ا ه ھ - ketab farsi

چنان گويد که فردوسی چنين گفت،‏ تو پنداری به رگ خون دارد از ویو يا اصال نمايد درک ھر آن چه،‏ بدادند پند و اندرز خفتگان دیتو چون طوطی کنی تکرار ھر پند،‏ فضای کله پر گفتار شيخ استھنوز از باديه گيری تو الھام،‏ ز شيخ بدتر ھر آن انديشه را پیبه رؤيا خواب صحراھای سوزان،‏ ببينی و اسيرانی به چنگتزنی گردن از آنان با تبر زين،‏ سپس با فخر آن سرھا سرِ‏ نینگردی راست با خود يک دلی را،‏ به ذات و گوھرت بيگانه ھستیدم از آزادگی اما دو گوش تيز،‏ که کی شيخ ھمچو چوپانت زند ھیاز اين شيخ می بری يک شيخ ديگر،‏ به ترفندی ترا با خويش ھمراهپس از چند سال بازی خوردنت باز،‏ دو چشمت خيره و بعدی زنی پیچنانی تشنه ی قدرت و ثروت،‏ که مرگ مردمان بھرت عروسيستدر اين سی ساله و اندی تناول،‏ ھر آنچه شيخ دون پس داده و قیفضای مملو از گند کار شيخست،‏ وليکن در عمل تو بھره از آنھمه معيارو ارزش گشته ثروت،‏ وطن بی صاحب و چون سفره ی طینه تو سر می دھی در راه ميھن،‏ نه در وقت عمل پابند آنینه آزادی دھی روزی به مردم،‏ نه شيخ انديشه تا ترک گويدی ریگرفتم با صداقت می کنی ياد،‏ بزرگان وطن را پند و اندرزبکار اندر عمل کی بندی آن پند،‏ به ميدان نبرد می بينمت کی؟گمانم منتظر تا ينگه دنيا،‏ سليح بر تن کند اسب ترا زينپس از يک قتل عام و کشت و کشتار،‏ تو و شيخ توامأ بسپاردی رینخستين گام خود بشناس و آموز،‏ ز دنيا و ز فرھنگ گذشتهپس آنگه پند فردوسی علم کن،‏ وطن را می رھان با گفته ی وی***< < NN