tutaj - Świat Architektury

REALIZACJE W POLSCEREALIZACJE W POLSCE Krzysztof BaryszStudiował na PolitechniceŚląskiej, odbył praktykęzagraniczną w Atelier Krollw Brukseli. Dyplom obroniłw 1981 r. u prof. ZbigniewaGądka. Od 1989 r. prowadziwłasną działalność, pracujezarówno indywidualnie, jaki w zespołach projektowych.Jego ostatnie realizacjeto Centrum Sztuki FortSokolnickiego w Warszawie,Centrum Czystych TechnologiiWęglowych w Katowicach orazCentrum Dziedzictwa Szkław Krośnie.Obiekt stoi gotowy do użytkowaniapięć lat po ogłoszeniuprzetargu na projekt. Pracearchitektów trwały dwa lataz niewielką przerwą. W tymczasie zmienili się nie tylkowspółpracownicy głównegoprojektanta, ale też władzeAkademii Muzycznej. Niektóreelementy trzeba było ustalaćwięc na nowo, nawet po uzyskaniuzezwolenia na budowę.Przetarg zamiast konkursu– Przetarg wygrałem w 2008 r.– wspomina główny projektantobiektu Krzysztof Barysz. – Byłoto zamówienie publiczne, naktórego realizację przeznaczonojedynie 30 mln zł. Przy takniskim budżecie zainteresowanietematem nie było zbytduże i do przetargu stanęłytylko trzy zespoły projektowe.Zależało mi na tym projekcie,bo lubię Wrocław, a współpracaz miastem zawsze układała misię dobrze. Przed laty wygrałemważny konkurs na nowąsiedzibę tutejszego UrzęduMiasta. Byłem świeżo po pracynad podobnym tematem,razem z Tomaszem Konioremprojektowaliśmy CentrumNauki i Edukacji Muzycznej„Symfonia” w Katowicach,więc miałem „przerobioną”już dużą realizację muzyczną.We Wrocławiu poprzeczka byłajednak ustawiona wyżej: bogatyprogram użytkowy, prestiżowafunkcja, skomplikowana technologia,a przy tym małe środkifinansowe. Interesujący jestrozwój pewnej idei rysującejsię już w rozwiązaniu AkademiiMuzycznej w Katowicach(2002 r.), w pełnej wersji zaprezentowanejw Akademii Muzycznejwe Wrocławiu i powtórzonejw konkursie na siedzibęNarodowej Orkiestry SymfonicznejPolskiego Radia w Katowicach.Sala muzyczna jestw tych rozwiązaniach w centrumukładu, otoczona i izolowanaod pozostałej funkcjioświetloną z góry przestrzeniąpośrednią – opowiada architekt.Budynek jest podzielony nadwie części. W tej głównejznajduje się sala koncertowaz zapleczem, natomiast drugapełni funkcje dydaktyczne– mieszczą się tam audytoria,sale ćwiczeń, studia nagrań,a także – dodatkowo – pokojegościnne.Dwa wejścia: dla studentówi melomanów z miastaNowy budynek jest zlokalizowanyna zapleczu uczelni. Od zabytkowejczęści dzieli go zielonydziedziniec, gdzie znajduje sięwejście dla studentów, którzymogą swobodnie przemieszczaćsię między obiektami. Drugiewejście, reprezentacyjne, zaprojektowanood strony ul. Zelwerowicza.– Dzięki zdublowaniustrefy wejściowej i otworzeniuobiektu „na miasto” będzie onżyć niezależnym życiem koncertowym,w którym swój udziałzaznaczą miejscowi melomani.Główna strefa wejściowa „nastawionajest” na gościa spozauczelni – podkreśla projektant.– Od ul. Zelwerowicza strop nadholem jest równocześnie podłogąwidowni sali. Widoczneżebra konstrukcyjne to elementyprefabrykowane, biegnącepod sufitem. Nadają wnętrzudynamiczny, wręcz muzycznycharakter. Oczy wchodzącychautomatycznie kierują się nanie, ku górze. Tam, gdzie czekana nich sala koncertowa – mówiarchitekt.Intrygujący holNa ścianach holu przewidzianosurowy beton architektoniczny,lecz wykonawcy nie udało sięosiągnąć zamierzonego efektu.Beton zaczął się sypać i koniecznebyło wprowadzenie zmian.– W zaistniałej sytuacji zdecydowaliśmysię wykończyć ścianycementową narzutką – wyjaśniaKrzysztof Barysz. – Choć jestto najtańsze i dość prymitywnerozwiązanie, to dało znakomiteefekty pod względem faktury.Światło pięknie układa się napłaszczyźnie ściany, która stajesię szorstka, wręcz „gruboskórna”.Wrażenie surowościzostało więc osiągnięte, choćw trochę zastępczy sposób.Światło dzienne odgrywa dużeznaczenie w przestrzeni komunikacyjnej.Najlepiej doświetlonąstrefą, oprócz wejściowej, sąprzejścia pomiędzy dwiema częściamiobiektu. Biegną tam zawieszonenad holem kładki, którełączą salę koncertową ze strefądydaktyczną. Piony wysokichna ponad 20 m ścian i poziomykładek nadają otwartej przestrzenigeometryczny, wieloplanowycharakter. Całość przekrywapodłużny świetlik wypełniającydługą szczelinę w dachu.Na elewacjach płaszczyznyz płyt beżowego piaskowcapoprzedzielane są pasami szkłaBudynek od strony dziedzińcaAkademii Muzycznej z wejściemdla studentów20 21