plik .pdf, 3.3 MB - Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

C e r a m i k aTeresa Klaman •z cyklu „Siedliska”, 1999–2002terakota barwiona angobamiwys. 67 cm, szer. 54 cmwys. 36 cm, szer. 28 cmwys. 28 cm, szer. 32 cmwł. autorW 1993 roku powróciła do pracy na uczelni, obecnie jest adiunktemw Pracowni Ceramiki Artystycznej profesor Teresy Klaman. Swojeprace zaprezentowała na ośmiu pokazach indywidualnych orazmniej więcej czterdziestu wystawach zbiorowych, miedzy innymina Międzynarodowym Konkursie Ceramiki w Faenze. Brała udziałw międzynarodowych sympozjach i plenerach w Niemczech orazJaponii. Świat jej form ceramicznych oraz rzeźby ceramicznej jestoparty na klasycznym pojmowaniu formy i materii, wywodzi sięz teorii ceramiki wypracowanej przez Henryka Lulę. Formy tworzoneprzez Krystynę Andrzejewską-Marek, wyraźnie inspirowanefauną i florą, maksymalnie uproszczone, zamykają w swoichkształtach współbrzmienie formy szkliwa i treści. Kojące działanieobłych kształtów przypomina widzowi o konieczności zachowaniaharmonii z otoczeniem, o tym, iż wszystko, co zrobione ludzką ręką,ma początek we wszechobecnej i nieograniczonej przyrodzie,a rodzaj zdobienia lub szkliwienia form także ma swoje źródłow bogatym we wzory wszechświecie. To co wydaje się być wyjątkowe,to doskonale zharmonizowana forma z elementamizestawionych różnych szkliw w ramach tej samej bryły. Jakbystworzyła je sama natura w procesie wielu tysięcy lat, a nie rękaludzka. Jako studentka Krystyna Andrzejewska zetknęła się z HannąŻuławską, być może właśnie dlatego jest niezmiernie wrażliwa nakolor. Używa stonowanych szkliw o ziemistych barwach, odwołującsię po raz kolejny do natury jako nieskończonego źródła.Katarzyna Jóźwiak-Moskal studiowała w Gdańsku na WydzialeRzeźby. Dyplom uzyskała w 1986 roku, z uczelnią jest związanaod 1987 roku. Współpracowała z profesorem Henrykiem Lulą.Wykonuje głównie rzeźby, zestawiane w cykle. Obok materiałuceramicznego w swoich pracach stosuje także drewno i papier.Materiał wykorzystywany do tworzenia rzeźbionych postaci ludzkichuzależnia od treści, które chce zobrazować. Ceramiczne postacinaturalnej wielkości odzwierciedlają cechę ludzkości jako gatunku.Tworzywo ceramiczne podkreśla jego majestat, z drugiej zaś stronyzwraca uwagę na niezwykłą kruchość tego samego materiału,czyli kondycję psychiczną człowieka, na której opiera się każdeludzkie życie. Do rzeźb glinianych autorka dobiera odpowiednietypy ludzkie, których cała fizjonomia lub wyraz twarzy przystajądo tworzywa ceramicznego. Poprzez odpowiednią formę oddajeokreślone typy osobowości. Innym rodzajem twórczości ceramicznejsą tak zwane popiersia, część większego cyklu. Portrety ukazująpsychologiczny rys człowieka, jego potrzebę utrwalania własnegożycia w wizerunku pozostawionym potomnym. Przedstawienia te207 .