Mendojse për dy arsye kryesore. E para, sepse sektetparaqesin në mënyrë tërheqëse mesazhin biblik.E dyta, sepse në sektet gjejnë një vend, dhe nukjanë thjesht numra, por anëtarë të një bashkësie.E megjithatë Bibla është pasuri e të vetmes Kishetë Krishtit, dhe është nëpërmjet kësaj Kishe qëBibla ka mbërritur në duart e sekteve. Ne jemitrashëgimtarët e vërtetë të kësaj Fjale të Hyjit. Dhejemi, veçanërisht si rregulltarë, “ekspertët” e jetëssë Kishës si bashkësi. A jemi ndoshta ne më paktë aftë se sektet për t’u komunikuar besimtarëvetanë Fjalën e Hyjit dhe një ndjenje më të thellëtë bashkësisë? Por, falë këtyre lëvizjeve të rejakishtare, ka vend, brenda Kishës, për ata që duantë bëhen më familjarë me Fjalën e Hyjit e duantë ndihen pjesëtarë të një familjeje.PËRFUNDIMETJam dakord me Gerald O’Collins, që njeriunuk e ka humbur ndjenjën fetare. Dhe Krishtimbetet një figurë shumë interesante për njeriune sotëm. Por ky interes nuk mund të jetë ivërtetë, për personin e Jezusit, derisa të kufizohetnë një Jezus hero, zheni fetar, apo superstar.Bëhet i vërtetë vetëm kur Jezusi bëhet model.Është model për secilin nga ne për aspekte tëndryshme: në qëndrimin tonë drejt Hyjit, nëqëndrimin tonë drejt njeriut, në qëndrimin tonëdrejt botës, dhe në qëndrimin tonë drejt vetëjetës (kuptimi i saj dhe vendmbërritja e saj).Shikoni Marinë, të dashurit e mi; shihni,se si Gabrieli vjen tek ajo dhe mbani veshpyetjen e saj: „E si do të ndodhë kjo?“. Shërbëtorii Shpirtit të Shenjtë i dha këtë përgjigje: „Asgjënuk është e pamundur për Zotin“. Vini re, sesa shumë i besoi ajo atyre fjalëve që iu drejtuan,duke u përgjigjur: „Unë jam shërbëtorja e Zotit“.Më pas Zoti zbriti në një mënyrë, që vetëm Aie di. Ai u nis dhe erdhi në atë mënyrë, si Atiji pëlqeu. Ai hyri në të dhe ajo nuk e ndjeu,duke e mbartur pa provuar dhimbje. Ajo embarti Atë si një fëmijë, me të cilin u mbushe gjithë bota. Ai zbriti për të qenë shembulli,që do të përtërinte imazhin e vjetër të Adamit.Prandaj, bëhu edhe ti i heshtur, kur dikushtë shpall lindjen e Zotit. Fjalët e Gabrielit tëqëndrofshin para syve; sepse, për këtë Zot tëlavdishëm, i cili për hirin tonë zbriti dhe u lindnga mishi ynë njerëzor, asgjë nuk është e pamundur.Atë ditë Maria u bë për ne Qielli që mbanZotin; sepse Hyji i madhërishëm zbriti dhe ustrehua në Marinë. Në të Zoti, u vetëzvogëluaKrishterimi nuk është një ideologji apo njëmoralizëm. Është thelbësisht një person: ështëJezu Krishti: “Çka ishte qysh në fillim, çkadëgjuam, çka pamë me sy të tanë, çka soditëmdhe duart tona prekën .... çka pamë e dëgjuampo jua kumtojmë edhe juve, që edhe ju të kenibashkësi me ne” (1 Gjn 1, 1.3).E atëherë duhet të flasim për Krishtin jo nëmënyrë abstrakte. Është thelbësisht model jete.Por dëshiroj akoma të theksoj tre aspekte të tjeratë Krishtit si model. Është model besnikërie nëmisionin e tij: pa kompromise e pa iu dorëzuaropinioneve dhe pritjeve të publikut për sa i përketidesë së tyre të “Mesisë” dhe pa iu dorëzuartundimeve të Shejtanit.Është model vërtetësie që mund të flasë meautoritet. Askush s’mund ta akuzonte për mëkat(Gjn 8, 46): e atëherë mundte të predikontependimin dhe kthimin, të falte mëkatet, tëtregonte udhën e shpëtimit, të paralajmërontembi rreziqet, të kërkonte falje për armiqtë e tij,pa patur nevojë të kërkonte falje për vetveten; edhe as përballë vdekjes nuk u dëshpërua.E më në fund, është model lirie. Kjo ështënjë pikë e theksuar shumë nga shumë rrymateologjike të shekullit të 20: teologjia e vdekjessë Hyjit, teologjia e shekullarizimit, teologjiapolitike, teologjia e shpresës, dhe teologjia eçlirimit. Por është një pikë shumë e vlefshmepër predikimin tonë dhe për katekizmin. Krishtiështë shfaqur i lirë në ballafaqim me ligjin: “Kenidëgjuar se u që thënë të vjetërve .... Por unë poju them ....” (Mt 5) U shfaq i lirë në ballafaqimme autoritet qoftë civile qoftë fetare. U shfaq ilirë në krahasim me idetë vijuese: për sa i përketdivorcit, ditës së shtunë, etj; pas bisedës së tijmbi bukën e jetës, nuk u shqetësua nëse disa egjetën këtë ligjërim shumë të fortë, dhe nuk endiqnin më. Me lirinë e tij na mëson se njeriuduhet të shqetësohet jo për atë që thonë apo– pa qenë për këtë shkak më pak Hyj - për të nabërë madhështorë. Brenda saj Ai endi për ne njëpëlhurë, me të cilën Ai donte të na shpëtonte.Brenda saj janë përmbushur fjalët e të gjithë tëdrejtëve dhe profetëve.Prej saj rrezatoi drita, që zboi errësirën epaganizmit. Sa të shumtë janë titujt e lavdit përMarinë...: Ajo është pallati, ku banoi më i fuqishmiMbret i mbretërve; dhe Ai nuk u largua prejsaj siç erdhi, sepse u lind prej saj dhe mori mishprej saj. Ajo është Qielli i ri, ku Mbreti i mbretërveka jetuar. Në Marinë Ai është ngritur; i mbrujturdhe formësuar sipas figurës së saj, Ai është ngjiturpër të ndriçuar tërë krijesën. Ajo është hardhia qëka bërë rrushin; ajo i ka dhuruar natyrës një fruttë mbinatyrshëm; dhe Ai, megjithëse i ndryshëmme të për nga natyra, u përshfaq sipas saj, teksalindi prej saj. Ajo është burimi, nga ku rrjedhinujërat e gjallë për të eturit; dhe ai që pi tek ajo,do të prodhojë fryte të pafund.Amen!Përgatiti Prof. Florenc Stojaniqë dëshirojnë të tjerët, por për atë që Hyji do.Dhe prandaj liria e tij u bë burim i dashurisë sëplotë për Atin dhe e dashurisë së pakufizuar dhepakushtëzuar drejt të tjerëve.Liturgjitë tona qofshin gjithmonë shprehje emesazhit të Krishtit, që është një “lajm i mirë”.Çdo liturgji e krishterë duhet të ketë, sipas mendimittim, dy cilësi të domosdoshme: që të jetë efrymëzuar nga besimi (dhe atëherë e devotshme),dhe që të jetë e frymëzuar nga gëzimi (një ngafrytet e Shpirtit Shenjt). Kështu për ta ndjerë mëshumë praninë e Krishtit në veprimin liturgjik.Dy vëzhgime të fundit. Hyji ynë është Hyjii Jezu Krishtit. Është Jezu Krishti zbuluesii përkryer i fytyrës së vërtetë të Hyjit. Hyji ishfaqur në Krishtin, vëzhgon Barth, është atiqë gëzon për kthimin e birit të tij të humbur,zotëria që fal shërbëtorin e tij borxhli, samaritaniqë ndihmon viktimën e kriminelëve.E dyta: duhet të rizbulojmë ndërlikimet antropologjikedhe etike të misterit të mishërimit,që do të thotë se Fjala e Hyjit është bërë plotësishtsolidare me ne, kështu që shën Pali guxontë thotë: “Atë që kurrë nuk bëri mëkat, Hyji përne e bëri mëkat” (2 Kor 5, 21); dhe: “Krishti nashpërbleu prej mallkimit të ligjit duke u bërë Aivetë mallkim” (Gal 3, 13). Misteri i mishërimitështë themeli i dinjitetit të ri e të madh të njeriut(shën Leoni i Madh), themeli i vëllazërimit tonë(Michael Shmaus), dhe baza e barazisë sonëthemelore (Gal 3, 28). Dhe është ftesa për të hyrënë bashkësi personale dhe intime me Krishtin(përshpirtëria e Ungjillit të Gjonit).Yves Congar tha që në misterin e Jezu Krishtitvëmë re që nuk ka “teologji për njeriun” pa“antropologji për Hyjin. E njëjta gjë pohohetnë shprehje më të thjeshta nga Gjon Pali i II,që thotë se Jezusi është udha drejt Hyjit dheudha drejt njeriut, dhe si e tillë duhet të jetë eparaqitur dhe e propozuar.Imzot George Frendo O.P.“I Plotfuqishmi ka bërë mrekulli në mua”(Lk. 1, 49)