<strong>Maj</strong> <strong>2009</strong> Kisha dhe jeta4Shumë të dashur vëllezër e motra që sotmerrni sakramentin e përforcimit në besim,kisha ka nevojë për ju, që me freskinë e entuziazmittë besimit, të jeni në botë shenjë e shpresëssë krishterë, shpresë e themeluar në misterin ePashkëve të Zotit tonë, shpresë që mund çdodëshpërim.Çdo gjest liturgjik i kishës është vepër e vetëShpirtit të Shenjtë. Me anë të tij apostujt kanështrirë duart mbi besimtarët e këta janë mbushurme dhuratën e Hyjit. Apostujt kanë caktuaripeshkvijtë si pasardhësit e tyre, me misioninqë të përforcojnë në besim bijtë e Hyjit. Sot,me gëzim të madh dhe dashuri atërore, lutemipërvujtërisht që Zoti të dërgojë mbi të gjithë juplotësinë e Shpirtit të vet.Kohërat në të cilat jetojmë ne janë shumëpak kohë të Shpirtit dhe shumë më shumë kohëtë zotërimit të lëndës. Lënda është e vdekur dhee shkatërrueshme, ndërsa ne jemi të gjallë dheme anë të fesë marrim shpirtin e pashkatërrueshmërisë.Të dashur vëllezër e motra, mbi ju që merrnisakramentin e shenjtë të krezmimit, sikurse mbine të gjithë, bie një mision i lartë: të jemi apostujtë shpirtit të jetës në një botë që lëngon nënpeshën e materies.Shpirti i Shenjtë qoftë drita juaj dhe ai juudhëheqtë drejt bashkimit të plotë me Krishtin!Amen.Një tjetër kishë e re në Arkidioqezën tonëShugurimi i kishës së shën AntonitBubq, 16 maj <strong>2009</strong>Shumë të dashur vëllezër e motra, Dita e sotmeështë një shenjë e mrekullueshme e dashurisësë Hyjit. Shën Gjoni shkruan në Letrën e Parë: “Hyjiështë dashuri” (1 Gj 4,8). Kjo dashuri e Hyjit ështëshfaqur para botës në misterin e lindjes, të jetës tokësore,të vdekjes dhe të ringjalljes së Krishtit. Jezusika jetuar mes njerëzve për t’u shpallur dashurinë eHyjit që sjell shpëtimin për të gjithë. Ungjijtë natregojnë se ai ka shëruar të sëmurët, ka falur mëka-tet, ka mbrojtur të varfrit, ka ringjallur të vdekurit.Ungjijtë na tregojnë gjithashtu, se pas vdekjes dheringjalljes, para se të ngjitej në qiell, Jezusi dërgoi nëbotë apostujt dhe nxënësit, duke u thënë: “Shkoninë të gjithë botën e predikoni ungjillin të gjithënjerëzve!” (Mk 16,15).Që pas ngjitjes së Krishtit në qiell, Kisha i shpallbotës ungjillin, lajmin e mirë të dashurisë së Hyjitqë kujdeset për të gjithë njerëzit. Kisha është parasë gjithash e mbi të gjitha kjo bashkësi e njerëzve qëkanë njohur Jezusin, që kanë dëgjuar fjalën e tij, qëkanë besuar se ai është Biri i Hyjit. Nuk ka Kishë paJezusin. Nuk ka të krishterë pa Krishtin. Pyetja qëJezusi u bën apostujve në ungjillin e sotëm është njëpyetje themelore për bashkësinë e krishterë. “P ju,ç’thoni, kush jam unë?” (Mt 16,15).Këtë pyetje Jezusi e bën pasi i ka pyetur nxënësitsë çfarë thonë njerëzit mbi Krishtin. Dallimi ndërmjetbotës dhe Kishës ndodh pikërisht në marrëdhënienndaj Krishtit. Nëse njerëzit e kohës së Jezusit mendoninse ai ishte Elia, Gjon Pagëzuesi apo ndonjëringa profetët; nëse njerëzit e kohës sonë mendojnë seJezusi ka qenë një themelues feje siç kanë qenë edhethemeluesit e feve të tjera, përballë këtyre mendimeveqëndron besimi i krishterë, që shprehet me fjalët ePjetrit në Ungjillin e sotëm: “Ti je Mesia, Biri i Hyjittë gjallë” (Mt 16,16).Në Krishtin, Birin e Hyjit, është e themeluarKisha, bashkësia e besimtarëve. Pjetri, që në ungjilline sotëm shpall besimin e tij në Birin e Hyjit, naflet neve sot nëleximin e dytë dhe na thotë: “Afrohuni Atij - gurittë gjallë, njëmend të përbuzur prej njerëzve, por tëzgjedhur dhe të çmueshëm para Hyjit, që edhe ju, sigurë të gjallë, të ndërtoheni shtëpi shpirtërore” (1 Pj2,4 5). Lidhja e njerëzve me Krishtin me anë të besimitdhe të sakramenteve, përbën Kishën.Sot ne i kushtojmë këtë kishë të mrekullueshmeHyjit. Duke kundruar bukurinë e saj, mendja nashkon menjëherë tek bukuria e kishës së gjallë të be-
maj <strong>2009</strong>Kisha dhe jeta5simtarëve që e kanë dashur dhe e kanë realizuar këtëndërtim. Kjo kishë nuk do të ishte ndërtuar, po tëmos kishte qenë më parë thellë në shpirtin besimtar tëAntonietës, të shoqërisë Betania, të vullnetarëve dhebamirësve, dashuria për kishën e gjallë dhe dëshirapër t’i parë të gjithë njerëzit si gurë të gjallë të lidhurnë Krishtin në një ndërtesë shpirtërore.Leximi i dytë, ndërtimi i kësaj kishe, prania dheveprimtaria e motrave të shoqërisë Betania dhe edon Francescos janë të lidhura ngushtë me njëratjetrën.Shën Pjetri, duke kujtuar misterin e kryqëzimittë Krishtit dhe ringjalljen e tij, përmend thënien eBesëlidhjes së Vjetër: “Guri që përbuzën ndërtuesit,u bë guri i këndit” (1 Pj 2,7). Me anë të ringjalljesKrishti ka përmbysur historinë. Me anë të ringjalljes aika shfaqur fuqinë e dashurisë së Hyjit dhe ka themeluarshpresën për të gjithë njerëzit. Megjithatë, pararingjalljes ai është përbuzur dhe është hedhur tej.Duke u bashkuar me të përbuzurit, me të mënjanuaritdhe të përjashtuarit, Krishti u ka dhënë atyreidentitetin e vet si Biri i Hyjit, kështu që kush doKrishtin, do me gjithë zemër, për dashuri të Krishtit,të gjithë njerëzit që rrethanat e jetës i kanë përjashtuarnga shoqëria.Kjo dashuri e krishterë e ka shtyrë motrën tonëAntonietën të kërkojë njerëzit në nevojë, më parënë Itali, pastaj në Shqipëri e në Afrikë e t’u kushtohetatyre me gjithë zemër. Kjo dashuri nuk ështëe lehtë. Kush bashkohet me Krishtin e përbuzur,rrezikon të përbuzet nga njerëzit. Nëse mungonbesimi në Krishtin e ringja llur, atëherë kemi frikënga kjo përbuzje dhe tërhiqemi. Motrat tona tëshoqërisë Betania dhe vullnetarët që i rrethojnë dhei mbështesin gjithmonë e kudo e dinë se Ai ështëringjallur, prandaj jo vetëm që nuk kanë pasur frikënga përbuzja, por u janë kushtuar me më shumë zellnjerëzve në nevojë.Falë misterit të Krishtit, falë këtij besimi dhekëtij angazhimi është i mundur shndërrimi i madhpër të cilin flet shën Pjetri në leximin e dytë: “Ju qëdikur nuk ishit popull, tani jeni populli i Hyjit; juqë dikur ishit të përjashtuar nga mëshira, tani e kenifituar mëshirën” (1 Pj 2,10). Kisha është misteri ikëtij shndërrimi, që është vepër e Krishtit.Që ky shndërrim të ndodhë e të bëhet i dukshëmedhe në vendin tonë, terni ‘nevojë për Kishën. Në këtëkishë ka kumbuar sot e do të kumbojë gjithmonë fjalae Hyjit, që është fjala e jetës. Besimi mbjell brendashpirtit të njeriut lumturinë e vërtetë, prandaj Jezusi ithotë Pjetrit, në Ungjillin që terni dëgjuar: “i lumi ti,Simon, biri i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi egjaku, por Ati im që është në qiell!” (Mt 16,17).I lum, si Simon Pjetri, është para Krishtit çdonjeri që beson se Krishti është Mesia dhe me anë tëkëtij besimi bashkohet me të. Të lum jemi të gjithë nesot, që kemi hirin t’i kushtojmë Hyjit këtë ndërtesëtë shenjtë në nder e lavdi të Birit të tij.Kjo lumturi dhe ky gëzim e ka përshkuar gjithmonëpopullin e Hyjit, kur është mbledhur rreth Fjalësqë vjen nga qielli, që na pastron dhe na hap rrugëndrejt qiellit. Leximi i parë na tregon mallëngjimine izraelitëve përballë ligjit të Zotit: “Mbarë populliqante duke dëgjuar fjalët e Ligjit” (Neh 8,9) PriftiEsdra “në sheshin që është para derës së Ujërave, filloita lexonte librin prej agimit deri në mesditë, përparaburrave, grave dhe të gjithë atyre që ia kishin arriturdritës së arsyes. i tërë populli e dëgjonte me kujdeslibrin e Ligjit” (N eh 8,3).Dëshiroj të falënderoj don Francescon për praninëe tij të çmuar mes jush këtu në Bubq, për shërbimin etij plot përkushtim në famullinë e Sukthit, të Jubës enë fshatra të tjerë përreth, për dashurinë që ka treguarpër popullin tonë në shumë mënyra, por në mënyrëtë veçantë duke mësuar në mënyrë të shkëlqyeshmegjuhën shqipe.Ai është këtu pikërisht për të na ndihmuar qëtë dëgjojmë e të rritemi me fjalën e Zotit. Ai është ishuguruar për këtë shërbesë në Kishë. Ejani në këtëtempull të ri të Zotit e afrohuni altarit të shenjtë kuBiri i Hyjit bëhet për të gjithë buka e jetës dhe kelkui shëlbimit të amshuar. Me anë të pjesëmarrjes nëjetën e kësaj kishe, do të shprehni bashkimin tuaj mevëllanë tonë që është shuguruar me sakramentin epriftërisë. Jam i lumtur që ai ndan një pjesë të jetës sëtij me një misionar të dashur dhe një prift të zellshëmqë i ka kushtuar shumë vite të frytshme dioqezëssonë: Atë Ernesto Santucci. Priftërinjtë janë shërbëtorëtë kishës së gjallë. Kjo kishë e re është e bukur emadhështore falë punës së arkitektëve, inxhinierëvee punëtorëve, por mbi të gjitha sepse është shprehjedhe strehë e kishës së gjallë, që jemi ne të gjithë, tëmbledhur këtu me besim, shpresë e dashuri.Kisha nuk është një institucion administrativ. Ajoështë nënë që lind bij për mbretërinë qiellore. Një ngabijtë më të njohur të Kishës është shën Antoni. Atijia kushtojmë këtë ndërtesë të shenjtë, me lutjen që tëna shikojë nga qielli e të na frymëzojë me të njëjtëndashuri për Krishtin, që ka frymëzuar jetën e tij.Duke kujtuar shën Antonin, dëshiroj të kujtoj seai e ka arritur shenjtërinë duke shkuar në Kishë, dukedëgjuar Fjalën e Zotit, duke iu afruar sakramenteve,duke u lutur e duke bërë pendesë. Mënyra më e mirë eshprehjes së devocionit tonë ndaj tij është ta ndjekimnë këto qëndrime të përshpirtërisë së krishterë.Shumë të dashur vëllezër e motra, në fillim kamthënë: dita e sotme është një shenjë e mrekullueshmee dashurisë së Hyjit. Kjo kishë është ajo shenjë, pormbi të gjitha shenjë e dashurisë së tij janë këta vëllezëre motra nga Italia, që na kanë bërë këtë dhuratë.Ta falënderojmë Atin tonë qiellorë për secilin prejtyre e t’i kërkojmë atij t’i bekojë gjithmonë e gjithkund.Nëna e Krishtit dhe Nëna e Kishës na dhashtëforcën e dashurisë për Birin e saj! Amen.