1 Historya Polska w Ameryce, tom II - Liturgical Center

44 Historya Polska w Ameryce, tom IInauczycielki polskie miały opuścić, nie tylko tu, ale i w innych osadach szkołę parafialną, żebyzostać dozorczyniami w szpitalu.Ks. Peściński znalazł się wtedy w kłopotliwem położeniu, gdyż wiedział, że o polskiesiostry nauczycielki bardzo trudno w Ameryce. Dnia więc 17-go Kwietnia, roku 1901., przedstawiłtę sprawę Wikaryuszowi Gen. w Green Bay, listownie, a dnia 23-go Kwietnia ks.Peściński, ks. Małkowski z Menasha, ks. Manel O. F. M., z Pułaski i ks. Wiśniewski, O. F. M.,ustnie przedłożyli tę samą sprawę biskupowi w Green Bay. Ks. biskup Messmer zaraz odpoczątku był za tem, żeby Siostry polskie odłączyły się i utworzyły własne zgromadzeniepolskie, i w tym celu wysłał ks. Peścińskiego i ks. A. Wiśniewskiego, O. F. M., z listem do ks.Arcybiskupa -Katzera, za pośrednictwem ks. J, Gulskiego.Ks. Arcybiskup Katzer atoli zwrócił uwagę na tę okoliczność (nieznana przedtem), żereguła Sióstr franciszkańskich została przed rokiem zatwierdzona przez Rzym, i że więc ani on,ani żaden biskup nie może polskim Siostrom pozwolić na wystąpienie z zakonu i utworzenieinnego zgromadzenia. Ks. Peściński wszakże porozumiawszy się z ks. Nawrockim, ks. J. Gulskimi innymi, dnia 20. Czerwca 1901 roku uwiadomił Matkę Przełożoną, w Milwaukee, że „jesteśmygotowi założyć Polskie Zgromadzenie Sióstr Szkolnych tego 1. Lipca” — Ba co Matka Przełożona(Aleksya) odpowiedziała: „Rozkazuję wszystkim naszym Siostrom pod świętem posłuszeństwem,aby natychmiast do domu przybyły”. Taki sam rozkaz posłała i do ks. Małkowskiego w Menasha.Atoli biskup Messmer odpowiedział Siostrom: „Sądzę, że w obecnem położeniu jesteścieusprawiedliwione pozostać tam gdzie jesteście, a nie powracać do Domu Macierzystego, czekająctymczasem na utworzenie nowego Polskiego Zgromadzenia Sióstr”.Dnia 1. Lipca tegoż roku 1901., nowe zgromadzenie zakonne już zorganizowało się podtytułem „Polskich Sióstr Szkolnych św. Józefa”, z domem macierzystym mającym stanąć wStevens Point, Wis. Stało się to za wyraźnem pozwoleniem ks. biskupa Messmera. MatkąPrzełożoną została M. Felicya, a kapelanem tymczasowym ks. Łukasz Peściński. Około 42Sióstr polskich wystąpiło z niemieckiego zgromadzenia i odrazu przystąpiło do polskiego.Działo się to jeszcze bez formalnej aprobaty Rzymu.Starano się teraz uzyskać pozwolenie z Rzymu. Przeszło 50 księży podpisało petycyę dodelegata. Dnia 22-go Lipca tegoż roku 1901., delegat Apostolski Kardynał Martinelli, bawiąc wMilwaukee, oświadczył, że bez pozwolenia z Rzymu i on nie może zezwolić na wystąpienieSióstr franciszkańskich z zakonu, lecz, że Siostry polskie, skoro już wystąpiły, mogą tymczasemzostać na parafiach, aż nadejdzie decyzya z Rzymu.We Wrześniu więc roku 1901 odłączone Siostry wysłały memoryał do prefekta Propagandy,kardynała Ledóchowskiego,. a równocześnie całą pakę dokumentów ks. Peściński wysłałdo Mgr. Meszczyńskiego w Rzymie. Ks. biskup Messmer także od siebie wysłał list doPropagandy, przedstawiając konieczność polskiego zgromadzenia dla szkół polskich. Memoryałów do Rzymu, treściwie i rozsądnie opracowany, podpisały: Siostra M. Felicya z StevensPoint, w imieniu 5 Sióstr z dyecezyi Green Bay; Siostry M. Bolesława i M. Damiana z Detroit,Mich., w imieniu 18 Sióstr; Siostra M. Kleta z Chicago, w imieniu 14 Sióstr; Siostra M. Efremaz Pułaski, w imieniu 3 Sióstr; Siostra M. Seweryna z Menasha, w imieniu 4 Sióstr. W odpowiedzina prośbę Sióstr, ks. biskupa i ks. Peścińskiego, Rzym upoważnił Delegata Martinelli’ego dozałatwienia całej tej sprawy, listem z dnia 15. Lutego, 1902 roku.