Zobacz pełne wydanie (PDF) - SÄ deczanin

Wywiad38wrzesień 2009szej kulturze nie ma przyzwolenia nato, aby mężczyzna był „słaby”. Zdarza sięnawet, że jeśli przyzna się on do tego,że jest ofiarą, to spotyka się to z politowaniemi niezrozumieniem otoczenia.Czy dziecko, które doświadcza dziśprzemocy w przyszłości będzie ją stosowaćwobec swoich najbliższych?Jest to wielce prawdopodobne. Jeślidziś to dziecko wyniesie ze swojejrodziny negatywne wzorce i przesłanie,że w rodzinie uzyskuje się znaczeniei posłuszeństwo poprzez stosowanieprzemocy, to w swojej rodzinie,którą stworzy może powielać takiezachowanie.Wiele osób maltretowanych fizycznie,czy psychicznie, czy też doświadczającychobu tych rodzajów przemocy,niejednokrotnie nie decydujesię, by opowiedzieć komuś o swojejgehennie. Co je powstrzymuje?Przyczyn może być wiele. Najważniejszeto strach przed nasileniem sięprzemocy, lęk przed zemstą partnera,poczucie przywiązania do partnerai nadzieja, że się zmieni, jak też wstyd,czy poczucie lojalności do partnerai rodziny. Często istnieje też w ofiarachprzekonanie, że „nikt mi nie pomoże”,„tego się nie da zmienić”.Czasami instytucje powołane dotego, by nieść pomoc ofiarom przemocyw rodzinie o konkretnym przypadkudowiadują się z mediów, gdysprawa zostanie nagłośniona. Dlaczegotak jest?Ofiary nie zgłaszają problemu przemocyz tych powodów, które wymieniłam.Zauważalny jest też brak poczuciaodpowiedzialności za drugiego człowieka,które powinna posiadać każdaosoba, widząca problem przemocy.Każdy z nas ma moralny obowiązekpomóc takiej osobie. Przecież, jeśli ktośsłyszy, że za ścianą jest bita kobieta,czy dziecko i nie reaguje, to tak, jakbybrał w tym udział. Często się słyszyod tych osób: „niech to ktoś inny zgłosi”,„nie chcę mieć problemów” i innetłumaczenia.Wiele ofiar przemocy, które w pierwszymodruchu powiadamiają policjęnp. o rękoczynach, szybko wycofujązgłoszenie. Względny spokój trwa donastępnego pobicia, tworzy się błędnekoło, z którego trudno wyjść…Rzeczywiście tak jest. Pracującz ofiarami przemocy widzę u nich wieleniekonsekwencji w podejmowanychdziałaniach. Należy jednak wiedzieć, żecierpią one na różnego rodzaju zaburzenianatury psychologicznej. Częstopopadają w depresję czy niepokój, niekontrolowanewybuchy płaczu, niezrozumiałezmiany decyzji, stany lękowe,ciągłe poczucie zagrożenia. Trudno odnich oczekiwać racjonalnego działania,ponieważ często to właśnie strachprzed sprawcą determinuje ich zachowanie.Są chwiejne w swoich emocjachi działaniach, przypomina to czasemhuśtawkę – składam wniosek o rozwód– wycofuję, zakładam sprawę o znęcanie– bronię sprawcy.Czy są programy terapeutyczne dlasprawców przemocy w rodzinie i naile są one skuteczne?Przez długie lata instytucje opiekuńczepracowały głównie z ofiarami przemocy.Takie osoby wracały do swoichoprawców, którzy często pozostawalitacy sami, niezmienieni. To powodowałozazwyczaj kolejną falę przemocyw rodzinie. Obecnie sprawców, dopuszczającychsię takich działań, równieżobejmuje się pomocą w ramach opracowanegodla nich programu korekcyjno–edukacyjnego.Nasz ośrodek realizujego od trzech lat.Jakie konsekwencje prawne grożąosobie, która wobec swoich najbliższychstosuje przemoc?Przemoc jest przestępstwem i w sytuacjiudowodnienia jego popełnieniasąd wymierza karę stosownie do popełnionegoczynu. Może to nawet być klikalat pozbawienia wolności.Czy skłonność do stosowania przemocymoże mieć związek z nadużywaniemalkoholu?Wiele osób uważa, że przemoc jestzawsze połączona z problemem alkoholowym,a wręcz, że jest to jej przyczyna.Tak nie jest. Nadużywanie alkoholujedynie sprzyja uruchomieniu zachowańagresywnych, toruje drogę. Zdarzasię przecież, że sprawca przemocy, któryma problem alkoholowy, po przejściuleczenia odwykowego, przy utrzymaniuabstynencji, w dalszym ciągu jąstosuje wobec członków rodziny.Czy ogólnopolskie kampanie społeczne,spoty, jak chociażby „Kocham.Nie biję” odnoszą zamierzony efekt?Każda taka ogólnopolska kampania,która ma na celu ograniczeniewystępowania zjawiska przemocyw rodzinie, zmianę wobec niego postawspołecznych jest ważna i przynosirezultaty, choć pewnie trudno jedo końca policzyć i zmierzyć. Obecnietrwa kolejna ogólnopolska kampaniaspołeczna „Dzieciństwo bez przemocy”poświęcona problemowi stosowaniakar fizycznych wobec dzieci. Akcjapod hasłem: „Bite dzieci widzą światinaczej” skierowana jest do rodziców,a jej celem jest uświadomienie negatywnychnastępstw bicia i promowaniepozytywnych metod wychowawczych.Myślę, że ta akcja jest o tyle ważna, żebite dzieci dzisiaj, będą biły swoje dzieciw przyszłości. Może warto to zatrzymać.Jeśli uda się zmienić przekonania,choć kilku rodziców, to już jest sukcestej kampanii.Rozmawiała Iga MichalecSądeczanin