Maj 2009 - kishadhejeta.com

Maj 2009 Kisha dhe jeta10Intervistë me shën Palin (3)Nën kujdesin e Atë Carlo Colonna s.j.Pas një heshtjeje të gjatë, në të cilënndiheshim të mbështjellë nga PraniaHyjnore, rifilluam të bashkëbisedonim. ShënPali shfaqte një dëshirë të gjallë që të fliste përjetën e vet dhe për gjërat e mrekullueshme qëkishte bërë në të Zoti. Realisht, pas Marisë, njënga personazhet e historisë që mund të thotë mëshumë se askush: “Punë të mëdha ka bërë nëmua Hyji i Gjithëpushtetshëm”, është pikërishtPali. Dhe vazhdova me intervistën time.Pyetja: Pal, çfarë bëre pas Pagëzimit?Përgjigjja: Në një periudhë të parë qëndrovame të krishterët e Damaskut. Shkovamë pas në Arabi (Gal 2,17), në krahinën eNabatesë, në lindje të Damaskut. U riktheva,pastaj, në qytet (Gal 2,17) dhe me gjithëvrullin e zemrës sime përpiqesha të bindjajudenjtë se Jezusi ishte Mesia. Pata shkuar në Damaskqë të hyja në shtëpitë e të krishterëve që t’i detyrojame forcë të mohonin Krishtin. Tani, në të kundërt,në Damask hyja nëpër sinagoga të Judenjve që t’ibindja se Jezusi ishte Mesia dhe Biri i Hyjit. Nukmund ta mbaja për vete Lajmin e Mirë: Mesia ishteme ne. Jezusi e kishte thënë: “Ju do të merrni fuqinëe Shpirtit Shenjt, i cili do të zbresë në ju dhe ju do tëbëheni dëshmitarët e mi, në mbarë Judenë, në Samari,madje dhe deri në skajin e botës” (Vap 1,8). E dija mirëçfarë po më dilte përpara, duke përballuar Judenjtëqë nuk besonin, sepse pak më përpara kisha qenë siata. Por Shpirti tashmë më shtynte edhe që t’u tregojabesimtarëve që deri atëherë kisha persekutuar se metë vërtetë isha kthyer. Pas pak Judenjtë filluan të mëurrenin dhe donin të më vrisnin. Kisha shkuar nëDamask për të vrarë të krishterët dhe ja që, Judenjtëdonin të më vrisnin mua, sepse isha bërë i krishterë!Fillova të provoja mbi lëkurën time urrejtjen e Judenjvendaj Jezusit, të njëjtën urrejtje që përpara kishaedhe unë. Sa herë më është dashur të ndeshem me këtëurrejtje kur jepja dëshmi për Jezusin! Siç iu shkrovaKorintasve, “prej Judenjve mora pesë herë nga tridhjetëe nëntë goditje me shkopinj” (2 Kor 11, 24). Zoti mëka liruar gjithmonë prej duarve të tyre. Këtu në qielllutja për bashkëkombësit e mi është e pandërprerë,gjersa i tërë Izraeli ta pranojë Jezusin. Është e sigurtse kjo gjë do të arrijë, sepse ua shkrova Romakëve sinjë profeci (Rom 11, 25-26). Kjo kohë tashmë ështëafër dhe do të jetë si një ringjallje prej të vdekurish(Rom 11,15).Pyetje: Po si shpëtove në Damask prej grackavetë Judenjve?Përgjigjja: Judenjtë kishin vendosur të më vrisnin.Me të dëgjuar këtë lajm, vëllezërit e mi të rinjpërpiqeshin se si të më bënin të largohesha nga Damasku,por nuk ishte gjë e lehtë, sepse Judenjtë i ruanindyert e Qytetit, ditë e natë, që të ndalonin që unë tëikja nga Damasku. Ia dola të zhdukesha nëpërmjetnjë marifeti. Dishepujt më bënë të zbrisja nga muri iqytetit, natën, me një shportë. Pas pak kohe shkovanë Jeruzalem, por bashkësitë e besimtarëve në Jezusin,nuk kishin besim në mua dhe në shndërrimin e jetëssime, sepse fama ime si persekutues i egër i dishepujvetë Jezusit, ishte tashmë mjaft e njohur dhe kishin frikë.Atëherë, Barnaba më mori me vete dhe më paraqiti tekApostujt në Jeruzalem. Në atë moment ishin vetëmPjetri e Jakobi. Mbeta me ta pesëmbëdhjetë ditë (Gal1,18-20). Barnaba u tregoi atyre se si Zoti më ishteshfaqur dhe se si kisha predikuar me guxim në Damask.Ata u gëzuan shumë për këtë dhe më nderuanme miqësinë e tyre. E njohën në mua hirin e madhqë më ishte dhënë, kryesisht thirrjen për apostullimqë gjithnjë e më shumë më shtynte nga brenda. Siçisha treguar i zellshëm për të persekutuar Krishtin,aq më shumë i zellshëm doja të isha duke ua shpallurAtë njerëzve. Që atëherë, dëshmia ime u pranua ngagjithë bashkësia e besimtarëve, që i jepnin lavdi Hyjitpër kthimin tim dhe për dëshminë që bëja për Jezusinme kaq forcë. Por Hebrenjtë që flisnin greqisht,që quheshin “Helenistë”, me të cilët diskutoja përbesimin në Jezusin, donin të më vrisnin. Dishepujt,atëherë, më lanë të largohesha nga Jerusalemi, dukemë thënë të kthehesha në Tars (At 9, 26-30). Kështuu ktheva në qytetin tim.Pyetje: Pal, si e konsideron mbylljen e Izraelitndaj Mesisë?Përgjigjja: Për ketë u kisha shkruar edhe Korintasve.Ata kanë si një vel të shtrirë mbi zemrën e tyre epër këtë arsye nuk e shohin “lavdinë më të shkëlqyeshmetë Besëlidhjes së Re” (2 Kor 3,10) që shkëlqen në fytyrëne Jezusit. Edhe Besëlidhja e Vjetër ishte e lavdishme,por me një lavdi jetëshkurtër dhe të kalueshme. Përkëtë, Moisiu, kur kthehej nga mali Sinai apo kur diltenga bashkëbisedimi me Zotin në Tendën e takimit,pasi u fliste izraelitasve (shih Dal 35, 29-35), mbulonteme një vel fytyrën e vet, e cila shkëlqente, për tësimbolizuar trajtën kalimtare të Besëlidhjes së Sinait(2 Kor 4, 12-13). Judenjtë kanë mbetur të lidhur mekëtë Besëlidhje, që nuk shkëlqen më dhe nuk jep mëjetë, dhe kanë urryer dritën e vërtetë dhe të pashuar tëBesëlidhjes së Re, plot me hir e me të vërtetë. Ligji që iqe dhënë Moisiut, që kishte një detyrë të përkohshmedhe pedagogjike, është kthyer në atë velin e shtrirëmbi zemrën e tyre, prandaj nuk e shohin shkëlqimine Besëlidhjes së Re që shndrit mbi fytyrën e Mesisë.Edhe mbi mua ishte ky vel, gjeri në momentinkur shfaqja e rrufeshme e Krishtitma ka hequr. Verbësia ime për tri ditë patitë bëjë me gjithë këtë. U verbova, sepsetashmë isha pa velin e Ligjit që shtrihejmbi zemrën time, që deri atëherë ishtekrejt pamja ime shpirtërore. Duke kaluarnëpërmjet kësaj verbësie, isha i gatshëmtë merrja shikimin e ri, që më bënte tëaftë të shihja dritën e Besëlidhjes së Re,të pavdekshme e jo jetëshkurtër.Në atë moment, Pali filloi të qante.Ishte një e qarë e heshtur, e thellë, e fortë,që nuk e hiqte kthjelltësinë e zemrës së tij,por shfaqte një dhimbje të thellë, një dëshirëqë akoma nuk ishte plotësuar dhe që përkëtë qante. E kuptoja se Pali qante, sepsekishte në zemër dëshirën e fort,ë që vëllezërit e gjakuttë tij, hebrenjtë, të njihnin Mesinë e tyre, siç e kishtenjohur edhe ai. Më erdhi në mendje ajo që Pali kishteshkruar për veten në Letrën drejtuar Romakëve: “Themtë vërtetën në Krishtin – nuk gënjej – dëshmitarekam ndërgjegjen time bashkë me Shpirtin Shenjt:ndiej në zemër një trishtim të madh dhe dhimbje tëvazhdueshme. Po, do të dëshiroja unë vetë të isha imallkuar, i ndarë prej Krishtit, në vend të vëllezërvetë mi për kah gjaku” (Rm 9, 1-3). Dhe akoma më pasthotë: “Vëllezër! Dëshira e zemrës sime dhe lutja qëia drejtoj Hyjit është që të shëlbohen. Për të vërtetë,unë dëshmoj për ta: kanë zell për Hyjin, por mjerisht,jo në kuptimin e vërtetë” (Rom 10, 1-2). Mbetai shtangur e pa fjalë përpara të qarit të Palit. Mendojase në Parajsë nuk qahej më, megjithatë e shihja Palinakoma thellësisht të përfshirë në refuzimin e Krishtit ngaana e popullit të tij dhe i zellshëm që të shohë një ditëkthimin e tij. E pyeta akoma:Pyetja: Pal, a dëshiron që në tokë të lutemi përhebrenjtë që të kthehen e të besojnë në Krishtin?Përgjigjja: Është sikur të pyesja një të etur nësedëshiron të pijë. Dëshiroja me afsh të zemrës qëpopulli im të kthehej tek Mesia, kur hyja nëpër sinagogapër t’u shpallur atyre Jezusin, dhe tani që jamnë qiell dhe shoh fytyrën e Zotit, akoma më shumë edëshiroj. E njoh mirë dëshirën e zjarrtë të Jezusit, qëmezi pret të bëjë Trup të vetin popullin prej ku ka lindursipas mishit. Ky është Plani i Madh i Atit. ËshtëVullneti i Tij që kur të vijë koha do të realizohet.Jezusi është Mesia, i dërguar para tek hebrenjtë dhepastaj paganëve, dhe refuzimi i popullit të vet nuk eka shuar në të dëshirën për t’i përqafuar si vëllezërjo nga mishi, por në shpirt. Ishte e njëjta dëshirë qëkishte Jozefi, i biri i Jakobit, që të njihej prej vëllezërvetë tij, megjithëse kishin tentuar ta vrisnin (Shih Dal43, 24-34). Fakti që Jozefi nuk e bëri menjëherë,qe sepse vëllezërit e tij duhej të bënin një ecje që tëarrinin të njihnin vëllanë që kaq shumë e urrenin.Kështu është për Izraelin që ka refuzuar Mesinë. Iështë dashur të bëjë një ecje të gjatë që të kthehej tekJezusi, por po afrohet me shpejtësi të madhe koha e