Η Τζοαν ΡΟΟΥΛΙΝΓΚ γεννήθηκε στο Μπρίστολ το 1965. Άρχισε να ...

αποτραβήχτη-καν στη δροσερή σκιά των σπιτιών τους. Ωστόσο, είχαναφήσει ορθάνοιχτα ταπαράθυρα με την ελπίδα να δελεάσουν το ανύπαρκτο αεράκι. Ο μόνοςπου βρισκόταν έξω ήτανένας έφηβος, ξαπλωμένος ανάσκελα σ' ένα παρτέρι μπροστά στο σπίτιμε τον αριθμό 4.Ήταν ένα λιγνό αγόρι με μαύρα μαλλιά, στρογγυλά γυαλιά και τηνταλαιπωρημένη, αδιόραταασθενική, όψη του παιδιού που ψήλωσε απότομα. Φορούσε έναφθαρμένο, βρόμικο Τζιν, έναμακό μπλουΖάκι χαχόλικο και ξεθωριασμένο, ενώ τα αθλητικάπαπούτσια του είχαν αρχίσει ναανοίγουν στο σημείο όπου ενώνεται η σόλα με το πανώδερμα. Ηεμφάνιση του Χάρι Πότερ δεντον έκανε ιιδιαίτερα συμπαθή στους γείτονες. Οι περισσότεροι ήταναπ' τους ανθρώπους πουθεωρούν ότι το απεριποίητο παρουσιαστικό θα 'πρεπε να τιμωρείταιδια νόμου. Εκείνο τοαπόγευμα όμως, έτσι όπως είχε κρυφτεί πίσω από μια ορτανσίαφουντωτή σαν θάμνο, ήταναθέατος από τους περαστικούς. Η μοναδική περίπτωση να τον δεικάποιος ήταν να βγει ο θείοςΒέρνον ή η θεία Πετούνια στο παράθυ-10ρο του σαλονιού και να κοιτάξει στο παρτέρι που Βρισκόταν ακριβώςαπό κάτω.Έτσι, ο Χάρι έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του για την ιδέα του νακρυφτεί εκεί. Μπορεί να μηνένιωθε και πολύ άνετα ξαπλωμένος στο σκληρό χώμα που έκαιγε από τηΖέστη αλλά, από τηνάλλη, δεν υπήρχε κανείς να τον αγριοκοιτάΖει, να τρίΖει τόσοδυνατά τα δόντια του ώστε να μηνμπορεί να ακούσει τις ειδήσεις και να τον βομβαρδίσει μεεκνευριστικές ερωτήσεις, όπωςσυνέβαινε κάθε φορά που αποφάσιΖε να καθίσει στο σαλόνι για να δειτηλεόραση με τη θεία καιτο θείο του.Ξάφνου, θαρρείς και οι σκέψεις του πέταξαν στο σπίτι μέσα από τοανοιχτό παράθυρο,ακούστηκε η φωνή του Βέρνον Ντάρσλι, του θείου του.«Πάλι καλά που μας άδειασε τη γωνιά ο νεαρός. Αλήθεια, πού είναι;»«Δεν ξέρω», έκανε αδιάφορα η θεία Πετούνια. «Στο σπίτι, πάντως,δεν είναι».Ο θείος Βέρνον γρύλισε.«Άκου να θέλει να δει ειδήσεις...» σχολίασε εκνευρισμένος. «Ήθελανα 'ξερά τι σκαρώνει πάλι.Ποιο φυσιολογικό παιδί ενδιαφέρεται για τις ειδήσεις; Ο Ντάντλιδεν ξέρει πού πάν' τα τέσσερααμφιβάλλω αν γνωρίσει καν το όνομα του πρωθυπουργού! Άλλωστε, οιειδήσεις μας δε λένετίποτα για τους δικούς του...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πάγωσε το αίμα: ένας δυνατός κρότος, σαν πυροβολισμός, θρυμμάτισετη χαυνωτική σιγαλιά μιαγάτα εμφανίστηκε ξαφνικά κάτω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο κιέγινε καπνός από τοσαλόνι των Ντάρσλι ακούστηκε μια στριγκλιά κι έπειτα μια βροντερήβλαστήμια που συνοδεύτηκεαπό το σπάσιμο ενός πορσελάνινου πιάτου. Ο Χάρι ανασηκώθηκε, λεςκι αυτό ήταν το σύνθημαπου περίμενε, τραβώντας ταυτόχρονα σαν ξίφος από τη Ζώνη του τζίντου ένα λεπτό ξύλινοραβδί. Καθώς σηκωνόταν όμως, χτύπησε το κεφάλι του στο ανοιχτόπαράθυρο των Ντάρσλι. Οβρόντος που ακούστηκε έκανε τη θεία Πετούνια να στριγκλίσει ακόμηπιο δυνατά.Ο Χάρι ένιωσε σαν να άνοιξε το κεφάλι του στα δύο. Τραντάχτηκεολόκληρος και τα μάτια τουπλημμύρισαν δάκρυα, ενώ προσπαθούσε να εστιάσει το βλέμμα του στοδρόμο για να εντοπίσειτην πηγή του κρότου. Αλλά πριν προλάβει καλά καλά να σταθεί σταπόδια του, ξεπρόβαλαν απότο παράθυρο δυο κόκκινες χερούκλες και τον γράπωσαν απ' το λαιμό.«ΜάΖεψέ το!» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον στο αφτί του αγοριού«Αμέσως! Προτού το πάρει κάναμάτι!»13«Άφησε με!» πρόφερε ο Χάρι με κομμένη την ανάσα. Πάλεψε μερικέςστιγμές πασχίζοντας ναανοίξει τα χοντρά σαν λουκάνικα δάχτυλα του θείου του με τοαριστερό χέρι του ενώ στο δεξίεξακολουθούσε να κρατάει σφιχτά το μαγικό ραβδί και τότε, ενώ οπόνος στο κεφάλι του γινότανόλο και πιο έντονος, ο θείος Βέρνον έσκουξε σαν να τον χτύπησεηλεκτρικό ρεύμα κι άφησεαπότομα το λαιμό του Χάρι. Κάποια αόρατη δύναμη ξεχύθηκε από τοκορμί του ανιψιού του καιτον απώθησε αστραπιαία. Ήταν πλέον αδύνατον να τον αγγίξει.Λαχανιασμένος ο Χάρι έπεσε με τα μούτρα πάνω στην ορτανσία,ανασηκώθηκε και κοίταξεολόγυρα — δεν μπορούσε να καταλάβει από πού προήλθε ο εκκωφαντικόςκρότος. Οι γείτονεςόμως είχαν κιόλας βγει στα παράθυρα τους, έτσι ο νεαρός έκρυψεβιαστικά το ραβδί στοπαντελόνι του και πήρε το πιο αθώο ύφος του.«Τι ωραία βραδιά!» φώναξε ο θείος Βέρνον χαιρετώντας τηνιιδιοκτητρια του απέναντι σπιτιού,στο νούμερο 7, που αγριοκοίταΖε πίσω από τις δικτυωτές κουρτίνεςτης. «Ακούσατε την εξάτμισητου αυτοκινήτου; Εμείς πήραμε μια τρομάρα!...»Συνέχισε να χαμογελά σαν μανιακός μέχρι που οι περίεργοι γείτονεςτραβήχτηκαν από ταCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παράθυρα τους, οπότε το φρικτό χαμόγελο του έγινε ένας μορφασμόςοργής καθώς έγνεφε στονΧάρι να πλησιάσει. Εκείνος έκανε μερικά βήματα, αλλά φρόντισε νασταματήσει σε ένα σημείοπου δεν τον έφταναν τα απειλητικά απλωμένα χέρια του θείου Βέρνον.«Τι στο διάβολο πας να κάνεις;» ρώτησε ο θείος Βέρνον με στρι-γκιάφωνή που έτρεμε απόλύσσα.«Τι πάω να κάνω;» επανέλαβε ψυχρά ο Χάρι. Κοιτούσε πάνω-κάτω στοδρόμο ελπίζοντας ακόμηνα δει το πρόσωπο που προκάλεσε όλη αυτή τη φασαρία.«Ακούστηκε σαν να βροντάν κανόνια έξω ακριβώς από το σπίτι...»«Δεν προκάλεσα εγώ αυτόν το θόρυβο», δήλωσε αποφασιστικά ο Χάρι.Δίπλα στο πλατύ κόκκινο πρόσωπο του θείου Βέρνον εμφανίστηκε ηαδύνατη αλογίσια μούρη τηςθείας Πετούνια. Ήταν κατά-χλομη. «Γιατί παραμόνευες κάτω από τοπαράθυρο μας;»«Σωστή ερώτηση, Πετούνια! Τι γύρευες κάτω από το παράθυρο μας;»«Άκουγα τις ειδήσεις», παραδέχτηκε ο Χάρι υποχωρώντας.14η θεία κι ο θείος του κοιτάχτηκαν οργισμένοι.«Άκουγες τις ειδήσεις! Πάλι;»«Βλέπετε, αλλάζουν κάθε μέρα», συνέχισε.«Μη μου πουλάς εμένα εξυπνάδες! Απαιτώ να μάθω τι σκαρώνεις καιμην ξανακούσω γιαειδήσεις και τέτοιες σαχλαμάρες! Ξέρεις πολύ καλά ότι οι δικοίσου...»«Πρόσεχε, Βέρνον!» ψέλλισε η θεία Πετούνια και ο θείος Βέρ-νονχαμήλωσε τόσο πολύ τη φωνήτου, που ο Χάρι δυσκολεύτηκε να τον ακούσει.«...ότι οι δικοί σου δεν αναφέρονται στις δικές μας ειδήσεις!»συνέχισε ο θείος του.«Τόσα ξέρεις, τόσα λες!» είπε με έμφαση ο Χάρι.Οι Ντάρσλι τον κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια.«Παλιοψεύτη! Και τι κάνουν όλες αυτές οι...» άρχισε να λέει η θείαΠετούνια και χαμήλωσε κιεκείνη τη φωνή της, ώστε ο Χάρι διάβασε στα χείλη της την επόμενηλέξη, «...κουκουβάγιες, αν δεσου φέρνουν τα νέα σας;»«Αχά!» ψιθύρισε θριαμβευτικά ο θείος Βέρνον. «Τι έχεις να πειςτώρα, νεαρέ μου; Λες και δενξέρουμε ότι σου φέρνουν τα νέα σας αυτά τα σιχαμένα πουλιά!»Ο Χάρι δίστασε προς στιγμήν. Του κόστίΖε να παραδεχτεί τηναλήθεια, αν και οι θείοι του δενμπορούσαν να ξέρουν πόσο άσχημα ένιωθε που το παραδεχόταν.«Οι κουκουβάγιες... δε μου φέρνουν νέα», είπε ανέκφραστα.«Δεν το πιστεύω», βιάστηκε να πει η θεία Πετούνια.«Ούτε εγώ», δήλωσε ο θείος Βέρνον.«Ξέρουμε ότι κάτι ετοιμάΖεις», συνέχισε η θεία Πετούνια.«Δεν είμαστε ηλίθιοι», συμπλήρωσε ο θείος Βέρνον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ονειρευόταν δαιδαλώδεις σκοτεινούς διαδρόμους που κατέληγαν σεαδιέξοδα κι αμπαρωμένεςπόρτες, κάτι που σίγουρα οφειλόταν στο αίσθημα παγίδευσης που τονβασάνιΖε στον ξύπνιο του.Στο μεταξύ ένιωθε ένα δυσάρεστο μυρμήγκιασμα στην ουλή που είχεστο μέτωπο του, αλλά δενέτρεφε αυταπάτες: ο Ρον, η Ερμιόνη και ο Σείριος θα έμενανασυγκίνητοι. Παλιά, ο πόνος στηνουλή τον προειδοποιούσε ότι δυνάμωνε ο Βόλντεμορτ, αλλά τώρα, πουείχε ανακτήσει πλήρωςόλη του τη δύναμη, οι φίλοι του θα του επισήμαιναν ότι ήταν πολύφυσικό να τον ενοχλεί διαρκώςη ουλή...έπρεπε να το περιμένει... τίποτα το ανησυχητικό... περσινά ξινάσταφύλια...τον έπνιγε η αδικία και του ερχόταν να ουρλιάξει από τα νεύρα του.Αν δεν ήταν αυτός, κανείς δεθα είχε πάρει μυρουδιά ότι γύρισε ο Βόλντεμορτ! Κι η ανταμοιβή τουήταν να καθηλωθεί γιατέσσερις ολάκερες βδομάδες στο Λιτλ Γουάινγκιν, εντελώςαποκομμένος από τον κόσμο τωνμάγων, και να κρύβεται μες στις μαραμένες18ορτανσίες για να ακούσει πώς κάνουν σκι τα παπαγαλάκια! Πώςμπόρεσε ο Ντάμπλντορ να τονξεχάσει τόσο εύκολα; Γιατί ο Ρον κι η Ερμιόνη δεν κάλεσαν κιεκείνον μαΖίτους; Ως πότε θαάντεχε να ακούει τον Σείριο να τον συμβουλεύει να κάτσει στ' αβγάτου και ;να είναι καλό παιδάκι; Ως πότε θα αντιστεκόταν στον πειρασμό να ;γράψει σε αυτούς τους βλάκες του Ημερήσιου Προφήτη ότι γύρισε οΒόλντεμορτ; Όλες αυτές οισκέψεις τριβέλιΖαν το μυαλό του Χά-ρι και η ψυχή του φλογιΖόταναπό αγανάκτηση, καθώςέπεφτε η υγρή βελούδινη νυχτιά και η ατμόσφαιρα πλημμύριΖε από τημυρουδιά του Ζεστούμαραμένου χορταριού, κι ο μόνος ήχος που έσπαΖε τη σιωπή ήταν τοβουητό των αυτοκινήτωνέξω από τα κι- |γκλιδώματα του πάρκου. | Δεν ήξερε πόση ώρα ήταν καθισμένος στηνκούνια, όταν ομιλίες |διέκοψαν τους συλλογισμούς του. Σήκωσε το βλέμμα του και είδε τιςσιλουέτες μιας παρέαςατόμων, που διέσχίΖαν το πάρκο, να δια- γράφονται στο αχνό φέγγοςπου έριχναν τα φώτα τωνγύρω δρόμων. Ο ένας τραγουδούσε δυνατά ένα κακόγουστο τραγούδι καιοι ;Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τα λέμε, λοιπόν», είπε ο Ντάντλι.«Γεια σου, Νταντ!»«Αύριο, Μεγάλε!»Ο Χάρι περίμενε να φύγουν οι υπόλοιποι πριν ξεκινήσει πάλι. Ότανέσβησαν οι φωνές τους,έστριψε στην Ημισέληνο της Μανόλιας επιταχύνοντας το βήμα του καιλίγες στιγμές αργότεραπρόφτασε τον Ντάντλι, που πήγαινε με το πάσο του σιγοτραγουδώνταςφάλτσα.«Ει, Μεγάλε!»Ο Ντάντλι γύρισε. «Α», μούγκρισε ενοχλημένος. «Εσύ είσαι;»«Από πότε έγινες Μεγάλος;» ρώτησε ο Χάρι.«Κόφ' το», γρύλισε εκείνος και συνέχισε το δρόμο του.«Ωραίο όνομα», χαμογέλασε ο Χάρι συντονίζοντας το βήμα του με τουξαδέλφου του. «Αλλά γιαμένα θα είσαι πάντα "ο Ντίντι τοΖουΖουνάκι" μου».«Είπα ΚΟΦ' ΤΟ!» νευρίασε ο Ντάντλι κι έσφιξε τις χοντρές γροθιέςτου.«Δεν ξέρουν οι φίλοι σου πώς σε φωνάΖει η μαμά σου;»«Βούλωσε το επιτέλους».«Σ' εκείνη δε λες να το βουλώσει. Τι λες για το "ΤζουτΖούκο μου"και το "Ντιντικάκι μου", μουεπιτρέπεις να τα χρησιμοποιώ;»Ο Ντάντλι δεν αποκρίθηκε. Η προσπάθεια να συγκρατηθεί για να μηχτυπήσει τον Χάριαπορροφούσε όλο του τον αυτοέλεγχο.«Λοιπόν, ποιον δείραμε απόψε;» ρώτησε ο Χάρι και το χαμόγελοχάθηκε από τα χείλη του. «Πάλικάνα δεκάχρονο παιδάκι; Ξέρω τι έκανες στον Μαρκ Έβανς προχθές τοβράδυ...»«Πήγαινε γυρεύοντας», γρύλισε ο Ντάντλι.«Τι μου λες;»«Μου μίλησε με αυθάδεια».«Σοβαρά; Πάντως, αν σου είπε ότι είσαι σαν γουρούνι πουεκπαιδεύτηκε να περπατά στα πίσωπόδια του, αυτό δεν είναι αυθά-δεια. Είναι η αλήθεια».Ένας μυς πετάρισε στο πιγούνι του Ντάντλι. Ο Χάρι αισθάνθηκεαπέραντη ικανοποίηση πουκατάφερε να τον εξοργίσει τόσο πολύ. Ένιωθε σαν να μετάγγίΖε τοθυμό του στον ξάδελφο του,τον μόνο που είχε για να ξεσπάσει.Έστριψαν δεξιά, στο σοκάκι όπου ο Χάρι είχε πρωτοδείτον Σείριο απόεδώ έκοβες δρόμο κιέβγαινες κατευθείαν από την Ημισέληνο της Μανόλιας στην οδόΓλυσίνας. Ήταν έρημο και πολύπιο σκοτεινό από τους δυο προηγούμενους δρόμους που συνέδεε, γιατίδεν υπήρχε δημοτικόςφωτισμός. Τα βήματα τους πνίγηκαν ανάμεσα στους τοίχους των γκαράζπου υπήρχαν από τημια πλευρά κι έναν ψηλό φράχτη από την άλλη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Περνιέσαι για σπουδαίος επειδή κουβαλάς αυτό το πράμα», είπελίγες στιγμές αργότερα οΝτάντλι.«Ποιο πράμα;»«Αυτό... αυτό που έχεις κρυμμένο».Ο Χάρι χαμογέλασε ξανά. «Τελικά δεν είσαι τόσο ηλίθιος όσοφαίνεσαι, έτσι, Νταντ; Αλλά ανήσουν, δε θα μπορούσες να μιλάς και να βαδίσεις ταυτόχρονα», είπεκι έβγαλε το μαγικό ραβδίτου. Είδε τον Ντάντλι να το λοξοκοιτάΖει.«Απαγορεύεται να το χρησιμοποιήσεις», είπε αμέσως ο ξάδελφος του.«Το ξέρω πωςαπαγορεύεται, θα σε αποβάλουν από το ηλίθιο σχολείο σου».«Και πού ξέρεις ότι δεν άλλαξαν οι κανονισμοί, Μεγάλε;»«Δεν άλλαξαν», βιάστηκε να πει ο Νταντλι, χωρίς όμως να είναι καιαπόλυτα σίγουρος.Ο Χάρι γέλασε σιγανά.«Δεν έχεις τα κότσια να τα Βάλεις μαΖί μου χωρίς αυτό το πράμα»,γρύλισε ο Ντάντλι.«Ενώ εσύ χρειάΖεσαι τη βοήθεια μόνο τεσσάρων φίλων σου για ναξυλοφορτώσεις έναδεκάχρονο παιδάκι. για πες μου τώρα γι' αυτον22τον τίτλο του μποξ που μας κοκορεύεσαι. Πόσων χρονών ήτανο αντίπαλος; Επτά; Οκτώ;»«Δεκαέξι, αν θες να μάθεις», γρύλισε ο Ντάντλι, «κι έμεινε είκοσιλεπτά τέΖα όταν τον έβγαλα νοκάουτ και είχε το διπλάσιο Βάρος από σένα. Και περίμενε να δεις τιθα πάθεις, όταν πω στονμπαμπάότι έβγαλες αυτό το πράμα...»«Α, τώρα θα τρέξουμε στον μπαμπάκα! Τι έγινε; Φοβάται ο μέγαςπρωταθλητής ΤζουτΖούκος τοραβδί του βρόμικου Χάρι;» «Τη νύχτα όμως δεν είσαι τόσο γενναίος»,σάρκασε ο Ντάντλι. «Ματώρα είναι νύχτα, Ντιντικάκι μου. Έτσι το λέμε όταν σκοτεινιάΖειόπως τώρα».«Εννοώ όταν πέφτεις στο κρεβάτι!» συνέχισε ο Ντάντλι. Είχεσταματήσει να περπατάει. Ο Χάρικοντοστάθηκε κι αυτός και κοίταξε τον ξάδελφο του. Από το λίγο πουμπορούσε να διακρίνει, είδεένα παράξενο θριαμβευτικό ύφος Ζωγραφισμένο στο πρόσωπο τουΝτάντλι.«Τι εννοείς ότι δεν είμαι τόσο γενναίος στο κρεβάτι;» ρώτησεαπορημένος ο Χάρι.«Σ' άκουσα χθες τη νύχτα», είπε χαιρέκακο ο Ντάντλι. «Μίλαγεςστον ύπνο σου. Βογκούσες».«Τι εννοείς;» επανέλαβε ο Χάρι μ' ένα σφίξιμο στο στομάχι. Χθες τηνύχτα είχε επισκεφτεί ξανά τονεκροταφείο στα όνειρα του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Από τα χείλη του Ντάντλι ξέφυγε ένα κορόίδευτικό γέλιο κι ύστεραάρχισε να μιλάει με στριγκιάκλαψιάρικη φωνή.«"Μη σκοτώσεις τον Σέντρικ! Μην τον σκοτώσεις!" Ποιος είναιο Σέντρικ; Ο φίλος σου;»«Λες... λες ψέματα», τον έκοψε ο Χάρι, μα το στόμα του είχεστεγνώσει. Ήξερε ότι δεν έλεγεψέματα ο Ντάντλι — πώς αλλιώςθα μάθαινε το όνομα του Σέντρικ;«"Μπαμπά! Μπαμπά, βοήθεια! θα με σκοτώσει, μπαμπά! Μπουχου-χου!"»«Σκάσε», είπε σιγανά ο Χάρι. «Σκάσε, Ντάντλι, σε προειδοποιώ!»«"Έλα να με σώσεις, μπαμπά! Μαμά, έλα να με σώσεις! Σκότωσε τονΣέντρικ! Βοήθεια, μπαμπά!θα με..." Μη με σημαδεύεις μεαυτό το πράμα!»Ο Ντάντλι κόλλησε αυτόματα στον τοίχο. Ο Χάρι τον σημάδευε στηνκαρδιά με το ραβδί του. Στιςφλέβες του κόχλαΖε το μίσος που σωρευόταν δεκατέσσερα χρόνια γιατον Ντάντλι. Και τι δε θα'δίνε23να μπορούσε να τον χτυπήσει με το ραβδί του, να τον χτυπήσει τόσοδυνατά που να γυρίσει σπίτιτου έρποντας σαν σκουλήκι, να χάσει τη λαλιά του, να του φυτρώσουνκεραίες...«Μην ξαναμιλήσεις γι' αυτό», τον πρόσταξε ο Χάρι. «Κατάλαβες;»«Γύρνα αλλού αυτό το πράμα!»«Είπα, κατάλαβες;»«Γύρνα αλλού αυτό το πράμα!»«ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;»«ΓΎΡΝΑ ΑΛΛΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ...» Ένα μακρόσυρτο τρεμουλιαστό βογκητόξέφυγε ξαφνικά από τονΝτάντλι σαν να δέχτηκε ψυχρολουσία.Κάτι άλλαξε στη νύχτα. Ο αστροκέντητος βαθυκύανος ουρανόςσκοτείνιασε ξάφνου, μαύρισε σανπίσσα τ' άστρα, το φεγγάρι, τα φώτα των δρόμων, όλα έσβησαν. Τομακρινό βουητό τωναυτοκινήτων και το θρόισμα των δέντρων έσβησαν κι αυτά. Η γλυκιάμυρωμένη νυχτιά έγινεαίφνης κρύα, παγερή. Ένα απόλυτο, αδιαπέραστο, σιωπηλό σκοτάδιτους τύλιξε, θαρρείς καικάποιο γιγάντιο χέρι έριξε στο σοκάκι ένα χοντρό παγωμένο μανδύα,τυφλώνοντας τους.Για κλάσματα του δευτερολέπτου ο Χάρι νόμιΖε πως έκανε μάγια άθελατου, παρόλο πουπροσπαθούσε να αυτοσυγκρατηθεί με όλη τη δύναμη της θέλησης του.Ύστερα ξανάρθε στα συγκαλά του — όχι, αυτός δεν είχε τη δύναμη νασβήσει τα αστέρια. ΓύρισεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

το κεφάλι του δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας να διακρίνει κάτι, ματο σκοτάδι, σαν πανάλαφροπέπλο, έφραΖε τα μάτια του.Έφτασε στ' αφτιά του η τρομοκρατημένη φωνή του Ντάντλι.«Τι... τι κάνεις; Κό... κόφ' το!»«Δεν κάνω τίποτα. Σκάσε και μείνε ακίνητος!»«Δε... δε βλέπω! Τυ... τυφλώθηκα! Δε...»«Σκάσε είπα!»Ο Χάρι στάθηκε ασάλευτος, στρέφοντας δεξιά κι αριστερά το σβησμένοβλέμμα του. Το κρύοήταν τόσο τσουχτερό που έτρεμε σαν φύλλο είχε ανατριχιάσειολόκληρος μέχρι τις τρίχες στοναυχένα του. Γούρλωσε τα μάτια προσπαθώντας να διαπεράσει τοσκοτάδι, μάταια όμως.Δε γίνονταν αυτά τα πράγματα... δεν υπήρχε περίπτωση να έρθουν στοΛιτλ Γουάινγκιν...τέντωσε τα αφτιά του και... πριν τους δει, τους άκουσε.24«θα... θα το πω στον μπαμπά μου!» κλαψούρίΖε ο Ντάντλι. «Πού...πού είσαι; Τι κά... κάνεις;»«θα σκάσεις επιτέλους;» ψιθύρισε επιτακτικά. «Προσπαθώ να ακού...»Σώπασε απότομα. Είχεακούσει αυτό που έτρεμε η ψυχή του.Εκτός από τα δύο παιδιά υπήρχε και κάποιος άλλος στο σοκάκι,κάποιος που έπαιρνε Βαθιές,βραχνές, θορυβώδεις αναπνοές. Η καρδιά του Χάρι σπαρτάρησε απότρόμο καθώς στεκόταντρέμοντας στην παγωνιά.«Κό... κόφ' το! Σταμάτα αυτό που κάνεις, είπα! θα σε χτυπήσω, σ'τ' ορκίΖομαι!»«Ντάντλι, βούλωσ'...»ΓΚΟΥΠ!Ο Χάρι έφαγε κατακέφαλα μια γροθιά που τον τίναξε στον αέρα. Είδεαστράκια και προς στιγμήννόμιζε πως άνοιξε το κεφάλι του στα δύο κι ύστερα σωριάστηκεφαρδύς-πλατύς στο έδαφος ενώτο ραβδί του ξέφυγε από το χέρι.«Είσαι εντελώς ηλίθιος!» φώναξε στον Ντάντλι με μάτια υγρά από τονπόνο, καθώς μπουσούλαγεψάχνοντας απεγνωσμένα στο έδαφος. Άκουσε τον ξάδελφο του νααπομακρύνεται, να πέφτει στοφράχτη, να σκοντάφτει. «ΓΎΡΝΑ ΠΙΣΩ, ΝΤΆΝΤΛΙ! ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΤΟΥ ΛΥΚΟΥ!»Ακούστηκε ένα ανατριχιαστικό ουρλιαχτό και τα βήματα του Ντάντλισταμάτησαν απότομα. Τηνίδια στιγμή ο Χάρι ένιωσε πίσω του μια διαπεραστική παγωνιά που θαμπορούσε να σημαίνειμόνο ένα πράγμα: δεν ήταν ένας, ήταν περισσότεροι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ, ΝΤΆΝΤΛΙ! Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ, ΚΡΑΤΑ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΣΤΟΜΑ ΣΟΥ!»φώναξε. «Το ραβδί μου!» μουρμούρισε κατόπιν πανικόβλητος, καθώς ταχέρια του σάρωναν τοέδαφος σαν αράχνες. «Πού είναι το ραβδί μου; Φώτισε!»Πρόφερε μηχανικά τη μαγική λέξη χρειαΖόταν απεγνωσμένα λίγο φωςγια να μπορέσει νασυνεχίσει το ψάξιμο και, προς μεγάλη του ανακούφιση, κάτιτρεμόφεξε δίπλα στο χέρι του — είχεανάψει η μύτη του ραβδιού του. Ο Χάρι το άρπαξε, σηκώθηκε όρθιοςκαι στράφηκε προς ταπίσω.Του κόπηκαν τα γόνατα. Ένας πανύψηλος κουκουλοφόρος γλιστρούσεαθόρυβα προς το μέροςτου χωρίς να αγγίΖει το έδαφος, δίχως να ξεπροβάλλουν πόδια κάτωαπό το μανδύα του, ρουφώνταςτη νύχτα έτσι όπως κινούνταν.25Ο Χάρι σήκωσε το ραβδί του και πισωπάτησε τρεκλίΖοντας. «Καλώ τονπροστάτη!»Ένα λεπτό νήμα ασημή καπνού ξεπετάχτηκε από τη μύτη του ραβδιούτου κι ο Παράφροναςεπιβράδυνε το βήμα του, αλλά δεν είχε πιάσει καλά το ξόρκι ο Χάρισυνέχισε να οπισθοχωρείτρεκλίΖο-ντας καθώς τον Ζύγωνε ο Παράφρονας... ο πανικός θόλωνε τονου του...Συγκεντρώσου...Ένα Ζευγάρι γκρίΖα, γλιτσιασμένα, ψωριασμένα χέρια ξεπρόβαλαν απότο μανδύα τουΠαράφρονα κι απλώθηκαν προς το μέρος του Χάρι. Ένα βουητόπλημμύρισε τ' αφτιά του.«Καλώ τον προστάτη!»Η φωνή του ήχησε άψυχη, απόμακρη. Άλλη μια ασημιά τολύπα καπνού,πιο αχνή από τηνπρώτη, ξεπετάχτηκε από το ραβδί του. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτακαλύτερο, δεν μπορούσενα πετύχει το ξόρκι.Άκουσε μες στο μυαλό του ένα γέλιο στριγκό, διαπεραστικό... ηβρομερή, ψυχρή σαν το θάνατο,ανάσα του Παράφρονα γέμιΖετα πνευμόνια του, τον έπνιγε... Σκέψου... κάνε μια ευτυχισμένησκέψη...Ωστόσο μέσα του δεν υπήρχε στάλα ευτυχίας... τα παγερά δάχτυλα τουΠαράφρονα τυλίχτηκανστο λαιμό του... το διαπεραστικό γέλιο γινόταν όλο και πιο οξύ καιμια φωνή μιλούσε μέσα στομυαλό του: «Υπόκυψε στο θάνατο, Χάρι... ίσως να είναι ανώδυνος. ..δεν ξέροο... εγώ δενπέθανα ποτέ μου...»Δε θα ξανασυναντούσε τον Ρον, την Ερμιόνη...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Είδε ολοκάθαρα τα πρόσωπα τους με τα μάτια της φαντασίας του καθώςαγωνιΖόταν να πάρειανάσα.«ΚΑΛΩ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΗ!»Από τη μύτη του ραβδιού του Χάρι ξεπετάχτηκε ένα πελώριο ασημένιοελάφι χτύπησε με τακερατά του τον Παράφρονα στο σημείο οπού κανονικά θα βρισκόταν ηκαρδιά του, τον τίναξε σανπούπουλο και καθώς ετοιμαΖόταν πάλι να του ορμήσει, ο Παράφροναςυποχώρησε ηττημένος κιεξαφανίστηκε πετώντας στον ουρανό σαν νυχτερίδα.«ΑΠΟ ΔΩ!» φώναξε ο Χάρι στο ελάφι. Έκανε μεταβολή κι έτρεξε προςτην άλλη άκρη του στενού,κρατώντας ψηλά το αναμμένο ραβδι του. «ΝΤΆΝΤΛΙ! ΝΤΆΝΤΛΙ!»Πριν προλάβει καλά καλά να κάνει δέκα Βήματα, τους είδε μπρο-26στα του: ο Ντάντλι ήταν κουλουριασμένος στο έδαφος, προστατεύονταςμε τα χέρια το πρόσωποτου. Ένας δεύτερος Παράφρονας είχε γλιστρήσει από πάνω του και τονκρατούσε σφιχτά απότους καρπούς. Αργά αργά, σχεδόν τρυφερά, προσπαθούσε ν' ανοίξει ταχέρια του αγοριού ενώέσκυβε πάνω του σαν να ήθελε να το φιλήσει.«ΠΑΝΩ ΤΟΥ!» κραύγασε ο Χάρι και το ελάφι που είχε καλέσει τονπροσπέρασε με ένα δυνατόθόρυβο σαν συριγμό. Το πρόσωπο του Παράφρονα απείχε μόλις έναεκατοστό από του Ντάντλιόταν τον χτύπησαν τα ασημένια κέρατα τινάχτηκε στον αέρα κιεξαφανίστηκε στο σκοτάδι σαν τοσύντροφο του το ελάφι απομακρύνθηκε καλπάΖοντας και χάθηκε στοβάθος του στενούτυλιγμένο μέσα σε μιαν ασημιά αχλή.Άναψαν ξανά τα άστρα, το φεγγάρι και τα φώτα του δρόμου. Ένα Ζεστόαεράκι φύσηξε στοσοκάκι. Τα δέντρα θρόισαν στους γειτονικούς κήπους κι ο απόμακροςθόρυβος της κυκλοφορίαςέφτασε από τους πέρα δρόμους. Ο Χάρι στεκόταν ασάλευτος, με όλεςτις αισθήσεις του σεεγρήγορση. Λίγες στιγμές αργότερα συνειδητοποίησε ότι η μπλούΖακολλούσε πάνω του ήτανλουσμένος στον ιιδροτά.Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που έγινε. Παράφρονες εδώ, στο ΛιτλΓουάινγκιν;Ο Ντάντλι ήταν κουβαριασμένος στο έδαφος και κλαψούριζε τρέμονταςσύγκορμος. Ο Χάριέσκυψε πάνω του προσπαθώντας να δει αν μπορούσε να σταθεί σταπόδια του, αλλά ξάφνουάκουσε πίσω του βαριά βιαστικά βήματα. Σήκωσε ενστικτωδώς το ραβδίτου και γύρισε νααντιμετωπίσει τον νεοφερμένο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η κυρία Φιγκ, η ιδιόρρυθμη ηλικιωμένη γειτόνισσα, τον πλησίασελαχανιασμένη. Τα γκρίζαφουντωτά μαλλιά της ξεπετάγονταν από το φιλέ, απ' τον καρπό τηςκρεμόταν μια πλεχτή τσάνταγια ψώνια και στα πόδια της φορούσε ένα Ζευγάρι ξώφτερνες καρόπαντόφλες. Ο Χάριετοιμάστηκε να κρύψει βιαστικά το ραβδί του, μα...«Μην το κρύβεις, κουτορνίθι!» στρίγκλισε εκείνη. «Κι αν υπάρχουνκι άλλοι; Αχ, θα τον σκοτώσωτον Μάντουνγκους Φλέισερ!»Ένα σμάρι κουκουβάγιεςΤι;» έκανε μουδιασμένα ο Χάρι.«Έφυγε!» είπε η κυρία Φιγκ σταυρώνοντας τα χέρια της. «Πήγε να δεικάποιον για μια παρτίδατσουκάλια που έπεσαν από ένα μαγικό σκουπόξυλο! Του είπα ότι θατον γδάρω Ζωντανό ανφύγει, κι ορίστε τώρα! Παράφρονες! Ευτυχώς που είχα βάλει τονΑσπρούλη στην υπόθεση! Αλλάας μη χάνουμε καιρό! Πρέπει να γυρίσεις αμέσως πίσω! Αχ, τιμπλέξιμο! θα τον σκοτώσω!»«Μα...» Η αποκάλυψη ότι η ιδιόρρυθμη γριά γειτόνισσα που λάτρευετις γάτες γνώριΖε τι είναι οιΠαράφρονες προκάλεσε στον Χάρι τόσο δυνατό σοκ όσο η συνάντησημαΖί'τους στο σοκάκι πριναπό λίγο. «Είστε... είστε μάγισσα;»«Είμαι Σκουίμπ, όπως πολύ καλά γνωρίσει ο Μάντουννκους. Πώς στηνευχή θα σε βοηθούσα ναδιώξεις τους Παράφρονες; Σ' άφησε τελείως ακάλυπτο ενώ τον είχαπροειδοποιήσει...»«Αυτός ο Μάντουνγκους με παρακολουθούσε; Μια στιγμή... αυτός ήταν!Αυτός διακτινίστηκεμπροστά στο σπίτι μου!»«Ναι, ναι, ναι, αλλά ευτυχώς που είχα την πρόνοια να βάλω τονΑσπρούλη κάτω από ένααυτοκίνητο, κι έτρεξε και με ειδοποίησε, αΛλα ώσπου να φτάσω σπίτισου, εσύ είχες φύγει... καιτώρα... αχ, τι θα πει ο Ντάμπλντορ; Ει, εσύ!» φώναξε στον Ντάντλιπου κειτόταν ακόμη ανάσκελαστο δρόμο. «Σήκω όρθιος, βρε χοντρομπαλά!»«_ξερετε τον Ντάμπλντορ;» ρώτησε με γουρλωμένα μάτια ο Χάρι.«Και βεβαία, ποιος δεν ξέρει τον Ντάμπλντορ; Τι στέκεσαι έτσι σανστήλη άλατος; Αν ξανάρθουνοι Παράφρονες, δε θα μπορέσωνα σε βοηθησω — δεν είμαι άξια να μεταμορφώσω ούτε ένα φλι-28τζάνι του τσαγιού». Η κυρία Φιγκ έσκυψε, έπιασε με τα ρυτιδωμέναχέρια της το χοντρό χέρι τουΝτάντλι και τον τράβηξε προς τα επάνω. «Σήκω, άχρηστο πλάσμα,σήκω!»Ο Ντάντλι όμως δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να κουνηθεί. Έμεινεξαπλωμένος, με πρόσωποCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πελιδνό και χείλη σφιγμένα, κι έτρεμε σαν ψάρι.«θα τον σηκώσω εγώ». Ο Χάρι τον έπιασε από το μπράτσο και τοντράβηξε μ' όλη του τηδύναμη. Κατάφερε να τον κάνει να σταθεί στα πόδια τουκαταβάλλοντας υπεράνθρωπηπροσπάθεια. Ο Ντάντλι φαινόταν έτοιμος να λιποθυμήσει. Τα μικράτου μάτια στριφογύριΖαν στιςκόγχες τους και το πρόσωπο του ήταν λουσμένο στον ιιδροτά μόλις οΧάρι έκανε να τον αφήσει,ο ξάδελφος του ταλαντεύτηκε επικίνδυνα.«Γρήγορα!» τσίριξε η κυρία Φιγκ.Ο Χάρι πέρασε πάνω από τους ώμους του το χοντρό μπράτσο τουΝτάντλι και τον έσυρε μεκόπο στο δρόμο, λυγίζοντας από το βάρος. Η κυρία Φιγκ προπορεύτηκεκι έλεγξε την περιοχήκοιτάΖΟ-ντας από τη γωνία.«Να έχεις έτοιμο το ραβδί σου», συμβούλεψε τον Χάρι καθώς έμπαινανστην οδό Γλυσίνας. «Καιμη σε απασχολεί τώρα το θέσπι-σμα περί Μυστικότητας έτσι κι αλλιώςθα βρούμε τον μπελά μας.Προβλέπω να μας πετάνε στους δράκους λόγω παραβίασης τουΚανονισμού περί ΠροληπτικώνΠεριορισμών της Χρήσης Μαγείας από Ανηλίκους... ότι ακριβώςφοβόταν ο Ντάμπλντορ! Τι 'ναιαυτό στο βάθος του δρόμου; Α, ο κύριος Πρέντις... μην κρύβεις τοραβδί σου, παιδάκι μου, πόσεςφορές πρέπει να σου πω ότι δεν μπορώ να σου προσφέρω την παραμικρήβοήθεια;»Δεν ήταν εύκολο να κρατάει από τη μια το ραβδί του και να κουβαλάσυγχρόνως τον Ντάντλι. ΟΧάρι τον σκούντησε εκνευρισμένος στα πλευρά, αλλά ο ξάδελφος τουδε φαινόταν να θέλει νασταθεί στα πόδια του. Είχε ρίξει όλο του το βάρος στους ώμους τουΧάρι και τα χοντροπόδαράτου σέρνονταν στο έδαφος.«Γιατί δε μου είπατε πως είστε Σκουίμπ, κυρία Φιγκ;» ρώτησε ο Χάριλαχανιασμένος από τηνπροσπάθεια. «Τόσες φορές ήρθα στο σπίτι σας... Γιατί δεν είπατετίποτα;»«Διαταγή του Ντάμπλντορ. Έπρεπε να σε προσέχω αλλά να μη σουαποκαλύψω τίποτα, ήσουνπολύ μικρός. Συγγνώμη για την ταλαιπωρία, Χάρι, όμως αν πέρναγεςκαλά, οι Ντάρσλι δε θα σεάφη-29ναν να έρχεσαι στο σπίτι μου. Δεν ήταν καθόλου εύκολο... αλλά, ματην πίστη μου», είπεμελοδραματικά, σταυρώνοντας ξανά τα χέρια της, «όταν τα μάθει οΝτάμπλντορ... Πώς μπόρεσενα φύγει ο Μάντουνγκους, είχε βάρδια ως τα μεσάνυχτα, πούείναι;... Και πώς θα το πω στονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ντάμπλντορ; Δεν μπορώ να διακτινιστώ».«Έχω μια κουκουβάγια, μπορείτε να τη δανειστείτε», πρότεινε ο Χάριενώ του ξέφυγε έναβογκητό κόντευε να σπάσει η σπονδυλική στήλη του από το βάρος τουΝτάντλι.«Δεν καταλαβαίνεις, αγόρι μου! Ο Ντάμπλντορ πρέπει να αντιδράσειόσο το δυνατόν πιογρήγορα. Το υπουργείο έχει τον τρόπο του να ανιχνεύει τη μαγείατων ανηλίκων, το ξέρουν ήδη,θυμήσου τα λόγια μου».«Μα έπρεπε να διώξω τους Παράφρονες, αναγκάστηκα να κάνω μάγια.Αυτό που θα 'πρεπε νατους απασχολεί είναι πώς βρέθηκαν να σουλατσάρουν οι Παράφρονεςστην οδό Γλυσίνας!»«Μακάρι να γινόταν αυτό, παιδάκι μου, αλλά πολύ φοβάμαι...ΜΆΝΤΟΥΝΓΚΟΥΣ ΦΛΕΤΣΕΡ, ΘΑΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ!»Ένας δυνατός κρότος έσκισε τη σιωπή και μια μυρουδιά από αλκοόλανάμεικτο μεπολυκαιρισμένο καπνό πλημμύρισε τον αέρα καθώς ξεφύτρωνε μπροστάτους ένα κοντόχοντροαξύριστο ανθρωπάκι με κουρελιασμένο πανωφόρι. Είχε κοντά καιστραβά ποδαράκια, μακριά καιαραιά πυρρόξανθα μαλλιά και κόκκινα σακουλιασμένα μάτια που τουπροσέδιδαν το μελαγχολικόύφος κυνηγόσκυλου. Στα χεριά του κρατούσε ένα διπλωμένο ασημίύφασμα ο Χάρι κατάλαβεαμέσως πως ήταν ένας μανδύας που σε κάνει αόρατο.«Τι τρέχει, Φίγκι;» ρώτησε κοιτώντας με απορία μια την κυρίαΦιγκ, μια τον Χάρι και μια τον Ντάντλι. «Γιατί φανέρωσες τηνταυτότητα σου;»«θα σου 'λεγα τώρα για την ταυτότητα μου!» φώναξε η κυρίαΦινκ_«Εμφανίστηκαν Παράφρονες,αχρείε λωποδύτη!»«Παράφρονες;» επανέλαβε εμβρόντητος ο Μάντουνγκους. «Παράφρονεςεδώ;»εδώ αχριστο πλάσμα, εδώ!» τσίριξε η κυρία Φιγκ. «Επιτέθηκανπαραφρονες στο παιδί την ώρατης βάρδιας σου!»κατάρα μουρμούρισε ο Μάντουνγκους κοιτάΖοντας μια την κυρία Φιγκκαι μια τον Χάρι. «Εγώ...»εσυ, εσυ ειχαις παει να αγοράσεις κλεμμένα τσουκάλια! Δε σου ίπανα μι φύγεις; Δε σ'το είπα;»3031«Ε... να...» έκανε αμήχανα ο Μάντουνγκους. «Βλέπεις, ήταν μιαθαυμάσια εμπορική ευκαιρία...»Η κυρία Φιγκ σήκωσε το χέρι όπου είχε περασμένο το χερούλι τηςτσάντας της κι άρχισε να τονκοπανάει στο πρόσωπο και στο λαιμό κρίνοντας κανείς από τομεταλλικό κρότο, η τσάντα θαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πρέπει να ήταν γεμάτη γατοτροφές.«Οχ, σταμάτα, σταμάτα, τρελόγρια! Κάποιος πρέπει να το πει στονΝτάμπλντορ!»«Ναι, πρέπει!» φώναξε η κυρία Φιγκ εξακολουθώντας να χτυπάει όπουέβρισκε τονΜάντουνγκους με τις γατοτροφές. «Και-καλά-θα-κάνεις-να-του-τοπεις-εσύ-και-να-του-εξηγήσειςγιατί-δεν-ήσουν-εδώ-να-βοηθήσεις!»Ο Μάντουνγκους κάλυψε με τα χέρια το κεφάλι του για ναπροστατευτεί. «Σταμάτα επιτέλους!Πάω, πάω!»Κι εξαφανίστηκε με άλλον ένα δυνατό κρότο.«Ελπιζω να τον δολοφονήσει ο Ντάμπλντορ», ξεφύσηξε οργισμένη ηκυρία Φιγκ. «Προχώρα,Χάρι, τι στέκεσαι;»Ο Χάρι αποφάσισε να μη σπαταλήσει τις πολύτιμες δυνάμεις τουπροσπαθώντας να την πείσειότι ήταν σχεδόν αδύνατον να περπατήσει με το Βάρος του Ντάντλι.Έτσι, ανασήκωσε τονημιαναίσθητο ξάδελφο του και πήρε το δρόμο παραπατώντας.«θα σε πάω μέχρι την πόρτα», δήλωσε η κυρία Φιγκ καθώς έστριβανστην οδό Πριβέτ. «Μπορείνα παραμονεύουν κι άλλοι... Αχ, τι καταστροφή, μα την πίστη μου...κι ο Ντάμπλντορ είπε να σ'εμποδίσουμε με κάθε θυσία να κάνεις μάγια... τέλος πάντων, τώραείναι αργά για δάκρυα... ότιέγινε, έγινε».«Ώστε... σας είχε Βάλει ο Ντάμπλντορ... να με παρακολουθείτε;»είπε λαχανιασμένος ο Χάρι.«Και βέβαια», απάντησε ανυπόμονα η κυρία Φιγκ. «Τι περίμενες, νασε αφήσει απροστάτευτούστερα απ' όσα έγιναν τον Ιιούνιο;Και σε είχα για έξυπνο παιδί... λοιπόν... μπες μέσα και μην τοκουνήσεις ρούπι», είπε καθώςέφταναν στον αριθμό 4. «θα επικοινωνήσουν σύντομα μαζί σου».«Εσείς τι θα κάνετε;» ρώτησε βιαστικά ο Χάρι.«θα πάω σπίτι μου να περιμένω νέες οδηγίες», αποκρίθηκε η κυρίαΦιγκ ρίχνοντας μιαν ανήσυχηματιά στο σκοτεινό δρόμο. «Εσύ να μη βγεις από το σπίτι.Καληνύχτα».«Σταθείτε μισό λεπτό! θέλω να ρωτήσω...»Αλλά η κυρία Φιγκ έτρεχε ήδη προς την άλλη κατεύθυνση, με ΤΙΣ καρόπαντόφλες της ναπλαταγίσουν ρυθμικά και την τσάντα να ανεμίσει στο χέρι της.«Περιμένετε!» ξαναφώναξε ο Χάρι. Ήθελε να κάνει χιλιάδεςερωτήσεις, ειδικά στην κυρία Φιγκπου επικοινωνούσε με τον Ντάμπλντορ ωστόσο, λίγες στιγμές αργότερατην κατάπινε το σκοτάδι.Ο Χάρι βόλεψε ξανά στους ώμους του το βάρος του Ντάντλι καιπροχώρησε με αργά, σερνόμεναβήματα στο μονοπάτι του κήπου.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Το φως στο χολ ήταν αναμμένο. Ο Χάρι έκρυψε το ραβδί στη Ζώνη τουτζιν του, χτύπησε τοκουδούνι και είδε τη σιλουέτα της θείας Πετούνια να διαγράφεταιόλο και μεγαλύτερη στοανάγλυφο κρύσταλλο της εξώπορτας καθώς ερχόταν να ανοίξει.«Ντίντι! Καιρός ήταν, είχα αρχίσει να... Ντίντι, τι έπαθες;»Ο Χάρι έριξε μια λοξή ματιά στον Ντάντλι και μόλις που πρόλαβε νατον αφήσει και να τραβηχτείένα βήμα πίσω. Ο Ντάντλι, με πρόσωπο κίτρινο σαν λεμόνι,κλυδωνίστηκε για μια στιγμή... κιύστερα άνοιξε το στόμα του κι άρχισε να ξερνάει στο πατάκι τηςπόρτας.«ΝΤΊΝΤΙ! Ντίντι, τι έπαθες; Βέρνον; ΒΕΡΝΟΝ!»Ο θείος του Χάρι ήρθε τρέχοντας από το σαλόνι, με τα μακριάμουστάκια του να ανεμίσουν όπωςπάντα όταν αναστατωνόταν. Βοήθησε τη θεία Πετούνια να μπάσει στοσπίτι τον εξουθενωμένοΝτάντλι, προσέχοντας να μην πατήσει τη λιμνούλα των ξερατών.«Είναι άρρωστος, Βέρνον!»«Τι σου συμβαίνει, γιε μου; Τι έπαθες; Μήπως σε τάίσε τίποταμπαγιάτικο η κυρία Πόλκις;»«Γιατί είσαι βουτηγμένος στη σκόνη, χρυσό μου; Έπεσες κάτω;» «Μισόλεπτό... δε φαντάΖομαινα σε λήστεψαν, γιε μου;» Η θεία Πετούνια στρίγκλισε. «Τηλεφώνησεστην αστυνομία, Βέρνον!Τηλεφώνησε στην αστυνομία! Ντίντι, χρυσό μου, μίλα στη μανούλα! Τισου έκαναν;»Μέσα στον πανικό, δεν έδωσαν σημασία στον Χάρι, πράγμα που τουήρθε κουτί. Γλίστρησεαπαρατήρητος μέσα στο σπίτι πριν κλείσει την πόρτα ο θείος Βέρνονκι ενώ οι Ντάρσλιμετέφεραν τονΝταντλι από το διάδρομο στην κουΖίνα, ο Χάρι κατευθύνθηκε αθόΡϋβαπρος τη σκάλα.«Ποιος το έκανε, γιε μου; Πες μας ονόματα και θα τους συγυρίσουμε,μην ανησυχείς».32«Σςς! Κάτι προσπαθεί να πει, Βέρνον! Τι είναι, Ντίντι μου; Πεςστη μανούλα!»Ο Χάρι μόλις είχε ακουμπήσει το πόδι του στο πρώτο σκαλοπάτι ότανο Ντάντλι βρήκε τη φωνήτου.«Αυτός». Ο Χάρι κοκάλωσε με το ένα πόδι στο σκαλοπάτι, το πρόσωποπανιασμένο, έτοιμος για την έκρηξη που θα επακολουθούσε.για ΕΛΑ ΔΩ, ΝΕΑΡΕ!»Ο Χάρι τράβηξε αργά το πόδι του από το σκαλοπάτι με ένα αίσθημαφόβου ανάμεικτου με οργή,κι ακολούθησε τους Ντάρσλιστην κουΖίνα.Η πεντακάθαρη κουΖίνα φάνταζε απόκοσμα φωτεινή μετά τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σκοτάδι του δρόμου. Η θεία Πετούνια έβαλε τον Ντάντλι να καθίσεισε μια καρέκλα ήταν ακόμηωχρός και ιδρωμένος. Ο θείος Βέρνον στάθηκε μπροστά στο νεροχύτηκι αγριοκοίταξε τον Χάριστενεύοντας τα μικρά του μάτια.«Τι έκανες στο γιο μου;» γρύλισε απειλητικά. «Τίποτα», απάντησε οΧάρι ξέροντας πολύ καλά ότικανείς δεθα τον πίστευε.«Τι σου έκανε, Ντίντι;» είπε με φωνή που έτρεμε η θεία Πετούνια,ενώ σκουπίΖε τον εμετό από τοδερμάτινο μπουφάν του Ντάντλι. «Σε... ξέρεις-τι, χρυσούλι μου;Χρησιμοποίησε το... αυτό τοπράμα;»Ο Ντάντλι έγνεψε αργά, διστακτικά.«Όχι!» αναφώνησε ο Χάρι ενώ η θεία Πετούνια έβγαΖε μια κραυγή κι οθείος Βέρνον σήκωνε τιςγροθιές του. «Δεν του έκανα τίποτα, δεν ήμουν εγώ, ήταν...»Αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια κουκουβάγια μπήκε από τοπαράθυρο της κουΖίνας. Πέρασε ξυστά πάνω από το κεφάλι του θείουΒέρνον, διέγραψε ένανκύκλο κι έριξε στα πόδια του Χάρι ένα μεγάλο φάκελο από περγαμηνήπου κρατούσε στο ράμφοςτης. Κατόπιν πέρασε με χάρη πάνω από το ψυγείο αγγίΖοντάς το μετις άκρες των φτερών της,ξαναβγήκε απ' το παράθυρο κι εξαφανίστηκε πετώντας πάνω από τονκήπο.«ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ!» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον ενώ μια φλέβα στονκρόταφο του πετάριΖε απόθυμό, κι έκλεισε νευριασμένος το παράθυρο της κουΖίνας. «ΠΑΛΙΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ! ΔΕ ΘΕΛΩΣΤΟ ΣΠιτιΜΟΥ ΚΟΥΚΟΥΒΑγιΕΣ!» |33ο Χάρι όμως είχε ήδη ανοίξει το φάκελο κι έβγαΖε από μέσα έναγράμμα, με την ψυχή στο στόμα.Αγαπητέ κύριε Πάτερ,Μόλις πληροφορηθήκαμε ότι εκτελέσατε το ξόρκι του προστάτη σήμερατο βράδυ, στις εννέα καιείκοσι τρία λεπτά, σε οικιστική περιοχή των Μαγκλ και παρουσίαενός Μαγκλ.Η παραβίαση του Κανονισμού περί Προληπτικών Περιορισμών της ΧρήσηςΜαγείας απόΑνηλίκους είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή σας από τη Σχολή«Χόγκουαρτς» για Μαγείες καιΞόρκια. Λίαν συντόμως θα προσέλθουν στην οικία σας εκπρόσωποι τουΥπουργείου Μαγείας γιανα καταστρέψουν το ραβδί σας.Καθώς σας έχει γίνει ήδη σύσταση για προγενέστερη παραβίαση τουάρθρου 13 τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θεσπίσματος περί Μυστικότητας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων,σας πληροφορούμε μετάλύπης μας ότι καλείστε να παραστείτε στο πειθαρχικό συμβούλιο πουθα συνεδριάσει στοΥπουργείο Μαγείας τη 12η Αυγούστου και ώρα 9:00 π.μ.Πάντα στη διάθεση σας, Ειλικρινώς υμετέρα, Μαφάλντα ΧόπκιρκΓραφείο Ανάρμοστης ΧρήσηςΜαγείας Υπουργείο ΜαγείαςΟ Χάρι διάβασε δύο φορές το γράμμα, χωρίς να δίνει σημασία σ' αυτάπου έλεγαν ο θείος Βέρνονκαι η θεία Πετούνια. Το μυαλό του είχε μουδιάσει. Μόνο μια σκέψητο διαπερνούσε σαν παραλυτικόβέλος. Τον είχαν αποβάλει από το «Χόγκουαρτς». Δε θα πήγαινεποτέ ξανά εκεί. Τέλειωσανόλα.Σήκωσε το βλέμμα του στους Ντάρσλι. Ο θείος Βέρνον είχε κοκκινίσεισαν παντΖάρι και ωρυότανκουνώντας τις γροθιές του ηθια Πετούνια κρατούσε στην αγκαλιά της τον Ντάντλι, που έκανε παΛιεμετό.^ Το μουδιασμένο μυαλό του Χάρι άρχισε να ξυπνάει. Λίαν συντομοςθα προσέλθουν στην οικιασας εκπρόσωποι του Υπουρ-ου Μαγείας για να καταστρέψουν το ραβδίσας. Μόνο ένα του έμενενα κάνει. Να το σκάσει, αμέσως. Πού θα πήγαινε, όμως; Δεν ειχειδέα. Για ένα πραγμα ήτανσίγουρος μεσα η εξω από το χογκουαρτς χριαζόταν το ραβδί του.Σηκώθηκε λοιπόν σαν υπνω-3435τισμένος, το τράβηξε απο τη Ζώνη του κι ετοιμάστηκε να βγει αποτην κουΖί'να.για πού το 'βαλες;» φώναξε ο θείος Βέρνον. Ο Χάρι δεν απάντησε και τότε εκείνος έτρεξε και του έκλεισε το δρόμο. «Δεντελείωσα μαζί σου, νεαρέ!»«Φύγε απ' τη μέση», είπε σιγανά ο Χάρι.«Δε θα το κουνήσεις ρούπι αν δε μου εξηγήσεις τι έκανες στο,γιο μου!» «Αν δε φύγεις αυτή τη στιγμή, θα το μετανιώσεις», τονπροειδοποίησεο Χάρι σηκώνοντας το ραβδί του. «Μη με απειλείς μ' αυτό τοπράμα!» βρυχήθηκε ο θείοςΒέρνον «Ξέρω ότι απαγορεύεται να το χρησιμοποιήσεις έξω από αυτότοτρελοκομείο που αποκαλείς σχολείο!» «Το "τρελοκομείο" μεαπέβαλε», είπε ο Χάρι. «Επομένως,μπορω να κάνω ότι θέλω. Έχεις τρία δευτερόλεπτα. Ένα, δύο...» Έναςδυνατός κρότος αντήχησεστην κουΖίνα. Η θεία Πετούνια έμπηξε τις στριγκλιές. Ο θείοςΒέρνον έσκυψε να φυλαχτεί καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Χάρι, για τρίτη φορά εκείνη τη νύχτα, αναΖήτησε την αιτία του σα^ματά που δεν προκάλεσε οίδιος. Την είδε αμέσως: μια παραΖαλι-σμένη, ξεπουπουλιασμένηκουκουβάγια είχε σωριαστεί στοπερβά-ΖΙ, έξω από το παράθυρο της κουΖίνας, αφού πρώτα τράκαρε στοκλει-,στο τζάμι. | Ο θείος Βέρνον κραύγασε οργισμένος: «ΚΙ ΑΛΛΗ ΚΟΥΚΟΥΒαΓΙΑ!» αλλά το αγόρι τον αγνόησε, έτρεξε στο παράθυρο και τοάνοιξε. Η κουκουβάγια τέντωσε τοπόδι της, στο οποίο ήταν δεμένο ένα κομμάτι περγαμηνής σε ρολό,τίναξε τα φτερά της καιπέταξε αμεσως μόλις πήρε ο Χάρι το γράμμα. Άνοιξε το δεύτερομήνυμα:χέρια που έτρεμαν. Ήταν γραμμένο βιαστικά, γεμάτο λεκέδες μαυρης μελάνης.Χαρι, Μόλϋς ήρθε ο Ντάμπλντορ στο υπουργείο και προσπαθεί ναδιευθετήσειτο θέμα. ΜΗΝ ΞΕΜΥΤΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΣουΜΗΝ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ ΜΑγια. ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΣΟΥ. ΆρθουρΟ Ντάμπλντορ προσπαθούσε να διευθετήσει το θέμα... τουνε αυτόςΕίχε τη δύναμη οΝτάμπλντορ να επιβάλει τη γνώμη τουΣτο Υπουργείο Μαγείας; Υπήρχε πιθανότητα να τον ξαναδεχτούν στο«Χόνκουαρτς»; Μια μικρήαχτίδα ελπίδας Ζέστανε την καρδιά του, για να τη σβήσει ευθύς οπανικός — πώς θα αρνιόταν ναπαραδώσει το ραβδί του χωρίς να κάνει μάγια; θα έπρεπε ναμονομαχήσει με τους εκπροσώπουςτου υπουργείου κι αν έκανε κάτι τέτοιο, θα ήταν τυχερός αν γλίτωνετο ΑΖκαμπάν, πόσο μάλλοντην αποβολή.Το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς μπορούσε να το σκάσει ρισκάρονταςνα τον πιάσουν οιάνθρωποι του υπουργείου ή να μείνει εδώ και να τους περιμένει. Οίδιος προτιμούσε την πρώτηλύση, μα ήξερε ότι ο κύριος Ουέσλι ήθελε το καλό του... κιάλλωστε, ο Ντάμπλντορ είχεδιευθετήσει πολύ πιο δύσκολα θέματα. «Εντάξει», είπε ο Χάρι.«Άλλαξα γνώμη- ìένω». Αμέσωςθρονιάστηκε στο τραπέΖι της κουΖίνας, απέναντι από τον Ντάντλι καιτη θεία Πετούνια. ΟιΝτάρσλι αιφνιδιάστηκαν από την απότομη αλλαγή του. Η θεία Πετούνιαέστειλε ένα απελπισμένοβλέμμα στο θείο Βέρνον. Η φλέβα στον κρόταφο του παλλόταν πιοδυνατά από κάθε άλλη φορά.«Από ποιον είναι αυτές οι αναθεματισμένες κουκουβάγιες;» γρύλισε.«Η πρώτη ήταν από το Υπουργείο Μαγείας, που μου ανακοίνωσε τηναποβολή μου», απάντησεο Χάρι. ΑφουγκραΖόταν με τεντωμένα αφτιά τους εξωτερικούς θορύβουςμήπως κι έρχονταν οιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εκπρόσωποι του υπουργείου, έτσι προτίμησε να απαντήσει ήρεμα στιςερωτήσεις, για να μηναρχίσει πάλι ο θείος Βέρνον να ωρύεται.«Το δεύτερο από τον μπαμπά του φίλου μου του Ρον, που εργάΖε-ταιστο υπουργείο».«Υπουργείο Μαγείας;» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον. «Συμμετέχουνάνθρωποι σαν κι εσένα στηνκυβέρνηση; Μα τότε εξηγούνται όλα - να γιατί πηγαίνει κατάδιαβόλου αυτή η χώρα».Ο Χάρι δεν αποκρίθηκε κι ο θείος Βέρνον τον αγριοκοίταξε. «Καιγιατί σε απέβαλαν;» ρώτησε.«Επειδή έκανα μάγια».«ΑΧΑ!» βροντοφώναξε ο θείος Βέρνον χτυπώντας τη γροθιά του στηνπόρτα του ψυγείου, πουάνοιξε, με αποτέλεσμα να κουτρουβαλησουν στο πάτωμα διάφοραπρόίόντα με χαμηλά λιπαράπου αγόραζαν οι Ντάρσλι για το γιο τους. «Ώστε το παραδέχεσαι! Τιέκανες στον Ντάντλι»τήποτα αποκρίθηκε ο Χάρι ελαφρώς εκνευρισμένος. «Εγώ δεν έκανατίποτα...»36«Έκανε», ψέλλισε απροσδόκητα ο Ντάντλι. Αμέσως οι γονειςτου έγνεψαν επιτακτικά στον Χάρι να σωπάσει κι έσκυψαν πανωαπό το γιο τους.«Πες μας, παιδί μου», είπε ο θείος Βέρνον, «τι σου έκανε;» «Πεςμας, χρυσό μου», ψιθύρισε ηθεία Πετούνια. «Με σημάδεψε με το ραβδί του», τραύλισε ο Ντάντλι.«Ναι, αλλά δεν έκανα...»άρχισε θυμωμένος ο Χάρι, μα... «ΣΚΑΣΕ!» Βρυχήθηκαν με μια φωνή οθείος Βέρνον και η θίαΠετούνια.«Πες μας, παιδί μου», επανέλαβε ο θείος Βέρνον με το μουστακι τουνα τρεμουλιάΖει από οργή. |«Σκοτείνιασαν όλα», είπε βραχνά ο Ντάντλι. «Πίσσα σκοτάδι.'.ύστερα ά... άκουσα φωνές μεςστο... στο κεφάλι μου».Ο θείος Βέρνον και η θεία Πετούνια κοιτάχτηκαν φοβισμένοι Αυτό πουαπεχθάνονταν πιότερο στηΖωή τους ήταν η μαγεία αμεσως μετά ακολουθούσαν οι γείτονες πουπότιΖαν κρυφά, σπαταλωντας περισσότερο νερό από τους ίδιους. Οι άνθρωποι που άκουγανφωνές κατείχαν περίοπτηθέση στη λίστα με τα πιο απεχθή πρά ματα. Το πρώτο λοιπόν πουσκέφτηκαν ήταν ότι ο Ντάντλιέχασε τα λογικά του. «Τι ακριβώς άκουσες, Τζουτζούκο μου;»ψιθύρισε βουρκωμενη και κάτωχρηη θεία Πετούνια.Ο Ντάντλι όμως δυσκολευόταν να της πει. Αναρίγησε και κού^ νησεπέρα-δώθε το μεγάλο ξανθόκεφάλι του. Ο Χάρι, που είχε παραλύσει απ' το φόβο μετά την άφιξητης πρώτης κουκουβάγιας,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τώρα κυριεύτηκε από περιέργεια. Οι Παράφρονες υπέβαλλαν το κάθεθύμα τους στη δοκιμασίανα ξαναΖεί τις χειρότερες στιγμές της Ζωής του. Τι άκουσε, λοιπόν,ο παραχάίδεμένος,καλομαθημενος Ντάντλι;«Πώς έπεσες χάμω, γιε μου;» ρώτησε ο θείος Βέρνον με αφισηκαχαμηλή φωνή, τη φωνή που θαχρησιμοποιούσε στο προσκεφάλι κάποιου βαριά αρρώστου.«Σκό... σκόνταψα», ψέλλισε ο Ντάντλι. «Και μετά...»Έδειξε το πλατύ του στήθος. Ο Χάρι κατάλαβε. Ο Ντάντλι θυμοταν τηντσουχτερή παγωνιά πουγέμισε τα πνευμόνια του καθως ρουφούσε από μέσα του ο Παράφροναςκάθε ελπίδα ευτυχίας.«Ήταν φρικτό», έκρωξε ο Ντάντλι. «Κρύο... παγωνιά...»«Εντάξει», είπε ήρεμα ο θείος Βέρνον προσπαθώντας να37κληθεί στον εαυτό του, ενώ η θεία Πετούνια έπιανε το μέτωπο τουΝτάντλι για να ελέγξει τηθερμοκρασία του. «Κι ύστερα, Ντίντι μου;»«Ένιωσα... ένιωσα... ένιωσα... ότι... ότι...»«'Ότι δε θα ξανανιώσεις ποτέ ευτυχισμένος», συμπλήρωσε ανέκφρασταο Χάρι.«Ναι», ψιθύρισε ο Ντάντλι τρέμοντας ολόκληρος.«Ώστε έτσι!» είπε ο θείος Βέρνον με το συνηθισμένο βροντερό τουτόνο καθώς στύλωνε το κορμίτου. «Έκανες μάγια στο γιο μου κι άρχισε να ακούει φωνές και νανομίΖει... να νομίσει πωςκαταδικάστηκε σε αιώνια δυστυχία!»«Πόσες φορές θα σ' το πω;» φώναξε αγανακτισμένος ο Χάρι. «Δεν τοέκανα εγώ! Ήρθαν δυοΠαράφρονες!» «Δυο...; Τι αρλούμπες είναι αυτές;»«Πα-ρά-φρο-νες», πρόφερε αργά και καθαρά ο Χάρι. «Δύο». «Και τιστην ευχή είναι αυτοί οιΠαράφρονες;»«Οι φύλακες του ΑΖκαμπάν, της φυλακής των μάγων», εξήγησε η θείαΠετούνια.Βαριά σιωπή ακολούθησε τα λόγια της η θεία Πετούνια σκέπασε με τοχέρι το στόμα της σαν νατης ξέφυγε μια φρικτή βλασπί-μια. Ο θείος Βέρνον την κοίταΖε μεγουρλωμένα μάτια.Το μυαλό του Χάρι δούλευε πυρετωδώς. Καλά η κυρία Φιγκ... αλλά κιη θεία Πετούνια;«Και πού το ξέρεις εσύ;» ρώτησε κατάπληκτος.Η θεία Πετούνια τα έβαλε με τον εαυτό της. Κοίταξε απολογητικά τοθείο Βέρνον κι ύστερακατέβασε από το στόμα της το χέρι, αποκαλύπτοντας τα αλογίσιαδόντια της.«Άκουσα... που της το έλεγε... αυτός ο αχώνευτος νεαρός... πριναπό χρόνια», ψέλλισε με κόπο.«Αν εννοείς τη μαμά και τον μπαμπά μου, γιατί δε χρησιμοποιείς ταονόματα τους;» ρώτησεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

νευριασμένος ο Χάρι, μα η θεία πετουνια τον αγνόησε. Είχε γίνεικατακόκκινη σαν παπαρούνα. οΧάρι τα είχε χαμένα. Εκτός από ένα ξέσπασμα της θείας Πετούνιαπριν από χρόνια, που αποκάλεσε τη μητέρα του ανώμαλη, δεντην είχε ακούσει ποτέ ξανάνα αναφέρει την αδελφή της. Απορουσε πως σηγκράτησε στη μνιμητηςμια τέτια πλιροφορίααυτή που κατέβαλλε υπεράνθρωπες προσπάθιες να προσποιείται πως δενυπήρχαν μάγοι.Ο θειος Βέρνον άνοιξε το στόμα του, το έκλεισε, το ξανάνοιξε,38το ξανάκλεισε κι ύστερα, τρέμοντας από την προσπάθεια να αρθρώσειμια λέξη, έκρωξε πνιχτά:«Ώστε... ώστε... υπάρχουν... όντως... αυτοί οι... οι Παρά... πώςτους λένε... οι Παράγοντες;»Η θεία Πετούνια έγνεψε καταφατικά.Ο θείος Βέρνον κοίταξε τη θεία Πετούνια, έπειτα τον Ντάντλι κιύστερα τον Χάρι σαν να περίμενενα του φωνάξουν: «Σ' τη φέραμε, είναι Πρωταπριλιά!» Ωστόσο, κανείςτους δε μίλησε κι εκείνοςμισάνοιξε το στόμα του, αλλά τον πρόλαβε η άφιξη της τρίτηςκουκουβάγιας της βραδιάς. Μπήκεαπό το ανοιχτό παράθυρο σαν φτερωτή μπάλα κανονιού καιπροσγειώθηκε με θόρυβο στοτραπέΖι της κουΖίνας, κάνοντας και τους τρεις Ντάρσλι να πεταχτούναπό την τρομάρα τους. ΟΧάρι πήρε την επιστολή από το ράμφος της και την άνοιξε με αγωνία,ενώ το πουλί χανόταν μεςστη νύχτα.«Κουκουβάγιες τέλος», μουρμούρισε παραΖαλισμένος ο θειος Βέρνονκαθώς έκλεινε τοπαράθυρο.Αγαπητέ κύριε Πότερ,Εν συνεχεία της επιστολής μας που λάβατε πριν από είκοσι δυολεπτά, το Υπουργείο Μαγείαςαναθεώρησε την απόφαση να καταστραφεί το ραβδί σας. Μπορείτε να τοκρατήσετε μέχρι τοπειθαρχικό συμβούλιο της 12ης Αυγούστου, οπότε θα ληφθεί και ηοριστηκή απόφαση. ^Επίσης, κατόπιν διαβουλεύσεων με το διευθυντή της Σχολής «Χαγκουαρτς» για Μαγείες καιΞόρκια, το υπουργείο δέχτηκε να παραπέμψει στο πειθαρχικόσυμβούλιο και το θέμα τηςαποβολης σας. Ως εκ τούτου, η απόφαση αναβάλλεται μέχρι ναολοκληρωθούν οι έρευνες.Με τις καλύτερες ευχες Ειλικρινούς υμετέ(. Μαφάλντα ΧόπκιρκΓραφείο Ανάρμοστης ΧρήσηςΜαγείας Υπουργείο Μαγεία'''Ο Χάρι διάβασε αυτό το γράμμα τρεις φορές. Ξαλάφρωσε καπως καιξεφύσηξε ανακουφισμένοςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που δεν οριστικοποιήθηκε η αποβολή του, αν και κάθε άλλο παράκαθησυχάστηκαν οι φόβί του.Όλα θα κρίνονταν στο συμβούλιο της 12ης Αυγούστου.«Λοιπόν;» είπε ο θείος Βέρνον προσγειώνοντας τον Χάρι39στην πραγματυκότητα. «Τι σου λένε τώρα; Σε καταδίκασαν;ησχύει στονκόσμο σας η ποινή τουθανάτου;» πρόσθεσε με ελπίδα. «θα με περάσουν πειθαρχικό»,αποκρίθηκε ο Χάρι. «Κι αυτό θασε καταδικάσει;» «Μάλλον».«Τότε υπάρχει ακόμη ελπίδα», συμπλήρωσε μοχθηρά ο θείος Βέρνον.«Αν τελειώσατε, εγώ να πηγαίνω», είπε ο Χάρι και σηκώθηκε.Ήθελε να μείνει μόνος, να γράψει ίσως στον Ρον, στην Ερμιόνη καιστον Σείριο.«ΟΧΙ, ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον. «ΚΑΤΣΕ ΚΑΤΩ!»«Τι 'ναι πάλι;» νευρίασε ο Χάρι.«Ο ΝΤΆΝΤΛΙ!» μούγκρισε ο θείος Βέρνον. «θέλω να μάθω τι έπαθε ογιος μου!»«ΩΡΑΙΑ!» φώναξε θυμωμένος ο Χάρι, ενώ χρυσοκόκκινες σπίθεςτινάχτηκαν από το ραβδί του,που το κρατούσε ακόμη στο χέρι. Οι τρεις Ντάρσλι Ζάρωσαντρομαγμένοι.«Ο Ντάντλι κι εγώ περπατούσαμε στο σοκάκι που ενώνει την Ημισέληνοτης Μανόλιας με την οδόΓλυσίνας», εξήγησε βιαστικά ο Χάρι, συγκρατώντας με κόπο τα νεύρατου. «Ο Ντάντλι μου πούλαγεεξυπνάδα και τράβηξα το ραβδί μου, αλλά χωρίς να τοχρησιμοποιήσω. Και τότεεμφανίστηκαν δύο Παράφρονες...»«Μα τι ΕΙΝΑΙ αυτοί οι Παράνομοι;» ρώτησε οργισμένος ο θείοςΒέρνον. «Τι ΚΑΝΟΥΝ;»«Σου είπα: ρουφάνε την ευτυχία από μέσα σου», απάντησε ο Χάρι, «κιαν καταφέρουν να σεφιλήσουν...»«Να σε φιλήσουν;» είπε ο θείος Βέρνον γουρλώνοντας τα μάτια. «Νασε φιλήσουν;»« Έτσι το λένε όταν ρουφάνε την ψυχή μεσ' απ' το στόμα σου». Μιαπνιχτή κραυγή ξέφυγε απότα χείλη της θείας Πετούνια. «Την ψυχή; Δεν πήραν την ψυχή του...την έχει ακόμη...» ^ ο θείοςΒέρνον άδραξε τον Ντάντλι από τους ώμους και βάλθηκενα τον ταρακουνάει σαν να περίμενε να ακούσει την ψυχή νακροταλίσει μέσα στο σώμα του.ενοειΤαι ότι δεν την πήραν. Αν την είχαν πάρει θα φαινόταν», ειπεαγανακτισμένος ο Χάρι.τους κατατρόπωσες, έτσι, γιε μου;» είπε δυνατά ο θείος Βέρνον,40προσπαθώντας να μεταφέρει τη συΖήτηση σε ένα αντιληπτό γι' αυτόνεπίπεδο. «Τους έσπασεςτα μούτρα».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δε σπάνε τόσο εύκολα τα μούτρα των Παραφρόνων», είπε ο Χάρι μεσφιγμένα δόντια.«Και τότε πώς γλίτωσε;» αντέτεινε ο θείος Βέρνον. «Γιατί δεν τουπήραν την ψυχή;»«Γιατί έκανα το ξόρκι του...»ΦΣΣΣΤ... Ακούστηκε ένας θόρυβος, ένα φτερούγισμα και μέσα από τοτζάκιτης κουΖίναςπετάχτηκε μια κουκουβάγια συμπαρασύροντας ένα μικρό σύννεφοσκόνης.«ΓΙΑ Τ' ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!» βρυχήθηκε ο θείος Βέρνον τραβώντας ταμουστάκια του, κάτι πουείχε πολύ καιρό να κάνει. «ΔΕ ΘΕΛΩ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, ΔΕΘΑ ΤΟ ΑΝΕΧΤΩΑΥΤΟ, ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΗΓΗΜΈΝΟΙ!»Αλλά ο Χάρι έπαιρνε ήδη την περγαμηνή από το πόδι τηςκουκουβάγιας. Ήταν απόλυτα σίγουροςότι το γράμμα προερχόταν από τον Ντάμπλντορ. θα του εξηγούσε ταπάντα — για τους Παράφρονες,την κυρία Φιγκ, τα σχέδια του υπουργείου και πώς σκόπευενα διευθετήσει το θέμα.Έτσι, πρώτη φορά στη Ζωή του, ο Χάρι απογοητεύτηκε μόλις είδε τογραφικό χαρακτήρα τουΣείριου. Αγνόησε το θείο Βέρνον, που εξακολουθούσε να αναθεματίσειτις κουκουβάγιες, καθώςκι ένα δεύτερο συννεφάκι σκόνης, που προκάλεσε η αναχώρηση από τηνκαμινάδα τηςτελευταίας κουκουβάγιας, και άρχισε να διαβάΖει το μήνυμα τουΣείριου.Μόλις μας είπε τα καθέκαστα ο Άρθουρ. Μη βγεις από το σπίτι ότικιαν γίνει.Ο Χάρι βρήκε τόσο ανεπαρκή αυτή την αντίδραση στα όσα είχαν γίνει,που γύρισε από την άλληπλευρά την περγαμηνή για να διαβάσει το υπόλοιπο γράμμα. Αλλά ήτανάγραφη.Ο θυμός του φούντωσε πάλι. Δε θα άκουγε λοιπόν ούτε ένα «μπράβο»που νίκησε εντελώςαβοήθητος τους Παράφρονες; Τόσο ο κύριος Ουέσλι όσο κι ο Σείριοςαντιδρούσαν λες και είχεκάΝει κάτι κακό, αλλά αποφάσισαν ν' αναβάλουν την κατσάδα μέχρι ναεξακριβώσουν τις Ζημιές.«...ένα σμάρι κουκουβάγιες που μπαινοβγαίνουν σπίτι μου. θα τοανεχτώ, νεαρέ, δε θα...»41«Δεν μπορώ να εμποδίσω τις κουκουβάγιες», είπε νευριασμένος ο Χάρικαι τσαλάκωσε στηνπαλάμη του το γράμμα του Σείριου.«θέλω την αλήθεια! Τι έγινε απόψε;» γάβγισε ο θείος Βέρνον. «Ανήταν αυτοί οι Παράνομοι πουπείραξαν τον Ντάντλι, εσένα γιατί σε απέβαλαν; Έκανες ξέρεις-π,παραδέξου το!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι πήρε μια βαθιά ανάσα για να καλμάρει τα νεύρα του. Ο πόνοςστο κεφάλι είχε δυναμώσειπάλι. Ήθελε να φύγει από την κουΖίνα, να μη βλέπει τους Ντάρσλι.«Έκανα το ξόρκι του προστάτη για να διώξω τους Παράφρονες», είπεπιέΖοντας τον εαυτό τουνα ηρεμήσει. «Είναι ο μόνος τρόπος να τους απωθήσεις».«Μα τι γύρευαν οι Παράφοροι στο Λιτλ Γουάινγκιν;» αγρίεψε ο θείοςΒέρνον.«Μακάρι να 'ξερά», είπε κουρασμένα ο Χάρι. Το κεφάλι του πήγαινενα σπάσει από τον πόνο. Οθυμός είχευποχωρήσει και τώρα ένιωθε εξαντλημένος, εξουθενωμένος. Οι Ντάρσλιτον αγριοκοίταΖαν.«Εσύ φταις», τον κατηγόρησε ο θείος Βέρνον. «Για σένα ήρθαν, τοξέρω. Αλλιώς, γιατί νακουβαληθούν εδώ; Τι δουλειά είχαν στο σοκάκι; Εσύ είσαι ο μόνος...ο μόνος...» Προφανώς τουήταν αδύνατον να προφέρει τη λέξη «μάγος». «Ο μόνος ξέρεις-τι σεακτίνα εκατοντάδωνχιλιομέτρων».«Δεν ξέρω γιατί ήρθαν».Αλλά τα λόγια του θείου Βέρνον έκαναν το μουδιασμένο μυαλό τουΧάρι ν' αρχίσει πάλι ναπαίρνει στροφές. Γιατί ήρθαν οι Παράφρονες στο Λιτλ Γουάινγκιν;Ήταν σύμπτωση η άφιξη τουςστο σοκάκι όπου βρισκόταν ο Χάρι; Μήπως κάποιος τους έστειλε;Μήπως είχε χάσει τουπουργείο τον έλεγχο των Παραφρόνων; Μήπωςέφυγαν από το ΑΖκαμπάν και πήγαν με το μέρος του Βόλντεμορτ, όπωςείχε προβλέψει οΝτάμπλντορ;«Είπες ότι αυτοί οι Παράφοροι είναι φύλακες σε κάποια μυστήριαφυλακή;» ρώτησε ο θείοςΒέρνον, που προφανώς έκανε παρόμοιες σκέψεις με τον Χάρι.Ναι απάντησε εκεινος ο πόνος στο κεφάλι του τώρα τον σού-Βλιζε ήθελε τοσο να Φϋγει από την κουΖίνα, να γυρίσει στο σκοτεινοδοματιό του και νασκεφτεί...Αχα τότε ήρθαν να σε συλλάβουν!» αναφώνησε θριαμβευτικα ο κύριοςΒέρνον με τον αέρα τουανθρώπου που καταλήγει σε42,43ένα πασιφανές συμπέρασμα. «Καλά δεν τα λέω, νεαρέ; Είσαι κατάΖητούμενος!»«Όχι Βέβαια», μουρμούρισε ο Χάρι κουνώντας το κεφάλι του σαν ναήθελε να διώξει μιαενοχλητική μύγα. Τώρα το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς.«Τότε γιατί...;»«Σίγουρα εκείνος τους έστειλε», είπε σαν να μονολογούσε.«Ποιος; Ποιος τους έστειλε;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ο λόρδος Βόλντεμορτ», συνέχισε ο Χάρι.Συλλογίστηκε αόριστα πόσο παράξενο ήταν που οι Ντάρσλι, οι οποίοιαναπηδούσαν, κιτρίνιΖανκαι τσίριΖαν όταν άκουγαν τις λέξεις «μάγος», «μαγεία» ή «ραβδί»,άκουσαν το όνομα τουσατανικό-:τερου μάγου όλων των εποχών χωρίς την παραμικρή αντίδραση.«Ο λόρδος... για μισό λεπτό», έκανε ο θείος Βέρνον στενεύοντας ταγουρουνίσια μάτια του σαννα θυμήθηκε κάτι. «Το έχω ξανακούσει αυτό το όνομα. Αυτός δεν ήτανπου...»«Δολοφόνησε τους γονείς μου. Ναι», είπε ο Χάρι.«Μα αυτός πάει, χάθηκε», πρόσθεσε ανυπόμονα ο θείος Βέρνον, χωρίςνα δείξει την παραμικρήσυμπόνια για τη δολοφονία! των γονιών του Χάρι. «Το είπε ογίγαντας. Χάθηκε». |«Ξαναγύρισε», είπε βραχνά ο Χάρι.Ήταν τόσο παράξενο να στέκεται όρθιος, στην πεντακάθαρη,αποστειρωμένη σαν χειρουργείο,κουΖίνα της θείας Πετούνια, με το ψυγείο τελευταίας τεχνολογίαςκαι την τηλεόραση επίπεδηςοθόνης, και να κουβεντιάΖει ήρεμα για το λόρδο Βόλντεμορτ με τοθείο Βέρνον. Ο ερχομός τωνΠαραφρόνων είχε γκρεμίσει θαρρείς ένα απόρθητο αόρατο τείχος ένατείχος που χώριΖε τονκόσμο της οδού Πριβέτ, που πολεμούσε με λύσσα τη μαγεία, από τονκόσμο των μάγων. Ήτανλες κι οι δυο ξεχωριστοί κόσμοι του Χάρι να έγι^ ναν ένα και ναήρθαν τα πάνω κάτω οι Ντάρσλιρωτούσαν λεπτομέρειες για τον κόσμο των μάγων και η κυρία ΦιγκγνώριΖε τον ΆλμπουςΝτάμπλντορ οι Παράφρονες σουλατσάριΖαν στο Λιτ Γουάινγκιν κιεκείνος κινδύνευε να μηνξαναγυρίσει ποτέ στο Χογκουαρτς». Το κεφάλι του πήγαινε να σπάσει.«Ξαναγύρισε;» ψιθύρισε ηθεία Πετούνια. Πρώτη φορά κοιτούσε τον Χάρι μ' αυτόν τον τρόπο. Κιάξαφνα ο Χάρισυνειδητοποίησε, για πρώτη φορά στη Ζωή του, ότι η θειαΠετούνια ήταν αδελφή της μητέρας του. Δεν ήξερε γιατί το σκέφτικε με τόση ενάργεια εκείνη ειδικά τη στιγμή. Ένα μόνο ήξερε: ότιβεν ήταν το μόνο άτομο εκείμέσα που συναισθανόταν τι σήμαινε η επιστροφή του Βόλντεμορτ.Πρώτη φορά τον κοιτούσε ηθεία Πετούνια με αυτό το ύφος. Στα μεγάλα ξεπλυμένα μάτια της(τόσο διαφορετικά από τηςαδελφής της) δεν κρυβόταν αντιπάθεια ή θυμός, αλλά φόβος. Ηπεισματική άρνηση της ναπαραδεχτεί ότι υπήρχε κι ένας άλλος κόσμος, εκτός από αυτόν όπουΖούσε με το θείο Βέρνον,είχε εξανεμιστεί.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι και κοίταξε κατάματα τη θεία Πετούνια.«Γύρισε πριν από ένα μήνα.Τον είδα».Η θεία Πετούνια έσφιξε σπασμωδικά με τα χέρια της τους ώμους τουΝτάντλι.«Μισό λεπτό», έκανε ο θείος Βέρνον κοιτάΖοντας μια τη γυναίκα τουκαι μια τον Χάρι,παραΖαλισμένος και σαστισμένος από την πρωτοφανή βουβή συνεννόησητους. «Μισό λεπτό.Είπατε ότι γύρισε αυτός ο Βόλνη-τάδε».«Ναι».«Αυτός που δολοφόνησε τους γονείς σου».«Ναι».«Και στέλνει τώρα τους Παράφορους να σε κυνηγήσουν;»«Έτσι φαίνεται», είπε ο Χάρι.«Κατάλαβα», συνέχισε ο θείος Βέρνον καρφώνοντας τα μάτια του πρώταστην κάτωχρη γυναίκατου κι έπειτα στον Χάρι, ενώ ανασήκωνε τα παντελόνια του. Έδειχνεσαν να φούσκωνεολόκληρος, σαν να διαστελλόταν το κατακόκκινο πρόσωπο του μπροστάστα μάτια του Χάρι.«Τότε δεν πάει άλλο», δήλωσε και το πουκάμισο στο στέρνο τουτσιτώθηκε, «πρέπει να φύγειςαπ' αυτό το σπίτι, νεαρέ μου!»«Τι;» έκανε ο Χάρι.«Άκουσες τι είπα: ΕΞΩ!» βρυχήθηκε τόσο δυνατά ο θείος Βέρνον, πουαναπήδησαν ακόμη και ηθεία Πετούνια με τον Ντάντλι. «ΕξΩ! ΕΞΩ! Έπρεπε να σ' είχα διώξειαπό χρόνια! Κουκουβάγιεςέχουν κάνει το σπίτι μου ξέφραγο αμπέλι, πουτίγκες ανατινάΖονται,το σαλόνι γίνεται ρημαδιό, οΝτάντλι βγάΖει ουρά, η Μαρτζ φουσκώνει σαν μπαλόνι κι ανεβαίνειστο ταβάνι κι ένα ιιπτάμενοΦορντ Άννκλια... ΕΞΩ! ΕΞΩ! Ως εδώ και μη παρέκει! Δε θέλω να σεξαναδω στα μάτια μου! Αφούσε κυνηγάνε αυτοί οι τρελοί, δε θα σου επιτρέψω να βάλεις σεκίνδυνο τη Ζωή της γυναίκας μουκαι του γιου μου, αρκετούς μπελάδες μας έχεις προκαλέσει. Αφούδιάλε-4445ξες τον ίδιο δρόμο με τους αχαΊρευτους τους γονείς σου, δε θέλω'καμία σχέση μαζί σου! ΕΞΩ!»Ο Χάρι μαρμάρωσε σαν άγαλμα. Στην αριστερή του χούφτα έσφιγγε τατσαλακωμένα γράμματατου υπουργείου, του κυρίου Ουέσλι και του Σείριου. Μη βγεις από τοσπίτι ότι κι αν γίνει. ΜΗΝΞΕΜΥΤΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΣΟΥ.«Άκουσες!» ούρλιαξε ο θείος Βέρνον σκύβοντας και τοαναψοκοκκινισμένο πρόσωπο τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βρέθηκε τόσο κοντά στο πρόσωπο του Χάρι, που τον πιτσίλισαν τασάλια του. «Δίνε του! Πριναπό λίγο δεν έβλεπες την ώρα να φύγεις! Με την ευχή μου, λοιπόν!Ξεκου-μπίσου και μηνξαναπατήσεις το πόδι σου στο κατώφλι μας! Δεν έπρεπε να σεκρατήσουμε, το ξέρω, είχε δίκιο ηΜαρτζ, έπρεπε να σε στείλουμε στο ορφανοτροφείο. Μας παρέσυρε ηκαλή μας η καρδιά καινομίσαμε ότι θα καταφέρναμε να σε θεραπεύσουμε, να σε κάνουμεφυσιολογικό άνθρωπο, όμωςεσύ είσαι αμετανόητος, δεν υποφέρεσαι... κουκουβάγια^.»Η πέμπτη κουκουβάγια μπήκε με τόση φόρα από την καμινάδα ώστεάγγιξε το πάτωμα, προτούπάρει πάλι ύφος με ένα δυνατό κρώ-ξιμο. Ο Χάρι σήκωσε το χέρι τουνα πιάσει το γράμμα πουβρισκόταν σ' έναν πορφυρό φάκελο, αλλά η κουκουβάγια πέρασε πάνωαπό το κεφάλι του καικατευθύνθηκε προς τη θεία Πετούνια, που έσκυψε και στρίγκλισεσκεπάΖοντας προστατευτικά τοπρόσωπο της. Η κουκουβάγια έριξε τον πορφυρό φάκελο στο κεφάλιτης, έκανε μεταβολή καιβγήκε από την καμινάδα.Ο Χάρι έτρεξε να πάρει το γράμμα, αλλά τον πρόλαβε η θείαΠετούνια.«Άνοιξε το αν θέλεις», είπε ο Χάρι, «αλλά θ' ακούσω έτσι κι αλλιώςτι λέει. Είναι εξάψαλμος».«Άσ' το, Πετούνια!» φώναξε ο θείος Βέρνον. «Μην το αγγίΖεις,μπορεί να είναι επικίνδυνο!»«Απευθύνεται σ' εμένα», παρατήρησε η θεία Πετούνια με φωνή πουέτρεμε. «Απευθύνεται σ'εμένα, Βέρνον, κοίτα! Κυρία Πετουνια Ντάρσλι, Kouζίνα, οδός Πριβέτ4...» Κόπηκε η ανάσα τηςαπ' το φόβο. Ο πορφυρός φάκελος άρχισε να καπνίΖει.«Άνοιξε το!» την παρακίνησε ο Χάρι. «Να τελειώνουμε! Έτσι ^ αλλιώςδεν τη γλιτώνεις».«Όχι». Τα χέρια της θείας του τώρα έτρεμαν. Κοίταξε ολόγυρα σαν νοέψαχνε τρόπο να το σκάσει αλλά ήταν ήδη αργά ο φάκελος τυλίχτηκεστις φλόγες. Η θείαΠετούνια τον πέταξε τσιρίζοντας.Μια φοβερή φωνή ήχησε στην κουΖίνα, αντιλαλώντας στον περιορισμένοχώρο: «θυμήσου τηντελευταία φορά, Πετούνια».Η θεία Πετούνια ήταν έτοιμη να λιποθυμήσει. Ρίχτηκε σε μια καρέκλαδίπλα στον Ντάντλι κιέκρυψε το πρόσωπο στις χούφτες της Στη σιωπή που ακολούθησε, οφάκελος έγινε στάχτη.«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε βραχνά ο θείος Βέρνον. «Τι... δεν...Πετούνια;»Η θεία Πετούνια στεκόταν ασάλευτη. Ο Ντάντλι κοιτούσε χάσκοντας τημητέρα του. Η σιωπήCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βάρυνε αφόρητα. Ο Χάρι κοίταΖε σαστισμένος τη θεία του, ενώ τοκεφάλι του πήγαινε να σπάσει.«Πετούνια, χρυσή μου;» έκανε δειλά ο θείος Βέρνον. «Πε...Πετούνια;»Εκείνη σήκωσε αργά το κεφάλι της. Έτρεμε ακόμη. Ξεροκατά-πιε.«Ο... ο νεαρός πρέπει ναμείνει, Βέρνον», είπε ξεψυχισμένα.«Τι;»«θα μείνει», είπε χωρίς να κοιτάξει τον Χάρι. Σηκώθηκε από τηνκαρέκλα.«Μα... Πετούνια...»«Αν τον διώξουμε, θα παραξενευτούν οι γείτονες», συνέχισε. Ήτανκατάχλομη αλλά είχε αρχίσεινα ξαναβρίσκει το συνηθισμένο κοφτό τόνο της. «θα κάνουνενοχλητικές ερωτήσεις, θα θέλουν ναμάθουν πού πήγε. Είμαστε αναγκασμένοι να τον κρατήσουμε».Ο θείος Βέρνον ξεφούσκωσε σαν σκασμένο λάστιχο.«Μα, Πετούνια χρυσή μου...»Η θεία Πετούνια τον αγνόησε. Στράφηκε στον Χάρι.«θα μείνεις στο δωμάτιο σου», είπε. «Δε θα βγεις από το σπίτι. ^τώρα πήγαινε για ύπνο».Ο Χάρι δε σάλεψε.«Από ποιον ήταν ο εξάψαλμος;»«Να μη σε νοιάΖει», νευρίασε η θεία Πετούνια.«Έχεις επικοινωνία με τους μάγους;»«Πήγαινε για ύπνο, είπα!»«Τι εννοούσε; Τι να θυμηθείς;»«Πήγαινε για ύπνο!»«Μα πώς...»«ΑΚΟΥΣΕΣ ΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΕ Η ΘΕΙΑ ΣΟΥ; ΠΗΓΑΙΝΕ για ΥΠΝΟ!»47Οι σωματοφύλακεςΜου επιτέθηκαν Παράφρονες και κινδυνεύω να αποβληθώ από το«Χόγκουαρτς». θέλω να μάθωτι γίνεται και πότε θα φύγω από δω.Ο Χάρι έγραψε αυτά τα Λόγια σε τρεις ξεχωριστές περγαμηνές μόλιςανέβηκε στο σκοτεινόδωμάτιο του. Η πρώτη είχε παραλήπτη τον Σείριο, η δεύτερη τον Ρονκαι η τρίτη την Ερμιόνη. Ηκουκουβάγια του η Χέντβιχ είχε βγει να κυνηγήσει το άδειο κλουβίτης βρισκόταν πάνω στογραφείο του. Ο Χάρι βημάτιζε στο δωμάτιο περιμένοντας τη ναεπιστρέψει το κεφάλι του πονούσεκαι είχε τόση υπερένταση που δεν μπορούσε να κοιμηθεί, παρόλο πουτον έτσου-ζαν τα μάτιατου από την κούραση. Η μέση του πονούσε από το κου-βάλημα τουΝτάντλι και τα δύοκαρούμπαλα, ένα από την κουτουλιά στο παράθυρο κι ένα από τηγροθιά του Ντάντλι, σούβλίΖαντο κεφάλι του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

επέστρεφε η κουκουβάγια του από τον Σείριο, τον Ρον και τηνΕρμιόνη.Ηταν βέβαιος ότι θα του απαντούσαν αμέσως δεν μπορούσαν νααγνοήσουν την επίθεση τωνΠαραφρόνων. Σίγουρα, αύριο πουΘα ξυπνούσε, θα τον περίμεναν τρία χορταστικά γράμματα γεμάτακατανοηση, λόγια παρηγοριάς και σχέδια άμεσης μεταφοράς του στοΜπάροου.με αυτη την παρηγοριτική σκέψη του τον πήρε ο ύπνος, διώχνονταςκάθε τι άλλο από το νου του.48__________________________Το άλλο πρωί, όμως, η Χέντβιχ δεν επέστρεψε. Ο Χάρι πέρασε τηνημέρα κλεισμένος στοδωμάτιο του και βγήκε μόνο για να πάει στην τουαλέτα. Τρεις φορέςεκείνη την ημέρα, η θείαΠετούνια έσπρωξε το πιάτο με το φαγητό του στο πορτάκι, που είχεκατασκευάσει ο θείος Βέρνονστο κάτω μέρος της πόρτας του πριν από τρία καλοκαίρια. Κάθε φοράπου την άκουγε ναπλησιάΖει, προσπαθούσε να τη ρωτήσει για τον εξάψαλμο, αλλά ήτανσαν να μιλούσε στο ντουβάρι,δεν έπαιρνε καμία απόκριση. Κατά τα άλλα, οι Ντάρσλι δεΖύγωσαν στο δωμάτιο του. ΟΧάρι δεν έβλεπε το λόγο να τους επιβάλει τη συντροφιά του το μόνοαποτέλεσμα που θα είχεακόμη ένας καβγάς θα ήταν να χάσει την ψυχραιμία του — ίσως και να'φτάνεστο σημείο να κάνει πάλι μάγια.Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε για τρεις ολόκληρες μέρες. Άλλεςφορές αισθανόταν να μην τονχωράει ο τόπος και προσπαθούσε να εκτονώνεται βηματίΖοντας πάνωκάτωστο δωμάτιο,εξοργισμένος που τον άφηναν να βραζεί στο Ζουμί του, κι άλλοτε τονκυρίευε μια απάθεια, όμοιαμε λήθαργο, κι έμενε για ώρες ξαπλωμένος στο κρεβάτι κοιτάΖονταςμε άδειο βλέμμα το κενό,ενώ τα φυλ-λοκάρδια του έτρεμαν απ' τον τρόμο στη σκέψη τουπειθαρχικούσυμβουλίου.Κι αν η απόφαση ήταν καταδικαστική; Κι αν τον απέβαλλαν απότο «Χόγκουαρτς» κι έσπαγαν στα δύο το ραβδί του; Τι θα έκανε; Πούθα πήγαινε; Δεν μπορούσενα Ζήσει για πάντα με τους Ντάρσλι τώρα που γνώριΖε την ύπαρξη τουδικού του κόσμου, τουκόσμου όπου πραγματικά ανήκε, θα μπορούσε να μετακομίσει στο σπίτιτου Σείριου, όπως τουπρότεινε πέρυσι ο ίδιος, προτού αναγκαστεί να εξαφανιστεί για ναμην τον συλλάβει τουπουργείο; θα του επέτρεπαν να Ζήσει εκεί μόνος του, δεδομένου ότιήταν ανήλικος; Ήταν τόσοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σοβαρή η παραβίαση του θεσπίσματος περί Μυστικότητας, ώστε νακαταλήξει σ' ένα κελί τουΑΖκαμπάν; Κάθε φορά που έκανε αυτή τη σκέψη, πεταγόταν από τοκρεβάτι κι άρχίΖε πάλι ναβηματίΖει.Την τέταρτη νύχτα μετά την αναχώρηση της Χέντβιχ, ο Χάρι περνούσεξανά μια φάση απάθειαςξαπλωμένοςστο κρεβάτι του κοίταΖε το ταβάνι με το κεφάλι τουάδειο από σκέψεις, όταν μπήκεστο δωμάτιο ο θείος του. Το αγόρι γύρισε αργά προς το μέρος του. Οθείος Βέρνον φορούσε τοκαλύτερο κοστούμι του και στο πρόσοπό του ήταν Ζωγραφισμένη μιαέκφραση απέραντηςαυταρέσκειας.!«Φεύγουμε», είπε.«Ορίστε;»«η θεία σου ο Ντάντλι κι εγώ... θα βγούμε έξω».«Ωραία», είπε βαριεστημένα ο Χάρι και κάρφωσε ξανά το βλέμμα τουστο ταβάνι.«Να μη Βγεις από το δωμάτιο σου όσο λείπουμε».«Εντάξει».«Να μην ακουμπήσεις την τηλεόραση, το στερεοφωνικό συγκρότημα καιτα άλλα πράγματα μας».«Καλά».«Να μην κλέψεις τρόφιμα από το ψυγείο».«Εντάξει».«θα κλειδώσω την πόρτα σου».«Κλείδωσε».Ο θείος Βέρνον κοίταξε καχύποπτα τον Χάρι, προβληματισμένος απότην απουσία οποιασδήποτεαντίδρασης, κι ύστερα Βγήκε κορδωτός από το δωμάτιο κι έκλεισεπίσω του την πόρτα. Ο Χάριάκουσε το κλειδί να γυρι'Ζει στην κλειδαριά κι έπειτα τα Βαριάβήματα του θείου του πουκατέβαινε τις σκάλες. Λίγα λεπτά αργότερα άκουσε τις πόρτες τουαυτοκινήτου, το μούγκρισματης μηχανής και το θόρυβο που έκανε το αμάξι καθώς έβγαινε στοδρόμο.Η αναχώρηση των Ντάρσλι τον άφηνε παγερά αδιάφορο. Το ίδιο τουέκανε είτε βρίσκονταν στοσπίτι είτε έλειπαν. Δεν είχε καν το κουράγιο να σηκωθεί και ναανάψει το φως της κάμαρας του,που σιγά σιγά βυθίστηκε στο σκοτάδι. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι,αφουγκραΖό-ταν τους θορύβουςτης νύχτας από το παράθυρο, που το άφηνε ορθάνοιχτο περιμένονταςτη λυτρωτική επιστροφήτης Χέντβιχ.Το άδειο σπίτι έτρίΖε. Οι σωλήνες του νερού γουργούριΖαν. Ο ΧάριΒρισκόταν σε μια κατάστασηπλήρους αδράνειας, δε σκεφτόταν τίποτα, είχε βουλιάξει απλώς στηδυστυχία του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξαφνικά, ένας δυνατός κρότος ακούστηκε απ' την κουΖίνα. ο χαριανακάθισε απότομα κιαφουγκράστηκε. Αποκλείεται να ειχαν γυρισει τόσο γρήγορα οιΝτάρσλι, άλλωστε δεν είχεακούσειτο αυτοκίνητο τους. Ακολούθησαν λίγες στιγμές σιωπής κι ύστεραομιΛιες.Κλέφτες ειπε αμέσως με το νου του και σηκώθηκε από το κρεβάτι,ύστερα όμως σκέφτηκε ότι οικλέφτες θα φρόντίΖαν να μιν κανουν φασαρία όμωσ αυτοί πουτριγύριΖαν στην κουΖίνα δενέμπαιναν στον κόπο να χαμηλώσουν τον τόνο της φωνής τους.50Άρπαξε το ραβδί του από το κομοδίνο και στάθηκε απέναντι στηνπόρτα του δωματίου,τεντώνοντας τ' αφτιά του. Και τότε, αναπήδησε τρομαγμένος γιατί ηκλειδαριά έκανε ένα δυνατόκλικ και η πόρτα άνοιξε.Ο Χάρι κοίταΖε ασάλευτος την ανοιχτή πόρτα και το σκοτεινόκεφαλόσκαλο, πασχι'Ζοντας ν'αφουγκραστεί και τον παραμικρό ήχο, όμως δεν ακουγόταν τίποτα.Δίστασε για μια στιγμή κιύστερα βγήκε αθόρυβα από το δωμάτιο και προχώρησε προς την κορφήτης σκάλας.Ξαφνικά, του κόπηκαν τα πόδια. Κάτω, στο σκοτεινό χολ, στέκοντανάνθρωποι οι σιλουέτες τουςδιαγράφονταν στο φως του δρόμου που έμπαινε από την τζαμόπορτα.Ήταν γύρω στα οκτώεννέαάτομα και, απ' ότι έβλεπε, κοίταΖαν προς το μέρος του.«Κατέβασε το ραβδί σου, παιδί μου, μη μας βγάλεις κάνα μάτι»,ακούστηκε μια βαθιά, υπόκωφηφωνή.Η καρδιά του Χάρι κόντεψε να σπάσει. Την αναγνώριΖε αυτή τη φωνή,μα δεν κατέβασε το ραβδίτου.«Καθηγητή Μούντι;» μουρμούρισε αβέβαια.«Δεν ξέρω αν μπορώ να θεωρηθώ καθηγητής», γρύλισε η φωνή, «αφού,όπως γνωρίσεις, δενπρόλαβα να διδάξω. "Έλα κάτω, παιδί μου, να σε δούμε».Ο Χάρι χαμήλωσε ανεπαίσθητα το ραβδί του, χωρίς όμως να πάψει νατο σφίγγει και δίχως νασαλέψει απ' τη θέση του. Είχε κάθε λόγο να είναι καχύποπτος.Πέρασε εννέα μήνες νομίζονταςότι είχε δάσκαλο τον Μούντι, για να αποδειχτεί στο τέλος ότι δενήταν ο Μούντι αλλά έναςαπατεώνας ένας απατεώνας που προσπάθησε μάλιστα να δολοφονήσει τονΧάρι πριναποκαλυφθεί η πραγματική ταυτότητα του. Αλλά ενώ σκεφτόταν τι θακάνει, ακούστηκε μιαδεύτερη, κάπως βραχνή, φωνή από τη βάση της σκάλας.«Μη φοβάσαι, Χάρι. Ήρθαμε να σε πάρουμε».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η καρδιά του αγοριού κλότσησε στο στήθος του. Του ήταν γνώριμη κιαυτή η φωνή, αν και είχεπάνω από ένα χρόνο να την ακούσει.«Κα... καθηγητή Λούπιν;» είπε δύσπιστα. «Εσείς είστε;»«Μα γιατί καθόμαστε στο σκοτάδι;» είπε μια τρίτη φωνή, ά στη αυτήτη φορά, γυναικεία.«Φώτισε!»Η μύτη ενός ραβδιού άναψε φωτίζοντας το χολ με το μαγικό φως του.Ο Χάρι ανοιγόκλεισε ταμάτια του. Οι άνθρωποι στο χολ ήταν μαΖεμένοι στη βάση της σκάλαςκαι κοίταΖαν επίμοναπρος51το μέρος του ορισμένοι μάλιστα είχαν γείρει πίσω το κεφάλι για νατον δουν καλύτερα.Ο Ρέμους Λούπιν στεκόταν πιο κοντά στον Χάρι. Αν και ακόμη αρκετάνέος, έδειχνε άρρωστοςκαι κουρασμένος τα μαλλιά του ήταν πιο γκρίζα από την τελευταίαφορά που τον αποχαιρέτησε οΧάρι, ο μανδύας του ξεφτισμένος και χιλιομπαλωμένος. Παρ' όλα αυτάχαμογελούσε πλατιά στονΧάρι που, παρά την έκπληξη του, προσπάθησε να του ανταποδώσει τοχαμόγελο.«Αχ, είναι ακριβώς όπως τον φανταΖόμουν», είπε η μάγισσα πουκρατούσε το αναμμένο ραβδί.Ήταν η νεότερη απ' όλους είχε χλομό πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς,μαύρα σπινθηροβόλα μάτιακαι κοντά φουντωτά μαλλιά σε έντονο βιολετί χρώμα. «Τι χαμπάρια,Χάρι;» τον ρώτησε.«Είχες δίκιο, Ρέμους», είπε ένας φαλακρός σκουρόχρωμος μάγος πουστεκόταν πιο πίσω απ'όλους — είχε βαθιά αργόσυρτη φωνή και στο ένα αφτί του φορούσε έναχρυσό κρίκο. «Είναιολόιδιος ο ΤζεΊμς».«Εκτός από τα μάτια», είπε με ασθματική φωνή ένας μάγος με ασημιάμαλλιά από το βάθος.«Έχει τα μάτια της Λίλι».Ο Τρελομάτης Μούντι, που είχε μακριά ψαρά μαλλιά και φαγωμένημύτη, κοίταΖε καχύποπτα τονΧάρι με τα παράταιρα μάτια του. Το ένα ήταν μικρό και μαύρο σανχάντρα, ενώ το άλλο μεγάλοκαι στρογγυλό σαν κέρμα με έντονο γαλάζιο χρώμα — ήταν το μαγικόμάτι που έβλεπε μέσα απότοίχους, πόρτες, ακόμη και πίσω από το κεφάλι του ίδιου τουΜούντι.«Είσαι σίγουρος πως είναι αυτός, Λούπιν;» γρύλισε. «ΦαντάΖεστε ναμπάσουμε στο αρχηγείομας κάποιο θανατοφάγο που τον υποδύεται; Πρέπει να τον ρωτήσουμεκάτι που γνωρίΖει μόνονο αληθινός Χάρι Πότερ. Εκτός αν έφερε κανείς μαζί του το φίλτροτης αλήθειας...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«χαρι, τι μορφή έχει ο προστάτης σου;» ρώτησε ο Λούπιν. «Ελαφιού»,αποκρίθηκε νευρικά οΧάρι. .Αυτός είναι, Τρελομάτη», είπε ο Λούπιν.Νιόθοντας όλα τα μάτια καρφωμένα πάνω του, ο Χάρι κατέβηκε τησκάλα βάζοντας το ραβδί τουστην κωλότσεπη.Μιν το βάΖεις εκει' παιδι μου βρέιχίθηκε ο Μούντι. «Κι αναναφλεγεί αυτόματα; Πρέπει να ξέρειςότι μάγοι πολύ καλύτεροι από σένα έχουν χάσει το γλουτό τους!»5253«Ξέρεις κανέναν που να τον έχει χάσει;» ρώτησε με ενδιαφέρον τονΤρελομάτη η κοπέλα με ταΒιολετιά μαλλιά.«Να μην είσαι περίεργη και να μη βάΖεις ποτέ το ραβδί στην κωλότσεπη!»γρύλισε οΤρελομάτης Μούντι. «Αλλά στις μέρες μας κανείς δε δίνει σημασίαστους στοιχειώδεις νόμουςαυτοπροστασίας». Προχώρησε στην κουΖίνα. «Σε είδα», πρόσθεσεεκνευρισμένος καθώς ηκοπέλα κοίταΖε απαυδισμένη το ταβάνι.Ο Λούπιν άπλωσε το χέρι του κι έσφιξε το χέρι του Χάρι.«Τι κάνεις;» ρώτησε παρατηρώντας τον εξεταστικά.«Κα... καλά». Το αγόρι δεν πίστευε στα μάτια του. Τέσσεριςβδομάδες τίποτα,ούτε υποψία σχεδίου να τον πάρουν από την οδό Πριβέτ, και ξαφνικάκαταφθάνει ολάκερολεφούσι μάγων σαν να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να το είχανκανονίσει από μέρες. Κοίταξε αυτούςπου στέκονταν γύρω από τον Λούπιν τον έτρωγαν με τα μάτια.Ντράπηκε, γιατί είχε να χτενιστείτέσσερις μέρες.«Ε... είστε τυχεροί που λείπουν οι Ντάρσλι...» τραύλισε.«Τυχεροί; Χα!» έκανε η γυναίκα με τα βιολετιά μαλλιά. «Εγώ τουςξαπόστειλα. Τους έστειλα έναγράμμα με το ταχυδρομείο των Μαγκλ που έλεγε ότι επιλέχτηκαν ωςυποψήφιοι για το ΒρετανικόΒραβείο του Πιο Φροντισμένου ΓκαΖόν. Τώρα πάνε στην τελετήαπονομής των βραβείων... ήτουλάχιστον έτσι νομίσουν».Ο Χάρι φαντάστηκε τα μούτρα του θείου Βέρνον όταν θα διαπίστωνεότι δεν υπάρχει ΒρετανικόΒραβείο του Πιο Φροντισμένου ΓκαΖόν. «Δηλαδή φεύγουμε;» ρώτησε.«Σε λίγο;»«Από στιγμή σε στιγμή», απάντησε ο Λούπιν, «απλώς περιμένουμε τοσήμα ότι είναι ανοιχτός οδρόμος».«Πού θα πάμε; Στο Μπάροου;» ρώτησε ο Χάρι.«Όχι, όχι στο Μπάροου», έκανε ο Λούπιν γνέφοντας στον Χάρι ναπεράσουν στην κουΖίνα τουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ακολούθησαν κι οι άλλοι μάγοι, χωρίς να πάψουν να κοιτάΖουν μεπεριέργεια τον Χάρι. «Είναιεπικίνδυνο. Έχουμε στήσει το αρχηγείο μας σ' ένα μέρος πουαποκλείεται να το ανακαλύψουν.Μας πήρε λίγο χρόνο αλλά...»Ο Τρελομάτης Μούντι καθόταν τώρα στο τραπέΖι της κουΖίνας κι έπινεαπό το φλασκί του, ενώτο μαγικό μάτι του κινούνταν προζ όλες τις κατευθύνσειςκαταγράφοντας τις οικιακές συσκευέςτελευταίας τεχνολογίας των Ντάρσλι, που γλίτωναν τους ιιδιοκτητεςτουςαπό τόσο κόπο.«Να σου συστήσω τον Αλάστορα Μούντι, Χάρι», συνέχισε ο Λούπινδείχνοντας τον Μούντι.«Ναι ξέρω», είπε αμήχανα ο Χάρι. Ένιωθε παράξενα να του συστήνουνκάποιον που νόμιζε πωςήξερε ένα χρόνο.«Κι από δω η Νυμφαδώρα...»«Μη με ξαναπείς Νυμφαδώρα, Ρέμους», αντέδρασε η νεαρή μάγισσα. «Ναμε λες Τονκς».«Η Νυμφαδώρα Τονκς, που προτιμά να τη φωνάΖουν με το επίθετο της»,απόσωσε ο Λούπιν.«Κι εσύ θα το προτιμούσες, αν η χαζή η μάνα σου σ' έβγαΖεΝυμφαδώρα», μουρμούρισε ηΤονκς.«Κι ο Κίνγκσλι Σάκλμπολτ». Έδειξε τον ψηλό σκουρόχρωμο μάγο, οοποίος υποκλίθηκε. «Απόδω ο Ελφίας Ντοτζ». Ο μάγος με την ασθματική φωνή έγνεψε. «ΟΔαίδαλος Ντιγκλ...»«Έχουμε γνωριστεί», έκρωξε ο ευέξαπτος Ντιγκλ και, ξάφνου, τοβιολετί ψηλό καπέλο του τουέπεσε απ' το κεφάλι.«Η Έμελιν Βανς». Μια επιβλητική μάγισσα με σμαραγδί σάλι έκλινε τοκεφάλι. «Ο ΣτούρτζίςΠόντμορ». Ένας μάγος με τετράγωνο πιγούνι και πυκνά σταχτόξανθαμαλλιά έκλεισε το μάτι.«Και η Εστία Τζόουνς». Μια ροδομάγουλη μελαχρινή μάγισσα, πουστεκόταν δίπλα στηντοστιέρα, έγνεψε.Ο Χάρι έκλινε αμήχανα το κεφάλι σε καθέναν που του σύστηναν. Ταεπίμονα βλέμματα τους τονέκαναν να νιώθει πολύ άσχημα ήταν σαν να τον έσπρωξαν άθελα τουστη σκηνή. Αναρωτιόταν,επίσης, γιατί είχαν έρθει τόσο πολλοί.« Ηταν εντυπωσιακός ο αριθμός των εθελοντών που προσφέρθηκαν να σεσυνοδεύσουν»,εξήγησε ο Λούπιν σαν να διάβασε τις σκέψεις του οι άκρες τωνχειλιών του ανασηκώθηκανανεπαίσθητα.« Όσο πιο πολλοί τόσο το καλύτερο», σχολίασε βλοσυρά ο Μούντη«Είμαστε η σωματοφυλακήCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Είναι εξαιρετικός», είπε ο Λούπιν κοιτάΖοντας το ρολόι του. «Δενπας να μαΖέψεις τα πράγματασου, Χάρι, για να είσαι έτοιμος όταν δοθεί το σήμα;»«Έρχομαι να σε βοηθήσω», προθυμοποιήθηκε Ζωηρά η Τονκς. Ακολούθησετον Χάρι στο χολ κιανέβηκε ξοπίσω του τη σκάλα, κοιτάΖοντας γύρω της με ενδιαφέρονκαι περιέργεια. «Παράξενο55σπίτι», είπε. «Υπερβολικά καθαρό, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.Αφύσικα καθαρό. Α, εδώμάλιστα», πρόσθεσε μόλις μπήκαν στο δωμάτιο του Χάρι κι άναψε τοφως.Το δωμάτιο του ήταν πολύ ακατάστατο σε σχέση με το υπόλοιπο σπίτι.Ο Χάρι, κλεισμένοςκαθώς ήταν μέσα για τέσσερις ολόκληρες μέρες και με άσχημη ψυχικήδιάθεση, δεν είχε μπειστον κόπο να το τακτοποιήσει. Τα περισσότερα βιβλία του ήτανσκορπισμένα στο πάτωμα, εκείπου είχε παραπετάξει το καθένα τους αφού προσπάθησε μάταια να τοδιαβάσει το κλουβί τηςΧέντβιχ χρειαΖόταν καθάρισμα κι είχε αρχίσει να μυρίΖει και από τομπαούλο του που έχασκεορθάνοιχτο ξεχεϊλίΖε μέχρι το πάτωμα ένα συνονθύλευμα από ρούχαΜαγκλ και μανδύες μάγου.Ο Χάρι άρχισε να μαΖεύει τα βιβλία του και να τα ρίχνει βιαστικάστο μπαούλο. Η Τονκςκοντοστάθηκε μπροστά στην ανοιχτή ντουλάπα και παρατηρούσε τονεαυτό της στον καθρέφτηστο εσωτερικό της πόρτας.«Τελικά, το βιολετί δεν είναι το χρώμα μου», είπε σκεφτικά παί-Ζοντας με μια μπούκλα τωνφουντωτών μαλλιών της. «Δε βρίσκεις ότι με δείχνει πολύ χλομή;»«Ε...» Ο Χάρι την κοίταξε πάνω από το βιβλίο Οι Ομάδες Κουι-ντιτςτης Βρετανίας και τηςΙιρλανδίας.«Ναι, με δείχνει χλομή», είπε αποφασιστικά η Τονκς. Έκλεισε σφιχτάτα μάτια της σαν ναπροσπαθούσε να θυμηθεί κάτι. Λίγες στιγμές αργότερα, τα μαλλιά τηςέγιναν ρόζ σαντσιχλόφουσκα.«Πώς το έκανες αυτό;» ρώτησε σαστισμένος ο Χάρι καθώς εκείνηάνοιγε τα μάτια της.«Είμαι μεταμορφωμάγος». Κοίταξε το είδωλο της στον καθρέφτηγυρίΖοντας δεξιά κι αριστερά γιανα περιεργαστεί τα μαλλιά της απ' όλες τις πλευρές. «Αυτό σημαίνειότι μπορώ να αλλάξω την εμφάνισημου κατά βούληση», πρόσθεσε βλέποντας στον καθρέφτη τησαστισμένη έκφραση τουΧάρι, που στεκόταν πίσω της. «Γεννήθηκα με αυτό το χάρισμα. "Ότανεκπαιδευόμουν γιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χρυσούχος έβγαινα πρώτη στο μάθημα Απόκρυψης και Μεταμφιέσεωνχωρίς να ανοίξω βιβλίο.Φοβερό, ε;»«Είσαι χρυσούχος;» ρώτησε εντυπωσιασμένος ο Χάρι. Το όνειρο τουήταν να γίνει κι αυτόςκυνηγός μοχθηρών μάγων όταν αποφοιτούσε από το «Χόγκουαρτς».«Ναι», καμάρωσε η Τονκς. «Όπως κι ο ΚίνγκσΡυ, μόνο που αυ-56τός είναι αρχαιότερος τη τάξει. Εγώ πήρα το πτυχίο μου μόλιςπέρυσι. Παραλίγο να κοπώ στηνΠαρακολούθηση και την Ιχνηλασία. Είμαι υπερβολικά αδέξια δενάκουσες που έσπασα ένα πιάτομόλις φτάσαμε;»«Μαθαίνεται η τέχνη του μεταμορφωμάγου;» ρώτησε ο Χάρι καθώςανασηκωνόταν από τομπαούλο ξεχνώντας τελείως το πακετάρισμα.Η Τονκς γέλασε σιγανά. «Σίγουρα έρχονται στιγμές που θα 'θελεςπολύ να κρύψεις αυτό τοσημάδι, έτσι δεν είναι;» Κοίταξε το σημάδι σε σχήμα κεραυνού στομέτωπο του Χάρι.«Σίγουρα», μουρμούρισε ο Χάρι γυρίΖοντας από την άλλη. Δεν τουάρεσε να καρφώνονται οιάλλοι στο σημάδι του.«Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολη τέχνη», απάντησε η Τονκς. «Οιμεταμορφωμάγοι σπανίΖουνγεννιούνται, δε γίνονται. Οι περισσότεροι μάγοι χρησιμοποιούνραβδί ή φιΛτρα για να αλλάξουντην εμφάνιση τους. Αλλά θα πρέπει να Βιαστούμε, Χάρι, υποτίθεταιπως μαΖεύουμε τα πράγματασου», πρόσθεσε κοιτώντας ένοχα τα πράγματα που ήταν σκορπισμέναστο πάτωμα.«Α, ναι...» έκανε ο Χάρι μαΖεύοντας μερικά Βιβλία ακόμη.«Μην είσαι χαΖός, θα κάνουμε τη δουλειά στα γρήγορα. Πακετάριους\»αναφώνησε η Τονκςκάνοντας μια κυκλική κίνηση με τοραβδί της.Βιβλία, ρούχα, τηλεσκόπιο και Ζυγαριά υψώθηκαν όλα στον αέρα κιέπεσαν φύρδην μίγδην στομπαουΛο.«Δεν είναι και πολύ τακτοποιημένα», σχολίασε η Τονκς καθώς έριξεμια ματιά στον κυκεώνα μέσαστο μπαούλο. «Η μαμά μου έχει ταλέντο να τα τοποθετεί όλα μεαπόΛυτη τάξη. Να φανταστείς, οικάλτσες διπλώνονται μόνες τους! Αλλά εγώ δεν μπορώ να μάθω τοκόλπο... κάνει κάπως έτσι τοραβδί...» Τίναξε ανάλαφρα το ραβδί της.Μια κάλτσα του Χάρι ανασάλεψε, για να πέσει ξανά πάνω στοσωρό.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δε βαριέσαι», είπε η Τονκς κλείνοντας το μπαούλο, «τουλάχιστονμπήκαν όλα μέσα. Κι αυτόχρειάΖεται καθάρισμα...» σημάδεψε με το ραβδί της το κλουβί τηςΧέντΒιχ. «Βουρδουλίσιους!»Εξαφανίστηκαν μερικά πούπουλα και κουτσουλιές. «Κάτι καταφέραμε!Ποτέ μου δεν τα πήγακαλά με τα ξόρκια του νοικοκυριού. Λοιπόν... τα πήραμε όλα;Τσουκάλι; Σκουπόξυλο; Ουάου!Αστραπή;»57Κοίταξε με γουρλωμένα μάτια το σκουπόξυλο που κρατούσε στο δεξίτου χέρι ο Χάρι. Ήταν ηχαρά και το καμάρι του, δώρο του Σείριου, ένα σκουπόξυλο διεθνώνπροδιαγραφών.«Κι εγώ χρησιμοποιώ ακόμη έναν Κομήτη Δύο Εξήντα», παραπονέθηκε μεΖήλια η Τονκς.«Τέλος πάντων... έχεις το ραβδί στο τζιν σου; Κι οι δυο γλουτοίστη θέση τους; Φύγαμε, λοιπόν.Προχώρα, μπαούλο!»Το μπαούλο του Χάρι σηκώθηκε σε ύψος μερικών εκατοστών. Η Τονκς,κρατώντας το ραβδί τηςσαν μαέστρος, το οδήγησε στην πόρτα και το έβγαλε από το δωμάτιο,έχοντας στο αριστερό χέριτης το κλουβί της Χέντβιχ. Ο Χάρι την ακολούθησε στη σκάλακρατώντας το σκουπόξυλο του.Στην κουΖίνα ο Αλάστωρ Μούντι είχε ξαναφορέσει το μάτι του, πουστριφογύριΖε τόσο γρήγοραμετά τον καθαρισμό του, ώστε ο Χάρι Ζαλίστηκε μόλις το κοίταξε. ΟΚίνγκσλι Σάκλμπολτ κι οΣτούρ-τζίς Πόντμορ περιεργάΖονταν το φούρνο μικροκυμάτων, ενώ ηΕστία Τζόουνς είχε σκάσειστα γέλια με έναν πατατοκαθαριστή που βρήκε ψάχνοντας τα συρτάρια.Ο Λούπιν εκείνη τηστιγμή έκλεινε ένα γράμμα που απευθυνόταν στους Ντάρσλι.«θαυμάσια», είπε ο Λούπιν μόλις μπήκαν η Τονκς κι ο Χάρι. «'Έχουμεπερίπου ένα λεπτό. Αςβγούμε στον κήπο να είμαστε έτοιμοι. Χάρι, άφησα ένα γράμμα στουςθείους σου για να μηνανησυχήσουν...»«Δεν πρόκειται».«... τους λέω ότι είσαι καλά...»«Πίκρα που θα πάρουν!...»«... και θα σε δουν του χρόνου το καλοκαίρι».«Είναι απαραίτητο;»Ο Λούπιν χαμογέλασε μα δεν απάντησε.« Έλα δω, παιδί μου», ακούστηκε τότε σοβαρός ο Μούντι, γνέφονταςμε το ραβδί του στον Χάρινα πλησιάσει. «Πρέπει να σε καμουφλάρω».«Να με... τι;» ρώτησε νευρικά ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Να σου κάνω το ξόρκι του καμουφλάζ», εξήγησε ο Μούντι σηκώνονταςτο ραβδί του. «Ο Λούπινλέει ότι έχεις έναν αόρατο μανδύα, αλλα θα ανεμίζει όταν θα πετάμεαυτή η μεταμφίεση είναικαλύτερη. Έτοιμος;» είπε και τον χτύπησε στην κορφή του κεφαλιούτου.Ο Χάρι είχε την αλλόκοτη αίσθηση ότι ο Μούντι μόλις έσπασε58ένα αβγό πάνω του. Αισθανόταν σαν να κυλούσαν παγερά ρυάκια σ' όλοτου το κορμί, τα οποίαανάβλυΖαν από το σημείο όπου τον άγγιξε με το ραβδί του.«Μπράβο, Τρελομάτη», είπε επιδοκιμαστικά η Τονκς κοιτάζονταςτο στήθος του Χάρι.Ο Χάρι χαμήλωσε το βλέμμα στο σώμα του, ή μάλλον σε αυτό που ήτανπριν από λίγο σώμα του,γιατί τώρα ήταν αγνώριστο. Δεν ήταν αόρατο απλώς είχε πάρει τοίδιο ακριβώς χρώμα και τηνίδια υφή με την ηλεκτρική κουΖίνα που βρισκόταν από πίσω του. Είχεγίνει ένας ανθρώπινοςχαμαιλέοντας.«Ελάτε», είπε ο Μούντι ανοίγοντας με το ραβδί του την πίσωπόρτα.Βγήκαν στο περιποιημένο γκαΖόν του θείου Βέρνον. «Ξάστερη νύχτα»,γρύλισε ο Μούντισαρώνοντας τον ουρανό με το μαγικό του μάτι. «Ατυχία να μην έχειλίγη συννεφιά. Λοιπόν»,γάβγισε στον Χάρι, «θα πετάξουμε σε πυκνό σχηματισμό. Η Τονκς θαείναι μπροστά σου,ακολούθησε την από κοντά. Ο Λούπιν θα πετάει ακριβώς κάτω απόσένα. Εγώ θα καλύπτω τανώτα σου. Οι υπόλοιποι θα κόβουν κύκλους γύρω μας. Δε θα χαλάσουμεγια κανένα λόγο τοσχηματισμό μας, κατάλαβες; Αν σκοτωθεί κάποιοςαπό μας...»«Υπάρχει τέτοια περίπτωση;» ρώτησε φοβισμένος ο Χάρι, μα ο Μούντιτον αγνόησε.«...οι άλλοι θα συνεχίσουν την πτήση τους χωρίς να σταματήσουν,χωρίς να χαλάσουν τοσχηματισμό. Αν σκοτωθούμε όλοι μας και μείνεις μόνος σου, Χάρι,υπάρχει μια εφεδρική φρουράέτοιμη να πάρει τη θέση μας συνέχισε το ταξίδι σου και θα σεπροφτάσουν».«Άσε τις υπερβολές, Τρελομάτη, θα νομίΖει ότι τον δουλεύουμε»,είπε η Τονκς καθώς έδενε τομπαούλο του Χάρι και το κλουβί της Χέντβιχ σε ιμάντες πουκρέμονταν από το σκουπόξυλό της.«Απλώς εξηγώ στον μικρό το σχέδιο», γρύλισε ο Μούντι. «Καθήκον μαςείναι να τονπαραδώσουμε με ασφάλεια στο αρχηγείο κι αν πεθάνουμε πάνω στηνπροσπάθεια...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξεπαγιάσει. Αν συνεχίσουμε τις παρεκκλίσεις απ' την πορεία μας, δεθα φτάσουμε ούτε τηνερχόμενη βδομάδα! Άλλωστε κοντεύουμε!»«Αρχίστε να κατεβαίνετε!» ακούστηκε η φωνή του Λούπιν. «Χάρι,ακολούθησε την Τονκς!»Ο Χάρι ακολούθησε τη νεαρή μάγισσα που βουτούσε προς τα κάτω.Κατευθύνονταν προς τομεγαλύτερο σύμπλεγμα φώτων που είχε δει ποτέ ως τότε. Απλώνοντανσε μια τεράστια έκταση,σχηματίζοντας λαμπερές γραμμές και διάσπαρτα πλέγματα πουεναλλάσσονταν με σκοτεινέςνησίδες. Καθώς κατέβαιναν όλο και χαμηλότερα, ο Χάρι άρχισε ναδιακρίνει μεμονωμένα φώτααυτοκινήτων και δρόμων, καμινάδες και κεραίες τηλεοράσεων.Ανυπομονούσε να φτάσει στοέδαφος αν και ήταν σίγουρος πως, κοκαλωμένος καθώς ήταν από τοκρύο, θα έπρεπε να τονκατεβάσουν οι άλλοι από το σκουπόξυλό του.«Φτάσαμε!» φώναξε η Τονκς και λίγες στιγμές αργότερα προσγειώθηκε.Ο Χάρι σταμάτησε ακριβώς πίσω της και ξεκαβαλίκεψε σ' ένα μικρόκηπάριο με απεριποίητοχορτάρι, στο κέντρο μιας μικρής πλατείας. Η Τονκς είχε αρχίσει ήδηνα λύνει το μπαούλο του.Εκείνος κοίταξε ολόγυρα τουρτουρίΖοντας. Οι αφρόντιστες προσόψειςτων γύρω σπιτιώνέδειχναν αφιλόξενες ορισμένα είχαν σπασμένα παράθυρα πουθαμπογυαλίΖαν στα φώτα τουδρόμου, άλλα είχαν πόρτες με ξεφλουδισμένη μπογιά κι άλλα σωρούςσκουπιδιών στο κατώφλιτους.«Πού βρισκόμαστε;» ρώτησε ο Χάρι, μα ο Λούπιν του είπε σιγανά: «Σελίγο».Ο Μούντι ψαχούλευε μες στο μανδύα του με τα ροΖίασμένα χέρια τουπου είχαν ξυλιάσει απ' τοκρύο.«Να το», ψιθύρισε βγάΖοντας κάτι που έμοιαΖε με ασημένιο αναπτήρα.Τον σήκωσε ψηλά καιτον πάτησε.Το πλησιέστερο φανάρι του δρόμου έσβησε με έναν ξερό κρότο. Πάτησεξανά τον αναπτήρα κιέσβησε το διπλανό φανάρι συνέχισε μέχρι που έσβησαν όλες οι λάμπεςτης πλατείας κι έμεινεμόνο το φως από τα παράθυρα των σπιτιών και το μισοφέγγαρο.«Το δανείστηκα από τον Ντάμπλντορ», γρύλισε ο Μούντι βάΖΟντας στηντσέπη του τοσβηστήρα. «Μη μας δει κανένας Μαγκλ, αν τυχει και κοιτάΖει απ' τοπαράθυρο του. Ελάτεγρήγορα».έπιασε τον Χάρι από το μπράτσο, διέσχισαν την πλατεία και πέρασανστο απέναντι πεΖοδρόμιοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τους ακολούθησαν ο Λούπιν καιη τονκς, που κουβαλούσαν το μπαούλο του Χάρι πλαισιωμένοιαπο τους υπόλοιπους σωματοφύλακες, οι οποίοι κρατούσαν έτοιμα ταραβδιά τους.62Από το επάνω παράθυρο του πλησιέστερου σπιτιού ακουγόταν ο πνιχτόςρυθμικός ήχος ενόςστερεοφωνικού. Από μια στοίβα σα. κουλές απορριμμάτων πουκείτονταν μπροστά σε μιασαραβαλιασμένη αυλόπορτα ερχόταν μια μπόχα σκουπιδιών σεαποσύνθεση,«Πάρε», είπε ο Μούντι. Έβαλε στο καμουφλαρισμένο χέρι του Χάρι μιαπεργαμηνή και τη φώτισεμε το ραβδί του. «Διάβασε το γρήγορα κι απομνημόνευσε το».Ο Χάρι κοίταξε το χαρτί. Ο κομψός γραφικός χαρακτήρας τού^ φάνηκεαόριστα γνωστός.Έγραφε:Μπορείς να βρεις το αρχηγείο του Τάγματος του Φοίνικα οδόΓκρίμολντ Πλέις, αριθμός 12, στοΛονδίνο.Γκρίμολντ Πλέις, αριθμός 12Τι είναι το Τάγμα του...;» άρχισε ο Χάρι. «'Όχι εδώ, παιδί μου»,τον διέκοψε ο Μούντι. «ΠερίμενεΝα μπούμε μέσα!»Πήρε την περγαμηνή από το χέρι του αγοριού και της έβαλε φωτιά μετο ραβδί του. Καθώς τομήνυμα τυλιγόταν στις φλόγες κι έπεφτε στο έδαφος, ο Χάρι κοίταξεξανά τα σπίτια. Στέκοντανμπροστά στον αριθμό 11 κοίταξε αριστερά και είδε τον αριθμό 10 σταδεξιά όμως βρισκόταν οαριθμός 13.«Μα πού...;»«Σκέψου αυτό που μόλις απομνημόνευσες», ψιθύρισε ο Λούπιν.Ο Χάρι το σκέφτηκε και μόλις έφτασε στην Γκρίμολντ Πλέις 12,εμφανίστηκε από το πουθενά μιασαραβαλιασμένη πόρτα ανάμεσα στους αριθμούς 11 και 13, για ναακολουθήσουν ευθύςλερωμένοι τύχοι και βρόμικα παράθυρα. Ήταν θαρρείς και φύτρωσε ένακαινούργιο σπίτι πουέσπρωχνε τα διπλανά του για να χωρέσει. Το αγόρι έμεινε με ανοιχτότο στόμα. Το στερεοφωνικόστον αριθμό 11 συνέχιΖε να παίζει. Προφανώς οι Μαγκλ στο εσωτερικότου δενείχαν νιώσει τίποτα.« Έλα, γρήγορα», γρύλισε ο Μούντι σκουντώντας τον Χάρι στην πλάτη.Ο Χάρι ανέβηκε τα φθαρμένα πέτρινα σκαλοπάτια κοιτάΖοντας τηνπόρτα που μόλις είχεξεφυτρώσει. Η μαύρη μπογιά ήταν σκασμενη και γδαρμένη. Το ασημένιορόπτρο είχε το σχήμακουλου-ριασμένου φιδιού. Δεν υπήρχε πουθενά κλειδαριά ούτεγραμματοκϋβώτιο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

64Ο Λούπιν έβγαλε το ραβδί του και χτύπησε μια φορά την πόρτα. ΟΧάρι άκουσε ένα δυνατόμεταλλικό θόρυβο σαν να τραβιέται αλυσίδα. Η πόρτα άνοιξε με ένατρίξιμο.«Μπες γρήγορα, Χάρι», τον παρακίνησε σιγανά ο Λούπιν, «αλλά μηνπροχωρήσεις μέσα και μηναγγίξεις τίποτα».Ο Χάρι διάβηκε το κατώφλι και βρέθηκε σε ένα χολ όπου επικρατούσεβαθύ σκοτάδι. Σταρουθούνια του έφτασε η γλυκερή μυρουδιά της αποσύνθεσης, τηςσκόνης και της υγρασίας- τομέρος αυτό σου δημιουργούσε την αίσθηση του εγκαταλειμμένουσπιτιού. Έριξε πίσω του μιαγρήγορη ματιά και είδε τους άλλους να μπαίνουν κι εκείνοι μέσα οΛούπιν και η Τονκς κρατούσαντο μπαούλο του και το κλουβί της Χέντβιχ. Ο Μούντι στεκόταν στοκατώφλι κι απελευθέρωνε τιςσφαίρες φωτός που είχε κλέψει ο σβηστηρας- πέταξαν πίσω στουςφανοστάτες τους κι η πλατείαφωτίστηκε αμέσως από ένα πορτοκαλί φως, πριν μπει κουτσαίνοντας οΜούντι και κλείσει τηνεξώπορτα. Το σκοτάδι στο χολ έγινε βαρύ κι αδιαπέραστο.«Ορίστε...» είπε ο Μούντι και χτύπησε δυνατά με το ραβδί του , τοκεφάλι του Χάρι.Αυτή τη φορά το αγόρι ένιωσε σαν να κυλάει κάτι καυτό στην| πλάτητου και κατάλαβε ότι λυνόταντο ξόρκι του καμουφλάζ.«Μείνετε όλοι ακίνητοι μέχρι να ανάψω τα φώτα», ψιθύρισε ο Μούντι.Οι πνιχτές φωνές των άλλων δημιουργούσαν στον Χάρι ενα άσχημοπροαίσθημα ήταν σαν ναμπήκε στο σπίτι ενός ετοιμοθάνατου. Άκουσε ένα σιγανό συριγμό καιξαφνικά άναψαν μερικεςπαμπάλαιες λάμπες πετρελαίου που κρέμονταν στους τοίχους,σκορπι'Ζοντας το ωχρό φως τουςστις φθαρμένες ταπετσαρίες και στο 1 σκισμένο χαλί ενός μεγάλουκαταθλιπτικού χολ. Έναςαραχνιασμένος πολυέλαιος θαμπογυαλίΖε πάνω από τα κεφάλια τους,ενο στους τοίχουςκρέμονταν μαυρισμένα από το χρόνο πορτρέτα. τοσο ο πολυέλαιος όσοκαι το κηροπήγιο πουβρισκόταν στο σαραβαλιασμένο τραπέΖΙ είχαν σχήμα φιδιού.Ακούστηκαν βιαστικά βήματα κι από μια πόρτα στο βάθος του| χολεμφανίστηκε η μητέρα τουΡον, η κυρία Ουέσλι. Τους χάρισε| ένα πλατύ χαμόγελο καθώς έτρεχεπρος το μέρος τους, αν καιο\ Χάρι πρόσεξε πως ήταν πιο χλομή κι αδύνατη από την τελευταία |φορά που την είδε. |«Αχ, Χάρι, πόσο χαίρομαι που σε βλέπω!» ψιθύρισε σφίγγοντας!τον στην αγκαλιά της με τόση δύναμη, που του έκοψε την ανάσα μετάοπισθοχώρησε ένα βήμαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και τον κοίταξε εξεταστικά. «Χλομό σε Βρίσκω πρέπει να φας νακαρδαμώσεις αλλά, δυστυχώς,θα αργήσει λίγο το δείπνο». Κατόπιν στράφηκε στους μάγους πίσω τουκαι ψιθύρισε επιτακτικά:«Μόλις ήρθε, έχει αρχίσει η σύσκεψη».Μια απότομη έξαψη που εκδηλώθηκε με λογής λογής επιφωνήματαδιέτρεξε τους μάγους πίσωαπό τον Χάρι, οι οποίοι εξαφανίστηκαν από την πόρτα που μπήκε ημητέρα του Ρον. Το αγόριέκανε να ακολουθήσει τον Λούπιν, μα η κυρία Ουέσλι τον σταμάτησε.«Όχι, Χάρι, η σύσκεψη είναι μόνο για τα μέλη του Τάγματος. Ο Ρονκι η Ερμιόνη είναι στο επάνωπάτωμα, θα περιμένεις μαΖίτους μέχρι να τελειώσει η σύσκεψη κιύστερα θα καθίσουμε γιαφαγητό. Και να μιλάς χαμηλόφωνα στο χολ», πρόσθεσε με βιάση.«Γιατί;»«Δε θέλω να ξυπνήσουν».«Ποιοι;»«θα σου εξηγήσω αργότερα... τώρα βιάΖομαι, πρέπει να επιστρέψω στησύσκεψη. Πρώτα όμωςθα σου δείξω το δωμάτιο σου».Έφερε το δάχτυλο στα χείλη της και προπορεύτηκε ακροπατώ-ντας.Πέρασαν μπροστά από δύομακριές σκοροφαγωμένες κουρτίνες, που ο Χάρι υπέθεσε ότι έκρυβανάλλη μια πόρτα, και μιαμεγάλη ομπρελοθήκη που ήταν φτιαγμένη θαρρείς από κομμένο πόδιορεινού καλικάντζαρου.Έπειτα άρχισαν ν' ανεβοκατεβαίνουν σε μια σκοτεινή σκάλα περνώνταςδίπλα από κάμποσαβαλσαμωμένα κεφάλια που στόλιΖαν τον τοίχο. Με μια προσεκτικότερηματιά ο Χάρι διαπίστωσεπως ήταν κεφάλια σπιτικών ξωτικών. Όλα είχαν την ίδια γου-ρουνίσιαμύτη.Η απορία του μεγάλωνε σε κάθε του βήμα. Τι στην ευχή γύρευαν σεαυτό το σπίτι που έδειχνε ναανήκει σ' έναν πολύ κακό μάγο;«Γιατί, κυρία Ουέσλι...;»«θα σ' τα εξηγήσουν όλα ο Ρον κι η Ερμιόνη, χρυσό μου, εγώβιαΖομαι», ψιθύρισε αφηρημένα ηκυρία Ουέσλι. «Ορίστε...» είχαν Φτασει στο δεύτερο κεφαλόσκαλο,«...η πόρτα του δωματίου σουειναι στα δεξιά, θα σας φωνάξω όταν τελειώσουμε».Έπειτα κατέβηκε βιαστικά στο ισόγειο.ο Χάρι διέσχισε το μισοσκότεινο κεφαλόσκαλο, γύρισε το πόμολοπου ειχε σχήμα κεφαλιού φιδιού κι άνοιξε την πόρτα. προλαβενα δει ένα σκοτεινόψηλοτάβανο δωμάτιο με δυο κρε-66βάτια ϋστερα ακούστηκε μια δυνατή φωνή που την ακολούθησε μιαακόμη πιο δυνατή στριγκλιάCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και το οπτικό του πεδίο καλύφθηκε από πυκνά φουντωτά μαλλιά. Ήτανη Ερμιόνη, που όρμησεμε τόση φόρα να τον αγκαλιάσει ώστε παραλίγο να τον ρίξει κάτω ενώη λιλιπούτεια κουκουβάγιατου Ρον, ο Πιγκγουίντζεον, πετούσε χαρωπά πάνω από τα κεφάλιατους.«ΧΑΡΙ! Ήρθε, Ρον, ήρθε! Ήρθε ο Χάρι! Δε σ' ακούσαμε να μπαίνεις!Τι κάνεις; Όλα καλά; Μαςέχεις μεγάλο άχτι; Τι ρωτάω τώρα, ε; Τα γράμματα μας ήταν άχρηστα,μα δεν μπορούσαμε νασου γράψουμε τίποτα, μας όρκισε ο Νταμπλντορ... αχ, έχουμε τόσα νασου πούμε κι ασφαλώς θαέχεις να μας πεις κι εσύ... για τους Παράφρονες! Όταν τ'ακούσαμε... κι όταν μάθαμε και για τοπειθαρχικό συμβούλιο... είναι απαράδεκτο... Μελέτησα το θέμα, δενμπορούν να σε αποβάλουν,ο Κανονισμός περί Προληπτικών Περιορισμών της Χρήσης Μαγείας απόΑνηλίκους προβλέπει τηχρήση μαγείας σε περίπτωση που απειλείται η Ζωή σου...»«Άσ' τον να πάρει ανάσα, Ερμιόνη», είπε ο Ρον μ' ένα πλατύχαμόγελο καθώς έκλεινε την πόρταπίσω από τον Χάρι. Στον ένα μήνα που είχαν να ιδωθούν πήρεκάμποσους πόντους, που τονέκαναν να δείχνει ακόμη πιο ψηλόλιγνος. Πάντως, η μακριά του μύτη,τα κατακόκκινα μαλλιά κι οιφακίδες του είχαν παραμείνει ολόιδια.Η Ερμιόνη, με πρόσωπο που έλαμπε από χαρά, τράβηξε τα χέρια τηςαπό τον Χάρι. Πριν καλάκαλά προλάβει όμως να πει κάτι, ακούστηκε ένα φτερούγισμα κι έναάσπρο πράγμα πέταξε απότην κορφή μιας σκοτεινής ντουλάπας και κάθισε στον ώμο του Χάρι.«Χέντβιχ!»Η χιονάτη κουκουβάγια κροτάλισε το ράμφος της και τσίμπησε τρυφεράτο αφτί του Χάρι, ενώεκείνος χάίδεβε τα πούπουλα της.«Είναι μια χαρά», είπε ο Ρον. «Μας τάραξε στις τσιμπιές όταν μαςέφερε τα τελευταία γράμματασου, κοίταξε...»Έδειξε στον Χάρι το δείκτη του δεξιού χεριού του, όπου ήτανευδιάκριτο ένα βαθύ τραύμα πουείχε αρχίσει να επουλώνεται.«Α, ναι», έκανε ο Χάρι. «Συγγνώμη αλλά, καταλαβαίνεις, ήθελααπαντήσεις οπωσδήποτε σ' όσαμε απασχολούσαν...»«Κι εμείς θέλαμε να σου απαντήσουμε, φιλαράκι», είπε ο Ρον.| «ΗΕρμιόνη αγωνιούσε, έλεγε ότιθα κάνεις καμιά βλακεία έτσι που ήσουν αποκλεισμένος χωρίς καμίαπληροφόρηση, οΝτάμπλντορ όμως μας...»67Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

« ..όρκισε να μη μου πείτε τίποτα», συμπλήρωσε ο Χάρι. «Μου τοείπε η Ερμιόνη».Η Ζεστασιά που τον πλημμύρισε μόλις αντίκρισε τους δυο καλύτερουςτου φίλους εξανεμίστηκεαπότομα. Ο Χάρι ένιωσε σαν να δέχτηκε ψυχρολουσία. Εντελώςξαφνικά, κι ενώ επί έναν ολόκληρομήνα λαχταρούσε να τους δει, αισθάνθηκε την ανάγκη να τοναφήσουν μόνο του.Στην ηλεκτρισμένη σιωπή που ακολούθησε, ο Χάρι χάίδεψε μηχανικά τηΧέντβιχ χωρίς να ρίξειούτε μια ματιά στους άλλους.«Πίστευε πως ήταν καλύτερα έτσι», είπε η Ερμιόνη μεσ' από ταδόντια της. «Ο Ντάμπλντορ,εννοώ».«Μάλιστα», είπε ο Χάρι. Παρατήρησε ότι είχε κι αυτή στα χέρια τηςσημάδια από το ράμφος τηςΧέντβιχ, μα δεν τη λυπήθηκε καθόλου.«θεωρούσε πως ήσουν ασφαλέστερος με τους Μαγκλ...» άρχισε ο Ρον.«Σοβαρά;» έκανε ο Χάρι ανασηκώνοντας τα φρύδια. «Εσάς σαςεπιτέθηκαν Παράφρονες φέτοςτο καλοκαίρι;»«Ε... όχι... μα γι' αυτό έβαλε ανθρώπους από το Τάγμα του Φοίνικανα παρακολουθούν κάθεβήμα σου...»Ο Χάρι ένιωσε ένα κενό στο στομάχι, σαν να κατέβαινε απότομα μιασκάλα απ' όπου έλειπε ένασκαλοπάτι. Ώστε όλοι ήξεραν ότι τον παρακολουθούσαν όλοι εκτός απότον ίδιο.«Άδικος κόπος όμως», σχολίασε προσπαθώντας να διατηρήσειανέκφραστη τη φωνή του.«Τελικά, αναγκάστηκα να προστατεύσω μόνος μου τον εαυτό μου, έτσιδεν είναι;»«Έγινε θεριό ανήμερο», συνέχισε η Ερμιόνη με φωνή που πρόδιδεφόβο. «Ο Ντάμπλντορ,εννοώ. Τον είδαμε. Όταν έμαθε ότι έφυγε ο Μάντουνγκους προτούτελειώσει η βάρδια του...Πάγωσε το αίμα μας».«Χαίρομαι που έφυγε», είπε ψυχρά ο Χάρι. «Αν δεν είχε φύγει, δε θαχρειαΖόταν να κάνω μάγιακι ο Ντάμπλντορ θα με άφηνε στην οδό Πριβέτ όλο το καλοκαίρι».«Δε... δεν ανησυχείς για το πειθαρχικό;» ρώτησε σιγανά η Ερμιόνη.«Όχι», αποκρίθηκε προκλητικά ο Χάρι, αλλά ήταν ψέματα. Έφυ-Υε απόκοντά τους κι έριξε μιαματιά στο δωμάτιο, με τη Χέντβιχ κουρνιασμένη στον ώμο του. Δενυπήρχε τίποτα εκεί μέσα πουνα του68φτιάχνει το κέφι. Ο χώρος ήταν υγρός και σκοτεινός. Το μόνο πουδιασπούσε τη γύμνια τωνξεφλουδισμένων τοίχων ήταν ένας άδειος μουσαμάς πλαισιωμένος απόΒαριά κορνίζα. ΚαθώςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

περνούσε από μπροστά του, του φάνηκε πως άκουσε τον αθέατο ένοικοτου πίνακα νακρυφογελάει. «Και γιατί φρόντισε ο Ντάμπλντορ να με κρατήσει στοσκοτάδι;» ρώτησεπροσπαθώντας να διατηρήσει έναν ουδέτερο τόνο στη φωνή του.«Σκεφτήκατε... ε... να τονρωτήσετε;» Σήκωσε απότομα το βλέμμα του και τους τσάκωσε νακοιτάΖονται με ένα ύφος πουσήμαινε πως αντιδρούσε όπως φοβούνταν ότι θα αντιδράσει γεγονόςπου τον νευρίασε ακόμηπερισσότερο.«Είπαμε στον Ντάμπλντορ ότι θέλαμε να σε ενημερώσουμε για το τισυμβαίνει», μίλησε ο Ρον.«Του το είπαμε, φιλαράκι. Αλλά είναι πολύ απασχολημένος, τονείδαμε μόνο δυο φορές από τότεπου ήρθαμε εδώ και δεν είχε χρόνο. Μας έβαλε μόνο να ορκιστούμεότι δε θα σου γράψουμετίποτα σημαντικό γιατί, λέει, μπορεί να υπο-κλέπτονται τα μηνύματαπου μεταφέρουν οικουκουβάγιες».«Αν ήθελε, θα με είχε ενημερώσει», αντέτεινε κοφτά ο Χάρι. «Γιατί,μη μου πείτε πως δεν ξέρειτρόπους να στείλει μήνυμα χωρίς κουκουβάγιες».Η Ερμιόνη λοξοκοίταξε τον Ρον. «Το σκέφτηκα κι εγώ. Αλλά δεν ήθελενα μάθεις τίποτα», είπετελικά.«Ίσως να μη μου έχει εμπιστοσύνη», συνέχισε ο Χάρι παρατηρώνταςτην έκφραση τους.«Μη λες βλακείες», απάντησε ταραγμένος ο Ρον.«Ή να πιστεύει ότι δεν μπορώ να φροντίσω τον εαυτό μου». |«Ποτέ δε θα σκεφτόταν τέτοιο πράγμα!» διαμαρτυρήθηκε η Ερμιόνη.«Και τότε, γιατί με παράτησε στους Ντάρσλι ενώ εσείς οι δυο ήσαστεεδώ και τα μαθαίνατε όλα;»βιάστηκε να πει ο Χάρι ενώ η φωνή του δυνάμωνε σε κάθε λέξη.«Γιατί εσείς οι δυο ήσαστε σταμέσα και στα έξω;»«Κάνεις λάθος!» τον διέκοψε ο Ρον. «Η μαμά δε μας αφήνει ναπαρακολουθήσουμε τιςσυσκέψεις, λέει πως είμαστε πολύ μικροί..."Ο Χάρι όμως δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί άλλο, άρχισε να ωρύεται.«ΩΣΤΕ ΔΕΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΙΣ ΣΥΣΚΕΨΕΙΣ, ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΜΑ!ΒΡΙΣΚΌΣΑΣΤΑΝ ΕΔΩ,ΗΣΑΣΤΕ ΜΑΖΙ! ΕΝΩ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝ ΠΑΓΙΔΕΥΜΈΝΟΣ ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣΝΤΆΡΣΛΙ! ΚΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ69ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΣΑΣ ΚΙ Ο ΝΤΆΜΠΛΝΤΟΡ ΤΟ ΞΕΡΕΙ... ΠΟΙΟΣ ΒΡΗΚΕΤΗΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟ; ΠΟΙΟΣ ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΕ ΤΟN ANΤΟN ΜΟΡΒΟΛ ΧΕΡΤ; ΠΟΙΟΣΕΣΩΣΕΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΑΣ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΦΡΟΝΕΣ;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Όλες οι πικρόχολες, μνησίκακες σκέψεις που είχε κάνει ο Χάρι τοντελευταίο μήνα ξεχύθηκαν απόμέσα του σαν ποτάμι: η αγανάκτηση του που δεν του έστελναν νέα, ηΖήλια του που οι άλλοι ήτανμαζί κι εκείνος χώρια, η οργή του που τον παρακολουθούσαν εναγνοία του όλα αυτά τασυναισθήματα, για τα οποία ντρεπόταν κατά Βάθος, ξέσπασανανεξέλεγκτα. Η Χέντβιχ τρόμαξεαπό τις αγριο-φωνάρες του και πέταξε πάνω στην ντουλάπα- οΠιγκγουίντζεον άρχισε να τιτιβίΖειτρομαγμένος και να κόβει ακόμη πιο γρήγορα βόλτες πάνω απ' τακεφάλια τους.«ΠΟΙΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕ ΠΕΡΣΙ ΤΟΥΣ ΔΡΑΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΦΙΓΓΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑΤΕΡΑΤΑ;ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΙΔΕ ΝΑ ΓΥΡΙΖΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΓΛΙΤΩΣΕ ΑΠΟ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ; ΕΓΩ!»Ο Ρον είχε μείνει άλαλος, χάσκοντας από την έκπληξη, ενώ η Ερμιόνηήταν έτοιμη να βάλει τακλάματα.«ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ; γιατί ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΟΝΚΟΠΟ ΝΑ ΜΟΥΠΕΙΤΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;»«Εμείς, Χάρι, θέλαμε να σ' το πούμε, ειλικρινά...» άρχισε ηΕρμιόνη.«AN ΤΟ ΘΕΛΑΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, ΘΑ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΑΤΕ ΜΙΑ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ, ΑΛΛΑ,ΒΛΕΠΕΙΣ,ΣΑΣ ΟΡΚΙΣΕ Ο ΝΤΆΜΠΛΝΤΟΡ...» «Ναι, μας όρκισε...»«ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΕΒΡΑΖΑ ΣΤΟ ΖΟΥΜΙ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΔΟΠΡΙΒΕΤ ΚΑΙ ΜΑΖΕΥΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙΣΥΜΒΑΙΝΕΙ...»«Εμείς θέλαμε να...»«ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΤΑ ΓΕΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ, ΕΤΣΙ ΚΑΘΩΣ ΗΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙΜΑΖΕΜΈΝΟΙ...»Όχι, Χάρι, ειλικρινά...»«Συγγνώμη, Χάρι, συγγνώμη!» φώναξε απελπισμένη η Ερμιόνη, που σταμάτια της γυάλιΖανδάκρυα. «'Έχεις απόλυτο δίκιο. Κι εγώ θα θύμωνα στη θέση σου!»ο Χάρι την αγριοκοίταξε βαριανασαίνοντας, γύρισε την πλάτη , στουςφίλους του κι άρχισε ναβηματίζει πάνω-κάτω. Η Χέντβιχ εκροζε λυπητερά από την ντουλάπα.Έπεσε βαριά σιωπή πουτη70διασπούσε μόνον ο ήχος από τα σανίδια που έτρίΖαν κάτω από ΤΑπέλματα του Χάρι.«Τελικά, τι είναι αυτό το σπίτι;» ρώτησε.«Το αρχηγείο του Τάγματος του Φοίνικα», έσπευσε να εξηγήσει οΡον.«θα φιλοτιμηθεί κανείς να μου εξηγήσει τι είναι αυτό το Τάγμα τουΦοίνικα;...»«Μια μυστική αδελφότητα», αποκρίθηκε βιαστικά η Ερμιόνη. «Ιδρυτήςτης και αρχηγός είναι οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ντάμπλντορ. Αποτελείται από τα άτομα που πολέμησαν την προηγούμενηφορά τον Ξέρεις-Ποιον».«Ποιοι συμμετέχουν;» ρώτησε ο Χάρι και κοντοστάθηκε με ΤΑ χέριαστις τσέπες.«Πολλοί...»«Γνωρίσαμε καμιά εικοσαριά», είπε ο Ρον, «αλλά πιστεύουμε πωςείναι περισσότεροι».Ο Χάρι τους αγριοκοίταξε.«Λοιπόν;» απαίτησε να μάθει κοιτώντας μια τον έναν και μια τηνάλλη.«Ε...» έκανε ο Ρον. «Τι λοιπόν;»«Τι τρέχει με τον Βόλντεμορτ!» νευρίασε ο Χάρι. «Τι έτοιμάζει, Πούείναι; Πώς θα τονσταματήσουμε;»«Σου είπαμε, Χάρι, δε μας αφήνουν να παρευρεθούμε στις συσκέψεις»,απάντησε νευρικά ηΕρμιόνη. «Έτσι δεν ξέρουμε λεπτομέρειες... αλλά έχουμε μια γενικήιδέα», πρόσθεσε βιαστικά,βλέποντας το ύφος που είχε πάρει ο φίλος της.«Βλέπεις, ο Φρεντ και ο τζορτζ εφηβραν τα επιμηκυντικά αφτιά»,είπε ο Ρον. «Είναι πολύχρήσιμα».«Επιμηκυντικά...»«...αφτιά. Μόνο που τώρα τελευταία αναγκαστήκαμε να σταματήσουμενα τα χρησιμοποιούμε,γιατί ανακάλυψε την ύπαρξη τους η μαμά κι έγινε πυρ και μανία. ΟΦρεντ κι ο Τζορτζ ταέκρυψαν όλα, γιατί η μαμά τα πετούσε στα σκουπίδια χωρίς δεύτερηκουβέντα. Πάντως,προλάβαμε να μάθουμε ένα σωρό πράγματα. Ξέρουμε ότι κάποια μέλητου Τάγματος έχουνσταμπάρει γνωστούς θανατοφάγους και παρακολουθούν όλες τους τιςκινήσεις, κατά'λαβαίνεις...»«Κι άλλοι στρατολογούν καινούργια μέλη για το Τάγμα...» Προσθεσε ηΕρμιόνη.71«Κι άλλοι φρουρούν κάτι», είπε ο Ρον. «Γιατί μιλάνε συνεχώς γιατις βάρδιες της φρουράς».«Πάντως, όχι εμένα», σάρκασε ο Χάρι.«Γιατί όχι;» αναρωτήθηκε σκεφτικά ο Ρον.Ο Χάρι κάγχασε περιφρονητικά. Έκανε άλλη μια βόλτα στο δωμάτιοαποφεύγοντας να κοιτάξειτους φίλους του. «Και τι κάνατε εσείς οι δυο, αφού δε σαςεπέτρεπαν να παρακολουθείτε τιςσυσκέψεις;» ρώτησε στο τέλος. «Μου γράψατε ότι ήσαστε πολύαπασχολημένοι».«Είμαστε», απάντησε βιαστικά η Ερμιόνη. «Κάνουμε απολύμανση στοσπίτι. Έχει μείνει χρόνιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ακατοίκητο και δεν μπορείς να φανταστείς τι έχει μαΖέψει. Μέχριστιγμής έχουμε καθαρίσει τηνκουζινα και τις περισσότερες κρεβατοκάμαρες, και νομίΖω ότι αύριοθα καταπιαστούμε με τασάλονια. ΜΑΜΑ!»Ακούστηκαν δυο δυνατοί κρότοι και στο κέντρο της κάμαραςεμφανίστηκαν απ' το πουθενά οΦρεντ κι ο Τζορτζ, οι δίδυμοι μεγαλύτεροι αδελφοί του Ρον. ΟΠιγκγουίντζεον τιτίβισε αλαφιασμένοςκαι πέταξε πάνω στην ντουλάπα, να κάνει παρέα στη Χέντβιχ.«Πάψτε να το κάνετε αυτό!» είπε ξεψυχισμένα η Ερμιόνη στουςδίδυμους που είχαν κι αυτοίκαροτί μαλλιά σαν τον Ρον, αν και ήταν πιο κοντοί και γεροδεμένοι.«Γεια σου, Χάρι», είπε ο Τζορτζ σκάΖοντάς του ένα πλατύ χαμόγελο.«Μας φάνηκε πωςακούσαμε τη γλυκιά φωνούλα σου».«Δεν πρέπει να κρατάς μέσα σου τέτοιο θυμό, Χάρι, άφησε τον ναξεσπάσει», συμπλήρωσε οΦρεντ χαμογελώντας κι αυτός. «Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι σε ακτίναεκατό χιλιομέτρων πουδε σε άκουσαν».« Ώστε περάσατε τις εξετάσεις διακτινισμού», σχολίασε βλοσυρά οΧάρι.«Μετ επαίνων», αποκρίθηκε ο Φρεντ που κρατούσε ένα μακρύ κορδόνιστο χρώμα του δέρματος.«Αν ερχόσαστε από τις σκάλες, θα σας έπαιρνε μόλις τριάνταδευτερόλεπτα παραπάνω», είπε οΡον.ο χρονος ειναι Χρήμα, αδελφούλη», σχολίασε ο Φρεντ. «Άλλωστε οχαρι από δω προκαλουσεπαράσιτα στη λήψη των επιμηκυντικων αφτιων εξηγησε βλέποντας τοερωτηματικό βλέμμα τουΧάρι και σύκωσε ψηλά το κορδόνι που, όπως διαπίστωσε το αγόρι,χανόταν κάτω από τηχαραμάδα της πόρτας. «Προσπαθούσαμε να ακούσουμε τικουβεντιάΖουνκάτω».72«Πρέπει να προσέχετε», τους συμβούλεψε ο Ρον κοιτάζοντας τοεπιμηκυντικό αφτί, «αν σαςπάρει μυρουδιά η μαμά...»«Αξίζει το ρίσκο, πρόκειται για πολύ σημαντική σύσκεψη», είπε οΦρεντ.Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα κι εμφανίστηκε μια μακριά καιπλούσια κατακόκκινη κόμη.«Γεια σου, Χάρι», είπε κεφάτα η μικρότερη αδελφή του Ρον, η Τζίνι.«Καλά μου φάνηκε πωςάκουσα τη φωνή σου». Έπειτα στράφηκε στον Φρεντ και τον Τζορτζ.«Δε γίνεται τίποτα με ταεπιμηκι ντικά αφτιά, έχει κάνει στην πόρτα της κουΖίνας ένα ξόρκιστεγανοποίησης».«Πού το ξέρεις;» ρώτησε απογοητευμένος ο Τζορτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μου έδειξε η Τονκς πώς να το διαπιστώσω», είπε η Τζίνι.σφενδονίΖεις κάτι στην πόρτα,εντάξει; Αν δεν την ακουμπήσει, είναι στεγανοποιημένη. ΠέταξαΒόμβες κοπριάς από την κορφήτης σκάλας και μόλις Ζύγωσαν στην πόρτα άλλαξαν πορεία, οπότε δενυπάρχει περίπτωση ναπεράσει το επιμηκυντικό αφτί κάτω από τη χαραμάδα».Ο Φρεντ Βαριαναστέναξε. «Τι κρίμα! θα 'θελα πολύ να μάθω τισκαρώνει ο Σνέιπ», είπε.«Ο Σνέιπ!» αναφώνησε ο Χάρι. «Είναι κι αυτός εδώ;»«Ναι», απάντησε ο Τζορτζ που έκλεισε αθόρυβα την πόρτα και κάθισεστο κρεβάτι ο Φρεντ κι ηΤζίνι τον μιμήθηκαν. «Δίνει αναφορά. Άκρως απόρρητη».«Το βλήμα», σχολίασε αδιάφορα ο Φρεντ.«Τώρα είναι με το μέρος μας», εξήγησε αποδοκιμαστικά η Ερμιόνη.Ο Ρον κάγχασε. «Αυτό δε σημαίνει πως έπαψε να είναι βλήμα Να δειςπώς ξινίσει τα μούτρα τουόταν μας Βλέπει...»«Ούτε ο Μπιλ τον χωνεύει», πετάχτηκε η Τζίνι σαν να πρόβαλει τοπλέον αποστομωτικόεπιχείρημα.Ο Χάρι δεν ήταν σίγουρος πως ξεθύμανε η οργή του ωστόσο, τι | δίψατου για πληροφορίεςυπερνίκησε την ανάγκη να συνεχίσει να φωνάΖει. Κάθισε στο δεύτεροκρεβάτι, αντίκρυ στουςάλλους.«Είναι κι ο Μπιλ εδώ;» ρώτησε. «Δεν εργαΖόταν στην Αίγυπτο»«Υπέβαλε αίτηση για μια θέση γραφείου, ώστε να γυρίσει εδώ ναδουλέψει για το Τάγμα», είπε οΦρεντ. «Λέει ότι νοσταλγεί τις πιραμίδες... αλλά», χαμογέλασεπονηρά, «τον αποΖημιώνει κάτιάλο73«Τι εννοείς;»«θυμάσαι τη Φλερ Ντελακούρ;» είπε ο Τζορτζ. «Έπιασε δουλειά στηντράπεζα "Γκρίνγκοτς" γιανα καλυτεγέψει τ' αγγλικάαα της*«Κι ο Μπιλ της κάνει ιιδιαίτερα μαθήματα», χαχάνισε ο Φρεντ.«Είναι κι ο Τσάρλι στο Τάγμα», συνέχισε ο Τζορτζ, «αλλά δε γύρισεαπό τη Ρουμανία. ΟΝτάμπλντορ θέλει να στρατολογήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερουςαλλοδαπούς μάγους, κιέτσι ο Τσάρλι προσπαθεί να κάνει επαφές τις ημέρες που έχει ρεπό».«Γιατί δεν το αναλαμβάνει αυτό ο Πέρσι;» ρώτησε ο Χάρι. Απ' ότιήξερε, ο τρίτος αδελφός Ουέσλιεργαζόταν στο Τμήμα Διεθνούς Μαγικής Συνεργασίας του ΥπουργείουΜαγείας.Μόλις ο Χάρι ξεστόμισε αυτές τις κουβέντες, οι Ουέσλι και ηΕρμιόνη σκυθρώπιασαν καικοιτάχτηκαν με νόημα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Να χαρείς, μην αναφέρεις τον Πέρσι μπροστά στη μαμά και στονμπαμπά», είπε ανήσυχος οΡον. «Γιατί;»«Γιατί όταν αναφέρεται το όνομα του Πέρσι, ο μπαμπάς κάνειθρύψαλα ότι βρίσκει μπροστά του κι η μαμά βάΖει τα κλάματα», είπεο Φρεντ.«Ζούμε ένα δράμα», συμπλήρωσε η Τζίνι μελαγχολικά.«Μου 'ρχεται να τον καρυδώσω», πρόσθεσε ο Τζορτζ με πρωτόγνωρηοργή.«Μα τι έγινε;» απόρησε ο Χάρι.«Ο Πέρσι κι ο μπαμπάς τσακώθηκαν», εξήγησε ο Φρεντ. «Δενείχα ξαναδεί τον μπαμπά να τσακώνεται. Συνήθως είναι η μαμά πουβάζει τις φωνές».« Ηταν την πρώτη εβδομάδα των σχολικών διακοπών», πήρε το λογο οΡον. «ΕτοιμαΖόμαστε ναέρθουμε εδώ για να προσχωρήσουμε στο Τάγμα. Ο Πέρσι ήρθε σπίτι καιμας είπε ότι πήρεπροαγωγή». ^Πλάκα μου κάνεις;» έκανε ο Χάρι.Αν και ήξερε καλά πόσο φιλόδοξος ήταν ο Πέρσι, ο Χάρι είχεΤην εντύπωση ότι δεν τα πήγε και τόσο καλά στην πρώτη του δουλια,στο Υπουργείο Μαγείας. ΟΠέρσι έκανε μια πολύ χοντρή γκάφα ο προηστάμενός του, ο κύριοςΚρουτς, βρισκόταν υπό τονέλεγχο του βόλτεμορΤ ΚΑΙ αυτός δεν κατάλαβε τίποτα (όχι, βέβαια,ότι ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΊΟπίστευαν τελικά πως έτσι είχαν τα πράγματα όλοι ΝΌΜΙΖαν ΠΟΣ οκύριος Κρουτς είχε τρελαθεί).74«Κι εμείς πέσαμε απ' τα σύννεφα», συνέχισε ο Τζορτζ, «γιατί οΠέρσι Βρήκε τον μπελά του με τοθέμα του Κρουτς, διατάχτηκε διοικητική ανάκριση κι όλα τα σχετικά.Είπαν ότι ο Πέρσι έπρεπε ναείχε καταλάβει ότι ο Κρουτς έχασε τα λογικά του και να ενημερώσειτους ανωτέρους του. Αλλά τονξέρεις τον Πέρσι, άλλο που δεν ήθε λε όταν τον άφησε ο Κρουτς στοπόδι του».«Από πού κι ως πού, λοιπόν, του έδωσαν προαγωγή;»«Γι' αυτό ακριβώς απορήσαμε κι εμείς», πετάχτηκε ο Ρον, πουπροσπαθούσε να συντηρήσει τησυΖήτηση τώρα που κάλμαρε ο Χάρι. «Ήρθε σπίτι πολύ ευχαριστημένοςμε τον εαυτό του —πιοευχαριστημένος από συνήθως, αν μπορείς να φανταστείς τέτοιοπράγμα— και ανακοίνωσε στονμπαμπά ότι του πρόσφεραν θέση στο ιιδιαίτερο γραφείο του Φαντζ.Μια πολύ καλή θέση γιακάποιον που αποφοίτησε μόλις πριν από ένα χρόνο από το"Χόγκουαρτς":βοηθός του υπουργού. Ο Πέρσι περίμενε ότι ο μπαμπάς θα εντυπωσιαΖόταν».«Μόνο που ο μπαμπάς δεν εντυπωσιάστηκε καθόλου», σχολίασε σκυθρωπάο Φρεντ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Γιατί;» ρώτησε ο Χάρι.«Επειδή ο Φαντζ έχει κάνει άνω-κάτω το υπουργείο, προσπαθώντας ναανακαλύψει αν έχεικανείς παρτίδες με τον Ντάμπλντορ», αποκρίθηκε ο Τζορτζ.«Τώρα τελευταία, ο Ντάμπλντορ έχει πέσει στη δυσμένεια τουυπουργείου», εξήγησε ο Φρεντ.«Τον κατηγορούν ότι ισχυρίΖεται πως γύρισε ο Ξέρεις-Ποιος απλώςκαι μόνο για να προκαλέσειαναστάτωση».«Ο Φαντζ ξεκαθάρισε τη θέση του: όποιος είναι με το μέρος τουΝταμπλντορ να τα μαΖέψει καινα φύγει από το υπουργείο, είπε ο μπαμπάς», πήρε το λόγο ο Τζορτζ.«Το κακό είναι ότι ο Φαντζ υποπτεύεται τον μπαμπά. Ξέρει τη φιλίατου με τον Ντάμπλντορ καιτον θεωρεί λίγο εκκεντρικό λόγο της ψύχωσης του με τους Μαγκλ».«Και τι σχέση έχει αυτό με τον Πέρσι;»«θα φτάσω και σ' αυτό. Ο μπαμπάς πιστεύει ότι ο μόνος λόγος που οΦαντζ πήρε στο γραφείοτου τον Πέρσι είναι για να κατασκοπεύει την οικογένεια μας καικατ' επέκταση τον Ντάμπλντορ».Ο Χάρι σφύριξε σιγανά.«Ο Πέρσι, όμως, άλλο που δεν ήθελε».Ο Ρον γέλασε υπόκωφα.«Ξεπέρασε κάθε όριο. Είπε... είπε φοβερά πράγματα. 'Ότι τονστηγματίΖει η κακή φήμη τουμπαμπά από τότε που έπιασε δουλειά στο υπουργείο κι ότι ο μπαμπάςδεν έχει καμιά φιλοδοξία,γι' αυτό είμαστε τόσο... γι' αυτό δεν έχουμε πολλά λεφτά».«Τι;» έκανε δύσπιστα ο Χάρι ενώ η Τζίνι γουργουρίΖε σαν αγριεμένηγάτα.«Και να 'ταν μόνο αυτό», ψιθύρισε ο Ρον. «Είπε στον μπαμπά ότιείναι ηλίθιος που πήγε με τονΝτάμπλντορ, ότι ο Ντάμπλντορ είναι χαμένος από χέρι και θα τονσυμπαρασύρει στην πτώσητου. Κι ότι αυτός, ο Πέρσι, ξέρει πού βρίσκεται το συμφέρον του —στο υπουργείο. Κι ότι αν ημαμά κι ο μπαμπάς προδώσουν το υπουργείο, θα αποκηρύξει δημόσιατην οικογένεια μας. Τοίδιο βράδυ, μάΖεψε τις βαλίτσες του κι έφυγε. Τώρα μένει στοΛονδίνο».Ο Χάρι βλαστήμησε σιγανά. Ποτέ του δε συμπάθησε τον Πέρσι, αλλά δεφανταΖόταν ότι θαμπορούσε να πει τέτοια λόγια στον κύριο Ουέσλι.«Η μαμά έχει γίνει ράκος», συνέχισε ο Ρον. «Ξέρεις, όλη μέρακλαίει. Πήγε στο Λονδίνο για ναπροσπαθήσει να λογικέψει τον Πέρσι, αυτός όμως της έκλεισε τηνπόρτα κατάμουτρα. Δεν ξέρωτη κάνει όταν συναντιέται με τον μπαμπά στο υπουργείο τον αγνοεί,φαντάΖομαι».«Μα ο Πέρσι πρέπει να ξέρει ότι γύρισε ο Βόλντεμορτ», παρατήρησεαργόσυρτα ο Χάρι. «ΔενCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

είναι τόσο ηλίθιος. Σίγουρα καταλαβαίνει ότι οι γονείς του δε θαρίσκαραν τα πάντα χωρίςαπόδειξη».«Ναι, αναφέρθηκε και τ' όνομα σου στον καβγά», είπε ο ΡονκοιτάΖοντας νευρικά τον Χάρι. «ΟΠέρσι υποστήριξε ότι η μόνη απόδειξη ήταν ο λόγος σου και... δενξέρω... δεν τον θεωρείαρκετό».«Ο Πέρσι λαμβάνει πολύ σοβαρά υπόψη του όσα δημοσιεύονται στονΗμερήσιο Προφήτη»,σχολίασε δηκτικά η Ερμιόνη και όλοι οι υπόλοιποι συμφώνησαν.«Τι σχέση έχει αυτό;» παρενέβη ο Χάρι. Κοίταξε τους άλλους γίρωτου και παρατήρησε πως τουςείχε κυριεύσει νευρικότητα.δεν ΄έπερνεςτον Ημερήσιο Προφήτη;» ρώτησε νευρικάη ερμιόνη«Πώς δεν τον έπαιρνα!» ερμιόνη^ εεε δεν τον διάβαΖες;» ρώτησε ακόμη πιο νευρικά η Ερμιόνη.76«Δε θα 'λεγα πως τον ξεκοκαλίΖα κιόλας», αποκρίθηκε αμυντικά οΧάρι. «Αν υπήρχε κάτι για τονΒόλντεμορτ, σίγουρα θα το δημοσίευαν στην πρώτη σελίδα».Οι άλλοι ταράχτηκαν ακούγοντας το όνομα. Η Ερμιόνη άρχισε ναεξηγεί Βιαστικά: «θα 'πρεπε νατον ξεκοκαλίσεις για να το Βρεις γιατί... ε... σε αναφέρουντουλάχιστον δυο φορές την εΒδομάδα».«Μα δεν είδα...»«Ήταν φυσικό να μην το δεις αν διάΒαΖες μόνο την πρώτη σελίδα»,συνέχισε η Ερμιόνηκουνώντας το κεφάλι της. «Δε μιλάμε για ολόκληρα άρθρα. Απλώςπετάνε το όνομα σου σεάσχετα δημοσιεύματα σαν να είσαι κανένα ψώνιο».«Τι... τι εννοείς;»«Είναι αισχρό αυτό που κάνουν», είπε η Ερμιόνη διατηρώντας με κόποτην ηρεμία της.«Αναπαράγουν τις συκοφαντίες της Σκίτερ».«Μα η Ρίτα Σκίτερ έχει πάψει να γράφει στον Ημερήσιο Προφήτη, έτσιδεν είναι;»«Ναι, κράτησε την υπόσχεση της, μια και δεν είχε άλλη επιλογή»,παρατήρησε ειρωνικά ηκοπέλα. «Είχε θέσει όμως τα θεμέλια γι' αυτό που προσπαθούν νακάνουν τώρα».«Τι προσπαθούν να κάνουν τώρα;» ρώτησε ανυπόμονα ο Χάρι.«θυμάσαι που έγραψε ότι είσαι διαταραγμένος ψυχολογικά καιπαραπονιέσαι ότι σε πονάει τοσημάδι στο μέτωπο σου;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι, που δε θα ξεχνούσε εύκολα τέτοιεςκακοήθειες.«Τώρα γράφουν για σένα σαν να είσαι ένα ψώνιο που θεωρεί τον εαυτότου ήρωα αρχαίαςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τραγωδίας και προσπαθεί να τραΒήξει την προσοχή των άλλων»,εξήγησε Βιαστικά η Ερμιόνη,λες και θα ήταν λιγότερο οδυνηρά όλα αυτά για τον Χάρι αν ταάκουγε στα γρήγορα. «Πετάνεειρωνικές σπόντες εναντίον σου. Αν εμφανιστεί κάποια απίθανηιστορία, λένε: Μια ιστορίααντάξια του Χάρι Πότερ, κι αν πάθει κανείς κάποιο παράξενοατύχημα, γράφουν: Ας ευχηθούμενα μην του μείνει κανένα σημάδι στο μέτωπο, γιατί θα έχει τηναπαίτηση να τον λατρέψουμε...»«Δε θέλω να με λατρεύουν...» αντέτεινε παθιασμένα ο Χάρι.«Το ξέρω», τον διέκοψε ταραγμένη η Ερμιόνη. «Το ξέρω, Χάρι ΔενκαταλαΒαίνεις τι προσπαθούννα κάνουν; θέλουν να μη σε παίρνει κανείς στα σοΒαρά. Βάζω»στοίχημα ότι πίσω απ' όλα αυτάβρίσκεται ο Φαντζ. Στόχος τους είναι οι απλοί μάγοι να πιστέψουν77ότι είσαι ένας Βλάκας, ένα ψώνιο που εφευρίσκει φανταστικέςιστορίες γιατί λατρεύει τηδημοσιότητα και κάνει τα πάντα για να μείνουν στραμμένοι πάνω τουοι προβολείς της».«Εγώ δε Ζήτησα από κανέναν... δεν ήθελα... ο Βόλντεμορτ σκότωσετους γονείς μου!» ξέσπασε οΧάρι έξαλλος από οργή. «Έγινα διάσημος γιατί δολοφόνησε τουςγονείς μου, αλλά δεν μπόρεσενα δολοφονήσει κι εμένα! Ποιος θέλει τέτοια διασημότητα; Δενκαταλαβαίνουν ότι θα προτιμούσαχίλιες φορές να...»«Το ξέρουμε, Χάρι», τον καθησύχασε η Τζίνι.«Και φυσικά δεν έγραψαν λέξη για την επίθεση που δέχτηκες από τουςΠαράφρονες»,συμπλήρωσε η Ερμιόνη. «Κάποιος τους είπε να το "θάψουν". Αν τοέγραφαν —ότι κυκλοφορούνανεξέλεγκτοι οι Παράφρονες— θα ξεσπούσε σάλος. Δεν ανέφεραν κανότι παραβίασες τοθέσπισμα περί Μυστικότητας. Ήμαστε σίγουροι ότι θα το γράψουνγιατί δένει με την εικόνα πουθέλουν να παρουσιάσουν για σένα, ότι δήθεν είσαι φιγουρατΖής.Προφανώς, περιμένουν νααποβληθείς και μετά να σε ξεσκίσουν αν αποβληθείς, εννοώ»,πρόσθεσε βιαστικά. «Πράγμα πουαποκλείεται σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, δεν υπάρχει τοπαραμικρό στοιχείο εναντίονσου».Η συΖήτηση επανήλθε στο πειθαρχικό συμβούλιο, που ο Χάρι δεν ήθελεούτε να το θυμάται.Προσπάθησε να σκεφτεί κάτι για να αλλάξει θέμα, αλλά δε χρειάστηκεβήματα ακούστηκαν στησκάλα.«Οχ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Φρεντ τράβηξε απότομα το επιμηκυντικό αφτί ένα δυνατό κρακακούστηκε και οι δίδυμοιεξαφανίστηκαν. Λίγες στιγμές αργότερα, στην πόρτα του δωματίουστεκόταν η κυρία Ουέσλι.«Η σύσκεψη τελείωσε, μπορείτε να κατεβείτε για φαγητό. Όλοιανυπομονούν να σε δουν, Χάρι.Ποιος άφησε τις βόμβες κοπριάς έξω από την πόρτα της κουΖίνας;»«Ο Στραβοπόδαρος». Η Τζίνι ξεφούρνισε το ψέμα χωρίς να•κοκκινίσει. «ΠαίΖει μαΖίτους σαν ναείναι μπάλες».«Α», είπε η κυρία Ουέσλι. «Γιατί υποψιάστηκα τον Κρίτσερ, τιςσυνηθίζει κάτι τέτοιες χαΖομάρες.Και μην ξεχάσετε ότι πρέπει να μιλάτε χαμηλόφωνα στο χολ. Τζίνι,τα χέρια σου είναι μαύρα απ'τη βρόμα, τι έκανες; Έλα, σε παρακαλώ, να τα πλύνεις πριν καθίσειςστο τραπέΖΙ».Η Τζίνι έκανε μια γκριμάτσα στους άλλους κι ακολούθησε τη78μητέρα της, αφήνοντας τον Χάρι μόνο του με τον Ρον και τηνΕρμιόνη. Τον κοίταζαν κι οι δυοτους νευρικά σαν να φοβούνταν ότι θα μπήξει ξανά τις φωνές τώραπου έφυγαν οι άλλοι. Ο Χάρι,Βλέποντας τους τόσο ταραγμένους, ντράπηκε λιγάκι.«Κοιτάξτε...» άρχισε να λέει, αλλά ο Ρον κούνησε το κεφάλι κι ηΕρμιόνη είπε σιγανά: «Ξέρουμεπως είσαι θυμωμένος, Χάρι, και ειλικρινά δε σε αδικούμε. Μα πρέπεινα μας καταλάβεις κι εσύ,προσπαθήσαμε να πείσουμε τον Ντάμπλντορ...»«Ναι, ξέρω», είπε κοφτά ο Χάρι και προσπάθησε ν' αλλάξει θέμασυΖήτησης. Η σκέψη και μόνοτου Ντάμπλντορ του ανέβαΖε το αίμα στο κεφάλι. «Ποιος είναι οΚρίτσερ;» ρώτησε. ».«Το σπιτικό ξωτικό που Ζει εδώ», απάντησε ο Ρον. «θεοπάλαβο Πρώτηφορά Βλέπω τέτοιοπράγμα».Η Ερμιόνη αμέσως τον αγριοκοίταξε.«Δεν είναι θεοπάλαβο, Ρον».«Το όνειρο της Ζωής του είναι να το αποκεφαλίσουν και να κρεμασούντο κεφάλι του στον τοίχο,σαν της μάνας του», συνέχισε νευ^ ριασμένος ο Ρον. «Το βρίσκειςφυσιολογικό αυτό, Ερμιόνη;»«Ε... αν είναι κάπως ιδιόρρυθμο, δε φταίει το ίδιο».Ο Ρον κοίταξε απαυδισμένος τον Χάρι. «Η Ερμιόνη ασχολείταιακόμη με τη μύξα».«Δεν είναι η μύξα!» αγρίεψε η Ερμιόνη. «Είναι το ΜΥΞΑ, το ΜέτωποΥπέρ ΞωτικώνΑναξιοπαθούντων. Και δεν είμαι μόνο εγώ που ενδιαφέρομαι κι οΝτάμπλντορ λέει ότι πρέπει ναφερόμαστεκαλύτερα στον Κρίτσερ».«Καλά, καλά», έκανε ο Ρον. «Πάμε κάτω, πεινάω». Γύρισε τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πλάτη του στους υπόλοιπους και βγήκε πρώτος στο κεφαλόσκαλο. Πρινπρολάβουν όμως νακατέβουν τις σκάλες, άπλωσε το χέρι του κι εμπόδισε τον Χάρι καιτην Ερμιόνη να προχωρήσουν.«Σταματήστε!» κοντανάσανε. «Είναι ακόμη στο χολ, ίσως καταφέρουμεναακούσουμε κάτι».Τα τρία παιδιά κοίταξαν κλεφτά από την κουπαστή. Το μισοσκότεινοχολ ήταν γεμάτο μάγους καιμάγισσες, μεταξύ των οποίων και όλοι οι σωματοφύλακες του Χάρι.Ψιθύριζαν Ζωηρά μεταξύτους. Στο κέντρο της παρέας, ο Χάρι διέκρινε τα μαύρα λιγδωμέναμαλιά και τη μακριά μύτη τουπιο αχώνευτου καθηγητή του, του Σνειπ-κι έσκυψε ακόμη πιο πολύστην κουπαστή. Ήταν πολύπερίεργος να μάθει τι έκανε για το Τάγμα του Φοίνικα ο Σνέιπ...79Ξαφνικά, κρεμάστηκε μπροστά του ένα κορδόνι στο χρώμα τουκτήματος. Σήκωσε τα μάτια τουκαι είδε τον Φρεντ και τον Τζορτζ στο επάνω κεφαλόσκαλο, πουκατέβαΖαν προσεκτικά τοεπιμηκυ-ντικό αφτί προς τους ανθρώπους που ήταν συγκεντρωμένοι στοχολ. Λίγο αργότεραόμως, όλοι προχώρησαν προς την εξώπορτα και χάθηκαν από τα μάτιατους.«Να πάρει», ψιθύρισε ο Φρεντ καθώς μάΖευε το επιμηκυντικόαφτί.Άκουσαν την εξώπορτα να ανοίγει και να κλείνει.«Ο Σνέιπ δεν κάθεται ποτέ για φαγητό», είπε σιγανά ο Ρον στονΧάρι. «Ευτυχώς! Πάμε».«Και μην ξεχάσεις να μιλάς χαμηλόφωνα στο χολ, Χάρι», ψιθύρισε ηΕρμιόνη.Καθώς περνούσαν δίπλα από τα κεφάλια των σπιτικών ξωτικών πουστόλιΖαν τον τοίχο, είδαντον Λούπιν, την κυρία Ουέσλι και την Τονκς να κλειδώνουν τιςμαγικές κλειδαριές και τα λουκέτατης εξώπορτας που μόλις είχε κλείσει.«θα φάμε στην κουΖίνα», τους είπε ψιθυριστά η κυρία Ουέσλι πουτους συνάντησε στη βάση τηςσκάλας. «Χάρι, χρυσό μου, θα τη Βρεις αν διασχίσεις ακροπατώνταςτο χολ κι ανοίξεις εκείνη τηνπόρτα...»ΜΠΑΜ!«Τονκς!» φώναξε αγανακτισμένη η κυρία Ουέσλι, γυρνώντας νακοιτάξει πίσω της.«Συγγνώμη», κλαψούρισε η νεαρή μάγισσα, που ήταν ξαπλωμένη φαρδιάπλατιάστο πάτωμα.«Φταίει αυτή η ηλίθια ομπρελοθηκη, είναι η δεύτερη φορά πουσκοντάφτω πάνω της και...»Μα τα υπόλοιπα λόγια της πνίγηκαν από μια φρικτή, ανατριχιαστηκή,εκκωφαντική στριγκλιά.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δυο σκοροφαγωμένες βελούδινες κουρτίνες, τις οποίες είχε προσέξεινωρίτερα ο Χάρι, είχανανοίξει, αλλά δε βρισκόταν πόρτα πίσω Τους^ Προς στιγμήν, ο ΧάρινόμιΖε πως κοιτούσε απόένα παράθυρο, πίσω από το οποίο στεκόταν μια γριά κυρία με μαύροακούν,,-. -ου ""Ρ^ΟΖεούρλιαΖεσαν να της έκαναν τα χειρότερα βασανιστηρια "ϊστερασυνειδητοποίησε πως δεν ήταντίποτε άλλο από πορτρετο σε φυσικό μέγεθος το πιο ρεαλιστικό,όμως, το πιο ρέστο πορτρέτοπου αντίκρισε ποτέ του.Η γρια γυναίκα έκλαιγε και οδυρόταν με μάτια γουρλωμένα, ενώτο κιτρινωπό δέρμα της έδειχνε τελείως τσιτωμένο έτσι καθώς στρίγκλίΖεστο χολ, πίσω τους,ξύπνησαν και τα υπόλοιπα πορτρέτα που άρχισαν να ουρλιάΖουν όλαμαΖί", αναγκάΖοντας τονΧάρι να κλείσει σφιχτά τα μάτια του και να Βουλώσει τα αφτιά τουγια να προστατευτεί από τοπανδαιμόνιο.Ο Λουπιν και η κυρία Ουέσλι έτρεξαν στην κουρτίνα της γριάς κυρίαςκαι προσπάθησαν να τηνκλείσουν, ήταν όμως αδύνατον. Οι στριγκλιές της γυναίκας δυνάμωσανκαθώς άπλωνε τα χέριατης, προσπαθώντας να τους βγάλει τα μάτια.«Ελεεινοί! Τρισάθλιοι! Αποδράσματα της κοινωνίας! Μιγάδεςμεταλλαγμένοι, τέρατα,ξεκουμπιστείτε από δω μέσα! Πώς τολμάτε να μαγαρίΖετε το σπίτι τωνπρογόνων μου...»Η Τονκς Ζητούσε ξανά και ξανά συγγνώμη καθώς σήκωνε τη μεγάληβαριά ομπρελοθήκη η κυρίαΟυέσλι εγκατέλειψε την προσπάθεια να κλείσει τις κουρτίνες κιάρχισε να τρέχει πάνω-κάτω στοχολ, αδρανοποιώντας με το μαγικό ραβδί της τα υπόλοιπα πο(ρτρέτα.Ξαφνικά, ένας άντρας μεμακριά μαύρα μαλλιά πεταχτήκε από μια πόρτα και στάθηκε απέναντιστον Χάρι.«Σκάσε, παλιόγρια, ΣΚΑΣΕ επιτέλους!» Βρυχήθηκε αρπάΖοντας| τηνκουρτίνα που είχε αφήσει ηκυρία Ουέσλι.Το πρόσωπο της γυναίκας μπλάβισε.«Εσύυυυ!» ούρλιαξε γουρλώνοντας τα μάτια της στη θέα του νέοφερμένου. «Άτιμε, προδότη,βδέλυγμα, ντροπή της οικογένειας!» |«Σκάσε ΕΙΠΑ!» βρυχήθηκε ο άντρας και με μια υπεράνθρωπι|προσπάθεια κατάφερε με τηβοήθεια του Λούπιν να κλείσει τις κουρτίνες, Οι στριγκλιές τηςγυναίκας έσβησαν και μιααπόκοσμη σιωπι έπεσε στο χώρο.Ο νονός του Χάρι έσπρωξε τα μακριά μαύρα μαλλιά του από τα μάτιατου και γύρισεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

λαχανιασμένος προς το βαφτισιμιό του. «Για σου, Χάρι», είπεβλοσυρά, «βλέπω, γνώρισες τημητέρα μου».Το Τάγμα του ΦοίνικαΤη μητέρα σου...;»«Ναι, την καλή μου τη μανούλα», είπε ο Σείριος. «Προσπαθούμε έναμήνα να την ξεκρεμάσουμε,αλλά μάλλον έχει κάνει το ξόρκι της μόνιμης επικόλλησης στο πίσωμέρος του μουσαμά. Πάμεκάτω γρήγορα, προτού ξυπνήσουν πάλι».«Μα πώς βρέθηκε εδώ πέρα το πορτρέτο της μητέρας σου;» ρώτησεσαστισμένος ο Χάρι, καθώςπερνούσαν από μια πόρτα του χολ που οδηγούσε σε μια στενή πέτρινησκάλα, με τους άλλουςστο κατόπι τους.«Δε σ' το είπαν; Το σπίτι αυτό ήταν των γονιών μου», εξήγησε οΣείριος. «Αλλά καθώς είμαι οτελευταίος εν Ζωή Μπλακ, τώρα είναι δικό μου. Το πρόσφερα στονΝτάμπλντορ για αρχηγείο τομόνο χρήσιμο πράγμα που μπόρεσα να κάνω».Ο Χάρι, που περίμενε πιο θερμό καλωσόρισμα, πρόσεξε πόσο πικρόχοληήταν η φωνή τουΣείριου. Ακολούθησε το νονό του στοτέρμα της σκάλας κι από κει στην πόρτα της κουΖί'νας, πουβρισκόταν στο υπόγειο.Ηταν ένας σπηλαιώδης χώρος με πέτρινους τοίχους, όχι τόσοκαταθλιπτικός όσο το χολ τουυσογείου. ΦωτιΖόταν από μια μεγάλη Φωτιά που έκαιγε σ' ένατζάκιστο βάθος. Ένα σύννεφο απόκαπνό πίπας αιωρούνταν σαν κάπνα ύστερα από μάχη, και μέσα από κειδιακρίνονταν οι απειλητικές σιλουέτες των τεράστιων σιδερένιωνκαζανιών και τηγανιών που κρέμονταν από το σκοτεινό ταβάνι. Γύροαπο το ^^Ρ001^^ ξύλινοτραπέΖΙ ήταν στριμωγμένες οι καρέκλες-- απο τη σύσκεψη και πάνω του περγαμηνές σε ρολό, κούπες,82αδεία μπουκάλια κρασί κι ένας σωρός κουρέλια. Ο κύριος Ουέσλι κι ομεγαλύτερος γιος του, οΜπιλ, κουβέντιαΖαν ήρεμα στην άλλη άκρη του τραπεζΙού.Η κυρία Ουέσλι ξερόβηξε. Ο σύΖυγός της, ένας λεπτός κοκκινομάλληςάντρας με μαλλιά πουείχαν αρχίσει να αραιώνουν και γυαλιά με κοκάλινο σκελετό, γύρισετο Βλέμμα του προς το μέροςτους και τινάχτηκε όρθιος.«Χάρι!» αναφώνησε κι έτρεξε να τον χαιρετήσει σφίγγοντας του Ζωηράτο χέρι. «Καλωσόρισες!»Ο Χάρι είδε στα γρήγορα τον Μπιλ, που εξακολουθούσε να έχει μακριάμαλλιά πιασμένααλογοουρά, να τυλίγει Βιαστικά τις περγαμηνές που είχαν απομείνειανοιχτές πάνω στο τραπέΖΙ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Καλό το ταξίδι, Χάρι;» του φώναξε εκείνος, προσπαθώντας νατυλίξει μεμιάς δώδεκαρολά.«Ελπίσω να μη σας έφερε μέσω Γροιλανδίας ο Τρελομάτης...»«Προσπάθησε», απάντησε η Τονκς και πλησίασε να τον Βοηθήσει,ρίχνοντας στο πέρασμα τηςένα κερί πάνω στην τελευταία περγαμηνή. «Αχ, όχι... συγγνώμη...»«Δεν πειράζει, χρυσή μου», είπε απαυδισμένη η κυρία Ουέσλι και, μεμια κίνηση του ραΒδιού της,επιδιόρθωσε την περγαμηνή. Στη λάμψη που προκάλεσε το ξόρκι τηςκυρίας Ουέσλι, ο ΧάριπρόλαΒε να διακρίνει κάτι που έμοιαΖε με σχέδιο κτιρίου.Η κυρία Ουέσλι τον είδε που κοίταζε. Στη στιγμή, άρπαξε το σχέδιοαπό το τραπέΖι και το έβαλεστα ήδη γεμάτα χέρια του Μπιλ.«Άλλη φορά, όταν τελειώνει η σύσκεψη να μαΖεύετε τα χαρτιά», είπεαυστηρά πριν κατευθυνθείπρος έναν μπουφέ αντίκα κι αρχίσει να ΒγάΖει πιάτα.Ο Μπιλ έβγαλε το ραΒδί του, μουρμούρισε: «Εξαφανίσιους!» και ταρολά εξαφανίστηκαν.«Κάθισε, Χάρι», είπε κατόπιν ο Σείριος. «Γνωρίστηκες με τονΜάντουνγκους, έτσι δεν είναι;»Ο σωρός που ο Χάρι είχε πάρει για κουρέλια ξύπνησε με έναμακρόσυρτο μουγκρητό.«Με φώναξε κανείς;» μουρμούρισε τότε νυσταγμένα ο Μάντουνγκους.«Συμφωνώ με τονΣείριο...» συνέχισε και σήκωσε το Βρόμικο χέρι του σαν να ψήφιΖε,κοιτάΖοντας το κενό με ταγλαρά, κοκκινισμένα μάτια του.Η Τζίνι χασκογέλασε.83«Η σύσκεψη τελείωσε, ΣΒουνιά», είπε ο Σείριος καθώς κάθονταν όλοιγύρω από το τραπεΖί.«Ήρθε ο Χάρι».«Ε» έκανε ο Μάντουνγκους Φλέτσερ κοιτάΖοντας Βλοσυρά τον Χάριανάμεσα από ταμπερδεμένα πυρρόξανθα μαλλιά του. «Ναι, μα την αλήθεια... Όλακαλά, Χάρι;»«Ναι», απάντησε εκείνος.Ο Μάντουνγκους έψαξε νευρικά στις τσέπες του χωρίς να τραβήξει ταμάτια του από τον Χάρι κιέβγαλε μια λιγδιασμένη μαύρη πίπα. Την έβαλε στο στόμα του, τηνάναψε με το ραΒδίτου καιτράβηξε μια Βαθιά ρουφηξιά. Πυκνές τολύπες πρασινωπού καπνού τονέκρυψαν για μερικέςστιγμές.«Σου χρωστάω μια συγγνώμη», ακούστηκε μια φωνή μέσα από τοντουμάνι.για τελευταία φορά, Μάντουνγκους», φώναξε η κυρία Ουέσλι, «κάνεμου τη χάρη να μηνκαπνίσεις στην κουΖίνα, ειδικά όταν πρόκειται να φάμε!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Α, καλά», έκανε ο Μάντουνγκους. «Συγγνώμη, Μόλι». Το σύννεφο τουκαπνού εξαφανίστηκεκαθώς έβαΖε την πίπατου στην τσέπη, όχι όμως κι η αψιά μυρουδιά που θϋμίΖε καμένηκάλτσα.«Αν θέλετε να φάτε πριν από τα μεσάνυχτα, Βάλτε ένα χεράκι», είπεη κυρία Ουέσλιαπευθυνόμενη σε όλους. «Όχι, όχι, Χάρι χρυσό μου, εσύ κάθισε,είσαι κουρασμένος απ' τοταξίδι».«Τι μπορώ να κάνω, Μόλι;» προσφέρθηκε πρόθυμα η Τονκς, κάνονταςένα Βήμα μπροστά.Η κυρία Ουέσλι την κοίταξε θορυΒημένη. «Ε... δε χρειάΖεται, Τονκς,κάθισε κι εσύ, αρκετά έκανεςσήμερα».«Όχι, όχι, θέλω να Βοηθήσω!» αντέτεινε Ζωηρά η Τονκς τουμπά-ρονταςμια καρέκλα καθώςέτρεχε στον μπουφέ, από τον οποίο έβγαΖε μαχαιροπίρουνα η Τζίνι.Σε λίγο, μια σειρά κουΖίνομάχαιρα έκοΒαν μόνα τους κρέας καιλαχανικά υπό την επίΒλεψη τουκυρίου Ουέσλι, ενώ η κυρία Ουέσληανακάτευετο Καζάνι στη φωτιά κι οι άλλοι έφερναν πιάτα, ποτήΡγιακαι τρόφιμα από το κελάρι. ΟΧάρι καθόταν στο τραπέΖΙ με τον σιριο και τον Μάντουνγκους, πουτον κοίταΖε λυπητερά. «-ξαναείδες τη γρια-Φίγκι;» ρώτησε. «ΌΧΙ», είπε ο Χάρι. «Δεν τηνξαναείδα». Ο Μαντουνγκουςέσκυψε προς το μέρος του. «Δεν έπρεπε να84φύγω, το ξέρω», είπε με παρακλητικό τόνο, «αλλά ήταν, βλέπειςμεγάλη ευκαιρία αυτά τατσουκάλια...»Ο Χάρι ένιωσε κάτι να τρίβεται στα γόνατα του και προς στιγμή'ξαφνιάστηκε δεν ήταν παρά οΣτραβοπόδαρος, ο κανελής γάτος της Ερμιόνης, που για λίγοστριφογύρισε γουργουρίΖονταςανάμεςα στα πόδια του κι έπειτα βρέθηκε μ' ένα σάλτο στην αγκαλιάτου Σείριου, όπουκουλουριάστηκε. Ο Σείριος βάλθηκε να τον χάίδεύει;αφηρημένα πίσω από τα αφτιά καθώς στρεφόταν σκυθρωπός στοβαφτισιμιό του.«Πέρασες καλά το καλοκαίρι;»«Χάλια», είπε ο Χάρι.Στα χείλη του Σείριου φτερούγισε για πρώτη φορά κάτι σαν χαμόγελο.«Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί παραπονιέσαι».«Τι;» έκανε δύσπιστα το αγόρι.«Μακάρι να δεχόμουν κι εγώ επίθεση από Παράφρονες. Μια θανάσιμηπάλη για την ψυχή μου θαέσπαγε τη μονοτονία. Νιώθεις αδικημένος, αλλά εσύ τουλάχιστονείχες τη δυνατότητα να βγαίνειςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έξω, να ξεμουδιάΖεις, να μπλέκεις σε καβγάδες... Εγώ είμαικλυσμένος εδώ μέσα ένα μήνα».«Γιατί;» έσμιξε τα φρύδια του ο Χάρι.«Γιατί με κυνηγάει το Υπουργείο Μαγείας, κι επιπλέον, ο Βόλντεμορττώρα γνωρίΖει ότι είμαιΖωομάγος, οπότε αχρηστεύτηκε η περίφημη μεταμφίεση μου. Δεν μπορώνα προσφέρω τίποταστο Τάγμα του Φοίνικα... ή, τουλάχιστον, έτσι πιστεύει οΝτάμπλντορ».Ο ανέκφραστος τόνος της φωνής του, όταν πρόφερε το όνομα τουΝτάμπλντορ, έδειξε στον Χάριότι είχε κι ο Σείριος παράπονα από το διευθυντή του «Χόγκουαρτς».Ξάφνου, το αγόρι ένιωσε ένακύμα τρυφερότητας για το νονό του.«Εσύ τουλάχιστον ξέρεις τι συμβαίνει», είπε θαρρετά.«Α, βέβαια», έκανε σαρκαστικά ο Σείριος. «Ακούω τις αναφορές τουΣνέιπ και τις σπόντες τουπου στάΖουν φαρμάκι: ότι εκείνος παίζει τη Ζωή του κορόνα-γράμματαενώ εγώ είμαι αραχτός καιάνετος... και με ρωτάει πώς πάει η καθαριότητα...»«Ποια καθαριότητα;» ρώτησε ο Χάρι.«Προσπαθούμε να κάνουμε αυτό το σπίτι κατοικήσιμο», εξήγησε οΣείριος δείχνοντας με μιαπλατιά χειρονομία την καταθλιπτική κουΖίνα. «Δεν έχει μείνεικανείς μέσα εδώ και δέκα χρόνια,από τότε85που πέθανε η καλή μου η μανούλα, εκτός από το γέρικο σπιτικόξωτικό που του έχει στρίψει...έχει κάτι χρόνια να καθαρίσει...»«Δε μου λες, Σείριε», είπε ο Μάντουνγκους, που δεν είχεπαρακολουθήσει τη συΖήτησή τουςαλλά περιεργαΖόταν σχολαστικά μιαν άδεια κούπα, «είναι από ασήμιμασίφ;»«Ναι», αποκρίθηκε ο Σείριος κοιτάΖοντας με απέχθεια την κούπα.«Από αρίστης ποιότηταςασήμι, σφυρηλατημένο από τους καλι-κάντζαρους το 15ο αιώνα, μεανάγλυφο το οικόσημο τωνΜπλακ».«Ωραίο πράμα», μουρμούρισε ο Μάντουνγκους γυαλίζοντας την κούπα μετο μανίκι του.«Φρεντ... Τζορτζ... ΟΧΙ ΕΤΣΙ, ΦΕΡΤΕ ΤΑ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ!»στρίγκλισε η κυρία Ουέσλι.Ο Χάρι, ο Σείριος και ο Μάντουνγκους γύρισαν να δουν... και ευθύςβούτηξαν όσο γινόταν πιομακριά από το τραπέΖι. Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ είχαν μαγέψει τοτεράστιο Καζάνι με το βραστό, μιασιδερένια κανάτα με βουτυρομπίρα και μια βαριά ξύλινη σανίδα κοπήςψωμιού, μαΖί με τομαχαίρι, που πετούσαν προς το μέρος τους. Το Καζάνι τσούλησε πάνωστο τραπέΖΙ και φρέναρεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

άκρη άκρη, αφήνοντας ένα μακρύ μαύρο κάψιμο στην ξύλινη επιφάνειαη κανάτα με τηβουτυρομπίρα έπεσε με πάταγο σκορπίζοντας το περιεχόμενο της έναγύρω το μαχαίρι τουψωμιού έφυγε από τη σανίδα και καρφώθηκε εκεί που πριν από λίγεςστιγμές ήταν ακουμπισμένοτο χέρι του Σείριου, όπου και απόμεινε να ταλαντεύεται απειλητικά.«ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΤΟ ΘΕΟ ΣΑΣ!» έμπηξε τις φωνές η κυρία Ουέσλι. «ΤΙ ΣΑΣΗΡΘΕ;... ΔΕΝΤΡΩΓΕΣΤΕ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ... ΤΟ ΟΤΙ ΤΩΡΑ ΣΑΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΑΓΙΑΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙΟΤΙ ΘΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΤΟ ΡΑΒΔΙ ΣΑΣ ΓΙΑ ΨΥΛΛΟΥ ΠΗΔΗΜΑ!»«Προσπαθούσαμε απλώς να κερδίσουμε χρόνο!» εξήγησε ο Φρενττρέχοντας να ξεκαρφώσει τομαχαίρι από το τραπέΖΙ. «Συγ-ννώμη, Σείριε, δεν το θέλαμε...»ο Χάρι κι ο Σείριος είχαν σκάσει στα γέλια ο Μάντουνγκους, πουείχε πέσει ανάσκελα μαΖί" με τηνκαρέκλα του, βλαστήμαγε καθοςσηκωνότανο Στραβοπόδαρος είχε τρυπώσει έντρομος κάτω από τονμπουφέ, απ' όπου ταμεγάλα κίτρινα μάτια του φαίνονταν να έρπουν αγριεμένα στοσκοτάδι.«Παιδιά», είπε ο κύριος Ουέσλι και τράβηξε το Καζάνι στη μέση πουτραπεΖιού, «η μητέρα σαςέχει δίκιο. Τώρα που ενηλικιωθήκατε πρέπει να φέρεστε μευπευθυνότητα...»86«Κανένα απ' τα αδέλφια σας δε δημιουργούσε τέτοια προβλήματα!»κατσάδιασε τους δίδυμους ηκυρία Ουέσλι, καθώς ακουμπούσε νευριασμένη στο τραπέΖΙ μιαν άλληκανάτα, χύνοντας έναμεγάλο μέρος και του δικού της περιεχομένου. «Ο Μπιλ δεν ένιωθετην ανάγκη να διακτινίΖεταικάθε τρία Βήματα! Ο Τσάρλι δε μάγευε ότι έβρισκε μπροστά του! ΟΠέρσι...» Σταμάτησε απότομακι έριξε ένα τρομαγμένο βλέμμα στον άντρα της, που το πρόσωπο τουπάνιασε ξαφνικά.«Καθίστε να φάμε», είπε βιαστικά ο Μπιλ.«Μοσχομυρίσει», σχολίασε ο Λούπιν γεμίζοντας ένα πιάτο καιπροσφέροντας το στην κυρίαΟυέσλι.Τίποτε άλλο δεν ακουγόταν για λίγα λεπτά παρά μόνο το κροτά-λισμααπό τα πιάτα και ταμαχαιροπίρουνα και το σύρσιμο από τις καρέκλες, καθώς ένας έναςέπαιρναν θέση στο τραπέΖΙ.Κατόπιν η κυρία Ουέσλι στράφηκε στον Σείριο.«Ήθελα να σ' το πω και συνεχώς το ξεχνούσα: κάτι είναι κλεισμένοστο σεκρετέρ του σαλονιούκαι κουνιέται και χοροπηδάει. Μάλλον θα είναι κανένα μπόγκαρτ,αλλά καλύτερα να πούμε στονΑλάστορα να ρίξει μια ματιά προτού ανοίξουμε».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όπως νομίσεις», αποκρίθηκε αδιάφορα ο Σείριος.«Και οι κουρτίνες είναι γεμάτες σουσουράδες», συνέχισε η κυρίαΟυέσλι. «Λέω να ασχοληθούμεαύριο μαΖίτους».«Δε βλέπω την ώρα», σχολίασε ο Σείριος. Ο Χάρι αντιλήφθηκε τοσαρκασμό στη φωνή του, δενήταν όμως σίγουρος αν τον πρόσεξαν κι οι άλλοι.Αντίκρυ στον Χάρι, η Τονκς διασκέδαΖε την Ερμιόνη και την Τζίνιμεταμορφώνοντας τη μύτη τηςανάμεσα στις μπουκιές. Έκλεινε σφιχτά τα μάτια της, μ' εκείνη τηνπονεμένη έκφραση που πήρεστο δωμάτιο του Χάρι όταν άλλαξε το χρώμα των μαλλιών της, οπότε ημύτη της μεγάλωνε σανράμφος, θυμίζοντας τη μύτη του Σνέιπ έπειτα, μίκραινε σανλιλιπούτειο μανιτάρι κι έπειτα μακριέςφουντωτές τρίχες ξεπετάγονταν από τα ρουθούνια της. Προφανώς ήτανσυνηθισμένη αυτή ηψυχαγωγία στο τραπέΖΙ, γιατί σε λίγο η Ερμιόνη και η Τζίνι τηςΖήτησαν την αγαπημένη τουςμύτη.«Κάνε μας το ρύγχος του γουρουνιού, Τονκς».Η Τονκς ικανοποίησε το αίτημα τους. Μόλις ο Χάρι σήκωσε τα μάτιατου, νόμισε προς στιγμήνπως είχε απέναντι του μια θηλυκή έκδοση του Ντάντλι.Ο κύριος Ουέσλι, ο Μπιλ κι ο Λούπιν συΖητούσαν Ζωηρά για τουςκαλικάντζαρους — τελώνιατους έλεγαν άλλοι.«Δεν έχουν εκδηλωθεί μέχρι στιγμής», ανέφερε ο Μπιλ. «Δεν μπορώ νακαταλάβω αν πείστηκανότι γύρισε. Ίσως βέβαια να προτιμούν να μείνουν ουδέτεροι. Να μηναναμειχθούν καθόλου».«Είμαι Βέβαιος ότι ποτέ δε θα πήγαιναν με την πλευρά του Ξέ-ρετε-Ποιου», σχολίασε ο κύριοςΟυέσλι κουνώντας το κεφάλι του. «Είχαν κι αυτοί απώλειες θυμάστεεκείνη την οικογένειακαλικάν-τζαρων που είχε δολοφονήσει κάπου κοντά στο Νότιγχαμ;»«Εγώ νομίΖω ότι όλα θα εξαρτηθούν από τα ανταλλάγματα που θα τουςπροσφέρει», είπε οΛούπιν. «Και δε μιλάω για χρυσό. Αν τους προσφέρει ελευθερίες πουτους αρνιόμαστε εδώ κιαιώνες, θα είναι μεγάλος πειρασμός. Δεν έκανες τίποτα ακόμη με τονΡά-γκνοκ, Μπιλ;»«Προς το παρόν διακατέχεται από έντονα αντιμαγικά αισθήματα»,απάντησε ο Μπιλ. «Είναι πυρκαι μανία ακόμη με την υπόθεση Μπάγκμαν, θεωρεί ότι τα κουκούλωσετο υπουργείο, ξέρετε...ότι εκείνοι οι καλικάντζαροι δεν πήραν ποτέ το χρυσό τους από τονΜπάγκ...»Η υπόλοιπη φράση του έσβησε κάτω από ξεκαρδιστικά γέλια πουακούστηκαν από το κέντρο τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τραπεΖιού. Ο Φρεντ, ο Τζορτζ, ο Ρον και ο Μάντουνγκους χτυπιούντανστις καρέκλες τους.«...και μετά», έκρωξε ο Μάντουνγκους, με δάκρυα να αυλακώνουν ταμαγουλά του, «και μετά, δεθα το πιστέψετε, μου λέει... μου λέει: "Βρε Σβουνιά, πού τα βρήκεςαυτά τα βατράχια; Γιατί ο γιοςτου Μπλάντζερ σούφρωσε όλα τα δικά μου!" Κι εγώ του λέω: "Τι μουλες, βρε Γουίλ — πάει,χάλασε ο κόσμος. Και θέλεις ν' αγοράσεις άλλα, ε;" Και, ρε παιδιά,δε θα το πιστέψετε,ξαναγοράζει, το κωθώνι, όλα του τα Βατράχια από μένα και μάλισταπολύ πιο ακρίδα από τοκόστος τους».«Αρκετά ακούσαμε για τις επαγγελματικές συναλλαγές σου,ΜάντΟυνγκους. Ευχαριστούμε, δεθέλουμε άλλο», ακούστηκε παγερή η φωνή της κυρίας Ουέσλι, ενώ οΡον είχε πέσει πάνω στοτραπέΖΙ και κρατούσε την κοιλιά του απ' τα γέλια.«Με το συμπάθιο, Μόλι μου», είπε ευθύς ο Μάντουνγκουςσφουγκιζοντας τα δάκρυα του καικλείνοντας το μάτι του στον Χάρι. «Αλα-! ο Γουίλ τα είχε σουφρώσει από τον Χάρις τον Κρεατοελιά, οποτεδεν έκανα τίποτα κακό».88«Δεν ξέρω πού διδάχτηκες το καλό και το κακό, Μάντουνγκους αλλάπροφανώς έχασες ταβασικότερα μαθήματα», είπε ψυχρά η κυρία Ουέσλι.Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ έσκυψαν το κεφάλι τους πάνω από τα ποτήριατους τον Τζορτζ τον είχεπιάσει λόξιγκας. Για κάποιο λόγο η κυρία Ουέσλι αγριοκοίταξε τονΣείριο πριν σηκωθεί από τοτραπέΖι να φέρει μια στραβοχυμένη πουτίγκα με ραβέντι. Ο Χάρικάρφωσε τα μάτια του στο νονότου.«Η Μόλι δεν εγκρίνει τη συμπεριφορά του Μάντουνγκους», τουψιθύρισε ο Σείριος.«Πώς και τον πήρατε στο Τάγμα;» ρώτησε χαμηλόφωνα ο Χάρι.«Είναι χρήσιμος», μουρμούρισε ο Σείριος. «Γνωρίσει όλο τονυπόκοσμο — πράγμα φυσικό, αφούείναι κι ο ίδιος μέλος του. Συνάμα όμως είναι τυφλά αφοσιωμένοςστον Ντάμπλντορ, ο οποίοςκάποτε τον ξελάσπωσε, όταν είχε άσχημα μπλεξίματα. Είναι ωφέλιμονα έχεις κάποιον σαν τονΣβουνιά, που ακούει πράγματα τα οποία δε φτάνουν στα δικά μαςαφτιά. Αλλά η Μόλι θεωρείπως πάει πολύ να τον προσκαλούμε και για φαγητό. Δεν τον συγχωρείπου την κοπάνησε τηνώρα που έπρεπε να σε φυλάει».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Λίγο αργότερα, ύστερα από τρία κομμάτια πουτίγκα, ο Χάρι ένιωθε νατον πιέΖει ασφυκτικά ηΖώνη του τζιν του (γεγονός που φανέρωνε πόσο είχε φουσκώσει,δεδομένου ότι το τζιν ήταναποφόρι του Ντάντλι). Τη στιγμή που άφησε κάτω το κουτάλι του, οισυΖητή-σεις γύρω του είχανκοπάσει: ο κύριος Ουέσλι είχε γείρει πίσω στην καρέκλα του,χορτάτος και χαλαρωμένος η Τονκςχασμουριόταν του καλού καιρού ενώ η μύτη της είχε επανέλθει στηφυσιολογική της μορφή κι ηΤζίνι, που κατάφερε να ξετρυπώσει τον Στρα-βοπόδαρο κάτω από τονμπουφέ, καθότανσταυροπόδι στο πάτωμα | και κυλούσε πώματα από μπουκάλιαβουτυρομπίρας για να τα κυνη^|γάει ο γάτος.«Ώρα για ύπνο», είπε με ένα χασμουρητό η κυρία Ουέσλι.«Όχι ακόμη, Μόλι», έκανε ο Σείριος. Έσπρωξε από μπροστά του τοάδειο πιάτο και γύρισε προςτο μέρος του Χάρι. «Ξέρεις, απορώ μαΖίσου. Πίστευα ότι το πρώτοπράγμα που θα έκανες μόλιςέφτανεςf εδώ θα ήταν να μας φλομώσεις στις ερωτήσεις για τονΒόλντεμορτ». \Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο άλλαξε άρδην και με μια ταχύτητα , πουστο μυαλό του Χάρι ήτανσυνδεδεμένη με την άφιξη των Πα-ραφρόνων. Πριν από λίγαδευτερόλεπτα ήταν χαλαρή, σχεδόννω-89χελική τώρα Ζωντάνεψε, φορτίστηκε. Ένα ρίγος διέτρεξε όλους όσοικάθονταν στο τραπέΖΙ στηναναφορά του ονόματος του Βόλντεμορτ. Ο Λούπιν, που ετοιμαΖόταν ναπιει μια γουλιά κρασί, χαμήλωσεαργά το ποτήρι του με ύφος ταραγμένο.«Ρώτησα!» απάντησε αγανακτισμένος ο Χάρι. «Ρώτησα τον Ρον και τηνΕρμιόνη, μα είπαν ότι δεσυμμετέχουν στο Τάγμα, έτσι...»«Ακριβώς!» επενέβη η κυρία Ουέσλι. «Είναι μικροί». Είχε ανακαθίσειμε τις γροθιές σφιγμένεςστα μπράτσα της καρέκλας της, ξεχνώντας τελείως την προηγούμενηνύστα της.«Κι από πότε πρέπει να ανήκει κάποιος στο Τάγμα του Φοίνικα για νατου επιτραπεί να κάνειερωτήσεις;» ρώτησε ο Σείριος. «Ο Χάρι ήταν παγιδευμένος ένα μήναστο σπίτι των Μαγκλ. Έχεικάθε δικαίωμα να μάθει τι συμβαίνει...»«Για μισό λεπτό!» πετάχτηκε ο Τζορτζ.«Και γιατί να απαντήσετε στις ερωτήσεις του Χάρι και όχι στιςδικές μας;» ρώτησε θυμωμένος οΦρεντ.«Εμείς σας παρακαλάμε ένα μήνα και δε μας λέτε λέξη!» συνέχισε οΤζορτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Είστε μικροί, δεν μπορείτε να μπείτε στο Τάγμα!» είπε ο Φρεντμιμούμενος την ψιλή φωνή τηςμητέρας του. «Στο κάτω κάτω, ο Χάρι είναι ανήλικος!»«Δε φταίω εγώ που δε σας ενημερώνουν για τη δράση του Τάγματος»,αντέτεινε ήρεμα ο Σείριος.«Ήταν απόφαση των γονιών σας. Ο Χάρι όμως...»«Δε θ' αποφασίσεις εσύ τι είναι καλό για τον Χάρι!» δήλωσε κο-φτάη κυρία Ουέσλι. Το συνήθωςκαλοσυνάτο πρόσωπο της είχε πάρει μιαν απειλητική έκφραση. «Ελπίσωνα μην ξέχασες τι είπεο Ντάμπλντορ...»«Ποιο απ' όλα;» ρώτησε ευγενικά ο Σείριος, αλλά με τον αέρα τουανθρώπου που ετοιμάΖεται γιαμάχη.«Να μην πούμε στον Χάρι περισσότερα απ' όσα χρειάΖεται να ξέρει»,απάντησε η κυρία Ουέσλιτονίζοντας με στόμφο τις τρεις τελευταίες λέξεις.ο Ρον, η Ερμιόνη, ο Φρεντ κι ο Τζορτζ κοίταΖαν μια τον Σείριο καιμια την κυρία Ουέσλιγυρίζοντας την ίδια στιγμή τα κεφάλια σαν να παρακολουθούσαν αγώνατένις. Η Τζίνι,γονατισμένη αναμεσα στα πώματα της, άκουγε τη συΖήτηση με στόμαμισάνοιχτο Ο Λούπιν είχεκαρφώσει τα μάτια του στον Σείριο.90«Δε σκοπεύω να του πω περισσότερα απ' όσα χρειάΖεται να ξέρει,Μόλι», είπε ο Σείριος. «Αλλάκαθώς ήταν εκείνος που είδε την επιστροφή του Βόλντεμορτ», (καιπάλι, στο άκουσμα τουονόματος, ένα ρίγος τους διέτρεξε όλους στο τραπέΖι), «δικαιούταιπερισσότερο από κάθε άλλοννα...»«Δεν είναι μέλος του Τάγματος του Φοίνικα!» τον διέκοψε η κι ρίαΟυέσλι. «Είναι μόλις δεκαπέντεχρόνων και...»«Και τα έβγαλε πέρα σε δύσκολες καταστάσεις», ολοκλήρωσε τη φράσητης ο Σείριος. «Σεκαταστάσεις που ίσως δε θα τα βνάΖαμε πέρα ούτε εμείς οι μεγάλοι».«Κανένας δεν αμφισβήτησε τα κατορθώματα του Χάρι!» ύψωσε τη φωνήτης η κυρία Ουέσλι, ενώοι γροθιές της έτρεμαν σφιγμένες ακόμη στα μπράτσα της καρέκλας.«Αλλά είναι μόλις...»«Δεν είναι πια παιδί», είπε εκνευρισμένος ο Σείριος.«Μα ούτε κι ενήλικος!» αντέτεινε αναψοκοκκινισμένη η κυρία Ουέσλι.«Δεν είναι ο Τζέιμς, Σείριε!»«Ευχαριστώ για την πληροφορία, Μόλι, αλλά ξέρω πολύ καλά ποιοςείναι», αποκρίθηκε παγερά οΣείριος.«θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω!» του είπε η κυρία Ουέσλι. «Ώρεςώρες του μιλάς σαν ναπιστεύεις πως ξαναγύρισε ο καλύτερος σου φίλος!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Και τι πειράζει;» πετάχτηκε ο Χάρι.«Πειράζει, Χάρι, γιατί δεν είσαι ο πατέρας σου, όσο κι αν τουμοιάΖεις!» αποκρίθηκε η κυρίαΟυέσλι αγριοκοιτάΖοντας τον Σείριο. «Είσαι ακόμη σχολιαρόπαιδο κιοι ενήλικοι που έχουν τηνευθύνη σου δεν πρέπει να το ξεχνάνε!»«Υπαινίσσεσαι πως είμαι ανεύθυνος νονός;» ύψωσε τη φωνή του οΣείριος.«Εννοώ ότι ορισμένες φορές αντιδράς εντελώς παρορμητικά, όπωςγνωρίΖουν όλοι, Σείριε. Γι'αυτόν ακριβώς το λόγο ο Ντάμπλντορ σου υπενθυμίΖει συνεχώς ότι δενπρέπει να βγαίνεις απότο σπίτι και...»«Ας κρατήσουμε τον Ντάμπλντορ έξω απ' αυτή τη συΖήτηση, έχεις τηνκαλοσύνη!» είπε δυνατά οΣείριος.«Άρθουρ!» Η κυρία Ουέσλι στράφηκε στον άντρα της. «Μίλα εσύ, πεςκάτι!»Ο κύριος Ουέσλι, ωστόσο, δεν απάντησε αμέσως. Έβγαλε τα γυαλιά τουκαι τα σκούπισε μεαργές κινήσεις στο μανδύα του χωρίς91να κοιτάξει τη γυναίκα του. Μόνον όταν τα ξαναφόρεσε, τοποθετώνταςτα προσεκτικά στη μύτητου, πήρε το λόγο: «Ο Ντάμπλντορ γνωρίΖει ότι έχουν αλλάξει οισυνθήκες, Μόλι. Συμφώνησε ναενημερωθεί ο Χάρι, ως ένα βαθμό, τώρα που θα μείνει στο αρχηγείο».«Άλλο αυτό κι άλλο να τουδίνεις το ελεύθερο να ρωτήσει ότιθέλει!»«Αν θέλετε τη γνώμη μου», ξεκίνησε ήρεμα ο Λούπιν και ξεκόλλησεεπιτέλους τα μάτια του απότον Σείριο, καθώς η κυρία Ουέσλι γυρνούσε προς το μέρος τουελπίζοντας ότι βρήκε επιτέλουςένα σύμμαχο, «νομίσω πως είναι καλύτερα να τα μάθει από μας ο Χάρι-όχι όλα, Μόλι, αλλά τηγενική εικόνα— παρά να πάρει μια στρεβλή εκδοχή από... άλλους».Παρά την καλοσυνάτη έκφραση του, ο Χάρι ήταν βέβαιος ότι ο Λούπινήξερε πως είχαν γλιτώσεικάποια επιμηκυντικά αφτιά από το κυνήγι της κυρίας Ουέσλι.Η κυρία Ουέσλι πήρε βαθιά ανάσα και κοίταξε ολόγυρα στο τρα-πέΖιΖητώντας υποστήριξη, πουόμως δεν της δόθηκε. «Βλέπω ότι μειοψηφώ», είπε. «Ωστόσο, θα σαςπω ένα πράγμα: οΝτάμπλντορ πρέπει να είχε τους λόγους του που δεν ήθελε να μάθειπολλά ο Χάρι, και πιστεύωότι, για το συμφέρον του ίδιου του Χάρι...»«Δεν είναι γιος σου», είπε ανέκφραστα ο Σείριος.«Εγώ τον έχω σαν γιο μου», δήλωσε με πάθος η κυρία Ουέσλι.«Άλλωστε, δεν έχει κανέναν άλλοστον κόσμο».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Έχει εμένα!»«Ναι», σχολίασε η κυρία Ουέσλι σουφρώνοντας τα χείλη της, «με τηδιαφορά πως ήταν κάπωςδύσκολο να τον φροντίσεις από τη φυλακή του ΑΖκαμπάν, σωστά;»Ο Σείριος έκανε να σηκωθεί από την καρέκλα του.«Μόλι, δεν είσαι το μόνο πρόσωπο σε αυτό το τραπέΖι που νοιά-Ζεταιγια τον Χάρι», είπεαυστηρά ο Λούπιν. «Σείριε, κάτσε κάτω».Το κάτω χείλος της κυρίας Ουέσλι έτρεμε. Ο Σείριος κάθισε βαριάστην καρέκλα του, μεπρόσωπο άσπρο σαν το χαρτί.«Νομίσω ότι πρέπει να πει τη γνώμη του κι ο Χάρι», συνέχισε ολουπιν. «Είναι αρκετά μεγάλοςγια να αποφασίσει ο ίδιος».«θέλω να μάθω τι συμβαίνει», είπε αμέσως ο Χάρι χωρίς να κυτάξειτην κυρία Ουέσλι.Τον είχε συγκινήσει αυτό που είπε, ότι τον ειχε σαν παιδί της, μασυνάμα τον είχεεκνευρίσει η υπερπροστατευτικότητά της. Ο Σείριος είχε δίκιο, δενήταν πια παιδί.92«Πολύ καλά», υποχώρησε με ραγισμένη φωνή η κυρία Ουέσλι. «Τζινι,Ρον, Ερμιόνη, Φρεντ,Τζορτζ, πηγαίνετε αμέσως επάνω, στα δωμάτια σας».Τα λόγια της ξεσήκωσαν θύελλα διαμαρτυριών.«Είμαστε ενήλικοι!» φώναξαν με μια φωνή ο Φρεντ κι ο Τζορτζ.«Αφού θα παραμείνει ο Χάρι, γιατί όχι κι εγώ;» διαμαρτυρήθηκε οΡον.«θέλω να ακούσω, μαμά!» άρχισε να τσιρίΖει η Τζίνι.«ΟΧΙ!» φώναξε η κυρία Ουέσλι και πετάχτηκε όρθια με μάτια πουπετούσαν σπίθες. «Δε σηκώνωκουβέντα, θα...»«Μόλι, δεν μπορείς να εμποδίσεις τον Φρεντ και τον Τζορτζ», είπεΒαριεστημένα ο κύριοςΟυέσλι. «Είναι ενήλικοι».«Είναι σχολιαρόπαιδα».«Αλλά ενηλικιώθηκαν», της θύμισε ο κύριος Ουέσλι με το ίδιοβαριεστημένο ύφος.Η κυρία Ουέσλι είχε κοκκινίσει σαν παντζάρι.«Καλά λοιπόν, ας μείνουν ο Φρεντ κι ο Τζορτζ, αλλά ο Ρον...»«Έτσι κι αλλιώς, ο Χάρι θα τα πει όλα σ' εμένα και στην Ερμιόνη!»είπε παθιασμένα ο Ρον. «Έτσιδεν είναι;» πρόσθεσε αβέβαια, κοιτάΖοντας τον Χάρι στα μάτια.Προς στιγμήν ο Χάρι σκέφτηκε να απαντήσει στον Ρον ότι δε θα τουέλεγε λέξη, για να καταλάβειτι ωραία είναι να σε αφήνουν στο σκοτάδι. Μα μόλις κοιτάχτηκαν σταμάτια, αυτή η εκδικητική παρόρμησηεξανεμίστηκε μεμιάς.«Φυσικά», αποκρίθηκε ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ρον κι η Ερμιόνη χαμογέλασαν μέχρι τ' αφτιά.«Καλά λοιπόν!» φώναξε η κυρία Ουέσλι. «Καλά! Τζίνι, στο ΚΡΕΒΑΤΙΑΜΕΣΩΣ!»Η Τζίνι όμως δεν έφυγε αδιαμαρτύρητα. Άκουγαν τις στριγκλιές καιτα ξεφωνητά της καθώςανέβαινε με τη μητέρα της στο ισόγειο και, μόλις έφτασαν στο χολ,στα σκουξίματά προστέθηκανκαι τα εκκωφαντικά ουρλιαχτά της κυρίας Μπλοκ. Ο Λούπιν έτρεξεεπάνω, στο πορτρέτο, για ναεπαναφέρει την τάξη. Μόλις γύρισε, έκλεισε πίσω του την πόρτα τηςκουΖίνας και πήρε πάλι θέσηστο τραπέΖι. Τότε, μίλησε πρώτος ο Σείριος.«Εντάξει, Χάρι... τι θες να μάθεις;»Ο Χάρι πήρε μια βαθιά ανάσα κι έκανε την ερώτηση που τον έκαιγεέναν ολόκληρο μήνα.93«Πού είναι ο Βόλντεμορτ;» είπε αγνοώντας το ρίγος και τουςμορφασμούς που προκάλεσε ηαναφορά του ονόματος. «Τι κάνει;Προσπαθούσα να παρακολουθήσω τις ειδήσεις των Μαγκλ, αλλά δεναναφέρθηκε τίποτα που νασυνδέεται μ' αυτόν ούτε παράξενοι θάνατοι ούτε τίποτα».«Επειδή δεν έχουν συμβεί ακόμη παράξενοι θάνατοι», απάντησε οΣείριος, «τουλάχιστον απ' ότιξέρουμε... και ξέρουμε πολλά».«Πώς και δεν έχει κάνει ακόμη κάποιο φόνο;» ρώτησε ο Χάρι. Ήξερεότι ο Βόλντεμορτ, τοντελευταίο χρόνο μόνο, είχε κάνει παραπάνω από ένα φόνο.«Γιατί δε θέλει να τραβήξει την προσοχή», αποκρίθηκε ο Σείριος.«θα ήταν επικίνδυνο για κείνον.Βλέπεις, η επιστροφή του δεν έγινε όπως τη σχεδίαΖε. Κάπου χάλασεη δουλειά».«Ή μάλλον του τη χάλασες εσύ», σχολίασε ο Λούπιν με ένα χαμόγελοικανοποίησης.«Πώς;» ρώτησε σαστισμένος ο Χάρι.«Υποτίθεται ότι δε θα Ζούσες!» είπε ο Σείριος. «Υποτίθεται ότι θαγνώριΖαν την επιστροφή τουμονάχα οι θανατοφάγοι. Εσύ όμως επέΖησες και τα είπες όλα».«Και το τελευταίο πρόσωπο που ήθελε ο Ξέρεις-Ποιος να πληροφορηθείτην επιστροφή του ήτανο Ντάμπλντορ», πρόσθεσε ο Λούπιν. «Αλλά εσύ του τα είπες όλα χαρτίκαι καλαμάρι». «Σε τιβοήθησε αυτό;» απόρησε ο Χάρι.«Πλάκα μας κάνεις;» ρώτησε δύσπιστα ο Μπιλ. «Ο Ντάμπλντορ είναι ομόνος μάγος πουφοβάται ο Ξέρεις-Ποιος!»«Χάρη σ' εσένα, ο Ντάμπλντορ ανασυγκρότησε το Τάγμα του Φοίνικαμέσα σε μια ώρα από τηνεπιστροφή του Βόλντεμορτ», εξήγΥσε ο Σείριος.«Και τι ακριβώς κάνει αυτό το Τάγμα;» Ζήτησε να μάθει ο Χάρικοιτώντας τους έναν έναν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην υλοποιή-ει τασχέδια του ο Βόλντεμορτ»,απάντησε ο Σείριος. Και ξέρετε ποια είναι τα σχέδια του;» ρώτησεβιαστικά ο Χάρι. «οΝτάμπλντορ έχει μια υπόνοια», είπε ο Λούπιν, «και οι υπόνιες τουΝτάμπλντορ αποδεικνύονταισυνήθως ακριβείς». Τη σχεδιάζει λοιπόν;»πρώτ απ' όλα, θέλει να ανασυγκροτήσει το στρατό του», είπε οσηριος. «Παλιά είχε έναντεράστιο αριθμό ατόμων υπό τις διατα-94γές του: μάγισσες και μάγους που είχε αναγκάσει να τονακολουθήσουν είτε με τον εκφοβισμό είτεμε την πειθώ, τους πιστούς του θανατοφάγους και κάποια σκοτεινάπλάσματα. Τον άκουσες πουσχεδίαΖε να στρατολογήσει τους γίγαντες δεν είναι το μόνο είδοςπου έχει Βάλει στο μάτι.Σίγουρα δε θα προσπαθήσει να καταλάβει το Υπουργείο Μαγείας μόνομε μια χούφταθανατοφάγους...»«Προσπαθείτε, λοιπόν, να τον εμποδίσετε να στρατολογήσει κι άλλουςοπαδούς».«Κάνουμε ότι μπορούμε», αποκρίθηκε ο Λούπιν. «Πώς;»«Το κυριότερο είναι να πείσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμοότι γύρισε όντως ο Ξέρεις-Ποιος, και να τους θέσουμε σε επαγρύπνηση», εξήγησε ο Μπιλ. «Δενείναι όμως εύκολο».«Γιατί;»«Εξαιτίας της στάσης που τηρεί το Υπουργείο Μαγείας», πήρε το λόγοη Τονκς. «Είδες τονΚορνήλιο Φαντζ μετά την επιστροφή του Ξέρεις-Ποιου, Χάρι. Ε,λοιπόν, παραμένει αμετακίνητοςστη θέση του. Αρνείται να δεχτεί ότι συνέβη τέτοιο πράγμα».«Μα γιατί;» ρώτησε απελπισμένος ο Χάρι. «Γιατί είναι τόσο ηλίθιος;Εφόσον το λέει οΝτάμπλντορ...»«Α, τώρα άγγιξες την καρδιά του Ζητήματος», παρενέβη ο κύριοςΟυέσλι. «Ο Φαντζ νομίΖει ότι οΝτάμπλντορ τον υποσκάπτει. Νομί-Ζει ότι ο Ντάμπλντορ εποφθαλμιά τοΥπουργείο Μαγείας».«Μα ο Ντάμπλντορ δεν εποφθαλμιά...»«Εννοείται», τον έκοψε ο κύριος Ουέσλι. «Ποτέ δεν επιδίωξε ναγίνει υπουργός, αν και τονήθελαν πολλοί σε αυτή τη θέση όταν αποχώρησε η ΜίλισεντΜπάγκνολντ. Έτσι πήρε την εξουσίαο Φαντζ, αλλά ποτέ δεν ξέχασε πόσο λαοφιλής ήταν ο Ντάμπλντορ,παρόλο που δεν έθεσε ποτέυποψηφιότητα για τη θέση».«Κατά βάθος ο Φαντζ ξέρει ότι ο Ντάμπλντορ είναι πολύ πιο έξυπνοςαπό τον ίδιο, και πολύ πιοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ισχυρός μάγος, γι' αυτό και τα πρώτα χρόνια που ήταν στο υπουργείοΖητούσε συχνά τη βοήθειακαι τις συμβουλές του», εξήγησε ο Λούπιν. «Αλλά σιγά σιγάγλυκάθηκε από την εξουσία καιπήραν τα μυαλά του αέρα. Γαντζώθηκε στην καρέκλα του κι έπεισε τονεαυτό του πως είναι αυτόςπιο έξυπνος ^ απλώς ο Ντάμπλντορ αρέσκεται να ανακατώνει ταπράγματα και να προκαλείαναστάτωση».«Πώς μπόρεσε να το σκεφτεί αυτό;» ρώτησε θυμωμένος οχάρη95«Πώς μπόρεσε να σκεφτεί ότι ο Ντάμπλντορ τα έβγαλε όλα από τομυαλό του; Ότι εγώ τα έβγαλααπ' το μυαλό μου;»«Γιατί αν παραδεχτεί ότι γύρισε ο Βόλντεμορτ, το υπουργείο θαπρέπει να αντιμετωπίσεικαταστάσεις από τις οποίες είχε ξενοιάσει τα τελευταία δεκατέσσεραχρόνια», είπε πικρόχολα οΣείριος. «Ο Φαντζ δε θέλει να το πιστέψει. Είναι πολύ πιο εύκολογια κείνον ναπείσει τον εαυτό του ότι ο Ντάμπλντορ λέει ψέματα για να τουροκανίσει την καρέκλα».«Κατάλαβες ποιο είναι το πρόβλημα;» ρώτησε ο Λούπιν. «Όσο τουπουργείο επιμένει ότι δενέχουμε να φοβηθούμε τίποτε από τον Βόλντεμορτ, τόσο δυσκολότεροείναι να πείσεις τον κόσμοότι γύρισε, και ειδικά εκείνους που δε θέλουν να το πιστέψουν. Καιτο χειρότερο, το υπουργείοάσκησε όλη την επιρροή του στον Ημερήσιο Προφήτη για να μη γράψουντίποτα για το "εμπόριοτρόμου" του Ντάμπλντορ, όπως το αποκαλούν, με αποτέλεσμα ηκοινότητα των μάγων να έχειπλήρη άγνοια για όσα συνέβησαν και να αποτελείεύκολο θύμα των θανατοφάγων, αν αποφασίσουν να χρησιμοποιήσουν τηνεξουσιαστικήκατάρα».«Εντάξει, αλλά εσείς εξακολουθείτε να το λέτε στον κόσμο, έτσι δενείναι;» ρώτησε ο Χάρικοιτώντας διαδοχικά τον κύριο Ουέσλι, τον Σείριο, τον Μπιλ, τονΜάντουννκους, τον Λούπιν καιτην Τονκς. «Δεν ενημερώνετε τον κόσμο ότι γύρισε;»Όλοι τους χαμογέλασαν άκεφα.«Δεδομένου ότι θεωρούμαι δολοφόνος κατά συρροή και το υπουργείο μ'έχει επικηρύξει για δέκαχιλιάδες γαλέρες, είναι κάπως δύσκολο να βγω στο δρόμο και ναμοιράζω προκηρύξεις», παρατήρησεσυγχυσμένος ο Σείριος.«Κι εγώ δεν είμαι ιιδιαίτερα δημοφιλής συνδαιτυμόνας στην τράπεΖατων μάγων», είπε ο Λούπιν. «Είναι επαγγελματικό μειονέκτημανα είσαι λυκάνθρωπος».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Η Τονκς κι ο Άρθουρ, αν ανοίξουν το στόμα τους, θα χάσουν τηδουλειά τους στο υπουργείο»,συνέχισε ο Σείριος, «κι είναι πολύσημαντικό για μας να έχουμε κατασκόπους στο υπουργείο, αφούειναισιγουρο πως έχει κι οΒόλντεμορτ».Πάντος, καταφέραμε να πείσουμε μερικούς ανθρώπους», ΠΕΙΡΕ ΤΟΛόγο οκύριος Ουέσλι. «ΤηνΤονκς από δω —ήταν πολύ μικρη για να συμμετάσχει στο Τάγμα τουΦοίνικα την προηγούμενηφορά είναι μεγάλο ατού να έχουμε χρυσούχους με το μέρος9697μας- και τον Κίνγκσλι Σάκλμπολτ, πραγματικό απόκτημα επικεφαλήςτων ερευνών για τον Σείριοκαι τροφοδοτεί το υπό γείο με πληροφορίες ότι κρύβεται κάπου στοΘιβέτ».«Μα αν δεν πει κάποιος από σας ότι γύρισε ο Βόλντεμορ...» άρχισε ο Χάρι.«Ποιος είπε ότι δεν το Λέμε;» τον έκοψε ο Σείριος. «Γιατί νομίσειςπως έχουν στην μπούκα τονΝτάμπλντορ;»«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Χάρι.«Προσπαθούν να τον δυσφημήσουν», εξήγησε ο Λούπιν. «Δε διάβασεςτον Ημερήσιο Προφήτητην περασμένη βδομάδα; Δημοσίευσε ότι καθαιρέθηκε από την προεδρίατης Διεθνούς ΣυνομοσπονδίαςΜάγων γιατί γέρασε και "τα έχασε", ενώ δεν είναι αλήθειαη αλήθεια είναι ότι τονκαταψήφισαν οι μάγοι του υπουργείου, όταν ανήγγειλε την επιστροφήτου Βόλντεμορτ στην ομιλίατου. Τον καθαίρεσαν επίσης από τη θέση του προέδρου της Δημογεροντίας— είναι το ανώτατοδικαστήριο των μάγων — και τώρα συΖητά-νε να του αφαιρέσουν τοπαράσημο του Τάγματοςτου Μέρλιν».«Αλλά ο Ντάμπλντορ απαντά πως δεν τον μέλει ότι κι αν κάνουν,αρκεί να μην τον βγάλουν απότις κάρτες των σοκολατένιων βατράχων», είπε με ένα χαμόγελο οΜπιλ.«Δεν είναι αστείο», παρατήρησε κοφτά ο κύριος Ουέσλι. «Ανσυνεχίσει να αψηφά το υπουργείο,θα καταλήξει στη φυλακή του ΑΖκαμπάν, και το τελευταίο πράγμα πουθέλουμε είναι να φυλακιστείο Ντάμπλντορ. Όσο γνωρίσει ο Ξέρετε-Ποιος ότι ο Ντάμπλντορείναι ελεύθερος κι ενήμερος,θα φοβάται όσο να 'ναι. Αν μάθει όμως πως τον έβγαλαν από τη μέση,το πεδίο θα μείνειελεύθερο».«Μα εάν συνεχίσει ο Βόλντεμορτ να στρατολογεί θανατοφά-γους, είναιμοιραίο να μαθευτεί ότιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

γύρισε, έτσι δεν είναι;» ρώτησεαπελπισμένος ο Χάρι.«Ο Βόλντεμορτ, Χάρι, δεν πηγαίνει στα σπίτια του κόσμου ναχτυπήσει την πόρτα», απάντησε οΣείριος. «Τους εξαπατά, τους μαγεύει, τους εκβιάΖει. Έχεισυνηθίσει να δρα στην παρανομία. Άλλωστε,η προσέλκυση οπαδών δεν είναι ο μόνος στόχος του. 'Έχει κιάλλα σχέδια σχέδια πουεφαρμόΖει αθόρυβα κι απορροφούν αυτή τη στιγμή όλη του τηνπροσοχή».«Τι άλλο θέλει εκτός από οπαδούς;» ρώτησε αμέσως ο Χάρι. Τουφάνηκε πως ο Σείριος κι οΛούπιν αντάλλαξαν ένα φευγαλέο βλέμμα προτού του απαντήσει οΣείριος.«Κάτι που είναι αναγκασμένος να το κλέψει». Ο Χάρι τους κοίταξε μεαπορία κι ο Σείριοςσυμπλήρωσε: «Κάτι σαν όπλο, ας πούμε. Που δεν το είχε τηνπροηγούμενη φορά». «'Όταν ήτανστις δόξες του;» «Ναι».«Τι λογής όπλο;» ρώτησε ο Χάρι. «Χειρότερο από την αβάντακάνταβρα...;»«Αρκετά!» ακούστηκε η φωνή της κυρίας Ουέσλι. Είχε σταθεί στιςσκιές δίπλα στην πόρτα. ΟΧάρι δεν την κατάλαβε που γύρισε αφού πρώτα έβαλε για ύπνο τηνΤζίνι. Είχε σταυρωμένα ταχέρια της στο στήθος και φαινόταν πολύ θυμωμένη. «Ώρα να πάτε στοκρεβάτι. Όλοι σας»,πρόσθεσε κοιτάΖοντας τον Φρεντ, τον Τζορτζ, τον Ρον και τηνΕρμιόνη.«Δε θα μας κάνεις ότι θέλεις...» άρχισε ο Φρεντ. «Μωρέ, τι μαςλες», γρύλισε απειλητικά η κυρίαΟυέσλι. Έτρεμε ελαφρώς καθώς στρεφόταν προς τον Σείριο. «Έδωσεςπάρα πολλέςπληροφορίες στον Χάρι. Έτσι που πας, σε λίγο θα τον μυήσεις στοΤάγμα».«Γιατί όχι;» πετάχτηκε ο Χάρι. «θέλω να γίνω μέλος, θέλω ναπολεμήσω».«Όχι».Αυτή τη φορά δε μίλησε η κυρία Ουέσλι μα ο Λούπιν. «Το Τάγμαδέχετε στους κόλπους του μόνοενήλικους μάγους», είπε. «Που έχουν τελειώσει το σχολείο»,πρόσθεσε μόλις είδε τον Φρεντ καιτον Τζορτζ έτοιμους να μιλήσουν. «Υπάρχουν κίνδυνοι γιατους οποίους δεν έχετε ιδέα... νομίσω ότι η Μόλι έχει δίκιο,Σείριε. Αρκετά είπαμε».Ο Σείριος δυσφόρησε αλλά δεν έφερε αντιρρήσεις. Η κυρία γουέσλιέγνεψε ανυπόμονα στουςγιους της και στην Ερμιόνη. Σηκώθηκαν ένας ένας κι ο Χάρι,αναγνωρίζοντας την ήττα του, τουςμιμήθηκε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

99Ο πανάρχαιος, τιμημένος Οίκος των ΜπλακΗ κυρία Ουέσλι τους ακολούθησε βλοσυρή στο επάνω πάτωμα. «θέλω ναπάτε όλοι γραμμή γιαύπνο, χωρίς να πιάσετε την κουβέντα», είπε καθώς έφταναν στο πρώτοκεφαλό-σκαλο. «Έχουμεπολλές δουλειές αύριο. Η Τζίνι μάλλον κοιμάται», πρόσθεσεαπευθυνόμενη στην Ερμιόνη, «γι'αυτό προσπάθησε να μην την ξυπνήσεις, εντάξει;»«Σιγά μην κοιμάται», ψιθύρισε ο Φρεντ όταν τους καληνύχτισε ηΕρμιόνη κι ανέβηκαν στοεπόμενο πάτωμα. «Να μου τρυπήσετε τη μύτη αν δεν περιμένει ξύπνιατην Ερμιόνη να της πει τισυΖητήθηκεστηνκουΖίνα...»«Ρον, Χάρι», είπε η κυρία Ουέσλι στο δεύτερο κεφαλόσκαλο,δείχνοντας την κάμαρα τους.«Ύπνο, αμέσως». «'νύχτα», είπαν ο Χάρι και ο Ρον στους δίδυμους. ΟΦρεντ τους έκλεισε τομάτι. «Όνειρα γλυκά». Η κυρία Ουέσλι έκλεισε πίσω τους την πόρταμε έναν κοφτό κρότο. Ηκάμαρα φάνταΖε ακόμη πιο σκοτεινή και καταθλιπτική από την πρώτηφορά που την είδε ο Χάρι.Ο άδειος πίνακας του τοίχου ανάσαινε τώρα αργά και βαθιά, σαν νακοιμόταν ο αόρατος ένοικοςτου. Ο Χάρι φόρεσε τις πιτζάμες του, έβγαλε τα γυαλιά του καιξάπλωσε στο παγωμένο κρεβάτι,ενώ ο Ρον πέταξε στο επάνω μέρος της ντουλάπας Ζαχαρωτά γιακουκουβάγιες, προκειμένου νακαθησυχάσει τη Χέντβιχ και τον Πιγκνουίντζεον, που τιτίβιΖαν καιπλατάγιΖαν νευρικά τα φτεράτους.«Δεν τις αφήνουμε να βγαίνουν κάθε νύχτα για κυνήγι», εξήγησεκαθώς φορούσε τις μαρόνπιτζάμες του. «Ο Ντάμπλντορ δεθέλει να κυκλοφορούν στην πλατεία πολλές κουκουβάγιες, για να μηνκινήσουμε υποψίες. Α...ξέχασα...»Πήγε στην πόρτα και την κλείδωσε. «Γιατί κλειδώνεις;»«Για τον Κρίτσερ», απάντησε ο Ρον καθώς έσβηνε το φως. «Την πρώτηνύχτα μου εδώ, μπήκεστο δωμάτιο μου στις τρεις τα ξημερώματα. Φαντάσου τρομάρα που θαπάρεις αν ξυπνήσεις μεςστην άγρια νύχτα και τον δεις να σουλατσάρει στο δωμάτιο σου...»Ξάπλωσε στο κρεβάτι του,κουκουλώθηκε με τα σκεπάσματα και γύρισε να κοιτάξει τον Χάρι μεςστο σκοτάδι. Ο Χάριδιέκρινε το περίγραμμα του προσώπου του στο φως του φεγγαριού πουέμπαινε από τα βρόμικατζάμια. «Τι λες, λοιπόν;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Δε χρειαΖόταν ο Χάρι να ρωτήσει τι εννοούσε ο φίλος του. «Δε μαςείπαν πολλά πράγματα πουδε θα μαντεύαμε και μόνοι μας», σχολίασε ο Ρον φέρνοντας στο νουτου τη ειπώθηκε στην κουζίνα.«Βασικά το μόνο που μας είπαν είναι ότι το Τάγμα προσπαθείνα εμποδίσει τιςστρατολογήσεις του Βόλ...» Ο Ρον πήρε μια κοφτή ανάσα.«...ντεμορτ», απόσωσε αποφασιστικά ο Χάρι. «Πότε θα αρχίσεις ναχρησιμοποιείς το όνομα τουεπιτέλους; Ο Σείριος κι ο Λούπιν το προφέρουν».Ο Ρον αγνόησε το τελευταίο σχόλιο. «Ναι, έχεις δίκιο», είπε,«γνωρίΖαμε ήδη αυτά που μας είπαναπό τα επιμηκυντικά αφτιά. Το μόνο καινούργιο ήταν...»Κρακ!«ΟΧ!»«Μη φωνάΖεις, Ρον, θα κουβαληθεί η μαμά».«Μα διακτινιστήκατε πάνω στα γόνατα μου!»«Βλέπεις, μας δυσκολεύει το σκοτάδι».Ο Χάρι διέκρινε τις θολές σιλουέτες του Φρεντ και του Τζορτζ ναπιδανέ από το κρεβάτι του Ρον.ο Τζορτζ κάθισε στα πόδια του κρεβατιού του Χάρι κάνοντας τουςσομιέδες να βογκήξουν και τοστρωμα να βουλιάξει μερικά εκατοστά. «Τι έχετε να πείτε, παιδιά;»τους ρώτησε ανυπόμονα.«εννοείς για το όπλο που ανέφερε ο Σείριος;» ρώτησε ο Χάρι. _τουξέφυγε θες να πεις», είπεευχαριστημένος ο Φρεντ πουκαθόταν τώρα δίπλα στον Ρον. «Αυτό δεν το είχαμε ακούσει με τα«επιμηκυντικά αφτιά!»100«Τι να 'ναι;» αναρωτήθηκε ο Χάρι.«θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε», σχολίασε ο Φρεντ.«Πάντως, αποκλείεται να είναι ισχυρότερο από την αβάντα κεντάβρα»,είπε ο Ρον. «Υπάρχειχειρότερο πράγμα από το θάνατο;»«Μπορεί να είναι κάτι που σκοτώνει πολλά άτομα συγχρόνως», υπέθεσεο Τζορτζ.«Ή προκαλεί μαρτυρικό θάνατο», είπε φοβισμένος ο Ρον.«Αν θέλει να προκαλέσει πόνο, έχει τη Βασανιστική κατάρα»,παρενέβη ο Χάρι, «του φτάνει καιτου περισσεύει».Αμέσως έπεσε σιωπή κι ο Χάρι κατάλαβε ότι οι άλλοι αναρωτιόνταν,όπως κι αυτός, τι φρικτάπράγματα μπορεί να προκαλεί αυτό το όπλο.«Λέτε να έπεσε στα χέρια του;» ρώτησε ο Τζορτζ.«ΕλπίΖω να το έχουμε εμείς», είπε νευρικά ο Ρον.«Αν ναι, τότε σίγουρα το 'χει φυλαγμένο ο Νταμπλντορ», παρατήρησεο Φρεντ.«Πού;» βιάστηκε να ρωτήσει ο Ρον. «Στο "Χόγκουαρτς";»«Πού αλλού!» έκανε ο Τζορτζ. «Εκεί κρατούσε κρυμμένη και τηΦιλοσοφική Λίθο».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ωστόσο, το όπλο θα είναι πολύ μεγαλύτερο από τη Λίθο!» υπέθεσε οΡον.«Όχι απαραίτητα», είπε ο Φρεντ.«Όντως, το μέγεθος δεν είναι δείγμα δύναμης», σχολίασε ο Τζορτζ.«Η Τζίνι, για παράδειγμα».«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Χάρι.«Σου επιτέθηκε ποτέ με το ξόρκι του μπαμπούλα-νυχτερίδα;»«Σςς!» έκανε τότε ο Φρεντ κι ανασηκώθηκε από το κρεβάτι.«Ακούστε!»Όλοι σώπασαν μεμιάς. Βήματα ακούγονταν, σαν κάποιος ν' ανεβαίνειτις σκάλες.«Η μαμά», πετάχτηκε ο Τζορτζ. Χωρίς περιττές εξηγήσεις, ένα δυνατόκρακ ακούστηκε κι ο Χάριένιωσε το κρεβάτι να αλαφρώνει από το βάρος του. Λίγες στιγμέςαργότερα, άκουσαν τη σανίδατου πατώματος μπροστά στην πόρτα τους να τρίζει προφανώς η κυρίαΟυέσληαφουγκραΖόταν για να δει αν κοιμόνταν ή αν είχαν πιάσει τηνκουβέντα. Η Χέντβιχ κι οΠιγκγουίντζεον έκρωξαν λυπητερά. Η σανίδα έτριξε ξανά και άκουσαντην κυρία Ουέσλι ναανεβαίνει στο επάνω πάτωμα για να ελέγξει τον Φρεντ και τονΤζορτζ.101«Δε μας έχει καμιά εμπιστοσύνη», είπε μελαγχολικά ο Ρον. Ο Χάριήταν σίγουρος ότι δε θαέκλεινε μάτι όλη νύχτα ήταν τόσα πολλά τα γεγονότα της βραδιάς,τόσο πολλά αυτά που ήθελε νασκεφτεί, ώστε θα έμενε με τις ώρες άγρυπνος να τα γυροφέρνει στομυαλό του. Ήθελε νασυνεχίσει τη συΖήτησή του με τον Ρον αλλά εκείνη τη στιγμή άκουσετην κυρία Ουέσλι νακατεβαίνει από τις σκάλες. Μόλις απομακρύνθηκε, το αγόρι άκουσεάλλους να ανεβαίνουν...Πολυπόδαρα πλάσματα σουλάτσαραν αθόρυβα μπροστά στην πόρτα του κιο Χάγκριντ, οκαθηγητής της φροντίδας μαγικών πλασμάτων, έλεγε: «Δεν είναιτρισχαριτωμένα, Χάρι μου; Φέτοςθα κάνουμε το μάθημα των μαγικών πλασμάτων-όπλων...» κι ο Χάριείδε ότι τα πολυπόδαραπλάσματα, αντί για κεφάλια, είχαν κανόνια, που γύρισαν αργά αργάπρος το μέρος του... κι οΧάρι έσκυψε...Την επόμενη στιγμή, βρέθηκε κουλουριασμένος κάτω από τις κουβέρτεςτου ενώ η βροντερήφωνή του Τζορτζ αντηχούσε στο δωμάτιο.«Η μαμά λέει να σηκωθείτε, το πρωινό σας είναι έτοιμο. Μετά πρέπεινα πάτε στο σαλόνιυπάρχουν μιλιούνια σουσουράδες και κάτω απ' τον καναπέ βρήκε μιαφωλιά με ψόφια πάφσκιν».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μισή ώρα αργότερα, ο Χάρι κι ο Ρον, που ντύθηκαν και πήραν τοπρωινό τους στα γρήγορα,έμπαιναν στο σαλόνι ήταν ένα μακρύ ψηλοτάβανο δωμάτιο στον πρώτοόροφο, με τοίχους σελαδί χρώμα και μια λερωμένη ταπισερί. Μόλις πατούσε κάποιος στοχαλί σηκώνονταν μικράσύννεφα σκόνης κι από τις μακριές, ξεφτισμένες, βελούδινεςκουρτίνες ερχόταν ένα βουητό σαναπό αόρατο μελίσσι. Γύρω από τις κουρτίνες ήταν μαΖεμένοι η κυρίαΟυέσλι, η Ερμιόνη, η Τζίνι,ο Φρεντ και ο Τζορτζ, που είχαν δέσει μαντίλια στο στόμα και στημύτη τους, πράγμα που τουςπροσέδιδε πολύ παραξενη όψη. Κρατούσαν όλοι από μια μεγάλημποτίλια γεμάτη μ' ένα μαύρουγρό και με ψεκαστήρα στο στόμιο.«Καλύψτε τα πρόσωπα σας και πάρτε ο καθένας από ένα ΣΠΡΈΊ», είπε ηκυρία Ουέσλι στονΧάρι και τον Ρον μόλις τους είδε, δήχνοντας δύο μποτίλιες με μαύρουγρό που ήτανακουμπισμένεςΣτο τραπέΖι. «Είναι σουσουραδοκτόνο. Πρώτη φορά βλέπω τέτοιοΣΜΊΝΟΣήθελα να 'ξερά τιέκανε δέκα χρόνια εδώ αυτό το σπιτικό ξωτικό.. το πρόσωπο τηςΕρμιόνης ήταν μισοκρυμμένοπίσω από μια102πετσέτα της κουΖίνας, αλλά ο Χάρι την είδε να κοιτάΖει επιτιμητικάτην κυρία Ουέσλι.«Ο Κρίτσερ είναι πολύ ηλικιωμένος, προφανώς δεν μπορεί...»«θα ξαφνιαΖόσουν, Ερμιόνη, αν ήξερες τι μπορεί να κάνει ο Κρίτσερόταν θέλει», είπε ο Σείριος,που μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας μια σακούλα με ψόφιους αρουραίους,λερωμένη με αίμα.«Τάίσα τον Ωραιόραμφο», εξήγησε βλέποντας το ερωτηματικό βλέμματης κοπέλας. «Τον έχωεπάνω, στο δωμάτιο της μητέρας μου. Για ναδούμε τώρα αυτό το σεκρετέρ...»Πέταξε τη σακούλα με τους ψόφιους αρουραίους σε μια πολυθρόνα κιέσκυψε να περιεργαστεί τοκλειδωμένο σεκρετέρ που, όπως πρόσεξε για πρώτη φορά ο Χάρι,κλυδωνιζοταν ανάλαφρα.«Πρέπει να είναι μπόγκαρτ, Μόλι», σχολίασε ο Σείριος κοιτάΖΟ-νταςαπό την κλειδαρότρυπα,«αλλά είναι καλύτερα νομίΖω, προτού το ανοίξουμε, να ρίξει μιαματιά ο Τρελομάτης. Ξέροντας τημητέρα μου, δεν αποκλείεται να είναι κάτι πολύ χειρότερο». «Έχειςδίκιο, Σείριε», συμφώνησε ηκυρία Ουέσλι. Μιλούσαν κι οι δυο με επιτηδευμένα πρόσχαρο κιευγενικό τόνο ο Χάρι κατάλαβεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πως δεν είχαν ξεχάσει τον καβγά της προηγούμενης νύχτας.Εκείνη τη στιγμή, από το ισόγειο ακούστηκε το δυνατό καμπανιστόχτύπημα του κουδουνιού για να ακολουθήσει ευθύς αμέσως έναπανδαιμόνιο από στριγκλιέςκαι ουρλιαχτά, όπως εκείνο που προκάλεσε το προηγούμενο βράδυ ηΤονκς, όταν σκόνταψεστηνομπρελοθήκη.«Και τους έχω επισημάνει να μη χτυπάνε κουδούνι!» είπεαγανακτισμένος ο Σείριος κι έφυγεβιαστικά από το δωμάτιο. Τον άκουσαν να κατεβαίνει τρέχοντας τησκάλα, ενώ αντιλαλούσαν σεόλοτο σπίτι τα ουρλιαχτά της κυρίας Μπλοκ.«Άτιμοι, σιχαμεροί μιγάδες, προδότες της τάξης σας, εξαμβλώματα...»«Σε παρακαλώ, Χάρι, κλείσε την πόρτα», είπε η κυρία Ουέσλι.Ο Χάρι χασομέρησε όσο μπορούσε στην πόρτα του σαλονιού' ήθελε ναακούσει τι γινόταν στοισόγειο. Προφανώς, ο Σείριος κα-τάφερε να κλείσει τις κουρτίνεςμπροστά από το πορτρέτο τηςμήτε' ρας του, γιατί τα ουρλιαχτά σταμάτησαν στη στιγμή. Το αγόριτον άκουσε να διασχίΖει τοχολ και να βγάΖει την αλυσίδα της εξώπορ' τας. Έπειτα ακούστηκε ηβαθιά φωνή του ΚίνγκσλιΣάκλμπολτ που____________________103έλεγε: «Με αντικατέστησε η Εστία, τώρα έχει αυτή το μανδύα τουΜούντι, αλλά θέλω να αφήσωένα μήνυμα για τον Ντάμπλντορ...»Ο Χάρι ένιωσε καρφωμένα στην πλάτη του τα μάτια της κυρίας Ουέσλι.Έτσι, έκλεισε απρόθυματην πόρτα του σαλονιού, για να συνεχίσει το κυνήγι τωνσουσουράδων.Η κυρία Ουέσλι είχε σκύψει και διάβαΖε το κεφάλαιο για τις σουσουράδεςστο Βιβλίο Οδηγός τουΓκιλντρόι Λόκχαρτ για τα οικόσιτα ζιζάνια, που ήταν ανοιγμένο πάνωστον καναπέ.«Εντάξει, παιδιά, χρειάΖεται μεγάλη προσοχή γιατί οι σουσουρά-δεςδαγκώνουν και τα δόντιατους είναι δηλητηριώδη. Έχω ένα μπουκάλι με αντίδοτο, αλλά δε θα'θελα να τοχρησιμοποιήσω». Έπειτα ανασηκώθηκε, πήρε θέση μπροστά στιςκουρτίνες κι έγνεψε στουςάλλους να πλησιάσουν. «Μόλις δώσω το σύνθημα, αρχίστε να ψεκάΖετε»,είπε. «θα πετάξουνκαταπάνω μας, αλλά οι οδηγίες του σπρέί λένε πως, αμέσως μόλις τιςψεκάσεις, παραλύουν.Όταν ακινητοποιηθούν, θα τις συγκεντρώσουμε όλες στον κουβά».Έκανε ένα Βήμα μπροστάαπό τη γραμμή πυρός. «Έτοιμοι; Ψεκάστε!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μόλις ο Χάρι πάτησε τον ψεκαστήρα, από τις πτυχές της κουρτίναςπετάχτηκε μια καλοθρεμμένησουσουράδα που έμοιαΖε με γυαλιστερό σκαθάρι κούναγε θυμωμένα ταφτερά της, είχεμικροσκοπικά, μυτερά σαν καρφίτσες, δόντια, νεράίδένιο κορμί μεπυκνό μαύρο τρίχωμα και τιςτέσσερις γροθιές της σφιγμένες με λύσσα. Ο Χάρι της έριξε σταμούτρα μια ριπήσουσουραδοκτόνου. Η σουσουράδα κοκάλωσε στον αέρα κι έπεσε στοφθαρμένο χαλί με έναναπρόσμενα δυνατό γδούπο. Ο Χάρι τη μάΖεψε και την έριξε στονκουβά.«Τι κάνεις εκεί, Φρεντ;» είπε κοφτά η κυρία Ουέσλι. «Ψέκασε τηναμέσως και πέταξε την».Ο Χάρι κοίταξε δίπλα του. Ο Φρεντ κρατούσε ανάμεσα στο δείκτη καιτον αντίχειρα μιασουσουράδα που πάλευε να του ξεφύγει.«Εντάξει», είπε κεφάτα ο Φρεντ και ψέκασε βιαστικά τη σουσουράδα,η οποία λιποθύμησε. Μόλιςόμως η κυρία Ουέσλι γύρισε την πλάτη της, την έχωσε στην τσέπη τουκλείνοντας το μάτι στονΧάρι.«θέλουμε να πειραματιστούμε με το φαρμάκι των σουσουράδον για ταπονηρά Ζαχαρωτά μας»,ψιθύρισε ο Τζορτζ.ο Χάρι, με μια επιδέξια κίνηση, ψέκασε δύο σουσουράδες ταυτοχροναπου είχαν Βάλει στόχο τημύτη του. Την ίδια στιγμή πλησίασετον τζορτζ και τον ρώτησε με την άκρη των χειλιών του: «Τι είναιτα πονηρά Ζαχαρωτά;»104«Μια ποικιλία γλυκών που σε αρρωσταίνουν», ψιθύρισε οΤζορτζκοιτάΖοντας κλεφτά και γεμάτοςανησυχία την πλάτη της κυρίας Ουέσλι. «Όχι σοβαρά, απλώςαδιαθετείς και φεύγεις απ' την τάξηαν δεν έχεις διάθεση για μάθημα. Ο Φρεντ κι εγώ τα κατασκευάσαμεφέτος το καλοκαίρι. Είναιχωρισμένα σε δύο μέρη με διαφορετικό χρώμα το καθένα. Αν φας τηνπορτοκαλιά πλευρά τηςπα-στίλιας εμετού, αρχίσεις να ξερνάς. Μόλις σε στείλει στοαναρρωτήριο ο καθηγητής, τρως τηνκόκκινη πλευρά...»«...που σας θεραπεύει αυτοστιγμεί, επιτρέποντας σας να ασχοληθείτεμε τις ψυχαγωγικέςδραστηριότητες της αρεσκείας σας αντί να παραμείνετε στην τάξηπλήττοντας μέχρι θανάτου.Τουλάχιστον αυτό γράφουμε στις διαφημιστικές καταχωρίσεις μας»,ψιθύρισε ο Φρεντ, που είχεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αποτραβηχτεί από το οπτικό πεδίο της κυρίας Ουέσλι για να μαΖέψειδύο σουσουράδες από τοπάτωμα και να τις Βάλει στην τσέπη του. «Όμως χρειάΖονται δουλειάακόμη. Μέχρι στιγμής, οιδοκιμαστές μας ξερνάνε ακατάσχετα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν ναφάνε το κόκκινοκομμάτι».«Δοκιμαστές;»«Δηλαδή εμείς», εξήγησε ο Φρεντ. «Τα δοκιμάΖουμε εναλλάξ. Ο Φρενττα λιποθυμικάγλειφιτζούρια κι οι δυο μαΖί" τις ρινορραγι-κές νουγκατίνες...»«Η μαμά νόμιΖε ότι μονομαχούσαμε», είπε ο Τζορτζ.«Ώστε λοιπόν Ζουν και Βασιλεύουν τα Μαγικά Τρικ Ουέσλι!»μουρμούρισε ο Χάρι κάνοντας πωςρυθμίσει τον ψεκαστήρα της μποτίλιας του.«Δε διαθέτουμε ακόμη επίσημη επαγγελματική στέγη», συνέχισε οΦρεντ χαμηλώνοντας ακόμηπερισσότερο τον τόνο της φωνής του, ενώ η κυρία Ουέσλι σφούγγίΖετο μέτωπο της με το μαντίλιτης, προτού συνεχίσει την επίθεση, «κι έτσι δουλεύουμε μεταχυδρομικές παραγγελίες. Τηνπερασμένη Βδομάδα Βάλαμε διαφημιστική καταχώριση στον ΗμερήσιοΠροφήτη».«Χάρη σ' εσένα, φιλαράκι», συμπλήρωσε ο Τζορτζ. «Αλλά μηνανησυχείς... δεν έχει ιδέα η μαμά.Έπαψε να διαΒάΖει τον Ημερησιο Προφήτη από τότε που γράφει όλααυτά τα ψέματα για σένακαι τον Ντάμπλντορ».Ο Χάρι χαμογέλασε. Είχε προσφέρει στους δίδυμους αδελφους Ουέσλιτο έπαθλο των χιλίωνγαλέρων, που κέρδισε στο Τρίαθλο Μαγείας, για να τους Βοηθήσει ναπραγματοποιήσουν τοόνειρο105τους' να ανοίξουν ένα κατάστημα με μαγικά τρικ. Συνάμα όμωςχαιρόταν που αγνοούσε η κυρίαΟυέσλι την προσωπική του συμβολή στην πραγματοποίηση των σχεδίωντους. Η μητέρα τουςθεωρούσε εντελώς ακατάλληλο αυτό το επάγγελμα για τους γιους της.Όλο το πρωινό το πέρασαν καθαρίζοντας τις κουρτίνες από τιςσουσουράδες. Ήταν περασμένεςδώδεκα όταν έβγαλε η κυρία Ουέσλι το προστατευτικό μαντίλι καιρίχτηκε σε μια πολυθρόνα, γιανα αναπηδήσει ευθύς αμέσως με μια στριγκλιά, γιατί είχε καθίσειστη σακούλα με τους ψόφιουςαρουραίους. Είχε πάψει να ακούγεται αυτό το εκνευριστικό επίμονοΒουητό από τις κουρτίνες,που κρέμονταν τώρα χαλαρές και μουσκεμένες από τον πολύ ψεκασμό.Οι αναίσθητεςσουσουράδες ήταν στοιΒαγμένες μέσα στον κουΒά και δίπλα ήτανακουμπισμένη μια γαΒάθα μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τα μαύρα αβγά τους, που τα μύριΖε τώρα ο ΣτραΒοπόδαρος, ενώ οΦρεντ κι ο Τζορτζ αντάλλασσανκλεφτές ματιές.«Μ' αυτά θα ασχοληθούμε μετά το μεσημεριανό», είπε η κυρία Ουέσλιδείχνοντας τις σκονισμένεςΒιτρίνες που πλαισίωναν το τζά-κι. Μέσα υπήρχαν τα πλέονετερόκλητα αντικείμενα: μια συλλογήαπό σκουριασμένα στιλέτα, λοστοί, ένα κουλουριασμένο φιδοτό-μαρο,ασημένια κουτάκια πουείχαν μαυρίσει από το χρόνο με εγχάρακτες επιγραφές σε γλώσσεςάγνωστες στον Χάρι και, τοπιο αηδιαστικό απ' όλα, ένα σκαλιστό κρυστάλλινο μπουκάλι με ένατεράστιο οπάλιο στο πώμα,που ο Χάρι έκοΒε το κεφάλι του πως περιείχε αίμα.Το κουδούνι του σπιτιού χτύπησε ξανά. Όλοι κοίταξαν την κυρίαΟυέσλι.«Μείνετε εδώ», πρόσταξε εκείνη κοφτά και πήρε τη σακούλα με τουςαρουραίους, καθώς η κυρίαΜπλοκ άρχίΖε πάλι να ωρύεται. «θα σας φέρω σάντουιτς».Βγήκε από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω της την πόρτα. Αμέσως ορμησανόλοι στο παράθυρο καικοίταξαν κάτω, στο κατώφλι. Είδαν τηνκορφή ενός αναμαλλιασμένουπυρρόξανθου κεφαλιού καιτσουκάλια που ισορροπούσαν επίφοΒα."Ο Μάντουνγκους!» είπε η Ερμιόνη. «Γιατί κουΒάλησε όλα αυτά τατσουκάλια;»^ «Προφανώς για να τα κρύψει», υπέθεσε ο Χάρι. «Αυτό δεν έκανε καιτη νυχτα πουυποτίθεται ότιμε παρακολουθούσε; Δεν πήγε να παΡαλάΒει κάτι τσουκάλια;»106_______________________________«Μωρέ, καλά λες!» συμφώνησε ο Φρεντ, καθώς άνοιγε η πόρτα οΜαντουνγκους διάβηκε τοκατώφλι με τα τσουκάλια του και χάθηκε από τα μάτια τους. «Τώραποιος την ακούει τη μαμά...»Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ έτρεξαν στην πόρτα κι αφουγκράστηκαν.Τα ουρλιαχτά της κυρίας Μπλοκ είχαν σταματήσει.«Ο Μάντουνγκους μιλάει με τον Σείριο και τον Κίνγκσλι»,μουρμούρισε ο Φρεντ με μέτωπορυτιδωμένο από την αυτοσυγκέντρωση. «Δεν καταλαβαίνω τι λένε... ναρίξω τα επιμηκυντηκάαφτιά ήνα μην το διακινδυνεύσω;»«Μπορεί να αξίΖει το ρίσκο», είπε ο Τζορτζ. «Πάω επάνω να φέρω έναΖευγάρι...»Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, όμως, ξέσπασε ένα πανδαιμόνιο στοισόγειο, οπότε τα επιμηκυντικά αφτιά ήταν εντελώς περιττά. Δενείχαν κανένα πρόβλημα ναακούσουν τι έλεγε η κυρία Ουέσλι, αφούφώναΖε με όλη της τη δύναμη.«ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΛΕΠΤΑΠΟΔΟΧΟΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΥΒΑΛΑΣ ΤΑΚΛΟΠΙΜΑΙΑ ΣΟΥ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πώς μ' αρέσει να ακούω τη μαμά να κατσαδιάΖει άλλους»,σχολίασε ο Φρεντ μ' ένα ευτυχισμένο χαμόγελο, καθώς άνοιγε μερικάεκατοστά την πόρτα για ναακούγεται καλύτερα η κυρία Ουέσλι. «Είναι μια ευχάριστη αλλαγή...»«...ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ. ΘΑ 'ΧΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΝΟΙΑΤΩΝ ΚΛΕΜΜΈΝΩΝ ΚΑΤΣΑΡΟΛΙΚΩΝ ΣΟΥ, ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΝΟΥΝοι ΣΚΟΤΟΥΡΕΣ ΜΑΣ Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ...» «Την άφησαν, οι βλάκες, νατον πάρει χαμπάρι»,είπε ο Τζορτζ"κουνώντας αποδοκιμαστέα το κεφάλι του. «Αν δεν την απομακρι νειςεγκαίρως, παίρνει φόρα καιδε σταματάει με τίποτα. Κι έχι άχτι τον Μάντουνγκους από τότε πουέμαθε ότι την κοπάνησε τηνώρα που έπρεπε να σε φυλάει, Χάρι... Οχ, ξύπνησε κι η μάνα τουΣείριου...» Η φωνή της κυρίας Ουέσλι σκεπάστηκε από τις στριγκλιές)τα ουρλιαχτά των πορτρέτων που βρίσκονταν στο χολ. Ο Τζορτζετημάστηκε να κλείσει τηνπόρτα για να μην τρελαθούν απ' όλο αυτόν το θόρυβο, αλλά πρινπρολάβει, μπήκε μέσα τοξωτικό του σπιτιού^Αν εξαιρούσες το βρόμικο κουρέλι που φορούσε γύρω από τους γοφούςτου, ήταν τελείως γυμνό.Φαινόταν πάρα πολύ γέρικο. το Ζαρωμένο δέρμα του κρεμότανσακουλιασμένο και, μολονότιήταν καραφλό όπως όλα τα σπιτικά ξωτικά, από τα μεγάλα φαρδιά ρου107θούνια του ξεφύτρωναν πυκνές άσπρες τρίχες. Τα γκρίΖα μάτια τουήταν υγρά και κοκκινισμένα,κι η μεγάλη σαρκώδης μύτη του θύμι-ze γουρουνίσιο ρύγχος.Το ξωτικό δεν έδωσε καμιά σημασία στον Χάρι και στους άλους. Έκανεσαν να μην τους είδε καιπροχώρησε σκυφτό και σερνόμενο στο βάθος του δωματίου, ενώ μεσ'απ' τα δόντια τουμουρμούριΖε με φωνή βαθιά και βραχνή, που θύμιζε βατράχου:«... βρομάει σαν βόθρος κι άντε να ξεφορτωθείς αυτόν τονεγκληματία- αλλά κι εκείνη δεν είναικαλύτερη, που μας κουβαλήθηκε, η άτιμη, με τα βρομόπαιδά της καιρημάΖει το σπίτι της κυράςμου. Αχ, αν ήξερε η δύστυχη κυρά μου τι αποβράσματα θρονιάστηκανστο σπίτι της, τι θα έλεγεστο γερο-Κρίτσερ! Αχ, τι ντροπή, να γεμίσει το σπίτι μαςλασποαίματους, λυκάνθρωπους,προδότες και λωποδύτες, αλλά τι μπορεί να κάνει ο δόλιος οΚρίτσερ...»«Γεια σου, Κρίτσερ», είπε δυνατά ο Φρεντ, κλείνοντας με πάταγο τηνπόρτα.Το σπιτικό ξωτικό κοκάλωσε, έπαψε να μουρμουρίσει και καμώ-θηκεπως ξαφνιάστηκε, χωρίςόμως να πείσει κανέναν με τους θεα-τρινισμούς του. «Ο Κρίτσερ δενείδε το νεαρό κύριο», είπεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

καθώς γϋρίΖε προς τον Φρεντ και του έκανε μια υπόκλιση. «Αυτό τοβρο-μόπαιδο, αυτό τοσιχαμερό προδότη».«Ορίστε;» έκανε ο Τζορτζ. «Δεν το έπιασα αυτό το τελευταίο».«Δεν είπε τίποτα ο Κρίτσερ», συνέχισε το ξωτικό, κάνοντας καιδεύτερη υπόκλιση στον Τζορτζ,και πρόσθεσε σιγανά αλλά καθαρά: «Κι έχει και δίδυμο αδελφό, τοτέρας».Ο Χάρι δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει. Το ξωτικόίσιωσε το κορμί του, τους έριξεένα βλέμμα γεμάτο μοχθηρία και συνέχισε να μουρμουρίΖει, σαν ναπείστηκε ότι δεν το άκουγαν.«•••να κι η λασποαίματη στέκεται σαν να έχει καταπιεί μπαστούνι.Αχ, αν το 'ξερέ η κυρά μου, θα'κλαίγε με μαύρο δάκρυ... Α, να κι έναςκαινούργιος, ο Κρίτσερ δενξέρει το όνομα του. Τι γυρεύειΕδώ; Ο Κρίτσερ δεν έχει ιδέα...»«Είναι ο Χάρι, Κρίτσερ», είπε διστακτικά η Ερμιόνη. «Ο Χάρι •Πότερ».Ο Κρίτσερ γούρλωσε τα ξεπλυμένα μάτια του κι άρχισε ναμουρμουρίζει πιογρήγορα καιθυμωμένα από πριν. Η λασποαίματη μιλάει στον Κρίτσερ σαν να είναιφίλη του. Αν έβλεπε τονΚρίτσερ με τέτοια συντροφιά, αχ, τη θα έλεγε...»108«Μην την ξαναπείς λασποαίματη!» είπαν θυμωμένοι ο Ρον και η Τζίνιμε μια φωνή.«Δεν πειράζει», ψιθύρισε η Ερμιόνη, «δε στέκει στα καλά του δενξέρει τι...»«Μην αυταπατάσαι, Ερμιόνη, ξέρει πολύ καλά τι λέει», την έκοψε οΦρεντ κοιτώντας με απέχθειατον Κρίτσερ.Στο μεταξύ, ο Κρίτσερ συνέχιΖε να μουρμουρίζει έχοντας καρφώσει ταμάτια του στον Χάρι.«Μα, αλήθεια, είναι ο Χάρι Πότερ; Ο Κρίτσερ βλέπει το σημάδι αυτόςπρέπει να είναι, το αγόριπου σταμάτησε τον Άρχοντα του Σκότους, ο Κρίτσερ αναρωτιέται πώςτα κατάφερε...» «Κι εμείςεπίσης», τον έκοψε ο Φρεντ. «Τελικά, θα μας πεις τι θέλεις;»ρώτησε ο Τζορτζ. Ο Κρίτσερέστρεψε στον Τζορτζ τα πελώρια μάτια του. || «Ο ΚρίτσερκαθαρίΖει», είπε αόριστα. ,| «Εμέναμου λες!» ακούστηκε μια φωνή πίσω από τον Χάρι. Ο Σείριος είχεεπιστρέψει και τώρα στεκότανστην πόρτα κι αγριο-κοίταΖε το ξωτικό. Ο θόρυβος στο χολ είχεκοπάσει ίσως η κυρία Ουέσλι κι οΜάντουννκους να μετέφεραν τη διαφωνία τους στην κουΖίνα. Στη θέατου Σείριου, ο Κρίτσερέκανε μια τόσο βαθιά υπόκλιση, που η γουρουνίσια μύτη του άγγιξετο πάτωμα.«Σήκω αμέσως», είπε εκνευρισμένος ο Σείριος. «Τι σκαρώνεις πάλι;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ο Κρίτσερ καθαρίζει», επανέλαβε το ξωτικό. «Ο Κρίτσερ Ζει για ναυπηρετεί τον τιμημένο οίκοτων Μπλακ...»«Που κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο μπλακ* από τη βρόμα»,συμπλήρωσε ο Σείριος.«Πάντα του άρεσαν τα χωρατά του αφέντη», είπε ο Κρίτσερ κάνονταςάλλη μια υπόκλιση, «οοποίος είναι ένα αχάριστο γουρούνι που ράγισε την καρδιά τηςμητέρας του...»«Η μητέρα μου δεν είχε καρδιά, Κρίτσερ», νευρίασε ο Σείριοζ«Κρατιόταν στη Ζωή από καθαρήκακία».Ο Κρίτσερ υποκλίθηκε ξανά ενώ εξακολουθούσε να μιλάει. «Ότι πει οαφέντης», μουρμούρισεοργισμένος. «Ο αφέντης δεν είναι άξιος να σκουπίσει τη σκόνη απότις μπότες της μητέρας του109τι θα έλεγε η δύστυχη κυρά μου αν έβλεπε τώρα τον Κρίτσερ να τονυπηρετεί, πώς τον μισούσε,πόσο την απογοήτευσε...»«Σε ρώτησα τι σκαρώνεις», τον έκοψε ψυχρά ο Σείριος. «Κάθε ©οράπου κάνεις δήθεν ότικαθαρίζεις, σουφρώνεις κάτι και το κρύβεις στο δωμάτιο σου για ναμην το πετάξουμε».«Ο Κρίτσερ δε μετακινεί τίποτε από τη σωστή θέση του στο σπίτι τουαφέντη», αποκρίθηκε τοξωτικό, για να προσθέσει βιαστικά και ψιθυριστά: «Η κυρά δε θασυγχωρούσε ποτέ τον Κρίτσεραν άφηνε να πετάξουν αυτή την ταπισερί που βρίσκεται επτακόσιαχρόνια στην κατοχή τηςοικογένειας. Ο Κρίτσερ πρέπει να τη σώσει, ο Κρίτσερδε θα αφήσει τον αφέντη, τους προδότες και τα βρομόπαιδα να τηνκαταστρέψουν...»«Το φαντάστηκα πως είχε σχέση με την ταπισερί», είπε ο ΣείριοςκοιτάΖοντας με απέχθεια τοναπέναντι τοίχο. «Σίγουρα θα έχει κάνει και σ' αυτήν το ξόρκι τηςμόνιμης επικόλλησης. Αν όμωςκαταφέρω να την ξεφορτωθώ, δε θα τη λυπηθώ καθόλου. Και τώρα φύγε,Κρίτσερ».Φαίνεται πως ο Κρίτσερ δεν μπορούσε να παρακούσει μιαν άμεσηδιαταγή, ωστόσο το βλέμμαπου έριξε στον Σείριο, καθώς έφευγε μουρμουρίζοντας, έσταΖεδηλητήριο.«... γυρίζει από το ΑΖκαμπάν και το παίζει αφεντικό. Αχ, τι θαέλεγε η δύστυχη κυρά μου ανέβλεπε από μια μεριά αυτούς τους αχρείους που έκαναν κατάληψη στοσπίτι της, που πετάνετους θησαυρούς της. Ορκίστηκε η κυρά μου πως δεν είναι γιος της,αλλά αυτός ξαναγύρισε λένεπως είναι δολοφόνος...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αν συνεχίσεις να μουρμουρίζεις, θα γίνω στ' αλήθεια δολοφόνος!»φώναξε ο Σείριος καθώςέκλεινε νευριασμένος την πόρτα πίσω από το ξωτικό.«Σείριε, δε στέκει στα καλά του», τον δικαιολόγησε η Ερμιόνη. «Δενκαταλαβαίνει ότι τονακούμε».« Έμεινε ολομόναχος πάρα πολλά χρόνια», είπε ο Σείριος κι έπερνετρελές διαταγές από τοπορτρέτο της μητέρας μου και μιλούσε μόνοςτου, μα δεν παύει ναείναι ένα παλιό...» «Αν τονελευθέρωνες», πρότεινε η Ερμιόνη, «ίσως να...» «Δεν μπορούμε νατον ελευθερώσουμε, ξέρειπολλά για το τάγμα είπε κοφτά ο Σείριος. «Κι άλλωστε, κάτι τέτοιοθα τον σκότωνε. Ζίτα του ναφύγει απ' αυτό το σπίτι και θα δεις πώς θα το πάρει!»ο Σείριοςπλησίασε στην ταπισερί πουπροσπαθούσε να προ-110στατεύσει ο Κρίτσερ το υφαντό καταλάμβανε ολόκληρο τον τοίχο ΟΧάρι κι οι άλλοι τονακολούθησαν.Η ταπισερι" ήταν πάρα πολύ παλιά, ξεθωριασμένη και σκοροφα. γωμένησαν να την είχαντρυπήσει οι σουσουράδες. Παρ' όλα αυτά, η χρυσοκλωστή με την οποίαήταν κεντημένη έλαμπεαρκετά κι έτσι κατάφεραν να διακρίνουν ένα τεράστιο οικογενειακόδέντρο που έφτανε ως τοΜεσαίωνα, όπως λογάριασε ο Χάρι. Από πάνω αναγραφόταν με μεγάλαγράμματα:Ο πανάρχαιος, τιμημένος Οίκος τωνΜπλακ «Τοuναurs pur»*«Εσένα δε σε αναφέρει!» σχολίασε ο Χάρι αφού εξέτασε το κάτω μέροςτου οικογενειακούδέντρου.«Κάποτε ήμουν εδώ», είπε ο Σείριος και έδειξε μια μικρή,στρογγυλή, καψαλισμένη τρύπα σανκάψιμο από τσιγάρο. «Αλλά η γλυκιά μανούλα μου με διέγραψε όταν τοέσκασα από το σπίτι.Στον Κρίτσερ αρέσει πολύ να διηγείται αυτή την ιστορία».«Το έσκασες από το σπίτι;»«Γύρω στα δεκαέξι», είπε ο Σείριος. «Δεν άντεξα άλλο».«Πού πήγες;» ρώτησε ο Χάρι κοιτώντας τον.«Στο σπίτι του μπαμπά σου», απάντησε εκείνος. «Οι παππούδες σουήταν πολύ καλοί μαΖί" μουμε υιοθέτησαν, κατά κάποιον τρόπο, σαν δεύτερο γιο τους με είχαν.Στις σχολικές διακοπέςκατασκήνωνα στου μπαμπά σου και στα δεκαεπτά έπιασα δικό μουσπίτι. Ο θείος μου ο Αλφαρντμου άφησε κάμποσο χρυσάφι —προφανώς γιατί το είχε σκάσει κιεκείνος— κι από τότε Ζούσαμόνος μου. Και ήμουν πάντα ευπρόσδεκτος στο κυριακάτικο τραπέΖΙτων παππούδων σου».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μα... γιατί...;»«...έφυγα;» Ο Σείριος χαμογέλασε πικρόχολα και πέρασε τα δάχτυλαμέσα από τα μακριά κιαχτένιστα μαλλιά του. «Γιατί τους μισούσα όλους: τους γονείς μου,που είχαν ψύχωση με τοανόθευτο αίμα και καβάλησαν το καλάμι επειδή κατάγονταν από παλιάοικογένεια... τον ηλίθιο τοναδελφό μου, που είχε αδύνατο χαρακτήρα και τους πίστεψε... νατος».Ο Σείριος έδειξε στο κατώτερο μέρος του οικογενειακού δέντρου τοόνομα «Ρέγκουλους Μπλακ».Δίπλα στην ημερομηνία γέννησης βρισκόταν η ημερομηνία θανάτου(πριν από δεκαπέντεχρόνια).«Ήταν μικρότερος από μένα», συνέχισε ο Σείριος, «και πολύκαλύτερος γιος, όπως μουκοπάναγαν νύχτα-μέρα».«Αλλά πέθανε», είπε ο Χάρι.«Ναι», έκανε ο Σείριος. «Βλέπεις, ήταν τόσο ηλίθιος, που έγινεθανατοφάγος».«Με δουλεύεις!»«Έλα τώρα, Χάρι, δεν κατάλαβες τι είδους μάγοι ήταν οι δικοί μουόταν είδες αυτό το σπίτι;»εκνευρίστηκε ο Σείριος.«Ήταν... ήταν κι οι γονείς σου θανατοφάγοι;»«Όχι, όχι, αλλά, πίστεψε με, υιοθετούσαν τις θεωρίες του Βόλντεμορτ.ΕπίΖητούσαν κι αυτοί τηνκάθαρση του γένους των μάγων, τον εξοστρακισμό όλων όσοικατάγονταν από Μαγκλ και τηδιαχείριση της εξουσίας μονάχα από τους καθαρόαιμους. Δεν ήταν οιμόνοι, υπήρχαν πολλοίομόίδεάτες τους που ασπάΖονταν την κοσμοθεωρία του Βόλντεμορτπροτού δείξει το αληθινό τουπρόσωπο... Όταν είδαν όμως μέχρι πού ήταν ικανός να φτάσει για νααρπάξει την εξουσία, τουςκόπηκαν τα πόδια. Βάζω στοίχημα πάντως ότι οι γονείς μου θεωρούσανήρωα τον Ρέγκουλουςόταν πρωτο-πηγε με το μέρος του Βόλντεμορτ»,«Τον σκότωσαν οι χρυσούχοι;» ρώτησε διστακτικά ο Χάρι.«Όχι, όχι», αποκρίθηκε ο Σείριος. «Τον δολοφόνησε ο Βόλντε-μορτ.Ή, το πιθανότερο, διέταξε τηδολοφονία του αμφιβάλλω αν ήταν τόσο σημαντικός ο Ρέγκουλους ώστενα τον σκοτώσει ο ίδιοςο Βόλντεμορτ. Απ' ότι έμαθα μετά το θάνατο του, στην αρχήπροσχώρησε στους θανατοφάγουςαλλά κατόπιν πανικοβλήθηκε απ' όσα του Ζητούσαν να κάνει καιπροσπάθησε να αποχωρήσει.Δεν είναι ομως τόσο απλό να υποβάλεις την παραίτηση σου στονΒόλντε-μορτ. Ή θα τονυπηρετείς σε όλη σου τη Ζωή ή θα πεθάνεις».«Φαγητό», ακούστηκε η φωνή της κυρίας Ουέσλι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Κρατούσε μπροστά της το ραβδί ισορροπώντας στην άκρη του έναντεράστιο δίσκο με σάντουιτςκαι κέίκ. Το πρόσωπο της ήταν αναψοκοκκινισμένο και φαινόταν ακόμηθυμωμένη. Οι άλλοι έτρεξανκοντά της ξελιγωμένοι από την πείνα, αλλά ο Χάρι έμεινε με τονΣείριο, που είχε σκύψει ναπεριεργαστεί την ταπισερί.«Είχα να τη δω χρόνια. Να ο Φινέας Νίγκελους... ο προ-προπάπ-112113πος μου, βλέπεις;... Υπήρξε ο πιο αχώνευτος διευθυντής στα χρονικάτου "Χόγκουαρτς"... Να καιη Αραμίντα Μελιφλούα... εξαδέλφη της μητέρας μου... προσπάθησε ναπεράσει νόμο που νανομιμοποιεί το κυνήγι των Μαγκλ... και η αγαπητή θεια ΕΜαδώρα...ξεκίνησε την οικογενειακήπαράδοση αποκεφαλισμού των σπιτικών ξωτικών όταν γερνούσαν πολύκαι δεν μπορούσαν ναμεταφέρουν το δίσκο με το τσάί... Βέβαια, όταν η οικογένεια μουέβγαΖε κάποιον της προκοπής,τον αποκήρυσσε. Βλέπω πως η Τονκς δεν είναι εδώ. Ίσως γι' αυτό οΚρίτσερ δε δέχεται διαταγέςαπό εκείνη υποτίθεται ότι πρέπει να εκτελεί τις διαταγές όλων τωνμελών της οικογένειας...»«Είσαι συγγενής με την Τονκς;» ρώτησε ξαφνιασμένος ο Χάρι.«Ναι, η μητέρα της, η Ανδρομέδα, ήταν η αγαπημένη μου εξαδέλφη»,απάντησε ο ΣείριοςκοιτάΖοντας προσεκτικά την ταπισερί. «'Έχουν διαγράψει και τηνΑνδρομέδα, κοίτα...» Έδειξεάλλη μια μικρή, στρογγυλή, καψαλισμένη τρύπα ανάμεσα σε δύοονόματα, Μπέλατριξ καιΝαρκίσα. «Οι αδελφές της Ανδρομέδας είναι εδώ γιατί έκαναν καλούς,ταιριαστούς γάμους μεκαθαρόαιμους, αλλά η Ανδρομέδα παντρεύτηκε κάποιον που οι γονείςτου ήταν Μαγκλ, τον ΤεντΤονκς, γι' αυτό...»Ο Σείριος καμώθηκε ότι χτυπά με το ραβδί του την ταπισερί κιέπειτα γέλασε πικρόχολα. Ο Χάριόμως δεν έκανε το ίδιο κοίταΖε τα ονόματα στα δεξιά τηςκαψαλισμένης τρύπας όπου κάποτε βρισκόταντο όνομα της Ανδρομέδας. Μια διπλή γραμμή κεντημένη μεχρυσοκλωστή ένωνε τοόνομα της Ναρκίσα Μπλοκ με του Λού-σιους Μαλφόι, ενώ μια μονήκάθετη χρυσή γραμμή πουξεκινούσε από τα ονόματα τους κατέληγε στο όνομα Ντράκο.«Είσαι συγγενής με τους Μαλφόι!»«Όλες οι καθαρόαιμες οικογένειες έχουν συγγένεια μεταξύ τους»,εξήγησε ο Σείριος. «ΑνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

επιτρέπεις στους γιους και στις κόρες σου να παντρεύονται μόνοκαθαρόαιμους, οι επιλογές σουείναι πολύ περιορισμένες έχουμε μείνει ελάχιστοι. Η Μόλι κι εγώείμαστε ξαδέλφια εξ αγχιστείας κιο Άρθουρ δεύτερος εξάδελφος μου. Αλλά μην μπεις στον κόπο να τουςψάξεις εδώ — ανθεωρούνται κάποιοι προδότες της τάξης τους, αυτοί είναι οιΟυέσλι».Ο Χάρι τώρα κοιτούσε το όνομα στα αριστερά της καψαλισμένης τρύπαςτης Ανδρομέδας:Μπέλατριξ Μπλοκ συνδεόταν με μια διπλή γραμμή με τον ΡοδόλφοΛεστρέιντΖ.«ΛεστρέιντΖ...» πρόφερε δυνατά ο Χάρι. Κάτι του θύμισε αυτό τοόνομα κάπου το είχε ξανακούσει, αλλά στην αρχή δεν μπορούσε ναθυμηθεί πού, αν και τουπροκαλούσε ένα παράξενο, δυσάρεστο σφίξιμο στο στομάχι.«Είναι στο ΑΖκαμπάν», είπε κοφτά ο Σείριος.Ο Χάρι τον κοίταξε με περιέργεια.«Η Μπέλατριξ κι ο άντρας της, ο Ροδόλφος, συνελήφθηκαν με τονΜπάρτι Κρουτς υιό», συνέχισεμε την ίδια τραχιά φωνή ο Σείριος. «μάζι κι ο αδελφός τουΡοδόλφου, ο Ραμπάσταν».Τότε ο Χάρι θυμήθηκε. Είχε δει την Μπέλατριξ ΛεστρέιντΖ στηνκιβωτό των στοχασμών τουΝτάμπλντορ, το παράξενο αυτό όργανο όπου αποθηκεύονταν οι σκέψειςκαι οι αναμνήσεις ήτανμια ψηλή μελαχρινή γυναίκα που είχε μάτια με βαριά βλέφαρα. Στηδίκη της είχε σηκωθεί όρθιακαι είχε διακηρύξει την πίστη της στο λόρδο Βόλντεμορτ, τηνπερηφάνια της που προσπάθησε νατον βρει μετά την πτώση του και την πεποίθηση της ότι μια μέρα θαανταμειφθεί για τηναφοσίωση της.«Ποτέ δεν είπες πως ήταν...»«Έχει σημασία που είναι εξαδέλφη μου;» νευρίασε ο Σείριος. «Εγώδεν τους θεωρώ συγγενείςμου. Ειδικά αυτήν. Έχω να τη δω από τότε που ήμουν στην ηλικίασου, αν εξαιρέσεις μιαφευγαλέα ματιά που της έριξα όταν την έφεραν στο ΑΖκαμπάν. Λες νακαμαρώνω που έχωσυγγενείς σαν αυτήν;»«Συγγνώμη», βιάστηκε να πει ο Χάρι. «Δεν ήθελα... απλώςξαφνιάστηκα, αυτό είναι όλο...»«Δεν πειράΖει, μη Ζητάς συγγνώμη», μουρμούρισε ο Σείριος.Τραβήχτηκε μακριά από τηνταπισερί κι έχωσε τα χέρια του στις τσέπες. «Δε μου αρέσει πουγύρισα εδώ», είπε με το βλέμμακαρφωμένο στον απέναντι τοίχο. «Ποτέ δε φανταΖόμουν πως θαπαγιδευτώ ξανά σ' αυτό τοσπίτι».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι τον καταλάβαινε απόλυτα. Ήξερε πώς θα αισθανόταν κι ο ίδιοςαν, όταν μεγάλωνε καιπίστευε πως γλίτωσε για πάντα, ανα-γκαΖόταν να ξαναγυρίσει και ναΖήσει στο σπίτι της οδούΠριβέτ με τον αριθμό 4.«Δε θα μπορούσαμε όμως να βρούμε καλύτερο αρχηγείο», συνέχισε οΣείριος. «Ο πατέρας μουείχε εγκαταστήσει όλα τα μαγικά μέτρα ασφαλείας όταν Ζούσαμε εδώ.Είναι απρόσιτο και δε θαέρθουν ποτέ οι Μαγκλ να χτυπήσουν την πόρτα του — λες και θα τοήθελαν! τώρα μάλιστα πουτέθηκε και υπό την προστασία του Ντάμπλντορ, δε114θα Βρεις ασφαλέστερο σπίτι στον κόσμο. Ξέρεις, ο Ντάμπλντορ είναιο φύλακας του μυστικού τουΤάγματος. Κανένας δεν μπορεί να βρει το αρχηγείο αν δεν του πει οίδιος προσωπικά πού είναιτο σημείωμα που σου έδειξε χθες το βράδυ ο μουντη ήταν από τονΝτάμπλντορ...» από τα χείλητου Σείριου ξέφυγε ένα κοφτό γέλιο σαν γάβγισμα. «Αν έβλεπαν οιγονείς μου πώςχρησιμοποιείται τώρα το σπίτι τους... το Πορτρέτο της μητέρας μουσου δίνει μια ιδέα για τοπώς...» Συνο-Φρυώθηκε για μια στιγμή κι ύστερα αναστέναξε. «Πόσοθα 'θελα να εβγαινα λίγοέξω, να κάνω κάτι χρήσιμο. Ρώτησα τον Ντάμπλντορ αν μπορώ να σεσυνοδεύσω στοπειθαρχικό — με τη μορφή του Σναφλς, Φυσικά— για ηθική υποστήριξη,τι θα 'λεγες;»Τα γόνατα του Χάρι λύθηκαν αυτομάτως. Είχε να σκεφτεί τοπειθαρχικό από το χθεσινοβραδινότραπέΖι απ' τη χαρά του που βρέθηκε ανάμεσα στους ανθρώπους πουαγαπούσε κι έμαθε τισυνέβαινε, το ξέχασε τελείως. Ωστόσο, τα λόγια του Σείριουξύπνησαν πάλι μέσα του εκείνη τηναβάσταχτη αγωνία. Κοίταξε την Ερμιόνη και τους Ουέσλι που είχανπέσει με τα μούτρα στασάντουιτς και Σκέφτηκε ότι θα γύριζαν στο «Χόγκουαρτς» χωρίςεκείνον,«Μη φοβάσαι», του είπε ο Σείριος. Ο Χάρι σήκωσε τα μάτια του καιδιαπίστωσε ότι ο νονός τουτον παρατηρούσε. «Είμαι σίγουρος οτι θα αθωωθείς στο θέσπισμα περίΜυστικότητας τηςΔιεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων προβλέπεται η χρήση μαγείας γιαλόγους Αυτοάμυνας».«Ναι, αλλά αν με αποβάλουν τελικά», ρώτησε σιγανά ο Χάρι, μπορώ ναέρθω να μείνω μαζίσου;»Ο Σείριος χαμογέλασε μελαγχολικά, «θα δούμε».«θα ένιωθα πολύ καλύτερα για το πειθαρχικό, αν ήξερα ότι δε θαυποχρεωθώ να επιστρέψωCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στους Ντάρσλι», τον πίεσε ο Χάρι.«ΦαντάΖομαι πόσο άσχημα σου φέρονται για να προτιμάς αυτό τοσπίτι», σχολίασε ο Σείριοςσκυθρωπός.«Εσείς οι δυο, βιαστείτε γιατί δε θα μείνει ψίχουλο», τους φώναξεη κυρία Ουέσλι.Ο νονός του άφησε ένα βαθύ αναστεναγμό, έριξε μια βλοσυρή ματιάστην ταπισερί και πήγε μετον Χάρι κοντά στους άλλους.Το απόγευμα, καθώς άδειαΖαν τις βιτρίνες, ο Χάρι προσπαθούσε να μησκέφτεται το πειθαρχικό.Ευτυχώς γι' αυτόν, ήταν μια δουλειά που απαιτούσε μεγάληαυτοσυγκέντρωση, γιατί πολλά απότα αντικείμενα δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τα σκονισμένα ράφιατους.115Τον Σείριο τον δάγκωσε άσχημα μια ασημένια ταμπακέρα μέσα σε λίγαδευτερόλεπτα το χέρι τουκαλύφθηκε από μια αντιαισθητική καφετιά κρούστα σαν γάντι.«Δεν είναι τίποτα», είπε εξετάΖοντας με περιέργεια το χέρι τουπροτού το χτυπήσει με το ραβδίτου. «Πρέπει να είχε μέσα εξανθηματική σκόνη», συμπλήρωσε,επαναφέροντας το δέρμα του στηφυσιολογική του κατάσταση. Κατόπιν, έριξε την ταμπακέρα στο σάκοόπου έβαΖαν ότι ήταν γιαπέταμα. Λίγες στιγμές αργότερα, ο Χάρι είδε τον Τζορτζ να τυλίγειτο χέρι του με ένα πανί, νασουφρώνει την ταμπακέρα και να την κρύβει στην τσέπη του μαζί μετις σου-σουράδες.Βρήκαν ένα απωθητικό ασημένιο αντικείμενο σαν διπλή λαβίδα μεπολλά πόδια, πουσκαρφάλωσε σαν αράχνη στο μπράτσο του Χάρι, μόλις πήγε να τοπιάσει, και προσπάθησε νατον δαγκώσει. Ο Σείριος το τσάκωσε και το συνέθλιψε στη στιγμή μεένα βαρύ τόμο, που είχε τοντίτλο Η Αριστοκρατία της Φύσης: Γενεαλογία των Μάγων. Υπήρχε έναμουσικό κουτί που έπαιΖεένα γλυκό μελαγχολικό σκοπό σε λίγο κυριεύτηκαν όλοι από μιανανεξήγητη ατονία, μέχρι που ηΤζίνι σκέφτηκε να κλείσει το κουτί. Βρήκαν επίσης ένα Βαρύμενταγιόν που δεν μπόρεσε κανείςνα ανοίξει, πολλές αρχαίες σφραγίδες και, μέσα σ' ένα σκονισμένοκουτί, ένα παράσημο τουΤάγματος του Μέρλιν, που είχε απονεμηθεί στον παππού του Σείριου«για τις υπηρεσίες του στοΥπουργείο».«Αυτό σημαίνει ότι τους δώρισε πάρα πολύ χρυσό», σχολίασεπεριφρονητικά ο Σείριος καθώςπέταγε το παράσημο στο σάκο με τα σκουπίδια.Ο Κρίτσερ γλίστρησε πολλές φορές μέσα στο δωμάτιο και προσπάθησενα υφαρπάξει διάφοραCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πράγματα, κρύβοντας τα κάτω από το ύφασμα που είχε Ζωσμένο στουςγοφούς του κάθε φορά που τον τσάκωναν, τους έλουΖε με φρικτές κατάρες. Όταν οΣείριος του πήρε με το ζόριένα βαρύτιμο χρυσό δαχτυλίδι με το οικόσημο των Μπλακ, ο Κρίτσεράρχισε να κλαίει από τοκακό του και βγήκε από το σαλόνι με γοερούς λυγμούς, λούΖοντας τονΣείριο με βρισιές πουπρώτη Φορά άκουγε το αγόρι.« Ηταν του πατέρα μου», εξήγησε εκείνος, ενώ έριχνε στο σάκο τοδαχτηλίδι . «Ο Κρίτσερ δεν τουήταν τόσο αφοσιωμένος όσο στη μητέρα μου την περασμένη βδομάδα,ωστόσο, τον έπιασα νακλέβειένα παλιό παντελόνι του πατέρα μου».116Τις επόμενες μέρες, η κυρία Ουέσλι τους ξεθέωσε στη δουλεία. Τουςπήρε τρεις ολόκληρες μέρεςνα απολυμάνουν το σαλόνι. Τα;μοναδικά ανεπιθύμητα αντικείμενα που έμειναν στο τέλος ήταν ηταπισερί με το οικογενειακόδέντρο των Μπλοκ, που στάθηκε αδύνατον να την ξεκρεμάσουν απ' τοντοίχο, και το σεκρετέρπου κλυ-δωνίΖοταν. Ο Μούντι δεν είχε περάσει από το αρχηγείο κιέτσι δεν ήταν σίγουροι τιβρισκόταν στο εσωτερικό του επίπλου.Από το σαλόνι πέρασαν στην τραπεΖαρία του σογείου, όπου ανακάλυψαναράχνες σαν πιατάκιατου καφέ, κρυμμένες κάτω από τον μπουφέ (ο Ρον έσπευσε να φύγειλέγοντας ότι πάει να φτιάξειένα φλιτζάνι τσάί κι έκανε μιάμιση ώρα να γυρίσει). Ο Σείριοςπέταξε χωρίς κανένα δισταγμό στοσάκο απορριμμάτων το καλό πορσελάνινο σερβίτσιο με το οικόσημο καιτο ρητό των Μπλακ, ενώτην ίδια τύχη είχε και μια σειρά από παλιές φωτογραφίες μεμαυρισμένες ασημένιες κορνίζες οιένοικοι" τους στρίγκλίΖαν διαπεραστικά καθώς θρυμματίζονταν τατζάμια που τους κάλυπταν.Μπορεί ο Σνέιπ να ονόμαΖε «καθαριότητα» αυτή τη δουλειά, κατά τηγνώμη του Χάρι, όμως,επρόκειτο για έναν πόλεμο εναντίον του σπιτιού, το οποίο πρόβαλλελυσσαλέα αντίσταση με τηνυποκίνηση και τη συνδρομή του Κρίτσερ. Το σπιτικό ξωτικό ξεφύτρωνεσυνεχώς μπροστά τουςκαι τα μουρμουρητά του γίνονταν όλο και πιο προσβλητικά, καθώςπροσπαθούσε να κλέψει ότιμπορούσε από τους σάκους απορριμμάτων. Ο Σείριος αναγκάστηκε να τοαπειλήσει ότι θα τουεπιβάλει να φοράει ρούχα, αλλά εκείνο τον κοίταξε με τα υγρά τουμάτια και είπε: «Ο αφέντηςμπορεί να κάνει ότι νο-μίΖει». Κι έπειτα απομακρύνθηκεμουρμουρίζοντας δυνατά: «Αλλά οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αφέντης δε θα διώξει τον Κρίτσερ, όχι, όχι, γιατί ο Κρίτσερ ξέρειτα σχέδια του, ω, ναι, ξέρει ότιμηχανορραφεί εναντίον του Άρχοντα του Σκότους με τουςλασποαίματους και τους προδότες, καιτα αποβρά-σματα της κοινωνίας...»Ύστερα απ' αυτό, ο Σείριος, αγνοώντας τις διαμαρτυρίες τηςΕρμιόνης, βούτηξε τον Κρίτσερ απότο ρούχο του και τον πέταξε έξω από το δωμάτιο. , Το κουδούνιχτυπούσε αρκετές φορές τηνημέρα, δίνοντας στη μητέρα του Σείριου το σύνθημα να αρχίσει ταουρλιαχτά. Ο Χάρι και τα άλλαπαιδιά προσπαθούσαν κάθε φορά να κρυφακούσουν τα λόγια τουεκάστοτε επισκέπτη, μααποκόμιΖαν ελάχιστα πράγματα από τις κλεφτές ματιές που έριχνανκαι τις αποσπασματικέςφράσεις που117έπιανε το αφτί τους, προτού τους ανακαλέσει στην τάξη η κυρίαΟυέσλι. Ο Σνέιπ πέρασε αρκετέςφορές από το σπίτι αν και, προς μεγάλη ανακούφιση του Χάρι, δεδιασταυρώθηκαν οι δρόμοιτους. Το αγόρι είδε επίσης από μακριά την κυρία ΜακΓκόναγκαλ, τηνκαθηγήτριαμεταμορφώσεων, που φάνταΖε πάρα πολύ γριά με το φόρεμα και τοπαλτό των Μαγκλ έδειχνεπολύ βιαστική για να χασομερήσει στο σπίτι. Μερικές φορές, όμως,οι επισκέπτες έμεναν για ναβοηθήσουν. Η Τονκς, για παράδειγμα, ήταν μαΖίτους εκείνο τοαξέχαστο απόγευμα πουανακάλυψαν ένα γέρικο φονικό δαιμονικό σ' ένα λουτρό του δεύτερουπατώματος. Ο Λούπιν —που έμενε στο σπίτι με τον Σείριο, αλλά εξαφανιΖόταν για μεγάλαδιαστήματα σε αποστολές τουΤάγματος— τους βοήθησε να επισκευάσουν ένα εκκρεμές, που είχε τοκακό συνήθειο να χτυπάειστα καλά του καθουμένου, κόβοντας το αίμα όποιου περνούσε απόμπροστά του. ΟΜάντουννκους αποκαταστάθηκε ως ένα βαθμό στα μάτια της κυρίαςΟυέσλι, όταν έσωσε τον Ροναπό έναν παλαιό πορφυρό μανδύα, που προσπάθησε να στραγγαλίσει τοαγόρι μόλις εκείνο τονέβγαλε από την ντουλάπα.Ο Χάρι, αν κι εξακολουθούσε να μην κοιμάται καλά τις νύχτες και ναονειρεύεται σκοτεινούς,δαιδαλώδεις διαδρόμους και κλει-δαμπαρωμένες πόρτες που έκαναν τοσημάδι του ναμυρμηγκιάΖει, περνούσε καλά για πρώτη φορά εκείνο το καλοκαίρι.Όσο ήταν απασχολημένος μεκάτι, αισθανόταν ευτυχισμένος. Μόλις όμως τελείωνε τις δουλειέςτου και η ετοιμότητα τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χαλάρωνε, ή ξάπλωνε κουρασμένος στο κρεβάτι και χάΖευε τις σκιέςπου χόρευαν στο ταβάνι, ησκέψη του πειθαρχικού συμβουλίου ξεπηδούσε απότομα κι ερχόταν νατον βασανίσει. Ο φόβοςκαρφωνόταν στα σπλάχνα του σαν μαχαίρι κι αναρωτιόταν τι θααπογίνει αν τον αποβάλουν.Ήταν τόσο φρικτή αυτή η προοπτική, που δεν τολμούσε να τηδιατυπώσει ανοιχτά, ούτε καν στονΡον και στην Ερμιόνη. Κι αυτοί με τη σειρά τους, αν και τουςέβλεπε συχνά να ψιθυρίσουνρίχνοντας ανήσυχες ματιές προς το μέρος του, ακολουθούσαν τοπαράδειγμα του και δενανέφεραν αυτό το θέμα. Μερικές φορές παρασυρόταν άθελα του κιέβλεπε με τα μάτια τηςφαντασίας του κάποιον απρόσωπο γραφειοκράτη του Υπουργείου Μαγείαςνα τσακίζει στα δυοτο ραβδίτου και να τον διατάΖει να επιστρέψει στους Ντάρσλι...Εκείνος ομως δε θα τους έκανε τηχάρη. Είχε πάρει την απόφαση του. θα γϋρίΖε εδώ, στην ΓκρίμολντΠλέις, να Ζήσει με τον Σείριο.Την Τετάρτη το βράδυ, κι ενώ καθόταν στο τραπέΖΙ, ένιωσε σαν118να έπεσε ένα τούβλο στο στομάχι του όταν η κυρία Ουέσλι γύρισεπρος το μέρος του και είπεχαμηλόφωνα: «Σου ετοίμασα τα καλύτερα ρούχα σου για αύριο, Χάρι,και θέλω να λουστείςαπόψε. Η καλή πρώτη εντύπωση μπορεί να κάνει θαύματα».Ο Ρον, η Ερμιόνη, ο Φρεντ, ο Τζορτζ και η Τζίνι σταμάτησαν τηνκουβέντα και κάρφωσαν πάνωτου τα μάτια τους. Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά και προσπάθησε νασυνεχίσει το φαγητό του, μα τοστόμα του είχε στεγνώσει και δεν κατέβαινε τίποτα.«Πώς θα πάω στο υπουργείο;» ρώτησε την κυρία Ουέσλι όσο πιοαδιάφορα μπορούσε.«θα σε πάρει μαζί του ο Άρθουρ το πρωί, καθώς θα πηγαίνει στηδουλειά», του απάντησε εκείνη.Ο κύριος Ουέσλι, που καθόταν αντίκρυ στον Χάρι, του χαμογέλασεενθαρρυντικά, «θα περιμένειςστο γραφείο μου μέχρι να έρθει η ώρα του πειθαρχικού συμβουλίου»,είπε.Το αγόρι κοίταξε τον Σείριο, μα πριν προλάβει καν να ανοίξει τοστόμα του, η απάντηση ήρθε απότην κυρία Ουέσλι.«Ο καθηγητής Ντάμπλντορ βρίσκει παρακινδυνευμένη την ιδέα να σεσυνοδεύσει ο Σείριος κιοφείλω να ομολογήσω...»«...ότι συμφωνώ μαΖί του», συμπλήρωσε ο Σείριος με σφιγμέναδόντια.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η κυρία Ουέσλι σούφρωσε τα χείλη της. |«Πότε σ' τα είπε αυτά ο Ντάμπλντορ;» ρώτησε ο Χάρι κοιταΖΟ-| νταςτο νονό του κατάματα. |«Πέρασε χθες τη νύχτα, όταν έπεσες για ύπνο», ήρθε η απάντη-| σηαπό την κυρία Ουέσλι. |Ο Σείριος κάρφωσε νευριασμένος μια πατάτα με το πιρούνι του. | ΟΧάρι έστρεψε την προσοχήτου στο πιάτο του. Το γεγονός ότι ο Ντάμπλντορ είχε έρθει στοσπίτι την παραμονή τουπειθαρχικού συμβουλίου και δε Ζήτησε να τον δει, τον έκανε νανιώσει ακόμη χειρότερα.Το Υπουργείο ΜαγείαςΤο άλλο πρωί, ο Χάρι τινάχτηκε απότομα από τον ύπνο του στιςπεντέμισι η ώρα σαν ναούρλιαξε κάποιος μέσα στ' αφτί του. Έμεινε λίγα δευτερόλεπταακίνητος, με τη σκέψη τουπειθαρχικού συμβουλίου να πλημμυρίσει όλα τα κύτταρα του μυαλούτου κι ύστερα, μηαντέχοντας άλλο, σηκώθηκε από το κρεβάτι και φόρεσε τα γυαλιά του.Η κυρία Ουέσλι είχεαπλώσει στα πόδια του κρεβατιού του το φρεσκοπλυμένο τζιν του κιένα μπλουΖάκι. Ο Χάριντύθηκε βιαστικά. Ο άδειος πίνακας στον τοίχο κρυφογέλασεειρωνικά.Ο Ρον κοιμόταν του καλού καιρού ξαπλωμένος ανάσκελα, με ανοιχτό τοστόμα. Δε σάλεψεκαθόλου όταν ο φίλος του διέσχισε το δωμάτιο. Ο Χάρι βγήκε στοκεφαλόσκαλο κι έκλεισεαθόρυβα πίσω του την πόρτα. Προσπαθώντας να μη σκέφτεται τηνεπόμενη φορά που θαέβλεπε τον Ρον, και ίσως να μην ήταν πια συμμαθητές στο«Χόγκουαρτς», κατέβηκε τη σκάλαπερνώντας δίπλα από τα Βαλσαμωμένα κεφάλια των προγόνων τουΚρίτσερ και κατευθύνθηκεπρος την κουΖίνα.Περίμενε να τη βρει άδεια, αλλά μόλις έφτασε στην πόρτα άκουσεσιγανές ομιλίες από μέσα. Τηνάνοιξε και αντίκρισε τον κύριο και την κυρία Ουέσλι, τον Σείριο,τον Λούπιν και την Τονκς να κάθονταιστο τραπέΖι σαν να τον περίμεναν. Όλοι ήταν έτοιμοι για έξωεκτός από την κυρία Ουέσλιπου φορούσε τη μοβ καπιτονέ ρόμπα της. Μόλις μπήκε ο Χάρι,σηκώθηκε όρθια.«Πρωινό», είπε καθώς έβγαΖε το ραβδί της κι έτρεχε στο τζάκι.«Κα... καλημέρα, Χάρι», χασμουρήθηκε η Τονκς. Σήμερα το120πρωί τα μαλλιά της ήταν ξανθά και σγουρά. «Κοιμήθηκες καλά;»«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι.«Εγώ δε... δεν έκλεισα μάτι», συνέχισε με ακόμη ένα Βαθύχασμουρητό. «Έλα, κάθισε...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τράβηξε μια καρέκλα ρίχνοντας, κατά λάθος, κάτω τη διπλανή της.«Τι θέλεις, Χάρι;» ρώτησε η κυρία Ουέσλι. «Χυλό; Τηγανίτες;Παστή ρέγγα; Αβγά με μπέίκον; Φρυγανισμένο ψωμί;»«Ε... λίγο φρυγανισμένο ψωμί, ευχαριστώ», είπε ο Χάρι.Ο Λουπιν του έριξε μια ματιά κι ύστερα στράφηκε στην Τονκς:«Τι έλεγες για τον Σκρίμτζεουρ;»«Α... ναι... πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, κάνει παράξενεςερωτήσεις στον Κίνγκσλι και σ'εμένα...»Ο Χάρι ένιωσε μιαν αόριστη ανακούφιση που δε χρειαΖόταν νασυμμετάσχει στη συΖήτηση. Ηκαρδιά του ήταν σφιγμένη από αγωνία. Η κυρία Ουέσλι τοποθέτησεμπροστά του μερικές φέτεςφρυ-γανισμένου ψωμιού και μαρμελάδα προσπάθησε να φάει αλλά ήτανσαν να μασούσε τοχαλί. Η μητέρα του Ρον κάθισε δίπλα του και βάλθηκε να σιάΖει τομπλουΖάκι του, έσπρωξε μέσατην ετικέτα κι έστρωσε τις Ζάρες στους ώμους του. Ο Χάρι θαπροτιμούσε να τον αφήσει ήσυχο.«... και θα πω στον Ντάμπλντορ ότι δεν μπορώ να κάνω αύριονυχτερινή βάρδια, είμαι πο... πολύκουρασμένη», απόσωσε με ένα βαθύ χασμουρητό η Τονκς.«θα σε αντικαταστήσω εγώ», είπε ο κύριος Ουέσλι. «Είμαι μια χαράκι άλλωστε έχω να τελειώσωμιαν αναφορά...» Ο κύριος Ουέσλι δε φορούσε το μανδύα του μάγουαλλά ένα παντελόνι μελεπτή ρίγα κι ένα παλιό αεροπορικό μπουφάν. Γύρισε το βλέμμα τουαπό την Τονκς στον Χάρι.«Πώς αισθάνεσαι;» Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους.«Σε λίγο τελειώνουν όλα», είπε ενθαρρυντικά ο κύριος Ουέσλι. «Σελίγες ώρες θα έχειςκαθαρίσει». Το αγόρι δεν είπε τίποτα.«Το συμβούλιο θα γίνει στον όροφο μου, στο γραφείο της Αμέ-ΛιαΜπόουνς. Είναι διευθύντριατου Τμήματος Επιβολής του Μαγικού Νόμου αυτή θα σου πάρεικατάθεση».«Η Αμέλια Μπόουνς είναι εντάξει, Χάρι», είπε Ζωηρά η Τονκς. «Είναιδίκαιος άνθρωπος και θαπροσέξει ότι πεις».Ο Χάρι δεν ήξερε τι ν' απαντήσει και περιορίστηκε σ' ένα νεύμα.121«Μην τα χάσεις», τον συμβούλεψε απλά ο Σείριος. «Να είσαιευγενικός και να περιοριστείς σταγεγονότα».Ο Χάρι έγνεψε ξανά.«'Έχεις το νόμο με το μέρος σου», πρόσθεσε σιγανά ο Λούπιν. «Ακόμηκαι οι ανήλικοι μάγοιέχουν δικαίωμα να κάνουν μάγια όταν απειλείται η Ζωή τους».Κάτι υγρό και παγωμένο κύλησε στον αυχένα του Χάρι προς στιγμήννόμιζε ότι του έκαναν τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξόρκι του καμουφ λάζ, αλλά έπειτα κατάλαβε ότι η κυρία Ουέσλιείχε επιτεθεί στα μαλλιάτου με μια βρεγμένη χτένα. Προσπάθησε να τα στρώσει στην κορφή τουκεφαλιού. «Έτσι πετάνεπάντα;» ρώτησε απελπισμένη.Το αγόρι έγνεψε καταφατικά.Ο κύριος Ουέσλι κοίταξε το ρολόι του και αμέσως μετά τον Χάρι.«Πρέπει να πηγαίνουμε», είπε.«θα φτάσουμε λίγο πιο νωρίς, αλλά καλύτερα να περιμένεις στουπουργείο παρά κλεισμένος εδώμέσα».«Εντάξει», έκανε μηχανικά ο Χάρι, που άφησε το φρυγανισμένο ψωμίτου και σηκώθηκε όρθιος.«Μη φοβάσαι τίποτα», του είπε η Τονκς χτυπώντας τον στον ώμο.«Καλή επιτυχία», συμπλήρωσε ο Λούπιν. «Είμαι σίγουρος ότι θα πάνεόλα καλά».«Κι αν όχι», συνέχισε βλοσυρά ο Σείριος, «θα έχει να κάνει μαΖίμου η Αμέλια Μπόουνς».Ο Χάρι χαμογέλασε βεβιασμένα.Η κυρία Ουέσλι τον αγκάλιασε, «θα σταυρώσουμε όλοι τα δάχτυλα μαςγια γούρι», τονκαθησύχασε.«Εντάξει», είπε ο Χάρι. «Λοιπόν... θα σας δω αργότερα».Ακολούθησε τον κύριο Ουέσλι στο ισόγειο και ύστερα διέσχισαν τομεγάλο χολ. Άκουσε τη μητέρατου Σείριου να μουγκρίΖει στον ύπνο της πίσω από τις κουρτίνες. Οκύριος Ουέσλι ξεκλείδωσετην πόρτα και βγήκαν στην ψυχρή γκρίΖα αυγή.«Συνήθως δεν πάτε με τα πόδια στη δουλειά, έτσι δεν είναι;» τονΡώτησε ο Χάρι καθώς έκαναντο γύρο της πλατείας.«Τις περισσότερες φορές διακτινίΖομαι», αποκρίθηκε ο κύριοςΟυέσλι, «αλλά εσύ δεν μπορείς,και σκέφτηκα πως είναι καλύτερα να μην πάμε με μαγικό τρόπο... θακάνεις καλύτερη εντύπωση,δεδομένων των κατηγοριών που σε βαρύνουν...»Ο κύριος Ουέσλι βάδιζε με το χέρι του στην τσέπη. Ο Χάρι ήξερε122ότι έσφιγγε το ραβδί' του. Οι δρόμοι ήταν έρημοι σχεδόν, μα ότανέφτασαν στο μικρόκαταθλιπτικό σταθμό του μετρό, τον βρήκαν γεμάτο κόσμο που πήγαινεστη δουλειά. Ο κύριοςΟυέσλι, όπως πάντα, όταν βρισκόταν ανάμεσα σε Μαγκλ πουδιεκπεραίωναν τις καθημερινέςασχολίες τους, συγκρατούσε με κόπο τον ενθουσιασμό του.«Καταπληκτικό», ψιθύρισε δείχνοντας τα μηχανήματα αυτόματηςέκδοσης εισιτηρίων.«Μεγαλοφυές».«Δε λειτουργούν», είπε ο Χάρι δείχνοντας την πινακίδα.«Παρ' όλα αυτά...» Ο κύριος Ουέσλι κοίταξε τρυφερά τα μηχανήματα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τους έβγαλε εισιτήρια ένας νυσταγμένος ταμίας (ανέλαβε τησυναλλαγή ο Χάρι, γιατί ο κύριοςΟυέσλι μπερδευόταν με τα χρήματα των Μαγκλ) και πέντε λεπτάαργότερα επιβιβάΖονταν στοτρένο που θα τους μετέφερε στο κέντρο του Λονδίνου. Ο κύριοςΟυέσλι ήταν νευρικός καισυμβουλευόταν κάθε τόσο το χάρτη του μετρό πάνω από την πόρτα τουβαγονιού.«Άλλοι τέσσερις σταθμοί, Χάρι... Τώρα μας μένουν τρεις... Σε δύοφτάνουμε...»Κατέβηκαν σ' ένα σταθμό στην καρδιά του Λονδίνου κι ακολούθησαν τοκύμα των ανθρώπωνπου έβγαιναν από το σταθμό με τους χαρτοφύλακες στο χέρι. Ανέβηκαναπό τις κυλιόμενεςσκάλες, πέρασαν από τον έλεγχο εισιτηρίων (ο κύριος Ουέσλιενθουσιάστηκε μόλις είδε την ειδικήσχισμή να καταπίνει το εισιτήριο του) και βγήκαν σε ένα φαρδύδρόμο με πυκνή κίνηση, πουπλαισιωνόταν από επιβλητικά κτίρια.«Πού είμαστε;» ρώτησε σαστισμένος ο κύριος Ουέσλι και για μιαστιγμή ο Χάρι φοβήθηκε πωςκατέβηκαν σε λάθος σταθμό, παρόλο που ο κύριος Ουέσλισυμβουλευόταν συνεχώς το χάρτη αλλάαμέσως μετά είπε: «Α, ναι... από δω, Χάρι», και τον οδήγησε σεμια πάροδο. «Συγγνώμη»,εξήγησε κατόπιν, «αλλά δεν έρχομαι ποτέ με το μετρό κι όλαδείχνουν διαφορετικά από τηνοπτική γωνία των Μαγκλ. Να φανταστείς, πρώτη φορά χρησιμοποιώ τηνείσοδο τωνεπισκεπτών», !Όσο προχωρούσαν, τόσο μικρότερα και λιγότερο εντυπωσιακα γίνονταντα κτίρια, μέχρι πουέφτασαν σ' ένα δρόμο όπου υπήρχαν παλιές πολυκατοικίες πουστέγαΖαν γραφεία, μια παμπ κιένας ξεχείλος κάδος σκουπιδιών. Ο Χάρι περίμενε ότι το ΥπουργείοΜαγείας θα βρισκόταν σε μιαπολύ πιο εντυπωσιακή συνοικία.123«Φτάσαμε», έκανε πρόσχαρα ο κύριος Ουέσλι κι έδειξε έναν παλιόκόκκινο τηλεφωνικό θάλαμο,που του έλειπαν κάμποσοι υαλοπίνακες και βρισκόταν μπροστά σε έναντοίχο καλυμμένο μεγκράφιτι. «Ύστερα από σένα, Χάρι», είπε κι άνοιξε την πόρτα τουτηλεφωνικού θαλάμου.Ο Χάρι μπήκε μέσα ελαφρώς σαστισμένος. Ο κύριος Ουέσλι στριμώχτηκεδίπλα του κι έκλεισετην πόρτα. Μόλις που χωρούσαν ο Χάρι ήταν κολλημένος στηντηλεφωνική συσκευή, πουκρεμόταν ξεχαρβαλωμένη σε μια γωνία σαν να προσπάθησε κάποιοςβάνδαλος να την γκρεμίσει.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο κύριος Ουέσλι άπλωσε το χέρι του μπροστά από τον Χάρι και σήκωσετο ακουστικό.«Φοβάμαι πως είναι χαλασμένο, κύριε Ουέσλι», είπε ο Χάρι.«Όχι, όχι, δεν υπάρχει πρόβλημα», απάντησε εκείνος κρατώντας ψηλάτο ακουστικό καικοιτάζοντας το καντράν. «Για να δούμε... έξι...» σχημάτισε τοναριθμό, «δύο... τέσσερα... κι άλλοτέσσερα... κι άλλο δύο...»Όταν σταμάτησε να γυρίζειο δίσκος του καντράν, ακούστηκε μέσα στοντηλεφωνικό θάλαμο μιαψυχρή γυναικεία φωνή, όχι από το ακουστικό που κρατούσε ο κύριοςΟυέσλι αλλά δυνατά καικαθαρά σαν να στεκόταν δίπλα τους μια αόρατη γυναίκα.«Καλωσορίσατε στο Υπουργείο Μαγείας. Αναφέρατε, παρακαλώ, το όνομασας και το λόγοεπίσκεψης».«Ε...» έκανε ο κύριος Ουέσλι, που προφανώς δεν ήξερε αν έπρεπε ναμιλήσει στο ακουστικό.Συμβιβάστηκε φέρνοντας το μικρόφωνο στο αφτί του. «Άρθουρ Ουέσλι,Γραφείο ΑνάρμοστηςΧρήσης Μαγείας, συνοδεύω τον Χάρι Πάτερ, που κλήθηκε να παραστείστο πειθαρχικόσυμβούλιο...»«Ευχαριστώ», είπε η ψυχρή γυναικεία φωνή. «Ο επισκέπτηςπαρακαλείται να φορέσει την κάρτατου στο στήθος».Ακούστηκε ένα κλικ κι ένα κροτάλισμα, κι ο Χάρι είδε κάτι ναγλιστράει από τη μεταλλική υποδοχήεπιστροφής κερμάτων. Το έπιαΣΕ ήταν μια τετράγωνη ασημόχρωμη κάρταπου έγραφε: Χάριπότερ, Πειθαρχικό Συμβούλιο. Την καρφίτσωσε στο μπλουΖάκι του ενωη γυναικεία η φωνήακούστηκε πάλι.«Ο επισκέπτης θα υποβληθεί σε έρευνα και θα παραδώσει το ραβδίτου για καταχώριση στογραφείο ασφαλείας, που βρίσκεται στο βάθος του αίθριου».Ξαφνικά, το δάπεδο του τηλεφωνικού θαλάμου άρχισε να τρέ-124μει. ΒούλιαΖαν αργά στο έδαφος. Ο Χάρι κοίταξε φοβισμένος τοπεΖοδρόμιο που άρχισε ναυψώνεται γύρω από τα γυάλινα τοιχώματα του θαλάμου μέχρι που τουςτύλιξε το σκοτάδι. Έπειταδεν έβλεπε τίποτε άκουγε μόνο ένα πνιχτό τρίξιμο καθώς κατέβαινε οθάλαμος σε όλο καιμεγαλύτερο βάθος. Ύστερα από κάνα λεπτό, που του φάνηκε αιώνας,μια χρυσή αχτίδα φώτισετα πόδια του κι απλώθηκε σιγά σιγά σ' όλο του το σώμα, ώσπουέφτασε στο πρόσωπο τουαναγκάΖοντάς τον να κλείσει τα μάτια του που είχαν δακρύσει. «ΤοΥπουργείο Μαγείας σαςεύχεται καλημέρα», ακούστηκεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξανά η γυναικεία φωνή.Η πόρτα του τηλεφωνικού θαλάμου άνοιξε πρώτος βγήκε ο κύριοςΟυέσλι κι έπειτα ο Χάρι, πουείχε μείνει με ανοιχτό το στόμα. Βρίσκονταν στην άκρη ενός μεγάλουπολυτελούς χώρου με καλογυαλισμένο,σκούρο, ξύλινο πάτωμα. Το χρώμα της οροφής ήτανπρασινογάλαΖΟ κι είχε ένθεταλαμπερά χρυσά σύμβολα, που μετακινούνταν κι άλλαΖαν σχήμα σαντεράστιος ουράνιος πίνακαςανακοινώσεων. Οι τοίχοι δεξιά κι αριστερά είχαν σκουρόχρωμη ξύλινηεπένδυση κι αμέτρητατζάκια με επίχρυσες κορνίζες. Από τα τζάκια της αριστερής πλευράςεμφανιΖόταν κάθε λίγαδευτερόλεπτα ένας μάγος με ένα απαλό θρόισμα. Στη δεξιά πλευρά,μπροστά από τα τζάκια, οιμάγοι που ήθελαν να αναχωρήσουν από το υπουργείοσχημάτιΖαν μικρές ουρές.Στη μέση της αίθουσας υπήρχε ένα σιντριβάνι, με ένα σύμπλεγμαχρυσών αγαλμάτων σευπερφυσικό μέγεθος στο κέντρο της στρογγυλής κρήνης. Το ψηλότεροαπ' όλα παρουσίαΖε έναναρχοντικό μάγο με το ραβδί του υψωμένο στον αέρα. Γύρω τουστέκονταν μια ωραία μάγισσα,ένας κένταυρος, ένας καλικάντζαρος κι ένα σπιτικό ξωτικό. Οι τρειςτελευταίοι Κοίταζαν μελατρεία το μάγο και τη μάγισσα. Στραφταλιστοί πίδακες νερούξεπετάγονταν από τις μύτες τωνραβδιών των μάγων, από την αιχμή του βέλους του κενταύρου, από τηνκορφή του καπέλου τουκαλικάντζαρου και από τα αφτιά του σπιτικού ξωτικού το γλυκόκελάρυσμα του νερού έσμιγε μετα ποπ και τα κρακ των διακτινισμών και τα βήματα εκατοντάδωνμάγων και μαγισσών πουκατευθύνονταν, βλοσυροί κι αγουροξυπνημένοι, προς τις χρυσέςπύλες, στην άλλη άκρη τηςαίθουσας.«Από δω», είπε ο κύριος Ουέσλι κι ακολούθησαν το πλήθος τωνυπαλλήλων του υπουργείου —άλλοι απ' αυτούς κρατούσαν κλυ-δωνιΖόμενες στοίβες περγαμηνών κιάλλοιστραπατσαρισμένους125χαρτοφύλακες- άλλοι πάλι βάδιΖαν διαβάΖοντας τον Ημερήσιο Προφήτη.Καθώς περνούσαν από το σιντριβάνι, ο Χάρι είδε ασημένια δρεπάνιακαι χάλκινα μαστίγια ν'αστραφτοκοπούν στον πυθμένα της στέρνας. Δίπλα, σε μια μικρή,παλιά πινακίδα αναγραφόταν:ΟΛΑ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙΟΥ ΤΩΝ ΜΑΓΙΚΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΑΓΙΚΩΝ ΝΟΣΩΝ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑΤΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΝΓΚΟ».Αν δε με αποβάλουν από το «Χόγκουαρτς», θα προσφέρω δέκα γαλέρες,υποσχέθηκε μες στηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

απελπισία του ο Χάρι.«Από δω, Χάρι», υπέδειξε ο κύριος Ουέσλι και ξέκοψαν από το πλήθοςτων υπαλλήλων πουκατευθυνόταν προς τις χρυσές πύλες. Στα δεξιά, κάτω από μιαπινακίδα με την ένδειξη Ασφάλεια,υπήρχε ένα γραφείο όπου καθόταν ένας κακοξυρισμένος μάγος μεγαλαζοπράσινο μανδύα.Μόλις τους είδε να πλησιάΖουν, άφησε τον Ημερήσιο Προφήτη του.«Συνοδεύω έναν επισκέπτη», τον ενημέρωσε ο κύριος Ουέσλιδείχνοντας τον Χάρι.«Έλα εδώ», είπε βαριεστημένα ο μάγος.Ο Χάρι πλησίασε κι ο μάγος πήρε μια μακριά χρυσή ράβδο, λεπτή κιευλύγιστη σαν κεραία, καιτην πέρασε στο σώμα του Χάρι, μπρος-πίσω κι από πάνω ως κάτω.«Ραβδί», μούγκρισε ο φρουρός ασφαλείας στον Χάρι, αφήνοντας τοχρυσό ανιχνευτή καιπιάνοντας το ραβδί του.Ο Χάρι έδωσε το ραβδί του. Ο μάγος το τοποθέτησε σε ένα παράξενομπρούντζίνο όργανο πουέμοιαΖε με Ζυγαριά, αλλά είχε μόνο ένα δίσκο. Το όργανο άρχισε νατρέμει. Από μια σχισμή στηβαση Βγήκε μια λεπτή ταινία περγαμηνής. Ο μάγος την τράβηξε καιδιάβασε τι έγραφε.«Είκοσι οκτώ εκατοστά, πυρήνας από φτερό φοίνικα, χρησιμοποιείταιτέσσερα χρόνια. Σωστά;»«Μάλιστα», απάντησε νευρικά ο Χάρι. ^ «Αυτό το κρατάω», είπε ομάγος καρφιτσώνοντας τηνπεργαμινη σ'ΈΝΑ μπρούντζίνο καρφί. «Κι αυτό επιστρέφεται»,πρόσθεσε και ΤΟυ έδωσε πίσωτο ραβδί.«Ευχαριστώ».126«Μια στιγμή...» έκανε αργόσυρτα ο μάγος.Το βλέμμα του, από την ασημόχρωμη κάρτα στο στήθος του Χά-ρι,καρφώθηκε τώρα στομέτωπο του.«Ευχαριστούμε, Έρικ», είπε κοφτά ο κύριος Ουέσλι και πιάνοντας τονΧάρι από τον ώμο, τοναπομάκρυνε από το γραφείο. Ακολούθησαν το ρεύμα των υπαλλήλων πουκατευθύνονταν προςτις χρυσές πύλες.Ο Χάρι, στριμωγμένος ανάμεσα στο πλήθος, διάβηκε τις πύλες με τονκύριο Ουέσλι και βρέθηκεσε μια μικρότερη αίθουσα, όπου υπήρχαν τουλάχιστον είκοσιανελκυστήρες με χρυσά,σφυρήλατα, προστατευτικά πλέγματα. Ο Χάρι κι ο κύριος Ουέσλιστάθηκαν μα-zi με άλλουςμπροστά σε έναν ανελκυστήρα. Δίπλα τους στεκόταν ένας ψηλόςγενειοφόρος μάγος πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κρατούσε ένα μεγάλο χαρτοκιβώτιο, από το οποίο ακούγονταν παράξενατριξίματα.«Πώς πάει, Άρθουρ; Καλά;» είπε ο μάγος γνέφοντας στον κύριοΟυέσλι.«Τι έχεις εκεί μέσα, Μπομπ;» ρώτησε ο κύριος Ουέσλι κοιτάΖο-νταςτο χαρτοκιβώτιο.«Δεν είμαστε σίγουροι», απάντησε βλοσυρά ο μάγος. «ΝομίΖα-με πωςείναι μια κοινή νερόκοτα,μέχρι που άρχισε να βγάΖει φωτιές απ' το στόμα. Σίγουρα κάποιοςπαραβίασε το ΝόμοΑπαγόρευσης Πειραματικών Εκτροφών».Ο ανελκυστήρας σταμάτησε μ' ένα τράνταγμα μπροστά τους κροταλίΖοντας.Η πόρτα με τοχρυσό πλέγμα άνοιξε κι ο Χάρι με τον κύριο Ουέσλι μπήκαν στοθάλαμο μαΖίμε τους υπολοίπουςο Χάρι βρέθηκε στριμωγμένος πίσω πίσω. Αρκετοί μάγοι και μάγισσεςτον κοίταΖαν περίεργαεκείνος έσκυψε το κεφάλι για να αποφύγει τα βλέμματα τους κιέστρωσε τη φράντζα του. Η πόρταέκλεισε με πάταγο και ο ανελκυστήρας άρχισε ν' ανεβαίνει αργά, ενώοι αλυσίδες έτρίΖαν κι ηψυχρή γυναικεία φωνή, γνώριμη πια στον Χάρι, ακούστηκε ξανά.«Επίπεδο επτά: Τμήμα Μαγικών Αθλημάτων και Αθλοπαιδιών.Συμπεριλαμβάνει τα κεντρικάγραφεία της Ομοσπονδίας Κουίντιτς Βρετανίας και ιρλανδίας, τηΛέσχη Γκόμπστον και το ΓραφείοΠαράδοξων Πατέντων».Οι πόρτες του ανελκυστήρα άνοιξαν. Ο Χάρι αντίκρισε ένανακατάστατο διάδρομο με αφίσεςδιάφορων ομάδων κουίντιτς, κρεμασμένες στραβά στους τοίχους. Έναςμάγος που κρατούσεμιαν127αγκαλιά σκουπόξυλα βγήκε από τον ανελκυστήρα και χάθηκε στοδιάδρομο. Οι πόρτες έκλεισανκαι συνέχισαν την άνοδο τους, ενώ η γυναικεία φωνή ανήγγειλε:«Επίπεδο έξι: Τμήμα Μαγικών Μεταφορών. Συμπεριλαμβάνει τηΔιεύθυνση Δικτύου ΜαγικήςΡοής, το Ρυθμιστικό Έλεγχο Σκου-πόξυλων, το Γραφείο Πυλών και τοΚέντρο ΕλέγχουΔιακτινισμών».Άνοιξαν ξανά οι πόρτες και βγήκαν τέσσερις-πέντε μάγοι- ταυτόχροναμπήκαν στο θάλαμοκάμποσες χάρτινες ΣΆΊΤΕΣ. Ο Χάρι τις κοίταξε καθώς έκοβαν αργάβόλτες πάνω απ' το κεφάλιτου είχαν ανοιχτό μοβ χρώμα και διέκρινε στην άκρη των φτερών τουςτη στάμπα ΥπουργείοΜαγείας.«Σημειώματα που ανταλλάσσουν μεταξύ τους οι υπηρεσίες τουυπουργείου», μουρμούρισε οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κύριος Ουέσλι. «Παλιότερα χρησιμοποιούσαμε κουκουβάγιες, αλλάείχαμε πήξει στηνκουτσουλιά...»Καθώς συνέχιΖαν την άνοδΟ ΣΆΊτες πετούσαν γύρω από τη λάμπα πουκρεμόταν στην οροφήΤΟΥ ΘΑλάμου.«Επίπεδο πέντε: Τμήμα Διεθνούς Μαγικής Συνεργασίας.Συμπεριλαμβάνει το Σώμα ΔιεθνώνΜαγικών Εμπορικών Προτύπων, τη Διεύθυνση Διεθνούς Μαγικού Δικαίουκαι τη ΔιεθνήΟμοσπονδία Μάγων, Περιφέρεια Αγγλίας».Όταν άνοιξαν και πάλι οι πόρτες, μαΖί" με τους μάγους και τιςμάγισσες που κατέβηκαν, βγήκανκαι δύο υπηρεσιακά σημειώματα, αλλά μπήκαν πολύ περισσότερα, μεαποτέλεσμα μια νακρύβεται και μια να δυναμώνει το φως της λάμπας καθώς πετούσανγύρω του.«Επίπεδο τέσσερα: Τμήμα Ρύθμισης και Ελέγχου Μαγικών Πλασμάτων.Συμπεριλαμβάνει τιςΔιευθύνσεις Κτηνών, 'Όντων και Πνευμάτων, το Γραφείο ΣυνδέσμουΚαλικάντζαρων και τοΣυμβουλευτικό Γραφείο ζιζανίον».«Συγγνώμη», είπε ο μάγος που κρατούσε τη νερόκοτα-φλογοΒόλο καιβγήκε από τονανελκυστήρα ακολουθούμενος από ένα σμήνος υπηρεσιακών σημειωμάτων.Οι πόρτες έκλεισανξανά.«Επίπεδο τρία: Τμήμα Μαγικών Ατυχημάτων και Καταστροφών.συμπεριλαμβάνει την ΟμάδαΑντιστροφής Λανθασμένων Μαγικών, τη Διεύθυνση Διαγραφής Μνήμης καιτην ΕπιτροπήΑνόητων Αιτιολογιών».Στον όροφο αυτό βγήκαν όλοι εκτός από τον κύριο Ουέσλι, τον χάρικαι μια μάγισσα που διάβαΖεμια περγαμηνή τόσο μεγάλη, ΠΟΥ σερνόταν στο πάτωμα. Τα υπόλοιπαυπηρεσιακά σημειώματα128συνέχισαν να διαγράφουν κύκλους καθώς ο ανελκυστήρας ανέβαινε. Κιύστερα οι πόρτες άνοιξανακόμη μια φορά και η γυναικείαφωνή ανήγγειλε:«Επίπεδο δύο: Τμήμα Επιβολής του Μαγικού Νόμου. Συμπεριλαμβάνει τοΓραφείο ΑνάρμοστηςΧρήσης Μαγείας, τη Διεύθυνση Χρυσούχων και τις ΔιοικητικέςΥπηρεσίες Δημογέροντίας».«Φτάσαμε, Χάρι», είπε ο κύριος Ουέσλι. Πρώτη Βγήκε η μάγισσα καιύστερα οι δυο τους.Βρέθηκαν σε ένα διάδρομο με πόρτες δεξιά κι αριστερά. «Το γραφείομου είναι στην άλλη άκρητου ορόφου. Έλα».«Κύριε Ουέσλι», είπε ο Χάρι καθώς περνούσαν μπροστά από έναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παράθυρο απ' όπου έμπαινε άπλετο το φως του ήλιου, «δεν είμαστεπια κάτω από το έδαφος;»«Είμαστε», απάντησε ο κύριος Ουέσλι. «Τα παράθυρα αυτά είναιμαγικά. Η Υπηρεσία ΜαγικήςΣυντήρησης αποφασίζει τι καιρό θα έχουμε κάθε μέρα. Την τελευταίαφορά που Ζητήσαμεαύξηση των αποδοχών μας, είχε για δύο μήνες τυφώνες... Εδώστρίβουμε,Χάρι».Έστριψαν σε μια γωνία, πέρασαν από μια βαριά, δίφυλλη, δρύινηπόρτα και βρέθηκαν σε μια μεγάλη αίθουσα χωρισμένη σε γραφεία, πουΒΟΎΙΖΕ απόσυΖητήσεις και γέλια. Υπηρεσιακά σημειώματα πη-γαινοέρχοντανμεταξύ των γραφείων σανλιλιπούτειες ρουκέτες. Σε μια επιγραφή, που ήταν κρεμασμένη στραβάστο πλησιέστερο χώρισμα,αναγραφόταν: Διεύθυνση Χρυσούχων.Ο Χάρι κρυφοκοίταξε από τις πόρτες καθώς περνούσε. Οι χρυ-σούχοιείχαν κρεμάσει στουςτοίχους των γραφείων τους κάθε λογής εικόνες, από αφίσεςκαταΖητούμενων μάγων καιοικογενειακές φωτογραφίες μέχρι πόστερ της αγαπημένης τους ομάδαςκουί-ντιτς και άρθρα τουΗμερήσιου Προφήτη. Ένας άντρας με πορφυρό μανδύα και αλογοουράμακρύτερη από του ΜπιλΟυέσλι καθόταν με τα πόδια ανεβασμένα στο γραφείο του καιυπαγόρευε μιαν αναφορά στηνπένα του. Λίγο πιο πέρα, μια μάγισσα με επίδεσμο στο ένα μάτιμιλούσε πάνω από το χώρισματου γραφείου με τονΚίνγκσλι Σάκλμπολτ.«'μέρα, Ουέσλι», είπε αδιάφορα ο Κίνγκσλι καθώς πλησίαΖαν.«Σε θέλω κάτι, έχεις δυο λεπτά;»«Αν είναι μόνο δυο λεπτά...» αποκρίθηκε ο κύριος Ουέσλι«ΓΙΑΤΙ βιάΖομαι».129Μιλούσαν σαν να γνωρίΖονταν ελάχιστα μεταξύ τους, κι όταν ο Χάριάνοιξε το στόμα του για ναχαιρετήσει τον Κίνγκσλι, ο κύριος Ουέσλι του πάτησε το πόδι.Ακολούθησαν τον Κίνγκσλι στοτελευταίο γραφείο.Ο Χάρι πάγωσε από την ταραχή: όπου κι αν γϋρίΖε το κεφάλι τουέβλεπε να τον «κοιτάΖει» οΣείριος: οι τοίχοι ήταν καλυμμένοι με αποκόμματα εφημερίδων καιπαλιές φωτογραφίες του —ακόμη κι εκείνη που ο Σείριος ήταν κουμπάρος στο γάμο των Πότερ.Το μόνο σημείο όπου δενυπήρχε το πρόσωπο του νονού του ήταν ένας παγκόσμιος χάρτης,διάστικτος με κόκκινεςπινέΖες που έλαμπαν σαν πετράδια.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Κίνγκσλι έχωσε στο χέρι του κυρίου Ουέσλι μια περγαμηνή. «θέλωόσο το δυνατόνπερισσότερες πληροφορίες για τα ιιπτάμενα οχήματα των Μαγκλ πουεθεάθησαν τουςτελευταίους δώδεκα μήνες. Έχουμε την πληροφορία ότι ο Σείριοςχρησιμοποιεί την παλιά τουμοτοσικλέτα». Κατόπιν έκλεισε το μάτι στον Χάρι και πρόσθεσε,ψιθυριστά: «Δώσ' του τοπεριοδικό, μπορεί να τον ενδιαφέρει», ενώ συνέχισε με την κανονικήτου φωνή: «Και όσο πιοσύντομα μπορείς, Ουέσλι. Με την καθυστέρηση της αναφοράς για κείνατα φωτοβόλα, έμεινανπίσω ένα μήνα οι έρευνες μας».«Αν διάβαΖες προσεκτικά την αναφορά μου, θα γνώριΖες ότι ο όροςείναι πυροβόλα», είπεψυχρά ο κύριος Ουέσλι. «Και φοβάμαι πως θα χρειαστεί να περιμένειςλίγο την αναφορά για τιςμοτοσικλέτες- αυτή τη στιγμή πνιγόμαστε στη δουλειά». Χαμήλωσε τηφωνή και πρόσθεσε: «Ανμπορέσεις να φύγεις πριν από τις επτά, η Μόλι έχει κεφτέδεςσήμερα».Αμέσως μετά έφυγε από το γραφείο του Κίνγκσλι κανονΤάς νόημα στονΧάρι να τον ακολουθήσει.Βγήκαν σε ένα διάδρομο από άλ-"η μία δρύινη δίφυλλη πόρτα,έστριψαν αριστερά, διέσχισανακόΜΙ ένα διάδρομο κι έφτασαν σε ένα αδιέξοδο. Από τη μισάνοιχτηΠΌΡΤΑπου βρισκόταν στααριστερά ήταν ορατό ένα ντουλάπι με σκούπες και κουβάδες. Πάνωστην πόρτα που βρισκότανστα δεξιά υπηρχε μια μαυρισμένη μπρούντζίνη πλακέτα όπουαναγραφόταν:κακή Χρήση Αντικειμένων Μαγκλ.στο σκοτεινό δωμάτιο όπου εργαζόταν ο κύριος Ουέσλι φάνταζεπαράτερο το ντουλάπι με τιςσκούπες. Μέσα ήταν στριμωγμένα δυο γραφεία, αλλά δεν υπήρχε χώροςνα κινηθείς ολόγυρατους, εξετιας των ξεχειλισμένων αρχειοθηκών που ήταν αραδιασμένες130στους τοίχους πάνω στις αρχειοθήκες ήταν στοιβαγμένοι φάκελοι. Ολιγοστός χώρος που έμενεελεύθερος στους τοίχους ήταν αφιερω. μένος στο πάθος του κυρίουΟυέσλι: υπήρχαν κάμποσεςαφίσες αυτοκινήτων, ένα μάλιστα με αποσυναρμολογημένη μηχανή, δύοΖωγραφιέςγραμματοκιβωτίων που μάλλον τις είχε κόψει από παιδικό βιβλίο τωνΜαγκλ, κι ένα διάγραμμαρευματοδότη.Πάνω πάνω στον ξέχειλο δίσκο εισερχομένων βρισκόταν μια παλιάτοστιέρα που τρανταΖότανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

απ' τον λόξιγκα κι ένα Ζευγάρι δερμάτινα γάντια που στριφογϋρίΖαντις υποδοχές για τουςαντίχειρες. Δίπλα στο δίσκο υπήρχε μια φωτογραφία της οικογένειαςΟυέ-σλι. Ο Χάρι πρόσεξε ότιο Πέρσι είχε φύγει.«Δεν έχουμε παράθυρο», είπε απολογητικά ο κύριος Ουέσλι καθώςέβγαΖε το αεροπορικόμπουφάν και το τοποθετούσε στην πλάτη της καρέκλας. «Ζητήσαμε, μαδεν το θεώρησαν,φαίνεται, απαραίτητο. Κάθισε, Χάρι, δεν έχει έρθει ακόμη οΠέρκινς».Ο Χάρι στριμώχτηκε στην καρέκλα πίσω από το γραφείο του Πέρκινς,ενώ ο κύριος Ουέσλιξετύλιγε την περγαμηνή που του έδωσε ο Κίνγκσλι.«Α», χαμογέλασε βγάΖοντας από μέσα ένα περιοδικό που λεγόταν ΟΣοφιστής, «ναι...» "Έπειτατο φυλλομέτρησε λίγο. «Σίγουρα θα το βρει πολύ διασκεδαστικό οΣείριος... Τι 'ναι πάλι;»Από την πόρτα μπήκε ένα υπηρεσιακό σημείωμα και προσγειώθηκε πάνωστην τοστιέρα. Οκύριος Ουέσλι το ξεδίπλωσε και διάβασε δυνατά.«"Εντοπίστηκε τρίτη λεκάνη σε δημόσιες τουαλέτες που ξερνάει, αυτήτη φορά στο ΜπέθναλΓκριν. Παρακαλείσθε όπως επιληφθείτε αμέσως". Αυτό πια καταντάγελοίο...»«Τουαλέτα που ξερνάει;»«Κάνουν φάρσες στους Μαγκλ», εξήγησε κατσουφιασμένος ο κύριοςΟυέσλι. «Την περασμένηβδομάδα είχαμε δύο, μία στο Γουι-μπλεντον και μία στο Καστλ. 'Όταντραβάνε οι Μαγκλ τοκαΖανάκι, αντί να εξαφανιστούν όλα... καταλαβαίνεις. Καλούν οιφουκαράδες τους... πυραυλικούςθαρρώ τους λένε... ξέρεις, αυτούς που επι-σκευάΖουν σωλήνες καιτέτοια».«Υδραυλικούς;»«Αυτούς... Και μόλις φτάνουν, σηκώνουν ψηλά τα χέρια. ελπιΖω ναπιάσουμε τους φαρσέρ».«Δεν τους πιάνουν οι χρυσούχοι;»131«Οι χρυσούχοι δεν ασχολούνται με τέτοιες ασήμαντες παραβάσεις, τιςαναλαμβάνει η ΜονάδαΕπιβολής Μαγικού Νόμου... Α, να κι ο Πέρκινς».Ένας σκυφτός ηλικιωμένος μάγος με άσπρα φουντωτά μαλλιά καισυνεσταλμένο ύφος μπήκελαχανιασμένος στο γραφείο.«Ευτυχώς που σε βρίσκω, Άρθουρ!» είπε με φωνή γεμάτη απελπισία,χωρίς να ρίξει ούτε έναβλέμμα στον Χάρι. «Δεν ήξερα τι να κάνω να περιμένω εδώ ή να τρέξωνα σε βρω; Έστειλακουκουβάγια σπίτι σου, αλλά προφανώς δε σε πρόλαβε. Πριν από δέκαλεπτά ήρθε ένα επείγονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σήμα...»«Ξέρω, για τις τουαλέτες που ξερνάνε», είπε ο κύριος Ουέσλι.«Όχι, όχι για τις τουαλέτες, για το πειθαρχικό του νεαρού Πό-τερ:άλλαξαν ώρα και διαδικασία,αρχιζει τώρα, στις οκτώ η ώρα, κάτω, στην παλιά αίθουσαδικαστηρίου του...»«Στην παλιά αίθουσα... δε με ειδοποίησε κανείς... μα τα γένια τουΜέρλιν!» Ο κύριος Ουέσλικοίταξε το ρολόι του, έβγαλε ένα επιφώνημα και τινάχτηκε από τηνκαρέκλα του. «Γρήγορα, Χάρι,έχουμε αργήσει ήδη πέντε λεπτά!»Ο Πέρκινς κόλλησε με την πλάτη σε μιαν αρχειοθήκη, καθώς ορμούσεέξω από το γραφείο οκύριος Ουέσλι, με τον Χάρι στο κατόπι.«Γιατί άλλαξαν την ώρα;» ρώτησε λαχανιασμένος ο Χάρι καθώςπερνούσαν μπροστά από ταγραφεία των χρυσούχων κεφάλια ξεπρόβαλλαν από τις πόρτες και τουςκοίταΖαν περίεργα. Τοαγόρι ένιωσε να του κόβονται τα γόνατα.«Δεν έχω ιδέα. Ευτυχώς που ήρθαμε πιο νωρίς, αλλιώς θα δικα-Ζοσουνερήμην κι αυτό θα ήτανκαταστροφή!» Ο κύριος Ουέσλι σταμάτησε μπροστά στους ανελκυστήρεςκαι πάτησε ανυπόμονατο κουμπί καθόδου. «Έλα, ΛΟΙΠΟΝ!»^ Όταν εμφανίστηκε ο ανελκυστήρας, όρμησαν μέσα. Κάθε φο-Ρα πουσταματούσαν, ο κύριοςΟυέσλι βλαστημούσε οργισμένος και πάταγε με μανία το κουμπί τουένατου επιπέδου.«Αυτές οι αίθουσες έχουν να χρησιμοποιηθούν χρόνια», είπεΕωρμένος. «Δεν καταλαβαίνω τιγυρεύουν εκεί κάτω... εκτός... ^α, δε φαντάΖομαι...»εκεινη τη στιγμή μπήκε στον ανελκυστήρα μια παχουλή μάγισαμε μια κούπα που άχνίΖε, κι ο κύριος Ουέσλι διέκοψε το μονόλογοτου.έθριο», ακούστηκε ολόγυρα η ψυχρή γυναικεία φωνή κι άνοι-132ξαν οι πόρτες με το χρυσό πλέγμα ο Χάρι είδε από μακριά τα χρυσααγάλματα του σιντριδανιου.Η παχουλή μάγισσα βγήκε και μπικε ένας κιτρινιάρης μάγος μεμελαγχολικό ύφος.«'μέρα, Άρθουρ», είπε με πένθιμη φωνή καθώς κατέβαινε οανελκυστήρας. «Δε σε βλέπουμεσυχνά εδώ κάτω».«Επείγουσες υποθέσεις, Μπόουντ», απάντησε ο κύριος Ουέσλι πουμετατόπιΖε νευρικά τοβάρος του από το ένα πόδι στο άλλο καιέριχνε ανήσυχες ματιές στον Χάρι.«Α, μάλιστα», έκανε ο Μπόουντ κοιτάΖοντας ανέκφραστα το αγόρι.«Κατάλαβα».Ο Χάρι δεν είχε όρεξη ν' ασχοληθεί με τον Μπόουντ, το διαπεραστικόβλέμμα του ωστόσο τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έκανε να νιώσει ακόμη χειρότερα.«Τμήμα Μυστηρίων», είπε η ψυχρή γυναικεία φωνή, χωρίς ναπροσθέσει τίποτε άλλο.«Γρήγορα, Χάρι», έκανε ο κύριος Ουέσλι καθώς άνοιγαν οι πόρτες.Βγήκαν σε ένα διάδρομοεντελώς διαφορετικό από τους επάνω. Οι τοίχοι ήταν τελείως γυμνοίδεν υπήρχαν ούτε πόρτεςούτε παράθυρα, εκτός από μιαν απλή μαύρη πόρτα στο βάθος. Ο Χάριπερίμενε νακατευθυνθούν προς τα εκεί, αλλά ο κύριος Ουέσλι τον έπιασε από τομπράτσο και τον οδήγησεσε ένα άνοιγμα στα αριστερά, όπου υπήρχε μια σκάλα.«Από δω, από δω», μουρμούριζε ο κύριος Ουέσλι κατεβαίνοντας δυοδυο τα σκαλοπάτια. «Δεφτάνουν ως εδώ οι ανελκυστήρες.. . Μα γιατί κουβαλήθηκαν εδώκάτω;...»Κατέβηκαν τη σκάλα και διέσχισαν έναν άλλο διάδρομο, ο οποίοςθίμίΖε πολύ εκείνον πουοδηγούσε στην υπόγεια αίθουσα διδασκαλίας του Σνέιπ είχε πέτρινουςτοίχους κι απλίκες μεδαυλούς. Οι πόρτες που προσπερνούσαν ήταν βαριές και ξύλινες, μεσιδερένιες αμπάρες καικλειδαριές.«Αίθουσα... δυο... κάπου εδώ είναι... ναι». Ο κύριος Ουέσλισταμάτησε μπροστά σε μια σκούραπόρτα με σιδερένια κλειδαριά κι έγειρε αποκαμωμένος στον τοίχο,σφίγγοντας το στήθος του πουανεβοκατέβαινε από το λαχάνιασμα. «Τι κάθεσαι;» κοντανάσανεδείχνοντας την πόρτα. «Μπεςμέσα».«Εσείς... εσείς δε θα 'ρθείτε μαζί μου;»«Όχι, όχι, απαγορεύεται. Καλή επιτυχία!»Ο Χάρι, με την ψυχή στο στόμα, πήρε μια βαθιά ανάσα, γύρισε τοβαρύ σιδερένιο πόμολο καιμπήκε στην αίθουσα του δικαστήριου.Το πειθαρχικό συμβούλιοΣτον Χάρι είχε κοπεί η μιλιά δεν μπορούσε να κάνει κάτι για ναβοηθήσει τον εαυτό του. Η μεγάληυπόγεια αίθουσα του ήταν δυσάρεστα οικεία. Δεν την είχε δει απλώς,είχε βρεθεί εδώ. Ήταν τομέρος που είχε επισκεφτεί με την κιβωτό των στοχασμών τουΝτάμπλντορ και είχε δει τουςΛεστρέιντζ να καταδικάΖΟ-νται σε ισόβια φυλάκιση στο ΑΖκαμπάν.Οι τοίχοι ήταν από σκουρόχρωμη πέτρα και φωτίΖονταν από το χλομόφως των δαυλών. Άδειαέδρανα υψώνονταν αμφιθεατρικά δεξιά κι αριστερά του, ενώ μπροστάτου, στα ψηλότερα,υπήρχαν πολλές σκοτεινές σιλουέτες. ΚουβέντιαΖαν χαμηλόφωνα, μόλιςέκλεισε όμως η βαριάπόρτα πίσω από τον Χάρι, έπεσε μιαν απόκοσμη σιωπή.Μια ψυχρή αντρική φωνή αντήχησε στην αίθουσα: «Άργησες».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Συγγνώμη», δικαιολογήθηκε νευρικά ο Χάρι. «Δε... δεν ήξερα πωςάλλαξε η ώρα».«Δεν ευθύνεται γι' αυτό η Δημογεροντία», είπε η φωνή. «ΣήμεΡα τοπρωί σου στείλαμεκουκουβάγια. Κάθισε».Ο Χάρι κοίταξε την καρέκλα που βρισκόταν στο κέντρο της αίθουσαςστα μπράτσα της ήτανπερασμένες αλυσίδες. Είχε δει αυτές τις αλυσίδες να κινούνταιαυτόματα και να δένουν όποιονκαθοταν στην καρέκλα. Τα βήματα του αντήχησαν στην αίθουσα καθωςδιέσχίΖε το πέτρινοδάπεδο. Όταν κάθισε διστακτικά στην άκρη της καρέκλας οι αλυσίδεςκροτάλισαν απειλητικά, μαδεν τον έδεσαν. Με καρδιά σφιγμένη από αγωνία, κοίταξε τους μάγουςπου καθόταν στο έδρανομπροστά του.134Ήταν συνολικά γύρω στους πενήντα και φορούσαν μανδύες σε δαμασκηνίχρώμα με έναασημοκέντητο «Δ» στο αριστερό στήθος. Τον κοίταΖαν με Βλέμμαδιαπεραστικό, άλλοι μεαυστηρή έκφραση κι άλλοι με ανυπόκριτη περιέργεια.Στο κέντρο της μπροστινής σειράς καθόταν ο Κορνήλιος Φαντζ, ουπουργός Μαγείας. Ο Φαντζήταν ένας εύσωμος άντρας που συ-νήθιΖε να φορά ένα λεμονί καπέλο,αν και σήμερα το είχεαποχωριστεί είχε αποχωριστεί επίσης το καλοσυνάτο χαμόγελο με τοοποίο μιλούσε παλιά στονΧάρι. Στ' αριστερά του Φαντζ καθόταν μια σωματώδης μάγισσα μετετράγωνο σαγόνι και κοντάγκρίζα μαλλιά φορούσε μονόκλ και φάνταΖε απειλητική. Στα δεξιά τουκαθόταν μια άλλη μάγισσα,αλλά αυτή είχε γείρει προς τα πίσω και το πρόσωπο της ήταν στησκιά.«Πολύ καλά», είπε ο Φαντζ. «Ο κατηγορούμενος προσήλθε, επιτέλους.Άρα μπορούμε ν'αρχίσουμε. Είσαι έτοιμος;» φώναξε σε κάποιον δεξιά του.«Μάλιστα», ακούστηκε μια φωνή που γνώριΖε ο Χάρι. Ο Πέρσι, οαδελφός του Ρον, καθότανστην άκρη του πρώτου εδράνου. Ο Χάρι κοίταξε τον Πέρσιπροσμένοντας κάποιο σημάδιαναγνώρισης, ωστόσο εκείνος τον αγνόησε. Είχε τα μάτια καρφωμέναστην περγαμηνή του καιτην πένα έτοιμη στο χέρι.«Πειθαρχικό συμβούλιο της 12ης Αυγούστου», ξεκίνησε ο Φαντζ μεβροντερή φωνή κι ο Πέρσιάρχισε να γράφει, «για παραβίαση του Κανονισμού περί ΠροληπτικώνΠεριορισμών της ΧρήσηςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μαγείας από Ανηλίκους και, ακολούθως, παραβίαση του θεσπίσμα-τοςπερί Μυστικότητας τηςΔιεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων, από τον Χάρι Τζέιμς Πότερ, κάτοικοτης οδού Πριβέτ,αριθμός 4, ΛηΑ Γουάινγκιν, Σάρεϊ."Ανακριτές: Κορνήλιος Όσβαλντ Φαντζ, υπουργός Μαγείας' ΑμέλιαΣούΖαν Μπόουνς,διευθύντρια του Τμήματος Επιβολής Μαγικού Νόμου Ντολόρες ΤζέινΆμπριτζ, γενική γραμματέαςτου υπουργείου. Πρακτικογράφος: Πέρσι γνάτιος Ουέσλι...»«Και μάρτυρας υπεράσπισης: Άλμπους Πέρσιβαλ Γούλφρ^ ΜπράιανΝτάμπλντορ», ακούστηκεμια ήρεμη φωνή πίσω από τον Χάρι, που γύρισε τόσο απότομα τοκεφάλι του ώστε έτριξαν οιαφχενικοίτου σπόνδυλοι.Από την άλλη άκρη της αίθουσας ερχόταν ατάραχος ο Νταμπλ' ντορ.Φορούσε το μακρύ, σκούρομπλε μανδύα του και στο προ'135σωπό του ήταν αποτυπωμένη μια έκφραση απέραντης γαλήνης. Η μακριάασημιά γενειάδα και ταμαλλιά του γυαλίΖαν στο φως των δαυλών, καθώς πλησίαΖε τον Χάρικαι κοίταΖε τον Φαντζπάνω από τα πολυεστιακά γυαλιά του, που ήταν στηριγμένα στη γαμψήμύτη του.Ένας ψίθυρος διέτρεξε τους δημογέροντες. Τώρα τα βλέμματα όλωνήταν στραμμένα στονΝτάμπλντορ. Άλλοι έδειχναν ενοχλημένοι κι άλλοι λίγο τρομαγμένοιδύοηλικιωμένες μάγισσες,όμως, στην τελευταία σειρά του κούνησαν χαρούμενες το χέρι.Στη θέα του Ντάμπλντορ, ένα δυνατό συναίσθημα πλημμύρισε το στήθοςτου Χάρι ένα αίσθημαδύναμης κι ελπίδας, παρόμοιο με αυτό που του προκαλούσε τοτραγούδι του φοίνικα.Προσπάθησε να τραβήξει το βλέμμα του Ντάμπλντορ, εκείνος όμωςκοιτούσε τοναναψοκοκκινισμένο Φαντζ.«Α», έκανε ο υπουργός, εμφανώς θορυβημένος. «Ντάμπλντορ. Ώστε...ώστε... έ... έλαβεςεγκαίρως το μήνυμα ότι... ότι άλλαξε η ώρα και... και ο τόπος...;»«θα πρέπει κάπου να παράπεσε», αποκρίθηκε με πρόσχαρο υφός οΝτάμπλντορ. «Ωστόσο,χάρη σε μια ευτυχή σύμπτωση ήρθα στο υπουργείο τρεις ώρεςνωρίτερα, οπότε μικρό το κακό».«Ναι... ε... θα χρειαστούμε κι άλλη καρέκλα... ε... Ουέσλι, σεπαρακαλώ...»«Μην κάνετε τον κόπο», είπε ευχάριστα ο Ντάμπλντορ έβγαλε το ραβδίτου και, με ένα αδιόρατοτίναγμα, εμφανίστηκε από το πουθενά δίπλα στον Χάρι μια αναπαυτικήκαρέκλα με κλαρωτή τα-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πετσαρία. Ο Ντάμπλντορ κάθισε, ένωσε τις άκρες των λεπτών δαΧτύλωντου και κοίταξε τονΦαντζ με μια έκφραση ευγενικού ενδιαφέροντος. Οι δημογέροντεςμουρμούριΖαν ακόμη κιαναδεύοντανλυρικά στις θέσεις τους μόνον όταν μίλησε ο Φαντζ επικράτησεησυχία.«Λοιπόν...» έκανε ο υπουργός ψάχνοντας τα χαρτιά του. «λοιπονοικατηγορίες... Μάλιστα».Διάλεξε μια περγαμηνή από αυτές που είχε μπροστά του, πήρε βαθιάανάσα κι άρχισε να δια-"βάΖει δυνατά: «Οι κατηγορίες κατά του Χάρι Πότερ είναι οι ακό-Λουθες:^Σκοπίμως και με πλήρη επίγνωση του κακουργηματικού χαράκτιρα τωνπράξεων του, και αφούείχε δεχτεί προγενέστερα γραπτη σύσταση από το Υπουργείο Μαγείαςγια παρόμοιακατηγορία,έκανε το ξόρκι του προστάτη σε οικιστική περιοχή τωνΜαγκλ και136παρουσία ενός Μαγκλ, τη 2α Αυγούστου, στις 09.23 μ.μ., πράγμα πουαπαγορεύεται από τηνΠαράγραφο Γ του Κανονισμού περί Προληπτικών Περιορισμών της ΧρήσηςΜαγείας απόΑνηλίκους του 1875, καθώς και από το άρθρο 13 του θεσπίσματος περίΜυστικότητας τηςΔιεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων.»Είσαι ο Χάρι Τζέιμς Πότερ, κάτοικος της οδού Πριβέι, αριθμός 4,Λιτλ Γουάινγκιν, Σάρεϊ;»ρώτησε ο Φαντζ, κοιτάζοντας βλοσυρά τον Χάρι πάνω από τηνπεργαμηνή του.«Μάλιστα», απάντησε ο Χάρι.«Προ τριετίας, σου έγινε επίσημη σύσταση από το υπουργείο γιαπαράνομη χρήση μαγείας,έτσιδεν είναι;»«Ναι, αλλά...»«Αλλά δημιούργησες έναν προστάτη τη νύχτα της 2ας Αυγούστου;»συνέχισε ο Φαντζ.«Ναι», είπε ο Χάρι, «αλλά...»«Ενώ γνώριΖες ότι απαγορεύεται ρητώς η χρήση μαγείας εκτόςσχολείου εισε άτομο κάτω τωνδεκαεπτά ετών;»«Ναι, αλλά...»«Εν γνώσει σου ότι ήταν παρών ένας Μαγκλ;» «Ναι», απάντησεθυμωμένος ο Χάρι, «αλλά τοέκανα γιατί δεχτήκαμε...»Η μάγισσα με το μονόκλ τον έκοψε με βροντερή φωνή.«Δημιούργησες έναν άρτιο προστάτη;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι, «γιατί...»«Έναν ενσώματο προστάτη;»«Έναν... τι;» ρώτησε ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ο προστάτης σου είχε κανονική υπόσταση; θέλω να πω, δενήταν απλώς αχλή ή καπνός;»«Ναι», είπε εκνευρισμένος κι απελπισμένος ο Χάρι. «Ήταν έναελάφι, πάντα είναι ελάφι».«Πάντα;» αναφώνησε η κυρία Μπόουνς. «Έχεις δημιουργήσεικι άλλες φορές προστάτη;»«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Το κάνω εδώ κι ένα χρόνο».«Κι είσαι δεκαπέντε χρόνων;»«Ναι και...»«Στο σχολείο σου το έμαθες;»«Μάλιστα, μου το δίδαξε ο καθηγητής Λούπιν στο τρίτο έτος γιανα προστατευτώ από...» Α137«Εντυπωσιακό», σχολίασε η κυρία Μπόουνς κοιτάΖοντάς τονεξεταστικά. «Ένας άρτιοςπροστάτης σε αυτή την ηλικία... πραγματικά εντυπωσιακό».Ορισμένοι μάγοι και μάγισσες άρχισαν πάλι να μουρμουρίΖουν.Μερικοί συμφώνησαν μαΖί τηςκουνώντας το κεφάλι, ενώ άλλοι ήταν σκυθρωποί κι έγνεφαναποδοκιμαστέα.«Εδώ δεν εξετάΖουμε κατά πόσον είναι εντυπωσιακή η μαγεία»,παρενέβη εκνευρισμένος οΦαντζ. «Μάλιστα, εγώ θα έλεγα, όσο πιο εντυπωσιακή τόσο τοχειρότερο, δεδομένου ότιτελέστηκε μπροστά στα μάτια ενός Μαγκλ!»Όσοι έδειχναν βλοσυροί συμφώνησαν μαζί του, αλλά ήταν το φαρισάίκόβλέμμα του Πέρσι πουώθησε τον Χάρι να μιλήσει.«Το έκανα γιατί μου επιτέθηκαν Παράφρονες!» φώναξε προτούπρολάβουν να τον διακόψουνπάλι.Περίμενε οι ψίθυροι να ενταθούν, μα ξάφνου μια βαριά σιωπήαπλώθηκε στην αίθουσα.«Παράφρονες;» επανέλαβε, αφού πέρασε ένα ολόκληρο λεπτό, η κυρίαΜπόουνς. Ανασήκωσετόσο πολύ τα χοντρά της φρύδια, που κινδύνευσε να πέσει το μονόκλ.«Τι εννοείς, παιδί μου;»«Εννοώ ότι μας στρίμωξαν δύο Παράφρονες σε ένα σοκάκι κιεπιτέθηκαν σ' εμένα και στονξάδελφο μου!»«Α», κάγχασε ο Φαντζ, κοιτάΖοντας τους δημογέροντες σαν να τουςπροσκαλούσε να γελάσουνμαΖί του. «Ναι, ναι, κάτι έφτασε στ' αφτιά μας».«Παράφρονες στο Λιτλ Γουάινγκιν;» είπε ξαφνιασμένη η κυρίαΜπόουνς. «Δεν καταλαβαίνω...»«Δεν καταλαβαίνεις τι, Αμέλια;» ρώτησε ο Φαντζ μ' ένα δυσάρεστοχαμόγελο. «Να σου εξηγήσωεγώ, τότε. Κάθισε, που λες, το σκεφτηκε κι αποφάσισε πως οιΠαράφρονες ήταν η πιο βολικήδικαιολογία — πολύ βολική, μα την αλήθεια. Οι Μαγκλ δεν μπορούν ναδουν τους Παράφρονες,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έτσι δεν είναι, νεαρέ μου; Πολύ βολική παρά πολύ βολική... έχουμεμόνο τη δική τουδιαβεβαίωση, χωΡις κανένα μάρτυρα...»*Δε λέω ψέματα!» φώναξε ο Χάρι ξεσηκώνοντας κι άλλα μουρμουριτά«Ήταν δύο που έρχονταναπό αντίθετες κατευθύνσεις. ξαφνικά όλα σκοτείνιασαν κι έπεσεπαγωνιά- τους ένιωσε κι ο ξαδερφόςμου κι έτρεξε να σωθεί...»Αρκετά, αρκετά!» τον έκοψε ο Φαντζ με υπεροπτικό ύφος. «Λυ-138πάμαι που σε διακόπτω αλλά είμαι σίγουρος πως προετοίμασες καλά τοπαραμύθι σου...»Ο Ντάμπλντορ ξερόβηξε. Στη Δημογεροντία έπεσε σιωπή.«Βασικά, υπάρχει ακόμη ένας μάρτυρας που επιβεβαιώνει την εμφάνισηΠαραφρόνων σ' εκείνοτο σοκάκι», είπε. «Εννοώ εκτός από τον Ντάντλι Ντάρσλι».Το πλαδαρό πρόσωπο του Φαντζ σούρωσε στη στιγμή σαν να το είχανξεφουσκώσει. Απόμεινεμερικές στιγμές να κοιτάΖει τον Ντάμπλ-ντορ κι ύστερα, με ύφοςανθρώπου που προσπαθεί ναανακτήσει την ψυχραιμία του, είπε: «Λυπάμαι, Ντάμπλντορ, μα δενέχουμε χρόνο να ακούσουμεάλλες φαντασιοπληξίες. θέλω να τελειώνουμε με αυτή την υπόθεση».«Διορθώστε με αν κάνω Λάθος», είπε ευγενικά ο Ντάμπλντορ, «αλλάείμαι βέβαιος πως οΚαταστατικός Χάρτης Δικαιωμάτων της Δημογεροντίας παρέχει στονκατηγορούμενο το δικαίωμανα καλέσει μάρτυρες υπεράσπισης, έτσι δεν είναι; Αυτή δεν είναι ηπολιτική του ΤμήματοςΕπιβολής του Μαγικού Νόμου, κυρία Μπόουνς;» συνέχισε απευθυνόμενοςστη μάγισσα με τομονόκλ.«Σωστά», αποκρίθηκε εκείνη. «Έτσι ακριβώς».«Καλά, καλά», υποχώρησε νευριασμένος ο Φαντζ. «Πού είναι αύτος ομάρτυρας;»«Την έφερα μαΖί μου», είπε ο Ντάμπλντορ. «Περιμένει έξω. Νατην...»«Όχι... Πήγαινε εσύ, Ουέσλι», γάβγισε ο Φαντζ στον Πέρσι, πουτινάχτηκε αμέσως πάνω,κατέβηκε τα πέτρινα σκαλοπάτια της έδρας των δικαστών και πέρασεμε φούρια δίπλα από τονΝτάμπλντορ και τον Χάρι χωρίς να τους ρίξει ούτε μια ματιά.Λίγο αργότερα, ο Πέρσι επέστρεψε ακολουθούμενος από την κυρίαΦιγκ, που έδειχνε πιοτρομαγμένη και ιδιόρρυθμη παρά ποτέ. Ο Χάρι ευχήθηκε να είχεαλλάξει τις καρό τσόχινεςπαντόφλες της.Ο Ντάμπλντορ σηκώθηκε και της πρόσφερε την καρέκλα του,δημιουργώντας μιαν άλλη για τονεαυτό του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όνομα;» ρώτησε δυνατά ο Φαντζ, καθώς η κυρία Φιγκ καθόταν γεμάτηνευρικότητα, άκρη άκρηστην καρέκλα.«Αραμπέλα Ντορίν Φιγκ», απάντησε με φωνή που έτρεμε η γριαγυναίκα.«Ποια είσαι;» συνέχισε ο Φαντζ με βαριεστημένο, υπεροπτικούφος.139«Κάτοικος του Λιτλ Γουάινγκιν, γειτόνισσα του Χάρι Πότερ», είπε ηκυρία Φιγκ.«Δεν υπάρχουν στα μητρώα μας άλλοι μάγοι ή μάγισσες που να μένουνστο Λιτλ Γουάινγκιν,μόνον ο Χάρι Πότερ», παρενέβη η κυρία Μπόουνς. «Η περίπτωση τουπαρακολουθείται στενάλόγω... λόγω των παλαιότερων γεγονότων».«Είμαι Σκουίμπ», διευκρίνισε η κυρία Φιγκ. «Γι' αυτό δεν είμαικαταγεγραμμένη στα μητρώα σας».«Σκουίμπ, ε;» έκανε ο Φαντζ κοιτώντας την καχύποπτα, «θα τοελέγξουμε. Άφησε τα στοιχεία τωνγονιών σου στο βοηθό μου τον Ουέσλι. Πείτε μου κάτι, οι Σκουίμπβλέπουν τους Παράφρονες;»πρόσθεσε κοιτώντας δεξιά κι αριστερά στην έδρα.«Και βέβαια!» απάντησε θιγμένη η κυρία Φιγκ.Ο Φαντζ την κοίταξε ανασηκώνοντας τα φρύδια. «Πολύ καλά», σχολίασεπαγερά. «Πες μας, τιείδες;»«Είχα βγει να αγοράσω γατοτροφές από το γωνιακό κατάστημα στοτέρμα της οδού Γλυσίνας,κατά τις εννιά η ώρα το βράδυ της 2ας Αυγούστου», άρχισε να λέειμε γρήγορο ρυθμό η κυρίαΦιγκ σαν να τα είχε αποστηθίσει, «όταν άκουσα φασαρία στο στενάκιπου ενώνει την Ημισέληνοτης Μανόλιας με την οδό Γλυσίνας. Φτάνοντας στη γωνία είδαΠαράφρονες να τρέχουν...»«Να τρέχουν;» έκανε κοφτά η κυρία Μπόουνς. «Οι Παράφρονες δεντρέχουν, γλιστράνε».«Αυτό εννοούσα κι εγώ», διόρθωσε βιαστικά η κυρία Φιγκ και σταμαραμένα μαγουλά τηςεμφανίστηκαν δυο ρόδινες κηλίδες. «Γλιστρούσαν στο στενάκιπλησιάΖοντας δύο αγόρια».«Πώς ήταν;» ρώτησε η κυρία Μπόουνς στενεύοντας τα μάτια τόσο που ηάκρη του μονόκλ τηςεξαφανίστηκε στη σάρκα της.«Ο ένας ήταν πολύ χοντρός κι ο άλλος αδύνατος...»«Όχι, όχι», την έκοψε ανυπόμονα η κυρία Μπόουνς. «Οι Παράφρονες.Περίγραψε τους».«Α», έκανε η κυρία Φιγκ και το κοκκίνισμα απλώθηκε τώρα ως τολαιμό της. «Ήταν ψηλοί. Ψηλοίκαι φορούσαν μανδύες».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Το αγόρι ένιωσε ένα δυσάρεστο σφίξιμο στο στομάχι. Ότι κι αν ειδεη κυρία Φιγκ, ο Χάρι θα είχετην αίσθηση πως είδε μόνο τη ζογραφιά των Παραφρόνων, μια Ζωγραφιάδε θα 'ταν ποτέ αρκετήγια να αποδοθεί η πραγματική μορφή αυτών των πλασμάτων ο αποκοσμοςτρόπος πουκινούνταν αιωρούμενοι μερικά εκατοστά140πάνω από το έδαφος η οσμή της αποσύνθεσης που ανέδιδαν οανατριχιαστικός θόρυβος πουέκανε η ανάσα τους, σαν να ρουφούσαν όλο τον αέρα γύρω τους...Στη δεύτερη σειρά, ένας κοντόχοντρος μάγος με μεγάλο μαύρομουστάκι έσκυψε και ψιθύρισεκάτι στο αφτί της διπλανής του, μιας μάγισσας με φουντωτά μαλλιά.Εκείνη χασκογέλασεκουνώντας το κεφάλι.«Ψηλοί και φορούσαν μανδύες», επανέλαβε ψυχρά η κυρία Μπόουνς, ενώο Κορνήλιος ΦαντζρουθούνιΖε ειρωνικά. «Κατάλαβα. Τίποτε άλλο;»«Ναι», είπε η κυρία Φιγκ. «Τους ένιωσα. Έπεσε αφόρητη παγωνιά —σημειωτέον, ήταν μια Ζεστήκαλοκαιρινή βραδιά. Κι αισθάνθηκα... σαν να χάθηκε κάθε ίχνοςευτυχίας απ' τον κόσμο... καιθυμήθηκα... φρικτά πράγματα...» Η φωνή της ράγισε, έσβησε.Η κυρία Μπόουνς άνοιξε διάπλατα τα μάτια της. Ο Χάρι διέκρινε τοσημάδι που είχε αφήσει τομονόκλ κάτω απ' το φρύδι της.«Τι έκαναν οι Παράφρονες;» ρώτησε και στην ψυχή του Χάρι άναψε μιασπίθα ελπίδας.«Επιτέθηκαν στα παιδιά», είπε η κυρία Φιγκ με φωνή πιο δυνατή κιαποφασιστική, ενώ τοκοκκίνισμα στο πρόσωπο της υποχωρούσε. «Το ένα παιδί έπεσε. Τοάλλο οπισθοχωρούσε,προσπαθώντας να απωθήσει τον Παράφρονα. Αυτός ήταν ο Χάρι.Προσπάθησε δύο φορές, αλλάτο μόνο που σχημάτισε ήταν ένας ασημένιος αχνός. Στην τρίτηπροσπάθεια δημιούργησε ένανπροστάτη, που επιτέθηκε στον πρώτο Παράφρονα κι ύστερα, με τηνπροτροπή του, κυνήγησε τοδεύτερο και τον απομάκρυνε από τον ξάδελφο του. Και... αυτόέγινε», κατέληξε ανέκφραστα ηκυρία Φιγκ.Η Αμέλια Μπόουνς την κάρφωσε με τα μάτια της αμίλητη. Αντίθετα οΦαντζ φυλλομετρούσε ταχαρτιά του αποφεύγοντας να την κοιτάξει. Τέλος, σήκωσε το βλέμματου και είπε, μάλλονεπιθετικά:«Αυτό είδες;»«Αυτό έγινε», επανέλαβε η κυρία Φιγκ.«Πολύ καλά», έκανε ο Φαντζ. «Μπορείς να πηγαίνεις».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η κυρία Φιγκ έριξε μια τρομαγμένη ματιά στον Φαντζ και τονΝτάμπλντορ κι ύστερα σηκώθηκε καικατευθύνθηκε προς την πόρ' τα. Ο Χάρι την άκουσε να κλείνει πίσωτης.«Δεν ήταν και πολύ πειστικός μάρτυρας», σχολίασε υπεροπτικά οΦαντζ.141«Δεν ξέρω...» είπε η κυρία Μπόουνς με τη βροντερή φωνή της.«Πάντως, περιέγραψε με μεγάληακρίβεια τα συναισθήματα που προκαλεί η επίθεση των Παραφρόνων.Και δεν μπορώ να φανταστώγιατί να πει ότι βρίσκονταν εκεί αν δε βρίσκονταν».«Μα να περιφέρονται Παράφρονες σ' ένα προάστιο των Μαγκλ και νατύχει να πέσουν πάνω σ'ένα μάγο;» σάρκασε ο Φαντζ. «Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για κάτιτέτοιο; Ούτε ο Μπάγκμανδε θα στοιχημάτιΖε...»«Μα δε νομίΖω ότι πιστεύει κανείς μας πως οι Παράφρονες βρέθηκανεκεί τυχαία», σχολίασεανάλαφρα ο Ντάμπλντορ.Η μάγισσα που καθόταν στα δεξιά του Φαντζ, αυτή που το πρόσωπο τηςκρυβόταν στις σκιές,ανασάλεψε, όλοι οι άλλοι όμως έμειναν ακίνητοι στις θέσεις τουςχωρίς να βγάλουν μιλιά.«Αυτό τώρα τι σημαίνει;» ρώτησε παγερά ο Φαντζ.«Πιστεύω ότι κάποιος τους έστειλε εκεί», είπε ο Ντάμπλντορ.«Σίγουρα θα το ξέραμε αν υπήρχε διαταγή δύο Παράφρονες να κόβουνβόλτες στο ΛιτλΓουάινγκιν!» γάβγισε ο Φαντζ.«'Όχι, ιδίως αν τώρα τελευταία παίρνουν διαταγές από άτομα εκτόςτου Υπουργείου Μαγείας»,είπε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. «Σου έχω πει τις απόψεις μου γι' αυτό τοθέμα, Κορνήλιε».«Ναι, μου τις είπες», απάντησε οργισμένος ο Φαντζ, «κι έχω κάθελόγο να πιστεύω ότι οιαπόψεις σου είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας, Ντάμπλντορ. ΟιΠαράφρονες παραμένουνστο ΑΖΚΟ-μπάν και δρουν βάσει των διαταγών που εμείς τουςδίνουμε».«Τότε», συνέχισε ο Ντάμπλντορ με ήρεμη καθαρή φωνή, «το επόμενοβήμα μας είναι νααναρωτηθούμε για ποιο λόγο κάποιος μέσα από το υπουργείο διέταξεδύο Παράφρονες ναεμφανιστούν σε ένα στενοσόκακο τη 2α Αυγούστου».Στην απόλυτη σιωπή που διαδέχτηκε τα λόγια του, η μάγισσα πουβρισκόταν στα δεξιά τουΦαντζ έσκυψε μπροστά, δίνοντας στον Χάρι την ευκαιρία να τη δειγια πρώτη φορά. ΈμοιαΖε μετεράστιο ΧΛομό βάτραχο. Ήταν κοντόχοντρη, με πλατύ νερουλιασμένοπρόσοπο, κοντό λαιμόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

όπως ο θείος Βέρνον και μεγάλο χαλαρό στόμα τα μάτια της ήτανμεγάλα, στρογγυλά κι ελαφρώςεξογκωμένα από τις κονχες τους. Ακόμη και το μαύρο βελούδινοφιογκάκι που φο-Ρουσε στηνκορφή των κοντών σγουρών μαλλιών της θύμισε στον χαρι τεράστιαμύγα, που η μάγισσα θαάρπαΖε από στιγμή σε στιγμη μετη μακριά κολλώδη γλώσσα της.142«Το λόγο έχει η Ντολόρες Τζαν Αραρτζ, γενική γραμματέας τουυπουργείου», είπε ο Φαντζ.Η κοριτσίστικη διαπεραστική φωνή της μάγισσας ξάφνιασε τον Χάριπερίμενενα ακούσει κάτισαν κόασμα.«Σίγουρα παρανόησα, καθηγητή Ντάμπλντορ», είπε μ' ένα προσποιητόχαμόγελο που δε φώτισετα μεγάλα στρογγυλά μάτια της. «Δικό μου το λάθος. Αλλά για μιαστιγμή νόμιΖα πως εννοούσατεότι την εντολή για την επίθεση εναντίον αυτού του παιδιού τηνέδωσε το Υπουργείο Μαγείας!»Της ξέφυγε ένα καμπανιστό γέλιο, που έκανε τον Χάρι ναανατριχιάσει ολόκληρος. Μερικοίδημογέροντες γέλασαν μαΖί" της, αν και ήταν πασιφανές ότι κανείςτους δε βρήκε τα λόγια τηςαστεία.«Αν είναι αλήθεια ότι οι Παράφρονες δέχονται εντολές μόνο από τοΥπουργείο Μαγείας κι εφόσονείναι γεγονός ότι δύο Παράφρονες επιτέθηκαν στον Χάρι και τονξάδελφο του πριν από μία βδομάδα,είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι ίσως διέταξε τις επιθέσειςκάποιος μέσα από τουπουργείο», αποκρίθηκε ευγενικά ο Ντάμπλ-ντορ. «Φυσικά, ενδέχεταιοι συγκεκριμένοιΠαράφρονες να ελέγχονται από κάποιον εκτός του υπουργείου...»«Δεν υπάρχουν Παράφρονες που καθοδηγούνται από άτομα εκτόςυπουργείου!» φώναξε οΦαντζ, που είχε γίνει κατακόκκινος σαν παντζάρι.Ο Ντάμπλντορ έκλινε το κεφάλι. «Τότε, ασφαλώς το υπουργείο θαερευνήσει εξονυχιστικά γιατί οιδύο Παράφρονες βρέθηκαν τόσο μακριά από το ΑΖκαμπάν κι επιτέθηκανχωρίς εντολή».«Δε θ' αποφασίσεις εσύ, Ντάμπλντορ, τι θα κάνει το υπουργείο!»εξερράγη ο Φαντζ και τοπρόσωπο του είχε πάρει ένα μπλάβο χρώμα που θα Ζήλευε ακόμη κι οθείος Βέρνον.«Ασφαλώς», είπε ο Ντάμπλντορ με μαλακή φωνή. «Εγώ απλώς εκφράζωτην πεποίθηση μου ότιδε θα μείνει αδιερεύνητο το θέμα», συνέχισε και κοίταξε την κυρίαΜπόουνς, που έσιαξε το μονόκλτης και του ανταπέδωσε συνοφρυωμένη το βλέμμα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Υπενθυμίσω σε όλους ότι η συμπεριφορά των συγκεκριμένωνΠαραφρόνων, αν όλ' αυτά δενείναι αποκύημα της φαντασίας ετούτου δω του παιδιού, δεν αποτελείαντικείμενο του παρόντοςδικαστηρίου!» είπε ο Φαντζ. «Βρισκόμαστε εδώ για να δικάσουμε τονΧάρι Πότερ, πουπαραβίασε τον Κανονισμό περί Προληπτικών Πε' ριορισμών της ΧρήσηςΜαγείας απόΑνηλίκους!»143«Ασφαλώς», πήρε το λόγο ο Ντάμπλντορ, «αλλά η παρουσία τωνΠαραφρόνων έχει άμεσησχέση με την υπόθεση μας. Το άρθρο 7 του σχετικού διατάγματοςπροβλέπει τη χρήση μαγείαςενώπιον Μαγκλ σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, και ως ειδικέςπεριπτώσεις ορίζονται εκείνεςόπου απειλείται η Ζωή του ίδιου του μαγού, ή άλλων μάγων, ή Μαγκλπου είναι παρόντες τηστιγμή του...»«'Έχουμε υπόψη μας το άρθρο 7, ευχαριστούμε πολύ!» μούγκρισε οΦαντζ.«Δεν αμφιβάλλω», παρατήρησε ευγενικά ο Ντάμπλντορ. «Επομένως,συμφωνούμε ότι τογεγονός πως ο Χάρι χρησιμοποίησε το ξόρκι του προστάτη εμπίπτει ωςενέργεια στην κατηγορίατων ειδικών περιπτώσεων που περιγράφει το άρθρο;»«Αν υπήρχαν Παράφρονες, που πολύ αμφιβάλλω».«Το κατέθεσε αυτόπτης μάρτυρας», τον διέκοψε ο Ντάμπλντορ. «Αναμφιβάλλεις για τηνειλικρίνεια της κυρίας Φιγκ, κάλεσε την ξανά και ρώτησε την. ΔεφαντάΖομαι να έχει αντίρρηση».«Εγώ... δεν... δηλαδή...» τραύλισε ο Φαντζ σκαλίζοντας τα χαρτιάτου. «θέλω να τελειώνουμεσήμερα με αυτή την υπόθεση, Ντάμπλντορ».«Είμαι βέβαιος πως δε θα είχες αντίρρηση να ακούσεις ξανά και ξανάτους μάρτυρες,προκειμένου να αποφευχθεί μια σοβαρή δικαστική πλάνη», είπε οΝτάμπλντορ.«Σοβαρή δικαστική πλάνη και πράσιν' άλογα!» φώναξε τότε ο Φαντζ μεόλη του τη δύναμη.«Κάθισες να μετρήσεις ποτέ πόσες φανταστικές ιστορίες μας έχεισερβίρει αυτό το παιδί για ναδικαιολογήσει την ανεπίτρεπτη χρήση μαγείας εκτός σχολείου;Προφανώς ξέχασες το πτητικόξόρκι που χρησιμοποίησε πριν από τρία χρόνια...»«Δεν το έκανα εγώ, το έκανε ένα σπιτικό ξωτικό!» παρενέβη ο Χάρι.«ΒΛΕΠΕΙΣ;» βρυχήθηκε ο Φαντζ δείχνοντας με το δάχτυλο το αγόρι.«Σπιτικό ξωτικό! Σε σπίτιΜαγκλ! Αν είναι δυνατόν!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το εν λόγω σπιτικό ξωτικό εργάΖεται αυτή τη στιγμή στο "Χόνκουαρτς",ξέρετε», είπε οΝτάμπλντορ. «Μπορώ να το καλέσω αμέσος για κατάθεση, αν τοεπιθυμείτε».«Ε... όχι... δεν έχω χρόνο να ακούσω σπιτικά ξωτικά! Άλλωστε, δενείναι η μόνη του παράβαση.Ξεχάσατε που φούσκωσε τη θεία του σαν μπαλόνι;» φώναξε ο Φαντζ καιχτύπησε με τόσηδύναμη τη γροθιά του στην έδρα, που αναπήδησε το μελανοδοχείο.144«Κι εσύ είχες τη σύνεση να μην τον περάσεις από πειθαρχικόαποδεχόμενος, φαντάζομε, ότιακόμη κι οι καλύτεροι μάγοι δεν μπορούν να ελέγξουν πάντα τασυναισθήματα τους», απάντησεήρεμα ο Ντάμπλντορ, ενώ ο Φαντζ σκουπίΖε το μελάνι από τις ση.μειώσεις του.για να μην αναφέρω τα κατορθώματα του στο σχολείο», συνέχισεαπτόητος ο Φαντζ.«Από τη στιγμή που το υπουργείο δεν έχει δικαιοδοσία να τιμωρείτους μαθητές του"Χόγκουαρτς" για τις αταξίες τους στο σχολείο η συμπεριφορά τουΧάρι εκεί δεν αφορά αυτό τοδικαστήριο», είπε ο Ντάμπλντορ με τη συνηθισμένη του ευγένεια, μαμια εύγλωττη ψυχρότηταχρωμάτιΖε τον τόνο της φωνής του.«Αχά!» αναφώνησε ο Φαντζ. «Δεν είναι δική μας δουλειά το τισυμβαίνει στο σχολείο; ΈτσινομίΖεις;»«Το υπουργείο δεν έχει αρμοιδιότητα να αποβάλει μαθητές του"Χόγκουαρτς", Κορνήλιε, όπωςσου υπενθύμισα τη νύχτα της 2ας Αυγούστου», συνέχισε ο Ντάμπλντορ.«Ούτε να κατάσχειραβδιά προτού αποδειχτούν αληθείς οι κατηγορίες — κι αυτό σ' τουπενθύμισα τη νύχτα της 2αςΑυγούστου. Στην αξιέπαινη σπουδή σου να εφαρμοστεί ο νόμος,παραβίασες κι εσύ ο ίδιος —άθελα σου, είμαι σίγουρος — κάμποσους νόμους».«Οι νόμοι είναι για ν' αλλάζουν», είπε άγρια ο Φαντζ.«Ασφαλώς», συμφώνησε ο Ντάμπλντορ κλίνοντας το κεφάλι. «Κι εσύέχεις κάνει ένα σωρόαλλαγές, Κορνήλιε. Στις ελάχιστες βδομάδες που μεσολάβησαν από τηστιγμή που μουαφαιρέθηκε η προεδρία της Δημογεροντίας, καθιερώθηκε ήδη ηπρακτική να εκ-δικάΖεται απόποινικό δικαστήριο η απλή παράβαση της χρήσης μαγείας απόανηλίκους!»Μερικοί μάγοι κουνήθηκαν νευρικά στις θέσεις τους. Ο Φαντζ τώραείχε γίνει κατακόκκινος.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ωστόσο, η βατραχομούρα μάγισσα στα δεξιά του κοιτούσε τονΝτάμπλντορ με πρόσωποανέκφραστο.«Καθ' όσο γνωρίΖω», συνέχισε ο Ντάμπλντορ, «προς το παρόν δενυπάρχει νόμος που ναπροβλέπει ότι το δικαστήριο αυτό είναι αρμόδιο να τιμωρήσει τονΧάρι για όλα τα μάγια που έχειεκτελέσει στη Ζωή του. Ο Χάρι Πότερ αντημετωπίΖει μια συγκεκριμένηκατηγορία και παρουσίασετην υπεράσπιση του. Το μόνο που μας απομένει τώρα είναι ναπεριμένουμε την απόφαση σας».Ο Ντάμπλντορ έσμιξε πάλι τα ακροδάχτυλά του και σιώπησε. Ο145Φαντζ τον αγριοκοίταξε, εμφανέστατα εξοργισμένος. Ο Χάρι λοξοκοίταξετον Ντάμπλντορ,Ζητώντας του να τον καθησυχάσει δεν ήταν διόλου σίγουρος πως ήτανσωστή η κίνηση τουΝτάμπλντορ — ούτε λίγο ούτε πολύ είπε στη Δημογεροντία πως ήτανκαιρός να εκδώσει τηναπόφαση της. Κι αυτή τη φορά, όμως, ο Ντάμπλντορ αγνόησε τηνπροσπάθεια του Χάρι ναπροσελκύσει το βλέμμα του. Συνέχισε να κοιτάΖει τα έδρανα όπου οιδημογέροντες κουβέντιαζανψιθυριστά μεταξύ τους.Ο Χάρι έσκυψε το κεφάλι του. Η καρδιά του, που την ένιωθεφουσκωμένη σαν μπαλόνι,χτυπούσε σαν τρελή μέσα στο στήθος του. ΝόμιΖε πως θα διαρκούσεπερισσότερο η δίκη του καιδεν ήταν καθόλου σίγουρος αν έκανε καλή εντύπωση. Δε μίλησε παράελάχιστα. Δεν πρόλαβε νατους εξηγήσει τι ακριβώς έγινε με τους Παράφρονες, πώς τουςεπιτέθηκαν, πόσο κινδύνευσανεκείνος κι ο Ντάντλι... Δύο φορές κοίταξε τον Φαντζ κι άνοιξε τοστόμα του να μιλήσει μα η φωνήτου πνίγηκε — ένιωθε πως δεν είχε αέρα στα πνευμόνια του και τιςδύο φορές πήρε μια βαθιάανάσα κι έσκυψεπάλι το κεφάλι.Κι ύστερα, όλοι οι ψίθυροι σταμάτησαν. Ο Χάρι ήθελε να κοιτάξειτους δικαστές, αλλά ήταν πολύπιο εύκολο να κρατήσει σκυμμένο το κεφάλι του.«Ποιοι ψηφίΖουν "αθώος";» ακούστηκε η βροντερή φωνή τηςκυρίας Μπόουνς.Ο Χάρι σήκωσε το κεφάλι. Είδε σηκωμένα χέρια, πολλά χέρια...περισσότερα από τα μισά!Άρχισε να μετράει με κομμένη την ανάσα, μα πριν προλάβει νατελειώσει, η κυρία Μπόουνς είπε:«ΠοιοιψηφίΖουν "ένοχος";»Ο Φαντζ σήκωσε το χέρι του τον μιμήθηκαν καμιά ντουΖίνα άτομα,μεταξύ των οποίων η μάγισσαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στα δεξιά του, ο μάγος με το μεγάλο μουστάκι και η διπλανή του, ημάγισσα με τα φουντωτάμαλλιά, που κάθονταν στη δεύτερη σειρά. Ο υπουργός κοίταξε ολόγυρασαν να είχε έναν κόμποστο λαρύγγι του και κατέβασε το χέρι του. Πήρε δυο Βαθιές ανάσεςκαι είπε, με φωνή που έτρεμεαπό ανίσχυρη λύσα Πολύ καλά, πολύ καλά... αθώος ο κατηγορούμενος».«θαυμάσια», είπε κοφτά ο Ντάμπλντορ. Σηκώθηκε, έβγαλε το ΡαΒοί τουκι εξαφάνισε τις δυοκαρέκλες με την κλαρωτή ταπετσαρία. «Εγώ πρέπει να πηγαίνω. Καλήσας μέρα».Κι έφυγε, χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον Χάρι.147Οι συμφορές της κυρίας ΟυέσλιΗ ξαφνική αναχώρηση του Ντάμπλντορ αιφνιδίασε τον Χάρι. Έμεινεκαθισμένος στην καρέκλα μετις αλυσίδες, ενώ μέσα του πάλευαν η έκπληξη με την ανακούφιση. Οιδημογέροντες είχανσηκωθεί από τις θέσεις τους και μάΖευαν τα χαρτιά τουςκουβεντιαζοντας μεταξύ τους. Σηκώθηκεκι ο Χάρι. Δεν του έδωσε κανείς σημασία, εκτός από τη βατραχομούραμάγισσα στα δεξιά τουΦαντζ, που τώρα είχε εστιάσει την προσοχή της πάνω του όπως είχεκάνει πριν με τονΝτάμπλντορ. Ο Χάρι την αγνόησε και προσπάθησε να τραβήξει τοβλέμμα του Φαντζ ή τηςκυρίας Μπόουνς, για να ρωτήσει αν ήταν ελεύθερος να φύγει ο Φαντζόμως ήταν αποφασισμένοςνα αγνοήσει τον Χάρι, ενώ η κυρία Μπόουνς τακτοποιούσε τοχαρτοφύλακα της. Έτσι ο Χάριέκανε μερικά διστακτικά βήματα προς την πόρτα και, όταν είδε πωςδεν τον φώναΖε κανένας,επιτάχυνε το βήμα του.Διένυσε τρέχοντας τα τελευταία μέτρα, άνοιξε την πόρτα κι έπεσεπάνω στον κύριο Ουέσλι, πουστεκόταν ακριβώς από πίσω χλομός από αγωνία.«Ο Ντάμπλντορ δεν είπε...»«Αθώος!» απάντησε ο Χάρι κλείνοντας πίσω του την πόρτα.Ο κύριος Ουέσλι τον έπιασε από τους ώμους με ένα πλατύ χαμόγελο.«Μα αυτό είναι υπέροχο, Χάρι! Βέβαια, δεν μπορούσαν να σεκαταδικάσουν χωρίς στοιχεία, αλλάομολογώ όπ...»Σταμάτησε απότομα γιατί άνοιξε η πόρτα του δικαστηρίου. Οιδημογέροντες αποχωρούσαν.«Μα τα γένια του Μέρλιν!» αναφώνησε έκπληκτος ο κύριος Ουέσλιτραβώντας τον Χάρι στηνάκρη για να περάσουν. «Η ολομέλεια σε δίκασε;»«Έτσι νομίΖω», απάντησε σιγανά ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Καναδυό μάγοι έγνεψαν στον Χάρι καθώς περνούσαν και μερικοί,μεταξύ των οποίων και ηΑμέλια Μπόουνς, είπαν: «Καλημέρα, Άρθουρ», στον κύριο Ουέσλι οιπερισσότεροι όμωςαπόστρεψαν το βλέμμα. Ο Κορνήλιος Φαντζ και η βατραχομούρα μάγισσαήταν από τουςτελευταίους που βγήκαν από την υπόγεια αίθουσα. Ο Φαντζ φέρθηκεσαν να ήταν αόρατοι ο Χάρικι ο κύριος Ουέσλι, η μάγισσα όμως Ζύγιασε ξανά με το βλέμμα τηςτον Χάρι καθώς περνούσεδίπλα του. Τελευταίος βγήκε ο Πέρσι. Αγνόησε επιδεικτικά τον Χάρικαι τον πατέρα του, όπωςείχε κάνει πριν και ο Φαντζ τους προσπέρασε σφίγγοντας στο στήθοςτου μια μεγάλη περγαμηνήσε ρολό και μια χούφτα πένες, και πέρασε στητός με τη μύτη ψηλά.Οι γραμμές γύρω από τοστόμα του κυρίου Ουέσλι σφίχτηκαν ανεπαίσθητα, αλλά αυτή ήταν ημόνη του αντίδραση στηνεμφάνιση του τρίτου γιου του.«θα σε πάω αμέσως σπίτι να ανακοινώσεις στους άλλους τα νέα», είπεγνέφοντας στον Χάρι νατον ακολουθήσει. Ο Πέρσι μόλις είχε εξαφανιστεί στη σκάλα πουοδηγούσε στο ένατο επίπεδο.«Έπειτα θα πάρω το δρόμο για τις τουαλέτες του Μπέθναλ Γκριν.Πάμε...»«Και τι σκοπεύετε να κάνετε γι' αυτές τις τουαλέτες;» ρώτησεχαμογελαστά ο Χάρι. Αίφνηςφάνταζαν όλα χίλιες φορές πιο αστεία απ' ότι προηγουμένως. Είχεαρχίσει να το συνειδητοποιεί:αθωώθηκε, θα γϋρίΖε στο «Χόγκουαρτς».«Το μόνο που χρειάΖεται είναι ένα απλό αντηξόρκι», αποκρίθηκε οκύριος Ουέσλι καθώςανέβαιναν τις σκάλες, «το θέμα όμως δεν είναι οι Ζημιές, αλλά ηνοοτροπία που εκφράζουν αυτοίοι βανδαλισμοί. Μπορεί ορισμένοι μάγοι να θεωρούν αστείες τιςφάρσες στους Μαγκλ, ωστόσο,αυτού του είδους η συμπεριφορά εκφράζει κάτι Βαθύτερο και πολύ πιοεπικίνδυνο, που εγώπροσωπικά...»Ο κύριος Ουέσλι έκοψε τη φράση του στη μέση. Είχαν φτάσει στοδιάδρομο του ένατου επιπέδουκι αντίκρισαν τον ΚορνήλιοΦαντζ που στεκόταν λίγα βήματα πιο πέρα. Συνομιλούσε χαμηλόφωνα μεέναν ψηλό άντρα μεμεταξένια ξανθά μαλλιά κι αδύνατο οχρό πρόσωπο.Ο άντρας στράφηκε προς το μέρος τουσ μόλις άκουσε τον ήχο148των βημάτων τους. Σταμάτησε απότομα να μιλάει και τα ψυχρά γκρίΖαμάτια του στένεψανκαθώς καρφώνονταν στο πρόσωπο του Χάρι. «Βρε, Βρε, βρε... οπροστάτης Πότερ», είπεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παγερά ο Λουσιους Μαλφόι.Ο Χάρι ένιωσε ένα τίναγμα σαν να σκόνταψε ξαφνικά σε τοίχο. Ητελευταία φορά που είδε αυτάτα μάτια ήταν από τις σχισμές της κουκούλας ενός θανατοφάγου και ητελευταία φορά πουάκουσε αυτή τη φωνή ήταν όταν τον περιγελούσε σ' ένα σκοτεινόνεκροταφείο, την ώρα που τονβασάνιΖε ο λόρδος Βόλντεμορτ. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι οΛούσιους Μαλφόι είχε τοθράσος να τον κοιτάΖει στα μάτια δεν μπορούσε να πιστέψει ότιβρισκόταν εδώ, στο ΥπουργείοΜαγείας, κι ότι κουβέντιαΖε μαΖί του ο Κορνήλιος Φαντζ, τη στιγμήπου, πριν από λίγες μόλιςβδομάδες, ο Χάρι είπε στον Φαντζ ότι ο Μαλφόι ήταν θανατοφάγος.«Μόλις μου έλεγε ο υπουργός πόσο φτηνά τη γλίτωσες, Πότερ», είπεαργόσυρτα ο Μαλφόι.«Ειλικρινά απορώ πώς καταφέρνεις να ξεγλιστράς από τα παραθυράκιατου νόμου... σαν φίδι».Ο κύριος Ουέσλι έπιασε προειδοποιητικά τον Χάρι απ' τον ώμο.«Ναι», είπε ο Χάρι, «είναιαλήθεια ότι τα καταφέρνω πάντα να γλιτώνω».«Μπα, τι βλέπω, κι ο Άρθουρ Ουέσλι! Τι κάνεις εδώ, Άρθουρ;»«ΕργάΖομαι εδώ», αποκρίθηκεκοφτά ο κύριος Ουέσλι. «Όχι εδώ», τον διόρθωσε ο κύριος Μαλφόι,ανασηκώνοντας τα φρύδιατου καθώς κοίταΖε την πόρτα πίσω από τον κύριο Ουέσλι. «ΝόμιΖα πωςτο γραφείο σουβρίσκεται στο δεύτερο όροφο... αν δεν κάνω λάθος. Δουλειά σουείναι να σουφρώνεις αντικείμενατων Μαγκλ, να τα παίρνεις σπίτι σου και να τα μαγεύεις...»«Όχι», απάντησε αγανακτισμένος ο κύριος Ουέσλι, μπήγοντας ταδάχτυλα του στη σάρκα τουΧάρι.«Εσείς τι γυρεύετε εδώ;» ρώτησε ο Χάρι τον Λούσιους Μαλφόι. «Δενείναι δική σου δουλειά,Πότερ, οι προσωπικές υποθέσεις μου με τον υπουργό», έκανε ο ΜαλφόισιάΖοντας το μανδύατου. Ο Χάρι άκουσε ένα κουδούνισμα και κατάλαβε ότι οι τσέπες τουήταν γεμάτες χρυσάφι.«Μπορεί να είσαι ο ευνοούμενος του Ντάμπλντορ. αλλά μην περιμένειςτην ίδια αντιμετώπιση κιαπ' τους άλλους ••Δεν πάμε στο γραφείο σου, υπουργέ μου;»«Φυσικά», είπε ο κύριος Φαντζ γυρίζοντας την πλάτη στον χάρι καιτον κύριο Ουέσλι. «Από δω,Λούσιους».Οι δυο άντρες απομακρύνθηκαν μιλώντας χαμηλόφωνα. Ο κύριος Ουέσλιδεν άφησε τον ώμο τουΧάρι μέχρι που χάθηκαν απότα μάτια τους.«Γιατί δεν περίμενε έξω από το γραφείο του Φαντζ αν τον ήθελε γιακάποια δουλειά;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αναρωτήθηκε φουρκισμένος ο Χάρι. «Γιατί κατέβηκε εδώ κάτω;»«Ήρθε να κατασκοπεύσει το δικαστήριο, αν θες τη γνώμη μου»,σχολίασε ανήσυχος ο κύριοςΟυέσλι, ρίχνοντας γύρω του κλεφτές μάτιες για να βεβαιωθεί πως δεντους άκουγε κανείς.«Ήθελε να μάθει αν, τελικά, σε απέβαλαν. θα αφήσω ένα σημείωμα γιατον Ντάμπλντορ όταν θασε πάω σπίτι πρέπει να ενημερωθεί ότι ο Μαλφόι συ-Ζητούσε πάλι μετον Φαντζ».«Τι προσωπική υπόθεση μπορεί να έχουν οι δυο τους;»«Χρυσάφι, το δίχως άλλο», αποκρίθηκε οργισμένος ο κύριος Ουέσλι.«Ο Μαλφόι, όλα αυτά ταχρόνια, κάνει μεγάλες δωρεές για διάφορους σκοπούς... έτσι γίνεταιαρεστός στους σωστούςανθρώπους... για να μπορεί μετά να τους Ζητήσει χάρες... νακαθυστερήσουν να ψηφίσουννόμους που δεν τον βολεύουν... Α, είναι καλά δικτυωμένος οΛούσιους Μαλφόι».Ήρθε ο ανελκυστήρας δεν υπήρχε κανείς μέσα εκτός από ένα σμήνοςυπηρεσιακώνσημειωμάτων που πέρασαν πάνω από το κεφάλι του κυρίου Ουέσλι,καθώς πατούσε το κουμπίγια το αίθριο κι έκλειναν οι πόρτες. Τα έδιωξε εκνευρισμένος.«Κύριε Ουέσλι», είπε ο Χάρι με αργή και καθαρή φωνή, «αν ο Φαντζσυναντιέται μεθανατοφάγους όπως ο Μαλφόι, αν τους βλέπει μόνος, ποιος μας λέειότι δεν του έχουν κάνει τηνεξουσιαστική κατάρα;»«Μη νομίσεις ότι δε μας πέρασε κι εμάς απ' το μυαλό, Χάρι»,απάντησε σιγανά. «Αλλά οΝτάμπλντορ πιστεύει ότι ο Φαντζ ενεργεί αυτοδούλως στη δεδομένηστιγμή γεγονός που, όπωςυποστηρίζει ο Ντάμπλντορ, κάθε άλλο παρά πρέπει να μαςκαθησυχάΖει. Ας το αφήσουμε τώραόμως αυτό το θέμα».Οι πόρτες άνοιξαν και οι δυο τους βγήκαν στο έρημο σχεδόν αίθριο.Ο Έρικ, ο φρουρός, ήτανκρυμμένος πάλι πίσω από τον ημερησιο Προφήτη του. Πέρασαν μπροστάαπό το χρυσόσιντριβάνι, αλλα ο Χάρι δε φάνηκε να θυμάται την υπόσχεση του.*Μια στιγμή...» είπε όμως στον κύριο Ουέσλι ύστερα από λίγο.αμεσως έβγαλε το πουγκί από τηντσέπη του και γύρισε προς το σι-150ντριβάνι. Κοίταξε το ωραίο πρόσωπο του μάγου, αλλά από κοντά τουφάνηκε ανόητο κι αδύναμο.Η μάγισσα είχε ένα σαχλό χαμόγελο σαν να συμμετείχε σε καλλιστεία,ενώ απ' ότι ήξερε ο Χαριγια τους καλικάντζαρους και τους κενταύρους, ήταν κάπως απίθανο νακοιτάΖουν τους μάγους μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αυτό το ξελιγωμένο ύφος. Μόνο η δουλική έκφραση του σπιτικούξωτικού φάνταΖε πειστική.Αναποδογύρισε το πουγκί του κι έριξε στη γούρνα όχι μόνο δέκαγαλέρες αλλά όλο τοπεριεχόμενο του, καθώς σκεφτόταν χαμογελώντας τι θα έλεγε ηΕρμιόνη αν αντίκρίΖε το άγαλματου ξωτικού.«Το ήξερα!» αναφώνησε ο Ρον χτυπώντας με τη γροθιά του τον αέρα.«Εσύ πάντα τη γλιτώνεις!»«Δεν μπορούσαν παρά να σε αθωώσουν!» είπε η Ερμιόνη. Μόλις ο Χάριμπήκε στην κουΖίνα,έδειχνε έτοιμη να λιποθυμήσει από αγωνία και τώρα έσφιγγε το χέριτης που έτρεμε,προσπαθώντας να ηρεμήσει. «Οι κατηγορίες ήταν εντελώς αστήρικτες».«Αφού ήσαστε τόσο σίγουροι όλοι για το αποτέλεσμα, πώς καιδείχνετε τέτοια ανακούφισητώρα;» τους πείραξε ο Χάρι.Η κυρία Ουέσλι σφούγγίΖε το πρόσωπο με την ποδιά της, ενώ ο Φρεντ,ο Τζορτζ και η Τζίνιχόρευαν γύρω απ' το τραπέΖι τραγουδώντας: «Αθωώθηκε, αθωώθηκε,αθωώθηκε...»«Αρκετά! Ησυχάστε!» τους έβαλε τις φωνές ο κύριος Ουέσλι χωρίςόμως να μπορεί να κρύψει κιεκείνος τη χαρά του. «Ξέρεις, Σείριε, ήταν στο υπουργείο οΛούσιους Μαλφόι...» «Τι;» έκανεκοφτά ο Σείριος. «Αθωώθηκε, αθωώθηκε, αθωώθηκε...» «Πάψτε,επιτέλους! Ναι, τον είδα ναμιλάει με τον Φαντζ στο ένατο επίπεδο και ύστερα πήγαν μαΖί στογραφείο του υπουργού.Πρέπει να ενημερώσουμε τον Ντάμπλντορ».«Οπωσδήποτε», συμφώνησε ο Σείριος, «θα του το πούμε, μ^ανησυχείς».«Και τώρα πρέπει να πηγαίνω με περιμένουν οι τουαλέτες που ξερνάνεστο Μπέθναλ Γκριν.Μόλι, θ' αργήσω να γυρίσω. Υποσχέθηκα να αντικαταστήσω την Τονκς,αλλά μπορεί να περάσειγια φαγητό ο Κίνγκσλι...»«Αθωώθηκε, αθωώθηκε, αθωώθηκε...» «θα σταματήσετε εσείς οι τρεις;Φρεντ-Τζορτζ-Τζινι!»φώναξε η151κύρια Ουέσλι καθώς ο άντρας της έφευγε από την κουΖίνα. «Χάρι,χρυσό μου, κάθισε να φας,ούτε που άγγιξες το πρωινό σου».Ο Ρον και η Ερμιόνη κάθισαν απέναντι του. Ο Χάρι πρώτη φορά τουςέβλεπε τόσο ευτυχισμένουςαπό τότε που ήρθε στην Γκρί-μολντ Πλέις το αίσθημα απέραντηςανακούφισης, που είχε κοπείαπότομα μετά τη συνάντηση του με τον Μαλφόι, τον πλημμύρισε ξανά.Ξάφνου το καταθλιπτικόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σπίτι φάνταΖε πιο Ζεστό, πιο φιλικό ακόμη κι ο Κρίτσερ του φάνηκελιγότερο αντιπαθητικός ότανπρόβαλε τη γουρουνίσια μύτη του στην κουΖίνα να ελέγξει τι ήτανόληαυτή η φασαρία.«Φυσικά, όταν εμφανίστηκε στο πλευρό σου ο Ντάμπλντορ, δεν υπήρχεπερίπτωση να σεκαταδικάσουν», σχολίασε χαρούμενος ο Ρον καθώς σέρβιρε πουρέ σταπιάτα.«Ναι, αυτός ήταν το σημείο-κλειδί», είπε ο Χάρι. Ήθελε ναπροσθέσει: «Αλλά θα ήθελα να μουμιλήσει. Ή, έστω, να με κοιτάξει», κάτι τέτοιο όμως θα φανέρωνεαγνωμοσύνη και θα ηχούσεεντελώς παιδιάστικο. Καθώς τα σκεφτόταν όλα αυτά, τον έτσουξε τόσοπολύ το σημάδι του πουέπιασε το μέτωπο του.«Τι έπαθες;» ρώτησε ανήσυχα η Ερμιόνη.«Το σημάδι», μουρμούρισε ο Χάρι. «Δεν είναι τίποτα... το παθαίνωσυχνά...»Οι υπόλοιποι δεν αντιλήφθηκαν τίποτα γέμιΖαν τα πιάτα τους καιπανηγύριΖαν τη σωτηρία τουΧάρι ο Φρεντ, ο Τζορτζ και η Τζίνι τραγουδούσαν ακόμη. Η Ερμιόνηέδειχνε πολύ ανήσυχη αλλάπριν προλάβει να αρθρώσει λέξη, ο Ρον είπε χαρούμενα: «Βάζωστοίχημα πως θα περάσει οΝτάμπλντορ σήμερα το απόγευμα να το γιορτάσει μαΖί μας».«Δε νομίΖω πως θα μπορέσει», παρενέβη η κυρία Ουέσλι, βάΖΟντας μιατεράστια μερίδα ψητόκοτόπουλο στο πιάτο του Χάρι. «Είναι πολύ απασχολημένος αυτή τηνεποχή».«ΑΘΩΩΘΗΚΕ, ΑΘΩΩΘΗΚΕ, ΑΘΩΩΘΗΚΕ...»«ΣΚΑΣΤΕ ΠΙΑ!» βρυχήθηκε η κυρία Ουέσλι.τις επόμενες μέρες ο Χάρι δεν μπόρεσε να μην προσέξει ότι υπήρ-χεκάποιος στον αριθμό 12 τηςοδού Γκρίμολντ Πλέις που δεν ενθουσιαστηκε ιιδιαίτερα στηνπροοπτική της επιστροφής του στοσχολείο. Ο Σείριος καμώθηκε πειστικά ότι χάρηκε μόλις πρωτάκουσετα νέα152έσφιξε το χέρι του Χάρι και χαμογελούσε όπως όλοι οι υπόλοιποιΎστερα όμως έγινε πιοβαρύθυμος, πιο ευερέθιστος από πριν απέφευγε να μιλά στους άλλους,ακόμη και στον Χάρι, καικλεινόταν ώρες στο δωμάτιο της μητέρας του με τον Ωραιόραμφο.«Δε φαντάΖομαι να νιώθεις τύψεις!» είπε η Ερμιόνη, όταν ο Χάριεκμυστηρεύτηκε κάποιες από τιςσκέψεις του σ' εκείνη και στον Ρον λίγες μέρες αργότερα, ενώκαθάριΖαν ένα μουχλιασμένο ερμάριστον τρίτο όροφο. «Η θέση σου είναι στο "Χόγκουαρτς" και τοξέρει πολύ καλά ο Σείριος.Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι φέρεται εγωιστικά».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Είσαι πολύ σκληρή μαΖί του, Ερμιόνη», σχολίασε συνοφρυωμένος οΡον, που προσπαθούσενα καθαρίσει τη μούχλα που είχε κολλήσει στα δάχτυλα του. «Εσέναθα σου άρεσε να Ζειςφυλακισμένη σ' αυτό το σπίτι;»«Δεν του λείπει η παρέα!» αντέτεινε η Ερμιόνη. «Το σπίτι αυτόείναι το αρχηγείο του Τάγματοςτου Φοίνικα! Αλλά ήλπίΖε ότι θα έρθει να Ζήσει μαΖίτου ο Χάρι».«Δε νομίΖω», είπε ο Χάρι καθώς έστυβε το πανί του. «Όταν τονρώτησα αν μπορώ να μείνωμαΖίτου, απέφυγε να μου απαντήσει».«Απλώς δεν ήθελε να καλλιεργήσει ακόμη περισσότερες ελπίδες»,παρατήρησε εύστοχα ηΕρμιόνη. «Και προφανώς ένιωθε τύψεις, γιατί κατά βάθος ευχόταν νασε αποβάλουν. Έτσι θαήσαστε κι οι δυο απόβλητοι».«Όχι δα!» αντέδρασαν με μια φωνή ο Χάρι και ο Ρον, αλλά η Ερμιόνηανασήκωσε απλώς τουςώμους.«Όπως νομίΖετε. Ώρες ώρες νομίσω πως έχει δίκιο η μαμά του Ρον,ότι ο Σείριος σε μπερδεύειμε τον πατέρα σου, Χάρι».«Δηλαδή πιστεύεις ότι δε στέκει στα καλά του;» της ρίχτηκε ο Χάρι.«Όχι, απλώς έΖησε πολλά χρόνια ολομόναχος», συμπέρανε η Ερμιόνη.Τη στιγμή εκείνη μπήκε στο δωμάτιο η κυρία Ουέσλι.«Ακόμη δεν τελειώσατε;» είπε βάΖοντας το κεφάλι της μέσα στοερμάρι.«Νόμιζα πως ήρθες να μας πεις να κάνουμε διάλειμμα!»διαμαρτυρήθηκε ο Ρον. «Ξέρεις πόσημούχλα βγάλαμε από τη στιγμή που ξεκινήσαμε;»«Εσείς επιμένατε να βοηθήσετε το Τάγμα», του θύμισε η κυρία153Ουέσλι. «Φροντίστε, λοιπόν, να γίνει κατοικήσιμο το αρχηγείο του».«Νιώθω σαν σπιτικό ξωτικό», γκρίνιαξε ο Ρον.«Τώρα που συνειδητοποιείς πόσο δύσκολη είναι η Ζωή τους, ίσωςφιλοτιμηθείς να κάνεις κάτι γιατο ΜΥΞΑ!» είπε με ελπίδα η Ερμιόνη καθώς η κυρία Ουέσλι έφευγε απότο δωμάτιο. «Ξέρεις, δενείναι κακή ιδέα να δείξουμε στον κόσμο πόσο φρικτό είναι νακαθαρίσεις μια Ζωή... θαμπορούσαμε να οργανώσουμε μια εκδήλωση καθαριότητας στοεντευκτήριο του Γκρίφιντορ καιόλα τα έσοδα να διατεθούν στο ΜΥΞΑ. Έτσι, και τον κόσμο θαευαισθητοποιήσουμε και χρήματαθα μαΖέψουμε».«Να δω πότε θα ευαισθητοποιηθείς εσύ για τα αφτιά μου, που ταΖάλισες με τις μύξες σου»,μουρμούρισε νευριασμένος ο Ρον, αλλά πολύ σιγά, για να τον ακούσειμονάχα ο Χάρι.Όσο πλησίαΖε το τέλος των διακοπών τόσο πιο πολύ ονειρευόταν οΧάρι το «Χόγκουαρτς» δενCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έβλεπε την ώρα να ξαναδεί τον Χά-γκριντ, να ξαναπαίξει κουίντιτς,ακόμη και να περιδιαβεί ταθερμοκήπια της καθηγήτριας της βοτανολογίας θα ήταν μεγάληανακούφιση να φύγει από αυτό τοσκονισμένο, το γεμάτο μούχλα σπίτι, που τα ντουλάπια του ήτανακόμη κλειδωμένα κι όπου οΚρίτσερ σε έβριΖε μεσ' απ' τις σκιές, αν και ο Χάρι φρόντίΖε ναμην αναφέρει τίποτε απ' αυτάμπροστά στον Σείριο.Το γεγονός ότι διέμενε στο αρχηγείο του κινήματος κατά τουΒόλντεμορτ δεν ήταν τόσοσυναρπαστικό και ενδιαφέρον όσο θα περίμενε ο Χάρι αν δεν το είχεΖήσει. Αν και τα μέλη τουΤάγματος πηγαινοέρχονταν, άλλοτε μένοντας για φαγητό κι άλλοτε γιαμια Χαμηλόφωνηκουβέντα στο πόδι, η κυρία Ουέσλι δεν παρέλειπε να απομακρύνει τονΧάρι και τα άλλα παιδιάώστε να μην ακούσουν τίποτα (ούτε με τα κανονικά ούτε με ταεπιμηκυντικά αφτιά). Κανείς, ουτεκαν ο Σείριος, δεν κατανοούσε ότι ο Χάρι καιγόταν να μάθειπερισσότερα από αυτά που του είπαντο βράδυ του ερχομού του.Την τελευταία νύχτα των διακοπών, ο Χάρι καθάριζε την ντουλάπα απότις κουτσουλιές τηςΧέντβιχ, όταν μπήκε στο δωμάτιο ο ρον με δύο φακέλους στα χέριατου. «Ήρθαν οι κατάλογοιτων βιβλίων», είπε πετώντας τον ένα φάκελο στον Χάρι, που εκείνητη στυγμή κατέβαινε απότην καρέκλα. «Καιρός ήταν, νόμιζα πως μας ^Χασαν, συνήθως έρχονταιπολύ νωρίτερα...»154Ο Χάρι έριξε τις τελευταίες κουτσουλιές σε μια πλαστική σακούλα.Ύστερα την πέταξε πάνω απότο κεφάλι του Ρον, σημαδεύοντας το καλάθι των αχρήστων στη γωνία,που κατάπιε τη σακούλακαι ρεύτηκε δυνατά. Έπειτα το αγόρι άνοιξε το γράμμα του. Μέσαβρήκε δύο περγαμηνές: ηπρώτη ήταν η συνηθισμένη υπενθύμιση ότι τα μαθήματα άρχιζαν την 1ηΣεπτεμβρίου κι η άλληανέφερε ποια βιβλία θα χρειαΖόταν την καινούργια χρονιά.«Μόνο δύο καινούργια», είπε διαβάΖοντας τον κατάλογο. «ΤοΕγχειρίδιο Βασικής Μαγείας, ΤάξηΕ, της Μιράντα Γκόσακ, και το Η θεωρία της Αμυντικής Μαγείας, τουΓουίλμπερτ Σλίνκχαρντ».Κρακ.Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ διακτινίστηκαν δίπλα ακριβώς στον Χάρι. Τώρατους είχε συνηθίσει και ούτεπου έπεσε απ' την καρέκλα του.«Αναρωτιόμαστε ποιος διάλεξε το βιβλίο του Σλίνκχαρντ», είπεπρόσχαρα ο Φρεντ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Γιατί αυτό σημαίνει ότι ο Ντάμπλντορ ανακάλυψε νέο καθηγητή γιανα διδάξει την άμυναεναντίον των σκοτεινών τεχνών», συμπλήρωσε ο Τζορτζ.«Καιρός ήταν», έκανε ο Φρεντ.«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Χάρι.«Πριν από λίγες βδομάδες, ακούσαμε με τα επιμηκυντικά αφτιά μιασυΖήτηση της μαμάς και τουμπαμπά», αποκρίθηκε ο Φρεντ, «κι απ' ότι έλεγαν, ο Ντάμπλντορ είχεμεγάλες δυσκολίες φέτοςνα βρει άνθρωπο για τη συγκεκριμένη θέση».«Αναμενόμενο, αν σκεφτείς τι έπαθαν οι τέσσερις τελευταίοι»,σχολίασε ο Ρον.«Ένας έφυγε άρον άρον, ένας πέθανε, ένας υπέστη διαγραφή μνήμης κιένας έμεινε κλειδωμένοςεννέα μήνες μέσα σε ένα μπαούλο», είπε ο Χάρι μετρώντας με ταδάχτυλα. «Καταλαβαίνω τι εννοείς».«Τι έπαθες, Ρον;» ρώτησε ο Φρεντ.Εκείνος δεν απάντησε. Ο Χάρι στράφηκε προς το μέρος του. Ο Ρονστεκόταν κοκαλωμένος καικοίταΖε με ανοιχτό το στόμα το γράμμα από το «Χόγκουαρτς».«Τι έγινε;» ξαναρώτησε εκνευρισμένος ο Φρεντ. Πλησίασε τον Ρον κιέσκυψε πάνω από τον ώμοτου να διαβάσει την περγαμηνή. Απόμεινε να χάσκει κι αυτός.«Επιμελητής;» μουρμούρισε κοιτώ'ντας δύσπιστα το γράμμα. «Επιμελητής;»155Ο Τζορτζ έτρεξε κοντά τους, άρπαξε το φάκελο από το χέρι του ρονκαι τον γύρισε ανάποδα. ΟΧάρι είδε να πέφτει στην παλάμητου κάτι πορφυρό και χρυσό.«Δε γίνονται αυτά τα πράγματα», έκανε πνιχτά ο Τζορτζ. «Κάποιολάθος έγινε», συμφώνησε κι οΦρεντ. Άρπαξε αμέσωςτο εγκΡαφοκαι το κρατησε στο φως για να ελεγξει τη γνησιότητατου.πιοςέκανε επιμελητή τον Ρον;»Οι δίδυμοι γύρισαν ταυτόχρονα τα κεφάλια και κοίταξαν τον Χάρι.«Το 'χαμέ σίγουρο πως θα διάλεγαν εσένα!» είπε ο Φρεντ μεπερίεργη φωνή, λες κι ο Χάρι τους εξαπάτησε.«Ήμαστε βέβαιοι πως εσένα θα διάλεγε ο Ντάμπλντορ!» έκανεαγανακτισμένος ο Τζορτζ.«Που κέρδισες το Τρίαθλο Μαγείας και τα ρέστα!» συμπλήρωσεο Φρεντ.«Προφανώς μέτρησαν εις βάρος του όλα εκείνα τα επεισοδιακάγεγονότα», εξήγησε ο Τζορτζ απευθυνόμενος στον Φρεντ.«Ναι», συμφώνησε ο Φρεντ με αργόσυρτη φωνή. «Προκάλεσες μεγάληαναστάτωση, φιλαράκι.Σε αντίθεση με κάποιον άλλο, που υπερασπίστηκε καλύτερα τασυμφέροντα του». Πλησίασε τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Χάρι και τον χτύπησε στον ώμο ενώ έριξε μια φαρμακερή ματιά στονΡον. «Άκου επιμελητής... οσπασίκλας ο Ρόνι, ο επιμελητής».«θα πετάξει απ' τη χαρά της η μαμά», βαριαναστέναξε ο Τζορτζ,πετώντας το σήμα του επιμελητήστον Ρον σαν να φοβόταν ότι θατον μολύνει.Ο Ρον, που δεν είχε βγάλει κιχ μέχρι τότε, πήρε το σήμα, το κοίταξελίγα δευτερόλεπτα κι ύστερα το έδωσε στον Χάρι, σαν να τουΖητούσε βουβά ναεπιβεβαιώσει τη γνησιότητα του. Ο Χάρι το πήρε. Πάνω στο λιοντάριτου Γκρίφιντορ υπήρχε έναμεγάλο «Ε». Είχε ξαναδεί ένα τέτοιο σήμα στο στήθος του Πέρσι, τηνπρώτη του ημέρα στο«Χόγκουαρτς».Άνοιξε η πόρτα κι όρμησε μέσα η Ερμιόνη, με μάγουλααναψοκοκκινισμένα και μαλλιά πουανέμιζαν. Στο χέρι της κρατούσε ένα Φάκελο. «Πήρατε... πήρατε...;»Είδε το σήμα που κράταγε οΧάρι και ευγαλε μια στριγκλιά. «Το ήξερα!» φώναξε χαρούμενησείονταςΤο γράμμα της. «Κι εγώ, Χάρι, κι εγώ!»« Όχι», είπε ο Χάρι επιστρέφοντας βιαστικά το σήμα στο φίλο του.^ν, όχι εγώ».156«Τι;»«Ο Ρον έγινε επιμελητής, όχι εγώ», εξήγησε ο Χάρι. «Ο Ρον;»επανέλαβε δύσπιστα η Ερμιόνη.«Μα... είσαι σίγουρος; θέλω να πω...»Έγινε κατακόκκινη καθώς ο Ρον γύριζε αγριεμένος προς το μέρος της.«Το δικό μου όνομα γράφει το γράμμα», είπε. «Ε...» Η Ερμιόνη ταείχε τελείως χαμένα. «Ε... αχ,τι καλά! Μπράβο, Ρον! Ειλικρινά είναι...»«Τελείως απροσδόκητο», συμπλήρωσε ο Τζορτζ. «Όχι», αντέτεινε ηΕρμιόνη, που είχε γίνειτώρα κατακόκκινη σαν παπαρούνα. «Κάθε άλλο, ο Ρον είναι πολύ...είναι πράγματι...»Εκείνη τη στιγμή η πόρτα πίσω της άνοιξε διάπλατη και η κυρίαΟυέσλι μπήκε με την πλάτη,κρατώντας μια στοίβα φρεσκοπλυμέ-νους μανδύες.«Η Τζίνι είπε πως ήρθαν επιτέλους οι κατάλογοι των βιβλίων», είπεμόλις είδε ότι όλα τα παιδιάκρατούσαν φακέλους. Πήγε στο κρεβάτι κι άρχίΖε να χωρίζει σε δύοστοίβες τους μανδύες. «Ανμου τους δώσετε, θα πεταχτώ το απόγευμα στη Διαγώνιο Αλέα νααγοράσω τα Βιβλία σας, ενώεσείς θα ετοιμάΖετε τα πράγματα σας. Ρον, πρέπει να σου αγοράσωκαινούργιες πιτζάμες, αυτέςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

είναι μικρές πια για σένα. Δεν το πιστεύω πόσο γρήγορα ψηλώνεις...Τι χρώμα προτιμάς;»«Παρ' του κόκκινο και χρυσαφί, να ταιριάΖει με το σήμα του»,απάντησε ειρωνικά ο Τζορτζ.«Να ταιριάΖει με το ποιο;» ρώτησε αφηρημένα η κυρία Ουέσλι, καθώςτύλιγε ένα Ζευγάρι κάλτσεςκαι το ακουμπούσε στη στοίβα του Ρον.«Το σήμα του», επανέλαβε ο Φρεντ με το ύφος ανθρώπου που θέλει ναξεμπερδέψει μια ώρααρχύτερα με τα δυσάρεστα. «Το καινούργιο, γυαλιστερό σήμα τουεπιμελητή».Η κυρία Ουέσλι, απορροφημένη από τις κάλτσες, δε συνειδητοποίησεαμέσως τι της έλεγε οΦρεντ. «Το... μα... Ρον, δεν...;» Ο Ρον σήκωσε το σήμα του.Η κυρία Ουέσλι έβγαλε μια στριγκλιά σαν της Ερμιόνης. «Δεν τοπιστεύω! Δεν το πιστεύω! Αχ, τιυπέροχο, Ρον! Επιμελητής! Όπως όλοι στην οικογένεια!»157«Και τι είμαστε ο Φρεντ κι εγώ, γείτονες;» ρώτησε τσαντισμένος οΤζορτζ, καθώς τονπαραΜΈΡΙΖΕ η μητέρα του για να αγκαλιάσει το μικρότερο γιο της.«Χαρά ο πατέρας σου όταν το μάθει! Ρον, είμαι πολύ περήφανη γιασένα, τι υπέροχα νέα, μπορείνα γίνεις και αρχιεπιμελητής κάποια στιγμή, σαν τον Μπιλ και τονΠέρσι, είναι το πρώτο βήμα! Αχ,τι ευχάριστο νέο μέσα σ' όλες αυτές τις στεναχώριες, είμαικατασυγκινημένη, αχ, Ρόνι μου...»Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ έκαναν πως θα ξεράσουν πίσω από την πλάτη της,αλλά η κυρία Ουέσλι δεντους πήρε χαμπάρι έσφιγγε στην αγκαλιά της τον Ρον και τον φιλούσεσε όλο του το πρόσωπο,που τώρα ήταν πιο πορφυρό από το σήμα του.«Μαμά... μη... μαμά, σταμάτα», μουρμούριΖε ενώ προσπαθούσε νααπομακρυνθεί.Κάποια στιγμή εκείνη τον άφησε επιτέλους και είπε ξέπνοα: «Λοιπόν,τι θα σου πάρουμε; ΣτονΠέρσι αγοράσαμε μια κουκουβάγια, αλλά εσύ έχεις ήδη».«Τι... τι εννοείς;» έκανε ο Ρον σαν να μην πίστευε στ' αφτιά του.«Σου αξίΖει ένα δώρο!» είπε τρυφερά η κυρία Ουέσλι. «Τι θα έλεγεςγια έναν καινούργιο επίσημομανδύα;»«Του αγοράσαμε ήδη εμείς», παρατήρησε πικρόχολα ο Φρεντ, σαν ναμετάνιωσε πικρά για τηγενναιοδωρία του.«Ή ένα καινούργιο τσουκάλι — το παλιό του Τσάρλι έχει σκουριάσει.Ή έναν αρουραίο είχεςμεγάλη αδυναμία στον Σκάμπερς...»«Μαμά», έκανε δειλά ο Ρον, «γίνεται να μου πάρετε καινούργιοσκουπόξυλο;»Το πρόσωπο της κυρίας Ουέσλι σκοτείνιασε απότομα τα σκου-πόξυλαήταν πανάκριβα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όχι απ' τα πολύ ακριβά!» βιάστηκε να προσθέσει ο Ρον. «Αρ-tei...αρκεί να 'ναι καινούργιο...»Η κυρία Ουέσλι δίστασε κι ύστερα χαμογέλασε.«Βεβαίως... καλύτερα τότε να πηγαίνω, αν είναι να αγοράσω ΤΟσκουπόξυλο. θα σας δωαργότερα... ο μικρός μου Ρόνι επιμελητής! Και μην ξεχάσετε ναφτιάξετε τα μπαούλα σας...επιμεληΤΗΣ... αχ, θα τρελαθώ απ' τη χαρά μου!»Έδωσε ακόμη ένα φιλί στο μάγουλο του Ρον, ρούφηξε τη μύτΗ ΤΗΣ ΚΑΙβγήκε βιαστικά απ' τοδωμάτιο.Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ αντάλλαξαν ένα βλέμμα.158«Πειράζει να μη σε φιλήσουμε κι εμείς, Ρον;» ρώτησε με προσποιητήαγωνία ο Φρεντ.«Αν θες, σου κάνουμε υπόκλιση», είπε ο Τζορτζ στον ίδιο τόνο.«Σκάστε επιτέλους», τουςαγριοκοίταξε ο Ρον.«Αλλιώς;» είπε ο Φρεντ με ένα μοχθηρό χαμόγελο, «θα μας Βάλειςτιμωρία;»«Ας τολμήσει», χαχάνισε ο Τζορτζ.«θα το κάνει αν δεν προσέξετε!» θύμωσε η Ερμιόνη.Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ ξεκαρδίστηκαν στα γέλια.«Άσ' τους, Ερμιόνη», μουρμούρισε ο Ρον.«Πρέπει να προσέξουμε τη διαγωγή μας, Τζορτζ», είπε ο Φρεντκάνοντας πως τρέμει σαν τοψάρι. «Μ' αυτούς τους δυο που μπλέξαμε...»«Δυστυχώς πέρασαν οι ωραίες εποχές που κάναμε ότι μας περνούσε απ'το μυαλό», κούνησε τοκεφάλι του ο Τζορτζ. Και μ' άλλο ένα δυνατό κρακ, οι δίδυμοιεξαφανίστηκαν. «Δεν τρώγονται μετίποτα!» σχολίασε η Ερμιόνη κοιτάΖοντας τοταβάνι, απ' όπου ακούγονταν ο Φρεντ κι ο Τζορτζ να τραντάΖονταιαπό τα γέλια στο επάνω δωμάτιο. «Μην τους δίνεις σημασία, Ρον,Ζηλεύουν!»«Δε νομίΖω», μουρμούρισε ο Ρον, που κοίταΖε κι αυτός το ταβάνι.«Πάντα έλεγαν ότι επιμελητέςγίνονται οι σπασίκλες... ωστόσο», πρόσθεσε χαρούμενα, «αυτοί δενπήραν ποτέ καινούργιοσκουπό-ξυλο! θα 'θελα να πήγαινα μαζί με τη μαμά να διαλέξω...ξέρω πως δεν έχει χρήματα γιαΣύννεφο, αλλά κυκλοφορούν κάτι καινούργιες Σαρώστρες που είναιαπίθανες... ναι, πάω να τηςπω ότι προτιμώ Σαρώστρα, για να το ξέρει...»Βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας μόνους τον Χάρι και την Ερμιόνη.Ο Χάρι συνειδητοποίησε ότι, για κάποιο λόγο, δεν ήθελε να κοιτάξειτην Ερμιόνη. Πήγε στοκρεβάτι του, πήρε τη στοίβα με τους καθαρούς μανδύες που είχεαφήσει η κυρία Ουέσλι και τουςμετέφερε στο μπαούλο του.«Χάρι;» έκανε δειλά η Ερμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Συγχαρητήρια, Ερμιόνη», είπε τόσο εγκάρδια ο Χάρι, που η φωνή τουακούστηκε αγνώριστηκαι, χωρίς να την κοιτάξει, προ' σθεσε: «Τέλεια, υπέροχα, άψογα».«Ευχαριστώ», είπε η Ερμιόνη. «Εμ... Χάρι... μπορώ να δανει-159ΣΤω τη Χέντβιχ για να το πω στη μαμά και στον μπαμπά; θα χαρούνπολύ. Τουλάχιστον αυτό θατο καταλάβουν — που έγινα επιμελήτρια δηλαδή».«Ναι, κανένα πρόβλημα», είπε ο Χάρι με την ίδια εγκάρδια φωνή πουωστόσο ηχούσε σαν ξένη.«Παρ' την!»Έπειτα έσκυψε στο μπαούλο του, έβαλε μέσα τους μανδύες κι έκανεπως ψάχνει για κάτι. Τηνίδια στιγμή η Ερμιόνη κατευθύνθηκε προς την ντουλάπα και φώναξε τηΧέντβιχ να κατέβει.Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα ο Χάρι άκουσε την πόρτα να κλείνει αλλάσυνέχισε νααφουγκράζεται έτσι σκυμμένος όπως ήταν οι μοναδικοί ήχοι πουακούγονταν τώρα ήταν τοειρωνικό γέλιο από τον άδειο πίνακα του τοίχου και το καλάθι τωναχρήστων που ρευόταν τιςκουτσουλιές.Ανασηκώθηκε και κοίταξε πίσω του. Η Ερμιόνη είχε φύγει παίρνονταςμαΖίτης τη Χέντβιχ. Ο Χάριγύρισε αργά στο κρεβάτι του και κάθισε, κοιτώντας με άδειο βλέμματα πόδια της ντουλάπας.Είχε ξεχάσει τελείως ότι οι επιμελητές επιλέγονται στο πέμπτοέτος. Από την αγωνία του μην τοναποβάλουν ούτε που σκέφτηκε ότι κάποιοι θα έπαιρναν τα επίΖηλασήματα. Παρ' όλα αυτά,ακόμη κι αν το θυμόταν... ακόμη κι αν το σκεφτόταν... τι θαμπορούσε να περιμένει;Αυτό πάντως, όχι, είπε μια ειλικρινής φωνούλα μέσα του.Ο Χάρι έκανε ένα μορφασμό κι έκρυψε το πρόσωπο στις παλάμες του.Δεν μπορούσε να πειψέματα στον εαυτό του αν ήξερε ότι το σήμα του επιμελητή ερχότανκατά δω, θα περίμενε να τοπαραλάβει αυτός, όχι ο Ρον. Μήπως ήταν αλαΖόνας σαν τον ΝτράκοΜαλ-Φοι; Μήπωςθεωρούσε τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους;Μήπως πίστευε ότι ήταν καλύτερος από τον Ρον;Όχι, διαμαρτυρήθηκε η φωνούλα μέσα του.Σίγουρα; αναρωτήθηκε ο Χάρι διερευνώντας με αγωνία τα αιΣτήματατου.Είσαι καλύτερος στο κουιντΙΤς, είπε η φωνούλα. Αλλά δεν είσαιΚΑΛυτερός σε τίποτε άλλο.Αυτό είναι σίγουρο, σκέφτηκε ο Χάρι δεν είμαι καλύτερος ΜΑΓΟς απότον Ρον. Αλλά έξω από τηντάξη; Τι ίσχυε για όλες αυτές ΤΙΣ περιπέτειες που ΈΖησαν μαΖί,εκείνος, ο Ρον κι η Ερμιόνη ΑΠΟCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΤΌΤΕ ΠΟΥ πήγαν στο «Χόγκουαρτς», ρισκάροντας πολύ περισσότερα ΑΠόμιαν αποβολή;160Ο Ρον και η Ερμιόνη ήταν μαΖίσου σε ΌΛες σχεδόν τις περιΠετειες,είπε η φωνούλα μέσα του.Όχι πάντα, διαφώνησε με τον εαυτό του ο Χάρι. Δεν πολέμησαν μαΖίμου τον Κούιρελ. Δενεξουδετέρωσαν τον Άντον ΜόρβοΑ Χερτ και το βασιλίσκο. Δεν απώθησαντους Παράφρονες τηνύχτα που δραπέτευσε ο Σείριος. Δεν ήταν μαΖί" μου στο νεκροταφείοτη νύχτα της επιστροφήςτου Βόλντεμορτ...Φούντωσε πάλι μέσα του εκείνο το αίσθημα αδικίας που τον έπνιγε τηνύχτα που ήρθε εδώ. Έχωκάνει περισσότερα από κείνους, σκέφτηκε αγανακτισμένος. Απείρωςπερισσότερα!Ίσως όμως, είπε διστακτικά η φωνούλα, ίσως ο Ντάμπλντορ να μηδιαλέγει για επιμελητέςεκείνους που μπλέκουν στις πιο επικίνδυνες καταστάσεις... ίσως νατους διαλέγει για άλλουςλόγους... Ο Ρον πρέπει να έχει κάτι που δεν έχεις εσύ...Ο Χάρι άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε τα σκαλιστά πόδια τηςντουλάπας ανάμεσα από τα δάχτυλατου και θυμήθηκε κάτι που είπε ο Φρεντ: «Ποιος άνθρωπος στασυγκαλά του θα έκανε επιμελητήτον Ρον...»Ένας καγχασμός ξέφυγε από ΤΑ χείλη του. Κι ύστερα σιχάθηκε τονεαυτό του.Δε Ζήτησε ο Ρον από τον Ντάμπλντορ να τον κάνει επιμελητή. Δενέφταιξε εκείνος. Τι θα έκανελοιπόν ο Χάρι, ο καλύτερος φίλος του Ρον; θα του κράταγε μούτραπου κέρδισε το σήμα; θα τονκορόιδευε πίσω απ' την πλάτη του με τους δίδυμους; θα κατέστρεφετη χαρά του επειδή, γιαπρώτη φορά, ο Ρον τον ξεπέρασε σε κάτι;Πάνω στην ώρα άκουσε τα Βήματα του φίλου του στις σκάλες.Σηκώθηκε, έσιαξε τα γυαλιά τουκαι φόρεσε ένα χαμόγελο στα χείλη του καθώς έμπαινε μέσα ο Ρον.«Μόλις που την πρόλαβα!» είπε ευτυχισμένος. «Λέει ότι θα μου πάρειτη Σαρώστρα ανμπορέσει».«Άψογα», έκανε ο Χάρι και διαπίστωσε, προς μεγάλη του ανακούφιση,ότι η φωνή του είχε χάσειεκείνη την αφύσικη εγκαριδιότητα. «Μπράβο, Ρον. Καλά τα κατάφερες,φιλαράκι!»Το χαμόγελο του Ρον έσβησε.«Δεν το περίμενα να είμαι εγώ!» είπε κουνώντας το κεφάλι «ΝόμιΖαπως θα διάλεγαν εσένα!»Ο Χάρι επανέλαβε το επιχείρημα του Φρεντ. «Μπα, με τόσες ΦΑΣΑΡΊΕΣπου προκάλεσα...»161Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι.. μάλλον...» συμφώνησε ο Ρον. «Ας ετοιμάσουμε τώρα ταμπαούλα μας».Ήταν απίστευτο σε τι ακτίνα είχαν διασκορπιστεί τα πράγματα τουςαπό την ημέρα που έφτασαν.Χρειάστηκαν όλο το απόγευμα για να μαΖέψουν τα βιβλία και ταυπάρχοντα τους από όλο τοσπίτι και να τα τακτοποιήσουν μέσα στα σχολικά μπαούλα τους. ΟΧάρι πρόσεξε ότι ο ΡονάλλαΖε κάθε τόσο θέση στο σήμα του επιμελητή στην αρχή το έβαλεστο κομοδίνο του, έπειταστην τσέπη του τζιν του και, τέλος, το έβγαλε και το ακούμπησεπάνω στους διπλωμένουςμανδύες του, σαν να ήθελε να δει πώς δείχνει το κόκκινο πάνω στομαύρο. Μόνο αφότουεμφανίστηκαν ο Φρεντ κι ο Τζορτζ και προσφέρθηκαν να το κολλήσουνστο μέτωπο του με έναξόρκι μόνιμης επικόλλησης, το τύλιξε τρυφερά σε ένα Ζευγάρι μαρόνκάλτσες και το κλείδωσε στομπαούλο του.Η κυρία Ουέσλι επέστρεψε από τη Διαγώνιο Αλέα κατά τις έξι,φορτωμένη βιβλία. Στα χέρια τηςκρατούσε ένα μακρόστενο πακέτο τυλιγμένο με χοντρό καφετί χαρτί,το οποίο πήρε από τα χέριατης ο Ρον με ένα επιφώνημα ανυπομονησίας.«Μην το ξετυλίξεις τώρα, περιμένουμε κόσμο για φαγητό. Σας θέλωόλους κάτω», είπε η κυρίαΟυέσλι. Μόλις όμως γύρισε την πλάτη της, ο Ρον έσκισε βιαστικά τοχαρτί και περιεργάστηκεκάθε λεπτομέρεια του καινούργιου του σκουπόξυλου με μια εκστατικήέκφραση Ζωγραφισμένηστο πρόσωπο του.Στο υπόγειο η κυρία Ουέσλι είχε κρεμάσει ένα κατακόκκινο πανό πάνωαπό το πλούσιο τραπέΖΙτου δείπνου, όπου αναγραφόταν:ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΡΟΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥΣΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣΠρώτη φορά ο Χάρι την έβλεπε τόσο χαρούμενη. «Σκέφτηκα να οργανώσωμια μικρή γιορτή κιέτσι ετοίμαΣΑ ΜΠΟΥΦΈ ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΕ στον Χάρι, στον Ρον, στην Ερμιόνη,στον Φρεντ, ΤονΤζορτζ και στην Τζίνι μόλις μπήκαν. «Ο πατέρας σου κι ο ΜΠΊΛΕΙΝΝΑΙ ΚΑΘ'ΟΔΌΝ, Ρον. Τουςέστειλα κουκουβάγιες κι ενθουσιάστηΚΑΝ ΠΡΟΣΘΕΣΕ με ένα πλατύχαμόγελο. Ο Φρεντ κοίταξεαπαυδισμένος το ταβάνι. Ο Σείριος, ο Λούπιν, η Τονκς και οΚίννκσλι Σάκλμπολτ είχαν162ήδη καταφτάσει. Ο Τρελομάτης Μούντι εμφανίστηκε λίγο αργότε-ρα οΧάρι είχε μόλις ανοίξει τηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βουτυρομπίρα του.«Α, χαίρομαι που ήρθες, Αλάστορα», είπε Ζωηρά η κυρία Ουέσλι στονΤρελομάτη, που έβγαΖετον ταξιιδιωτικό μανδύα του. θέλουμε να σου Ζητήσουμε μια χάρη:μπορείς να ρίξεις μια ματιάστο σεκρετέρ του σαλονιού και να μας πεις τι έχει μέσα; Φοβόμαστεμήπως είναι τίποταεπικίνδυνο και δεν το ανοίξαμε».«Κανένα πρόβλημα, Μόλι». Το έντονο γαλάζιο μάτι του Μούντι άρχισενα περιστρέφεται καικοίταξε μέσα από το ταβάνι της KOUZI'-νας. «Σαλόνι...» μουρμούρισεκαθώς διαστελλόταν ηκόρη. «Το σεκρετέρ της γωνίας; Ναι, το βλέπω... ναι, είναιμπόγκαρτ... θέλεις να ανέβω να τοτακτοποιήσω, Μόλι;»«Όχι, όχι, θα το ξεφορτωθώ εγώ αργότερα», χαμογέλασε η κυρίαΟυέσλι. «Πιες το ποτό σου.Ξέρεις, σήμερα το γιορτάΖουμε...» Έδειξε το κόκκινο πανό.«Τέσσερις επιμελητές στηνοικογένεια!» είπε χάίδεύοντας τρυφερά τα μαλλιά του Ρον.«Επιμελητής, ε;» γρύλισε ο Μούντι καρφώνοντας το φυσιολογικό μάτιτου στον Ρον καιγυρίΖοντας ανάποδα το μαγικό για να κοιτάξει πίσω του.Ο Χάρι είχε τη δυσάρεστη αίσθηση ότι τον κοίταΖε και απομακρύνθηκεπρος την κατεύθυνση τουΣείριου και του Λούπιν.«Συγχαρητήρια», έκανε ο Μούντι, με το φυσιολογικό μάτι τουκολλημένο στον Ρον. «Όσοι έχουνεξουσία προσελκύουν επιθέσεις, αλλά φαντάΖομαι ότι ο Ντάμπλντορ σεθεωρεί ικανόςνα αντιμετωπίσειςτα επιθετικά ξόρκια, αλλιώς δε θα σε διάλεγε...»Αυτή η νέα οπτική γωνία ξάφνιασε τον Ρον. Δε χρειάστηκε όμως ν'απαντήσει, γιατί εκείνη τηστιγμή κατέφτασε ο πατέρας του με το μεγαλύτερο αδελφό του. Ηκυρία Ουέσλι ήταν τόσοευδιάθετη, που δε διαμαρτυρήθηκε ακόμη κι όταν είδε πως είχανφέρει μαζί τους και τονμάντουνγκους φορούσε ένα μακρύ πανωφόρι που φούσκωνε σε διάφορασημεία κι αρνήθηκε νατο βγάλει και να το κρεμάσει δίπλα από του Μούντι.«Ας κάνουμε μια πρόποση», είπε ο κύριος Ουέσλι όταν σήκω' σαν όλοιτα ποτήρια τους. «Στηνυγειά του Ρον και της Ερμιόνης των καινούργιων επιμελητών τουΓκρίφιντορ!»Ήπιαν όλοι στην υγειά τους κι έπειτα τους χειροκρότησαν, ^ ο Ρονκι η Ερμιόνη έλαμπαν απόχαρά.«Εγώ δεν έγινα ποτέ επιμελήτρια», είπε κεφάτα η Τονκς Πις163στον Χάρι, καθώς πήγαιναν στο τραπέΖι να σερβιριστούν. Σήμερα ΤΑμαλλιά της ήταν στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χρώμα της ντομάτας και μακριά μέχρι τη μέση της έμοιαΖε με μεγάληαδελφή της Τζίνι. «Ηδιευθύντρια του κοιτώνα μου είπε ότι δε διέθετα τα απαραίτηταπροσόντα».«Δηλαδή ποια είναι αυτά;» ρώτησε η Τζίνι καθώς διάλεγε μια ψητήπατάτα.«Συνετή συμπεριφορά, για παράδειγμα», απάντησε η Τονκς. Η Τζίνιγέλασε- η Ερμιόνη δεν ήξερεαν έπρεπε να χαμογελάσει και συμβιβάστηκε πίνοντας μια μεγάληγουλιά βουτυρομπίρας,αλλάστραβοκατάπιε.«Κι εσύ, Σείριε;» ρώτησε η Τζίνι σκουντώντας την Ερμιόνη. ΟΣείριος, που βρισκόταν πίσωακριβώς από τον Χάρι, γέλασε με το γνωστό του γέλιο που θύμιζεγάβγισμα.«Σιγά μην έκαναν επιμελητή εμένα, που έτρωγα σύννεφο τις τιμωρίεςμε τον Τζέιμς. Ο Λούπινήταν το καλό παιδί αυτός πήρε το σήμα».«Προφανώς, ο Ντάμπλντορ ήλπίΖε να βάλω σε τάξη τους καλύτερους μουφίλους», εξήγησε οΛούπιν. «Περιττό να προσθέσω ότι απέτυχα παταγωδώς».Αίφνης το κέφι του Χάρι έφτιαξε. Ούτε ο πατέρας του είχε γίνειεπιμελητής. Τώρα το πάρτι τουφαινόταν πολύ πιο διασκεδαστικόγέμισε ως πάνω το πιάτο του νιώθοντας πως τους αγαπούσε διπλάόλους.Ο Ρον εκθείαΖε το καινούργιο του σκουπόξυλο σε όποιον είχε διάθεσηνα ακούσει: «...πιάνει ταεβδομήντα σε δέκα δευτερόλεπτα, διόλου άσχημη επίδοση. Ειδικά ανσκεφτείς ότι ο Κομήτης ΔιακόσιαΕνενήντα πιάνει μόνο εξήντα, με την πρόύπόθεση ότι έχειευνόίκό άνεμο, σύμφωνα με ΤαΜαγικά Σκουπόξυλα».Η Ερμιόνη ανέπτυσσε στον Λούπιν τις απόψεις της για τα δικαιώ-ματατων ξωτικών: «θέλω ναπω, πρόκειται για τους ίδιους ανεγκέφαλους που Ζητούν και τηναπομόνωση των λυκάνθρωπων.Όλα ξεκινούν από τη βλακώδη αντίληψη ότι οι μάγοι είναι ανώτεροιαπό τα άλλα πλάσματα...»ηκυρία Ουέσλι κι ο Μπιλ είχαν τη γνωστή κόντρα τους για τα μαλιατου μπιλ.δεν είναι κατάστασηαυτή, κι είσαι τόσο ωραίο παλικάρι, θα"πηγαίνουν πολύ καλύτερα κοντά, έτσι δεν είναι, Χάρι;»δεν ξέρω...»έκανε ο Χάρι σαστισμένοςπου Ζητούσαν τη164γνώμη του απομακρύνθηκε και πλησίασε τους δίδυμους, που είχαναποτραβηχτεί σε μια γωνιά μετον Μάντουνγκους.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Μάντουνγκους σταμάτησε να μιλάει μόλις είδε τον Χάρι, αλλά οΦρεντ του έκλεισε το μάτι καιτου έγνεψε να πλησιάσει.«Εντάξει», είπε στον Μάντουνγκους, «μπορείς να εμπιστευτείς τονΧάρι, είναι ο χρηματοδότηςμας».«Κοίτα τι μας έφερε ο Σβουνιάς», είπε ο Τζορτζ απλώνοντας το χέριτου στον Χάρι. Κρατούσεκάτι Ζαρωμένους μαύρους σβόλους που κουδούνιΖαν ανεπαίσθητα, ανκαι ήταν εντελώςακίνητοι. «Είναι σπόροι πλοκαμοφόρου της αιμοβόρας», του εξήγησε.«Τους θέλουμε για ταπονηρά Ζαχαρωτά μας, αλλά συγκαταλέγονται στις επικίνδυνες, μηεμπορεύσιμες ουσίες καιδυσκολευόμαστε να τους προμηθευτούμε».«Δέκα γαλέρες όλη η παρτίδα, εντάξει, Σβουνιά;» είπε ο Φρεντ. «Μετόσο κόπο που έκανα για νατους βρω;» διαμαρτυρήθηκε ο Μάντουνγκους γουρλώνοντας τασακουλιασμένα, κοκκινισμέναμάτια του. «Συγγνώμη, παιδιά, αλλά θέλω είκοσι γαλέρες, ούτεμαστίγιο παρακάτω».«Είναι μεγάλος χωρατατζής ο Σβουνιάς», είπε ο Φρεντ στον Χάρι.«Ναι, το καλύτερο χωρατό τουήταν έξι δρεπάνια για ένα σακουλάκι αγκάθια σκαντζόχοιρου»,πρόσθεσε ο Τζορτζ.«Προσέξτε», τους προειδοποίησε χαμηλόφωνα ο Χάρι. «Τι;» έκανε οΦρεντ. «Η μαμά είναιαπασχολημένη, κανακεύειτον επιμελητή δεν κινδυνεύουμε».«Ναι, αλλά ο Μούντι κοιτάΖει προς το μέρος σας», επισήμανε οΧάρι.Ο Μάντουνγκους έριξε μια κλεφτή ματιά προς τα πίσω. «Δίκιο έχει»,μουρμούρισε. «Εντάξει,παιδιά, δέκα, αν τα πάρετεγρήγορα».«Μπράβο, Χάρι», είπε ενθουσιασμένος ο Φρεντ μόλις άδειασετις τσέπες του ο Μάντουνγκους στα απλωμένα χέρια των δίδυμωνΟυέσλι και κίνησε βιαστικά γιατον μπουφέ. «Καλύτερα να πάμε στο δωμάτιο μας τους σπόρους...»Ο Χάρι τους κοίταξε που έφευγαν με ένα αίσθημα ανησυχία Του πέρασεαπό το μυαλό ότι οιγονείς τους θα επιθυμούσαν να μάθουν πώς χρηματοδοτούσαν οι γιοιτους τα Μαγικά Τρικ Ονέ0^όταν θα ανακάλυπταν, όπως ήταν αναπόφευκτο, την ύπαρξη τους όταντους πρόσφερε τοέπαθλο του Τριάθλου, ο Χάρι δε σκέφ111'165κε τις συνέπειες. Τι θα γινόταν όμως αν όλο αυτό οδηγούσε σε άλλονέναν οικογενειακό καβγάκαι μιαν αποξένωση ανάλογη με του Πέρσι; θα εξακολουθούσε να τοναγαπά σαν γιο της η κυρίαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ουέσλι, όταν μάθαινε πως τους βοήθησε να ακολουθήσουν έναεπάγγελμα που η ίδια δενενέκρινε;Έτσι όπως στεκόταν εκεί που τον άφησαν οι δίδυμοι, με έναδυσάρεστο συναίσθημα ενοχής νατου δένει κόμπο το στομάχι, άκουσε να αναφέρουν το όνομα του. Ηβαθιά φωνή του ΚίνγκσλιΣάκλ-μπολτ ξεχώριΖε μέσα στη γενική Βαβούρα.«...γιατίο Ντάμπλντορ δεν έκανε επιμελητή τον Χάρι;» ρωτούσε οΚίνγκσλι.«θα είχε τους λόγους του», σχολίασε ο Λούπιν.«Ναι, αλλά θα έδειχνε ότι χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης του.Εγώ αυτό θα έκανα», επέμεινεο Κίνγκσλι, «ειδικά με αυτό το "θάψιμο" που του ρίχνει ο ΗμερήσιοςΠροφήτης...»Ο Χάρι δεν κοίταξε προς το μέρος τους δεν ήθελε να καταλάβουν οΛούπιν και ο Κίνγκσλι ότι τουςάκουσε. Αν και δεν πεινούσε διόλου, ακολούθησε στον μπουφέ τονΜάντουνγκους. Η χαρά τουγια το πάρτι είχε εξανεμιστεί με την ίδια ταχύτητα πουεμφανίστηκε- θα προτιμούσε να βρισκότανστο κρεβάτι του.Ο Τρελομάτης οσμιΖόταν με τη μύτη που του είχε απομείνει έναμπουτάκι κοτόπουλουπροφανώς δεν ανακάλυψε ίχνη δηλητηρίου, γιατί έκοψε ένα κομμάτι μετα δόντια του.«...η λαβή είναι φτιαγμένη από ισπανική δρυ με αντιξορκικόλούστρο κι ενσωματωμένο σύστημα ανάρτησης...» εξηγούσε ο Ρον στηνΤονκς.Η κυρία Ουέσλι χασμουρήθηκε βαθιά. «Πάω να πιάσω το μπό-νκαρτ πρινπέσω για ύπνο...Άρθουρ, φρόντισε να μην το ξενυχτήσουν. Καληνύχτα, Χάρι χρυσόμου».Αμέσως μετά έφυγε από την κουΖίνα. Ο Χάρι άφησε το πιάτο του κιαναρωτήθηκε αν μπορούσενα την ακολουθήσει χωρίς να τραΒήξει την προσοχή κανενός.«Είσαι καλά, Πότερ;» γρύλισε ο Μούντι.«Ναι, μια χαρά», είπε ψέματα ο Χάρι.Ο Μούντι ήπιε μια γουλιά από το φλασκί του, κοιτάΖοντας λοξά τονΧάρι με το μαγικό του μάτι..- * Ελα δω, έχω να σου δείξω κάτι που θα σ' ενδιαφέρει», είπεκιέβγαλε από την εσωτερικήτσέπη του μανδύα του μια παλιά στρα-166πατσαρισμένη μαγική φωτογραφία. «Το παλιό Τάγμα του Φοι'νι. κα»,γρύλισε ο Μούντι. «ΤηΒρήκα χθες το βράδυ που έψαχνα για τον εφεδρικό αόρατο μανδύα μου,γιατί, βλέπεις, αυτός ογάίδαρος ο Πόντμορ δε μου επέστρεψε τον καλό μου... Σκέφτηκα ότιπολλοί εδώ πέρα θα ήθελαννα τη δουν».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι πήρε τη φωτογραφία. ΕικονιΖόταν μια μεγάλη συντροφιά- άλλοιτου έγνεφαν με το χέρι,άλλοι ύψωναν το ποτήρι τους κι άλλοι του χαμογελούσαν.«Αυτός είμαι εγώ», είπε ο Μούντι δείχνοντας τον εαυτό του. Ο Χάριδε δυσκολεύτηκε νααναγνωρίσει τον Μούντι της φωτογραφίας, αν και τα μαλλιά του είχανλιγότερες άσπρες τρίχες κιη μύτη του ήταν άθικτη. «Δίπλα μου είναι ο Ντάμπλντορ κι από τηνάλλη πλευρά ο ΔαίδαλοςΝτιγκλ... κι αυτή η Μαρλέν ΜακΚίνον, σκοτώθηκε δύο βδομάδες αφότουτραβήχτηκε ηφωτογραφία καθάρισαν όλη την οικογένεια της. Να κι ο Φρανκ και ηΆλις Λονγκμπότομ...»Το στομάχι του Χάρι, που είχε αρχίσει ήδη να ανακατεύεται, σφίχιηκεαπότομα στη θέα της ΆλιςΛονγκμπότομ ήξερε καλά το στρογγυλό φιλικό πρόσωπο της, παρόλο πουδεν την είχε γνωρίσει,γιατί ήταν ολόιδιο με του γιου της, του Νέβιλ.«... οι δύστυχοι», γρύλισε ο Μούντι. «Καλύτερα να πέθαιναν παράαυτό που έπαθαν... κι αυτήείναι η Έμελιν Βανς, τη γνώρισες, να κι ο Λούπιν... κι ο ΜπέντζΙΦένγουικ, τον καθάρισαν κιαυτόν, βρήκαμε τα απομεινάρια του... Κάντε λίγο πιο πέρα»,πρόσθεσε απευθυνόμενος στηφωτογραφία και τα κινούμενα ανθρωπάκια παραμέρισαν για να βγουνμπροστά αυτοί που ήτανμισοκρυμμένοι.«Αυτός είναι ο Ένιγκαρ Μπόουνς... αδελφός της Αμέλια Μπόουνς' τονσκότωσαν μαΖί με όλη τηνοικογένεια του, ήταν σπουδαίος μάγος... Ο Στούρτζίς Πόντμορ, κοίτατι νέος είναι... Ο ΚάρανιοκΝτίαρμπορν, εξαφανίστηκε έξι μήνες μετά τη φωτογραφία, δε βρίκάμετο πτώμα του... ο Χάγκριντ,φυσικά, δεν άλλαξε καθόλου^ Ο Ελφίας Ντοτζ, τον γνώρισες, είχαξεχάσει πως φορούσε ΠαΛΙΟαυτό το ηλίθιο καπέλο... Ο Γκίντεον Προύετ χρειάστηκαν πέντεθανατοφάγοι για να τονσκοτώσουν, κι ο αδελφός του Φάμπιο"' πολέμησαν σαν ήρωες... στηνάκρη, στην άκρη...»Τα ανθρωπάκια της φωτογραφίας στριμώχτηκαν και αυτοί που ήτανκρυμμένοι από πίσω βγήκανσε πρώτο πλάνο.«Αυτός είναι ο αδελφός του Ντάμπλντορ, ο Άμπερφορθ. Τον ειχασυναντήσει μόνο μια φορά,όταν βγήκε η φωτογραφία παρο-167,/ος άνθρωπος... Η Δορκάς Μίντοους, τη σκότωσε με τα χέρια τουοΒόλντεμορτ... Ο Σείριος ότανείχε κοντά μαλλιά... και... εδώ είσαστε, νομίσω ότι θα σ'ενδιαφέρει!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η καρδιά του Χάρι κλότσησε. Η μητέρα του κι ο πατέρας του τουχαμογελούσαν πλατιά,καθισμένοι στα δεξιά και τ' αριστερά ενός μικροσκοπικού ανθρωπάκουμε υγρά μάτια, που ο Χάριαναγνώρισε αμέσως ήταν ο Ποντικοουράς, ο άνθρωπος που πρόδωσε στονΒόλντεμορτ τοκρησφύγετο των γονιών του, προκαλώντας το θάνατο τους.«Ε!» έκανε ανυπόμονα ο Μούντι.Ο Χάρι σήκωσε το βλέμμα του στο σημαδεμένο, αργασμένο πρόσωπο τουΜούντι. Προφανώς οΤρελομάτης είχε την εντύπωση ότι του έκανε μεγάλη χάρη.«Ε...» επανέλαβε ο Χάρι με ένα βεβιασμένο χαμόγελο. «Μόλις τοθυμήθηκα, δεν έβαλα στομπαούλο μου το...»Ευτυχώς, γλίτωσε από τον κόπο να επινοήσει ένα αντικείμενο πουξέχασε να πακετάρει, γιατίεκείνη ακριβώς τη στιγμή ακούστηκε η φωνή του Λούπιν: «Α, εδώείσαι, Τρελομάτη;» Ο Μούντιγύρισε προς το μέρος του.Αμέσως ο Χάρι διέσχισε βιαστικά την κουΖίνα, βγήκε από την πόρτακι άρχισε ν' ανεβαίνειγρήγορα τις σκάλες προτού προλάβει κανείς να τον φωνάξει.Δεν ήξερε γιατί σοκαρίστηκε τόσο πολύ είχε ξαναδεί φωτογραφίες τωνγονιών του και γνώρισεπροσωπικά τον Ποντικοουρά... αλλά του ήρθε ξαφνικό, εκεί που δεντο περίμενε... Σε κανέναν δεθα άρεσε αυτό, σκέφτηκε θυμωμένος...Ειδικά όταν τους είδε περιστοιχισμένους απ' όλα αυτά ταευτυχισμένα πρόσωπα... τον ΜπέντζΙΦένγουικ που βρέθηκαν μόνο τα υπολείμματα του, και τον ΓκίντεονΠρούετ που πέθανε σανήρωας, και τους Λονγκμπότομ που τρελάθηκαν από ταβασανιστήρια...εδώ είναι πρόσχαροι στηφωτογραφία, χωρίς να γνωρίσουν το τραγικό τους τέλος... Μπορεί οΜούντι να το έβρισκεενδιαφέρον... αλλά για εκίνον ήταν αποκρουστικό... ο Χάρι ανέβηκεακροπατώντας τις σκάλες.Πέρασε δίπλα απόβαλσαμωμένα ξωτικά, χαρούμενος που τελικά είχε μείνει μόνος,Καθώς πλησίαΖε στο πρώτο κεφαλόσκαλο άκουσε θορύβους. πιός έκλαιγεστο σαλόνι.«Ποιος είναι εκεί;» ρώτησε ο Χάρι.168Δεν πήρε απάντηση αλλά οι λυγμοί συνεχίστηκαν. Ανέβηκε δυο δυο τατελευταία σκαλοπάτια κιάνοιξε την πόρτα του σαλονιού.Μια σιλουέτα ήταν κουλουριασμένη στον απέναντι σκοτεινό τοίχοκρατούσε στο χέρι το ραβδί τηςκαι το σώμα της τρανταΖόταν από δυνατά αναφιλητά. Στο παλιόσκονισμένο χαλί κειτόταν τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πτώμα του Ρον, λουσμένο στο φεγγαρόφωτο που έμπαινε από τοπαράθυρο.Ο Χάρι ένιωσε να ασφυκτιά, να τον ρουφά το πάτωμα. Το μυαλό τουμούδιασε ο Ρον νεκρός...αδύνατον...Αλλά... για μια στιγμή, δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο... οΡον βρισκόταν στην κουΖίνα...«Κυρία Ουέσλι;» έκρωξε ο Χάρι.«Ρ... ρ... ρενιίκολο!» είπε ανάμεσα στους λυγμούς της η κυρίαΟυέσλι, σημαδεύοντας με το ραβδίτης το πτώμα του Ρον.Κρακ!Το πτώμα του Ρον μεταμορφώθηκε στο πτώμα του Μπιλ, που κειτότανανάσκελα, με μάτιαορθάνοιχτα, γυάλινα. Οι λυγμοί της κυρίας Ουέσλι έγιναν πιογοεροί.«Ρ... ρεντίκολο!» επανέλαβε.Κρακ!Το πτώμα του Μπιλ αντικαταστάθηκε από του κυρίου Ουέσλι τα γυαλιάείχαν φύγει από τη θέσητους και ένα ρυάκι αίματος κυλούσε στο πρόσωπο του.«Όχι!» βόγκηξε η κυρία Ουέσλι. «'Όχι... Ρεντίκολοί Ρεντίκολο!ΡΕΝΉΚΟΛΟ!»Κρακ! Τα πτώματα των δίδυμων. Κρακ! Το πτώμα του Πέρσι. Κρακ! Τοπτώμα του Χάρι...«Κυρία Ουέσλι, φύγετε από κει!» φώναξε ο Χάρι βλέποντας το πτώματου στο πάτωμα. «Αφήστεκάποιον άλλο να...»«Τι συμβαίνει εδώ;»Ο Λούπιν όρμησε τρέχοντας στο δωμάτιο και ξοπίσω του ο Σείριος κιο Μούντι. Ο Λούπιν έριξεμια ματιά στην κυρία Ουέσλι και στο πτώμα του Χάρι, και κατάλαβεαμέσως τι συνέβαινε.Τράβηξε το ραβδί του και είπε πολύ δυνατά, πολύ αποφασιστικά καιποΛϋ καθαρά: «Ρενιίκολο!»Το πτώμα του Χάρι εξαφανίστηκε. Πάνω από το σημείο όπου βρισκόταναιωρήθηκε μια ασημένιασφαίρα. Ο Λούπιν κούνησε nc"" το ραβδί του και η σφαίραεξαφανίστηκε με μια τολύπα καπνού.169«Αααα!» κοντανάσανε η κυρία Ουέσλι κι αναλύθηκε σε ποταμούςδακρύων, κρύβοντας τοπρόσωπο στις παλάμες της.«Μόλι», είπε τότε κοφτά ο Λούπιν πηγαίνοντας κοντά της. «Μό-Λι,μη...»Την επόμενη στιγμή, η κυρία Ουέσλι έκλαιγε στον ώμο του.«Ένα μπόγκαρτ ήταν, Μόλι», την καθησύχασε χάίδεύοντας τα μαλλιάτης. «Ένα ηλίθιομπόγκαρτ...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τους έβλεπα νεκρούς!» βόγκηξε στον ώμο του η κυρία Ουέσλι. «Νε...νεκρούς! Ο χειρότερος...εφιάλτης μου...»Ο Σείριος κοίταΖε το σημείο του χαλιού όπου είχε ξαπλώσει τομπόγκαρτ υποδυόμενο το πτώματου Χάρι. Ο Μούντι κοίταΖε τον Χάρι, που απέφυγε το βλέμμα του.Είχε τη δυσάρεστη αίσθησηότι το μαγικό μάτι του Μούντι τον είχε παρακολουθήσει όταν τοέσκασε από την κουΖίνα.«Μη... μην το πείτε στον Άρθουρ». Τώρα η κυρία Ουέσλι σκού-ΠΙΖΕνευρικά τα μάτια στιςμανσέτες της. «Δε... δε... δε θέλω να μάθει πως... είμαι τόσοχαζή..»Ο Λούπιν της έδωσε το μαντίλι του κι εκείνη φύσηξε τη μύτη της.«Συγγνώμη, Χάρι. Τι θα σκέφτεσαι τώρα για μένα;» είπε ταραγμένη.«Να μην μπορώ ναξεφορτωθώ ένα μπόγκαρτ...»«Μη λέτε κουταμάρες», την καθησύχασε ο Χάρι προσπαθώντας ναχαμογελάσει.«Αλλά... αλλά με τρώει η αγωνία», συνέχισε η κυρία Ουέσλι και ταμάτια της πλημμύρισαν ξανάδάκρυα. «Η μισή οι... οικογένεια είναι στο Τάγμα- θα είναι θαύμααν βγούμε αλώβητοι απ' αυτή τηδοκιμασία... Κι ο Π... Π... Πέρσι μας έχει κόψει και τηνκαλημέρα.. αν συμβεί κάτι φρι... φρικτό καιδεν προλάβουμε να σ... σ... ""^φιλιωθούμε μαΖί του; Και τι θ'απογίνουμε αν σκοτωθεί ο Άρθουρ;Ποιος θα... θα φροντίσει τον Ρον και την Τζίνι;»«Αρκετά, Μόλι!» είπε αυστηρά ο Λούπιν. «Δεν είναι σαν την αλληΦορά. Τώρα το Τάγμα είναιπανέτοιμο, προηγούμαστε, ξέρουμε τα σχέδια του Βόλντεμορτ...»ηκυρία Ουέσλι στρίγκλισεφοβισμένη στο άκουσμα του συγκεκριμένου ονόματος.«Πρέπει να συνηθίσεις επιτέλους, Μόλι, ν' ακούς αυτό το όνομα-• Κοίτα, δε σου υπόσχομαι πως δε θα πάθει τίποτα κανείς, αυτό^ενας θεος μπορεί να σ' τουποσχεθεί, αλλά είμαστε σε πολη καλίτερη θέση από την προηγούμενηφορά. Δεν ήσουν τότεστο Τάγ-170μα και δεν καταλαβαίνεις. Τότε η αναλογία ήταν ένας δικός μας προςείκοσι θανατοφάγους, καιμας ξεμονάχιαΖαν έναν έναν...» Ο Χάρι σκέφτηκε ξανά τη φωτογραφίακαι τα χαμογελαστά πρόσωπατων γονιών του. Ένιωθε ακόμη πάνω του το Βλέμμα τουΜούντι.«Μην ανησυχείς για τον Πέρσι», της είπε ξαφνικά ο Σείριος, «θαξανάρθει στα συγκαλά του. ΕίναιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θέμα χρόνου να κινηθεί ανοιχτά ο Βόλντεμορτ και τότε, το υπουργείοθα μας Ζητά γονατιστόσυγγνώμη. Αν και δεν είμαι σίγουρος ότι θα δεχτώ τις απολογίεςτους», πρόσθεσε πικρόχολα.«Όσο για το ποιος θα φροντίσει τον Ρον και την Τζίνι, αν πάθετετίποτα εσύ κι ο Άρθουρ»,συμπλήρωσε χαμογελώντας αμυδρά ο Λού-πιν «τι φαντάΖεσαι, θα τουςαφήσουμε ναπεινάσουν;»Ένα τρεμάμενο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της κυρίας Ουέσλι.«Είμαι χαζή», μουρμούρισεξανά, σκουπίζοντας τα μάτια της.Ωστόσο ο Χάρι, καθώς έκλεινε την πόρτα του δωματίου του δέκα λεπτάαργότερα, δε θεωρούσεδιόλου χαζή την κυρία Ουέσλυ. Έβλεπε ακόμη με τα μάτια τηςφαντασίας του τους γονείς του νατου χαμογελούν από τη στραπατσαρισμένη φωτογραφία, χωρίς ναγνωρίΖουν ότι η Ζωή τους κι ηΖωή πολλών από τους γύρω τους πλησίαΖε στο τραγικό τέλος της. Ηεικόνα του μπόγκαρτ πουυποδυόταν τα μέλη της οικογένειας Ουέσλι περνούσε συνεχώς μπροστάαπό τα μάτια του.Ξαφνικά αισθάνθηκε ένα ανυπόφορο κάψιμο στο σημάδι στο μέτωπο τουκαι το στομάχι τουσφίχτηκε από φόβο«Σταμάτα», ειπε κοφτά, τρίβοντας το σημάδι καθώςυποχωρούσε ο πόνος.«Το πρώτο σύμπτωμα της τρέλας είναι να μιλάς μόνος σου», είπε μιαπονηρή φωνή από τονάδειο πίνακα στον τοίχο.Ο Χάρι την αγνόησε. Ένιωθε σαν να είχε γεράσει από τη μια στιγμήστην άλλη κι απορούσε μετον εαυτό του που μόλις πριν από μία ώρα ανησυχούσε για ένακατάστημα μαγικών τρικ και τοποίος πήρε το σήμα του επιμελητή.Λούνα ΛάβγκουντΕκείνη τη νύχτα ο Χάρι έκανε ανήσυχο ύπνο. Στα όνειρα τουμπαινόβγαιναν συνεχώς οι γονείςτου, δίχως να μιλάνε η κυρία Ουέσλι έκλαιγε πάνω από το πτώμα τουΚρίτσερ ενώ ο Ρον και ηΕρμιόνη την παρακολουθούσαν, φορώντας κορόνες στο κεφάλι. Ο Χάριβρέθηκε ξανά ναπερπατά σ' ένα διάδρομο που κατέληγε σε μιαν αμπαρωμένη πόρτα.Ξύπνησε απότομα με έναμυρμήγκιασμα στο σημάδι του, ενώ του μιλούσε ο Ρον, που ήταν ήδηντυμένος.«... καλύτερα να βιαστείς, Χάρι. Η μαμά έχει φρυαξει, λέει ότι θαχάσουμε το τρένο...»Στο σπίτι επικρατούσε μεγάλη φασαρία. Απ' ότι άκουσε, καθώςντυνόταν βιαστικά, ο Φρεντ κι οΤζορτζ είχαν μαγέψει τα μπαούλα τους να κατέβουν πετώντας από τησκάλα για να γλιτώσουν τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κουβαλημα, με αποτέλεσμα να πέσουν πάνω στην Τζίνι, πουκουτρουβάλησε δύο πατώματα καικατέληξε στο χολ. Η κυρία Μπλοκ και η κυρία Ουέσλι ούρλιαΖαν μεόλη τη δύναμη τωνπνευμόνων τους:«... ΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ, ΗΛΙΘΙΟΙ...»«...ΣΙΧΑΜΕΡΟΙ ΜΙΓΑΔΕΣ, ΠΟΥ ΜΑΓΑΡΙΖΕΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΡΟγΌΝΩΝΜΟΥ...η ερμιόνη όρμησε αναψοκοκκινισμένη στο δωμάτιο την ώρα που ο Χάριφορούσε τα παπούτσιατου. Στον ώμο της καθόταν η χεντΒιχ και στην αγκαλιά της κρατούσετον Στραβοπόδαρο κου-""ρνιασμένο κι ανήσυχο. «Μόλις απάντησαν στο μήνυμα μου οι γονείςμου» η κουκουβάγιαπέταξε από τον ώμο της και κάθισεπάνω στο κλουβί της. «Ακόμη δεν ετοιμάστηκες;»172«Κοντεύω. Είναι καλά η Τζινι τη ρώτησε ο Χάρι φορώντας τα γυαλιάτου.«Ναι, τη γιάτρεψε η κυρία Ουέσλι», απάντησε η Ερμιόνη. «Τώρα όμωςγκρινιάΖει ο Τρελομάτηςότι δεν μπορούμε να φύγουμε αν δεν επιστρέψει ο Στούρτζίς Πόντμορ,γιατί θα λείπει ένα άτομοαπό τη φρουρά».«Φρουρά;» απόρησε ο Χάρι. «θα πάμε με φρουρά στο Κινγκς Κρος;»«θα πας με φρουρά στο Κινγκς Κρος», τον διόρθωσε η Ερμιόνη.«Γιατί;» ρώτησε νευριασμένος ο Χάρι. «ΝόμιΖα ότι ο Βόλντεμορταποφεύγει να εκδηλωθεί. Εκτόςαν υπαινίσσεσαι ότι θα πεταχτεί από κάνα σκουπιδοτενεκέ και θαπροσπαθήσει να με σκοτώσει!»«Δεν ξέρω, έτσι λέει ο Τρελομάτης», απάντησε αφηρημένα η Ερμιόνη,κοιτάΖοντας το ρολόι της.«Αλλά αν δεν ξεκινήσουμε αμέσως, θα χάσουμε το τρένο...»«ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙΤΕ, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ;» Βρυχήθηκε η κυρία Ουέσλι.Η Ερμιόνη πετάχτηκε σαν Ζεματισμένη κι έφυγε τρέχοντας. Ο Χάριάρπαξε αμέσως τη Χέντβιχ,την έχωσε βιαστικά στο κλουβί της κι ακολούθησε την Ερμιόνη στοισόγειο, σέρνοντας με κόπο τομπαούλο του.Το πορτρέτο της κυρίας Μπλοκ είχε λυσσάξει στις φωνές αλλά κανέναςδεν μπήκε στον κόπο νακλείσει τις κουρτίνες άλλωστε, γινόταν τόση φασαρία στο χολ, πουθα ξεσηκωνόταν πάλι.«Χάρι, εσύ θα έρθεις μ' εμένα και την Τονκς», φώναξε η κύριαΟυέσλι, την ίδια στιγμή που ηκυρία Μπλοκ ούρλιαΖε: «ΛΑΣΠΟΑΙ-ΜΑΤΟΙ! ΑΠΟΒΡΑΣΜΑΤΑ! ΑΧΡΕΙΟΙ!» -«Χάρι, άσε τομπαούλο και την κουκουβάγια σου, θα ασχοληθεί ο Αλάστωρ με τιςαποσκευές..." συνέχισε ηκυρια Ουέσλι χωρίς να δώσει σημασία. «Για τ' όνομα του θεού,Σείριε, ο Ντάμηλντορ είπε όχι\»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ένας τεράστιος μαύρος σκύλος είχε εμφανιστεί δίπλα στον Χα' ρι,που τώρα σκαρφάλωνε πάνωαπό τα μπαούλα για να πλησιάσει την κυρία Ουέσλι.«Δεν το πιστεύω...» έκανε απελπισμένη η κυρία Ουέσλι. «ΚαλαΛοιπόν,αλλά με δική σουευθύνη!»Άνοιξε την εξώπορτα και βγήκε στο χλομό φθινοπωρινό πρόίνΟ ο Χάρικι ο σκύλος τηνακολούθησαν. Η πόρτα έκλεισε πίσω τους και οι στριγκλιές τηςκυρίας Μπλακ έπαψαν απότομα.«Πού είναι η Τονκς;» ρώτησε ο Χάρι. Έριξε ένα βλέμμα όλο'173γιρα του καθώς κατέβαιναν τα πέτρινα σκαλοπάτια του αριθμού 12,που εξαφανίστηκε μόλιςπάτησαν στο πεΖοδρόμιο.«Μας περιμένει εκεί πέρα», απάντησε κοφτά η κυρία Ουέσλι,αποφεύγοντας να κοιτάξει το μαύροσκύλο που βάδιζε νωχελικά δίπλα στον Χάρι.Μια γριά τους χαιρέτησε από τη γωνία. Είχε σγουρά κι αχτένισταγκρίΖα μαλλιά και φορούσε έναπλατύγυρο κόκκινο καπέλο.«Τι χαμπάρια, Χάρι;» είπε κλείνοντας το μάτι. «Πρέπει ναβιαστούμε, έτσι, Μόλι;» πρόσθεσεκοιτώντας το ρολόι της.«Ξέρω, ξέρω», βόγκηξε η κυρία Ουέσλι ανοίγοντας το βήμα της, «αλλάο Τρελομάτης ήθελε ναπεριμένουμε τον Στούρτζίς... Αχ, αν μας είχε φέρει ο Άρθουρ κάνααυτοκίνητο από τουπουργείο... αλλα ο Φαντζ δεν τον αφήνει να δανειστεί ούτεμελανοδοχείο... Απορώ με τουςΜαγκλ, πώς ταξιδεύουν χωρίς μαγεία....»Παρ' όλα αυτά, ο μεγάλος μαύρος σκύλος χοροπηδούσε χαρούμεναολόγυρα τους, γαβγίΖονταςστα περιστέρια και κυνηγώντας την ίδια του την ουρά. Ο Χάρι δενμπόρεσε να συγκρατήσει ταγέλια του ο Σείριος είχε μείνει πολύ καιρό κλεισμένος μέσα. Ηκυρία Ουέσλι σούφρωσε τα χείλη μ'έναν τρόπο που του θύμισε έντονα τη θεία Πετούνια.Έκαναν είκοσι λεπτά για να φτάσουν στο Κινγκς Κρος με τα πόδια καιτο μόνο αξιοσημείωτο σ'όλη τη διαδρομή ήταν ότι ο Σείριος πήρε δυο γάτες στο κυνήγι γιανα διασκεδάσει ο Χάρι. 'Ότανμπήκαν στο σταθμό, στάθηκαν με φυσικότητα δίπλα στο χώρισμαανάμεσα στην πλατφόρμα 9και την πλατφόρμα 10. Μόλις το πεδίο καθάρισε, πέρασαν μέσα από τοφαινομενικά συμπαγέςδιαχωριστηκο και βρέθηκαν στην πλατφόρμα 9 και 3/4, όπου περίμενετο Χό-νκουαρτς Εξπρέςξερνώντας μαύρες τολύπες καπνού πάνω από την κατάμεστη από μαθητέςκαι γονείς αποβάθρα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι ρούφηξε την οικεία μυρουδιά κι ένιωσε το κέφι του ναφτιάχνει στη στιγμή... γίρίΖε στο«Χόγκουαρτς»...«Ελπίσω να φτάσουν έγκαιρα κι οι άλλοι», είπε η κυρία Ουέσλιγεμάτη ανησυχία και κοίταξε τημεταλλική σφυρήλατη αψίδα πάνω από την αποβάθρα, απ' όπου έρχοντανοι νεοφερμένοι."Ωραίος ο σκύλος σου, Χάρι!» φώναξε ένα ψηλό αγόρι με λεπταμακριά κοτσιδάκια."Ευχαριστώ, Λι», χαμογέλασε ο Χάρι ενώ ο Σείριος κουνούσε ζόίΡατην ουρά του.174«Ευτυχώς», ακούστηκε η κυρία Ουέσλι ανακουφισμένη. «Έρχεται οΑλάστωρ με τις αποσκευές...να... εκεί...»Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ο Μούντι από την αψίδα, με μιατραγιάσκα αχθοφόρου φορεμένηΒαθιά για να κρύβει τα παράται. ρα μάτια του, σπρώχνοντας ένακαροτσάκι με τα μπαούλα τους.«Όλα εντάξει», μουρμούρισε στην κυρία Ουέσλι και την Τονκς «δενομίΖω ότι μαςπαρακολουθούν...»Λίγο αργότερα μπήκαν στην αποβάθρα ο κύριος Ουέσλι με τον Ρον καιτην Ερμιόνη. Κόντευαν ναξεφορτώσουν τις αποσκευές τους από το καρότσι όταν ήρθαν ο Φρεντ,ο Τζορτζ και η Τζίνι μετον Λούπιν.«Όλα καλά;» γρύλισε ο Μούντι.«Ναι», απάντησε ο Λούπιν.«θα αναφέρω στον Νταμπλντορ για τον Στούρτζίς», είπε ο Μού-ντι.«Είναι η δεύτερη φορά πουμας στήνει αυτή τη βδομάδα. Έχει καταντήσει χειρότερος κι απ' τονΜάντουνγκους».«Να προσέχετε», είπε ο Λούπιν σφίγγοντας το χέρι του κάθε παιδιού.Άφησε τελευταίο τον Χάρικαι τον χτύπησε στον ώμο. «Κι εσύ, Χάρι. Να προσέχεις».«Ναι... να 'χεις χαμηλωμένο το κεφάλι και τα μάτια σουδεκατέσσερα», έκανε ο Μούντι καθώςέσφιγγε το χέρι του Χάρι. «Και μην ξεχνάτε όλοι σας να προσέχετετι γράφετε. Αν αμφιβάλλετε γιακάτι, μην το αναφέρετε καθόλου στο γράμμα σας».Ακούστηκε ένα προειδοποιητικό σφύριγμα οι μαθητές που βρίσκοντανακόμη στην αποβάθραβιάστηκαν να επιβιβαστούν στο τρένο.«Γρήγορα, γρήγορα», φώναξε η κυρία Ουέσλι αγκαλιάΖοντας όποιονέβρισκε μπροστά της κιαρπάΖοντας δυο φορές τον Χάρι. «Να μου γράφετε... να είστε καλάπαιδιά... αν ξεχάσατε τίποτα,θα σας το στείλω... στο τρένο τώρα, βιαστείτε...»Ο τεράστιος μαύρος σκύλος σηκώθηκε στα πίσω πόδια του κι ακούμπησετα μπροστινά στουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ώμους του Χάρι. Η κυρία Ουέσλι όμως έσπρωξε τον Χάρι προς τοτρένο, ψιθυρίζονταςθυμωμένη:«Τι θα γίνει μ' εσένα, Σείριε, θα φερθείς επιτέλους σαν σκύλος;»«Γεια χαρά!» φώναξε από το ανοιχτό παράθυρο ο Χάρι καθώς το τρένοξεκινούσε ο Ρον, ηΕρμιόνη και η Τζίνι χαιρετούσαν κι αυτοί δίπλα του κουνώντας ταχέρια τους. Οι σιλουέτες τηςΤονκζ του Λούπιν, του Μούντι, του κυρίου και της κυρίας Ουέσλιάρχιζαν σιγά σιγά να μικραίνουν,εκτός από το μαύρο σκύλο που έτρεχε δί-175πλα στο τρένο κουνώντας την ουρά του ο κόσμος στην αποβάθραγελούσε βλέποντας τοκυνηγητό μέχρι που μπήκε το τρένο στη στροφή κι ο Σείριοςεξαφανίστηκε.«Δεν έπρεπε να έρθει μαΖί" μας», είπε η Ερμιόνη με φωνή πουπρόδιδε ανησυχία.«Σιγά, μωρέ», έκανε ο Ρον. «Είχε να δει το φως της μέρας κάτιμήνες, ο καημένος».«Λοιπόν», είπε ο Φρεντ τρίβοντας τα χέρια του, «δε θα καθόμαστεεδώ να φλυαρούμε όλη μέρα.Έχουμε να συΖητήσουμε κάτι με τον Λι. θα σας δούμε αργότερα».Αυτός κι ο Τζορτζεξαφανίστηκαν στο διάδρομο.Το τρένο ανέπτυξε ταχύτητα και τα σπίτια περνούσαν σαν αστραπή απότο τζάμι, ενώ τα παιδιάπου στέκονταν όρθια άρχισαν να ταλαντεύονται πέρα-δώθε.«Δεν πάμε να πιάσουμε καμιά θέση;» πρότεινε ο Χάρι.Ο Ρον κι η Ερμιόνη κοιτάχτηκαν.«Ε...» έκανε ο Ρον.«Εμείς... δηλαδή ο Ρον κι εγώ... πρέπει να πάμε στο βαγόνι τωνεπιμελητών», εξήγησε αμήχαναη Ερμιόνη.Ο Ρον απέφυγε να κοιτάξει τον Χάρι περιεργαΖόταν απορροφημένος τανύχια του αριστερούχεριού του.«Α», έκανε ο Χάρι. «Εντάξει. Ωραία».«Δε νομίΖω ότι πρέπει να κάτσουμε εκεί σε όλο το ταξίδι», είπεΒιαστικά η Ερμιόνη. «Σταγράμματα μας έλεγε ότι θα πάρουμε οδηγίες από τον αρχιεπιμελητήκαι την αρχιεπιμελήτρια καιμετά θα κάνουμε μερικές βόλτες στους διαδρόμους».«Ωραία», επανέλαβε ο Χάρι. «Ε... θα σας δω αργότερα λοιπόν».«Ναι, οπωσδήποτε», είπε ο Ρον ρίχνοντας ένα νευρικό βλέμμα στοφίλο του. «Κοίτα, δεν έχωκαμιά όρεξη να πάω στο βαγόνι των επιμελητών, θα προτιμούσα...αλλά είναι υποχρεωτικό...θέλω να "ω, δε μου αρέσει, δεν είμαι σαν τον Πέρσι», κατέληξεαπολογητικά.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το ξέρω», χαμογέλασε ο Χάρι. Αλλά καθώς η Ερμιόνη και ο Ρονκουβάλαγαν τα μπαούλα τους,τον Στραβοπόδαρο και το κλουβί του Πιγκγουίντζεον προς τηνκατεύθυνση όπου βρισκόταν ημηχανή του τρένου, ο Χάρι ένιωσε μέσα του ένα δυσάρεστο κενό.Πρωτη φορά ταξίδευε για το«Χόγκουαρτς» χωρίς τον Ρον.«Έλα», του είπε η Τζίνι, «αν δε βιαστούμε, δε θα βρούμε θέσεις νατουσ κρατήσουμε».176«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι, πιάνοντας το κλουβί της Χέντβιχ up τοένα χέρι και τη λαβή τουμπαούλου του με το άλλο. Προχώρη. σαν στο διάδρομο κοιτάΖοντας απότις τζαμένιες πόρτεςμέσα στα βαγόνια, που ήταν ήδη γεμάτα. Ο Χάρι δεν μπόρεσε να μηνπροσέξει ότι πολλά παιδιάτον κοίταΖαν επίμονα κι άλλα σκουντούσαν τους διπλανούς τους καιτον έδειχναν καθώςπερνούσε. Αφού επαναλήφθηκε το ίδιο σε πέντε βαγόνια, ο Χάριθυμήθηκε ότι ο ΗμερήσιοςΠροφήτης τριβέλιζε όλο το καλοκαίρι τους αναγνώστες του με άρθραπου έλεγαν τι φιγουρατζήςκαι ψεύτης ήταν. Αναρωτήθηκε με πικρία αν εκείνοι που τονκοιτούσαν και ψιθύριΖαν μεταξύ τουςείχαν πιστέψει αυτά τα παραμύθια.Στο τελευταίο βαγόνι συνάντησαν τον Νέβιλ Λονγκμπότομ, συμμαθητήτου Χάρι στο Γκρίφιντορ.Το στρογγυλό πρόσωπο του είχε αναψοκοκκινίσει από την προσπάθεια,καθώς με το ένα χέριτραβούσε το μπαούλο του ενώ με το άλλο κρατούσε το Ζωηρό τουβάτραχο, τον Τρέβορ.«Γεια σου, Χάρι», είπε λαχανιασμένος. «Γεια σου, Τζίνι... όλα ταβαγόνια είναι γεμάτα... δεβρίσκω θέση...»«Μα τι λες τώρα;» είπε η Τζίνι που πέρασε μπροστά από τον Νέβιλκαι κοίταξε μέσα στο βαγόνι.«Έχει θέσεις για όλους, μόνο η Λούνα Λάβγκσυντ βρίσκεται εδώ...»Ο Νέβιλ ψέλλισε ότι δεν ήθελε να την ενοχλήσει. «Μην είσαι χαΖός»,γέλασε η Τζίνι, «δε θα τηνενοχλήσεις». Άνοιξε τη συρόμενη πόρτα και τράβηξε μέσα το μπαούλοτης. Ο Χάρι κι ο Νέβιλακολούθησαν.«Γεια σου, Λούνα», χαιρέτησε η Τζίνι, «σε πειράζει να καθίσουμεεδώ;»Το κορίτσι δίπλα στο παράθυρο σήκωσε τα μάτια του. Είχε αραιά καιλαδωμένα ξανθά μαλλιάπου έφταναν ως τη μέση της, πολύ ξανθά φρύδια και εξογκωμένα μάτιαπου της πρόσδιδαν μιαέκφραση μόνιμης έκπληξης. Ο Χάρι κατάλαβε αμέσως γιατί δεν ήθελενα καθίσει ο Νέβιλ σ' εκείνοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

το βαγόνι. Αυτό το κορίτσι σου δημιουργούσε μια έντονη αίσθηση ότιδε στεκόταν στα καλά του.Ίσως έφτε γε το γεγονός ότι είχε στερεωμένο στο αριστερό της αφτίτο ραβδι της για να το φυλάει,ή ότι φορούσε ένα κολιέ από καπάκια βουτϋ-ρομπίρας, ή ότι κρατούσεανάποδα το περιοδικόπου διάβαΖε. Το βλέμμα της προσπέρασε τον Νέβιλ και σταμάτησε στονΧάρι. Τους έγνεψε ναπεράσουν.177«Ευχαριστούμε», της χαμογέλασε η Τζίνι.Ο Χάρι και ο Νέβιλ τοποθέτησαν τα τρία μπαούλα και το κλουβί τηςΧέντβιχ στο ράφι τωναποσκευών, και κάθισαν. Η Λούνα τους κοίταξε πάνω από το περιοδικότης ήταν Ο Σοφιστής. Τοβλέμμα της δεν έμοιαΖε με των υπόλοιπων ανθρώπων. ΚοίταΖεδιαπεραστικά κι επίμονα τονΧάρι, που είχε καθίσει απέναντι της και τώρα τομετάνιωνε.«Πέρασες καλά το καλοκαίρι, Λούνα;» ρώτησε η Τζίνι. «Ναι»,αποκρίθηκε αφηρημένα εκείνη,χωρίς να τραβήξει τα μάτιατης από τον Χάρι. «Ναι, πάρα πολύ ωραία. Εσύ είσαι ο Χάρι Πότερ»,πρόσθεσε.«Ευχαριστώ για την πληροφορία», απάντησε ο Χάρι. Ο Νέβιλ χαχάνισε.Η Λούνα έστρεψε πάνωτου τα ξεπλυμένα μάτια της.«Εσένα δε σε ξέρω». «Δε χάνεις τίποτα», απάντησε ο Νέβιλ.«Όχι δα», είπε κοφτά η Τζίνι. «Νέβιλ Λονγκμπότομ — ΛούναΛάβγκουντ. Η Λούνα είναι στο έτοςμου, αλλά στο Ράβενκλοου».«Να 'ναι κανείς σοφός είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός», είπε μετραγουδιστή φωνή η Λούνα.Κατόπιν σήκωσε μπροστά της το αναποδογυρισμένο περιοδικό,κρύβοντας τελείως το πρόσωποτης και βυθίστηκε στη σιωπή.Ο Χάρι κι ο Νέβιλ κοιτάχτηκαν ανασηκώνοντας τα φρύδια. Η Τζίνιέπνιξε ένα γελάκι.Το τρένο συνέχιζε το ταξίδι του διασχίζοντας τώρα την ύπαιθρο. Οκαιρός ήταν παράξενος,ασταθής τη μια ο ήλιος έλουΖε το βαγόνι και την άλλη στον ουρανόεμφανιζονταν απειλητικάγκρίζα σύννεφα.«Μαντέψτε τι μου χάρισαν στα γενέθλια μου», είπε ο Νέβιλ. «Καμιάσφαίρα μνήμης πάλι;»ρώτησε ο Χάρι που θυμήθηκε τη σϋσκευή που έμοιαΖε με σβόλο και τουτην έστειλε η γιαγιά τουγια να βελτιώσει την ανεκδιήγητη μνήμη του.Όχι», απάντησε ο Νέβιλ, «αν και θα μου χρειαΖόταν μία έχω χασειεδώ και πολύ καιρό τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παλιά... όχι, κοιτάξτε...» Έχωσε το χέρι του στη σχολική τσάντατου και αφού ψαχούλεψε λιγακιέβγαλε ένα γλαστράκι το φυτό έμοιαΖε με μικρό γκρίΖΟ κάκτο με τηδιαφορά ότι, αντί για αγκάθια,είχε κάτι μικρά εξογκώματα σαν σπυριά. «Μίμπουλους μιμπλετόνια»,είπε με καμάρι.178Ο Χάρι κοίταξε αυτό το παράξενο πράμα που κρατούσε ο συμμαθητήςτου. Παλλότανανεπαίσθητα θυμίζοντας εσωτερικό όργανο προσβεβλημένο από κάποιανόσο.«Είναι πάρα πολύ σπάνιο φυτό», είπε με ένα πλατύ χαμόγελο ο Νέβιλ.«Αμφιβάλλω αν υπάρχειστο θερμοκήπιο του "Χόγκουαρτς". Ανυπομονώ να το δείξω στηνκαθηγήτρια Σπράουτ. Μου τοέφερε από την Ασσυρία ο αδελφός της γιαγιάς μου, ο θείος Άλτζί. θαπροσπαθήσω να δω αναναπαράγεται».Ο Χάρι ήξερε ότι το αγαπημένο μάθημα του Νέβιλ ήταν η βοτανολογία,αλλά του ήταν αδύνατοννα καταλάβει τι το ήθελε αυτό το κατσιασμένο φυτό. «Ε... τι... τικάνει;» τον ρώτησε.«Χίλια-δυο πράγματα», καμάρωσε ο Νέβιλ. «'Έχει έναν καταπληκτικόαμυντικό μηχανισμό. Να,κράτα μου τον Τρέβορ...»Άφησε το βάτραχο στα γόνατα του Χάρι κι έβγαλε από την τσάντα τουμια πένα. Πάνω από τοαναποδογυρισμένο περιοδικό ξεπρόβαλλαν τα γουρλωτά μάτια της ΛούναΛάβγκσυντ, πουκοίταΖε τι έκανε ο Νέβιλ. Το αγόρι κράτησε τη μίμπουλουςμιμπλετόνια στο ύψος των ματιών του,διάλεξε ένα σημείο με πολλή προσοχή και τρύπησε το φυτό με τημυτερή γραφίδα της πένας.Ένα υγρό εκτινάχτηκε από κάθε σπυρί του φυτού, πυκνό, πράσινο καιγλοιώδες. Οι πίδακεςπιτσίλισαν την οροφή και τα παράθυρα του βαγονιού και πασάλειψαντο περιοδικό της Λούνα ητζί-νι, που πρόλαβε να σηκώσει έγκαιρα τα χέρια της μπροστά στοπρόσωπο της, τώρα φαινότανσαν να φορούσε ένα γλοιώδες πράσινο καπέλο ωστόσο, ο Χάρι, πουπροσπαθούσε να μην τουξεφύγει ο Τρέβορ, δέχτηκε κατάμουτρα το υγρό. Βρομούσε σαν ταγκήκοπριά.Ο Νέβιλ, που είχε γίνει μούσκεμα στο πρόσωπο και το στήθος του,τίναξε το κεφάλι για να φύγειαπό τα μάτια του η πολλή γλίτσα.«Συ... συγγνώμη», κοντανάσανε. «Δεν το είχα ξανακάνει... δεν ήξεραότι ήταν τόσο... Μηνανησυχείτε, όμως, δεν είναι δηλητηριώδες το βρομοΖούμι», πρόσθεσεαπολογητικά καθώς οΧάρι έφτυνε στο πάτωμα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή άνοιξε η πόρτα του βαγονιού τους.«Α... γεια σου, Χάρι», ακούστηκε μια νευρική φωνή. «Ε... ήρθα σεάσχημη στιγμή;»Ο Χάρι σφούγγισε τους φακούς των γυαλιών του με το ελεύθερο χέριτου. Ένα πανέμορφοκορίτσι με μακριά γυαλιστερά μαύρα179μαλλιά του χαμογελούσε από την πόρτα: ήταν η Τσο Τσανγκ, η ανιχνεύτριατης ομάδας κουίντιτςτου Ράβενκλοου.«Ε... γεια σου», είπε σαν Ζεματισμένος ο Χάρι.«Εμ...» έκανε η Τσο. «Ε... πέρασα απλώς να πω μια καλημέρα... γειασας, λοιπόν».Το κορίτσι έκλεισε την πόρτα κι έφυγε. Ο Χάρι σωριάστηκε στοκάθισμα βαριανασαίνοντας. θαήθελε να τον πετύχαινε η Τσο με μια συντροφιά ευχάριστων ανθρώπων,που θα γελούσαν μεκάποιο έξυπνο αστείο που τους είπε όχι να κάθεται με τον Νέβιλ καιτη Λούνα Λάβγκσυντ,κρατώντας ένα βάτραχο και βουτηγμένος από την κορφή μέχρι τα νύχιαστο βρομοΖούμι.«Δεν πειράζει», τον παρηγόρησε η Τζίνι. «Κοίτα για πότε θακαθαριστούμε». Έβγαλε το ραβδίτης. «Βουρδουλίσιους!»Το βρομοΖούμι εξαφανίστηκε.«Συγγνώμη», επανέλαβε μουδιασμένος ο Νέβιλ.Μια ώρα αργότερα εμφανίστηκαν ο Ρον και η Ερμιόνη. Στο μεταξύ είχεπεράσει το καροτσάκι μετα φαγητά. Ο Χάρι, η Τζίνι και ο Νέβιλ τελείωναν τις κολοκυθόπιτέςτους κι αντάλλασσαν κάρτεςσοκολατένιων βατράχων όταν άνοιξε η πόρτα του βαγονιού και μπήκανμέσα, παρέα με τονΣτραβοπόδαρο και τον Πιγκγουίντζεον που έκρωΖε διαπεραστικά στοκλουβί του.«Πεινάω», είπε ο Ρον ακουμπώντας τον Πιγκγουίντζεον δίπλα στηΧέντβιχ, κι άρπαξε ένασοκολατένιο βάτραχο από τον Χάρι καθώς καθόταν δίπλα του. Άνοιξετο περιτύλιγμα, δάγκωσετο κεφάλι του βατράχου κι έγειρε πίσω κλείνοντας τα μάτια, σαν ναπέρασε ένα πολύ κουραστικόπρωινό.«Υπάρχουν δύο πεμπτοετείς επιμελητές από κάθε κοιτώνα», είπεδυσαρεστημένη η Ερμιόνη ενώκαθόταν στη θέση της. «Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι».«Μαντέψτε ποιος είναι επιμελητής του Σλίθεριν», είπε ο Ρον χωρειςνα ανοίξει τα μάτια του.«Ο Μαλφόι», απάντησε ευθύς ο Χάρι, σίγουρος ότι επιβεβαίωσαν οιχειρότεροι φόβοι του.«Φυσικά», είπε πικρόχολα ο Ρον χώνοντας τον υπόλοιπο βάτραχο στοστόμα του και παίρνονταςάλλον έναν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Κι αυτή η αγελάδα η Πάνσι Πάρκινσον», συμπλήρωσε θυμωμενη ηΕρμιόνη. «Απορώ πώς τηνέκαναν επιμελήτρια. Είναι πιο ιλίθια κι από αποχαυνωμένο ορεινόκαλικάντζαρο...»180«Ποιοι είναι από το Χάφλπαφλ;» ρώτησε ο Χάρι.«Ο Έρνι Μακμίλαν και η Χάνα Άμποτ», αποκρίθηκε Βραχνά ο Ρον.«Κι ο Άντονι Γκολντστάιν με την Πάνιμα Πάτιλ από το Ράβεν-κλοου»,συμπλήρωσε η Ερμιόνη.«Στο χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν είχες πάει με την Πάντμα Πάτιλ»,ακούστηκε μια αφηρημένηφωνή.Γύρισαν όλοι προς το μέρος της Λούνα Λάβγκουντ, που κοίταΖεανέκφραστα τον Ρον πάνω απότο Σοφιστή. Εκείνος κατάπιε το βάτραχο του.«Το ξέρω», έκανε έκπληκτος.«Δεν πέρασε καλά», τον πληροφόρησε η Λούνα. «Πιστεύει πως δεν τηςφέρθηκες καλά γιατί δεχόρεψες μαΖίτης. Εμένα δε θα με πείραΖε», πρόσθεσε σκεφτική. «Δεμ' αρέσει ο χορός», είπε καικρύφτηκε πάλι πίσω από το περιοδικό της.Ο Ρον κοίταξε το εξώφυλλο με ανοιχτό το στόμα κι ύστερα στράφηκεστην Τζίνι σαν να Ζητούσεμια εξήγηση, αλλά η αδελφή του είχε βάλει σχεδόν ολόκληρη τηνπαλάμη της στο στόμα προσπαθώνταςνα πνίξει τα γέλια της. Ο Ρον κούνησε σαστισμένος το κεφάλικαι κοίταξε το ρολόι του.«Πρέπει να περιπολούμε τακτικά στους διαδρόμους», εξήγησε στονΧάρι και τον Νέβιλ, «και ναβάΖουμε τιμωρίες σε όσους κάνουν αταξίες. Την έχω στημένη στονΚράμπε και τον Γκόιλ...»«Δεν είναι σωστό να εκμεταλλεύεσαι τη θέση σου, Ρον!» τον μάλωσε ηΕρμιόνη.«Ναι, γιατί ο Μαλφόι δε θα εκμεταλλευτεί καθόλου τη δική του»,έκανε ειρωνικά ο Ρον.«Και θα πέσεις στο επίπεδο του;»«Όχι, απλώς θα στριμώξω τους φίλους του πριν αυτός στριμώξει τουςδικούς μου».«Προς θεού, Ρον...»«θα βάλω τον Γκόιλ να γράψει τιμωρία, θα τρελαθεί, μισεί τογράψιμο», δήλωσε χαρούμενα οΡον. Χόντρυνε τη φωνή του για να μοιάΖει με του Γκόιλ,αυτοσυγκεντρώθηκε σουφρώνοντας τοπρο" σωπό του και καμώθηκε πως γράφει στον αέρα. «Δεν... πρέπεινα... μοιάΖω... με... πισινό...μπαμπουίνου».Όλοι ξεράθηκαν στα γέλια — και πιο πολύ απ' όλους η Λούνα. Τακακαρίσματα της ξύπνησαν τηΧέντβιχ, που άρχισε να πλαταγι'181Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

,ζει αγανακτισμένη τα φτερά της, και τον Στραβοπόδαρο, που αγρίεψεκαι σάλταρε στο ράφι μετις αποσκευές. Η Λούνα γέλασε τόσο πολύ ώστε της έπεσε από ταχέρια το περιοδικό, γλίστρησεστα πόδια της και προσγειώθηκε στο δάπεδο.«Πλάκα έχεις!»Τα εξογκωμένα μάτια της είχαν πλημμυρίσει δάκρυα καθώς κοιτούσετον Ρον, προσπαθώντας ναξαναβρεί την ανάσα της. Εκείνος στράφηκε αμήχανος στους άλλους,που άρχισαν ξανά ναχαχανίσουν τόσο με το ύφος του όσο και με τα ασταμάτητακακαρίσματα της Λούνα Λόβγκουντ, ηοποία χτυπιόταν απ' τα ασταμάτητα γέλια.«Με δουλεύεις;» την αγριοκοίταξε ο Ρον.«Πισινός... μπαμπουίνου!» έκρωξε εκείνη κρατώντας την κοιλιά της.Ενώ οι άλλοι κοιτούσαν τη Λούνα που γελούσε, το μάτι του Χάριέπεσε στο περιοδικό καιπρόσεξε κάτι που τον έκανε να σκύψει και να το πιάσει. Όταν τοκρατούσε ανάποδα η Λούνα, δενείχε καταλάβει τι έδειχνε το εξώφυλλο, τώρα όμως συνειδητοποιούσεότι ήταν μια άτεχνηγελοιογραφία του Κορνηλίου Φαντζ ο Χάρι τον αναγνώρισε από τολεμονί καπέλο. Με το ένα τουχέρι ο Φαντζ κρατούσε ένα σακούλι χρυσάφι και με το άλλοστραγγάλιΖε έναν καλι-κάντζαρο. ΗλεΖάντα έγραφε: Μέχρι πού θα φτάσει ο Φαντζ για να βάλει στο χέριτην «Γκρίνγκοτς»; Από κάτωήταν αραδιασμένοι οι τίτλοι άλλων άρθρων του περιοδικού.Διαφθορά στην Ομοσπονδία Κουίντιτς:Πώς Πήραν το Πρωτάθλημα οι Σίφουνες Αποκαλύφθηκαν Μυστικά τωνΑρχαίων Ρούνων ΣείριοςΜπλοκ: Εγκληματίας ή θύμα;«Μπορώ να ρίξω μια ματιά;» ρώτησε ο Χάρι τη Λούνα.Εκείνη του έγνεψε καταφατικά χωρίς να τραβήξει τα μάτια της αποτον Ρον, ενώ συνέχιΖε ναγελάει.Ο Χάρι άνοιξε το περιοδικό και κοίταξε στα περιεχόμενα. ΜέχριΕκείνη τη στιγμή είχε ξεχάσει τοπεριοδικό που άφησε ο Κίνγκσλι στον κύριο Ουέσλι για να το δώσειστον Σείριο, προφανώς όμωςπροκειτο για το ίδιο τεύχος του Σοφιστή.Βρήκε τη σελίδα και γύρισε ανυπόμονα στο άρθρο. Ήταν κι αυτόΜονογραφημένο με μιακακότεχνη γελοιογραφία- ο Χάρι δε θα182αναγνωρίΖε τον Σείριο αν δεν υπήρχε η λεΖάντα. Ο Σείριος στεκότανπάνω σε ένα βουναλάκιαπό ανθρώπινα οστά κρατώντας το ρα. Βδίτου. Ο τίτλος του άρθρουήταν:ΣΕΙΡΙΟΣ - «ΜΑΥΡΟΣ» ΟΣΟ ΤΟΝ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ;Διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος ή αθώος ταλαντούχος τραγουδιστής;Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι διάβασε δυο-τρεις φορές τον υπότιτλο για να βεβαιωθεί πωςδεν παρανόησε. Από πού κιως πού ταλαντούχος τραγουδιστής ο Σείριος;Επί δεκατέσσερα χρόνια ο Σείριος Μπλακ θεωρείται ένοχος για τημαΖική δολοφονία δώδεκααθώων Μαγκλ κι ενός μάγου. Η ριψοκίνδυνη απόδραση του Μπλοκ από τοΑΖκαμπάν πριν απόδυο χρόνια προκάλεσε το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό που οργάνωσεποτέ το ΥπουργείοΜαγείας. Κανείς μας δεν αναρωτήθηκε αν του αξίζει να τονξαναπιάσουν και να τον παραδώσουνστους Παράφρονες. ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΟΜΩΣ;Σύμφωνα με νέα εντυπωσιακά στοιχεία που προέκυψαν προσφάτως,ενδέχεται να μη διέπραξε οΜπλακ τα εγκλήματα για τα οποία φυλακίστηκε στο ΑΖκαμπάν. Η ΝτόριςΠέρκις, κάτοικος τηςοδού Ακανθία 18 στο Λιτλ Νόρτον, ισχυρίζεται ότι ο Μπλοκ δεν ήτανπαρών στους φόνους.«Αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος είναι ότι το Σείριος Μπλακ είναιψευδώνυμο», λέει η κυρία Πέρκις.«Ο άνθρωπος που έγινε γνωστός ως Σείριος Μπλακ είναι στηνπραγματικότητα ο Στάμπι Μπορντμαν,τραγουδιστής του δημοφιλούς συγκροτήματος "Ξωτικοκαλικάντζαροι", που αποσύρθηκεαπό τα δημόσια πράγματα όταν τον χτύπησε στο αφτί ένα γογγύλι πουπετάχτηκε σε μιασυναυλία στο Λιτλ Νόρτον Τσερτς Χολ, πριν από δεκαπέντε χρόνια.Τον αναγνώρισα αμέσωςμόλις είδα τη φωτογραφία του στην εφημερίδα. Είναι αδύνατον ναέκανε ο Στάμπι αυτούς τουςφόνους, γιατι εκείνη την ημέρα απολάμβανε μαΖίμου ένα ρομαντικόδείπνο ρε κεριά. Έστειλαεπιστολή στο Υπουργείο Μαγείας και περιμένϋ απόμερα σε μέρα νααπονεμηθεί χάρη στονΣτάμπι ή Σείριο».183Ο Χάρι τελείωσε το διάβασμα και κοίταξε δύσπιστα τη σελίδα. Μπορείνα είναι πλάκα, σκέφτηκε,μπορεί να συνηθίζει τις φάρσες το συγκεκριμένο περιοδικό. Γύρισεμερικές σελίδες πιο πίσω καιβρήκε το άρθρο για τον Φαντζ.Ο υπουργός Μαγείας Κορνήλιος Φαντζ αρνήθηκε ότι σχε-δίαΖε νααναλάβει τη διεύθυνση τηςτράπεΖας των μάγων «Γκρίν-γκοτς», όταν εξελέγη στο αξίωμα του, προπενταετίας. Ο Φαντζεπέμενε ότι θέλει να «συνεργαστεί ειρηνικά» με τους φύλακες τουχρυσού μας.ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ;Πηγές μας στο υπουργείο μας αποκάλυψαν προσφάτως ότι διακαής πόθοςτου Φαντζ είναι ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θέσει υπό τον άμεσο έλεγχο του τα αποθέματα χρυσού τωνκαλικάντζαρων, καθώς και ότι δε θαδιστάσει να χρησιμοποιήσει βία αν καταστεί απαραίτητο.«Δε θα είναι η πρώτη φορά», είπε άτομο μέσα από το υπουργείο. «Οιφίλοι του τον αποκαλούνΚορνήλιο "Καλικαντζαροφά-γο" Φαντζ. Αν τον ακούγατε πώς μιλάειόταν νομίσει ότι κανένας δεντον ακούει... πώς καμαρώνει για τους καλικάντζα-ρους που εξόντωσε.Άλλους τους έπνιξε,άλλους τους εκπαρα-θύρωσε, άλλους τους δηλητηρίασε κι άλλους τουςέκανε σουβλάκια...»Το αγόρι δε διάβασε παρακάτω. Μπορεί να είχε πολλά ελαττώματα οΦαντζ, αλλά ο Χάριδυσκολευόταν να τον φανταστεί να παραγγέλνει σουβλάκικαλικάντζαρου. Ξεφύλλισε τουπόλοιπο περιοδικό. Σταμάτησε μερικές σελίδες παρακάτω κι άρχισενα διαβάΖει μια καταγγελίαπου αφορούσε τους Σίφουνες του Τάτσχιλ. Το δημοσίευμα ανέφερε ότιπήραν το πρωτάθλημα μεένα συνδυασμό Εκβιασμών, δολιοφθορών, παράνομων σκουπόξυλων καιβασανιστηρίων.Κατόπιν διάβασε τη συνέντευξη ενός μάγου που ισχυριζόταν ότι πήγεστο φεγγάρι με μιαΣαρώστρα 6 κι έφερε μάλιστα και μΙα σακούλα με φεγγαροβατράχια γιανα το αποδείξει. Τέλος,διάβασε ένα άρθρο για τους αρχαίους ρούνους που εξηγούσε, αν μη τιάλλο, γιατί η ΛούναδιάβαΖε ανάποδα το περιοδικό. Σύμφωνα με το Σοφιστή, αν γυρίσειςανάποδα τους ρούνους,αποκαλύπτουν ένα ξόρκι που μεταμορφώνει τα αφτιά των εχθρών σου σεκουμ-^ϋάτ. Βασικά, σεσύγκριση με τα υπόλοιπα άρθρα του Σοφιστή, ο184ισχυρισμός ότι ο Σείριος ήταν ο τραγουδιστής των «Ξωτικοκαλικάν-Τζαρων» φάνταΖε ο πιοαληθοφανής.«Βρήκες τίποτα ενδιαφέρον;» ρώτησε ο Ρον καθώς έκλεινε ο φίλος τουτο περιοδικό.«Όχι δα», σχολίασε καυστικά η Ερμιόνη προτού προλάβει ο Χάρι νααπαντήσει. «Ο Σοφιστήςείναι σκουπίδι, όλοι το ξέρουν αυτό». «Συγγνώμη», ακούστηκε τότε ηΛούνα η φωνή της είχεχάσειξαφνικά τον ονειροπαρμένο τόνο της. «Εκδότης είναι ο πατέρας μουξέρετε».«Ε...» έκανε αμήχανα η Ερμιόνη. «Δηλαδή... θέλω να πω... έχεικάποιο ενδιαφέρον... είναιπολύ...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μου το δίνεις, σε παρακαλώ;» είπε ψυχρά η Λούνα και το άρπαξε απότα χέρια του Χάρι. Πήγεστη σελίδα 57, το γύρισε αποφασιστικά ανάποδα κι εξαφανίστηκε πίσωτου, τη στιγμή που ηπόρτα του βαγονιού τους άνοιγε για τρίτη φορά.Ο Χάρι γύρισε να δει ήταν κάτι που το περίμενε, Βέβαια, αλλά αυτόδεν έκανε πιο ευχάριστο τοθέαμα του Ντράκο Μαλφόι, πουχαμογελούσε μοχθηρά περιστοιχισμένος από τους κολλητούς του,Κράμπε και Γκόιλ.«Τι...» είπε επιθετικά πριν προλάβει να ανοίξει το στόμα του οΜαλφόι.«Να είσαι πιο ευγενικός, Πότερ, αν δε θέλεις να σου βάλω τιμωρία»,είπε με αργόσυρτη φωνή οΜαλφόι, που τα στιλπνά ξανθά μαλλιά του και το μυτερό πιγούνι τουήταν ολόιδια με του πατέρατου. «Βλέπεις, εγώ, αντίθετα μ' εσένα, έγινα επιμελητής, πράγμαπου σημαίνει ότι εγώ, αντίθεταμ' εσένα, έχω δικαίωμα να βάΖω τιμωρίες».«Σίγουρα», αποκρίθηκε ο Χάρι, «αλλά εσύ, αντίθετα μ' εμένα, είσαιβλήμα, δίνε του λοιπόν κι άσεμας ήσυχους».Ο Ρον, η Ερμιόνη, η Τζίνι και ο Νέβιλ γέλασαν. Ο Μαλφόι σούφρωσετα χείλη.«Για πες μου, πώς σου φαίνεται που σε ξεπέρασε ο Ουέσλι;» ρώτησε.«Σκάσε, Μαλφόι», είπε κοφτά η Ερμιόνη.«Χτύπησα κάποιο ευαίσθητο σημείο;» ρώτησε σαρκαστικά ο Μαλφόι.«Πάντως, πρόσεχε, Πότερ,μην κάνεις κανένα στραβοπάτημα Παρακολουθώ κάθε σου βήμα σανπιστός σκύλος».Η Ερμιόνη πετάχτηκε όρθια. «Έξω!» φώναξε.Ο Μαλφόι έριξε ένα τελευταίο μοχθηρό βλέμμα ΣΤΟV Χάρι κι185έφυγε, με τον Κράμπε και τον Γκόιλ στο κατόπι. Η κοπέλα έκλεισενευριασμένη την πόρτα τουβαγονιού και γύρισε να κοιτάξει τον χάρι, που κατάλαβε ευθύς ότιέπιασε κι αυτή το ανησυχητικόυπονοούμενο του Μαλφόι.«Τσάκω' άλλον ένα βάτραχο», είπε ο Ρον, που προφανώς δεν είχεκαταλάβει τίποτα.Ο Χάρι δεν μπορούσε να μιλήσει ελεύθερα μπροστά στον Νέ-βιλ καιστη Λούνα. Αντάλλαξε άλλοένα νευρικό βλέμμα με την Ερμιόνη και βάλθηκε να χαΖεύει από τοπαράθυρο.Του είχε φανεί αστείο το γεγονός ότι τον συνόδευσε ο Σείριος στοσταθμό, μα να που ξαφνικάφάνταΖε όχι απλώς παράτολμο αλλα εντελώς επικίνδυνο... Η Ερμιόνηείχε δίκιο... Δεν έπρεπε ναέρθει ο Σείριος. Κι αν ο κύριος Μαλφόι πρόσεξε το μαύρο σκύλο καιτο είπε στον Ντράκο; Κι ανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

είχαν καταλάβει ότι οι Ουέσλι, ο Λούπιν, η Τονκς και ο Μούντηήξεραν πού κρυβόταν ο Σείριος;Εκτός αν ο Μαλφόι ανέφερε συμπτωματικά τη λέξη «σκύλος»...Ο καιρός εξακολουθούσε να είναι άστατος καθώς ταξίδευαν όλο καιπιο βόρεια. Κάποια στιγμή,αδύναμες σταγόνες βροχής πιτσίλισαν τα παράθυρα κι ύστεραξεπρόβαλε φευγαλέα ο ήλιοςπροτού τον κρύψουν ξανά τα μαύρα σύννεφα. Όταν σκοτείνιασε για τακαλά κι άναψαν οι λάμπεςτου βαγονιού, η Λούνα έκλεισε το Σοφιστή, τον έβαλε προσεκτικάστην τσάντα της και βάλθηκε νακοιτάΖει επίμονα τους συνεπιβάτες της.Ο Χάρι καθόταν με το μέτωπο κολλημένο στο τζάμι, προσπαθώντας ναδιακρίνει από μακριά το«Χόγκουαρτς», αλλά δεν είχε καθόλου φεγγάρι και το πιτσιλισμένοαπ' τη βροχή τζάμι ήταν θολό.«Ας ετοιμαΖόμαστε σιγά σιγά», είπε τέλος η Ερμιόνη. Εκείνη κι οΡον καρφίτσωσαν στο στήθοςτους τα σήματα των επιμελητών. Ο Χάρι είδε τον Ρον ναπεριεργάΖεται το είδωλο του στοσκοτεινό τζάμι.Κάποια στιγμή το τρένο έκοψε ταχύτητα κι ακούστηκε η συνηθισμένηφασαρία καθώς οι μαθητέςμάΖευαν τα μπαούλα και τα κλουβιά με τα Ζώα τους για να είναιέτοιμοι να κατέβουν. Ο Ρον και ηΕρμιόνη έπρεπε να επιβλέψουν την αποβίβαση κι έφυγαν πάλι από τοΒαγόνι, αφήνοντας στονΧάρι και στους άλλους τη φροντίδα τουστραβοπόδαρου και τουΠιγκγουίντζεον.«θα πάρω εγώ την κουκουβάγια, αν θέλεις», είπε η Λούνα στον χάρικαι άπλωσε το χέρι της στοκλουβί του Πιγκγουίντζεον, ενώ ο νεβιλ έβαΖε προσεκτικά τον Τρέβορσε μια εσωτερική τσέπη.186187«Ε... ευχαριστώ», είπε ο Χάρι. Της έδωσε το κλουβί και πήρε τηΧέντβιχ στην αγκαλιά του.Βγήκαν από το βαγόνι νιώθοντας στα πρόσωπα τους την πάγωνια τουνυχτερινού αέρα καιστριμώχτηκαν στην πολυκοσμία του διαδρόμου. Κινήθηκαν αργά προςτις πόρτες. Ο Χάριοσφραινόταν τα πεύκα μέσα από τα οποία περνούσε το μονοπάτι για τηλίμνη Κατέβηκε στηναποβάθρα και κοίταξε ολόγυρα προσμένοντας να ακούσει μια γνώριμηφωνή να λέει: «Οιπρωτοετείς από δω... οι πρωτοετείς...»Μάταια όμως. Αντίθετα, μια εντελώς διαφορετική γυναικεία φωνήήχησε κοφτή: «Οι πρωτοετείςνα συγκεντρωθούν εδώ, παρακαλώ! Όλοι οι πρωτοετείς εδώ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Είδε ένα φανάρι να έρχεται προς το μέρος του και ξεχώρισε στο φωςτου το πεταχτό πιγούνι καιτο αυστηρό κούρεμα της καθηγήτριας Γκράμπλι-Πλανκ, της μάγισσαςπου το προηγούμενο έτοςαντικατέστησε για ένα διάστημα τον Χάγκριντ στο μάθημα τηςφροντίδας μαγικών πλασμάτων.«Πού είναι ο Χάγκριντ;» φώναξε.«Δεν ξέρω», αποκρίθηκε η Τζίνι, «αλλά ας φύγουμε από τη μέση,εμποδίΖουμε την έξοδο».«Α, ναι...»Ο Χάρι και η Τζίνι πήραν διαφορετικές κατευθύνσεις διασχίΖΟ-νταςτην αποβάθρα και βγήκαναπό το σταθμό. Στριμωγμένος από το πλήθος, ο Χάρι έψαχνε στασκοτεινά για τον Χάγκριντκάπου εδώ έπρεπε να είναι. Ο Χάρι δεν μπορούσε να κρύψει τηνανυπομονησία του το ότι θαξανάβλεπε το γιγαντόσωμο φίλο του ήταν ένας από τους κυριότερουςλόγους που βιαΖόταν ναεπιστρέψει στο «Χόγκουαρτς». Ωστόσο, ο Χάγκριντ δε φαινότανπουθενά.Δεν μπορεί να έφυγε, είπε στον εαυτό του ο Χάρι καθώς έβγαι' νεαπό τη στενή έξοδο τουσταθμού παρασυρμένος απ' το πλήθος. θα κρυολόγησε ή κάτι τέτοιο...ΑναΖήτησε με το βλέμμα του τον Ρον και την Ερμιόνη σκοπεύοντας ναΖητήσει τη γνώμη τους γιατην επανεμφάνιση της καθηγήτριας Γκράμπλι-Πλανκ, αλλά δεν τουςείδε πουθενά εκεί γύρω-Έτσι, αφέθηκε να τον παρασύρει το πλήθος στον ξεπλυμένο από τηβροχή δρόμο μπροστά στοσταθμό του Χόγκσμιντ.Εκεί περίμεναν, όπως πάντα, καμιά εκατοστή άμαξες δίχως άλογα γιανα μεταφέρουν στο κάστροόλους τους μαθητές, εκτός από τους πρωτοετείς. Ο Χάρι τους έριξεμια φευγαλέα ματιά και τουςγύρισε την πλάτη συνεχίΖοντας να αναζιτά τον Ρον και την Ερμιόνη.. αμέσως όμως έκανεαπότομα μεταβολή.Τώρα, οι άμαξες δεν ήταν δίχως άλογα. Μπροστά είχαν Ζεμένα κάτιαλλόκοτα πλάσματα. Ανέπρεπε να τους δώσει ένα όνομα, ίσως και να τα αποκαλούσε άλογα ανκαι είχαν κάτι τοερπετοειδές στην όψη τους. Ήταν μαύρα και τελείως άσαρκα,κυριολεκτικά πετσί και κόκαλο, μεαποτέλεσμα να διαγράφεται ολοκάθαρα ο σκελετός τους. Τα κεφάλιατους ήταν σαν του δράκουκαι τα μάτια τους δεν είχαν κόρες, παρά μόνο ασπράδι. Φτεράφύτρωναν στα ακρώμιά τους — τεράστιακατάμαυρα δερμάτινα φτερά σαν γιγάντιων νυχτερίδων. Έτσικαθώς στέκονταν ήρεμα κιασάλευτα στο σκοτάδι φάνταΖαν απόκοσμα, υποχθόνια. Ο Χάρι δενκαταλάβαινε γιατί έζεψανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στις άμαξες αυτά τα αποκρουστικά πλάσματα εφόσον μπορούσαν νακινούνται μόνες τους.«Πού είναι ο Πιγκ;» ακούστηκε η φωνή του Ρον πίσω ακριβώς από τονΧάρι.«Τον κρατάει η Λούνα». Ο Χάρι γύρισε βιαστικά, ανυπομονώντας νατον ρωτήσει για τονΧάγκριντ. «Πού λες να είναι...»«Ο Χάγκριντ; Δεν έχω ιδέα», απάντησε ανήσυχος ο Ρον. «Ελπί-Ζω ναμην έπαθε τίποτα...»Λίγο πιο πέρα ο Ντράκο Μαλφόι, ακολουθούμενος από μια μικρήσυντροφιά, μεταξύ των οποίωνο Κράμπε και ο Γκόιλ, έσπρωχνε μερικούς ψαρωμένους δευτεροετείςγια να επιβιβαστεί αυτός κιοι φίλοι του στην άμαξα. Λίγες στιγμές αργότερα ξεπρόβαλε μέσα απότο πλήθος μιαλαχανιασμένη Ερμιόνη.«Ο Μαλφόι φέρθηκε απαίσια στους πρωτοετείς, θα τον αναφέ-Ρ®, τ'ορκίΖομαι. Δεν πρόλαβεκαλά καλά να φορέσει το σήμα του και το εκμεταλλεύεται για ναεκφοβι'Ζει τον κόσμο χειρότερααπό... Πού είναι ο Στραβοπόδαρος;»«Τον πήρε η Τζίνι», απάντησε ο Χάρι. «Πού είναι ο...»Πάνω στην ώρα εμφανίστηκε η Τζίνι σφίγγοντας τον Στραβοπόδαρο, πουπάσχίΖε να τηςξεφύγει.^Ευχαριστώ», είπε η Ερμιόνη παίρνοντας το γάτο από την Τζίνιξαλαφρώνοντάς την από τοβάρος του. «Ελάτε, ας πιάσουμε μια αμαξα προτού γεμίσουν όλες...»«Δε βρήκα τον Πιγκ!» είπε ο Ρον αλλά η Ερμιόνη κατευθυνόταν ίδηπρος την πλησιέστερηελεύθερη άμαξα.188Ο Χάρι έμεινε πίσω με τον Ρον.«Δε μου λες, τι είναι αυτά τα πράματα;» ρώτησε το φίλο τουδείχνοντας τα απαίσια άλογα, καθώςπερνούσαν δίπλα τους οι άλλοι μαθητές.«Ποια πράματα;»«Τα άλογα...»Εκείνη τη στιγμή είδαν τη Λούνα να έρχεται προς το μέρος τους,κρατώντας στην αγκαλιά της τοκλουβί του Πιγκγουίντζεον η λιλιπούτεια κουκουβάγια φλυαρούσεακατάπαυστα όπως πάντα.«Ορίστε», είπε κι έδωσε το κλουβί στον Ρον. «Τι γλυκούλα που είναιη κουκουβάγια σου!»«Ε... ναι... καλός είναι», αποκρίθηκε εκείνος με τραχιά φωνή. «Αςεπιβιβαστούμε λοιπόν... Τιέλεγες, Χάρι;»«Για τα άλογα που σέρνουν τις άμαξες!» είπε ανυπόμονα ο Χάρι. Τοπλησιέστερο βρισκόταν σεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

απόσταση μόλις ενός μέτρου και τους κοίταΖε με τα άδεια ασπράδιατων ματιών του. Ο Ρον όμωςκοίταξε σαστισμένος τον Χάρι.«Ποια άλογα;»«Ξεστραβώσου!»Ο Χάρι άρπαξε τον Ρον από το μπράτσο και τον γύρισε προς το μέροςτου φτερωτού αλόγου. ΟΡον το κοίταξε για μια στιγμή κι ύστερα στράφηκε στον Χάρι.«Τι θέλεις να δω;»«Τα... Ανάμεσα στα ξύλα Ζεύξης! Δεμένα στα λουριά! Μπροστά σου...»Βλέποντας όμως τοαπορημένο ύφος του Ρον, μια σκέψη πέρασε από το μυαλό του. «Δε...δε βλέπεις τίποτα;»«Να δω τι;»«Δε βλέπεις τι είναι Ζεμένο στην άμαξα;»Τώρα ο Ρον είχε αρχίσει να ανησυχεί. «Μήπως δεν αισθάνεσαι καλά,Χάρι;»«Ε... είμαι μια χαρά...»Ο Χάρι τα είχε χαμένα. Τα άλογα ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια τουγυάλιΖαν στο θαμπό φως πουδιαχεόταν από τα παράθυρα του σταθμού και ο αχνός από τα ρουθούνιατους πάγωνε στοντσουχτερό νυχτερινό αέρα. Ο Ρον όμως δεν τα έβλεπε, εκτός αν —πράγμα απίθανο— έπαιΖεθέατρο.«Πάμε, λοιπόν;» πρότεινε διστακτικά ο Ρον κοιτάΖοντας το φίλο τουσαν να ανησυχούσε γιακείνον. |Η189«Ναι», έκανε ο Χάρι, «πάμε». «Μη φοβάσαι», ακούστηκε μιαονειροπαρμένη φωνή στ' αφτί τουΧάρι; καθώς ο Ρον εξαφανιΖόταν στο σκοτεινό εσωτερικό της άμαξας.«Δεν τρελάθηκες. Τα βλέπω κι εγώ».«Αλήθεια;» Ο Χάρι στράφηκε απελπισμένος στη Λούνα. Είδε τοφτερωτό άλογο να καθρεφτίΖεται στα μεγάλα γκρι'Ζα μάτια της.«Ω, ναι», είπε η Λούνα, «τα έβλεπα από την πρώτη μέρα που ήρθαεδώ. Πάντα έσερναν τιςάμαξες. Μην ανησυχείς. Έχεις σώαςτας φρένας, όπως κι εγώ».Και μ' ένα αδιόρατο χαμόγελο, μπήκε στο εσωτερικό της άμαξας πίσωαπό τον Ρον. Ο Χάρι τηνακολούθησε κάθε άλλο παράεφησυχασμένος.191Το καινούργιο τραγούδι του καπέλου της επιλογήςΟ Χάρι δε θέλησε να πει στους άλλους ότι εκείνος και η Λούνα είχαντην ίδια παραίσθηση, ανπράγματι συνέβαινε κάτι τέτοιο. Έτσι, δεν ξαναμίλησε για τα άλογαόταν μπήκε στην άμαξα κιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έκλεισε πίσω του την πόρτα. Παρ' όλα αυτά δεν μπορούσε να τραβήξειτα μάτια του από τιςσιλουέτες των παράξενων πλασμάτων που έβλεπε από το παράθυρο.«Την είδατε, παιδιά, την Γκράμπλι-Πλανκ;» ρώτησε τότε η Τζίνι. «Μαγιατί ξανάρθε; ΔεφαντάΖομαι να έφυγε ο Χάγκριντ, έτσι δεν είναι;»«Μακάρι να έφυγε», είπε η Λούνα, «δεν είναι καλός δάσκαλος».«Είναι, και πολύ καλός μάλιστα!» πετάχτηκαν θυμωμένοι ο Χά-ρι, οΡον και η Τζίνι.Ο Χάρι αγριοκοίταξε την Ερμιόνη. Εκείνη ξερόβηξε και είπε: «Ε..ναι... πάρα πολύ καλός».«Εμείς στο Ράβενκλοου τον θεωρούμε της πλάκας», συνέχισε απτόητη ηΛούνα.«Τότε, δεν έχετε καμία αίσθηση του χιούμορ», αντέτεινενευριασμένος ο Ρον καθώς η άμαξαάρχίΖε να τσουλάει.Η Λούνα δεν ενοχλήθηκε από την αγένεια του απεναντίας κάθισε καιτον χάΖευε για λίγο, σαν ναήταν ένα τηλεοπτικό προ' γράμμα που της κίνησε το ενδιαφέρον.Οι άμαξες ταλαντεύονταν και κλυδωνίζονταν καθώς προχωρά" σαν σεφάλαγγα στο δρόμο. Τηνώρα που περνούσαν ανάμεσα από τις ψηλές πέτρινες κολόνες με τουςφτερωτούς κάπρους,πουπλαισίωναν την πύλη του «Χόγκουαρτς», ο Χάρι έσκυψε στο τζάμι καιπροσπάθησε να διακρίνειαν υπήρχε φως στην καλύβα του Χάγκριν στις παρυφές τουΑπαγορευμένου Δάσους. Παντούεπικρατούσε απόλυτο σκοτάδι. Το κάστρο του «Χόγκουαρτς» όμωςΖύγωνε ολοένα: ένασύμπλεγμα πυργίσκων, που οι μαύρες σιλουέτες τους διαγράφονταν στοσκοτεινό ουρανό, καιμερικά διάσπαρτα φωτεινά παράθυρα που έλαμπαν στο σκοτάδι.Οι άμαξες σταμάτησαν μπροστά στις πέτρινες σκάλες που οδηγούσανστη δίφυλλη δρύινηπόρτα. Ο Χάρι κατέβηκε πρώτος. Κοίταξε πίσω, αναΖητώντας έναφωτισμένο παράθυρο κοντάστο δάσος, μα δεν υπήρχε κανένα σημάδι Ζωής στο σπιτάκι τουΧάγκριντ. Έστρεψε απρόθυματο βλέμμα του στα αλλόκοτα αποσκελετωμένα πλάσματα που στέκοντανήρεμα μέσα στηνπαγερή νυχτιά, με τα άσπρα μάτια τους να γυαλίσουν στο σκοτάδι,ελπίζοντας κάπου μέσα τουότι θα είχαν εξαφανιστεί.Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Χάρι έβλεπε κάτι που δεν μπορούσε ναδει ο Ρον. Τότε, όμως,επρόκειτο για ένα είδωλο στον καθρέφτη, κάτι αυλό, εντελώςδιαφορετικό από εκατό Ζώα με σάρκακαι οστά, που είχαν τη δύναμη να σύρουν ένα στόλο άμαξες. Ανπίστευε τη Λούνα, τα Ζώαυπήρχαν πάντα αλλά ήταν γι' αυτόν αόρατα. Γιατί τώρα ξαφνικά αυτόςμπορούσε να τα δει ενώ οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ρον όχι;«θα έρθεις;» ρώτησε ανυπόμονα ο Ρον.«Ε... ναι», βιάστηκε ν' απαντήσει ο Χάρι κι ακολούθησε το πλήθοςπου ανέβαινε στο κάστρο απότα πέτρινα σκαλοπάτια.Το χολ της εισόδου φωτιΖόταν από δαυλούς. Ο χώρος αντηχού-σε απότα βήματα των μαθητώνκαθώς διέσχίΖαν το λιθόστρωτο δάπεδο με κατεύθυνση τη δίφυλληπόρτα στα δεξιά τους, πουοδη-γούσε στη μεγάλη τραπεΖαρία και τη γιορτή της έναρξης τωνμαθημάτων.Κάτω από την άναστρη οροφή της αίθουσας, ίδια με το σκοτεινόουρανό ο οποίος διακρινόταναπό τα ψηλά παράθυρα, τα τέσσερα μακρόστενα τραπέΖια, ένα για κάθεκοιτώνα, άρχισαν ναγεμίζουν κοσμο. Κεριά αιωρούνταν πάνω από τα τραπέΖια φωτίζονταςτα Φαντάσματα πουπεριφέρονταν στη μεγάλη σάλα καθώς και τα προσωπα των μαθητών πουκουβέντιαΖαν Ζωηράπεριέγραφαν πώςπέΡασαν το καλοκαίρι, χαιρετούσαν τους φίλους τους από άλλουςκιτωνες και χάΖευαν τα καινούργια κουρέματα και τουςκαινουργιουςμανδύες των άλλων. Καιπάλι ο Χάρι παρατήρησε πως τα192παιδιά ψιθϋρίΖαν συνωμοτικά στο πέρασμα του έσφιξε τα δόντια τουκαι προσπάθησε να φερθείσαν να μην το πρόσεξε και να μην τον ενδιέφερε.Η Λούνα κατευθύνθηκε προς το τραπέΖΙ του Ράβενκλοου. Μόλις οιυπόλοιποι έφτασαν στοτραπέΖΙ του Γκρίφιντορ, την Τζίνι τη φώναξαν κάτι φίλοι της από τοτέταρτο έτος και αυτή πήγεαμέσως να καθίσει μαΖίτους ο Χάρι, ο Ρον, η Ερμιόνη κι ο Νέβιλκάθισαν ΟΛοι μαΖί στο μέσοντου τραπεΖίου, ανάμεσα στον Σχεδόν-Ακέφα-λο-Νικ, το φάντασμα τουΓκρίφιντορ, και τηνΠαρΒάτι Πάτιλ και τη Λάβεντερ Μπράουν. Τα δυο κορίτσια χαιρέτησαντόσο διαχυτικά τον Χάρι,που αμέσως αντιλήφθηκε πως μόλις είχαν πάψει να κου-βεντιάΖουν γιαεκείνον ωστόσο, αυτή τηστιγμή είχε ν' ασχοληθεί με πολύ πιο σοβαρά θέματα: κοίταΖε, πάνωαπό τα κεφάλια των υπόλοιπωνμαθητών, το τραπέΖΙ του διδακτικού προσωπικού που βρισκότανστο βάθος της σάλας.«Δεν είναι εδώ».Ο Ρον και η Ερμιόνη ερεύνησαν με το βλέμμα τους το τραπέΖΙ τουδιδακτικού προσωπικού αν καιήταν περιττό ο Χάγκριντ ήταν τόσο ψηλός, που ξεχωρίΖε εύκολα απότους άλλους. «Δεν μπορείνα έφυγε», είπε ανήσυχα ο Ρον. «Όχι βέβαια», δήλωσε αποφασιστικά οΧάρι. «Δε φαντάΖομαιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

να... να έπαθε τίποτα, ε, παιδιά;» ρώτησε νευρικά η Ερμιόνη.«Όχι», απάντησε μεμιάς ο Χάρι. «Και τότε πού είναι;»Ακολούθησε μια παύση κι ύστερα ο Χάρι είπε σιγανά, για να μην τονακούσουν ο Νέβιλ, ηΠαρβάτι και η Λάβεντερ: «Ίσως δε γύρισε ακόμη. Ξέρετε... από τηναποστολή του... τη δουλειάπου του ανέθεσε ο Ντάμπλντορ για το καλοκαίρι».«Ναι... ναι, αυτό θα είναι», είπε καθησυχασμένος ο Ρον. Η Ερμιόνηόμως δάγκωσε τα χείλη τηςκαι ξανακοίταξε το τραπέΖΙ του προσωπικού απ' τη μιαν άκρη ως τηνάλλη, σαν να περίμενε θαρρείςμια πιο πειστική εξήγηση για την απουσία του Χάγκριντ.«Ποια είναι αυτή;» ρώτησε απότομα, δείχνοντας στο μέσον τουτραπεΖιού.Το βλέμμα του Χάρι ακολούθησε το δικό της. Πρώτα στάθηκε στονκαθηγητή Ντάμπλντορ πουκαθόταν στο κέντρο του τραπεΖΙΟυ σε μια χρυσή καρέκλα με ψηλήπλάτη. Ήταν ντυμένος μεπορΦ193,ρη μανδύα, κεντημένο με ασημόχρωμα αστέρια, κι ασορτί καπέλο.είχε γερμένο το κεφάλι προςτο μέρος της γυναίκας που καθόταν δίπλα του και του μιλούσε στοαφτί. Είναι σαν γεροντοκόρηθεία,σκέφτηκε ο Χάρι καθώς την παρατηρούσε: κοντόχοντρη, με κοντάHQI σγουρασκουροκάστανα μαλλιά που στόλιζε μια φρικαλέα ρόζ κορδέλα, ασορτίμε την πλεχτή Ζακέτα πουφορούσε πάνω από το μανδύα της. Εκείνη τη στιγμή γύρισε το πρόσωποτης για να πιει μιαγουλιά από την κούπα της και του Χάρι του κόπηκαν τα γόνατααναγνώρισε αμέσως το ωχρόβατραχίσιο πρόσωπο και τα εξογκωμένα στις κόγχες τους μάτια.«Η Άμπριτζ!»«Ποια;» έκανε η Ερμιόνη.«Ήταν στη δίκη μου, δουλεύει για τον Φαντζ!»«Ωραία Ζακετούλα», σάρκασε ο Ρον.«Δουλεύει για τον Φαντζ!» επανέλαβε συνοφρυωμένη η Ερμιόνη. «Καιτι γυρεύει εδώ;»«Μακάρι να 'ξερά...»Η Ερμιόνη στένεψε τα μάτια της και σάρωσε με το βλέμμα τηςΤο τραπέΖιτου διδακτικού προσωπικού.«Δε φαντάΖομαι....» μουρμούρισε, «όχι, όχι, αποκλείεται...» Ο Χάριδεν κατάλαβε τι εννοούσεαλλά κι ούτε τη ρώτησε τώρα την προσοχή του είχε τραβήξει ηκαθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ, πουεμφανίστηκε πίσω από το τραπέΖι κατευθύνθηκε προς την άκρη του καικάθισε στη θέση τουΧάγκριντ. Αυτό σήμαινε ότι οι πρωτοετείς πέρασαν τη λίμνη κιέφτασαν στο κάστρο. Πράγματι,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

λίγες στιγμές αργότερα, οι πόρτες που επικοινωνούσαν με το χολ τηςεισόδου άνοιξαν κιεμφανίστηκε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. Οδηγούσε τους πρωτοετείς,οι οποίοι φαίνονταναρκετά φοβισμένοι στα χέρια της κρατούσε ένα σκαμνί, πάνω στοοποίο ήταν ακουμπισμένο έναπαμπάλαιο καπέλο μάγου, χιλιομπαλωμένο και τριμμένο, με ένα μεγαΛοσκίσιμο κοντά στοξεφτισμένο γείσο οι ομιλίες στη μεγάλη τραπεΖαρία σταμάτησαναμέσως. Οι πρωτοετις στάθηκανστη σειρά μπροστά στο τραπέΖΙ του προσωπικού, με Τα πρόσωπα τουςπρος τους υπόλοιπουςμαθητές. Η καθηγήτρια ^μακγκοναγκαλ απίθωσε προσεκτικά μπροστάτους το σκαμνί κι^έκανε ένα βήμα πίσω.Τα πρόσωπα των πρωτοετών γυαλίΖαν αμυδρά στο φως των κεριων Ένααγοράκι κάπου στημέση της ουράς έτρεμε. Ο Χάρι θυ-194μήθηκε φευγαλέα πόσο τρομοκρατημένος ήταν κι ο ίδιος ότανβρισκόταν στην ίδια θέση,περιμένοντας την άγνωστη δοκιμασία που θα καθορίΖε σε ποιονκοιτώνα θα ανήκε.Όλο το σχολείο περίμενε με κομμένη την ανάσα. Εκείνη τη στιγμή, τοσκίσιμο στο γείσο τουκαπέλου άνοιξε σαν στόμα και το καπέλο της επιλογής έπιασε ένατραγούδι:Κάποτε, πολύ παλιά, που ήμουνα καινούργιοΟι δρυτές του «Χόγκουαρτς» κάνανε σχολειό τούτο το φρούριοΕίχαν έναν κοινό σκοπό κι έλεγαν, όσο Ζούνε,θα είναι πάντοτε μαΖί" και δε θα χωριστούνε.Κι ήταν φιλοδοξία τους η γνώση να φωτίσειΜέσα απ' το μαγικό σχολειό Ανατολή και Δύση.«Πάντα θα είμαστε μαΖί", οι τέσσερις οι φίλοι,δημιουργοί και δάσκαλοι στης μάθησης την πύλη».Τούτα είπ' ο Γκρίφιντορ κι ο Σλίθεριν, φίλοι αγαπημένοι,Κι η Ράβενκλοου κι η Χάφλπαφλ, η τόσο παινεμένη.Πώς έγινε και χάθηκε τέτοια γερή φιλία;Ήμουν εκεί και θα σας πω τη θλιβερή ιστορία. Λέει ο Σλίθεριν: «Οιμαθητές μας θα 'χουνεανόθευτο το αίμα», Λέει η Ράβενκλοου: «θα 'χουμε μόνο μαθητές μεευφυέςτο πνεύμα», Λέει ο Γκρίφιντορ: «θα 'χουμε μόνο μαθητές μ' ανδρείαως τα ύψη», Λέει ηΧάφλπαφλ: «θα διδάξουμ' όλα τα παιδιά, χωρίςπροκαταλήψεις». Σαν πρωτοεμφανίστηκαν αυτές οι διαφορές Τι τύχη!Δεν προκάλεσαν μεγάλεςπροστριβές. Καθένας τους υπεύθυνος ήταν για ένα τμήμα Και διάλεγετους άξιους στης γνώσηςτου το κτήμα. Ο Σλίθεριν, για μαθητές, είχε καθαρόαιμους μάγουςΠανούργους, σαν εκείνον,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σβέλτους και καπάτσους. Η Ράβενκλοου προτίμαγε τα κοφτερά μυαλά Κιο Γκρίφιντορ εξέταΖε τοθάρρος στην καρδιά. Κι εκείνους που δεν είχανε προσόντα ειδικάΠάσχίΖε να τους μορφώσει ηΧάφλπαφλ, η γλυκιά. Έτσι οι τέσσερις κοιτώνες, όπως και οι δρυτέςτους Διατήρησαν τη φιλία καιτις όποιες αρετές τους. Το «Χόγκουαρτς» λειτούργησε αρμονικά γιαχρόνια195Όσπου μπήκε ανάμεσα μας ο φόβος κι η διχόνοια. Οι στυλοβάτεςξέχασαν μια πολυετή φιλίαΚι άρχισαν να ερίΖουνε για την εξουσία. φάνηκε ότι οι συγκρούσειςμεταξύ των ιδρυτώνθαοδηγούσαν σε διάλυση σχολειού και μαθητών. Μέχρι που ογερο-Σλίθεριν έφυγε μια μέρα ΚαιμαΖίτου έσβησε του ρημαγμού η φοβέρα. Όμως αγαπημένους σαν παλιάδεν τους ξανάδα Απότότε που οι τέσσερις γινήκανε τριάδα. Και τώρα το καπέλο τηςεπιλογής είναι εδώ Όλοιγνωρίσετε, θαρρώ, για ποιο σκοπό:Τα χαρίσματα του καθενός να εξιχνιάσωΣτους τέσσερις κοιτώνες δίκαια να σας μοιράσω.Φέτος όμως έχω να σας πω και κάτι ακόμαΓι' αυτό προσέξτε το τραγούδι που θα βγει απ' αυτό το στόμα:Αν και πρέπει να σας χωρίσω χωρίς φόβο και πάθοςΠροαισθάνομαι ότι ετούτ' η κίνηση είναι λάθος.Αναρωτιέμαι αν το μοίρασμα στα τέσσερα συμφέρειΉ αν ο διαχωρισμός τη διάλυση θα φέρει.Ω, ναι, ξέρω τους κινδύνους, διάβασα τους οιωνούςΤο «Χόγκουαρτς» κινδυνεύει από υποχθόνιους εχθρούς.Αν όλοι εμείς σφιχτά δεν ενωθούμεΝα δείτε που απ' τα μέσα ευθύς θα διαλυθούμε.Είπα και ελάλησα με μια φωνή αργήΚαι τώρα ήρθ' η ώρα ν' αρχίσει η επιλογή.Το καπέλο έμεινε ακίνητο γι' άλλη μια φορά ξέσπασανχειροκροτήματα, αν και για πρώτη φορά,απ' ότι θυμόταν ο Χάρι, συνοδευόταν από μουρμουρητά και ψιθύρους.Όλοι οι μαθητές στη μεγάλητραπεΖαρία αντάλλασσαν σχόλια με τους διπλανούς τους κι ο χάρι,που χειροκροτούσε μαΖίμε τους άλλους, ήξερε τι κουβέντιαζαν.«Σαν πολύ δε φλυάρησε φέτος;» σχολίασε ο Ρον σμίγοντας τα Φρύδια.^Και πολύ καλά έκανε», απάντησε ο Χάρι. * το καπέλο της επιλογήςπεριοριζόταν συνήθως ναπεριγράφει διαφορετικά προσόντα που ήταν απαραίτητα για τον καθένααπό τους τέσσεριςκοιτώνες του «Χόγκουαρτς», καθώς και το δικό του196ρόλο στην επιλογή των μαθητών. Ο Χάρι δε θυμόταν να έχει ξανα,δώσει συμβουλές στο σχολείο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αναρωτιέμαι αν έχει απευθύνει κι άλλες φορές προειδοποίη ση»,είπε ανήσυχη η Ερμιόνη.«Το έχει κάνει», απάντησε με σοφό ύφος ο Σχεδόν-Ακέφαλοσ-Νικ,περνώντας μέσα από τονΝέβιλ για να σκύψει προς το μέρος της Ερμιόνης (ο Νέβιλ μόρφασεδεν είναι διόλου ευχάριστο ναπερνά από μέσα σου ένα φάντασμα). «Το καπέλο αισθάνεται πως έχειχρέος να προειδοποιήσειτο σχολείο όταν το κρίνει απαραίτητο...» συμπλήρωσε αλλά έκοψε τηφράση του στη μέση.Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, που περίμενε να διαβάσει τον κατάλογομε τα ονόματα τωνπρωτοετών, αγριοκοίταΖε τώρα τους μαθητές που ψιθύριΖαν, μ' εκείνοτο βλέμμα πουτσουρούφλίΖε. Ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ ακούμπησε το διάφανο δάχτυλοστα χείλη του καιτραβήχτηκε πίσω στην καρέκλα του, ενώ οι ψίθυροι διακόπηκαναπότομα. Η καθηγήτρια σάρωσετα τέσσερα τραπέΖια με ένα τελευταίο βλοσυρό βλέμμα κι έπειταέσκυψε στη μακριά περγαμηνήκαι εκφώνησε το πρώτο όνομα. «Αμπερκρόμπι Γιούαν».Το τρομοκρατημένο αγόρι, που είχε προσέξει νωρίτερα ο Χάρι,προχώρησε μπροστά και φόρεσετο καπέλο το μόνο που το σταμάτησε να μην πέσει στους ώμους τουήταν τα πεταχτά αφτιά του.Το καπέλο σκέφτηκε για λίγο κι έπειτα άνοιξε το σκίσιμο στο γείσοκαι φώναξε:«Γκρίφιντορ»Ο Χάρι χειροκρότησε δυνατά μαΖί με τους άλλους μαθητές τουΓκρίφιντορ, καθώς ο ΓιούανΑμπερκρόμπι ερχόταν να καθίσει ΣΤΟ τραπέΖΙ τους με ένα ύφος πουέδειχνε ότι παρακαλούσενα ανοίξει η γη να τον καταπιεί.Σιγά σιγά η μακριά ουρά των πρωτοετών μίκραινε. Στις παύσειςμεταξύ των εκφωνήσεων και τωναποφάσεων του καπέλου της επιλογής, ο Χάρι άκουγε το στομάχι τουΡον να γουργουρίΖειδυνατά. Όταν τελείωσε η διαδικασία, με τη ΡόουΖ Ζέλερ νακατευθύνε^ προς το τραπέΖι τουΧάφλπαφλ, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ μά-Ζέψε το καπέλο και τοσκαμνί κι αποχώρησε. Τότε οκαθηγητης Ντάμπλντορ σηκώθηκε από τη θέση του.Παρά την πικρία που ένιωθε τώρα τελευταία για το διευθιντη του, ηκαρδιά του Χάρι γαλήνεψεμόλις είδε τον Ντάμπλντορ να197στέκεται μπροστά τους. Κάτι η απουσία του Χάγκριντ, κάτι τα δρακόμορφαάλογα, αισθανόταν πως η επιστροφή του στο σχολείο, που τηνπερίμενε με τόσηανυπομονησία, του επιφύλασσε πολλέςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ενδήξεις, σαν φάλτσες νότες σε ένα γνώριμο σκοπό. Αλλά σ' αυτό τοσημείο τουλάχιστον ταπράγματα έγιναν με το συνήθη τρόπο:ο διευθυντής τους σηκώθηκε να τους καλωσορίσει πριν αρχίσει ηγιορτή.«Στους νεοφερμένους μας», είπε ο Ντάμπλντορ με την ηχηρή φωνή τουκαι άνοιξε ΤΑ χέρια μεένα πλατύ χαμόγελο, «καλωσορίσατε! Κι όσο για τους παλιούς,χαίρομαι που ξανανταμώνουμε!'Έχουμε καιρό για λόγους, αλ^ά όχι τώρα. Ας αρχίσει το φαγοπότι!»Γέλια και χειροκροτήματα ακούστηκαν καθώς ο Ντάμπλντορ καθόταν στηθέση του κι έριχνε τημακριά γενειάδα του στον ώμο για να μην πέφτει στο πιάτο του — ταφαγητά είχαν, ως συνήθως,εμφανιστεί από το πουθενά και τα μακριά τραπεΖία βογκούσαν από τοβάρος, φορτωμένα μεχίλιες-δυο λιχουδιές όπως κοψίδια, πίτες, λαχανικά, ψωμιά, σάλτσεςκαι καράφες με χυμόκολοκύθας.«Τέλεια», είπε ο Ρον ξελιγωμένος από την πείνα κι άρπαξε τηνπλησιέστερη πιατέλα με πάίδάκια.Αμέσως βάλθηκε να γεμίσει το πιάτο του, υπό το μελαγχολικό βλέμματου Σχεδόν-Ακέφαλου-Νικ.«Τι έλεγες πριν από τη διαδικασία της επιλογής;» ρώτησε η Ερμιόνητο φάντασμα. «Για τιςπροειδοποιήσεις του καπέλου;»«Α, ναι», έκανε ο Νικ, αποστρέφοντας ανακουφισμένος το Βλέμμα τουαπό τον Ρον, που είχεριχτεί τώρα στις ψητές πατάτες με τον ίδιο ενθουσιασμό. «Έχωακούσει κι άλλες προειδοποιήσειςτου καπέλου, πάντα σε καιρούς που προβλέπονται δύσκολοι κιεπικίνδυνοι για το σχολείο. Και,φυσικά, δίνει πάντα την ίδια συμβουλή:Μείνετε ενωμένοι και δυνατοί εκ των έσω».«Κάπου ξερπούς κινδεύτο σχολό;» είπε ο Ρον.«Ορίστε;» έκανε ευγενικά ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ, ενώ η ΕρμιόνηκοίταΖε απαυδισμένη.Ο Ρον κατάπιε την τεράστια μπουκιά του και ξανάπε: «Και πού ξέρειπως κινδυνεύει το σχολείο;»«Δεν έχω ιδέα», απάντησε ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ. «Βέβαια, Ζει στογραφείο του Ντάμπλντορκαι ακούει πολλά και διάφορα».«Και θέλει να έχουν φιλικές σχέσεις μεταξύ τους όλοι οικοιτώνες΄Ρώτησε ο Χάρι, ενώ έριχνεσυγχρόνως μια ματιά στο τραπέΖι του σλιθεριν, όπου πρωτοστατούσε οΜαλφόι. «Κάπωςδύσκολο».198199Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν πρέπει να το Βλέπεις έτσι», σχολίασε αποδοκιμαστέα ο Νικ«Ειρηνική συνεργασία, αυτόείναι το κλειδί. Εμείς, τα φαντάσματα αν και ανήκουμε σεδιαφορετικούς κοιτώνες, διατηρούμεδεσμούς φιλίας. Παρά τον ανταγωνισμό μεταξύ Γκρίφιντορ καιΣλίθεριν δεν έχω διανοηθεί ποτένα τσακωθώ με τον Ματωμένο Βαρόνο»«Γιατί τον τρέμεις», πετάχτηκε ο Ρον.Ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ πήρε θιγμένο ύφος.«Τον τρέμω; θέλω να πιστεύω ότι εγώ, ο σερ Νικόλας ντε ΜίμοιΠορπινιόν, δεν υπήρξα ποτέ στηΖωή μου ένοχος δειλίας. Το τιμημένο αίμα που ρέει στις φλέβεςμου...»«Ποιο αίμα;» ρώτησε ο Ρον. «Δε φαντάΖομαι να έχεις ακόμη...»«Σχήμα λόγου!» είπε ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ, τόσο εκνευρισμένος ώστετο κεφάλι του έτρεμεεπίφοβα στο μισοκομμένο λαιμό του. «ΦαντάΖομαι πως έχω το δικαίωμανα χρησιμοποιώ όποιεςλέξεις μ' αρέσουν, έστω κι αν στερούμαι την απόλαυση του φαγητούκαι του πιοτού! Αλλά έχωσυνηθίσει, να είστε σίγουροι, τη χλεύη των μαθητών για το θάνατομου!»«Δεν ήθελε να σε προσβάλει, Νικ!» πετάχτηκε η Ερμιόνη, ρίχνονταςμια φαρμακερή ματιά στονΡον.Δυστυχώς, όμως, το στόμα του Ρον ήταν και πάλι μπουκωμένο και τομόνο που μπόρεσε νααρθρώσει ήταν: «Μιαρώση κνα» πράγμα που ο Νικ δε θεώρησεικανοποιητική απολογία κι έτσι,σιαζωντας το φτερό του καπέλου του, πέταξε στην άλλη άκρη τουτραπε-Ζιού και κάθισε ανάμεσαστους αδελφούς Κρίβι, τον Κόλιν και τον Ντένις.«Καλά τα κατάφερες, Ρον», τον μάλωσε θυμωμένη η Ερμιόνη.«Τι;» έκανε αγανακτισμένος ο Ρον, που είχε καταφέρει να καταπιείεπιτέλους την μπουκιά του.«Δεν έχω δικαίωμα να κάνω μι^ απλή ερώτηση;»«Ξέχασε το», του είπε εκνευρισμένη η Ερμιόνη και, σε όλο τουπόλοιπο γεύμα, έμειναν κι οι δυοαμίλητοι και κατσουφιασμένοι.Ο Χάρι, που ήταν συνηθισμένος στους καβγάδες τους, δεν επιχείρησενα τους συμφιλιώσειπροτίμησε να αξιοποιήσει αλλιώς το χρόνο του: έφαγε την μπριΖόλακαι την πίτα του και στησυνέχεια ένα τεράστιο κομμάτι από την αγαπημένη του τάρτα μελάσας.Όταν όλοι οι μαθητές τελείωσαν το φαγητό τους και η φασαρια στηντραπεΖαρία άρχισε ναδυναμώνει, ο Ντάμπλντορ σηκώθηκε ξανά. Αμέσως έπαψαν οι συΖητήσειςκαι στράφηκαν όλοιστο διεφθιντήτους. Ο Χάρι ένιωθε τώρα μια γλυκιά νύστα. Κάπουστους πάνω ορόφους τονπερίμενε το κρεβάτι του, μαλακό και Ζεστό...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Και τώρα που απολαύσαμε αυτό το υπέροχο δείπνο, παρακαλο χαρίστεμου λίγα λεπτά τηνπροσοχή σας για τις καθιερωμένες επισημάνσεις που συνοδεύουν τηνέναρξη κάθε χρονιάς»,άρχισε ο Ντάμπλντορ. «Οι πρωτοετείς πρέπει να ξέρουν ότιαπαγορεύεται η είσοδος στο δάσοςτου κάστρου κι είναι καιρός να το χωνέψουν αυτό κι ορισμένοι απότους παλιούς».Σ' αυτό το σημείο ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη χαμογέλασαν πονηρά.«Ο κύριος Φιλτς, ο επιστάτης, με παρακάλεσε να σας υπενθυμίσω -γιατί, απ' ότι μου λέει, είναι ητετρακοσιοστή εξηκοστή δεύτερη φορά — ότι απαγορεύεται η εκτέλεσημαγικών στους διαδρόμουςτην ώρα του διαλείμματος, καθώς και μια σειρά από άλλαπράγματα, ο κατάλογος τωνοποίων έχει αναρτηθεί στην πόρτα του γραφείου του.»Φέτος έχουμε δύο αλλαγές στο διδακτικό προσωπικό. Καλωσορίσουμεμε μεγάλη μας χαρά τηνκαθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ, που ήρθε ξανά κοντά μας για να αναλάβειτο μάθημα της φροντίδαςμαγικών πλασμάτων έχουμε επίσης τη χαρά να σας παρουσιάσουμε τηνκυρία Άμπριτζ, τη νέακαθηγήτρια άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών».Ακούστηκαν ευγενικά χειροκροτήματα, χλιαρά όμως και χωρίς γνήσιοενθουσιασμό, ενώ ο Χάρι, οΡον κι η Ερμιόνη κοιτάχτηκαν θορυβημένοι- ο Ντάμπλντορ δεν ανέφερεγια πόσο διάστημα θατους δίδασκε η Γκράμπλι-Πλανκ.Ο διευθυντής του «Χόγκουαρτς» συνέχισε: «Τα δοκιμαστικά των ομάδωνκουίντιτς θα διεξαχθούνστο...»ξαφνικά όμως έκοψε στη μέση τη φράση του και κοίταξε ερωτιματικάτην καθηγήτρια Άμπριτζ.Καθώς δεν υπήρχε και μεγάλη διαφορά ύψους είτε στεκόταν όρθια είτεήταν καθιστή, στην αρχήκανενας δεν κατάλαβε γιατί ο Ντάμπλντορ σταμάτησε. Έπειτα όμως ηκαθηγήτρια ξερόβηξε:«Χεμ, χεμ», και όλοι αντιλήφθηκαν πως είχεσηκωθεί κι ετοιμαΖόταν να μιλήσει. Ο Ντάμπλντορ σάστισε προςστιγμήν, αλλά ύστερα από λίγοκάθισε ευγενικα και κοίταξε την καθηγήτρια Άμπριτζ σαν να ανυπομονουσενα ακούσει τα λεγόμενα της. Οι υπόλοιποι καθηγητές δενκαταΦεραν να κρύψουν μετόση επιδεξιότητα την έκπληξη τους. Τα200φρύδια της καθηγήτριας Σπράουτ εξαφανίστηκαν κάτω από τα φουντωτάμαλλιά της και τα χείλητης καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ έγιναν μια Λεπτή γραμμή. Πολλοίμαθητές χαμογέλασανειρωνικά η γυναί. κα αυτή αγνοούσε προφανώς το πρωτόκολλο του«Χόγκουαρτς».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Σας ευχαριστώ, κύριε διευθυντά», είπε με ένα προσποιητό χα.μόγελο η καθηγήτρια Άμπριτζ,«για το θερμό σας καλωσόρισμα»Η φωνή της ήταν διαπεραστική, ξέπνοη και λεπτή σαν κοριτσίστικη.Τον Χάρι τον πλημμύρισεξανά ένα κύμα αποστροφής χωρίς να μπορεί να δώσει κάποια εξήγησηστον εαυτό του το μόνοπου καταλάβαινε ήταν ότι αντιπαθούσε τα παντά πάνω της, από τηνηλίθια φωνή της ως τηχνουδωτή ρόζ Ζακέτα της. Εκείνη έβηξε ξανά για να καθαρίσει τολαιμό της («χεμ, χεμ») καισυνέχισε.«Χαίρομαι ειλικρινά που βρίσκομαι στο "Χόγκουαρτς"», είπε καιχαμογέλασε αποκαλύπτοντας ταμυτερά δόντια της, «και αντικρίσω όλα τούτα τα ευτυχισμέναπροσωπάκια!»Ο Χάρι κοίταξε γύρω του. Κανένα πρόσωπο δεν του φάνηκεευτυχισμένο. Απεναντίας όλοιέδειχναν μάλλον έκπληκτοι που τους μιλούσε σαν να ήταν πεντάχροναπαιδάκια.«Ανυπομονώ να σας γνωρίσω και είμαι βέβαιη ότι θα γίνουμε καλοίφίλοι!»Οι μαθητές κοιτάχτηκαν μεταξύ τους ορισμένοι μάλιστα δεν μπήκανκαν στον κόπο να κρύψουντα ειρωνικά χαμογελά τους.«θα γίνω φίλη της υπό τον όρο να μην είμαι υποχρεωμένη ναδανείζομαι τη Ζακέτα της»,ψιθύρισε η ΠαρΒάτι στη Λάβεντερ κι αναλύθηκαν σε πνιχτά γελάκια.Η καθηγήτρια Άμπριτζ ξερόβηξε ξανά («χεμ, χεμ»), αλλά ότανσυνέχισε, η φωνή της δεν ήταν πιαξέπνοη. Ο τόνος ήταν πολύ πιο κοφτός και μονότονος, σαν να είχεμάθει το λόγο της απέξω.«Το Υπουργείο Μαγείας θεωρούσε ανέκαθεν θέμα Ζωτικής σημασίας τηνεκπαίδευση τωννεαρών μάγων και μαγισσών. Τα σπάνια χαρίσματα με τα οποίαγεννηθήκατε ίσως μείνουνεντελώς αναξιοποίητα χωρίς την κατάλληλη καλλιέργεια καιεκπαίδευση. Οι μοναδικέςπανάρχαιες ικανότητες της φυλής των μάγων πρέπει να κληροδοτούνταιαπό γενιά σε γενιά γιανα μη χαθούν για πάντα. Ο θυσαυρός των μαγικών γνώσεων πουσυσσώρευσαν οι προγονοί μαςπρέπει να φυλάσσεται, να εμπλουτίζεται και να τελειοποιείται απόεκείνους που έχουν την ευγενήαποστολή της διδασκαλίας του».Η καθηγήτρια Άμπριτζ έκανε μια παύση και υποκλίθηκε έλαφρα201προς την κατεύθυνση των συναδέλφων της, αλλά κανένας από αυτουςδεν ανταπέδωσε τηνυπόκλιση. Τα μαύρα φρύδια της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ είχανσμίξει κάνοντας τη να θημίζειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έντονα γεράκι κι ο Χάρι την είδε να ανταλλάσσει μια εύγλωττη ματιάμε την καθηγήτρια Σπράουτ,καθώς η Άμπριτζ καθάριζε πάλι το λαιμό της «χεμ, χεμ») προτούσυνεχίσει την ομιλία της.«Όλοι οι διευθυντές κι οι διευθύντριες εμπλούτισαν με τις δικέςτουσ νέες μεθόδους και αντιλήψειςτο βαρύ χρέος της διεύθυνσης αυτού του ιστορικού σχολείου κι έτσιείναι σωστό να γίνεται, διότι ηέλειψη προόδου οδηγεί στη φθορά και την αποτελμάτωση. Ωστόσο, ηπρόοδος για την πρόοδοπρέπει να αποθαρρύνεται διότι πολές φορές είναι λάθος να αλλάζουμετις δοκιμασμένες κιεπιτυχημένες μεθόδους χωρίς να υπάρχει ουσιαστική ανάγκη. Γι' αυτόαπαιτείται πάν' απ' όλα ναυπάρχει ισορροπία μεταξύ της μονιμότητας και της ανατροπής της,μεταξύ παλαιού και νέου,μεταξύ παραδόσεων και νεωτερισμών...»Η προσοχή του Χάρι χαλάρωσε σαν να αποδιοργανώνονταν οι σκέψειςτου. Η ησυχία πουεπικρατούσε πάντα στη μεγάλη τραπεζαρία όταν μιλούσε ο Ντάμπλντορείχε αρχίσει να διαλύεταιαπό τις ψιθυριστές κουβέντες των μαθητών και τα πνιχτά τουςχάχανα. Στο τραπέΖι τουΡάβενκλοου, η Τσο Τσανγκ μιλούσε Ζωηρά με τις φιλενάδες της. Λίγακαθίσματα παρακάτω, ηΛούνα Λόβγκουντ είχε Βγάλει το Σοφιστή. Στο μεταξύ, στο τραπέΖιτου Χάφλπαφλ, ο ΈρνιΜακμίλαν ήταν ένας από τους ελάχιστους που εξακολουθούσαν νακοιτάΖουν την καθηγήτριαΆμπριτζ τα μάτια του όμως έδειχναν Υάλινα κι ο Χάρι έκοβε τοκεφάλι του πως προσποιούντανότι ακούει Για να φανεί άξιος του καινούργιου σήματος τουεπιμελητή που γυάλιζε στο στήθοςτου.Η καθηγήτρια Άμπριτζ δεν έδειχνε να αντιλαμβάνεται ότι τοακροατήριό της δεν την πρόσεχε. ΟΧάρι είχε την εντύπωση πως, ακομη κι αν ξεσπούσε οχλαγωγία κάτωαπό τη μύτη της, εκείνη θασυνεχίΖε ακάθεκτη την ομιλία της. Οι καθηγητές, ωστόσο,παρακολούθουσαν με μεγάληπροσοχή και η Ερμιόνη ρουφούσε τα λόγια της Άμπριτζ αν και,κρίνοντας από το ύφος της, κάθεάλλο παρά τα επιδοκίμαΖε.,διότι ορισμένες αλλαγές θα είναι προς το καλύτερο, ενώ άλλες θααποδειχτούν λανθασμένεςστην πάροδο του χρόνου. Στο μεταξύ, κάποιες μέθοδοι πρέπει ναδιατηρηθούν ενώ άλλες, ξεπε-202ρασμένες και απαρχαιωμένες, πρέπει να εγκαταλειφθούν. Αςπροχωρήσουμε λοιπόν μπροστάCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χωρίς προκαταλήψεις, σε μια νέα εποχή αποτελεσματικότητας κιευθύνης, προκειμένου ναδιατηρισουμε αυτό που πρέπει να διασφαλιστεί, να τελειοποιήσουμεαυτό που πρέπει ναβελτιωθεί και να καταργήσουμε εκείνες τις μεθόδους που χρήΖουνανατροπής».Η Άμπριτζ κάθισε στη θέση της. Ο Ντάμπλντορ χειροκρότησε και οιυπόλοιποι καθηγητέςακολούθησαν το παράδειγμα του, αν και ο Χάρι πρόσεξε ότι πολλοίαπό αυτούς χτύπησαν δυοτρειςφορές παλαμάκια και μετά σταμάτησαν. Μερικοί μαθητές τουςμιμή. θηκαν, οι περισσότεροιόμως αιφνιδιάστηκαν από το τέλος της ομιλίας, την οποία δεν είχανπαρακολουθήσει. Έτσι,προτού προλάβουν κι αυτοί να χειροκροτήσουν, σηκώθηκε οΝτάμπλντορ.«Ευχαριστώ πολύ, καθηγήτρια Άμπριτζ, η ομιλία σας ήταν πολύδιαφωτιστική», είπε με μια μικρήυπόκλιση. «Και τώρα, όπως έλεγα πριν, τα δοκιμαστικά του κουίντιτςθα γίνουν στο...»«Διαφωτιστική δε θα πει τίποτα», σχολίασε χαμηλόφωνα η Ερμιόνη.«Μη μου πεις ότι σου άρεσε;» ρώτησε χαμηλόφωνα ο Ρον αγριοκοιτάΖονταςτην Ερμιόνη.«Ήταν ο πιο βαρετός λόγος που άκουσα ποτέ μου, και λάβε υπόψη ότιμεγάλωσα με τον Πέρσι».«Είπα διαφωτιστική, όχι τερπνή», διευκρίνισε εκείνη. «Εξηγήθηκανπολλά πράγματα».«Ναι;» απόρησε ο Χάρι. «Εγώ άκουσα μόνο μπούρδες».«Ανάμεσα στις μπούρδες κρύβονταν και μερικά σημαντικά μη' νύματα»,επέμεινε βλοσυρά ηΕρμιόνη.«Αλήθεια;» σάστισε ο Ρον.«Σας θυμίΖω μερικά: "Η πρόοδος για την πρόοδο πρέπει νααποθαρρύνεται" και "Νακαταργήσουμε εκείνες τις μεθόδους που χρήΖουν ανατροπής"».«Και τι σημαίνουν;» ρώτησε ανυπόμονα ο Ρον.«Να σας πω τι σημαίνουν», είπε δυσοίωνα η Ερμιόνη. «Το υπουργείομόλις άρχισε να επεμβαίνειστο "Χόγκουαρτς", να τι σημαίνουν»Γύρω τους ακούστηκαν θόρυβοι και φασαρία. Προφανώς ο Ντάμπλντορανακοίνωσε πως ήτανελεύθεροι να φύγουν, γιατί ΟΛΟ σηκώνονταν όρθιοι και κατευθύνοντανπρος την έξοδο τηςτραπεζαρίας. Η Ερμιόνη τινάχτηκε πάνω αναψοκοκκινισμένη.«Ρον, πρέπει να δείξουμε στους πρωτοετείς πού θα πάνε!»203«Α, ναι», έκανε ο Ρον που προφανώς το είχε ξεχάσει. «Ει, ει,^ίς\ Ει, σπόροι!»«Ρον!»«Μα αφού είναι μικροί...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το ξέρω, αλλά δεν είναι σωστό να τους αποκαλείς σπόρους!Πρωτοετείς!» φώναξε επιτακτικά ηΕρμιόνη. «Από δω, παρακαλώ!»Μερικοί πρωτοετείς συγκεντρώθηκαν ντροπαλά στο κενό μεταξύ τωντραπεζιών του Γκρίφιντορκαι του Χάφλπαφλ, προσπαθώντας ο καθένας να κρυφτεί πίσω από τουςάλλους. Πράγματι, φαίνοντανπάρα πολύ μικροί ο Χάρι ήταν σίγουρος ότι εκείνος δενέδειχνε τόσο μικρός όταν είχεπρωτοέρθει εδώ. Τους χαμογέλασε. Ένας ξανθούλης δίπλα στον ΓιούανΑμπερκρόμπι στεκότανασάλευτος σαν άγαλμα σκούντησε τον Γιούαν και του ψιθύρισε κάτιστο αφτί. Ο ΓιούανΑμπερκρόμπι τρόμαξε κι εκείνος και έριξε ένα φοβισμένο βλέμμα στονΧάρι, που ένιωσε τοχαμόγελο να γλιστρά σαν ΒρομοΖούμι από τα χείλη του.«θα σας δω αργότερα», είπε στον Ρον και στην Ερμιόνη και έφυγεμόνος του από τη μεγάλητραπεΖαρία, προσπαθώντας να αγνοήσει τους ψιθύρους, τα επίμοναβλέμματα και τα δάχτυλαπου τον έδειχναν. Διέσχισε το πλήθος κοιτώντας ίσια μπροστά, βγήκεαπό την τραπεΖαρία,ανέβηκε βιαστικά τη μαρμάρινη σκάλα και, κόβοντας δρόμο από μερικάκρυφά περάσματα,άφησε τους άλλους πίσω του.Έπρεπε να το περιμένω, σκεφτόταν θυμωμένος με τον εαυτό του καθώςδιέσχίΖε τους άδειουςδιαδρόμους των επάνω ορόφων. Ηταν φυσικό να τραβά τα βλέμματα πριναπό δύο μήνες βγήκεαπο το λαβύρινθο του Τριάθλου σφίγγοντας στην αγκαλιά του το πτώμαενός συμμαθητή του καιισχυρίστηκε ότι είδε την αναγέννησητου Βόλντεμορτ. Δεν πρόλαβε ναεξηγήσει τι έγινε, γιατίτελείωσε η χρονιά και τα παιδιά επέστρεψαν στα σπίτια τους. Ακόμηόμως και αν υπήρχε αυτό τοπεριθώριο, αμφέβαλλε αν θα είχε ο ίδιος τη διάθεση να αφηγηθεί σεόλο το σχολείο τιςλεπτομέρειες των φρικτών Υεγονότων του νεκροταφείου.Ο Χάρι έφτασε στο τέρμα του διαδρόμου που οδηγούσε στο εντΕυκτήριοτου Γκρίφιντορ καισταμάτησε μπροστά στο πορτρέτο της Χοντρής κυρίας,συνειδητοποιώντας πως δεν ήξερε τοσύνθημα.*£...» κόμπιασε καρφώνοντας τα μάτια του στη χοντρή κυρία, πουέσιαΖε τις πτυχές του ρόζσατέν φορέματος της κοιτάΖοντάς τον με αυστηρό βλέμμα.204«Χωρίς το σύνθημα δεν μπαίνεις μέσα», του είπε υπεροπτικά.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το ξέρω εγώ, Χάρι!» ακούστηκε μια λαχανιασμένη φωνή πίσω του.Γύρισε και είδε τον Νέβιλ νατρέχει προς το μέρος του. «Μάντεψε τι είναι! Αυτό, πάντως,αποκλείεται να το ξεχνάω...» Έδειξετον κατσιασμένο κάκτο που τους είχε εμφανίσει στο τρένο. «Μίμπου.λους μιμπλετόνια!»«Σωστό», είπε η χοντρή κυρία και το πορτρέτο άνοιξε προς το μέροςτους σαν πόρτα,αποκαλύπτοντας ένα στρογγυλό άνοιγμα στον τοίχο, μέσα από το οποίοπέρασαν ο Χάρι και οΝέβιλ.Το εντευκτήριο του Γκρίφιντορ, ένα άνετο κυκλικό δωμάτιο μεφθαρμένες αλλά αναπαυτικέςπολυθρόνες και ξεχαρβαλωμένα τρα-πέΖια, έδειχνε φιλόξενο όπωςπάντα. Η φωτιάτρίΖοβολούσε χαρούμενα στο τζάκιόπου Ζέσταιναν μερικοί μαθητές ταχέρια τους πριν ανέβουνστους κοιτώνες στην άλλη πλευρά του δωματίου, ο Φρεντ και ο ΤζορτζΟυέσλι καρφίτσωναν κάτιστον πίνακα ανακοινώσεων, Ο Χάρι τους χαιρέτησε από μακριά καιπήγε γραμμή στην πόρτατων κοιτώνων των αγοριών αυτή τη στιγμή δεν είχε διάθεση γιακουβέντες. Ο Νέβιλ τονακολούθησε.Ο Ντιν Τόμας κι ο Σίμους Μίλιγκαν είχαν φτάσει πρώτοι στον κοιτώνακαι κάλυπταν τους τοίχουςδίπλα στα κρεβάτια τους με αφίσες και φωτογραφίες. Τη στιγμή πουάνοιξε την πόρτα ο Χάρι,συΖητούσαν, αλλά σταμάτησαν απότομα μόλις τον είδαν. Ο Χάριαναρωτήθηκε αν μιλούσαν γιακείνον ή είχε καταντήσει παρανόίκός.«Γεια», είπε καθώς πήγαινε στο μπαούλο του για να το ανοίξει.«Γεια σου, Χάρι», είπε ο Ντιν, που φόραγε τις πιτζάμες του μετάχρώματα της Ουέστ Χαμ.«Πέρασες καλά στις διακοπές;»«Αρκετά συμπαθητικά», μουρμούρισε ο Χάρι, γιατί θα χρειαΖΟ-ταν όλητη νύχτα για μιαναναλυτική αφήγηση των διακοπών του, κι άλλωστε ούτε διάθεση είχεγια κάτι τέτοιο. «Εσύ;»«Ναι, μια χαρά», χαχάνισε ο Ντιν. «Πάντως, καλύτερα από το Σίμους,απ' ότι μου έλεγε».«Γιατί, τι έγινε, Σίμους;» ρώτησε ο Νέβιλ καθώς ακουμπουσε τρυφεράστο κομοδίνο του τημίμπουλους μιμπλετόνια.Ο Σίμους δεν απάντησε αμέσως- ήλεγχε αν είχε κρεμάσει ίσια τηναφίσα της ομάδας κουίντιτσΓεράκια του Κένμαρ. Ύστερα, με την πλάτη γυρισμένη στον Χάρι,είπε: «Η μαμά μου δεν ήθελενα ξανάρθω«Τι;» έκανε ο Χάρι και κοκάλωσε καθώς έβγαΖε το μανδύα του«Δεν ήθελε να ξανάρθω στο "Χόγκουαρτς"».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

205Ο Σίμους έβγαλε τις πιτζάμες από το μπαούλο του χωρίς να κοιτάξειτον Χάρι.«Μα... γιατί;» ρώτησε έκπληκτος ο Χάρι. Ήξερε ότι η μητέρα τουΣίμους ήταν μάγισσα κιαπορούσε που φερόταν σαν τους Ντάρσλι.Ο Σίμους δεν απάντησε μέχρι που κούμπωσε τις πιτζάμες του.«Να», είπε με μετρημένο τον τόνο της φωνής του. «ΦαντάΖΟ-μαι...εξαιτίας σου».«Τι εννοείς;» ρώτησε απότομα ο Χάρι. Η καρδιά του χτυπούσε άτακτα.Ένιωθε σαν να έκλεινεγύρω του μια παγίδα.«Να», επανέλαβε ο Σίμους αποφεύγοντας πάντα να τον κοιτάξει, «ε...δεν είσαι μόνο εσύ... είναικι ο Ντάμπλντορ...»«Πιστεύει όσα γράφονται στον Ημερήσιο Προφήτη;» έκανε ο Χάρι. «Μεθεωρεί ψεύτη και τονΝτάμπλντορ ξεμωραμένο γέρο;»Ο Σίμους σήκωσε τα μάτια του. «Κάτι τέτοιο».Ο Χάρι δεν είπε τίποτα. Πέταξε το ραβδί στο κομοδίνο του, έβγαλετο μανδύα του, τον έριξενευριασμένος στο μπαούλο και πήρε τις πιτΖάμεςτου. Είχε εξαντληθείη υπομονή του είχεβαρεθεί να είναι δα-κτυλοδεικτούμενος. Αν ήξεραν, αν υποψιάΖοντανέστω πώς νιώθει κάποιοςόταν συμβαίνουν σ' αυτόν όλα τα παράξενα... Αυτή η ηλίθια η κυρίαΜίλιγκαν δεν ξέρει τι τηςγίνεται, σκέφτηκε μανιασμένος.Ξάπλωσε στο κρεβάτι και τράβηξε τις διαχωριστικές κουρτίνες, αλλάπριν προλάβει να τις κλείσει,ο Σίμους είπε: «Κοίτα... τελικά τι έγινε εκείνη τη νύχτα...ξέρεις, με τον Σέντρικ Ντίγκορι...;»Η φωνή του ήταν νευρική και συνάμα πρόδιδε ανυπομονησία. Ο Ντιν,που είχε σκύψει στομπαούλο του για να βγάλει τις παντόφλες, πάγωσε ξαφνικά στη θέσητου κι ο Χάρι κατάλαβε πωςείχε τεντώσει τα αφτιά του.«Τι ρωτάς εμένα;» ανταπάντησε ο Χάρι. «Διάβασε τον ΗμερήσιοΠροφήτη σαν τη μητέρα σου καιθα 'σαι εντάξει, θα πληροφορηθείς όλα τα καθέκαστα».«Μην τα βάΖεις με τη μητέρα μου», φώναξε ο Σίμους.«θα τα βάΖω με όποιον με λέει ψεύτη», είπε νευριασμένος ο Χάρι.«Μη μου μιλάς έτσι!»«θα σου μιλάω όπως θέλω!» συνέχισε ο Χάρι, που είχε φουντώσει τόσοπολύ ώστε άρπαξε τοραβδί από το κομοδίνο του. «Κι αν έχεις πρόβλημα να κοιμάσαι στοίδιο δωμάτιο μ' εμένα, Ζήτααπό τη^Γκόναγκαλ να σε βάλει σε άλλο κοιτώνα... για να μην ανησυχεί ημαμά σου...»206Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μην ανακατεύεις τη μητέρα μου, Πότερ!»«Τι συμβαίνει εδώ;»Στην πόρτα εμφανίστηκε ο Ρον. Τα μεγάλα μάτια του καρφώ. θηκανκατ' αρχάς στον Χάρι, πουείχε ανακαθίσει στο κρεβάτι και σημάδευε με το ραβδί του τονΣίμους, κι έπειτα στον Σίμους, πουείχε σηκώσει τις γροθιές του.«Προσβάλλει τη μητέρα μου!» φώναξε ο Σίμους.«Τι;» έκανε ο Ρον. «Δε θα το έκανε ποτέ αυτό ο Χάρι. Έχουμεγνωρίσει τη μητέρα σου και τησυμπαθούμε...»«Αυτό ίσχυε πριν αρχίσει να πιστεύει τις συκοφαντίες που γράφειγια μένα ο ΗμερήσιοςΠροφήτης}» ούρλιαξε ο Χάρι με όλη τη δύναμη της φωνής του.«Α», έκανε ο Ρον, που κατάλαβε αμέσως τι συμβαίνει. «Α... καλά».«Ξέρεις κάτι;» είπε ξαναμμένος ο Σίμους ρίχνοντας στον Χάρι έναφαρμακερό βλέμμα. «Έχειδίκιο. Δε θέλω να κοιμάμαι στον ίδιο κοιτώνα μαΖίτου, είναιτρελός».«Σίμους, παραφέρεσαι», είπε ο Ρον, που τα αφτιά του είχαν αρχίσεινα κοκκινίσουν — σημάδικινδύνου.«Παραφέρομαι;» φώναξε ο Σίμους που, αντίθετα με τον Ρον, ήτανκατάχλομος. «Πιστεύεις όλεςαυτές τις μπούρδες που σκαρφίστηκε για τον Ξέρεις-Ποιον; ΝομίΖειςπως λέει αλήθεια;»«Ναι, τον πιστεύω!» απάντησε θυμωμένος ο Ρον.«Τότε είσαι κι εσύ τρελός», σχολίασε αηδιασμένος ο Σίμους.«Μπα; Τότε, δυστυχώς για σένα, φιλαράκο, είμαι κι επιμελητής!»είπε ο Ρον δείχνοντας με τοδάχτυλο το σήμα στο στήθος του. «Πρόσεχε λοιπόν τα λόγια σου, ανδε θες να φας τιμωρία!»Προς στιγμήν, ο Σίμους φάνηκε διατεθειμένος να πληρώσει το τίμηματης τιμωρίας και να πειαυτά που σκεφτόταν αλλά έπειτα γύρισε την πλάτη με έναπεριφρονητικό γρύλισμα, ξάπλωσε στοκρεβάτι του και τράβηξε με τόση δύναμη τις κουρτίνες, πουξηλώθηκαν από τον ουρανό κιέπεσαν στο πάτωμα σχηματίΖοντας ένα σκονισμένο σωρό Ο Ροναγριοκοίταξε τον Σίμους κιύστερα τον Ντιν και τον Νέβιλ.«Έχουν άλλοι γονείς πρόβλημα με τον Χάρι;» ρώτησε επιθετικά.«Οι γονείς μου, φίλε μου, είναι Μαγκλ», ανασήκωσε τους ώμους του οΝτιν. «Δεν ξέρουν για τουςθανάτους στο "Χόγκουαρτς", για τί δεν είμαι βλάκας να τους το πω».«Δεν ξέρεις τη μητέρα μου, σε καταφέρνει να της τα πεις όλα, χαρτίκαι καλαμάρι», είπε κοφτά οΣίμους. «Κι άλλωστε, οι207δικοίσου γονείς δεν παίρνουν τον Ημερήσιο Προφήτη. Δεν ξέρουν ότιέδιωξαν το διευθυντή μαςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

από τη Δημογεροντία και τη Διεθνή Συνομοσπονδία Μάγων γιατί τουέστριψε η βίδα...»«Η γιαγιά μου λέει ότι όλα αυτά είναι βλακείες», πετάχτηκε οΝέβιλ. «ΥποστιρίΖει ότι αυτός που τα'χει χαμένα είναι ο Ημερήσιος Προφήτης, όχι ο Ντάμπλντορ. Γι' αυτόκαι διέκοψε τη συνδρομήμας. Εμείς πιστεύουμε τον Χάρι», δήλωσε απλά. Έπειτα ανέβηκε στοκρεβάτι του και τράβηξε τασκεπάσματα ως το πιγούνι, κοιτάΖΟντας σοβαρά σοβαρά τον Σίμους. «Ηγιαγιά μου πάντα έλεγεότι μια μέρα θα ξαναγυρίσει ο Ξέρετε-Ποιος. Κι αφού λέει οΝτάμπλντορ ότι γύρισε, τότε γύρισε,τελεία και παύλα».Ο Χάρι ένιωσε να τον κατακλύΖει ένα κύμα ευγνωμοσύνης για τονΝέβιλ. Κανείς τους δεν έβγαλεάχνα. Ο Σίμους πήρε το ραβδί του, επιδιόρθωσε τις κουρτίνες τουκρεβατιού του κι εξαφανίστηκεπίσω τους. Ο Ντιν ξάπλωσε στο κρεβάτι του και γύρισε πλευρό χωρίςνα πει κουβέντα. Ο Νέβιλ,που προφανώς δεν είχε τίποτε άλλο να προσθέσει, κοίταΖε στοργικάτον κάκτο του στο φως τουφεγγαριού.Ο Χάρι έγειρε στα μαξιλάρια του ενώ ο Ρον, που είχε το διπλανόκρεβάτι, συμμάΖευε ταπράγματα του. Τον είχε αναστατώσει ο καβγάς του με τον Σίμους, μιακαι πάντα έτρεφε γι' αυτόνμεγάλη συμπάθεια. Πόσοι ακόμη θα υπαινίσσονταν πως ήταν ψεύτης ήτρελός;Τα ίδια, λοιπόν, τράβηξε κι ο Ντάμπλντορ όλο το καλοκαίρι, όταντον έδιωξαν από τηΔημογεροντία κι ύστερα από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Μάγων; Μήπωςήταν θυμωμένος με τονΧάρι και γι' αυτό δεν επικοινώνησε μαΖί" του τόσους μήνες; Κιόμως, ήταν συμμαχοι οι δυο τουςοΝτάμπλντορ πίστεψε τον Χάρι κι ανακοίνωσε τη δική του εκδοχή τωνγεγονότων πρώτα σε όλοτο σχολείο και ύστερα στην κοινότητα των μάγων. Όποιος θεωρούσεψεύτη τον χάρι, θαθεωρούσε αναπόφευκτα και τον Ντάμπλντορ, αλλιώς δε θα τονεξοστράκιΖαν...Στο τέλος θα καταλάβουν πως έχουμε δίκιο, σκέφτηκε απογοητευμένοςο Χάρι, ενώ ο Ρονξάπλωνε στο κρεβάτι του κι έσβηνε το τεΛευταίο κερί του κοιτώνα.Αλλά πόσες επιθέσεις σαν τουΣίμους θα ήταν αναγκασμένος να υπομείνει μέχρι να φτάσει εκείνη ηώρα;Καθηγήτρια ΆμπριτζΤο άλλο πρωί ο Σιμούς ντύθηκε τάκα τάκα και βγήκε από τον κοιτώναπριν προλάβει ο Χάρι ούτετις κάλτσες του να βάλει. «Μα τι φοβάται, ότι θα τρελαθεί κιεκείνος αν μείνει στο ίδιο δωμάτιοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μαΖίμου;» ρώτησε δυνατά ο Χάρι καθώς ο ποδόγυρος του μανδύα τουΣίμους χανόταν από ταμάτια τους.«Μην τον παρεξηγείς, Χάρι», μουρμούρισε ο Ντιν κρεμώντας τηνσχολική τσάντα του στον ώμο.«Απλώς...» άρχισε να εξηγεί, αλλά έκοψε τη φράση του στη μέση.Προφανώς δεν ήξερε ποιοακριβώς ήταν το πρόβλημα του Σίμους κιέτσι, ύστερα από μιαναμήχανη σιωπή, βγήκε κι αυτόςαπό τον κοιτώνα.Ο Νέβιλ κι ο Ρον κοίταξαν τον Χάρι σαν να του έλεγαν: «Δικό τουπρόβλημα, όχι δικό σου», μααυτό δεν τον παρηγόρησε. Πού θα πήγαινε αυτή η κατάσταση;«Τι συμβαίνει;» ρώτησε λίγο αργότερα η Ερμιόνη, όταν συναντιί-θηκεμε τον Χάρι και τον Ρον στοεντευκτήριο για να πάνε όλοι μαζι για πρωινό. «Μου φαίνεσαι...Άλλο πάλι και τούτο!» ΚοίταΖετον πίνα-κα ανακοινώσεων, όπου είχε αναρτηθεί μια μεγάληανακοίνωση.ΓΑΛΟΝΙΑ ΓΑΛΕΡΕΣ! Μήπως το χαρτζιλίκι σας δε φτάνει για τα έξοδασας;θέλετε να κερδίσετε λίγο χρυσάφι παραπάνω;Επικοινωνήστε με τον Φρεντ και τον Τζορτζ Ουέσλι, εντευκτήριοΓκρίφιντορ,για μιαν απλή και ουσιαστικά ανώδυνη απασχόληση. (Το ενδεχόμενορίσκο της εργασίαςεπωμίΖεται ο αιτών.)209«Α ξεπέρασαν κάθε όριο», είπε βλοσυρά η Ερμιόνη και κατέβασε τηνανακοίνωση. Ο Φρεντ κι οΤζορτζ την είχαν καρφιτσώσει πάνω από μιαν αφίσα όπου αναγραφότανη ημερομηνία του πρώτουσαββατοκύριακου που θα επισκέπτονταν το Χόγκσμιντ, το οποίοείχε οριστεί για τονΟκτώβρη. «Πρέπει να τους μιλήσουμε, Ρον», συνέχισε η κοπέλα.Ο Ρον πανικοβλήθηκε. «Γιατί;»«Γιατί είμαστε επιμελητές!» αποκρίθηκε η Ερμιόνη καθώς έβγαιναναπό το άνοιγμα τουπορτρέτου. «Έχουμε χρέος να εμποδίΖου-με τέτοιες δραστηριότητες!»Ο Ρον δεν είπε τίποτα ο Χάρι κατάλαβε από το σκυθρωπό ύφος του ότιδεν τον ενθουσίαΖεδιόλου η προοπτική να εμποδίσει τον Φρεντ και τον Τζορτζ να κάνουντου κεφαλιού τους.«Αλήθεια, τι σου συμβαίνει, Χάρι;» ρώτησε η Ερμιόνη καθώςκατέβαιναν τις σκάλες κι ενώπερνούσαν δίπλα από πορτρέτα μάγων και μαγισσών που τους αγνόησαν,απορροφημένοι απότη δική τους συΖήτηση. «Φαίνεσαι πολύ θυμωμένος».«Ο Σίμους πιστεύει ότι ο Χάρι λέει ψέματα για τον Ξέρεις-Ποιον»,είπε λακωνικά ο Ρον, όταν οΧάρι δεν απάντησε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Ερμιόνη, που ο Χάρι περίμενε να αγανακτήσει για λογαριασμό του,περιορίστηκε νααναστενάξει.«Το ίδιο και η Λάβεντερ», ομολόγησε μελαγχολικά.«Μπα, ώστε πιάσατε ψιλή κουβέντα για το κατά πόσο είμαι έναςφαντασιόπληκτος ψεύτης πουεπιδιώκει να τραβήξει την προσοχή;» νευρίασε ο Χάρι.«Όχι», είπε ήρεμα η Ερμιόνη. «Βασικά, της είπα να βουλώσει τοδρομόστομά της. Και καλά θακάνεις να μην ξεσπάς πάνω μας, Χά-ΡΙ. γιατί, αν πρόσεξες, ο Ρον κιεγώ είμαστε με το μέροςσου».Ακολούθησε μια σύντομη παύση.«Συγγνώμη», ψέλλισε τέλος ο Χάρι.«Δεν πειράζει», αποκρίθηκε μεγαλόψυχα η Ερμιόνη, «θυμάσαι τι είπεο Ντάμπλντορ στη γιορτήγια τη λήξη του προηγούμενου σχο-Λικού έτους;»Ο Χάρι κι ο Ρον την κοίταξαν ερωτηματικά κι η Ερμιόνη αναστέναξεξανά.για τον Ξέρετε-Ποιον. "Έχει ταλέντο να σπέρνει τη διχόνοια. Για νατον πολεμήσουμε πρέπει ναέχουμε ισχυρούς δεσμούς φιλίας κι εμπιστοσύνης..." έτσι είπε».210«Πού τα θυμάσαι όλα αυτά;» ρώτησε ο Ρον κοιτώντας τη με θαυμασμό.«Προσέχω αυτά που ακούω, Ρον», απάντησε αυστηρά εκείνη. «Κι εγώ,αλλά δεν μπορώ ναθυμηθώ τι ακριβώς...» «Το θέμα είναι», τόνισε η Ερμιόνη, «ότι οΝτάμπλντορ είχε κατά νουακριβώς κάτι τέτοιες περιπτώσεις. Δεν πέρασαν ούτε δυο μήνες πουγύρισε ο Ξέρετε-Ποιος κιαρχίσαμε ήδη να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Και το καπέλο της επιλογήςμας προειδοποίησε να είμαστεενωμένοι και μονοιασμένοι...»«Ο Χάρι το έθεσε σωστά χθες βράδυ», αντέτεινε ο Ρον. «Αν πρέπει ναγίνουμε φίλοι με τοΣλίθεριν... είναι κάπως δύσκολο».«Πάντως, είναι κρίμα που δεν κάνουμε μια προσπάθεια να μονοιάσουνοι κοιτώνες»,παρατήρησε θυμωμένη η Ερμιόνη.Είχαν φτάσει στον όροφο με τη μαρμάρινη σκάλα. Ένα μπουλούκιτεταρτοετών του ΡάβενκλοουδιέσχίΖε το χολ της εισόδου μόλις είδαν τον Χάρι, στριμώχτηκαν οένας κοντά στον άλλο σαν ναφοβήθηκαν ότι θα επιτεθεί σ' όποιον περπατούσε μόνος του.«Α, ναι, πρέπει να κάνουμε κάθε προσπάθεια για να πιάσουμε φιλίεςμε τέτοιους ανθρώπους»,σχολίασε σαρκαστικά ο Χάρι.Ακολούθησαν τους τεταρτοετείς του Ράβενκλοου στη μεγάλη τραπεΖαρίακαι, μπαίνοντας,κοίταξαν ενστικτωδώς το τραπέΖΙ των καθηγητών. Η καθηγήτριαΓκράμπλι-Πλανκ κουβέντιαΖε μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

την κυρία Σινίστρα, την καθηγήτρια αστρονομίας, κι ο Χάγκριντέλαμπε ξανά δια της απουσίαςτου. Η μαγική οροφή αντανακλούσε τη διάθεση του Χάρι είχε τομελαγχολικό γκρίΖΟ χρώμα τηςβροχερής συννεφιάς.«Ο Ντάμπλντορ ούτε που ανέφερε πόσο θα μείνει η Γκράμπλι-Πλανκ»,σχολίασε καθώςπήγαιναν στο τραπέΖΙ του Γκρίφιντορ. «Ίσως...» είπε σκεφτικά ηΕρμιόνη. «Τι;» ρώτησαν με μιαφωνή ο Χάρι και ο Ρον. «Να... ίσως δεν ήθελε να τραβήξει τηνπροσοχή στην απουσία τουΧάγκριντ».«Τι εννοείς να τραβήξει την προσοχή;» ρώτησε ο Ρον μ' ένα κοφτόγελάκι. «Είναι δυνατόν να μηντο προσέξουμε;»Αλλά πριν προλάβει να απαντήσει η Ερμιόνη, ένα ψηλό σκουρόχρωμοκορίτσι με μακριά κοτσίδαπλησίασε τον Χάρι. «Γεια σου, Αντζέλικα». «Γεια», τον χαιρέτησεεκείνη κοφτά, «πέρασες καλά τοκαλοκαίρι211οι.» Και χωρίς να περιμένει απάντηση, πρόσθεσε: «Κοίτα, είμαι ηκαινούργια αρχηγός της ομάδαςκουίντιτς του Γκρίφιντορ».«Πολύ ωραία», της χαμογέλασε ο Χάρι υποπτευόταν ότι οι προπονήσειςμε την Αντζέλικα δε θαήταν τόσο εξοντωτικές όσο με τον Όλιβερ Γουντ, γεγονός που τονχαροποίησε.«ΧρειαΖόμαστε καινούργιο φύλακα τώρα που έφυγε ο Όλιβερ. Ταδοκιμαστικά θα γίνουν τηνΠαρασκευή στις πέντε η ώρα και θέλω να είναι παρούσα όλη η ομάδα,εντάξει; Για να δούμε πώςται-ριάΖει ο καινούργιος».«Εντάξει», είπε ο Χάρι.Η Αντζέλικα του χαμογέλασε κι έφυγε.«Είχα ξεχάσει πως έφυγε ο Γουντ», είπε αφηρημένα η Ερμιόνη. Κάθισεδίπλα στον Ρον καιτράβηξε προς το μέρος της ένα πιάτο με φρυγανισμένο ψωμί. «θαεπηρεαστεί πολύ η ομάδα, έτσιδεν είναι;»«Μάλλον», είπε ο Χάρι, που κάθισε απέναντι" της. «Ήταν καλόςφύλακας...»«Δε θα βλάψει όμως και λίγο νέο αίμα», παρατήρησε ο Ρον.Εκείνη τη στιγμή μπήκαν από τα ψηλότερα παράθυρα εκατοντάδεςκουκουβάγιες με κρωξίματακαι πλαταγίσματα των φτερών τους. Κατέβηκαν στα τραπεΖία όπου καιμετέφεραν στουςιδιοκτητες τους γράμματα και πακέτα, ενώ συγχρόνως πιτσίλιΖαν μεσταγόνες νερού τουςμαθητές που έπαιρναν το πρωινό τους προφανώς έβρεχε καταρρακτώδοςέξω. Η Χέντβιχ δεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

φαινόταν πουθενά αλλά αυτό δεν ξάφνιασε τον Χάρι το μόνο πρόσωπομε το οποίο αλληλογραφούσεήταν ο Σείριος και οπωσδήποτε δεν είχε τίποτα καινούργιο νατου πει, αφού είχαν περάσειμόλις είκοσι τέσσερις ώρες από τότε που χωρίστηκαν. Η Ερμιόνητράβηξε στην άκρη το ποτήριμε την πορτοκαλάδα της για να προσγειωθεί μια μεγάλη βρεγμένηκουκουβάγια, που κρατούσεστο ράμφος της ένα μουσκεμένο αντίτυπο του Ημερήσιου Προφήτη.«Απορώ γιατί εξακολουθείς να αγοράζεις αυτή την παλιοφυλλάδα»,είπε εκνευρισμένος ο Χάρι,φέρνοντας στο νου του το επεισόδιο με τον Σίμους. Εκείνη τη στιγμήη Ερμιόνη έβαΖε έναμαστίγιο στο δερμάτινο πουγκί που κρεμόταν από το πόδι τηςκουκουβάγιας, η οποία αμέσωςμετά πέταξε μακριά. «Εγώ τον έκοψα... όλο βλακείες γράφει»,συνέχισε το αγόρι με έντονο ύφος."Πρέπει να μαθαίνουμε τι λένε οι εχθροί μας», του απάντησεσκυθρωπά η Ερμιόνη. Κατόπιν,άνοιξε την εφημερίδα της κι εξαφανί-212στηκε πίσω της μέχρι που ο Χάρι και ο Ρον τελείωσαν το πρωινότους. «Τίποτα», είπε τέλος.Έκλεισε την εφημερίδα και την ακούμπησε δίπλα στο πιάτο της. «Δελέει λέξη ούτε για σένα ούτεγια το^ Ντάμπλντορ».Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ περνούσε από τα τραπέΖια και μοίραΖε τοπρόγραμμα τωνμαθημάτων.«Κοιτάξτε τι έχουμε σήμερα!» βόγκηξε ο Ρον. «Ιστορία της μαγείας,δίωρο φίλτρα, μαντική καιδίωρο άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών... Μπινς, Σνέιπ, Τρελόνικαι Άμπριτζ την ίδια μέρα!ΕλπίΖω ο Φρεντ κι ο Τζορτζ να τελειοποιήσουν γρήγορα τα πονηράΖαχαρωτά τους...»«Μήπως με γελούν τ' αφτιά μου;» ακούστηκε η φωνή του Φρεντ, πουμόλις είχε έρθει μαΖί" μετον Τζορτζ και περνούσε πίσω από τον Χάρι για να καθίσει στη θέσητου. «Κάνουν και οιεπιμελητές κοπάνες;»«Κοιτάξτε τι έχουμε σήμερα», είπε μουτρωμένος ο Ρον κι έχωσε τοπρόγραμμα κάτω από τη μύτητου Φρεντ. «Δεν έχω ξαναδεί χειρότερη Δευτέρα».«Έχεις δίκιο, καημένο αδελφάκι μου», είπε ο Φρεντ μόλις διάβασε τοπρόγραμμα. «Αν θες, σουδίνω μια ρινορραγική νουγκατί-να στη μισή τιμή».«Και γιατί τη δίνεις στη μισή τιμή;» ρώτησε καχύποπτα ο Ρον.«Γιατί θα αιμορραγείς ακατάσχετα, δε βρήκαμε ακόμη το αντίδοτο»,εξήγησε ο ΤζορτζCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σερβίροντας στο πιάτο του μια καπνιστή ρέγγα.«Ευχαριστώ», έκανε ο Ρον κοιτώντας κατσουφιασμένος το πρόγραμμα,«αλλά προτιμώ ταμαθήματα».«Μια και μιλάμε για τα πονηρά Ζαχαρωτά», είπε η Ερμιόνη κοιτά-Ζοντας με έντονο ύφος τονΦρεντ και τον Τζορτζ, «δεν επιτρέπεται να βάΖετε αγγελίες γιαδοκιμαστές στο εντευκτήριο τουΓκρίφιντορ».«Ποιος το λέει αυτό;» ρώτησε έκπληκτος ο ΤζΟΡΤζ.«Εγώ», είπε η Ερμιόνη. «Και ο Ρον».«Εμένα μη μ' ανακατεύεις», πετάχτηκε ο Ρον.Η Ερμιόνη τον αγριοκοίταξε. Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ χαχάνισανειρωνικά.«Σε λίγο θα αλλάξεις μυαλά, Ερμιόνη», είπε ο Φρεντ που βουτύρωνεμια τηγανίτα. «Τώρα, στοπέμπτο έτος, θα μας παρακαλάς γονατιστή για ένα πονηρό Ζαχαρωτό».213«Και γιατί, παρακαλώ, θα χρειαστώ πονηρά Ζαχαρωτά στο πέμπτοέτος;»«Γιατί είναι το έτος των Κοινών Διπλωμάτων Μαγείας», απάντησε οΤζορτζ.«Και λοιπόν;»«Και λοιπόν, έρχονται τα διαγωνίσματα, θα σας αλλάξουν ταφώτα στο διάβασμα», είπε αυτάρεσκα ο Φρεντ.«Οι μισοί συμμαθητές μας είχαν πάθει νευρικό κλονισμό ότανπλησίαΖαν οι εξετάσεις των ΚΔΜ»,πρόσθεσε χαρούμενα ο Τζορτζ. «Νεύρα, κλάματα... η ΠατρίσιαΣτίμπσον λιποθυμούσε κάθετρεις καιΑίγο...»«Κι ο Κένεθ Τάουλερ έβγαλε καλόγερους, θυμάσαι;» αναπόλησε οΦρεντ.«Επειδή έριξες φαγουρόσκονη στις πιτζάμες του», συμπλήρωσεο Τζορτζ.«Α, ναι», χαμογέλασε ο Φρεντ. «Το 'χα ξεχάσει. Πού να θυμάμαι όλεςτις φάρσες που έχωκάνει...»«Τέλος πάντων, το πέμπτο έτος είναι εφιαλτικό», είπε ο ΤζορτζσυνοψίΖοντας. «Αν σαςενδιαφέρουν, δηλαδή, τα αποτελέσματα των διαγωνισμάτων. Ο Φρεντ κιεγώ τα καταφέραμεκουτσά-στραβά».«Ναι... πήρατε από τρία ΚΔΜ αν δεν κάνω λάθος», είπε ο Ρον.«Ναι», έκανε αδιάφορα ο Φρεντ. «Αλλά πιστεύουμε ότι το μέλλον μαςδε βρίσκεται στο χώρο τωνακαδημάίκών επιτευγμάτων».«Σκεφτήκαμε σοβαρά να μη φοιτήσουμε στο έβδομο έτος», είπεχαρούμενα ο Τζορτζ, «τώραπου πήραμε...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Το προειδοποιητικό βλέμμα του Χάρι όμως τον έκοψε, μόλις κατάλαβεότι ετοιμαΖόταν νααναφέρει το χρυσάφι του Τριάθλουπου τους χάρισε.«•-.τώρα που πήραμε τα ΚΔΜ μας», πρόσθεσε βιαστικά ο Τζορτζ. «θέλωνα πω, τι τιςχρειαΖόμαστε τις Εξουθενωτικά Δύσκολες Εξετάσεις Μαγείας; Ξέραμεόμως ότι η μαμά δε θα μαςεπέτρεπε σε καμία περίπτωση να διακόψουμε το σχολείο, ειδικά μετάτην αισχρήσημπεριφορά του Πέρσι».«Ωστόσο, θα φροντίσουμε να μην πάει χαμένη η τελευταία μας χρονιαεδώ», έκανε με νόημα οΦρεντ ενώ το βλέμμα του αγκάλια-Ζε με αγάπη τη μεγάλη τραπεΖαρία.«θα την αξιοποιήσουμεγια να κανουμε μια έρευνα αγοράς, θα διαπιστώσουμε τι ακριβώςΖητάει ο μέσος μαθητής απόένα κατάστημα μαγικών τρικ, θα αξιολογή-214σουμε τα συμπεράσματα της έρευνας και θα παράγουμε πρόϊόντα πουανταποκρίνονται στηΖήτηση».«Και πού θα βρείτε χρυσάφι για να φτιάξετε το μαγαΖί σας;» ρώτησεσκεπτικά η Ερμιόνη, «θαχρειαστείτε ένα σωρό συστατικά και υλικά, και, φυσικά, άδειαλειτουργίας...»Ο Χάρι δεν κοίταξε τους δίδυμους. Το πρόσωπο του είχε γίνεικατακόκκινο έριξε επίτηδες τοπιρούνι του κι έσκυψε να το πιάσει. Άκουσε τον Φρεντ να λέει: «Μημας κάνεις ερωτήσεις για ναμη σου πούμε ψέματα, Ερμιόνη. Έλα, Τζορτζ, αν φτάσουμε νωρίς, ίσωςκαταφέρουμε ναπουλήσουμε μερικά επιμηκυντικά αφτιά πριν από το μάθημα τηςβοτανολογίας».Ο Χάρι ξανακάθισε στη θέση του και είδε τον Φρεντ και τον Τζορτζνα απομακρύνονταικρατώντας δυο-τρία τοστ ο καθένας.«Τι εννοούσε;» ρώτησε η Ερμιόνη κοιτάΖοντας τον Χάρι και τον Ρον.«"Μη μας κάνειςερωτήσεις..." Μήπως βρήκαν ήδη χρυσάφι για το μαγαΖίτους;»«Το σκέφτηκα κι εγώ», είπε ο Ρον σμίγοντας τα φρύδια. «Τοκαλοκαίρι μου αγόρασαν ένανκαινούργιο μανδύα και απορώ που βρήκαν τις γαλέρες...»Ο Χάρι αποφάσισε πως ήταν καιρός να στρέψει αλλού τη συΖίί-τηση.«Λέτε να είναι πράγματι τόσο δύσκολη η φετινή χρονιά; Λόγω τωνδιαγωνισμάτων;»«Α, σίγουρα», έκανε ο Ρον. «Αναγκαστικά. Τα ΚΔΜ είναι πολύσημαντικά από αυτά εξαρτάται ηεπαγγελματική μας αποκατάσταση, και το μέλλον μας γενικότερα.Μάλιστα, ο Μπιλ μου έχει πειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ότι κάποια στιγμή φέτος θα κάνουμε και μαθήματα επαγγελματικούπροσανατολισμού. Ώστε ναεπιλέξουμε τις ΕΔΕΜ του επόμενου έτους».«Έχετε σκεφτεί τι θα κάνετε μετά το σχολείο;» ρώτησε τους άλλουςδύο οΧάρι λίγο αργότερα, όταν έφυγαν από την τραπεΖαρία καικατευθύνονταν προς την αίθουσα όπου διδασκόταν η ιστορία τηςμαγείας.«Όχι ακριβώς», απάντησε ο Ρον. «Αν και...» Κόμπιασε. «Τι;» τονπαρακίνησε ο Χάρι.«Σκέφτομαι τους χρυσούχους... είναι και οι πρώτοι!» είπε αυθόρμηταο Ρον.215«Αυτό να λέγεται», συμφώνησε Ζωηρά ο Χάρι.«Αλλά δέχονται μόνο την αφρόκρεμα», συνέχισε ο Ρον. «Πρέπει ναείσαι άπαιχτος. Εσύ έχειςαποφασίσει, Ερμιόνη;»«Δεν ξέρω», απάντησε εκείνη, «θα 'θελα να κάνω κάτι αξιόλογο».«Και οι χρυσούχοι αξιόλογοι είναι!» πετάχτηκε ο Χάρι.«Ναι, δε λέω, αλλά υπάρχουν κι άλλα αξιόλογα πράγματα», συνέχισεσυλλογισμένη η Ερμιόνη,«θέλω να πω, θα μπορούσα να αναπτύξω το ΜΥΞΑ...»Ο Χάρι κι ο Ρον απέφυγαν να κοιταχτούν.Η ιστορία της μαγείας ήταν κατά κοινή ομολογία το πιο Βαρετόμάθημα που εμφανίστηκε ποτέστον κόσμο των μάγων. Ο κύριος Μπινς, ο καθηγητής-φάντασμα, είχεμιαν ασθματική μονότονηφωνή που σε αποκοίμιΖε μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο (πεντάλεπτο ανέκανε και Ζέστη). Ποτέ δενάλλαΖε τον τρόπο διδασκαλίας του: αγόρευε χωρίς παύση ενώ οιμαθητές κρατούσαν,υποτίθεται, σημειώσεις ή, για να είμαστε ακριβείς, κοίταΖανγλαρωμένοι το κενό. Ο Χάρι κι ο Ρονκατάφερναν να περνούν το μάθημα του αντιγράφοντας τις σημειώσειςτης Ερμιόνης πριν από ταδιαγωνίσματα- ήταν η μόνη που μπορούσε να αντισταθεί στηνανουριστική επίδρασητης φωνής του Μπινς.Εκείνη την ημέρα υπέστησαν επί τρία τέταρτα της ώρας μιαν αποχαυνωτικήδιάλεξη με θέματους πολέμους των γιγάντων. Απ' ότι κατάλαβε ο Χάρι, το πρώτοτουλάχιστον δεκάλεπτο πουπρόσεξε, το θέμα αυτό θα ήταν αρκετά ενδιαφέρον στα χέρια ενόςάλλου καθηγητή. Έπειτα όμωςτο μυαλό του αποσυντονίστηκε και πέρασε το υπόλοιπο μισάωροπαίζοντας κρεμάλα με τον Ρον,ενώ η Ερμιόνη τουσ αγριοκοίταΖε με την άκρη του ματιού της.«Να δω τι θα κάνετε», τους είπε παγερά καθώς έβγαιναν από την τάξη(ο Μπινς έφυγεπερνώντας μέσα από το μαυροπίνακα), «αν αρνηθώ φέτος να σαςδανείσω τις σημειώσεις μου».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα κοπούμε στις εξετάσεις», απάντησε ο Ρον. «Αν θέλεις να πάρειςτέτοιο κρίμα στο λαιμόσου...»«θα σας άξιΖε», αντέτεινε νευριασμένη εκείνη. «Δεν κάνετε καμίαπροσπάθεια να τονπαρακολουθήσετε».«Κάνεις λάθος», διαφώνησε ο Ρον. «Το ξέρεις πως εμείς δεν έχουμετο μυαλό, τη μνήμη και τηναυτοσυγκέντρωση σου. Είσαι Πολύ πιο έξυπνη από μας, γιατίεπιμένεις να μας το θυμίσεις;»«Δε με ρίχνεις με κάτι τέτοια», είπε η Ερμιόνη, αλλά φαινόταν216πως ο θυμός της είχε αρχίσει να καλμάρει καθώς έβγαινε πρώτη στοβρεγμένο προαύλιο.Εκείνη την ώρα ψιχάλιζε και οι σιλουέτες των μαθητών που στέκοντανστην αυλή φάνταΖανθολές. Οι τρεις τους διάλεξαν μια προστατευμένη γωνιά κάτω από έναμπαλκόνι κι ανασήκωσαντους γιακάδες τους για να προφυλαχτούν από τον παγωμένο αέρα τουΣεπτέμβρη. Αναρωτιόνταντι θα τους έβαΖε ο Σνέιπ στο πρώτο μάθημα της χρονιάς. Πάνω πουείχαν συμφωνήσει πως θαήταν κάτι φοβερά δύσκολο για να τους αιφνιδιάσει ύστερα από δύομήνες διακοπών, μια φιγούραξεπρόβαλε από τη γωνία και ήρθε προς το μέρος τους.«Γεια σου, Χάρι!»Ήταν η Τσο Τσανγκ και, το κυριότερο, ήταν και πάλι μόνη της,πράγμα εξαιρετικά ασυνήθιστο. ΗΤσο είχε πάντα γύρω της τις πρόσχαρες φιλενάδες της ο Χάριθυμήθηκε την αγωνία του ότανπροσπαθούσε να την ξεμοναχιάσει για να την καλέσει στοχριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν.«Γεια», είπε ο Χάρι κοκκινίζοντας σαν παντζάρι. Ευτυχώς αυτή τηφορά δεν είμαι λουσμένος στοβρομοΖούμι, σκέφτηκε. Προφανώς, και η Τσο σκεφτόταν κάτι παρόμοιο.«Βλέπω κατάφερες να καθαριστείς».«Ναι», χαμογέλασε ο Χάρι σαν να ήταν διασκεδαστική κι όχιεξευτελιστική η τελευταία τουςσυνάντηση. «Ε... πώς... πώς πέρασες το καλοκαίρι;»Με το που το ξεστόμισε, το μετάνιωσε αμέσως. Ο Σέντρικ ήταν τοαγόρι της Τσο και σίγουρα ηανάμνηση του θανάτου του θα κατέστρεψε τις διακοπές της, όπως καιτις δικές του άλλωστε. Ταχαρακτηριστικά του προσώπου της σαν να τραβήχτηκαν λίγο, ωστόσοείπε: «Τα συνηθισμένα,ξέρεις...»«Ει, αυτό το σήμα δεν έχουν οι Σίφουνες;» πετάχτηκε ξαφνικά ο Ρον,δείχνοντας το γαλάζΙο σήμαμε τα χρυσά αρχικά «ΣΤ» που η Τσο φορούσε στο στήθος της. «Είσαιοπαδός τους;»«Ναι», απάντησε αργόσυρτα η Τσο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Από παλιά ή τώρα που πήραν το πρωτάθλημα;» επέμεινε ο Ρον μεανάρμοστη, όπως φάνηκεστον Χάρι, επιθετικότητα.«Από έξι χρόνων», αποκρίθηκε ψυχρά η Τσο. «Λοιπόν... θα ταξαναπούμε, Χάρι». Αμέσως,έκανε μεταβολή κι έφυγε.Η Ερμιόνη περίμενε να απομακρυνθεί η Τσο προτού στραφεί στον Ρον.217«Δεν έχεις ίχνος διακριτικότητας!» «Γιατί; Εγώ τη ρώτησα απλώς...»«Δεν κατάλαβες πως ήθελε να μιλήσει ιδιαιτέρως με τον Χάρι;» «Καιγιατί δεν του μιλούσε; Ποιοςτην εμπόδιζε;» «Τιστηνευχή σου ήρθε και της επιτέθηκες για τηνομάδα της;» «Της επιτέθηκα;Δεν της επιτέθηκα, απλώς τη...» «Τι σε νοιάΖει εσένα ανυποστηρίζει τους Σίφουνες;» «'Έλατώρα, οι μισοί απ' όσους βλέπεις να φοράνε αυτό το σήμα τοαγόρασαν μόλις πέρυσι...» «Και τισημασία έχει αυτό;»«Έχει, γιατί δείχνει ότι δεν είναι πραγματικοί οπαδοί, απλώςέσπευσαν ΝΑ πάρουν το μέρος τουνικητή...»«Το κουδούνι», παρενέβη βαριεστημένα ο Χάρι, γιατί ο Ρον και ηΕρμιόνη δεν το είχαν ακούσειαπ' τις φωνές τους. Συνέχισαν να τσακώνονται σε όλο το δρόμο μέχριτο μπουντρούμι του Σνέιπ,γεγονός που έδωσε στον Χάρι την ευκαιρία να σκεφτεί: κάτι ο Ρον,κάτι ο Νέβιλ,θαήταν τυχερόςαν κατόρθωνε να μιλήσει δύο λεπτά με την Τσο και να τα θυμάταιμετά χωρίς να νιώθει τηνεπιθυμία να μεταναστεύσει σε άλλη χώρα.Παρόλλα αυτά, συλλογιΖόταν καθώς περίμενε με τους άλλους έξω απότην αίθουσα του Σνέιπ,ήρθε από μόνη της να του μιλήσει. Ήταν το κορίτσι του Σέντρικκανονικά θα έπρεπε να τον μισείπου Βγήκε Ζωντανός από το λαβύρινθο του Τριάθλου ενώ ο Σέντρικπέθανε. Εκεινη όμως τουμιλούσε με πολύ φιλικό τρόπο, όχι σαν να τον θεωρούσε ψεύτη, ήτρελό, ή υπεύθυνο για τοθάνατο του Σέ-Ντρικ... να, ήρθε να του μιλήσει με δική τηςπρωτοβουλία και μάλιστα για δεύτερηφορά μέσα σε δύο μέρες... και στη σκέψη αυτή, το κέφι του έφτιαξε.Ακόμη και το δυσοίωνοτρίξιμο με το οποίο άνοιξε η πόρτα του Σνέιπ δεν κατάφερε νασβήσει τη σπίθα της ελπίδας πουφούντωνε στο στήθος του. Μπήκε στην αίθουσα πίσω από τον Ρον καιτην Ερμιόνη και τουςακολούθησε στο συνηθισμένο τραπέΖι τους στο βάθος, αγνοώντας τιςπνιχτές θυμωμένες τουςφωνές καθώς συνέχιΖαν τον καβγά τους.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Καθίστε», είπε ψυχρά ο Σνέιπ κλείνοντας πίσω του την πόρτα. Δενυπήρχε λόγος να τους πει νακάνουν ησυχία μόλις ακούστηκε το κλείσιμο της πόρτας, σταμάτησανοι θόρυβοι κι έπεσε άκραισιχία. και μόνο η παρουσία του Σνέιπ ήταν αρκετή για να μηνακούγεται κιχ.218«Πριν αρχίσουμε το σημερινό μάθημα», είπε ο Σνέιπ καθώς πήγαινεστην έδρα, «θαήθελα να σας υπενθυμίσω ότι τον ιούνιο θα δώσετε σημαντικέςεξετάσεις, που θαπιστοποιήσουν κατά πόσο αφομοιώσατε τη σύνθεση και τη χρήση τωνμαγικών φίλτρων.Αν και υπάρχουν αναμφίβολα πολλοί μπουμπουνοκέφαλοι σε αυτή τηντάξη, ελπίΖω νακαταφέρουν να πιάσουν τη Βάση, αλλιώς... θα υποστούν τηδυσαρέσκεια μου».Το βλέμμα του σταμάτησε στον Νέβιλ, που ξεροκατάπιε.«Του χρόνου, φυσικά, πολλοί από σας θα πάψουν να με έχουνκαθηγητή», συνέχισε οΣνέιπ. «Παίρνω μόνο τους καλύτερους στις ΕΔΕΜ μαγικών φίλτρων,πράγμα πουσημαίνει ότι με ορισμένους θα αποχαιρετιστούμε αναγκαστικά».Κοίταξε τον Χάρι σφίγγοντας τα χείλη του. Ο Χάρι του ανταπέδωσε τοβλέμμα,χαρούμενος που θα γλίτωνε από το μάθημα μαγικών φίλτρων τηνεπόμενη χρονιά.«Αλλά έχουμε μια ολόκληρη χρονιά πριν από την ευτυχή στιγμή τουαποχαιρετισμούμας», είπε ήρεμα ο Σνέιπ, «γι' αυτό, είτε θέλετε είτε δε θέλετε νασυνεχίσετε στις ΕΔΕΜ,σας συμβουλεύω να κατα-βάλετε κάθε δυνατή προσπάθεια για ναεπιτύχετε στις φετινέςεξετάσεις το υψηλό επίπεδο που απαιτώ από τους μαθητές μου.«Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα φίλτρο που μπαίνει συχνά στα ΚοινάΔιπλώματαΜαγείας: το εκχύλισμα γαλήνης, ένα φίλτρο που καταπολεμά το άγχοςκαι κατευνάΖει τηνανησυχία. Σας προειδοποιώ: αν σας πέσουν παραπανίσια υλικά, αυτόςπου θα το πιει θαβυθιστεί σε ένα βαρύ και συχνά μη αναστρέψιμο ύπνο, γι' αυτόαπαιτείται μεγάληπροσοχή». Στα αριστερά του Χάρι, η Ερμιόνη ανακά-θισε με ύφοςαπόλυτηςπροσήλωσης. «Τα συστατικά και η μέθοδος παρασκευής» -ο Σνέιπ έκανεμια κοφτήκίνηση με το ραβδί του κείνοι στον πίνακα». Πράγματι, η συνταγήεμφανίστηκε στον πίνακα.«θα βρείτε ό,τι χρειάΖεστε» -χτύπησε πάλι το ραβδί του— «στοντουλάπι υλικών».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Αμέσως άνοιξε η πόρτα του ντουλαπιού. «Έχετε μία ώρα στη διάθεσησας».Όπως το είχαν προβλέψει ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη, ο Σνέιπ δε θαμπορούσε να τουςβάλει δυσκολότερο φίλτρο. Τα συστατικά έπρεπε να προστεθούν στοτσουκάλι με τησωστή σειρά και ποσότητα το μείγμα έπρεπε να ανακατευτεί για ένασυγκεκριμένο χρονικόδιάστημα, πρώτα προς τη φορά των δεικτών του ρολογιού καιύστερα αντίστροφα ηθερμοκρασία της φωτιάς έπρεπε να χαμηλώ-219σει μια συγκεκριμένη στιγμή, σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και γιασυγκεκριμένο αριθμόλεπτών, προτού προστεθεί το τελευταίο συστατικό.«Τώρα το φίλτρο σας θα πρέπει να βγάΖει έναν αραιό ασημή αχνό»,φώναξε ο Σνέιπδέκα λεπτά προτού ολοκληρωθεί ο βρασμός.Ο Χάρι, που ήταν λουσμένος στον ιδροτά, κοίταξε απελπισμένος γύρωτου. Από το δικότου τσουκάλι έβγαινε πυκνός γκρίΖος καπνός από του Ρον πετιόντανπράσινες σπίθες. ΟΣίμους συδαύ-λίΖε ανήσυχος τη φωτιά κάτω από το τσουκάλι του, πουκόντευε νασβήσει. Ωστόσο, από την επιφάνεια του φίλτρου της Ερμιόνηςαναδυόταν ένας διάφανοςασημής αχνός. Καθώς ο Σνέιπ περνούσε από δίπλα της, έριξε μιαματιά πάνω από τηγαμψή μύτη του χωρίς να κάνει κανένα σχόλιο, πράγμα που σήμαινεότι δε βρήκε τίποτανα επικρίνει.Όταν έφτασε όμως στο τσουκάλι του Χάρι, ο Σνέιπ κοντοστάθηκε καικοίταξε με έναμοχθηρό χαμόγελο στα χείλη.«Τι είναι αυτό το πράμα, Πότερ;»Οι μαθητές του Σλίθεριν, που κάθονταν στις πρώτες σειρές τηςαίθουσας, γύρισανχαρούμενοι προς το μέρος τους το διασκέδαζαν με όλη τους τηνκαρδιά όταν ο ΣνέιπκατσάδιαΖε τον Χάρι.«Εκχύλισμα γαλήνης», μουρμούρισε νευρικά ο Χάρι.«Πες μου κάτι, Πότερ», συνέχισε μειλίχια ο Σνέιπ, «ξέρεις ναδιαβάΖεις;»Ο Ντράκο Μαλφόι γέλασε.«Μάλιστα, κύριε», απάντησε ο Χάρι, σφίγγοντας στο χέρι το ραβδίτου.«Για διάβασε μου την τρίτη αράδα της συνταγής».Ο Χάρι κοίταξε το μαυροπίνακα μισοκλείνοντας τα μάτια του δεν ήτανεύκολο να διαβάσειτις οδηγίες με όλους αυτούς τους πολύχρωμους ατμούς που κατέκλυΖαντώρα τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μπουντρούμι.«Προσθέστε τον κονιορτοποιημένο σεληνόλιθο κι ανακατέψτε τρειςφορές προς τηναντίστροφη φορά των δεικτών του ρολογιού, αφήστε το να σιγοβράσειεπτά λεπτά καιπροσθέστε δύο σταγόνες από σιρόπι ελλέβορου».Του λύθηκαν τα γόνατα. Είχε αφήσει το μείγμα του να σιγοβράζει γιαεπτά λεπτά, αλλάδεν είχε προσθέσει το σιρόπι ελλέβορου, και ύστερα πέρασεκατευθείαν στην τέταρτηαράδα της συνταγής.«Έκανες όλα όσα λέει η τρίτη αράδα, Πότερ;»220«Όχι», ψιθύρισε ο Χάρι.«Ορίστε;»«Όχι», είπε πιο δυνατά ο Χάρι. «Ξέχασα τον ελλέβορο».«Το ξέρω, Πότερ, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό το παρασκεύασμαείναι τελείως άχρηστο.£ξαφαν;σιους/»Το φίλτρο του Χάρι εξαφανίστηκε μεμιάς κι αυτός απόμεινε να στέκεισαν χαΖός μπροστά στοάδειο τσουκάλι του.«Όσοι καταφέρατε να διαβάσετε τις οδηγίες, γεμίστε μια μποτίλια μεδείγμα του φίλτρου σας,κολλήστε μια ετικέτα με καθαρογραμμένο το όνομα σας και φέρτε τηστην έδρα να την ελέγξω»,είπε ο Σνέιπ. «Εργασία: τριάντα εκατοστά περγαμηνής με τιςιδιότητες του σεληνόλιθου και τιςχρήσεις του στην παρασκευή φίλτρων, παράδοση την Πέμπτη».Ενώ οι άλλοι γύρω του γέμιΖαν τις μποτίλιες τους, ο Χάρι μάΖευε ταπράγματα του βράζονταςαπό θυμό. Το φίλτρο του δεν ήταν χειρότερο από του Ρον, πουανάδιδε τώρα μια μπόχακλούβιου αβγού ούτε από του Νέβιλ, που ήταν σαν μισοπηγμένοτσιμέντο κι ο Νέ-βιλαναγκάστηκε να το βγάλει με τις χούφτες από το τσουκάλι του ωστόσομόνο αυτός είχε σίγουροένα ολοστρόγγυλο μηδέν για την εργασία της ημέρας. Έβαλε το ραβδίστην τσάντα του και κάθισεστη θέση του, κοιτάΖοντας τους άλλους που πήγαιναν στην έδρα τιςγεμισμένες και σφραγισμένεςμποτίλιες τους. Όταν χτύπησε επιτέλους το κουδούνι, ο Χάρι ήταν οπρώτος που βγήκε από τομπουντρούμι και είχε αρχίσει ήδη να τρώει το μεσημεριανό του μόλιςο Ρον και η Ερμιόνηέφτασαν στη μεγάλη τραπεΖαρία. Η μαγική οροφή ήταν ακόμη πιοανταριασμένη από το πρωί.Βροχή μαστίγωνε τα ψηλά παράθυρα.«Ήταν μεγάλη αδικία», προσπάθησε να τον παρηγορήσει η Ερμιόνηκαθώς καθόταν δίπλα τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και έβαΖε στο πιάτο της ένα κομμάτι τυρόπιτα. «Το φίλτρο του Γκόιλήταν πολύ χειρότερο από τοδικό σου μόλις το έβαλε στην μποτίλια, έγινε χίλια κομμάτια κιάρπαξε φωτιά ο μανδύας του».«Και πότε μου φέρθηκε δίκαια ο Σνέιπ;» ρώτησε ο Χάρι, κοιτώνταςβλοσυρά το πιάτο του.Οι άλλοι δεν απάντησαν γνώριΖαν την αμοιβαία έχθρα του Σνέιπ καιτου Χάρι, που γεννήθηκεαπό την πρώτη στιγμή που ο νεαρός πάτησε το πόδι του στο«Χόγκουαρτς».«'ΗλπίΖα πως θα 'χε μαλακώσει κάπως φέτος», είπε απογοητεϋ-221\μένει η Ερμιόνη, «θέλω να πω... ξέρετε...» κοίταξε προσεκτικά έναγύρω δεξιά κι αριστερά τουςυπήρχαν καμιά ντουΖίνα άδειες θέσεις και κανένας δεν περνούσεκοντά από το τραπέΖΙ τους.«Τώρα που είναι στο Τάγμα και τα σχετικά...»«Δεν αλλάΖει ο άνθρωπος!» σχολίασε βαθυστόχαστα ο Ρον. «Άλλωστε,εγώ το έλεγα πάντα πωςείναι τρελός ο Ντάμπλντορ που εμπιστεύεται τον Σνέιπ. Τι απόδειξηέχουμε ότι έπαψε πράγματινα δουλεύει για τον Ξέρετε-Ποιον;»«Είμαι βέβαιη ότι ο Ντάμπλντορ έχει άφθονες αποδείξεις, έστωκι αν δεν τις μοιράΖεται μαΖί σου», τον ειρωνεύτηκε η Ερμιόνη.«θα σκάσετε επιτέλους εσείς οι δύο;» αγανάκτησε ο Χάρι καθώς ο Ρονάνοιγε το στόμα του νααπαντήσει. Η Ερμιόνη και ο Ρον κο-κάλωσαν ήταν κι οι δυο θυμωμένοικαι μουτρωμένοι. «Δενμπορείτε να το βουλώσετε λιγάκι; Τσακώνεστε σαν το σκύλο με τηγάτα, μου σπάσατε τα νεύρα».Παράτησε την τυροπιτά του, κρέμασετη σάκα του στον ώμο κι έφυγε.Ανέβηκε δυο δυο τα σκαλοπάτια της μαρμάρινης σκάλας, κόντρα στορεύμα των μαθητών πουκατέβαιναν για φαγητό. Ο θυμός που φούντωσε τόσο απότομα μέσα τουτον έκαιγε ακόμη, και μεένα αίσθημα μοχθηρής ικανοποίησης συλλογιζόταν τα έκπληκτα πρόσωπατου Ρον και τηςΕρμιόνης. Καλά να πάθουν, σκέφτηκε, το έχουν παρακάνει...τσακώνονται όλη την ώρα... δεντους αντέχω άλλο...Σε ένα κεφαλόσκαλο προσπέρασε το μεγάλο πίνακα του σερ Κάντογκαντου ιππότη ο σερΚάντογκαν τράβηξε το ξίφος του κι άρχισε να το κραδαίνει προς τομέρος του Χάρι, που τοναγνόησε.«Γύρνα πίσω, άτιμο σκυλί! Στάσου να πολεμήσεις!» φώναξε ο σερΚάντογκαν με πνιχτή φωνήμέσα από το κράνος του, αλλά ο Χάρι συνέχισε απτόητος το δρόμοτου. Ο σερ ΚάντογκανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

επιχείρησε να τον ακολουθήσει περνώντας στο διπλανό πίνακα, μα τονπήρε στο κυνήγι οένοικος του, ένα μεγάλο αγριεμένο λυκόσκυλο.Ο Χάρι πέρασε το υπόλοιπο διάλειμμα του φαγητού καθισμένοςολομόναχος κάτω από τηνκαταπακτή στην κορφή του βόρειου πυργίσκου. Έτσι, όταν χτύπησε τοκουδούνι, ήταν ο πρώτοςπου ανέβηκε την ασημένια σκάλα που οδηγούσε στην αίθουσα τηςΣίβυλλας Τρελόνι.Μετά τα φίλτρα, η μαντική ήταν το δεύτερο χειρότερο του μάθημαγεγονός που οφειλόταν κυρίωςστην εκνευριστική συνήθεια της222καθηγήτριας Τρελόνι να προβλέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα τονπρόωρο θάνατο του. Ήτανμια λιπόσαρκη γυναίκα, τυλιγμένη σαν κρεμμύδι μ' εσάρπες καιφορτωμένη με φανταχτεράχάϊμαλιά και χάντρες, η οποία θϋμίΖε στον Χάρι έντομο, καθώς τατεράστια γυαλιά που φορούσεπολλαπλασίαΖαν αφύσικα το μέγεθος των ματιών της. Μόλις μπήκε στηναίθουσα, η καθηγήτριαμοίραΖε κάτι παλιά δερματόδετα Βιβλία στα τραπεΖάκια που ήτανδιάσπαρτα στην αίθουσα. Τοφως όμως που σκόρπίΖαν τα τυλιγμένα με φουλάρια φωτιστικά και ημικρή αρωματική φωτιά στοτζάκιήταν τόσο λιγοστό ώστε η καθηγήτρια δεν αντιλήφθηκε τον Χάριόταν αυτός διάλεξε μια θέσηστις σκιές. Τα επόμενα πέντε λεπτά ήρθαν και τα υπόλοιπα παιδιάτης τάξης. Ο Ρον ξεπρόβαλεαπό την καταπακτή, κοίταξε ολόγυρα, εντόπισε τον Χάρι και πήγεκατευθείαν προς το μέρος τουή, τέλος πάντων, όσο ευθεία του επέτρεπαν τα τραπεΖάκια, οικαρέκλες και τα τεράστια «πουφ»ανάμεσα από τα οποία ήταν υποχρεωμένος να περάσει.«Σταματήσαμε να τσακωνόμαστε με την Ερμιόνη», είπε καθώς καθότανδίπλα στον Χάρι.«Ωραία», γρύλισε εκείνος.«Αλλά η Ερμιόνη λέει ότι καλό θα ήταν να σταματήσεις κι εσύ ναξεσπάς πάνω μας τα νεύρασου», συνέχισε ο Ρον.«Δεν...»«Σου μεταφέρω απλώς το μήνυμα της», τον διέκοψε ο Ρον. «Αν καιπιστεύω πως έχει δίκιο. Δεφταίμε εμείς για τον τρόπο που σου φέρονται ο Σίμους και ο Σνέιπ».«Ποτέ δεν είπα...»«Καλημέρα», είπε τότε η καθηγήτρια Τρελόνι με τη συνηθισμένηβραχνή κι ονειροπόλα φωνή της,κι ο Χάρι έκοψε τη φράση του στη μέση είχε εκνευριστεί πάλι και,κατά βάθος, ντρεπόταν για τησυμπεριφορά του. «Καλωσορίσατε στο μάθημα της μαντικής. Στηδιάρκεια των διακοπώνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παρακολουθούσα με προσοχή τη μοίρα σας και βλέπω, με μεγάλη μουευχαρίστηση, ότιεπιστρέψατε όλοι σώοι και ασφαλείς στο "Χόγκουαρτς", όπως είχα,φυσικά, προβλέψει.»Στα τραπεΖία σας θα βρείτε αντίτυπα του Ονειροκρίτη, του Ίνι-γκομάγκο. Η ερμηνεία τωνονείρων είναι ένας από τους σημαντικότερους τρόπους πρόβλεψης τουμέλλοντος και, κατά πάσαπιθα'νότητα, ένα από τα θέματα που θα πέσουν στις εξετάσεις σας.Ό^ ότι πιστεύω πως ηεπιτυχία ή η αποτυχία στις εξετάσεις έχει την πα-223ραμικρή σημασία σε ότι αφορά την ιερή τέχνη της μαντικής. Αν έχετετο εσωτερικό μάτι, δε σαςχρειάΖονται βαθμοί και πτυχία. Ωστόσο ο κύριος διευθυντής επιμένεινα διαγωνιστείτε, οπότε...»Η φωνή της έσβησε απαλά κι όλοι κατάλαβαν ότι η καθηγήτρια Τρελόνιθεωρούσε το μάθημα τηςυπεράνω ευτελών διαδικασιών όπως οι εξετάσεις.«Ανοίξτε, παρακαλώ, τα βιβλία σας στην εισαγωγή και διαβάστε τιλέει ο μάγκο για την ερμηνείατων ονείρων. Ύστερα χωριστείτε σε Ζευγάρια και, με τη βοήθεια τουΟνειροκρίτη, ερμηνεύστε οένας τα πιο πρόσφατα όνειρα του άλλου. ΑρχίΖουμε».Είχε κι ένα καλό αυτό το μάθημα: ότι δεν ήταν δίωρο. 'Ότανδιάβασαν όλοι την εισαγωγή τουβιβλίου, τους έμεναν μόλις δέκα λεπτά για την ερμηνεία τωνονείρων. Στο τραπέΖΙ δίπλα στονΧάρι και τον Ρον, ο Ντιν είχε Ζευγαρώσει με τον Νέβιλ, που άρχισεευθύς να περιγράφει ένανπερίπλοκο εφιάλτη με ένα γιγάντιο ψαλίδι που πετσόκοψε το καλόκαπέλο της γιαγιάς του. ΟΧάρι κι ο Ρον κοιτάΖονταν κατσουφιασμένοι.«Εγώ δε θυμάμαι ποτέ τα όνειρα μου», είπε ο Ρον. «Πες εσύ».«Δεν μπορεί, όλο και κάποιο θα θυμάσαι», έκανε εκνευρισμένος οΧάρι.Δε σκόπευε να μοιραστεί με κανέναν τα όνειρα του. Ήξερε πο-λύ καλάτι σήμαινε ο τακτικόςεφιάλτης του με το νεκροταφείο. Δε χρειαΖόταν να του τον εξηγήσειο Ρον, η καθηγήτρια Τρελόνιή ο ηλίθιος Ονειροκρίτης.«Να, προχτές τη νύχτα ονειρεύτηκα ότι έπαίΖα κουίντιτς», είπε οΡον σμίγοντας τα φρύδια στηνπροσπάθεια να θυμηθεί. «Τι λες να σημαίνει;»«Προφανώς ότι θα σε καταβροχθίσει ένα γιγάντιο λουκούμι ή κάτιτέτοιο», αποκρίθηκε ο Χάριφυλλομετρώντας αδιάφορα τον Ονειροκρίτη. Ήταν πολύ βαρετό ναψάχνει στον Ονειροκρίτη ταδιάφορα στοιχεία του ονείρου κι απελπίστηκε όταν η καθηγήτριαΤρελό-ν! τους έβαλε εργασία ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κρατήσουν ημερολόγιο ονείρων για ένα μηνα. Σαν χτύπησε τοκουδούνι, ο Χάρι κι ο Ρον ήταν οιπρώτοι που πήγαν στη σκάλα. Ο Ρον μουρμούριΖε δυνατά:«Έχεις συνειδητοποιήσει πόσες εργασίες έχουμε ήδη; Ο Μπινς έβαλεμισό μέτρο εργασία γιατους πολέμους των γιγάντων, ο σνειπ τριάντα πόντους για τουςσεληνόλιθους και τώρα η Τρελόνιθέλει να κρατάμε ημερολόγιο ονείρων! Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ είχαν224δίκιο γι' αυτά που έλεγαν για τα ΚΔΜ. ΕλπίΖω να μη μας Βάλειεργασία κι αυτή η Άμπριτζ...»Όταν μπήκαν στην αίθουσα του μαθήματος της άμυνας εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών, βρήκαντην καθηγήτρια Άμπριτζ καθισμένη ήδη στην έδρα. Φορούσε την ίδιαχνουδωτή ρόζ Ζακέτα όπωςτο προηγούμενο βράδυ κι ένα μαύρο βελούδινο φιόγκο στα μαλλιά, πουθύμισε στον Χάριτεράστια μύγα καθισμένη απερίσκεπτα ΣΤΟ κεφάλι ενός ακόμη πιοτεράστιου βατράχου.Τα παιδιά μπήκαν αθόρυβα στην τάξη η καθηγήτρια Άμπριτζ ήταν ακόμη«αστάθμητοςπαράγοντας» και κανένας δεν ήξερε το Βαθμό της αυστηρότητας της.«Καλησπέρα σας!» είπε όταν κάθισαν όλοι στις θέσεις τους. Μερικοίμουρμούρισαν άκεφα:«Καλησπέρα». «Τς, τς, τς», έκανε η καθηγήτρια. «Τι απάντηση είναιαυτή; θα ήθελα, παρακαλώ,να απαντήσετε: "Καλησπέρα, κυρία Αμπριτζ". Πάμε απ' την αρχή.Καλησπέρα, παιδιά!»«Καλησπέρα, κυρία Άμπριτζ», είπαν όλοι μαΖί". «Είδατε τι εύκολοπου είναι;» είπε μειλίχια ηκαθηγήτρια. «Και τώρα κρύψτε τα ραβδιά σας και βγάλτε τις πένεςσας».Πολλά παιδιά κοιτάχτηκαν κατσουφιασμένα ήξεραν από πείρα ότι ηεντολή «κρυφτέ τα ραβδιάσας» σήμαινε ότι θ' ακολουθούσε ένα μάθημα χωρίς ίχνοςενδιαφέροντος. Ο Χάρι έκρυψε τοραβδί στη σάκα του κι έβγαλε πένα, μελάνι και περγαμηνή. Ηκαθηγήτρια Άμπριτζ άνοιξε τηντσάντα της, έβγαλε το ραβδί της που ήταν ασυνήθιστα κοντό καιχτύπησε το μαυροπίνακα με μιακοφτή κίνηση. Εμφανίστηκαν οι λέξεις:Άμυνα Εναντίον των Σκοτεινών Τεχνών Επιστροφή στις Βασικές Αρχές«Η διδασκαλία αυτού του μαθήματος υπήρξε μέχρι τώρα αποσπασματικήκαι χωρίς μέθοδο, έτσιδεν είναι;» άρχισε η κυρία Άμπριτζ στρέφοντας το πρόσωπο της προςτο μέρος της τάξης με ταχέρια πλεγμένα μπροστά της. «Η συνεχής αλλαγή καθηγητών, πολλοίαπό τους οποίους δενακολούθησαν το αναλυτικό πρόγραμματου υπουργείου, είχε δυστυχώς ωςαποτέλεσμα να μείνετεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πολύ πισω από το επίπεδο που απαιτείται στις φετινές σαςεξετάσεις.»Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας πληροφορήσω ότι αυτά τα225προΒλήματα λύθηκαν. Φέτος θα παρακολουθήσουμε ένα άρτιο πρόγραμασπουδών, εγκεκριμένοαπό το υπουργείο, με κύριο άξονα τη θεωρία. Αντιγράψτε, παρακαλώ,στις περγαμηνές σας».Χτύπησε ξανά το μαυροπίνακα το πρώτο κείμενο εξαφανίστηκε δίνονταςτη θέση του στους«Στόχους του Μαθήματος».1. Κατανόηση των αρχών που διέπουν την αμυντική μαγεία.2. Αναγνώριση των περιπτώσεων όπου μπορεί να εφαρμοστεί νομίμως ηαμυντική μαγεία.3. Πλαίσιο πρακτικής εφαρμογής της αμυντικής μαγείας.Τα επόμενα λεπτά η αίθουσα πλημμύρισε από το θόρυβο που έκαναν οιπένες καθώς έξυναν τιςπεργαμηνές. Όταν αντέγραψαν όλοι τους τρεις στόχους του μαθήματος,η καθηγήτρια Άμπριτζρώτησε: «Έχετε όλοι το βιβλίο Η θεωρία της Αμυντικής Μαγείας τουΓουίλμπερτ Σλίνκχαρντ;»Ένας καταφατικός ψίθυρος διέτρεξε την τάξη. «Ας κάνουμε άλλη μιαπροσπάθεια, παιδιά», είπε ηκαθηγήτρια Άμπριτζ. «Όταν σας κάνω μια ερώτηση, θέλω να απαντάτε:"Μάλιστα, κυρία Άμπριτζ"ή "Όχι, κυρία Άμπριτζ". Λοιπόν, έχετε όλοι το βιβλίο Η θεωρία τηςΑμυντικής Μαγείας τουΓουίλμπερτ Σλίνκχαρντ;» Η αίθουσα αντιλάλησε από ένα: «Μάλιστα,κυρία Άμπριτζ». «Ωραία»,είπε η καθηγήτρια Άμπριτζ. «Τώρα ανοίξτε τα βιβλία σας στην πέμπτησελίδα και διαβάστε το"Κεφάλαιο 1: Βασικές Αρχές για Αρχαρίους". Δε χρειάΖεται ναμιλάτε».Η καθηγήτρια Άμπριτζ τραβήχτηκε από τον πίνακα και κάθισε Στηνέδρα, παρατηρώντας τους μετα γουρλωτά βατραχίσια μάτιατης; Ο Χάρι γύρισε στην πέμπτη σελίδα του βιβλίου του κι άρχισεναδιαβάΖει.Ηταν φοβερά βαρετό, τόσο που συναγωνιΖόταν τις παραδόσεις τουκαθηγητή Μπινς.Δυσκολευόταν να συγκεντρωθεί σε λίγο συνιδητοποίησε πως είχεδιαβάσει έξι φορές την ίδιαπρόταση χωρίς να έχει συγκρατήσει παρά μόνο τις πρώτες λέξεις.Πέρασαν μερικά λεπτά. Δίπλατου ο Ρον στριφογύριΖε την πένα του κοιτάΖοντας αφιρημένα το ίδιοσημείο της σελίδας. Ο Χάριέριξε ένα βλέμμα δίπλα του κι ένιωσε τόση έκπληξη, που ξύπνησε απότη χαύνωση.Η Ερμιόνη δεν είχε ανοίξει καν το βιβλίο της. Κοιτούσε μεπροσήλωση την καθηγήτρια Άμπριτζσηκώνοντας το χέρι της.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

226Πρώτη φορά έβλεπε ο Χάρι την Ερμιόνη να μη διαδάΖει αυτό που τηςείπε ο καθηγητής της και,γενικά, να αντιστέκεται στον πειρασμό να ανοίξει το βιβλίο πουέπεσε στα χέρια της. Την κοίταξεερωτηματικά, αλλά εκείνη του έδειξε με ένα ανάλαφρο νεύμα ότι δεθα απαντούσε σε ερωτήσειςκαι συνέχισε να 'χει το Βλέμμα της καρφωμένο στην καθηγήτριαΆμπριτζ, η οποία όμως έδειχνεαποφασισμένη να την αγνοήσει.Πέρασαν έτσι κάμποσα λεπτά και ο Χάρι δεν ήταν πια ο μόνος πουκοίταΖε την Ερμιόνη. Τοκεφάλαιο που έπρεπε να διαβάσουν ήταν τόσο κουραστικό, που όλο καιπερισσότερα παιδιάπροτιμούσαν να παρακολουθήσουν τη Βουβή προσπάθεια της Ερμιόνης νατραβήξει τηνπροσοχή της καθηγήτριας, αντί να σκοτίΖουν το μυαλό τους με τις«Βασικές Αρχές γιαΑρχαρίους».Όταν η μισή και παραπάνω τάξη αντί να διαβαΖει κοίταΖε τηνΕρμιόνη, η καθηγήτρια Άμπριτζέκρινε πως δεν μπορούσε πια νααγνοήσει το πρόβλημα.«Έχεις κάποια απορία για το κεφάλαιο, αγαπητή μου;» ρώτησε τηνκοπέλα σαν να την πρόσεξεμόλις εκείνη τη στιγμή.«Όχι για το κεφάλαιο, όχι», αποκρίθηκε η Ερμιόνη.«Τώρα διαβάΖουμε το κεφάλαιο», είπε η καθηγήτρια Άμπριτζδείχνοντας τα μικρά μυτερά δόντιατης. «Αν έχεις άλλες απορίες, θα τις λύσουμε στο τέλος τουμαθήματος».«θέλω να ρωτήσω για τους στόχους του μαθήματος».Η καθηγήτρια Άμπριτζ ανασήκωσε τα φρύδια της.«Και το όνομα σου;»«Ερμιόνη Γκρέιντζερ», απάντησε το κορίτσι.«ΝομίΖω, δεσποινίς Γκρέιντζερ, ότι οι στόχοι του μαθήματος είναιαπολύτως σαφείς αν τουςδιαβάσεις με προσοχή», είπε η καθηγήτρια Άμπριτζ με φωνή γλυκιάαλλά αποφασιστική.«Εγώ δεν το νομίΖω», έκανε ανέκφραστα η Ερμιόνη. «Δεν αναφέρουντίποτα για τη χρήση τωναμυντικών ξορκιών».Στη σύντομη σιωπή που ακολούθησε, πολλά κεφάλια στράφικαν στονπίνακα όπου ήτανγραμμένοι οι στόχοι του μαθήματος.«Τη χρήση των αμυντικών ξορκιών;» επανέλαβε η καθηγήτρία Άμπριτζμε ένα κοφτό γελάκι. «Μαασφαλώς δεν υπάρχει περίπτοση να χρησιμοποιήσεις αμυντικά ξόρκιαστην τάξη μου, δεσποι^Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

νης Γκρέιντζερ, δε θα χρειαστεί. Δε φαντάΖομαι να περιμένεις ότιθα δεχτείς επίθεση στο μάθημαμου;»227«Δε θα κάνουμε ξόρκια;» αναφώνησε ο Ρον.«Οι μαθητές που θέλουν να μιλήσουν στην τάξη μου πρέπει νασηκώνουν το χέρι τους, κύριε...;»«Ουέσλι», είπε ο Ρον σηκώνοντας το χέρι του.Η καθηγήτρια Άμπριτζ χαμογέλασε ακόμη πιο πλατιά και του γύρισετην πλάτη. Ο Χάρι και ηΕρμιόνη σήκωσαν ταυτόχρονα τα χέρια τους. Τα γουρλωτά μάτια τηςκαθηγήτριας καρφώθηκανγια μια στιγμή στον Χάρι προτού στραφούν στην Ερμιόνη.«Ναι, δεσποινίς Γκρέιντζερ; θέλεις να ρωτήσεις κάτι άλλο;»«Μάλιστα», απάντησε η Ερμιόνη. «Σίγουρα ο βασικότερος στό-χος τουμαθήματος της άμυναςεναντίον των σκοτεινών τεχνών είναι η εξάσκηση στα αμυντικάξόρκια, έτσι δεν είναι;»«Είσαι διπλωματούχος εκπαιδευτικός, δεσποινίς Γκρέιντζερ;» ρώτησεμε την προσποιητά γλυκιάφωνή της η καθηγήτρια Άμπριτζ.«Όχι μα...»«Τότε νομίΖω ότι δεν είσαι αρμόδια να αποφασίσεις ποιος είναι "οβασικότερος στόχος" τουμαθήματος μου. Το καινούργιο πρόγραμμα μας καταρτίστηκε από μάγουςπολύ πιο έμπειρουςκαι σοφούς από σένα. Έτσι θα μάθετε τα αμυντικά ξόρκια με ασφαλή,ακίνδυνο τρόπο...»«Και σε τι θα μας χρησιμεύσει αυτό;» πετάχτηκε ο Χάρι. «Ανδεχτούμε επίθεση, δε θα είναι ούτεασφαλής ούτε...»«Χέρι, κύριε Πότερ!» φώναξε η καθηγήτρια Άμπριτζ.Ο Χάρι σήκωσε το χέρι του. Και πάλι η καθηγήτρια του γύρισε τηνπλάτη, αλλά τώρα σήκωναν κιάλλα παιδιά τα χέρια τους.«Το όνομα σου;» ρώτησε τον Ντιν.«Ντιν Τόμας».«Λοιπόν, κύριε Τόμας;»«Έχει δίκιο ο Χάρι», είπε ο Ντιν. «Αν δεχτούμε επίθεση, δε θαείναι ακίνδυνη».«Επαναλαμβάνω», τόνισε η καθηγήτρια Άμπριτζ, χαμογελώνταςεκνευρισμένη στον Ντιν,«περιμένετε να δεχτείτε επίθεση στη διαρχία του μαθήματος μου;»"Όχι, αλλά...»Η καθηγήτρια τον διέκοψε. «Δε θέλω να κριτικάρω τον τρόπολειτουργίας αυτού του σχολείου»,είπε με ένα προσποιητό χαμόγελο στο πλατύ της στόμα, «αλλά τομάθημα αυτό είχε ανατεθεί σεδιάφοΡους ανεύθυνους μάγους —εντελώς ανεύθυνους, επαναλαμβά-228229Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

νω— για να μην αναφέρω», της ξέφυγε ένα κοφτό γελάκι, «τους,,επικίνδυνους μιγάδες».«Αν εννοείτε τον καθηγητή Λουπιν», πετάχτηκε θυμωμένος ο Ντιν,«ήταν ο καλύτερος καθηγητήςπου...»«Χέρι, κύριε Τόμας! Όπως έλεγα, εκτεθήκατε σε ξόρκια περίπλοκα,ακατάλληλα για την ηλικίασας και δυνητικώς επικίνδυνα. Σας φόβισαν λέγοντας σας ότικινδυνεύετε να δεχτείτε ανά πάσαστιγμή επίθεση...»«Κανένας δε μας φόβισε», τη διέκοψε η Ερμιόνη, «απλώς...»«Δε σήκωσες το χέρι σου, δεσποινίς Γκρέιντζερ!»Η Ερμιόνη σήκωσε το χέρι της μα η καθηγήτρια Άμπριτζ της γύρισετην πλάτη.«Απ' ότι ξέρω, ο προκάτοχος μου δεν περιοριΖόταν απλώς να εκτελείμπροστά σας παράνομεςκατάρες, αλλά τις εφάρμοΖε κιόλας πάνω σας».«Τελικά, αποδείχτηκε πως ήταν μανιακός, σωστά;» είπε θυμωμένος οΝτιν. «Όμως, για να πούμεκαι του στραβού το δίκιο, μάθαμε ένα σωρό πράγματα».«Δε σήκωσες το χέρι σου, κύριε Τόμας!» κελάηδησε η καθηγήτριαΆμπριτζ. «Τώρα όμως τουπουργείο έκρινε ότι αρκούν οι θεωρητικές γνώσεις για να δώσετεεξετάσεις, αυτό που είναιάλλωστε και ο προορισμός του σχολείου. Το όνομα σου;» πρόσθεσεκοιτά-Ζοντας την Παρβάτι,που μόλις είχε σηκώσει χέρι.«Παρβάτι Πάτιλ, και δεν είναι απαραίτητες κάποιες πρακτικέςγνώσεις για το ΚΔΜ στην άμυναεναντίον των σκοτεινών τεχνών;Δεν πρέπει να αποδείξουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ξόρκιακαι κατάρες;»«Αν μελετήσετε καλά τη θεωρία, δε βλέπω γιατί δε θα μπορέσετε ναεκτελέσετε τα ξόρκια υπό τιςαυστηρά ελεγχόμενες συνθήκες των εξετάσεων», είπε αποπεμπτικά ηκαθηγήτρια.«Χωρίς να κάνουμε προηγουμένως καμία πρακτική εξάσκηση;" ρώτησεδύσπιστα η Παρβάτι.«θέλετε να πείτε ότι θα εκτελέσουμε για πρώτη φορά τα ξόρκια στιςεξετάσεις;»«Επαναλαμβάνω: αν μελετήσετε καλά τη θεωρία...»«Σε τι θα μας χρησιμεύσει η θεωρία στον έξω κόσμο;» είπε δυνατά οΧάρι σηκώνοντας το χέρι.Η καθηγήτρια Άμπριτζ ανάβλεψε. ,«Εδώ είναι σχολείο, κύριε Πότερ, όχι ο έξω κόσμος», είπε σιγα^'«Δηλαδή, δε θα προετοιμαστούμε για ότι μας περιμένει στον έξωκόσμο;»«Τίποτα δε σε περιμένει, κύριε Πότερ».«Αλήθεια;» έκανε ο Χάρι. Ο θυμός που σιγόβραΖε μέσα του όλη μέραείχε φτάσει τώρα σεεκρηκτικό σημείο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ποιος θα επιτεθεί σε μικρά παιδιά σαν εσάς;» ρώτησε η καθηγήτριαμε την απαίσια, γλυκερήφωνή της.«Χμ... για να δούμε...» έκανε ότι σκέφτεται ο Χάρι. «Μήπως... ολόρδος Βόλντεμορτ;»Ο Ρον κράτησε την αναπνοή του η Λάβεντερ Μπράουν έβγαλε μια πνιχτήφωνή ο Νέβιλγλίστρησε από το κάθισμα του. Η καθηγήτρια Άμπριτζ όμως ούτε πουκουνήθηκε απ' τη θέσητης. Συνέχισε να κοιτάΖει τον Χάρι με μια έκφραση μοχθηρήςευχαρίστησης στο πρόσωπο της.«Μείον δέκα βαθμοί από το Γκρίφιντορ, κύριε Πότερ».Άκρα σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα. Όλοι κοιτούσαν μια την Άμπριτζκαι μια τον Χάρι.«Και τώρα, ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα». Η καθηγήτριαΆμπριτζ σηκώθηκε απ' τηθέση της, στήριξε τα κοντόχοντρα χέρια της στην έδρα κι έγειρεπρος το μέρος τους. «Σας έχουνπει ότι επέστρεψε απ' τους νεκρούς ένας συγκεκριμένος σκοτεινόςμάγος...»«Δεν ήταν νεκρός», είπε θυμωμένα ο Χάρι, «αλλά, ναι, γύρισε!»«Εχει-χάσει-ήδη-δέκα-πόντους-ο-κοιτώνας-σου-εξαιτίας-σου-κυριε-Πότερ-μην-επιβαρύνεις-τηθέση-σου»,είπε με μιαν ανάσα η Άμπριτζ χωρίς να τον κοιτάξει.«Όπως έλεγα, σαςπληροφόρησαν οτι κυκλοφορεί ελεύθερος ένας συγκεκριμένος σκοτεινόςμάγος. Είναι ψέματα».«ΔΕΝ είναι ψέματα!» φώναξε ο Χάρι. «Τον είδα, τον πολέμησα!»«Τιμωρία, κύριε Πότερ!» είπεθριαμβευτικά η Άμπριτζ. «Αύριο το απόγευμα, μετά το μάθημα. Στιςπέντε η ώρα, στο γραφείομου. ^αναλαμβάνω, είναι ψέματα. Το Υπουργείο Μαγείας σας εγγυάτεότι δεν κινδυνεύετε απόκανένα σκοτεινό μάγο. Αν εξακολουθίτε να ανησυχείτε, ελάτε ναμιλήσουμε εκτός μαθήματος. Ανσας τρομάΖει κάποιος με φήμες για αναγεννημένους σκοτεινούς μάγουςθα ήθελα πολύ να τοξέρω. Βρίσκομαι εδώ για να σας βοηθήσο ". Είμαι φίλη σας. Και τώρασυνεχίστε, παρακαλώ, τοδιάβασμα "Βασικές Αρχές για Αρχαρίους", σελίδα 5». η καθηγήτριαΆμπριτζ κάθισε στην έδρατης. Ο Χάρι όμως ση-230231κώθηκε όρθιος. Όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του ο σίμουςτον κοίταΖε τρομαγμένοςκαι ταυτόχρονα συνεπαρμένος«Χάρι, όχι!» ψιθύρισε προειδοποιητικά η Ερμιόνη τραβώντας τον απότο μανίκι, αλλά ο Χάριέσπρωξε το χέρι της.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δηλαδή, κατά τη γνώμη σας, ο Σέντρικ Ντίγκορι πέθανε απο μόνοςτου;» ρώτησε ο Χάρι μεφωνή που έτρεμε.Όλη η τάξη περίμενε με κομμένη την ανάσα. Κανείς μέχρι τότε εκτόςαπό τον Ρον και τηνΕρμιόνη, δεν είχε ακούσει τον Χάρι να μιλά για τα συμβάντα εκείνηςτης μοιραίας νύχτας πουπέθανε ο Σέντρικ. Τα μάτια τους περιφέρονταν μια στον Χάρι και μιαστην Άμπριτζ, που γύρισεκαι τον κοίταξε δίχως ίχνος χαμόγελου στα χείλη της.«Ο θάνατος του Σέντρικ Ντίγκορι ήταν ένα τραγικό δυστύχημα»απάντησε ψυχρά.«Ήταν έγκλημα», είπε ο Χάρι. Καταλάβαινε ότι έτρεμε ολόκληρος. Δενάντεχε να μιλά γι' αυτό τοθέμα, πόσο μάλλον μπροστά σε τριάντα συμμαθητές του που καίγονταναπό περιέργεια. «Τονσκότωσε ο Βόλντεμορτ και το ξέρετε».Το πρόσωπο της καθηγήτριας Άμπριτζ παρέμεινε εντελώς ανέκφραστο.Προς στιγμήν, ο ΧάρινόμιΖε ότι θα του βάλει τις φωνές. Αλλά, τελικά, στ' αφτιά τουέφτασε μια γλυκιά κοριτσίστικηφωνή:«'Έλα εδώ, καλό μου παιδί».Ο Χάρι έσπρωξε με μια κλοτσιά την καρέκλα του, πέρασε δίπλα απότον Ρον και την Ερμιόνη καιπλησίασε στην έδρα. Ένιωθε την υπόλοιπη τάξη να έχει παγώσει" όλοικρατούσαν την ανάσατους. Ήταν τόσο εξοργισμένος, που δεν τον ένοιαΖε ότι κι ανγινόταν.Η Άμπριτζ έβγαλε από την τσάντα της μια μικρή ρόζ περγαμηνή σερολό, την άνοιξε πάνω στογραφείο της, βούτηξε την πένα της σε ένα μπουκαλάκι με ρόζ μελάνικαι σημείωσε σκυφτήμερικες αράδες, έτσι που ο Χάρι δεν μπορούσε να δει τι έγραφε.Κανένας δε μιλούσε. Ύστερααπό ένα λεπτό, τύλιξε την περγαμηνή και την ακούμπησε με το ραβδίτης, σφραγίζοντας τη χωρίςραφή, ώστε να μι μπορεί να παραβιαστεί.«Πήγαινε τη στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, αγαπητέ του είπε ηκαθηγήτρια καθώς του έδινετην περγαμηνή.Ο Χάρι την πήρε αμίλητος και βγήκε από την αίθουσα χωρις να ρίξειούτε μια ματιά στον Ρον καιστην Ερμιόνη, βροντώντας πησωτου την πόρτα. Διέσχισε βιαστικά τοδιάδρομο σφίγγοντας στοχερι του το σημείωμα για τη ΜακΓκόναγκαλ. Καθώς έστριβε μια γωνία,βρέθηκε πρόσωπο μεπρόσωπο με τον Πιβς, το θορυβοποιό φάντασμα, ένα ανθρωπάκι μεφαρδύ στόμα πουαιωρούνταν ξαπλωμαινω ανάσκελα, ενώ έπαιΖε κουνώντας μερικάμελανοδοχεία στονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αέρα-«Βρε, βρε, βρε, ο Χάρι Πότερ!» έκρωξε ο Πιβς και του ξέφυγαν δύομελανοδοχεία από τα χέρια,τα οποία έπεσαν στο πάτωμα κι έσπασαν πιτσιλίζοντας τους τοίχουςμε μελάνια. Ο Χάριτραβήχτηκε προς τα πίσω με ένα επιφώνημα.«Δίνε του, Πιβς».«Νευράκια, νευράκια;» ρώτησε ο Πιβς καθώς ακολουθούσε τον Χάρι στοδιάδρομο πετώντας απόπάνω του. «Τι έπαθες πάλι, καλέ μου φίλε; Ακούς φωνές; Βλέπειςοράματα; Μιλάς...» ο Πιβςάφησε μια δυνατή πορδή «... ερπετικά;»«Παράτα με ΗΣΥΧΟ, σου λέω!» φώναξε ο Χάρι και κατέβηκε τρέχονταςαπό την πλησιέστερησκάλα, ενώ ο Πιβς τον ακολούθησε γλιστρώντας με την πλάτη του στηνκουπαστή.Κάποιοι λένε καυχησιάρη τονΧαρουλη τον καλό Άλλοι λεν πως τοπαίδι'είναι μελαγχολικό Εγώόμως σας δηλώνω: το παιδί είναι τρελό!«ΣΚΑΣΕ!»Μια πόρτα άνοιξε στα αριστερά του και βγήκε από το γραφείο ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,βλοσυρή κι ενοχλημένη.«Τι φωνάΖεις έτσι, Πότερ;» ρώτησε αυστηρά ενώ ο Πιβς εξαφανιΖοτανμ' ένα μοχθηρόκακάρισμα. «Γιατί δεν είσαι στην τάξη σου;» «Μ' έστειλαν σ' εσάς»,απάντησε ξερά ο Χάρι. «Σ'έστειλαν; Τι εννοείς σ' έστειλαν;» της έδειξε το σημείωμα τηςκαθηγήτριας Άμπριτζ. Η ΜακΓκόνανκαλτο πήρε συνοφρυωμένη, το άνοιξε με ένα χτύπημα του ραβδιουτης, το ξετύλιξε κι άρχισενα διαβάΖει. Τα μάτια της πίσω από τα τετράγωνα γυαλιά κινούνταναπό τη μια πλευρά στηνάλλη καθός διάβαΖε αυτά που είχε γράψει η Άμπριτζ, και σε κάθεαράδα το προσοπό τηςαντάριαΖε περισσότερο. "Έλα μέσα, Πότερ».την ακολούθησε στο γραφείο της. Η πόρτα έκλεισε πίσω του^Ρατα.232«Λοιπόν;» είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. «Είναι αλήθεια,«Ποιο;» ρώτησε ο Χάρι πιο εριστικά απ' ότι ήθελε «...κύρια.πρόσθεσε για να φανεί πιο ευγενικός.«Είναι αλήθεια ότι αυθαδίασες στην καθηγήτρια Άμπριτζ;»«Μάλιστα», είπε ο Χάρι.«Και την είπες ψεύτρα;»«Μάλιστα».«Της είπες ότι γύρισε ο Ακατονόμαστος;»«Μάλιστα».Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ κάθισε στο γραφείο της κοιτάζοντάςτονσυνοφρυωμένη. Τέλος,είπε: «Πάρε ένα μπισκότο, Πότερ».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ένα... τι;»«Μπισκότο», επανέλαβε εκνευρισμένη κι έδειξε ένα μεταλλικό κουτίμε καρό σχέδια πάνω σε μίααπό τις στοίβες χαρτιών που γέ-μίΖαν το γραφείο της. «Και κάθισε».Ο Χάρι θυμήθηκε κάποια φορά που, ενώ αυτός περίμενε να τοντιμωρήσει η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ, εκείνη τελικά τον έβαλε στην ομάδα κουίντιτς τουΓκρίφιντορ. Βούλιαξε στηνκαρέκλα απέναντι" της και πήρε έναν Τζίτζίτρίτωνα, νιώθονταςσαστισμένος και αβέβαιος όπωςεκείνη τη φορά.Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ απέθεσε στο γραφείο της το σημείωμα τηςκαθηγήτριας Άμπριτζ καικοίταξε σοβαρά τον Χάρι.«Πρέπει να προσέχεις, Πότερ».Ο Χάρι κατάπιε την μπουκιά του και την κοίταξε. Ο τόνος της φωνήςτης δεν ήταν αυστηρός καικοφτός ως συνήθως, αλλά σιγανός, ανήσυχος κι ασυνήθισταανθρώπινος.«Η απειθαρχία στο μάθημα της Ντολόρες Άμπριτζ θα σου κοστίσει πολύπερισσότερο από τηναφαίρεση δέκα βαθμών από τον κοιτώνα σου».«Τι εννο...»«Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει, Πότερ», τον διέκοψε θυμωμένη ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,που ξαναπήρε απότομα το γνοστο ύφος της. «Ξέρεις πολύ καλά ποιοςτη στέλνει και σε ποιονδίνει αναφορά».Εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι. Από παντού ακούστηκαν υπόκωφοιθόρυβοι, καθώςεκατοντάδες μαθητές ξεχύνονταν απο τις τάξεις.«Λέει ότι σου έβαλε τιμωρία για όλες τις μέρες της βδομαδαςαρχίΖοντας από αύριο», συνέχισε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,κοιτάΖοντας ξανά το σημείωματης Άμπριτζ.«Όλες τις μέρες της βδομάδας!» έφριξε ο Χάρι. «Μα, κυρία, δενμπορείτε...»«Δεν μπορώ να κάνω τίποτα», είπε ανέκφραστα η ΜακΓκόνα-νκαλ.«Μα...»«Είναι καθηγήτρια σου κι έχει κάθε δικαίωμα να σου βάλει τιμωρία.Αύριο, στις πέντε η ώρα, θαπας στο γραφείο της για την πρώτη μέρα της τιμωρίας σου. Κι άλληφορά να φυλάγεσαι από τηνΝτολόρες Άμπριτζ».«Μα έλεγα την αλήθεια!» διαμαρτυρήθηκε οργισμένος ο Χάρι. «ΟΒόλντεμορτ γύρισε, το ξέρετε.Κι ο καθηγητής Ντάμπλντορ το ξέρει ότι...»για τ' όνομα του θεού, Πότερ!» αναφώνησε η ΜακΓκόναγκαλ σιάΖονταςθυμωμένη τα γυαλιά τηςείχε πανιάσει στο άκουσμα του ονόματος του Βόλντεμορτ. «Πιστεύειςότι το θέμα είναι η αλήθειαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και το ψέμα; Το θέμα είναι να σκύβεις το κεφάλι και ναχαλιναγωγείς το θυμό σου!» Σηκώθηκε μετα ρουθούνια να πεταρίΖουν. Τα χείλη της είχαν γίνει μια ίσια,λεπτή γραμμή ο Χάρι τη μιμήθηκε.«Πάρε άλλο ένα μπισκοτάκι», είπε κοφτά σπρώχνοντας το κουτί προςτο μέρος του.«Όχι, ευχαριστώ», έκανε ψυχρά ο Χάρι.«Μη γίνεσαι γελοίος», νευρίασε εκείνη.Ο Χάρι πήρε ένα. «Ευχαριστώ», είπε μουτρωμένος.«Άκουσες το λόγο της Ντολόρες Άμπριτζ στο γιορταστικό τραπέζι,Πότερ;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι. «Ναι... είπε... ότι θα απαγορευτεί ηπροοδος... κι εννοούσε ότι... τοΥπουργείο Μαγείας προσπαθεί να Βάλει πόδι στο "Χόγκουαρτς"»., η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τον κοίταξε για μερικές στιγμές κιύστερα ρουθούνισε, διέσχισε το γραφείο της και του άνοιξε τηνπόρτα.«Εν πάση περιπτώσει, Πότερ, χαίρομαι που ακούς την Ερμιόνηγκέιτζερ καθώς του έγνεφε ναφύγει.235Η τιμωρία της ΝτολόρεςΕκείνο το Βράδυ δεν ήταν και τόσο ευχάριστη εμπειρία για τον Χάρι.Τα νέα για την κόντρα του μετην Άμπριτζ είχαν διαδοθεί με εντυπωσιακή ταχύτητα ακόμη και γιατα δεδομένα του«Χόγκουαρτς». Καθώς καθόταν ανάμεσα στον Ρον και στην Ερμιόνη,άκουγε γύρω τουψιθύρους. Το ωραίο ήταν ότι κανένας απ' αυτούς που ψιθύριζαν δενενδιαφερόταν αν θα άκουγεο Χάρι αυτά που έλεγαν για κείνον. Αντίθετα, θα 'λεγες ότιεπιδίωκαν να τον θυμώσουν και ν'αρχίσει πάλι να φωνάΖει, ώστε να ακούσουν από πρώτο χέρι τηνιστορία του.«Λέει ότι είδε τη δολοφονία του Σέντρικ».«ΙσχυρίΖεται ότι μονομάχησε με τον Ξέρετε-Ποιον».«Μην τρελαθούμε τώρα...»«Μας δουλεύει;»«Άσ' τον να νομίζει...»«Αυτό που δεν καταλαβαίνω», είπε ο Χάρι με φωνή που έτρεμε καθώςάφηνε το πιρούνι και τομαχαίρι του —τα χέρια του έτρεμαν κι αυτά τόσο πολύ, που δενμπορούσε να τα κρατήσεισταθερά- «είναι γιατί πίστεψαν την ιστορία μου πριν από δύο μήνεςπου τους την είπε οΝτάμπλντορ...»«Το θέμα είναι, Χάρι, πως αμφιβάλλω αν την πίστεψαν», τον δίεκόψεσκυθρωπά η Ερμιόνη.«Πάμε να φύγουμε από δω».Άφησε κάτω νευριασμένη κι αυτή το μαχαίρι και το πιρούνι της Ο Ρονέριξε ένα πονεμένο βλέμμαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στη μισοτελειωμένη του μηλοπιτα και τους ακολούθησε. Πολλάκεφάλια γύρισαν προς το μέρ0'τους καθώς έβγαιναν από την τραπεΖαρία.«Τι εννοείς ότι αμφιβάλλεις αν πίστεψαν τον Ντάμπλντορ;» ρώ-.τησεο Χάρι την Ερμιόνη ότανέφτασαν στο πρώτο κεφαλόσκαλο.«Κοίτα, δεν ξέρεις τι έγινε μετά τα γεγονότα», είπε σιγανά ηερμιόνη. «Γύρισες ξαφνικά απ' τολαβύρινθο σφίγγοντας στην αγκαλιά σου το πτώμα του Σέντρικ...κανείς δεν είδε τι έγινε εκεί μέσα...η μόνη επιβεβαίωση ότι γύρισε ο Ξέρεις-Ποιος, ότι σκότωσετον Σέντρικ και πολέμησε μαΖί"σου, ήταν ο λόγος του Ντάμπλντορ».«Μα είναι αλήθεια!» φώναξε ο Χάρι.«Το ξέρω, Χάρι, μην ουρλιάΖεις!» είπε εκνευρισμένη η Ερμιόνη.«Αλλά πριν καλά καλάπρολάβουν να χωνέψουν την αλήθεια, γύρισαν για τις διακοπές στασπίτια τους και διάβαΖαν επίδύο μήνες ότι εσύ είσαι τρελός για δέσιμο κι ο Ντάμπλντορ πάσχειαπό γεροντική άνοια!»Η Βροχή μαστίγωνε τα τζάμια καθώς διέσχίΖαν τους έρημουςδιαδρόμους για να επιστρέψουνστον πύργο του Γκρίφιντορ. Ο Χάρι είχε την αίσθηση ότι η πρώτη τουμέρα στο σχολείο διάρκεσεμια βδομάδα, άσε που έπρεπε να γράψει ένα σωρό εργασίες προτούπέσει για ύπνο. Αισθανότανέναν αμβλύ πόνο πάνω από το δεξί του μάτι. Καθώς έστριβαν στοδιάδρομο της χοντρής κυρίας,κοίταξε από το υγρό παράθυρο το σκοτεινό πάρκο. Δεν υπήρχε φως στοσπιτάκι του Χάγκριντ.«Μίμπουλους μιμπλετόνια», είπε η Ερμιόνη πριν προλάβει να ρωτήσειη χοντρή κυρία. Τοπορτρέτο παραμέρισε αποκαλύπτοντας το άνοιγμα και τα τρία παιδιάπέρασαν μέσα.Το εντευκτήριο ήταν σχεδόν άδειο οι περισσότεροι βρίσκονταν ακόμηστην τραπεΖαρία. ΟΣτραβοπόδαρος πήδηξε από την πολυθρόνα όπου ήταν κουλουριασμένοςκι έτρεξε να τουςπρόίπαντήσει γουργουρίΖοντας δυνατά. Όταν ο Χάρι, ο Ρον κι ηΕρμιόνη κάθισαν στιςαγαπημένες τους πολυθρόνες δίπλα στο τζάκι, σάλταρε ανάλαφρα σταγόνατα της Ερμιόνης καικουλουριάστηκε σαν γούνινο πυρρόξανθο μαξιλάρι. Ο Χάρι κοίταξεκατάκοπος τις φλόγες.«Πώς μπόρεσε να το επιτρέψει αυτό ο Ντάμπλντορ;» αναφώνησε ξαφνικάη Ερμιόνη, κάνονταςτον Χάρι και τον Ρον να αναπηδησουν ο Στραβοπόδαρος μ' ένα σάλτοέφυγε ενοχλημένος απότην αγκαλιά της. Η Ερμιόνη χτύπησε τις γροθιές της στα μπράτσα τηςπολυθρόνας με τόση οργή,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που μερικά κομματάκια από τη γέμιςη βγήκαν από τις τρύπες. «Πώςδέχτηκε για καθηγήτρια αυτήτη^α; Και μάλιστα τη χρονιά των ΚΔΜ;»236«Μια ζωη ήταν προβληματικοί οι καθηγητές της άμυνας εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών», είπε οΧάρι. «θυμάστε τι μας είπε ο Χάγκριντ Κανείς δε θέλει αυτή τηθέση, τη θεωρούν γρουσούΖικη».«Ναι, αλλά να προσλάβει κάποια που μας απαγορεύει να κάνουμεξόρκια; Τι παιχνίδι παίΖει οΝτάμπλντορ;»«Και προσπαθεί να μετατρέψει τους μαθητές της σε ρουφιάνους»συμπλήρωσε σκυθρωπά οΡον. «Είδατε τι είπε; Να πάμε να της το πούμε αν ακούσουμε κανέναννα λέει ότι γύρισε ο Ξέρετε-Ποιος».«Μα αυτή ήρθε για να μας ρουφιανεύει όλους, αλλιώς γιατί θα τηνέστελνε ο Φαντζ;» σχολίασεαγανακτισμένη η Ερμιόνη.«Μην αρχίσετε πάλι», είπε απαυδισμένος ο Χάρι βλέποντας τον Ρονέτοιμο να της απαντήσει.«Ας... ας γράψουμε τις εργασίες μας να ξεμπερδεύουμε».Πήραν τις σάκες τους από τη γωνιά όπου τις είχαν αφήσει καιγύρισαν στις πολυθρόνες δίπλαστη φωτιά. Σιγά σιγά τα άλλα παιδιά άρχισαν να επιστρέφουν από τοδείπνο. Ο Χάρι απέφευγενα κοιτάξει προς το άνοιγμα του πορτρέτου, μα ένιωθε τα βλέμματαόλων καρφωμένα επάνω του.«Να αρχίσουμε με την εργασία του Σνέιπ;» είπε ο Ρον βουτώντας τηνπένα του στο μελάνι. «Οιιδιότητες... του σεληνόλιθου.. και οι χρήσεις του... στηνπαρασκευή φίλτρων...» μουρμούρισεκαθώς έγραφε τον τίτλο στο επάνω μέρος της περγαμηνής του.«Ωραία». Τον υπογράμμισε καικοίταξε ερωτηματικά την Ερμιόνη. «Ποιες είναι οι ιδιότητες τουσεληνόλιθου και οι χρήσεις τουστην παρασκευή φίλτρων;»Η Ερμιόνη όμως ούτε που τον άκουγε. Κοιτούσε προσηλωμένη στην άλληάκρη της αίθουσας,όπου ο Φρεντ, ο Τζορτζ και ο Λι Τζορ-νταν ήταν περικυκλωμένοι απόμια ομάδα πρωτοετών πουέδειχναν πολύ αθώοι κι άβγαλτοι όλοι μασούσαν κάτι, το οποίοπροφανώς προερχόταν από μιαμεγάλη χαρτοσακούλα που κρατούσε ο Φρεντ.«Όχι, συγγνώμη, αλλά ως εδώ και μη παρέκει», είπε καθώς τιναΖότανόρθια. «'Έλα δω, Ρον».«Τ... τι;» έκανε ο Ρον προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο. «'Έλα. μωρέΕρμιόνη... δεν μπορούμενα τους απαγορεύσουμε να μοίρα' Ζουν Ζαχαρωτά».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ξέρεις πολύ καλά πως είναι ρινορραγικές νουγκατίνες ή παστίλιεςεμετού ή...»237«Λιποθυμικά γλειφιτζούρια;» υπέθεσε ήρεμα ο Χάρι.Ένας ένας οι πρωτοετείς άρχισαν να σωριάΖονται αναίσθητοι στιςθέσεις τους σαν να τουςχτύπησαν στο κεφάλι με αόρατα καδρόνια μερικοί γλίστρησαν στοπάτωμα κι άλλοι κρέμονταναπλώς από ΤΑ μπράτσα των καθισμάτων τους με τις γλώσσες έξω. Ταπερισσότερα παιδιά πουπαρακολουθούσαν τι συνέβαινε άρχισαν να γελάνε η Ερμιόνη όμωςστύλωσε το κορμί καιπλησίασε φουριόΖα τον Φρεντ και τον Τζορτζ, που περιεργάΖονταντώρα προσεκτικά τουςαναίσθητους πρωτοετείς κρατώντας στα χέρια τα μπλοκάκια τους. ΟΡον ανασηκώθηκε από τηνκαρέκλα του, έμεινε μισοκαθι-σμένος μερικές στιγμές κι ύστεραψιθύρισε στον Χάρι: «Τα καταφέρνειμια χαρά μόνη της». Έπειτα βούλιαξε στο κάθισμα του όσο πιοβαθιά του επέτρεπε τοξερακιανό κορμί του.«Αρκετά!» φώναξε φουρκισμένη η Ερμιόνη στον Φρεντ και τον Τζορτζ,που σήκωσαν τα μάτιατους ξαφνιασμένοι.«Ναι, έχεις δίκιο», της έγνεψε ο Τζορτζ, «είναι αρκετά δυνατή ηδόση».«Σας το είπα και το πρωί, δεν επιτρέπεται να δοκιμάΖετε στουςμαθητές τα καταπότια σας!»«Μα τους πληρώνουμε!» αντέτεινε θιγμένος ο Φρεντ.«Δε με νοιάΖει, μπορεί να είναι επικίνδυνο!»«Σαχλαμάρες», έκανε ο Φρεντ.«Ηρέμησε, Ερμιόνη, δε θα πάθουν τίποτα!» την καθησύχασε ο Λι,καθώς πήγαινε από πρωτοετήσε πρωτοετή κι έβαΖε κάτι κόκκινα Ζαχαρωτά στα ανοιχτά τουςστόματα.«Δες και μόνη σου, συνέρχονται», της έδειξε ο Τζορτζ.Πράγματι, κάποιοι πρωτοετείς άρχισαν να ανασαλεύουν. Μερικοίταράχτηκαν βλέποντας πωςήταν ξαπλωμένοι στο πάτωμα ή κρέμονταν στις πολυθρόνες, οπότε οΧάρι σιγουρεύτηκε ότι οΦρεντ και ο Τζορτζ δεν τους είχαν προειδοποιήσει για τη δράση τωνζαχαρωτών.«Αισθάνεσαι καλά;» ρώτησε στοργικά ο Τζορτζ ένα κοντό μελαχρινόκορίτσι που κειτόταν σταπόδια του.«Μα... μάλλον», ψέλλισε εκείνο.«θαυμάσια», είπε χαρούμενος ο Φρεντ, αλλά την επόμενη στιγμη ηΕρμιόνη άρπαξε τοσημειωματάριο και τη χαρτοσακούλα από τα Χέρια του.«Πού το είδες το "θαυμάσια", μου λες;»238Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

239«Μα αφού είναι Ζωντανοί, δεν είναι;» τη ρώτησε θυμωμένος ο Φρεντ.«Δε θα πάθουν τίποτα, τα έχουμε δοκιμάσει ήδη στους εαυτούςμας, απλώς θέλαμε να διαπιστώσουμε εάν έχουν την ίδια επίδραση σεΟΛους...»«Αν το ξανακάνετε, θα σας...» «θα μας βάλεις τιμωρία;» ρώτησεκορόίδευτικά ο Φρεντ.«Να γράψουμε εκατό φορές Δε θα το ξανακάνω;» σχολίασε ειρωνικά οΤζορτζ.Τα υπόλοιπα παιδιά που παρακολουθούσαν τη συΖήτηση έβαλαν ταγέλια. Η Ερμιόνη ύψωσε τοανάστημα της τα μάτια της είχαν γίνει δυο σχισμές και τα φουντωτάμαλλιά της ήταν τόσο ηλεκτρισμέναπου πετούσαν, θαρρείς, σπίθες.«Όχι», είπε με φωνή που έτρεμε από θυμό, «θα γράψω στη μητέρασας».«Δε σε πιστεύω», είπε ο Τζορτζ οπισθοχωρώντας έντρομος. «Περίμενεκαι θα δεις», απάντησεαυστηρά η Ερμιόνη. «Δεν μπορώ να σας εμποδίΖω να τρώτε αυτά ταηλίθια παρασκευάσματα,αλ-λά δε θα σας επιτρέψω να τα δίνετε στους πρωτοετείς».Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ είχαν απομείνει με το στόμα ανοιχτό. Ήτανφανερό από το ύφος τους ότιθεωρούσαν την απειλή της Ερμιόνης χτύπημα κάτω από τη Ζώνη. Εκείνητους έριξε ένατελευταίο απειλητικό Βλέμμα, έχωσε στα χέρια του Φρεντ τοσημειωματάριο και τη σακούλα κιεπέστρεψε στη θέση της δίπλα στο τζάκι.Ο Ρον είχε χωθεί τόσο βαθιά στην πολυθρόνα του, που η μύτη τουβρισκόταν στο ίδιο ύψος με ταγόνατα του.«Ευχαριστώ για τη βοήθεια, Ρον», είπε δηκτικά η Ερμιόνη.«Το χειρίστηκες πολύ ωραία μόνη σου», τραύλισε ο Ρον.Η Ερμιόνη κοίταξε για λίγες στιγμές την άγραφη περγαμηνή τηςκι ύστερα μονολόγησε εκνευρισμένη: «Αυτή τη στιγμή δεν μπορώνα συγκεντρωθώ. Πάω για ύπνο».Έπειτα άνοιξε τη σάκα της. Ο Χάρι νόμιΖε πως θα μαΖέψει τα βιβλίατης, μα εκείνη έβγαλε δύοìάλλινα αντικείμενα χωρίς σχήμα τα τοποθέτησε προσεκτικά στοτραπέΖΙ δίπλα στο τζάκι, τασκέπασε με μερικά τσαλακωμένα κομμάτια περγαμηνής και μια σπασμένηπένα κι έκανε έναβήμα πίσω για να θαυμάσει το αποτέλεσμα.«Τι κάνεις εκεί, μα τα γένια του Μέρλιν;» ρώτησε ο Ρον, κοιτά-Ζοντάζ τη σαν να ανησυχούσε γιατην πνευματική ισορροπία της.«Είναι σκούφοι για τα σπιτικά ξωτικά», εξήγησε κοφτά εκείνη καθώςμάΖευε τα βιβλία και ταέβαΖε στη σάκα της. «Τους έπλεξα το καλοκαίρι. Πλέκω πολύ αργάχωρίς να χρησιμοποιήσωξόρκια, αλλα τώρα που είμαι στο σχολείο, θα φτιάξω πολλά».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αφήνεις σκούφους στα σπιτικά ξωτικά;» ρώτησε αργόσυρτα ο ρον.«Και τους σκεπάΖεις μεσκουπίδια;»«Ναι», απάντησε προκλητικά η Ερμιόνη ενώ κρεμούσε τη σάκατης στον ώμο.«Αυτό δεν είναι σωστό!» οργίστηκε ο Ρον. «Προσπαθείς να ταπαγιδεύσεις για να πάρουν τουςσκούφους. Τα ελευθερώνεις χωρίς να τα ρωτήσεις αν θέλουν τηνελευθερία τους».«Και ποιος δε θέλει την ελευθερία του!» αντέδρασε η Ερμιόνη μεπρόσωπο αναψοκοκκινισμένο.«Μην τολμήσεις ν' αγγίξεις τουςσκούφους!»Κι ύστερα απ' αυτό, έφυγε. Ο Ρον περίμενε να τη δει ναεξαφανίζεται στην πόρτα που οδηγούσεστους κοιτώνες των κοριτσιών, κι έπειτα σηκώθηκε και μάΖεψε τασκουπίδια που κάλυπταν τουςσκούφους.«Να ξέρουν τουλάχιστον τι παίρνουν», είπε αποφασιστικά. Μετά,τύλιξε την περγαμηνή όπου είχεγράψει τον τίτλο της εργασίας του Σνέιπ. «Δεν έχει νόημα ναπροσπαθήσω να τη γράψω χωρίςτη Βοήθεια της Ερμιόνης. Έχω μεσάνυχτα για τις χρήσεις του σεληνόλιθου,εσύ;»Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι του και πρόσεξε ότι με την κίνησηχειροτέρεψε ο πόνος στο μέτωποτου. Σκέφτηκε την εργασία για τους πολέμους των γιγάντων κιαισθάνθηκε μια σουβλιά ακόμη πιοδυνατή. Αν και ήξερε πως θα μετάνιωνε πικρά το πρωί που δεν είχεαξιωθεί να γράψει τιςεργασίες του εκείνη την ώρα, μάΖεψε τα βιβλία του και τα έβαλε στησάκα.«Πάω κι εγώ για ύπνο».Καθώς κατευθυνόταν προς την πόρτα διασταυρώθηκε με τον Σί-μους,αλλά δε γύρισε να τονκοιτάξει. Είχε τη φευγαλέα εντύπωση ότι ο Σίμους άνοιξε το στόματου σκοπεύοντας να τουμιλήσει, ο χάρι όμως τάχυνε το βήμα κι έφτασε στην κατευναστικήγαλήνη της πέτρινηςελικοειδούς σκάλας χωρίς άλλες δυσάρεστες συναντήσεις.240Η επόμενη μέρα ξημέρωσε ανταριασμένη και βροχερή, σαν τηπροηγούμενη. Την ώρα τουπρωινού, ο Χάγκριντ έλειπε και πάλι από το τραπέΖΙ των καθηγητών.«Το ευχάριστο όμως είναι ότι τουλάχιστον σήμερα δεν έχουμε Σνέιπ»,προσπάθησε να πάρεικουράγιο ο Ρον.Η Ερμιόνη χασμουρήθηκε βαθιά και γέμισε με καφέ το φλιτζά-νι της.Φαινόταν ιιδιαίτεραευχαριστημένη. Όταν ο Ρον τη ρώτησε γιατί ήταν τόσο χαρούμενη,εκείνη απάντησε απλά: «ΤοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πρωί έλει-παν οι σκούφοι. Τελικά, φαίνεται ότι τα σπιτικά ξωτικάθέλουν την ελευθερία τους».«Μην είσαι τόσο σίγουρη», της είπε δηκτικά ο Ρον. «Μπορεί να μηνκατάλαβαν πως είναι ρούχα.Εγώ, πάντως, δεν κατάλαβα πως ήταν σκούφοι στην αρχή τους πέρασαγια μάλλινα ταγάρια».Η Ερμιόνη του κρατούσε μούτρα όλο το πρωί γι' αυτό που είπε.Το δίωρο των ξορκιών διαδέχτηκε ένα δίωρο μεταμορφώσεων. Τόσο οκαθηγητής Φλίτγουικ όσοκαι η καθηγήτρια ΜακΓκόνα-γκαλ αφιέρωσαν τα πρώτα δεκαπέντε λεπτάτων μαθημάτων τους σεδιαλέξεις για τη σημασία των ΚΔΜ.«Αυτό που πρέπει να θυμάστε», είπε με την τσιριχτή φωνή του οκαθηγητής Φλίτγουικ, πουκαθόταν όπως πάντα πάνω σε μια ντάνα βιβλία ώστε να μπορεί ναβλέπει πάνω από τηνεπιφάνεια της έδρας, «είναι ότι οι εξετάσεις αυτές θα επηρεάσουντο μέλλον σας σε μεγάλο βάθοςχρόνου! Αν δεν έχετε σκεφτεί σοβαρά ποιο επάγγελμα θαακολουθήσετε, είναι καιρός να τοκάνετε τώρα. Και, στο μεταξύ, θα πρέπει να μελετήσετε σκληρότεραπαρά ποτέ για να μην το μετανιώσετεαργότερα!»Ύστερα πέρασαν πάνω από μια ώρα κάνοντας επανάληψη στα ξόρκιακλήτευσης που, σύμφωναμε τον καθηγητή Φλίτγουικ, θα έπεφταν σίγουρα στις εξετάσεις. Τομάθημα ολοκληρώθηκε με τονΦλίτγουικ να τους βάΖει τη μεγαλύτερη εργασία που τους είχε Βάλειποτέ.Τα ίδια και χειρότερα έγιναν και στο μάθημα μεταμορφώσεων.«Είναι αδύνατον να περάσετε τις εξετάσεις», είπε αυστηρά ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, «χωρίςσκληρή μελέτη, εξάσκηση και επιμέλεια. Δε βλέπω το λόγο να μηνπάρουν όλοι οι παρόντες ΚΔ^στις μεταμορφώσεις, αν στρωθούν στο διάβασμα». Μια πνιχτή φωνήδυσπιστίας ξέφυγε από τονΝέβιλ. «Κι εσύ, Λονγκμπότομ, κι εσύ"' επέμεινε η καθηγήτρια. «Τομόνο σου πρόβλημα είναι ηέλλειψη αυ'241τοπεποίθησης. Λοιπόν... σήμερα θα ξεκινήσουμε με ξόρκιαεξαφάνισης. Είναι ευκολότερα από ταξόρκια εμφάνισης, που διδάσκοντε στο επίπεδο των ΕΔΕΜ, αλλά δενπαύουν να είναι από ταδυσκολότερα ξορκια στα οποία θα εξεταστείτε στα ΚΔΜ».Είχε δίκιο ο Χάρι βρήκε φοβερά δύσκολο το μάθημα εκείνης τηςμέρας. Στο τέλος του δίωρου δενείχαν καταφέρει ούτε εκείνος ούτε ο Ρον να εξαφανίσουν τασαλιγκάρια με τα οποία εξασκούνταν,αν και ο Ρον σχολίασε αισιόδοξα ότι το δικό του είχε χλομιάσεικάπως. Η Ερμιόνη, αντίθετα,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εξαφάνισε το σαλιγκάρι της με την τρίτη προσπάθεια, κερδίζονταςαπό την καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ ένα δώρο δέκα βαθμών για το Γκρίφιντορ. Ήταν η μόνηπου δε φορτώθηκε μεεπιπλέον δουλειά για το βράδυ όλοι οι υπόλοιποι έπρεπε να κάνουνπολύωρη εξάσκηση, ώστενα είναι έτοιμοι να εξαφανίσουν τα σαλιγκάρια τους στο μάθημα τηςεπομένης.Ο Χάρι και ο Ρον, που είχαν αρχίσει να πανικοβάλλονται από τοσυσσωρευμένο όγκο τωνεργασιών τους, πέρασαν το μεσημεριανό διάλειμμα στη βιβλιοθήκησυγκεντρώνοντας στοιχεία γιατις χρήσεις του σεληνόλιθου στην παρασκευή φίλτρων. Όταν ξεκίνησανγια το μάθημα τηςφροντίδας μαγικών πλασμάτων, ο Χάρι είχε πάλι πονοκέφαλο.Έκανε ψύχρα και φυσούσε. Καθώς κατηφόριζαν στο πάρκο για να πάνεστο σπιτάκι του Χάγκριντστις παρυφές του Απαγορευμένου Δάσους, ένιωσαν στα πρόσωπα τουςλίγες σταγόνες βροχής.Η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ τους περίμενε έξω από την πόρτα τουσπιτιού, έχοντας μπροστάτης ένα τραπέΖι γεμάτο φρύγανα. Όταν ο Χάρι και ο Ρον πλησίασαν,ακούστηκαν δυνατά γέλιαπίσω τους γϋρισαν και είδαν τον Ντράκο Μαλφόι να έρχεται προς τομέρος τους με τη γνωστήκουστωδία του. Προφανώς είχε πει κάτι πολύ αστείο, γιατί ο Κράμπε,ο Γκόιλ, η Πάνσι Πάρκινσονκαι οι υπόλοιποι συγκεντρώθηκαν γύρω από το τραπέΖΙ ξεκαρδισμένοιστα γέλια Ο Χάρι,κρίνοντας από τον τρόπο που τον κοιτούσαν, δε δυσκολεύτηκε ναμαντέψει ποιος ήταν τοαντικείμενο του αστείου." Όλοι εδώ;» γάβγισε η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ μόλις έφτα-σαν οιμαθητές του Σλίθεριν καιτου Γκρίφιντορ. «Αρχίσουμε, λοιπόν. πιος μπορεί να μου πει πώςλέγονται αυτά τα πλάσματα;»έδειξε τη στοίβα με τα φρύγανα μπροστά της. Η Ερμιόνη σήκοσετο χέρι της. Ακριβώς πίσω της, ο Μαλφόι άρχισε να χοροπηδαειΜιμούμενος χλευαστικά το Ζήλο της να απαντήσει στην ερώ-242τηση. Η Πάνσι Πάρκινσον γέλασε τσιριχτά, αλλά το κακάρισμα τηςμεταβλήθηκε απότομα σεστριγκλιά: τα φρύγανα στο τραπέΖι πήδησαν στον αέρα,αποκαλύπτοντας ότι ήταν κάτιπλάσματα σαν λιλιπούτειες νεράίδες φτιαγμένες από ξύλο, με οστεώδημελαψά χέρια και πόδια,δύο δάχτυλα σαν κλαράκια στην άκρη των χεριών τους κι αστείο πλατύπρόσωπο που έμοιαΖε μεφλοιό δέντρου, όπου άστραφταν δυο στρογγυλά καφετιά μάτια.«Ωωωω!» αναφώνησαν η ΠαρΒάτι και η Λάβεντερ, και ο Χάριεκνευρίστηκε ακόμη περισσότερο,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θα νόμιΖε κανείς ότι ο Χάγκριντ δεν τους έδειξε ποτέ εντυπωσιακάπλάσματα τα ιιπτάμενασκουλήκια ήταν ομολογουμένως αδιάφορα, αλλά οι σαλαμάνδρες και οιιππόγρυπες είχαν μεγάλοενδιαφέρον, όσο για τις οπισθοεκρηκτηκές σκουληκαντέρες, αυτέςαποτελούσαν κορυφαίαέμπνευση.«Παρακαλώ, μη φωνάΖετε, κορίτσια!» είπε αυστηρά η Γκράμπλι-Πλανκκαθώς έριχνε στα ξύλιναμικροσκοπικά πλάσματα μια χούφτα από κάτι που έμοιαΖε με καστανόρύΖι, οπότε εκείνα έπεσανμε τα μούτρα στο φαγητό. «Λοιπόν, ξέρει κανείς πώς λέγονται αυτάτα πλάσματα; ΔεσποινίςΓκρέιντζερ;»«Οσφυοκάμπτες», απάντησε αμέσως η Ερμιόνη. «Είναι φύλακες τωνδέντρων και Ζουν συνήθωςστα ραΒδόδεντρα».«Πέντε βαθμοί για το Γκρίφιντορ», είπε η καθηγήτρια. «Ναι, είναιοσφυοκάμπτες και, όπως πολύσωστά είπε η δεσποινίδα ΓκρέιντΖερ, κατοικούν συνήθως στα δέντραμε το ξύλο των οποίωνκατασκευά-Ζουμε μαγικά ραβδιά. Ξέρει κανείς με τι τρέφονται;»«Με ξυλόψειρες, δηλαδή τα μικρά εκείνα καρκινοειδή ισόποδα πουγίνονται μπαλάκι με τηνπαραμικρή ενόχληση», απάντησε ευθύς η Ερμιόνη, εξηγώντας αυτομάτωςγιατί κουνιόταν αυτόπου πέρασε ο Χάρι για καστανό ρύΖι. «Αλλά και με αβγά νεράίδων, ανκαταφέρουν να ταβρούνε».«Μπράβο, κορίτσι μου, άλλοι πέντε Βαθμοί για το Γκρίφιντορ.Λοιπόν, αν χρειαστείτε φύλλα ήξύλα από κάποιο δέντρο στο οποίο κατοικούν οσφυοκάμπτες, καλό θαείναι να τους προσφέρετεμια χούφτα ξυλόψειρες για να τους απασχολήσετε ή να τουςεξευμενίσετε. Μπορεί να φαίνονταιακίνδυνοι, αλλά όταν αγριεύουν, προσπαθούν να βγάλουν τα μάτια τωνανθρώπων με ταδάχτυλα τους, τα οποία, όπως βλέπετε, είναι πολύ γαμψά καιεπικίνδυνα. Τώρα' πλησιάστε,παρακαλώ, να πάρετε ξυλόψειρες και οσφυοκάμπτες Έχω φέρει αρκετούςώστε να αντιστοιχείένας οσφυοκάμπτης ανά243τρεις μαθητές. Περιεργαστείτε τους από όσο πιο κοντά μπορείτε. στοτέλος του μαθήματος, θέλωαπ' τον καθένα σας ένα σχέδιο όπου θ' αποτυπώνονται όλα ταχαρακτηριστικά της ανατομίαςτους».Οι μαθητές πλησίασαν στο τραπέΖΙ. Ο Χάρι έκανε έναν κύκλο πίσω απότο μπουλούκι καισταμάτησε δίπλα στην καθηγήτρια.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πού είναι ο Χάγκριντ;» τη ρώτησε ενώ οι άλλοι διάλεγανοσφυοκάμπτες.«Να μη σε νοιάΖει», είπε η Γκράμπλι-Πλανκ με το αυταρχικό ύφος πουείχε και την προηγούμενηφορά, όταν ο Χάγκριντ δεν είχε εμφανιστεί στο μάθημα του. Ο ΝτράκοΜαλφόι έσκυψε δίπλα στονΧάρι, μ' ένα πλατύ αυτάρεσκο χαμόγελο Ζωγραφισμένο στο μακρουλόπρόσωπο του, κι έπιασετο μεγαλύτερο οσφυοκάμπτη.«Τόσο ηλίθιος και μπουνταλάς που είναι», είπε χαμηλόφωνα, ώστε νατον ακούσει μόνον ο Χάρι,«ίσως να έπαθε κάποιο σοβαρό ατύχημα».«Ίσως πάθεις κι εσύ κάποιο σοβαρό ατύχημα αν δεν το βουλώσεις»,ψιθύρισε ο Χάρι.«Ίσως ξεφύτρωσε εκεί που δεν τον έσπειραν, αν με πιάνεις...»Ο Μαλφόι απομακρύνθηκε μ' ένα κορόίδευτικό χαμόγελο. Ξαφνικά οΧάρι ένιωσε ένα σφίξιμοστην καρδιά. Μήπως ήξερε κάτι ο Μαλφόι; Ο πατέρας του ήτανθανατοφάγος κι ίσως είχεπληροφορίες για τον Χάγκριντ που δεν είχαν φτάσει ακόμη στ' αφτιάτου Τάγματος. Έτρεξε στονΡον και στην Ερμιόνη, που είχαν καθίσει οκλαδόν στο γρασίδι καιπροσπαθούσαν ναακινητοποιήσουν έναν οσφυοκά-μπτη για να τον Ζωγραφίσουν. Ο Χάριέβγαλε την πένα και τηνπεργαμηνή του, κάθισε δίπλα τους και τους μετέφερε ψιθυριστά ταλόγια του Μαλφόι.«θα το ήξερε σίγουρα ο Ντάμπλντορ αν είχε πάθει κάτι ο Χάγκριντ»,είπε ευθύς η Ερμιόνη.«Πάψε να ανησυχείς, γιατί παι'Ζεις το παιχνίδι του Μαλφόι τουδίνεις να καταλάβει ότι δενξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Πρέπει να τον αγνοήσουμε, Χάρι.Κράτησε μου τωρα τονοσφυοκάμπτη να Ζωγραφίσω το πρόσωπο του...»«Ναι», ακούστηκε καθαρά η φωνή του Μαλφόι από μια γειτονικήσυντροφιά, «ο πατέρας μουμίλησε τις προάλλες με τον υπουργο, που του δήλωσε ότι τουπουργείο είναι αποφασισμένο ναλύσει το πρόβλημα του χαμηλού επιπέδου διδασκαλίας σε αυτό τοσχολειο. Έτσι, ακόμη κι ανεπιστρέψει αυτός ο κρετίνος, θα τον ξαναστείλουν από κει που'ρθε».244«ΟΧ!» Ο Χάρι είχε σφίξει με τόση δύναμη τον οσφυοκάμπτη πουπαραλίγο να τον σπάσει σταδύο ο οσφυοκάμπτης ανταπέδω^ σε γρατΖουνώντας του το χέρι με ταγαμψά του δάχτυλα, πουαφή. σαν στο δέρμα του αγοριού δυο μακριά βαθιά κοψίματα. Ο Χάριάφησε αυθόρμητα τονοσφυοκάμπτη. Ο Κράμπε κι ο Γκόιλ, που γελούσαν ήδη με την ιδέα ότιθα απολυθεί ο Χάγκριντ,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

γέλασαν ακόμη πιο δυνατά όταν ο οσφυοκάμπτης έτρεξε σαν σφαίραπρος το δάσος κιεξαφανίστηκε ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων. 'Όταν ακούστηκε απόμακριά το κουδούνι, ο Χάριτύλιξε την πιτσιλισμένη με αίμα Ζωγραφιά του οσφυοκάμπτη καικίνησε για το μάθημα βοτανολογίας.Είχε τυλίξει το χέρι του με το μαντίλι της Ερμιόνης,ενώ αντηχούσε ακόμη στ' αφτιάτου το κορόίδευτικό γέλιο του Μαλφόι. «Αν ξαναπεί τον Χάγκριντκρετίνο...» γρύλισε ο Χάρι.«Πρόσεξε, μην τσακωθείς με τον Μαλφόι τώρα είναι επιμελητής καιμπορεί να σου κάνει τη Ζωήδύσκολη...»«Αναρωτιέμαι πώς είναι η δύσκολη Ζωή», σχολίασε ειρωνικά ο Χάρι. ΟΡον γέλασε αλλά ηΕρμιόνη συνοφρυώθηκε. Προχώρησαν μαζί στο μονοπάτι τουλαχανόκηπου. Ο ουρανός δεν είχεαποφασίσει ακόμη αν ήθελε να βρέξει.«Απλώς ανυπομονώ να γυρίσει ο Χάγκριντ», είπε χαμηλόφωνα ο Χάρικαθώς έφταναν σταθερμοκήπια. «Και μη μου πεις ότι η Γκράμπλι-Πλανκ είναι καλύτερηδασκάλα!» πρόσθεσεαπειλητικά. «Δε θα το έλεγα», απάντησε ήρεμα η Ερμιόνη. «Γιατί δεφτάνει ούτε στο νυχάκι τουΧάγκριντ», δήλωσε ο Χάρι, αν και μέσα του ήξερε πολύ καλά πωςμόλις είχε παρακολουθήσει μιαυποδειγματική διδασκαλία φροντίδας μαγικών πλασμάτων, γεγονός πουτον εκνεύρισε φοβερά.Η πόρτα του πλησιέστερου θερμοκηπίου άνοιξε και Βγήκαν μερικοίτεταρτοετείς, μεταξύ τωνοποίων και η Τζίνι.«Γεια», τους χαιρέτησε πρόσχαρα καθώς περνούσε δίπλα τους. Λίγεςστιγμές αργότερα Βγήκεκαι η Λούνα ΛάΒγκσυντ, τελευταία απ' όλους. Η μύτη της ήτανλερωμένη με χώματα και ταμαλλιά της πιασμένα κότσος στην κορφή του κεφαλιού. 'Όταν είδε τονΧάρι. τα γουρλωτά μάτιατης άνοιξαν διάπλατα από ευχαρίστηση και πήγε γραμμή προς το μέροςτου. Πολλοί συμμαθητέςτου γύρισαν και κοίταξαν με περιέργεια. Η Λούνα πήρε μια Βαθιάανάσα και, δίχως να μπει στονκόπο να τον χαιρετήσει, είπε: «Πιστεύω ότι γύρισε ο Ακατονόμαστοςκαι τον πολέμησες καιγλίτωσες».245«Α... ωραία», είπε αμήχανα ο Χάρι. Τα σκουλαρίκια που φορούσε ηΛούνα έμοιαΖαν μεπορτοκαλιά ραπανάκια, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τηνΠαρΒάτι και τη ΛάΒεντερ, οιοποίες χασκογελούσαν δείχνοντας τα αφτιά της.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εσείς γελάτε», ύψωσε τη φωνή η Λούνα, που είχε την εντύπωση ότιτα δύο κορίτσια γελούσανμε αυτά που είπε, όχι με αυτά που φορούσε, «αλλά κι οι άνθρωποικάποτε δεν πίστευαν στηνύπαρξη` των φίνων μπλιμπιτήρων και των στραΒοκέρατων φυσητήρων!»«Κι είχαν δίκιο, σωστά;» πετάχτηκε η Ερμιόνη. «Δεν υπάρχουν ούτεφίνοι μπλιμπιτήρες ούτεστραΒοκέρατοι φυσητήρες».Η Λούνα της έριξε μια περιφρονητική ματιά κι απομακρύνθηκε με ταραπανάκια της ναταλαντεύονται αγέρωχα. Τώρα, η ΠαρΒάτι και η ΛάΒεντερ δεν ήταν οιμόνες που είχανξεκαρδιστεί στα γέλια.«θα μου κάνεις τη χάρη να μην προσΒάλλεις το μόνο άνθρωπο που μεπιστεύει;» ρώτησεθυμωμένος ο Χάρι καθώς συνέχιΖαν το δρόμο τους.«Σύνελθε, Βρε Χάρι, μπορείς να Βρεις και καλύτερους υποστηρικτέςαπό τη Λούνα. Μου μίλησε ηΤζίνι για την αφεντιά της για να πιστέψει σε κάτι, δεν πρέπει ναυπάρχει η παραμικρή απόδειξηγια την ύπαρξη του. Αλλά τι περιμένεις από την κόρη του εκδότη τουΣοφιστή!»Ο Χάρι συλλογίστηκε τα τρομακτικά φτερωτά άλογα που είδε τη νύχτατου ερχομού του και τηΛούνα, που είπε πως τα έβλεπε κι εκείνη. Η καρδιά του σφίχτηκε.'Έλεγε ψέματα η Λούνα; Πρινπρολάβει όμως να σκεφτεί οτιδήποτε, ήρθε προς το μέρος του ο ΈρνιΜακμίλαν.«θέλω να ξέρεις, Πότερ», είπε με δυνατή φωνή που ακούστηκε σεμεγάλη απόσταση, «ότι δε σευποστηρίζουν μόνο οι "λοξοί"'. Εγώ πιστεύω εκατό τοις εκατό ταλεγόμενα σου. Η οικογένεια μουυποστηρίΖε ανέκαθεν τον Ντάμπλντορ και το ίδιο κάνω κι εγώ».«Ε... ευχαριστώ πολύ, Έρνι», έκανε ο Χάρι ευχάριστα ξαφνιασμένος.Παρά το πομπώδες ύφοςτου συμμαθητή του, ο Χάρι δέχτηκε με Βαθιά ευγνωμοσύνη την ψήφοεμπιστοσύνης από κάποιονπου δεν είχε κρεμασμένα στ' αφτιά του ραπανάκια. Τα λόγια του ΈρνιέσΒησαν αυτόματα τοχαμόγελο από τα χείλη της ΛάΒεντερ Μπράουν. Καθώς ο Χάριπροχωρούσε συντροφιά με τονΡον και την Ερμιόνη, πήρε το μάτι του την έκφραση του Σίμους, πουπροδιδε σάστισμα καιπεριφρόνηση ταυτόχρονα.246Η καθηγήτρια Σπράουτ άρχισε το μάθημα μιλώντας τους για τη σημασίατων ΚΔΜ, γεγονός πουδεν εξέπληξε κανέναν. Ο Χάρι θα ήθελε να σταματήσουν οι καθηγητέςνα τους μιλούν γι' αυτό τοθέμα τον είχε κυριεύσει άγχος και σφιγγόταν το στομάχι του κάθεφορά που συλλογιΖόταν τιςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εργασίες που είχε να γράψει. Το δυσάρεστο αυτό αίσθημαεπιδεινώθηκε δραματικά όταν, στοτέλος του μαθήματος, τους έβαλε και η καθηγήτρια Σπράουτ μιαεργασία. Οι μαθητές τουΓκρίφιντορ, που ήταν κατάκοποι κι ανέδιδαν μια έντονη μυρουδιάκοπριάς δράκου —τοαγαπημένο λίπασμα της Σπράουτ κίνησαν για τον πύργο κανείς τους δεμιλούσε ύστερα από μιατόσο εξουθενωτική μέρα.Ο Χάρι πεινούσε σαν λύκος. Στις πέντε η ώρα θ' άρχίΖε η πρώτη τουτιμωρία για φέτος, έτσι πήγεκατευθείαν στην τραπεΖαρία, χωρίς να αφήσει τη σάκα του στοεντευκτήριο του Γκρίφιντορ.Ήθελε να προλάβει να βάλει μια μπουκιά στο στόμα του προτού κληθείν' αντιμετωπίσει ότι τουεπιφύλασσε η Άμπριτζ. Πριν προλάβει όμως να διαβεί το κατώφλι τηςτραπεΖαρίας, ακούστηκεμια δυνατή θυμωμένη φωνή: «Ει, Πότερ!»«Τι έγινε πάλι;» μουρμούρισε κουρασμένα και στράφηκε προς το μέροςτης Αντζέλικα, πουέδειχνε να έχει άγριες διαθέσεις.«θα σου πω εγώ τι έγινε!» έκανε η Αντζέλικα και όρμησε προς τομέρος του, χτυπώντας με τοδάχτυλο το στήθος του. «Μου εξηγείς, σε παρακαλώ, πώς τα κατάφερεςνα είσαι τιμωρία τηνΠαρασκευή, στις πέντε η ώρα;»«Τι;» έκανε ο Χάρι. «Α, ναι... τα δοκιμαστικά για φύλακα!»«Τώρα το θυμήθηκε!» σάρκασε η Αντζέλικα. «Δε σου είπα ότι θέλω γιατα δοκιμαστικά όλη τηνομάδα, για να βρούμε κάποιον που να δένει με όλους; Δε σου είπαότι έκλεισα το γήπεδο τουκουίντιτσ ειδικά γι' αυτόν το λόγο; Αλλά εσύ, βέβαια, αποφάσισεςνα μην έρθεις!»«Δεν το αποφάσισα εγώ!» διαμαρτυρήθηκε ο Χάρι αγανακτισμένος απότην άδικη κατηγορία. «Μετιμώρησε αυτή η ηλίθια η Άμπριτζ γιατί είπα την αλήθεια για τονΞέρεις-Ποιον».«Να πας αμέσως να τη βρεις και να την παρακαλέσεις να σε αφησειελεύθερο την Παρασκευή»,είπε φουντωμένη η Αντζέλικα. «Και δε με νοιάΖει πώς θα τηνπείσεις. Πες της ότι ο Ξέρεις-Ποιοςείναι γέννημα της φαντασίας σου αν είναι απαραίτητο, αλλά φρόντισενα έρθεις στα δοκιμαστικά!»πρόσθεσε κι έφυγε φουριόΖα.«Ξέρετε κάτι;» είπε ο Χάρι στον Ρον και στην Ερμιόνη καθώςέμπαιναν στην τραπεΖαρία.«Πρέπει να ρωτήσουμε τα Ενωμένα Τέλματα, την ομάδα που πήρε τονΌλιβερ Γουντ, αν οπαλιός μας αρχιγος σκοτώθηκε στην προπόνηση, γιατί κόβω το κεφάλιμου ότι η Αντζέλικα είναι ημετενσάρκωση του».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πιστεύεις ότι υπάρχουν πιθανότητες να σε αφήσει ελεύθερο τηνΠαρασκευή η Άμπριτζ;»ρώτησε σκεπτικά ο Ρον καθώς κάθονταν στο τραπέΖΙ του Γκρίφιντορ.«Ούτε μία στο εκατομμύριο», απάντησε βλοσυρά ο Χάρι, που γέμισε μεπάίδάκια το πιάτο του κιάρχισε να τρώει. «Εγώ θα προσπαθήσω, πάντως, θα της προτείνω νακάνω δύο μέρες τιμωρίαστη θέση της Παρασκευής ή κάτι τέτοιο...» Κατάπιε μια μπουκιάπατάτες και συνέχισε: «Ελπι'Ζωνα μη με κρατήσει πολύ αργά απόψε. Το ξέρετε ότι έχουμε ναγράψουμε τρεις εργασίες, ναεξασκηθούμε στο ξόρκι της εξαφάνισης για τη ΜακΓκόναγκαλ, ναμάθουμε ένα αντι-ξόρκι για τονΦλίτγουικ, να τελειώσουμε το σχέδιο του οσφυοκά-μπτη και ναγράψουμε το ηλίθιο ημερολόγιοονείρων της Τρελόνι;»Ο Ρον βόγκηξε και, για κάποιο λόγο, κοίταξε την οροφή. «Άσε πουμου φαίνεται ότι θα βρέξει».«Τι σχέση έχει η βροχή με τις εργασίες μας;» ρώτησε η Ερμιόνησμίγοντας τα φρύδια της.«Τίποτα, τίποτα», απάντησε ο Ρον, που κοκκίνισε μέχρι τ' αφτιά.Στις πέντε παρά πέντε ο Χάρι αποχαιρέτησε τους άλλους δύο καικίνησε για το γραφείο τηςΆμπριτζ, στον τρίτο όροφο. Μόλις χτύπησε την πόρτα, άκουσε τηγλυκερή της φωνή από μέσα:«Πέρασε». Ο Χάρι μπήκε επιφυλακτικά και κοίταξε ολόγυρα.Γνώρισε αυτό το γραφείο από τους τρεις προηγούμενους κατόχους του.Την εποχή του ΓκιλντρόιΛόκχαρτ ήταν γεμάτο με χαμογελαστά πορτρέτα και φωτογραφίες τουεαυτού του. 'Όταν το είχε οΛουπιν, μπορούσε κανείς να δει κλουβιά και ενυδρεία μεσυναρπαστικά επικίνδυνα πλάσματα.Και τη χρονιά που το είχε ο απαγωγέας του Μούντι, το γραφείο ήτανγεμάτο παράξενα όργανακαι μη-^νήματα ανίχνευσης κακοποιών και μεταμφιεσμένων εχθρών.Τώρα όμως έδειχνε αγνώριστο. Όλα τα έπιπλα ήταν σκεπασμένα μεδαντελωτά καλύμματα καιυφάσματα. Παντού υπήρχαν ανθοδοχια με αποξηραμένα λουλούδια,τοποθετημένα πάνω σεκεντημένα πετσετάκια, ενώ σ' έναν τοίχο την προσοχή έκλεβε μιασυλλογή πιάτα με Ζωγραφιστάγατάκια, που το καθένα φορούσε κορδέλα δια-248249φορετικού χρώματος στο Λαιμό του. Τα πιάτα ήταν τόσο κακόγουσταπου ο Χάρι απόμεινε να ταχαΖεύει μέχρι που μίλησε η Άμπριτζ.«Καλησπέρα, κύριε Πότερ».Ο Χάρι γύρισε προς το μέρος της. Δεν την είχε προσέξει στην αρχή,γιατί" φορούσε μια χτυπητήCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Λουλουδάτη ρόμπα που με δυσκολία ξεχωρίΖε από το εμπριμέτραπεΖομάντιλο του γραφείουόπου ήταν καθισμένη.«Καλησπέρα, κυρία Άμπριτζ», είπε αμήχανα ο Χάρι.«Κάθισε». Του έδειξε ένα τραπεΖάκι με δαντελωτό τραπεΖομάντιλομπροστά στο οποίο είχετοποθετήσει μια καρέκλα. Πάνω στο τρα-πέΖι υπήρχε μια περγαμηνήπου προφανώςπροοριζόταν για κείνον.«Ε...» έκανε χωρίς να κουνηθεί ο Χάρι. «Πριν αρχίσουμε... ε...κυρία Άμπριτζ... θα ήθελα να... νασας Ζητήσω μια χάρη».Τα γουρλωτά της μάτια έγιναν δυο σχισμές. «Μπα;»«Να... είμαι στην ομάδα κουίντιτς του Γκρίφιντορ. Και τηνΠαρασκευή το απόγευμα έχουμεδοκιμαστικά για τον καινούργιο... θα ήθελα να σας ρωτήσω ανγίνεται να μην κάνω την τιμωρίαμου εκείνη την ημέρα... αλλά μια άλλη...» Ήξερε πολύ πριν αποσώσειτη φράση του ότι ηπροσπάθεια του ήταν μάταιη.«Α, όχι». Η Άμπριτζ χαμογέλασε τόσο πλατιά, που έδειχνε λες καιμόλις καταβρόχθισε μιαπεντανόστιμη Ζουμερή μύγα. «Όχι, όχι, όχι, όχι. Τιμωρήθηκες γιατίδιέδωσες κακόβουλες καιανυπόστατες φήμες, κύριε Πότερ, και δε νοείται τιμωρία πουπροσαρμόΖεται στις επιθυμίες τουενόχου. Όχι, θα έρθεις εδώ αύριο στις πέντε η ώρα, και μεθαύριο,και την Παρασκευή, και θακάνεις την τιμωρία σου. Εγώ το βρίσκω πολύ θετικό που θα στερηθείςκάτι το οποίο επιθυμείςδιακαώς, γιατί έτσι θα εμπεδώσεις καλύτερα το μάθημα που θέλω νασου δώσω».Ο Χάρι ένιωσε το αίμα να του ανεβαίνει στο κεφάλι κι άκουσε έναβούισμα στ' αφτιά του. Ώστεδιέδωσε κακόβουλες κι ανυπόστατες φήμες...Εκείνη τον παρατηρούσε με το κεφάλι γερμένο στο πλάί και τοχαμόγελο στα χείλη, σαν ναδιάβαζε τις σκέψεις του κι ήθελε να δει αν θα τολμούσε να τιςδιατυπώσει φωναχτά. Ο Χάριτράβηξε το βλέμμα του, καταβάλλοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια,ακούμπησε τη σάκα τουδίπλα στην καρέκλα και κάθισε.«Βλέπω», είπε γλυκά η Άμπριτζ, «ότι αρχίσαμε κιόλας να ελέγχουμετα νεύρα μας. Και τώρα θαγράψεις την τιμωρία σου, κύριεΠότερ. Όχι, όχι με τη δική σου πένα», πρόσθεσε καθώς έσκυβε ο Χάρινα ανοίξει τη σάκα του.«θα χρησιμοποιήσεις μια ειδική, δική μου πένα. Ορίστε». Του έδωσεμια μακρόστενη μαύρη πέναμε ασυνήθιστα αιχμηρή μύτη. «θέλω να γράψεις: Δε θα ξαναπώψέματα», είπε μελιστάλαχτα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πόσες φορές;» ρώτησε ο Χάρι με την ίδια προσποιητή ευγένεια.«Όσες χρειαστεί για να σου εντυπωθεί το μήνυμα», αποκρίθηκε γλυκάη καθηγήτρια Άμπριτζ.«Ξεκίνα».Γύρισε στο γραφείο της, κάθισε κι έσκυψε πάνω από μια στοίβαπεργαμηνές που προφανώςήταν εργασίες για βαθμολόγηση. Ο Χάρι έπιασε τη μυτερή πένα καισυνειδητοποίησε ότι κάτιέλειπε.«Δε μου δώσατε μελάνι», είπε.«Δε θα χρειαστείς», απάντησε η καθηγήτρια Άμπριτζ με ένα αδιόρατογέλιο στη φωνή.Ο Χάρι ακούμπησε στο χαρτί τη μύτη της πένας κι έγραψε: Δε θαξαναπώ ψέματα.Ένα βογκητό πόνου του ξέφυγε. Οι λέξεις είχαν γραφτεί στηνπεργαμηνή με γυαλιστερό κόκκινομελάνι. Ταυτόχρονα εμφανίστηκαν οι ίδιες λέξεις στη ράχη τουδεξιού χεριού του, χαραγμένες στοδέρμα θαρρείς με λεπίδα. Καθώς όμως κοίταΖε τα ματωμένα σημάδια,το δέρμα γιατρεύτηκεαφήνοντας ανέπαφο, αν και κάπως ερεθισμένο, εκείνο το σημείο.Ο Χάρι κοίταξε την Άμπριτζ. Τον παρατηρούσε μ' ένα πλατύ χαμόγελοστο μεγάλο βατραχίσιοστόμα της.«Ναι;»«Τίποτα», είπε σιγανά ο Χάρι.Έσκυψε στην περγαμηνή του, ακούμπησε πάνω της την πένα, ξανάγραψε:Δε θα ξαναπώψέματα, κι ένιωσε γι' άλλη μια φορά το διαπεραστικό πόνο στο χέριτου τα γράμματα χαράχτηκανξανά στο δέρμα του κι οι πληγές εξαφανίστηκαν λίγες στιγμέςαργότερα.Κι αυτό συνεχίστηκε. Ο Χάρι έγραψε ξανά και ξανά τις λέξεις στηνπεργαμηνή, όχι με μελάνι,όπως συνειδητοποίησε σύντομα, μα με το ίδιο του το αίμα. Κι οιλέξεις χαράζονταν ξανά και ξανάστο δέρμα του, επουλώνονταν και ξαναεμφανιζονταν την επόμενη φοράπου έγραφε με την πέναστην περγαμηνή.Έξω σκοτείνιασε. Ο Χάρι δε ρώτησε πότε θα σταματήσει. Δεν κοίταξεκαν το ρολόι του. Ήξερε ότιη Άμπριτζ τον παρατηρούσε περιμένοντας να δείξει σημάδιααδυναμίας, αλλά δεν ήθελε να της250251κάνει το χατίρι έστω κι αν καθόταν εκεί όλη τη νύχτα χαράζοντας τοχέρι του με την πένα...«Έλα εδώ», του είπε ύστερα από ώρες, όπως του φάνηκε.Σηκώθηκε όρθιος. Το χέρι του τον έτσουΖε αφόρητα. Το κοίταξε" οιπληγές είχαν γιατρευτεί αλλάτο δέρμα ήταν κατακόκκινο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το χέρι σου», του είπε.Άπλωσε το χέρι του. Το πήρε στο δικό της. Το άγγιγμα τωνκοντόχοντρων δαχτύλων της, πουήταν φορτωμένα με ακαλαίσθητα παλαιικά δαχτυλίδια, του προκάλεσεένα ρίγος.«Τς, τς, απ' ότι Βλέπω, δε σου εντυπώθηκε καλά ακόμη», είπεχαμογελαστά, «θαξαναπροσπαθήσουμε αύριο το απόγευμα. Μπορείς να πηγαίνεις».Ο Χάρι έφυγε αμίλητος από το γραφείο. Το σχολείο είχε ερημώσειήταν περασμένα μεσάνυχτα.Προχώρησε αργά στο διάδρομο και, μόλις έστριψε στη γωνία καισιγουρεύτηκε ότι δεν τον άκουγεη Άμπριτζ, το 'Βαλε στα πόδια.Δεν είχε προλάβει να εξασκηθεί στα ξόρκια εξαφάνισης, δεν είχεκαταγράψει ούτε ένα όνειρο στοημερολόγιο του, δεν είχε τελειώσει τη Ζωγραφιά του οσφυοκάμπτηούτε είχε ετοιμάσει τιςεργασίες του. Το άλλο πρωί δεν κατέβηκε για πρωινό, ώστε να γράψειδυο φανταστικά όνειρα γιατο μάθημα της μαντικής, το πρώτο μάθημα της ημέρας. Ξαφνιάστηκεόταν του κράτησεσυντροφιά ένας αναμαλλιασμένος Ρον.«Πώς και δεν έγραψες τίποτα χθες το βράδυ;» ρώτησε ο Χάρι ενώ οφίλος του αναΖητούσεαπεγνωσμένα έμπνευση.Ο Ρον, που κοιμόταν όταν γύρισε ο Χάρι στον κοιτώνα, μουρμούρισεαόριστα: «Είχα άλλαπράγματα να κάνω». Έπειτα έσκυψε στην περγαμηνή του κι έγραψε μιαδυοαράδες. «Φτάνειαυτό», είπε κλείνοντας το ημερολόγιο. «Έγραψα ότι ονειρεύτηκα πωςαγόρασα ένα καινούργιοΖευγάρι παπούτσια, ώστε να μην μπορεί να δώσει κάποια αλλόκοτηερμηνεία».Κατόπιν κίνησαν βιαστικά για το βόρειο πυργίσκο. «Πώς πήγε ητιμωρία με την Άμπριτζ; Τι σουέβαλε;» Ο Χάρι δίστασε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κι ύστερααπάντησε: «Να γράψω μιαφράση». «Α, εντάξει, φτηνά τη γλίτωσες!»«Ναι», είπε ο Χάρι.«Α... ξέχασα! Σου έδωσε άδεια για την Παρασκευή;»«Όχι», αποκρίθηκε ο Χάρι.Ο Ρον βόγκηξε με συμπάθεια.Ήταν άλλη μια άσχημη μέρα για τον Χάρι στο μάθημα τωνμεταμορφώσεων ήταν από τουςχειρότερους, γιατί δεν είχε εξασκηθεί καθόλου στα ξόρκιαεξαφάνισης. Το μεσημέρι δεν κατέβηκεγια φαγητό προκειμένου να τελειώσει τη Ζωγραφιά του οσφυοκάμπτηκαι, στο μεταξύ, ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, η Γκράμπλι-Πλανκ και η Σινίστρα τουςέβαλαν κι άλλες εργασίες, πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δε θα μπορούσε να τις γράψει το βράδυ, γιατί έπρεπε να πάει στογραφείο της Άμπριτζ για τηδεύτερη μέρα της τιμωρίας του. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθεκαι τον βρήκε η Αντζέλικατζοουνς στο δείπνο και, μόλις έμαθε ότι δε θα συμμετείχε σταδοκιμαστικά της Παρασκευής, χαρακτήρισεαπαράδεκτη τη συμπεριφορά του. «Οι παίκτες που θέλουν ναπαραμείνουν στηνομάδα πρέπει να βάΖουν την προπόνηση πάνω από τις άλλεςυποχρεώσεις τους», του είπε.«Μα είμαι τιμωρία!» φώναξε ο Χάρι καθώς η Αντζέλικα απομακρυνόταν.«Μήπως νομίσεις ότιπροτιμώ να είμαι κλεισμένος στο γραφείο αυτής της γριάς καρακάξαςαντί να παίΖω κουίντιτσ;»«Πάλι καλά που είναι γραπτή η τιμωρία», είπε παρηγορητικά ηΕρμιόνη. Ο Χάρι μόλις είχε καθίσειστη θέση του και κοίταΖε την μπριΖόλα και την πίτα του, που δενείχε πια καμιά όρεξη να φάει.«θα μπορούσε να σου βάλει κάτι πολύ χειρότερο...»Εκείνος άνοιξε το στόμα του, το ξανάκλεισε κι έγνεψε καταφατικά.Δεν ήταν σίγουρος αν ήθελε ναπει στους φίλους του τι ακριβώς συνέβαινε στο γραφείο της Άμπριτζδεν ήθελε να δει τη φρίκηΖωγραφισμένη στα πρόσωπα τους, γιατί έτσι θα το συνειδητοποιούσεκι ο ίδιος καλύτερα και θαήταν πολύ πιο δύσκολο να το αντιμετωπίσει. Άλλωστε, ένιωθε ότιαυτό ήταν κάτι ανάμεσα σ'εκείνον και την Άμπριτζ, μια σύγκρουση θελήσεων, και δεν ήθελε νατης δώσει την ευχαρίστησην' ακούσει ότι παραπονέθηκε.«Μας έχουν φλομώσει στις εργασίες», γκρίνιαξε ο Ρον.«Και γιατί δεν έγραψες τίποτα χθες βράδυ;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Αλήθεια, πού ήσουνα;»«Ε... βγήκα να κάνω έναν περίπατο», απάντησε αόριστα ο Ρον.Ο Χάρι είχε την αίσθηση ότι δεν ήταν ο μοναδικός που έκρυβε ^οτιστη δεδομένη στιγμή.252Η δεύτερη μέρα της τιμωρίας ήταν χειρότερη από την πρώτη. Τώρα τοδέρμα στην εξωτερικήπλευρά του χεριού του ερεθίστηκε πιο γρήγορα, κοκκίνισε καιπρήστηκε. Ο Χάρι αμφέβαλλε ανθα συνέχιζε να επουλώνεται. Σε λίγο οι πληγές θα έμεναν χαραγμένεςστο δέρ-μα του και ίσως ηΆμπριτζ να ικανοποιούνταν. Ωστόσο, δεν ξέφυγε απ' τα χείλη τουούτε ένας αναστεναγμός. Απότη στιγμή που μπήκε στο γραφείο της μέχρι τη στιγμή που πήρε άδειανα φύγει -περασμέναμεσάνυχτα και πάλι — οι μόνες λέξεις που είπε ήταν «καλησπέρα» και«καληνύχτα».Τώρα η κατάσταση με τις εργασίες του είχε γίνει απελπιστική. Μόλιςεπέστρεψε στο εντευκτήριοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του Γκρίφιντορ, δεν πήγε στο κρεβάτι παρά την κούραση του, αλλάάνοιξε τα βιβλία του και καταπιάστηκεμε την εργασία του Σνέιπ. Όταν την τελείωσε, η ώρα ήτανδυόμισι το πρωί. Ήξερε πωςδεν είχε κάνει καλή δουλειά, μα τι να γίνει; Αν δεν παρέδιδεεργασία την άλλη μέρα, θα του έβαΖεκι ο Σνέιπ τιμωρία. Ύστερα απάντησε βιαστικά στις ερωτήσεις πουτους είχε Βάλει η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ, έγραψε δυο λόγια για τη σωστή φροντίδα τωνοσφυοκαμπτών και πήγετρεκλίζοντας στο κρεβάτι. Έπεσε με τα ρούχα πάνω στα σκεπάσματακαι κοιμήθηκε σανκούτσουρο.Την Πέμπτη κουτουλάνε από την κούραση. Ο Ρον φαινόταν κι αυτόςπολύ νυσταγμένος, αν κι οΧάρι δεν μπορούσε να εξηγήσει το λόγο. Η τρίτη μέρα της τιμωρίαςτου πέρασε με τον ίδιο τρόποόπως οι προηγούμενες, μόνο που ύστερα από δύο ώρες η φράση «Δε θαξαναπώ ψέματα» δενεξαφανίστηκε από το χέρι του, αλλά οι χα-ραγματιές παρέμεινανστάΖοντας αίμα. Κάποια στιγμήπου σταμάτησε ν' ακούγεται το θρόισμα της πένας, η καθηγήτριαΆμπριτζ σήκωσε τα μάτια της.«Α», είπε χαμηλόφωνα και σηκώθηκε απ' το γραφείο για να εξετάσειτο χέρι του. «Πολύ ωραία.Τώρα θα το θυμάσαι. Τελειώσαμε γι' απόψε».«Πρέπει να έρθω κι αύριο;» ρώτησε ο Χάρι καθώς σήκωνε τη σάκα τουμε το αριστερό του χέριαντί για το πληγωμένο δεξί.«Ω, ναι», είπε μ' ένα πλατύ χαμόγελο η Άμπριτζ. «ΝομίΖω ότι με τηδουλειά άλλης μιας νύχτας θααποτυπωθεί πιο καλά το μήνυμα».Ο Χάρι δε φανταΖόταν ποτέ ότι υπήρχε σε όλο τον κόσμο πιο μι-253σητός καθηγητής από τον Σνέιπ, μα καθώς επέστρεφε στο Γκρίφι-ντοραναγκάστηκε ναπαραδεχτεί ότι ο καθηγητής των φίλτρων είχε βρει έναν επικίνδυνοανταγωνιστή. Είναι σατανική,σκέφτηκε καθώς ανέβαινε στον έβδομο όροφο, σατανική, διεστραμμένη,τρε-ληκαι...«Ρον;»Φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο και στρίβοντας δεξιά, σκόνταψε σχεδόνπάνω στον Ρον που ήτανκρυμμένος πίσω από το άγαλμα του Λάχλαν του Καλαμοκάνη, σφίγγονταςτο σκουπόξυλό του.Εκείνος αναπήδησε τρομαγμένος βλέποντας τον Χάρι και προσπάθησενα κρύψει την καινούργια του Σαρώστρα 11 πίσω από την πλάτη του.«Τι κάνεις εδώ;»«Ε... τίποτα. Εσύ τι κάνεις;»Ο Χάρι συνοφρυώθηκε. «Έλα τώρα, λέγε! Γιατί κρύβεσαι;»«Κρύβομαι... κρύβομαι από τον ΦρεντCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και τον Τζορτζ, αν θες να ξέρεις», είπε ο Ρον. «Μόλις πέρασαν μεμια παρέα πρωτοετών, πουδοκιμάΖουν, βάΖω στοίχημα, τα καταπότια τους. θέλω να πω, τώρα δενμπορούν να κάνουν τιςδοκιμές τους στο εντευκτήριο, μπροστάστην Ερμιόνη...» Μιλούσε πάρα πολύ γρήγορα κι έδειχνε γεμάτοςένταση.«Μα γιατί κρατάς το σκουπόξυλό σου, τι το θέλεις; Μη μου πεις πωςπέταγες;» ρώτησε ο Χάρι.«Ε... εντάξει, θα σου πω, αλλά μη γελάσεις!» είπε μουδιασμένος οΡον, που είχε γίνεικατακόκκινος σαν παπαρούνα. «Σκέφτομαι να συμμετάσχω σταδοκιμαστικά για τον καινούργιοφύλακα τώρα που έχω ένα σκουπόξυλό της προκοπής. Ορίστε, γέλα».«Δε γελάω», είπε ο Χάρι. Ο Ρον ανοιγόκλεισε τα μάτια του. «Είναιθαυμάσια ιδέα! Μακάρι ναμπεις στην ομάδα! Δε σ' έχω δει να παιζεις φύλακας, είσαι καλός;»«Αρκετά», έκανε ο Ρον ανακουφισμένος από την αντίδραση του Χάρι.«Ο Τσάρλι, ο Φρεντ κι οΤζορτζ μ' έβαΖαν φύλακα όταν προπονούνταν στις διακοπές».« Ώστε έκανες προπόνηση απόψε!»«Κάθε Βράδυ, από την Τρίτη... μόνος μου όμως. Προσπάθησα να μαγέψωμερικές κόκκινεςμπάλες για να παίξουν μαΖί μου, αλ-'•α δεν ήταν εύκολο και δενξέρω κατά πόσο θα μου ήτανχρήσι-μο>> Ο Ρον ήταν νευρικός και αγχωμένος. «Ο Φρεντ κι ο Τζορτζθα Πατάνε την κοιλιάτους από τα γέλια όταν εμφανιστώ στα δοκιμα-254255στικά. Μ' έχουν τρελάνει στην καΖουρα από τότε που έγιναεπιμελητής».«Μακάρι να μπορούσα να έρθω κι εγώ», είπε στεναχωρημένος ο Χάρικαθώς πήγαιναν στοεντευκτήριο. «Μακάρι... Τι έχει το χέρι σου, Χάρι;»Ο Χάρι, που μόλις είχε ξύσει τη μύτη του με το ελεύθερο δεξί τουχέρι, Βιάστηκε να το κρύψειπίσω από την πλάτη του, μα είχε τόση επιτυχία όση κι ο Ρον ότανπροσπάθησε να κρύψει τοσκου-πόξυλό του.«Ε... τίποτα... ένα κόψιμο...»Ο Ρον όμως είχε ήδη αρπάξει τον πήχη του Χάρι και τράβηξε το χέριτου κοντά στα μάτια του.Κοίταξε αμίλητος τη φράση που ήταν χαραγμένη στο δέρμα κι ύστεραάφησε το χέρι του φίλουτου με μια έκφραση φρίκης.«Δεν είχες πει πως σου έβαλε γραπτή τιμωρία;»Ο Χάρι δίστασε για λίγο. Εφόσον όμως ο Ρον στάθηκε ειλικρινήςμαΖίτου, του είπε κι εκείνος τηναλήθεια για τις ώρες που περνούσε στο γραφείο της Άμπριτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Α, την παλιόγρια!» ψιθύρισε αγανακτισμένος ο Ρον καθώςσταματούσαν μπροστά στη χοντρήκυρία, που κοιμόταν γαλήνια με το κεφάλι ακουμπισμένο στην κορνίζα. «Είναι ψυχασθενής!Πήγαινε στη ΜακΓκόναγκαλ, πες κάτι!»«Όχι», έκανε αποφασιστικά ο Χάρι. «Δεν της δίνω την ευχαρίστηση ναπιστέψει ότι λύγισα».«Λύγισες; Και θα την αφήσεις ατιμώρητη γι' αυτό που κάνει;»«Δεν ξέρω τι εξουσία έχει πάνω της η ΜακΤκόναγκαλ», απάντησε οΧάρι.«Τότε, πες το στον Ντάμπλντορ!»«Όχι», είπε ανέκφραστα ο Χάρι.«Γιατί;»«Αρκετές σκοτούρες έχει στο κεφάλι του», αποκρίθηκε ο Χάρι, αν καιδεν ήταν αυτός οπραγματικός λόγος. Δε θα Ζητούσε σε καμία περίπτωση βοήθεια απότον Ντάμπλντορ τη στιγμήπου ο διευθυντής είχε να του μιλήσει από τον ιούνιο.«Εγώ σου λέω πως πρέπει...» άρχισε ο Ρον, αλλά τον διέκοψε ηχοντρή κυρία, που τουςπαρακολουθούσε αγουροξυπνημένη και τώρα ξέσπασε: «θα μου πείτε τοσύνθημα ή θαξημερωθώ περιμένοντας να τελειώσετε το κουβεντολόι σας;»η Παρασκευή ξημέρωσε συννεφιασμένη και βροχερή σαν τις υπόλοιπεςμέρες της βδομάδας. ΟΧάρι κοίταξε μηχανικά το τραπέΖΙ των καθηγητών μόλις μπήκε στηντραπεΖαρία, αν και δενήλπίΖε να δει τον Χάγκριντ κατόπιν επικέντρωσε τη σκέψη του σεπιο άμεσα και πιεστικάπροβλήματα, όπως το βουνό των εργασιών που έπρεπε να γράψει και ηπροοπτική άλλης μιαςβραδιάς με την Άμπριτζ.Δύο πράγματα του έδωσαν κουράγιο εκείνη την ημέρα. Το πρώτο ήτανότι πλησίαΖε τοσαββατοκύριακο και το δεύτερο ότι, όσο επώδυνη κι αν ήταν ητελευταία μέρα της τιμωρίας του,από το παράθυρο της Άμπριτζ φαινόταν από μακριά το γήπεδο τουκουίντιτς κι έτσι, με λίγη τύχη,θα έβλεπε τον Ρον στα δοκιμαστικά. Μικρή παρηγοριά, είναι ηαλήθεια, μα ο Χάρι είχε μάθει ναεκτιμά ακόμη και την πιο αμυδρή αχτίδα που φώτιΖε τη σκοτεινιάεκείνων των ημερών δε θαμπορούσε να υπάρξει χειρότερο ξεκίνημα για τη σχολική χρονιά.Στις πέντε η ώρα το απόγευμα, χτύπησε την πόρτα της Άμπριτζ,ελπίΖοντας να είναι η τελευταίαφορά, κι εκείνη του είπε να περάσει. Η άγραφη περγαμηνή τονπερίμενε στο τραπέΖΙ με τοδαντελωτό τραπεΖομάνηλο, και δίπλα της η μαύρη πένα.«Ξέρεις τι να κάνεις, κύριε Πότερ», του χαμογέλασε γλυκά. Ο Χάριέπιασε την πένα κι έριξε μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ματιά απ' το παράθυρο. Αν μετακινούσε λίγο πιο δεξιά την καρέκλατου... προσποιήθηκε ότι τηντραβάει πιο κοντά στο τραπεΖί... και τα κατάφερε. Τώρα έβλεπε απόμακριά τα παιδιά τηςομάδας του Γκρίφιντορ να πετάνε πέρα-δώθε στο γήπεδο, ενώ έξι-επτάμαύρες σιλουέτεςστέκονταν στη βάση των τριών τερμάτων περιμένοντας προφανώς τησειρά τους να παίξουνφύλακες. Ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει τον Ρον από αυτή την απόσταση.Δε θα ξαναπώ ψέματα, έγραψε ο Χάρι. Η πληγή στο δεξί του Χέριάνοιξε, άρχισε να αιμορραγεί.Δε θα ξαναπώ ψέματα. Το κόψιμο βάθυνε, ο πόνος δυνάμωσε. Δε θαξαναπώ ψέματα. Αίμαστάλαξε στον καρπό του. Έριξε άλλη μια κλεφτή ματιά απ' τοπαράθυρο. Αυτός που υπε-ΡασπιΖόταν τώρα το τέρμα ήταν, ομολογουμένως, εντελώς άσχετος ΗΚάτι Μπελ σκόραρε δύοφορές στα λίγα δευτερόλεπτα που τόλμησε να κοιτάξει ο Χάρι.Ευχήθηκε με όλη του την καρδιάνα μην ήταν ο Ρον ο φύλακας κι έσκυψε πάλι στην περγαμηνή, πουείχεκηλιδωθεί από το αίματου.256Δε θα ξαναπώ ψέματα.Δε θα ξαναπώ ψέματα.Δε θα ξαναπώ ψέματα.ΚρυφοκοίταΖε όταν έκρινε ότι μπορούσε να το ρισκάρει — όποτεάκουγε το θρόισμα από τηνπένα της Άμπριτζ ή το θόρυβο ενός συρ-ταριού που άνοιγε. Ο τρίτοςπου δοκιμάστηκε ήταν πολύκαλός, ο τέταρτος χάλια, ο πέμπτος έκανε μια θαυμάσια απόκρουσηαλλά έχασε ένα πανεύκολομπλοκάρισμα. Ο ουρανός σκοτείνιαΖε κι ο Χάρι αμφέβαλλε αν θαμπορούσε να δει τον έκτο καιτον έβδομο.Δε θα ξαναπώ ψέματα.Δε θα ξαναπώ ψέματα.Τώρα η περγαμηνή του γυάλιζε από το αίμα του και το χέρι του τοντρέλαινε από τον πόνο. Τηνεπόμενη φορά που κοίταξε είχε νυχτώσει και το γήπεδο του κουίντιτςδε φαινόταν πια.«Για να δούμε αν πήρες το μήνυμα», ακούστηκε απαλή η φωνή τηςΆμπριτζ μισή ώρα αργότερα.Πήγε κοντά του κι άγγιξε το μπράτσο του με τα κοντόχοντρα δάχτυλατης. Και τότε, καθώς τονέπιανε για να εξετάσει τις λέξεις που είχαν χαραχτεί βαθιά στησάρκα του, ο Χάρι ένιωσε μιατρομερή σουβλιά όχι στη ράχη του χεριού του αλλά στο σημάδι τουμετώπου του. Ταυτόχρονααισθάνθηκε ένα αλλόκοτο μυρμήγκιασμα στο στομάχι του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τράβηξε απότομα το χέρι του και πετάχτηκε όρθιος κοιτάΖοντάς την.Εκείνη του ανταπέδωσε τοβλέμμα με ένα πλατύ χαμόγελο στο μεγάλο στόμα της.«Πονάει, ε;» είπε σιγανά.Ο Χάρι δεν απάντησε. Η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή. Η Άμπριτζμιλούσε για το χέρι του ήήξερε τι ένιωσε στο μέτωπο του;«ΝομίΖω ότι πήρες το μάθημα σου, κύριε Πότερ. Μπορείς ναπηγαίνεις».Σήκωσε τη σάκα του κι έφυγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε.Ηρέμησε, είπε στον εαυτό του καθώς έτρεχε στο διάδρομο. Ηρέμησε,δεν είναι σίγουρο ότισημαίνει αυτό που νομίΖεις τη σημαίνει...«Μίμπουλους μιμπλετόνια!» είπε λαχανιασμένος στη χοντρή κυρία, πουπαραμέρισε για ναπεράσει.Στο εντευκτήριο επικρατούσε χαρούμενη οχλαγωγια. Ο Ρον έτρεξε προςτο μέρος του με έναχαμόγελο ως τ' αφτιά στο χέριτουκρατούσεμια κούπα βουτυρομπίρα.257«Χάρι, τα κατάφερα, είμαι ο καινούργιος φύλακας!»«Τι; Μα αυτό είναι θαυμάσιο!» Ο Χάρι προσπάθησε να χαμογελάσει μεφυσικότητα, αλλά ηκαρδιά του κόντευε να σπάσει και το χέρι του αιμορραγούσε.«Πάρε μια βουτυρομπίρα». Ο Ρον του πρόσφερε ένα μπουκάλι. «Δεν τοπιστεύω... πού πήγε ηΕρμιόνη;»«Εδώ είναι», είπε ο Φρεντ, που έπινε κι αυτός βουτυρομπίρα, καιτου έδειξε μια πολυθρόναδίπλα στη φωτιά. Η Ερμιόνη λαγο-κοιμόταν κρατώντας χαλαρά τοποτήρι με το ποτό της.«Μα είπε ότι χάρηκε όταν της το είπα», σχολίασε απογοητευμένος οΡον.«Άσ' τη να κοιμηθεί», βιάστηκε να πει ο Τζορτζ. Πέρασαν λίγα Λεπτάπροτού ο Χάρι προσέξει ότιαρκετοί από τους πρωτοετείς που ήταν μαΖεμένοι ολόγυρα τους έφεραντα χαρακτηριστικάσημάδια της πρόσφατης ρινορραγίας.«Ρον, έλα να δεις αν σου κάνει ο παλιός μανδύας του Όλιβερ»,φώναξε η Κάτι Μπελ. «Μπορούμενα σβήσουμε το όνομα του και να γράψουμε το δικό σου...»Καθώς απομακρυνόταν ο Ρον, η Αντζέλικα τζοουν πλησίασε τον Χάρι.«Συγγνώμη που σου έβαλα τις φωνές, Πότερ», είπε κοφτά. «Έχειφοβερό άγχος η δουλειά τουαρχηγού. Αρχίζω» να σκέφτομαι ότι μερικές φορές ήμουν πολύ σκληρήμε τον Γουντ».Παρατηρούσε τον Ρον πάνω από το χείλος της κούπας της με ένααδιόρατο συνο-φρύωμα στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πρόσωπο της. «Ξέρω ότι είναι ο καλύτερος σου φίλος, αλλά δε λέειπολλά πράγματα», συνέχισεαπερίφραστα, «θέλω να πιστεύω ότι θα βελτιωθεί με την προπόνηση.Προέρχεται από μιαοικογένεια που έβγαλε σπουδαίους παίκτες του κουίντιτς. Γι' αυτό,ελπίΖω να αποδειχτεί πως έχειπολύ περισσότερο ταλέντο από αυτό που έδειξε σήμερα. Η ΒίκιΦρόμπισερ κι ο Τζέφρι Χούπερπέταξαν πολύ καλύτερα απ' τον Ρον, αλλά ο Χούπερ είναι γκρινιάρης,συνεχια κλαίγεται, και ηΒίκι είναι μέλος σε ένα σωρό λέσχες. Ομολόγησε κι η ίδια πως, σεπερίπτωση που συμπίπτουν οιπροπονήσεις με τις συγκεντρώσεις της Λέσχης Μαγείας, θα προτιμήσειτη Μα-Υει'α. Τέλοςπάντων, έχουμε προπόνηση αύριο στις δύο, φρόντισε να μη λείψειςαυτή τη φορά. Και κάνε μουτη χάρη να βοηθήσεις Τον Ρον όσο πιο πολύ μπορείς, εντάξει;»Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά. Ύστερα απ' αυτό η Αντζέλικα γύρισε258κοντά στην Αλισια Σπίνετ. Ο Χάρι τότε πήγε δίπλα στην Ερμιόνη, πουξύπνησε απότομα με ένατίναγμα, καθώς εκείνος ακουμπούσε κάτω τη σάκα του.«Α, Χάρι, εσύ είσαι... τα 'μαθές τα ευχάριστα για τον Ρον;» είπενυσταγμένη. «Αχ, είμαι το...τόοοσο κουρασμένη», χασμουρήθηκε. «Χτες ξενύχτησα μέχρι τη μίαπλέκοντας σκούφους.Γίνονται ανάρπαστοι!»Πράγματι, ο Χάρι κοίταξε καλύτερα και είδε ότι σε όλο το δωμάτιουπήρχαν κρυμμένοι σκούφοιγια να τους πιάσουν κατά τύχη τα ανυποψίαστα ξωτικά.«Ωραία», της είπε αφηρημένα. Αν δε μιλούσε σε κάποιον, θα έσκαγε.«Άκου, Ερμιόνη, ήμουν στογραφείο της Άμπριτζ κι έπιασε το χέρι μου...»Η Ερμιόνη έσκυψε προς το μέρος του. 'Όταν τελείωσε ο Χάρι τηναφήγηση του, είπε αργόσυρτα:«Ανησυχείς μήπως την εξουσια-Ζει ο Ξέρεις-Ποιος όπως εξουσίαΖε τονΚούιρελ;»«Δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε», απάντησε χαμηλόφωνα ο Χάρι.«Σωστά», συμφώνησε εκείνη αν και δεν έδειχνε να το πολυπι-στεύει.«Αλλά δε νομίσω πως τηνκατέχει όπως κατείχε τον Κούιρελ... θέλω να πω, τώρα είναιΖωντανός, έχει το δικό του σώμα, δεχρειά-Ζεται να μπει μέσα σε κάποιον άλλον. Το πιθανότερο είναι νατης έχει κάνει τηνεξουσιαστική κατάρα...»Ο Χάρι κοίταξε τον Φρεντ, τον Τζορτζ και τον Αι Τζόρνταν πουστριφογύριΖαν στον αέρα άδειαμπουκάλια βουτυρομπίρας.Η Ερμιόνη ξαναπήρε το λόγο: «Πέρυσι, το σημάδι σε πονούσε χωρίς νασε αγγίσει κανείς κι οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ντάμπλντορ είπε ότι επηρεαΖόταν από τα αισθήματα που ένιωθε εκείνητη στιγμή ο Ξέρεις-Ποιος. θέλω να πω, μπορεί να μην έχει καμιά σχέση με το άγγιγματης Άμπριτζ, μπορεί να είναιεντελώς συμπτωματικό το ότι συνέβη την ώρα που ήσουν μαΖίτης».«Είναι σατανική», είπε ανέκφραστα ο Χάρι. «Διεστραμμένη».«Είναι φρικτή, το παραδέχομαι, αλλά... Δεν πρέπει να πεις στονΝταμπλντορ ότι πονάει τοσημάδι σου;»Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε δύο μέρες που τον συμβούλευαν νααπευθυνθεί στον Ντάμπλντορκι απάντησε στην Ερμιονη ότι ακριβώς και στον Ρον.«Δε θέλω να τον ενοχλήσω. Όπως είπες, δεν είναι και τίποτα259σπουδαίο. Με πόναγε όλο το καλοκαίρι απλώς απόψε ήταν πιο έντονοςο πόνος...»«Χάρι, είμαι σίγουρη ότι ο Ντάμπλντορ θα ήθελε να τον ενοχλήσειςγια ένα τέτοιο θέμα...»«Ναι, καλά!» έκανε αυθόρμητα ο Χάρι. «Ο Ντάμπλντορ δενενδιαφέρεται για μένα, μόνο για τοσημάδι μου».«Μην το λες αυτό, δεν είναι αλήθεια!»«Λέω να γράψω στον Σείριο, να μου πει τη γνώμη του...»«Χάρι, δεν πρέπει να αναφέρεις ένα τέτοιο θέμα σε γράμμα!»αναφώνησε θορυβημένη ηΕρμιόνη. «Δε θυμάσαι τι μας είπε ο Μουντι; Να προσέχουμε τιγράφουμε! Ποιος μας εγγυάται ότιδεν υπο-κλέπτονται τα μηνύματα που στέλνουμε με τις κουκουβάγιες;»«Καλά, καλά, δεν του λέω τίποτα!» υποχώρησε εκνευρισμένος ο Χάρικαι σηκώθηκε απότομα απ'τη θέση του. «Πάω για ύπνο. Πες την καληνύχτα μου στον Ρον».«Α, όχι», είπε ανακουφισμένη η Ερμιόνη, «αν πας εσύ για ύπνο,μπορώ να πάω κι εγώ χωρίς ναθεωρηθώ αγενής. Είμαι πτώμα στην κούραση κι αύριο θέλω να πλέξω κιάλλους σκούφους.Μπορείς να με βοηθήσεις αν θέλεις, είναι πολύ διασκεδαστικό, έχωγίνει ξεφτέρι. Τώρα φτιάχνωφούντες και κάθε λογής σχέδια».Ο Χάρι κοίταξε το πρόσωπο της που είχε φωτιστεί από χαρά καικαμώθηκε πως η πρόταση τηςτον έβαλε σε πειρασμό.«Ε... ευχαριστώ, αλλά άσ' το καλύτερα... Αύριο έχω να γράψω ένασωρό εργασίες...» είπε καικίνησε για τους κοιτώνες των αγοριών, αφήνοντας την ελαφρώςαπογοητευμένη.Ο Πέρσι και ο ΑλαφροπάτητοςΤο άλλο πρωί ο Χάρι ξύπνησε πρώτος στον κοιτώνα του. Έμεινε γιαλίγο ακίνητος να χαΖεύει τησκόνη, έτσι όπως αιωρούνταν σε μια ηλιαχτίδα που τρύπωνε από έναάνοιγμα στις κουρτίνες τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κρεβατιού του, χαρούμενος στη σκέψη ότι ήταν Σάββατο. Η πρώτηβδομάδα του σχολικού έτουςτου φάνηκε ατέλειωτη σαν πολύωρο μάθημα ιστορίας της μαγείας.Κρίνοντας από τη νωχελική σιωπή που επικρατούσε και τη φρεσκάδατης ηλιαχτίδας, μόλις είχεχαράξει. Άνοιξε τις κουρτίνες του κρεβατιού του, σηκώθηκε καιάρχισε να ντύνεται. Ο μόνος θόρυβοςπου ακουγόταν ήταν οι αργές, βαθιές αναπνοές των συμμαθητώντου και το τιτίβισμα τωνπουλιών που ερχόταν από μακριά. Άνοιξε προσεκτικά τη σάκα του,πήρε πένα και περγαμηνή καικατέβηκε στο εντευκτήριο.Πήγε στην αγαπημένη του πολυθρόνα, δίπλα στη σβηστή τώρα φωτιά,βολεύτηκε και ξετύλιξε τηνπεργαμηνή ενώ έριχνε μια ματιά ολόγυρα. Οι τσαλακωμένεςπεργαμηνές, οι πολυκαιρισμένοιμαγικοί βόλοι, τα άδεια κουτιά και τα περιτυλίγματα Ζαχαρωτών πουήταν σκορπισμένα στοεντευκτήριο το προηγούμενο βράδυ, τώρα είχαν εξαφανιστεί, το ίδιοκαι οι σκούφοι της Ερμιόνης.Αναρωτήθηκε αφηρημένα πόσα σπιτικά ξωτικά να είχαν ελευθερωθείθέλοντας και μη, καθώςξεβίδωνε το μελανοδοχείο του και βουτούσε μέσα την πένα. Τηνκράτησε μετέωρη πάνω από τηστιλπνή υποκίτρινη επιφάνεια της περγαμηνής ενώ σκεφτόταν τι θαγράψει... πέρασ6 όμως έναλεπτό κι εκείνος κοίταζε ακόμη το κενό χωρίς να βρίσκει ΤΑκατάλληλα λόγια.261Τώρα καταλάβαινε πόσο δύσκολο ήταν για τον Ρον και την Ερμιόνη νατου γράψουν τοκαλοκαίρι. Πώς θα ανέφερε στον Σείριο τακαθέκαστα της τελευταίας εβδομάδας και θα του υπέβαλλε όλεςεκείνες τις ερωτήσεις που τονέκαιγαν, δίχως να αποκαλύψει σε τυχόν κλέφτες της αλληλογραφίαςτου πράγματα που δενέπρεπε ναμάθουν;| Έμεινε λίγες στιγμές ασάλευτος κοιτάΖοντας το τζάκικαι, στο τέλος,παίρνοντας την απόφαση του, βούτηξε ξανά την πένα στο μελάνικι έγραψε αποφασιστικά:Αγαπητέ Σναφλς, ΕλπίΖω να είσαι καλά. Η πρώτη βδομάδα εδώ ήταναπαίσια.Ευτυχώς που έφτασε το σαββατοκύριακο.Έχουμε καινούργια καθηγήτρια άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών,την κυρία Άμηριτζ.ΣυναγωνίΖεται σε καλοσύνη τη μητέρα σου. Σου γράφω γιατί αυτό, γιατο οποίο σου έγραψαπέρυσι το καλοκαίρι, επαναλήφθηκε χθες βράδυ την ώρα που ήμουντιμωρία στο γραφείο τηςΆμπριτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μας λείπει ο ψηλότερος φίλος μας κι ελπίσουμε να επιστρέψεισύντομα.Σε παρακαλώ, απάντησε μου το ταχύτερο δυνατό.Ευχές,ΧάριΟ Χάρι ξαναδιάβασε πολλές φορές το γράμμα του, εξετάΖοντάς ΤΟ απότη σκοπιά τουυποκλοπέα. Δεν έβρισκε κάτι που θα μπορούσε να τους οδηγήσει ν'αντιληφθούν για τι ακριβώςμιλούσε — ή σε ποιον μιλούσε— διαβάΖοντας απλώς και μόνο αυτό τογράμμα. ΗλπίΖε να πιάσειο Σείριος το υπονοούμενο για τον Χάγκριντ και να του πει πότε θαγυρίσει. Δεν ήθελε να τονρωτήσει ευθέως, για να μην τραβήξει την προσοχή στην αποστολή πουεκτελούσε ο Χάγκριντκατά την απουσία του από το «Χόγκουαρτς».Αν και ήταν ένα τόσο μικρό γράμμα, του πήρε πολλή ώρα να το γράψειτώρα το φως του ήλιουπλημμϋρίΖε το εντευκτήριο κι ακούγονταν βήματα και κινητικότητααπό τους κοιτώνες των επάνωορόφων. Σφράγισε προσεκτικά την περγαμηνή, βγήκε από το άνοιγματου πορτρέτου και κίνησεγια τον κουκουβαγιώνα.«Εγώ δε θα περνούσα απ' αυτόν το διάδρομο», του είπε ο Σχε-262δόν-Ακέφαλος-Νικ που ξεπρόβαλε μέσα από έναν τοίχο καθώς ο ΧάριβάδιΖε. «Ο Πιβς ετοιμάΖειμια φάρσα ΣΤΟ πρώτο άτομο που θα περάσει μπροστά από την προτομήτου Παράκελσου».«Μήπως θα του πέσει, κατά τύχη, ο Παράκελσος στο κεφάλι» ρώτησε οΧάρι.«Όλως παραδόξως, ναι», έκανε βαριεστημένα ο Σχεδόν-Ακέ-φαλος-Νικ.«Οι φάρσες του Πιβςείναι πάντα χοντροκομμένες. Τώρα φεύγω, πάω να βρω τον ΜατωμένοΒαρόνο... ίσως αυτόςκαταφέρει να τον συνετίσει... τα λέμε, Χάρι...»«Γεια», τον χαιρέτησε ο Χάρι, κι αντί να στρίψει δεξιά, έστριψεαριστερά, παίρνοντας τομακρύτερο αλλά ασφαλέστερο δρόμο για τον κουκουβαγιώνα. Καθώςπερνούσε μπροστά από ταπαράθυρα κι αντίκρίΖε τον καταγάλανο ουρανό, το κέφι του έφτιαξεσε λίγες ώρες είχεπροπόνηση, θα ξανάμπαινε επιτέλους στο γήπεδο του κουίντιτς.Ένιωσε ένα άγγιγμα στους αστραγάλους του. Χαμήλωσε το βλέμμα καιείδε να περνά δίπλα του ηκοκαλιάρα γκρίζα γάτα του επιστάτη, η κυρία Νόρις. Κάρφωσε για μιαστιγμή επάνω του τα λαμπεράκίτρινα μάτια της, προτού εξαφανιστεί πίσω από το άγαλμα τουΓουίλφρεντ τουΟνειροπόλου.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν έκανα τίποτα κακό», της φώναξε ο Χάρι. Είχε το χαρακτηριστικόύφος της γάτας που τρέχεινα δώσει αναφορά στο αφεντικό της, ωστόσο ο Χάρι δεν καταλάβαινεγιατί είχε κάθε δικαίωμα ναεπισκεφτεί τον κουκουβαγιώνα ένα σαββατιάτικο πρωινό.Ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά στον ουρανό. Μόλις μπήκε στονκουκουβαγιώνα, τον τύφλωσε ηφεγγοβολιά από τα τζάμια των παραθύρων χοντρές ασημιές ηλιαχτίδεςδιασταυρώνονταν στηστρογγυλή αίθουσα όπου, στα δοκάρια της στέγης, φώλιαΖανεκατοντάδες κουκουβάγιες, λίγοενοχλημένες από το πρωινό φως. Μερικές μόλις είχαν επιστρέψει απότο νυχτερινό κυνήγι τους.Ο Χάρι προχώρησε με τα μάτια καρφωμένα στην οροφή, ψάχνοντας γιατη Χέ-ντβιχ, ενώ τοσκεπασμένο με άχυρα δάπεδο κριτσάνιΖε καθώς πατούσε κόκαλα μικρώνΖώων.«Α, εδώ είσαι», είπε όταν την είδε σε ένα από τα ψηλότερα ση' μείατης θολωτής στέγης.«Κατέβα, έχω γράμμα».Η Χέντβιχ πλατάγισε τα μεγάλα κατάλευκα φτερά της κι ήρθε καικάθισε στον ώμο του.«Κοίτα, απ' έξω γράφει Σναφλς», της είπε καθώς εκείνη έπιανε263με το ράμφος της το γράμμα. και πρόσθεσε χαμηλώνοντας τη φωνή του,χωρίς να ξέρει κι ο ίδιοςτο γιατί: «Αλλά είναι για τον Σείριο, εντάξει;»Η κουκουβάγια ανοιγόκλεισε τα κεχριμπαρένια μάτια της δείχνονταςτου ότι κατάλαβε.«Καλό ταξίδι», είπε ο Χάρι καθώς την οδηγούσε σε ένα παράθυροένιωσε για μια στιγμή μιαμικρή πίεση στο μπράτσο του καθώς η Χέντβιχ τίναΖε τα πόδια τηςκαι πετούσε στονεκτυφλωτικό γαλανό ουρανό. Ο Χάρι την κοίταΖε μέχρι που έγινε μιαμικρή κουκκίδα και χάθηκεαπό τα μάτια του. Έπειτα, έστρεψε το βλέμμα του στο σπιτάκι τουΧάγκριντ που φαινότανολοκάθαρα από το παράθυρο. Δε χωρούσε αμφιβολία πως ήτανακατοίκητο οι κουρτίνες ήτανκλειστές κι απ' την καμινάδα του δεν έβγαινε καπνός.Οι κορφές των δέντρων του Απαγορευμένου Δάσους αναδεύονταν στοαπαλό αεράκι. Ο Χάριστάθηκε για λίγο και τις παρατήρησε απολαμβάνοντας το δροσερό χάδιτου ανέμου στοπρόσωπο του, ενώ η σκέψη του πετούσε στην προπόνηση τουκουίντιτς... Ξάφνου είδε ναυψώνεται ανάμεσα από τα δέντρα, σαν γιγάντιο τερατώδες πτηνό, ένατεράστιο ερπετόμορφοφτερωτό άλογο, όπως εκείνα που έσερναν τις άμαξες του«Χόγκουαρτς», με τα μαύρα δερμάτιναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

φτερά του απλωμένα σαν φτερούγες πτεροδάκτυλου. Διέγραψε έναμεγάλο κύκλο κι ύστεραβούτηξε ξανά στα δέντρα. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, που ο Χάρι θαπίστευε ότι τον γέλασαν ταμάτια του αν η καρδιά του δε χτυπούσε σαν τρελή στο στήθος του.Πίσω του, άνοιξε η πόρτα του κουκουβαγιώνα. Αναπήδησε τρομαγμένοςκαι γύρισε να δει. Ήτανη Τσο Τσανγκ, που κρατούσε στα χέρια της ένα γράμμα κι ένα πακέτο.«Γεια», είπε μηχανικά ο Χάρι.«Α... γεια σου», απάντησε ξέπνοα εκείνη. «Δεν περίμενα να βρωκανέναν εδώ πάνω τόσονωρίς... Κι εγώ το θυμήθηκα μόλις πριν από πέντε λεπτά: είναι ταγενέθλια της μητέρας μου».Του έδειξε το πακέτο.«Ναι;» έκανε ο Χάρι. Είχε σταματήσει το μυαλό του. Ήθελε να τηςπει κάτι αστείο καιπνευματώδες, αλλά η ανάμνηση του φτερωτου αλόγου ήταν πολύ φρέσκιαστο μυαλό του.«Ωραία μέρα», είπε δείχνοντας από τα παράθυρα. Το στομάχι τουείχε δεθεί κόμπος από τηναμηχανία. Τα είχε τόσο χαμένα, που είχε φτάσει να μιλάει για τονκαιρό. για τον καιρό... αν είναιδυνατόν!264«Πράγματι», συμφώνησε η Τσο καθώς έψαχνε για την κατάλληληκουκουβάγια. «Ιδανική γιακουίντιτς. Έχω να βγω μια βδομάδα εσύ;»«Κι εγώ», απάντησε το αγόρι.Η Τσο διάλεξε μιαν από τις κοινόχρηστες κουκουβάγιες του σχολείου.Το πουλί κάθισε στομπράτσο της κι άπλωσε υπάκουα το πόδι του ώστε να δέσει η κοπέλατο πακέτο.«Βρήκατε καινούργιο φύλακα;» τον ρώτησε.«Ναι, το φίλο μου τον Ρον Ουέσλι. Τον ξέρεις;»«Αυτόν που δε χωνεύει τους Σίφουνες;» ρώτησε ψυχρά η Τσο. «Είναικαλός;»«Έτσι νομίΖω», έκανε ο Χάρι. «Αν και δεν τον είδα στα δόκιμα.στικά, ήμουν τιμωρία».Η Τσο σήκωσε τα μάτια και τον κοίταξε αφήνοντας μισοδεμένο τοπακέτο.«Αυτή η Άμπριτζ είναι απαίσια», είπε χαμηλόφωνα. «Να σε βάλειτιμωρία επειδή είπες τηναλήθεια για το... το θάνατο του... Το έμαθε όλο το σχολείο. Ήσουνπολύ γενναίος που ύψωσες τοανάστημα σου».Το στήθος του Χάρι φούσκωσε τόσο απότομα, που ένιωσε σαν νααιωρούνταν μερικά εκατοστάπάνω από το διάσπαρτο με κου-τσουλιές δάπεδο. Ποιος νοιαΖόταν γιατο φτερωτό άλογο; Η Τσοτον θεωρούσε γενναίο. Για μια στιγμή, σκέφτηκε να της δείξει δήθεντυχαία τις πληγές στο χέριCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του καθώς τη βοηθούσε να δέσει το πακέτο στο πόδι τηςκουκουβάγιας... μα μόλις πήγε να βάλεισε εφαρμογή αυτή την καταπληκτική ιδέα, η πόρτα του κουκουβαγιώ-ναάνοιξε ξανά.Ο Φιλτς ο επιστάτης μπήκε ασθμαίνοντας. Στα σκαμμένα, γεμάτασπασμένες φλεβίτσες, μαγουλάτου υπήρχαν κόκκινες κηλίδες, το προγούλι του έτρεμε και ταλιγοστά γκρίζα μαλλιά του ήτανανακατεμένα προφανώς είχε έρθει τρέχοντας. Ξοπίσω του μπήκε ηκυρία Νόρις, που κοίταξεψηλά, τις κουκουβάγιες, και νιαούρισε πεινασμένα. Οι κουκουβάγιεςανασάλεψαν ανήσυχα καιμια μενο' λη καφετιά κροτάλισε απειλητικά το ράμφος της.«Αχά!» αναφώνησε ο Φιλτς κι έκανε ένα βήμα προς τον Χάρι» ενώ τασακουλιασμένα τουμάγουλα έτρεμαν από θυμό. «Κάποιος με ειδοποίησε ότι θα στείλειςμια μεγάλη παραγγελία γιαβόμβες κοπριάς!»265Ο Χάρι σταύρωσε τα μπράτσα του και κάρφωσε το βλέμμα του στονεπιστάτη.«Ποιος είπε τέτοιο πράγμα;»Η Τσο κοίταΖε μια τον Χάρι και μια τον Φιλτς συνοφρυωμένη. Ηκαφετιά κουκουβάγια πουκαθόταν στο μπράτσο της κουράστηκε να στέκει στο ένα πόδι κιέκρωξε παρακλητικά, ωστόσο ηΤσο την αγνόησε.»«Έχω τις πηγές μου», απάντησε αυτάρεσκα ο Φιλτς. «Δώσ' μου τώρααυτό που στέλνεις».«Κάπως δύσκολο, το έστειλα ήδη», είπε ο Χάρι, ανακουφισμένος πουδεν καθυστέρησε να στείλειτο γράμμα του.«Το έστειλες;» έκανε ο Φιλτς με πρόσωπο παραμορφωμένο από θυμό.«Ναι», απάντησε ήρεμα ο Χάρι.Ο Φιλτς ανοιγόκλεισε μερικές φορές το στόμα του κι ύστερα κοίταξεεξεταστικά το μανδύα τουΧάρι.«Και πού ξέρω πως δεν το έχεις στην τσέπη σου;»«Μα...»«Τον είδα να το στέλνει», πετάχτηκε θυμωμένη η Τσο.«Τον είδες...;»«Ναι, τον είδα», δήλωσε κοφτά.Ο Φιλτς και η Τσο αγριοκοιτάχτηκαν για λίγες στιγμές κι ύστερα οεπιστάτης κατευθύνθηκε προςτην πόρτα. Κοντοστάθηκε με το χέρι ΣΤΟ πόμολο και στράφηκε στονΧάρι.«Αν πάρω μυρουδιά τίποτα βόμβες κοπριάς...» είπε και προχώρησενευριασμένος στις σκάλες. Ηκυρία Νόρις έριξε μια τελευταία ματιά στις κουκουβάγιες,ξερογλείφτηκε και τον ακολούθησε.Ο Χάρι και η Τσο κοιτάχτηκαν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ευχαριστώ», είπε ο Χάρι.«Δεν κάνει τίποτα», αποκρίθηκε κοκκινίζοντας ελαφρώς η κοπέλα κιέδεσε επιτέλους το πακέτο.«Δεν παρήγγειλες βόμβες κοπριάς, έτσι δεν είναι;»«Όχι», απάντησε ο Χάρι.«Αναρωτιέμαι πώς του μπήκε αυτή η ιδέα», είπε καθώς πήγαινε τηνκουκουβάγια στο παράθυρο.Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους. Απορούσε κι αυτός εξίσου με την Τσοαν και, όλως παραδόξως,δεν τον πολυαπασχολούσε εκεί-ν τη στιγμή.266Έφυγαν απο τον κουκουβαγιώνα. Στην είσοδο του διαδρόμου, πουοδηγούσε στη δυτική πτέρυγατου κάστρου, η Τσο κοντοστάθηκε. «Εγώ πηγαίνω από δω», είπε. «Ε...θα... θα τα ξανά. πούμε,Χάρι».«θα τα ξαναπούμε».Του χαμογέλασε κι έφυγε. Ο Χάρι συνέχισε χαρούμενος το δρόμο του.Κατάφερε να κάνει μιαολόκληρη συΖήτηση μαΖί της χωρίς να ξεφτιλιστεί ούτε μια φορά...«Ήσουν πολύ γενναίος πουύψωσες το ανάστημα σου»... η Τσο τον χαρακτήρισε γενναίο... δεντον μισούσε που ήτανΖωντανός...Βέβαια ήξερε πως προτιμούσε τον Σέντρικ... ωστόσο, αν την είχεκαλέσει στο ρεβεγιόν πριν απότον Σέντρικ, ίσως να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά τα πράγματα...φάνηκε να λυπάται ειλικρινά πουαρνήθηκε όταν την κάλεσε ο Χάρι...«'μέρα», είπε εύθυμα στον Ρον και στην Ερμιόνη μόλις συναντήθηκανστο τραπέΖΙ τουΓκρίφιντορ.«Γιατί δείχνεις τόσο ευχαριστημένος;» τον ρώτησε ξαφνιασμένος οΡον.«Ε... μα γιατί θα παίξουμε κουίντιτς σήμερα», αποκρίθηκε πρόσχαραο Χάρι και τράβηξεμπροστά του ένα μεγάλο πιάτο με αβγά και μπέίκον.«Α... ναι...» έκανε ο Ρον. Άφησε το τοστ που έτρωγε κι ήπιε μιαμεγάλη γουλιά χυμό κολοκύθας.Ύστερα είπε: «Κοίτα... σε πειρά-Ζει να πάμε λίγο πιο νωρίς; Ε...να κάνουμε μαΖί'λίγη εξάσκησηπριν από την προπόνηση; Ξέρεις, να βρω τη φόρμα μου».«Εντάξει», συμφώνησε ο Χάρι.«Δε νομίσω ότι πρέπει», πετάχτηκε η Ερμιόνη με σοβαρό ύφος.«'Έχετε μείνει πολύ πίσω στιςεργασίες σας και...»Σταμάτησε απότομα είχε φτάσει το πρωινό ταχυδρομείο κι ο ΗμερήσιοςΠροφήτης πετούσε προςτο μέρος της, όπως πάντα, στο ράμφος μιας κουκουβάγιας, που έκρωξεδιαπεραστικά, προ-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σγειώθηκε επικίνδυνα κοντά στη Ζαχαριέρα κι άπλωσε το πόδι της. ΗΕρμιόνη έβαλε ένα μαστίγιοστο δερμάτινο πουγκί, πήρε την εφημερίδα και κοίταξε την πρώτησελίδα καθώς η κουκουβάγιααπογειωνόταν.«Έχει τίποτα ενδιαφέρον;» ρώτησε ο Ρον. Ο Χάρι χαμογέλασε γιατίήξερε πως ο Ρονπροσπαθούσε να αποφύγει το θέμα των εργασιών τους.267«Μπα», αναστέναξε εκείνη, «παντρεύεται ο μπασίστας τουσυγκροτήματος "Αλλόκοτες Αδελφές"κι άλλες τέτοιες ανοησίες».Η Ερμιόνη άνοιξε την εφημερίδα κι εξαφανίστηκε πίσω της. Ο Χάριέβαλε στο πιάτο του άλλη μιαμερίδα αβγά με μπέίκον. Ο Ρον κοίταΖε σκεφτικός τα ψηλά παράθυρατης τραπεΖαρίας.«Για σταθείτε», ακούστηκε ξαφνικά η Ερμιόνη. «Αχ, όχι... οΣείριος!»«Τι έγινε;» Ο Χάρι τράβηξε τόσο απότομα την εφημερίδα, πουσκίστηκε στη μέση κι έμεινε η μισήστο δικό του χέρι κι η άλλη μισή στης Ερμιόνης.«'Το Υπουργείο Μαγείας πληροφορήθηκε από αξιόπιστη πηγή ότι οδιαβόητος κατά συρροήδολοφόνος Σείριος Μπλακ... μήλα, μπλα, μπλα... κρύβεται αυτό τοδιάστημα στο Λονδίνο"»,διάβασε με ψιθυριστή φωνή γεμάτη αγωνία η Ερμιόνη στη μισή τηςεφημερίδα.«Ο Λούσιους Μαλφόι κι ότι στοίχημα θέλετε», μουρμούρισε οργισμένοςο Χάρι. «Τον αναγνώρισεστην αποβάθρα...» «Τι;» αναφώνησε θορυβημένος ο Ρον. «Δηλαδή...»«Σςς!» έκαναν οι άλλοιδυο.«"Το υπουργείο προειδοποιεί την κοινότητα των μάγων ότι ο ΣείριοςΜπλακ είναι πολύεπικίνδυνος... έχει δολοφονήσει δεκατρία άτομα... δραπέτευσε απότο ΑΖκαμπάν..." Οι γνωστέςσυκοφαντίες», κατέληξε η Ερμιόνη αφήνοντας κάτω τη μισή εφημερίδατης. Κατόπιν κοίταξεφοβισμένη τον Χάρι και τον Ρον. «Τώρα δεν πρέπει να ξαναβγεί απότο σπίτι», ψιθύρισε. «Καιτου το 'λέγε ο Ντάμπλντορ».Ο Χάρι κοίταξε κατσουφιασμένος τον Ημερήσιο Προφήτη που είχεαπομείνει στο χέρι του. Τομεγαλύτερο μέρος της σελίδας καταλάμβανε μια διαφήμιση τουκαταστήματος της κυρίας Μάλκιν:«Μανδύες και μπέρτες για όλες τις περιστάσεις», που προφανώς εί-Χεεκπτώσεις.«Ει!» είπε κατεβάΖοντάς τη για να δουν ο Ρον και η Ερμιόνη.«Κοιτάξτε!»«Δε χρειάΖομαι μανδύες», έκανε ο Ρον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όχι», του είπε ο Χάρι. «Κοιτάξτε εδώ τι λέει... αυτό εδώ τομονοστηλο...»Ο Ρον κι η Ερμιόνη έσκυψαν να διαβάσουν ήταν ένα μικρό μονοστηλοστο κάτω μέρος τηςσελίδας. Είχε τοντιτλο:268ΔΙΑΡΡΗΞΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΟ Στούρτζίς Πόντμορ, 38 ετών, κάτοικος ΚήπωνΛαβούρνου 2, Κλάπχαμ,παρουσιάστηκεενώπιον της Δημογεροντίας με την κατηγορία ότι αποπειράθηκε ναδιαρρήξει και να ληστέψει τοΥπουργείο Μαγείας την 31η Αυγούστου. Ο Πόντμορ συνελήφθη από τονΈρικ Μαντς, φύλακα τουΥπουργείου Μαγείας που τον Βρήκε ενώ προσπαθούσε να παραβιάσει μιαπόρτα υψίστηςασφαλείας στη μία η ώρα το πρωί. Ο Πόντμορ, που αρνήθηκε νααπολογηθεί ενώπιον τουδικαστηρίου, κρίθηκε ένοχος και για τις δύο κατηγορίες καικαταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνώνστο ΑΖκαμπάν.«Στούρτζίς Πόντμορ;» είπε αργόσυρτα ο Ρον. «Αυτός δεν είναι οτύπος με τα αχυρένια μαλλιά;Από το Τάγ...»«Σώπα!» ψιθύρισε η Ερμιόνη κοιτώντας τρομαγμένη γύρω τους.«Έξι μήνες στο ΑΖκαμπάν!» μουρμούρισε σοκαρισμένος ο Χά-ρι.«Επειδή προσπάθησε ναπεράσει από μια πόρτα!»«Μην είσαι ανόητος, το θέμα δεν ήταν η πόρτα. Τι στην ευχή γυρεύεστη μία η ώρα στουπουργείο;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Λέτε να τον έστειλε το Τάγμα;» ψιθύρισε ο Ρον.για μισό λεπτό...» έκανε ο Χάρι σκεφτικός, «θυμάστε ότι οΣτούρτζίς έπρεπε να έρθει να μαςσυνοδεύσει στο σταθμό;»Οι άλλοι δύο τον κοίταξαν.«Ναι, θα συμμετείχε στη σωματοφυλακή που θα μας συνόδευε στοΚινγκς Κρος. Κι ο Μούντι είχεθυμώσει που δεν ήρθε επομένως, δεν έλειπε σε δουλειά του Τάγματος,έτσι δεν είναι;»«Ίσως δε φαντάΖονταν ότι τον έπιασαν», είπε η Ερμιόνη.«Μπορεί να ήταν παγίδα!» αναφώνησε με έξαψη ο Ρον. «Όχι, ακούστε!»συνέχισε και χαμήλωσεαπότομα τη φωνή μόλις η Ερμιόνη τον αγριοκοίταξε. «Το υπουργείουποπτεύεται πως είναι άνθρωποςτου Ντάμπλντορ και... και με κάποιο τρόπο τον παρασύρουνστο υπουργείο. Δενπροσπάθησε να διαρρήξει καμιά πόρτα! Μπορεί όλα αυτά να ήτανπαγίδα για να τον πιάσουν!»Ακολούθησε μια σύντομη παύση καθώς ο Χάρι και η Ερμιόνη σκέφτονταντην ιδέα του. Ο Χάρι τηβρήκε εντελώς ανεδαφική. Η Ερμιόνη, αντίθετα, εντυπωσιάστηκε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δε θα ξαφνιαστώ καθόλου αν είναι αλήθεια», είπε και δίπλωσε269συλογισμένη τη μισή της εφημερίδα. Κατόπιν χάθηκε στις σκέψειςτης, μέχρι που ο Χάρι άφησεκάτω το μαχαίρι και το πιρούνι του. «Ωραία!» έκανε τότεκοιτάΖοντας τους φίλους της. «Αςγράψουμε την εργασία της Σπράουτ για τους αυτολιπαινόμενουςθάμνους και, αν είμαστε τυχεροί,θα προλάβουμε ν' αρχίσουμε πριν από το μεσημεριανό φαγητό τηνεργασία της ΜακΓκόναγκαλγια το ξόρκι εμφάνισης άψυχων αντικειμένων...»Ο Χάρι ένιωσε ένα τσίμπημα ενοχής στη σκέψη των εργασιών που τονπερίμεναν στο επάνωπάτωμα, αλλά ο ουρανός ήταν καταγάλανος κι είχε να ανέβει στηνΑστραπή του τόσες μέρες...«θα τις γράψουμε το βράδυ», είπε ο Ρον καθώς κατηφόριΖαν με τονΧάρι στο γήπεδο τουκουίντιτς, με τα σκουπόξυλα στους ώμους και τις αυστηρέςπροειδοποιήσεις της Ερμιόνης ότι μ'αυτή την τακτική θ' αποτύχαιναν σίγουρα στις εξετάσεις για τα ΚΔΜνα ηχούν ακόμη στ' αφτιάτους. «Κι έχουμε και την αυριανή μέρα. Της έχουν γίνει έμμονη ιδέαοι εργασίες, αυτό είναι τοπρόβλημα της...» Σταμάτησε για λίγο κι έπειτα πρόσθεσε, με ανήσυχοαυτή τη φορά τόνο: «Λεςνα το εννοούσε όταν είπε ότι δε θα μας αφήσει να αντιγράψουμε απότα δικά της;»«Έτσι λέω», απάντησε ο Χάρι. «Αλλά κι αυτό που κάνουμε τώρα είναιεξίσου σημαντικό. Πρέπεινα εξασκηθούμε αν θέλουμε να παραμείνουμε στην ομάδα...»«Ναι, σωστά», αναθάρρησε ο Ρον. «Άλλωστε, υπάρχει χρόνος γιαόλα...»Καθώς πλησίαΖαν στο γήπεδο του κουίντιτς, ο Χάρι κοίταξε στα δεξιάτου, τα δέντρα τουΑπαγορευμένου Δάσους που κλυδωνίζονταν δυσοίωνα. Δεν εμφανίστηκετίποτα να πετά από τοδάσος ο ουρανός ήταν έρημος, με εξαίρεση δυο-τρεις κουκουβάγιεςπου φτερουγίΖαν γύρω απότον πυργίσκο του κουκουβαγιώνα. Ο Χάρι αποφάσισε ότι αρκετάασχολήθηκε μ' αυτό το θέμα —δεν τον πείραξε σε τίποτα το φτερωτό άλογο, κι έτσι έπαψε να τοσκέφτεται.Πήραν μπάλες από το ντουλάπι των αποδυτηρίων και στρώθηκαν στηδουλειά. Ο Ρον ανέλαβενα φυλάει τα τρία ψηλά τέρματα ενώ ο Χάρι έπαιΖε κυνηγός καιπροσπαθούσε να παραβιάσει μετις κόκκινες μπάλες την εστία του Ρον. Ο Χάρι σκέφτηκε πως ο φίλοςτου έπαιΖε πολύ καλάαπέκρουσε τα τρία τέταρτα από τα γκολ που Επιχείρησε να βάλει οΧάρι κι όσο πιο πολύCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έπαιΖαν, τόσο ανέβαινε η απόδοση του. Δύο ώρες αργότερα επέστρεψανστο κάστρο για το271270μεσημεριανό φαγητό —στη διάρκεια του οποίου η Ερμιόνη τους έκανεσαφές ότι τους θεωρούσεανεύθυνους — και μετά ξανακατέβηκαν στο γήπεδο του κουίντιτσ γιατην κανονική προπόνησηΌταν μπήκαν, όλοι οι συμπαίκτες τους, εκτός από την Αντζέλικαβρίσκονταν ήδη στα αποδυτήρια.«Όλα καλά, Ρον;» ρώτησε ο Τζορτζ κλείνοντας του το μάτι.«Ναι», απάντησε εκείνος, που ήταν αφύσικα σιωπηλός στο δρόμο γιατο γήπεδο.«Έτοιμος να μας βάλει τα γυαλιά, ο σπασίκλας επιμελητής;» έκανε οΦρεντ καθώς τοαναμαλλιασμένο κεφάλι του ξεπρόβαλλε από τη λαιμόκοψη του μανδύατου κουίντιτσ.«Κόφ' το», είπε ανέκφραστα ο Ρον φορώντας για πρώτη φορά τη στολήτου. Του έπεσε αρκετάκαλά, αν και ανήκε στον Όλιβερ Γουντ, που είχε πιο ανοιχτούςώμους.«Εντάξει, παιδιά», φώναξε η Αντζέλικα καθώς έβγαινε από το γραφείοτου αρχηγού της ομάδας,φορώντας ήδη τη στολή της. «Αρχί-Ζουμε! Αλίσια και Φρεντ, φέρτε τοκιβώτιο με τις μπάλες. Α,έξω έχει συγκεντρωθεί ένα μικρό κοινό αλλά θέλω να τους αγνοήσετε,εντάξει;»Κάτι στη φωνή της, που κατά τ' άλλα πρόδιδε αδιαφορία, έκανε τονΧάρι να μαντέψει ποιοι ήτανοι απρόσκλητοι θεατές. Πράγματι, σαν βγήκαν από τα αποδυτήρια στοηλιόλουστο γήπεδο, τουςυποδέχτηκαν γιούχα και κορόίδευτικά σφυρίγματα από την ομάδακουίντιτσ του Σλίθεριν καιμερικούς ακόμη περίεργους, που είχαν πάρει θέση στις μεσαίεςκερκίδες κι οι φωνές τουςαντιλαλούσαν σε όλο το γήπεδο.«Τι 'ναι αυτό που κρατάει ο Ουέσλι;» φώναξε ο Μαλφόι μ' έναναργόσυρτο, χλευαστικό τόνο στηφωνή του. «Πετάνε τα μουχλιασμένα κούτσουρα;»Ο Κράμπε, ο Γκόιλ και η Πάνσι Πάρκινσον είχαν ξεκαρδιστεί σταγέλια. Ο Ρον καβάλησε τοσκουπόξυλό του και πέταξε, ενώ ο Χάρι που τον ακολούθησεπαρατήρησε πως τα αφτιά τουείχαν γίνει κατακόκκινα.«Αγνόησε τους», είπε αναπτύσσοντας ταχύτητα για να τον φτάσει.«Γελάει καλύτερα όποιοςγελάει τελευταίος...»«Έτσι σε θέλω, Χάρι», είπε επιδοκιμαστικά η Αντζέλικα, που πέταγεγύρω τους με την κόκκινημπάλα παραμάσχαλα. Έμεινε για λίγο μετέωρη μπροστά στην ιπτάμενηομάδα της και είπε:Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εντάξει,[παιδιά, αρχίσουμε με μερικές πάσες για να Ζεσταθούμε, παρακαλώ,όλη η ομάδα...»«Ει, Τζοουνς, τι χτένισμα είναι αυτό;» φώναξε η Πάνσι Πάρκινσοναπό το έδαφος. «Σαν ναφύτρωσαν σκουλήκια στο κεφάλι σου!»Η Αντζέλικα έσπρωξε τα μακριά λεπτά κοτσιδάκια από το πρόσωπο τηςκαι συνέχισε ήρεμα:«Απλωθείτε να δούμε τι μπορούμενα κάνουμε...»Ο Χάρι απομακρύνθηκε από τους υπολοίπους και πήγε στηνάλλη άκρη του γηπέδου. Ο Ρον στάθηκε στην απέναντι εστία. ΗΑντΖέλικα σήκωσε ψηλά τηνκόκκινη μπάλα και την πέταξε με δύναμη στον Φρεντ, που έκανε πάσαστον Τζορτζ, που έκανεπάσα στον Χάρι, που έκανε πάσα στον Ρον... που έχασε την μπάλα.Οι Σλίθεριν, με πρώτο και καλύτερο τον Μαλφόι, ξέσπασαν σε γέλιακαι γιούχα. Ο Ρον βούτηξε κιέπιασε την μπάλα πριν πέσει στο έδαφος, αλλά δεν πήρε καλά τηστροφή ανόδου και κινδύνευσενα πέσει από το σκουπόξυλό του μόλις έφτασε στο ίδιο ύψος με τουςάλλους, είχε γίνεικατακόκκινος. Ο Χάρι είδε τον Φρεντ και τον Τζορτζ να ανταλλάσσουνένα βλέμμα αλλά, όλωςπαραδόξως, δεν είπαν τίποτα, πράγμα για το οποίο τους ευχαρίστησεαπόμέσα του.«Δώσε πάσα, Ρον», φώναξε η Αντζέλικα σαν να μην είχε γίνειτίποτα.Ο Ρον πέταξε την κόκκινη μπάλα στην Αλίσια, που έκανε πάσαστον Χάρι, που την πέταξε στον Τζορτζ...«Ει, Πότερ, πονάει το σημάδι;» φώναξε ο Μαλφόι. «Μήπως θέλεις ναξαπλώσεις; Σίγουρα, γιατίπέρασε μια ολόκληρη βδομάδα χωρίς να επισκεφτείς το αναρρωτήριο.Έσπασες το ρεκόρ σου!»Ο Τζορτζ έδωσε πάσα στην Αντζέλικα εκείνη γύρισε την μπάλα πίσωστον Χάρι, που δεν τοπερίμενε, αλλά πρόλαβε και την έπιασε με τις άκρες των δαχτύλωντου και την έριξε γρήγοραστον Ρον...που βούτηξε, αλλά την έχασε.«Πρόσεχε, Ρον», φώναξε νευριασμένη η Αντζέλικα ενώ εκείνοςβούταγε ξανά στο έδαφος κυνηγώντας την κόκκινη μπάλα. «Συγκενρώσου».Όταν ο Ρον επέστρεψε στο ύψος των υπόλοιπων παικτών, ήτανδύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τι ήταν πιο κόκκινο, το πρόσωπο του ^η μπάλα; Ο Μαλφόι κι ηπαρέα του κρατούσαν την κοιλιά τουςαπό τα γέλια.272Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Στην τρίτη προσπάθεια, ο Ρον κατάφερε να πιάσει την κόκκινη μπάλααπό την ανακούφιση του,την πέταξε με τόση δύναμη που η μπάλα πέρασε μέσα από τα απλωμέναχέρια της Κάτι και τηχτύπησε καταπρόσωπο.«Συγγνώμη!» βόγκηξε εκείνος πετώντας προς το μέρος της, να δει ανήταν σοβαρό το χτύπημα.«Γύρνα στη θέση σου, δεν έχει τίποτα!» γάβγισε η Αντζέλικα. «Κιάλλη φορά, όταν δίνεις πάσα σεσυμπαίκτη, δε χρειάΖεται να τον ρίχνεις από το σκουπόξυλό του,εντάξει; Γι' αυτό έχουμε τιςμαύρες μπάλες!»Η μύτη της Κάτι είχε ματώσει. Στο έδαφος, οι Σλίθεριν χτυπούσαν ταπόδια τους και κραύγαΖανχλευάΖοντάς τους. Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ πήγαν κοντά στην Κάτι.«Πάρε αυτό», της είπε ο Φρεντ δίνοντας της κάτι μικρό και κόκκινοπου έβγαλε εκείνη τη στιγμήαπό την τσέπη του. «θα σου περάσει αμέσως».«Εντάξει», φώναξε η Αντζέλικα, «Φρεντ, Τζορτζ, πηγαίνετε να φέρετετα ρόπαλα σας και μιαμαύρη μπάλα. Ρον, πήγαινε στα τέρματα. Εσύ, Χάρι, θα αφήσεις τηχρυσή μπάλα όταν θα σουπω. θα προσπαθήσουμε να βάλουμε γκολ στον Ρον, εντάξει;»Ο Χάρι πέταξε πίσω από τους δίδυμους για να φέρει τη χρυσή μπάλα.«θάλασσα τα 'κάνε ο Ρον», μουρμούρισε ο Τζορτζ. Τα τρία παιδιάπροσγειώθηκαν μπροστά στοκουτί με τις μπάλες και το άνοιξαν για να πάρουν τη μαύρη και τηχρυσή.«Έχει τρακ», τον δικαιολόγησε ο Χάρι. «Το πρωί που προπονηθήκαμεμαΖί" έπαιΖε μια χαρά».«Έπρεπε να φυλάξει τη φόρμα του για τώρα», γρύλισε ο Φρεντ.Επέστρεψαν στην ομάδα. Όταν η Αντζέλικα σφύριξε, ο Χάρι αμόλησε τηχρυσή μπάλα κι ο Φρεντμε τον Τζορτζ τη μαύρη. Από εκείνη τη στιγμή, ο Χάρι δεν πρόσεχετι έκαναν οι άλλοι. Δουλειάτου ήταν να πιάσει τη μικρή φτερωτή χρυσή μπάλα και να κερδίσειτους εκατόν πενήντα πόντουςγια την ομάδα του, πράγμα που απαιτούσε εξαιρετική δεξιοτεχνία καιταχύτητα. Επιτάχυνε κιέκανε ελιγμούς ανάμεσα στους κυνηγούς, ενώ το Ζεστό φθινοπωρινόαεράκι μα" στίγωνε τοπρόσωπο του κι οι μακρινές κραυγές των Σλίθεριν ήταν ένα αδιάφοροβουητό στ' αφτιά του... σελίγο όμως τον σταμάτησε ξανά η σφυρίχτρα.273«Στοπ, στοπ, ΣΤΟΠ!» ούρλιαξε η Αντζέλικα. «Ρον, αφήνεις ακάλυπτοτο μεσαίο τέρμα!»Ο Χάρι γύρισε και κοίταξε τον Ρον, που αιωρούνταν μπροστά {στοαριστερό τέρμα, αφήνοντας τ'άλλα δύο τελείως απροστάτευτα. | «Ε... συγγνώμη...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

| «Αφαιρείσαι χαΖεύοντας τους κυνηγούς και πηγαίνεις πέρα-δώ-|θε!» συνέχισε η Αντζέλικα. «Ήθα στέκεσαι στο κέντρο και θα βουτάς κάθε φορά προς την κατεύθυνσηόπου θα χρειαστεί νααποκρούσεις ή θα κάνεις κύκλους γύρω από τα τέρματα, αλλά δε θαχαΖολογάς στη μιαν άκρηέτσι φάγαμε τα τρία τελευταία γκολ!»«Συγγνώμη», επανέλαβε ο Ρον και το κατακόκκινο πρόσωπο του έλαμπεσαν φάρος στοκαταγάλανο φόντο τ' ουρανού.«Κι εσύ, Κάτι, μπορείς να κάνεις κάτι για τη ρινορραγία σου;» «Δεφταίω εγώ που χειροτέρεψε!»είπε πνιχτά η Κάτι, σφουγγί-Ζοντας τα αίματα στο μανίκι της.Ο Χάρι κοίταξε τον Φρεντ, που έψαχνε ανήσυχος στις τσέπες του. Τονείδε να βγάΖει κάτικόκκινο, να το κοιτάΖει κι ύστερα να στρέφεται έντρομος στην Κάτι.«Πάμε πάλι», φώναξε η Αντζέλικα. Αγνόησε τους Σλίθεριν που(φοναζαν ρυθμικά: «Γκρίφιντορκουρέλες», αλλά τώρα ήταν εμφανής μια ακαμψία στον τρόπο πουκαβάλαγε το σκουπόξυλό της.Δεν πέρασαν καλά καλά τρία λεπτά και η σφυρίχτρα της Αντζέλικαξανακούστηκε. Ο Χάρι, πουμόλις είχε δει τη χρυσή μπάλα να πετά γύρω από το απέναντι τέρμα,σταμάτησεαπογοητευμένος.«Τι έγινε πάλι;» ρώτησε εκνευρισμένος την Αλίσια, που ήταν πιοκοντά του.«Η Κάτι», είπε εκείνη λακωνικά.Ο Χάρι γύρισε και είδε την Αντζέλικα, τον Φρεντ και τον Τζορτζ ναπετούν φουλαριστοί προς τηνΚάτι. Ο Χάρι και η Αλίσια πήγαν και αυτοί κοντά της. Ήταν φανερόότι η Αντζέλικα διέκοψε πάνωστην ώρα την προπόνηση η Κάτι ήταν τώρα άσπρη σαν χαρτί καιβουτιγμένη στο αίμα.«Πρέπει να τη μεταφέρουμε αμέσως στο αναρρωτήριο», είπε ηαντζέλικα.^ «θα την πάμε εμείς», προσφέρθηκε ο Φρεντ. «Μπορεί... ε... να :πειρε κατά λάθος αιμορραγικόλοβό...»«Δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε χωρίς αμυντικούς και με ένανκηνηγό λιγότερο», αποφάσισεκατσουφιασμένη η Αντζέλικα, καθώς274ο Φρεντ κι ο Τζορτζ πετούσαν προς το κάστρο υποβαστάΖοντας τηνΚάτι. «Πάμε να αλλάξουμε».Οι Σλίθεριν συνέχισαν να φωνάΖουν ρυθμικά καθώς όλη η ομάδαπετούσε προς τα αποδυτήρια.«Πώς πήγε η προπόνηση;» ρώτησε ψυχρά η Ερμιόνη μισή ώρα αργότερα,όταν ο Χάρι κι ο Ρονμπήκαν στο εντευκτήριο από το άνοιγμα του πορτρέτου.«Ήταν...» άρχισε ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Χάλια μαύρα», συμπλήρωσε Βραχνά ο Ρον και ρίχτηκε σε μιαπολυθρόνα δίπλα στην Ερμιόνη.Εκείνη του έριξε μια ματιά κι η ψυχρότητα της έλιωσε αυτομάτως.«Ήταν η πρώτη σου προπόνηση», προσπάθησε να τον παρηγορήσει,«χρειάΖεται χρόνος να...»«Ποιος είπε ότι έφταιγα εγώ για τα χάλια μας;» νευρίασε ο Ρον.«Κανείς», είπε μουδιασμένη η Ερμιόνη, «απλώς νόμιΖα...»«ΝόμιΖες πως θα είμαι απαράδεκτος;»«Όχι Βέβαια! Κοίτα, είπες πως πήγατε χάλια και...»«Πάω να γράψω καμιά εργασία», τη διέκοψε θυμωμένος ο Ρον κιεξαφανίστηκε στις σκάλες πουοδηγούσαν στον κοιτώνα των αγοριών. Η Ερμιόνη στράφηκε στον Χάρι.«Ήταν απαράδεκτος;»«Όχι», υπερασπίστηκε το φίλο του ο Χάρι.Η Ερμιόνη ανασήκωσε τα φρύδια.«Εντάξει... θα μπορούσε να παίξει καλύτερα», μουρμούρισε ο Χάρι,«αλλά ήταν η πρώτη μαςπροπόνηση, όπως είπες...»Ούτε ο Χάρι ούτε ο Ρον απέδωσαν στη μελέτη τους εκείνο το Βράδυ. ΟΧάρι ήξερε ότι ο Ρον είχεστεναχωρηθεί πολύ με την άσχημη εμφάνιση του στην προπόνηση τουκουίντιτσ κι ο ίδιος δενμπορούσε να Βγάλει από το μυαλό του το σύνθημα «Γκρίφιντορκουρέλες».Πέρασαν όλη την Κυριακή στο εντευκτήριο, χωμένοι στα βιβλία τους,ενώ ο χώρος γύρω τους τημια γέμιΖε με κόσμο και την άλλη ερήμωνε. Ήταν άλλη μία υπέροχημέρα κι οι περισσότεροισυμμαθητές τους την πέρασαν στο πάρκο, απολαμβάνοντας τηντελευταία ίσως λιακάδα τηςχρονιάς. Το απογευματάκι, το κεφάλι του Χάρι είχε γίνει ΚΑΖαΝι απότο πολύ διάβασμα.«Ξέρεις, πρέπει να προσπαθήσουμε να βγάΖουμε περισσότερη δουλειάτις καθημερινές»,μουρμούρισε στον Ρον, όταν τελείωσαν επιτέλους τη δύσκολη εργασίατης καθηγήτριαςΜακΓκόναγκαλ για275το ξόρκι εμφάνισης άψυχων αντικειμένων και καταπιάστηκαν με τηνεξίσου δύσκολη εργασία τηςκαθηγήτριας Σινίστρα για τους δορυφόρους του Δία.«Ναι», συμφώνησε ο Ρον τρίβοντας τα κοκκινισμένα μάτια του προτούπετάξει στο τζάκιτηνπέμπτη τσαλακωμένη περγαμηνή του. «Κοίτα... να ρωτήσουμε τηνΕρμιόνη αν μπορούμε ναρίξουμε μια ματιά στις εργασίες της;»Ο Χάρι γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος της καθόταν με τονΣτραβοπόδαρο κουλουριασμένοστην ποδιά της και φλυαρούσε εύθυμα με την Τζίνι, ενώ ένα Ζευγάριβελόνες αιωρούνταν μπρο-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στά της πλέκοντας άλλον έναν εντελώς άκομψο σκούφο για τα σπιτικάξωτικά.«Το ξέρεις ότι δε θα μας αφήσει», είπε ο Χάρι με κουρασμένηφωνή.Κι έτσι, δούλεψαν μέχρι που σκοτείνιασε και το εντευκτήριο άρχισεπάλι να ερημώνει. Στις επτάκαι μισή, πήγε κοντά τους η Ερμιόνη και χασμουρήθηκε.«Κοντεύετε;»«Όχι», απάντησε κοφτά ο Ρον.«Ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Δία είναι ο Γανυμήδης, όχι ηΚαλλιστώ», είπε δείχνοντας μιαναράδα στην εργασία αστρονομίας του Ρον, «και τα ηφαίστεια τα έχειη ώ».«Ευχαριστώ», σάρκασε ο Ρον κι έσβησε τα λάθη.«Συγγνώμη, εγώ απλώς...»«Ναι, ξέρω, ήρθες εδώ για να μας πουλήσεις μούρη...»«Ρον...»«Δεν έχω καθόλου χρόνο για τα κηρύγματα σου, Ερμιόνη, πνίγομαιστη...»«Κοιτάξτε!»Η Ερμιόνη έδειχνε το πλησιέστερο παράθυρο. Ο Χάρι κι ο Ρον γυρισανκατά κει. Στο περβάΖΙκαθόταν μια κουκουβάγια κι έκρωΖε κοιτάΖοντας τον Ρον.«Ο Ερμής δεν είναι;» είπε ξαφνιασμένη η Ερμιόνη.«Ναι, που να πάρει η ευχή!» ψιθύρισε ο Ρον, που πέταξε την πένατου και πετάχτηκε όρθιος.«Γιατί μου γράφει ο Πέρσι;»Πήγε στο παράθυρο και το άνοιξε ο Ερμής πέταξε μέσα, προσγειώθηκεστην εργασία του Ρον κιάπλωσε το πόδι του, στο οποίο ήταν δεμένο ένα γράμμα. Ο Ρον τοπήρε και η κουκουβάγιαέφυγε276277αμέσως, αφήνοντας χνάρια από μελάνι πάνω στη Ζωγραφιά τουδορυφόρου με τα ηφαίστεια.Ο Ρον κάθισε στην πολυθρόνα του και κοίταξε τη διεύθυνση στηνεξωτερική πλευρά τηςπεργαμηνής: Ρόναλντ Ουέσλι, Κοιτώ. νας Γκρίφιντορ, «Χόγκουαρτς».«Είναι ο γραφικόςχαρακτήρας του Πέρσι, δε χωρά αμφιβολία». Κοίταξε τους άλλους δύο.«Τι λέτε;»«Άνοιξε το!» είπε ανυπόμονα η Ερμιόνη κι ο Χάρι συμφώνησε με έναγνέψιμο.Ο Ρον ξετύλιξε την περγαμηνή κι άρχισε να διαβάΖει. Όσοπροχωρούσε, τόσο αντάριαΖε τοπρόσωπο του. Τέλος, έδωσε το γράμμα στον Χάρι και στην Ερμιόνη,που κάθισαν δίπλα δίπλακαι το διάβασαν μαΖί":Αγαπητέ Ρον,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μόλις πληροφορήθηκα (από τον ίδιο τον υπουργό Μαγείας, παρακαλώ,που το έμαθε από τηνκαινούργια σου καθηγήτρια, την κυρία Άμπριτζ) ότι έγινεςεπιμελητής στο «Χόγκουαρτς».Η είδηση αυτή ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα και, πρώτα απ'όλα, θέλω να σε συγχαρώ.Οφείλω να ομολογήσω ότι φοβόμουν πάντα πως θα ακολουθήσεις τοδρόμο του Φρεντ και τουΤζορτζ αντί για τα δικά μου βήματα. ΦαντάΖεσαι, λοιπόν, τη χαράμου όταν έμαθα ότι έπαψες νααψηφάς τους ανωτέρους σου κι αποφάσισες να αναλάβεις ευθύνες.Ωστόσο, δε θέλω να σου δώσω μόνο συγχαρητήρια, Ρον, θέλω να σουδώσω και κάποιεςσυμβουλές, γι' αυτό σου στέλνω νύχτα αυτό το γράμμα, αντί για τοπρωινό ταχυδρομείο. ΕλπίΖωότι θα το διαβάσεις μακριά από αδιάκριτα μάτια και θα αποφύγειςτις ενοχλητικές ερωτήσεις.Από κάτι που είπε ο υπουργός, όταν με πληροφόρησε πως έγινεςεπιμελητής, κατάλαβα ότικάνεις ακόμη στενή παρέα με τον Χάρι Πότερ. Πρέπει να σου πω, Ρον,ότι κινδυνεύεις να χάσειςτο σήμα του επιμελητή αν συνεχίσεις τη φιλία σου με αυτό το άτομο.Είμαι σίγουρος ότι σεξαφνιάΖει αυτό που σου λέω —θαμου απαντούσες, ασφαλώς, ότι ο Πότερείναι ο ευνοούμενοςτου Ντάμπλντορ— αλλά αισθάνομαι υποχρεωμένος να σε ενημερώσω ότιίσως ο Ντάμπλντορ ναμην παραμείνει για πολύ διευθυντής του «Χόγκουαρτς», ενώ οιάνθρωποι που μετράνε πραγματικά έχουν πολύ διαφορετική —και, προφανώς, πολύ πιο ούσιαστήκη γνώμη για τη συμπεριφορά του Πότερ. Δε θα πω περισσότερααλλά, αν διαβάσειςαύριο τον Ημερήσιο Προφήτη, θα δεις κατά πού φυσά ο άνεμος καιίσως, τότε, φροντίσεις να τονεκμεταλλευτείς!Σοβαρά τώρα, Ρον, δεν πρέπει να μπεις στο ίδιο σακί με τον Πότερ,θα είναι καταστροφικό για τιςμελλοντικές προοπτικές σου, κι εννοώ τη Ζωή σου μετά το σχολείο.Όπως ασφαλώς γνωρίσεις,αφού τον συνόδευσε ο πατέρας μας στο δικαστήριο, ο Πότερεμφανίστηκε το καλοκαίρι ενώπιοντης ολομέλειας της Δη-μογεροντίας και σε πληροφορώ ότι βγήκε πολύ«τσαλακωμένος». Γλίτωσεγια τεχνικούς λόγους, αν θες τη γνώμη μου, και πολλοί με τουςοποίους μίλησα είναι πεπεισμένοιγια την ενοχή του.Ίσως φοβάσαι να κόψεις τους δεσμούς σου με τον Πότερ — ξέρω πωςείναι διαταραγμένο άτομοκαι πολλές φορές αντιδρά βίαια—, αλλά αν έχεις ανησυχίες τέτοιουείδους ή σε προβληματίσειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κάτι στη συμπεριφορά του, σε συμβουλεύω να μιλήσεις με τηνκαθηγήτρια Άμπριτζ, μια θαυμάσιαγυναίκα που ξέρω ότι θα χαρεί πολύ να σε συμβουλέψει.Σ' αυτό το σημείο είμαι υποχρεωμένος να σου δώσω ακόμη μίασυμβουλή. Όπως ανέφερα καιπροηγουμένως, η βασιλεία του Ντάμπλντορ στο «Χόγκουαρτς» πλησιάΖειστο τέλος της. Γι'αυτόδεν πρέπει να είσαι πιστός σε αυτόν αλλά στο σχολείο και στουπουργείο. Με μεγάλη μου λύπηπληροφορούμαι ότι η καθηγήτρια Άμπριτζ αντιμετωπίσει αντιδράσειςαπό το υπόλοιπο προσωπικόστην προσπάθεια της να επιβάλει στο «Χόγκουαρτς» τιςμεταρρυθμίσεις που επιθυμείδιακαώς το υπουργείο (παρόλο που πρόκειται άμεσα να διευκολυνθείτο έργο της — θα διαβάσειςκαι γι' αυτό στον αυριανό Ημερήσιο Προφήτη;). Σου τονίζω έναπράγμα: ο μαθητής που θαφανεί πρόθυμος να βοηθήσει σήμερα την καθηγήτρια Άμπριτζ, μπορείσε δύο χρόνια να τοποθετηθείστη Ζηλευτή και προνομιούχα θέση του αρχιεπιμελητή!Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σε δω περισσότερο στις καλοκαιρινέςδιακοπές. Δε μου αρέσει ναεπικρίνω τους γονείς μας, αλλά δυστυχώς μου είναι αδύνατον ναμείνω κάτω από την ίδια στέγημ' εκείνους όσο θα διατηρούν σχέσεις με την κλίκα του Ντάμπλντορ.(Την επόμενη φορά που θαγράψεις στη μητέρα, μπορείς να την πληροφορήσεις ότι κάποιοςΣτούρτζίς Πόντμορ, στενόςφίλος του Ντάμπλντορ, φυλακίστηκε πρόσφατα στο Az-278καμπάν για απόπειρα διάρρηξης του υπουργείου. Ίσως αυτό να τηςανοίξει τα μάτια και νακαταλάβει με τι εγκληματίες συγχρω. τιΖεται.) θεωρώ τον εαυτό μουτυχερό που γλίτωσα από τοστίγμα του συναγελασμού με αυτούς τους ανθρώπους — ο υπουργός μουέδειξε μεγάληκατανόηση— κι ελπιΖω ειλικρινά, Ρον ότι δε θα σε τυφλώσουν οιοικογενειακοί δεσμοί και θακαταλάβεις πόσο εσφαλμένες και βλαβερές είναι οι αντιλήψεις και οιπράξεις των γονιών μας.Εύχομαι με όλη μου την ψυχή να συνειδητοποιήσουν το λάθος τους καιείμαι πρόθυμος να δεχτώτη συγγνώμη τους όταν φτάσει εκείνη η ώρα.Σε παρακαλώ, σκέψου καλά αυτά που σου είπα, ειδικά για τον ΧάριΠότερ. Και πάλισυγχαρητήρια που έγινες επιμελητής! Ο αδελφός σου, ΠέρσιΟ Χάρι κοίταξε τον Ρον. «Κοίτα», είπε προσπαθώντας να το ρίξει στοαστείο, «αν θέλεις... ε...πώς το είπε;» Κοίταξε το γράμμα του Πέρσι. «Α, ναι, "να κόψειςτους δεσμούς σου" μαΖί μου, σουορκί-Ζομαι να μην αντιδράσω βίαια».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δώσ' το μου», έκανε ο Ρον απλώνοντας το χέρι του. «Ο αδελφός μουείναι», είπε σκίζοντας σταδύο το γράμμα του Πέρσι, «το μεγαλύτερο βλήμα», το έσκισε στατέσσερα, «του κόσμου», τοέσκισε στα οκτώ και πέταξε τα κομμάτια στη φωτιά. «Ας τελειώσουμετώρα το γράψιμο πριν μαςπάρει το ξημέρωμα», είπε τραβώντας προς το μέρος του την εργασίατης Σινίστρα.Η Ερμιόνη κοίταγε τον Ρον με μια παράξενη έκφραση στο πρόσωπο της.«Φέρτε τες εδώ», είπε ξαφνικά.«Τι;» έκανε ο Ρον.«Δώστε μου τις εργασίες σας να τις διορθώσω».«Σοβαρολογείς; Μας σώΖεις, βρε Ερμιόνη», είπε ο Ρον. «Τιμπορούμε...»«Μπορείτε να πείτε: Υποσχόμαστε να μη φορτώσουμε άλλη φορά στονκόκορα τις εργασίεςμας», απάντησε απλώνοντας τα χέρια για να της δώσουν τιςπεργαμηνές τους, αλλάχαμογελούσε.«Χίλια ευχαριστώ, Ερμιόνη», είπε σιγανά ο Χάρι, που της έδωσε τηνεργασία του κι έπειταβούλιαξε στην πολυθρόνα τρίβοντας τα μάτια του.279Ήταν περασμένα μεσάνυχτα και στο εντευκτήριο βρίσκονταν μόνο οιτρεις τους κι οΣτραβοπόδαρος. Ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν η πένα της Ερμιόνηςπου διόρθωνε ταγραπτά τους και το θρόισμα των σελίδων καθώς συμβουλευόταν ταβιβλία που ήτανδιασκορπισμένα πάνω στο τραπέΖι. Ο Χάρι ήταν κατάκοπος. Ένιωθεεπίσης ένα παράξενο κενόστο στομάχι, που δεν είχε καμιά σχέση με την κούραση αλλά με τογράμμα που καιγόταν τώραστη φωτιά.Ήξερε ότι ο μισός πληθυσμός του «Χόγκουαρτς» τον θεωρούσειδιόρρυθμο, ίσως ακόμη καιτρελό ήξερε ότι ο Ημερήσιος Προφήτης τον συκοφαντούσε επί μήνες,αλλά ήταν τελείωςδιαφορετικό να το βλέπει γραμμένο με το χέρι του Πέρσι, να ξέρειότι ο Πέρσι συμβούλευε τονΡον να διακόψει τη φιλία τους και να τον «καρφώσει» στην Άμπριτζ.Όλα έπαιρναν ξαφνικά μιαπολύ πιο απτή υπόσταση. ΓνώριΖε τέσσερα χρόνια τον Πέρσι. Είχεφιλοξενηθεί στο σπίτι του τοπερασμένο καλοκαίρι, είχε μοιραστεί την ίδια σκηνή μαΖίτου στοΠαγκόσμιο Κύπελλο Κουίντιτς,πέρυσι μάλιστα ο Πέρσι τον είχε βαθμολογήσει με άριστα στο δεύτεροάθλο του ΤριάθλουΜαγείας, ωστόσο τώρα τον θεωρούσε ανισόρροπο και βίαιο.Ο Χάρι συλλογίστηκε, και τον κατέκλυσε ένα κύμα τρυφερότητας γιατο νονό του, ότι ο ΣείριοςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ήταν ίσως ο μόνος άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να καταλάβειπώς ένιωθε αυτή τηστιγμή, γιατί βρισκόταν κι εκείνος στην ίδια θέση. Όλοι σχεδόν οιμάγοι τον θεωρούσανεπικίνδυνο δολοφόνο και πιστό οπαδό του Βόλντεμορτ, και Ζούσεδεκατέσσερα χρόνια με αυτότο στίγμα...Ο Χάρι ανοιγόκλεισε τα μάτια του. Είχε δει κάτι στη φωτιά που δεθα έπρεπε να βρίσκεται εκεί.Εμφανίστηκε αστραπιαία κι εξαφανίστηκε με την ίδια ταχύτητα.Όχι... αποκλείεται... τοφαντάστηκε γιατί σκεφτόταν τον Σείριο...«Εντάξει, γράψε», είπε η Ερμιόνη στον Ρον σπρώχνοντας προς τομέρος του ένα κομμάτιπεργαμηνής με το γραφικό της χαρακτήρα, «και πρόσθεσε τασυμπεράσματα που σου έγραψα».«Ερμιόνη, είσαι το πιο καλό, το πιο χρυσό κορίτσι του κόσμου»,είπε μουδιασμένος ο Ρον, «κι ανσου ξαναμιλήσω άσχημα...»«θα καταλάβω πως ξαναβρήκες τον εαυτό σου», συμπλήρωσε η Ερμιόνη.«Χάρι, η δική σουεργασία είναι εντάξει εκτός από αυτό το σημείο στο τέλος. Μάλλονδεν κατάλαβες καλά τηνκαθηγήτρια Σινίστρα ο δορυφόρος Ευρώπη καλύπτεται με πάγους, όχιμε μάγους... Χάρι;»280281Ο Χάρι είχε γλιστρήσει από την καρέκλα του και βρισκόταν τώραγονατισμένος στο παλιόξεφτισμένο χαλί μπροστά στο τζάκικοιτάΖοντας προσηλωμένος τιςφλόγες.«Ε... Χάρι;» είπε αβέβαια ο Ρον. «Τι κάνεις εκεί;» «Μόλις είδα στηφωτιά το κεφάλι του Σείριου»,αποκρίθηκε ο Χάρι. Η φωνή του ήταν ήρεμη πέρυσι είχε ξαναδεί τοκεφάλι του Σείριου σε αυτόακριβώς το τζάκι, και μίλησαν παρ' όλα αυτά, δεν μπορούσε σε καμίαπερίπτωση να είναισίγουρος ότι τον είδε πραγματικά ... εξαφανίστηκε τόσο γρήγορα...«Το κεφάλι του Σείριου;» επανέλαβε η Ερμιόνη. «Εννοείς όπως τότεστο Τρίαθλο που ήθελε νασου μιλήσει; Δε νομίσω πως θα ερχόταν τώρα, θα ήταν πολύ...Σείριε!»Κοίταξε τη φωτιά έχοντας μείνει με το στόμα ανοιχτό από το χέριτου Ρον έπεσε η πένα. Ανάμεσαστις φλόγες που χόρευαν βρισκόταν το κεφάλι του Σείριου, με ταμακριά μαύρα μαλλιά του ναπλαισιώνουν το χαμογελαστό πρόσωπο του.«Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι θα πηγαίνατε για ύπνο πριν φύγουνόλοι οι άλλοι», είπε.«Κοίταζαανά μία ώρα».«ΕμφανιΖόσουν στη φωτιά ανά μία ώρα;» ρώτησε γελώντας ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Για κλάσματα δευτερολέπτου, να ελέγξω αν ήταν ελεύθερο το πεδίο».«Κι αν σ' έβλεπε κανείς;» είπε ανήσυχα η Ερμιόνη.«Νομίσω ότι κάποια στιγμή με πήρε το μάτι ενός κοριτσιού —πρωτοετούς αν κρίνω από τηνεμφάνιση του», χαμογέλασε ο Σείριος. «Αλλά μην ανησυχείτε»,πρόσθεσε βιαστικά βλέποντας τοτρομαγμένο πρόσωπο της Ερμιόνης, «είχα εξαφανιστεί ότανξανακοίταξε και σίγουρα με πήρε γιακάποιο κούτσουρο με παράξενο σχήμα ή κάτι τέτοιο».«Μα, Σείριε, είναι πολύ επικίνδυνο...» άρχισε η Ερμιόνη.«Μου θυμίσεις τη Μόλι», την έκοψε ο Σείριος. «Δεν είχα άλλο τρόπονα απαντήσω στο γράμματου Χάρι, μόνο με κώδικα κι οι κώδικες σπάνε».Μόλις άκουσαν για γράμμα, ο Ρον κι η Ερμιόνη γύρισαν προς το μέροςτου Χάρι.«Δε μας είπες ότι έγραψες στον Σείριο!» τον κατηγόρησε η Ερμιόνη.«Το ξέχασα», αποκρίθηκε ο Χάρι κι ήταν αλήθεια η συνάντησητου με την Τσο στον κουκουβαγιώνα έδιωξε κάθε άλλη σκέψη από τομυαλό του. «Μη με κοιτάςμε αυτό το ύφος, Ερμιόνη. Δεν πρόδωσα κανένα μυστικό στο γράμμαμου, έτσι δεν είναι, Σείριε;»«Πράγματι, ήταν πολύ έξυπνα γραμμένο», χαμογέλασε πάλι ο Σείριος.«Ας μπούμε όμως στοθέμα μας, πριν μας διακόψει κανείς .. σχετικά με το σημάδισου...»«Τι...;» πετάχτηκε ο Ρον.Η Ερμιόνη όμως τον διέκοψε: «θα σου πούμε μετά. Συνέχισε, Σείριε».«Καταλαβαίνω πόσο ενοχλητικό είναι να σε πονάει, μα δεν τοθεωρούμε ανησυχητικό. Σε πόναγεκαι πέρυσι, έτσι δεν είναι;»«Ναι, κι ο Ντάμπλντορ είπε ότι με ενοχλούσε όταν ο Βόλντεμορτένιωθε κάποιο δυνατόσυναίσθημα», συμπλήρωσε ο Χάρι, αγνοώντας όπως πάντα το μούδιασματου Ρον και τηςΕρμιόνης στο άκουσμα του συγκεκριμένου ονόματος. «Ίσως ήταν... δενξέρω... πολύ θυμωμένοςή κάτι τέτοιο τη βραδιά της τιμωρίας μου».«Ξέρουμε ότι, τώρα που γύρισε, θα σε πονάει πιο συχνά», πρόσθεσε οΣείριος.«Δηλαδή, πιστεύεις ότι δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός ότι μεάγγιξε η Άμπριτζ όταν ήμουνστο γραφείο της;» ρώτησε ο Χάρι.«Αμφιβάλλω», είπε ο Σείριος. «Την ξέρω εξ ακοής και είμαι σίγουροςπως δεν είναιθανατοφάγος...»«Πάντως τους συναγωνίΖεται σε κακία», παρατήρησε βλοσυρά ο Χάρικαι ο Ρον με την Ερμιόνησυμφώνησαν γνέφοντας Ζωηρά.«Ναι, αλλά ο κόσμος δε χωρίζεται σε καλούς ανθρώπους καιθανατοφάγους», σχολίασε με έναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κουρασμένο χαμόγελο ο Σείριος. «Πάντως, ξέρω πως είναι κάθαρμα.Πρέπει ν' ακούσετε πώςμιλά γι' αυτήν ο Ρέμους».«Την ξέρει ο Λούπιν;» ρώτησε βιαστικά ο Χάρι, που θυμήθηκε τασχόλια της Άμπριτζ στο πρώτοτης μάθημα για τους επικίνδυνους μιγάδες.«Όχι», απάντησε ο Σείριος, «αλλά αυτή συνέταξε το προσχέδιο καιπροώθησε κάτιαντιλυκανθρωπικούς νόμους πριν από δύο χρόνια, έτσι τώρα είναισχεδόν αδύνατον για τονΛούπιν να βρει δουλειά».Ο Χάρι θυμήθηκε πόσο φτωχοντυμένος ήταν ο Λούπιν κι η αντιπάθειατου για την Άμπριτζμεγάλωσε ακόμη περισσότερο.«Τι της έχουν κάνει οι λυκάνθρωποι;» αναρωτήθηκε θυμωμένη ηΕρμιόνη.282«Μάλλον τους φοβάται», απάντησε ο Σείριος χαμογελώντας με τηναγανάκτηση της. «Πρέπει νααπεχθάνεται γενικότερα τα εν μέρει ανθρώπινα πλάσματα πέρυσιπροσπάθησε να περάσει ένανόμο ώστε το υπουργείο να συγκεντρώσει ΟΛους τους γοργονάνθρω-πουςκαι να τουςσημαδέψει με διακριτικά. Φανταστείτε τη σπατάλη χρόνου αλλά καιτον κόπο που απαιτείται γιανα πιάσεις τους γοργονάνθρωπους,τη στιγμή που κάτι κουμάσια σαν τον Κρίτσερκυκλοφορούν ελεύθερα».Ο Ρον γέλασε αλλά η Ερμιόνη συγχύστηκε. «Σείριε!» είπε αυστηρά.«Είμαι σίγουρη πως, ανκάνεις μια μικρή προσπάθεια, θα αντιδράσει θετικά ο Κρίτσερ.Άλλωστε, είσαι ομόνος που του έχει απομείνει από την οικογένεια κι ο Ντάμπλντορείπε...»«Πώς είναι τα μαθήματα με την Άμπριτζ;» την έκοψε ο Σείριος. «Σαςεκπαιδεύει να σκοτώνετετους μιγάδες;»«Όχι», απάντησε ο Χάρι αγνοώντας το θιγμένο ύφος που πήρε ηΕρμιόνη, επειδή τη διέκοψε ενώυπερασπιζόταν τον Κρίτσερ. «Μας απαγορεύει να κάνουμε ξόρκια!»«Το μόνο που κάνουμε είναι να διαβάΖουμε το ηλίθιο βιβλίο τουμαθήματος», συμπλήρωσε οΡον.«Το περίμενα», είπε ο Σείριος. «Οι πηγές μας μέσα από τουπουργείο μας πληροφόρησαν, λέει, ότι ο Φαντζ δε θέλει ναεκπαιδευτείτε για μάχη».«Να εκπαιδευτούμε για μάχη;» επανέλαβε δύσπιστα ο Χάρι. «Και τιθαρρεί ο Φαντζ πως κάνουμεεδώ, οργανώνουμε κανένα στρατό;»«Αυτό ακριβώς πιστεύει», είπε ο Σείριος, «ή, μάλλον, αυτό ακριβώςφοβάται ότι κάνει οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ντάμπλντορ: συγκροτεί ιδιωτικό στρατό για να καταλάβει τουπουργείο».Στο άκουσμα αυτής της κουβέντας, τους κόπηκε η μιλιά. Τέλος, ο Ρονείπε: «Δεν έχω ακούσειμεγαλύτερη βλακεία. Ούτε η Λούνα Λόβγκουντ δεν αμολάει τέτοιεςκοτσάνες!»«Δηλαδή μας απαγορεύουν να μάθουμε άμυνα εναντίον των σκοτεινώντεχνών, γιατί ο Φαντζφοβάται ότι κάποια μέρα θα χρησιμοποιήσουμε τα ξόρκια εναντίον τουυπουργείου;» ρώτησεεξοργισμένη η Ερμιόνη.«Ναι», απάντησε ο Σείριος. «Ο Φαντζ πιστεύει ότι ο Ντάμπλντορ δεθα σταματήσει μπροστά σετίποτα προκειμένου να αρπάξει την εξουσία. Έχει καταντήσει εντελώςπαρανόϊκός με αυτή τηνυπό-283θέση. Είναι θέμα χρόνου να συλλάβει τον Ντάμπλντορ με κάποιαχαλκευμένη κατηγορία».Αυτό θύμισε στον Χάρι το γράμμα του Πέρσι.«Ξέρεις αν θα δημοσιευτεί τίποτα για τον Ντάμπλντορ στον αυριανόΗμερήσιο Προφήτη; ΟΠέρσι, ο αδελφός του Ρον, πιστεύει ότι θα...»«Δεν ξέρω», τον έκοψε ο Σείριος, «δεν είδα καθόλου τους άλλους τουΤάγματος τοσαββατοκύριακο, ήταν πολύ απασχολημένοι. Μονάχα ο Κρίτσερ κι εγώείμαστε εδώ...»Υπήρχε μια ελαφριά πικρία στη φωνή του.«Κι ούτε έμαθες τίποτα για τον Χάγκριντ, ε;»«Έπρεπε να είχε επιστρέψει μέχρι τώρα», είπε ο Σείριος. «Κανέ-[νας δεν ξέρει τι του συνέβη».Μόλις όμως είδε τα αναστατωμένα πρόσωπα τους, πρόσθεσε βιαστικά:«Αλλά ο Ντάμπλντορ δενανησυχεί καθόλου, γι' αυτό μη στεναχωριέστε. Είμαι σίγουρος ότι οΧάγκριντ χαίρει άκραςυγείας».«Μα αν έπρεπε να είχε επιστρέψει μέχρι τώρα...» ψιθύρισε με αγωνίαη Ερμιόνη.«Ήταν μαΖίτου η μαντάμ Μαξίμ. Επικοινωνήσαμε μαΖί'της και είπε ότιχωρίστηκαν στο ταξίδι τηςεπιστροφής δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι πληγώθηκε ή... ή τουσυνέβη κάτι κακό».Τα λόγια του όμως δεν καθησύχασαν τον Χάρι, τον Ρον και τηνΕρμιόνη, που κοιτάχτηκαναναστατωμένοι.«Πάντως, μην κάνετε ερωτήσεις για τον Χάγκριντ», τους συμβούλεψεβιαστικά ο Σείριος, «γιατίέτσι θα στρέψετε την προσοχή στην απουσία του, κάτι που δε θέλει οΝτάμπλντορ. Μην τονφοβάστε τον Χάγκριντ, είναι σκληρό καρύδι». Βλέποντας όμως ότι δεντους καθησύχασαν ταCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

λόγια του, συμπλήρωσε: «Αλήθεια, ποιο σαββατοκύριακο θα πάτε στοΧόγκσμιντ; Σκέφτομαι, μιακι έπιασε η μεταμφίεση μου στο σταθμό, να πεταχτώ να σας...»«ΟΧΙ!» είπαν με μια φωνή ο Χάρι και η Ερμιόνη.«Σείριε, δε διαβάΖεις τον Ημερήσιο Προφήτη;» ρώτησε θορυβημένη ηΕρμιόνη.«Ε, και τι κάνετε έτσι;» χαμογέλασε ο Σείριος. «Κάνουν διάφορεςεικασίες για το πού βρίσκομαι,αλλά στην ουσία δεν ξέρουν τι τους γίνεται».«Νομι'Ζουμε ότι αυτή τη φορά ξέρουν», είπε ο Χάρι. «Ο Μαλφόι^αφισε μια σπόντα στο τρένοπου έδειχνε ότι σε αναγνώρισε, κι ο,-ο284πατέρας του βρισκόταν στην αποβάθρα... ξέρεις, ο Λούσιους Μαλφόι...γι' αυτό, προς θεού, μηνέρθεις. Αν σε αναγνωρίσει πάλι ο Μαλφόι...»«Καλά, καλά, το πήρα το μήνυμα», υποχώρησε ενοχλημένος ο Σείριος.«Μια σκέψη έκανα.Απλώς νομίΖα ότι θα θέλατε να ανταμώσουμε».«Το θέλουμε πολύ, δε θέλουμε όμως να ξαναγυρίσεις στο Az-καμπάν!»είπε ο Χάρι.Ο Σείριος τον κοίταξε μέσα από τη φωτιά, ενώ μια βαθιά ρυτίδαχαράχτηκε ανάμεσα στα φρύδιατου.«Τελικά, δε μοιάΖεις στον πατέρα σου όσο νόμιΖα, Χάρι», σχολίασεμε ψυχρή φωνή. «Αυτό πουσυνάρπαΖε πιότερο τον Τζέιμς ήταν το ρίσκο».«Κοίτα...»«Πρέπει να πηγαίνω, ακούω τον Κρίτσερ να κατεβαίνει από τιςσκάλες», είπε ο Σείριος, μα ο Χάριήταν σίγουρος ότι έλεγε ψέματα. «θα σου γράψω να σου δώσω τοεπόμενο ραντεβού μας στηφωτιά, εντάξει; Αν αντέχεις το ρίσκο, φυσικά...»Ακούστηκε ένα σιγανό ποπ και στη θέση όπου πριν από λίγο βρισκόταντο κεφάλι του Σείριουυπήρχαν μόνο φλόγες.Η Μεγάλη Επιθεωρήτρια του «Χόγκουαρτς»Πίστευαν ότι θα έπρεπε να «χτενίσουν» τον Ημερήσιο Προφήτη τηςεπομένης για να βρουν τοάρθρο που ανέφερε στο γράμμα του ο Πέρσι. Ωστόσο, πριν προλάβεικαλά καλά να πετάξει ηκουκουβάγια από το χείλος της κανάτας με το γάλα, η Ερμιόνη έβγαλεμια πνιχτή κραυγή κιάπλωσε στο τραπέΖΙ την εφημερίδα, δείχνοντας μια μεγάλη φωτογραφίατης Άμπριτζ, πουχαμογελούσε πλατιά κι ακκιΖόταν πάνω από τη λεΖάντα.ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ Η ΝΤΟΛΟΡΕΣΆΜΠΡΙΤζCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ ΣΤΗ ΝΕΟΣΥΣΤΑΘΕΙΣΑ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΡΙΑΣ«Η Άμπριτζ... μεγάλη επιθεωρήτρια;» μουρμούρισε κατσουφια-σμένος οΧάρι κι η μισοφαγωμένηφρυγανιά γλίστρησε από τα χέρια του. «Τι σημαίνει αυτό;»Η Ερμιόνη διάβασε δυνατά:«Με μια αιφνιδιαστική κίνηση χθες βράδυ, το Υπουργείο Μαγείαςπέρασε νέα νομοθεσία με τηνοποία εξασφαλίσει πρωτοφανή έλεγχο στη Σχολή "Χόγκουαρτς" γιαΜαγείες και Ξόρκια.» "Ο υπουργός προβληματιΖόταν εδώ και αρκετό καιρό για τατεκταινόμενα στη Σχολή", δήλωσεο βοηθός του υπουργού Πέρσι Ουέσλι. "Ανταποκρίθηκε λοιπόν στιςεκκλήσεις των γονέων πουαγωνιούσαν καθώς έβλεπαν το 'Χόγκουαρτς' να κινείται προς μηεπιθυμητή κατεύθυνση ".287»Δεν είναι η πρώτη φορά που παρεμβαίνει ο υπουργός Κορ. νήλιοςΦαντζ τις τελευταίεςβδομάδες, προωθώντας νέους νόμους που αποσκοπούν στην αναβάθμισητης Σχολής των μα.γων. Πρόσφατα, και συγκεκριμένα την 30ιί Αυγούστου, ψηφίστηκε τοΕκπαιδευτικό Διάταγμα υπ'αριθμόν 22 που προβλέπει ότι, σε περίπτωση που αδυνατεί οδιευθυντής του "Χόγκουαρτς" ναπροτείνει υποψήφιο για μια θέση διδασκαλίας, τότε το υπουργείοείναι αρμόδιο να επιλέξει τονκατάλληλο.» "Έτσι διορίστηκε καθηγήτρια η Ντολόρες Άμπριτζ", είπε χθες βράδυο Πέρσι Ουέσλι. "ΟΝτάμπλντορ δεν μπόρεσε να βρει καθηγητή κι ο υπουργός επέλεξε τηνΆμπριτζ, η οποία έτυχεαμέσως της γενικής επιδοκιμασίας... "»«Έτυχε της ΠΟΙΑΣ;» αναφώνησε ο Χάρι. «Περίμενε, έχει κι άλλα»,είπε σκυθρωπά η Ερμιόνη.«"...της γενικής επιδοκιμασίας, ανανεώνοντας ρίΖικά τη διδασκαλίατης άμυνας εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών και παρέχοντας στον υπουργό πληροφορίες από πρώτοχέρι για το τι πραγματικάσυμβαίνει εκεί μέσα".»Κι είναι αυτή ακριβώς η λειτουργία που κατοχυρώνεται τώρανομοθετικά με την ψήφιση τουΕκπαιδευτικού Διατάγματος υπ' αριθμόν 22, το οποίο θεσπίΖει τηθέση του Μεγάλου Επιθεο ρητήτου "Χόγκουαρτς".»"Το υπουργείο αποφάσισε να παρέμβει δυναμικά για να αντιμετωπίσειτην υποβάθμιση τουεκπαιδευτικού επιπέδου της Σχολής", δήλωσε ο Πέρσι Ουέσλι. "Οεπιθεωρητής θα έχει δικαίωμανα ελέγχει τους καθηγητές για να διαπιστώσει αν ανταποκρίνονταιικανοποιητικά στα καθήκονταCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τους. Η θέση προτάθηκε στην κυρία Άμπριτζ, η οποία είναι ήδηκαθηγήτρια στο 'Χο γκουαρτς', κιέχουμε τη χαρά να σας ανακοινώσουμε ότι την αποδέχτηκε".»Η νέα κίνηση του υπουργείου έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τουςγονείς των μαθητών του"Χόγκουαρτς".»"Νιώθω πολύ πιο ήσυχος τώρα που ξέρω ότι ο Ντάμπλντορ υπόκειταισε μια δίκαιη κιαντικειμενική αξιολόγηση", δήλωσε χθες βράδυ ο Λούσιους Μαλφόι,σαράντα ενός ετών, από τηνεξοχική κατοικία του στο Γουίλτσιρ. "Πολλοί από εμάς τους γονείς, που πασχίζουμε για το συμφέρον των παιδιών μας, είχαμεθορυβηθεί από κάποιεςεκκεντρικές επιλογές του Ντάμπλντορ τα τελευταία χρόνια καιχαιρόμαστε που το υπουργείο πήρετηνκατάσταση στα χέρια του".»Σε αυτές τις εκκεντρικές επιλογές συμπεριλαμβάνονται το δίχωςάλλο οι αμφιλεγόμενοι διορισμοίκαθηγητών για τους οποίους έχει γράψει παλαιότερα η εφημερίδα μας,μεταξύ των οποίων ηπρόσληψη του λυκάνθρωπου Ρέμους Λούπιν, του μιγά ανθρωπογίγανταΡούμπεους Χάγκριντκαι του ανισόρροπουπρώην χρυσούχου "Τρελομάτη" Μούντι.«Όπως είναι φυσικό, οργιάΖουν οι φήμες ότι ο Άλμπους Ντάμπλντορ,πρώην πρόεδρος τηςΔιεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων και της Δημογεροντίας, δεν είναιπλέον σε θέση να ανταποκριθείστα καθήκοντα του διευθυντή της διακεκριμένης αυτήςΣχολής.» "Πιστεύω ότι ο διορισμός επιθεωρήτριας ήταν το πρώτο βήμα γιατην προώθηση ενόςδιευθυντή στο 'Χόγκουαρτς' τον οποίο θα μπορούμε να περιβάλλουμεμε την απόλυτη εμπιστοσύνημας", μας δήλωσε χθες πηγή μέσα από το υπουργείο.»Τα μέλη της Δημογεροντίας ΓκριΖέλντα Μάρτσμπανκς και ΤιβέριοςΌγκντεν παραιτήθηκαν σεένδειξη διαμαρτυρίας για την τοποθέτηση επιθεωρητή στο"Χόγκουαρτς".»(Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις φημολογούμενεςδιασυνδέσεις της κυρίαςΜάρτσμπανκς με αναρχικές οργανώσεις καλικαντζάρων, δείτε στησελίδα 17)».Η Ερμιόνη τελείωσε το διάβασμα και κοίταξε τους άλλους δύο. «Τώραξέρουμε πώς μαςφόρτωσαν την Άμπριτζ! Ο Φαντζ ψήφισε αυτό το "ΕκπαιδευτικόΔιάταγμα" και μας την επέβαλε!Και τώρα της δίνει την εξουσία να επιθεωρεί τους άλλουςκαθηγητές!» Η αναπνοή της Ερμιόνηςήταν γρήγορη και τα μάτια της έλαμπαν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν το πιστεύω. Είναι εξοργιστικό!»«Το ξέρω», συμφώνησε ο Χάρι. Το βλέμμα του έπεσε στο δεξί του χέριπου ήταν ακουμπισμένοστο τραπέΖι και είδε το αχνό λευκό περίγραμμα των λέξεων που τονανάγκασε η Άμπριτζ να χαράξειστη σάρκα του.Στο πρόσωπο του Ρον όμως είχε ανθίσει ένα χαμόγελο, «Τι;» ρώτησανμε μια φωνή ο Χάρι και ηΕρμιόνη.288«Ανυπομονώ να επιθεωρήσει τη ΜακΓκόναγκαλ», είπε χαρούμεναεκείνος. «Η Άμπριτζ δε θαξέρει τι τη χτύπησε».«Πρέπει να πηγαίνουμε», είπε η Ερμιόνη καθώς σηκωνόταν όρθια. «Ανεπιθεωρήσει τον Μπινς,δεν πρέπει να φτάσουμε καθυστερημένοι στο μάθημα του...»Η καθηγήτρια Άμπριτζ όμως δεν επιθεώρησε το μάθημα της ιστορίαςτης μαγείας, που ήτανΒαρετό όπως και την προηγούμενη Δευτέρα, ούτε βρισκόταν στομπουντρούμι του Σνέιπ, ότανκατέβηκαν για το δίωρο των φίλτρων. Στον Χάρι επιστράφηκεβαθμολογημένη η εργασία του γιατο σεληνόλιθο με ένα μεγάλο κατάμαυρο Χ σημειωμένο στο επάνωμέρος.«Σας έβαλα τους βαθμούς που θα παίρνατε αν παραδίδατε αυτά ταγραπτά στις επίσημεςεξετάσεις για τα ΚΔΜ σας», εξήγησε αυτάρεσκα ο Σνέιπ καθώςπερνούσε ανάμεσα τους και τουςμοίραΖε τις εργασίες τους. «Έτσι θα έχετε μια ρεαλιστική αντίληψηγια το τι θα αντιμετωπίσετεστις εξετάσεις». Σαν έφτασε στα πρώτα θρανία, γύρισε προς το μέροςτους. «Το γενικό επίπεδοτων γραπτών σας ήταν απελπιστικό. Οι περισσότεροι θα κοβόσαστε ανγράφατε έτσι στιςεξετάσεις. Περιμένω να δω περισσότερη προσπάθεια στην εργασίααυτής της βδομάδας πουαφορά τις διάφορες ποικιλίες αντιδότων σε δηλητήρια, αλλιώς θααρχίσω να μοιράζω τιμωρίεςστα τούβλα που θα πάρουν Χ».«Υπάρχουν άτομα που πήραν Χ; Χα!» ψιθύρισε δυνατά ο Μαλφόι. Ο Χάριείδε την Ερμιόνη ναλοξοκοιτάΖει προσπαθώντας να διακρίνει τη βαθμολογία του έκρυψετην εργασία στη σάκα τουόσο πιο γρήγορα μπορούσε, προτιμώντας να κρατήσει αυτή τηνπληροφορία για τον εαυτό του.Ο Χάρι, που ήταν αποφασισμένος να μη δώσει αφορμή στον Σνέιπ νατον μηδενίσει και σε αυτότο μάθημα, διάβασε τρεις φορές τις οδηγίες στον πίνακα προτούαρχίσει να τις εφαρμόΖει. ΤοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δικό του δυναμωτικό διάλυμα δεν είχε το διάφανο σμαραγδένιο χρώματης Ερμιόνης αλλά, αν μητι άλλο, ήταν γαλάζιο κι όχι ρόζ σαν του Νέ-βιλ. Στο τέλος τουμαθήματος, παρέδωσε την μποτίλιατου στην έδρα με ένα αίσθημα αυτοπεποίθησης ανάμεικτης μεανακούφιση.«Ευτυχώς, τα πήγατε καλύτερα από την προηγούμενη βδομάδα»,σχολίασε η Ερμιόνη μόλιςανέβηκαν τη σκάλα κι ετοιμάΖονταν να διασχίσουν το χολ τηςεισόδου. «Όπως και στην εργασίασας, έτσι δεν είναι;»289Ο Χάρι κι ο Ρον δεν απάντησαν, ωστόσο εκείνη επέμεινε: «θέλω ναπω, δεν περιμένω άριστααφού βαθμολογεί όπως στα ΚΔΜ, αΛλά σε αυτό το στάδιο είναι πολύενθαρρυντικό να περνάς τηβάση, σωστά;»Ο Χάρι γρύλισε κάτι ακατανόητο.«Βέβαια πολλά μπορούν να συμβούν μέχρι τις εξετάσεις. Έχουμε όλοτο χρόνο να βελτιωθούμε,αλλά οι βαθμοί που παίρνουμε τώρα είναι τα θεμέλια πάνω στα οποίαθα χτίσουμε...»Κάθισαν στο τραπέΖΙ του Γκρίφιντορ.«Εγώ χάρηκα πολύ που πήρα Ε...»«Ερμιόνη», είπε κοφτά ο Ρον, «αν θέλεις να μάθεις τι βαθμό πήραμε,ρώτησε ευθέως».«Εγώ δεν... εννοώ... εντάξει, αν θέλετε να μου πείτε...»«Εγώ πήρα Κ», είπε ο Ρον καθώς έβαΖε σούπα στο πιάτο του.«Ιικανοποιήθηκες;»«Δεν υπάρχει λόγος να ντρέπεσαι», σχολίασε ο Φρεντ, που μόλις είχεφτάσει στο τραπέΖι με τονΤζορτζ και τον λι Τζόρνταν, και κάθισαν στα δεξιά του Χάρι. «Τι τοκακό έχει ένα ωραίο,καλλιγραφικόΚ,»«Μα», έκανε η Ερμιόνη, «το Κ σημαίνει...» «Κακώς», την πρόλαβε οΔι Τζόρνταν. «Ωστόσο, είναικαλύτεροαπό το Χ, που σημαίνει Χαλιά».Ο Χάρι ένιωσε το πρόσωπο του να φλογίζεται, παράστησε ότι πνίγηκεμε το ψωμάκι του κι άρχισενα βήχει. Μόλις σταμάτησε, διαπίστωσε, προς μεγάλη τουαπογοήτευση, ότι η Ερμιόνη συνέχιΖεν' αγορεύει ακόμη για τους βαθμούς των ΚΔΜ.«Οι καλύτεροι βαθμοί είναι το Ε που σημαίνει Εύγε και το Ππου...»«Όχι Π», τη διόρθωσε ο Τζορτζ. «Υ, που σημαίνει ΥπεράνωΠροσδοκιών. Πάντα πίστευα ότι οΦρεντ κι εγώ θα παίρναμε Υ σε όλα τα μαθήματα, γιατί υπερβήκαμεκάθε προσδοκία και μόνοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που εμφανιστήκαμε να δώσουμε εξετάσεις».Γέλασαν όλοι εκτός από την Ερμιόνη, που συνέχισε: «Λοιπόν, μετά τοΕ είναι το Π, που σημαίνειΠροάγεσαι, δηλαδή ότι πήρες τηΒάση».«Ναι», είπε ο Φρεντ, που βούτηξε ένα ολόκληρο ψωμάκι στησουπα του και το έκανε μια μπουκιά.«Και μετά το Κ για το Κακώς» —ο Ρον σήκωσε ψηλά τα χέρια290291και καμώθηκε πως πανηγϋρίΖε— «και μετά το Χ, που σημαίνει Χάλια».«Και μετά το Φ», της θύμισε ο Τζορτζ.«Υπάρχει και Φ;» έφριξε η Ερμιόνη. «Ακόμη πιο χαμηλός βαθμός απότο Χ; Και τι στην ευχήσημαίνει;»Φασκελοκουκούλωστα», είπε με στόμφο ο Τζορτζ.Ο Χάρι γέλασε πάλι, αν και δεν ήταν διόλου βέβαιος ότι ο Τζορτζαστειευόταν. Φαντάστηκε τονεαυτό του να προσπαθεί να κρύψει από την Ερμιόνη ότι πήρε Φ σ' όλατα ΚΔΜ κι ευθύςαποφάσισε να μελετά πιο σκληρά από δω και μπρος.«Εσάς σας ήρθε σε κανένα μάθημα η επιθεωρήτρια;» τους ρώτησε οΦρεντ.«Όχι», απάντησε η Ερμιόνη. «Εσάς;»«Τώρα μόλις, πριν από το μεσημεριανό», απάντησε ο Τζορτζ. «Σταξόρκια».«Πώς ήταν;» ρώτησαν μαζί ο Χάρι και η Ερμιόνη.Ο Φρεντ ανασήκωσε τους ώμους.«Τίποτα σπουδαίο. Η Άμπριτζ καθόταν σε μια γωνιά και σημείωνε στομπλοκάκι της. Τον ξέρετεδα τον Φλίτνουικ της φέρθηκε με τη μεγαλύτερη ευγένεια και δενέδειξε καμιά ενόχληση. Κι εκείνηδε μίλησε πολύ. Έκανε μερικές ερωτήσεις στην Αλίσια για το πώς τηςφαίνονται τα μαθήματα,εκείνη απάντησε: "Πάρα πολύ ωραία", κι αυτό ήταν όλο».«Δεν μπορώ να φανταστώ με τίποτα το γερο-ΦΡΑγουικ να παίρνει κακόβαθμό», σχολίασε οΤζορτζ. «Αυτός δεν κόβει κανέναν στις εξετάσεις».«Ποιον έχετε το απόγευμα;» ρώτησε ο Φρεντ τον Χάρι.«ΤηνΤρελόνι...»«Αυτή κι αν είναι Φ».«... και την ίδια την Άμπριτζ».«Κοίτα να είσαι φρόνιμος και να μη νευριάσεις σήμερα μαζί της»,τον συμβούλεψε ο Τζορτζ. «ΗΑντζέλικα θα γίνει θεριό ανήμερο αν ξαναχάσεις προπόνηση».Ο Χάρι όμως δε χρειάστηκε να περιμένει την άμυνα εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών για να δει τηνκαθηγήτρια Άμπριτζ. Έσκυψε να βγάλει από τη σάκα του το ημερολόγιοονείρων, στο βάθος τηζμισοσκότεινης αίθουσας μαντικής όπου καθόταν, και μόλις σήκωσε τοκεφάλι του, την είδε ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μπαίνει από την καταπακτή. Η χάρου'μένη φλυαρία των παιδιών κόπηκε μαχαίρι. Αυτή η ξαφνική σιωπήπαραξένεψε την καθηγήτριαΤρελόνι, που εκείνη τη στιγμή μοίρα-Ζε αντίτυπο του Ονειροκρίτη,και γύρισε να δει τι συμβαίνει.«Καλησπέρα, κυρία Τρελόνι», είπε η Άμπριτζ με το πλατύ τηςχαμόγελο. «Λάβατε το σημείωμαμου, έτσι δεν είναι; Με την ημερομηνία και την ώρα της επιθεώρησηςσας;»Η καθηγήτρια Τρελόνι έγνεψε κοφτά και γύρισε ενοχλημένη την πλάτητης στην καθηγήτριαΆμπριτζ, συνεχίζοντας να μοιράζει βιβλία. Η Άμπριτζ, χωρίς ναχάσει το χαμόγελο της, έπιασεαπό τη ράχη την πλησιέστερη σ' αυτήν καρέκλα και την τράβηξε πίσωακριβώς από το κάθισματης καθηγήτριας Τρελόνι. Κάθισε, έβγαλε το σημειωματάριο από τηλουλουδάτη τσάντα της καιπερίμενε να αρχίσει το μάθημα.Η καθηγήτρια Τρελόνι έσφιξε γύρω της το σάλι με χέρια που έτρεμαναδιόρατα και κοίταξε τηντάξη μέσα από τους τεράστιους μεγεθυντικούς φακούς των γυαλιώντης.«Σήμερα θα συνεχίσουμε το μάθημα για τα προφητικά όνειρα», είπεκάνοντας μια γενναίαπροσπάθεια να μιλήσει με το συνηθισμένο αινιγματικό τόνο της, παρ'όλα αυτά η φωνή τηςπρόδιδε μια μικρή ταραχή. «Χωριστείτε, παρακαλώ, σε Ζευγάρια κιερμηνεύστε ο ένας τοχτεσινοβραδινό όνειρο του άλλου με τη βοήθεια του Ονειροκρίτη».Έκανε να καθίσει στη θέση της, αλλά μόλις είδε ότι η Άμπριτζκαθόταν ακριβώς από πίσω έκανεμεταβολή και κατευθύνθηκε προς την Παρβάτι και τη Λάβεντερ, πουσυΖητούσαν ήδη απορροφημένεςτο τελευταίο όνειρο της Παρβάτι.Ο Χάρι άνοιξε τον Ονειροκρίτη του, κοιτάΖοντας με τρόπο τηνΆμπριτζ. Κρατούσε ήδη σημειώσειςστο μπλοκάκι της. Ύστερα από λίγα λεπτά σηκώθηκε κι άρχισε ναβηματίσει στην αίθουσα πίσωαπό την Τρελόνι, ακούγοντας τις συΖητήσεις της με τους μαθητές καικάνοντας και η ίδια μερικέςερωτήσεις. Ο Χάρι έσκυψε βιαστικά στο βιβλίο του.«Σκέψου γρήγορα ένα όνειρο», είπε στον Ρον, «γιατί μπορεί να έρθεικατά δω η βατραχομούρα».«Εγώ σκέφτηκα την προηγούμενη φορά», διαμαρτυρήθηκε ο Ρον. «Τώραείναι η σειρά σου».«Ε... για να δούμε...» μουρμούρισε απελπισμένος ο Χάρι που, απ'ότι θυμόταν, δεν είχε δεικανένα όνειρο τις τελευταίες μέρες.292«Ας πούμε ότι είδα πως... πως έπνιγα στο τσουκάλι μου τον ΣνέιπΝαι, αυτό μας κάνει...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ρον γέλασε σιγανά κι άνοιξε τον Ονειροκρίτη. «'Έχουμε καιλέμε... Πρέπει να αθροίσουμε τηνηλικία σου και την ημερομηνία όπου είδες τ' όνειρο κι έπειτα ναπροσθέσουμε τον αριθμό τωνγραμμάτων του θέματος του ονείρου... ποια γράμματα να προσθέσω,του "πνιγμού", του"τσουκαλιού" ή του "Σνέιπ" Τι λες;»«Δεν έχει σημασία, όποια να 'ναι», απάντησε ο Χάρι ρίχνοντας μιακλεφτή ματιά πίσω του. ΗΆμπριτζ στεκόταν τώρα δίπλα στην Τρελόνι και κρατούσε σημειώσεις,ενώ η καθηγήτρια τηςμαντικής ρωτούσε τον Νέβιλ για το ημερολόγιο των ονείρων του.«Πότε το είδες αυτό το όνειρο;» ρώτησε ο Ρον απορροφημένος απότους υπολογισμούς πουέκανε.«Δεν ξέρω, χθες βράδυ... βάλε ότι θέλεις», του είπε, προσπαθώνταςνα ακούσει τι έλεγε ηΆμπριτζ στην καθηγήτρια Τρελόνι. Τώρα στέκονταν μόλις ένα τραπέΖΙπαραδίπλα από το δικότους. Η καθηγήτρια Άμπριτζ σημείωσε κάτι ακόμη στο μπλοκάκι της,ενώ η καθηγήτρια Τρελόνιφαινόταν εντελώς αγανακτισμένη.«Και τώρα πείτε μου», η καθηγήτρια Άμπριτζ σήκωσε τα μάτια της,«πόσο καιρό δουλεύετε σεαυτή τη θέση;»Η καθηγήτρια Τρελόνι την κοίταξε βλοσυρά ενώ αγκάλιαΖε με τα χέριατης το κορμί της σαν ναήθελε να προστατευτεί από αυτή την εξευτελιστική επιθεώρηση.Ύστερα από ένα σύντομοδισταγμό, στη διάρκεια του οποίου προφανώς σκεφτόταν ότι δεν ήταντόσο προσβλητική ηερώτηση ώστε να την αγνοήσει, είπε χολωμένα:«Δεκαέξι χρόνια σχεδόν».«Αρκετό διάστημα», σχολίασε η καθηγήτρια Άμπριτζ κρατώνταςσημείωση. «Και σας προσέλαβεο καθηγητής Ντάμπλντορ;»«Σωστά», απάντησε κοφτά η καθηγήτρια Τρελόνι.Η Άμπριτζ κράτησε ακόμη μία σημείωση.«Και η σχέση σας με την περίφημη μάντισσα Κασσάνδρα Τρε-λόνι;Είναι προ-προγιαγιά σας, ανδεν απατώμαι;»«Ναι», αποκρίθηκε η καθηγήτρια Τρελόνι σηκώνοντας αγέρωχα τοπιγούνι.«θαρρώ όμως —και διορθώστε με αν κάνω λάθος— πως είστε η πρώτηστην οικογένεια σας μετάτην Κασσάνδρα που διαθέτει το εσωτερικό μάτι;»293«Πολλές φορές το χάρισμα αυτό δε μεταβιβάΖεται παρά στην... ...τρίτη γενιά», είπε η καθηγήτριαΤρελόνι.Το βατραχίσιο χαμόγελο της Άμπριτζ έγινε ακόμη πιο πλατύ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Φυσικά», είπε μελιστάλαχτα κρατώντας άλλη μια σημείωση. «Μπορείτενα κάνετε μια πρόβλεψηγια μένα;» Την αιφνιδίασε και την κοίταξε ερωτηματικά, χωρίς ναχάσει το χαμόγελο της.Η καθηγήτρια Τρελόνι κοκάλωσε σαν να μην πίστευε στ' αφτιά της.«Δε σας καταλαβαίνω», είπεσφίγγοντας σπασμωδικά την εσάρ-πα γύρω από τον ισχνό λαιμό της.Τώρα δεν ήταν μόνον ο Χάρι και ο Ρον που παρακολουθούσαν καικρυφάκουγαν πίσω από ταβιβλία τους. Οι περισσότεροι μαθητές κοίταΖαν προσηλωμένοι τηνΤρελόνι, που στύλωσεπερήφανα το κορμί με ένα κουδούνισμα των χάίμαλιών της.«Το εσωτερικό μάτι δε βλέπει κατά παραγγελία!» συνέχισεσκανδαλισμένη.«Κατάλαβα», μουρμούρισε η καθηγήτρια Άμπριτζ γράφοντας κάτι στομπλοκάκι της.«Μα... μα... σταθείτε!» είπε ξαφνικά η Τρελόνι σε μια προσπάθειανα ξαναβρεί τον ονειροπόλοτόνο της, που είχε χαθεί λόγω του ότι έτρεμε από το θυμό της.«ΝομίΖω... νομίσω ότι βλέπωκάτι... κάτι για σας... διαισθάνομαι... διαισθάνομαι κάτι κακό...ένα μεγάλο κίνδυνο...» Ηκαθηγήτρια Τρελόνι έδειξε με το τρεμάμενο δάχτυλο της την Άμπριτζ,που εξακολουθούσε ναχαμογελά αδιάφορα, μετά φρύδια ανασηκωμένα. «Φοβάμαι... φοβάμαιπως διατρέχετε θανάσιμοκίνδυνο!» συμπλήρωσε δραματικά.Έπεσε σιωπή. Η καθηγήτρια Άμπριτζ την παρατηρούσε με ανασηκωμέναφρύδια.«Μάλιστα», είπε σιγανά γράφοντας κάτι στο σημειωματάριο της. «Ανδεν μπορείτε να κάνετετίποτα καλύτερο...» Και της γύρισε την πλάτη, αφήνοντας τηναποσβολωμένη.Ο Χάρι κοίταξε τον Ρον και κατάλαβε πως σκεφτόταν ότι ακριβώς κιεκείνος: ήξεραν κι οι δυο ότι ηκαθηγήτρια Τρελόνι ήταν σκέτη απάτη, αλλά αντιπαθούσαν τόσο πολύτην Άμπριτζ, πουέπαιρναν το μέρος της. Αυτό όμως μέχρι που έσκυψε πάνω από τοτραπέΖι τους, λίγες στιγμέςαργότερα.«Λοιπόν;» είπε κροταλίΖοντας τα μακριά δάχτυλα της κάτω από τημύτη του Χάρι. «Για να δω, τιγράψατε στα ημερολόγια των ονείρων σας;»294295"Όταν ερμήνευσε τα όνειρα του Χάρι με όλη τη δύναμη της φωνής της(όλα, ακόμη κι αυτά σταοποία έτρωγε χυλό, προέβλεπαν ένα φρικιαστικό και πρόωρο θάνατο),η συμπάθεια του για κείνηείχε εξανεμιστεί. Στο μεταξύ, η καθηγήτρια Άμπριτζ στεκόταν λίγαβήματα πιο πέρα και κρατούσεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σημειώσεις. Μόλις χτύπησε το κουδούνι, κατέβηκε πρώτη από τηνασημένια σκάλα και, δέκαλεπτά αργότερα, σαν έφτασαν για το μάθημα άμυνας εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών, τουςπερίμενε ήδη στην αίθουσα.Ήταν εύθυμη και χαμογελαστή όταν μπήκαν μέσα. Ο Χάρι και ο Ρονείπαν στην Ερμιόνη, η οποίαήταν στο μάθημα αριθμολογίας, τι έγινε στη μαντική καθώς έβγαΖαναπό τη σάκα τους το βιβλίοΗ θεωρία της Αμυντικής Μαγείας, αλλά πριν προλάβει η Ερμιόνη νακάνει ερωτήσεις, ηκαθηγήτρια Άμπριτζ φώναξε να κάνουν ησυχία κι αμέσως έπεσε σιωπή.«Κρυφτέ τα ραβδιά σας», πρόσταξε με ένα χαμόγελο κι όσοι είχαν τηναισιοδοξία να τα βγάλουν,τα έβαλαν απογοητευμένοι στις σάκες τους. «Εφόσον στο τελευταίομάθημα ολοκληρώσαμε τοπρώτο κεφάλαιο, θα ήθελα να ανοίξετε τα βιβλία σας στη σελίδα 19και να διαβάσετε το"Κεφάλαιο 2: Κοινές Αμυντικές θεωρίες και η Προέλευση τους". Δενυπάρχει λόγος να μιλάτε».Κάθισε στην έδρα της έχοντας πάντα εκείνο το πλατύ αυτάρεσκοχαμόγελο. Τα παιδιάαναστέναξαν δυνατά καθώς γύριζαν τα βιβλία τους στη σελίδα 19. ΟΧάρι αναρωτήθηκεβαριεστημένα αν έφταναν τα κεφάλαια για να διαβάΖουν όλη τη χρονιάκι ετοιμαΖΟ-ταν να τοδιαπιστώσει κοιτάΖοντας στα περιεχόμενα, όταν είδε πως σήκωνε χέριη Ερμιόνη.Το είχε προσέξει κι η καθηγήτρια Άμπριτζ αλλά προφανώς ήτανπροετοιμασμένη για ένα τέτοιοενδεχόμενο. Αντί να προσποιηθεί αυτή τη φορά ότι δεν είδε τηνΕρμιόνη, σηκώθηκε από τηνέδρα, προχώρησε ανάμεσα στα θρανία, στάθηκε μπροστά της, έσκυψεπάνω της κι είπεψιθυριστά, για να μην ακούσει η τάξη: «Τι συμβαίνει πάλι,δεσποινίς Γκρέιντζερ;»«Έχω διαβάσει το Κεφάλαιο 2», απάντησε η Ερμιόνη.«Τότε διάβασε το Κεφάλαιο 3».«Το διάβασα κι αυτό. Έχω διαβάσει όλο το βιβλίο».Η καθηγήτρια Άμπριτζ ανοιγόκλεισε τα μάτια, αλλά ξεπέρασε αμέσωςτην έκπληξη της. «Τότε, θαξέρεις ασφαλώς να μου πεις τι λέει για τα αντιξόρκια ο Σλίνκχαρντστο Κεφάλαιο 5».Ι «Λέει ότι η ονομασία "αντιξόρκια" δεν είναι σωστή», αποκρίθηκεευθύς η Ερμιόνη. «Λέει ότιονομάΖουμε τα ξόρκια "αντιξόρκια" ώστε να ηχούν καλύτερα στ' αφτιάμας κι έτσι να είναιπερισσότερο αποδεκτά».Η καθηγήτρια Άμπριτζ ανασήκωσε τα φρύδια κι ο Χάρι κατάλαβε ότιείχε εντυπωσιαστεί παρά τηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θέληση της. «Αλλά εγώ διαφωνώ», πρόσθεσε η Ερμιόνη. Τα φρύδια τηςκαθηγήτριας Άμπριτζανασηκώθηκαν ακόμη περισσότερο και η ματιά της πάγωσε.«Διαφωνείς;» ρώτησε.«Μάλιστα, διαφωνώ», επανέλαβε η Ερμιόνη που, σε αντίθεση με τηνΆμπριτζ, δεν ψιθύριζε αλλάμιλούσε με δυνατή καθαρή φωνή, τραβώντας έτσι την προσοχήολόκληρης της τάξης. «Ο κύριοςΣλίνκχαρντ δε συμπαθεί τα αντιξόρκια, έτσι δεν είναι; Εγώ όμωςπιστεύω πως είναι πολύ χρήσιμαόταν χρησιμοποιούνται για αμυντικούς σκοπούς».«Α, ώστε έτσι», είπε η καθηγήτρια Άμπριτζ ξεχνώντας να ψιθυρίσει.«Δυστυχώς για σένα,δεσποινίς Γκρέιντζερ, μέσα σε αυτή την τάξη σημασία έχει η άποψητου κυρίου Σλίνκχαρντ, όχι ηδική σου». «Μα...» έκανε να πει η Ερμιόνη.«Αρκετά», την έκοψε η καθηγήτρια Άμπριτζ. Επέστρεψε στην έδρα τηςκαι στάθηκε απέναντι σ'ολόκληρη την τάξη. Όλη η ευθυμία που τη διακατείχε στην αρχή τουμαθήματος είχε εξανεμιστεί.«Δεσποινίς Γκρέιντζερ, θα αφαιρέσω πέντε βαθμούς από τον κοιτώνατου Γκρίφιντορ».. Ένα μουρμουρητό απλώθηκε σ' όλη την τάξη. «Γιατί;» ρώτησεθυμωμένος ο Χάρι. | «Εσύ μηνανακατεύεσαι!» του ψιθύρισε επιτακτικά η Ερμιόνη.«Διότι διακόπτει το μάθημα μου με ανούσιες παρεμβάσεις», εξήγησεγλυκά η καθηγήτριαΆμπριτζ. «Βρίσκομαι εδώ με σκοπό να σας διδάξω, χρησιμοποιώνταςμια νέα μέθοδοεγκεκριμένη από το υπουργείο, που αποθαρρύνει τους μαθητές ναεκφράζουν άποψη σε θέματαγια τα οποία έχουν άγνοια. Μπορεί οι προηγούμενοι καθηγητές σας ναήταν πιο ελαστικοί, αλλάόλοι τους —με εξαίρεση ίσως τον καθηγητή Κούιρελ, ο οποίοςπεριοριζόταν, φαινομενικα έστω,σε δοκιμασμένα από το χρόνο θέματα— θα κόβονταν αν τουςεπιθεωρούσε ποτέ τουπουργείο...»«Α, ναι, ήταν σπουδαίος καθηγητής ο Κούιρελ», είπε δυνατά ο296Χάρι, «αν εξαιρέσουμε το ασήμαντο προβληματάκι ότι ξεφύτρωσε οΒόλντεμορτ μέσα από τοκεφάλι του».Η σιωπή που έπεσε ύστερα απ' αυτή τη φράση ήταν τόσο Βαριά, πουόμοια της ο Χάρι δεν είχενα θυμηθεί. Κι ύστερα...«ΝομίΖω, κύριε Πότερ, ότι άλλη μια βδομάδα τιμωρία θα σε ωφελήσειιδιαιτέρως», είπε μειλίχια ηΆμπριτζ.Οι πληγές στο χέρι του Χάρι δεν είχαν προλάβει να θρέψουν καλάκαι, το επόμενο πρωί,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αιμορραγούσαν πάλι. Παρ' όλα αυτά, εκείνος δεν παραπονέθηκε ούτεμια φορά στη διάρκεια τηςβραδινής τιμωρίας του δε σκόπευε να δώσει αυτή την ικανοποίησηστην Άμπριτζ. Έγραψε ξανάκαι ξανά Δε θα ξαναπώ ψέματα χωρίς να ξεφύγει ούτε ένας γογγυσμόςαπό τα χείλη του, αν και ηπληγή βάθαινε σε κάθε γράμμα.Η χειρότερη συνέπεια όμως αυτής της δεύτερης τιμωρίας ήταν, όπωςσωστά το πρόβλεψε οΤζορτζ, η αντίδραση της Αντζέλικα Tzον-σον. Την Τρίτη, μόλις οΧάρι κατέβηκε για πρωινό, τονστρίμωξε στο τραπέΖι του Γκρίφιντορ και του έμπηξε τέτοιες φωνές,που η Μακ-Γκόναγκαλσηκώθηκε από το τραπέΖΙ των καθηγητών κι ήρθε να δει τι συμβαίνει.«Πώς τολμάς, Τζοουνς, να κάνεις τέτοιο σαματά στην τραπεΖα-ρία!Μείον πέντε βαθμοί από τοΓκρίφιντορ!»«Μα, κυρία... τα κατάφερε να φάει πάλι τιμωρία!»«Τι ακούω, Πότερ;» γύρισε αγριεμένη προς τον Χάρι η καθηγήτρια.«Τιμωρία; Από ποιον;»«Από την καθηγήτρια Άμπριτζ», ψέλλισε το αγόρι, αποφεύγοντας νατην κοιτάξει στα μάτια.«Εννοείς», είπε εκείνη χαμηλώνοντας τη φωνή της, για να μηνακούσουν κάτι περίεργοι από τοΡάβενκλοου που στέκονταν πίσω τους, «ότι παρότι σε προειδοποίησατη Δευτέρα, έχασες πάλιτην ψυχραιμία σου στο μάθημα της καθηγήτριας Άμπριτζ;»«Ναι», μουρμούρισε ο Χάρι με σκυμμένο το κεφάλι.«Πότερ, σύνελθε! Έτσι που πας, θα το φας το κεφάλι σου! Μείονάλλοι πέντε βαθμοί από τοΓκρίφιντορ!»«Μα... τι... Όχι, κυρία, όχι!» διαμαρτυρήθηκε νιώθοντας ναπνίγεται από την αδικία ο Χάρι. «Αφούμ' έχει ήδη τιμωρήσει αυτή. Γιατι μας αφαιρείτε κι εσείς βαθμούς;»297«Γιατί βλέπω ότι δε χαμπαρίΖεις από τιμωρίες!» απάντησε αυστηρά ηκαθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ. «Όχι, Πότερ, δεν ακούω λέξη! Όσο για σένα, Τζοουνς,άλλη φορά να κρατάς ταγκαρίσματά σου για το γήπεδο του κουίντιτς, αν δε θέλεις να χάσειςτην αρχηγία της ομάδας!»Ύστερα απ' αυτό η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ επέστρεψε στο τραπέΖΙτων καθηγητών. ΗΑντζέλικα έριξε στον Χάρι ένα βλέμμα βαθύτατης αηδίας κιαπομακρύνθηκε εξοργισμένη, ενώεκείνος κάθισε στη θέση του βράζοντας από θυμό.«Αφαίρεσε πέντε βαθμούς από το Γκρίφιντορ γιατί θα πετσοκόβω τοχέρι μου κάθε βράδυ! Δενείναι αδικία αυτό; Πείτε μου!»«Είναι, φίλε μου», έκανε συμπονετικά ο Ρον, βάΖοντας ένα κομμάτιμπέίκον στο πιάτο του Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Της λάσκαρε η βίδα».Η Ερμιόνη όμως ξεφύλλίΖε τον Ημερήσιο Προφήτη της χωρίς να λέειλέξη.«Πιστεύεις ότι έχει δίκιο η ΜακΓκόναγκαλ, έτσι δεν είναι;» ρώτησεο Χάρι τη φωτογραφία τουΚορνηλίου Φαντζ που έκρυβε το πρόσωπο της Ερμιόνης.«Λυπάμαι που μας αφαίρεσε δέκα βαθμούς, θεωρώ όμως πως είχε δίκιοπου σε προειδοποίησενα μη χάνεις την ψυχραιμία σου με την Άμπριτζ», ακούστηκε η φωνήτης Ερμιόνης, ενώ ο Φαντζχειρονομούσε Ζωηρά στην πρώτη σελίδα, βγάΖοντας προφανώς κάποιολόγο.Ο Χάρι δε μίλησε στην Ερμιόνη σε όλο το μάθημα των ξορκιών, αλλάόταν μπήκαν στην αίθουσατων μεταμορφώσεων, ξέχασε πως της κρατούσε μούτρα. Σε μια γωνιάκαθόταν η καθηγήτριαΆμπριτζ με το μπλοκάκι της στη θέα της το αγόρι ξέχασε αυτομάτωςτον πρωινό καβγά.«Τέλεια», ψιθύρισε ο Ρον καθώς κάθονταν στις συνηθισμένες θέσειςτους. «Τώρα θα βρει τομάστορα της η Άμπριτζ».Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ μπήκε στην αίθουσα χωρίς να δώσει τηνπαραμικρή σημασία στηνκαθηγήτρια Άμπριτζ.«Ησυχία», είπε κι ευθύς έπεσε σιωπή στην τάξη. «Μίλιγκαν, έλα, σεπαρακαλώ, να μοιράσεις τιςεργασίες. Μπράουν, πάρε αυτή την κούτα με τα ποντίκια —μην είσαιανόητη, παιδί μου, δε θα σεφά-νε— και μοίρασε σε κάθε μαθητή από ένα...»«Χεμ, χεμ», καθάρισε το λαιμό της η Άμπριτζ με τον ίδιο εκείνοανόητο τρόπο που χρησιμοποίησεγια να διακόψει τον Νταμπλντορ298την πρώτη βραδιά τους στο σχολείο. Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τηναγνόησε. Ο Σιμούς έδωσεστον Χάρι την εργασία του ο Χάρι την πήρε χωρίς να τον κοιτάξεικαι είδε, προς μεγάλη τουανακούφιση, πώς είχε πάρει Π.«Λοιπόν, παιδιά, ακούστε προσεκτικά — Ντιν Τόμος, αν το ξανακάνειςαυτό στο ποντίκι, θα σεβάλω τιμωρία. Οι περισσότεροι έχετε μάθει πια να εξαφανίζετετελείως τα σαλιγκάρια σας, αλλάακόμη κι εκείνοι που δεν καταφέρνουν να εξαφανίσουν όλο τοκαβούκι, έχουν μπει στο νόημα τουξορκιού. Σήμερα θα...» «•^-ι, χεμ», έκανε η καθηγήτρια Άμπριτζ.«Ναι;» Η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ γύρισε προς το μέρος της τα φρύδια της είχαν σμίξειτόσο πολύ που σχημάτιΖανμια ευθεία απειλητική γραμμή.«Αναρωτιόμουν, κυρία ΜακΓκόναγκαλ, αν λάβατε το σημείωμα μου γιατην ημερομηνία και τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ώρα της επιθε...»«Προφανώς το έλαβα, αλλιώς θα σας ρωτούσα τι γυρεύετε στην τάξημου», την έκοψε ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ και της γύρισε αποφασιστικά την πλάτη.Πολλοί μαθητές κοιτάχτηκανχαμογελαστοί. «Όπως έλεγα, σήμερα θα εξασκηθούμε στην πολύ πιοδύσκολη εξαφάνισηποντικών. Και τώρα, το ξόρκι εξαφάνισης...» «•^, χεμ».«Απορώ», είπε με ψυχρό θυμό η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, «πώς θασχηματίσετε αντίληψη γιατη μέθοδο διδασκαλίας μου αν με διακόπτετε συνεχώς! Βλέπετε, δενεπιτρέπω στους άλλους ναμε διακόπτουν όταν μιλάω».Η Άμπριτζ πήρε ένα ύφος σαν να την είχαν μόλις χαστουκίσει. Δεμίλησε αλλά έσιαξε τη σελίδατου μπλοκ της κι άρχισε να γράφει πυρετωδώς.Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ της γύρισε αδιάφορα την πλάτη κιαπευθύνθηκε στην τάξη.«Όπος έλεγα, το ξόρκι εξαφάνισης δυσκολεύει ολοένα περισσότεροανάλογα με τηνπολυπλοκότητα του οργανισμού που θέλουμε να εξαφανίσουμε. Τοσαλιγκάρι, ως ασπόνδυλο,δεν παρουσιά-Ζει ιιδιαίτερες δυσκολίες το ποντίκι, ως θηλαστικό,είναι πολύ πιο απαιτητικό. Γι'αυτό θα δυσκολευτείτε πολύ αν έχετε από τώρα το νου σας στοβραδινό φαγητό. Λοιπόν... ταλόγια του ξορκιού τα ξέρετε, για να δω τι μπορείτε να κάνετε...»«Και να φανταστείς πως με κατσάδιασε γιατί έχασα την ψυχρε299μία μου με την Άμπριτζ!» μουρμούρισε στον Ρον ο Χάρι, αλλάχαμογελούσε ο θυμός του για τηνκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ είχεεξανεμιστεί τελείως.Η καθηγήτρια Άμπριτζ δεν πήρε από πίσω τη ΜακΓκόναγκαλ, όπως είχεκάνει με την Τρελόνιίσως γιατί κατάλαβε ότι δε θα το ανεχόταν. Ωστόσο, κράτησε άφθονεςσημειώσεις καθισμένη στηγωνιά της κι όταν η ΜακΓκόναγκαλ τους είπε να μαΖέψουν τα πράγματατους, σηκώθηκε κι αυτήμε μια βλοσυρή έκφραση στο πρόσωπο.«Κάτι είναι κι αυτό», είπε ο Ρον πιάνοντας την ποντικοουρά πουστριφογύριΖε μπροστά τουκολλημένη σ' έναν αόρατο κορμό, και ρίχνοντας το ποντίκι του στοκουτί που κρατούσε ηΛάβεντερ.Καθώς έβγαιναν από την αίθουσα, ο Χάρι είδε την Άμπριτζ ναπλησιάΖει στην έδρα σκούντησετον Ρον, που σκούντησε με τη σειρά του την Ερμιόνη, καικοντοστάθηκαν να κρυφακούσουν.«Πόσο καιρό διδάσκετε εδώ;» ρώτησε η καθηγήτρια Άμπριτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το Δεκέμβρη κλείνω τριάντα εννέα χρόνια», απάντησε κοφτά ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ κιέκλεισε με θόρυβο την τσάντα της.Η καθηγήτρια Άμπριτζ σημείωσε κάτι.«Πολύ καλά», είπε, «θα πάρετε την αξιολόγηση σας εντός δέκαημερών».«Δε βλέπω την ώρα», σχολίασε με ψυχρή αδιαφορία η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ καικατευθύνθηκε προς την πόρτα. «Μη χα-Ζεύετε εσείς οι τρεις»,πρόσθεσε σπρώχνοντας μπροστάτης τον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνη.Ο Χάρι δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα αχνό χαμόγελο, που θαορκιΖόταν ότι η ΜακΓκόναγκαλτου το ανταπέδωσε. Απομακρύνθηκε πιστεύοντας ότι η επόμενη φοράπου θα έβλεπε τηνΆμπριτζ θα ήταν στην τιμωρία του το βράδυ, έκανε όμως λάθος. Ότανδιέσχισαν το πάρκο για ναπάνε στο μάθημα της φροντίδας μαγικών πλασμάτων, τη βρήκαν να τουςπεριμένει δίπλα στηνκαθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ με το μπλοκάκι της ανά χείρας.«Συνήθως δε διδάσκετε εσείς αυτό το μάθημα...» την άκουσε ο χάρινα λέει ερωτηματικά καθώςέφταναν στο τραπέΖι, όπου οι αιχμάλωτοι οσφυοκάμπτες, όμοιοι μεΖωντανά φρύγανα, είχανριχτεί λαίμαργα στις ξυλόψειρες.«Σωστά», απάντησε η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ που αναπηδούσε στιςφτέρνες των ποδιώντης με τα χέρια πλεγμένα στην πλάτη. «Αντικαθιστώ τον καθηγητήΧάγκριντ».300Ο Χάρι αντάλλαξε νευρικά βλέμματα με τον Ρον και την Ερμιόνη. ΟΜαλφόι ψιθύριζε κάτι στονΚράμπε και τον Γκόιλ σίγουρα δε θα έχανε την ευκαιρία να «θάψει»τον Χάγκριντ σε έναν άνθρωποτου υπουργείου.«Χμμ», έκανε η καθηγήτρια Άμπριτζ χαμηλώνοντας τη φωνή, αν και οΧάρι την άκουγεολοκάθαρα. «Αναρωτιέμαι... ο διευθυντής δείχνει μιαν ανεξήγητηαπροθυμία να μου δώσειπληροφορίες γι' αυτό το θέμα... Μήπως μπορείτε να μου πείτε εσείςτους λόγους της παρατεταμένηςάδειας του καθηγητή Χάγκριντ;»Ο Χάρι είδε τον Μαλφόι να κοιτάΖει επίμονα προς το μέρος τους.«Δυστυχώς όχι», αποκρίθηκε η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ. «ΔεγνωρίΖω τίποτα περισσότεροαπό σας γι' αυτό το θέμα. 'Έλαβα μια κουκουβάγια από τονΝτάμπλντορ, που με ρωτούσε ανμπορούσα να αντικαταστήσω για λίγες βδομάδες το συνάδελφο.Δέχτηκα. Δεν ξέρω τίποτε άλλο.Και τώρα... μπορούμε να αρχίσουμε;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι, παρακαλώ», είπε η καθηγήτρια Άμπριτζ σημειώνοντας κάτι στομπλοκάκι της.Η Άμπριτζ ακολούθησε διαφορετική τακτική σε αυτό το μάθημα:τριγύριζε ανάμεσα στους μαθητέςκάνοντας τους ερωτήσεις για τα μαγικά πλάσματα. Οι περισσότεροιαπάντησαν σωστά, γεγονόςπου έφτιαξε αρκετά τη διάθεση του Χάρι. Ευτυχώς η τάξη έβγαλε τονΧάγκριντ ασπροπρόσωπο.«Συνολικά», στράφηκε κάποια στιγμή στην καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκη Άμπριτζ, αφού έκανεκάμποσες ερωτήσεις στον Ντιν Τόμας, «πώς κρίνετε εσείς, ωςαναπληρώτρια καθηγήτρια —κιεπομένως, θα έλεγα, ως αντικειμενικός ουδέτερος παρατηρητής— τηλειτουργία του"Χόγκουαρτς"; Νιώθετε πως σας παρέχει την απαραίτητη στήριξη ηδιεύθυνση του σχολείου;»«Ω, ναι, ο Ντάμπλντορ είναι άψογος», απάντησε με θέρμη η Γκράμπλι-Πλανκ. «Είμαι πολύευχαριστημένη από τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου, τον θεωρώυποδειγματικό».Η Άμπριτζ την κοίταξε με προσποιητή δυσπιστία, σημείωσε μιαμικροσκοπική παρατήρηση στομπλοκάκι και συνέχισε: «Και τι ύλη σχεδιάΖετε να καλύψετε φέτος,αν υποθέσουμε ότι δε θαεπιστρέψει ο καθηγητής Χάγκριντ;»«θα τους διδάξω τα μαγικά πλάσματα που πέφτουν συχνότερα στιςεξετάσεις», διευκρίνισε ηκαθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ. «Δεν έχουν μείνει πολλά. Έχουν διδαχτείήδη τους μονόκερους καιτα301νίφλερ, σκέφτομαι να καλύψουμε τα πόρλοκ και τους μαλαχτήρες, νατους μάθω να ξεχωρίσουντα κραπ από τα κναρλ, ξέρετε...»«Βλέπω ότι εσείς κατέχετε καλά το αντικείμενο», παρατήρησε ηκαθηγήτρια Άμπριτζσημειώνοντας επιδεικτικά στο μπλοκάκι της. Του Χάρι δεν του άρεσεδιόλου η έμφαση πουέδωσε στο εσείς, ενώ η ερώτηση που έκανε στον Γκόιλ τον ανησύχησεακόμη περισσότερο:«Άκουσα ότι είχατε και τραυματισμούς σε αυτό το μάθημα;»Ο Γκόιλ χαμογέλασε ηλίθια. Ο Μαλφόι έσπευσε να πεταχτεί και ν'απαντήσει εκείνος στηνερώτηση.«Εγώ τραυματίστηκα», είπε. «Μου επιτέθηκε ένας ιιππόγρυπας».«Ιιιππόγρυπας;» επανέλαβε η Άμπριτζ σημειώνοντας πυρετωδώς.«Επειδή ήταν ηλίθιος και δεν πρόσεχε τι μας έλεγε ο Χάγκριντ»,είπε θυμωμένος ο Χάρι.Ο Ρον και η Ερμιόνη βόγκηξαν. Η καθηγήτρια Άμπριτζ γύρισε αργά τοκεφάλι της προς το μέροςτου Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Άλλη μια μέρα τιμωρία», είπε σιγανά. «Ευχαριστώ πολύ, κυρίαΓκράμπλι-Πλανκ, νομι'Ζω ότιέχω ότι χρειάΖομαι. θα λάβετε την αξιολόγηση σας εντός δέκαημερών».(«Έκτακτα», έκανε η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ, ενώ η Άμπριτζκινούσε για το κάστρο.Κόντευαν μεσάνυχτα πια όταν έφυγε ο Χάρι από το γραφείο τηςΆμπριτζ εκείνη τη νύχτα το χέριτου αιμορραγούσε τόσο πολύ, που είχε λεκιάσει το μαντίλι με τοοποίο ήταν τυλιγμένο. ΝόμιΖε ότιθα Βρει έρημο το εντευκτήριο, αλλά ο Ρον κι η Ερμιόνη τονπερίμεναν. Χάρηκε που τους είδε,ειδικά την Ερμιόνη, η οποία είχε χάσει το συνηθισμένο επικριτικόύφος της κι έδειχνε γεμάτησυμπόνια.«Ορίστε», είπε ανήσυχη σπρώχνοντας προς το μέρος του ένα μικρόδοχείο που περιείχε ένακίτρινο υγρό. «Μούλιασε το χέρι σου, είναιεκχύλισμα απόαποξηραμένα πλοκάμια μάρτλαπ, θασου κάνει καλό».Ο Χάρι βύθισε το ματωμένο, πονεμένο χέρι του στο δοχείο κι ένιωσεμια υπέροχη ανακούφιση. ΟΣτραβοπόδαρος τρίφτηκε στα πόδια του γουργουρίΖοντας δυνατά κιύστερα πήδηξε πάνω τουκαι Κουλουριάστηκε στα γόνατα του.«Ευχαριστώ», είπε με ευγνωμοσύνη, χάίδεύοντας το γάτο με τοαριστερό του χέρι.302«Πάντως, άποψη μου είναι πως πρέπει να διαμαρτυρηθείς», είπεχαμηλόφωνα ο Ρον.«Όχι», απάντησε ανέκφραστα ο Χάρι.«Η ΜακΓκόναγκαλ θα γίνει πυρ και μανία αν το μάθει...»«Σίγουρα», συμφώνησε ο Χάρι. «Και η Άμπριτζ τότε θα περάσει έναδιάταγμα που θα προβλέπειτην απόλυση όποιου διαφωνεί με τις αποφάσεις του μεγάλουεπιθεωρητή».Ο Ρον άνοιξε το στόμα του να απαντήσει αλλά δε βρήκε τι να πει καιτο έκλεισε νικημένος.«Είναι απαίσια», ψιθύρισε η Ερμιόνη. «Απαίσια. Την ώρα που μπήκες,έλεγα στον Ρον ότι... ότιπρέπει να κάνουμε κάτι, να αντιδράσουμε».«Να τη δηλητηριάσουμε;» πρότεινε ο Ρον.«Όχι... εννοώ να κινηθούμε με βάση το ότι είναι απαίσια καθηγήτριακαι δεν πρόκειται ναμάθουμε τίποτε από αυτήν», διευκρίνισε η Ερμιόνη.«Και τι μπορούμε να κάνουμε;» ρώτησε με ένα χασμουρητό ο Ρον.«Τώρα δε γίνεται τίποτα,θρονιάστηκε στο "Χόγκουαρτς" και δεν την κουνάει κανείς, θαφροντίσει ο Φαντζ γι' αυτό».«Κοιτάξτε...» είπε τότε διστακτικά η Ερμιόνη, «σήμερασκεφτόμουν...» Έριξε μια νευρική ματιάCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στον Χάρι και συνέχισε. «Σκεφτόμουν ότι... ίσως ήρθε η στιγμή ναπάρουμε την κατάσταση σταχέρια μας».«Στα χέρια μας;» επανέλαβε καχύποπτα ο Χάρι, που είχε βυθισμένοακόμη το χέρι του στοεκχύλισμα των πλοκαμιών.«Ναι... να μάθουμε μόνοι μας άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών»,πρόσθεσε η Ερμιόνη.«Άλλη όρεξη δεν είχαμε, να φορτωθούμε κι άλλο διάβασμα», γρύλισε οΡον. «Έχειςσυνειδητοποιήσει πόσο πίσω έχουμε μείνει στη μελέτη εγώ κι ο Χάρι;Κι είναι μόλις η δεύτερηβδομάδα της χρονιάς!»«Μα αυτό είναι πολύ πιο σημαντικό από τη μελέτη!» αντέτεινε ηΕρμιόνη.Ο Χάρι κι ο Ρον την κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια.«Κι εγώ που νόμιΖα πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τημελέτη σ' ολόκληρο τοσύμπαν!» είπε ο Ρον.«Μη λες βλακείες, και βέβαια υπάρχει», τον αποπήρε η Ερμιόνη κι οΧάρι είδε, με ένα δυσοίωνοπροαίσθημα, ότι το πρόσωπο της303φωτίστηκε ξαφνικά με τον ιεραποστολικό Ζήλο που της προκαλούσε καιτο ΜΥΞΑ. «Κι αυτό είναιη προετοιμασία μας, όπως είπε ο Χάρι στο πρώτο μάθημα της Άμπριτζ,για ότι μας περιμένειστον έξω κόσμο. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αμυνθούμε. Γιατί ανδε μάθουμε τίποτα μιαολάκερη χρονιά...»«Και τι μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας;» τη ρώτησε υποχωρώντας οΡον. «θέλω να πω...εντάξει, μπορούμε να ψάξουμε για ξόρκια στη βιβλιοθήκη και ναεξασκηθούμε μόνοι μας, μα...»«Όχι, συμφωνώ ότι έχουμε περάσει πια το στάδιο όπου μπορούμε ναμάθουμε πράγματα από ταβιβλία», είπε η Ερμιόνη. «ΧρειαΖόμαστε ένα δάσκαλο, έναν καλόδάσκαλο, που θα μας δείχνειπώς να εφαρμόΖουμε τα ξόρκια και θα μας διορθώνει όπου κάνουμελάθη».«Αν εννοείς τον Λούπιν...» άρχισε ο Χάρι.«Όχι, όχι, δεν εννοώ τον Λούπιν», τον έκοψε η Ερμιόνη. «Είναι ήδηπολύ απασχολημένος με τοΤάγμα, κι άλλωστε θα μπορούμε να τον βλέπουμε μόνο τασαββατοκύριακα που έχουμε έξοδοστο Χόγκσμιντ — δεν αρκεί αυτό».«Τότε ποιος...;» ρώτησε συνοφρυωμένος ο Χάρι.Η Ερμιόνη πήρε μια βαθιά ανάσα.«Δεν είναι φανερό; Εσένα εννοώ, Χάρι».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Έπεσε σιωπή. Μια ανάλαφρη νυχτερινή αύρα έκανε τα τζάμια πίσω τουςνα τρίξουν ενώ από τοτζάκιήρθε σαν ψίθυρος το τρίΖοβόλημα της φωτιάς.«Τι εμένα;» απόρησε ο Χάρι.«Εσύ θα μας διδάξεις άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών», εξήγησεη κοπέλα.Ο Χάρι την αγριοκοίταξε κι ύστερα στράφηκε στον Ρον, έτοιμος ναανταλλάξει μαΖί" του μιαναπαυδισμένη ματιά, όπως αυτές που συνήθιΖαν όταν η Ερμιόνηπαρασυρόταν απόμεγαλεπήβολα σχέδια τύπου ΜΥΞΑ. Τον Ζώσανε τα φίδια όμως, γιατί οΡον δεν είχε διόλουφουρκισμένο ύφος.Ο φίλος του είχε σμίξει τα φρύδια και συλλογιΖόταν. «Είναι κι αυτόμια ιδέα...» είπε στο τέλος.«Τι ιδέα;» ρώτησε ο Χάρι.«Να μας διδάξεις», αποκρίθηκε ο Ρον.«Μα...» Τώρα ο Χάρι χαμογελούσε, γιατί ήταν σίγουρος ότι τουέκαναν φάρσα. «Μα δεν είμαικαθηγητής, πώς θα...»304«Χάρι, είσαι ο καλύτερος της τάξης στην άμυνα εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών», πήρε το λόγο ηΕρμιόνη.«Εγώ;» έκανε ο Χάρι. Τώρα χαμογελούσε ακόμη πιο πλατιά. «Λάθος,εσύ παίρνεις καλύτερουςβαθμούς σε όλα τα διαγωνίσματα και...»«Βασικά όχι», τον έκοψε ψυχρά η Ερμιόνη. «Στο τρίτο έτος πήρες εσύκαλύτερο Βαθμό, κι ήταν ημοναδική χρονιά που ο καθηγητής μας ήταν γνώστης του αντικειμένου.Αλλά δε μιλάω για τουςβαθμούς των διαγωνισμάτων, Χάρι. Σκέψου τι έχεις κάνει!» «Τι έχωκάνει;»«Ξέρεις κάτι, δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να με διδάξει ένα τόσοαργόστροφο πλάσμα», είπε οΡον στην Ερμιόνη με ένα ειρωνικό χαμόγελο. Έπειτα στράφηκε στονΧάρι: «Έχουμε και λέμε».Πήρε ένα ύφος όπως έκανε ο Γκόιλ όταν σκεφτόταν. «Στο πρώτοέτος... έσωσες τη φιλοσοφικήλίθο από τον Ξέρεις-Ποιον». «Από καθαρή τύχη», σχολίασε ο Χάρι,«όχι από ικανότητα...» «Στοδεύτερο έτος», τον διέκοψε ο Ρον, «σκότωσες το βασιλί-σκο κιεξόντωσες τον Χερτ».«Ναι, μα αν δεν εμφανιΖόταν ο Φοκς...» «Στο τρίτο έτος», είπεδυνατότερα ο Ρον, «απώθησεςκαμιά εκατοστή Παράφρονες...»«Χάρη σε μια ευτυχή συγκυρία, γιατί χωρίς τη χρονομηχανή...»«Πέρυσι», συνέχισε ο Ρον, πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τώρα φώναΖε, «πολέμησες ξανά τον Ξέρεις-Ποιον...»«Ακούστε με!» ξέσπασε θυμωμένος ο Χάρι, γιατί τώρα χαμογελούσαν κιο Ρον και η Ερμιόνη.«Ακούστε με, εντάξει; Πολύ ωραία όλα αυτά που λέτε, αλλά ήτανκαθαρή τύχη. Δεν ήξερα τιέκανα, λειτούργησα αυθόρμητα, έκανα ότι μου ερχόταν στο μυαλό κιείχα πάντα σχεδόνβοήθεια...»Ο Ρον κι η Ερμιόνη εξακολουθούσαν να χαμογελάνε κι ο Χάρι ένιωσετο θυμό του να φουντώνειδεν ήξερε ούτε ο ίδιος γιατί ήταν τόσο θυμωμένος.«Μη στέκεστε κει και χαμογελάτε σαν να ξέρετε καλύτερα από μένα.Εγώ ήμουν εκεί», είπεπαθιασμένα. «Ξέρω τι έγινε, εντάξει;Και δεν τα κατάφερα επειδή ήμουν ξεφτέρι στην άμυνα εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών, τακατάφερα γιατί... γιατί ήρθε βοήθεια την κατάλληλη στιγμή ή επειδήέτυχε να μαντέψω σωστά...αλλά ήμουν ατζαμής, δεν ήξερα τι έκανα... ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ!»305Το δοχείο με το εκχύλισμα έπεσε στο πάτωμα κι έγινε χίλιακομμάτια. Ο Χάρι συνειδητοποίησε ότιείχε τιναχτεί όρθιος αν και δε θυμόταν να σηκώνεται. ΟΣτραβοπόδαρος είχε χωθεί κάτω απόέναν καναπέ. Τα χαμόγελα του Ρον και της Ερμιόνης είχαν σβήσει.«Δεν ξέρετε τι τράβηξα! Εσείς δεν αναγκαστήκατε να τοναντιμετωπίσετε. Νομίσετε ότι αρκεί νααπομνημονεύσεις μερικά ξόρκια και να τα προφέρεις, όπως κάνουμεστην τάξη; Όχι βέβαια!Καταλαβαίνεις ότι το μόνο που υπάρχει ανάμεσα σ' εσένα και στοθάνατο είναι η... η εξυπνάδακαι το θάρρος σου. Αλλά πόσο καθαρά μπορείς να σκεφτείς ότανβλέπεις πως σε χωρίσει ένανανοδευτε-ρόλεπτο από τη δολοφονία ή το βασανισμό σου, ή τηδολοφονία των φίλων σου;...Αυτά δε μας τα διδάσκουν στο μάθημα δε μας διδάσκουν πώς πρέπει ν'αντιδράσουμε σε τέτοιεςκαταστάσεις. Κι εσείς κάθεστε τώρα και τα λέτε θαρρείς και γλίτωσατη Ζωή μου χάρη στη μεγάληεξυπνάδα μου, ενώ ο Ντίγκορι ήταν βλάκας και την πάτησε... Δενμπορείτε να καταλάβετε πόσοεύκολο ήταν να βρεθώ εγώ στη θέση του Ντίγκορι, αν δε μεχρειαΖόταν ο Βόλντεμορτ...»«Δεν είπαμε τίποτε απ' όλα αυτά, φιλαράκι», ψέλλισε κατάπληκτος οΡον. «Δεν κατηγορήσαμετον Ντίγκορι, δεν... Παρεξήγησες τα λόγια μας», πρόσθεσε καιγύρισε απελπισμένος προς τηνΕρμιόνη, που είχε χλομιάσει.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Χάρι», άρχισε διστακτικά εκείνη, «δεν καταλαβαίνεις; γι' αυτόακριβώς σε χρειαΖόμαστε... για ναμάθουμε από πρώτο χέρι πώς είναι να... να αντιμετωπίσεις τον...τον Β... τον Βόλντεμορτ».Ήταν η πρώτη φορά που ξεστόμιΖε το όνομα του Βόλντεμορτ κι αυτόακριβώς ήταν που κάλμαρετον Χάρι. Ασθμαίνοντας ακόμη, Βούλιαξε στην πολυθρόνα του καισυνειδητοποίησε ότι το χέριτου τον τρέλαινε στον πόνο. Αμέσως το μετάνιωσε που έσπασε τοδοχείο με το εκχύλισμα.«Ε... θα το σκεφτείς;» είπε παρακλητικά η Ερμιόνη. «Σεπαρακαλώ...»Ο Χάρι δε βρήκε τίποτα να πει. Ντρεπόταν για το ξέσπασμα του.Έγνεψε καταφατικά χωρίς νασυνειδητοποιεί σε τι συμφωνεί.Η Ερμιόνη σηκώθηκε.«Πηγαίνω για ύπνο», ανήγγειλε όσο πιο φυσικά μπορούσε. «Ε...καληνύχτα».Είχε σηκωθεί κι ο Ρον.«Έρχεσαι;» ρώτησε αμήχανα τον Χάρι.306«Ναι», είπε εκείνος. «Σ' ένα λεπτό... Να συμμαΖέψω». Έδειξε τοσπασμένο δοχείο. Ο Ρονέγνεψε κι έφυγε. «Επιδιορθώσιους», μουρμούρισε ο Χάρι σημαδεύονταςμε το ραβδί του τησπασμένη πορσελάνη. Τα κομμάτια ενώθηκαν και το δοχείο έγινε σανκαινούργιο, ωστόσο τοεκχύλισμα των πλοκαμιών είχε χαθεί οριστικά.Ξαφνικά ο Χάρι αισθάνθηκε τόσο κουρασμένος που ήθελε να Βουλιάξειστην πολυθρόνα του καινα κοιμηθεί εκεί. Πίεσε όμως τον εαυτό του κι ακολούθησε μεσερνόμενα βήματα τον Ρον. Στονανήσυχο ύπνο του είδε πάλι ατέλειωτους διαδρόμους με κλειδωμένεςπόρτες, και την άλλη μέραξύπνησε με ένα μυρμήγκιασμα στο σημάδι.ΗΓουρουνοκεφαλή»«Η Ερμιόνη δεν ξαναμίλησε καθόλου για την ιδέα της τις δύοεβδομάδες που ακολούθησαν από τησυΖήτηση που είχαν εκείνο το βράδυ. Οι τιμωρίες του Χάρι με τηνΆμπριτζ είχαν τελειώσειεπιτέλους — αμφέβαλλε αν θα επουλώνονταν ποτέ εντελώς οι λέξειςπου ήταν τώρα χαραγμένεςστο χέρι του. Ο Ρον είχε πάρει μέρος σε άλλες τέσσερις προπονήσειςκουίντιτς — στις δύοτελευταίες, μάλιστα, δεν έφαγε κατσάδα. Είχαν καταφέρει και οιτρεις τους να εξαφανίσουν τοποντίκι στο μάθημα μεταμορφώσεων —η Ερμιόνη, μάλιστα, εξαφάνιζετώρα και γατάκια. Προς τατέλη Σεπτεμβρίου, λοιπόν, ένα απόγευμα που λυσσομανούσε ηκαταιγίδα, έτσι όπως κάθονταν οιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τρεις τους στη βιβλιοθήκη ψάχνοντας συστατικά φίλτρων για μιαεργασία του Σνέιπ, το γνωστόθέμα επανήλθε στο προσκήνιο.«Αναρωτιόμουν, Χάρι», είπε ξαφνικά η Ερμιόνη, «αν σκέφτηκεςκαθόλου το θέμα της άμυναςεναντίον των σκοτεινών τεχνών».«Και βέβαια», απάντησε κατσουφιασμένος ο Χάρι. «Ξέχασε το, δενπρόκειται να μάθουμε τίποτεαπ' αυτή τη στρίγκλα...»«Εννοούσα την ιδέα που είχαμε ο Ρον κι εγώ» — ο Ρον της έριξε έναανήσυχο, απειλητικόβλέμμα κι εκείνη του το ανταπέδωσε. «Καλά, καλά, δική μου ήταν ηιδέα να μας διδάξεις εσύ».Ο Χάρι δεν απάντησε αμέσως. Προσποιήθηκε ότι ήταν απορροφημένος σεμια σελίδα από ταΑσιατικά Αντίδοτα, γιατί δεν ήθελε να πει αυτό που σκεφτόταν.Είχε εξετάσει αρκετά αυτό το θέμα το τελευταίο δεκαπενθήμερο.Άλλοτε του φαινόταν παράλογηιδέα, όπως την πρώτη νύχτα που308την πρότεινε η Ερμιόνη, κι άλλοτε τσάκωνε τον εαυτό του νασυλλογίζεται τα ξόρκια που τονβοήθησαν περισσότερο στις διάφορες συναντήσεις του με σκοτεινάπλάσματα και θανατοφάγους— να οργανώνει δηλαδή, ασυνείδητα, στο μυαλό του τη διδακτέαύλη...«Ναι», είπε αργόσυρτα, όταν δεν μπορούσε πια να προσποιείται ότιέβρισκε ενδιαφέρον σταΑσιατικά Αντίδοτα, «το σκέφτηκα».«Και;» ρώτησε ανυπόμονα η Ερμιόνη.«Τι να σου πω...» έκανε ο Χάρι προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο.Κοίταξε τον Ρον.«Εμένα μ' άρεσε από την πρώτη στιγμή αυτή η ιδέα», είπε εκείνος,συμμετέχοντας πρόθυμα στησυζήτηση τώρα που βεβαιώθηκε ότι ο φίλος τους δε θα τους έμπηΖετις φωνές.Ο Χάρι ανακάθισε νευρικά στην καρέκλα του.«Δεν ακούσατε που σας είπα ότι τα περισσότερα ήταν θέμα τύχης,έτσι;»«Τ' ακούσαμε, Χάρι», αποκρίθηκε ήρεμα η Ερμιόνη, «ωστόσο δενμπορείς να αρνηθείς ότι είσαικαλός στην άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών. Είσαι ο μόνος πουεξουδετέρωσε τέλειαπέρυσι την εξουσιαστική κατάρα, ξέρεις να δημιουργείς ένανπροστάτη και κάνεις χίλια-δυοπράγματα που δεν μπορούν να κάνουν ούτε ενήλικοι μάγοι — πάντα τοέλεγε ο Βίκτωρ...»Εκείνη τη στιγμή ο Ρον γύρισε τόσο απότομα προς το μέρος της πουέτριξε ο αυχένας του. Τονέτριψε και είπε: «Μπα; Τι ακριβώς είπε ο Βίκι;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Χο, χο, γελάσαμε», έκανε βαριεστημένα η Ερμιόνη. «Είπε ότι ο Χάριήξερε να κάνει πράγματαπου ούτε εκείνος δεν τα ήξερε, κι ας ήταν στο τελευταίο έτος του"Ντάρμστρανγκ"».Ο Ρον συνέχισε να κοιτάΖει την Ερμιόνη καχύποπτα.«Επικοινωνείς μαΖί" του, έτσι;»«Και λοιπόν;» ρώτησε ψυχρά εκείνη αν και τα μαγουλά της είχανροδίσει ελαφρώς. «Δικαίωμαμου είναι να αλληλογραφώ μ' ένα φίλο...»«Εκείνος όμως δε θέλει να περιοριστείτε στην αλληλογραφία», είπε οΡον κι ακούστηκε σαν νατην κατηγορούσε.Η Ερμιόνη κούνησε αγανακτισμένη το κεφάλι της και, αγνοώντας τονΡον που εξακολουθούσε νατην κοιτάΖει μουτρωμένος, απευθύνθηκε στον Χάρι: «Λοιπόν, τι λες;θα μας διδάξεις;»«Εσένα και τον Ρον, έτσι;»309«Κοίτα...» είπε η Ερμιόνη με φωνή που πρόδιδε ανησυχία, «μηνευριάσεις πάλι, Χάρι, σεπαρακαλώ... Νομίσω ότι οφείλεις να δι-βάξεις όποιον θέλει ναμάθει, θέλω να πω, μιλάμε για τηνπροστασία μας από τον Β... Βόλντεμορτ — μη στραβομουτσουνιάΖεις,Ρον. θα ήταν άδικο να μηνπροσφέρουμε και σε άλλους αυτή τη δυνατότητα».Ο Χάρι το σκέφτηκε για λίγο και ύστερα είπε: «Ναι, αλλά αμφιβάλλωαν θα βρεθούν κι άλλοιενδιαφερόμενοι εκτός από σας τους δύο. Μην ξεχνάτε πως με θεωρούντρελό για δέσιμο».«Νομίζω ότι θα εκπλαγείς αν δεις πόσοι ενδιαφέρονται γι' αυτά πουέχεις να πεις», αποκρίθηκεσοβαρά η Ερμιόνη. «Κοίτα», έσκυψε προς το μέρος του και το ίδιοέκανε κι ο Ρον, που εξακολουθούσεόμως να την αγριοκοιτάΖει, «ξέρεις ότι το πρώτοσαββατοκύριακο του Οκτώβρη έχουμεέξοδο στο Χόγκσμιντ. Τι λες, να πω σε όσους ενδιαφέρονται νασυναντηθούμε στο Χόγκσμινι νατο συΖη-τήσουμε;»«Και γιατί να συναντηθούμε έξω από το σχολείο;» τη ρώτησε ο Ρον.«Γιατί», εξήγησε η Ερμιόνη, σκύβοντας στο σχέδιο του μαγικούκινέΖικου λάχανου πουΖωγράφιΖε, «δε νομίΖω πως θα ενθουσιαστεί η Άμπριτζ αν ανακαλύψειτα σχέδια μας».Ο Χάρι περίμενε με ανυπομονησία την επίσκεψη στο Χόγκσμιντ, αλλάυπήρχε κάτι που τονβασάνιΖε. Ο Σείριος είχε να δώσει σημεία Ζωής από τις αρχέςΣεπτεμβρίου που εμφανίστηκε στοτζάκι. Ο Χάρι ήξερε πως θύμωσε πολύ όταν τον απέτρεψαν απ' το νατους επισκεφτεί, αλλά αυτόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που τον ανησυχούσε περισσότερο ήταν μήπως έκανε τελικά τηναποκοτιά να έρθει να τους δει. Τιθα έκαναν αν, καθώς βάδιζαν στους δρόμους του Χόγκσμιντ, έτρεχεχαρούμενα προς το μέροςτους ένα τεράστιο μαύρο σκυλί, και μάλιστα μπροστά στα μάτια τουΝτράκο Μαλφόι;«Δεν τον κατηγορώ που θέλει να βγει από τους τέσσερις τοίχους τουσπιτιού του», είπε ο Ρονόταν τους εκμυστηρεύτηκε τους φόβους του ο Χάρι. «θέλω να πω,Ζούσε κυνηγημένος πάνωαπό δύο χρόνια. Καταλαβαίνω πως δεν ήταν ευχάριστο αλλά,τουλάχιστον, ήταν ελεύθερος.Τώρα όμως Ζει σαν φυλακισμένος με μόνη συντροφιά αυτό το αχώνευτοξωτικό».310Η Ερμιόνη αγριοκοίταξε τον Ρον, αλλά αγνόησε τα προσβλητικά τουΛόγια για τον Κρίτσερ.«Το πρόβλημα είναι», είπε στον Χάρι, «ότι μέχρι να εμφανιστείδημόσια ο Βόλντεμορτ —μηνπαίρνεις αυτό το ύφος, Ρον— ο Σείριος θα είναι αναγκασμένος νακρύβεται, θέλω να πω, για ναφτάσει το υπουργείο να αναγνωρίσει την αθωότητα του Σείριου θαπρέπει πρώτα να παραδεχτείπως είναι αλήθεια όλα όσα υποστηρίζει ο Ντάμπλντορ. Κι όταναρχίσουν αυτοί οι ηλίθιοι νασυλλαμβάνουν πραγματικούς θανατοφάγους, θα καταλάβουν ότι οΣείριος δεν είναι ένας απόαυτούς... Πρώτα απ' όλα, δεν έχει το Σκοτεινό Σήμα στο χέρι του».«Δεν είναι βλάκας να έρθει», είπε αποφασιστικά ο Ρον. «ΟΝτάμπλντορ θα γίνει θηρίο αν οΣείριος κάνει τέτοια ανοησία, κι ο νονός σου ακούει τον Ντάμπλντορακόμη κι όταν δεν τουαρέσουν αυτά που λέει».Ο Χάρι δε φάνηκε να καθησυχάστηκε, γι' αυτό και η Ερμιόνηαποφάσισε να παρέμβει: «Ο Ρον κιεγώ βολιδοσκοπήσαμε ορισμένα άτομα που πιστεύουμε ότι θέλουν ναμάθουν άμυνα εναντίοντων σκοτεινών τεχνών και, πράγματι, υπάρχουν δυο-τρεις πουενδιαφέρονται. Τους δώσαμεραντεβού στο Χόγκσμιντ».«Εντάξει», έκανε αφηρημένα ο Χάρι, που δεν μπορούσε να βγάλει απότο νου του τον Σείριο.«Μην ανησυχείς, Χάρι», είπε σιγανά η Ερμιόνη. «Αρκετές σκοτούρεςέχεις στο κεφάλι σου καιχωρίς τον Σείριο».Και, φυσικά, είχε δίκιο. Μόλις και μετά βίας προλάβαινε ναμελετήσει και να γράψει τις εργασίεςτου, αν και πήγαινε αρκετά καλύτερα τώρα που δεν είχε κάθε βράδυτιμωρία. Ο Ρον είχε μείνειακόμη πιο πίσω στα μαθήματα από τον Χάρι, γιατί ενώ κι οι δυο τουςπροπονούνταν δυο φορέςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τη βδομάδα στο κουίντιτσ, ο Ρον είχε και τα καθήκοντα τουεπιμελητή. Η Ερμιόνη, ωστόσο,παρόλο που παρακολουθούσε περισσότερα μαθήματα από κείνους, όχιμόνο ήταν πάνταδιαβασμένη αλλά έβρισκε χρόνο να πλέκει και ρούχα για τα ξωτικά. ΟΧάρι όφειλε να παραδεχτείότι είχε βελτιωθεί αισθητά η ικανότητα της στο πλέξιμο τώραμπορούσε κανείς να ξεχωρίσεισχεδόν πάντα τους σκούφους από τις κάλτσες.Η μέρα που θα επισκέπτονταν το Χόγκσμιντ ξημέρωσε ηλιόλουστη, ανκαι φυσούσε αρκετά.Αφού πήραν το πρωινό τους, έκαναν ουρά μπροστά στον Φιλτς, πουτσέκαρε τα ονόματα τους σ'ένα μα-311κρύ κατάλογο- εκεί αναφέρονταν όλοι οι μαθητές που είχαν άδεια απότους γονείς ή τουςκηδεμόνες τους να πάνε στο χωριό. Ο Χάρι θυμήθηκε με ένα σφίξιμοστην καρδιά ότι, αν δεν ήτανο Σείριος, δε θα μπορούσε να πάει στο Χόγκσμιντ.Μόλις ο Χάρι έφτασε μπροστά στον Φιλτς, εκείνος ρούφηξε τη μύτητου σαν να προσπαθούσε νατον οσμιστεί. Έπειτα του έγνεψε κοφτά κι ο Χάρι προχώρησε,κατέβηκε τα πέτρινα σκαλοπάτιακαι βγήκε έξω, στην κρύα ηλιόλουστη μέρα.«Ε... γιατί σε μύριζε ο Φιλτς;» ρώτησε ο Ρον καθώς τα τρία παιδιάπροχωρούσαν με γρήγοροβήμα στο φαρδύ δρόμο που οδηγούσε στην πύλη.για να δει αν μυρίσω κοπριά», εξήγησε με ένα χαμόγελο ο Χάρι.«Ξέχασα να σας πω...»Τους είπε τι έγινε όταν έστειλε το γράμμα στον Σείριο ότι δηλαδήόρμησε ο Φιλτς στονκουκουβαγιώνα απαιτώντας να ελέγξει το γράμμα του. Προς μεγάλη τουέκπληξη, η Ερμιόνηβρήκε αυτό το επεισόδιο πολύ πιο ενδιαφέρον απ' ότι το θεώρησε οίδιος.«Είπε ότι είχε πληροφορίες πως παρήγγειλες βόμβες κοπριάς; Μαποιος του τις έδωσε;»«Δεν ξέρω», ανασήκωσε τους ώμους του ο Χάρι. «Ίσως ο Μαλ-φόι, γιανα σπάσει πλάκα».Βγήκαν από την πύλη με τους φτερωτούς κάπρους κι έστριψαναριστερά, στο δρόμο για τοχωριό, ενώ ο άνεμος μαστίγωνε τα πρόσωπα τους.«Ο Μαλφόι;» έκανε σκεφτικά η Ερμιόνη. «Ναι... ίσως...» Κι έμεινεβαθιά συλλογισμένη σε όλο τοδρόμο μέχρι το Χόγκσμιντ.«Πού πάμε τελικά;» ρώτησε ο Χάρι. «Στα "Τρία Σκουπόξυλα";»«Όχι», αποκρίθηκε η Ερμιόνη βγαίνοντας από τις ονειροπολήσεις της.«Έχει πολύ κόσμο καιφασαρία εκεί πέρα. Είπα στους άλλους να συναντηθούμε σε μιαν άλληπαμπ, τηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

"Γουρουνοκεφαλή", ξέρεις ποια λέω, στην πάροδο. Είναι λίγο...ξέρεις... κακόφημη... αλλά δεσυχνάΖουν μαθητές εκεί και δε θα κινδυνεύουμε να μας ακούσουν».Προχώρησαν στον κεντρικό δρόμο, προσπέρασαν το «Κατάστημα ΤρικΖόνκο», όπου μέσαείδαν, όπως ήταν αναμενόμενο, τον Φρεντ, τον Τζορτζ και τον ΑιΤζόρνταν, έπειτα τοταχυδρομείο, απ' όπου Έβγαιναν κουκουβάγιες κατά τακτά χρονικάδιαστήματα, κι έστριψαν σεένα στενό. Εκεί, στο βάθος, υπήρχε ένα μικρό πανδοχείο. Πάνω απότην πόρτα κρεμόταν μιαστραπατσαρισμένη ξύλινη τα-312μπελά που είχε Ζωγραφισμένο ένα κομμένο κεφάλι αγριογούρουνου, απότο οποίο έσταΖε αίμαστο άσπρο πανί γύρω του. Η ταμπέλα έτρίΖε από τον άνεμο καθώςπλησίαΖαν. Στο κατώφλι, τατρία παιδιά δίστασαν.«Άντε, πάμε», είπε κάπως νευρικά η Ερμιόνη κι ο Χάρι προχώρησε καιμπήκε πρώτος.Δεν ήταν σαν τα «Τρία Σκουπόξυλα», που το μεγάλο τους μπαρ σουδημιουργούσε αμέσως τηναίσθηση της φιλοξενίας και της καθαριότητας. Η «Γουρουνοκεφαλή»ήταν μια μικρή, μουντή καιβρόμικη σάλα που μύριΖε έντονα τραγίλα. Τα τρίφατσα παράθυρα είχαντόση γλίτσα πάνω τους,που το φως της μέρας δεν μπορούσε να περάσει μέσα κι έτσι ο χώροςφωτιΖόταν από κεριά πουβρίσκονταν πάνω στα ξύλινα τραπεΖία. Στην αρχή ο Χάρι νόμιΖε ότιτο δάπεδο ήταν απόπατημένο χώμα, μόλις όμως ακούμπησε το πόδι του, κατάλαβε πωςέκανε λάθος — ήτανλιθόστρωτο, απλώς δε φαινόταν κάτω από τη συσσωρευμένη βρόμααιώνων.θυμήθηκε ότι ο Χάγκριντ είχε αναφέρει αυτή την παμπ την πρώτηχρονιά τους στο«Χόγκουαρτς». «Στη "Γουρουνοκεφαλή" συχνάΖουν μυστήριοι τύποι»,τους είχε πει, εξηγώνταςπώς κέρδισε στα χαρτιά ένα αβγό δράκου από κάποιον άγνωστο μεκουκούλα. Τότε ο Χάρι είχεαπορήσει που ο Χάγκριντ δεν παραξενεύτηκε με τον άγνωστο, ο οποίοςκράτησε κρυμμένο τοπρόσωπο του σε όλη τη διάρκεια της συνάντησης τους, τώρα όμωςδιαπίστωνε ότι να κρύβεικανείς το πρόσωπο του ήταν πολύ συνηθισμένο στη «Γουρουνοκεφαλή».Στο μπαρ στεκότανένας άντρας που είχε όλο το κεφάλι του τυλιγμένο με ρυπαρούςγκρίζους επιδέσμους, αν καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κατάφερνε να κατεβάΖει αμέτρητα ποτήρια ενός αχνιστού υγρού απόμια σχισμή που υπήρχε στηθέση του στόματος- σε ένα τραπεΖάκι δίπλα στο παράθυρο κάθοντανδύο κουκουλοφόροι, που οΧάρι θα τους περνούσε για Παράφρονες αν δεν κουβέντιαΖαν με τηβαριά προφορά του Γιόρκσιρκαι σε μια σκοτεινή γωνιά δίπλα στο τζάκικαθόταν μια μάγισσα,κουκουλωμένη από την κορφή ωςτα νύχια με ένα χοντρό μαύρο πέπλο. Μόνο η μύτη της ξεχώριΖε,γιατί στο σημείο εκείνοπροεξείχε ελαφρώς το ύφασμα.«Πού μας έφερες, βρε Ερμιόνη;» μουρμούρισε ο Χάρι καθώς πήγαινανστο μπαρ. ΚοίταΖενευρικά τη μάγισσα με το πέπλο. «Φα-ντάΖεσαι να είναι η Άμπριτζμεταμφιεσμένη;»Η Ερμιόνη Ζύγιασε με το βλέμμα της την πεπλοφόρο.313«Η Άμπριτζ είναι πιο κοντή από αυτή τη γυναίκα», είπε σιγανά. «Κιάλλωστε, ακόμη κι αν είναι ηΆμπριτζ, δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα γιατί διάβασα καιξαναδιάβασα τον κανονισμό τουσχολείου. Δεν κάνουμε τίποτα παράνομο μάλιστα ρώτησα, τον καθηγητήΦλίτ-γουικσυγκεκριμένα, αν επιτρέπεται στους μαθητές να πάνε στη"Γουρουνοκεφαλή" κι εκείνος είπε ναι,αλλά με συμβούλεψε να πάρουμε δικά μας ποτήρια. 'Ηλεγξα επίσης ανεπιτρέπονται οι ομάδεςμελέτης και οι ομάδες προπαίδευσης, και δεν απαγορεύονται. Απλώςδε χρειάΖεται ναδιαλαλήσουμε αυτό που κάνουμε».«Σίγουρα», είπε ξερά ο Χάρι, «ειδικά όταν δεν είναι ακριβώς ομάδαμελέτης αυτό πουετοιμάΖουμε».Ο μπάρμαν τους πλησίασε από το βάθος του πάγκου. Ήταν έναςβλοσυρός γέρος με μακριάγκρίζα μαλλιά και γένια. Η ψηλόλιγνη σιλουέτα του φάνηκε αόρισταγνωστή στον Χάρι.«Τι;» γρύλισε.«Τρεις βουτυρομπίρες, παρακαλώ», είπε η Ερμιόνη. Ο άντρας έβγαλετρία κατασκονισμέναμπουκάλια και τα ακούμπησε με θόρυβο πάνω στον πάγκο. «Έξιδρεπάνια», είπε.«Κερνάω», είπε βιαστικά ο Χάρι δίνοντας τα ασημένια νομίσματα. Ταμάτια του μπάρμανστράφηκαν στον Χάρι και σταμάτησαν στιγμιαία στο σημάδι του.Ύστερα απομακρύνθηκε κι έριξετα χρήματα σε μια παμπάλαιη ξύλινη ταμειακή μηχανή, που το συρτάριτης άνοιξε αυτόματα. ΟΧάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη διάλεξαν το πιο μακρινό τραπέΖι από τονπάγκο, κάθισαν και κοίταξανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ολόγυρα. Ο άντρας με τους γκρίζους επιδέσμους χτύπησε τιςαρθρώσεις των δαχτύλων του στηνμπάρα και ο μπάρμαν του σέρβιρε άλλο ένα αχνιστό ποτό.«Ξέρετε κάτι;» μουρμούρισε ο Ρον κοιτάΖοντας με ενθουσιασμό γύρωτου. «Μπορούμε ναπαραγγείλουμε ότι θέλουμε εδώ πέρα. ΒάΖω στοίχημα ότι ο τύπος θαμας σερβίρει ότι τουΖητήσουμε. Πάντα ήθελα να δοκιμάσω το ουίσκι της φωτιάς...»«Είσαι επιμελητής!» του θύμισε αυστηρά η Ερμιόνη. Το χαμόγελο τουΡον έσβησε απότομα. «Α,ναι...» «Λοιπόν, ποιοι είπατε ότι θα έρθουν;» ρώτησε ο Χάρι, πουέβγαλε το σκουριασμένοκαπάκι της βουτυρομπίρας του και ήπιε μιαγουλιά.«Δυο-τρία άτομα», επανέλαβε η Ερμιόνη κοιτάΖοντας πρώτα το Ρολόιτης και κατόπιν την πόρτα.«Τους έδωσα ραντεβού για τώρα314και φαντάΖομαι ότι δε θα δυσκολευτούν να βρουν το μαγαΖί... αμπορεί να είναι αυτοί».Η πόρτα της παμπ άνοιξε. Μια χοντρή δέσμη φωτός γεμάτη σκόνη πουαιωρούνταν έπεσε γιαμερικές στιγμές στη σάλα κι ύστερα εξαφανίστηκε, κρυμμένη από έναμεγάλο μπουλούκιμαθητών.Πρώτος μπήκε ο Νέβιλ με τον Ντιν και τη Λάβεντερ, και τουςακολούθησαν η ΠαρΒάτι και ηΠάνιμα Πάτιλ με την Τσο — η καρδιά του Χάρι κλότσησε στο στήθοςτου— και μια φιλενάδα της.Έπειτα μπήκε η Λούνα Λάβγκουντ, μόνη κι αφηρημένη σαν να ήρθε κατάλάθος στην παμπ.Ακολούθησαν η Κάτι Μπελ, η Αλίσια Σπίνετ και η Αντζέλικα Τζοουνς,ο Κόλιν κι ο Ντένις Κρίβι, οΈρνι Μακμίλαν, ο Τζάσπν Φιντς-Φλέτσλι, η Χάνα Άμποτ και μια κοπέλααπό το Χάφλ-παφλ μεμακριά κοτσίδα, που ο Χάρι δεν ήξερε το όνομα της. Στη συνέχειατρία αγόρια από τοΡάβενκλοου που, αν θυμόταν καλά, λέγονταν Άντονι Γκολντστάιν,Μάικλ Κόρνερ και Τέρι Μπουτ,η Τζίνι ακολουθούμενη από ένα ξανθό ψηλόλιγνο αγόρι με αναση-κωτήμύτη, που έπαιΖε στηνομάδα κουίντιτς του Χάφλπαφλ και, τελευταίοι, ο Φρεντ κι ο ΤζορτζΟυέσλι με τον κολλητό τουςΛι Τζορ-νταν, που ήταν φορτωμένοι σακούλες με ψώνια από τοΚατάστημα Τρινκ Ζόνκο.«Δυο-τρία άτομα;» μουρμούρισε πνιχτά ο Χάρι στην Ερμιόνη. «Δυοτρίαάτομα;»«Τελικά είχε μεγάλη απήχηση η ιδέα», είπε χαρούμενη η Ερμιόνη.«Ρον, δε φέρνεις μερικέςκαρέκλες;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο μπάρμαν, που εκείνη τη στιγμή σκούπιζε ένα ποτήρι με μια πατσαβούρατόσο βρόμικη, πουσίγουρα δεν είχε πλυθεί ποτέ, μαρμάρωσε στη θέση του. Πρώτη φοράέβλεπε τέτοιακοσμοπλημμύρα στο μαγαζί το δίχως άλλο.«Γεια», είπε ο Φρεντ που έφτασε πρώτος στον πάγκο και μέτρησεβιαστικά τους φίλους του.«Είκοσι πέντε βουτυρομπίρες, παρακαλώ».Ο άντρας του έριξε μιαν άγρια ματιά κι ύστερα, κοιτάΖοντας τηνπατσαβούρα του εκνευρισμένοςσαν να τον διέκοψαν από κάτι πολύ σημαντικό, άρχισε να βγάΖεισκονισμένα μπουκάλια κάτωαπό την μπάρα.Ο Φρεντ άρχισε να τα μοιράζει. «Μάγκες, ξηλωθείτε, δεν έχω λεφτάνα σας κεράσω...»Ο Χάρι παρακολουθούσε μουδιασμένος καθώς τα παιδιά έπαιρναν τιςμπίρες τους από τονΦρεντ κι έψαχναν τις τσέπες τους για λεφτά. Δεν περίμενε ναμαΖευτεί τόσος κόσμος, ούτεκαταλάβαινε γιατί είχαν έρθει. Ξαφνικά πέρασε από το μυαλό του μιαφρικτή ιδέα: ότι όλοι αυτοίπερίμεναν να τους βγάλει λόγο. Αμέσως γύρισε αγριεμένος στηνΕρμιόνη.«Τι τους είπες;» ρώτησε χαμηλόφωνα. «Τι περιμένουν;»«Σου είπα, θέλουν ν' ακούσουν τι έχεις να τους πεις», απάντησεκαθησυχαστικά η Ερμιόνη. ΟΧάρι όμως συνέχισε να την κοιτάΖει τόσο θυμωμένος, που εκείνηπρόσθεσε βιαστικά: «ΔεχρειάΖεται να πεις τίποτα, θα μιλήσω εγώ πρώτη».«Γεια σου, Χάρι», τον χαιρέτησε ο Νέβιλ με ένα πλατύ χαμόγελοκαθώς καθόταν απέναντι" του.Ο Χάρι του το ανταπέδωσε βεβιασμένα αλλά δεν είπε λέξη είχεστεγνώσει το στόμα του. Τουχαμογέλασε κι η Τσο που πήγε και κάθισε στα δεξιά του Ρον. Η φίλητης, μια πυρρόξανθησγουρομάλλα κοπέλα, δε χαμογέλασε αλλά έριξε στον Χάρι ένα εχθρικόβλέμμα σαν να του έλεγεξεκάθαρα πως, αν ήταν στο χέρι της, δεθα βρισκόταν εκεί.Οι νεοφερμένοι κάθισαν γύρω από τον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνη,άλλοι με έξαψηΖωγραφισμένη στο πρόσωπο τους, άλλοι με διάχυτη περιέργεια κι ηΛούνα Λάβγκσυντ στονκόσμο της, όπως πάντα. Όταν τακτοποιήθηκαν όλοι στις καρέκλεςτους, σταμάτησαν τη φλυαρίακαι κοίταξαν με προσδοκία τον Χάρι.«Ε...» έκανε η Ερμιόνη με ασυνήθιστα διαπεραστική φωνή. «Ε...γεια σας».Τα παιδιά γύρισαν προς το μέρος της, αν κι εξακολουθούσαν ναλοξοκοιτάΖουν τον Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ε... χμ... ε... ξέρετε γιατί βρισκόσαστε εδώ. Ε... ο Χάρι από δωείχε την ιδέα... δηλαδή...» —οΧάρι την κατακεραύνωσε με ένα άγριο βλέμμα— «...δική μου ιδέαήταν... σκέφτηκα λοιπόν ότι,καλό θα ήταν, όσοι θέλουν να μάθουν άμυνα εναντίον των σκοτεινώντεχνών — κι εννοώ ναμάθουν πραγματικά, όχι τις βλακείες που μας διδάσκει η Άμπριτζ»,ξαφνικά η φωνή της Ερμιόνηςέγινε δυνατή και σίγουρη, «...γιατί δεν είναι μάθημα αυτό που μαςκάνει...» («Πες τα,χρυσόστομη», πετάχτηκε ο Άντονι Γκολντστάιν, K! η Ερμιόνη συνέχισεακόμη πιο ενθαρρυμένη)«...σκέφτηκα ότι Καλό θα ήταν να πάρουμε την κατάσταση στα χέριαμας». Σταμάτη-σε, κοίταξελοξά τον Χάρι και συνέχισε: «Κι εννοώ να μάθουμε316317πρακτικά πώς να υπερασπιΖόμαστε τον εαυτό μας όχι μόνο θεωρίεςαλλά την εφαρμογή τωνξορκιών...»«Και ταυτόχρονα, ΒΆΖΩ) στοίχημα, να πάρεις το ΚΔΜ στο μάθημαάμυνας εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών», είπε ο Μάικλ Κόρνερ.«Σίγουρα κι αυτό», συμφώνησε η Ερμιόνη, «αλλά όχι μόνο. θέλω ναεκπαιδευτώ καλά στηνάμυνα... γιατί...» πήρε μια Βαθιά ανάσα και πρόσθεσε, «γιατίγύρισε ο λόρδος Βόλντεμορτ».Η αντίδραση ήταν άμεση και προβλέψιμη. Η φιλενάδα της Τσοστρίγκλισε κι έχυσε πάνω της όλητη βουτυρομπίρα της. Ο Τέρι Μπουτ τινάχτηκε σαν ελατήριο, η ΠάντμαΠάτιλ άρχισε να τρέμει κιο Νέ-βιλ έβγαλε μια κραυγή αλλά κατάφερε να το γυρίσει στο βήχα.Ωστόσο, όλοι κοίταξανσταθερά, ίσως και ανυπόμονα, τον Χάρι.«Ε... αυτό είναι το σχέδιο μας», ολοκλήρωσε η Ερμιόνη. «Ανσυμφωνείτε, πρέπει νααποφασίσουμε πώς θα...»«Τι αποδείξεις έχουμε ότι γύρισε ο Ξέρετε-Ποιος;» ρώτησε επιθετικάο ξανθός παίκτης τουκουίντιτς από το Χάφλπαφλ. «Αφού το πιστεύει ο Ντάμπλντορ...»άρχισε η Ερμιόνη.«Ο Ντάμπλντορ πιστεύει αυτόν, θέλεις να πεις», την έκοψε ο ξανθόςδείχνοντας τον Χάρι.«Εσύ ποιος είσαι;» ρώτησε απότομα ο Ρον. «Με λένε Ζαχαρία Σμιθ»,είπε το αγόρι, «και νομίΖωπως έχουμετο δικαίωμα να μάθουμε για ποιο λόγο πιστεύει πως γύρισε ο Ξέρετε-Ποιος».«Κοίτα», παρενέβη βιαστικά η Ερμιόνη, «δε μαΖευτήκαμε εδώ για νασυΖητήσουμε για...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εντάξει, Ερμιόνη», την έκοψε ο Χάρι. Τώρα καταλάβαινε γιατίμαΖεύτηκε τόσος κόσμος. Ίσωςνα το είχε προβλέψει κι η Ερμιόνη. Πολλά παιδιά —τα περισσότεραίσως— είχαν έρθει με τηνελπίδα ν' ακούσουν την ιστορία του από πρώτο χέρι. «Για ποιο λόγοπιστεύω ότι γύρισε ο Ξέρετε-Ποιος;» ρώτησε κοιτάΖοντας κατάματα τον Ζαχαρία. «Γιατί τον είδα.Αλλά ο Ντάμπλντορ είπε σεόλο το σχολείο τι έγινε πέρυσι κι αν δεν πιστεύετε αυτόν, πόσομάλλον θα πιστέψετε εμένα,οπότε δε θα χάσω το χρόνο μου προσπαθώντας να σας πείσω».Όσην ώρα μιλούσε ο Χάρι, όλοι κρατούσαν την αναπνοή τους. Εκείνοςείχε την εντύπωση ότιακόμη κι ο μπάρμαν είχε στήσει αφτί για να τον ακούσει συνέχιΖε νασκουπίσει το ίδιο ποτήρι μετην ίδια γαριασμένη πατσαβούρα, βρομίζοντας το όλο καιπερισσότερο.Ο Ζαχαρίας πρόσθεσε αδιάφορα: «Το μόνο που μας είπε πέρυσι οΝτάμπλντορ ήταν ότι οΣέντρικ Ντίγκορι δολοφονήθηκε από τον ξέρετε-Ποιον κι ότι εσύέφερες το πτώμα του στο"Χόγκουαρτς". Δεν ανέφερε λεπτομέρειες, δε μας είπε πώς ακριβώςδολοφονήθηκε ο Ντίγκορι,και θα θέλαμε να μάθουμε...»«Αν ήρθατε να μάθετε πώς ακριβώς κάνει τους φόνους του οΒόλντεμορτ, λυπάμαι, αλλά δενμπορώ να σας εξυπηρετήσω», τον , έκοψε απότομα ο Χάρι. Ο θυμός πουτον διακατείχε, καισιγόβρα-ze μονίμως πια μέσα του, τώρα είχε αρχίσει να κοχλάζει.Δεν τράβηξε τα μάτια του απότο πρόσωπο του Ζαχαρία Σμιθ κι ήταν αποφασισμένος να μη ρίξει ούτεένα βλέμμα στην Τσο.«Δε θέλω να μιλήσω για τον Σέντρικ Ντίγκορι, εντάξει; Αν ήρθατεγι' αυτό, μπορείτε ναπηγαίνετε».Έριξε ένα θυμωμένο βλέμμα στην Ερμιόνη. Αυτή φταίει για όλα,σκέφτηκε μέσα του. Είχεαποφασίσει να τον επιδείξει σαν να ήταν κανένα τέρας της φύσηςκαι, φυσικά, έτρεξαν όλοι ναδιαπιστώσουν πόσο παρανόίκή ήταν η ιστορία του. Ωστόσο, κανέναςδεν κουνήθηκε από τη θέσητου, ούτε καν ο Ζαχαρίας Σμιθ, αν και συνέχισε να κοιτάΖειπροκλητικά τον Χάρι.«Λοιπόν», είπε η Ερμιόνη, με διαπεραστική φωνή πάλι. «Λοι-|πόν...όπως έλεγα, αν θέλετε ναμάθετε άμυνα, πρέπει να σκε-| φτούμε πώς θα γίνουν τα μαθήματα,πού και πότε θα...» ; «Είναιαλήθεια», τη διέκοψε το κορίτσι με τη μακριά κοτσίδα, κοιτάΖονταςτον Χάρι, «ότι ξέρεις ναδημιουργείς προστάτη;»Όλοι περίμεναν με περιέργεια την απάντηση του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι με ελαφρώς απολογητικό ύφος.«Ενσώματο προστάτη;»Κάτι θύμισε στον Χάρι αυτή η έκφραση.«Ε... μήπως, κατά τύχη, ξέρεις την κυρία Μπόουνς;» ρώτησε.Το κορίτσι χαμογέλασε. «Είναι θεία μου», είπε. «Λέγομαι Σού-ΖανΜπόουνς. Μου είπε για τη δίκησου. Είναι αλήθεια, λοιπόν;Ξέρεις να δημιουργείς προστάτη;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι.«Μα τα γένια του Μέρλιν!» αναφώνησε φανερά εντυπωσιασμένει ο Λι.«Δεν το ήξερα αυτό,Χάρι!»«Η μαμά είπε στον Ρον να μην το διαδώσει», εξήγησε ο ΦρεντΧαμογελώντας στον Χάρι. «Είπε ότι αρκετά έχεις τραβήξει την προσοχή».318319«Δεν έχει κι άδικο», μουρμούρισε ο Χάρι και μερικά παιδιά γέλασαν.Η μάγισσα με το πέπλο, που καθόταν μόνη σε μια γωνιά, ανα-σάλεψεστη θέση της.«Και σκότωσες το βασιλίσκο με το ξίφος που έχει ο Ντάμπλντορ στογραφείο του;» θέλησε ναμάθει ο Τέρι Μπουτ. «Αυτό μου είπε ένα πορτρέτο πέρυσι που πήγαστο γραφείο του...»«Ε... ναι... έτσι είναι», είπε ο Χάρι.Ο ΤζΟΣΤΙΝΦιντς-Φλέτσλι σφύριξε- οι αδελφοί Κρίβι αντάλλαξαν έναβλέμμα όλο έκπληξη καιδέος, ενώ η Λάβεντερ Μπράουν έκανε πνιχτά: «Ουάου!» Ο Χάρι ένιωσετο γιακά του να τονπνίγει ήταν αποφασισμένος να μην κοιτάξει προς τη μεριά της Τσο.«Και στο πρώτο έτος», απευθύνθηκε στην παρέα ο Νέβιλ, «έσωσε τηφιλολογική λίθο...»«Φιλοσοφική», τον διόρθωσε ψιθυριστά η Ερμιόνη.«Ναι... αυτήν... από τον Ξέρετε-Ποιον», απόσωσε ο Νέβιλ.Τα μάτια της Χάνα Άμποτ είχαν στρογγυλέψει σαν γαλέρες.«Για να μην αναφέρω», είπε η Τσο (ο Χάρι γύρισε αυθόρμητα προς τομέρος της η κοπέλα τονκοίταΖε χαμογελαστή κι η καρδιά του κλότσησε ξανά στο στήθος),«όλους αυτούς τους άθλουςπου εκτέλεσε για να κερδίσει πέρυσι το Τρίαθλο Μαγείας.Αντιμετώπισε δράκους καιγοργονάνθρωπους και χίλια-δυο άλλα...»Ακούστηκαν μουρμουρητά επιδοκιμασίας. Η καρδιά του Χάρι φτερούγισεχαρούμενα, αλλάπροσπάθησε να μη δείξει πόσο περήφανος ένιωθε. Το γεγονός ότι τονεπαίνεσε η Τσο μπροστάσε όλους τον δυσκόλευε αφάνταστα να πει αυτό που είχε ορκιστείστον εαυτό του ότι θα τουςέλεγε.«Κοιτάξτε», είπε μόλις επικράτησε σιωπή, «δε θέλω να παραστήσω τομετριόφρονα αλλά... γιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

όλα αυτά που έκανα, είχα μεγάλη βοήθεια...»«Με το δράκο όχι, δεν είχες», πετάχτηκε ο Μάικλ Κόρνερ. «Έκανεςμια φανταστική πτήση...»«Εντάξει, εκτός από το δράκο», είπε ο Χάρι, καταλαβαίνοντας ότι θαήταν εντελώς παιδιάστικο ναδιαφωνήσει.«Και κανένας δε σε βοήθησε το καλοκαίρι που απέκρουσες τουςΠαράφρονες», πετάχτηκε ηΣούΖαν Μπόουνς.«Ναι, εντάξει. Υπάρχουν και κάποια πράγματα που τα έκανα χωρίςβοήθεια, αλλά θέλω να σαςτονίσω ότι...»«Μήπως προσπαθείς να αποφύγεις να μας μάθεις τα καλύτερα σουκόλπα;» ρώτησε ο ΖαχαρίαςΣμιθ.«Δεν το βουλώνεις καλύτερα;» φώναξε ο Ρον πριν προλάβει νααπαντήσει ο Χάρι. ΚοίταΖε τονΖαχαρία σαν να ήθελε να του ορμήσει, ενώ εκείνος είχεαναψοκοκκινίσει.«Ήρθαμε εδώ για να μας διδάξει και τώρα μας λέει ότι στηνπραγματικότητα δεν ξέρει τι τουγίνεται», αντέτεινε ο Ζαχαρίας.«Δεν είπε τέτοιο πράγμα», γρύλισε ο Φρεντ.«Μήπως θέλεις να σου καθαρίσουμε τα αφτιά;» πρότεινε τότε ο Τζορτζκι έβγαλε ένα μακρύμεταλλικό αντικείμενο από μια τσάντα με ψώνια από του Ζόνκο.«Ή οποιαδήποτε άλλη οπή του σώματος σου, δε θα τα χαλάσουμε τώρα»,έκανε ειρωνικά οΦρεντ.«Ησυχία, παιδιά, συνεχίσουμε», παρενέβη αμέσως η Ερμιόνη. «Το θέμαείναι... συμφωνούμε ναμας κάνει μαθήματα ο Χάρι;»Συμφώνησαν όλοι με μια φωνή. Ο Ζαχαρίας σταύρωσε τα χέρια ) τουστο στήθος του χωρίς ναπει τίποτα, ίσως γιατί κοίταΖε νευρικά το μεταλλικό αντικείμενοπου τώρα κρατούσε ο Φρεντ.«Ωραία!» Η Ερμιόνη έδειχνε ανακουφισμένη που συμφώνησαν επιτέλουςσε κάτι. «Το επόμενοΖήτημα είναι κάθε πότε να συναντιό- μαστέ. Κατά τη γνώμη μου,τουλάχιστον μια φορά τηβδομάδα...» και «Μισό λεπτό», μπήκε στη μέση η Αντζέλικα, «πρέπεινα φροντίσουμε να μησυμπίπτουν οι συναντήσεις μας με τις προπονήσεις».«Ούτε με τις δικές μας προπονήσεις», πετάχτηκε η Τσο.«Ούτε με τις δικές μας», συμπλήρωσε ο Ζαχαρίας Σμιθ.«Είμαι σίγουρη ότι θα βρούμε ένα βράδυ που θα μας βολεύει όλους»,είπε ανυπόμονα η Ερμιόνη,«αλλά, όπως ξέρετε, είναι πολύ σημαντικό αυτό το θέμα, εννοώ τηςπροστασίας μας από τουςθανατοφάγους του Β... Βόλντεμορτ...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ν' αγιάσει το στόμα σου!» πετάχτηκε ο Έρνι Μακμίλαν, που ο Χάριπερίμενε ότι θα είχε μιλήσειαπό ώρα. «Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι έχει τεράστια σημασία αυτό τοθέμα, ίσως είναι το σημαντικότεροπράγμα που θα κάνουμε φέτος ακόμη πιο σημαντικό κι αποτα ΚΔΜ μας!» είπε καικοίταξε αυστηρά γύρω του σαν να περίμενε να φωνάξουν οι άλλοι: «Ματι λες τώρα,τρελάθηκες;» "Όταν κατάλαβε ότι κανένας δε θα μιλούσε, συνέχισε:«Εγώ προσωπικά δεν μπορώνα καταλάβω γιατί μας φόρτωσε αυτή την άχρηστη καθηγήτρια τουπουργείο σε μια τόσο κρίσιμηπερίοδο. Προφανώς320δε θέλουν να παραδεχτούν ότι γύρισε ο Ξέρετε-Ποιος... αλλά ναφτάσουν στο σημείο να μαςεπιβάλουν μια καθηγήτρια που μας εμποδίσει συνειδητά ναεξασκηθούμε στα αμυντικά ξόρκια...»«Πιστεύουμε ότι ο λόγος που δε θέλει η Άμπριτζ να εξασκηθούμε στηνάμυνα εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών», τον διέκοψε η Ερμιόνη, «είναι ότι της έχεικολλήσει η παράλογη ιδέα πως οΝταμπλντορθα χρησιμοποιήσει τους μαθητές του σαν ένα είδοςιδιωτικού στρατού. Νομίσει ότιμας οργανώνει ενάντια στο υπουργείο».Έμειναν όλοι άναυδοι από αυτό που άκουσαν όλοι εκτός από τη ΛούναΛάβγκουντ, που τιτίβισε:«Μου φαίνεται λογικό. Άλλωστε, ο Κορνήλιος Φαντζ έχει οργανώσει τοδικό του ιδιωτικό στρατό».«Τι;» έκανε ο Χάρι αιφνιδιασμένος από αυτή την αναπάντεχηπληροφορία.«Έχει μια στρατιά ηλιόδρομων», είπε πολύ σοβαρά η Λούνα.«Δεν έχει», αντέτεινε νευριασμένη η Ερμιόνη.«Έχει», επέμεινε η Λούνα.«Και τι είναι οι ηλιόδρομοι;» απόρησε ο Νέβιλ.«Πνεύματα της φωτιάς», απάντησε η Λούνα και άνοιξε διάπλατα τα ήδηγουρλωτά μάτια της, έτσιπου έμοιαΖε περισσότερο από κάθε φορά με τρελή. «Κάτι πανύψηλαφλεγόμενα πλάσματα πουκαλ-πάΖουν στη γη και καίνε ότι βρουν μπροστά τους...»«Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους πλάσματα, Νέβιλ», δήλωσε ξερά ηΕρμιόνη.«Υπάρχουν και παραϋπάρχουν!» θύμωσε η Λούνα.«Συγγνώμη, αλλά πού είναι οι αποδείξεις;» την προκάλεσε η Ερμιόνη.«Έχουμε πολλές μαρτυρίες για την ύπαρξη τους. Κι αν εσύ είσαιστενόμυαλη και πρέπει να σ' τιςτρίψουμε στη μούρη για να παραδεχτείς την...»«Χεμ, χεμ». Η Τζίνι μιμήθηκε τόσο πετυχημένα τον τρόπο που ηΆμπριτζ καθάριΖε το λαιμό της,ώστε πολλοί γύρισαν τρομαγμένοι προς το μέρος της κι ύστεραέσκασαν στα γέλια. «ΔενCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε κάθε πότε θα συναντιόμαστε για ταμαθήματα άμυνας;»«Ναι, ναι, έχεις απόλυτο δίκιο, Τζίνι», συμφώνησε ευθύς η Ερμιόνη.«ΝομίΖω πως μια φορά τη βδομάδα είναι καλά», πρότεινε ο ΛιΤζόρνταν.«Αρκεί να μη...» άρχισε η Αντζέλικα.«Ξέρουμε, ξέρουμε, οι προπονήσεις», είπε κοφτά η Ερμιόνη. «Κάτιάλλο που πρέπει νααποφασίσουμε είναι πού θα συναντιόμαστε...»Αυτό ήταν πιο δύσκολο κι έμειναν όλοι αμίλητοι. «Στη βιβλιοθήκη;»πρότεινε η Κάτι Μπελ αφούσκέφτηκε λίγο. «Δε νομίΖω πως θα μας επιτρέψει η κυρία Πινς νακάνουμε ξόρκια στη βιβλιοθήκητης», είπε ο Χάρι.«Σε κάποια αίθουσα που δε χρησιμοποιείται;» πρότεινε ο Ντιν.«Γιατί όχι;» συμφώνησε ο Ρον.«Μπορεί να μας παραχωρήσει η ΜακΓκόναγκαλ τη δική της, όπως τηνπαραχώρησε στον Χάριόταν προπονούνταν για το Τρίαθλο».Ωστόσο, ο Χάρι ήταν σίγουρος πως η ΜακΓκόναγκαλ δε θα ήταν τόσοεξυπηρετική αυτή τη φορά.Ας έλεγε η Ερμιόνη ότι επιτρέπονταν οι ομάδες μελέτης καιπροπαίδευσης. Εκείνος είχε τηναίσθηση ότι η συγκεκριμένη ομάδα θα θεωρούνταν υπερβολικά«προχωρημένη».«Καλά, θα προσπαθήσουμε να βρούμε κάποιο μέρος», είπε η Ερμιόνη,«θα σας ειδοποιήσουμεόταν κανονίσουμε το χρόνο και τον τόπο της συνάντησης μας». Άνοιξετην τσάντα της, έβγαλε μιαπεργαμηνή και μία πένα και για μια στιγμή κόμπιασε σαν νασυγκέντρωνε όλο της το θάρροςώστε να πει κάτι. «Ε... και τώρα νομί-Ζω πως πρέπει να γράψουμεόλοι οι παρόντες τα ονόματαμας, ώστε να ξέρουμε ποιοι συγκεντρωθήκαμε εδώ. Πιστεύω επίσης»,πήρε άλλη μια βαθιάανάσα, «ότι δεν πρέπει να διατυμπανίσουμε αυτό που κάνουμε. Γι'αυτό, αν υπογράψετε,αναλαμβάνετε αυτομάτως την ευθύνη να μην πείτε τίποτα στην Άμπριτζούτε και σε κανένανάλλον».Ο Φρεντ πήρε την περγαμηνή κι έβαλε χαμογελαστός την υπογραφή του,ωστόσο ο Χάριπρόσεξε ότι πολλοί άλλοι δίσταΖαν να γράψουν τα ονόματα τους στονκατάλογο.«Ε...» έκανε ο Ζαχαρίας, χωρίς να πάρει την περγαμηνή που τουέδινε ο Φρεντ, «θα... θα μου πειο Έρνι πού θα συναντηθούμε».Αλλά κι ο Έρνι έδειχνε μάλλον απρόθυμος να υπογράψει. Η Ερμιόνηανασήκωσε τα φρύδια.«Μα είμαστε επιμελητές», διαμαρτυρήθηκε ο Έρνι. «Αν αυτός οκατάλογος πέσει σε λάθοςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χέρια... εννοώ... το είπες και μόνη σου, Ερμιόνη, αν το μάθει ηΆμπριτζ...»322«Τώρα μόλις έλεγες ότι αυτό είναι το σημαντικότερο πράγμα που θακάνουμε φέτος», του θύμισεο Χάρι.«Ε... ναι... σίγουρα», συνέχισε ο Έρνι, «απλώς...»«Πες μου ειλικρινά, Έρνι, πιστεύεις ότι θα αφήσω να παραπέ-σειαυτός ο κατάλογος;» ρώτησεεπιθετικά η Ερμιόνη.«Όχι, όχι βέβαια», είπε κάπως καθησυχασμένος ο Έρνι. «Εντάξει, θαυπογράψω».Μετά τον Έρνι, κανένας δεν έφερε αντιρρήσεις, αν και ο Χάριπρόσεξε τη φιλενάδα της Τσο νατην αγριοκοιτάΖει προτού γράψει το όνομα της. Μόλις υπέγραψε κι οτελευταίος —ο Ζαχαρίας—η Ερμιόνη πήρε την περγαμηνή και την έκρυψε στην τσάντα της. Τώραεπικρατούσε έναπαράξενο συναίσθημα ήταν σαν να υπέγραψαν μια μυστική συμφωνία.«Ώρα να πηγαίνουμε», είπε κοφτά ο Φρεντ και σηκώθηκε όρθιος. «ΟΤζορτζ, ο Λι κι εγώ έχουμενα κάνουμε κάτι αγορές... ευαίσθητης φύσεως, θα σας δούμεαργότερα».Άρχισαν να φεύγουν δυο δυο και τρεις τρεις για να μην τραβήξουντην προσοχή. Η Τσοκαθυστέρησε κάνοντας ότι κουμπώνει την τσάντα της, ενώ ο μαύροςχείμαρρος των μαλλιών τηςέπεφτε μπροστά κρύβοντας το πρόσωπο της, αλλά η φιλενάδα τηςστεκόταν δίπλα της με ταχέρια σταυρωμένα και χτυπούσε νευρικά το πόδι της στο δάπεδο. Έτσιη Τσο αναγκάστηκε ναφύγει μαΖίτης. Καθώς η φιλενάδα της την έσπρωχνε προς την πόρτα, ηΤσο γύρισε και χαιρέτησετον Χάρι.«Νομίσω πως όλα πήγαν καλά», είπε χαρούμενη η Ερμιόνη λίγοαργότερα, καθώς έβγαιναν κι οιτρεις τους στον ηλιόλουστο δρόμο. Ο Χάρι και ο Ρον κρατούσαν απόένα μπουκάλιβουτυρομπίρα.«Αυτός ο Ζαχαρίας είναι μεγάλο βλήμα», σχολίασε θυμωμένος ο Ρον κιέριξε μιαν άγρια ματιάστη σιλουέτα του Σμιθ, η οποία μόλις και διακρινόταν στο βάθος τουδρόμου.«Ούτε κι εγώ τον πολυσυμπαθώ», συμφώνησε η Ερμιόνη, «αλλά μεάκουσε που μιλούσα στονΈρνι και στη Χάνα, στο τραπέΖΙ του Χάφλπαφλ, και Ζήτησε να έρθεικι αυτός, οπότε τι να τουέλεγα;Πάντως, όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο, θέλω να πω, ο ΜάικλΚόρνερ κι η παρέα του δε θαέρχονταν αν δεν έβγαινε ο Μάικλ με τη Τζίνι...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ρον, που έπινε την τελευταία γουλιά της Βουτυρομπίρας του,πνίγηκε απότομα και την έφτυσε.__________________323«ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ!» αγρίεψε και τα αφτιά του κοκκίνισαν, σαν ωμόκρέας έγιναν. «Η αδελφή μουβγαίνει με... θες να πεις ότι η τζίνι... Ποιος είναι αυτός ο ΜάικλΚόρνερ;»«Γι' αυτό ήρθαν αυτός κι οι φίλοι του. Βέβαια, ενδιαφέρονταικαι για την άμυνα, αλλά αν δεν έλεγε η Τζίνι στον Μάικλ ότι εκείνη; θα έρθει...»Ι «Πότε... πού... πώς...;»: «Γνωρίστηκαν στο χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν και βγαίνουν απότότε», απάντησε ήρεμα ηΕρμιόνη. Είχαν στρίψει στον κεντρικό δρόμο και η κοπέλα σταμάτησεμπροστά στο κατάστημα«Η Πένα του Γραμματικού» στη βιτρίνα υπήρχε μια ωραία συλλογή απόπένες. «Χμμ... δε θαέλεγα όχι για μια καινούργια πένα». Μπήκε στο μαγαΖί. Ο Χάρι κι οΡον την ακολούθησαν.«Ποιος απ' όλους ήταν ο Μάικλ Κόρνερ;» ρώτησε θυμωμένος ο Ρον.«Ο μελαχρινός», διευκρίνισε η Ερμιόνη.«Δε μ' άρεσε η φάτσα του», συνέχισε ο Ρον.«Το περίμενα», σχολίασε η κοπέλα.«Μα...» έκανε ο Ρον παίρνοντας την από πίσω καθώς χαΖευε τιςπροθήκες, «νόμιΖα ότι η Τζίνιείναι τσιμπημένη με τον Χάρι!»Η Ερμιόνη τον κοίταξε και κούνησε με οίκτο το κεφάλι της.«Η Τζίνι ήταν τσιμπημένη με τον Χάρι, αλλά έπαψε να είναι εδώ καικάτι μήνες. Όχι ότι πια δε σεσυμπαθεί», απευθύνθηκε καλοσυνάτα στον Χάρι καθώς περιεργαΖότανμια μακριά, μαύρη καιχρυσή πένα, «αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ».Ο Χάρι, που όλες οι σκέψεις του ήταν δοσμένες στη σκηνή τουαποχαιρετισμού με την Τσο, δενέβρισκε αυτό το θέμα τόσο ενδιαφέρον όσο ο Ρον, που έτρεμε απόαγανάκτηση. Ωστόσο,συνειδητοποίησε κάτι που δεν είχε προσέξει μέχρι τότε.«Γι' αυτό μου μιλάει τώρα;» ρώτησε την Ερμιόνη. «Παλιά κατάπινε τηγλώσσα της μπροστά μου».«Ακριβώς», απάντησε η Ερμιόνη. «Λέω να την αγοράσω...» Πήγε ΣΤΟταμείο και πλήρωσεδεκαπέντε δρεπάνια και δύο μαστίγια, με τον Ρον να την ακολουθείκαταπόδας. «Ρον», είπεαυστηρά, καθώς γύρισε και σκόνταψε πάνω του, «γι' αυτό δε σου είπετίποτα η Τζινη ^ξερε πωςθα το πάρεις άσχημα. Να χαρείς, σταμάτα την γκρίνια».«Τι εννοείς; Ποιος το πήρε άσχημα; Ποια γκρίνια;» συνέχισε ναμουρμουρίΖει ο Ρον μέσα από ταδόντια του σε όλο το δρόμο.324Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Ερμιόνη κοίταξε απαυδισμένη τον Χάρι κι έπειτα ρώτησεχαμηλόφωνα, ενώ ο Ρον συνέχιΖε νααναθεματίσει τον Μάικλ Κόρ-νερ: «Και μια που μιλάμε για τον Μάικλκαι την Τζινι... τι γίνεται μεσένα και την Τσο;»«Τι εννοείς;» βιάστηκε να πει ο Χάρι.Ήταν σαν να τον περιέλουσαν με Ζεματιστό νερό μέσα του ένιωσε ένακάψιμο που φλόγισε τοπρόσωπο του κι ας έκανε κρύο. Τόσο φανερό ήταν το μυστικό του;«Μα, η κοπέλα σε τρώει με τα μάτια της», συμπλήρωσε η Ερμιόνη μ'ένα πονηρό χαμόγελο.Κι ο Χάρι, εκείνη τη στιγμή, πρόσεξε για πρώτη φορά πόσο ωραίοχωριό ήταν το Χόγκσμιντ.Εκπαιδευτικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 24Εκείνο το σαββατοκύριακο ήταν για τον Χάρι το πιο ευτυχισμένο απότότε που άρχισε η σχολικήχρονιά. Αυτός κι οΡον πέρασαν όλη την Κυριακή διαβάΖοντας τα μαθήματα τους, κι αυτόβέβαια δε θα μπορούσεσε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί διασκέδαση. Επειδή όμως οιτελευταίες φθινοπωρινέςλιακάδες συνεχίΖονταν, αντί να μείνουν κλεισμένοι στους τέσσεριςτοίχους του εντευκτηρίου,αποφάσισαν να πάρουν τα βιβλία και τα τετράδια τους και να βγουνστο πάρκο. Εκεί κάθισαν στησκιά μιας μεγάλης οξιάς στην όχθη της λίμνης. Η Ερμιόνη, που είχετελειώσει φυσικά όλα ταδιαβάσματα της, πήρε τα σύνεργα πλεκτικής, κάθισε δίπλα τους κιέβαλε τις βελόνες της ναπλέξουν κι άλλους σκούφους και κασκόλ.Το γεγονός ότι αποφάσισαν κατά κάποιον τρόπο ν' αντιδράσουν στηνΆμπριτζ και στουπουργείο, κι ότι ο ίδιος έπαιξε ρόλο-κλει-δί σε αυτή τηνπρωτοβουλία, πρόσφερε στον Χάρι μιαναπέραντη ευχαρίστηση. Κλωθογύρισε τη σαββατιάτικη συνάντηση στομυαλό του: όλα αυτά ταπαιδιά που ήρθαν να μάθουν άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών...και τι έκφραση πήραν ότανάκουσαν ορισμένα απο τα πράγματα που είχε κάνει... και την Τσο πουεπαίνεσε τις επιδόσεις τουστο Τρίαθλο Μαγείας... Τώρα που ήξερε ότι όλοι αυτοί δεν τονθεωρούσαν τρελό ή ψεύτη, αλλάαντίθετα τον θαύμαΖαν, αισθανόταν καλύτερα από ποτέ. ΣυνέχιΖε ναείναι ευδιάθετος ακόμη καιτο πρωί της Δευτέρας, παρόλο που η πρώτη μέρα της βδομάδαςπεριλάμβανε τα χειρότερα τουμαθήματα.326327Κατέβαιναν με τον Ρον από τον κοιτώνα και κουβέντιαΖαν την ιδέατης ΑντΖελικα ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

προπονηθούν εκείνο το απόγευμα σε μια καινούργια κίνηση, πουαποκαλείται περιστροφήχαλαρής κράτησης. Είχαν προχωρήσει αρκετά Βήματα στο ηλιόλουστοεντευκτήριο, ώσπουπρόσεξαν ότι κάμποσοι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι μπροστά σε κάτικαι το κοίταΖαν.Στον πίνακα ανακοινώσεων του Γκρίφιντορ είχε αναρτηθεί μιαανακοίνωση τόσο μεγάλη, πουσκέπαΖε όλες τις άλλες — τους καταλόγους μεταχειρισμένων σχολικώνβιβλίων προς πώληση,τις συνήθεις υπενθυμίσεις των κανονισμών του σχολείου από τονΆργκους Φιλτς, το πρόγραμμαπροπονήσεων της ομάδας κουίντιτς, τις κάρτες σοκολατένιων Βατράχωνπου προσφέρονταν γιαανταλλαγή, την τελευταία αγγελία των αδελφών Ουέσλι προς άγρανδοκιμαστών, τις ημερομηνίεςεξόδου στο Χόγκσμιντ και τις αγγελίες απολεσθέντων αντικειμένων. Ηνέα ανακοίνωση ήτανγραμμένη με μεγάλα μαύρα γράμματα και στο κάτω μέρος είχε μιαεπίσημη σφραγίδα δίπλα σεμια καλλιγραφική υπογραφή.ΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ«ΧΟΓΚΟΥΑΡΤΣ»Απαγορεύονται από τούδε και στο εξής όλες οι μαθητικές οργανώσεις,λέσχες, ομάδες και όμιλοι.Από τούδε και στο εξής, οργανώσεις-, λέσχες, ομάδες και όμιλοιθεωρούνται όλες οισυγκεντρώσεις μαθητών άνω των τριών ατόμων.Οι αιτήσεις ανασύστασης των οργανώσεων Υποβάλλονται στη ΜεγάληΕπιθεωρητρια(καθηγήτρια Αμπριτζ.Απαγορεύεται η λειτουργία οργανώσεων, λεσχών, ομάδων και ομίλωνχωρίς τη γνώση και τηνέγκριση της Μεγάλης Επιθεωρήτριας.Οι μαθητές που συλλαμβάνονται να ιδρύουν ή να συμμετέχουν σεοργανώσεις, λέσχες, ομάδεςκαι ομίλους μη εγκεκριμένους από τη Μεγάλη Επιθεωρήτρια,αποβάλλονται.Τα ανωτέρω προβλέπονται στο Εκπαιδευτικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 24Υπογραφή: Ντολόρες Τζέιν Άμπριτζ, Μεγάλη ΕπιθεωρητριαΟ Χάρι και ο Ρον διάΒασαν την ανακοίνωση πάνω από τα κεφάλιαμερικών αναστατωμένωνδευτεροετών.«Αυτό σημαίνει ότι θα κλείσει η Λέσχη Γκόμπστον;» ρώτησε ένας απόαυτούς το φίλο του.«Δε νομίΖω πως θα υπάρξει πρόΒλημα με τη Λέσχη Γκόμπστον», είπεΒλοσυρά ο Ρον, κάνονταςτον δευτεροετή να αναπηδήσει. «Φοβάμαι όμως ότι εμείς δε θαείμαστε τόσο τυχεροί, τι λες;»ρώτησε τον Χάρι καθώς οι δευτεροετείς απομακρύνονταν Βιαστικά.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι διάΒασε ξανά την ανακοίνωση. Η ευτυχία που τον πλημ-μϋρίΖεαπό το ΣάΒΒατο είχεχαθεί απότομα. ΈΒραΖε ολόκληρος από θυμό.«Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση», είπε σφίγγοντας τις γροθιές του.«Κάπου το έμαθε».«Αποκλείεται», διαφώνησε ο Ρον.«Ίσως κρυφάκουγε κάποιος στην παμπ. Ή, πάλι, πού ξέρουμε πόσουςαπό αυτούς που ήρθανμπορούμε να εμπιστευτούμε; Μπο-; ρεί κάποιος απ' όλους να μαςκάρφωσε στην Άμπριτζ...»Κι αυτός που νόμιζε ότι τον πίστεψαν... ότι τον θαύμαΖαν...«Ο Ζαχαρίας Σμιθ!» αναφώνησε ο Ρον χτυπώντας στη χούφτα τη γροθιάτου. «Ή... αυτός οΜάικλ Κόρνερ" έχει πολύ ύποπτη φάτσα...»«Αναρωτιέμαι αν το είδε η Ερμιόνη», είπε ο Χάρι κοιτώντας τηνπόρτα προς τους κοιτώνες τωνκοριτσιών.«Πάμε να της το πούμε», έκανε ο Ρον. Έτρεξε πρώτος, άνοιξε τηνπόρτα κι όρμησε στη σκάλα.Ήταν στο έκτο σκαλοπάτι όταν ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυΒοςσαν κλάξον και τα σκαλιάέλιωσαν σχηματίζοντας μια πέιρινη σπειροειδή τσουλήθρα. Προςστιγμήν ο Ρον προσπάθησε ναδιατηρήσει την ισορροπία του χτυπώντας τα χέρια του σαν φτερά,υστέρα όμως έπεσε ανάσκελα,γλίστρησε στην τσουλήθρα κι έσκασε στα πόδια του Χάρι.«Ε... απαγορεύεται να μπαίνουμε στους κοιτώνες των κοριτσιών»,είπε ο Χάρι προσπαθώντας να συγκρατήσει τα γέλια του καθώςβοηθούσε τον Ρον νασηκωθεί.Δύο κοπέλες από το τέταρτο έτος κατέβηκαν από την τσουλήθραγελώντας χαρούμενα.«Ποιος προσπάθησε ν' ανέβει στους κοιτώνες μας;» ρώτησανχαχανίζοντας.«Εγώ», αποκρίθηκε αναμαλλιασμένος ο Ρον. «Ούτε που κατάλαβα τιέγινε. Είναι άδικο, όμως!»πρόσθεσε κοιτάΖοντας τον Χάρι, καθώς τα κορίτσια κατευθύνοντανπρος το άνοιγμα τουπορτρέτουξεκαρδισμένα στα γέλια. «Η Ερμιόνη έρχεται στον κοιτώνα μας, εμείςγιατί...;»«Είναι ένας παλιομοδίτικος κανόνας», εξήγησε η Ερμιόνη, που μόλιςείχε κατέβει από τηντσουλήθρα και προσγειώθηκε όρθια με ένα σάλτο. «Στο βιβλίο ΤοΧόγκουαρτς και η ιστορία τουαναφέρει ότι οι ιδρυτές θεώρησαν τα αγόρια πιο αναξιόπιστα από τακορίτσια. Πείτε μου τώρα,γιατί θέλατε να ανεβείτε επάνω;»«θα σου δείξουμε...» είπε ο Ρον και την τράβηξε μπροστά στονπίνακα ανακοινώσεων. «Κοίτα!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Το πρόσωπο της Ερμιόνης πέτρωσε ξαφνικά. «Κάποιος της το σφύριξε!»είπε θυμωμένος ο Ρον.«Αποκλείεται», απάντησε χαμηλόφωνα εκείνη.«Είσαι τόσο αφελής», είπε ο Ρον, «που νομίζεις ότι επειδή είσαιεσύ τίμια κι ακέραιοςχαρακτήρας...»«Αποκλείεται, γιατί έχω κάνει μάγια στην περγαμηνή πουυπογράψαμε», συμπλήρωσε βλοσυράη Ερμιόνη. «Πίστεψε με, αν πάει κανείς να μας καρφώσει στηνΆμπριτζ, θα μάθουμε αμέσωςποιος το έκανε και θα το μετανιώσει πικρά».«Τι θα πάθει;» ρώτησε ανυπόμονα ο Ρον.«για να σ' το πω περιφραστικά, η ακμή της ΕλοΪΖ ΜίντΖεν θα μοιά-Ζει με χαριτωμένεςφακιδούλες μπροστά σ' αυτό που θα πάθει. Πάμε τώρα για πρωινό, ναδούμε τι λένε κι οι άλλοι...Αναρωτιέμαι, αναρτήθηκε σε όλους τους κοιτώνες αυτή η ανακοίνωση;»Μόλις μπήκαν στην τραπεΖαρία, κατάλαβαν αμέσως ότι η ανακοίνωσητης Άμπριτζ δεν είχεαναρτηθεί μόνο στον πύργο του Γκρί-φιντορ. Υπήρχε ένας διάχυτοςεκνευρισμός στις συΖητήσειςτων μαθητών και αυξημένη κίνηση στην αίθουσα, καθώς πολλοίπήγαιναν από το ένα τραπέΖιστο άλλο για να σχολιάσουν αυτό που διάβασαν. Ο Χάρι, ο Ρον κι ηΕρμιόνη δεν πρόλαβαν καλάκαλά να329καθίσουν στις θέσεις τους όταν τους περικύκλωσαν ο Νέβιλ, ο Ντιν,ο Φρεντ, ο Τζορτζ και η Τζίνι.«Το είδατε;»«Λέτε να το έμαθε η Άμπριτζ;»«Τι κάνουμε τώρα;»Κοίταζαν όλοι τον Χάρι. Αυτός έριξε μια ματιά γύρω του καιβεβαιώθηκε πως δεν ήταν καθηγητέςκοντά τους.«Εμείς θα προχωρήσουμε κανονικά στο σχέδιο μας», είπε χαμηλόφωνα.«Το ήξερα ότι θα το έλεγες αυτό», χαμογέλασε πλατιά ο Τζορτζ καιτον χτύπησε στην πλάτη.«Και οι επιμελητές;» είπε ο Φρεντ κοιτάΖοντας ερωτηματικά τον Ρονκαι την Ερμιόνη.«Εννοείται», δήλωσε παγερά εκείνη.«Να κι ο Έρνι με τη Χάνα Άμποτ», είπε ο Ρον ρίχνοντας πίσω του μιακλεφτή ματιά. «Και ταπαιδιά από το Ράβενκλοου κι ο Σμιθ... κανένας δεν έχει καντήλες».Η Ερμιόνη ταράχτηκε.«Άσε τις καντήλες τώρα... Δεν πρέπει να έρθουν εδώ αυτοί οιηλίθιοι, θα καρφωθούμε! Καθίστεκάτω!» πρόφερε βουβά με τα χείλη της δείχνοντας στον Έρνι και στηΧάνα το τραπέΖΙ του Χάφλπαφλ.«θα-συΖητήσουμε-μετά! Μετά!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα το πω εγώ στον Μάικλ», είπε εκνευρισμένη η Τζίνι καθώςσηκωνόταν από τον πάγκο, «μαείναι τελείως χαζό αυτό το παιδί...»Πήγε βιαστικά στο τραπέΖι του Ράβενκλοου. Η Τσο καθόταν λίγο πιοπέρα και κουβέντιαΖε με τησγουρομάλλα φιλενάδα που έφερε μαΖί της στη «Γουρουνοκεφαλή». ΟΧάρι αναρωτήθηκε αν θατην τρόμαΖε η ανακοίνωση της Άμπριτζ και δε θα ξαναρχόταν στιςσυναντήσεις τους.Ωστόσο, οι πλήρεις επιπτώσεις της ανακοίνωσης δεν έγιναναντιληπτές παρά μόνον ότανέφευγαν από την τραπεΖαρία για να πάνε στο μάθημα της ιστορίας τηςμαγείας.«Χάρι! Ρον!»Ηταν η Αντζέλικα, που ερχόταν προς το μέρος τους κυριολεκτικάσυντετριμμένη.«Εντάξει», ψιθύρισε ο Χάρι όταν έφτασε κοντά τους, «εμείς θασυνεχίσουμε κανονικά...»«Ξέρετε ότι συμπεριλαμβάνεται και το κουίντιτς;» τον έκοψε η330Αντζέλικα. «Πρέπει να πάμε να της Ζητήσουμε άδεια για ναανασυστήσουμε την ομάδα!»«Τι;» έκανε ο Χάρι.«Δεν το πιστεύω», έφριξε ο Ρον.«Διαβάσατε την ανακοίνωση, αναφέρει και τις ομάδες! Άκουσε,Χάρι... σ' το λέω για τελευταίαφορά... σε παρακαλώ, σε ικετεύω, μην τα ξαναβάλεις με την Άμπριτζ,γιατί δε θα μας αφήσει ναξαναπαίξουμε!»«Καλά, καλά», βιάστηκε να πει ο Χάρι βλέποντας την Αντζέλικαέτοιμη να βάλει τα κλάματα.«Μην ανησυχείς, θα είμαι τύπος και υπογραμμός...»«Πάω στοίχημα ότι η Άμπριτζ θα είναι στο μάθημα της ιστορίας τηςμαγείας», είπεκατσουφιασμένος ο Ρον καθώς πήγαιναν στην αίθουσα. «Δεν έχειεπιθεωρήσει ακόμη τονΜπινς... ότι στοίχημα θέλετε, θα τη βρούμε εκεί...»Έκανε λάθος, όμως. Ο μόνος καθηγητής στην αίθουσα ήταν ο κύριοςΜπινς, που αιωρούντανμερικά εκατοστά πάνω από την καρέκλα του, ως συνήθως, έτοιμος νασυνεχίσει τη νανουριστικήδιδασκαλία του για τους πολέμους των γιγάντων. Εκείνη την ημέρα οΧάρι δεν επιχείρησε καν ναπαρακολουθήσει την παράδοση σκίτσαρε αφηρημένα στην περγαμηνή τουαγνοώντας τις ματιέςκαι τις σκουντιές της Ερμιόνης, μέχρι που έφαγε μια ξεγυρισμένησκου-ντιά στα πλευρά κιαναπήδησε θυμωμένος.«τΊ;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Ερμιόνη του έδειξε το παράθυρο κι ο Χάρι γύρισε να δει. Στοστενό περβαΖί καθόταν η Χέντβιχκαι τον κοίταΖε μέσα από το χοντρό τζάμι με ένα γράμμα δεμένο στοπόδι της. Ο Χάρι απόρησε |μόλις είχαν πάρει το πρωινό τους, γιατί δεν του παρέδωσε το γράμ-|μα στηντραπεΖαρία, όπωςπάντα; Πολλοί συμμαθητές του έδειχναν ο| ένας στον άλλο τηνκουκουβάγια. |«Πάντα μου άρεσε αυτή η κουκουβάγια, είναι πανέμορφη», άκουσε σενα λέει στενοΖοντας ηΛάβεντερ στην Παρβάτι.Ο Χάρι έριξε μια ματιά στον καθηγητή Μπινς, που συνεχίΖε ναδιαβάΖει τις σημειώσεις του χωρίςνα έχει πάρει χαμπάρι ότι η προσοχή της τάξης είχε περισπαστείπερισσότερο από συνήθως. ΟΧάρι γλίστρησε με προσοχή από την καρέκλα του, πήγε σκυφτός στοπαράθυρο για να τονκαλύπτουν τα θρανία και το άνοιξε με αργές κινήσεις.331Περίμενε ότι η Χέντβιχ θα του άπλωνε το πόδι για να λύσει τογράμμα, κι ύστερα θα πετούσε στονκουκουβαγιώνα. Μόλις όμως άνοιξε το παράθυρο, η κουκουβάγια μπήκεμέσα κρώΖοντας θρηνητικά.Ο Χάρι έκλεισε το παράθυρο ρίχνοντας ένα ανήσυχο βλέμμαστον καθηγητή Μπινς καιγύρισε σκυφτός στη θέση του, με τη Χέντβιχ στον ώμο. Κάθισε, τηνκατέβασε στα γόνατα του κιέκανε να λύσει το γράμμα από το πόδι της.Μόνο τότε πρόσεξε ότι τα φτερά της ήταν στραπατσαρισμένα και η μιαφτερούγα τηςακινητοποιημένη σε αφύσικη γωνία.«Είναι τραυματισμένη!» ψιθύρισε ο Χάρι καθώς έσκυβε για να δεικαλύτερα. Η Ερμιόνη και ο Ρονέσκυψαν προς το μέρος του — η Ερμιόνη, μάλιστα, άφησε την πένα τηςαπ' το χέρι. «Κοιτάξτε,κάτι έχει πάθει η φτερούγα της...»Η Χέντβιχ έτρεμε. Όταν ο Χάρι επιχείρησε να αγγίξει τη φτερούγατης η κουκουβάγια αναπήδησε,φούσκωσε τα πούπουλα της και τον κοίταξε εχθρικά.«Κύριε Μπινς», είπε δυνατά ο Χάρι κι όλα τα παιδιά γύρισαν και τονκοίταξαν. «Δεν αισθάνομαικαλά».Ο καθηγητής Μπινς σήκωσε το κεφάλι από τις σημειώσεις του καιφάνηκε να εκπλήσσεται, όπωςπάντα, που αντίκρισε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο.«Δεν αισθάνεσαι καλά;» επανέλαβε μηχανικά.«Καθόλου καλά», επέμεινε ο Χάρι και σηκώθηκε κρύβοντας πίσω απότην πλάτη του τη Χέντβιχ.«Πρέπει να πάω αμέσως στο αναρρωτήριο».«Ναι», συμφώνησε σαστισμένος ο καθηγητής Μπινς. «Ναι, ναι... στοαναρρωτήριο... καλά,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πήγαινε, Πέρκινς...»Μόλις ο Χάρι βγήκε από την τάξη, έβαλε τη Χέντβιχ στον ώμο του κιάρχισε να τρέχει μόνο σανβρέθηκε σε απόσταση ασφαλείας από την πόρτα του Μπινς, σταμάτησενα σκεφτεί. Ο πρώτοςπου θα διάλεγε για να γιατρέψει τη Χέντβιχ ήταν, φυσικά, οΧάγκριντ, αλλά καθώς αυτός έλειπε, ημόνη του επιλογή ήταν να απευθυνθεί στην καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκμε την ελπίδα ότιμπορούσε να Βοηθήσει.Κοίταξε από το παράθυρο το ανταριασμένο, μουντό πάρκο αλλά δεν τηνείδε έξω από το σπιτάκιτου Χάγκριντ αν δεν είχε μάθημα, θα βρισκόταν πιθανώς στο γραφείοτων καθηγητών. Κατέβηκετις σκάλες με τη Χέντβιχ να κλαψουρίΖει σιγανά στον ώμο του.332333Η πόρτα του γραφείου των καθηγητών πλαισιωνόταν από δυο πέτρινεςυβρορρόες που ταστόμια τους αναπαριστούσαν κεφαλές τεράτων. Καθώς πλησίαΖε ο Χάρι,η μία έκρωξε: «Γιατί δενείσαι στην τάξη σου, παιδί μου;»«Είναι επείγουσα ανάγκη», απάντησε κοφτά εκείνος.«Επείγουσα, εεε;» επανέλαβε με διαπεραστική φωνή η άλλη κεφαλή.«Τώρα μας έβαλες στηθέση μας».Ο Χάρι χτύπησε την πόρτα. Ακούστηκαν βήματα από μέσα και μόλιςάνοιξε η πόρτα, το αγόριβρέθηκε απέναντι στην καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Μη μου πεις πως έφαγες κι άλλη τιμωρία!» αναφώνησε και τατετράγωνα γυαλιά της άστραψαναπειλητικά.«Όχι, κυρία!» απάντησε βιαστικά ο Χάρι.«Και τότε γιατί δεν είσαι στο μάθημα σου;»«Συμβαίνει κάτι επείγον», είπε ειρωνικά η δεύτερη κεφαλή.«Ψάχνω για την καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ», εξήγησε ο Χά-ρι.«Τραυματίστηκε η κουκουβάγιαμου».«Τραυματίστηκε κουκουβάγια, είπατε;»Πίσω από την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ξεπρόβαλε η καθηγήτριαΓκράμπλι-Πλανκ,καπνίζοντας μια πίπα και κρατώντας τον Ημερήσιο Προφήτη.«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι κατεβάΖοντας προσεκτικά τη Χέντβιχ απότον ώμο του. «Γύρισεαργότερα από τις άλλες ταχυδρομικές κουκουβάγιες και κάτι έχει ηφτερούγα της, κοιτάξτε...»Η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ έβαλε την πίπα της στο στόμα και πήρετη Χέντβιχ από τα χέριατου Χάρι, ενώ η καθηγήτρια Μακ-Γκόναγκαλ παρακολουθούσε.«Χμμ», είπε κατόπιν η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ, κάνοντας την πίπανα ταλαντευτεί στα χείληCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

της. «Κάτι της επιτέθηκε, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι. Μερικέςφορές τα θέστραλ επιτίθενταισε πουλιά, μα ο Χάγκριντ έχει εκπαιδεύσει τα δικά μας να μην πειράζουντις κουκουβάγιες».Ο Χάρι ούτε ήξερε ούτε νιαζοΤαν τι ήταν τα θέστραλ- το μόνο πουήθελε ήταν να βεβαιωθεί πωςθα γινόταν καλά η Χέντβιχ. Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τον κοίταξελοξά και είπε: «Ξέρεις απόπού έρχεται αυτή η κουκουβάγια, Πότερ;»«Ε... ΝομίΖω από το Λονδίνο».Την κοίταξε στα μάτια και κατάλαβε, από τον τρόπο που έσμιξετα φρύδια της, πως η καθηγήτρια ήξερε: «Λονδίνο» σήμαινε «ΓκρίμολντΠλέις, αριθμός 12».Η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ έβγαλε ένα μονόκλ από την τσέπη της,το στερέωσε στο μάτι τηςκι εξέτασε τη φτερούγα της Χέντβιχ. «θα θεραπεύσω τη φτερούγα ανμου αφήσεις την κουκουβάγια,Πότερ», είπε. «Άλλωστε, για δυο-τρεις μέρες δεν πρέπει ναπάει σε μακρινές αποστάσεις».«Ε... μάλιστα... ευχαριστώ», είπε ο Χάρι ενώ άκουσε να χτυπά τοκουδούνι για το διάλειμμα.«Κανένα πρόβλημα», αποκρίθηκε με βραχνή φωνή η καθηγήτριαΓκράμπλι-Πλανκ καθώςεπέστρεφε στο γραφείο.«Μια στιγμή, Γουιλελμίνα!» πετάχτηκε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Το γράμμα του Πότερ!»«Α, ναι!» είπε ο Χάρι. Μ' ετούτα και μ' εκείνα, είχε ξεχάσει τηντυλιγμένη περγαμηνή που ήτανδεμένη στο πόδι της Χέντβιχ. Η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκ του έδωσετο ρολό κι εξαφανίστηκεστο εσωτερικό του γραφείου κρατώντας τη Χέντβιχ, που κοίταΖε τονΧάρι σαν να μην πίστευε ότιτην άφηνε σε ξένα χέρια. Εκείνος κίνησε να φύγει με ένα αίσθημαενοχής, αλλά τον φώναξε ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Πότερ!»«Μάλιστα, κυρία;»Εκείνη κοίταξε πάνω-κάτω το διάδρομο έρχονταν μαθητές κι από τιςδύο κατευθύνσεις.«Να έχεις υπόψη σου», είπε βιαστικά και σιγανά, καρφώνοντας ταμάτια στο ρολό που κρατούσεστο χέρι του, «ότι τα κανάλια επικοινωνίας από και προς το"Χόγκουαρτς" παρακολουθούνται,εντάξει;»«Ε...» έκανε ο Χάρι αλλά κόντευε πια να τον φτάσει το κύμα τωνμαθητών που έρχονταν από τοδιάδρομο.Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έγνεψε κοφτά και μπήκε στο γραφείο,αφήνοντας τον Χάρι ναπαρασυρθεί από το πλήθος στο προαύλιο. Είδε τον Ρον και τηνΕρμιόνη να στέκονται ήδη σε μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

προφυλαγμένη γωνιά, με σηκωμένους τους γιακάδες των μανδυών για ναπροφυλαχτούν από τοαγιαΖί. Ο Χάρι ξετύλιξε την περγαμηνή καθώς πήγαινε προς το μέροςτους και είδε πέντε λέξειςμε το γραφικό χαρακτήρα του Σείριου:Σήμερα, ίδια ώρα, ίδιο μέρος.334«Είναι εντάξει η Χέντβιχ;» ρώτησε ανήσυχη η Ερμιόνη μόλις έφτασεκοντά τους.«Πού την πήγες;» ρώτησε ο Ρον.«Στην Γκράμπλι-Πλανκ», απάντησε ο Χάρι. «Είδα και τη Μακ-Γκόναγκαλ... ακούστε...»Και τους αφηγήθηκε τι του είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. Προςμεγάλη του έκπληξη, δενέδειξαν να ξαφνιάΖονται. Αντίθετα κοιτάχτηκαν με νόημα.«Τι;» έκανε ο Χάρι κοιτώντας μια τον έναν και μια την άλλη.«Μόλις έλεγα στον Ρον... ότι ίσως προσπάθησε κάποιος να υπο-κλέψειτο μήνυμα της Χέντβιχ...θέλω να πω, πρώτη φορά τραυματίζεται σε πτήση, έτσι δεν είναι;»«Από ποιον ήταν το γράμμα;» ρώτησε ο Ρον παίρνοντας το σημείωμααπό τον Χάρι.«Από τον Σναφλς», απάντησε σιγανά ο Χάρι.«Ίδια ώρα, ίδιο μέρος... Εννοεί το τζάκιτου εντευκτηρίου;»«Τι άλλο;» είπε η Ερμιόνη που διάβασε κι αυτή το σημείωμα. «ΕλπίΖωνα μην το διάβασεκανένας άλλος...» πρόσθεσε νευρικά.«Μα ήταν σφραγισμένο», είπε ο Χάρι προσπαθώντας να πείσει όχι μόνοτη φίλη του αλλά και τονεαυτό του. «Άσε που δε θα καταλάβουν τι σημαίνει αν δεν ξέρουν πούμιλήσαμε τηνπροηγούμενη φορά, έτσι δεν είναι;»«Δεν ξέρω...» έκανε νευρικά η Ερμιόνη και κρέμασε τη σάκα της στονώμο γιατί χτυπούσε τοκουδούνι. «Πάντως, δεν είναι δύσκολο να ξανασφραγίσεις μιαπαραβιασμένη επιστολή... αρκείένα ξόρκι... κι αν παρακολουθεί κανείς το Δίκτυο Μαγικής Ροής...Μα δε βλέπω με ποιον τρόποθα τον ειδοποιήσουμε να μην έρθει χωρίς να υποκλαπεί κι αυτό τομήνυμα!»Κατέβηκαν από την πέτρινη σκάλα στο μπουντρούμι του ΣνέιπΒυθισμένοι κι οι τρεις στις σκέψειςτους. Καθώς όμως έφταναν στα τελευταία σκαλοπάτια, προσγειώθηκαναπότομα στηνπραγματικότητα από τη φωνή του Ντράκο Μαλφόι, που στεκόταν έξω απότην πόρτα του ΣνέιπανεμίΖοντας ένα επίσημο, καθώς έδειχνε, έγγραφο και μιλούσε πολύπιο δυνατά απ' ότιχρειαΖόταν, έτσι ώστε να ακούσουν κάθε του λέξη.«Ναι, η Άμπριτζ έδωσε άδεια στην ομάδα του Σλίθεριν να συνεχίσειαπρόσκοπτα τη λειτουργίαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

της. Πήγα πρωί πρωί και τη ρώτησα. Κανένα πρόβλημα, θέλω να πω,γνωρίζεται καλά με τονπατέ-335ρα μου, που επισκέπτεται τακτικά το υπουργείο... Είμαι περίεργοςνα δω αν θα πάρει άδεια τοΓκρίφιντορ».«Μην τσιμπάτε», είπε παρακλητικά η Ερμιόνη στον Χάρι και τον Ρον,που αγριοκοίταΖαν τονΜαλφόι με σφιγμένες τις γροθιές τους.«Αυτό θέλει κι εκείνος».«θέλω να πω», συνέχισε ο Μαλφόι, υψώνοντας ακόμη περισσότερο τηφωνή του, ενώ τα μάτιατου σπίθιΖαν καθώς κοίταΖαν προς την κατεύθυνση του Χάρι και τουΡον, «είναι καθαρά θέμαεπιρροής στο υπουργείο. Δε νομίΖω πως έχουν ελπίδες... απ' ότιλέει ο πατέρας μου, γυρεύουναφορμή να απολύσουν τον Άρθουρ Ουέσλι εδώ και χρόνια... κι όσο γιατον Πότερ... ο πατέραςμου λέει πως είναι πια θέμα χρόνου να τον κλείσει το υπουργείοστον "Άγιο Μόνγκο"... έχουνειδική πτέρυγα για τα άτομα που τους έστριψε από μάγια».Ο Μαλφόι έκανε μια κορόίδευτική γκριμάτσα βγάΖοντας έξω τηγλώσσα και γουρλώνοντας τα μάτια. Ο Κράμηε και ο Γκόιλ άρχισαν ναχασκογελούν ως συνήθωςκαι η Πάρκινσον να κακαρίζει.Κάτι χτύπησε δυνατά στον ώμο τον Χάρι, σπρώχνοντας τον στην άκρη.Ένα κλάσμα τουδευτερολέπτου αργότερα, συνειδητοποίησε πως ήταν ο Νέβιλ, πουπέρασε δίπλα του σανσίφουνας ορμώντας στον Μαλφόι.«Μη, Νέβιλ!»Ο Χάρι πετάχτηκε κι άρπαξε από πίσω το μανδύα του Νέβιλ το αγόριόμως δεν κρατιόταν μετίποτα, τραβιόταν να του ξεφύγει για να επιτεθεί στον Μαλφόι, πουτα είχε χαμένα.«Βοήθησε με!» φώναξε στον Ρον ο Χάρι, καταφέρνοντας να τυλίξει τομπράτσο του γύρω από τολαιμό του Νέβιλ και να τον τραβήξει προς τα πίσω, μακριά από τουςΣλίθεριν. Ο Κράμπε και οΓκόιλ σήκωσαν τις γροθιές τους και στάθηκαν μπροστά στον Μαλφόι,έτοιμοι για μάχη. Ο Ρονάρπαξε τον Νέβιλ από τους αγκώνες και, μαΖί" με τον Χάρι,κατάφεραν να τον σύρουν στηνπλευρά των Γκρίφιντορ. Το πρόσωπο του Νέβιλ ήταν κατακόκκινο ηπίεση που ασκούσε ο Χάριστο λαιμό του του έκοβε την ανάσα, αλλά απ' τα Χείλη του έβγαινανλόγια ακατάληπτα.«Δεν... αστείο... τώρα... σου δείξω... Μόνγκο...»Άνοιξε η πόρτα του μπουντρουμιού κι εμφανίστηκε ο Σνέιπ. Τα μαύραμάτια του καρφώθηκανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αμέσως στα παιδιά του Γκρίφιντορ ο Χάρι κι ο Ρον πάλευαν ακόμη νασυγκρατήσουν τον Νέβιλ.336«Το ρίξαμε στην πάλη, Πότερ, Ουέσλι, Λονγκμπότομ;» παρατήρησε οΣνέιπ με την ψυχρήειρωνική φωνή του. «Δέκα Βαθμοί μείον από το Γκρίφιντορ. Άφησε τονΛονγκμπότομ, Πότερ,γιατί θα φας και τιμωρία. Περάστε όλοι μέσα».Ο Χάρι άφησε τον Νέβιλ, που τον αγριοκοίταξε λαχανιασμένος.«Έπρεπε να σε σταματήσω»,κοντανάσανε ο Χαρι. «Ο Κράμπε και ο Γκόιλ θα σ' έκαναν κομμάτια».Ο Νέβιλ δεν είπε τίποτα άρπαξε τη σάκα του και μπήκε στομπουντρούμι.για τ' όνομα του Μέρλιν», είπε σιγανά ο Ρον καθώς ακολουθούσε τονΝέβιλ. «Τι μύγα τοντσίμπησε;»Ο Χάρι δεν απάντησε. Ήξερε γιατί έκαιγε τόσο πολύ τον Νέβιλ τοθέμα όσων νοσηλεύονταν στον«Άγιο Μόνγκο» με εγκεφαλικές βλάβες από μάγια, μα είχε ορκιστείστον Ντάμπλντορ να μη φανερώσεισε κανέναν το μυστικό του. Ακόμη κι ο ίδιος ο Νέβιλ δενήξερε ότι ο Χάρι γνωρίΖε.Ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη κάθισαν στις συνηθισμένες θέσεις τουςστο βάθος της αίθουσας κιέβγαλαν τις περγαμηνές, τις πένες και τα βιβλία τους Χίλια ΜαγικάΒότανα και Μύκητες. Ταπαιδιά γύρω τους σχολίαΖαν ψιθυριστά την αντίδραση του Νέβιλ, αλλάο Σνέιπ έκλεισε την πόρτατου μπουντρουμιού με θόρυβο και αμέσως οι ομιλίες κόπηκαν μαχαίρι.«Όπως θα προσέξατε», είπε ο Σνέιπ με σιγανή σαρκαστική φωνή,«σήμερα έχουμε ένανεπισκέπτη».Έδειξε μια σκοτεινή γωνιά του μπουντρουμιού κι ο Χάρι είδε τηνκαθηγήτρια Άμπριτζ, πουκαθόταν με το μπλοκάκι της στα γόνατα. Λοξοκοίταξε τον Ρον και τηνΕρμιόνη ανασηκώνοντας ταφρύδια του: ο Σνέιπ και η Άμπριτζ, οι δύο καθηγητές που μισούσεπιότερο στον κόσμο.Δυσκολευόταν να αποφασίσει αν ήθελε να κατατροπώσει ο Σνέιπ τηνΆμπριτζ ή το αντίθετο.«Σήμερα θα συνεχίσουμε με το δυναμωτικό διάλυμα, θα βρείτε ταπαρασκευάσματα σας όπως τααφήσατε στο προηγούμενο μάθημα αν είναι σωστά φτιαγμένα, θαωρίμασαν τοσαββατοκύριακο... οδηγίες...» είπε κουνώντας το ραβδί του «...στον πίνακα. Αρχίστε».Η καθηγήτρια Άμπριτζ πέρασε το πρώτο ημίωρο του μαθήματοςκρατώντας σημειώσεις στηγωνιά της. Ο Χάρι ήταν περίεργος να ακούσει τις ερωτήσεις που θαέθετε στον Σνέιπ τόσοπερίεργος, που παραμέλησε το φίλτρο του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

337«Αίμα σαλαμάνδρας, Χάρι!» βόγκηξε η Ερμιόνη πιάνοντας τον καρπότου για να τον εμποδίσειγια τρίτη φορά να ρίξει λάθος συστατικό, «όχι χυμό ροδιού!»«Καλά», είπε αφηρημένα ο Χάρι, αφήνοντας το μπουκαλάκι χωρίς νατραβήξει τα μάτια του απότην Άμπριτζ. Εκείνη μόλις είχε σηκωθεί όρθια. «Χα», έκανε σιγανά οΧάρι καθώς η Άμπριτζπήγαινε προς το μέρος του Σνέιπ, που ήταν σκυμμένος πάνω από τοτσουκάλι του Ντιν Τόμας.«Βλέπω ότι η τάξη είναι πολύ προχωρημένη για το επίπεδο της», είπεκοφτά στην πλάτη τουΣνέιπ. «Μολαταύτα αμφιβάλλω αν ενδείκνυται να διδάσκονται έναφίλτρο όπως το δυναμωτικόδιάλυμα. Το υπουργείο θα προτιμούσε ν' αφαιρεθεί από τη διδακτέαύλη».Ο Σνέιπ ανασηκώθηκε αργά και γύρισε προς το μέρος της.«Πόσο καιρό διδάσκετε εδώ;» τον ρώτησε, με την πένα της έτοιμη ναγράψει.«Δεκατέσσερα χρόνια», απάντησε ο Σνέιπ. Η έκφραση του ήτανανεξιχνίαστη. Χωρίς να τραβήξειτα μάτια του από τον καθηγητή, ο Χάρι πρόσθεσε δυο σταγόνες στοφίλτρο του ακούστηκε έναδυσοίωνο τσιτσίρισμα και το χρώμα, από τιρκουάζ, έγινε πορτοκαλί.«Αρχικά κάνατε αίτηση για τη θέση του καθηγητή άμυνας εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών, αν δενκάνω λάθος;» τον ρώτησε η Άμπριτζ.«Ναι», αποκρίθηκε σιγανά ο Σνέιπ.«Αλλά απορρίφθηκε;»Τα χείλη του Σνέιπ σφίχτηκαν. «Έτσι φαίνεται».Η Άμπριτζ σημείωσε κάτι στο μπλοκάκι της. «Κι από τότε πουπροσληφθήκατε, υποβάλλετετακτικά αίτηση για τη θέση της άμυνας εναντίον των σκοτεινώντεχνών, έτσι δεν είναι;»«Ναι», είπε ξανά ο Σνέιπ χωρίς να κουνήσει σχεδόν τα χείλη του.Έδειχνε πολύ θυμωμένος.«Μήπως ξέρετε γιατί ο Ντάμπλντορ σας αρνείται αυτή τη θέση;»ρώτησε η Άμπριτζ.«Ρωτήστε καλύτερα τον ίδιο», απάντησε κοφτά ο Σνέιπ.«Αυτό θα κάνω», είπε μ' ένα γλυκό χαμόγελο η Άμπριτζ.«Έχει σημασία;» ρώτησε ο Σνέιπ και τα μαύρα μάτια του έγιναν δυοσχισμές.«Ω, ναι», απάντησε η καθηγήτρια Άμπριτζ. «Το υπουργείο θέλει νακατανοήσει εις βάθος το... τοιστορικό των καθηγητών».338Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Απομακρύνθηκε, πήγε στην Πάνσι Πάρκινσον κι άρχισε να τη ρωτά γιατα μαθήματα. Ο Σνέιπγύρισε προς την πλευρά του Χάρι και, για ένα δευτερόλεπτο, ταΒλέμματα τους διασταυρώθηκαν.Ο Χάρι έσκυψε Βιαστικά στο φίλτρο του, που είχε αρχίσει να πήΖειεπικίνδυνα κι ανέδιδε μιαμπόχα σαν καμένο λάστιχο.«Πάλι μηδέν, Πότερ;» είπε χαιρέκακα ο Σνέιπ καθώς άδειαΖετοτσουκάλι του Χάρι με μια κίνησητου ραΒδιού του. «Στο επόμενο μάθημα θα μου φέρεις μια εργασία μετα σωστά υλικά αυτού τουφίλτρου, εξηγώντας πού έκανες λάθος, κατάλαβες;»«Μάλιστα», είπε θυμωμένος ο Χάρι. Ο Σνέιπ τους είχε Βάλει ήδηεργασία κι είχε και προπόνησηαπόψε αυτό σήμαινε άλλες δυο άγρυπνες νύχτες. Του φαινόταναπίστευτο ότι εκείνο το πρωίξύπνησε ευτυχισμένος. Τώρα δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει αυτή ημέρα.«Λέω να κάνω κοπάνα στη μαντική», είπε στην αυλή, μετά τομεσημεριανό φαγητό, καθώς οαγέρας ανέμιΖε τους ποδόγυρους των μανδυών τους και το γείσο τωνκαπέλων τους. «θα κάνωπως είμαι άρρωστος και θα γράψω την εργασία του Σνέιπ για ναγλιτώσω το ξενύχτι».«Δεν είναι σωστό να χάσεις τη μαντική», συνέστησε αυστηρά ηΕρμιόνη.«Ακούστε ποιος μιλάει! Εσύ έκοψες τελείως τη μαντική, μισείς τηνΤρελόνι!» αγανάκτησε ο Ρον.«Δεν τη μισώ», αντέτεινε αγέρωχα η Ερμιόνη. «Απλώς τη θεωρώ άσχετηκαθηγήτρια και μεγάλοψώνιο. Αλλά ο Χάρι έχασε ήδη την ιστορία της μαγείας και δεν είναισωστό να χάσει κι άλλαμαθήματα σήμερα!»Ο Χάρι δεν μπόρεσε να αγνοήσει την αλήθεια που έκρυβαν τα λόγιατης κι έτσι, μισή ώρααργότερα, βρισκόταν στη μυρωμένη αποπνικτική ατμόσφαιρα τηςαίθουσας μαντικής, θυμωμένοςμε όλους και με όλα. Η καθηγήτρια Τρελόνι τους μοίρασε ξανά τονΟνειρο κρίτη. Ο Χάρι σκέφτηκεότι θα αξιοποιούσε πολύ καλύτερα την ώρα του γράφοντας την εργασίατου Σνέιπ παράπροσπαθώντας να ερμηνεύσει φανταστικά όνειρα.Ωστόσο, δεν ήταν το μόνο πρόσωπο στην τάξη που είχε τις κακές του.Η καθηγήτρια Τρελόνιπέταξε νευριασμένη τον Ονειρο-κρίτη στο τραπέΖΙ του Χάρι και τουΡον, και προχώρησε στοεπόμενο με σφιγμένα χείλη πέταξε ένα αντίτυπο στον Ντιν και τονΣίμους,339Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που παραλίγο να του έρθει κατακέφαλα, ενώ τον τελευταίο Ονειροκρίτητον πέταξε στο στήθοςτου Νέβιλ με τόση δύναμη, που εκείνος έπεσε από το κάθισμα του.«Αρχίσουμε!» φώναξε με στριγκιά, σχεδόν υστερική, φωνή η Τρελόνι.«Ξέρετε τι να κάνετε! Ήείμαι τόσο κακή καθηγήτρια που δε μάθατε ούτε πώς να ανοίγετε τοβιβλίο;»Τα παιδιά την κοίταξαν αμήχανα κι ύστερα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.Ο Χάρι όμως κατάλαβε τισήμαινε αυτό. Έτσι όπως η Τρελόνι καθόταν στην καρέκλα της με τηνψηλή ράχη, βουρκωμένηαπό τα νεύρα της, ο Χάρι έσκυψε και είπε στον Ρον: «Πρέπει να πήρετην αξιολόγηση από τηνεπιθεώρηση που της έγινε».«Κυρία;» είπε χαμηλόφωνα η Παρβάτι Πάτιλ (αυτή και η Λάβε-ντερθαύμαΖαν πάντα τηνκαθηγήτρια Τρελόνι). «Κυρία, σας συμβαίνει τίποτα;»«Μπα, τίποτε, τίποτε απολύτως!» έκανε πνιχτά η καθηγήτρια Τρελόνι.«Απλώς με πρόσβαλαν...με συκοφάντησαν... διατύπωσαν αβάσιμες κατηγορίες εις βάρος μου...κατά τα άλλα, όμως, είμαιμια χαρά!» Πήρε μια βαθιά ανάσα ριγώντας ταυτόχρονα κι απόστρεψετο πρόσωπο από τηνΠαρβάτι, ενώ χοντρά δάκρυα κυλούσαν κάτω από τα γυαλιά της. «Δενείπαν τίποτα», έκρωξε,«για τα δεκαέξι χρόνια ευδόκιμης υπηρεσίας... προφανώς πέρασαναπαρατήρητα... αλλά δεν τοπαίρνω κατάκαρδα, όχι!»«Μα ποιος σας πρόσβαλε, κυρία;» ρώτησε δειλά η Παρβάτι.«Το κατεστημένο!» αναφώνησε η καθηγήτρια Τρελόνι με βαθιά,δραματική φωνή. «Ναι, εκείνοιπου τυφλώνονται από τα ευτελή εγκόσμια και δε Βλέπουν όπως, Βλέπω,δεν Ξέρουν όπωςΞέρω... φυσικά πάντα εμπνέαμε φόβο εμείς οι μάντεις, πάντα μαςκατέτρε-χαν... αυτή είναι,αλίμονο, η μοίρα μας!» Κατάπιε με δυσκολία, σκούπισε τα μουσκεμέναμαγουλά της με την άκρητης εσάρπας της κι ύστερα έβγαλε από το μανίκι της ένα δαντελένιομαντίλι και φύσηξε δυνατά τημύτη της, μ' έναν ήχο που θύμισε τις κλανιές του Πιβς.Ο Ρον γέλασε σιγανά. Η Λάβεντερ τον κατακεραύνωσε με ένα βλέμμα.«Κυρία», είπε η Παρβάτι, «θέλετε να πείτε... σας έκανε τίποτα ηκυρία Άμπριτζ...;»«Μη μου μιλάτε γι' αυτή τη γυναίκα!» φώναξε τότε η καθηγήτριαΤρελόνι και πετάχτηκε όρθια, μετα χαϊμαλιά της να κουδουνίσουν και τα γυαλιά της να σπιθίΖουν.«Συνεχίστε, παρακαλώ, τηδουλειά340Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σας!» Και πέρασε την υπόλοιπη ώρα κόβοντας βόλτες ανάμεσα τους, μετα δάκρυα να κυλούνακόμη κάτω από τα γυαλιά της ενώ τα μουρμουρητά της ηχούσαν σαναπειλές: «...θα σηκωθώ ναφύγω... τέτοιο αίσχος... υπό επιτήρηση... αυτό θα το δούμε... πώςτόλμησε...»«Εσύ κι η Άμπριτζ έχετε κάτι κοινό», ψιθύρισε ο Χάρι στην Ερμιόνηόταν συναντήθηκαν αργότεραστο μάθημα άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών. «Κι αυτή πιστεύειότι η Τρελόνι είναι σκέτηαπάτη... την έθεσε υπό επιτήρηση...»Η Άμπριτζ μπήκε στην αίθουσα την ώρα που μιλούσε ο Χάρι, με τοβελούδινο μαύρο φιόγκο τηςστα μαλλιά και μια έκφραση απέραντης αυταρέσκειας.«Καλησπέρα, παιδιά».«Καλησπέρα, κυρία Άμπριτζ», είπαν με μια φωνή.«Παρακαλώ, κρυφτέ τα ραβδιά σας».Αυτή τη φορά δεν ακούστηκε κανένας θόρυβος, γιατί κανένας δεν είχεμπει στον κόπο να βγάλειτο ραβδί του.«Ανοίξτε, παρακαλώ, τη θεωρία της Αμυντικής Μαγείας στη σελίδα 34και διαβάστε το τρίτοκεφάλαιο, με τίτλο "Τρόποι Ειρηνικής Αντιμετώπισης ΜαγικώνΕπιθέσεων". Δεν υπάρχειλόγος...»«...να μιλάτε», μουρμούρισαν ταυτόχρονα ο Ρον κι η Ερμιόνη.«Δεν έχει προπόνηση σήμερα», είπε πνιχτά η Αντζέλικα όταν ο Χάρι,ο Ρον κι η Ερμιόνη γύρισανστο εντευκτήριο μετά το βραδινό φαγητό.«Μα δε νευρίασα!» αναφώνησε με απόγνωση ο Χάρι. «Δεν έβγαλα άχνα,Αντζέλικα, σ' τ'ορκίζομαι!»«Το ξέρω, το ξέρω», είπε με δυστυχισμένο ύφος η Αντζέλικα. «Είπεότι θέλει χρόνο να τοσκεφτεί».«Να σκεφτεί τι;» ρώτησε θυμωμένος ο Ρον. «Στους Σλίθεριν έδωσεαμέσως άδεια, σ' εμάς γιατίόχι;»Ο Χάρι όμως καταλάβαινε πόσο άρεσε στην Άμπριτζ να τους κρατά σεαγωνία με τη δαμόκλειοσπάθη της απαγόρευσης που κρεμόταν πάνω από την ομάδα τουΓκρίφιντορ, και ήταν σίγουροςότι δε θα βιαΖόταν να δώσει τέλος στο μαρτύριο τους.«Ας το δούμε από την ευχάριστη πλευρά», είπε η Ερμιόνη.«Τουλάχιστον τώρα θα έχετε χρόνογια τις εργασίες του Σνέιπ!»341«Αυτή είναι η ευχάριστη πλευρά;» σάρκασε ο Χάρι, ενώ ο Ρονκοιτούσε δύσπιστα την Ερμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αντί να παίζουμε κουίντιτσ να δια-βάΖουμε για τα φίλτρα;»Ο Χάρι ρίχτηκε σε μια καρέκλα, έβγαλε απρόθυμα από την τσάντα τουτην εργασία των φίλτρωνκαι στρώθηκε στη δουλειά. Ήταν όμως δύσκολο να συγκεντρωθεί- ανκαι ήξερε ότι ο Σείριος θααργούσε πολύ να εμφανιστεί, έριχνε κάθε τόσο κλεφτές ματιές στιςφλόγες. Στο δωμάτιοεπικρατούσε ένας απίστευτος σαματάς ο Φρεντ κι ο Τζορτζ είχαντελειοποιήσει κάποιο από ταπονηρά Ζαχαρωτά τους και το επιδείκνυαν εναλλάξ σε ένα κοινό πουΖητωκραύγαΖε καιχειροκροτούσε.Πρώτα έκοβε ο Φρεντ μια δαγκωνιά από την πορτοκαλιά άκρη τουΖαχαρωτού του κι άρχίΖε ναξερνάει θεαματικά σε έναν κουβά που είχε μπροστά του. Στησυνέχεια, κατάπινε την κόκκινη άκρηκαι σταμάταγε αμέσως να ξερνάει. Ο Αι Τζόρνταν, που εκτελούσε χρέηβοηθού, εξαφάνιζε σετακτά διαστήματα τα ξερατά με μια βαριεστημένη κίνηση του ραβδιούτου, χρησιμοποιώντας τοίδιο ξόρκι με το οποίο εξαφάνιΖε ο Σνέιπ τα μαγικά φίλτρα τουΧάρι.Με όλη αυτή τη φασαρία από τα αναγουλιάσματα του εμετού, τιςΖητωκραυγές των μαθητών καιτις παραγγελίες που έπαιρναν ο Φρεντ κι ο Τζορτζ, ήταν αφάντασταδύσκολο για τον Χάρι νασυγκεντρωθεί στη σωστή μέθοδο παρασκευής του δυναμωτικούδιαλύματος. Κι η Ερμιόνη δεβοηθούσε διόλου την κατάσταση τα περιφρονητι-κά ρουθουνίσματά τηςήταν ακόμη πιοενοχλητικά από τις επευφημίες και το θόρυβο των ξερατών πουέσκαγαν στον πάτο του κουβά.«Σταμάτησε τους επιτέλους!» της είπε νευριασμένος καθώς διέγραφεγια τέταρτη φορά τηλανθασμένη ποσότητα σκόνης από νύχι γκρίφιν.«Δεν μπορώ, τυπικά δεν κάνουν τίποτα κακό», είπε με σφιγμέναδόντια η Ερμιόνη. «Έχουνδικαίωμα να τρώνε ότι τους καπνίσει, και κανένας κανονισμός δεναπαγορεύει στους υπόλοιπουςηλίθιους να αγοράσουν αυτά τα παρασκευάσματα, εκτός αν αποδειχτείπως είναι επικίνδυνα γιατην υγεία τους — πράγμα που, όπως βλέπεις, δε συμβαίνει».Ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη κοίταξαν τον Τζορτζ που εκτόξευσε μιαρουκέτα στον κουβά, έφαγετο υπόλοιπο Ζαχαρωτό και ίσιωσε το κορμί χαμογελώντας πλατιά, ενώπαράλληλα άνοιξε ταχέρια του για να προκαλέσει χειροκροτήματα.342«Δεν μπορώ να καταλάΒω γιατί πήραν μόνο τρία ΚΔΜ ο Φρεντ και οΤζορτζ», είπε ο Χάρι, τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ώρα που οι δίδυμοι μαΖί με τον Λι μάΖευαν χρυσά νομίσματα από τοσυγκεντρωμένο πλήθος.«Ξέρουν καλά την τέχνη τους».Ο κόσμος που είχε συγκεντρωθεί γύρω από τους δίδυμους Ουέ-σλιάργησε πολύ να διαλυθεί, κιο Φρεντ, ο Τζορτζ και ο Λι κάθισαν ακόμη περισσότερο για ναμετρήσουν τις εισπράξεις τους.Έτσι, ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν έμειναν επιτέλους μόνοι στοεντευκτήριο ο Χάρι, ο Ρον κιη Ερμιόνη. Ο Φρεντ, που Βγήκε τελευταίος, είχε κλείσει πίσω τουτην πόρτα, κουδουνίζονταςεπιδεικτικά το κουτί με τις χρυσές γαλέρες υπό το περιφρονητικόΒλέμμα της Ερμιόνης. Ο Χάρι,που είχε σημειώσει ελάχιστη πρόοδο στην εργασία του Σνέιπ,αποφάσισε να διακόψει για κείνοτο Βράδυ. Καθώς μάΖευε τα ΒιΒλία του, ο Ρον, που λαγοκοιμόταν σεμια πολυθρόνα, μούγκρισεπνιχτά, ανασηκώθηκε και κοίταξε αγουροξυπνημένος τη φωτιά.«Ο Σείριος!» είπε.Ο Χάρι γύρισε απότομα. Στις φλόγες είχε εμφανιστεί τοαναμαλλιασμένο μελαχρινό κεφάλι τουΣείριου.«Γεια», χαμογέλασε.«Γεια», είπαν εν χορώ ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη, γονατίζονταςστο χαλάκι του τζακιού. ΟΣτραΒοπόδαρος γουργούρισε δυνατά και πλησίασε στη φωτιάπροσπαθώντας, παρά την κάψα,να τρίψει το κεφάλι του στο πρόσωπο του Σείριου.«Πώς πάνε τα πράγματα;» ρώτησε ο Σείριος.«Χάλια», απάντησε ο Χάρι ενώ η Ερμιόνη τραΒούσε μακριά τονΣτραΒοπόδαρο για να μηντσουρουφλίσει τα μουστάκια του. «Το υπουργείο εξέδωσε κι άλλοδιάταγμα που απαγορεύει,μεταξύ άλλων, τις ομάδες κουίντιτς...»«Και τις μυστικές οργανώσεις άμυνας εναντίον των σκοτεινώντεχνών;» ρώτησε ο Σείριος.Έπεσε σιωπή.«Πού το ξέρεις;» ρώτησε τελικά ο Χάρι.«Άλλη φορά να διαλέγετε πιο προσεκτικά τους τόπους συνάντησηςσας», χαμογέλασε ακόμη πιοπλατιά ο Σείριος. «Στη "Γουρου-νοκεφαλή" Βρήκατε να πάτε;»«Και πού να πηγαίναμε, στα "Τρία Σκουπόξυλα";» αντέτεινε ηΕρμιόνη. «Όπου γίνεται πατείς μεπατώ σε και...»343Ι«Πράγμα που σημαίνει πως είναι πιο δύσκολο να κρυφακούσει κανείς»,είπε ο Σείριος. «Έχειςπολλά να μάθεις, Ερμιόνη».«Ποιος μας άκουσε;» Ζήτησε να μάθει ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μα, φυσικά, ο Μάντουνγκους», είπε ο Σείριος και, Βλέποντας τοαπορημένο ύφος τους, έβαλετα γέλια. «Ήταν η μάγισσα με το πέπλο».«Ο Μάντουνγκους;» σάστισε ο Χάρι. «Τι γύρευε αυτός εκεί;»«Εσύ τι λες;» ρώτησε ανυπόμονα ο Σείριος. «Σε παρακολουθούσε,φυσικά».«Με παρακολουθείτε ακόμη;» ρώτησε θυμωμένος ο Χάρι. «Και πολύ καλάκάνουμε», αποκρίθηκεο Σείριος, «αφού, στην πρώτη σου κιόλας έξοδο, έστησες μιαπαράνομη οργάνωση άμυναςεναντίον των σκοτεινών τεχνών», πρόσθεσε, αλλά δε φαινότανούτε ανήσυχος ούτε θυμωμένος. Απεναντίας, έδειχνε να καμαρώνει γιατον Χάρι.«Και γιατί δε μας φανερώθηκε ο ΣΒουνιάς;» ρώτησε κάπωςαπογοητευμένος ο Ρον. «θα ήτανχαρά μας να τον δούμε λιγάκι».«Του έχουν απαγορεύσει την είσοδο στη "Γουρουνοκεφαλή" εδώ και μιαεικοσαετία», εξήγησε οΣείριος, «κι αυτός ο μπάρμαν έχει μνήμη καμήλας. Όταν έπιασαν τονΣτούρτζίς, χάσαμε τον εφεδρικόαόρατο μανδύα του Μούντι κι έτσι ο ΣΒουνιάς μεταμφιέΖεταιτακτικά σε μάγισσα τώρατελευταία... ας είναι... Ρον, ορκίστηκα στη μητέρα σου να σου δώσωένα μήνυμα». «Αλήθεια;»έκανε φοβισμένος ο Ρον.«Λέει να μη συμμετάσχεις για κανέναν απολύτως λόγο σε μυστικήπαράνομη οργάνωση για τηνάμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών. Λέει ότι θα σε αποβάλουν διαπαντός και θα καταστραφείτο μέλλον σου. Λέει ότι έχεις όλο το χρόνο μπροστά σου να μάθειςνα προστατεύεις τον εαυτόσου κι ότι είσαι πολύ μικρός για να ασχοληθείς μ' αυτά τα θέματα.ΣυμΒουλεύει επίσης», ο Σείριοςστράφηκε στους άλλους δύο, «τον Χάρι και την Ερμιόνη να μηνανακατευτούν σε αυτή τηνοργάνωση, αν και παραδέχεται ότι δεν έχει δικαίωμα να τους τοαπαγορεύσει, και γι' αυτό τουςεκλιπαρεί να ακούσουν τη συμΒουλή της που είναι για το καλό τους.θα σας τα έγραφε όλα αυτάαλλά, αν υποκλαπεί το μήνυμα της κουκουΒάγιας, θα βρείτε τον μπελάσας, και δεν μπορεί νασας μιλήσει η ίδια γιατί απόψε έχει Βάρδια».«Τι Βάρδια;» ρώτησε βιαστικά ο Ρον.344«Να μη σε νοιάΖει, δουλειά του Τάγματος», απάντησε ο Σείριος.«Έτσι έδωσε σ' εμένα τομήνυμα, και να την ενημερώσετε ότι σας το είπα γιατί δε μου έχειεμπιστοσύνη».Ακολούθησε ακόμη μία παύση, στη διάρκεια της οποίας ο ΣτραβοπόδαροςνιαούριΖεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

προσπαθώντας να απλώσει το πόδι του στο πρόσωπο του Σείριου κι οΡον ψηλαφούσεαφηρημένα μια τρύπα στο χαλάκι.«Δηλαδή, θέλεις να υποσχεθώ ότι δε θα συμμετάσχω στην ομάδαάμυνας;» μουρμούρισε τέλος οΡον.«Εγώ; Όχι Βέβαια!» είπε ξαφνιασμένος ο Σείριος. «Έχω ενθουσιαστείμε την ιδέα!»«Αλήθεια;» αναθάρρησε ο Χάρι.«Φυσικά!» απάντησε ο Σείριος. «Νομίσεις πως ο πατέρας σου κι εγώθα σκύβαμε το κεφάλι καιθα παίρναμε διαταγές από μια στρίγκλα σαν την Άμπριτζ;»«Μα... μα πέρυσι μου έλεγες να προσέχω και να μη ρισκάρω...»«Πέρυσι, είχαμε πληροφορίες ότι είχε διεισδύσει κάποιος στο"Χόγκουαρτς" και προσπαθούσε νασε σκοτώσει!» διευκρίνισε εκνευρισμένος ο Σείριος. «Φέτος, ξέρουμεότι υπάρχει κάποιος έξωαπό το "Χόγκουαρτς" που θέλει να μας σκοτώσει όλους, γι' αυτόβρίσκω εξαιρετική την ιδέα ναασκηθείτε στην άμυνα!»«Κι αν μας αποβάλουν;» είπε τότε η Ερμιόνη με μιαν απορημένηματιά.Ο Χάρι γύρισε σαστισμένος προς το μέρος της. «Μα ήταν δικήσου η ιδέα, Ερμιόνη!»«Το ξέρω. Απλώς θέλω ν' ακούσω τη γνώμη του Σείριου», εξήγησεεκείνη ανασηκώνοντας τουςώμους.«Καλύτερα να σας αποβάλουν και να μπορείτε να αμυνθείτε παρά ναμείνετε στο σχολείο και ναέχετε μαύρα μεσάνυχτα», απάντησε ο Σείριος.«Ν' αγιάσει το στόμα σου!» είπαν ενθουσιασμένοι ο Χάρι και οΡον.«Λοιπόν, πώς οργανώσατε την ομάδα σας;» ρώτησε ο Σείριος. «Πού θασυναντιέστε;»«Αυτό είναι το πρόβλημα», έκανε ο Χάρι. «Δεν έχουμε πού ναπάμε».«Στην καλύβα που ουρλιάΖει;» πρότεινε ο Σείριος.345«Ωραία ιδέα!» φώναξε ο Ρον, αλλά η Ερμιόνη κοντανάσανεσυλλογισμένη κι οι άλλοι τρειςστράφηκαν προς το μέρος της. Το κεφάλι του Σείριου γύρισε μες στιςφλόγες.«'Όταν πηγαίνατε εσείς σχολείο, Σείριε», άρχισε η Ερμιόνη, «ήσαστεμόνο τέσσερις στιςσυναντήσεις σας στην καλύβα, μεταμορφωμένοι σε Ζώα ή, στην ανάγκη,στριμωγμένοι μέσα σεέναν αόρατο μανδύα. Εμείς όμως είμαστε είκοσι οκτώ και κανείς μαςδεν είναι Ζωομάγος, οπότεθα χρειαΖόταν ένας αόρατος μανδύας σε διαστάσεις αντίσκηνου...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Έχεις δίκιο», είπε απογοητευμένος ο Σείριος. «Τέλος πάντων, είμαισίγουρος ότι θα σκεφτείτεκάτι. Παλιά υπήρχε ένα ευρύχωρο μυστικό πέρασμα πίσω από το μεγάλοκαθρέφτη του τέταρτουορόφου. Ίσως σας χωράει να εξασκείστε εκεί».«Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ μου είπαν πως έφραξε», τον πληροφόρησε οΧάρι. «Από κατάρρευση ήκάτι τέτοιο».«Α», έκανε κατσουφιασμένος ο Σείριος. «Καλά, θα σκεφτώ και θασας...»Σταμάτησε απότομα. Το πρόσωπο του ξαφνικά ταράχτηκε, πάνια-σε.Γύρισε στο πλάί σαν νακοίταΖε το χτιστό τοίχωμα του τζακιού.«Σείριε;» είπε ανήσυχος ο Χάρι.Αλλά αυτός εξαφανίστηκε. Ο Χάρι κοίταξε έκπληκτος τις φλόγες κιύστερα στράφηκε στον Ρον καιστην Ερμιόνη.«Γιατί έφυ...»Η Ερμιόνη αναφώνησε τρομαγμένη και πετάχτηκε όρθια, κοι-ταΖονταςτη φωτιά.Ένα χέρι ξεπετάχτηκε από τις φλόγες ψαχουλεύοντας σαν ναπροσπαθούσε να αρπάξει κάτι έναχέρι με κοντόχοντρα δάχτυλα, φορτωμένα κακόγουστα παλαιικάδαχτυλίδια.Τα τρία παιδιά το έβαλαν στα πόδια. Στην πόρτα του κοιτώνα τωναγοριών, ο Χάρι κοντοστάθηκεκαι κοίταξε πίσω. Το χέρι της Άμπριτζ πασπάτευε ακόμη μες στιςφλόγες, σαν να ήξερε πού βρισκότανπριν από λίγο το κεφάλι του Σείριου κι ήταν αποφασισμένη νατο πιάσει.Ο Στρατός του ΝτάμπλντορΗ Άμπριτζ διαβάΖει την αλληλογραφία σου, Χάρι. Δεν υπάρχει άλληεξήγηση».«Λες να επιτέθηκε αυτή στη Χέντβιχ;» ρώτησε εξοργισμένος ο Χάρι.«Είμαι βέβαιη», είπε σκυθρωπά η Ερμιόνη. «Πρόσεχε το Βάτραχο σου,θα σου φύγει».Ο Χάρι σημάδεψε με το ραβδί του το βάτραχο που χοροπηδούσε στηνάκρη του τραπεΖίου.«Πρόσελθε!» είπε κι ο βάτραχος πέταξε στο χέρι του σαν να τοντράβηξε ένας ισχυρός μαγνήτης.Τα ξόρκια ήταν ένα μάθημα που προσφερόταν για εμπιστευτικέςσυΖητήσεις επικρατούσε πάντατόση βαβούρα, που ήταν δύσκολο να ακούσουν αδιάκριτα αφτιά. Σήμεραη τάξη ήταν γεμάτηβατράχους που KOaζαν, κοράκια που έκρωΖαν, ενώ η δυνατή βροχήχτυπούσε σαν ταμπούρλοτα τζάμια των παραθύρων. Η ψιθυριστή συΖήτηση του Χάρι, του Ρονκαι της Ερμιόνης, για τοπώς κινδύνευσε ο Σείριος να πιαστεί από την Άμπριτζ, περνούσετελείως απαρατήρητη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Το υποψιάστηκα από τότε που σε κατηγόρησε ο Φιλτς ότι παρήγγειλεςβόμβες κοπριάς, γιατίμου φάνηκε πολύ ηλίθιο ένα τέτοιο ψέμα», εξήγησε η Ερμιόνη, «θέλωνα πω, αν τελικά ο Φιλτς τοδιάβαΖε το γράμμα σου, θα έβλεπε ότι δεν παρήγγειλες τίποτατέτοιο, οπότε δεν κινδύνευες ναβρεις τον μπελά σου. Αποκλείεται δηλαδή να έκανε κανείς τόσοάνοστη φάρσα. Αλλά έπειτασκέφτηκα: κι αν γύρευε κάποιος δικαιολογία για να διαβάσει τηναλληλογραφία σου; θα ήταν έναςπολύ έξυπνος τρόπος για να φτάσει το347γράμμα σου στα χέρια της Άμπριτζ. θα έδινε, εμπιστευτικά δήθεν,την πληροφορία στον Φιλτς γιανα κάνει αυτός τη βρομοδουλειά, δηλαδή να κατασχέσει το γράμμασου, και ύστερα, είτε θαέβρισκε τρόπο να του το κλέψει είτε θα απαιτούσε να το δει — δενομίσω πως θα έφερνεαντίρρηση ο Φιλτς, πότε υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των μαθητώνγια να το κάνει τώρα;Πρόσεξε, Χάρι, θα τον λιώσεις το βάτραχο!»Ο Χάρι κοίταξε το χέρι του. Πράγματι, έσφιγγε τόσο δυνατά τοβάτραχο του, που του είχανπεταχτεί τα μάτια έξω. Τον άφησε βιαστικά πάνω στο τραπεΖί.«Χτες το βράδυ ο Σείριος τη γλίτωσε παρά τρίχα», είπε η Ερμιόνη.«Αναρωτιέμαι αν ξέρει ηΆμπριτζ πόσο κοντά έφτασε στην επιτυχία. Σιώπησε!»Ο βάτραχος με τον οποίο εξασκούνταν στο ξόρκι σιγής μουγκάθηκε στημέση του κοασμού τουκαι την κοίταξε εχθρικά.«Αν έπιανε τον Σναφλς...»Ο Χάρι απόσωσε τη φράση της: «... Σήμερα το πρωί θα βρισκόταν στοΑΖκαμπάν». Κούνησεαφηρημένα το ραβδί του ο βάτραχος του φούσκωσε σαν πράσινο μπαλόνικι έβγαλε έναδιαπεραστικό σφύριγμα.«Σιώπησε!» είπε βιαστικά η Ερμιόνη σημαδεύοντας με το ραβδί της τοβάτραχο, πουξεφούσκωσε αθόρυβα. «Μία είναι η λύση: να μην το ξανακάνει. Δενξέρω όμως πώς θα τονειδοποιήσουμε. Δεν μπορούμε να του στείλουμε κουκουβάγια».«Δε νομίσω πως θα το ρισκάρει», παρενέβη ο Ρον. «Δεν είναι χαΖός,ξέρει πόσο κινδύνεψε.Σιώπησε!»Το μεγάλο πανάσχημο κοράκι που είχε μπροστά του έκρωξε ειρωνικά.«Σιώπησε. ΣΙΩΠΗΣΕΙ»Το κοράκι έκρωξε ακόμη πιο δυνατά.«Είναι λάθος η κίνηση του ραβδιού σου», σχολίασε η Ερμιόνηκοιτώντας επικριτικά τον Ρον. «Δενπρέπει να το κουνάς οριζοντια, πρέπει να το χτυπάς».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τα κοράκια είναι δυσκολότερα από τους βατράχους», είπε εριστικά οΡον.«Ας αλλάξουμε, λοιπόν», πρότεινε η Ερμιόνη. Πήρε το κοράκι του Ρονκαι το αντικατέστησε με τοβάτραχο της. «Σιώπησε!» Το κοράκι συνέχισε να ανοιγοκλείνει τομυτερό του ράμφος αλλά δενέβγαινε κανένας ήχος.348«Πολύ ωραία, δεσποινίς ΓκρέινίΖερ!» ακούστηκε η φωνή του καθηγητήΦλίτγουικ κάνοντας τατρία παιδιά να αναπηδήσουν. «Ας δούμε τώρα κι εσένα, Ουέσλι».«Τι...; Α... ναι», έκανε αναψοκοκκινισμένος ο Ρον. «Ε... σιώπησε!»είπε και κατέβασε με τόσηφόρα το ραβδί του, που χτύπησε το βάτραχο στο μάτι. Εκείνος άρχισενα κοάΖει πονεμένα καιπήδησε από το τραπεΖί.Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Χάρι και ο Ρον πήραν πρόσθετη εργασία γιατο ξόρκι σιγής.Στο διάλειμμα έμειναν μέσα γιατί έβρεχε. Βρήκαν θέσεις σε μιαπολύβουη κατάμεστη τάξη τουπρώτου ορόφου, όπου ο Πιβς αιωρούνταν νωχελικά κοντά στονπολυέλαιο, πετώντας κάθε τόσοπώματα μελανοδοχείου στα κεφάλια τους. Δεν είχαν προλάβει νακαθίσουν όταν φάνηκε ηΑντζέλικα, που διέσχίΖε το πλήθος κι ερχόταν προς το μέρος τους.«Πήρα άδεια!» είπε. «Για την ανασύσταση της ομάδας!»«Τελεία!» φώναξαν ο Χάρι και ο Ρον.Η Αντζέλικα χαμογελούσε πλατιά. «Πήγα στη ΜακΓκόναγκαλ, που κάτιμου λέει ότι απευθύνθηκεστον Ντάμπλντορ. Πάντως, η Άμπριτζ δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Χα!Λοιπόν, απόψε στις επτά στογήπεδο, να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο. Ξέρετε ότι μας μένουν μόλιςτρεις βδομάδες μέχρι τονπρώτο μας αγώνα;» είπε κι απομακρύνθηκε σκύβοντας για να αποφύγειένα πώμα του Πιβς, πουχτύπησε έναν πρωτοετή κι ύστερα εξαφανίστηκε.Το χαμόγελο του Ρον έσβησε όταν κοίταξε από το παράθυρο έξω έβρεχεκαταρρακτωδώς.«ΕλπίΖω να ξανοίξει ο καιρός. Τι έχεις, Ερμιόνη;»ΚοίταΖε κι εκείνη το παράθυρο αλλά στην πραγματικότητα δεν είχεεστιάσει πουθενάσυγκεκριμένα. Το βλέμμα της ήταν άδειο, το πρόσωπο τηςσυννεφιασμένο.«Σκέφτομαι...» είπε κατσουφιασμένη.«Τον Σεί... τον Σναφλς;» ρώτησε ο Χάρι.«Όχι... όχι ακριβώς...» απάντησε αργόσυρτα η Ερμιόνη.«Αναρωτιόμουν... αν είναι σωστό αυτόπου κάνουμε...»Ο Χάρι και ο Ρον κοιτάχτηκαν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τώρα μας φώτισες», είπε ο Ρον. «Έχεις την καλοσύνη να μαςεξηγήσεις τι εννοείς;»Η Ερμιόνη τον κοίταξε σαν να αντιλαμβανόταν μόλις τώρα την349παρουσία του. «Αναρωτιόμουν», είπε με πιο δυνατή φωνή, «αν είναισωστό αυτό που κάνουμε: ηοργάνωση για τη μελέτη της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών».«Τι;» έκαναν με μια φωνή ο Χάρι και ο Ρον.«Μα δική σου ήταν η ιδέα!» είπε αγανακτισμένος ο Ρον.«Το ξέρω», συμφώνησε η Ερμιόνη πλέκοντας νευρικά τα χέρια της.«Αλλά μετά τη συΖήτησή μαςμε τον Σναφλς...»«Μα αυτός ενθουσιάστηκε», την έκοψε ο Χάρι.«Ναι», συνέχισε η Ερμιόνη κοιτάΖοντας το παράθυρο. «Ναι, αυτόακριβώς είναι που μουδημιουργεί επιφυλάξεις...»Εκείνη τη στιγμή ο Πιβς πέταξε από πάνω τους κρατώντας έναφυσοκάλαμο αυτομάτους όλοισκέπασαν τα κεφάλια τους με τις σάκες μέχρι να περάσει.«Δεν κατάλαβα καλά», είπε θυμωμένος ο Χάρι καθώς κατέβαΖε τη σάκατου. «θέλεις να τοακυρώσουμε επειδή συμφωνεί ο Σείριος;»Τώρα η Ερμιόνη είχε ένα νευρικό, δυστυχισμένο ύφος. «Δηλαδή εσύεμπιστεύεσαι την κρίση του,Χάρι;» ρώτησε με σκυμμένο το κεφάλι.«Απόλυτα!» δήλωσε εκείνος. «Μου δίνει πάντα τις καλύτερεςσυμβουλές!»Ένα πώμα σφύριξε δίπλα τους και πέτυχε την Κάτι Μπελ στο αφτί. ΗΚάτι πετάχτηκε όρθια κιάρχισε να εκσφενδονίΖει διάφορα αντικείμενα στον Πιβς. Πέρασανκάμποσες στιγμές πριν μιλήσειη Ερμιόνη, αφού διάλεξε με προσοχή τα λόγια της.«Δε νομίσεις πως έχει γίνει κάπως... κάπως απερίσκεπτος... απότότε που Ζει έγκλειστος στηνΓκρίμολντ Πλέις; Δε νομίσεις πως... πως Ζει μέσα από μας;»«Τι πάει να πει Ζει μέσα από μας;» νευρίασε ο Χάρι.«Εννοώ... θα του άρεσε πολύ να οργανώσει μια ομάδα άμυνας κάτω απότη μύτη τουυπουργείου... και νομίΖω ότι νιώθει απαίσια που δεν μπορεί ναπροσφέρει τίποτα στο Τάγμα...και γι' αυτόν το λόγο... παρακινεί εμάς».Ο Ρον την κοίταΖε έκπληκτος. «Τελικά είχε δίκιο ο Σείριος», είπε.«θυμίσεις τη μάνα μου».Η Ερμιόνη δάγκωσε τα χείλη της χωρίς να απαντήσει. Το κουδούνιχτύπησε τη στιγμή που ο Πιβςέκανε μια βουτιά προς το μέρος της Κάτι κι άδειαΖε έναμελανοδοχείο στο κεφάλι της.350Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο καιρός δε βελτιώθηκε μέχρι το Βράδυ. Στις επτά η ώρα, που ο Χάρικι ο Ρον πήγαιναν στογήπεδο του κουίντιτσ, έγιναν μούσκεμα μέσα σε λίγα λεπτά ενώ ταπόδια τους γλιστρούσαν στοβρεγμένο γρασίδι. Ο ουρανός είχε το μελανό χρώμα της καταιγίδας κιένιωσαν ανακούφιση μόλιςμπήκαν στα Ζεστά, φωτισμένα αποδυτήρια, αν και ήξεραν πως ήτανπροσωρινή η ανάπαυλα.Βρήκαν τον Φρεντ και τον Τζορτζ να συΖητούν αν θα χρησιμοποιούσαντα πονηρά Ζαχαρωτάτους για να κάνουν κοπάνα από την προπόνηση.«... αλλά βάΖω στοίχημα ότι θα το καταλάβει», ακούστηκε να λέει οΦρεντ με την άκρη τωνχειλιών του. «Το λάθος μου ήταν που της πρότεινα χθες να αγοράσειπαστίλιες εμετού».«Τότε, ας πάρουμε σοκολατάκια πυρετού», μουρμούρισε ο Φρεντ, «πουδεν τα έχουμε δείξει σεκανέναν...»«Λέτε να πιάσει;» ρώτησε ο Ρον ενώ δυνάμωνε ο θόρυβος της βροχήςστη στέγη, όπως και τοουρλιαχτό του ανέμου.«Αμέ», είπε ο Φρεντ, «ανεβάΖεις αμέσως πυρετό».«Ναι αλλά βγάΖεις κι αυτά τα αναθεματισμένα τα σπυράκια με πύον»,πρόσθεσε ο Τζορτζ, «καιδεν έχουμε βρει ακόμη τρόπο νατα ξεφορτωθούμε».«Δε βλέπω τίποτα σπυράκια», είπε ο Ρον κοιτάΖοντας τους αδελφούςτου.«Ε... δε φαίνονται», εξήγησε κατσουφιασμένος ο Φρεντ. «Βρίσκονταισε ένα σημείο που δενεκθέτουμε σε κοινή θεά».«Αλλά σε πεθαίνουν στον πόνο όταν κάθεσαι στο σκουπο...»«Εντάξει, παιδιά, ακούστε», φώναξε η ΑντζέΛικα βγαίνοντας από τογραφείο του αρχηγού. «Ξέρωπως ο καιρός δεν είναι ιδανικός, πιθανόν όμως να παίξουμε με τοΣλίθεριν υπό παρόμοιεςσυνθήκες, γι' αυτό καλό είναι να πάρουμε μια γεύση. Χάρι, δενείχες κάνει κάτι στα γυαλιά σουώστε να μη θαμπώνουν από τη βροχή, σε έναν αγώνα με το Χάφλπαφλπου είχε καταιγίδα;»«Η Ερμιόνη το είχε κάνει», αποκρίθηκε ο Χάρι- Τράβηξε τα γυαλιάτου, τα χτύπησε με το ραβδίκαι είπε: «Αδιάβροχους!»«Νομίσω ότι πρέπει να το κάνουμε όλοι αυτό», πρότεινε η Αντζελικα.«Αν μπορέσουμε ναπροστατεύσουμε από τη βροχή τα πρόσωπα μας, θα έχουμε καλύτερηορατότητα. Όλοι μαζι,παιδιά: Αδιάβροχους! Ωραία. Φύγαμε».Έκρυψαν στις τσέπες τα ραβδιά τους, φορτώθηκαν στον ώμο τασκουπόξυλά τους κιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ακολούθησαν την Αντζέλικα.351Προχώρησαν μέχρι το κέντρο του γηπέδου τσαλαβουτώντας στις λάσπες.Η ορατότητα ήτανελάχιστη ακόμη και με το αδιαβροχοποιη-τικό ξόρκι. Στο μεταξύσουρούπωνε κι η βροχή δενέλεγε να κόψει. «Μόλις σφυρίξω, ξεκινάμε», φώναξε η Αντζέλικα. ΟΧάρι απογειώθηκετινάΖοντας λάσπες προς όλες τις κατευθύνσεις, και πήρε ύψοςωθούμενος από τον άνεμο.Αναρωτιόταν πώς θα έβλεπε τη χρυσή μπάλα με τέτοιο καιρό. Ήδηδυσκολευόταν φοβερά ναδιακρίνει τη μαύρη μπάλα — πριν ξεκινήσει καλά καλά η προπόνηση,απείλησε να τον ρίξει απότο σκουπόξυλό του αναγκάστηκε να κάνει περιστροφή χαλαρής κράτησηςγια να την αποφύγει.Δυστυχώς δεν το είδε αυτό η Αντζέλικα. Η αρχηγός τους, βέβαια, δενμπορούσε να δει τίποτακανείς δεν έβλεπε τι έκαναν οι άλλοι. Ο άνεμος δυνάμωνε ολοέναπερισσότερο. Ο Χάρι άκουγεαπό μακριά τον πνιχτό θόρυβο της βροχής που μαστίγωνε αλύπητα τηνεπιφάνεια της λίμνης.Η Αντζέλικα τους κράτησε καμιά ώρα στο γήπεδο προτού παραδεχτείτην ήττα της. Κατόπινοδήγησε στα αποδυτήρια τη μουσκεμένη, καταταλαιπωρημένη ομάδα τηςεπιμένοντας πως ηπροπόνηση δεν ήταν χάσιμο χρόνου, αν και αυτό δεν το πίστευε ούτεη ίδια. Ο Φρεντ κι οΤζορτζ ήταν πολύ τσαντισμένοι περπατούσαν με ανοιχτά τα πόδια καιβογκούσαν σε κάθε τουςβήμα. Ο Χάρι τους άκουσε να παραπονιούνται χαμηλόφωνα καθώςσκουπίΖε τα μαλλιά του.«ΝομίΖω ότι μερικά απ' τα δικά μου έσπασαν», είπε ο Φρεντ μευπόκωφη φωνή.«Τα δικά μου όχι», βόγκηξε ο Τζορτζ. «θα έλεγα πως φούσκωσαν ακόμηπερισσότερο, μεπεθαίνουν στον πόνο...» «ΟΧ!» έκανε ο Χάρι.Πίεσε την πετσέτα στο πρόσωπο του κλείνοντας τα μάτια από τονπόνο. Το σημάδι στο μέτωποτου τον σούβλίΖε πάλι" είχε καιρό να τον πονέσει τόσο δυνατά.«Τι έπαθες;» ρώτησαν κάμποσες φωνές. Ο Χάρι κατέβασε την πετσέτα.Έβλεπε θολά τα πάνταγύρω του στ' αποδυτήρια γιατί δε φορούσε τα γυαλιά του, αλλάκαταλάβαινε πως είχαν στραφείόλοι προς το μέρος του. «Τίποτα», μουρμούρισε. «Ε... χτύπησα τομάτι μου, αυτό είναι όλο».Κοίταξε όμως με νόημα τον Ρον. Όταν έφυγαν οι άλλοι, τυλιγμένοι μετους μανδύες τους και με τακαπέλα τους κατεβασμένα ως τ' αφτιά, έμειναν πίσω οι δυο τους.352«Τι έγινε;» ρώτησε ο Ρον μόλις βγήκε και η Αλίσια. «Το σημάδιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σου;»Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά. «Μα...» Ο Ρον πήγε φοβισμένος στοπαράθυρο και κοίταξε έξω.«Δε... δε φαντάΖομαι να βρίσκεται εδώ γύρω, ε;»«Όχι», μουρμούρι.σε ο Χάρι. Κάθισε σ' έναν πάγκο κι έτριψε τοσημάδι του. «Σίγουρα είναι μίλιαμακριά. Με πονάει γιατί... γιατίείναι θυμωμένος».Ο Χάρι δεν ήθελε να ΤΟ πει αυτό. Άκουσε τα λόγια του σαν νατα πρόφερε ένας ξένος, ωστόσο κατάλαβε αμέσως πως ήταν αλήθεια.Δεν ήξερε πώς το ννώριΖεαλλά σίγουρα έτσι ήταν ο Βόλντε-μορτ, όπου κι αν ήταν, ότι κι ανέκανε, είχε αφρίσει από θυμό.«Τον είδες;» ρώτησε τρομοκρατημένος ο Ρον. «Είδες κανένα...κανένα όραμα ή κάτι τέτοιο;»Ο Χάρι στάθηκε ακίνητος, με σκυμμένο το κεφάλι, προσπαθώντας ναανακουφίσει το μυαλό καιτη μνήμη του από το μούδιασμαπου είχε αφήσει ο πόνος.θολές σιλουέτες, υπόκωφες φωνές...«θέλει να γίνει κάτι που καθυστερεί να γίνει...» είπε.Ξαφνιάστηκε και πάλι που βγήκαν αυτά τα λόγια από το στόμα του,αλλά ήταν βέβαιος πως ήταναλήθεια.«Που... που το ξέρεις;» ψέλλισε ο Ρον.Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι και σκέπασε τα μάτια του με τις παλάμεςτου. Αστεράκια ξεπήδησαναπ' το σκοτάδι. Ένιωσε τον Ρον να κάθεται δίπλα του και κατάλαβεότι ο φίλος του τον κοίταΖε.«Το ίδιο σου είχε συμβεί και την άλλη φορά;» ρώτησε πνιχτά ο Ρον.«Όταν πόνεσε το σημάδι στογραφείο της Άμπριτζ; Είχε θυμώσει ο Ξέρεις-Ποιος;»Ο Χάρι έγνεψε αρνητικά.«Τότε;»Ο Χάρι προσπάθησε να ξαναφέρει στο νου του εκείνο το περιστατικό.ΚοίταΖε το πρόσωπο τηςΆμπριτζ... και πόνεσε το σημάδι του... κι ένιωσε ένα παράξενομυρμήγκιασμα στο στομάχι... έναπαράξενο σκίρτημα.. ένα σκίρτημα χαράς... μα ένιωθε τόσοδυστυχισμένος εκείνη τη στιγμή, πουδεν κατάλαβε πως ήταν χαράεκείνο το συναίσθημα...«Την προηγούμενη φορά πόνεσα γιατί ήταν ευχαριστημένος»,είπε. «Πάρα πολύ ευχαριστημένος. Του είχε συμβεί κάτι ευχάριστο.353Και την τελευταία νύχτα πριν έρθουμε στο σχολείο...» συνέχισε καιμε το νου του γύρισε πίσω στηστιγμή που τον τρέλανε στον πόνο το σημάδι του, στο δωμάτιο πουμοιραΖόταν με τον Ρον στηνΓκρίμολντ Πλέις, «ήταν οργισμένος...»Γύρισε προς τον Ρον, που τον κοίταζε αποσβολωμένος.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Κανονικά, φιλαράκο, πρέπει να πάρεις εσύ τη θέση της Τρελό-νι»,είπε με δέος.«Δεν κάνω προφητείες», αντέτεινε ο Χάρι.«Ξέρεις τι κάνεις όμως;» είπε ο Ρον τρομαγμένος και συνάμαεντυπωσιασμένος. «ΔιαβάΖεις τησκέψη του Ξέρεις-Ποιου!»Ο Χάρι κούνησε το κεφάλι. «Όχι ακριβώς... μάλλον την ψυχική τουδιάθεση. Πιάνω στιγμιαία τασυναισθήματα του. Ο Ντάμπλντορ είπε ότι συνέβαινε κάτι παρόμοιοκαι πέρυσι. Είπε πως, ότανήταν κοντά μου ο Βόλντεμορτ ή αισθανόταν μίσος, το ένιωθα. Καιτώρα, εκτός από το θυμό του,νιώθω και τη χαρά του...»Έπεσε σιωπή. Ο άνεμος και η βροχή μαστίγωναν το κτίριο.«Πρέπει να το πεις σε κάποιον», συνέστησε ο Ρον.«Την προηγούμενη φορά το είπα στον Σείριο».«Να του το πεις και τώρα!»«Πώς;» ρώτησε κατσουφιασμένος ο Χάρι. «Η Άμπριτζ παρακολουθεί τατζάκια και τιςκουκουβάγιες».«Τότε, πες το στον Ντάμπλντορ».«Σου είπα, το ξέρει ήδη», απάντησε κοφτά ο Χάρι και σηκώθηκεόρθιος. Πήρε το μανδύα του απότην κρεμάστρα και τον φόρεσε. «Δεν έχει νόημα να του το ξαναπώ»,πρόσθεσε.Ο Ρον φόρεσε κι αυτός το μανδύα του παρατηρώντας σκεφτικός τονΧάρι. «Ο Ντάμπλντορ θαήθελε να το μάθει», είπε.Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους. «Έλα, πάμε... πρέπει να εξασκηθούμεστο ξόρκι σιγής».Διέσχισαν βιαστικά το σκοτεινό πάρκο γλιστρώντας στο λασπωμένογρασίδι, χωρίς να μιλάνε. Τομυαλό του Χάρι δούλευε πυρετωδώς. Τι ήταν αυτό που ήθελε οΒόλντεμορτ και καθυστερούσε ναγίνει;«...έχει κι άλλα σχέδια... σχέδια που εφαρμόΖει αθόρυβα... κάτιπου είναι αναγκασμένος να τοκλέψει... κάτι σαν όπλο, ας πουμέ... που δεν το είχε τηνπροηγούμενη φορά».Ο Χάρι είχε καιρό να σκεφτεί αυτά τα λόγια ήταν πολύ απορροφημένοςαπό αυτά πουσυνέβαιναν στο «Χόγκουαρτς», από τις «μο-354355νομαχίες» του με την Άμπριτζ, από τις άδικες παρεμβάσεις τουυπουργείου ... Τώρα όμως ταθυμήθηκε και τον έβαλαν σε σκέψεις... Ο θυμός του Βόλντεμορτ θαείχε μια εξήγηση ανδυσκολευόταν να αποκτήσει αυτό το όπλο, όποιο κι αν ήταν. Είχεανατρέψει το Τάγμα τα σχέδιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του, εμποδίζοντας τον να το κλέψει; Που φυλασσόταν αυτό το όπλο;Ποιος το είχε τώρα;«Μίμπουλους μιμπλετόνια», ακούστηκε η φωνή του Ρον κι ο Χάριεπανήλθε στην πραγματικότητακαι πέρασε μέσα από το άνοιγμα του πορτρέτου.Η Ερμιόνη είχε πάει νωρίς για ύπνο. Είχε αφήσει τον Στραβο-πόδαροκουλουριασμένο σε μιαπολυθρόνα και μια συλλογή κα-κοπλεγμένους σκούφους πάνω στοτραπέΖΙ, δίπλα στο τζάκι. ΟΧά-ρι ανακουφίστηκε που δεν τη βρήκαν εκεί, γιατί δεν ήθελε να συ-Ζητήσουν το θέμα τουσημαδιού του και να τον συμβουλέψει κι αυτή να το πει στονΝτάμπλντορ. Ο Ρον εξακολουθούσενα τον κοιτά-Ζει νευρικά δίχως να λέει λέξη, αλλά ο Χάρι έβγαλεχωρίς κανένα σχόλιο το Βιβλίοτων μαγικών φίλτρων και κάθισε να τελειώσει την εργασία του. Όσοκι αν προσπαθούσε όμωςδεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Όταν ο Ρον πήγε για ύπνο, αυτός δενείχε γράψει σχεδόντίποτα.Ήταν πια περασμένα μεσάνυχτα κι ο Χάρι διάβαΖε και ξαναδιάβαΖε μιαπαράγραφο για τιςχρήσεις του σκορβουτόχορτου, της αγα-πίδας και της φτερνιστρίδαςχωρίς να καταλαβαίνει λέξη.«τα φυτά αυτά είναι πολύ αποτελεσματικά στις φλεγμονές τουεγκέφαλου, γι' αυτόχρησιμοποιούνται για την παρασκευή φίλτρων που προκαλούν σύγχυσηαλλά και σεκατευναστικά φίλτρα, στις περιπτώσεις που ο μάγος πάσχει απόπαραλήρημα, ή παράφορα, ήαπερισκεψία...»... Η Ερμιόνη είπε ότι ο Σείριος είχε γίνει απερίσκεπτος από τότεπου Ζούσε έγκλειστος στηνΓκρίμολντ Πλέις...«... πολύ αποτελεσματικά στις φλεγμονές του εγκέφαλου, γι' αυτοχρησιμοποιούνται...»...Ο Ημερήσιος Προφήτης θα έγραφε ότι προσβλήθηκε από φλεγμονή τουεγκέφαλου ανπληροφορούνταν ότι διαισθανόταν τα συναισθήματα του Βόλντεμορτ...«... γι' αυτό χρησιμοποιούνται για την παρασκευή φίλτρων πουπροκαλούν σύγχυση αλλά και σεκατευναστικά φίλτρα...»...Σύγχυση, αυτή ήταν η σωστή λέξη. Γιατί ήξερε τι ένιωθε οΒόλτεμορτ; Τι ήταν αυτός ομυστηριώδης δεσμός ανάμεσα τους, που ακόμη κι ο Ντάμπλντορ δενμπορούσε να εξηγήσειικανοποιητικά;«... στις περιπτώσεις που ο μάγος πάσχει από παραλήρημα...»... Πόσο πολύ νύσταΖε!...«... η παράφορα...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

... Τι Ζεστή και βολική που ήταν η πολυθρόνα του μπροστά στο τζάκι!Πόσο τον νανουρίΖε ηβροχή που χτύπαγε ρυθμικά τα τζάμια, το γουργούρισμα τουΣτραβοπόδαρου, το τρίΖοβόληματης φωτιάς!...Το βιβλίο γλίστρησε απ' τα χέρια του κι έπεσε μ' έναν πνιχτόθόρυβο στο χαλάκι μπροστά στοτζάκι. Το κεφάλι του έγειρε στο πλάί.ΒάδιΖε πάλι σε ένα μακρύ διάδρομο, ενώ τα Βήματα του αντηχούσανστη σιωπή. Καθώς Ζύγωνεστην πόρτα που βρισκόταν στο τέρμα του διαδρόμου, η καρδιά τουχτυπούσε δυνατά,ανυπόμονα... αν κατάφερνε να την ανοίξει... να μπει μέσα... Άπλωσετο χέρι του... τα δάχτυλα τουτην άγγιξαν σχεδόν...«Χάρι Πότερ!»Ξύπνησε με ένα τίναγμα. Τα κεριά του εντευκτηρίου είχαν σβήσει,αλλά διέκρινε κάτι δίπλα τουπου κουνιόταν.«Ποιος... ποιος είναι;» ρώτησε ο Χάρι κι ανακάθισε στην πολυθρόνατου. Η φωτιά στοτζάκικόντευε να σβήσει και το δωμάτιο ήταν πολύ σκοτεινό.«Ο Ντόμπι έφερε την κουκουβάγια σας, κύριε!» απάντησε μια τσιριχτήφωνή.«Ντόμπι;» είπε βραχνά το αγόρι, κοιτάΖοντας προς το σημείο απ'όπου ακουγόταν η φωνή.Ο Ντόμπι, το σπιτικό ξωτικό, στεκόταν δίπλα στο τραπέΖι όπου ηΕρμιόνη είχε αφήσει μισήντουΖίνα σκούφους. Τα μεγάλα μυτερά αφτιά του ξεπρόβαλλαν κάτω απόόλους τους σκούφουςπου είχε πλέξει ποτέ η Ερμιόνη- τους φορούσε τον έναν πάνω στονάλλον και το κεφάλι τουφάνταΖε σαν να είχε επιμηκυνθεί κατά ένα μέτρο. Στην κορφή αυτήςτης κατασκευής καθόταν ηΧέντβιχ, εντελώς γιατρεμένη.«Ο Ντόμπι προσφέρθηκε να επιστρέψει την κουκουβάγια του χάριΠότερ», εξήγησε το ξωτικό μεμια έκφραση λατρείας στο πρόσωπο του. «Η καθηγήτρια Γκράμπλι-Πλανκλέει ότι έγινε καλά, κύριε».Έκανε μια βαθιά υπόκλιση κι η λεπτή, μακριά σαν μολύβι, μύτητου άγγιξε το χαλάκι τουτζακιού η Χέντβιχ έκρωξε αγανακτισμέ-νη κι ήρθε να κουρνιάσει στομπράτσο της πολυθρόναςτου Χάρι.«Ευχαριστώ, Ντόμπι!» είπε ο Χάρι και χάίδεψε το κεφάλι της Χέ-356357ντβιχ. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του προσπαθώντας να διώξει το όνειρομε την πόρτα... ήταν τόσοΖωντανό... Ξανακοίταξε τον Ντόμπι και διαπίστωσε ότι το ξωτικόφορούσε κάμποσα κασκόλ καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τόσο πολλά Ζευγάρια κάλτσες, που τα πόδια του φάνταΖαν τεράστιαγια το σώμα του.«Ε... εσύ παίρνεις όλα τα ρούχα που αφήνει η Ερμιόνη;»«Α, όχι, κύριε», απάντησε χαρούμενα ο Ντόμπι. «Ο Ντόμπι παίρνειρούχα και για τη Γουίνκι».«Αλήθεια, τι κάνει η Γουίνκι;»Τα αφτιά του Ντόμπι έπεσαν απότομα.«Η Γουίνκι εξακολουθεί να τα τσούΖει, κύριε», είπε λυπημένα. Ταπελώρια πράσινα μάτια του,ολοστρόγγυλα σαν μπαλάκια του τένις, ήταν τώρα χαμηλωμένα. «Δεθέλει ρούχα. Ούτε και ταάλλα σπιτικά ξωτικά θέλουν. Αρνούνται να καθαρίσουν τον πύργο τουΓκρίφιντορ, κύριε, γιατίπαντού είναι κρυμμένοι σκούφοι και κάλτσες το θεωρούν προσβλητικό.Έτσι κάνει όλες τιςδουλειές ο Ντόμπι, κύριε, αλλά δεν τον πειράζει, γιατί ήλπίΖε ναδει τον Χάρι Πότερ. Κι απόψε,κύριε, η ευχή του εκπληρώθηκε!» Ο Ντόμπι έκανε άλλη μια βαθιάυπόκλιση. «Ο Χάρι Πότερ όμωςδε φαίνεται ευτυχισμένος», συνέχισε το ξωτικό ισιώνοντας το κορμίτου και ρίχνοντας μια δειλήματιά στο αγόρι. «Ο Ντόμπι τον άκουσε να παραμιλάει στον ύπνο του.Έβλεπε εφιάλτες ο ΧάριΠότερ;»«Όχι ακριβώς εφιάλτες», είπε μ' ένα χασμουρητό ο Χάρι κι έτριψε ταβλέφαρα του. «Έχω δει καιχειρότερα».Το ξωτικό τον περιεργάστηκε με τα τεράστια μάτια του. Στη συνέχειαείπε πολύ σοβαρά,χαμηλώνοντας τ' αφτιά του: «Ο Ντόμπι θέλει να βοηθήσει τον ΧάριΠότερ γιατί ο Χάρι Πότερελευθέρωσε τον Ντόμπι κι ο Ντόμπι είναι πολύ πιο ευτυχισμένοςτώρα».Ο Χάρι χαμογέλασε. «Δεν μπορείς να με βοηθήσεις, Ντόμπι, αλλάευχαριστώ για τηνπροσφορά», είπε κι έσκυψε για να σηκώσει από το πάτωμα το βιβλίομε τα φίλτρα. Αναγκαστικάθα ολοκλήρωνε αύριο την εργασία του. Καθώς έκλεινε το βιβλίο, οιφλόγες φώτισαν τις λεπτές,ασπρισμένες ουλές στη ράχη του χεριού του — το αποτέλεσμα τηςτιμωρίας της Άμπριτζ...«Για στάσου, υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις για μένα, Ντόμπι»,είπε αργόσυρτα ο Χάρι.Το ξωτικό γύρισε χαρούμενο προς το μέρος του.«Ότι θέλει ο Χάρι Πότερ!»«θέλω να βρω ένα μέρος όπου να μπορούν να εξασκηθούν είκοσι οκτώάτομα στην άμυναεναντίον των σκοτεινών τεχνών, χωρίς να τα πάρουν μυρουδιά οικαθηγητές. Και ειδικά»,συνέχισε κι έσφιξε το βιβλίο στο χέρι του τόσο δυνατά, που τασημάδια του γυάλισαν σανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σεντεφένια, «η καθηγήτρια Άμπριτζ».Περίμενε πως το χαμόγελο του ξωτικού μεμιάς θα έσβηνε και τ' αφτιάτου θα κρεμούσαν περίμενενα του πει ότι ήταν αδύνατον ή ότι θα προσπαθούσε να βρει κάτι μαδεν υπήρχαν και πολλές ελπίδες.Αυτό που δεν περίμενε ήταν πως ο Ντόμπι θ' άρχιζε ναχοροπηδάει χτυπώνταςπαλαμάκια, με τ' αφτιά του να κουνιούνται πέρα-δώθε απ' τονενθουσιασμό.«Ο Ντόμπι ξέρει το ιδανικό μέρος, κύριε!» είπε πανευτυχής. «ΟΝτόμπι άκουσε να μιλάνε γι' αυτότα άλλα ξωτικά όταν πρωτοήρθε στο "Χόγκουαρτς". Είναι γνωστό με τοόνομα το Δωμάτιο ΠουΠηγαινοέρχεται, κύριε, ή, αλλιώς, το Δωμάτιο των Ευχών!»«Γιατί;» ρώτησε με περιέργεια ο Χάρι.«Γιατί στο δωμάτιο αυτό μπορεί να μπει κανείς μόνο εάν χρειά-Ζεταικάτι», είπε σοβαρά οΝτόμπι. «Άλλοτε βρίσκεται στη θέση του κι άλλοτε εξαφανίζεται,αλλά αν εμφανιστεί, περιέχει ότιχρειάΖεται αυτός που το ψάχνει. Το χρησιμοποιεί κι ο Ντόμπι»,πρόσθεσε το ξωτικόχαμηλώνοντας τη φωνή, μ' ένα ελαφρώς ένοχο ύφος, «όταν είναι πολύμεθυσμένη η Γουίνκι τηνκρύβει στο Δωμάτιο των Ευχών και βρίσκει εκεί αντίδοτα για τηΒουτυρομπίρα κι ένα κρεβάτι σταμέτρα των ξωτικών για να την ξαπλώσει μέχρι να ξεμεθύσει, κύριε...Ο Ντόμπι ξέρει ότι ο κύριοςΦιλτς, επίσης, βρίσκει εκεί είδη καθαρισμού αν ξεμείνει καμιά φοράκαι...»«Κι αν έχεις μεγάλη ανάγκη να πας στην τουαλέτα», τον διέκοψε οΧάρι, που θυμήθηκε ξαφνικάκάτι που ανέφερε ο Ντάμπλντορ στο ρεβεγιόν των περασμένωνΧριστουγέννων, «θα το βρειςγεμάτο δοχεία νυκτός;»«Έτσι νομίΖω, κύριε», έγνεψε Ζωηρά ο Ντόμπι. «Είναι φανταστικόδωμάτιο, κύριε».Ο Χάρι ανακάθισε στην πολυθρόνα του. «Και πόσοι γνωρίΖουν τηνύπαρξη του;»«Ελάχιστοι, κύριε. Οι περισσότεροι το βρίσκουν κατά τύχη ότανΧρειάΖονται κάτι, αλλά έπειτα δενμπορούν να το ξαναβρούν, γιατί δεν ξέρουν ότι περιμένει πάντα νατο καλέσεις για να σεεξυπηρετήσει».358359«ΝομίΖω ότι μας κάνει», είπε ενθουσιασμένος ο Χάρι. «Είναι ό τιπρέπει, Ντόμπι. Πότε μπορείςνα μου δείξεις πού βρίσκεται;»«Όποτε θέλει ο Χάρι Πότερ», έκανε κι ο Ντόμπι επίσηςενθουσιασμένος. «Και τώρα, αν θέλετε!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

για μια στιγμή ο Χάρι μπήκε στον πειρασμό ν' ακολουθήσει τοσπιτικό ξωτικό. Ανασηκώθηκε απότη θέση του, με σκοπό να ανέβει στον κοιτώνα και να πάρει τοναόρατο μανδύα του, όταν μιαφωνούλα σαν της Ερμιόνης, που είχε ξανακούσει στο παρελθόν τουψιθύρισε στ' αφτί:Απερίσκεπτε... ε, απερίσκεπτε! Αποφάσισε λοι-πόν να το αναβάλειάλλωστεήταν πάρα πολύαργά και κουτούλαγε από τη νύστα.«Όχι απόψε, Ντόμπι», είπε απρόθυμα ο Χάρι καθώς ξαναβού-λιαΖε στηνπολυθρόνα του. «Είναιπολύ σημαντικό, δε θέλω να μας πιάσουν... γι' αυτό, χρειάΖεταιπροσεκτική προετοιμασία. Κοίτα,μπορείς να μου πεις πού ακριβώς βρίσκεται αυτό το δωμάτιο και πώςμπαίνεις μέσα;»Οι μανδύες τους φούσκωναν με τον άνεμο και μπερδεύονταν ανάμεσαστα πόδια τους καθώςτσαλαβουτούσαν στο λασπωμένο λαχανόκηπο για να πάνε στο μάθημαβοτανολογίας. Ότανέφτασαν, η δυνατή βροχή μαστίγωνε σαν χαλάζι τη στέγη τουθερμοκηπίου, κάνοντας τόσοσαματά που τα λόγια της καθηγήτριας Σπράουτ ακούγονταν μεδυσκολία. Προς μεγάλη τουςανακούφιση, το απογευματινό μάθημα της φροντίδας μαγικών πλασμάτωνδε θα γινόταν, όπωςπάντα, στο ύπαιθρο αλλά σε μιαν άδεια αίθουσα του ισογείου, ενώ ηΑντζέλικα ανακοίνωσε τομεσημέρι στα παιδιά της ομάδας ότι η προπόνηση αναβαλλόταν.«Ωραία», της είπε τότε χαμηλόφωνα ο Χάρι, «γιατί βρήκα πού θαγίνει η πρώτη μας συνάντησηγια την άμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών. Απόψε, στις οκτώ,στον έβδομο όροφο, απέναντιαπό την ταπισερίτου Μωρού Βαρνάβα που τον ξυλοκοπούν οι ορεινοίκαλι-κάντζαροι. Μπορείςνα ειδοποιήσεις την Κάτι και την Αλίσια;»Η Αντζέλικα ξαφνιάστηκε λιγάκι αλλά υποσχέθηκε να το πει στιςάλλες δύο. Έπειτα, ο Χάρι έπεσεμε τα μούτρα στα λουκάνικα και στον πουρέ του. Όταν κάποια στιγμήσήκωσε το κεφάλι για ναπιει χυμό κολοκύθας, τσάκωσε την Ερμιόνη να τον κοιτάΖει.«Τι;» ρώτησε πνιχτά.«Να... δεν έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στα σχέδια του Ντόμπι. θυμάσαιπου έχασες όλα τα κόκαλατου χεριού σου;»«Το δωμάτιο αυτό δεν είναι κάποια τρελή ιδέα του Ντόμπι το ξέρεικι ο Ντάμπλντορ, το ανέφερεπέρυσι τα Χριστούγεννα».Το πρόσωπο της Ερμιόνης φάνηκε να ηρεμεί. «Σου μίλησε γι' αυτό οΝτάμπλντορ;»«Πάνω στην κουβέντα», απάντησε ο Χάρι ανασηκώνοντας τους ώμους.«Τότε εντάξει», είπε η Ερμιόνη και δεν έφερε άλλες αντιρρήσεις.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τα τρία παιδιά πέρασαν την υπόλοιπη ημέρα αναΖητώντας όσους είχανυπογράψει στη λίστα, μεσκοπό να τους ειδοποιήσουν για τη βραδινή συνάντηση. Προς μεγάληαπογοήτευση του Χάρι,ήταν η Τζίνι αυτή που βρήκε πρώτη την Τσο Τσανγκ και τη φιλενάδατης και τις ενημέρωσεσχετικά. Στο τέλος του βραδινού φαγητού, είχαν καταφέρει ναειδοποιήσουν και τους είκοσι πέντεπου είχαν συναντήσει στη «Γουρουνοκεφαλή».Ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη έφυγαν από το εντευκτήριο στις επτάκαι μισή ο Χάρι κρατούσε στοχέρι του μια παλιά περγαμηνή. Αν και στους πεμπτοετείς επιτρεπόταννα κυκλοφορούν στουςδιαδρόμους ως τις εννέα η ώρα, κοίταζαν κι οι τρεις νευρικά γύρωτους καθώς ανέβαιναν στονέβδομο όροφο.«Σταματήστε», είπε ο Χάρι μόλις έφτασαν στο τελευταίο κεφαλόσκαλο.Ξεδίπλωσε τηνπεργαμηνή και τη χτύπησε με το ραβδί του μουρμουρίΖοντας:«ΟρκίΖομαι ότι δεν έχω καθόλουκαλούς σκοπούς».Στην άδεια επιφάνεια της περγαμηνής εμφανίστηκε το αρχιτεκτονικόσχέδιο του «Χόγκουαρτς».Κινούμενες μαύρες κουκκίδες, με τα ονόματα των ανθρώπων στουςοποίους αντιστοιχούσαν,υποδείκνυαν τη θέση διάφορων ατόμων.«Ο Φιλτς είναι στο δεύτερο όροφο», είπε ο Χάρι σκύβοντας πάνω στοχάρτη, «και η κυρία Νόριςστον τέταρτο».«Και η Άμπριτζ;» ρώτησε με αγωνία η Ερμιόνη.«Στο γραφείο της», έδειξε ο Χάρι. «Όλα καλά, πάμε».Προχώρησαν στο διάδρομο κι έφτασαν στο μέρος που είχε περιγράψει οΝτόμπι: έναν άδειοτοίχο απέναντι από μια τεράστια ταπισε-ρί που απεικόνιΖε τηβλακώδη προσπάθεια του ΜωρούΒαρνάβα να εκπαιδεύσει τους ορεινούς καλικάντζαρους στο κλασικόμπαλέτο.«Ωραία», είπε σιγανά ο Χάρι, ενώ ένας σκοροφαγωμένος καλι-360361καντζαρος σταμάτησε προς στιγμήν το αέναο ξυλοκόπημα του επίδοξουδασκάλου του και τουςκοίταξε με περιέργεια. «Ο Ντόμπι είπε να περάσουμε τρεις φορέςμπροστά από τον τοίχο ενώ θαέχουμε επικεντρώσει τη σκέψη μας σ' αυτό που χρειαΖόμαστε».Έτσι κι έκαναν, στρίβοντας μόλις έφταναν στο παράθυρο στην άκρητου τοίχου κι έπειτα σε έναυπερμέγεθες βάζο στην άλλη άκρη. το μέτωπο του Ρον είχε σουφρώσειαπό τηναυτοσυγκέντρωση η Ερμιόνη μουρμουρίΖε μέσα από τα δόντια της οΧάρι είχε σφίξει τις γροθιέςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του και κοίταΖε ίσια μπροστά./χρειαΖομαστε ένα μέρος για να μάθουμε να πολεμάμε... θέλουμε έναμέρος για εξάσκηση...Κάπου που να μη μας βρει κανείς...«Χάρι», ακούστηκε ξαφνικά η φωνή της Ερμιόνης, καθώς περνούσαν^τρητη φορά μπροστά απότον τοίχο. Μια λουστραρισμένη πόρτα είχε εμφανιστεί από τοπουθενά. Ο Ρον την κοίταξε ανήσυχος.Ο Χάρι πλησίασε, έπιασε το μπρούντζίνο πόμολο και μπήκεπρώτος^σε ένα ευρύχωροδωμάτιο.Ο χώρος φωτιζόταν από δαυλούς σαν αυτούς στο μπουντρούμι« τουσνειπ, που βρισκόταν οκτώπατώματα πιο κάτω. Ολόγυρα υπήρχαν ξύλινες βιβλιοθήκες και, αντίγια καρέκλες, μεγάλεςμεταξωτές | μαξιλάρες ήταν σκορπισμένες στο πάτωμα. Στα ράφια, στοβάθος | της αίθουσας^υπήρχε μια συλλογή αντικειμένων όπως κρυπτοσκόπια, μυστικοίαισθητήρες κι ένας μεγάλοςραγισμένος καθρέφτης | εκεινων, που ο Χάρι θα ορκιΖόταν πως πέρυσικρεμόταν στο γραφείοτου ψευτο-Μούντι.Ο Ρον έσπρωξε με το πόδι του μια μεταξωτή μαξιλάρα, «θα φανούνπολύ χρήσιμες όταν θαεξασκηθούμε στο αποχαυνωτικό ξόρκι», είπε ενθουσιασμένος.«Κοιτάξτε αυτά τα βιβλία!» φώναξε χαρούμενη η Ερμιόνη,διατρέχοντας με Τα βάχτυλά της τιςράχες των δερματόδετων τόμων. «Επιτομή Κοινών Κατάρων και ΜεθόδωνΕξουδετέρωσηςτους... Εναντία στις Σκοτεινές Τέχνες... Περί των ΑμυντικώνΞορκιών... ουαου.» γυρίσε προς τονΧάρι με πρόσωπο που έλαμπε, κι εκείνος καταλαβε ότι η παρουσίαεκατοντάδων βιβλίων έπεισετελικά την Ερμιόνη ότι έκαναν το σωστό. «Μα αυτό είναι υπέροχο,Χάρι. Ότι χρειαΖόμαστεβρίσκεται εδώ!»Και χωρίς να χάσει στιγμή, κατέβασε από το ράφι το Ξεματιά-σματαγια τους Ματιασμένους,κάθισε στην πλησιέστερη μαξιλάρα και βυθίστηκε στο διάβασμα.Ξάφνου, ακούστηκε ένα διακριτικό χτύπημα στην πόρτα. Ο Χάρι γύρισενα δει. Μπήκαν μέσα ηΤζίνι, ο Νέβιλ, η Λάβεντερ, η Παρδάτι και ο Ντιν.«Τζάμι!» είπε ο Ντιν κοιτώντας εντυπωσιασμένος γύρω του. «Τι είναιαυτό το μέρος;»Ο Χάρι άρχισε να εξηγεί, αλλά πριν προλάβει να τελειώσει, ήρθαν κιάλλοι και μετά άλλοι κι άλλοι.Στις οκτώ η ώρα όλες οι μαξιλάρες ήταν κατειλημμένες. Ο Χάρι πήγεστην πόρτα και γύρισε τοκλειδί που ξεπρόβαλλε από την κλειδαριά όταν ακούστηκε το κλικ,όλοι σώπασαν και τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κοίταξαν. Η Ερμιόνη τσάκισε τη σελίδα όπου βρισκόταν στοΞεματιάσματα για τουςΜατιασμένους κι απίθωσε το βιβλίο δίπλα της.«Λοιπόν», άρχισε κάπως νευρικά ο Χάρι. «Αυτός είναι ο χώρος πουβρήκαμε για την εξάσκησημας και... ε... φαντάΖομαι να σας αρέσει».«Είναι φανταστικός!» είπε η Τσο. Από τα μουρμουρητά που συνόδευσαντα λόγια της, φάνηκεπως όλοι συμφωνούσαν.«Μυστήριο μέρος», σχολίασε ο Φρεντ σμίγοντας τα φρύδια. «Κάποτεκρυφτήκαμε εδώ από τονΦιλτς, θυμάσαι, Τζορτζ; Αλλά τότε ήταν απλώς μια αποθήκη μεσκούπες και κουβάδες».«Τι 'ναι όλα αυτά, Χάρι;» ρώτησε ο Ντιν από το βάθος του δωματίου,δείχνοντας τοκρυπτοσκόπιο και τον καθρέφτη των εχθρών.«Ανιχνευτές του σκότους», εξήγησε ο Χάρι. Πέρασε ανάμεσα από τιςμαξιλάρες και πλησίασε τοράφι. «Για την ακρίβεια, μας ειδοποιούν όταν Ζυγώνουν μοχθηροίμάγοι ή εχθροί, αλλά μη βασί-Ζεστε πολύ, μερικές φορές ξεγελιούνται...» Κοίταξε για μια στιγμήτο ραγισμένο καθρέφτη μέσατου ανασάλευαν σκοτεινές σιλουέτες αλλά δεν μπορούσε να τιςαναγνωρίσει. Γύρισε την πλάτηστον καθρέφτη. «Σκέφτηκα από ποια ξόρκια πρέπει να ξεκινήσουμεκαι...» έκοψε τη φράση τουκαθώς είδε ένα σηκωμένο χέρι. «Ναι, Ερμιόνη;»«ΝομίΖω ότι πρώτα πρέπει να εκλέξουμε αρχηγό», είπε εκείνη.«Ο Χάρι είναι ο αρχηγός», πετάχτηκε η Τσο κοιτάΖοντας την Ερμιόνησαν να της είχε στρίψει.Σ' αυτά τα λόγια η καρδιά του Χάρι κλότσησε ξανά στο στήθος του.«Ναι, ωστόσο νομίσω ότι σωστό είναι να τον ψηφίσουμε», είπεαπτόητη η Ερμιόνη. «Έτσι θαεπισημοποιήσουμε τη διαδικασία και θα του προσδώσουμε το κύρος πουπρέπει. Λοιπόν... ποιοςψηφί-Ζει για αρχηγό μας τον Χάρι;»362Όλα τα παιδιά σήκωσαν το χέρι, ακόμη και ο Ζαχαρίας Σμιθ έστω μεμισή καρδιά.«Ε... ευχαριστώ», είπε ο Χάρι κοκκινίΖοντας σαν παπαρούνα. «Ε...τι 'ναι πάλι, Ερμιόνη;»«Νομίζω, επίσης, ότι πρέπει να δρούμε ένα όνομα», είπε εκείνηΖωηρά. «Για να ενισχυθεί τοομαδικό πνεύμα και η ενότητα μας, δεσυμφωνείτε;»«Να ονομάσουμε την ομάδα μας Ομάδα Αντι-Άμπριτζ;» πρότεινεη Αντζέλικα.«Ή Σύλλογο Κατά των Κρετίνων του Υπουργείου;» πετάχτηκε οΦρεντ.Η Ερμιόνη τον αγριοκοίταξε. «Εγώ σκεφτόμουν», είπε, «να βρούμε έναόνομα που δε θα μαςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

καρφώνει, ώστε να μπορούμε να το αναφέρουμε ελεύθερα κι εκτόςαυτής της αίθουσας».«Σύνδεσμος Νικηφόρων;» είπε η Τσο. «Είναι συμβολικό και μπορούμενα χρησιμοποιούμε μόνοτα αρχικά, Σίγμα-Νι, ώστε να μην καταλαβαίνει κανείς τι εννοούμε».«Μ' αρέσει το Σίγμα-Νι», είπε η Τζίνι. «Αλλά ας προέρχεταικαλύτερα από το "Στρατός τουΝτάμπλντορ", που αντιπροσωπεύει ότι φοβάται πιότερο το υπουργείο».Η πρόταση της άρεσε και προκάλεσε αρκετά γέλια.«Συμφωνούμε όλοι με το Σίγμα-Νι;» ρώτησε η Ερμιόνη γονατί-Ζονταςστη μαξιλάρα της για ναμετρήσει τα υψωμένα χέρια. «Έχουμε πλειοψηφία — πέρασε η πρόταση».Κατόπιν, καρφίτσωσε στον τοίχο την περγαμηνή με τις υπογραφές τουςκι έγραψε από πάνω μεμεγάλα κεφαλαία γράμματα:ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΤΆΜΠΛΝΤΟΡ«Ωραία», είπε ο Χάρι μόλις η κοπέλα ξανακάθισε στη θέση της.«Μπορούμε ν' αρχίσουμε τώρατην εξάσκηση; Σκέφτηκα ότι το πρώτο που πρέπει να κάνουμε είναι τοΑφοπλίσιους — ξέρετε, τοαφοπλιστικό ξόρκι. Είναι από τα πιο απλά αλλά το βρήκα εξαιρετικάχρήσιμο...»«"Όχι δα», έκανε ειρωνικά ο Ζαχαρίας Σμιθ σταυρώνοντας τα χέριατου. «Μη μας πεις τώρα ότιθα νικήσουμε τον Ξέρεις-Ποιον με τοΑφοπλίσιους;»«Εγώ το χρησιμοποίησα εναντίον του», είπε ήρεμα ο Χάρι. «Τονιούνιο μου έσωσε τη Ζωή».363Ο Σμιθ έμεινε με ανοιχτό το στόμα. Οι υπόλοιποι βουβάθηκαν. «Αλλάαν δεν το καταδέχεσαι,μπορείς να φύγεις», είπε ο Χάρι. Ο Σμιθ δε σάλεψε. Ούτε κανέναςάλλος. «Λοιπόν», έκανε οΧάρι, που ένιωθε το στόμα του στεγνό με όλα αυτά τα μάτιακαρφωμένα πάνω του, «αςχωριστούμε σε Ζευγάριανα εξασκηθούμε».Ένιωθε πολύ παράξενα που έδινε οδηγίες, κι ακόμη πιο παράξενα πουοι άλλοι υπάκουαν.Σηκώθηκαν όλοι όρθιοι και χωρίστηκαν σε Ζεύγη. Όπως ήταναναμενόμενο, ο Νέβιλ έμεινε χωρίςταίρι.«Εσύ θα εξασκηθείς μαζί μου», του είπε ο Χάρι. «Λοιπόν, θα μετρήσωως το τρία... ένα, δύο,τρία...»Αίφνης ολόκληρο το δωμάτιο αντιλάλησε από «Αφοπλίσιους!» Ραβδιάσημάδεψαν προς όλες τιςκατευθύνσεις και άστοχες βολές χτύπησαν τα βιβλία στα ράφια και τατίναξαν στον αέρα. Ο Χάριήταν πολύ γρήγορος για τον Νέβιλ, που του ξέφυγε το ραβδί από τοχέρι, χτύπησε στο ταβάνιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σκορπίζοντας μια βροχή σπίθες και προσγειώθηκε με πάταγο σε έναράφι, απ' όπου το μάζεψε οΧάρι με ένα ξόρκι κλήτευσης. Κοίταξε ολόγυρα και σιγουρεύτηκε πωςέκανε πολύ καλά πουάρχισε από τα βασικά. Δεν είχε γίνει σωστή δουλειά ήταν πολλοίαυτοί που δεν τα κατάφερναν νααφοπλίσουν τους αντιπάλους τους, αλλά τους έκαναν ναοπισθοχωρήσουν μερικά βήματα ή νατραβηχτούν στο πλάί, καθώς το αναποτελεσματικό ξόρκι έσκαγε πάνωτους σφυρίζοντας.«Αφοπλίσιους!» είπε κάποια στιγμή ο Νέβιλ αιφνιδιάΖοντας τονΧάρι, που ένιωσε το ραβδί να φεύγει απ' το χέρι του. «ΤΑΚΑΤΑΦΕΡΑ!» φώναξεενθουσιασμένος. «Πρώτη φορά το πετυχαίνω!»«Μπράβο», τον ενθάρρυνε ο Χάρι, αποφεύγοντας να επισημάνει ότι, σεμια πραγματικήμονομαχία, ο αντίπαλος του Νέβιλ δε θα κοίταΖε από την άλλη μεριά,με το ραβδί του να κρέμεταιχαλαρά από το χέρι. «Άκου, Νέβιλ, τώρα θα εξασκηθείς με τον Ρονκαι την Ερμιόνη για να δωπώς πάνε και τα υπόλοιπα παιδιά».Ο Χάρι προχώρησε στο κέντρο του δωματίου. Στον Ζαχαρία Σμιθσυνέβαινε κάτι πολύ παράξενο.Κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του για ν' αφοπλίσει τον ΆντονιΓκολντστάιν, του έφευγε το δικότου ραβδί από το χέρι πριν προλάβει ο Γκολντστάιν να βγάλει άχνα.Ο Χάρι δε δυσκολεύτηκε ναλύσει το μυστήριο: ο Φρεντ κι ο Τζορτζ, που στέκονταν αρκετά πιοπίσω από τον Σμιθ, τονχτυπούσαν εναλλάξ στην πλάτη με τα ραβδιά τους.364«Συγγνώμη, Χάρι», Βιάστηκε να πει ο Τζορτζ μόλις το αγόρι τονκοίταξε στα μάτια, «αλλά τονέχουμε άχτι».Ο Χάρι προχώρησε στα άλλα Ζευγάρια, διορθώνοντας αυτούς που δενεκτελούσαν σωστά τοξόρκι. Η Τζινι είχε Ζευγαρώσει με τον Μάικλ Κόρνερ εκείνη ταπήγαινε πολύ καλά ενώ ο Μάικλ ήδεν ήξερε καλά το ξόρκι ή κάθε φορά της χαριΖόταν. Ο Έρνι Μακμίλανκουνούσε άσκοπα τοραβδί του δίνοντας χρόνο στον αντίπαλο του να τον αιφνιδιάσει οιαδελφοί Κρίβι ήτανενθουσιώδεις μεν αλλά απρόσεκτοι και κατεξοχήν υπεύθυνοι για ταβιβλία που έπεφταν βροχήαπό τα ράφια, ενώ η Λούνα Λάβγκσυντ έδειχνε εξίσου ασταθής: πότεαφόπλίΖε τον Φιντς-Φλέτσλι και πότε σήκωνε απλώς όρθιες τις τρίχες της κεφαλής του.«Εντάξει, σταματήστε!» φώναξε ο Χάρι. «Στοπ! ΣΤΟΠ!»ΧρειάΖομαι μια σφυρίχτρα, σκέφτηκε και είδε αμέσως μία πάνω στοπλησιέστερο ράφι. Την πήρεκαι σφύριξε δυνατά. Στη στιγμή κατέβασαν όλοι τα ραβδιά τους.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν πήγαμε κι άσχημα», άρχισε να λέει ο Χάρι, «ωστόσο υπάρχουνμεγάλα περιθώριαβελτίωσης». Ο Ζαχαρίας Σμιθ τον αγριο-κοίταξε. «Ας κάνουμε άλλημια προσπάθεια».Έκανε πάλι το γύρο της αίθουσας, σταματώντας εδώ κι εκεί για ναδώσει συμβουλές. Σιγά σιγά ησυνολική απόδοση ανέβηκε. Στην αρχή απέφυγε να πλησιάσει την Τσοκαι τη φιλενάδα της.Αφότου όμως πέρασε δύο φορές από όλα τα άλλα Ζευγάρια, κατάλαβεότι δεν μπορούσε να τηναγνοήσει άλλο και την πλησίασε.«Αχ, όχι», την άκουσε να λέει νευρικά. «Απλοφίσιους! θέλω να πωΑκροφίσιους! Αχ, Μαριέταμου, συγγνώμη!»Είχε αρπάξει φωτιά το μανίκι της σγουρομάλλας φίλης της η Μαριέτατην έσβησε με το ραβδί τηςκι αγριοκοίταξε τον Χάρι σαν να έφταιγε εκείνος.«Μπροστά σου παθαίνω τρακ. Προηγουμένως το έκανα μια χαρά!» είπεαπελπισμένη η Τσο στονΧάρι.«Καλά τα πήγες», είπε ψέματα εκείνος. Βλέποντας την όμως ναανασηκώνει τα φρύδια της απότην έκπληξη, πρόσθεσε: «Εντάξει, ήταν χάλια, αλλά ξέρω ότι μπορείςνα το κάνεις, σεπαρακολουθούσα από μακριά».Η κοπέλα γέλασε. Η Μαριέτα τους κοίταξε ξινίζοντας τα μούτρα τηςκαι γύρισε από την άλλη.«Μην της δίνεις σημασία», μουρμούρισε η Τσο. «Δεν ήθελε να365έρθει, την κουβάλησα με το ζόρι. Οι γονείς της της έχουναπαγορεύσει να κάνει οτιδήποτε θαενοχλούσε την Άμπριτζ. Βλέπεις... η μαμά της δουλεύει στουπουργείο».«Κι οι δικοί σου γονείς;» ρώτησε ο Χάρι.«Μου απαγόρευσαν κι εμένα να τα τσουγκρίσω με την Άμπριτζ», είπε ηΤσο στυλώνονταςπερήφανα το κορμί, «αλλά αν νομίσουν ότι δε θα πολεμήσω τονΞέρεις-Ποιον ύστερα απ' αυτόπου έκανε στον Σέντρικ...»Σταμάτησε ταραγμένη. Μια αμήχανη σιωπή έπεσε ανάμεσα τους. Τοραβδί του Τέρι Μπουτπέρασε ξυστά από το αφτί του Χάρι κι έσκασε στη μύτη της ΑλίσιαΣπίνετ.«Ο δικός μου μπαμπάς υποστηρίζει κάθε ενέργεια κατά τουυπουργείου!» δήλωσε καμαρωτά ηΛούνα Λόβγκουντ, που βρισκόταν πίσω ακριβώς από τον Χάρι προφανώςείχε ακούσει τη συΖήτησήτους. Την ίδια στιγμή ο ΤζΟΣΤΙΝΦιντς-Φλέτσλι προσπαθούσε ναξεμπλεχτεί από το μανδύαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του, που του είχε κουκουλώσει το κεφάλι. «Πιστεύει ότι ο Φαντζείναι ικανός για όλα», συνέχισε.«Σκεφτείτε μόνο πόσους καλικάντζαρους έχει δολοφονήσει! Και,φυσικά, χρησιμοποιεί το ΤμήμαΜυστηρίων για την παρασκευή φοβερών δηλητηρίων, που τα δίνει κρυφάσε όποιον διαφωνείμαΖί" του. Για να μην αναφέρω τον ονυχοφόρο υφασματοσκίστη του...»«Μη ρωτάς», μουρμούρισε ο Χάρι στην Τσο, που ετοιμαΖόταν ναανοίξει το στόμα της, με ύφοςσαστισμένο. Το κορίτσι γέλασε.«Ει, Χάρι», φώναξε η Ερμιόνη από την άλλη άκρη της αίθουσας.«Κοίταξες την ώρα;»Ο Χάρι έριξε μια ματιά στο ρολόι του και ξαφνιάστηκε μόλιςδιαπίστωσε πως ήταν περασμένεςεννιά, θα έπρεπε να επιστρέψουν αμέσως στους κοιτώνες τους αν δενήθελαν να τους τσακώσειο Φιλτς και να τους τιμωρήσει για παραβίαση του ωραρίουκυκλοφορίας. Σφύριξε αμέσως με τησφυρίχτρα του. Τα παιδιά σταμάτησαν να φωνάΖουν «Αφοπλίσιους!» καιμερικά ραβδιά έπεσανστο πάτωμα.«Τα πήγαμε πολύ καλά», είπε ο Χάρι, «αλλά πέρασε η ώρα και πρέπεινα το διαλύσουμε. Ίδιαώρα, ίδιο μέρος την ερχόμενη βδομάδα είμαστε σύμφωνοι;»«Πιο σύντομα!» φώναξε ενθουσιασμένος ο Ντιν και πολλοί συμφώνησαν.Η Αντζέλικα όμως βιάστηκε να τους προσγειώσει: «Σε λίγο αρ-366χιζει η αγωνιστική περίοδος του κουίντιτς, μην ξεχνάτε πως έχουμεκαι προπονήσεις!»«Ας πούμε την Τετάρτη το βράδυ», πρότεινε ο Χάρι, «κι αποφασίσουμετότε αν θα αυξήσουμε τιςσυναντήσεις. Και τώρα ας πηγαίνουμε».Έβγαλε το μαγικό του χάρτη και ήλεγξε αν κυκλοφορούν καθηγητέςστον έβδομο όροφο. Τουςάφησε να φύγουν σε ομάδες των τριών και των τεσσάρων ατόμων,παρακολουθώντας με αγωνίατις κινούμενες κουκκίδες, ώστε να βεβαιωθεί ότι επέστρεψαν μεασφάλεια στους κοιτώνες τους:τα παιδιά του Χάφλπαφλ στο διάδρομο του υπογείου που οδηγούσε καιστις κουΖίνες, οι Ράβενκλοουστον πύργο τους στη δυτική πλευρά του κάστρου και οι Γκρίφιντορστο διάδρομο με τοπορτρέτο της χοντρής κυρίας.«Μια χαρά τα πήγαμε, Χάρι», είπε η Ερμιόνη όταν έμειναν οι τρειςτους.«Πάρα πολύ καλά!» συμφώνησε ενθουσιασμένος κι ο Ρον. Γλίστρησανέξω από τηλουστραρισμένη πόρτα, που λες και την κατάπιε μεμιάς ο πέτρινοςτοίχος. «Είδες που αφόπλισατην Ερμιόνη;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μόνο μια φορά», είπε κοφτά εκείνη. «Εγώ σε αφόπλισα απείρωςπερισσότερες...»«Δε σε αφόπλισα μόνο μια φορά, σε αφόπλισα τρεις τουλάχιστον...»«Αν μετράς κι αυτή που πεδικλώθηκες στο ίδιο σου το πόδι, έπεσεςπάνω μου και μου έριξες τοραβδί από το χέρι...»Συνέχισαν να τσακώνονται σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον κοιτώνατους, αλλά ο Χάρι δεν τουςέδινε σημασία. Απ' τη μια παρακολουθούσε το μαγικό χάρτη κι απ'την άλλη σκεφτόταν την Τσο,που του είπε ότι παθαίνει τρακ μπροστά του.Το λιοντάρι και το φίδιΤις επόμενες δεκαπέντε μέρες, ο Χάρι ένιωθε σαν να κουβαλούσε έναφυλαχτό μες στην καρδιάτου ένα υπέροχο μυστικό που του έδινε κουράγιο στα μαθήματα τηςΆμπριτζ, έτσι που κατάφερνεακόμη και να της χαμογελά ευγενικά όταν τον κοίταΖε με τα απαίσιαγουρλωτά μάτια της. Αυτόςκαι οι Σίγμα-Νι την πολεμούσαν κάτω από τη μύτη της, κάνοντας αυτόακριβώς που φοβότανπιότερο η ίδια και το υπουργείο. Την ώρα του μαθήματος της, ότανυποτίθεται πως διάβαΖε τοβιβλίο του Γουίλμπερτ Σλίνκχαρντ, εκείνος αναπολούσε απολαυστικάτις πρόσφατες συναντήσειςτους και θυμόταν πώς κατάφερε ο Νέβιλ να αφοπλίσει την Ερμιόνη,πώς πέτυχε ο Κόλιν Κρίβι τοαπωθητικό ξόρκι ύστερα από σκληρές προσπάθειες τριών ημερών καιπόσο άψογα εκτέλεσε ηΠαρβάτι Πάτιλ την κατασταλτική κατάρα, μετατρέποντας σε σκόνη τοτραπεΖάκι με τακρυπτοσκόπια.Στάθηκε αδύνατον να ορίσουν μια συγκεκριμένη νύχτα της βδομάδαςγια τις συναντήσεις τους,κάτι που να βολεύει και τις τρεις ομάδες κουίντιτσ, μια και οιπροπονήσεις τους άλλαΖαν συχνάημέρα και ώρα λόγω καιρικών συνθηκών. Ο Χάρι όμως δε στεναχωριότανγι' αυτό. Προτιμούσε οισυγκεντρώσεις τους να είναι απρόβλεπτες. Έτσι, αν τουςπαρακολουθούσε κανείς, το πιθανότερονα μπερδευόταν.Σύντομα η Ερμιόνη επινόησε μια έξυπνη μέθοδο, έναν τρόπο ναγνωστοποιείται σ' όλα τα μέλη ηημέρα και η ώρα της επόμενης συνάντησης, ειδικά όταν αυτές άλλαΖαντην τελευταία στιγμή.Έτσι γλίτωναν απ' το να κινήσουν υποψίες με τα πολλά σούρτα φερτάμετα-368369ξύ των τριών τραπεΖίων στη μεγάλη τραπεΖαρία. Η κοπέλα μοίρασε σεόλα τα μέλη από μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κίβδηλη γαλέρα — ο Ρον ενθουσιάστηκε μόλις είδε το καλαθάκι καινόμισε ότι μοιράζει στ'αλήθεια χρυσάφι.«Βλέπετε τους αριθμούς στην περιφέρεια της μιας όψης τουνομίσματος;» ρώτησε η Ερμιόνησηκώνοντας ψηλά μια γαλέρα στο τέλος της τέταρτης συνάντησης. Τοχοντρό, κίτρινο νόμισμαέλαμψε στο φως των δαυλών. «Στις γνήσιες γαλέρες υπάρχει έναςαύξων αριθμός, πουαναφέρεται στον καλικάντζαρο ο οποίος έκοψε το νόμισμα. Στασυγκεκριμένα νομίσματα, όμως, οαριθμός θα αλ-λάζει δηλώνοντας την ημερομηνία και την ώρα τηςεπόμενης συνάντησης. Τονόμισμα θα θερμαίνεται κάθε φορά που θ' αλλάζει το ραντεβού μας,έτσι, αν το έχετε στην τσέπησας, θα το νιώθετε. θα πάρει ο καθένας μας από μία γαλέρα κι ότανορίσει ο Χάρι την ημέρα τηςεπόμενης συνάντησης, θ' αλλάξει τον αριθμό στο νόμισμα του. Επειδήέχω κάνει στα νομίσματατο πρωτεϊκό ξόρκι, θα αλλάξει με τον ίδιο τρόπο ο αριθμός και σταδικά σας».Σιωπή υποδέχτηκε τα λόγια της. Η Ερμιόνη κοίταξε ολόγυρα και είδεαμήχανα πρόσωπα,στραμμένα προς το μέρος της.«ΝόμιΖα πως ήταν καλή ιδέα», εξήγησε αβέβαια, «θέλω να πω, ακόμηκι αν σας βάλει η Άμπριτζνα αδειάσετε τις τσέπες σας, δε θα υποψιαστεί μια γαλέρα, έτσι δενείναι; Αλλά... αφού δε θέλετενα τις χρησιμοποιήσετε...»«Ξέρεις να κάνεις το πρωτεϊκό ξόρκι;» ρώτησε ο Τέρι Μπουτ.«Ναι».«Μα αυτό... αυτό το μαθαίνουμε στις ΕΔΕΜ», είπε μουδιασμένα.«Α!...» Η Ερμιόνη πήρε το πιο σεμνό ύφος της. «Ε... ναι... μάλλονέχεις δίκιο».«Πώς και δεν είσαι στο Ράβενκλοου;» ρώτησε ο Τέρι κοιτάΖΟ-ντάς τημε δέος. «Ένα μυαλό σαντο δικό σου...»«Πράγματι, το καπέλο της επιλογής σκεφτόταν να με βάλει στοΡάβενκλοου», απάντησεπρόσχαρα η Ερμιόνη, «αλλά τελικά διάλεξε το Γκρίφιντορ. Αυτόσημαίνει ότι θαχρησιμοποιήσουμε τις γαλέρες μου;»Συμφώνησαν όλοι και πήραν από μια γαλέρα από το καλαθάκι. Ο Χάρικοίταξε λοξά την Ερμιόνη.«Ξέρεις τι μου θυμίσει;»«Τι;»«Το σημάδι που έχουν στο χέρι τους οι θανατοφάγοι. Αν αγγίξει έναο Βόλντεμορτ, φλογίζονταιόλα και καταλαβαίνουν ότι τους καλεί κοντά του».«Ε... από κει πήρα την ιδέα», διευκρίνισε χαμηλόφωνα η Ερμιόνη,«αν πρόσεξες, όμως,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

προτίμησα να χαράξω το μέταλλο, όχι τη σάρκα των μελών μας».«Προτιμώ τη δική σου μέθοδο», είπε με ένα χαμόγελο ο Χάρι, καθώςέβαΖε στην τσέπη τηγαλέρα του. «Ο μόνος κίνδυνος είναι να τις ξοδέψουμε κατά λάθος».«Κάπως δύσκολο», πετάχτηκε ο Ρον, που περιεργαζόταν με μελαγχολικόύφος τη γαλέρα του.«Εγώ δεν έχω άλλες ώστε να την μπερδέψω».Ζύγωνε ο πρώτος αγώνας κουίντιτσ της σεΖόν, Γκρίφιντορ εναντίονΣλίθεριν, και οι συναντήσειςτων Σίγμα-Νι αναβλήθηκαν, γιατί η Αντζέλικα επέμενε να κάνουνκαθημερινά σχεδόν προπόνηση.Το γεγονός ότι την προηγούμενη χρονιά δεν είχαν αγωνιστεί για τοκύπελλο κορύφωνε το πάθοςκαι την αγωνία για την επικείμενη αναμέτρηση. Το Ράβενκλοου και τοΧάφλπαφλ ενδιαφέροντανεξίσου για το αποτέλεσμα, γιατί θα έπαιζαν κι αυτοί με τις δύοομάδες μετά το νέο έτος. Αλλά καιοι καθηγητές που ήταν υπεύθυνοι των κοιτώνων, αν και ισχυρίζοντανότι τους ενδιαφέρει μόνο ηευγενής άμιλλα, ήταν αποφασισμένοι να κερδίσει η ομάδα τους. ΟΧάρι συνειδητοποίησε πόσολαχταρούσε η καθηγήτρια ΜακΓκό-ναγκαλ να νικήσουν το Σλίθεριν ότανσταμάτησε να τους βάΖειεργασίες μια βδομάδα πριν από τον αγώνα.«ΝομίΖω πως είσαστε αρκετά φορτωμένοι», δήλωσε αγέρωχα. Οι μαθητέςδεν πίστευαν στ'αφτιά τους. Η ΜακΓκόναγκαλ κοίταξε στα μάτια τον Χάρι και τον Ρονκαι είπε: «Έχω συνηθίσει ναβλέπω το κύπελλο στο γραφείο μου, παιδιά, κι ειλικρινά θα λυπηθώπολύ αν αναγκαστώ να τοδώσω στον Σνέιπ, γι' αυτό αφιερώστε τον ελεύθερο χρόνο σας στηνπροπόνηση».Αλλά και η στάση του Σνέιπ δεν ήταν λιγότερο φανατική είχε κάνειτόσες κρατήσεις στο γήπεδοτου κουίντιτσ, που οι Γκρίφιντορ δυσκολεύονταν να προπονηθούν.Επίσης, έκανε πως δενάκουγε τις καταγγελίες ότι οι Σλίθεριν έριχναν μουλωχτά ξόρκιαστους Γκρίφιντορ. "Όταν η ΑλίσιαΣπίνετ κατέληξε στο αναρρωτήριο, γιατί φούντωσαν τα φρύδια της κιάρχισαν να μακραίνουντόσο που έκρυψαν τα μάτια και το στόμα της, ο Σνέιπ επέμενε πωςέκανε η ίδια στον370εαυτό της κάποιο ξόρκι για να πυκνώσουν τα μαλλιά της. Τότε,αγνόησε επιδεικτικά δεκατέσσεριςμάρτυρες που είδαν τον Μάιλς Μπλέτσλι, τον τερματοφύλακα τουΣλίθεριν, να τη χτυπάει από πίσωμε ένα ξόρκι την ώρα που διάβαΖε στη βιβλιοθήκη.Ο Χάρι ήταν αισιόδοξος για την έκβαση του αγώνα δεν είχαν χάσειποτέ από την ομάδα τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μαλφόι. Βέβαια, ο Ρον δεν είχε πιάσει ακόμη τις υψηλές επιδόσειςτου Γουντ, αλλά δούλευεσκληρά και βελτιωνόταν συνεχώς. Το αδύνατο σημείο του ήταν πουέχανε το ηθικό του ότανέκανε κάποιο λάθος. Αν έτρωγε γκολ, ταραζόταν τόσο πολύ ώστε ήτανσίγουρο εκ των προτέρωνότι θα φάει κι άλλα. Ωστόσο, ο Χάρι τον είχε δει να κάνειθεαματικές αποκρούσεις όταν βρισκότανσε φόρμα μάλιστα, σε μιαν αξέχαστη προπόνηση, κρεμάστηκε με το έναχέρι από το σκουπόξυλοκαι απέκρουσε με μια τόσο δυνατή κλοτσιά που έστειλε την κόκκινημπάλα στην απέναντι εστίακαι σκόραρε στο κεντρικό στεφάνι. Οι συμπαίκτες του θεώρησαν αυτήτην απόκρουση εφάμιλλημε μία που είχε κάνει πρόσφατα ο Μπάρι Ράιαν, ο ιρλανδός διεθνήςτερματοφύλακας, σε ένασουτ του Λάντισλαφ Ζαμόισκι, του καλύτερου επιθετικού τηςΠολωνίας. Ακόμη και ο Φρεντδήλωσε ότι ίσως ο Ρον να τους έκανε περήφανους μια μέρα και ότιεκείνος κι ο Τζορτζ σκέφτοντανσοβαρά να παραδεχτούν πως ήταν συγγενής τους, κάτι πουδιέψευδαν με πάθος τατέσσερα τελευταία χρόνια.Το μόνο που ανησυχούσε πραγματικά τον Χάρι ήταν το πόσοεπηρεαΖόταν ο Ρον από τιςαποδοκιμαστέες κραυγές και τις απειλές των Σλίθεριν πριν μπει κανστον αγωνιστικό χώρο. Οίδιος, φυσικά, υπέμενε τις κορόίδίες τους τέσσερα χρόνια. Έτσι,όταν του ψιθύρισαν: «Πότι,άκουσα τον Γουόρινγκτον να ορκίζεται ότι θα σε ρίξει από τοσκουπόξυλο σου το Σάββατο», όχιμόνο δεν του πάγωσε το αίμα αλλά έβαλε και τα γέλια. «Τόσο άστοχοςπου είναι ο Γουό-ριννκτον,θα ανησυχούσα μόνο αν σημάδευε τον διπλανό μου», απάντησε, γεγονόςπου έκανε τον Ρον καιτην Ερμιόνη να σκάσουν στα γέλια και το ηλίθιο χαμόγελο της ΠάνσιΠάρκινσον να σβήσει στηστιγμή.Ο Ρον όμως δεν είχε ανάλογη πείρα από ακατάπαυστες προσβολές,κορόίδίες και εκφοβισμούς.'Όταν οι Σλίθεριν —ειδικά κάποιοι που ήταν μεγαλύτεροι του κατάδύο χρόνια και, φυσικά, πολύπιο σωματώδεις— του ψιθύριΖαν καθώς περνούσε στο διάδρομο:«Έκλεισες κρεβάτι στο αναρρωτήριο, Ουέσλι;» ο Ρον όχι μόνο δε371γελούσε αλλά το πρόσωπο του έπαιρνε αυτομάτως το χρώμα του χαλκού.'Όταν ο ΝτράκοΜαλφόι παρίστανε πως ήταν ο Ρον που του ξέφευγε η μπάλα — πράγμαπου συνέβαινε κάθεφορά που έβλεπε τον Μαλφόι —, τα αφτιά του βάφονταν κόκκινα και ταχέρια του άρχιζαν ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τρέμουν, με αποτέλεσμα να του πέφτει ότι κρατούσε εκείνη την ώρα.Πέρασε ο Οκτώβρης με τους δυνατούς ανέμους και τις εκνευριστικέςβροχές του κι ήρθε οΝοέμβρης με το κρύο, την πρωινή πάχνη και το αγιαζι που πάγωνε ταχέρια και το πρόσωπο. Οουρανός και η οροφή της μεγάλης τραπεΖαρίας είχαν το υπόλευκο,ελαφρώς γκρίζο τουμαργαριταριού, τα βουνά γύρω από το «Χόγκουαρτς» σκεπάστηκαν μεχιόνια και η θερμοκρασίαστο κάστρο έπεσε τόσο πολύ, που αρκετοί μαθητές φορούσαν τα χοντράπροστατευτικά τουςγάντια από δρακοτόμαρο στα διαλείμματα.Το πρωί του αγώνα ξημέρωσε ασυννέφιαστο και παγερό. οταν ξύπνησε οΧάρι, είδε τον Ρον νακάθεται σαν άγαλμα στο κρεβάτι του, με τα μπράτσα τυλιγμένα γύρωαπό τα γόνατα, και να κοιτάπροσηλωμένος το κενό.«Είσαι καλά;» ρώτησε ο Χάρι.Ο φίλος του έγνεψε αμίλητος. Ο Χάρι θυμήθηκε ξαφνικά τότε που οΡον είχε κάνει κατά λάθοςστον εαυτό του ένα ξόρκι και ξερνούσε γυμνοσάλιαγκες- ήταν ωχρόςκαι κάθιδρος όπως τότε, καιδεν μπορούσε ούτε ν' ανοίξει το στόμα του.«θα συνέλθεις μόλις φας πρωινό», είπε ο Χάρι. «Σήκω». Η μεγάλητραπεΖαρία κόντευε ναγεμίσει όταν έφτασαν. Όλοι μιλούσαν δυνατά και το κέφι έδειχνε να'ναι ανεβασμένο. Καθώςπερνούσαν από το τραπέΖΙ του Σλίθεριν, οι φωνές δυνάμωσαν. Ο Χάριγύρισε και είδε ότι, εκτόςαπό τα γνωστά ασημοπράσινα κασκόλ και καπέλα, οι μαθητές φορούσανστο στήθος μιανασημένια κονκάρδα σε σχήμα στέμματος. για κάποιο λόγο έδειχναν τονΡον ξεκαρδισμένοι σταγέλια. Ο Χάρι προσπάθησε να δει τι ήταν γραμμένο στις κονκάρδες,αλλά βιαΖόταν νααπομακρύνει τον Ρον από το τραπέΖι των Σλίθεριν κι έτσι δενπρόλαβε να το διαβάσει.Έφτασαν στο τραπέΖι των Γκρίφιντορ, όπου όλοι τους υποδέχτηκανθερμά εδώ επικρατούσε τοχρυσό και κόκκινο χρώμα, αλλά αντί να φτιάξουν τη διάθεση του Ρονοι επευφημίες, έριξαν ακόμηπιο πολύ το ηθικό του. Ο νεαρός σωριάστηκε στον πλησιέστερο πά-νκοσαν να επρόκειτο ναφάει το τελευταίο γεύμα του.372«Πώς έμπλεξα έτσι; Πρέπει να μου 'στρίψε», έκρωξε πνιχτά. «Να μου'στρίψε».«Μην είσαι χαΖός», είπε αποφασιστικά ο Χάρι, σερβίροντας του τααγαπημένα του δημητριακά.«Όλα θα πάνε μια χαρά. Είναι φυσικό να έχεις τρακ».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Είμαι άσχετος», συνέχισε ο Ρον. «Είμαι για κλάματα. Δεν ξέρω τιμου γίνεται από κουίντιτς. Πώςέμπλεξα έτσι;»«Ηρέμησε», τον έκοψε αυστηρά ο Χάρι. «θυμήσου την απόκρουση πουέκανες με το πόδι τιςπροάλλες, ακόμη και τα αδέλφια σου σου έβγαλαν το καπέλο».Ο Ρον πήρε ένα βασανισμένο ύφος.«Ήταν τυχαίο», ψιθύρισε απελπισμένος. «Το έκανα κατά λάθοςγλίστρησα από το σκουπόξυλόμου χωρίς να με δει κανείς σας και, καθώς προσπαθούσα να ξανανέβω,κλότσησα κατά λάθοςτην κόκκινη μπάλα».«Μερικά τέτοια λάθη ακόμη», είπε ο Χάρι, που συνήλθε αμέσως από τηδυσάρεστη έκπληξη, «κιέχουμε το ματς στην τσέπη μας».Η Ερμιόνη και η τζίνι κάθονταν απέναντι τους φορώντας χρυσοκόκκινακασκόλ, γάντια καικονκάρδες.«Πώς αισθάνεσαι;» ρώτησε η Τζίνι τον Ρον, ο οποίος κοίταΖε το γάλαπου είχε απομείνει στοπιάτο του σαν να σκεφτόταν σοβαρά να πνιγεί μέσα του.«Έχει λίγο τρακ», εξήγησε ο Χάρι.«Καλό σημάδι. Απ' ό,τι έχω προσέξει, όταν έχεις τρακ γράφειςκαλύτερα στα διαγωνίσματα»,προσπάθησε να τον ενθαρρύνει η Ερμιόνη.«Γεια», ακούστηκε πίσω τους μια άχρωμη φωνή. Είχε έρθει η ΛούναΛάβγκσυντ από το τραπέΖΙτων Ράβενκλοου. Πολλοί την κοιτούσαν κι αρκετοί την έδειχνανγελώντας είχε καταφέρει να εφοδιαστείμε ένα καπέλο που είχε σχήμα λεοντοκεφαλής σε φυσικόμέγεθος και που τώραισορροπούσε επικίνδυνα πάνω στο κεφάλι της. «Είμαι με τοΓκρίφιντορ», δήλωσε η Λούναδείχνοντας το καπέλο της. «Κοιτάξτε τι κάνει...»Σήκωσε το ραβδί της και χτύπησε το καπέλο. Το στόμα τηςλεοντοκεφαλής άνοιξε ακόμη πιοπολύ κι ακούστηκε ένας τόσο ρεαλιστικός βρυχηθμός που έκανε όλα ταπαιδιά να αναπηδήσουν.«Ωραίο δεν είναι;» ρώτησε χαρούμενη η Λούνα. «Ήθελα να το βάλω ναμασουλάει ένα φίδι, πουθα συμβόλιΖε το Σλίθεριν, αλ-373λα δυστυχώς δεν προλάβαινα. Λοιπόν... καλή επιτυχία, Ρόναλνΐ!»είπε και ύστερα έκανεμεταβολή κι έφυγε.Πριν προλάβουν να συνέλθουν από την έκπληξη, εμφανίστηκε φουριόΖαη ΑνΐΖέλικα συντροφιάμε την Κάτι και την Αλίσια, που τα φρύδια της είχαν επανέλθει στοκανονικό τους μέγεθος χάρηστις φροντίδες της κυρίας Πόμφρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όταν είστε έτοιμοι», είπε, «θα πάμε κατευθείαν στο γήπεδο νααλλάξουμε».«Σε λίγο θα είμαστε εκεί», τη διαβεβαίωσε ο Χάρι. «Μόλις τελειώσειο Ρον το πρωινό του».Ύστερα από δέκα λεπτά όμως ήταν προφανές ότι ο Ρον δεν μπορούσε νακατεβάσει ούτεμπουκιά, έτσι ο Χάρι προτίμησε να τον οδηγήσει στα αποδυτήρια.Καθώς σηκώνονταν από τοτραπέΖΙ, έκανε το ίδιο κι η Ερμιόνη, που έπιασε τον Χάρι από τομπράτσο και τον τράβηξεπαράμερα.«Μην αφήσεις τον Ρον να δει τι γράφουν οι κονκάρδες των Σλίθεριν»,ψιθύρισε επιτακτικά.Ο Χάρι την κοίταξε ερωτηματικά αλλά εκείνη κούνησε προειδοποιητικάτο κεφάλι της μόλις τουςείχε πλησιάσει ο Ρον με ύφος χαμένο κι απελπισμένο.«Καλή επιτυχία, Ρον», είπε η Ερμιόνη. Ανασηκώθηκε στις μύτες καιτον φίλησε στο μάγουλο.«Και σ' εσένα, Χάρι...»Ο Ρον φάνηκε να συνέρχεται κάπως καθώς διέσχίΖαν την τραπεζαρία.Άγγιξε το μάγουλο του στοσημείο όπου τον φίλησε η Ερμιόνη με ύφος απορημένο, σαν να μηνήταν σίγουρος τι έγινε.Φαινόταν πολύ παραΖαλισμένος για να προσέξει οτιδήποτε γύρω του, οΧάρι όμως κοίταξε τιςκονκάρδες σε σχήμα στέμματος καθώς περνούσαν από το τραπέΖΙ τωνΣλίθεριν κι αυτή τη φοράδιέκρινε τι αναγραφόταν:Ο Ρον Ουέσλι ειν' ο βασιλιάς μαςΜ' ένα κακό προαίσθημα να σφίγγει την καρδιά του Χάρι, τα δυοαγόρια διέσχισαν τηντραπεΖαρία, κατέβηκαν τα σκαλοπάτια και βγήκαν στο πάρκο.Το παγωμένο χορτάρι κριτσάνιΖε κάτω από τα πόδια τους καθώςκατέβαιναν την πλαγιά καικατευθύνονταν προς το γήπεδο. Δε φυσούσε και στον ουρανόεπικρατούσε ένα αδιάσπαστο,αχνογάλαΖΟ χρώμα, σημάδι πως θα είχαν καλή ορατότητα και, μάλιστα,χωρίς374αντηλιά. Ο χαΡΙ επισήμανε αυτούς τους θετικούς παράγοντες στον Ροναλλά δεν ήταν σίγουροςπως εκείνος τον άκουσε.οταν μπήκαν στα αποδυτήρια, η Αντζέλικα είχε αλλάξει ήδη και έδίνεοδηγίες στην υπόλοιπηομάδα. Ο Χάρι κι ο Ρον φόρεσαν τους μανδυες τους (ο Ρον ξοδεψεκάμποσα Λεπτάπροσπαθώντας να τον «φορέσει ανάποδα, μέχρι που τον Λυπήθηκε ηΑλίσια και πήγε να τονβοηθήσει) και κάθισαν να ακούσουν τις τελευταίες συμβουλές» ενοΰ οσαματάς από το στάδιοδυνάμωνε καθώς έρχονταν όλο και περισσότεροι θεατές από το κάστρο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«μολις πήρα την τελική σύνθεση των Σλίθεριν», είπε η Αντζέλι-κακαι διάβασε προσεκτικα τηνπεργαμηνή που κρατούσε. «Οι περσινοί κυνηγοί, ο Ντέρικ και ο Μπολ,έχουν φύγει αλλά οΜόνταγκ τους αντικατέστησε με τους καθιερωμένους γορίλες αντί γιαάτομα που μπορουν ναπετάξουν καλά. Είναι δύο γομάρια, ο Κράμπε και ο Γκόιλ, δεν τουςξέρω καλά...»«Τους ξέρουμε εμείς», είπαν με μια φωνή ο Χάρι και ο Ρον.«ΜΟυ φαίνεται πως αυτοί οι μπούφοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τημιαν άκρη τουσκουπόξυλου από την άλλη», σχολίασε η Αντζέλικα κτυπώντας με τοδάχτυλο την περγαμηνήτης, «αλλά και πριν είχα πάντα την απορία πώς έβρισκαν ο Ντέρικκαι ο Μπολ το δρόμο για τογήπεδο αφού δεν υπάρχουν πινακίδες».«Ο Κραμπε και ο Γκόιλ είναι από το ίδιο καλούπι», τη διαβεβαίωσε οΧάρι.Άκουγαν εκατοντάδες Βήματα που ανέβαιναν στις αμφιθεατρικέςκερκιδες με τα καθίσματα τωνθεατών. Μερικοί τραγουδούσαν αλλά ο Χάρι δεν ξεχώριΖε τα λόγια.Είχε αρχίσει να αισθάνεταινευρικότητα, ήξερε όμως ότι το δικό του τρακ δεν ήταν_τίποτα σεσύ-νκριση με του Ρον, πουπίεΖε με τα χέρια του το στομάχι του κοιτώντας το κενό, μεσφιγμένα χείλη και πελιδνό πρόσωπο.«Ήρθε η ώρα», πρόσταξε βραχνά η Αντζέλικα κοιτώντας το ρολόι της.«Πάμε, παιδιά... και με τηνίκη».Οι παίκτες σηκώθηκαν, στήριξαν στους ώμους τα σκουπόξυλα καιβγήκαν από τα αποδυτήριαστο φως της μέρας. Έγιναν δεκτοί με ιαχές ανάμεσα στις οποίεςδιακρινόταν και το τραγούδι,πνιγμένο από τις επευφημίες και τα σφυρίγματα.Η ομάδα του Σλίθεριν τους περίμενε στο γήπεδο. Φορούσαν κι αυτοίτις ασημένιες κονκάρδες σεσχήμα στέμματος. Ο καινούργιος αρχηγός τους, ο Μόντανκ, είχε τοίδιο σουλούπι με τον Ντάντλι375| Μτάρσλι, με αντιβράχια σαν τριχωτά χοιρομέρια. Πίσω του στέκο-?νταν ο Κράμπε και ο Γκόιλ,εξίσου σωματώδεις και οι δύο, που ! βλεφάριΖαν ηλίθια στο πρωινόφως κουνώντας πέρα-δώθετα καινούργια τους ρόπαλα. Ο Μαλφόι στεκόταν στο πλάί, με τασταχτόξανθά μαλλιά του ναλάμπουν στον ήλιο. Η ματιά του διασταυρώ-: θηκε με του Χάρι καιχαμογέλασε ειρωνικά,χτυπώντας με το δάχτυλο την κονκάρδα που φορούσε στο στήθος του. \«Αρχηγοί, σφίξτε ταχέρια», πρόσταξε η διαιτητής, η κυρία Χουτς, καθώς η Αντζέλικα καιο Μόνταγκ συναντιόνταν στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κέντρο του γηπέδου. Ο Χάρι κατάλαβε ότι ο Μόνταγκ προσπάθησε να«λιώσει» τα δάχτυλα τηςΑντζέλικα, αν και το πρόσωπο της παρέμεινε ανέκφραστο. «Ανεβείτεστα σκουπόξυλα σας...»Η κυρία Χουτς έφερε στο στόμα τη σφυρίχτρα της και σφύριξε. Οιμπάλες ελευθερώθηκαν και οιδεκατέσσερις παίκτες απογειώθηκαν. Ο Χάρι είδε με την άκρη τουματιού του τον Ρον να κατευθύνεταιπρος τα τέρματα. Ο Χάρι ανέβηκε πιο ψηλά αποφεύγοντας μεέναν ελιγμό μια μαύρημπάλα και ξεκίνησε να κάνει το γύρο του γηπέδου αναΖητώντας με τοβλέμμα του τη λάμψη τηςχρυσής μπάλας στην απέναντι πλευρά του σταδίου, ο Ντράκο Μαλφόιέκανε το ίδιο πράγμα.«Και είναι η Τζοουνς... n Τζοουνς με την κόκκινη μπάλα, τιπαίκτρια είναι αυτή η κοπέλα, της τολέω χρόνια αλλά αρνείται να βγει μαζίμου...»«ΤζΟΡΝΤΑΝ!» φώναξε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. «...ένα αστείοέκανα, κυρία, για να αυξηθείτο ενδιαφέρον — κι αποφεύγει τον Γουόρινγκτον, περνάει τον Μόνταγκκαι... οχ... τη χτυπάει απόπίσω ο Κράμπε με μια μαύρη μπάλα... πιάνει την κόκκινη ο Μόνταγκ,προωθείται και... τον κόβειωραία ο Τζορτζ Ουέ-σλι με μια μαύρη μπάλα στο κεφάλι, του πέφτει ηκόκκινη, την πιάνει η ΚάτιΜπελ, η Κάτι Μπελ του Γκρίφιντορ κάνει ανάποδη πάσα στην ΑλίσιαΣπίνετ κι η Σπίνετ φεύγει...»Η μετάδοση του Αι Τζόρνταν αντιλαλούσε σε όλο το στάδιο κι ο Χάριείχε τ' αφτιά του τεντωμέναπαρά τον αέρα που σφϋρίΖε και την οχλοβοή του πλήθους που φώναΖε,γιούχαρε, τραγουδούσε.«...αποφεύγει μ' έναν ελιγμό τον Γουόρινγκτον, αποφεύγει μια μαύρημπάλα... έλα, Αλίσια... κι οιθεατές ενθουσιάΖονται, ακούστε τους, τι τραγουδάνε;»Ο Αι σταμάτησε να ακούσει και το τραγούδι υψώθηκε δυνατά376και καθαρά από την ασημοπράσινη θάλασσα των κερκίδων του Σλίθεριν:«Ο Ρον Ουέσλι τα σουτ μας δε θα πιάσει Ο Ρον Ουέσλι μπροστά μας θατα χάσει Κι εμείς, οιΣλίθεριν, πετάμ' απ' τη χαρά μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας.Ο Ρον Ουέσλι τη νίκη δε θ' αγγίξει Τα γκολάκια μας μεμιάς θα ταρουφήξει Ευχαριστούμε από ταβάθη της καρδιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας».«... κι η Αλίσια δίνει πάσα πίσω στην Αντζέλικα!» φώναξε ο Λι καικαθώς γυρίΖε ο Χάρι,εξοργισμένος απ' αυτό που μόλις άκουσε κατάλαβε ότι ο Λιπροσπαθούσε να πνίξει τα λόγια τουτραγουδιού. «'Έλα, Αντζέλικα... τώρα βρίσκεται τετα-τετ με τοφύλακα!ΣΟΥΤΑΡΕΙ... αααα...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Μπλέτσλι, όμως, ο φύλακας των Σλίθεριν, μπλόκαρε το σουτ τηςπέταξε την κόκκινη μπάλαστον Γουόρινγκτον, που έφυγε σαν σίφουνας αποφεύγοντας μεγρήγορους ελιγμούς την Αλίσιακαι την Κάτι. Το τραγούδι από τις κερκίδες δυνάμωνε ολοένα καθώς οαντίπαλος παίκτηςπλησίαΖε τον Ρον.«Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μαςΕυχαριστούμε από τα βάθητης καρδιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας».Ο Χάρι εγκατέλειψε προς στιγμήν την αναΖήτηση της χρυσής μπάλαςκαι έστριψε την Αστραπήτου προς τον Ρον η λεπτή σιλουέτα του φίλου του αιωρούνταν μπροστάστα τρία τέρματα ενώ οσωματώδης Γουόρινγκτον ορμούσε ακάθεκτος προς το μέρος του.«... κι ο Γουόριννκτον έχει την μπάλα, ο Γουόρινγκτον ετοιμάΖε-ταινα σκοράρει, έχει ξεφύγει απότις μαύρες μπάλες κι έχει απέναντι' του μόνο το φύλακα...»Ένα μυριόστομο τραγούδι αντήχησε από τις κερκίδες του Σλίθεριν:377«Ο Ρον Ουέσλι τα σουτ μας δε θα πιάσει Ο Ρον Ουέσλι μπροστά μας θατα χάσει...»«...κι είναι το πρώτο τεστ για τον καινούργιο φύλακα του Γκρίφιντορ,τον Ρον Ουέσλι, αδελφότων κυνηγών Φρεντ και Τζορτζ το νέο, πολλά υποσχόμενο, ταλέντο τηςομάδας... Έλα, Ρον!»Ωστόσο, η έκρηξη ενθουσιασμού ήρθε από τις κερκίδες του Σλίθεριν:ο Ρον έκανε μια βουτιά μετα χέρια ανοιχτά κι η κόκκινη μπάλα πέρασε ανάμεσα τους καικαρφώθηκε στο κεντρικό στεφάνιτου Ρον.«Σκόραρε το Σλίθεριν!» ακούστηκε η φωνή του Λι ανάμεσα στις ιαχέςκαι τα γιούχα των θεατών.«Δέκα-μηδέν υπέρ του Σλίθεριν —ατυχία, Ρον».Οι Σλίθεριν τώρα τραγουδούσαν ακόμη πιο δυνατά:«Ο ΡΟΝ ΟΥΈΣΛΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΔΕ θ' ΑΓΓΙΞΕΙ ΤΑ ΓΚΟΛΆΚΙΑ ΜΑΣ ΜΕΜΙΑΣ ΘΑ ΤΑΡΟΥΦΗΞΕΙ...»«...κι η μπάλα ξανά στο Γκρίφιντορ, η Κάτι Μπελ κατευθύνεται προςτο κέντρο...» κραύγασε ο Λι,κάνοντας φιλότιμες προσπάθειες να ακουστεί, αλλά το τραγούδι ήταντόσο εκκωφαντικό πουέπνιγετη φωνή του.«...ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ Ο ΡΟΝ ΟΥΈΣΛΙ ΕΙΝ' ΟΒΑΣΙΛΙΑΣΜΑΣ».«ΤΙ ΧΑΖΕΥΕΙΣ, ΧΑΡΙ!» βρυχήθηκε η Αντζέλικα που πέρασε δίπλατου ακολουθώντας την Κάτι. «ΚΟΥΝΗΣΟΥ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι συνειδητοποίησε πως αιωρούνταν πάνω από ένα λεπτό στο ίδιοακριβώς σημείο,παρακολουθώντας την εξέλιξη του αγώνα κι έχοντας ξεχάσει εντελώςτη χρυσή μπάλα,θυμωμένος με τον εαυτό του, έκανε μια βουτιά κι άρχισε να κόβειπάλι βόλτες και να παρατηρείολόγυρα, προσπαθώντας να αγνοήσει τη χορωδία που τράνταΖε τώρα όλοτο στάδιο:«Ο ΡΟΝ ΟΥΈΣΛΙ ΕΙΝ' Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΜΑΣ, Ο ΡΟΝ ΟΥΈΣΛΙ ΕΙΝ' Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣΜΑΣ...»Δεν έβλεπε πουθενά τη χρυσή μπάλα ο Μαλφόι έκανε κι αυτός378κύκλους γύρω από το γήπεδο σαν εκείνον. Κάποια στιγμήδιασταυρώθηκαν, πηγαίνοντας προςαντίθετες κατευθύνσεις, κι ο Χά-ρι τον άκουσε να τραγουδάειδυνατά:«Ο ΡΟΝ ΟΥΕΣΛΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΔΕ θ' ΑΓΓΙΞΕΙ...»«...πάλι ο Γουόρινγκτον», κραύγασε ο Λι, «που δίνει πάσα στονΠιούσι, ο Πιούσι αποφεύγει τηΣπίνετ... έλα, ΑντΖελικα, μπορείς —τελικά δεν μπόρεσε— αλλά κόβειωραία ο Φρεντ Ουέσλι,λάθος, ο Τζορτζ, τέλος πάντων... δεν έχει σημασία... κι οΓουόρινγκτον χάνει την κόκκινη μπάλακαι η Κάτι Μπελ... την έχασε κι αυτή... και τώρα την έχει οΜόνταγκ, ο αρχηγός του Σλίθεριν έχειστην κατοχή του την μπάλα και τρέχει προς την αντίπαλη εστία,ελάτε, Γκρίφι-ντορ, κόψτε τον!»Ο Χάρι, που βρισκόταν στην άλλη άκρη του γηπέδου, πίσω από τατέρματα των Σλίθεριν, πίεσετον εαυτό του να μην κοιτάΖει τι γινόταν στην εστία του Ρον. Καθώςπερνούσε πίσω από τοφύλακα του Σλίθεριν, τον άκουσε να τραγουδάει μαΖί" με το πλήθος:«Ο ΡΟΝ ΟΥΕΣΛΙ ΤΑ ΣΟΥΤ ΜΑΣ ΔΕ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ...»«... κι ο Πιούσι ξεφεύγει ξανά από την Αλίσια κι είναι έτοιμος νασκοράρει... Σταμάτα τον, Ρον!»Δε χρειάστηκε να κοιτάξει ο Χάρι για να καταλάβει τι έγινε: έναςαναστεναγμός απογοήτευσηςακούστηκε από τις κερκίδες του Γκρί-φιντορ, μαΖί" με ξέφρενεςεπευφημίες από το Σλίθεριν. ΟΧάρι χαμήλωσε το βλέμμα και είδε την Πάνσι Πάρκινσον να στέκεταιόρθια μπροστά στιςκερκίδες, με την πλάτη προς το γήπεδο, και να διευθύνει σανμαέστρος τους οπαδούς τουΣλίθεριν που τραγουδούσαν:«...ΚΙ ΕΜΕΙΣ, ΟΙΣΛΙΘΕΡΙΝ, ΠΕΤΑΜ'ΑΠ' ΤΗ ΧΑΡΑ ΜΑΣ Ο ΡΟΝ ΟΥΕΣΛΙ ΕΙΝ'Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣΜΑΣ».Το είκοσι-μηδέν στο σκορ, Βέβαια, δεν ήταν τίποτα. Το Γκρίφι-ντορμπορούσε να καλύψει άνεταμια τέτοια διαφορά ή να πιάσει τη χρυσή μπάλα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μερικά γκολ και θα προηγηθούμε όπως πάντα, βεβαίωσε τον εαυτό τουο Χάρι, καθώς ελισσότανανάμεσα στους άλλους παί-379κτες, προσπαθώντας να πλησιάσει κάτι που είδε να γυαλίΖει κοντάστον Μόνταγκ.Ο Ρον όμως έφαγε άλλα δύο γκολ. Τώρα, στη λαχτάρα του Χάρι να βρειτη χρυσή μπάλαπροστέθηκε και μια αίσθηση πανικού. Αν την έβρισκε γρήγορα, αντελείωνε γρήγορα τοπαιχνίδι...«...και η Κάτι Μπελ του Γκρίφιντορ ξεφεύγει από τον Πιούσι,αποφεύγει μ' έναν ελιγμό τονΜόνταγκ και τροφοδοτεί την Tzον-σον — ωραία πάσα, Κάτι. ΗΑντζέλικα Τζοουνς παίρνει τηνκόκκινη μπάλα, περνά τον Γουόρινγκτον, πλησιάΖει την αντίπαληεστία... έλα, Αντζέλικα... ΚΑΙΣΚΟΡΑΡΕΙ ΤΟ ΓΚΡΊΦΙΝΤΟΡ' Σαράντα-δέκα υπέρ του Σλίθεριν και τηνμπάλα έχει τώρα οΠιούσι...»Ο Χάρι άκουσε τους βρυχηθμούς του λιονταριού της Λούνα ανάμεσαστις Ζητωκραυγές τωνΓκρίφιντορ κι εμψυχώθηκε τώρα έχαναν με τριάντα πόντους μόνο, δενήταν τίποτα, θαμπορούσαν να καλύψουν εύκολα τη διαφορά. Βούτηξε για να αποφύγειμια μαύρη μπάλα πουτου έριξε ο Κράμπε και συνέχισε την απεγνωσμένη ανα-Ζήτηση τηςχρυσής, παρακολουθώνταςμε την άκρη του ματιού του τον Μαλφόι. Προσπαθούσε να καταλάβειαπό τις αντιδράσεις του αντην είχε δει εκείνος πρώτος, ωστόσο ο Μαλφόι συνέχισε να πετάειγύρω γύρω στο γήπεδοψάχνοντας μάταια...«...ο Πιούσι δίνει πάσα στον Γουόρινγκτον, ο Γουόρινγκτον στονΜόνταγκ, ο Μόνταγκ ξανά στονΠιούσι... κόβει η Τζοουνς, η Τζοουνς παίρνει την κόκκινη μπάλα, τηδίνει στην Μπελ, καλά πάμε...λάθος!... ο Γκόιλ του Σλίθεριν χτυπάει την Μπελ με μια μαύρη μπάλακι η κόκκινη περνά ξανάστην κατοχή του Πιούσι...»«Ο ΡΟΝ ΟΥΕΣΛΙ ΤΗ ΝΙΚΗ ΔΕ θ' ΑΓΓΙΞΕΙΤΑ ΓΚΟΛΑΚΙΑ ΜΑΣ ΜΕΜΙΑΣ ΘΑ ΤΑ ΡΟΥΦΗΞΕΙΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ...»Τότε ο Χάρι διέκρινε επιτέλους τη μικρή, χρυσή, φτερωτή μπάλα, πουαιωρούνταν σε απόστασητριάντα πόντων από την επιφάνεια του εδάφους, προς την πλευρά τουΣλίθεριν.Βούτηξε αμέσως...Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, ο Μαλφόι τον μιμήθηκε και πλησίασεαπό τα αριστερά,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σκίζοντας τον αέρα σαν μια ασημοπρά-σινη κηλίδα, έτσι καθώς ήτανσκυμμένος στο σκουπόξυλότου...Η χρυσή μπάλα παρέκαμψε τη βάση ενός τέρματος κι όρμησε380με δύναμη προς τις απέναντι κερκίδες η αλλαγή πορείας ευνοούσε τονΜαλφόι, που ήταν πιοκοντά ο Χάρι έστριψε την Αστραπή του και πρόφτασε τον Μαλφόι...Ο Χάρι, πετώντας πολύ κοντά στο έδαφος, άπλοσε το δεξί του χέριστη χρυσή μπάλα. Στα δεξιάτου, άπλωσε το χέρι του και ο Μαλ-φόι, ανοιγοκλείνοντας ταδάχτυλα...Τα πάντα έγιναν μέσα σε λίγα αγωνιώδη δευτερόλεπτα: ο Χάρι έσφιξετα δάχτυλα του γύρω απότη μικρή φτερωτή μπάλα... τα νύχια του Μαλφόι έγδαραν τη ράχη τουχεριού του... ο Χάρισήκωσε όρθιο το σκουπόξυλό του σφίγγοντας στη χούφτα του τηνμπάλα, ενώ οι οπαδοί τουΓκρίφιντορ ξέσπασαν σε μια μυριόστομη ιαχή...Είχαν σωθεί κι ας έφαγε τόσα γκολ ο Ρον. Κανένας δε θα το θυμόταντώρα που νίκησε τοΓκρίφιντορ...ΜΠΑΜ...Μια μαύρη μπάλα χτύπησε στην πλάτη τον Χάρι ρίχνοντας τον από τοσκουπόξυλό του.Ευτυχώς, απείχε μόλις δύο μέτρα από το έδαφος — είχε Βουτήξει πολύχαμηλά για να πιάσει τηχρυσή μπάλα —, μα του κόπηκε η ανάσα και προσγειώθηκε ανάσκελα στοπαγωμένο γρασίδι.Άκουσε τη σφυρίχτρα της κυρίας Χουτς μαζί με αποδοκιμαστέασφυρίγματα, θυμωμένες φωνέςκαι νιούχα από τις εξέδρες, ένα γδούπο κι ύστερα την τρομαγμένηφωνή της Αντζέλικα.«Είσαι καλά;»«Φυσικά», είπε βλοσυρά ο Χάρι καθώς έπιανε το χέρι της για νασηκωθεί. Η κυρία Χουτς πετούσεμε βιάση προς το μέρος κάποιου παίκτη των Σλίθεριν — ο Χάρι δενμπορούσε να διακρίνει ποιοςήταν από το σημείο όπου στεκόταν.«Αυτό το γομάρι, ο Κράμπε», εξήγησε οργισμένη η Αντζέλικα, «σουέριξε τη μαύρη μπάλα μόλιςσε είδε να πιάνεις τη χρυσή... Αλλά νικήσαμε, Χάρι, νικήσαμε!»Ο Χάρι άκουσε πίσω του ένα ρουθούνισμα και γύρισε να δει,σφίγγοντας ακόμη στο χέρι του τηχρυσή μπάλα: ο Ντράκο Μαλφόι είχε προσγειωθεί λίγο πιο πέρα. Είχεπανιάσει απ' το κακό τουαλλά κατάφερε να κάνει έναν περιφρονητικό μορφασμό.«Τελικά έσωσες το τομάρι του Ουέσλι», είπε στον Χάρι. «Δεν έχω δειχειρότερο φύλακα... μα τι ναπεριμένεις από κάποιον που τα χάνει σ' όλες τις φάσεις... Σ'άρεσαν οι στίχοι μου, Πότερ;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι δεν απάντησε λέξη. Έκανε μεταβολή και κατευθύνθηκε προςτους συμπαίκτες του, πουπροσγειώνονταν τώρα ένας ένας,381ΖητωκραυγάΖοντας και χτυπώντας με τη γροθιά τους τον αέραενθουσιασμένοι ολοι εκτός απότον Ρον, που κατέβηκε από το σκουπόξυλό του δίπλα στα τέρματα καικίνησε για τ' αποδυτήριαμε σερνόμενα βήματα.«θέλαμε να γράψουμε κι άλλο ένα τετράστιχο!» φώναξε ο Μαλφόι,καθώς η Κάτι κι η ΑλίσιααγκάλιαΖαν τον Χάρι. «Για τη μάνα του!... Αλλά δε μας έβγαινε ηρίμα για το χοντρή καιάσχημη...»«Δίνε του, Μαλφόι», είπε η Αντζέλικα ρίχνοντας του έναπεριφρονητικό βλέμμα.«... ούτε για το αχάίρευτος και χαμένος — ξέρεις, για τον πατέρατου...»Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ κατάλαβαν στη στιγμή για ποιους μιλούσε οΜαλφόι. Ξαφνικά κοκάλωσαν κιοι δύο καθώς έσφιγγαν το χέρι του Χάρι και γύρισαν προς τονΜαλφόι.«Ασ' τον!» φώναξε η Αντζέλικα πιάνοντας τον Φρεντ από το μπράτσο.«Άσ' τον να λέει, Φρεντ.Έχει λυσσάξει που χάσανε, ο σιχαμένος...»«...εσύ όμως τους συμπαθείς τους Ουέσλι, έτσι δεν είναι, Πάτερ;»συνέχισε ειρωνικά ο Μαλφόι.«Σε φιλοξενούντα καλοκαίρι και τα σχετικά. Απορώ πώς αντέχεις τηνμπόχα τους αλλά,φαντάΖομαι, όταν έχεις μεγαλώσει με Μαγκλ, ακόμη και το σπίτι τωνΟυέσλι μυρίσει καλά...»Ο Χάρι άρπαξε τον Τζορτζ. Στο μεταξύ, χρειάστηκαν οι συνδυασμένεςπροσπάθειες τηςΑντζέλικα, της Αλίσια και της Κάτι για να εμποδίσουν τον Φρεντ ναεπιτεθεί στον Μαλφόι, πουγελούσε τώρα προκλητικά. Ο Χάρι αναΖήτησε την κυρία Χουτς με τοβλέμμα του, αλλά εκείνηκατσάδιοΖε ακόμη τον Κράμπε για το αντικανονικό χτύπημα με τημαύρη μπάλα.«Εκτός κι αν...» συνέχισε ο Μαλφόι καθώς οπισθοχωρούσε, «εκτός κιαν θυμάσαι πώς βρόμαγε ημάνα σου, Πότερ, και γι' αυτό σε ελκύει το αχούρι των Ουέσλι...»Ο Χάρι δε συνειδητοποίησε για πότε άφησε τον Τζορτζ το μόνο πουκατάλαβε ήταν πωςόρμησαν κι οι δυο στον Μαλφόι. Είχε ξεχάσει τελείως ότι τουςπαρακολουθούσαν όλοι οικαθηγητές το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να λιώσει τον Μαλφόι.Χωρίς να χάσει χρόνο για ναβγάλει το ραβδί του, σήκωσε το χέρι με το οποίο κρατούσε ακόμη τηχρυσή μπάλα και του έχωσεμια γροθιά στο στομάχι...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

382«Χάρι! ΧΑΡΙ! ΤζΟΡΤζ' ΜΗ!»Ο Χάρι άκουγε κορίτσια να στριγκλίσουν, τον Μαλφόι να σκού-Ζει,τον Τζορτζ να βλαστημάει, μιασφυρίχτρα να ηχεί σαν δαιμονισμένη και την οχλοβοή του πλήθουςγύρω του, μα δεν τον έμελε.Μόνον όταν κάποιος φώναξε: «ΚσΓαστα/ϊπους/» και βρέθηκε πεσμένοςανάσκελα από τηνορμητικότητα του ξορκιού, σταμάτησε να γρονθοκοπεί αλύπητα τονΜαλφόι.«Τι κάνεις εκεί;» ούρλιαξε η καθηγήτρια Χουτς καθώς σηκωνότανόρθιος ο Χάρι. Προφανώς αυτήτον είχε χτυπήσει με το απωθητικό ξόρκι κρατούσε στο ένα χέρι τησφυρίχτρα και στο άλλο τοραβδί της, ενώ το σκουπόξυλό της ήταν αφημένο λίγα μέτρα πιο πέρα.Ο Μαλφόι,κουλουριασμένος στο έδαφος, κλαψούριΖε και βογκούσε με τη μύτη τουνα αιμορραγεί. ΟΤζορτζ είχε πρησμένα χείλη, ενώ ο Φρεντ ήταν ακινητοποιημένος απότους τρεις κυνηγούς κι οΚράμπε χτυπιόταν από τα γέλια. «Πρώτη φορά βλέπω τέτοιασυμπεριφορά. Στο κάστρογρήγορα, κι οι δυο σας, γραμμή στην υπεύθυνη του κοιτώνα σας!Εμπρός μαρς!»Ο Χάρι και ο Τζορτζ κίνησαν λαχανιασμένοι για το κάστρο χωρίς ναανταλλάξουν λέξη. Ηοχλοβοή του γηπέδου ακουγόταν όλο και πιο απόμακρη καθώςπροχωρούσαν, μέχρι πουέφτασαν στο μεγάλο χολ της εισόδου, όπου άκουγαν μόνο τον ήχο τωνβημάτων τους. Ο Χάρισυνειδητοποίησε ότι φτεροκοπούσε κάτι στο δεξί του χέρι, όπου οιαρθρώσεις του ήτανμωλωπισμένες από τη γροθιά στο σαγόνι του Μαλφόι. Κοίταξε και τότεκατάλαβε ότι ανάμεσα σταδάχτυλα του έσφιγγε ακόμη τη χρυσή μπάλα, που φτερούγιΖεπροσπαθώντας να ξεφύγει.ΠλησίαΖαν στην πόρτα του γραφείου της ΜακΓκόναγκαλ, όταν τηνάκουσαν να έρχεται πίσωτους φουριόΖα. Φορούσε το κασκόλ του Γκρίφιντορ, αλλά το τράβηξεαπό το λαιμό της με χέριπου έτρεμε καθώς κατευθυνόταν αγριεμένη προς το μέρος τους.«Μέσα!» πρόσταξε δείχνοντας την πόρτα. Ο Χάρι κι ο Τζορτζ μπήκαν.Η καθηγήτρια στάθηκεπίσω από το γραφείο της και τους κοίτάξε τρέμοντας από οργή καθώςπετούσε στο πάτωμα τοκασκόλ της. ^ «Λοιπόν;» είπε. «Δεν έχω ξαναδεί πιο αχρείασυμπεριφορά. Δύο έναντίον ενός! Τιέχετε να πείτε;» |Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μας προκάλεσε ο Μαλφόι», εξήγησε μουδιασμένος ο Χάρι. |«Σας προκάλεσε;» φώναξε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, που χτύπησε μετόση δύναμη τη γροθιάτης στο γραφείο ώστε γλίστρη-383σε το καρό μεταλλικό κουτί και σκορπίστηκαν στο πάτωμα όλα ταμπισκότα. «"Έχασε, έτσι δενείναι; Δεν ήταν φυσικό να σας προκαλέσει; Αλλά ότι κι αν σας είπε,δεν είχατε κανένα δικαίωμα...»«Πρόσβαλε τους γονείς μου», γρύλισε ο Τζορτζ. «Και τη μητέρα τουΧάρι».«Κι εσείς αντί ν' αφήσετε την κυρία Χουτς να τον κανονίσει,αποφασίσατε να μας κάνετε μιαεπίδειξη μονομαχίας των Μαγκλ», βρυ-χήθηκε η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ. «Καταλαβαίνετετι...»«Χεμ, χεμ».Ο Χάρι κι ο Τζορτζ γύρισαν ταυτόχρονα. Στο κατώφλι στεκόταν ηΝτολόρες Άμπριτζ, τυλιγμένησε έναν τουίντ πράσινο μανδύα, που ενέτεινε ακόμη περισσότερο τηνομοιότητα της με γιγάντιοπράσινο βάτραχο. Χαμογελούσε με εκείνο το φρικτό, απειλητικόχαμόγελο, που ο Χάρι είχε μάθεινα συνδέει με τον πόνο και την αγωνία.«Μπορώ να βοηθήσω, κυρία ΜακΓκόναγκαλ;» ρώτησε η καθηγήτριαΆμπριτζ με τον πιομελιστάλαχτο τόνο της, που όμως έσταΖε δηλητήριο.Το πρόσωπο της ΜακΓκόναγκαλ αναψοκοκκίνισε.«Να βοηθήσετε;» επανέλαβε ανέκφραστα. «Τι εννοείτε να βοηθήσετε;»Η καθηγήτρια Άμπριτζ πέρασε μέσα με το χαμόγελο στα χείλη.«Σκέφτηκα ότι θα είναι ευπρόσδεκτη η παρέμβαση ενός ατόμου μεαυξημένες αρμοδιότητες».Ο Χάρι δε θα ξαφνιαΖόταν αν έβλεπε να βγαίνουν καπνοί από ταρουθούνια της ΜακΓκόναγκαλ.«Λάθος σκεφτήκατε», αποκρίθηκε και γύρισε την πλάτη της στηνΆμπριτζ. «Και τώρα, ακούστε μεκαλά εσείς οι δύο. Δε μ' ενδιαφέρει τι σας είπε ο Μαλφόι, δε μ'ενδιαφέρει ακόμη κι αν πρόσβαλεόλα τα μέλη της οικογένειας σας" η συμπεριφορά σας ήταναπαράδεκτη, γι' αυτό θα πάρει μιαβδομάδα τιμωρία ο καθένας! Μη με κοιτάς έτσι, Πότερ, πήγαινεςγυρεύοντας! Κι αν τυχόν σαςξαναπιάσω να...»«Χεμ, χεμ».Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έκλεισε τα μάτια, σαν να προσευχόταν ναμη χάσει την υπομονήτης, και γύρισε προς το μέρος της καθηγήτριας Άμπριτζ.«Ναι;»«ΝομίΖω πως δεν αρκεί αυτού του είδους η τιμωρία», είπε εκείνη μεένα πλατύ χαμόγελο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

384Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ γούρλωσε τα μάτια. «Δυστυχώς», είπε μεένα χαμόγελο πουέμοιαΖε πιότερο με απειλητικό μορφασμό, «δεν έΧει σημασία τινομίσεις εσύ, Ντολόρες, αφούεγώ είμαι υπεύθυνη του κοιτώνα τους».«βασικά, Μινέρβα», χαμογέλασε προσποιητά η Άμπριτζ, «θαδιαπιστώσεις οτι μετράει πολύ ηγνώμη μου. Μια στιγμή... πού το έβαλα- μολις το έστειλε οΚορνήλιος...» είπε κι άφησε να τηςξεφύγει ένα ψεύτικο γελάκι καθώς ψαχούλευε μέσα στην τσάντα της.«Μόλις το έστειλαν από τουπουργείο... Α, να το...» Έβγαλε μια περγαμηνή την ξετύλιξε,ξερόβηξε κι άρχισε να διαβάΖει.«Χεμ, χεμ... Εκπαιδευτικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 25...»«οχι πάλι!» αναφώνησε αγανακτισμένη η ΜακΓκόναγκαλ.«Ναι», χαμογέλασε η Άμπριτζ. «Μάλιστα, Μινέρβα, εσύ ήσουν που μεέκανες να καταλάβω πόσοαπαραίτητη ήταν η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων μου... θυμάσαι που μεεμπόδισες να απαγορεύσωτην ανασύσταση της ομάδας κουίντιτς του Γκρίφιντορ; Πουαπευθύνθηκες στονΝτάμπλντορ, ο οποίος επέμενε να τους αφήσουμε να παίξουν; Δενμπορούσα να το ανεχτώαυτό. Επικοινώνησα αμέσως με τον υπουργό κι εκείνος συμφώνησε ότιη μεγάλη επιθεορήτριαπρέπει να έχει την εξουσία να αφαιρεί από τους μαθητές τα προνόμιατους, αλλιώς... πώς να τοπω... θα είχα μικρότερο κύρος από τους κοινούς δασκάλους! Καιβλέπεις, Μινέρβα, πόσο δίκιοείχα που ήθεΛα να διαλύσω την ομάδα του Γκρίφιντορ! Τιπαλιοχαρακτήρες!...»Τελος πάντων, διάβαΖα το διάταγμα... χεμ, χεμ:... η μεγάλη επιθεωρητριαειναι απο τουδε και στο εξις ανώτατος κριτής κάθετιμοριας κύρωσης και στέρησηςδικαιωμάτων που επιβάλλεται στους μαθητές του "Χόγκουαρτς", καιφέρει την εξουσία νατροποποιεί τις ποινές κερώσεις και στερήσεις δικαιωμάτων πουεπιβάλλουν τα μέλη τουδιδακτικού προσωπικού. Υπογραφή: Κορνήλιος Φαντζ, υπουργός Μαγειαςαρχηγός τουΤάγματος του Μέρλιν κτλ. κτλ.. Κατόπιν τύλιξε σε ρολό τηνπεργαμηνή και την έβαλε στην τσάντατης χωρίς να Χάσει το χαμόγελο της. «Λοιπόν... νομίΖω πως έχω κάθεδικαίομα να αποβάλω διαπαντός αυτούς τους δύο από την ομάδα» είπε και περιέφερε το βλέμματης από τον Χάρι στονΤζορτζ καιπάλι πίσω.Ο Χάρι ένιωσε τη χρυσή μπάλα να φτεροκοπάει σαν τρελή στηχούφτα του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

.385«Να μας αποβάλετε;» ρώτησε κι η φωνή του ακούστηκε παράξενααπόμακρη. «Δια παντός...;»«Ναι, Πότερ, νομίζω πως σου αξίζει ισόβια τιμωρία», συνέχισε ηΆμπριτζ με ένα χαμόγελο ακόμηπιο πλατύ, καθώς εκείνος προσπαθούσε να το χωνέψει. «Αποβάλλεσαικι εσύ και ο Ουέσλι. Σκέφτομαιμάλιστα, για καλό και για κακό, να αποβάλω και το δίδυμοαδελφό του — αν δεν τονσυγκρατούσαν οι συμπαίκτες του, είμαι βέβαιη ότι θα ορμούσε κιαυτός στον καημένο τονΜαλφόι. Φυσικά, θα κατασχεθούν και τα σκουπόξυλά τους — θα ταφυλάω στο γραφείο μου γιανα είμαι σίγουρη ότι θα εφαρμοστεί η απόφαση μου χωρίς τηνπαραμικρή φαλκίδευση. Ωστόσο,Μινέρβα, δεν είμαι παράλογη», συνέχισε απευθυνόμενη στηΜακΓκόναγκαλ, που είχεμαρμαρώσει στη θέση της. «Η υπόλοιπη ομάδα μπορεί να συνεχίσειαπρόσκοπτα, αυτοί δενπαρουσίασαν ενδείξεις βιαιότητας. Λοιπόν... καλό σας απόγευμα».Κι ύστερα απ' αυτό, αποχώρησε με ένα ύφος απέραντης αυταρέσκειας,αφήνοντας πίσω της μιαεκκωφαντική σιωπή.«Σας απέβαλαν», είπε πνιχτά η Αντζέλικα το ίδιο βράδυ, στοεντευκτήριο. «Σας απέβαλαν.Χάσαμε και τον ανιχνευτή και τους κυνηγούς μας... Τι θα κάνουμε;»Η χαρά της νίκης είχε εξανεμιστεί. Όπου κι αν γϋρίΖε ο Χάρι τοβλέμμα του, συναντούσεαπαρηγόρητα, οργισμένα πρόσωπα όλοι οι παίκτες είχαν μαΖευτεί γύρωαπό τη φωτιά, εκτόςαπό τον Ρον που είχε εξαφανιστεί από τότε που τελείωσε ο αγώνας.«Είναι αδικία», μουρμούρισε η Αλίσια. «θέλω να πω... γιατί δεντιμωρήθηκε κι ο Κράμπε για τοαντικανονικό χτύπημα μετά το σφύριγμα της λήξης; Αυτόν δεν τοναπέβαλαν;»«Όχι», είπε απελπισμένη η Τζίνι. Καθόταν στα δεξιά του Χάρι, ενώ ηΕρμιόνη ήταν στ' αριστεράτου. «Αυτός έφαγε μόνο γραπτήτιμωρία. Άκουσα που το έλεγε στο δείπνο ο Μόνταγκ και χασκογέλαγε».«Και σαν να μην έφτανε αυτό, απέβαλαν και τον Φρεντ χωρίς να κάνειτίποτα!» είπε θυμωμένη ηΑλίσια, χτυπώντας στο γόνατο τη γροθιά της.«Επειδή μ' εμποδίσατε», αγρίεψε ο Φρεντ. «θα τον είχα κάνει κϋμάαν δε με συγκρατούσατε εσείςοι τρεις».386Ο Χάρι κοίταξε σκυθρωπός το σκοτεινό παράθυρο. Έξω χιόνι-Ζε. Ηχρυσή μπάλα που είχε πιάσειέκοβε τώρα βόλτες στο εντευκτήριο μερικά παιδιά παρακολουθούσανσαν υπνωτισμένα το πέ-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ταγμα της κι ο Στραβοπόδαρος πηδούσε από καρέκλα σε καρέκλαπροσπαθώντας να την πιάσει.«Πάω για ύπνο», είπε η Αντζέλικα και σηκώθηκε όρθια. «Ίσως ναείναι ένα κακό όνειρο όλααυτά... να ξυπνήσω αύριο και να διαπιστώσω ότι δεν έγινε ακόμη οαγώνας...»Σε λίγο την ακολούθησαν η Αλίσια και η Κάτι. Ο Φρεντ κι ο Τζορτζέφυγαν λίγη ώρα αργότερα, μεπρόσωπα ανταριασμένα, και στη συνέχεια αποχώρησε και η Τζίνι.Μόνον ο Χάρι και η Ερμιόνηπαρέμειναν δίπλα στη φωτιά.«Είδες καθόλου τον Ρον;» ψιθύρισε η Ερμιόνη.Ο Χάρι έγνεψε αρνητικά.«ΝομίΖω ότι μας αποφεύγει», συνέχισε η Ερμιόνη. «Εσύ πού λεςνα...»Αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ακούστηκε πίσω τους ένας θόρυβος τοπορτρέτο της χοντρήςκυρίας παραμέρισε και από το άνοιγμα μπήκε ο Ρον. Ήταν κατάχλομοςκαι τα μαλλιά του ήτανπασπαλισμένα με νιφάδες χιονιού. Μόλις είδε τον Χάρι και τηνΕρμιόνη κοκάλωσε.Ο Χάρι ανακάθισε απότομα. «Πού ήσουν;» ρώτησε ανήσυχα.«Περπατούσα», μουρμούρισε ο Ρον. Φορούσε ακόμη τη στολή τουκουίντιτς.«Φαίνεσαι παγωμένος», του είπε η Ερμιόνη. «Έλα κοντά στη φωτιά!»Ο Ρον πλησίασε το τζάκικαι ρίχτηκε σε μια πολυθρόνα χωρίς νακοιτάξει τον Χάρι. Η κλεμμένηχρυσή μπάλα πέρασε με θόρυβο από πάνω τους.«Συγγνώμη», μουρμούρισε ο Ρον με σκυμμένο κεφάλι.«Για ποιο λόγο;» ρώτησε ο Χάρι.«Που νόμιΖα ότι μπορώ να παίξω κουίντιτς», ψέλλισε ο Ρον. «Αύριοπρωί πρωί θα υποβάλω τηνπαραίτηση μου».«Αν παραιτηθείς», είπε κοφτά ο Χάρι, «θα μείνει με τρεις παίκτες ηομάδα». Και βλέποντας τηναπορημένη έκφραση του Ρον, έσπευσε να συμπληρώσει: «Αποβλήθηκα διαπαντός. Όπως κι οΦρεντ και ο Τζορτζ».«Τι;» αναφώνησε ο Ρον.387Τότε η Ερμιόνη του εξήγησε τι είχε γίνει ο Χάρι δεν άντεχε να ταεπαναλάβει. Όταν τελείωσε, οΡον βυθίστηκε σε μεγαλύτερη απόγνωση.«Εγώ φταίω για όλα...»«Δε μ' έβαλες εσύ να πλακώσω στο ξύλο τον Μαλφόι», αντέτει-νεθυμωμένος ο Χάρι.«... αν δεν ήμουν τόσο άχρηστος...»«... αυτό δεν έχει καμία σχέση...»«... αλλά μου έσπασε τα νεύρα αυτό το τραγούδι...»«... και σε ποιον δε θα τα έσπαγε!...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Ερμιόνη σηκώθηκε, πλησίασε το παράθυρο και βάλθηκε να χαΖεύειτις νιφάδες πουστροβιλίΖονταν έξω από το τζάμι.«Σταμάτα, εντάξει;» φώναξε ο Χάρι. «Μας φτάνει η στεναχώρια μας δεχρειάΖεται να κατηγορείςκι εσύ τον εαυτό σου!»Ο Ρον δεν απάντησε. Κοίταζε απελπισμένος το βρεγμένο ποδόγυρο τουμανδύα του. Ύστερααπό λίγο, είπε με βραχνή φωνή: «Είναι η χειρότερη μέρα της Ζωήςμου».«Καλωσόρισες στη λέσχη», σχολίασε πικρόχολα ο Χάρι.«Παιδιά», είπε η Ερμιόνη με φωνή που έτρεμε ελαφρώς, «νομί-ΖΟ πωςβρήκα τρόπο να σαςφτιάξω το κέφι».«Ούτε κατά διάνοια», μουρμούρισε ο Χάρι.«Ναι, σου λέω», συνέχισε η Ερμιόνη και στράφηκε προς το μέρος τουςμε ένα πλατύ χαμόγελο.«Γύρισε ο Χάγκριντ».389Οι περιπέτειες του ΧάγκριντΟ Χάρι έτρεξε σαν αστραπή στον κοιτώνα των αγοριών για να φέρειαπό το μπαούλο του τοναόρατο μανδύα και το μαγικό χάρτη. Πέντε λεπτά πριν κατέβει κι ηΕρμιόνη από τον κοιτώνα της,αυτός κι ο Ρον ήταν πανέτοιμοι και την περίμεναν. Την είδαν νακαταφθάνει ντυμένη με κασκόλ,γάντια κι έναν από τους σκούφους που 'χε πλέξει για τα ξωτικά.«Έξω χιονίσει!» δικαιολογήθηκε καθώς ο Ρον πλατάγιΖε ανυπόμονα τηγλώσσα του.Βγήκαν από το άνοιγμα του πορτρέτου και κουκουλώθηκαν Βιαστικά μετον αόρατο μανδύα — οΡον είχε ψηλώσει τόσο πολύ, που έπρεπε να σκύβει για να μηφαίνονται τα πόδια του. Ύστερακατέβηκαν αργά και προσεκτικά τις σκάλες, σταματώντας κάθε τόσογια να ελέγξουν το μαγικόχάρτη και να βεβαιωθούν πως δεν τριγύριζε εκεί κοντά ο Φιλτς ή ηκυρία Νόρις. Ευτυχώς, ήταντυχεροί δεν υπήρχε ψυχή πουθενά. Μονάχα ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικσουλάτσαρε μόνος του καισιγοσφϋρίΖε αφηρημένα ένα σκοπό που έμοιαΖε εκνευριστικά με το ΟΡον Ουέσλι είν' ο βασιλιάςμας. Διέσχισαν ακροπα-τώντας το μεγάλο χολ της εισόδου και βγήκανστο έρημο χιονισμένοπάρκο. Ο Χάρι είδε, με ένα δυνατό σκίρτημα στην καρδιά, τοφωτισμένο παράθυρο και τον καπνόπου έβγαινε από την καμινάδα του σπιτιού του Χάγκριντ. Κίνησε προςτα κει με γρήγορο βήμαενώ οι άλλοι δύο σκόνταφταν και παραπατούσαν ξοπίσω του.Τσαλαβουτούσαν ανυπόμονα στοαφράτο χιόνι μέχρι που έφτασαν επιτέλους στην ξύλινη πόρτα. Ο Χάρισήκωσε το χέρι του καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χτύπησε τρεις φορές ένας σκύλος άρχισε να γαβγίσει μέσα στο σπίτι.«Χάγκριντ, εμείς είμαστε!» φώναξε ο Χάρι από την κλειδαρό-τρυπα.«Ευχαριστώ για την πληροφορία!» ακούστηκε μια βαριά φωνή.Τα τρία παιδιά κοιτάχτηκαν χαμογελώντας κάτω από το μανδύα.Κατάλαβαν από τον τόνο τηςφωνής του ότι ο Χάγκριντ ήταν χαρούμενος. «Μόλις γύρισα κι εγώ...κάνε στην άκρη, Φανγκ...στην άκρη, κουτό σκυλί...»Το μάνταλο ανασηκώθηκε, η πόρτα άνοιξε μ' ένα τρίξιμο και στοάνοιγμα εμφανίστηκε ο Χάγκριντ.Η Ερμιόνη στρίγκλισε.«Μα τα γένια του Μέρλιν, μη φωνάΖεις!» την έκοψε οΧάγριντρίχνοντας μιαν άγρια ματιά εκεί πουθα πρέπει να ήταν τα κεφάλια τους. «Φοράτε το μανδύα; Ελάτε,μπείτε μέσα!»«Συγγνώμη!» είπε λαχανιασμένη η Ερμιόνη καθώς τα τρία παιδιάέμπαιναν στο σπίτι κι έβγαΖαντο μανδύα για να μπορέσει να τα δει ο Χάγκριντ. «Απλώς... Ω!Χάγκριντ!»«Δεν είναι τίποτα, τίποτα!» βιάστηκε να πει ο Χάγκριντ. Έκλεισεπίσω τους την πόρτα και ύστεραέκανε το ίδιο και με τις κουρτίνες. Όλη αυτή την ώρα η ΕρμιόνησυνέχιΖε να τον κοιτάΖει έντρομη.Τα μαλλιά του Χάγκριντ ήταν πασαλειμμένα με ξεραμένα αίματα και τοαριστερό του μάτι είχεσχεδόν κλείσει από το πρήξιμο, ενώ γύρω γύρω ήταν μελανιασμένο. Τοπρόσωπο και τα χέριατου ήταν γεμάτα κοψίματα, μερικά απ' τα οποία αιμορραγούσαν ακόμη,και περπατούσε με έναντρόπο που έκανε τον Χάρι να υποθέσει πως πρέπει να είχε κάμποσασπασμένα πλευρά. Ήτανφανερό πως μόλις είχε επιστρέψει στην πλάτη μιας καρέκλας ήτανριγμένος ένας χοντρός μαύροςταξιιδιωτικός μανδύας, ενώ ένας τεράστιος σάκος, μέσα στον οποίοθα μπορούσε να χωρέσειακόμη κι άνθρωπος, ήταν στηριγμένος στον τοίχο δίπλα στην πόρτα. Οίδιος ο Χάγκριντ, που είχετο διπλό ύψος απ' ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος, κατευθύνθηκεκουτσαίνοντας προς τοτζάκικαι κρέμασε πάνω απ' τη φωτιά ένα μπρούντζίνο τσαγερό.«Τι έπαθες;» ρώτησε ο Χάρι ενώ ο Φανγκ χοροπηδούσε τριγύρω τουςπροσπαθώντας να γλείψειτα πρόσωπα τους.«Σου είπα, τίποτα», δήλωσε αποφασιστικά ο Χάγκριντ. «θα πιείτε έναφλιτζάνι τσάί;»«Μα έχεις τα χάλια σου», πήρε το λόγο ο Ρον.«Δεν έχω τίποτα, σας λέω», επανέλαβε ο Χαγκριντ. Στράφηκε390;391προς το μέρος τους προσπαθώντας να χαμογελάσει, αντί γι' αυτό όμωςέκανε ένα μορφασμόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πόνου. «Τι καλά που σας ξαναβλέπω και τους τρεις μαΖί! Πώςπεράσατε το καλοκαίρι;»«Χάγκριντ, κάποιος σου επιτέθηκε!» είπε ο Ρον.για τελευταία φορά, δεν έχω τίποτα!» επέμεινε ο Χάγκριντ.«θα έλεγες πως δεν είναι τίποτα αν εμφανιζοταν κάποιος από | μαςμε τα μούτρα κιμά;» ρώτησε οΡον.«Πρέπει να σε δει η κυρία Πόμφρι, Χάγκριντ», είπε ανήσυχη η |Ερμιόνη. «Μερικά απ' αυτά τακοψίματα είναι πάρα πολύ βαθιά», !Ο Χάγκριντ πήγε στο τεράστιο τραπέΖΙ που βρισκόταν στο κέντρο τουσπιτιού και σήκωσε μιαπετσέτα της κουΖίνας που ήταν στρωμένη. Από κάτω βρισκόταν μια ωμήμπριζόλα σεπρασινωπή απόχρωση, που έσταΖε αίμα, λίγο μεγαλύτερη από λάστιχοαυτοκινήτου.«Μη μου πεις ότι θα φας αυτό το πράγμα;» απόρησε ο Ρον σκύβονταςνα δει καλύτερα. «Βάζωστοίχημα πως είναι μολυσμένο».«Είναι κρέας δράκου, γι' αυτό είναι έτσι», εξήγησε ο Χαγκριντ.«Και δεν το πήρα για να το φάω».Σήκωσε την μπριΖόλα και κάλυψε μ' αυτήν την αριστερή πλευρά τουπροσώπου του. Έβγαλε ένασιγανό στεναγμό ανακούφισης καθώς το πράσινο αίμα στάλαΖε σταγένια του. «Τώρα μάλιστα,νιώθω πολύ καλύτερα. Ξέρετε, κατευνά-Ζει τη φλόγωση».«Τελικά θα μας πεις τι έγινε;» ρώτησε ο Χάρι.«Δεν μπορώ. Είναι απόρρητο. Απαγορεύεται να το συΖητήσω».«Σε ξυλοφόρτωσαν οι γίγαντες;» τον ρώτησε χαμηλόφωνα ηΕρμιόνη.Ξαφνικά του Χάγκριντ του 'πέσε η μπριΖόλα από το χέρι καιγλίστρησε στο στήθος του.«Γίγαντες;» έκανε, ενώ άρπαΖε την μπριζολα που κόντευε να φτάσειστη Ζώνη του και τηστερέωνε ξανά στο πρόσωπο του. «Ποιος μίλησε για γίγαντες; Ποιοςσας είπε ότι... Ποιος σας τοείπε, ε;»«Το μαντέψαμε», είπε απολογητικά η Ερμιόνη.«Α, έτσι, ε;» έκανε ο Χάγκριντ καρφώνοντας τους αυστηρά με το μάτιπου δεν κρυβόταν από τηνμπριΖόλα.«Ε... είναι ολοφάνερο», πετάχτηκε ο Ρον κι ο Χάρι συμφώνησεμε ένα γνέψιμο.Ο Χάγκριντ τους αγριοκοίταξε ξεφυσώντας με θυμό, πέταξε την|μπριΖόλα στο τραπέΖΙ και πήγεπρος το τσαγερό, που τώρα σφυρίΖε.«Δεν έχω ξαναδεί παιδιά σαν εσάς, που ξέρουν όσα δε θα 'πρεπε ναξέρουν», μουρμούρισεκαθώς έριχνε καυτό νερό σε τρεις τεράστιες κούπες. «Και δε σας τολέω για κομπλιμέντο. ΕννοώCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

περίεργα παιδιά. Αδιάκριτα», συμπλήρωσε με το ίδιο ύφος αλλάγελούσε κάτω απ' τα μουστάκιατου.«Ώστε πήγες να βρεις τους γίγαντες», είπε χαμογελαστός κι ο Χάρικαθώς καθόταν στο τραπέΖι.Ο Χάγκριντ τους έφερε το τσάί, κάθισε, πήρε την μπρίΖολα του καιτην ξανακόλλησε στοπρόσωπο του.«Ναι, πήγα», γρύλισε.«Και τους βρήκες;» ρώτησε συνωμοτικά η Ερμιόνη.«Μεταξύ μας, δεν ήταν και πολύ δύσκολο», αποκρίθηκε ο Χάγκριντ.«Τόσο τεράστιοι που είναι...»«Πού Ζούνε;» ρώτησε ο Ρον.«Στα βουνά», απάντησε αόριστα εκείνος.«Κι οι Μαγκλ δε...»«Βεβαίως, μόνο που οι θάνατοι τους αποδίδονται σε δυστυχήματα»,είπε βλοσυρά ο Χάγκριντ καιτακτοποίησε καλύτερα την μπριΖόλα του ώστε να καλύπτει όσο τοδυνατόν περισσότερες μελανιές.«Έλα, Χάγκριντ, πες μας τι έγινε!» τον παρακάλεσε ο Ρον. «Πες μαςπώς σου επιτέθηκαν οιγίγαντες κι ο Χάρι θα σου πει πώς του επιτέθηκαν οι Παράφρονες...»Ο Χάγκριντ πήγε να πνιγεί με το τσάί του και ταυτόχρονα τουξανάπεσε η μπριΖόλα το τραπέΖιγέμισε σάλια, χυμένο τσάί και αίμα δράκοντα, ενώ ο Χάγριντπνίγηκεστο βήχα κι η μπριΖόλα γλίστρησεμε ένα πλατς στο πάτωμα.«Τι εννοείς του επιτέθηκαν οι Παράφρονες;» βρυχήθηκε.«Δεν τα 'μαθές;» ρώτησε έκπληκτη η Ερμιόνη.«Δεν έχω ιδέα τι έγινε όσο έλειπα. Ήμουν σε μυστική αποστολή, δελάβαινα κουκουβάγιες...Αναθεματισμένοι Παράφρονες! Βρε παιδιά... μπας και με δουλεύετε;»«Κάθε άλλο, εμφανίστηκαν στο Λιτλ Γουάινγκιν κι επιτέθηκαν σ'εμένα και στον ξάδελφο μου, καιύστερα με απέβαλε το Υπουργείο Μαγείας...»«ΤΙ ΕΚΑΝΕ, ΛΕΕΙ!»«...και πέρασα από δίκη, αλλά πες μας πρώτα εσύ για τουςγίγαντες».392«Σε απέβαλαν;» «Πες μας πώς πέρασες εσύ το καλοκαίρι κι έπειτα θασου πωπώς πέρασα κι εγώ».Ο Χάγκριντ τον αγριοκοίταξε με το καλό του μάτι. Το αγόρι τουανταπέδωσε το βλέμμα με μιαέκφραση αθώας αποφασιστικότητας αποτυπωμένη στο πρόσωπο του.«Καλά, καλά», υποχώρησε ο Χάγκριντ, που έσκυψε και τράβηξε τηνμπριΖόλα από το στόμα τουΦανγκ.«Μη, είναι ανθυγιεινό...» άρχισε η Ερμιόνη, αλλά εκείνος είχεκολλήσει ήδη το κρέας στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πρησμένο μάτι του.Ο Χάγκριντ ήπιε άλλη μια γουλιά τσάί και είπε: «Ξεκινήσαμε να τουςβρούμε αμέσως μόλιςέκλεισε το σχολείο...»«Δηλαδή, ήταν μαΖί" σου κι η μαντάμ Μαξίμ;» τον διέκοψε η Ερμιόνη.«Ναι, βέβαια». Μια τρυφερή έκφραση απλώθηκε στην πλευρά εκείνη τουπροσώπου του που δενκαλυπτόταν από τα γένια ή την πρασινωπή μπριΖόλα. «Πήγαμε οι δυομας. Και σας το λέω γιανα το ξέρετε: δεν την τρομάΖουν οι κακουχίες την Ολυμπία. Έτσι πουτην έβλεπα κομψή κιαρχοντογυναίκα, αναρωτιόμουν πώς θα της φαινόταν να σκαρφαλώνειστα κατσάβραχα και νακοιμάται σε σπηλιές, αλλά ούτε ένα παράπονο δε βγήκε απ' τα χείλητης».«Ξέρατε από πριν πού πηγαίνατε;» ρώτησε ο Χάρι. «Ξέρατε πού Ζουνοι γίγαντες;»«Ήξερε ο Ντάμπλντορ και μας είπε», εξήγησε ο Χάγκριντ.«Είναι κρυμμένοι;» ρώτησε ο Ρον. «Είναι μυστικό το μέρος όπουμένουν;»«Όχι ακριβώς», απάντησε ο Χάγκριντ κουνώντας το μαλλιαρό κεφάλιτου. «Απλώς οιπερισσότεροι μάγοι δεν ενδιαφέρονται για τον τόπο διαμονής τουςαρκεί να βρίσκεται όσο τοδυνατόν πιο μακριά απ' αυτούς. Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο να τουςπλησιάσεις, ειδικά για τουςανθρώπους. Έτσι χρειαστήκαμε οδηγίες από τον Ντάμπλντορ. Μας πήρεένα μήνα να φτάσουμεεκεί...» |«Ένα μήνα;» έκανε ο Ρον, που δεν είχε ξανακούσει για τόσοχρονοβόρο ταξίδι. «Μα... γιατί δεχρησιμοποιούσατε μια Πύλη η κάτι τέτοιο;» |Ο Χάγκριντ έριξε μιαν αλλόκοτη ματιά στον Ρον με το καλό του μάτι,σαν να θεωρούσε περιττήτην ερώτηση. «Γιατί μας παρακολουθούσαν», γρύλισε.393«Τι εννοείς;»«Δεν καταλαβαίνεις;» έκανε ο Χάγκριντ. «Το υπουργείο παρακολουθείτις κινήσεις τουΝτάμπλντορ και όσων θεωρεί δικούς του, οπότε...»«Αυτό το ξέρουμε», πετάχτηκε ο Χάρι, που αδημονούσε να ακούσει τησυνέχεια της ιστορίας τουΧάγκριντ, «ξέρουμε πως το υπουργείο παρακολουθεί τονΝτάμπλντορ...»«Και γι' αυτό δεν μπορούσατε να ταξιδέψετε αλλιώς;» ρώτησεαποσβολωμένος ο Ρον. «Κιέπρεπε να συμπεριφέρεστε σαν Μαγκλ σε όλο το ταξίδι;»«Όχι ακριβώς σε όλο», είπε επιφυλακτικά ο Χάγκριντ. «Απλώς έπρεπενα προσέχουμε, γιατί ηΟλυμπία κι εγώ ξεχωρίσουμε λιγάκι... λόγω του ύψους μας...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ρον προσπάθησε να πνίξει ένα μικρό καγχασμό κι ήπιε βιαστικά μιαγουλιά τσάί.«...και δεν είναι δύσκολο να μας εντοπίσουν. Μπήκαμε λοιπόν στηΓαλλία προσποιούμενοι ότικάναμε μαΖί" διακοπές κι ότι σκοπεύαμε να πάμε δήθεν στο σχολείοτης Ολυμπίας, γιατί ξέραμεότι μας παρακολουθούσαν άνθρωποι του υπουργείου. Ταξιδεύαμε μεαργούς ρυθμούς, γιατίυποτίθεται ότι εγώ δεν πρέπει να χρησιμοποιώ μάγια και γνωρίΖαμεότι το υπουργείο γυρεύειαφορμή να μας συλλάβει. Αλλά καταφέραμε να τους ξεφύγουμε ότανφτάσαμε στηνΝτι-Tzον...»«Α, στην Nnzον!» είπε ενθουσιασμένη η Ερμιόνη. «Έχω πάει διακοπέςεκεί, είδατε το...»Το ύφος του Ρον, όμως, την έκανε να σιωπήσει.«Από κει και πέρα κάναμε μερικά μαγικά κόλπα και δεν ήταν τόσοάσχημο το ταξίδι. Στα σύνοραμε την Πολωνία πέσαμε σε μια παρέα ξεσαλωμένων ορεινώνκαλικάντζαρων και σε μια παμπ στοΜινσκ είχα μια μικρή διαφωνία με ένα βρικόλακα αλλά, κατά τα άλλλα,πήγαν όλα πρίμα.»Κι έπειτα, φτάσαμε στο μέρος όπου έπρεπε κι αρχίσαμε την ανάβασηστα βουνά ψάχνοντας γιαίχνη τους... »Όταν τους πλησιάσαμε, πάψαμε να κάνουμε μάγια.Πρώτον, διότι απεχθάνονταιτους μάγους και δε θέλαμε να μας πάρουν μυρουδιά τόσο γρήγορα, καιδεύτερον, γιατί μας είχεπροειδοποιήσει ο Ντάμπλντορ ότι τους έψαχνε και ο Ξέρετε-Ποιος.Μας είχε πει ότι σίγουρα θατους έστελνε μαντατοφόρο. Μας συμβούλεψε να τους394395πλησιάσουμε απαρατήρητοι για την περίπτωση που θα ήταν εκεί γύρωθανατοφάγοι».Ο Χάγκριντ σταμάτησε κι ήπιε μια μεγάλη γουλιά τσάί.«Λοιπόν!» έκανε ανυπόμονα ο Χάρι.«Τους βρήκαμε», είπε ανέκφραστα ο Χάγκριντ. «Μια νύχτα, ανεβήκαμεσε ένα κορφοβούνι καιτους είδαμε αραχτούς από κάτω. Μικρές φωτιές έκαιγαν δίπλα σε κάτιτεράστιες σκιές... σανκινούμενα βουνά».«Πόσο ψηλοί είναι;» ρώτησε πνιχτά ο Ρον.«Γύρω στα έξι μέτρα», απάντησε αδιάφορα ο Χάγκριντ. «Οι ψηλότεροιφτάνουν τα επτά».«Και πόσοι ήταν;» ρώτησε ο Χάρι.«Εβδομήντα με ογδόντα», υπολόγισε ο Χαγκριντ.«Τόσο λίγοι;» απόρησε η Ερμιόνη.«Δυστυχώς», είπε μελαγχολικά ο Χάγκριντ, «μόνο τόσοι έχουν μείνει.Και να φανταστείτε ότικάποτε ήταν μυριάδες, υπήρχαν εκατό διαφορετικές φυλές σε όλο τονκόσμο, μαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αποδεκατίστηκαν. Βέβαια, σκότωσαν αρκετούς οι μάγοι, οιπερισσότεροι όμως εξοντώθηκανμεταξύ τους και τώρα εξαφανιζονται πιο γρήγορα από ποτέ. Βλέπεις,δεν είναι πλασμένοι ναΖουν ομαδικά. Ο Ντάμπλντορ λέει ότι φταίμε εμείς, οι μάγοι, πουτους κυνηγήσαμε και τουςαναγκάσαμε να Ζήσουν μακριά μας, έτσι τώρα δεν έχουν άλλη επιλογήπαρά να μαΖευτούν όλοιμαΖίγια λόγους προστασίας».«Λοιπόν», είπε ο Χάρι, «τους είδατε και μετά τι έγινε;»«Περιμέναμε να ξημερώσει γιατί δε θέλαμε να ξεφυτρώσουμε μπροστάτους μες στο σκοτάδι θαήταν επικίνδυνο», εξήγησε ο Χάγκριντ. «Κατά τις τρεις το πρωί,αποκοιμήθηκαν εκεί πουκάθονταν. Εμείς δεν κλείσαμε μάτι. Αφενός γιατί μπορεί να ξύπναγεκανείς και να 'ρχόταν προς τομέρος μας, κι αφετέρου γιατί μας είχαν τρελάνει τα ροχαλητά τους.Να φανταστείτε, κατά ταχαράματα προκάλεσαν κατολίσθηση.»Μόλις όμως ξημέρωσε, πήγαμε και τους βρήκαμε».«Έτσι απλά;» ρώτησε με δέος ο Ρον. «Μπήκατε, σαν να μη συμβαίνειτίποτα, στον καταυλισμότων γιγάντων;»«Μας είχε ορμηνέψει ο Ντάμπλντορ τι να κάνουμε», εξήγησε οΧάγκριντ. «Να προσφέρουμεδώρα στον γκαργκ, να του δείξουμε σεβασμό, ξέρετε».«Στον ποιον να προσφέρετε δώρα;» απόρησε ο Χάρι.«Στον γκαργκ, τον αρχηγό τους»." «Και πώς ξεχωρίσατε ποιος ήταν ο αρχηγός τους;» ρώτησε ο Ρον.Ο Χάγκριντ γρύλισε εύθυμα.«Πανεύκολα», είπε. «Ήταν ο πιο ψηλός, ο πιο άσχημος κι ο πιοοκνηρός. Καθόταν και περίμενενα του φέρουν οι άλλοι φαγητό σκοτωμένα αγριοκάτσικα και τέτοια.Λεγόταν Κάρκους. Πρέπει ναείχε ύψος γύρω στα εξίμισι μέτρα και βάρος όσο δύο ελέφαντες. Τοδέρμα του ήταν σαν το τομάριτου ρινόκερου».«Και τον πλησίασες;» ρώτησε η Ερμιόνη με κομμένη ανάσα.«Ναι... εκεί που ήταν ξαπλωμένος στην κοιλάδα. Βλέπετε, οκαταυλισμός τους βρισκόταν σε μιακοιλάδα ανάμεσα σε τέσσερα πανύψηλα βουνά, δίπλα σε μια λίμνη. ΟΚάρκους είχε αράξει στηνόχθη και φώναΖε στους άλλους να φέρουν φάί στον ίδιο και στηγυναίκα του. Η Ολυμπία κι εγώκατηφορίσαμε την πλαγιά...»«Μα δεν προσπάθησαν να σας σκοτώσουν μόλις σας είδαν;» ρώτησεδύσπιστα ο Ρον.«Σίγουρα πέρασε απ' το μυαλό τους», είπε ο Χάγκριντ ανασηκώνονταςτους ώμους του, «αλλάεμείς κάναμε ότι ακριβώς είχε πει ο Ντάμπλντορ: κρατάγαμε το δώρομας ψηλά κι είχαμε τα μάτιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μας καρφωμένα στον γκαργκ, αγνοώντας τους υπολοίπους. Έτσι, δε μαςπείραξαν και μαςάφησαν να περάσουμε. Όταν φτάσαμε στα πόδια του Κάρκους,υποκλιθήκαμε κι αφήσαμε τοδώρο μας μπροστά του».«Τι του πήγατε;» ρώτησε ανυπόμονα ο Ρον. «Τρόφιμα;»«Όχι, αυτά τα βρίσκει και μόνος του», απάντησε ο Χάγκριντ. «Τουπήγαμε κάτι μαγικό. Στουςγίγαντες αρέσουν τα μάγια αυτό που δεν τους αρέσει είναι ναχρησιμοποιούνται εναντίον τους.Τέλος πάντων, την πρώτη μέρα του προσφέραμε μια δάδα με γουβρεθιονήφωτιά».«Ουάου!» ψιθύρισε η Ερμιόνη ενώ ο Χάρι με τον Ρον κοίταΖαναπορημένοι.«Μια δάδα...;»«Άσβεστη φλόγα», εξήγησε εκνευρισμένη η Ερμιόνη, «θα έπρεπε να τοξέρετε, ο καθηγητήςΦλίτγουικ το έχει αναφέρει σε δύο τουλάχιστον μαθήματα!»«Τέλος πάντων», παρενέβη βιαστικά ο Χάγκριντ πριν προλάβει νααπαντήσει ο Ρον. «ΟΝτάμπλντορ είχε μαγέψει τη δάδα να καίει για πάντα, κάτι πουμπορεί να κάνει κάθε μάγος. Τηναφήνω λοιπόν396397στο χιόνι, μπροστά στα πόδια του Κάρκους, και λέω: Δώρο στονγκαργκ των γιγάντων από τονΆλμπους Ντάμπλντορ, που στέλνει τους ευσεβείς χαιρετισμούς του».«Και τι είπε ο Κάρκους;» ρώτησε ανυπόμονα ο Χάρι.«Τίποτα», απάντησε ο Χάγκριντ. «Δε μίλαγε τη γλώσσα μας».«Πλάκα μου κάνεις;»«Δεν έχει σημασία», είπε ατάραχος ο Χάγκριντ. «Ο Ντάμπλντορ μαςείχε προειδοποιήσει σχετικά.Ο Κάρκους φώναξε δυο γίγαντες που ήξεραν τη γλώσσα μας κι έτσισυνεννοηθήκαμε».«Κι άρεσε το δώρο σας;» ρώτησε ο Ρον.«Α, ναι, έγινε χαμός μόλις κατάλαβαν τι ήταν», είπε ο Χάγκριντ καιγύρισε ανάποδα την μπριΖόλαγια να ακουμπήσει τη δροσερή πλευρά στο πρόσωπο του. «Έμειναν πολύευχαριστημένοι. Ύστεραείπα: Ο Άλμπους Ντάμπλντορ παρακαλεί τον γκαργκ να μιλήσει μετους απεσταλμένους τουπου θα ξανάρθουν αύριο με άλλο ένα δώρο».«Γιατί δεν τους μίλησες την ίδια μέρα;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Ο Ντάμπλντορ ήθελε να τους πάρουμε με το μαλακό», εξήγησε οΧάγκριντ. «Να τους δείξουμεότι τηρούμε τις υποσχέσεις μας. Να τους πούμε: θα ξανάρθουμε αύριομε άλλο ένα δώρο, και ναπάμε όντως την επομένη με το δώρο να τους κάνουμε καλή εντύπωση.Ήθελε να τους δώσουμεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χρόνο να ελέγξουν το δώρο της φωτιάς και να βεβαιωθούν πως είναιόπως τους τα είπαμε, ώστενα τους ανοίξει η όρεξη. Άλλωστε, οι γίγαντες σαν τον Κάρκους...αν τους μπερδέψεις με πολλέςπληροφορίες, είναι ικανοί να σε σκοτώσουν μόνο και μόνο για νααπλοποιήσουν τα πράγματα.Υποκλιθήκαμε λοιπόν και φύγαμε. Βρήκαμε μια ωραία σπηλιά ναπεράσουμε τη νύχτα και τοάλλο πρωί ξαναπήγαμε και βρήκαμε τον Κάρκους να μας περιμένειγεμάτος ανυπομονησία».«Και του μιλήσατε;»«Ναι. Πρώτα του δωρίσαμε μια ωραία περικεφαλαία — ξέρετε,άθραυστη, κατασκευασμένη απόκαλικάντζαρους— κι έπειτα καθίσαμε και μιλήσαμε».«Τι είπε;»«Λίγα πράγματα», απάντησε ο Χάγκριντ. «Άκουγε κυρίως. ΕΙχε όμωςθετική διάθεση. Είχεακουστά τον Ντάμπλντορ, ήξερε πως είχε διαφωνήσει με τη σφαγή τωντελευταίων γιγάντων τηςΒρετανίας-Ο Κάρκους ενδιαφερόταν γι' αυτά που είχε να πει οΝτάμπλντορΜερικοί ακόμη, ειδικά αυτοί που καταλάβαιναν τη γλώσσα μας, μα-Ζεύτηκαν γύρω μας ναακούσουν. Είχαμε αναθαρρήσει όταν φύγαμε εκείνη τη μέρα.Υποσχεθήκαμε να ξαναπάμε τοάλλο πρωί με άλλο ένα δώρο... Αλλά μας πρόλαβε το κακό τη νύχτα».«Τι εννοείς;» πετάχτηκε ο Ρον.«Όπως σας είπα, οι γίγαντες δεν είναι πλασμένοι να Ζούνε ομαδικά»,εξήγησε μελαγχολικά οΧάγκριντ. «Τόσο πολλοί μαΖί", αρχι-Ζουν τους καβγάδες καισκοτώνονται μεταξύ τους. Πιάνονταιστα χέρια άντρες με άντρες και γυναίκες με γυναίκες. Οι αρχώντεςτων παλιών φυλών πολεμάνεμεταξύ τους και αλληλοεξοντώνονται επίσης για το καλύτερο φαγητό,τις καλύτερες φωτιές, τιςκαλύτερες θέσεις ύπνου, θα περίμενε κανείς, έτσι που βρίσκονταιυπό εξαφάνιση, να μονοιάσουνεπιτέλους, όμως...» Ο Χάγκριντ αναστέναξε βαθιά. «Εκείνη τη νύχταέγινε μια συμπλοκή που τηνπαρακολουθήσαμε από το στόμιο της σπηλιάς μας, πάνω στην πλαγιά.Κράτησε ώρες κι οσαματάς ήταν απίστευτος. Όταν ανέτειλε ο ήλιος, το χιόνι είχεβαφτεί κόκκινο και το κεφάλι τουβρισκόταν στο βυθό της λίμνης».«Το κεφάλι τίνος;» ρώτησε με αγωνία η Ερμιόνη.«Του Κάρκους», απάντησε με βαριά καρδιά εκείνος. «Ο νέος γκαργκλεγόταν Γολγομάθ».Βαριαναστέναξε. «Έτσι, πάνω που τα είχαμε βρει με τον παλιόαρχηγό, έπρεπε ν' αρχίσουμεδιαπραγματεύσεις με τον νέο. Είχα ένα κακό προαίσθημα ότι οΓολγομάθ δε θα ήταν τόσοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

φιλικός, ωστόσο έπρεπε να κάνουμε μια προσπάθεια».«Πήγατε και του μιλήσατε;» ρώτησε δύσπιστα ο Ρον. «Παρόλο που τονείδατε ν' αποκεφαλίσειέναν άλλο γίγαντα;»«Και βέβαια πήγαμε», είπε ο Χάγκριντ, «δεν κάναμε τόσο ταξίδι γιανα καταθέσουμε τα όπλαμέσα σε δύο μέρες! Κατηφορίσαμε λοιπόν με το επόμενο δώρο πουπροοριζόταν για τονΚάρκους.»Ήξερα, πριν ανοίξω καν το στόμα μου, ότι δε θα βγει τίποτα.Φορούσε την περικεφαλαία τουΚάρκους και μας κοίταΖε με μισό μάτι καθώς πλησιαΖαμε. Ήταν απότους πιο ψηλούς καισωματώδεις γίγαντες. Είχε μαύρα μαλλιά, μαύρα δόντια και περασμένοστο λαιμό ένα γιορντάνιαπό κόκαλα ανθρώπινα, αν θέλετε τη γνώμη μου. Ωστόσο, αποφάσισα νακάνω μια προσπάθεια.Του πρόσφερα ενα μεγάλο δρακοτόμαρο τυλιγμένο σε ρολό και είπα:Δώρο για τον αργκ τωνγιγάντων. Πριν αποσώσω τη φράση μου, βρέθηκα κρεμασμένος ανάποδα.Δυο δικοί του μ' είχαναρπάξει και με κρατού-οαν απ' τα πόδια».398Η Ερμιόνη έφερε τα χέρια της στο στόμα. «Και πώς γλίτωσες;» ρώτησεο Χάρι.«Δε θα γλίτωνα αν δεν ήταν εκεί η Ολυμπία», αποκρίθηκε ο Χάγκριντ.«Τράβηξε αστραπιαία τοραβδί της κι έκανε τα πιο γρήγορα μάγια που είδα ποτέ μου. Άλλο νατο λέω κι άλλο να τοβλέπετε. Χτύπησε στα μάτια αυτούς τους δύο μ' ένα οφθαλμικό ξόρκικαι με άφησαν αμέσως.Τώρα όμως την είχαμε άσχημα χρησιμοποιήσαμε μάγια εναντίον τους κιαυτό είναι πουσιχαίνονται οι γίγαντες στους μάγους. Το βάλαμε στα πόδια ξέρονταςότι δεν υπήρχε περίπτωσηνα ξαναπατήσουμε στον καταυλισμό». «Να πάρει!» ψιθύρισε ο Ρον.«Και γιατί άργησες τόσο να γυρίσεις, αφού μείνατε μόνο τρειςμέρες;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Δε μείναμε μόνο τρεις μέρες!» θίχτηκε ο Χάγκριντ. «Ο Ντάμπλ-ντορβασιΖόταν επάνω μας!»«Μα είπες ότι δεν υπήρχε περίπτωση να ξαναπατήσετε στονκαταυλισμό».«Με το φως της μέρας, όχι. Έπρεπε λοιπόν να αλλάξουμε τα σχέδιαμας. Μείναμε κρυμμένοι στησπηλιά άλλες δυο μέρες, παρακολουθώντας τους από ψηλά. Κι αυτά πουείδαμε δεν ήτανκαθόλου ευχάριστα».«Πήρε κι άλλα κεφάλια;» ρώτησε φοβισμένη η Ερμιόνη. «Μακάρι να'ταν αυτό», είπε ο Χάγκριντ.«Τι εννοείς;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν αργήσαμε να διαπιστώσουμε ότι δεν αντιπαθούσε όλους τουςμάγους, αλλά μονάχα εμάς».«θανατοφάγοι;» μάντεψε ο Χάρι.«Ναι», απάντησε σκυθρωπά ο Χάγκριντ. «Τον επισκέπτονταν δύο κάθεμέρα, φέρνοντας δώραγια τον γκαργκ- κι εκείνους δεν τους κρέμαγε ανάποδα».«Πώς καταλάβατε πως ήταν θανατοφάγοι;» ρώτησε ο Ρον. «Αναγνώρισατον έναν», γρύλισε οΧάγκριντ. «Τον Μακνέρ, τον θυμάστε; Εκείνον τον άθλιο που έστειλαννα σκοτώσει τον Ωραιόραμφο;Είναι μανιακός. Διψάει για αίμα σαν τον Γολγομάθ, γι' αυτόκαι τα πήγαιναν τόσο καλά οιδυο τους».«Κι ο Μακνέρ έπεισε τους γίγαντες να συμμαχήσουν με τον Ξέ-ρεις-Ποιον;» είπε απελπισμένη ηΕρμιόνη.«Μη βιάΖεσαι, δεν τελείωσα ακόμη», αντέτεινε ο Χάγκριντ που,399ενώ στην αρχή δεν ήθελε να τους πει τίποτα, τώρα έδειχνε να τοαπολαμβάνει. «Τοκουβεντιάσαμε με την Ολυμπία και συμφωνήσαμε ότι, έστω κι ανπροτιμούσε ο Γολγομάθ τονΞέρετε-Ποιον, αυτό δε σήμαινε ότι τον προτιμούσαν κι οι άλλοι.Έπρεπε να προσπαθήσουμε ναπάρουμε με το μέρος μας εκείνους που δεν ήθελαν τον Γολγομάθ γιααρχηγό».«Και πώς ξέρατε ποιοι ήταν;» ρώτησε ο Ρον.«Ήταν αυτοί που τους είχαν σαπίσει στο ξύλο», εξήγησε υπομονετικάο Χάγκριντ. «Αυτοί πουφρόντίΖαν να μην μπλέκονται στα πόδια του Γολγομάθ και κρύβοντανστις σπηλιές της ρεματιάς,όπως κι εμείς. Αποφασίσαμε λοιπόν να ψάξουμε τη νύχτα στις σπηλιέςκαι να προσπαθήσουμενα πείσουμε όσους μπορούσαμε».«Μπαίνατε στις σκοτεινές σπηλιές και ψάχνατε για γίγαντες;» ρώτησεμε δέος και θαυμασμό οΡον.«Δε μας ανησυχούσαν τόσο οι γίγαντες όσο οι θανατοφάγοι», εξήγησεο Χάγκριντ. «ΟΝτάμπλντορ μας είχε προειδοποιήσει να αποφύγουμε να συγκρουστούμεμαΖί τους. Τοπρόβλημα όμως ήταν πως ήξεραν ότι βρισκόμαστε κάπου εκεί γύρωσίγουρα τους το είχε πει οΓολγομάθ. Τη νύχτα, όταν κοιμόνταν οι γίγαντες κι εμείς τριγυρνάμεστις σπηλιές, ο Μακνέρ κι οάλλος έψαχναν στα βουνά για να μας βρούνε. Κρατούσα με τα δόντιατην Ολυμπία να μην τουςχυμήξει». Ένα αχνό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του. «Ήθελε νατους επιτεθεί... γίνεταιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θεριό ανήμερο όταν θυμώνει η Ολυμπία... το γαλλικό της αίμα,βλέπετε...»Ο Χάγκριντ κοίταξε νοσταλγικά τη φωτιά. Ο Χάρι τον άφησε νααναπολήσει τα γεγονότα γιατριάντα δευτερόλεπτα κι ύστερα ξερόβηξε.«Και τι έγινε; Βρήκατε κανένα γίγαντα;»«Τι; Α, ναι.... Την τρίτη νύχτα μετά το θάνατο του Κάρκους,βγήκαμε από τη σπηλιά καικατηφορίσαμε τη ρεματιά, προσέχοντας να μη μας πάρουν είδηση οιθανατοφάγοι. Ψάξαμε σεμερικές σπηλιές χωρίς αποτέλεσμα... κι ύστερα, στην έκτη σπηλιάθαρρώ, βρήκαμε κρυμμένουςτρεις γίγαντες».«ΦαντάΖομαι δε θα 'πέφτε καρφίτσα», σχολίασε ο Ρον.«Δεν είχε χώρο ούτε το ραβδί σου να τραβήξεις», συμφώνησε οΧάγκριντ.«Δε σας επιτέθηκαν όταν σας είδαν;» ρώτησε η Ερμιόνη. «Σίγουρα θατο έκαναν ανμπορούσαν», είπε ο Χαγκριντ, «μα400ήταν σακατεμένοι κι οι τρεις τους. Οι άντρες του Γολγομάθ τουςείχαν ξυλοκοπήσει μέχρι πουτους άφησαν αναίσθητους. 'Όταν ξα-ναβρήκαν τις αισθήσεις τους,σύρθηκαν ως την πλησιέστερησπηλιά. Τέλος πάντων, ο ένας που ψιλοκαταλάβαινε τη γλώσσα μας,μετάφραΖε στους άλλους...και σαν να τους καλάρεσαν αυτά που τους είπαμε. Συνεχίσαμε λοιπόννα επισκεπτόμαστε τουςλαδωμένους... θαρρώ ήταν έξι-επτά που είχαν πειστεί σ' εκείνη τηφάση».«Έξι-επτά;» ενθουσιάστηκε ο Ρον. «Διόλου άσχημα! Και θα έρθουν εδώνα πολεμήσουν μαΖί μαςτον Ξέρετε-Ποιον;»Παρενέβη όμως η Ερμιόνη. «Τι εννοείς σ' εκείνη τη φάση;» ρώτησε.Ο Χάγκριντ την κοίταξε μελαγχολικά. «Τα τσιράκια του Γολγο-μάθέκαναν επιδρομή στις σπηλιές.Όσοι επέΖησαν δεν ήθελαν καμιά παρτίδα μαΖίμας».«Και... και δε θα έρθουν γίγαντες;» ρώτησε απογοητευμένος ο Ρον.«Όχι», Βαριαναστέναξε ο Χάγκριντ καθώς αναποδογύριΖε πάλι τηνμπριΖόλα του για ναακουμπήσει τη δροσερή πλευρά στο πρόσωπο του. «Δεν το βάλαμε όμωςκάτω τους δώσαμε τομήνυμα του Ντάμπλντορ και κάτι μου λέει πως ορισμένοι δε θα τοξεχάσουν. Ίσως αυτοί που δεθέλουν να μείνουν με τον Γολγομάθ, να κατέβουν από τα βουνά και ναθυμηθούν ότι οΝτάμπλντορ είναι φίλος τους... και να έρθουν σ' εμάς».Απ' έξω το παράθυρο είχε καλυφθεί εντελώς από χιόνι. Ο Χάρισυνειδητοποίησε ότι ο μανδύαςτου είχε μουσκέψει στο ύψος των γονάτων: ο Φανγκ είχε γείρει τοκεφάλι του στην ποδιά του καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του έτρεχαν τα σάλια.«Χάγκριντ;» είπε ύστερα από λίγο η Ερμιόνη.«Μμμ;»«Έμαθες τίποτα... έμαθες κανένα νέο... για... για τη μητέρα σου...όσο ήσουν εκεί;»Το καλό μάτι του Χάγκριντ καρφώθηκε στην Ερμιόνη, που ταράχτηκεπολύ.«Συγγνώμη... δεν ήθελα... Ξέχασε το...»«Έχει πεθάνει», γρύλισε ο Χάγκριντ. «Εδώ και χρόνια. Έτσι μουείπαν».«Ω... λυπάμαι... λυπάμαι πολύ», ψέλλισε εκείνη.Ο Χάγριντανασήκωσε τους τεράστιους ώμους του. «Δε χρειάΖε-401ται», είπε κοφτά. «Καλά καλά δεν τη θυμάμαι. Δεν ήταν καλή μάνα».Έπεσε ξανά σιωπή. Η Ερμιόνη κοίταξε νευρικά τον Χάρι και τον Ρονσαν να τους παρακι νούσενα πουν κάτι.«Αλλά δε μας εξήγησες ακόμη, Χάγκριντ, πώς κατάντησες σε αυτό τοχάλι», είπε ο Ρονδείχνοντας το ματωμένο πρόσωπο του.«Και γιατί άργησες να γυρίσεις», συμπλήρωσε ο Χάρι. «Ο Σείριοςλέει ότι η μαντάμ Μαξίμ έχειγυρίσει προ πολλού...»«Ποιος σε χτύπησε;» ρώτι-ισε ο Ρον.«Κανένας!» δήλωσε ο Χάγκριντ. «Δε σας είπα...;»Αλλά τα λόγια του πνίγηκαν από δυνατά χτυπήματα στην πόρτα. ΗΕρμιόνη έβγαλε μια πνίχτηκραυγή το φλιτζάνι ξέφυγε απ' το χέρι της, έπεσε στο πάτωμα κιέσπασε ο Φανγκ γάβγισε. Κι οιτέσσερις κοίταξαν το παράθυρο δίπλα στην πόρτα. Στην κουρτίναδιαγραφόταν μια κοντόχοντρησιλουέτα.«Αυτή είναι!» ψιθύρισε ο Ρον.«Γρήγορα να κρυφτούμε!» Ο Χάρι άρπαξε τον αόρατο μανδύα καικουκούλωσε τον εαυτό του καιτην Ερμιόνη, ενώ ο Ρον έκανε το γύρο του τραπεΖιού και τρύπωσε κιαυτός κάτω απ' το μανδύα.Έτσι στριμωγμένοι, τραβήχτηκαν σε μια γωνιά. Ο Φανγκ γάβγίΖε σαντρελός στην πόρτα. ΟΧάγκριντ τα είχε χαμένα.«Χάγκριντ, κρύψε τα φλιτζανια!»Εκείνος άρπαξε τα φλιτζάνια του Χάρι και του Ρον και τα έχωσε κάτωαπό το μαξιλάρι στο καΛάθιτου Φανγκ. Τώρα ο σκύλος αναπηδούσε προς την πόρτα. Ο Χάγκριντ τονέσπρωξε με το πόδιγια να ανοίξει.Στο κατώφλι στεκόταν η καθηγήτρια Αμπριτζ με τον τουίντ πράσινομανδύα της κι ασορτί σκούφομε πτερύγια που προστάτευαν τα αφτιά της απ' το κρύο. Σούφρωσε ταχείλη κι έγειρε πίσω τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κεφάλι για να δει το πρόσωπο του Χάγκριντ του έφτανε μέχρι τημέση.«Λοιπόν;» είπε αργά και καθαρά σαν να μιλούσε σε κουφό. «ΟΧάγκριντ είσαι, έτσι;» Μπήκεμέσα χωρίς να περιμένει απόκριση και κοίταξε ολόγυρα με ταγο^ρλωτά μάτια της. «Ουστ»,έδιωξε με την τσάντα της τον Φαννκ που αναπηδούσε προς το μέροςτης, προσπαθώντας ναγλείψει το πρόσωπο της.«Ε... χωρίς να θέλω να φανώ αγενής», είπε ο Χαγκριντ, «ποια στηνευχή είσαι;»«Λέγομαι Ντολόρες Άμπριτζ».Χτένισε με το βλέμμα της -το σπιτάκι. Δυο φορές κάρφωσε τα402μάτια της στη γωνιά όπου στεκόταν ο Χάρι, στριμωγμένος ανάμεσαστον Ρον και στην Ερμιόνη.«Ντολόρες Άμπριτζ;» είπε μπερδεμένος ο Χάγκριντ. «Νόμιζα πωςδουλεύεις στο υπουργείο. Δενείσαι υπάλληλος του Φαντζ;»«Ναι, ήμουν γενική γραμματέας του υπουργείου», διευκρίνισε ηΆμπριτζ, που περιφερόταν τώραστο σπιτάκι παρατηρώντας κάθε λεπτομέρεια, από τον τεράστιο σάκοπου ήταν στηριγμένος στοντοίχο μέχρι τον ταξιιδιωτικό μανδύα. «Τώρα είμαι καθηγήτρια τηςάμυνας εναντίον των σκοτεινώντεχνών...»«Μπράβο θάρρος! Λίγοι θα δέχονταν αυτή τη θέση». «...και μεγάληεπιθεωρήτρια του"Χόγκουαρτς"», συμπλήρωσε η Άμπριτζ σαν να μην τον είχε ακούσει.«Τι 'ναι αυτό;» απόρησε οΧάγκριντ.«Το ίδιο ακριβώς θα ρωτούσα κι εγώ», είπε εκείνη κι έδειξε στοπάτωμα το σπασμένοπορσελάνινο φλιτζάνι της Ερμιόνης.«Α», έκανε ο Χάγκριντ ρίχνοντας μια ματιά στη γωνιά όπου ήτανκρυμμένα τα τρία παιδιά, σαν ναγύρευε βοήθεια. «Ε... ο Φανγκ. Έσπασε ένα φλιτζάνι. Και πήραάλλο».Έδειξε το φλιτζάνι του, ενώ με το άλλο χέρι του κρατούσε ακόμη στοπρόσωπο του τηνμπριΖόλα. Η Άμπριτζ στεκόταν τώρα απέναντι" του και κοίταΖεεκείνον εξεταστικά αντί για τοσπιτάκι. «Άκουσα ομιλίες», είπε ήρεμα.«Μιλούσα στον Φανγκ», αποκρίθηκε θαρρετά εκείνος. «Κι αυτός σουαπαντούσε;»«Ε... τρόπος του λέγειν», έκανε αμήχανα ο Χαγκριντ. «Αυτό το σκυλίείναι ώρες ώρες σανάνθρωπος...»«Στο χιόνι υπάρχουν τρία Ζευγάρια χνάρια που ξεκινούν από τοκάστρο και φτάνουν στο σπίτισου», είπε μειλίχια η Άμπριτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Ερμιόνη κοντανάσανε ο Χάρι της έκλεισε το στόμα με τη χούφτατου. Ευτυχώς, ο ΦανγκοσμιΖόταν τόσο δυνατά τον ποδόγυρο της Άμπριτζ, που η καθηγήτριαδεν άκουσε τίποτα.«Όπως βλέπεις, μόλις γύρισα», είπε ο Χάγκριντ δείχνοντας με τηχερούκλα του το σάκο. «Μπορείνα ήρθε κανείς νωρίτερα και να μη με βρήκε».«Δεν υπάρχουν χνάρια που να οδηγούν πίσω στο κάστρο». «Ε... δενξέρω...» έκανε ο Χάγκριντπασπατεύοντας νευρικά τα γένια του, ενώ έριχνε άλλο έναπαρακλητικό βλέμμα στη γωνιά όπουήταν κρυμμένα τα τρία παιδιά. «Ε...»Ι403Ι Η Άμπριτζ βάλθηκε να τριγυρίΖει σαν να έψαχνε κάτι. Έσκυψε καικοίταξε κάτω από το κρεβάτι.Άνοιξε τα ντουλάπια. Πέρασε λίγα εκατοστά δίπλα από τα τρίαπαιδιά, που ήταν κολλημένα στοντοίχο ο Χάρι μάλιστα ρούφηξε το στομάχι του καθώς εκείνη περνούσεαπό μπροστά του. Αφούήλεγξε ακόμη και το μεγάλο τσουκάλι που ο Χάγκριντ χρησιμοποιούσεστο μαγείρεμα, γύρισεπρος το μέρος του. «Τι έπαθες εσύ; Πώς χτυπήθηκες;» Ο Χάγκρινττράβηξε βιαστικά από τοπρόσωπο του την μπρίΖΟ-λα, κίνηση που ήταν λάθος κατά τη γνώμη τουΧάρι, γιατί φανερώθηκανοι μελανιές γύρω από το μάτι του και τα ξεραμένα αίματα στοπρόσωπο του. «Ε... είχα έναμικρό ατύχημα», τραύλισε. «Τι ατύχημα;» «Έ... έπεσα». «Έπεσες»,είπε παγερά εκείνη.«Ναι, έπεσα. Από... από το σκουπόξυλο ενός φίλου. Εγώ προσωπικάδεν πετάω. Με το μέγεθοςπου έχω, δεν υπάρχει σκουπόξυλο να με σηκώσει. Αυτός ο φίλος μουλοιπόν εκτρέφει άλογα τουΑμπραξάν, δεν ξέρω αν έχεις δει, κάτι τεράστια φτερωτά Ζώα... καικαβάλησα ένα και...»«Πού ήσουν;» διέκοψε τη φλυαρία του η Άμπριτζ.«Πού...;»«Ναι, πού ήσουν», επανέλαβε. «Η σχολική χρονιά άρχισε πριν από δύομήνες. Αναγκάστηκαν ναφέρουν άλλη καθηγήτρια για να σε αναπληρώσει. Κανένας συνάδελφοςσου δεν ήξερε να μου πειπού είσαι. Δεν άφησες διεύθυνση. Πού ήσουν;»για λίγο έπεσε σιωπή. Ο Χάγκριντ τώρα την κοίταΖε με το χτυπημένομάτι του ο Χάρι θαορκιΖόταν πως άκουγε το μυαλό του φίλου του να παίρνει γρήγοραστροφές.«Έ... έλειπα σε αναρρωτική άδεια», είπε.«Αναρρωτική άδεια», επανέλαβε η Άμπριτζ. Τα μάτια της καρφώθηκανστο πρησμένο,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μωλωπισμένο πρόσωπο του Χάγκριντ- αίμα δράκου στάλαΖε αθόρυβα στογιλέκο του.«Μάλιστα».«Ε... μου χρειαΖόταν καθαρός αέρας, ξέρεις...»«Και με τη δουλειά του δασοφύλακα, είναι αλήθεια πως δεν παίρνειςκαθόλου καθαρό αέρα»,παρατήρησε μειλίχια εκείνη. Τα λιγοστά σημεία του προσώπου τουΧάγκριντ που δεν ήτανμελανιασμένα ή μπλάβα αναψοκοκκίνισαν.«Έπρεπε... έπρεπε να αλλάξω παραστάσεις...»404405«Να δεις ορεινά τοπία;» ρώτησε ευθύς η Άμπριτζ. Τα ξέρει όλα,σκέφτηκε απελπισμένος ο Χάρι.«Ορεινά;» επανέλαβε ο Χάγκριντ για να κερδίσει χρόνο. «Όχι, γιατην ακρίβεια πήγα στη νότιαΓαλλία. Στον ήλιο... στη θάλασσα...» «Σοβαρά;» έκανε η Άμπριτζ.«Δε βλέπω να μαύρισες».«Έχω... έχω ευαίσθητο δέρμα», εξήγησε ο Χάγκριντ και προσπάθησε ναχαμογελάσει. Ο Χάριπρόσεξε ότι του έλειπαν δύο δόντια. Η καθηγήτρια του έριξε έναπαγερό βλέμμα και το χαμόγελοτου έσβησε μεμιάς. Ύστερα τοποθέτησε το χερούλι της τσάντας τηςπιο ψηλά στο μπράτσο τηςκαι είπε: «θα ενημερώσω, φυσικά, τον υπουργό για την καθυστέρησησου». «Μάλιστα», έγνεψε οΧάγκριντ.«Πρέπει να γνωρίσεις, επίσης, ότι, ως μεγάλη επιθεωρήτρια, έχωεπιφορτιστεί με το δυσάρεστοαλλά αναγκαίο καθήκον να επιθεωρώ τους συναδέλφους μου. θα ταξαναπούμε, λοιπόν, λίαν συντόμως»,είπε κι έκανε μεταβολή για να πάει προς την πόρτα. «Ναμας επιθεωρείς;» ψέλλισε σανχαΖός ο Χαγκριντ. Η Άμπριτζ κοντοστάθηκε με το χέρι στο πόμολο.«Ω, ναι», αποκρίθηκε γλυκάκαθώς στρεφόταν προς το μέρος του. «Το υπουργείο, Χάγκριντ, είναιαποφασισμένο νααπομακρύνει τους ανεπαρκείς καθηγητές. Καληνύχτα».Έφυγε κλείνοντας απότομα την πόρτα πίσω της. Ο Χάρι έκανε ναβγάλει τον αόρατο μανδύααλλά η Ερμιόνη τον έπιασε από τον καρπό.«Όχι ακόμη», του ψιθύρισε στο αφτί. «Μπορεί να γυρίσει». Το ίδιοπρέπει να σκέφτηκε και οΧάγκριντ γιατί πήγε στο παράθυρο κι ανασήκωσε την άκρη τηςκουρτίνας.«ΓυρίΖει στο κάστρο», είπε χαμηλόφωνα. «Να πάρει... ώστε επιθεωρείτον κόσμο, ε;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι βγάΖοντας το μανδύα. «Η Τρελόνι τέθηκε ήδηυπό επιτήρηση...»«Ε... τι μαθήματα σκέφτεσαι να μας κάνεις, Χάγκριντ;» ρώτησε ηΕρμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μην ανησυχείς, έχω προγραμματίσει ένα σωρό μαθήματα», είπε μεενθουσιασμό ο Χάγκριντκαθώς έπαιρνε την μπριΖόλα από το τραπέΖι και την ξανακόλλαγε στομάτι του. «Έχω φυλάξεικάποια ξεχωριστά πλάσματα για τα ΚΔΜ σας περιμένετε και θα δείτε».«Ε... ξεχωριστά από ποια άποψη;» ρώτησε διστακτικά η κοπέλα.«Δε σου λέω», απάντησε πρόσχαρα ο Χάγκριντ. «Δε θέλω να χαλάσω τηνέκπληξη».«Κοίταξε, Χάγκριντ», πήρε το λόγο επιτακτικά η Ερμιόνη, πουαποφάσισε να μιλήσει ξεκάθαρα,«η Άμπριτζ δε θα ευχαριστηθεί διόλου αν φέρεις στο μάθημα κάτιεπικίνδυνο».«Επικίνδυνο;» έκανε εύθυμα ο Χάγκριντ. «Μη λες βλακείες, δε θα σαςέβαΖα ποτέ σε κίνδυνο!θέλω να πω, εντάξει, αν τα πειράξεις θα αμυνθούν,αλλά...»«Χάγκριντ, αν θέλεις να περάσεις την επιθεώρηση της Άμπριτζ,πρέπει να σε δει να μαςμαθαίνεις πώς να φροντίΖουμε τα πόρλοκ και πώς να ξεχωρίσουμε τακναρλ από τουςσκαντζόχοιρους!» του τόνισε η Ερμιόνη.«Μα αυτά είναι βαρετά», αμύνθηκε ο Χάγκριντ. «Εγώ θα σας μάθω πολύπιο ενδιαφέρονταπράγματα. Τα εκτρέφω χρόνια. Νο-μίΖω πως έχω το μοναδικόεξημερωμένο κοπάδι στηΒρετανία».«Χάγκριντ... σε παρακαλώ...» είπε με απόγνωση η Ερμιόνη. «ΗΆμπριτζ γυρεύει αφορμή ναδιώξει τους καθηγητές που είναι αφοσιωμένοι στον Ντάμπλντορ. Σεπαρακαλώ, Χάγκριντ, δίδαξεμας κάτι βαρετό που συνήθως πέφτει στα ΚΔΜ».Ο Χάγκριντ όμως χασμουρήθηκε και κοίταξε νοσταλγικά το τεράστιοκρεβάτι στη γωνία.«Ακούστε, πέρασε η ώρα κι είμαι ψόφιος», είπε χτυπώντας στοργικάστον ώμο την Ερμιόνη — ταπόδια της λύγισαν και σωριάστηκε στο πάτωμα. «Ω... συγγνώμη...» Τησήκωσε τραβώντας τηναπό το πίσω μέρος του γιακά. «Κοίτα, μη στεναχωριέσαι για μένα,σου δίνω το λόγο μου ότι ηύλη που έχω προγραμματίσει είναι εξαιρετική... και τώρα, καιρός ναγυρίσετε στο κάστρο, και μηνξεχάσετε να σβήσετε τα χνάρια που θ' αφήσετε!»«Δε νομίΖω πως τον έπεισες», είπε λίγο αργότερα ο Ρον. Βεβαιώθηκανπρώτα πως το πεδίοήταν ελεύθερο και κατόπιν πήραν το δρόμο της επιστροφής, χωρίς νααφήνουν χνάρια στοαφράτο χιόνι, χάρη στο ξόρκι απάλειψης που εκτελούσε η Ερμιόνηκαθώς βάδιΖαν.«Τότε θα ξαναπροσπαθήσω αύριο», δήλωσε αποφασιστικά εκείνη. «Στηνανάγκη, θαπρογραμματίσω εγώ τα μαθήματα. Δε με νοιά-Ζει αν απολύσει τηνΤρελόνι, αλλά δε θα τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αφήσω να διώξει τον Χάγκριντ!»Το μάτι του φιδιούΤην Κυριακή το πρωί η Ερμιόνη πήγε ξανά στο σπιτάκι του Χάγκριντ,χώνοντας τα πόδια της στοχιόνι που είχε φτάσει το μισό μέτρο. Ο Χάρι κι ο Ρον ήθελαν ναπάνε μαΖίτης αλλά είχαν έναΒουνό εργασιών να αντιμετωπίσουν, έτσι παρέμειναν με μισή καρδιάστο εντευκτήριο. Με το ζόριπάσχιζαν να αγνοήσουν τις χαρούμενες φωνές που ακούγονταν από τοπάρκο, όπου τα άλλαπαιδιά διασκέδαΖαν κάνοντας έλκηθρο και πατινάζ στην παγωμένηλίμνη, και, το χειρότερο,μαγεύοντας χιονόμπαλες, με τις οποίες χτυπούσαν τα παράθυρα τουπύργου του Γκρίφιντορ.«Οχ!» ξεφύσηξε ο Ρον που είχε χάσει την υπομονή του και ξεπρόβαλεστο παράθυρο. «Είμαιεπιμελητής κι όποιος ξαναρίξει χιονιές στο... ΟΧ!» Τραβήχτηκεαμέσως μέσα το πρόσωπο τουήταν γεμάτο χιόνι. «Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ», είπε καθώς έκλεινενευριασμένος το παράθυρο. «Ταβλήματα...»Η Ερμιόνη γύρισε από το σπιτάκι του Χάγκριντ λίγο πριν από τομεσημεριανό φαγητό. Έτρεμεολόκληρη από το κρύο και ο μανδύας της ήταν μούσκεμα ως τα γόνατα.«Λοιπόν;» ρώτησε ο Ρον μόλις μπήκε. «Προγραμμάτισες τα μαθήματατου;»«Προσπάθησα», είπε άκεφα η κοπέλα καθώς ριχνόταν σε μια καρέκλαδίπλα στον Χάρι. Έβγαλετο ραβδί της κι έκανε μια περίπλοκη κίνηση Ζεστός αέρας ξεχύθηκεαπό τη μύτη του. Κατόπινσημάδεψε το μανδύα της, που άρχισε να βγάΖει ατμούς καθώςστέγνωνε. «Έλειπε όταν πήγα,χτυπούσα την πόρτα μισή ώρα τουλάχιστον. Κι ύστερα εμφανίστηκε απότο ΑπαγορευμένοΔάσος...»407Ο Χάρι άφησε έναν αναστεναγμό. Το Απαγορευμένο Δάσος ήταν γεμάτομε κάθε λογήςπλάσματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν την απόλυση του Χάγκριντ.«Τι κρύβει εκεί; Σου είπε;»«Όχι», αποκρίθηκε η Ερμιόνη που 'χε πια απελπιστεί. «Λέει ότι μαςτο φυλάει για έκπληξη.Προσπάθησα να του εξηγήσω για την Αμπριτζ, μα δεν καταλαβαίνει.Λέει ότι κανένας λογικόςάνθρωπος στον κόσμο δε θα προτιμούσε να μελετήσει τα κναρλ αντίγια τις χίμαιρες. Δενπιστεύω πως έχει χίμαιρες...» πρόσθεσε αμέσως, βλέποντας τοτρομαγμένο ύφος του Χάρι καιτου Ρον. «Όχι βέβαια ότι δεν έχει προσπαθήσει ν' αποκτήσει, αλλά,όπως είπε, είναι πάρα πολύCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δύσκολο να βρεις αβγά. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές του είπα ναακολουθήσει το πρόγραμματης Γκράμπλι-Πλανκ. Ειλικρινά, δε νομίσω πως άκουσε ούτε τα μισάαπ' αυτά που του έλεγα.Ήταν σε παράξενη ψυχική διάθεση, και πάλι δε μου είπε πούτραυματίστηκε».Την επόμενη μέρα, η επανεμφάνιση του Χάγκριντ στο τραπέΖι τουπρωινού δε χαιρετίστηκε μετον ίδιο ενθουσιασμό απ' όλους τους μαθητές. Άλλοι, όπως ο Φρεντ,ο Τζορτζ κι ο Δι, πήδηξαναπό τη χαρά τους κι έτρεξαν στο διάδρομο, ανάμεσα στα τραπεΖία τουΓκρίφιντορ και τουΧάφλπαφλ, να σφίξουν τη χερούκλα του Χά-γκριντ- άλλοι πάλι, όπως ηΠαρβάτι και η Λάβεντερ,αντάλλαξαν μελαγχολικά βλέμματα και κούνησαν τα κεφάλια τους. ΟΧάρι ήξερε ότι πολλά παιδιάπροτιμούσαν τα μαθήματα της Γκράμπλι-Πλανκ το χειρότερο όμως ήτανπως μια αδύναμη αλλάαντικειμενική φω-νούλα του έλεγε μέσα του πως είχαν δίκιο: ηαντίληψη της Γκράμπλι-Πλανκ γιαένα ενδιαφέρον μάθημα δε συμπεριλάμβανε το ρίσκο να κοπεί κάνακεφάλι.Έτσι την Τρίτη, ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη είχαν ένα κακόπροαίσθημα καθώς πήγαιναν στομάθημα του Χάγκριντ, ντυμένοι με χοντρά ρούχα για να προστατευτούναπό την παγωνιά. Ο Χάριδεν ανησυχούσε μόνο για το αντικείμενο του μαθήματος που επέλεξε οΧάγκριντ αλλά και για τοπώς θα αντιδρούσε η υπόλοιπη τάξη, ειδικά ο Μαλφόι και η παρέατου, αν ήταν μπροστά ηΑμπριτζ.Ωστόσο, δε φαινόταν πουθενά η μεγάλη επιθεωρήτρια καθώς με κόποβάδιΖαν μέσα στο χιόνιγια να πάνε στον Χάγκριντ, που τους περίμενε στην άκρη τουΑπαγορευμένου Δάσους. Ο φίλοςτους παρουσιαΖε ένα θέαμα ανησυχητικό οι μώλωπες, που ήταν μελανοίτη νύχτα του Σαββάτου,είχαν πάρει μια πρασινοκίτρινη από-408χρώση και μερικά κοψίματα αιμορραγούσαν ακόμη. Ο Χάρι δεν τοκαταλάβαινε αυτό. Μήπως τοπλάσμα που σακάτεψε τον Χάγκριντ είχε κάποιο δηλητήριο, το οποίοεμπόδιΖε να κλείσουν οιπληγές που προκαλούσε; Για να ολοκληρωθεί, θαρρείς, η απελπιστικήεικόνα, ο Χάγκριντ είχεφορτωμένο στον ώμο του κάτι που έμοιαζε με μισήψόφια αγελάδα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Σήμερα θα κάνουμε μάθημα στο δάσος!» φώναξε πρόσχαρα ο Χάγκριντστους μαθητές πουπλησίαΖαν, δείχνοντας με μια κίνηση του κεφαλιού τα σκοτεινάδέντρα πίσω του. «Είναιπερισσότερο προφυλαγμένα εκεί. Κι άλλωστε, προτιμούν το σκοτάδι».Ο Χάρι άκουσε τον Μαλφόι να ρωτάει τον Κράμπε και τον Γκόιλ, μεαυστηρή φωνή, που ωστόσοπρόδιδε ελαφρώς πανικό: «Ποια προτιμούν το σκοτάδι; Ακούσατε;»θυμήθηκε τη μοναδική φορά που μπήκε ο Μαλφόι στο ΑπαγορευμένοΔάσος ούτε και τότεφάνηκε ιιδιαίτερα γενναίος. Ο Χάρι χαμογέλασε μέσα του μετά τοναγώνα του κουίντιτς, οτιδήποτεαναστάτωνε τον Μαλφόι του προκαλούσε απέραντη ευχαρίστηση.«Έτοιμοι;» ρώτησε χαρούμενα ο Χάγκριντ κοιτάΖοντας τα παιδιά γύρωτου. «Είχα σχεδιάσει αυτήτην εκδρομή στο δάσος για το πέμπτο έτος σας. Σκέφτηκα ότι θα ήτανκαλύτερα να τα δείτε στοφυσικό τους περιβάλλον. Τα πλάσματα που θα μελετήσουμε σήμεραείναι πάρα πολύ σπάνια.ΝομίΖω πως είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στη Βρετανία που κατάφερε νατα εκπαιδεύσει».«Σίγουρα είναι εκπαιδευμένα;» ρώτησε ο Μαλφόι με φωνή που τώραπρόδιδε έντονα σημάδιαπανικού. «Δε θα είναι η πρώτη φορά που φέρνεις επικίνδυνα πλάσματαστην τάξη...»Οι Σλίθεριν συμφώνησαν μουρμουρίΖοντας και μερικοί του Γκρί-φιντορφάνηκαν να βρίσκουνλογικές τις επιφυλάξεις του Μαλφόι.«Και βέβαια είναι εκπαιδευμένα», κατσούφιασε ο Χάγκριντ και βόλεψεκαλύτερα το κουφάρι τηςαγελάδας στον ώμο του.«Τότε, ποιος στραπατσάρισε τα μούτρα σου;» Ζήτησε να μάθει οΜαλφόι.«Να κοιτάς τη δουλειά σου!» απάντησε θυμωμένος ο Χάγκριντ. «Καιτώρα, αν δεν έχετε άλλεςανόητες ερωτήσεις, ακολουθήστε με!»Έκανε μεταβολή και μπήκε στο δάσος. Κανένας δε φαινόταν πρόθυμοςνα τον ακολουθήσει. ΟΧάρι λοξοκοίταξε τον Ρον και την Ερμιόνη, που αναστέναξαν αλλάέγνεψαν καταφατικά. Και οιτρεις μαΖί" ακολούθησαν τον Χάγκριντ πρώτοι απ' όλη την τάξη.409Περπάτησαν γύρω στα δέκα λεπτά κι έφτασαν σε ένα σημείο με τόσοπυκνή βλάστηση, που μεδυσκολία διαπερνούσε το φως τις φυλλωσιές των δέντρων ενώ στοέδαφος δεν υπήρχε ίχνος χιονιού.Ο Χάγκριντ έριξε στο χώμα την αγελάδα με ένα γρύλισμα,οπισθοχώρησε και γύρισε προςτο μέρος των παιδιών τα περισσότερα προχωρούσαν κλεφτά από δέντροσε δέντρο, ενώ κυταCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ζαν φοβισμένα γύρω τους σαν να περίμεναν επίθεση από στιγμή σεστιγμή.«Ελάτε, μαΖευτείτε γύρω μου», τους ενθάρρυνε ο Χάγκριντ. «Γενικάτα τραβάει η μυρουδιά τουκρέατος, αλλά θα τα φωνάξω, γιατί τους αρέσει να ξέρουν πως είμαιεγώ».Γύρισε, τίναξε το δασύτριχο κεφάλι του για να διώξει τα μαλλιά απότα μάτια του κι έβγαλε μιαναλλόκοτη στριγκιά κραυγή που αντιλάλησε ανάμεσα στα δέντρα σανκάλεσμα κάποιουτερατώδους πουλιού. Κανένας δε γέλασε οι περισσότεροι είχανκαταπιεί τη γλώσσα τους από τηντρομάρα τους.Ο Χάγκριντ έβγαλε πάλι την ίδια διαπεραστική κραυγή. Πέρασε έναλεπτό. Τα παιδιά έριχνανκλεφτές ματιές πίσω τους κι ανάμεσα στα δέντρα, προσπαθώντας ναδιακρίνουν αυτό που θαερχόταν. Και τότε, καθώς ο Χάγκριντ τίναΖε για τρίτη φορά τοκεφάλι και φούσκωνε το πελώριοστήθος του, ο Χάρι σκούντησε τον Ρον και του έδειξε το σκοτεινόκενό ανάμεσα σε δύοροΖίασμένα έλατα.Ένα Ζευγάρι κάτασπρα λαμπερά μάτια, χωρίς ίριδα, ξεπρόβαλαν μεσ'από το μισοσκόταδο καιλίγες στιγμές αργότερα εμφανίστηκε το δρακοντοειδές κεφάλι, ολαιμός και το σκελετωμένο σώμαενός τεράστιου μαύρου φτερωτού αλόγου. Κοίταξε για λίγο τα παιδιάταλαντεύοντας ελαφρώς τημακριά μαύρη ουρά του κι έπειτα έσκυψε το κεφάλι κι άρχισε ναξεσκίσει τις σάρκες της αγελάδαςμε τα μεγάλα μυτερά δόντια του.Ένα κύμα απέραντης ανακούφισης πλημμύρισε τον Χάρι. Επιτέλους,υπήρχε απόδειξη ότι αυτάτα πλάσματα δεν ήταν γέννημα της φαντασίας του, ήταν αληθινά ταέβλεπε κι ο Χάγκριντ. Κοίταξεερωτηματικά τον Ρον, αλλά εκείνος έψαχνε ανάμεσα στα δέντρα καιλίγες στιγμές αργότεραψιθύρισε: «Μα γιατί δεν τα ξαναφωνά-Ζει ο Χάγκριντ;»Τα περισσότερα παιδιά είχαν την ίδια απορημένη έκφραση ανάμεικτημε ανησυχία και κοιτούσανοπουδήποτε αλλού εκτός από το άλογο μπροστά τους. Μόνο δύο άτοματο έβλεπαν: ένα αδύνατοαγόρι από το Σλίθεριν, που στεκόταν πίσω ακριβώς από τον Γκόιλ410και παρακολουθούσε με απέχθεια το άλογο να τρώει, κι ο Νέβιλ, πουτα μάτια του ακολουθούσαντις ταλαντεύσεις της μακριάς μαύρης ουράς του.«Α, έρχεται κι άλλο!» καμάρωσε ο Χάγκριντ. Την ίδια στιγμή έναδεύτερο μαύρο άλογο ξεπρόβαλεανάμεσα από τα δέντρα δίπλωσε σφιχτά στο σώμα τα δερμάτινα φτεράτου κι έσκυψε να φάειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κρέας. «Και τώρα... σηκώστε τα χέρια σας όσοι τα βλέπετε».Ο Χάρι σήκωσε το χέρι του, πανευτυχής που λύθηκε επιτέλους τομυστήριο των αλόγων. ΟΧάγκριντ έγνεψε.«Το ήξερα ότι θα τα δεις, Χάρι», είπε σοβαρά. «Κι εσύ, Νέβιλ, ε;Και...»«Συγγνώμη», έκανε ειρωνικά ο Μαλφόι, «μα τι ακριβώς πρέπει ναδούμε;»Αντί γι' απάντηση, ο Χάγκριντ έδειξε το κουφάρι στο χώμα. Κοίταξανόλα τα παιδιά για λίγεςστιγμές κι ύστερα από πολλούς ακούστηκαν πνιχτές κραυγές, ενώ ηΠαρβάτι έβγαλε μιαστριγκλιά. Ο Χάρι κατάλαβε αμέσως το λόγο: σίγουρα ήταν ανεξήγητοτο θέαμα των σαρκών πουξεκόλλαγαν από τα κόκαλα κι εξαφανίζονταν ως δια μαγείας.«Ποιος το κάνει;» ρώτησε τρομοκρατημένη η Παρβάτι και κρύφτηκεπίσω από το πιο κοντινόδέντρο. «Ποιος τρώει;»«Τα θέστραλ», απάντησε με καμάρι ο Χάγκριντ και η Ερμιόνη άφησεένα σιγανό επιφώνημα, σαννα κατάλαβε τι εννοούσε. «Το "Χόγκουαρτς" έχει ολάκερο κοπάδι. Καιτώρα ποιος ξέρει να μαςπει...»«Μα είναι πάρα πολύ γρουσούΖικα!» πετάχτηκε τρομαγμένη η Παρβάτι.«Λένε πως φέρνουναμέτρητες συμφορές στους ανθρώπους που τα βλέπουν. Η καθηγήτριαΤρελόνι είπε κάποτε...»«Όχι, όχι, όχι», χαμογέλασε ο Χάγκριντ, «αυτά είναι ανόητεςπρολήψεις. Δεν είναι γρουσούΖικα,είναι πανέξυπνα και χρήσιμα! Φυσικά, τούτα δω δε σκοτώνονται στηδουλειά, σέρνουν μόνο τιςάμαξες του σχολείου. Εκτός αν έχει να κάνει ο Ντάμπλντορ κανέναμακρινό ταξίδι και δε θέλει ναδιακτινιστεί... Α, να κι άλλο ένα Ζευγάρι...»Δύο ακόμη άλογα εμφανίστηκαν αθόρυβα ανάμεσα από τα δέντρα. Το έναμάλιστα πέρασε τόσοκοντά από την Παρβάτι, που εκείνη ανατρίχιασε και κόλλησε στονκορμό του δέντρου, λέγοντας:«θαρρώ κάτι ένιωσα, θαρρώ είναι κοντά μου!»«Μη φοβάσαι, δε θα σε πειράξει», είπε υπομονετικά ο Χάγκριντ.«Και τώρα, ποιος ξέρει να μου πει γιατί ορισμένοι από σας ταΒλέπουν ενώ άλλοι όχι;»Η Ερμιόνη σήκωσε το χέρι της.«Λέγε», χαμογέλασε ο Χάγκριντ.«Οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να δουν τα θέστραλ», εξήγησε ηΕρμιόνη, «είναι όσοι έχουνδει θάνατο».«Ακριβώς», συμφώνησε σοβαρά ο Χάγκριντ, «δέκα βαθμοί στοΓκρίφιντορ. Τα θέστραλ,λοιπόν...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Χεμ, χεμ».Μόλις είχε καταφθάσει η καθηγήτρια Άμπριτζ. Στεκόταν λίγο πιο πέρααπό τον Χάγκριντ με τοπράσινο καπέλο, τον πράσινο μανδύα της και το μπλοκάκι έτοιμο στοχέρι.Ο Χάγκριντ, που δεν είχε ξανακούσει το ψεύτικο βηχαλάκι τηςΆμπριτζ, κοίταξε ανήσυχος τοπλησιέστερο θέστραλ, νομίΖοντας ότι εκείνο έκανε το θόρυβο.«Χεμ, χεμ».«Α, γεια σου», είπε χαμογελαστός ο Χάγκριντ, που εντόπισε την πηγήτου ήχου.«'Έλαβες το σημείωμα που έστειλα σήμερα το πρωί στο σπίτι σου;»ρώτησε η Άμπριτζ μεαργόσυρτη, δυνατή φωνή, όπως του είχε μιλήσει και την προηγούμενηφορά, σαν νααπευθυνόταν σε βραδύνοα. «Όπου έλεγα ότι θα σε επιθεωρήσω;»«Ναι», αποκρίθηκε Ζωηρά ο Χάγκριντ. «Χαίρομαι που βρήκες το μέρος!Όπως βλέπεις...Αλήθεια, τα βλέπεις; Σήμερα μιλάμε για τα θέστραλ...»«Ορίστε;» έκανε δυνατά η καθηγήτρια Άμπριτζ, φέρνοντας το χέρι στοαφτί της και σμίγοντας ταφρύδια. «Τι είπες;»Εκείνος την κοίταξε απορημένος.«Ε... τα θέστραλ!» φώναξε. «Ξέρεις, εκείνα τα μεγάλα φτερωτάάλογα!»Ο Χάγκριντ κούνησε παραστατικά τα τεράστια χέρια του. Η καθηγήτριαΆμπριτζ ανασήκωσε ταφρύδια και μουρμούρισε καθώς σημείωνε στο μπλοκάκι της:«Καταφεύγει... σε... μια... χοντροκομμένη...νοηματική... γλώσσα...»«Λοιπόν», είπε ο Χάγκριντ γυρίΖοντας κάπως σαστισμένος στην τάξη,«ε... τι έλεγα;»«'Έχει... προβληματική... μνήμη...» μουρμούρισε αρκετά δυνατά ηΆμπριτζ ώστε να την ακούσουνόλοι. Ο Ντράκο Μαλφόι είχε ένα412περιχαρές ύφος σαν να ήρθαν τα Χριστούγεννα ένα μήνα νωρίτερααντίθετα η Ερμιόνη είχεκοκκινίσει από το κακό της.«Α, ναι», έκανε ο Χάγκριντ, που έριξε ένα ανήσυχο Βλέμμα στοσημειωματάριο της Άμπριτζ αλλάδεν το έβαλε κάτω. «ΕτοιμαΖό-μουν να σας πω πώς δημιουργήσαμε αυτότο κοπάδι. Ξεκινήσαμεμε ένα αρσενικό και πέντε θηλυκές. Τούτο εδώ», χάίδεψε το πρώτοάλογο που είχε εμφανιστεί,«λέγεται Έρεβος και είναι το αγαπημένο μου το πρώτο που γεννήθηκεεδώ στο δάσος...»«Έχεις υπόψη σου», τον διέκοψε με δυνατή φωνή η Άμπριτζ, «ότι τοΥπουργείο Μαγείαςκατατάσσει τα θέστραλ στην κατηγορία επικίνδυνα;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η καρδιά του Χάρι βούλιαξε σαν πέτρα μα ο Χάγκριντ γέλασε. «Ταθέστραλ δεν είναι επικίνδυνα!Εντάξει, μπορεί να σε δαγκώσουν αν τα εκνευρίσεις...»«Εμφανίζει... σημάδια... ευχαρίστησης... στην... προοπτική...βίας», μουρμούρισε η Άμπριτζ,καθώς έγραφε στο μπλοκάκι της.«Για μισό λεπτό!» είπε ανήσυχος ο Χάγκριντ. «Κι ο σκύλος δαγκώνειαν τον προκαλέσεις, έτσιδεν είναι; Αλλά τα θέστραλ έχουν κακή φήμη εξαιτίας αυτής τηςιστορίας με το θάνατο οιάνθρωποι τα θεωρούσαν κακούς οιωνούς... τόσο τους έκοβε...»Η Άμπριτζ δεν απάντησε. Ολοκλήρωσε αυτό που έγραφε κι ύστερακοίταξε τον Χάγκριντ και είπεαργά και δυνατά: «Συνέχισε, σε παρακαλώ, την παράδοση όπως πάντα.Εγώ θα περπατήσω»,έκανε τάχα πως περπατάει ενώ ο Μαλφόι και η Πάνσι Πάρκινσονγελούσαν πνιχτά, «ανάμεσαστους μαθητές», είπε κι έδειξε τα παιδιά, «και θα τους κάνωερωτήσεις». Ανοιγόκλεισε το στόματης σαν να μιλούσε.Ο Χάγκριντ την κοιτούσε σαν χαμένος, αδυνατώντας να καταλάβειγιατί του μιλούσε σαν να μηνκαταλάβαινε γρι απ' όσα του 'λέγε. Η Ερμιόνη είχε Βουρκώσει από τοθυμό της.«Α, το τέρας!» ψιθύρισε καθώς η Άμπριτζ πλησίαΖε την ΠάνσιΠάρκινσον. «Ξέρω γιατί το κάνει ηστρίγκλα, η σιχαμένη, η άθλια...»«Λοιπόν...» είπε ο Χάγκριντ προσπαθώντας να συνεχίσει το μάθημα,«λέγαμε για... για ταθέστραλ. Ναι, τα θέστραλ... Έχουν πολλά χαρίσματα...»«Για πες μου εσύ, παιδί μου», ρώτησε με διαπεραστική φωνή ηΆμπριτζ την Πάνσι Πάρκινσον,«όταν μιλάει ο καθηγητής Χάγκριντ, καταλαβαίνεις τι λέει;»413Η Πάνσι ήταν κι αυτή δακρυσμένη όπως η Ερμιόνη, μόνο που τα δικάτης δάκρυα ήταν από ταγέλια. Η φωνή της ακούστηκε πνιχτή: «Όχι... γιατί... τιςπερισσότερες φορές... δε μιλάει... γρυλί-Ζει...»Η Άμπριτζ το σημείωσε. Το πρόσωπο του Χάγκριντ αναψοκοκκίνισε στασημεία όπου δεν ήτανμελανιασμένο, αλλά προσπάθησε να συνεχίσει σαν να μην άκουσε τηναπάντηση της Πάνσι.«Ε... ναι... πολλά χαρίσματα. Αντα εξημερώσεις, σαντούτα δω, δε θαχαθείς ποτέ ξανά στη Ζωήσου. Έχουν οξύτατη αίσθηση προσανατολισμού. Απλώς τους λες πού θεςνα πας και είναισίγουρο ότι θα σε πάνε...»«Αρκεί να καταλάβουν τι τους είπες», είπε δυνατά ο Μαλφόι κι ηΠάνσι Πάρκινσον ξεκαρδίστηκε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η καθηγήτρια Άμπριτζ τους χαμογέλασε καλοσυνάτα και στράφηκε στονΝέβιλ.«Εσύ τα βλέπεις τα θέστραλ, Λονγκμπότομ, έτσι δεν είναι;» τουείπε.Ο Νέβιλ έγνεψε καταφατικά.«Ποιον είδες να πεθαίνει;» τον ρώτησε αδιάφορα.«Τον... τον παππού μου», απάντησε ο Νέβιλ.«Και τι γνώμη έχεις γι' αυτά;» ρώτησε δείχνοντας με το κοντόχοντροχέρι της τα άλογα, πουκόντευαν να φάνε όλο το κρέας.«Ε...» έκανε νευρικά ο Νέβιλ, λοξοκοιτώντας τον Χάγκριντ, «ε...μια χαρά είναι».«Οι μαθητές... φοβούνται... να... παραδεχτούν... ότι... φοβούνται...» μουρμούρισε η Άμπριτζ ενώσημείωνε συγχρόνως στο μπλοκάκι της.«Όχι!» πετάχτηκε ταραγμένος ο Νέβιλ. «Δεν τα φοβάμαι!»«Ησύχασε, παιδί μου», είπε η Άμπριτζ και τον χτύπησε στον ώμο μεένα καθησυχαστικό,υποτίθεται, χαμόγελο, που έμοιαΖε όμως πιότερο με ειρωνικόμορφασμό. «Λοιπόν, Χάγκριντ»,γύρισε προς το μέρος του κι άρχισε πάλι να μιλάει αργά και δυνατά,«νομίσω ότι τώρα έχω ότιχρειάΖομαι. θα λάβεις», είπε κι έκανε ότι πιάνει κάτι στον αέρα,«την αξιολόγηση τηςεπιθεώρησης», συνέχισε κι έδειξε το μπλοκάκι της, «εντός δέκαημερών». Σήκωσε και τα δέκακοντόχοντρα δάχτυλα της κι έπειτα, με ένα πλατύ χαμόγελο που τηνέκανε να μοιά-Ζειπερισσότερο από ποτέ με βάτραχο, κίνησε να φύγει, αφήνοντας τονΜαλφόι και την ΠάνσιΠάρκινσον να κρατάνε την κοιλιά τους414an' τα γέλια. Η Ερμιόνη άφρίΖε από το κακό της ενώ ο Νέβιλ έδειχνεσαν χαμένος.«Α, την ελεεινή και τρισάθλια ψεύτρα!» ξέσπασε μισή ώρα αργότερα ηΕρμιόνη. Επέστρεφαν στοκάστρο από τα μονοπάτια που είχαν ήδη ανοίξει στο χιόνι ότανπήγαιναν στον Χάγκριντ.«Καταλάβατε τι πάει να κάνει; Επειδή δε χωνεύει τους μιγάδες,προσπαθεί να παρουσιάσει τονΧαγκριντ, που η μάνα του καταγόταν από τους γίγαντες, σαν κανένανηλίθιο ορεινό καλικάντζαρο.Είναι αδικία, μια χαρά ήταν το μάθημα! θέλω να πω... άλλο αν μαςέκανε τις οπισθοεκρηκτικέςσκουληκαντέρες... αλλά τι πρόβλημα είχε με τα θέστραλ; Μάλιστα, μετα δεδομένα του Χάγκριντ,τα θέστραλ είναι μεγάλη πρόοδος!»«Η Άμπριτζ λέει πως είναι επικίνδυνα», είπε ο Ρον. «Όπως είπε κι οΧάγκριντ, θα αμυνθούν μόνοαν τα πειράξεις», απάντησε εκνευρισμένη η Ερμιόνη, «και φαντάΖομαιότι η Γκρά-μπλι-Πλανκ δεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θα μας τα έδειχνε πριν από τις ΕΔΕΜ, αλλά είναι πράγματι πολύενδιαφέροντα! θέλω να πω...επειδή άλλοι άνθρωποι τα βλέπουν κι άλλοι όχι! Πώς θα 'θελα ναμπορούσα να τα δω κι εγώ!»«Είσαι σίγουρη;» ρώτησε ήρεμα ο Χάρι. Η Ερμιόνη έδειξε ναπανικοβάλλεται ξαφνικά. «Αχ,Χάρι... συγγνώμη... όχι, βέβαια, δε θέλω... ήταν πολύ κουτό αυτόπου είπα».«Δεν πειράζει», της είπε εκείνος, «μη στεναχωριέσαι». «Μου κάνειεντύπωση το πόσοι τα είδαν»,είπε ο Ρον. «Τρεις σε μία τάξη είναι πολλοί...»«Κι εμείς απορήσαμε, Ουέσλι», ακούστηκε μια μοχθηρή φωνή πίσω του.Ο Μαλφόι, ο Κράμπεκαι ο Γκόιλ τους ακολουθούσαν βαδίζοντας αθόρυβα στο αφράτο χιόνι.«Λες, αν δεις κανέναν νατα κακαρώνει, να διακρίνεις καλύτερα και την κόκκινη μπάλα;»Ο Μαλφόι, ο Κράμπε και ο Γκόιλ τους προσπέρασαν σκασμένοι σταγέλια και μετά άρχισαν νατραγουδούν όλοι μαΖίτο Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας. Τα αφτιάτου Ρον έγιναν κατακόκκινα.«Αγνόησε τους», τον συμβούλεψε η Ερμιόνη. Κατόπιν έβγαλε το ραβδίτης και έκανε το ξόρκι τουΖεστού αέρα, για να λιώνει ευκολότερα το απάτητο χιόνι στο δρόμογια τα θερμοκήπια.415Έφτασε ο Δεκέμβρης φέρνοντας μαΖί" του περισσότερο χιόνι και μιαχιονοστιβάδα μελέτης καιεργασιών για τους μαθητές του πέμπτου έτους. Τα καθήκοντα τωνεπιμελητών γίνονταν όλο καιπιο κοπιαστικά όσο πλησίαΖαν τα Χριστούγεννα. Ο Ρον κι η Ερμιόνηέπρεπε να επιβλέψουν τηδιακόσμηση του κάστρου — «Προσπάθησε να κρεμάσεις γιρλάντες ότανκρατάει ο Πιβς την άλληάκρη και προσπαθεί να σε στραγγαλίσει με αυτήν», είπε ο Ρον —, ναφροντί-Ζουν να μένουνμέσα οι πρωτοετείς και δευτεροετείς στα διαλείμματα, λόγω τουτσουχτερού κρύου —«Έχουν έναθράσος τα άτιμα, εμείς ήμαστε πολύ πιο συνεσταλμένοι στο πρώτοέτος», είπε ο Ρον και ναπεριπολούν στους διαδρόμους με τον Άργκους Φιλτς, πουπροαισθανόταν ότι το γιορταστικόπνεύμα θα εκδηλωθεί με ένα ξέσπασμα μονομαχιών μεταξύ μάγων —«Έχει κοπριά στη θέσητου μυαλού αυτός ο άνθρωπος», σχολίασε εξοργισμένος ο Ρον. Είχαντέτοιο φόρτο εργασίας πουη Ερμιόνη έπαψε να πλέκει σκούφους για τα ξωτικά, προς μεγάλη τηςαπογοήτευση.«Σκέφτομαι όλα αυτά τα κακόμοιρα τα ξωτικά που δεν πρόλαβα ναελευθερώσω και θα κάνουνεδώ Χριστούγεννα λόγω έλλειψης σκούφων!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι, που δεν του έκανε καρδιά να της αποκαλύψει ότι έπαιρνεόλους τους σκούφους της οΝτόμπι, έσκυψε στην εργασία που ετοί-μαΖε για το μάθημα τηςιστορίας της μαγείας. Δεν ήθελενα σκέφτεται τα Χριστούγεννα. Για πρώτη φορά στα χρονικά δεν ήθελενα περάσει τις γιορτές στο«Χόγκουαρτς». Κάτι η στεναχώρια του που αποβλήθηκε από την ομάδα,κάτι η αγωνία τουμήπως τεθεί υπό επιτήρηση ο Χάγκριντ, βίωνε μια περίοδο βαθιάςαγανάκτησης για το σχολείο.Το μόνο όπου είχε να προσβλέπει ήταν οι συναντήσεις των Σίγμα-Νι,αλλά σε λίγο θαδιακόπτονταν κι αυτές για τις γιορτές, αφού τα περισσότερα παιδιάθα έφευγαν για τα σπίτια τους.Η Ερμιόνη θα πήγαινε για σκι με τους γονείς της. Στον Ρον είχεφανεί πολύ αστείο, αφού πρώτηφορά άκουγε ότι οι Μαγκλ δένουν κάτι μακρόστενες σανίδες στα πόδιατους και γλιστράνε στιςβουνοπλαγιές. Εκείνος θα πήγαινε στο σπίτι του, στο Μπάροου. ΟΧάρι τον Ζήλευε πολύ, μέχριτη μέρα που τον ρώτησε με τι μέσο θα ταξίδευε τα Χριστούγεννα κι οΡον του απάντησε: «Μα θαέρθεις κι εσύ! Δε σ' το είπα; Η μαμά μου έχει γράψει εδώ και καιρόνα σε καλέσω!»Η Ερμιόνη κοίταξε απαυδισμένη το ταβάνι, αλλά ο Χάρι πέταξε416από τη χαρά του: ήταν υπέροχη η προοπτική των Χριστουγέννων στοΜπάροου, αν και ένιωθεκάποιες τύψεις που δε θα περνούσε τις γιορτές με τον Σείριο.Αναρωτήθηκε αν μπορούσε ναπείσει την κυρία Ουέσλι να καλέσει και το νονό του. Παρόλο πουαμφέβαλλε αν θα επέτρεπε οΝτάμπλντορ στον Σείριο να ξεμυτίσει από την Γκρίμολντ Πλέις, κάτιμέσα του του έλεγε πως ούτεη κυρία Ουέσλι τον πολυήθελε στο σπίτι της τα πήγαιναν σαν τοσκύλο με τη γάτα. Ο Σείριος δενείχε επικοινωνήσει καθόλου με τον Χάρι μετά την τελευταία τουεμφάνιση στο τζάκικαι, μόλο πουτο αγόρι ήξερε πως ήταν επικίνδυνο να επιχειρήσει να επικοινωνήσειμαΖί του τώρα που ηΆμπριτζ το 'χε μυριστεί, δεν του άρεσε να σκέφτεται τον Σείριο στοσπίτι της μητέρας του, με μόνησυντροφιά τον Κρίτσερ.Ο Χάρι έφτασε νωρίς στο Δωμάτιο των Ευχών για την τελευταίασυγκέντρωση των Σίγμα-Νι, κιευτυχώς, γιατί μόλις άναψαν οι δαυλοί, είδε ότι ο Ντόμπι είχεπάρει την πρωτοβουλία να τοδιακοσμήσει με χριστουγεννιάτικα στολίδια. Κατάλαβε ότι το είχεκάνει το ξωτικό, γιατί κανέναςάλλος δε θα κρεμούσε από το ταβάνι εκατό χρυσές μπάλες με τοπρόσωπο του Χάρι και τηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

λεΖάντα: ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΧΑΡΙ!Μόλις είχε προλάβει να εξαφανίσει και τις τελευταίες όταν άνοιξε ηπόρτα και μπήκε η ΛούναΛάβνκουντ με το συνηθισμένο, ονειροπαρμένο ύφος της.«Γεια», είπε αφηρημένα καθώς κοίταΖε τα υπόλοιπα στολίδια.«Ωραία είναι, εσύ τα έβαλες;»«Όχι, ο Ντόμπι, το σπιτικό ξωτικό», της απάντησε. «Γκι», είπε ηΛούνα δείχνοντας ένα κλαδί μεάσπρες ρώγες που κρεμόταν πάνω ακριβώς από το κεφάλι του Χάρι.Εκείνος έσπευσε νααπομακρυνθεί. «Καλά έκανες», είπε πολύ σοβαρά η Λούνα. «Συνήθωςείναι γεμάτο ναργκλ».Η άφιξη της Αντζέλικα, της Κάτι και της Αλίσια έσωσε τον Χάριαπό την υποχρέωση να ρωτήσει τι ήταν τα ναργκλ. Τα τρία κορίτσιαήταν λαχανιασμένα και έδειχναν ξεπαγιασμένα.«Βρήκαμε επιτέλους αντικαταστάτη σου», είπε με άχρωμη φωνή ηΑντζέλικα καθώς έβγαζε τομανδύα της και τον πέταγε σε μιαγωνιά.«Αντικαταστάτη μου;» σάστισε ο Χάρι. «Και δικό σου και για τονΦρεντ και για τον Τζορτζ»,εξήγησεανυπόμονα η Αντζέλικα. «Βρήκαμε ανιχνευτή».417«Ποιον;» ρώτησε ο Χάρι.«Την Τζίνι Ουέσλι», απάντησε η Κάτι.Ο Χάρι έμεινε με ανοιχτό το στόμα.«Ναι, ξέρω», είπε η Αντζέλικα βγάΖοντας το ραβδί, «αλλά είναι πάραπολύ καλή. Βέβαια, καμιάσύγκριση μ' εσενα», πρόσθεσε ρίχνοντας του ένα φονικό βλέμμα,«αλλά έτσι που ^α κατάφερες »Ο Χάρι συγκρατήθηκε να μην της απαντήσει γιατι έβραΖε απ' το θυμότου. Μα τι φανταΖόταν, ότιδε μετάνιωνε πραγματικα για την αποβολή του από την ομάδα;«Και κυνηγούς;» ρώτησε όσο πιο ανέκφραστη μπορούσε«Πήραμε τον Άντριου Κιρκ και τον ΤζΟΚ Σ^οπερ», είπε χωρίςενθουσιασμό η Αλίσια. «Δε λένεσπουδαία πράματα, αλλά συγκριτικά με τους υπόλοιπους ηλίθιους πουεμφανίστηκαν »Ο ερχομός του Ρον, της Ερμιόνης και του Νεβιλ έθεσε τέλος σε αυτήτην καταθλιπτική συΖήτηση.Μέσα σε ληγες στηγμες η αίθουσα είχε γεμίσει αρκετά ώστε να μηβλέπει ο Χάρι τα δολοφονικάβλέμματα της Αντζέλικα.«Εντάξει, παιδιά», φώναξε για να κάνουν ησυχία. «Σκέφτηκα νακάνουμε απόψε μια επανάληψηόσων μάθαμε μέχρι τωρα, αφού είναι η τελευταία μας συνάντηση πριναπό τις διακοπες και δενθα είχε νόημα να αρχίσουμε κάτι καινούργιο μια και θα διακόψουμεγια τρεις βδομάδες....»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δε θα κάνουμε τίποτα καινούργιο;» ψιθύρισε δυσαρεστημένος οΖαχαρίας Σμιθ, αρκετά δυνατάόμως ώστε να ακουστεί σε όλο το δωμάτιο. «Αν το ήξερα αυτό δε θαερχόμουν».«Τότε, λυπούμαστε πολύ που δε σενημέρωσε ο Χάρι», απάντησε δυνατά ο Φρεντ.Αρκετοί γέλασαν. Ο Χάρι είδε την Τσο να γελα κι αυτή κι ένιωσε τογνωστό κενό στο στομάχι, σαννα παραπάτησε γιατί δεν είδε ένα σκαλοπάτι κατεβαίνοντας μιασκάλα.«...θα εξασκηθούμε ανά Ζεύγη», συνέχισε ο χαρι. «θ' αρχίσουμε μετο απωθητικό ξόρκι για δέκαλεπτά κι ύστερα θα απλώσουμε τις μαξιλάρες και θα κάνουμεεπανάληψη στο αποχαυνωτικό».Χωρίστηκαν υπάκουα σε Ζευγάρια. Ο Χάρι Ζευγάρωσε όπως πάντα με τονΝέβιλ. Σε λίγο τοδωμάτιο αντιλαλούσε από «Απωθή-σιους!» Παιδιά κοκάλωναν για έναλεπτό, στη διαρχία τουοποίου τα ταίρια τους χάΖευαν τα άλλα Ζευγάρια, κι έπταεπανέρχονταν στο φυσιολογικό κιεκτελούσαν με τη σειρά τους το ξόοκι418419Ο Νέβιλ είχε κάνει εντυπωσιακή πρόοδο. Ύστερα από Λίγο, αφού οΧάρι ξεκοκάλωσε τρειςφορές στη σειρά, έβαλε τον Νέβιλ να εξασκηθεί με τον Ρον και τηνΕρμιόνη για να κάνει μια Βόλταστο δωμάτιο και να δει τους υπολοίπους. Όταν πέρασε μπροστά απότην Τσο, το κορίτσι τουάστραψε ένα χαμόγελο ο Χάρι αντιστάθηκε στον πειρασμό να περάσεικι άλλες φορές από κοντάτης.Εξασκήθηκαν δέκα λεπτά στο απωθητικό ξόρκι και στη συνέχειαάπλωσαν στο πάτωμα τιςμαξιλάρες κι άρχισαν να εξασκούνται στο αποχαυνωτικό. Ο χώρος ήτανμικρός για ναεξασκηθούν όλοι ταυτόχρονα οι μισοί παρακολουθούσαν τους άλλουςμισούς κι ύστερα άλ-λαΖανθέση. Ο Χάρι τους έβλεπε και τους καμάρωνε. Ήταν γεγονός ότι οΝέβιλ αποχαύνωσε τηνΠάντμα Πάτιλ αντί για τον Ντιν τον οποίο σημάδευε, ωστόσο, αυτή τηφορά, λίγο ακόμη και θαευστο-χούσε όσο για τους υπολοίπους, είχαν σημειώσει τεράστιαβελτίωση.Αφού πέρασε κοντά μία ώρα, ο Χάρι τους φώναξε να σταματήσουν.«Έχετε γίνει ξεφτέρια», τους είπε χαμογελαστά. «Όταν επιστρέψουμεαπό τις διακοπές, θακαταπιαστούμε με τα δύσκολα ίσως να κάνουμε και προστάτες».Ένας ψίθυρος έξαψης διέτρεξε την αίθουσα. Τα παιδιά άρχισαν ναφεύγουν σε παρέες των δύοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και των τριών ατόμων οι περισσότεροι εύχονταν στον Χάρι «καλάΧριστούγεννα». Χαρούμενος κιεκείνος μάΖεψε με τον Ρον και την Ερμιόνη τις μαξιλάρες και τιςστοίβαξε σε μια γωνιά. Οι δυοφίλοι του έφυγαν πριν από κείνον ο Χάρι χασομέρησε γιατί δεν είχεφύγει ακόμη η Τσο και ήλπίΖενα του ευχηθεί κι εκείνη «καλά Χριστούγεννα».«Πήγαινε εσύ», την άκουσε να λέει στη φιλενάδα της τη Μαριέ-τα κιη καρδιά του κλότσησε στοστήθος.Καμώθηκε πως έσιαχνε την ντάνα με τα μαξιλάρια. Ήταν σίγουρος πωςείχαν μείνει μόνοι κι έτσιπερίμενε να ξεκινήσει εκείνη πρώτη την κουβέντα. Αντί γι' αυτόόμως την άκουσε να ρουφά τημύτη της.Στράφηκε προς το μέρος της. Η Τσο στεκόταν στο κέντρο του δωματίουμε μάγουλα αυλακωμένααπό δάκρυα.«Τι...;»Δεν ήξερε τι να κάνει. Εκείνη στεκόταν ασάλευτη και έκλαιγε βουβά.«Τι έπαθες;» τη ρώτησε μουδιασμένος.Η κοπέλα κούνησε το κεφάλι και σφούγγισε τα δάκρυα στο μανίκι της.«Συ... συγγνώμη», είπε πνιχτά. «Αλλά να... τώρα που έμαθα όλα αυτάτα ξόρκια... σκέφτομαι...πως αν τα ήξερε κι αυτός... θα ήταν τώρα Ζωντανός».Στη θέση της καρδιάς του αισθάνθηκε ένα κενό, που ύστερα από λίγοκατέληξε στο στομάχι του.Έπρεπε να το καταλάβει. Η Τσο ήθελε να μιλήσει για τον Σέντρικ.«Τα ήξερε», δήλωσε με σιγουριά ο Χάρι. «Ήταν πάρα πολύ καλός,αλλιώς δε θα έφτανε στολαβύρινθο. Αλλά, αν αποφασίσει να σε σκοτώσει ο Βόλντεμορτ, δενέχεις καμιά ελπίδα».Η Τσο χλόμιασε στο άκουσμα του ονόματος, αλλά κοίταξε θαρρετά τονΧάρι.«Εσύ όμως έΖησες κι ας ήσουν μωρό τότε», ψιθύρισε. «Δεν ξέρωγιατί», αποκρίθηκε βλοσυρά οΧάρι ενώ κατευθυνόταν προς την πόρτα, «ούτε και κανένας άλλος, γι'αυτό δε δικαιούμαιεύσημα».«Μη φεύγεις!» τον σταμάτησε η Τσο έτοιμη να ξαναβάλει τα κλάματα.«Συγγνώμη που έχασα τηναυτοκυριαρχία μου... δεν το ήθελα...» είπε και ρούφηξε ξανά τημύτη της. Ήταν τόσο όμορφη,παρά τα κοκκινισμένα, βουρκωμένα μάτια της.Ο Χάρι αισθάνθηκε απελπισμένος, θα τον έκανε τόσο ευτυχισμένο ένααπλό «καλάΧριστούγεννα».«Ξέρω πως νιώθεις απαίσια», είπε σφουγγίΖοντας ξανά τα μάτια τηςστο μανίκι. «Να σου μιλάωγια τον Σέντρικ... τον Σέντρικ που είδες να πεθαίνει... Σίγουρα θαθες να τα ξεχάσεις όλα αυτά...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι δεν το σχολίασε σίγουρα ήθελε να ξεχάσει αλλά ήταν πολύσκληρό να της πει κάτι τέτοιο.«Είσαι ... πολύ καλός δάσκαλος», είπε η Τσο χαμογελώνταςδακρυσμένη. «Πρώτη φορά μουπέτυχε το αποχαυνωτικό ξόρκι». «Ευχαριστώ», έκανε αμήχανα ο Χάρι.Κοιτάχτηκαν για μιαν ατέλειωτη στιγμή. Ο Χάρι ήθελε να το βάλειστα πόδια μα ήταν σαν να είχεπαραλύσει ολόκληρος.«Γκι», είπε σιγανά η Τσο, δείχνοντας το ταβάνι πάνω από το κεφάλιτου.«Ναι», είπε ο Χάρι. Το στόμα του είχε στεγνώσει, «θα είναι σίγουραγεμάτο ναργκλ».«Τι είναι τα ναργκλ;»420«Δεν έχω ιδέα», απάντησε ο Χάρι. Η κοπέλα τώρα τον είχε πλησιάσει.Εκείνος ένιωθε σαν νατου είχαν κάνει το αποχαυνωτικόξόρκι. «Ρώτησε την τρελο-Λούνα», είπε.Η Τσο έβγαλε ένα πνιχτό επιφώνημα, κάτι που έμοιαΖε με λυγμό καιγέλιο συνάμα. Τώραστεκόταν ακόμη πιο κοντά του. Μπορούσε να μετρήσει τις φακίδες στημύτη της.«Μ' αρέσεις πολύ, Χάρι».Το μυαλό του είχε μουδιάσει. Ένα ρίγος διέτρεξε όλο του το σώμα,παραλύοντας τα χέρια, ταπόδια, το μυαλό του.Τώρα ήταν ακόμη πιο κοντά του. Ο Χάρι έβλεπε τα δάκρυα πουέλαμπαν γαντζωμένα στα ματόκλαδά της...Γύρισε στο εντευκτήριο μισή ώρα αργότερα. Βρήκε την Ερμιόνη καιτον Ρον να έχουν πιάσει τιςκαλύτερες θέσεις δίπλα στη φωτιά οι περισσότεροι είχαν πάει γιαύπνο. Η Ερμιόνη έγραφε έναμεγάλο γράμμα είχε γεμίσει ήδη μισό ρολό περγαμηνής που κρεμόταναπό την άκρη τουτραπεΖΙού. Ο Ρον ήταν ξαπλωμένος στο χαλί μπροστά στο τζάκικαιπροσπαθούσε να τελειώσειμια εργασία γιατο μάθημα των μεταμορφώσεων.«Γιατί άργησες;» ρώτησε καθώς ο Χάρι βούλιαΖε στην πολυθρόνα δίπλαστην Ερμιόνη.Εκείνος δεν απάντησε. Δεν μπορούσε ν' αρθρώσει λέξη από τηνέκπληξη. Από τη μια ήθελε ναπει στους φίλους του αυτό που είχε γίνει κι από την άλλη να πάρειτο μυστικό του στον τάφο.«Είσαι καλά;» τον ρώτησε η Ερμιόνη κοιτάΖοντάς τον πάνω απότην πένα της.Ο Χάρι ανασήκωσε ξεψυχισμένα τους ώμους του. Βασικά, δενήξερε αν ήταν καλά ή όχι.«Τι συμβαίνει;» τον ρώτησε ο Ρον, που στηρίχτηκε στον αγκώνατου και ανασηκώθηκε για να τον δει καλύτερα. «Τι έπαθες;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι δεν ήξερε πώς να τους το πει ούτε ήταν σίγουρος αν ήθελε νατους το πει. Τη στιγμήόμως που αποφάσιΖε να μην πει τίποτα, ηΕρμιόνη ανέλαβε δράση.«Έγινε τίποτα με την Τσο;» ρώτησε ψύχραιμα. «Σε ξεμονάχιασεμετά το μάθημα;»Ο Χάρι έγνεψε μουδιασμένος. Ο Ρον χαχάνισε, αλλά σταμάτησεμόλις τον αγριοκοίταξε η Ερμιόνη.421«Ε... τι... τι ήθελε;» ρώτησε δήθεν αδιάφορα.«Με...» άρχισε βραχνά ο Χάρι ξερόβηξε και δοκίμασε ξανά. «Με...ε...»«Φιληθήκατε;» ρώτησε απότομα η Ερμιόνη.Ο Ρον ανακάθισε τόσο γρήγορα, που πέταξε στο χαλί το μελα-νοδοχείοτου μαζί με όλο τοπεριεχόμενο του. Αδιαφόρησε όμως και κοίταξε τον Χάρι, κρεμασμένοςαπ' τα χείλη του.«Λοιπόν;» ρώτησε.Ο Χάρι κοίταξε τον Ρον, που είχε μια έκφραση περιέργειαςανάμεικτης με ιλαρότητα, και τηνΕρμιόνη, που ήταν ελαφρώς συνοφρυωμένη. Έγνεψε καταφατικά.«ΧΑ!»Ο Ρον ύψωσε θριαμβευτικά τη γροθιά του κι άρχισε να γελάει τόσοδυνατά, ώστε μερικοίδευτεροετείς που στέκονταν δίπλα στο παράθυρο αναπήδησαντρομαγμένοι. Ένα απρόθυμοχαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του Χάρι βλέποντας τον Ρον νακυλιέται στο χαλί. Η Ερμιόνητον κοίταξε με απέχθεια κι έσκυψε στο γράμμα της.«Λοιπόν;» είπε, τέλος, ο Ρον κοιτάΖοντας τον Χάρι. «Πώς ήταν;»Ο Χάρι το σκέφτηκε μερικές στιγμές.«Υγρό...» απάντησε με ειλικρίνεια.Ο Ρον έβγαλε ένα επιφώνημα που θα μπορούσε να δηλώνει ενθουσιασμόή αποστροφή.«...επειδή έκλαιγε», εξήγησε ο Χάρι.«Α...» Το χαμόγελο του Ρον έσβησε. «Τόσο άσχημα φιλάς;»«Δεν ξέρω», είπε ανήσυχος ο Χάρι, που αυτό δεν είχε περάσει καναπ' το μυαλό του. «Μπορεί».«Όχι βέβαια!» παρενέβη η Ερμιόνη χωρίς να σταματήσει να γράφει.«Εσύ πού το ξέρεις;» ρώτησε απότομα ο Ρον.«Γιατί η Τσο έχει βαλαντώσει στο κλάμα τον τελευταίο καιρό»,συνέχισε η Ερμιόνη. «Κλαίει στοτραπέΖι, κλαίει στις τουαλέτες... τρέχει το δάκρυ κορόμηλο».«θα περίμενε κανείς ότι ένα φιλί θα της έφτιαχνε τη διάθεση»,Χαμογέλασε ο Ρον.«Ρον», έκανε αγανακτισμένη η Ερμιόνη, βουτώντας τη μύτη της πέναςτης στο μελανοδοχείο,«είσαι το πιο αναίσθητο γουρούνι που ηχα ποτέ την ατυχία ναγνωρίσω».422Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αυτό τώρα τι σημαίνει;» θίχτηκε ο Ρον. «Τι σόι κορίτσι είναι αυτόπου κλαίει όταν το φιλάνε;»«Ναι», συμφώνησε θορυβημένος ο Χάρι. «Γιατί κλαίει;»Η Ερμιόνη τους έριξε ένα Βλέμμα γεμάτο οίκτο.«Προφανώς είναι πολύ στεναχωρημένη για το θάνατο του Σέ-ντρικ.ΦαντάΖομαι επίσης ότι είναιμπερδεμένη γιατί της άρεσε ο Σέντρικ και τώρα της αρέσει ο Χάρι,και δεν μπορεί να αποφασίσειποιος της αρέσει περισσότερο. Και θα αισθάνεται ασφαλώς τύψεις,θεωρώντας ότι προδίδει τημνήμη του Σέντρικ που φιλήθηκε με τον Χάρι, και θα ανησυχεί τι θαπει ο κόσμος αν αρχίσει ναβγαίνει με τον Χάρι. Και προφανώς δε θα μπορεί να ξεκαθαρίσει τασυναισθήματα της για τονΧάρι, που ήταν μαΖί με τον Σέντρικ όταν εκείνος πέθανε, και θαείναι φοβερά επώδυνο όλο αυτότο μπέρδεμα. Α, και φοβάται ότι θα τη διώξουν από την ομάδακουίντιτς του Ράβενκλοουγιατί πετάει τόσο χάλια τελευταία».Το λογϋδριο αυτό έγινε δεκτό με μια βουβαμάρα έκπληξης. Κατόπινείπε ο Ρον: «Δεν είναιδυνατόν να τα αισθάνεται όλα αυτάταυτόχρονα θα εκραγεί!»«Αν η δική σου συναισθηματική εμβέλεια χωράει σ' ένα κουταλάκι τουγλυκού, δε σημαίνει ότιισχύει το ίδιο και για τους άλλους», τον αποστόμωσε η Ερμιόνηπιάνοντας την πένα της.«Εκείνη ξεκίνησε», είπε ο Χάρι. «Εγώ ποτέ δε θα... εκείνη μεπλησίασε... κι έβαλε τα κλάματα...και δεν ήξερα τι να κάνω...»«Δε φταις εσύ, φιλαράκι», είπε ο Ρον, που φάνηκε να φρίττει καιμόνο στην ιδέα.«Έπρεπε να της φερθείς τρυφερά», σχολίασε η Ερμιόνη κοιτάΖοντάςτον ανήσυχη. «ΔεφαντάΖομαι να μην το έκανες...;»«Ε...» έκανε ο Χάρι κοκκινίζοντας, «τη... τη χτύπησα λιγάκι στηνπλάτη».Η Ερμιόνη κοίταξε απαυδισμένη το ταβάνι. «Τέλος πάντων, κάτιείναι κι αυτό», είπε. «θα την ξαναδείς;»«Γίνεται να μην την ξαναδώ;» αντιγύρισε ο Χάρι την ερώτηση.«Αφού έχουμε τις συναντήσεις των Σίγμα-Νι».«ξερείς τι εννοώ», νευρίασε η Ερμιόνη.Ο Χάρι κατάπιε τη γλώσσα του. Τα λόγια της φίλης του άνοιξαν μιανέα προοπτική τρομακτικώνπιθανοτήτων. Προσπάθησε να φανταστεί ότι έβγαινε ραντεβού με τηνΤσο, ότι περνούσε μόνοςμαΖίτης μερικές ώρες... στο Χόγκσμιντ ίσως. Μα, φυσικά, ύστερα απ'αυτό423Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που έγινε, η Τσο θα περίμενε να της Ζητήσει ραντεβού... στη σκέψηκαι μόνο, σφίχτηκε τοστομάχι του.«Καλά, εντάξει», είπε η Ερμιόνη σκύβοντας ξανά στο γράμμα της, «θαέχεις πολλές ευκαιρίες νατης Ζητήσεις ραντεβού».«Κι αν δε θέλει να της Ζητήσει;» πετάχτηκε ο Ρον, που παρατηρούσετον Χάρι με ασυνήθισταπονηρό βλέμμα.«Μην είσαι χαΖός», έκανε αφηρημένα η Ερμιόνη. «Ο Χάρι τη θέλει εδώκαι κάτι χρόνια, έτσι δενείναι, Χάρι;»Εκείνος δεν απάντησε. Ναι, την ήθελε εδώ και κάτι χρόνια, αλλάόταν σκεφτόταν μαΖί" τους δυοτους, τη φανταΖόταν χαρούμενη, όχι να βαλαντώνει στο κλάμα.«Τελικά, σε ποιον γράφεις αυτό το μυθιστόρημα;» ρώτησε ο Ρον τηνΕρμιόνη, προσπαθώντας ναδιαβάσει την περγαμηνή που ακουμπούσε τώρα στο πάτωμα.Η Ερμιόνη τη μάΖεψε βιαστικά.«Στον Βίκτορα».«Τον Κραμ;»«Ξέρουμε κανέναν άλλο Βίκτορα;»Ο Ρον δεν είπε τίποτε αλλά τα μούτρα του κρέμασαν μέχρι το πάτωμα.Έμειναν αμίλητοι ταεπόμενα είκοσι λεπτά. Ο Ρον γρύλι-ΖΕ εκνευρισμένος καθώςπροσπαθούσε να τελειώσει τηνεργασία του γράφοντας και σβήνοντας, ενώ η Ερμιόνη γέμισε όλη τηνπεργαμηνή, την τύλιξεπροσεκτικά και τη σφράγισε. Ο Χάρι είχε το βλέμμα του καρφωμένοστη φωτιά, λαχταρώνταςπερισσότερο από κάθε άλλη φορά να εμφανιστεί ο Σείριος και να τουδώσει μερικές συμβουλέςγια τα κορίτσια. Όμως η φωτιά λιγόστευε σιγά σιγά, μέχρι πουέμειναν μόνο λίγα πυρωμένακάρβουνα που μεταβλήθηκαν σε στάχτη. Όταν ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα,διαπίστωσε πως ήτανπάλι οι τελευταίοι που είχαν μείνει στο εντευκτήριο.«Καληνύχτα», είπε η Ερμιόνη και χασμουρήθηκε δυνατά, καθώς κινούσεγια τη σκάλα πουοδηγούσε στον κοιτώνα των κοριτσιών.«Μα τι του βρίσκει αυτού του Κραμ;» αναρωτήθηκε νευριασμένος ο Ροντην ώρα που ανέβαινε μετο φίλο του στον κοιτώνα τωναγοριών.Ο Χάρι το σκέφτηκε για λίγο. «Λοιπόν... είναι μεγάλος... είναιδιεθνής παίκτης του κουίντιτς...»«Ναι αλλά, κατά τα άλλα, είναι σκέτο Βλήμα», αντέτεινε συγχυσμένοςο Ρον.424«Ναι... βλήμα...» συμφώνησε αφηρημένα ο Χάρι, που σκεφτόταν ακόμητην Τσο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Γδύθηκαν αθόρυβα και φόρεσαν τις πιτζάμες τους ο Ντιν, ο Σιμούςκαι ο Νέβιλ κοιμόνταν ήδη. ΟΧάρι άφησε τα γυαλιά του στο κομοδίνο και ξάπλωσε στο κρεβάτι μετον ουρανό χωρίς να κλείσειτις κουρτίνες βάλθηκε να χαΖεύει το έναστρο στερέωμα που φαινόταναπό το παράθυρο, δίπλαστο κρεβάτι του Νέβιλ. Πού να το φανταΖόταν τέτοια ώρα, τη χθεσινήνύχτα, ότι σε είκοσιτέσσερις ώρες θα φιλιόταν με την Τσο Τσανγκ...«'νύχτα», γρύλισε ο Ρον από κάπου στα δεξιά του.«'νύχτα», απάντησε ο Χάρι.Την επόμενη φορά... αν υπήρχε επόμενη φορά... ίσως εκείνη να ήτανπιο χαρούμενη. Έπρεπε νατης Ζητήσει ραντεβού σίγουρα θα το περίμενε και τώρα θα είχεθυμώσει μαΖί" του... ή αυτή τηστιγμή έκλαιγε για τον Σέντρικ ξαπλωμένη στο κρεβάτι της; Δενήξερε τι να πιστέψει. Οι εξηγήσειςτης Ερμιόνης έμπλεξαν χειρότερα τα πράγματα αντί να ταξεδιαλύνουν.Αυτά έπρεπε να μας μαθαίνουν στο σχολείο, σκέφτηκε καθώς γύριΖεστο πλάί, πώς λειτουργεί τομυαλό των κοριτσιών... όχι μαντική και αηδίες...Ο Νέβιλ ρουθούνισε στον ύπνο του. Μια κουκουβάγια έκρωξε μέσα στηνύχτα.Ο Χάρι ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν στο Δωμάτιο των Ευχών. Η Τσο τονκατηγορούσε ότι τηνπαρέσυρε εκεί με δόλια μέσα ισχυρι-Ζόταν ότι της είχε υποσχεθείεκατόν πενήντα κάρτεςσοκολατένιων βατράχων αν ερχόταν. Ο Χάρι διαμαρτυρήθηκε... Η Τσοφώναξε:«Ο Σέντρικ μου χάρισε αμέτρητες κάρτες, κοίτα!» Και έβγαλε δεκάδεςκάρτες από τις τσέπες τουμανδύα της και τις πέταξε στον αέρα. Έπειτα, στράφηκε στηνΕρμιόνη, που είπε: «Της τουποσχέθηκες, Χάρι... δώσ' της κάτι άλλο γι' αντάλλαγμα... τηνΑστραπή σου». Ο Χάρι αντέτεινεότι δεν μπορούσε να της δώσει την Αστραπή του γιατί την είχεκατασχέσει η Άμπριτζ, κι άλλωστεήταν γελοία όλη αυτή η ιστορία: αυτός ήρθε στο Δωμάτιο των Ευχώνμόνο και μόνο για νακρεμάσει χριστουγεννιάτικες μπάλες με το σχήμα του κεφαλιού τουΝτόμπι...Το όνειρο άλλαξε...Το κορμί του έγινε στιλπνό, δυνατό, εύκαμπτο. Γλίστρησε ανάμεσααπό γυαλιστερά σιδερένιακάγκελα, πάνω στο κρύο λιθόστρω-425το... σερνόταν με την κοιλιά του στο πάτωμα... ήταν σκοτάδι αλλάτα αντικείμενα γύρω τουτρεμόφεγγαν με παράξενα λαμπερά χρώματα... γύρισε το κεφάλι... μετην πρώτη ματιά τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

φάνηκε άδειος ο διάδρομος... αλλά όχι... στο βάθος, καθόταν έναςάντρας στο πάτωμα με τοπιγούνι κρεμασμένο στο στήθος... η σιλουέτα του διαγραφόταν στοσκοτάδι...Ο Χάρι έβγαλε τη γλώσσα του... γεύτηκε τη μυρουδιά του ανθρώπουστον αέρα... ήταν Ζωντανός,αλλά λαγοκοιμόταν... καθόταν μπροστά στην πόρτα στο βάθος τουδιαδρόμου...Ο Χάρι ήθελε να τον δαγκώσει... μα έπρεπε να αντισταθεί στονπειρασμό... είχε πιο σημαντικάπράγματα να κάνει...Τότε ο άντρας ανασάλεψε... ένας ασημής μανδύας γλίστρησε από ταπόδια του καθώς πεταγότανόρθιος ο Χάρι είδε να ορθώνεται πάνω του το λαμπερό, συγκεχυμένοπερίγραμμα της σιλουέταςτου, είδε να τραβάει το ραβδί του... δεν είχε άλλη επιλογή...ανασηκώθηκε από το πάτωμα και τονδάγκωσε μια, δυο, τρεις φορές, χώνοντας τα φαρμακερά δόντια τουβαθιά στην ανθρώπινησάρκα, κι ένιωσε τα πλευρά του ανθρώπου να θρυμματίζονται ανάμεσαστα σαγόνια του, γεύτηκετο Ζεστό του αίμα...Ο άντρας ούρλιαΖε από τον πόνο... κι ύστερα σώπασε... έγειρε στοντοίχο, γλίστρησε... το αίματου πότιζε το δάπεδο...Ο Χάρι ένιωσε μια φρικτή σουβλιά στο μέτωπο του... το κεφάλι τουπήγαινε να σπάσει από τονπόνο...«Χάρι! ΧΆΡΙ!»Άνοιξε τα μάτια του. Όλο του το κορμί είχε λουστεί σε παγωμένοιδροτά τα στρωσίδια ήταντυλιγμένα γύρω του σαν Ζουρλομανδύας ένιωθε σαν να είχαν κολλήσειμια πυρωμένη μασιά στομέτωπο του.«Χάρι!»Ο Ρον έσκυβε τρομαγμένος πάνω του. Στα πόδια του κρεβατιού τουυπήρχαν μερικές ακόμησιλουέτες. Ο Χάρι έπιασε το κεφάλι-του τον τύφλωνε ο πόνος...γύρισε στο πλάί, κρέμασε τοκεφάλι του έξω από το κρεβάτι κι έκανε εμετό.«Είναι πολύ άρρωστος», ακούστηκε μια τρομαγμένη φωνή. «Ναφωνάξουμε κάποιον;»«Χάρι! Χάρι!»Έπρεπε να το πει στον Ρον, ήταν επιτακτική ανάγκη να του μιλήσει... Πήρε μερικές βαθιέςανάσες κι ανακάθισε στο κρεβάτι κα-426ταβάλλοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια για να μην ξεράσει πάλι για ν'αντέξει τον πόνο.«Ο μπαμπάς σου», ψέλλισε λαχανιασμένος. «Ο μπαμπάς σου...! δέχτηκεεπίθεση...» ΊCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τι;» έκανε απορημένος ο Ρον.«Ο μπαμπάς σου! Τον δάγκωσαν άσχημα, αιμορραγεί ακατάσχετα...»«Πάω να φέρω Βοήθεια», είπε η ίδια τρομαγμένη φωνή κι ο Χά-ριάκουσε κάποιον να Βγαίνειτρέχοντας από τον κοιτώνα.«Χάρι, φιλαράκι», είπε διστακτικά ο Ρον, «ήταν... ήταν απλώς έναςεφιάλτης...»«Όχι!» θύμωσε ο Χάρι πώς να του δώσει να καταλάΒει! «Δεν ήτανόνειρο... δεν ήτανσυνηθισμένο όνειρο... ήμουν εκεί, το είδα... εγώ το έκανα...»Άκουγε τον Σίμους και τον Ντιν να μουρμουρίΖουν μα δεν τον έμελε.Ο πόνος στο κεφάλι του είχεαρχίσει να υποχωρεί, αν και το κορμί του δεν είχε πάψει να τρέμεικαι να δρώνει σαν να καιγότανστον πυρετό. Έκανε πάλι εμετό κι ο Ρον πήδηξε στο πλάί για να τοναποφύγει.«Δεν είσαι καλά, Χάρι», είπε ταραγμένος. «Ο Νέβιλ πήγε να φέρειΒοήθεια».«Δεν έχω τίποτα!» έκρωξε ο Χάρι, σφουγγίΖοντας το στόμα του στιςπιτζάμες του. Έτρεμεανεξέλεγκτα. «Εγώ δεν έχω τίποτα, για τον μπαμπά σου πρέπει ναανησυχείς. Πρέπει ναμάθουμε πού είναι... αιμορραγεί ακατάσχετα... ήταν... ήταν ένατεράστιο φίδι...»Προσπάθησε να σηκωθεί από το κρεβάτι αλλά ο Ρον τον έσπρωξε πίσω οΝτιν και ο Σίμουςψιθύριζαν ακόμη κάπου εκεί δίπλα. Ο Χάρι δεν ήξερε αν πέρασε έναλεπτό ή δέκα καθόταν εκεί κιέτρεμε σύγκορμος ενώ ο πόνος στο σημάδι του υποχωρούσε σιγάσιγά... κι ύστερα ακούστηκανβιαστικά βήματα στη σκάλα κι η φωνή του Νέβιλ.«Από δω, κυρία!»Στον κοιτώνα μπήκε τρέχοντας η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, με μιακαρό ρόμπα και τα γυαλιάστραβοφορεμένα στην οστεώδη μύτη της. «Τι συμβαίνει, Πότερ; Πούπονάς;»Χάρηκε αφάνταστα όταν την είδε- αυτή τη στιγμή χρειαΖόταν έναμέλος από το Τάγμα τουΦοίνικα, όχι κάποιον που να ανησυχεί για την υγεία του και να τουδίνει άχρηστα γιατροσόφια.427Ανακάθισε πάλι. «Ο μπαμπάς του Ρον», είπε. «Του επιτέθηκε ένα φίδικι είναι βαριάτραυματισμένος, το είδα».«Τι εννοείς το είδες;» ρώτησε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ σμίγονταςτα μαύρα φρύδια της.«Δεν ξέρω... κοιμόμουν και μετά βρέθηκα εκεί...»«Εννοείς ότι το είδες στον ύπνο σου;»«Όχι!» ξέσπασε θυμωμένος ο Χάρι πότε θα καταλάβαιναν επιτέλους;«Στην αρχή είδα ένα όνειροCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τελείως άσχετο, κάτι ανόητο... κι έπειτα διακόπηκε. Ήταν αλήθεια,δεν το φαντάστηκα. Ο κύριοςΟυέσλι κοιμόταν στο πάτωμα και του επιτέθηκε ένα γιγάντιο φίδι,πνίγηκε στο αίμα, σωριάστηκεστο πάτωμα, πρέπει να τον βρείτε...»Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τον κοιτούσε σαν να την τρόμαζεαυτό που έβλεπε.«Δε λέω ψέματα ούτε τρελάθηκα!» φώναξε ο Χάρι. «Το είδα, σαςλέω!»«Σε πιστεύω, Πότερ», είπε κοφτά η καθηγήτρια. «Φόρεσε τη ρόμπασου... και πάμε στοδιευθυντή».429Νοσοκομείο Μαγικών Νόσων και Τραυμάτων «Ο Άγιος ΜόνγκοΟ Χάρι ανακουφίστηκε τόσο πολύ που τον πήραν στα σοβαρά ώστε δενκαθυστέρησε στιγμήπετάχτηκε αμέσως από το κρεβάτι και φόρεσε τη ρόμπα και τα γυαλιάτου.«Ουέσλι, πρέπει να 'ρθεις κι εσύ», είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.Ακολούθησαν την καθηγήτρια προσπερνώντας τις ακίνητες σιλουέτεςτου Νέβιλ, του Ντιν και τουΣίμους, Βγήκαν από τον κοιτώνα, κατέβηκαν την ελικοειδή σκάλα,πέρασαν από το άνοιγμα τουπορτρέτου της χοντρής κυρίας και βγήκαν στο φεγγαρόλουστοδιάδρομο. Ο Χάρι αισθανόταν ναξεχειλίσει από απόγνωση. Ήθελε να τρέξει, να φωνάξει τονΝτάμπλντορ ο κύριος Ουέσλιαιμορραγούσε ενώ εκείνοι βάδιΖαν με το πάσο τους. Και τι θαγινόταν αν ήταν δηλητηριώδηεκείνα τα δόντια; Ο Χάρι προσπαθούσε να μη σκέφτεται «τα δόντιαμου». Συνάντησαν την κυρίαΝόρις, που κάρφωσε πάνω τους τα λαμπερά μάτια της και άφησε ένανπνιχτό συριγμό, αλλά ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ είπε: «Ξουτ!» και η κυρία Νόρις αποσύρθηκεστις σκιές. Λίγα λεπτάαργότερα έφτασαν στην πέτρινη τερατόμορφη υδρορρόη που φρουρούσετην είσοδο τουγραφείου του Ντάμπλντορ.«Αεριούχες μέλισσες», είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.Η υδρορρόη Ζωντάνεψε και τραβήχτηκε στο πλάί ο τοίχος πίσω τηςάνοιξε στα δύοαποκαλύπτοντας μια πέτρινη στριφογυριστή σκάλα, που κινούντανασταμάτητα προς τα πάνω σεμια διαδρομή ελικοειδή. Ανέβηκαν κι οι τρεις στα κυλιόμενασκαλοπάτια ο τοίχος πίσω τουςέκλεισε με ένα σιγανό γδούπο κι άρχισαν να ανεβαίνουν διαγράφονταςκύκλους, μέχρι πουέφτασαν μπροστά σε μια δρύινη λουστραρισμένη πόρτα με μπρούντζίνορόπτρο σε σχήμαγρύπα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Αν και ήταν περασμένα μεσάνυχτα, ακούγονταν ομιλίες μέσα από τοδωμάτιο. Σαν να είχανεπισκεφτεί τον Ντάμπλντορ τουλάχιστον μια ντουΖίνα άτομα.Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ χτύπησε τρεις φορές το ρόπτρο κι οιφωνές έπαψαν ξαφνικά σαννα έκλεισε κάποιος διακόπτης. Η πόρτα άνοιξε μόνη της και ηκαθηγήτρια οδήγησε μέσα τον Χάρικαι τον Ρον.Το δωμάτιο ήταν μισοσκότεινο τα παράξενα ασημένια όργανα στατραπέΖια δεν περιστρέφοντανούτε έβγαΖαν τολύπες καπνού ως συνήθως" τα πορτρέτα των παλιώνδιευθυντών καιδιευθυντριών του «Χόγκουαρτς», που κρέμονταν στους τοίχους,λαγοκοιμόνταν στις κορνίζεςτους. Πίσω από την πόρτα, ένα πανώριο χρυσοκόκκινο πουλί σεμέγεθος κύκνου κοιμόταν στηνκούρνια του με το κεφάλι κάτω από το φτερό του.«Α, εσείς, κυρία ΜακΓκόναγκαλ... και... α!»Ο Ντάμπλντορ καθόταν στο γραφείο του, στην καρέκλα με την ψηλήράχη. Έσκυψε μπροστά καιτον έλουσε η λάμψη του κεριού που φώτιζε τα χαρτιά πάνω στογραφείο του. Φορούσε μιαυπέροχη ολοκέντητη, χρυσοπόρφυρη ρόμπα πάνω από τη χιονάτη νυχτικιάτου, αλλά δενέδειχνε διόλου νυσταγμένος τα ανοιχτογάλανα διαπεραστικά του μάτιακαρφώθηκαν στηνκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Κύριε διευθυντά, ο Πότερ είδε... είδε έναν εφιάλτη», είπε ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. «Λέει...»«Δεν ήταν εφιάλτης», την έκοψε ο Χάρι.Η καθηγήτρια τον κοίταξε συνοφρυωμένη.«Πολύ καλά, Πότερ, πες τα μόνος σου στο διευθυντή».«Ε... να... εκεί που κοιμόμουν...» άρχισε ο Χάρι και, παρά τοντρόμο του, παρά την απεγνωσμένηπροσπάθεια να κάνει τον Νταμπλντορνα καταλάβει, εκνευρίστηκε που οδιευθυντής δεν τονκοίταΖε, αντίθετα περιεργαΖόταν τα πλεγμένα του δάχτυλα. «Αλλά δενήταν συνηθισμένοόνειρο... ήταν αληθινό... είδα τι έγινε...» είπε και πήρε βαθιάανάσα. «Ένα γιγάντιο φίδι επιτέθηκεστον μπαμπά του Ρον, τον κύριο Ουέσλι...»Τα λόγια που ξεστόμισε ακούστηκαν απίστευτα, ίσως ίσως και430κωμικά, ακόμη και στα ίδια του τ' αφτιά. Στο δωμάτιο έπεσε σιωπήΣτο μεταξύ ο Ντάμπλντορέγειρε πίσω στην καρέκλα του και κάρφωσε στοχαστικά τα μάτια τουστο ταβάνι. Ο Ρον κοίταΖεμια τον Χάρι και μια τον Ντάμπλντορ, χλομός και αναστατωμένος.«Πώς τα είδες αυτά;» ρώτησε τέλος ήρεμα ο Ντάμπλντορ, χωρίς νακοιτάξει τον Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ε... δεν ξέρω», είπε θυμωμένος εκείνος — τι σημασία είχε «Σανόραμα, φαντάΖομαι...»«Δεν εννοούσα αυτό», εξήγησε ο Ντάμπλντορ με τον ίδιο ατάραχοτόνο. «θυμάσαι... ε... σε ποιοσημείο ήσουν εσύ όταν παρακολουθούσες την επίθεση του φιδιού;Στεκόσουν δίπλα στο θύμα ήέβλεπες από πάνω τη σκηνή;»Ο Χάρι τα έχασε με αυτή την παράξενη ερώτηση ήταν σαν να γνώριζε οΝταμπλντορ...«Ήμουν το φίδι», είπε. «Τα είδα όλα από την οπτική γωνία τουφιδιού».Για μια στιγμή δε μίλησε κανείς. Έπειτα ο Ντάμπλντορ κοίταξε τονΡον, που ήταν ακόμηκάτωχρος, και ρώτησε κοφτά: «Είναι βαριά τραυματισμένος ο Άρθουρ;»«Ναι», είπε ο Χάρι με έμφαση. Μα γιατί αργούσαν τόσο να τοαντιληφθούν; Δεν καταλάβαινανπόσο αίμα μπορεί να χάσει ένας άνθρωπος αν ξεσκίσουν τα πλευρά τουτόσο μεγάλα δόντια; Καιγιατί δεν του έκανε ο Ντάμπλντορ τη χάρη να τον κοιτάξει;Παραδόξως ο Ντάμπλντορ σηκώθηκε απ' την καρέκλα του τόσοαστραπιαία, που ο Χάριαναπήδησε. Ο διευθυντής απευθύνθηκε σ' ένα από τα πορτρέτα πουκρεμόταν κοντά στο ταβάνι.«Έβε-ραρντ;» είπε κοφτά. «Κι εσύ, Ντάιλις!»Ένας μάγος με ωχρό πρόσωπο και κοντές μαύρες αφέλειες και μια γριάμάγισσα με μακριέςασημιές μπούκλες, στο διπλανό πίνακα, που υποτίθεται ότι κοιμόντανκι οι δυο τους βαθιά,άνοιξαν ευθύς τα μάτια τους.«Ακούσατε;» ρώτησε ο Ντάμπλντορ.Ο μάγος έγνεψε καταφατικά.«Φυσικά», είπε και η μάγισσα.«Είναι ένας άντρας με κόκκινα μαλλιά και γυαλιά», είπε οΝτάμπλντορ. «Έβεραρντ, εσύ τρέξε νασημάνεις συναγερμό και φρόντισε να τον βρουν οι σωστοίάνθρωποι...»Έγνεψαν κι οι δυο και εξαφανίστηκαν από τις κορνίζες τους.431Αντί όμως να εμφανιστούν στις διπλανές (όπως συνέβαινε συνήθως στο«Χόγκουαρτς») δενξαναφάνηκαν. Τώρα, στον έναν πίνακα υπήρχε μόνο το φόντο μιαςσκουρόχρωμης κουρτίνας καιστον αλλο μια ωραία δερμάτινη πολυθρόνα. Ο Χάρι πρόσεξε ότι πολλοίβιευθυντές καιδιευθύντριες, αν και παράσταιναν πειστικά ότι ρο-χαλίΖουν, τονκοίταΖαν κλεφτά μέσα από ταμισόκλειστα βλέφαρα τους. Ξαφνικά συνειδητοποίησε ποιοικουβέντιαΖαν όταν χτύπησαν τηνπόρτα.«Ο Έβεραρντ και η Ντάιλις υπήρξαν δύο από τους πιο ξακουστούςδιευθυντές του σχολείουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μας», εξήγησε ο Ντάμπλντορ, που σηκώθηκε από το γραφείο του καιπλησίασε την κούρνια τουπανώριου πουλιού δίπλα στην πόρτα. «Ήταν τέτοια η φήμη τους, πουυπάρχουν πολλάπορτρέτα τους και σε άλλα ιδρύματα. Καθώς είναι ελεύθεροι νακινούνται από το ένα πορτρέτοτους στο άλλο, μπορούν να μας πληροφορήσουν τι γίνεται αλλού...»«Μα ο κύριος Ουέσλι μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε!» είπε οΧάρι.«Καθίστε, παρακαλώ, και οι τρεις», είπε ο Ντάμπλντορ σαν να μηνάκουσε τον Χάρι. «Ο Έβεραρνι κι η Ντάιλις θα γυρίσουν σε Λίγαλεπτά. Κυρία ΜακΓκόναγκαλ, θαφτιάξετε μερικές καρέκλες;»Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έβγαλε το ραβδί από την τσέπη της ρόμπαςτης και το χτύπησεξαφνικά εμφανίστηκαν τρεις καρέκλες, ξύλινες, με ίσιες πλάτες,εντελώς διαφορετικές από τιςάνετες πολυθρόνες που δημιούργησε ο Ντάμπλντορ στη δίκη του Χάρι.ο Χάρι κάθισε ρίχνονταςσυνεχείς κλεφτές ματιές στον Ντάμπλντορ. Ο διευθυντής χάίδεβε τώραμε το δάχτυλο του τοχρυσό θυσανωτό κεφάλι του Φοκς. Ο φοίνικας ξύπνησε αμέσως.Ανασήκωσε το ωραίο τουκεφάλι και κοίταξε τον Ντάμπλντορ με τα λαμπερά μαύρα μάτια του.«θέλουμε κάποιον να μας προειδοποιήσει», είπε εκείνος σιγανά στοπουλί.Μια λάμψη εκτινάχτηκε κι ο φοίνικας εξαφανίστηκε.Τώρα ο Ντάμπλντορ κρατούσε ένα εύθραυστο ασημένιο όργανο, τη χρήσητου οποίου δεν ήξερεο Χάρι. Το μετέφερε στο γραφείο του, κάθισε απέναντίτου και τοχτύπησε ανάλαφρα με τη μύτητου ραβδιού του.Το όργανο Ζωντάνεψε με ένα ρυθμικό κουδούνισμα. Μικρές τολύπεςανοιχτοπράσινου καπνού αναδύθηκαν από ένα μικροσκοπι-432κό ασημένιο σωλήνα στην κορφή του. Ο Ντάμπλντορ περιεργάστηκε τονκαπνό σμίγοντας ταφρύδια. Ύστερα από λίγο, οι τολύ-πες έδωσαν τη θέση τους σε ένασταθερό ρεύμα καπνού πουπύκνωσε και στροβιλίστηκε στον αέρα... στην άκρη του σχηματίστηκεένα κεφάλι φιδιού μεορθάνοιχτο στόμα. Ο Χάρι αναρωτήθηκε αν το όργανο επιβεβαίωνε τηνιστορία του: κάρφωσεανυπόμονα τα μάτια του στον Ντάμπλντορ αναΖητώντας κάποιο σημάδιδικαίωσης, αλλά οΝτάμπλντορ δεν τον κοίταΖε.«Φυσικά, φυσικά», μουρμούρισε ο διευθυντής σαν να μονολογούσεκαθώς παρατηρούσε χωρίςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

καμία έκπληξη τον καπνό. «Μα, στην ουσία, διχάστηκε;»Ο Χάρι δεν έβγαλε νόημα από τις ερωτήσεις. Το φίδι, ωστόσο,χωρίστηκε ευθύς σε δύο φίδια πουάρχισαν να συστρέφονται στον αέρα. Ο Ντάμπλντορ, με μια έκφρασηικανοποίησης, χτύπησεπάλι το όργανο με το ραβδί του: το κουδούνισμα έσβησε σιγά σιγάκαιτα φίδια από καπνό ξεθώριασαν, έγιναν μια άμορφη αχλή καιδιαλύθηκαν.Ο Ντάμπλντορ έβαλε ξανά το όργανο στη θέση του. Ο Χάρι πρόσεξε ότιπολλοί παλιοί διευθυντέςτον ακολούθησαν με το βλέμμα τους, αλλά όταν κατάλαβαν πως ο Χάριτους κοίταΖε,προσποιήθηκαν βιαστικά ότι κοιμόνταν. Το αγόρι ήθελε να ρωτήσει τιήταν αυτό το παράξενοασημένιο όργανο, προτού προλάβει όμως ν' αρθρώσει λέξη, ακούστηκεμια κραυγή από τοπορτρέτο ψηλά στον τοίχο είχε επιστρέψει ο μάγος που λεγότανΈβεραρντ, ελαφρώςλαχανιασμένος. «Ντάμπλντορ!» «Τι νέα;» ρώτησε εκείνος.«Έμπηξα τις φωνές μέχρι που ήρθαν τρέχοντας», είπε ο μάγος, πουτώρα σφούγγίΖε το μέτωποτου στη σκουρόχρωμη κουρτίνα. «Τους είπα ότι άκουσα θορύβους στοκάτω πάτωμα. Δε μεπολυπί-στεψαν αλλά πήγαν να ρίξουν μια ματιά όπως ξέρεις, δενυπάρχουν εκεί κάτω πορτρέταγια να μπορέσω να δω. Να μην τα πολυλογώ, τον ανέβασαν λίγα λεπτάαργότερα. Ήταν πολύάσχημα, βουτηγμένος στο αίμα. Έτρεξα στο πορτρέτο της ΕλφρίνταΚραγκ για να δω καλύτερακαθώς έφευγαν...»«Ωραία», είπε ο Ντάμπλντορ ενώ ο Ρον έτρεμε σαν φύλλο. «Τότε θατον είδε η Ντάιλις ναφτάνει...»Πράγματι, λίγες στιγμές αργότερα η μάγισσα με τις ασημιές μπούκλεςεπέστρεψε στο πορτρέτοτης ρίχτηκε βήχοντας στην πο-433λυθρόνα της και είπε: «Ναι, διακομίστηκε στον "Άγιο Μάγγκο"... τονπέρασαν μπροστά από τοπορτρέτο μου... είναι πολύ βαριά, Ντάμπλντορ...»«Ευχαριστώ», είπε ο Ντάμπλντορ και κοίταξε την καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ. «Μινέρβα, θέλω ναπας να ξυπνήσεις τα παιδιά του Ουέσλι».«Φυσικά...»Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ σηκώθηκε και κίνησε βιαστικά για τηνπόρτα. Ο Χάρι λοξοκοίταξετον Ρον, που φαινόταν τρομοκρατημένος.Η καθηγήτρια κοντοστάθηκε στην πόρτα. «Και... η Μόλι;» ρώτησε τονΝτάμπλντορ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αυτή είναι δουλειά του Φοκς, μόλις τελειώσει το καρτέρι του»,αποκρίθηκε ο διευθυντής. «Αλλάμπορεί να το ξέρει ήδη... από εκείνο το εκπληκτικό ρολόι...»Ο Χάρι ήξερε ότι ο Ντάμπλντορ αναφερόταν στο ρολόι που δεν έδειχνετην ώρα αλλά τη θέση καιτην κατάσταση των μελών της οικογένειας Ουέσλι. Με ένα σφίξιμοστην καρδιά σκέφτηκε ότι οδείκτης του κυρίου Ουέσλι θα είχε σταματήσει στη φράση «Κίνδυνοςθάνατος». Ωστόσο, η ώραήταν περασμένη. Σίγουρα η μητέρα του Ρον θα κοιμόταν, δε θα έβλεπετο ρολόι. Ο Χάρι πάγωσεσαν θυμήθηκε το μπόγκαρτ της κυρίας Ουέσλι, που είχε μεταμορφωθείστο άψυχο σώμα τουκυρίου Ουέσλι... τα γυαλιά του είχαν φύγει από τη θέση του κι απότο πρόσωπο του έτρεχαναίματα... μα δε θα πέθαινε ο κύριος Ουέσλι, όχι, όχι...Τώρα ο Ντάμπλντορ ανασκάλευε ένα ντουλάπι πίσω από τον Χάρι καιτον Ρον. Έβγαλε έναπαλιό γανιασμένο κατσαρόλι και το ακούμπησε προσεκτικά στο γραφείοτου. Σήκωσε το ραβδίτου και μουρμούρισε: «Πύλη!» Προς στιγμήν το κατσαρόλι τρεμούλιασεκαι τυλίχτηκε σε ένααπόκοσμο γαλαΖωπό φως κατόπιν ακινητοποιήθηκε, μαυρογκαγκανιασμένοόπως πάντα.Ο Ντάμπλντορ πήγε σε ένα άλλο πορτρέτο, αυτή τη φορά ενός μάγου μεέξυπνο πρόσωπο καιμυτερό γένι, που ήταν ντυμένος με τα χρώματα του Σλίθεριν, πράσινοκι ασημί. Έκανε πωςκοιμόταν τόσο βαθιά, ώστε δεν άκουγε τον Ντάμπλντορ που τονφώναΖε.«Φινέα! Φινέα!»Οι άλλες προσωπογραφίες είχαν πάψει να καμώνονται τις κοιμισμένεςκι είχαν γυρίσει στιςκορνίΖες τους για να βλέπουν καλύ-434τερα. Σαν είδαν ότι ο μάγος με το έξυπνο πρόσωπο συνέχισε ναπαριστάνει τον κοιμισμένο,άρχισαν να φωνάΖουν κι αυτές.«Φινέα! Φινέα! ΦΙΝΕΑ!»Εκείνος δεν μπορούσε να συνεχίσει το θέατρο αναπήδησε με μιαθειατρική κίνηση κι άνοιξε ταμάτια του.«Μίλησε κανείς;»«θέλω να πας ξανά στο άλλο σου πορτρέτο», του είπε ο Ντάμπλ-ντορ.«Να παραδώσεις έναμήνυμα».«Να πάω στο άλλο μου πορτρέτο;» έκανε νυσταλέα ο Φινέας καικαμώθηκε πως χασμουριόταν(το βλέμμα του περιφέρθηκε σε όλο το δωμάτιο και σταμάτησε στονΧάρι). «Αχ, όχι, Ντάμπλντορ,απόψε είμαι πτώμα στην κούραση».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η φωνή του Φινέα φάνηκε γνωστή στον Χάρι. Πού την είχε ξανακούσει;Αλλά πριν προλάβει νασκεφτεί, τα υπόλοιπα πορτρέτα ξέσπασαν σε αποδοκιμασίες.«Αυτό, κύριε, είναι απειθαρχία!» βρυχήθηκε ένας παχύσαρκος μάγοςμε κατακόκκινη μύτη,σφίγγοντας τις γροθιές του.«Έχουμε χρέος να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στον εκάστοτεδιευθυντή του "Χόγκουαρτς"!Χρέος!» φώναξε ένας ηλικιωμένος μάγος με ασθενική όψη, στο πρόσωποτου οποίου ο Χάριαναγνώρισε τον προκάτοχο του Ντάμπλντορ, τον Αρμάντο Ντίπετ.«Ντροπή σου, Φινέα!»«Να τον πείσω εγώ, Ντάμπλντορ;» ρώτησε μια μάγισσα με διαπεραστικάμάτια, σηκώνοντας έναασυνήθιστα χοντρό ραβδί που θύμιζε στειλιάρι.«Καλά, καλά», είπε ο Φινέας κοιτάΖοντας επιφυλακτικά το ραβδί, «ανκαι μπορεί να έχεικαταστρέψει τον πίνακα μου, όπως ξέκανε και την υπόλοιπηοικογένεια...»«Ο Σείριος δεν είναι χαΖός να καταστρέψει το πορτρέτο σου», είπε οΝτάμπλντορ κι ο Χάριθυμήθηκε αμέσως πού είχε ξανακούσει τη φωνή του Φινέα: από τονάδειο, φαινομενικά, πίνακαστην κάμαρα του στην Γκρίμολντ Πλέις. «θα του δώσεις το μήνυμα ότιο Άρθουρ Ουέσλιτραυματίστηκε βαριά κι από στιγμή σε στιγμή έρχονται στο σπίτι τουη γυναίκα, τα παιδιά του κι οΧάρι Πότερ. Κατάλαβες;»«Ο Άρθουρ Ουέσλι τραυματίστηκε, η γυναίκα, τα παιδιά του κι ο ΧάριΠότερ έρχονται στο σπίτι»,επανέλαβε βαριεστημένα ο Φινέας σαν να απήγγελλε ποίημα.«Εντάξει...»435Έγειρε πίσω απ' την κορνίζα κι εξαφανίστηκε. Πάνω στην ώρα άνοιξεη πόρτα του γραφείου κι ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ οδήγησε μέσα τον Φρεντ, τον Τζορτζ και τηνΤζίνι. Ήταναναστατωμένοι κι αγουροξυπνημένοι, και φορούσαν ακόμη τιςνυχτικιές τους.«Τι έγινε, Χάρι;» ρώτησε φοβισμένη η Τζίνι. «Η κυρία ΜακΓκό-ναγκαλλέει ότι ο μπαμπάς...»«Ο πατέρας σου τραυματίστηκε ενώ δούλευε για το Τάγμα τουΦοίνικα», απάντησε οΝτάμπλντορ πριν προλάβει να μιλήσει ο Χάρι. «Διακομίστηκε στοΝοσοκομείο Μαγικών Νόσωνκαι Τραυμάτων "Ο Άγιος Μανγκο". Σας στέλνω στο σπίτι του Σείριουγιατί είναι πολύ πιο κοντάστο νοσοκομείο από το Μπάροου. θα συναντήσετε εκεί τη μητέρα σας».«Πώς θα πάμε στου Σείριου;» ρώτησε ταραγμένος ο Φρεντ. «Με μαγικήσκόνη;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όχι, οι μεταφορές με μαγική σκόνη είναι επισφαλείς αυτή τηστιγμή. Το Δίκτυο παρακολουθείται,θα μεταφερθείτε με μια Πύλη». Έδειξε το αθώο γανιασμένο κατσαρόλιπάνω στο γραφείο του.«θα περιμένουμε να γυρίσει ο Φινέας Νίγκελους... θέλω να βεβαιωθώπως είναι ελεύθερο τοπεδίο πριν σας στείλω...»Στο κέντρο του γραφείου εκτινάχτηκε ξαφνικά μια λάμψη αφήνονταςένα χρυσό φτερό που άρχισενα πέφτει αθόρυβα.«Είναι η προειδοποίηση του Φοκς», εξήγησε ο Ντάμπλντορ πιάνονταςτο φτερό πριν αγγίξει τοπάτωμα. «Η καθηγήτρια Άμπριτζ ξέρει ότι δεν είστε στα κρεβάτιασας... Μινέρβα, πήγαινε να τηνκαθυστερήσεις.. . πες της ότι νομίζεις...»Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έφυγε με τον ποδόγυρο της καρό ρόμπαςτης να ανεμίσει.«Με μεγάλη του χαρά, λέει», ακούστηκε μια βαριεστημένη φωνή πίσωαπό τον Ντάμπλντορ ομάγος που λεγόταν Φινέας στεκόταν πάλι μπροστά στο Ζωγραφιστόλάβαρο του Σλίθεριν.«Αυτός ο δισ-δισεγγονός μου φιλοξενούσε πάντα τους πιο απίθανουςανθρώπους».«Ελάτε, λοιπόν», παρακίνησε ο Ντάμπλντορ τον Χάρι και τους Ουέσλι.«Και γρήγορα, πρινκαταφθάσει κανείς άλλος».Τα παιδιά συγκεντρώθηκαν γύρω απ' το γραφείο του Ντάμπλντορ.«Έχετε χρησιμοποιήσειΠύλη;» ρώτησε ο Ντάμπλντορ. Όλοι έγνεψαν καταφατικά κι άπλωσαν ταχέρια τους, αγγίζονταςτο καπνισμένο κατσαρόλι. «Ωραία, θα μετρήσω ως το τρία, ένα...δύο...»436Έγινε σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου: στην ανεπαίσθητη παύση πρινπροφέρει ο Ντάμπλντορτο «τρία», ο Χάρι ανάβλεψε και τον κοίταξε ήταν πάρα πολύ κοντά.Την ίδια στιγμή τα γαλαΖίαμάτια του Ντάμπλντορ στράφηκαν από την Πύλη στο πρόσωπο του Χάρι.Ευθύς το σημάδι του Χάρι φλογίστηκε σαν να άνοιξε ένα παλιότραύμα... και, απρόκλητα, άθελατου, τον πλημμύρισε τέτοιο μίσος για τον Ντάμπλντορ ώστε ένιωσεμιαν ακαταμάχητη ανάγκη νατου επιτεθεί, να τον δαγκώσει, να μπήξει τα φαρμακερά δόντια τουστην ανθρώπινη σάρκα...«...τρίο».Ο Χάρι ένιωσε έναν απότομο σπασμό στον αφαλό κι έχασε το έδαφοςκάτω από τα πόδια του.Με το χέρι κολλημένο στο κατσαρόλι, στριμώχτηκε με τους άλλουςκαθώς τους ρουφούσε έναςστρόβιλος χρωμάτων, μια αέρια δίνη... μέχρι που τα πόδια τουπάτησαν με τόση δύναμη στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έδαφος, που τα γόνατα του λύγισαν. Το κατσαρόλι κύλησε στο πάτωμαμε πάταγο και μια φωνήακούστηκε από κάπου εκεί δίπλα:«Μπα, τι βλέπω, ξαναγύρισαν τα βρομόπαιδα αυτής της προδό-τριας.Είναι αλήθεια ότι πεθαίνειο πατέρας τους;»«ΕΞΩ!» βρυχήθηκε μια δεύτερη φωνή.Ο Χάρι σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε ολόγυρα βρίσκονταν στημισοσκότεινη υπόγεια κουΖίνα τηςοδού Γκρίμολντ Πλέις, αριθμός 12. Οι μόνες πηγές φωτός ήταν οιφλόγες στο τζάκικαι ένα λιανοκέρι,που φώτιζαν τα απομεινάρια ενός μοναχικού δείπνου. Ο ΚρίτσερεξαφανιΖόταν εκείνη τηστιγμή πίσω απ' την πόρτα, ρίχνοντας μια τελευταία μοχθηρή ματιά,καθώς ανασήκωνε το πανίπου κάλυπτε το λαγόνια του. Ο Σείριος ερχόταν ανήσυχος προς τομέρος τους. Ήταν αξύριστοςκαι φαινόταν να μην έχει αλλάξει ρούχα απ' το πρωί. Ανέδιδε μιανανεπαίσθητη οσμή ταγκούπιοτού, που θϋμίΖε τον Μάντουνγκους.«Τι έγινε;» ρώτησε, απλώνοντας το χέρι να βοηθήσει την Τζίνι νασηκωθεί. «Ο Φινέας Νίγκελουςμου είπε ότι τραυματίστηκε σοβαρά ο Άρθουρ...»«Ρώτα τον Χάρι», είπε ο Φρεντ.«Ναι, θέλω κι εγώ να ακούσω», συμφώνησε ο Τζορτζ.Οι δίδυμοι και η Τζίνι είχαν καρφώσει πάνω του τα μάτια τους. Ταβήματα του Κρίτσερ είχανσταματήσει έξω, στη σκάλα.437«Είδα...» άρχισε ο Χάρι ήταν ακόμη πιο δύσκολο απ' ότι όταν τοείπε στη ΜακΓκόναγκαλ και στονΝτάμπλντορ. «Είδα... είδα κάτι σαν... όραμα...»Και τους είπε τι είχε δει, αν και παράλλαξε την ιστορία του ώστενα φαίνεται ότι παρακολούθησεαπό μιαν άκρη την επίθεση, όχι ότι την είδε με τα μάτια τουφιδιού. Ο Ρον, που ήταν κάτωχροςακόμη, του έριξε ένα φευγαλέο βλέμμα μα δε μίλησε. Όταν ο Χάριτελείωσε, ο Φρεντ, ο Τζορτζκαι η Τζίνι συνέχισαν να τον κοιτάΖουν επίμονα. Ο Χάρι δεν ήξερεαν το φαντάστηκε αλλά τουφάνηκε πως τον κατηγορούσαν με το βλέμμα τους. Σκέφτηκε ότι, αντον κατηγορούσαν επειδήαπλώς και μόνο είδε την επίθεση, έπραξε άριστα που δεν τους είπεπως ήταν ο ίδιος το φίδι.«Είναι εδώ η μαμά;» ρώτησε ο Φρεντ και στράφηκε προς τον Σείριο.«Μάλλον δεν έχει μάθει ακόμη τι έγινε», απάντησε εκείνος. «Έπρεπενα σας απομακρύνουμεπριν προλάβει να χώσει τη μύτη της η Άμπριτζ. Ελπίσω να τηνειδοποιήσει ο Ντάμπλντορ».«Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο», είπε ανυπόμονα η Τζίνι. Κοίταξετα αδέλφια της, πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

φορούσαν ακόμη τις πιτζάμες τους. «Σείριε, μπορείς να μαςδανείσεις κάνα ρούχο;»«Μια στιγμή, δεν πρέπει να πάτε στον "Άγιο Μόνγκο"! Όχι ακόμη!»είπε ο Σείριος.«Δε θα σε ρωτήσουμε», είπε αποφασιστικά ο Φρεντ. «Είναι πατέραςμας!»«Και πώς θα εξηγήσετε ότι γνωρίσατε την επίθεση εναντίον τουΆρθουρ πριν καν το νοσοκομείοειδοποιήσει τη γυναίκα του;»«Τι σημασία έχει;» νευρίασε ο Τζορτζ.«Έχει σημασία, γιατί δε θέλουμε να μαθευτεί το γεγονός ότι ο Χάριοραματίζεται πράγματα πουσυμβαίνουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά!» απάντησε θυμωμένος οΣείριος. «ΦαντάΖεσαιπόσο θα ενδιαφέρει το υπουργείο μια τέτοια πληροφορία;»Ο Φρεντ και ο Τζορτζ κοιτάχτηκαν με έναν τρόπο που έδειχνε πωςείχαν γραμμένο το υπουργείοστα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Ο Ρον εξακολουθούσε να είναικάτωχρος και βουβός.«Μπορεί να μας το είπε κάποιος άλλος... να μην το μάθαμε από τονΧάρι», είπε η Τζίνι.«Σαν ποιος;» ρώτησε εκνευρισμένος ο Σείριος. «Ακούστε, ο μπαμπάςσας λαβώθηκε ενώεκτελούσε υπηρεσία για το Τάγμα. Οι συν-438θήκες του τραυματισμού του είναι από μόνες τους αρκετά ύποπτες.Πόσο μάλλον ανκυκλοφορήσει ότι το έμαθαν τα παιδιά του λίγα δευτερόλεπτα αφότουσυνέβη, θα πάθει μεγάληΖημιά το Τάγμα αν...»«Σκασίλα μας για το Τάγμα!» ξέσπασε ο Φρεντ. «Κινδυνεύει ο μπαμπάςμας!» φώναξε ο Τζορτζ.«Ο πατέρας σας γνώριΖε τους κινδύνους και δε θα ευχαριστηθείδιόλου αν μάθει ότι βαΖετε σεκίνδυνο το Τάγμα!» ύψωσε τη φωνή του κι ο Σείριος εξίσουθυμωμένος. «Γι' αυτό δεν ανήκετε στοΤάγμα... γιατί δεν καταλαβαίνετε... Υπάρχουν πράγματα για τα οποίααξίζει να πεθάνεις!»«Εύκολο να το λες από την ασφάλεια του σπιτιού σου!» Βρυχή-θηκε οΦρεντ. «Δε σε Βλέπωόμως να ρισκάρεις το κεφάλι σου!»Το λιγοστό χρώμα που είχε το πρόσωπο του Σείριου χάθηκε μεμιάς.Για μια στιγμή φάνηκε ότι θαχτυπούσε τον Φρεντ, όταν μίλησε όμως η φωνή του ήταν απολύτωςήρεμη.«Καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι για σας, αλλά πρέπει να φερθούμεσαν να μην ξέρουμεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τίποτα. Δε θα κάνουμε καμιά ενέργεια μέχρι να έρθει η μητέρα σας,εντάξει;»Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ φαίνονταν έτοιμοι να επαναστατήσουν, η Τζίνιόμως πήγε στηνπλησιέστερη καρέκλα και σωριάστηκε πάνω της. Ο Χάρι κοίταξε τονΡον που έκανε μια παράξενηκίνηση — σαν γνέψιμο, σαν ανασήκωμα των ώμων— και κάθισαν κιαυτοί. Οι δίδυμοιαγριοκοίταξαν για λίγες στιγμές ακόμη τον Σείριο κι ύστερα κάθισανδίπλα στην Τζίνι.«Ωραία», είπε ενθαρρυντικά ο Σείριος, «και τώρα ας... ας πιούμεκάτι όσο θα περιμένουμε.Πρόσελθε, βουτυρομπίρα!»Σήκωσε το ραβδί του καθώς μιλούσε και μισή ντουΖίνα μπουκάλιαήρθαν πετώντας από τοκελάρι, γλίστρησαν πάνω στο τραπεΖΙ σκορπίζοντας τα αποφάγια τουΣείριου και σταμάτησανμπροστά τους. Ήπιαν όλοι και για λίγο ακουγόταν μόνο τοτρίΖοβόλημα της φωτιάς και οθόρυβος που έκαναν τα μπουκάλια τους καθώς τα ακουμπούσαν στοτραπέΖΙ.Ο μόνος λόγος που ήπιε ο Χάρι ήταν για να απασχολήσει με κάτι ταχέρια του. Το στομάχι τουήταν γεμάτο από μια ενοχή που έβραΖε και κόχλαΖε. Αυτός έφταιγεπου βρίσκονταν εδώ αν δενήταν αυτός, θα κοιμόνταν όλοι ήσυχα στα κρεβάτια τους. Δεν τονπαρηγορούσε καν το γεγονόςότι αυτός σήμανε συναγερμό και βρέθηκε ο439κύριος Ουέσλι, αφού αυτό δεν άλλαΖε το ανεξήγητο δεδομένο ότιεκείνος του είχε επιτεθεί.Άσε τις βλακείες, δεν έχεις φαρμακερά δόντια, είπε στον εαυτό τουπροσπαθώντας να ηρεμήσει,αλλά έτρεμε το χέρι του που κρατούσε τη βουτυρομπίρα. Εσύ ήσουνστο κρεβάτι σου, δεντραυμάτισες κανέναν.Και τότε τι ήταν αυτό που έγινε στο γραφείο του Ντάμπλντορ;ρώτησε τον εαυτό του. Ένιωσα την επιθυμία να επιτεθώ και στον ίδιοτον Ντάμπλντορ...Ακούμπησε το μπουκάλι του στο τραπέΖΙ με περισσότερη δύναμη απ'όση ήθελε, με αποτέλεσμανα χυθούν μερικές σταγόνες εδώ κι εκεί. Κανένας δεν το πρόσεξε.Ξαφνικά μια λάμψη έσκισε τοναέρα και φώτισε τα βρόμικα πιάτα. Καθώς όλοι αναπηδούσαντρομαγμένοι, πάνω στο τραπέΖΙέπεσε μια περγαμηνή μαΖί" με ένα χρυσό φτερό φοίνικα.«Ο Φοκς!» αναφώνησε ο Σείριος πιάνοντας την περγαμηνή. «Δεν είναιτα γράμματα τουΝτάμπλντορ, πρέπει να είναι μήνυμα από τη μητέρα σας... Ορίστε...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Έδωσε στον Τζορτζ το γράμμα, που το άνοιξε και διάβασε δυνατά: «Ομπαμπάς είναι ακόμηΖωντανός. Ξεκινάω για τον "Άγιο Μάννκο". Μείνετε εκεί που είστε,θα επικοινωνήσω μαΖί σαςόσο πιο γρήγορα μπορώ. Μαμά». Ο Τζορτζ κοίταξε τους άλλους. «ΕίναιΖωντανός», ψιθύρισε.«Αλλά το λέει σαν...»Δε χρειαΖόταν να αποσώσει τη φράση του. Το ίδιο είχε σκεφτεί κι οΧάρι: το έλεγε σαν ναβρισκόταν ανάμεσα σε Ζωή και θάνατο. Ο Ρον, κάτωχρος πάντα,κοίταΖε το πίσω μέρος τουγράμματος της μητέρας του, λες και περίμενε να διαβάσει εκεί λόγιαπαρηγοριάς. Ο Φρενττράβηξε την περγαμηνή από τα χέρια του Τζορτζ, τη διάβασε από μέσατου κι έπειτα κοίταξε τονΧάρι, που αμέσως έσφιξε το μπουκάλι της βουτυρομπίρας του για νακρύψει το τρέμουλο τουχεριού του.Δε θυμόταν να είχε περάσει στη Ζωή του άλλη τέτοια, ατέλειωτηνύχτα. Ο Σείριος πρότεινεκάποια στιγμή, χωρίς καμιά ιδιαίτερη πεποίθηση ότι θα γίνει, ναπάνε για ύπνο, αλλά ωςαπάντηση εισέπραξε τα αγριεμένα βλέμματα των Ουέσλι. Κάθονταναμίλητοι γύρω απ' τοτραπέΖΙ, κοιτάΖοντας το φιτίλι που χαμήλωνε ολοένα στο μικρό κερί.Έφερναν πότε πότε τομπουκάλι στα χείλη τους και μιλούσαν μόνο για να ρωτήσουν την ώρα,να αναρωτηθούν τισυνέβαι-440νε και να διαβεβαιώσουν ο ένας τον άλλον πως, αν τα νέα ήτανάσχημα, θα το μάθαιναν αμέσως,αφού η κυρία Ουέσλι θα είχε φτάσει από ώρα στον «Άγιο Μόνγκο».Ο Φρεντ λαγοκοιμήθηκε με το κεφάλι γερμένο στον ώμο του. Η Τζίνιήταν κουλουριασμένη σανγάτα στην καρέκλα αλλά τα μάτια της ήταν ορθάνοιχτα ο Χάρι έβλεπετη φωτιά να καθρεφτίζεταιμέσα τους. Ο Ρον καθόταν κρατώντας το κεφάλι με τις παλάμες τουκαι δε φαινόταν αν ήτανξύπνιος ή κοιμισμένος. Ο Χάρι κι ο Σείριος, παρείσακτοι στοοικογενειακό δράμα, κοιτάΖοντανκάθε τόσο και περίμεναν... περίμεναν...Στις δέκα και πέντε το πρωί σύμφωνα με το ρολόι του Ρον, άνοιξε ηπόρτα της κουΖίνας καιμπήκε η κυρία Ουέσλι. Ήταν κατάχλο-μη, μα σαν τα παιδιά κι οΣείριος γύρισαν προς το μέροςτης — μάλιστα ο Φρεντ, ο Ρον και ο Χάρι πετάχτηκαν από τιςκαρέκλες τους χαμογέλασε αχνά.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα γίνει καλά», είπε με φωνή αδύναμη από την κούραση. «Κοιμάται.Αργότερα θα πάμε να τονδούμε. Τώρα κάθεται μαζί του ο Μπιλ σήμερα το πρωί πήρε άδεια απότη δουλειά».Ο Φρεντ σωριάστηκε στην καρέκλα του καλύπτοντας με τα χέρια τοπρόσωπο του. Ο Τζορτζ καιη Τζίνι σηκώθηκαν, έτρεξαν στη μητέρα τους και την αγκάλιασαν. ΟΡον έβγαλε ένα στριγκό γέλιοκαι κατέβασε μονοκοπανιά την υπόλοιπη βουτυρομπίρα του.«Πρωινό!» φώναξε χαρούμενα ο Σείριος και πετάχτηκε όρθιος. «Πούείναι αυτό τοαναθεματισμένο ξωτικό; Κρίτσερ! ΚΡΙΤΣΕΡ!»Αλλά ο Κρίτσερ δεν απάντησε στο κάλεσμα του.«Ξεχάστε τον», μουρμούρισε ο Σείριος μετρώντας κεφάλια. «Λοιπόν,πρωινό για... επτά...μπέίκον κι αβγά, τσάί, φρυγανισμένο ψωμί...»Ο Χάρι έτρεξε στην πυροστιά να βοηθήσει. Ήθελε να κρατήσει μιαδιακριτική απόσταση από τηνευτυχία των Ουέσλι κι έτρεμε τη στιγμή που θα του Ζητούσε η κυρίαΟυέσλι να της περιγράψει τοόραμα του. Ωστόσο, δεν είχε προλάβει καλά καλά να βγάλει πιάτα απότο ντουλάπι, όταν η μαμάτου Ρον τα πήρε από τα χέρια του και τον τράβηξε στην αγκαλιά της.«Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν δεν ήσουν εσύ, Χάρι», είπε συγκινημένη.«θα περνούσαν ώρες μέχρινα βρουν τον Άρθουρ και θα ήταν πια αργά. Ευτυχώς είναι Ζωντανόςκι ο Ντάμπλντορ σκέφτηκεμια καλή δικαιολογία για την παρουσία του στο συγκεκριμένο μέ-441ρος. Αλλιώς ήταν χαμένος από χέρι, δες τι έπαθε ο καημένος οΣτούρτζίς...»Ο Χάρι δεν μπορούσε να αντέξει την ευγνωμοσύνη της ευτυχώς εκείνητον άφησε γρήγορα απότην αγκαλιά της και στράφηκε στον Σείριο, να τον ευχαριστήσει πουπρόσεχε τα παιδιά όλη τηνύχτα. Ο Σείριος απάντησε πως ήταν μεγάλη του χαρά που μπόρεσε ναβοηθήσει και ήλπίΖε ναμείνουν όλοι σπίτι του μέχρι να βγει από το νοσοκομείο ο κύριοςΟυέσλι.«Αχ, Σείριε, με καταϋποχρεώνεις... οι γιατροί λένε πως πρέπει νανοσηλευτεί για ένα διάστημα καιθα είναι υπέροχο να μένουμε τόσο κοντά... αυτό σημαίνει, φυσικά,πως θα κάνουμε εδώ Χριστούγεννα».«Τόσο το καλύτερο!» αναφώνησε ο Σείριος τόσο αυθόρμητα, που ηκυρία Ουέσλι του άστραψεένα χαμόγελο, φόρεσε μια ποδιά και καταπιάστηκε με το πρωινό.«Σείριε», μουρμούρισε ο Χάρι, που δεν άντεχε άλλο. «Μπορώ να σουπω δυο λόγια; Τώρα;»Κατευθύνθηκε προς το σκοτεινό κελάρι κι ο Σείριος τον ακολούθησε.Χωρίς να χάσει χρόνο μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εισαγωγές, ο Χάρι περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια στο νονό του τοόραμα, χωρίς να του κρύψειπως ήταν ο ίδιος το φίδι που επιτέθηκε στον κύριο Ουέσλι."Όταν σταμάτησε για να πάρει ανάσα, ο Σείριος τον ρώτησε: «Ταείπες αυτά στον Ντάμπλντορ;»«Ναι», απάντησε ανυπόμονα ο Χάρι, «μα δε μου εξήγησε τι σημαίνουν.Δε μου μιλά καθόλουπια».«Είμαι σίγουρος ότι θα σ' το έλεγε αν υπήρχε λόγος ανησυχίας», τονκαθησύχασε ο Σείριος.«Δεν είναι μόνο αυτό», πρόσθεσε ο Χάρι σχεδόν ψιθυριστά. «Σείριε,νομίΖω... νομίΖω ότι έχωαρχίσει να τρελαίνομαι. Στο γραφείο του Ντάμπλντορ, λίγο πρινφύγουμε από την Πύλη... νόμιζαπρος στιγμήν πως ήμουν φίδι, ένιωσα σαν φίδι... με σούβλισε τοσημάδι μου όταν κοίταξα τονΝτάμπλντορ... ήθελα να του επιτεθώ, Σείριε!»Μπορούσε να δει μόνο ένα τμήμα του προσώπου του Σείριου τουπόλοιπο το έκρυβε το σκοτάδι.«θα ήσουν ακόμη επηρεασμένος από το όραμα», αποκρίθηκε ήρεμα οΣείριος, «θα τοσκεφτόσουν και...»«Δεν ήταν αυτό», κούνησε το κεφάλι του ο Χάρι, «ήταν κάτι πουξεπήδησε από μέσα μου... σαννα υπάρχει μέσα μου ένα φίδι».442«ΧρειάΖεσαι ύπνο», του είπε ο νονός του αποφασιστικά, «θα πάρειςτο πρωινό σου, θα κοιμηθείςΛιγάκι και μετά το μεσημεριανό θα πας να δεις τον Άρθουρ μαΖί" μετους άλλους. Είσαι σε κατάστασηπαράφορος, Χάρι. Κατηγορείς τον εαυτό σου για κάτι που απλώςείδες κι είναι ευτύχημαπου το είδες, αλλιώς μπορεί να πέθαινε ο Άρθουρ. Σταμάτα ναβασανίζεσαι, Λοιπόν».Χτύπησε τον Χάρι στον ώμο και βγήκε από το κελάρι, αφήνοντας τονμόνο στο σκοτάδι.Εκείνο το πρωινό κοιμήθηκαν όλοι εκτός από τον Χάρι. Μαζί με τονΡον ανέβηκε στο δωμάτιοπου είχαν μοιραστεί τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού. Ενώ όμωςο Ρον ξάπλωσε στο κρεβάτικι αποκοιμήθηκε μέσα σε λίγα λεπτά, ο Χάρι δεν έβγαλε καν τα ρούχατου. Ακουμπισμένος σταπαγερά κάγκελα του κεφαλαριού, φρόντισε επίτηδες να νιώθει άβολαγια να μην τον πάρει ούπνος φοβόταν μήπως ξαναγίνει φίδι κι επιτεθεί στον Ρον ήκυνηγήσει κάποιον από τους άλλουςστο σπίτι...'Όταν ξύπνησε ο Ρον, προσποιήθηκε πως είχε κι αυτός απολαύσει έναναναζωογονητικό ύπνο.Το μεσημέρι, την ώρα που έτρωγαν, κατέφθασαν και τα μπαούλα τουςαπό το «Χόγκουαρτς», κιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έτσι μπόρεσαν να μεταμφιεστούν σε Μαγκλ για την επίσκεψη στον«Άγιο Μόνγκο». Όλοι εκτόςαπό τον Χάρι ήταν ξέφρενα χαρούμενοι και ιιδιαίτερα ομιλητικοίκαθώς άλλαΖαν τους μανδύεςτους με τζιν και μακό μπλουΖάκια. 'Όταν ήρθαν η Τονκς και οΤρελομάτης Μούντι να τουςσυνοδεύσουν στη διαδρομή τους στο Λονδίνο, όλοι τους χαιρέτησανπρόσχαρα, γελώνταςσυνεχώς με το καπέλο τύπου μπόουλερ που φορούσε στραβά οΤρελομάτης για να κρύβει τομαγικό του μάτι. Επίσης διαβεβαίωσαν με κάθε ειλικρίνεια την Τονκςότι τα μαλλιά της, που εκείνητη μέρα ήταν κοντά και ρόζ, θα τραβούσαν πολύ λιγότερο την προσοχήστο μετρό.Η Τονκς έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για το όραμα του Χάρι, αν και τοαγόρι δεν είχε καμιά διάθεσηνα συΖητά αυτό το θέμα.«Μήπως υπάρχει κληρονομικότητα μάντη στην οικογένεια σου;» τονρώτησε με ενδιαφέρονκαθώς κάθονταν δίπλα δίπλα στο τρένο που τους μετέφερε στην καρδιάτης πόλης.«Όχι», απάντησε θιγμένος ο Χάρι, που πήγε αμέσως το μυαλό του στηνκαθηγήτρια Τρελόνι.443«Σωστά...» σχολίασε στοχαστικά η Τονκς, «δε θα το αποκαλούσαπροφητεία αυτό που κάνεις...θέλω να πω, δε βλέπεις το μέλλον, βλέπεις το παρόν... παράξενο δενείναι; Αλλά και χρήσιμο...»Ο Χάρι δεν απάντησε ευτυχώς σηκώθηκαν γιατί έπρεπε να κατέβουνστην επόμενη στάση, πουβρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Μες στην κοσμοσυρροή τηςαποβίβασης, άφησε τον Φρεντ καιτον Τζορτζ να μπουν ανάμεσα σ' εκείνον και την Τονκς πουπροπορευόταν. Την ακολούθησανστις κυλιόμενες σκάλες. Τελευταίος απ' όλους ερχόταν ο Τρελομάτης.Είχε κατεβασμένο τοκαπέλο του ενώ το ρο-Ζιασμένο χέρι του, που κρατούσε το ραβδί,ήταν χωμένο ανάμεσα στακουμπιά του πανωφοριού του.Ο Χάρι ένιωθε το κρυμμένο μάτι του Μούντι καρφωμένο επίμονα στηνπλάτη του. Σε μιαπροσπάθεια να αποφύγει άλλες ερωτήσεις για το όραμα του, ρώτησετον Τρελομάτη πού ήτανκρυμμένο το νοσοκομείο «Ο Άγιος Μόνγκο».«Εδώ κοντά», γρύλισε ο Μούντι καθώς έβγαιναν στο χειμωνιάτικοαέρα, σε μια φαρδιά εμπορικήοδό κατάμεστη από κόσμο που έκανε τα χριστουγεννιάτικα ψώνια του.Έσπρωξε μπροστά τουτον Χάρι και τον πήρε στο κατόπι. Το αγόρι ήξερε ότι το μάτι τουΜούντι στριφογύριΖε προς όλεςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τις κατευθύνσεις κάτω από το καπέλο. «Δεν ήταν εύκολο να βρεθείθέση κατάλληλη γιανοσοκομείο. Στη Διαγώνιο Αλέα δεν υπήρχαν τόσο μεγάλα κτίρια καιδεν μπορούσε να γίνειυπόγειο όπως το υπουργείο θα ήταν ανθυγιεινό. Στο τέλος, κατάφεραννα βρουν ένα κτίριο εδώ.Με το σκεπτικό ότι οι άρρωστοι μάγοι θα μπαινοβγαίνουναπαρατήρητοι μέσα στην πολυκοσμία».Έπιασε τον Χάρι από τον ώμο για να μην τους χωρίσει το πλήθος πουέμπαινε κατά κύματα σ'ένα κατάστημα ηλεκτρικών ειδών. «Εδώ είμαστε», είπε λίγο αργότερα.Είχαν φτάσει έξω από ένα μεγάλο παλιό πολυκατάστημα, χτισμένο μεκόκκινα τούβλα, πουλεγόταν «Περτζ & ΝτάουΖ Ε.Π.Ε.» Το κτίριο απέπνεε μιαν αίσθησηφθοράς και εγκατάλειψης στιςβιτρίνες υπήρχαν μερικές παμπάλαιες κούκλες με στραβοφορεμένεςπερούκες, ντυμένες μερούχα της περασμένης δεκαετίας. Σε μεγάλες επιγραφές στιςσκονισμένες πόρτες αναγραφόταν:Κλειστό Λόγω Ανακαίνισης. Ο Χάρι άκουσε μια εύσωμη κυρία,φορτωμένη με ψώνια, να λέει στηφίλη της καθώς περνούσαν: «Δεν ανοίγει ποτέ αυτό το μαγαΖί...»«Φτάσαμε», είπε η Τονκς. Τους έγνεψε να πλησιάσουν σε μια444βιτρίνα που περιείχε μόνο μια πανάσχημη γυναικεία κούκλα. Ταψεύτικα βλέφαρα της κρέμοντανξεκολλημένα ενώ ήταν ντυμένη με ένα πράσινο νάιΛον φόρεμαπαρωχημένης μόδας. «Έτοιμοι;»Έγνεψαν καταφατικά και συγκεντρώθηκαν γύρω της. Ο Μούντι έδωσε μιασπρωξιά στον Χάρι γιανα πάει μπροστά κι η Τονκς έσκυψε στο τζάμι και κοίταξε τηνπανάσχημη κούκλα, θαμπώνονταςτο γυαλί με την ανάσα της. «Τι χαμπάρια;» είπε. «Ήρθαμε να δούμετον Άρθουρ Ουέσλι».Ο Χάρι απόρησε. Πώς ήταν δυνατόν να ακούσει η κούκλα την Τονκς;Μιλούσε σιγανά κι επιπλέονπαρεμβαλλόταν ανάμεσα τους και το τζάμι, ενώ στο δρόμο πίσω τουςγινόταν απίστευτοςσαματάς από τα λεωφορεία που περνούσαν και την πολυκοσμία. Ύστεραθύμισε στον εαυτό τουότι οι κούκλες, έτσι κι αλλιώς, δεν ακούνε. Την επόμενη στιγμήόμως έμεινε με το στόμα ανοιχτό ηκούκλα κούνησε ανεπαίσθητα το κεφάλι και τους έκανε νόημα με ταενωμένα δάχτυλα της.Αυτομάτως η Τονκς έπιασε από τους αγκώνες την Τζίνι και την κυρίαΟυέσλι, πέρασαν μέσα απότο τζάμι κι εξαφανίστηκαν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ακολούθησαν ο Φρεντ, ο Τζορτζ και ο Ρον. Ο Χάρι έριξε μια ματιάστο πλήθος ολόγυρα τουςκανένας δεν κοίταΖε τις αποκρουστικές Βιτρίνες του «Περτζ &ΝτάουΖ» ούτε είχαν προσέξει ότιέξι άνθρωποι εξαφανίστηκαν μπροστά στα μάτια τους.«Έλα», γρύλισε ο Μούντι δίνοντας άλλη μια σπρωξιά στον Χάρι.Πέρασαν μαζί μέσα από κάτιπου έμοιαΖε με τείχος παγωμένου νερού, αλλά βγήκαν ολόστεγνοι καιΖεστοί από την άλληπλευρά.Στο χώρο όπου βρέθηκαν δεν υπήρχε τίποτα που να θυμίζει τηνπανάσχημη κούκλα ή τις φρικτέςβιτρίνες του πολυκαταστήματος. Ήταν μια μεγάλη αίθουσα αναμονής,γεμάτη μάγισσες καιμάγους που κάθονταν σε ξεχαρβαλωμένες ξύλινες καρέκλες. Άλλοιφαίνονταν απόλυταφυσιολογικοί και ξεφύλλίΖαν παλιά τεύχη της Εβδομαδιαίας τωνΜαγισσών κι άλλοι είχανανατριχιαστικές παραμορφώσεις, όπως ελεφαντίαση ή παραπανίσιαχέρια που ξεφύτρωναν απότον κορμό τους. Επικρατούσε η ίδια σχεδόν φασαρία με το δρόμογιατί πολλοί ασθενείς έκαναναλλόκοτους θορύβους: μια κάθιδρη μάγισσα στο κέντρο της πρώτηςσειράς έκανε αέρα χρησιμοποιώνταςσαν βεντάλια τον Ημερήσιο Προφήτη ενώ παράλληλα σφύριΖεδιαπεραστικά καθώςαπό το στόμα της έβγαινε ατμός ένας ρακένδυτος μάγος σε μια γωνιάκουδούνιΖε ολόκληρος σανκαμπα-445νάκι σε κάθε του κίνηση ενώ το κεφάλι του παλλόταν τόσο δυνατά,που το κρατούσε από τααφτιά για να το σταθεροποιήσει.Μάγισσες και μάγοι με κιτρινοπράσινες στολές πηγαινοέρχο-ντανανάμεσα στα καθίσματακάνοντας ερωτήσεις και κρατώντας σημειώσεις σαν την Άμπριτζ. ΟΧάρι πρόσεξε ένα κεντητόσήμα στο στήθος τους: ένα ραβδί κι ένα οστό τοποθετημένα σταυρωτά.«Γιατροί είναι;» ρώτησε σιγανά τον Ρον.«Γιατροί;» έκανε έκπληκτος εκείνος. «Εννοείς αυτούς τους θεοπάλαβουςΜαγκλ πουπετσοκόβουν τον κόσμο; Όχι βέβαια, είναι θεραπευτές».«Από δω!» φώναξε η κυρία Ουέσλι ενώ ο μάγος στη γωνία είχε αρχίσειπάλι να κουδουνίΖει. Τηνακολούθησαν στην ουρά που 'χε σχηματιστεί μπροστά σε ένα γραφείομε την επιγραφήΠληροφορίες, όπου καθόταν μια ξανθιά μάγισσα. Ο τοίχος πίσω τηςήταν γεμάτος ανακοινώσειςκαι αφίσες με συνθήματα του τύπου: ΚΑΘΑΡΟ ΤΣΟΥΚΑΛΙ για ΝΑ ΜΗΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΤΑ ΦΙΛΤΡΑ και ΤΑ ΑΝΤΙΔΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ ΚΑΛΗ, μονο με ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΤΗΣΥΜΒΟΥΛΗ. Υπήρχε επίσης ένα μεγάλο πορτρέτο μιας μάγισσας μεασημιές μπούκλες, με τηνπλακέτα:Ντάιλις Ντέργουεντθεραπευτρια Νοσοκομείου Μαγικών Νόσων και Τραυμάτων «Ο ΆγιοςΜόνγκο» 1722-1741Διευθύντρια της Σχολής «Χόγκουαρτς» για Μαγείες και Ξόρκια 1741-1768Η Ντάιλις παρατηρούσε τη συντροφιά των Ουέσλι σαν να τουςμετρούσε. Όταν διασταυρώθηκετο βλέμμα της με του Χάρι, του έκλεισε το μάτι, βγήκε από τοπορτρέτο της κι εξαφανίστηκε.Στο μεταξύ, πρώτη στην ουρά ήταν μια νεαρή μάγισσα πουχοροπηδούσε, προσπαθώντας,ανάμεσα σε κραυγές πόνου, να εξηγήσει το πρόβλημα της στην ξανθιάμάγισσα πίσω από τογραφείο.«Είναι αυτά τα... οχ... παπούτσια που μου έδωσε ο αδελφός μου...οχ... δαγκώνουν τα πόδιαμου... ΟΧ... κοιτάξτε, σίγουρα είναι μαγεμένα... ΑΑΧ... και δενμπορώ... ΑΑΑΑΑΧ... να τα βγάλω».Χοροπηδούσε από το ένα πόδι στο άλλο σαν να χόρευε σε αναμμένακάρβουνα.446«Ναι, αλλά αυτό δε σας εμποδίζει να διαβάΖετε», είπε η ξανθιάμάγισσα, δείχνονταςεκνευρισμένη μια μεγάλη πινακίδα στα αριστερά του γραφείου της.«Πρέπει να πάτε στις "Βλάβεςαπό Ξόρκια", τέταρτος όροφος. Αναφέρεται στο ευρετήριο ορόφων. Οεπόμενος, παρακαλώ».Καθώς η νεαρή μάγισσα απομακρυνόταν χοροπηδώντας, η συντροφιά τωνΟυέσλι προχώρησεμερικά βήματα και ο Χάρι διάβασε το ευρετήριο ορόφων:ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ........................................................ισόγειοΕκρήξεις τσουκαλιών, αναφλέξεις ραβδιών, συντριβές σκουπόξυλωνκτλ.ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ! ΑΠΟ ΖΩΑ........................... Πρώτος όροφοςΔήγματα, τσιμπήματα, εγκαύματα, εξαρθρώσεις κτλ.ΜΑΓΙΚΟΙ ηΟΙ.......................................... ΔεύτεροςόροφοςΜολυσματικές ασθένειες όπως δρακοευλογιά, εξαφανισματική νόσος,αδενοσκλήρυνση κιλ.ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΦΙΛΤΡΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ........... Τρίτος όροφοςΕξανθήματα, έμεση, ακατάσχετος γέλως κιλ.ΒΛΑΒΕΣ ΑΠΟ ΞΟΡΚΙΑ............................... Τέταρτος όροφοςΑνίατες κατάρες, δεσίματα με μάγια, ξόρκια που εφαρμόστηκανεσφαλμένα κτλ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΚΥΛΙΚΕΙΟ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ......................Πέμπτος όροφοςΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙΤΕ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΤΕ Ή ΔΕΘΥΜΑΣΤΕΓΙΑΤΙ ΗΡΘΑΤΕ ΕΔΩ, ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΘΑ ΧΑΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ.Τώρα είχε φτάσει στο γκισέ ένας γέρος μάγος, σκυφτός και μεακουστικό χωνί στο αφτί. «Ήρθανα δω τον Μπρόντερικ Μπόουντ!» είπε με ασθματική φωνή.«θάλαμος σαράντα εννέα, αλλά φοβάμαι πως θα χάσετε το χρόνο447σας», τον προειδοποίησε η μάγισσα. «Τα 'χει εντελώς χαμένα,ξέρετε. Νομίσει ακόμη πως είναιτσαγερό. Ο επόμενος!»Ένας μάγος που έδειχνε πολύ αναστατωμένος κρατούσε σφιχτά από τοναστράγαλο την κορούλατου, η οποία πετούσε γύρω από το κεφάλι του με τα τεράστια φτεράπου είχαν φυτρώσει στιςωμοπλάτες της.«Τέταρτος όροφος», είπε βαριεστημένα η μάγισσα, χωρίς να ρωτήσεικαν, κι ο ταλαίπωροςπατέρας εξαφανίστηκε πίσω από τη δίφυλλη πόρτα δίπλα στο γραφείοτης, κρατώντας την κόρητου σαν μπαλόνι. «Ο επόμενος!»Ήταν η σειρά της κυρίας Ουέσλι.«Γεια σας», είπε, «ο σύΖυγός μου, ο Άρθουρ Ουέσλι, επρόκειτο ναμεταφερθεί σε άλλο θάλαμοσήμερα το πρωί, μήπως ξέρετε πού τον...;»«Άρθουρ Ουέσλι;» επανέλαβε η μάγισσα καθώς συμβουλευόταν τη μακριάλίστα που είχεμπροστά της. «Ναι, πρώτος όροφος, δεύτερη πόρτα δεξιά, θάλαμοςΝτάι Λουέλιν».«Ευχαριστώ», είπε η κυρία Ουέσλι. «Ελάτε, παιδιά».Την ακολούθησαν περνώντας από τη δίφυλλη πόρτα, που οδηγούσε σ'ένα στενό διάδρομογεμάτο πορτρέτα διάσημων θεραπευτών ο χώρος φωτιΖόταν απόκρυστάλλινες σφαίρες γεμάτεςκεριά, που αιωρούνταν στο ταβάνι σαν γιγάντιες σαπουνόφουσκες.Μάγοι και μάγισσες μεκιτρινοπράσινες στολές μπαινόβγαιναν από τις πόρτες πουπροσπερνούσαν πέρασαν μπροστάαπό μια πόρτα από την οποία αναδιδόταν ένα δύσοσμο κιτρινωπό αέριοενώ κάθε τόσο άκουγανμακρινά βογκητά. Ανέβηκαν μια σκάλα και μπήκαν στο διάδρομο τωνΤραυματισμών από Ζώα,όπου στα δεξιά υπήρχε μια δεύτερη πόρτα με την επιγραφή: θάλαμος«Ντάι Λουέλιν ο Επικίνδυνος»:Σοβαρά Δήγματα. Από κάτω υπήρχε μια χειρόγραφη κάρτα σεμια μπρούντζίνηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

υποδοχή: Υπεύθυνος θεραπευτής: ιπποκράτης Σμέβγουικ.Εκπαιδευόμενος θεραπευτής:Αύγουστος Πάι.«Εμείς θα περιμένουμε εδώ, Μόλι», είπε η Τονκς. «Ίσως να μηνμπορεί ακόμη να δεχτεί τόσουςεπισκέπτες... Ας περάσει πρώτα η οικογένεια».Ο Τρελομάτης συμφώνησε, τραβήχτηκε παράμερα κι ακούμπησε με τηνπλάτη στον τοίχο τουδιαδρόμου, ενώ το μαγικό μάτι του στριφογϋρίΖε προς όλες τιςκατευθύνσεις. Έκανε ν'αποτραβηχτεί κι ο Χάρι, αλλά η κυρία Ουέσλι άπλωσε το χέρι της καιτον έσπρω-448ξε στο θάλαμο. «Μην είσαι χαΖός, Χάρι», του είπε. «Ο Άρθουρ θέλεινα σε ευχαριστήσει».Ο θάλαμος ήταν μικρός κι ελαφρώς μουντός, γιατί το μοναδικό στενόπαράθυρο βρισκόταν ψηλάστον τοίχο, απέναντι από την πόρτα. Κι εδώ το περισσότερο φωςεξασφαλίΖαν κρυστάλλινεςσφαίρες που αιωρούνταν σαν τσαμπί στο κέντρο της οροφής. Οι τοίχοιείχαν δρύινη επένδυσηενώ δέσποΖε το πορτρέτο ενός μάγου με μάλλον μοχθηρό ύφος και τηλεΖάντα: ΟυρκχαρτΡακχάροου, 1612-1697 Εφευρέτης της Αντεροβγαλτικής Κατάρας.Υπήρχαν μόνο τρεις ασθενείς. Ο κύριος Ουέσλι βρισκόταν ΣΤΟτελευταίο κρεβάτι, δίπλα στομικρό παράθυρο. Ο Χάρι, προς μεγάλη του χαρά και ανακούφιση, τονείδε να κάθεταιστηριγμένος σε κάμποσα μαξιλάρια και να διαβάΖει τον ΗμερήσιοΠροφήτη στο φως μιαςμοναχικής ηλιαχτίδας που έπεφτε στο κρεβάτι του. Όταν μπήκαν,σήκωσε τα μάτια του να τουςκοιτάξει κι αμέσως φωτίστηκε το πρόσωπο του.«Γεια!» φώναξε αφήνοντας δίπλα του την εφημερίδα. «Μόλις έφυγε οΜπιλ, Μόλι, έπρεπε να πάειστο γραφείο, αλλά λέει ότι θα πεταχτεί να σας δει το βράδυ».«Πώς είσαι, Άρθουρ;» ρώτησε η κυρία Ουέσλι, που έσκυψε, τον φίλησεστο μάγουλο κι εξέτασεανήσυχη την όψη του. «Μου φαίνεσαι κάπως χλομός ακόμη».«Αισθάνομαι περίφημα», αποκρίθηκε Ζωηρά ο κύριος Ουέσλι,απλώνοντας το γερό του χέρι νααγκαλιάσει την Τζίνι. «Αν μου έβγα-Ζαντους επιδέσμους, θα γύριΖααμέσως σπίτι».«Γιατί δε σ' τους βγάΖουν, μπαμπά;» ρώτησε ο Φρεντ.«Γιατί αιμορραγώ ακατάσχετα όταν επιχειρούν να το κάνουν», εξήγησεκεφάτα ο πατέρας του.Έπιασε το ραβδί του από το κομοδίνο, έκανε μια κίνηση στον αέρα κιαμέσως εμφανίστηκαν έξικαρέκλες δίπλα στο κρεβάτι του. «Τα δόντια αυτού του φιδιού είχανένα σπάνιο δηλητήριο πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εμποδίσει τις πληγές να κλείσουν. Είναι όμως σίγουροι ότι θα βρουντο αντίδοτο λένε πως έχουνδει πολύ χειρότερες περιπτώσεις από τη δική μου και, στο μεταξύ,πρέπει να παίρνω κάθε μίαώρα αιμαναπληρωματικό φίλτρο. Κοιτάξτε αυτόν εκεί όμως...»συνέχισε χαμηλώνοντας τη φωνήτου και τους έδειξε το απέναντι κρεβάτι. Ένας άντρας σε πρασινωπήαπόχρωση και με πολύάρρωστη όψη ήταν ξαπλωμένος και κοίταζε το ταβάνι. «Τον δάγκωσελυκάνθρωπος, τονδύστυχο. Δεν υπάρχει θεραπεία...»449«Λυκάνθρωπος;» ψιθύρισε φοβισμένη η κυρία Ουέσλι. «Και τον έχουνστον ίδιο θάλαμο μεάλλους; Δε θα έπρεπε να βρίσκεται στην απομόνωση;»«θέλουμε δεκαπέντε μέρες ακόμη για την πανσέληνο», της θύμισεχαμηλόφωνα ο κύριος Ουέσλι.«Σήμερα το πρωί του μίλησαν οι θεραπευτές, ξέρεις, προσπάθησαν νατον πείσουν ότι η Ζωήτου θα είναι σχεδόν φυσιολογική. Του είπα —χωρίς να αναφέρωονόματα, φυσικά — ότι γνωρίσωπροσωπικά ένα λυκάνθρωπο που είναι θαυμάσιος άνθρωπος και δεναντιμετωπίσει ιιδιαίτεραπροβλήματα λόγω της πάθησης του».«Και τι είπε;» ρώτησε ο Τζορτζ.«Ότι θα με δαγκώσει αν δεν το βουλώσω», απάντησε μελαγχολικά οκύριος Ουέσλι. «Κι εκείνη ηγυναίκα», έδειξε το τρίτο κατειλημμένο κρεβάτι που βρισκόταν δίπλαστην πόρτα, «δε λέει στουςθεραπευτές τι τη δάγκωσε, πράγμα που σημαίνει ότι είχε κάποιοαπαγορευμένο πλάσμα στηνκατοχή της. Ότι κι αν ήταν, της έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι από τηγάμπα και βρομάει αφόρηταόταν της βγάΖουν τους επιδέσμους».«Τώρα θα μας πεις τι ακριβώς έγινε, μπαμπά;» ρώτησε ο Φρενττραβώντας την καρέκλα του πιοκοντά στο κρεβάτι.«Τα ξέρετε ήδη», απάντησε ο κύριος Ουέσλι χαμογελώντας πονηρά στονΧάρι. «Είναι πολύαπλό: είχα περάσει μια πολύ κουραστική μέρα, λαγοκοιμήθηκα καιβρήκε την ευκαιρία να μεδαγκώσει το φίδι».«Γράφει τίποτα για την επίθεση ο Ημερήσιος Προφήτης;» ρώτησε οΦρεντ δείχνοντας τηνεφημερίδα που διάβαΖε προηγουμένως ο πατέρας του.«Όχι, όχι βέβαια», του απάντησε μ' ένα πικρό χαμόγελο ο πατέραςτου. «Το υπουργείο δε θαήθελε να μάθει ο κόσμος ότι ένα τεράστιο αιμοβόρο φίδι...»«Άρθουρ!» τον έκοψε προειδοποιητικά η κυρία Ουέσλι.«Ε... με δάγκωσε», συμπλήρωσε βιαστικά ο κύριος Ουέσλι, αν και οΧάρι ήταν σίγουρος ότι δενCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ήθελε να πει αυτό.«Και πού ήσουν όταν σε δάγκωσε, μπαμπά;» ρώτησε ο Τζορτζ.«Αυτό δε σας αφορά», απάντησε ο κύριος Ουέσλι με ένα αχνόΧαμόγελο. Πήρε τον ΗμερήσιοΠροφήτη, τον άνοιξε και είπε: «Διάβαζα για τη σύλληψη του ΓουίλιΓουάιντερσινς όταν ήρθατε.Ξέρετε ότι αποδείχτηκε πως πίσω από τις λεκάνες τουαλέτας που ξερ-450νούσαν βρισκόταν ο Γουίλι; Εκπυρσοκρότησε ένα ξόρκι του, εξερράγηη λεκάνη και τον βρήκαναναίσθητο μέσα στα...»«Όταν κάποιος έχει βάρδια στο Τάγμα», τον διέκοψε χαμηλόφωνα οΦρεντ, «τι ακριβώς κάνει;»«Άκουσες τον πατέρα σου», ψιθύρισε η κυρία Ουέσλι, «δε συζιτάμεεδώ τέτοια πράγματα! Γιασυνέχισε για τον Γουίλι Γουάιντερ-σινς, Άρθουρ».«Τελικά γλίτωσε την ποινική δίωξη, μη με ρωτάτε πώς», είπεσκυθρωπά ο κύριος Ουέσλι.«Προφανώς έπεσε γερό λάδωμα...»«Το φρουρούσες, έτσι;» ρώτησε χαμηλόφωνα ο Τζορτζ. «Φρουρούσες τοόπλο; Αυτό πουπροσπαθεί να κλέψει ο Ξέρεις-Ποιος;»«Σιωπή, Τζορτζ!» αναφώνησε η κυρία Ουέσλι.«Τέλος πάντων», συνέχισε ο κύριος Ουέσλι υψώνοντας τη φωνή του.«Τώρα ο Γουίλι πιάστηκενα πουλάει στους Μαγκλ πόμολα που δαγκώνουν κι αυτή τη φορά δενομίΖω πως θα τη γλιτώσειγιατί, απ' ότι λέει το ρεπορτάζ, έχασαν τα δάχτυλα τους δύο Μαγκλκι αυτή τη στιγμή βρίσκονταιστα επείγοντα του "Αγίου Μόνγκο" για αναδόμηση οστών και διαγραφήμνήμης. Φανταστείτε,Μαγκλ στον "Άγιο Μόνγκο"! Αναρωτιέμαι, σε ποιο θάλαμο τους έχουν;»είπε και κοίταξε γύρωτου, σαν να περίμενε να δει καμιά πινακίδα.«Δεν έλεγες, Χάρι, ότι ο Ξέρεις-Ποιος έχει ένα φίδι;» ρώτησε οΦρεντ κοιτάΖοντας τον πατέρα τουγια να δει τις αντιδράσεις του. «Ένα τεράστιο φίδι; Το είδες τηνύχτα της επιστροφής του, έτσι δενείναι;»«Αρκετά», είπε θυμωμένη η κυρία Ουέσλι. «Ο Τρελομάτης και η Τονκςπεριμένουν στο διάδρομο,Άρθουρ, και θέλουν να σε δουν. Εσείς περάστε έξω», απευθύνθηκε σταπαιδιά της και στον Χάρι.«θα έρθετε μετά να τον χαιρετήσετε. Πηγαίνετε».Τα παιδιά βγήκαν στο διάδρομο. Ο Τρελομάτης και η Τονκς μπήκαν στοθάλαμο κι έκλεισαν πίσωτους την πόρτα. Ο Φρεντ ανασήκωσε τα φρύδια.«Ορίστε κατάσταση», είπε ψάχνοντας στις τσέπες του. «Δε μας λένετίποτα». |«Αυτό ψάχνεις;» ρώτησε ο Τζορτζ παρουσιάΖοντας κάτι που έμοια-Ζεμε μικρό κουβάρι σπάγγοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στο χρώμα του δέρματος.«Διάβασες τη σκέψη μου», χαμογέλασε ο Φρεντ. «Για να δούμε λοιπόναν κάνουν το ξόρκιστεγανοποίησης στις πόρτες του νοσοκομείου...»451Αυτός κι ο Τζορτζ ξετύλιξαν το σπάγγο και ξεχώρισαν πέντε επιμηκυντικάαφτιά. Τα μοίρασαν.Ο Χάρι δίσταΖε να πάρει το δικό του.«Έλα, Χάρι, παρ' το! Έσωσες τη Ζωή του μπαμπά. Αν δικαιούταικάποιος να κρυφακούσει, αυτόςείσαι εσύ».Χαμογελώντας παρά τη θέληση του, ο Χάρι πήρε την άκρη του σπάγγουκαι την έχωσε στο αφτίτου όπως είχαν κάνει οι δίδυμοι.«Φύγαμε!» ψιθύρισε ο Φρεντ.Οι σαρκόχρωμοι σπάγγοι τρύπωσαν κάτω από την πόρτα έρποντας σανσκουλήκια. Στην αρχή οΧάρι δεν άκουγε τίποτα, μα ξαφνικά αναπήδησε ακούγοντας την Τονκςνα ψιθυρίσει ολοκάθαρασαν να βρισκόταν δίπλα του.«...έψαξαν παντού αλλά δε βρήκαν πουθενά το φίδι. Φαίνεται ότιεξαφανίστηκε αμέσως μόλις σουεπιτέθηκε, Άρθουρ... Πάντως, δε φαντάΖομαι να περίμενε ο Ξέρεις-Ποιος ότι θα τα καταφέρει ναμπει το φίδι...;»«ΝομίΖω ότι το έστειλε για κατόπτευση του χώρου», γρύλισε οΜούντι, «αφού δεν είχε καμιά τύχημέχρι τώρα. Προσπαθεί να αποκτήσει καθαρότερη εικόνα αυτού πουπρέπει να αντιμετωπίσει. Κιαν δεν ήταν εκεί ο Άρθουρ, το φίδι θα είχε πολύ περισσότερο χρόνονα κατασκοπεύσει. Ο Πότερλέει ότι είδε τι έγινε;»«Ναι», απάντησε η κυρία Ουέσλι, κάπως αμήχανα. «Ξέρεις, ηαντίδραση του Ντάμπλντορ ήτανσαν να περίμενε ότι θα έβλεπε ο Χάρι κάτι τέτοιο».«Είναι πολύ παράξενο αυτό το παιδί», σχολίασε ο Μούντι, «τοξέρουμε όλοι».«Ο Ντάμπλντορ φαινόταν να ανησυχεί για τον Χάρι όταν του μίλησασήμερα το πρωί», ψιθύρισεη κυρία Ουέσλι.«Φυσικό είναι», γρύλισε ο Μούντι. «Το παιδί βλέπει πράγματα με ταμάτια του φιδιού του Ξέρετε-Ποιου. Προφανώς, ο Πότερ δε συνειδητοποιεί το νόημα τους, αλλά ανέχει μπει μέσα του ο Ξέρετε-Ποιος...»Ο Χάρι τράβηξε απότομα το επιμηκυντικό αφτί από το δικό του. Ηκαρδιά του πήγαινε να σπάσεικαι το αίμα ανέβαινε ορμητικά στο πρόσωπο του. Κοίταξε τουςάλλους. Είχαν καρφώσει πάνωCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του τα μάτια τους με ύφος φοβισμένο, ενώ τα επιμηκυντικά αφτιάκρέμονταν ακόμη από τα δικάτους.453Χριστούγεννα στο θάλαμο απομόνωσηςΓι' αυτό απέφευγε να τον κοιτάξει στα μάτια ο Ντάμπλντορ;Γιατί περίμενε να δει μέσα απ' αυτά το βλέμμα του Βόλντε-μορτ;Γιατί φοβόταν ίσως ότι το Ζωηρόπράσινο χρώμα των ματιών του Χάρι θα γινόταν ξαφνικά κόκκινο, μεκάθετες γατίσιες σχισμέςαντί για κόρες; Ο Χάρι θυμήθηκε τότε που ξεφύτρωσε το οφιοειδέςκεφάλι του Βόλντεμορτ από τοπίσω μέρος του κεφαλιού του καθηγητή Κούιρελ. Αυτομάτως ψηλάφησετο πίσω μέρος τουκεφαλιού του, σαν να φοβόταν ότι θα πεταχτεί μέσα από το κρανίοτου ο Βόλντεμορτ.Ένιωθε βρόμικος, μαγαρισμένος, σαν να ήταν φορέας κάποιου φονικούμικροβίου ανάξιος νακάθεται στο συρμό του μετρό, που τους μετέφερε από το νοσοκομείοστο σπίτι, δίπλα σε αγνούςαθώους ανθρώπους, που το μυαλό και το σώμα τους ήταν αμόλυντο απότο μίασμα τουΒόλντεμορτ... Δεν είχε δει απλώς το φίδι, ήταν ο ίδιος το φίδι,τώρα βεβαιώθηκε...Μια φρικτή σκέψη πέρασε από το μυαλό του, μια ανάμνηση πουαναδύθηκε στην επιφάνειακάνοντας τα σπλάχνα του να συστρα-φούν σαν φίδια.«Τι άλλο θέλει εκτός από οπαδούς;»«Κάτι που είναι αναγκασμένος να το κλέψει... κάτι σαν όπλο, αςπούμε. Που δεν το είχε τηνπροηγούμενη φορά».Εγώ είμαι το όπλο, σκέφτηκε ο Χάρι κι ένιωσε σαν να διοχετεύτηκεδηλητήριο στις φλέβες του.Ένιωσε να παγώνει, να λούΖεται με κρύο ιδροτά, καθώς το τρένοπερνούσε μέσα από ένασκοτεινό τούνελ. Εμένα προσπαθεί να χρησιμοποιήσει ο Βόλντεμορτ,γι' αυτόμε φυλάνε σωματοφύλακες όπου κι αν πάω, όχι για τη δική μουπροστασία αλλά για των άλλων.Μάταια όμως, γιατί δεν μπορούν να έχουν δίπλα μου ένα φρουρό όσοβρίσκομαι στο«Χόγκουαρτς»... Εγώ επιτέθηκα χθες βράδυ στον κύριο Ουέσλι, εμέναέβαλε ο Βόλντεμορτ να τοκάνω, και μπορεί αυτή τη στιγμή να βρίσκεται μέσα μου και ναακούει τις σκέψεις μου...«Είσαι καλά, Χάρι, χρυσό μου;» ψιθύρισε η κυρία Ουέσλι σκύβονταςπάνω από την Τζίνι για νατου μιλήσει, ενώ το τρένο διέσχι-Ζε το σκοτεινό τούνελ. «Δε μουφαίνεσαι καλά. Μήπως είσαιαδιάθετος;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τον κοίταΖαν όλοι. Έγνεψε αρνητικά και κάρφωσε το βλέμμα του στηδιαφήμιση μιαςασφαλιστικής εταιρείας.«Χάρι, χρυσό μου, σίγουρα είσαι καλά;» επέμεινε ανήσυχη η κυρίαΟυέσλι καθώς διέσχίΖαν τοπαραμελημένο γρασίδι της πλατείας μπροστά στην Γκρίμολντ Πλέις.«Φαίνεσαι τόσο... τόσοχλομός... Είσαι σίγουρος ότι κοιμήθηκες το πρωί; Πήγαινε αμέσωςστο δωμάτιο σου να κοιμηθείςκαναδυό ωρίτσες πριν από το βραδινό φαγητό, εντάξει;»Συμφώνησε με ένα γνέψιμο ήταν μια ωραία δικαιολογία για να μημιλήσει με τους άλλους. Έτσι,όταν άνοιξε η κυρία Ουέσλι την εξώπορτα, μπήκε βιαστικά,προσπέρασε την ομπρελοθήκη σεσχήμα ποδιού ορεινού καλικάντζαρου κι ανέβηκε τη σκάλα πουοδηγούσε στο δωμάτιο του Ρον.Εκεί άρχισε να βηματίσει πάνω-κάτω, ανάμεσα στα δύο κρεβάτια καιτον άδειο πίνακα του ΦινέαΝίγκελους, ενώ τριβέλιΖαν το μυαλό του χιλιάδες ερωτήσεις κι ακόμηπερισσότερες απαίσιεςιδέες.Πώς έγινα φίδι; Μήπως είμαι Ζωομάγος; Όχι, αποκλείεται, θα τοήξερα... ίσως είναι ο ΒόλντεμορτΖωομάγος... ναι, σκέφτηκε ο Χάρι, αυτό φαίνεται λογικό... καιφυσικά θα μεταμορφώνεται σε φίδι...έτσι, όταν με κατέχει, μεταμορφωνόμαστε κι οι δύο... αλλάαυτό δεν εξηγεί πώς πήγα στοΛονδίνο και γύρισα στο κρεβάτι μου μέσα σε πέντε λεπτά... αλλά οΒόλντεμορτ είναι οισχυρότερος μάγος του κόσμου μετά τον Ντάμπλντορ, προφανώς είναιπαιχνιδάκι γι' αυτόν ναμεταφέρει ανθρώπους.Ένα τρομερό κύμα πανικού τον κατέκλυσε, μουδιάΖοντας όλα του ταμέλη Μα είναι εντελώςπαράλογο. Αν με κατέχει ο Βόλντεμορτ, αυτή τη στιγμή του προσφέρωμια τέλεια εικόνα από τοαρχηγείο του Τάγματος του Φοίνικα! Ξέρει ποια είναι τα μέλη του,ξέρει454πού κρύβεται ο Σείριος... κι έχω ακούσει ένα σωρό πράγματα που δεθα έπρεπε να ακούσω, γιανα μην αναφέρω αυτά που μου είπε ο Σείριος την πρώτη νύχτα πουήρθα εδώ...Μόνο ένα πράγμα του έμενε να κάνει: να φύγει αμέσως από τηνΓκρίμολντ Πλέις. θα περνούσε ταΧριστούγεννα στο «Χόγκουαρτς», μακριά από τους άλλους, για να μηνκινδυνεύουν από κείνον...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αλλά όχι, ούτε κι αυτό ήταν σωστό, υπήρχε ένα σωρό κόσμος στο«Χόγκουαρτς» που θακινδύνευε να σακατευτεί. Κι αν την επόμενη φορά χυμούσε στονΣιμούς, τον Ντιν ή τον Νέβιλ;Σταμάτησε να βηματίσει και κοίταξε την άδεια κορνίζα του ΦινέαΝίγκελους. Ένα ασήκωτο Βάροςπλάκωνε το στήθος του. Δεν είχε άλλη λύση παρά να επιστρέψει στηνοδό Πριβέτ, αποκόβονταςγια πάντα τον εαυτό τουαπό τον κόσμο των μάγων.Αφού πρέπει να το κάνω, σκέφτηκε, δεν έχει νόημα να χασομεράω.Προσπαθώντας να μησκέφτεται πώς θα αντιδρούσαν οι Ντάρ-σλι μόλις τον έβλεπαν στοκατώφλι τους έξι μήνεςνωρίτερα από το αναμενόμενο, πήγε ΣΤΟ μπαούλο του, έκλεισε τοκαπάκι και το κλείδωσε.Έπειτα κοίταξε μηχανικά ολόγυρα για τη Χέντβιχ, αλλά θυμήθηκε ότιβρισκόταν ακόμη στο«Χόγκουαρτς». Καλύτερα, έτσι θα γλίτωνε από τον κόπο να κουβαλήσειτο κλουβί! Έπιασε τομπαούλο από το χερούλι και άρχισε να το σέρνει προς την πόρτα,όταν άκουσε μια ειρωνικήφωνή. «Ώστε το βαΖουμε στα πόδια, ε;»Κοίταξε πίσω του. Ο Φινέας Νίγκελους είχε εμφανιστεί στο μουσαμάτου πίνακα του και, γερμένοςστην κορνίζα , παρατηρούσε τον Χάρι με μια εύθυμη έκφραση στοπρόσωπο του.«Δεν το βάΖω στα πόδια, όχι», είπε κοφτά το αγόρι σέρνοντας τομπαούλο του.«Υποτίθεται», είπε ο Φινέας Νίγκελους χάίδεύοντας το μυτερό γένιτου, «ότι για να ανήκεις στοΓκρίφιντορ είσαι γενναίος...; Αλλά θαρρώ πως θα σου ταίριαΖεκαλύτερα ο δικός μου κοιτώνας.Εμείς, του Σλίθεριν, είμαστε γενναίοι, ναι, αλλά όχι βλάκες. Γιαπαράδειγμα, κοιτάΖουμε νασώσουμε πρώτα το τομάρι μας».«Δεν προσπαθώ να σώσω το τομάρι μου», νευρίασε ο Χάρι καθώςαγωνιΖόταν να σύρει τομπαούλο πάνω στο σκοροφαγωμένο χαλί που βρισκόταν μπροστά ακριβώςστην πόρτα.«Α, κατάλαβα», τον ειρωνεύτηκε ο Φινέας Νίγκελους χάίδεύοντας ξανάτο γένι του. «Δεν το σκαςαπό δειλία, είναι γενναίο αυτό που κάνεις».455Ο Χάρι τον αγνόησε. Άπλωσε το χέρι του στο πόμολο όταν ο Φινέαςείπε αδιάφορα: «Έχω έναμήνυμα για σένα από τον Άλ-μπους Ντάμπλντορ».Ο Χάρι γύρισε απότομα. «Τι;»«Μείνε εκεί που είσαι».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μα δεν κουνήθηκα!» διαμαρτυρήθηκε ο Χάρι με το χέρι στο πόμολο.«Τι λέει το μήνυμα;»«Μόλις σ' το είπα, μπούφε», αποκρίθηκε γλυκά ο Φινέας. «ΟΝτάμπλντορ λέει: Μείνε εκεί πουείσαι».«Γιατί;» είπε ανυπόμονα ο Χάρι αφήνοντας το μπαούλο. «Γιατί θέλεινα μείνω; Τι άλλο είπε;»«Τίποτα», απάντησε ο Φινέας, ανασηκώνοντας το λεπτό μαύρο φρύδιτου σαν να έβρισκεεκνευριστικό τον Χάρι.Ο θυμός του αγοριού εκτινάχτηκε στην επιφάνεια σαν φίδι πουορθώνεται μέσα από ψηλόγρασίδι. Ήταν κατάκοπος, βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση, μέσα στοτελευταίο δωδεκάωρο είχενιώσει τρόμο, ανακούφιση κι ύστερα πάλι τρόμο, αλλά ο Ντάμπλντορδεν εννοούσε να τουμιλήσει!«Ώστε αυτό είναι όλο;» φώναξε. «Μείνε εκεί που είσαι; Τα ίδια μουέλεγαν και μετά την επίθεσητων Παραφρόνων! Λούφαξε, Χάρι, και θα τα κανονίσουν οι μεγάλοι! Δεσου εξηγούμε τίποτα, γιατίδε θα καταλάβει το μικρό σου μυαλουδάκι!»«Ξέρεις κάτι;» είπε ο Φινέας Νίγκελους πιο δυνατά από τον Χάρι.«Γι' αυτό ακριβώς μισούσα τηδουλειά του καθηγητή! Εσείς οι νέοι είστε τόσο σίγουροι ότι έχετεσε όλα δίκιο... Δε σου πέρασεποτέ από το μυαλό, ανόητε νεαρέ, ότι μπορεί να έχει τους λόγουςτου ο διευθυντής του"Χόγκουαρτς" που δε σου εκμυστηρεύεται με κάθε λεπτομέρεια τασχέδια του; Κάθισες ποτέ νασκεφτείς, όταν σε έπνιγε η αγανάκτηση, ότι βγήκες πάντακερδισμένος ακολουθώντας τιςσυμβουλές του Ντάμπλντορ; Όχι. Όπως όλοι οι νέοι, νομί-Ζεις πωςμόνο εσύ σκέφτεσαι κιαισθάνεσαι, μόνο εσύ οσμίΖεσαι τον κίνδυνο, μόνο εσύ είσαι αρκετάέξυπνος για να μαντέψεις τασχέδια του Άρχοντα του Σκότους...»«Εννοείς πως σχεδιάΖει κάτι σχετικό μ' εμένα;» ρώτησε ευθύς οΧάρι.«Είπα εγώ τέτοιο πράγμα;» αντιγύρισε την ερώτηση ο Φινέας Νίγκελουςενώ περιεργαΖότανβαριεστημένα τα μεταξωτά γάντια του. «Και τώρα, με συγχωρείς, μαέχω καλύτερα πράγματα νακάνω απ' το456457να ακούω τις εφηβικές ανησυχίες σου... καλή σου μέρα». Και με ταλόγια αυτά, βγήκε από τοπορτρέτο του κι εξαφανίστηκε.«Φύγε, λοιπόν!» φώναξε ο Χάρι στην άδεια κορνίζα . «Και πες στονΝτάμπλντορ ευχαριστώ, μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

υποχρέωσε!»Ο άδειος μουσαμάς απέμεινε βουβός. Βράζοντας από θυμό ο Χάριτράβηξε πίσω το μπαούλο,στα πόδια του κρεβατιού του, κι ύστερα ρίχτηκε μπρούμυτα στασκοροφαγωμένα στρωσίδια κιέκλεισε σφιχτά τα μάτια του, με το κορμί βαρύ και μουδιασμένο.Ένιωθε σαν να είχε ταξιδέψει χιλιόμετρα και χιλιόμετρα... τουφαινόταν απίστευτο ότι πριν απόείκοσι τέσσερις ώρες τον πλησίασε η Τσο Τσανγκ κάτω από το γκι...ήταν τόσο κουρασμένος...φοβόταν να κοιμηθεί... ο Ντάμπλντορ του είπε να μείνει... αυτόέπρεπε να σημαίνει πωςμπορούσε να κοιμηθεί... αλλά φοβόταν... κι αν ξαναγινόταν φίδι;ΒούλιαΖε στις σκιές...Ήταν σαν να υπήρχε μια ταινία στο μυαλό του που σε λίγο θ' άρ-χιΖενα προβάλλεται.Περπατούσε σε έναν έρημο διάδρομο. Κατευθυνόταν προς μιαν απλήμαύρη πόρτα, περνώνταςανάμεσα από τραχείς πέτρινους τοίχους που φωτίΖονταν με δαυλούς.Προσπέρασε, αριστεράτου, την ανοιχτή πόρτα του κλιμακοστασίου...Έφτασε στη μαύρη πόρτα αλλά δεν μπορούσε να την ανοίξει... τηνκοίταξε ποθώνταςαπελπισμένα να μπει μέσα... εκεί βρισκόταν κάτι που ήθελε με όλητη δύναμη της ψυχής του...ένα έπαθλο που ξεπερνούσε όλα τα όνειρα του... αν σταματούσε νατον τσούΖει το σημάδι... θαμπορούσε να σκεφτεί πιο καθαρά...«Χάρι», ακούστηκε η φωνή του Ρον σαν να ερχόταν από πολύ μακριά.«Η μαμά λέει ότι τοφαγητό είναι έτοιμο, αλλά θα σου φυλάξει ένα πιάτο αν δε θέλεις νασηκωθείς από το κρεβάτι».Ο Χάρι άνοιξε τα μάτια του, όμως ο Ρον είχε βγει ήδη από τοδωμάτιο.Δε θέλει να μείνει μόνος του μαζίμου, σκέφτηκε ο Χάρι. Ύστερα απόαυτά που άκουσε να λέει οΜούντι...Προφανώς κανένας δεν ήθελε να μείνει μόνος μαΖί" του τώρα πουήξεραν ποιος είχε μπει μέσατου.Δε θα κατέβαινε για βραδινό δε θα τους επέβαλλε την παρουσία του.Άλλαξε πλευρό και ύστερααπό λίγο τον ξαναπήρε ο ύπνος. Ξύπνησε πολύ αργότερα, τις πρώτεςπρωινές ώρες, με τοστομάχι του να τον θερίζει από την πείνα. Δίπλα του ο Ρονροχάλιζε. Κοίταξεγύρω του με μισόκλειστα μάτια. Όταν διέκρινε τη σιλουέτα του ΦινέαΝίγκελους στο πορτρέτοτου, σκέφτηκε ότι τον είχε στείλει ο Ντάμπλντορ να τον προσέχειμην επιτεθεί σε κανέναν άλλον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ένιωσε πάλι πως ήταν μαγαρισμένος. Κάπου μετάνιωνε που υπάκουσετον Ντάμπλντορ... ανήταν έτσι η Ζωή του στην Γκρί-μολντ Πλέις, κάλλιο το 'χε ναγυρίσει στην οδό Πριβέτ.Την επομένη, όλοι οι άλλοι πέρασαν το πρωινό τους κρεμώνταςχριστουγεννιάτικα στολίδια. ΟΧάρι δεν είχε ξαναδεί ποτέ τόσο ευδιάθετο τον Σείριο τραγουδούσετα κάλαντα πανευτυχής πουδε θα έκανε μόνος του Χριστούγεννα. Το τραγούδι του έφτανε ως τοπαγωμένο σαλόνι όπουκαθόταν μόνος του ο Χάρι, χαΖεύοντας από το παράθυρο τον ουρανόπου γινόταν ολοένα πιολευκός από την απειλή του χιονιά. Μέσα του ένιωθε μιαν άγριαευχαρίστηση που έδινε στουςάλλους την ευκαιρία να τον κουτσομπολέψουν, όπως έκαναν το δίχωςάλλο. Το μεσημέρι, ότανάκουσε την κυρία Ουέ-σλι να φωνάΖει το όνομα του από τις σκάλες,την αγνόησε κι ανέβηκε ένανόροφο πιο πάνω.Κατά τις έξι το απόγευμα χτύπησε το κουδούνι και η κυρία Μπλοκάρχισε πάλι να τσιρίζει.Υποθέτοντας ότι ήταν ο Μάντουνγκους ή κάποιος άλλος από το Τάγμα,ο Χάρι βολεύτηκε πιοάνετα στο δωμάτιο του Ωραιόραμφου όπου κρυβόταν. Προσπαθούσε νααγνοήσει την πείνα πουτον θέριζε καθώς τάίζε με ψόφιους ποντικούς τον ιιππόγρυπα.Αναπήδησε τρομαγμένος λοιπόνόταν, λίγα λεπτά αργότερα, κάποιος χτύπησε δυνατά την πόρτα.«Ξέρω πως είσαι εκεί», ακούστηκε η φωνή της Ερμιόνης. «Βγες, σεπαρακαλώ, θέλω ναμιλήσουμε».«Από πού ξεφύτρωσες εσύ;» τη ρώτησε ο Χάρι καθώς άνοιγε την πόρτα.Την ίδια στιγμή οΩραιόραμφος έξυνε με το πόδι του τα άχυρα που ήταν στρωμένα στοπάτωμα, αναΖητώνταςαπομεινάρια ποντικών που ίσως του έπεσαν από το στόμα. «Νόμιζα πωςθα πήγαινες για σκι μετη μαμά και τον μπαμπά σου».«Για να σου πω την αλήθεια, δε μου πολυαρέσει το σκι»,εκμυστηρεύτηκε η Ερμιόνη.«Αποφάσισα λοιπόν να έρθω εδώ για τα Χριστούγεννα». Τα μαλλιά τηςήταν πασπαλισμένα μεχιόνι και τα μαγουλά της ρόδινα από το κρύο. «Αλλά μην το πειςστον Ρον, του είπα ότιτρελαίνομαι για σκι επειδή γέλαγε σαν χάχας. Η μαμά κι ο458μπαμπάς απογοητεύτηκαν λιγάκι, αλλά τους είπα ότι όλοι οι καλοίμαθητές θα μείνουν στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

"Χόγκουαρτς" να μελετήσουν για τις εξετάσεις. θέλουν να γράψωκαλά, γι' αυτό έδειξανκατανόηση. Και τώρα», είπε κοφτά, «πάμε στο δωμάτιο σου. Η κυρίαΟυέσλι έχει ανάψει φωτιάστο τζάκικι έστειλε μερικά σάντουιτς».Ο Χάρι την ακολούθησε στο δεύτερο πάτωμα. Όταν μπήκε στο δωμάτιο,προς μεγάλη τουέκπληξη είδε πως τον περίμεναν ο Ρον και η Τζίνι, καθισμένοι στοκρεβάτι του Ρον.Η Ερμιόνη έβγαλε το μπουφάν της. «Ήρθα με το λεωφορείο τωνιπποτών», εξήγησε αεράτα πρινπρολάβει να μιλήσει ο Χάρι. «Ο Ντάμπλντορ μου είπε το ίδιο πρωί τακαθέκαστα, αλλά έπρεπενα περιμένω να τελειώσει επίσημα το τετράμηνο για να φύγω. ΗΆμπριτζ έχει φρυάξει πουεξαφανιστήκατε κάτω από τη μύτη της, αν και ο Ντάμπλντορ της είπεότι ο κύριος Ουέσλιβρίσκεται στο νοσοκομείο και σας έδωσε άδεια να τον επισκεφτείτε.Λοιπόν...» είπε και κάθισεδίπλα στην Τζίνι.Όλοι μαΖί" γύρισαν και κοίταξαν τον Χάρι.«Πώς αισθάνεσαι;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Καλά», απάντησε ξερά εκείνος.«Μη μου λες ψέματα, Χάρι», έκανε ανυπόμονα η κοπέλα. «Ο Ρον και ηΤζίνι λένε ότι κρύβεσαιαπό τότε που γυρίσατε από το νοσοκομείο».«Έτσι σου είπαν;» Ο Χάρι αγριοκοίταξε τον Ρον και την Τζίνι. Οφίλος του έσκυψε το κεφάλι αλλάη Τζίνι ανταπέδωσε απτόητη το βλέμμα του.«Κρύβεσαι!» του είπε. «Δεν ήθελες να μας δεις στα μάτια σου!»«Εσείς δε θέλατε να με δείτε στα μάτια σας!» αντέτεινε θυμωμέναεκείνος.«Μ άλλον δεν έτυχε να διασταυρωθούν τα βλέμματα σας», παρενέβη ηΕρμιόνη με ένα χαμόγελοστα χείλη.«Πολύ αστείο», νευρίασε ο Χάρι και τους γύρισε την πλάτη.«Ήταν μια ανόητη παρεξήγηση», είπε η Ερμιόνη. «ωρέα μου είπαν οιάλλοι τι ακούσατε χθες μετα επιμηκυντικά αφτιά...»«Μπα;» γρύλισε ο Χάρι χαΖεύοντας το χιόνι από το παράθυρο, με ταχέρια του στις τσέπες. «Μεκουτσομπολεύατε, ε; Δε βαριέσαι, το έχω συνηθίσει».«Εμείς θέλαμε να σου μιλήσουμε, Χάρι», πήρε το λόγο η Τζίνι, «αλλάεσύ κρυβόσουν από τότεπου γυρίσαμε...»459«Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν», την έκοψε ο Χάρι, πουφούντωνε όλο και περισσότερο.«Τότε είσαι πολύ ηλίθιος», είπε θυμωμένη η Τζίνι, «γιατί ο μόνοςγνωστός σου που μπήκε κάποτεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μέσα του ο Ξέρεις-Ποιος είμαι εγώ, και θα έπρεπε να με ρωτήσειςπώς ήταν».Ο Χάρι κοκάλωσε μόλις συνειδητοποίησε τι του είπε. Αμέσωςγύρισε προς το μέρος της.«Αυτό το είχα ξεχάσει», είπε.«Τυχερέ», σχολίασε παγερά η Τζίνι.«Συγγνώμη», ψέλλισε ο Χάρι και το εννοούσε. «Δηλαδή... δε νομίσειςότι μπήκε μέσα μου;»«Για πες μου, θυμάσαι όλα όσα έχεις κάνει;» ρώτησε η Τζίνι. «Μήπωςέχεις κενά μνήμης,περιόδους όπου δε θυμάσαι πού ήσουνκαι τι έκανες;»Ο Χάρι έστυψε το μυαλό του. «Όχι», απάντησε. «Τότε δε σε κατέχει οΞέρεις-Ποιος», δήλωσεαπλά η Τζίνι. «Ότανκατείχε εμένα, είχα μεγάλα κενά μνήμης. Βρισκόμουν κάπου καιδεν ήξερα πώς είχα φτάσει εκεί».Ο Χάρι δεν τολμούσε να το πιστέψει αλλά ένιωσε την καρδιάτου ξαλαφρωμένη χωρίς να το θέλει.«Όμως... αυτό το όνειρο με τον μπαμπά σου και το φίδι...» «Χάρι,έχεις ξαναδεί παρόμοιαόνειρα», του θύμισε η Ερμιόνη.«Και πέρυσι είχες φευγαλέες εικόνες του Βόλντεμορτ».«Άλλο αυτό», είπε ο Χάρι. «Τώρα ήμουν μέσα στο φίδι. Ήτανσαν να ήμουν εγώ το φίδι... Κι αν με μετέφερε ο Βόλντεμορτ στοΛονδίνο...;»«Κάποτε, επιτέλους, πρέπει να διαβάσεις το βιβλίο Το "Χόγκουαρτς"και η ιστορία του», είπεαγανακτισμένη η Ερμιόνη. «Τότε, ίσως θυμηθείς ότι δεν μπορείς ναδιακτινιστείς μέσα στο κάστρο.Ακόμη κι ο Βόλντεμορτ δε θα μπορούσε να σε απαγάγει απότο κρεβάτι σου».«Δεν το κούνησες από το κρεβάτι σου, φιλαράκι», συμπλήρωσεο Ρον. «Σε είδα που στριφογύριΖες στον ύπνο σου τουλάχιστον γιαένα ολόκληρο λεπτό προτού σε ξυπνήσουμε».Ο Χάρι βάλθηκε να βαδίΖει πάνω-κάτω βυθισμένος στις σκέψεις του.Όλα όσα του έλεγαν δενήταν μόνο παρηγορητικά, ήταν και λογικά... Πήρε αφηρημένα ένασάντουιτς από το δίσκο και τοδάγκωσε λαίμαργα.460Τελικά, δεν είμαι εγώ το όπλο, σκέφτηκε. Η καρδιά του πλημμύρισεμε τόση ανακούφιση καιευτυχία, που του ήρθε να σιγοντά-ρει με τον Σείριο. Ο νονός τουεκείνη τη στιγμή περνούσεμπροστά από την πόρτα τους για να ανέβει στο δωμάτιο τουΩραιόραμφου, τραγουδώντας μεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

όλη τη δύναμη της φωνής του: «Καλήν ημέραν, ιππόγρυπες, κι ανείναι ο ορισμός σας...»Πώς φαντάστηκε ότι θα μπορούσε να γυρίσει στην οδό Πριβέτ για ταΧριστούγεννα; Η χαρά τουΣείριου που το σπίτι του ήταν γεμάτο κόσμο, και ειδικά γιατί είχεκοντά του τον Χάρι, ήτανμεταδοτική. Δε θύμιΖε σε τίποτα το Βλοσυρό οικοδεσπότη τουκαλοκαιριού τώρα έδειχνεαποφασισμένος να διασκεδάσουν οι καλεσμένοι του όσο και στο«Χόγκουαρτς» — αν όχιπερισσότερο — και γι' αυτό είχε ριχτεί με τα μούτρα στιςχριστουγεννιάτικες προετοιμασίες. Είχεκαθαρίσει και διακοσμήσει το χώρο με τη Βοήθεια τους, έτσι που τηνπαραμονή τωνΧριστουγέννων το σπίτι ήταν αγνώριστο. Από τους καλογυαλισμένουςπολυελαίους δενκρέμονταν πια αράχνες αλλά γιρλάντες από γκι με ασημιές καιχρυσαφιές σερπαντίνες λο-φάκιαμαγικού χιονιού λαμπύριζαν πάνω στα ξεφτισμένα χαλιά ένα τεράστιοχριστουγεννιάτικο δέντρο,στολισμένο με Ζωντανές νεράίδες, που το έφερε ο Μάντουνγκους,έκρυβε την ταπισερί με τοοικογενειακό δέντρο του Σείριου, κι ακόμη και τα βαλσαμωμένακεφάλια των ξωτικών στη σκάλαφορούσαν αγιοβασιλιάτικους σκούφους και γενειάδες.Ο Χάρι ξύπνησε το πρωί των Χριστουγέννων βρίσκοντας ένα βου-ναλάκιδώρα στα πόδια τουκρεβατιού του, ενώ ο Ρον είχε ήδη αρχίσει ν' ανοίγει τα δικά τουπακέτα, που ήταν κάπωςπερισσότερα.«Είχαμε καλή ψαριά φέτος», πληροφόρησε τον Χάρι μέσα από ένασύννεφο χαρτιώνπεριτυλίγματος. «Σ' ευχαριστώ για την πυξίδα σκουπόξυλου. Το δώροσου είναι πολύ καλύτεροαπό της Ερμιόνης μου αγόρασε έναν προγραμματιστή μελέτης...»Ο Χάρι ανασκάλεψε τα δώρα του και βρήκε ανάμεσα τους ένα με τογραφικό χαρακτήρα τηςΕρμιόνης. Είχε χαρίσει και σ' εκείνον ένα βιβλίο που έμοιαΖε μεημερολόγιο, μόνο που, ότανγύριΖες μια σελίδα, έλεγε δυνατά φράσεις όπως: «Αν σήμερα δεδιαβάσεις, αύριο θα κλάψεις!»Ο Σείριος και ο Λούπιν δώρισαν στον Χάρι μια θαυμάσια σειρά461βιβλίων που είχε τον τίτλο Πρακτικός Οδηγός Αμυντικής Μαγείας καιη Χρήση του Ενάντια στιςΣκοτεινές Τέχνες, με καταπληκτικές έγχρωμες κινούμενες εικόνες γιαόλα τα ξόρκια και τιςκατάρες που περιέγραφαν. Ο Χάρι φυλλομέτρησε ανυπόμονα τον πρώτοτόμο και διαπίστωσεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πως θα ήταν πολύ χρήσιμος για να προγραμματίσει τα μαθήματα τωνΣίγμα-Νι. Ο Χάγκριντ τουείχε στείλει ένα καφετί γούνινο πορτοφόλι με μυτερά δόντια, πουήταν προφανώς κάποιοςαντικλεπτικός μηχανισμός μόνο που, δυστυχώς, αν τολμούσε να βάλειμέσα τα χρήματα του, θατου ξέσκίΖαν τα χέρια. Το δώρο της Τονκς ήταν ένα μικρόαυτοκινούμενο μοντέλο της Αστραπής,που μόλις το είδε ο Χάρι να πετά στο δωμάτιο, νοστάλγησε τοκανονικό του σκουπόξυλο. Ο Ροντου είχε χαρίσει ένα τεράστιο κουτί καραμέλες με όλες τις γεύσεις,ο κύριος και η κυρία Ουέσλι τοκαθιερωμένο πλεκτό πουλόβερ και μερικά γλυκίσματα, κι ο Ντό-μπιένα φρικαλέο πίνακα, που οΧάρι υποψιαΖόταν πως είχε φτιάξει το ίδιο το ξωτικό. Καθώς τονγύριΖε ανάποδα για να δει ανέδειχνε καλύτερος, ο Φρεντ κι ο Τζορτζ διακηνίστηκαν στα πόδια τουκρεβατιού του με έναδυνατό κρακ.«Καλά Χριστούγεννα», είπε ο ΤζΟΡΤζ. «Μην κατεβείτε ακόμη κάτω».«Γιατί;» ρώτησε ο Ρον.«Κλαίει πάλι η μαμά», εξήγησε κατσουφιασμένος ο Φρεντ. «Ο Πέρσιτης έστειλε πίσω τοπουλόβερ».«Χωρίς ούτε καν ένα σημείωμα», πρόσθεσε ο Τζορτζ. «Δεν πήγε να δειτον μπαμπά, δε ρώτησεκαν πώς είναι».«Προσπαθήσαμε να την παρηγορήσουμε», συνέχισε ο Φρεντ Ζυγώνονταςνα δει από κοντά τοπορτρέτο του Χάρι. «Της είπα ότι ο Πέρσι είναι ένας σωρόςποντικοκούραδα».«Αλλά δεν έγινε τίποτα», συμπλήρωσε ο Τζορτζ παίρνοντας ένασοκολατένιο βάτραχο. «Έτσι,ανέλαβε ο Λούπιν. Ας τον αφήσουμε λοιπόν να της φτιάξει το κέφιπριν κατέβουμε για πρωινό».«Αλήθεια, αυτό εδώ τι είναι;» ρώτησε ο Φρεντ καθώς περιεργα-Ζόταντον πίνακα του Ντόμπι.«Μου θυμίΖει ουρακοτάγκο με μαυρισμένα μάτια».«Ο Χάρι είναι!» αναφώνησε ο Τζορτζ κι έδειξε το πίσω μέρος τουπίνακα. «Το γράφει εδώ!»«Φτυστός είναι!» χαμογέλασε ο Φρεντ. Ο Χάρι του πέταξε τοκαινούργιο ημερολόγιο μελέτης τοβιβλίο χτύπησε στον τοίχο, έπεσε462στο πάτωμα και τιτίβισε χαρούμενα: «Άνθρωπος αγράμματος, ξύλοαπελέκητο!»Σηκώθηκαν και ντύθηκαν άκουγαν τους ενοίκους του σπιτιού ναεύχονται «καλά Χριστούγεννα» οένας στον άλλον. Στη σκάλα συνάντησαν την Ερμιόνη.«Σ' ευχαριστώ για το βιβλίο, Χάρι», είπε γεμάτη χαρά. «Είχα απόκαιρό Βάλει στο μάτι το Η ΝέαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θεωρία της Αριθμολογίας^. Και το άρωμα που μου δώρισες είναι πολύασυνήθιστο, Ρον».«Κανένα πρόβλημα», έκανε εκείνος. «Για ποιον είναι αυτό;» πρόσθεσεδείχνοντας τοκαλοτυλιγμένο πακέτο που κρατούσε στα χέρια της,«Για τον Κρίτσερ», απάντησε Ζωηρά η Ερμιόνη.«ΕλπίΖω να μην είναι ρούχα», την προειδοποίησε ο Ρον. «θυμάσαι τιείπε ο Σείριος για τονΚρίτσερ: ξέρει πολλά, δεν μπορούμε να τον ελευθερώσουμε!»«Δεν είναι ρούχα», τον ενημέρωσε η Ερμιόνη, «αλλά, αν περνούσε απ'το χέρι μου, θα του έδινακάτι για να ξεφορτωθεί αυτό το ρυπαρό κουρέλι που φοράει. Όχι,είναι ένα πολύχρωμοπάπλωμα, σκέφτηκα ότι θα ομορφύνει το δωμάτιο του».«Ποιο δωμάτιο;» τη ρώτησε ο Χάρι χαμηλώνοντας τη φωνή του, μιαςκαι περνούσαν μπροστάαπό το πορτρέτο της μητέρας του Σείριου.«Ο Σείριος λέει ότι δεν είναι ακριβώς δωμάτιο αλλά μάλλον κάτισαν... σαν φωλιά», εξήγησε ηΕρμιόνη. «Κοιμάται κάτω από το λέβητα, σ' εκείνο το ντουλάπι έξωαπό την κουΖίνα».Όταν έφτασαν στην κουΖίνα, βρήκαν μόνο την κυρία Ουέσλι. Στεκότανστην πυροστιά και τουςευχήθηκε «καλά Χριστούγεννα» με πνιχτή φωνή σαν να ήτανσυναχωμένη. Τα παιδιά απέφυγαννα την κοιτάξουν στα μάτια.«Ώστε αυτό είναι το δωμάτιο του Κρίτσερ;» ρώτησε ο Ρον πλησιαΖονταςμια παλιά πόρτααπέναντι από το κελάρι. Ο Χάρι δεν την είχε δει ποτέ να ανοίγει.«Ναι», απάντησε κάπως νευρικά η Ερμιόνη. «Ε... καλύτερα ναχτυπήσουμε».Ο Ρον χτύπησε την πόρτα αλλά δεν πήρε απόκριση.«Δε θα είναι μέσα», σχολίασε κι άνοιξε χωρίς άλλη καθυστέρηση.«Μπλιαξ!»Ο Χάρι κοίταξε μέσα. Το μεγαλύτερο μέρος του ντουλαπιού κα-463ταλάμβανε ένας τεράστιος, παμπάλαιος λέβητας στο δάπεδο, κάτω απότις σωληνώσεις, οΚρίτσερ είχε φτιάξει κάτι σαν φωλιά. Κουρέλια και πενταβρόμικεςκουβέρτες ήταν στοιβαγμένα σ'ένα σωρό ενώ στο κέντρο τους σχηματιΖόταν μια μικρή γούβα πουφανέρωνε το σημείο όπουκουλουριαΖόταν ο Κρίτσερ για να κοιμηθεί τη νύχτα. Πάνω σταστρωσίδια ήταν σκορπισμέναξεροκόμματα και μουχλιασμένα κομμάτια τυρί. Σε μια γωνιάλαμπύριΖαν διάφορα μικροαντικείμενακαι νομίσματα, που ο Χάρι υπέθεσε πως είχε αρπάξειο Κρίτσερ για να τα σώσειαπό την εκκαθαριστική εκστρατεία του Σείριου, καθώς και οιοικογενειακές φωτογραφίες με τιςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ασημένιες κορνίζες που πέταξε το καλοκαίρι ο νονός του. Μπορεί τατζάμια να είχαν σπάσει στιςκορνίζες, αλλά τα ασπρόμαυρα ανθρωπάκια δεν έπαυαν να τονκοιτάΖουν αγέρωχα μ' ένασφίξιμο στην καρδιά, ανάμεσα τους διέκρινε τη μελαχρινή γυναίκα μετα βαριά βλέφαρα, τη δίκητης οποίας παρακολούθησε από την κιβωτό των στοχασμών τουΝτάμπλντορ: την ΜπέλατριξΛεστρέιντζ. Απ' ότι φαινόταν, η φωτογραφία της ήταν η αγαπημένητου Κρίτσερ την είχετοποθετήσει μπροστά απ' όλες τις άλλες κι είχε κολλήσει τοτζάμι με σελοτέίπ.«θ' αφήσω εδώ το δώρο του», είπε η Ερμιόνη, ακουμπώντας τοπακέτο στο κέντρο της κοιλότητας που σχηματιΖόταν στα στρωσίδια.Έπειτα, έκλεισε αθόρυβαπίσω της την πόρτα, «θα το βρει όταν γυρίσει», είπε.Την ίδια στιγμή βγήκε από το κελάρι ο Σείριος, κρατώντας μιαμεγάλη γαλοπούλα. «Τώρα που το σκέφτομαι», είπε, «είδε κανείςσας τον Κρίτσερ;»«Έχω να τον δω από τη νύχτα που φτάσαμε εδώ», σχολίασε οΧάρι. «Τότε που τον έδιωξες από την κουΖίνα».«Τώρα που το λες...» έσμιξε τα φρύδια του ο Σείριος, «νομίΖω πωςαυτή ήταν η τελευταία φοράπου τον είδα κι εγώ... Σίγουρακρύβεται κάπου στους επάνω ορόφους».«Δε φαντάΖομαι να έφυγε...;» ρώτησε ο Χάρι. «θέλω να πω, όταν τουείπες "έξω", μήπως νόμιΖεότι εννοούσες "έξω από το σπίτι",Σείριε;»«Μπα, το σπιτικό ξωτικό δεν μπορεί να φύγει αν δεν του δώσειςρούχα. Είναι δεμένο με το σπίτι της οικογένειας», απάντησε οΣείριος. «Αν το θέλουν πραγματικά,μπορούν να βγουν από το σπίτι», αντέτεινε ο Χάρι. «Ο Ντόμπι βγήκεπριν από τρία χρόνια απότο σπίτι των464Μαλφόι για να με προειδοποιήσει να φυλάγομαι. Κατόπιν, βέβαια,τιμώρησε τον εαυτό του, αλλάπάντως Βγήκε».Ο Σείριος φάνηκε προς στιγμήν λίγο ανήσυχος, «θα ψάξω αργότερα νατον βρω», είπε αμέσωςμετά. «Σίγουρα θα είναι κάπου επάνω και θα βαλαντώνει στο κλάμααγκαλιά με κάνα μεσοφόριτης μητέρας μου. Βέβαια, μπορεί να σύρθηκε στο στεγνωτήριο και νατα κακάρωσε... μα δεντρέφω και πολλές ελπίδες».Ο Φρεντ, ο Τζορτζ κι ο Ρον έβαλαν τα γέλια η Ερμιόνη όμως τουςαγριοκοίταξε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μετά το χριστουγεννιάτικο τραπέΖΙ, οι Ουέσλι, ο Χάρι και η ΕρμιόνησχεδίαΖαν να επισκεφτούντον κύριο Ουέσλι, συνοδευόμενοι από τον Τρελομάτη και τον Λούπιν.Ο Μάντουνγκους εμφανίστηκεπάνω στην ώρα για τη χριστουγεννιάτικη πουτίγκα είχεκαταφέρει να «δανειστεί» για τηνπερίσταση ένα αυτοκίνητο, γιατί το μετρό δε λειτουργούσε ανήμερατα Χριστούγεννα. Τοαυτοκίνητο, που ο Χάρι αμφέβαλλε αν παραχωρήθηκε με την άδεια τουιδιοκτητη του,μεγεθύνθηκε με ένα ξόρκι και πήρε τις διαστάσεις του παλιού ΦορντΆνγκλια των Ουέσλι. Αν καιεξωτερικά το μέγεθος του φαινόταν φυσιολογικό, μέσα χώρεσαν δέκαάτομα με τον Μάντουνγκουςστο τιμόνι. Η κυρία Ουέσλι δίστασε λίγο πριν μπει οΧάρι ήξερε ότι μέσα τηςσυγκρινόταν η αντιπάθεια της για τον Μάντουνγκους με την απέχθειατης να μετακινείται χωρίςμαγικά μέσα μεταφοράς. Τελικά όμως θριάμβευσαν η παγωνιά τηςατμόσφαιρας και οι εκκλήσειςτων παιδιών της, και κάθισε στο πίσω κάθισμα, ανάμεσα στον Φρεντκαι τον Μπιλ.Η διαδρομή μέχρι το νοσοκομείο ήταν σύντομη γιατί στους δρόμουςυπήρχε ελάχιστη κίνηση.Μερικοί μάγοι και μάγισσες περπατούσαν κλεφτά στον έρημο κατά τ'άλλα δρόμο, για ναεπισκεφτούν το νοσοκομείο. Ο Χάρι και οι υπόλοιποι βγήκαν από τοαυτοκίνητο, ενώ οΜάντουνγκους πάρκαρε στο επόμενο στενό κι έμεινε μέσα να τουςπεριμένει. Πλησίασαν δήθεναδιάφορα τη βιτρίνα που περιείχε την κούκλα με το πράσινο νάιλονφόρεμα και ένας έναςπέρασαν μέσα από το τζάμι.Στην αίθουσα υποδοχής επικρατούσε ευχάριστο και γιορταστικό κλίμα:οι κρυστάλλινες σφαίρεςπου φωτίΖαν τον Άγιο Μάνγκο είχαν βαφτεί χρυσοκόκκινες κι έμοιαΖανμε γιγάντιες χριστουγεννιάτικεςμπάλες όλες οι πόρτες ήταν στολισμένες με γκι και σε κάθεγωνιά λαμποκοπούσανκατάλευκα χριστουγεννιάτικα δέντρα με465μαγικό χιόνι, παγοκρυστάλλους κι ένα χρυσό αστέρι στην κορφή. Είχελιγότερο κόσμο από τηνπροηγούμενη φορά. Καθώς όμως διέσχιζαν το χώρο υποδοχής, μιαμάγισσα με ένα μανταρίνισφηνωμένο στο αριστερό ρουθούνι της παραμέρισε τον Χάρι για ναπεράσει μπροστά.«Οικογενειακός καβγάς, ε;» χαμογέλασε η ξανθιά μάγισσα πίσω από τογραφείο πληροφοριών.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Είστε η τρίτη που βλέπω σήμερα... Βλάβες από ξόρκια, τέταρτοςόροφος».Βρήκαν τον κύριο Ουέσλι καθισμένο στο κρεβάτι, με μια ελαφρώςμουδιασμένη έκφραση στοπρόσωπο του. Τα απομεινάρια από τη γαλοπούλα που του είχανσερβίρει ήταν ακόμη μέσα σεένα δίσκο στα γόνατα του.«Όλα καλά, Άρθουρ;» ρώτησε η κυρία Ουέσλι. Τον χαιρέτησαν όλοι καιτου έδωσαν τα δώρατους.«Καλά, καλά», είπε εκείνος με υπερβολική έμφαση. «Ε... δεσυνάντησες το θεραπευτή Σμέθγουικ,έτσι δεν είναι;»«Όχι», απάντησε καχύποπτα η κυρία Ουέσλι, «γιατί;»«Τίποτα, τίποτα», έκανε εκείνος κι άρχισε να ξετυλίγει τα δώρατου. «Λοιπόν, παιδιά, πώςπεράσατε σήμερα; Τι δώρα πήρατε για τα Χριστούγεννα; Ω, Χάρι! Αυτόείναι υπέροχο!» Είχεανοίξει το δώρο του Χάρι που ήταν ένα σετ κατσαβίδια.Η κυρία Ουέσλι δεν ικανοποιήθηκε με την απάντηση του. Καθώς οάντρας της έσκυβε μπροστάγια να σφίξει το χέρι του Χάρι, εκείνη κοίταξε τους επιδέσμουςκάτω από το νυχτικό του.«Άρθουρ», είπε κοφτά, «σου άλλαξαν τους επιδέσμους. Γιατί σουάλλαξαν μια μέρα νωρίτερατους επιδέσμους, Άρθουρ; Μου είχαν πει πως θα σ' τους αλλάξουναύριο».«Τι;» έκανε φοβισμένος ο κύριος Ουέσλι και τράβηξε τα σκεπάσματατου ως το πιγούνι. «Ε...τίποτα, τίποτα... απλώς...»Το διαπεραστικό βλέμμα της γυναίκας του, όμως, τον έκανε ναΖαρώσει.«Ε... μη συγχυστείς, Μόλι μου... να, ο Αύγουστος Πάι είχε μιαιδέα... είναι εκπαιδευόμενοςθεραπευτής, ξέρεις, έκτακτο παιδί, με μεγάλο ενδιαφέρον για την...την εναλλακτική ιατρική...θέλω να πω... να, υπάρχει μια παραδοσιακή θεραπεία των Μαγκλ...λέγεται ράμματα, Μόλι μου,και είναι πολύ αποτελεσματικά στα... στα τραύματα των Μαγκλ...»Η κυρία Ουέσλι έβγαλε έναν απειλητικό ήχο, κάτι σαν κραυγή466και γρυλισμό συνάμα. Ο Λούπιν αποτραβήχτηκε και πήγε στο κρεβάτιτου Λυκάνθρωπου, πουδεν είχε επισκέπτες και κοίταΖε με ζίλια το μικρό πλήθος γύρω απότον κύριο Ουέσλι ο Μπιλμουρμούρισε ότι ήθελε ένα φλιτζάνι τσάί κι ο Φρεντ με τον Τζορτζχαμογέλασαν κι έσπευσαν νατον ακολουθήσουν.«θέλεις να πεις», άρχισε η κυρία Ουέσλι, με φωνή που δυνάμωνεπροοδευτικά σε κάθε λέξη,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δίχως να πάρει χαμπάρι ότι οι υπόλοιποι είχαν τραπεί σε φυγή, «πωςδιακινδύνευσες την υγείασου με θεραπείες των Μαγκλ;»«Δεν τη διακινδύνευσα, καλή μου Μόλι», είπε ιικέτευτικά ο κύριοςΟυέσλι, «απλώς... απλώςσκεφτήκαμε με τον Πάι πως άξιΖε τον κόπο να το δοκιμάσουμε... μόνοπου, δυστυχώς... στασυγκεκριμένα τραύματα δεν είχε τα αποτελέσματα που ελπίΖαμε...»«Δηλαδή;»«Να... ε... ξέρεις τι ακριβώς είναι τα ράμματα;» «θα έλεγα πωςράβεις την πληγή», είπε με ένανκαγχασμό η κυρία Ουέσλι, «αλλά ακόμη κι εσύ, Άρθουρ, δεν μπορεί ναείσαι τόσο ηλίθιος...»«θα ήθελα κι εγώ ένα φλιτζάνι τσάί», πετάχτηκε ο Χάρι και ευθύςσηκώθηκε όρθιος.Η Ερμιόνη, ο Ρον και η Τζίνι τον ακολούθησαν σχεδόν τρέχοντας.Καθώς έκλεινε πίσω τους ηπόρτα, άκουσαν την κυρία Ουέσλι να ωρύεται: «ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ιδέα;»«Ο αιώνιος μπαμπάς», κούνησε το κεφάλι της η Τζίνι καθώςπροχωρούσαν στο διάδρομο. «Άκουράμματα... αν είναι ποτέ δυνατόν...»«Πάντως, να ξέρετε, είναι πολύ αποτελεσματικά σε μη μαγικάτραύματα», εξήγησε η Ερμιόνη,που δεν ήθελε να αδικήσει κανέναν. «Φαίνεται όμως πως υπάρχεικάποια ουσία στο δηλητήριοτου φιδιού που τα λιώνει ή κάτι τέτοιο. Άραγε, πού είναι τοκυλικείο;»«Στον πέμπτο», είπε ο Χάρι που θυμήθηκε την ταμπέλα στο γραφείοπληροφοριών.Έφτασαν στο τέρμα του διαδρόμου, πέρασαν από μια δίφυλλη πόρτα καιβρήκαν μιασαραβαλιασμένη σκάλα με πολλά πορτρέτα αγριωπών θεραπευτών στοντοίχο. Καθώςανέβαιναν, οι θεραπευτές τους φώναΖαν κάνοντας παράξενεςδιαγνώσεις και συστήνονταςαπαίσιες θεραπείες. Ο Ρον θίχτηκε όταν ένας μάγος του Μεσαίωναδιέγνωσε ότι πάσχει απόβαριάς μορφής πιτσιλίαση.467«Και τι 'ναι αυτό, παρακαλώ;» Ζήτησε να μάθει μ' άγριο ύφος, καθώςο θεραπευτής τονακολουθούσε έξι πορτρέτα παρακάτω, παραμερίζοντας με σπρωξιές τουςενοίκους τους.«Μια φοβερή πάθηση του δέρματος, νεαρέ μου, που θα σε αφήσει πιοβλογιοκομμένο καιαποκρουστικό απ' ότι είσαι τώρα...»Τα αφτιά του Ρον κοκκίνισαν στη στιγμή. «Για πρόσεχε: τα λόγιασου, εντάξει;»«...μοναδική θεραπεία είναι να πάρεις το συκώτι ενός βατράχου, νατο δέσεις στο λαιμό σου καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

να μπεις γυμνός σε ένα βαρέλι με μάτια χελιών, μια νύχτα μεπανσέληνο...»«Δεν έχω πιτσιλίαση!»«Και τότε τι είναι αυτά τα απαίσια στίγματα στο πρόσωπο σου, νεαρέμου;»«Φακίδες!» φώναξε νευριασμένος ο Ρον. «Γύρνα στο πορτρέτο σου καιπαράτα με ήσυχο!»Έπειτα στράφηκε στους άλλους, που συγκρατούσαν με δυσκολία ταγέλια τους. «Ποιος όροφοςείναι αυτός;»«ΝομίΖω ο πέμπτος», απάντησε η Ερμιόνη.«Όχι, ο τέταρτος», είπε ο Χάρι, «άλλος ένας και...»Αλλά μόλις πάτησε το πόδι του στο κεφαλόσκαλο, σταμάτησε απότομαμε τα μάτια καρφωμέναστο παραθυράκι της δίφυ?\λης πόρτας, στην είσοδο ενός διαδρόμου μετην επιγραφή ΒΛΑΒΕΣΑΠΟ ΞΟΡΚΙΑ. Ένας άντρας βρισκόταν από μέσα και τους κοίταζε με τημύτη κολλημένη στοτζάμι. Είχε πυκνά ξανθά μαλλιά, φωτεινά γα-λαΖία μάτια και πλατύηλίθιο χαμόγελο, πουαποκάλυπτε δυο σειρές κατάλευκα δόντια.«Αμάν!» έκανε ο Ρον σαν τον είδε κι εκείνος.«Δεν το πιστεύω», κοντανάσανε η Ερμιόνη. «Ο καθηγητής Λόκ-χαρτ!»Ο παλιός καθηγητής τους της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνώνάνοιξε την πόρτα και τουςπλησίασε. Φορούσε μια μακριά Βιολετιά ρόμπα. «Γεια σας, παιδιά!»τους είπε. «θα ήρθατε,φαντά-Ζομαι, για αυτόγραφο».«Δεν άλλαξε καθόλου», ψιθύρισε ο Χάρι στην Τζίνι, που χαμογέλασε.«Ε... τι κάνετε, κύριε καθηγητά;» ρώτησε με ένοχο ύφος ο Ρον. Ήταντο δικό του χαλασμένοραβδί που προκάλεσε τόσο εκτεταμένες βλάβες στη μνήμη του καθηγητήΛόκχαρτ, ώστε νακαταλήξει468στον «Άγιο Μανγκο» αλλά επειδή ο Λόκχαρτ εκείνη τη στιγμήπροσπαθούσε να διαγράψει μόνιματη μνήμη του Χάρι και του Ρον, ο Χάρι δεν τον Λυπόταν καθόλουτώρα.«Πολύ καλά, ευχαριστώ!» είπε διαχυτικά ο Λόκχαρτ βγάΖοντας μιαστραπατσαρισμένη πένα μεφτερό παγονιού από την τσέπη του. «Πόσα αυτόγραφα θέλετε; Γράφωκαι καλλιγραφικά, ξέρετε!»«Ε... ευχαριστούμε, προς το παρόν κανένα», απάντησε ο Ρον καικοίταξε με ανασηκωμέναφρύδια τον Χάρι.«Κύριε καθηγητά, δε θα έπρεπε να βρίσκεστε στο θάλαμο σας αντί ναπεριφέρεστε στουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

διαδρόμους;» ρώτησε ο Χάρι.Το χαμόγελο έσβησε απο τα χείλη του Λόκχαρτ. Κοίταξε επίμονα τονΧάρι και ρώτησε:«ΓνωριΖόμαστε;»«Ε... ναι», είπε το αγόρι. «Ήσαστε καθηγητής μας στο "Χόγκουαρτς",δε θυμάστε;»«Καθηγητής;» επανέλαβε μπερδεμένος ο Λόκχαρτ. «Εγώ; Τι μου λες;»είπε, και το χαμόγελοξαναγύρισε στα χείλη του με έναν τρόπο απότομο, σχεδόν τρομακτικό.«Ότι ξέρετε, τοδιδαχτήκατε, φα-ντάΖομαι, από μένα, έτσι δεν είναι; Λοιπόν, τι θαγίνει μ' εκείνα τα αυτόγραφα; θασας υπογράψω μια ντουΖίνα, να δώσετε και στους φίλους σας ώστε ναμη μείνει κανείςπαραπονεμένος!»Την ίδια στιγμή όμως, ένα κεφάλι ξεπρόβαλε από μια πόρτα στο βάθοςτου διαδρόμου κιακούστηκε μια φωνή: «Γκιλντρόι, κακό παιδί, πάλι έφυγες;» Μιακαλοσυνάτη θεραπεύτρια μ' έναχρυσαφί στεφάνι στα μαλλιά ήρθε προς το μέρος τους, χαμογελώνταςΖεστά στον Χάρι και στουςυπολοίπους. «Α, έχεις επισκέψεις, Γκιλντρόι! Και μάλιστα, ανήμερατα Χριστούγεννα... Τι ωραία!Ξέρετε, δεν τον επισκέπτεται κανείς, τον καημένο, κι αναρωτιέμαιγιατί είναι τόσογλυκούλης!»«Ήρθαν για αυτόγραφα!» είπε ο Γκιλνιρόι στη θεραπεύτρια χαρίΖονταςακόμη ένα εκτυφλωτικόχαμόγελο, «θέλουν πολλά και επιμένουν! ΕλπίΖω να φτάσουν οιφωτογραφίες μου!»«Τον ακούτε!» Η θεραπεύτρια έπιασε αγκαΖέ τον Λόκχαρτ και τουχαμογέλασε τρυφερά, σαν ναήταν δίχρονο παιδί με πρόωρη ανάπτυξη. «Πριν από μερικά χρόνιαήταν διάσημος. Ελπίσουμεαυτή η μανία του να δίνει αυτόγραφο να είναι ένδειξη ότι θαξαναβρεί κάποτε τη μνήμη του.Περάστε από δω. Είναι στην απομόνωση, ξέρετε, θα πρέπει ναξεγλίστρησε την ώρα πουμοίραΖα τα δώρα... συνήθως κλειδώνουμε την πόρτα... δεν είναιδιόλου επικίνδυνος! Αλ-469λά», η φωνή της χαμήλωσε κι έγινε ψιθυριστή, «είναι επικίνδυνοςγια τον εαυτό του, ο καημένος...Δεν ξέρει ποιος είναι, φεύγει από το θάλαμο και δε θυμάται πώς ναγυρίσει... Χαίρομαι πολύ πουήρθατε να τον δείτε».«Βασικά...» άρχισε να λέει ο Ρον δείχνοντας αμήχανα προς τα επάνω,«εμείς πηγαίναμε... ε...»Το χαμόγελο της θεραπεύτριας όμως έκρυβε τέτοια προσμονή που ο Ρονάφησε τη φράση του ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σβήσει, χωρίς να εξηγήσει πως πήγαιναν να πιουν τσάί. Τα παιδιάκοιτάχτηκαν απελπισμένα κιακολούθησαν στο διάδρομο τον Λόκχαρτ και τη γυναίκα.«Να μη μείνουμε πολύ», ψιθύρισε ο Ρον.Η θεραπεύτρια σημάδεψε με το ραβδί της μια πόρτα με την επιγραφήθάλαμος Τζάνους θίκλι καιμουρμούρισε: «Άνοιξε!» Η πόρτα άνοιξε και η γυναίκα μπήκε πρώτη,κρατώντας σταθερά τονΓκιλντρόι απ' το μπράτσο. Τον οδήγησε σε μια πολυθρόνα δίπλα στοκρεβάτι του.«Σ' αυτή την πτέρυγα έχουμε τους ασθενείς μακράς νοσηλείας»,εξήγησε χαμηλόφωνα στον Χάρι,τον Ρον, την Ερμιόνη και την Τζίνι. «Ξέρετε, αυτούς που έχουνπάθει μόνιμες βλάβες από ξόρκια.Φυσικά, με εντατική ιατρική φροντίδα, με φίλτρα, ξόρκια και λίγητύχη, μπορεί να παρουσιάσουνκάποια βελτίωση. Ο Γκιλντρόι, για παράδειγμα, δείχνει να ανακτάκάποια αυτογνωσία και οκύριος Μπόουντ έχει παρουσιάσει μεγάλη βελτίωση, ανακτά σταθεράτην ικανότητα του λόγου,αν και προς το παρόν μιλά σε μια τελείως άγνωστη γλώσσα. Πρέπειόμως να μοιράσω και ταυπόλοιπα δώρα, σας αφήνω να τα πείτε».Ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα. Ήταν φανερό ότι ο θάλαμος αυτός αποτελούσεπια και τη μόνιμηκατοικία των ενοίκων του. Υπήρχαν πολύ περισσότερα προσωπικάαντικείμενα δίπλα στακρεβάτια τους απ' ότι στο θάλαμο του κυρίου Ουέσλι ο τοίχος τουΓκιλνιρόι, για παράδειγμα, ήτανγεμάτος με φωτογραφίες του, όπου χαμογελούσε πλατιά και κουνούσετο χέρι στους επισκέπτες.Πολλές από αυτές έφεραν αφιερώσεις στον εαυτό του με δυσανάγνωστο,παιδιάστικο γραφικόχαρακτήρα. Μόλις η θεραπεύτρια τον κάθισε στην πολυθρόνα του, οΛόκχαρτ έβγαλε ένα πάκοφωτογραφίες του κι άρχισε να τις υπογράφει μανιωδώς.«Να τις βάλετε σε φακέλους», συνέστησε στην Τζίνι ρίχνοντας μίαμία στην αγκαλιά της τιςυπογεγραμμένες φωτογραφίες. «Δε με470έχουν ξεχάσει, ξέρετε, παίρνω αμέτρητα γράμματα θαυμαστών... ΗΓκλάντις ΓκάνιΖεον μουγράφει κάθε βδομάδα... μόνο που δεν ξέρω γιατί...» Σταμάτησεαπορημένος για λίγο κι ύστεραξαναβρή-κε το χαμόγελο του και συνέχισε να υπογράφει με ανανεωμένοΖήλο. «ΥποψιάΖομαιλόγω της ομορφιάς μου...»Στο απέναντι κρεβάτι ήταν ξαπλωμένος ένας μάγος με κιτρινιά-ρικοπρόσωπο και πένθιμο ύφος,που κοίταζε το ταβάνι μουρμού-ραγε μονάχος του χωρίς να έχει καμιάεπαφή με το περιβάλλον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Δύο κρεβάτια παρακάτω ήταν μια γυναίκα που όλο το κεφάλι της ήτανκαλυμμένο με πυκνότρίχωμα ο Χάρι θυμήθηκε ότι, στο δεύτερο έτος, είχε πάθει κάτιπαρόμοιο και η Ερμιόνη, μόνοπου ευτυχώς, στη δική της περίπτωση, δεν ήταν μόνιμη η βλάβη. Στοβάθος, μια λουλουδάτηκουρτίνα απομόνωνε δύο κρεβάτια και τους επισκέπτες τους από τονυπόλοιπο θάλαμο.«Τα δώρα σου, Άγκνες», είπε πρόσχαρα η θεραπεύτρια στη γυναίκα μετο τριχωτό πρόσωπο καιτης έδωσε μερικά πακέτα. «Όπως βλέπεις, δε σε ξέχασαν. Κι ο γιοςσου, επίσης, έστειλεκουκουβάγια και μας είπε ότι θα περάσει να σε δει το απόγευμα,εντάξει;»Η Άγκνες γάβγισε Ζωηρά.«Κι εσένα, Μπρόντερικ, σου έστειλαν μια ωραία γλάστρα κι έναυπέροχο ημερολόγιο με έναδιαφορετικό Ζωηρόχρωμο ιιππόγρυπα σε κάθε μήνα θα στολιστεί οχώρος, έτσι δεν είναι;»ρώτησε η θεραπεύτρια τον άντρα που μουρμούραγε ολομόναχος. Έπειτατοποθέτησε στοκομοδίνο του ένα άσχημο φυτό με μακριά πλοκάμια που κουνιόνταν καικρέμασε με το ραβδί τηςτο ημερολόγιο στον τοίχο. «Και... α, φεύγετε κιόλας, κυρίαΛονγκμπότομ;»Ο Χάρι γύρισε απότομα. Η κουρτίνα στο βάθος του θαλάμου είχεανοίξει και δυο επισκέπτεςέβγαιναν στο στενό διάδρομο ανάμεσα στα κρεβάτια: μια αγέρωχηηλικιωμένη μάγισσα, ντυμένημε ένα μακρύ πράσινο φόρεμα, μια σκοροφαγωμένη ρενάρ από πάνω καιμυτερό καπέλο στοκεφάλι, το οποίο στόλιΖε ένας βαλσαμωμένος γύπας, και ξοπίσω τηςμε απελπισμένο ύφος... οΝέβιλ.Ξάφνου, ο Χάρι κατάλαβε ποιοι ήταν οι ασθενείς στα δύο τελευταίακρεβάτια. Κοίταξεαλαφιασμένος ολόγυρα προσπαθώντας ^ να βρει έναν τρόπο ναπερισπάσει την προσοχή τωνάλλων, ώστε ' να μπορέσει ο Νέβιλ να φύγει ανενόχλητος κιαπαρατήρητος. Είχε :γυρίσει όμως κι ο Ρον στο άκουσμα του ονόματος Λονγκμπότομ και,πριν προλάβει να τονεμποδίσει ο Χάρι, φώναξε: «Νέβιλ!»471Ο Νέβιλ αναπήδησε και τραβήχτηκε σαν να πέρασε ξυστά από δίπλα τουμια σφαίρα.«Εμείς είμαστε, Νέβιλ!» έκανε χαρούμενα ο Ρον καθώς σηκωνότανόρθιος. «Είδες... είναι εδώ οΛόκχαρτ! Εσύ ποιον επισκέφτηκες;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τα παιδιά είναι φίλοι σου, Νέβιλ, χρυσό μου;» είπε καταδεκτι-κά ηγιαγιά του Νέβιλ,καρφώνοντας πάνω τους τα μάτια της.Ο Νέβιλ είχε ένα ύφος σαν να παρακαλούσε να ανοίξει η γη να τονκαταπιεί. Το παχουλόπρόσωπο του έγινε κατακόκκινο σαν παν-τζάρι κι έσκυψε το κεφάλιαποφεύγοντας να τουςκοιτάξει.«Α, μάλιστα», συνέχισε η γιαγιά του και έριξε στον Χάρι έναεξεταστικό βλέμμα ενώ συγχρόνωςτου άπλωνε το κοκαλιάρικο ρυτιδωμένο χέρι της. «Ναι, ναι, ξέρωποιος είσαι. Ο Νέβιλ μου μιλά μετα καλύτερα λόγια για σένα».«Ε... ευχαριστώ», είπε ο Χάρι καθώς της έσφιγγε το χέρι. Ο Νέβιλδεν τον κοίταΖε είχε τα μάτιατου καρφωμένα στα πόδια του ενώ το πρόσωπο του αναψοκοκκίνιΖεολοένα περισσότερο.«Κι εσείς οι δυο είσαστε προφανώς της οικογένειας Ουέσλι»,πρόσθεσε η κυρία Λονγκμπότομ,προσφέροντας ηγεμονικά το χέρι της στον Ρον και στην Τζίνι. «Ναι,γνωρίΖω τους γονείς σας...όχι καλά, φυσικά... είναι έκτακτοι άνθρωποι, θαυμάστοι... κι εσύπρέπει να είσαι η ΕρμιόνηΓκρέιντζερ;»Η Ερμιόνη ξαφνιάστηκε που η κυρία Λονγκμπότομ ήξερε το όνομα της,αλλά της έσφιξε το χέρι.«Ναι, ο Νέβιλ μου έχει μιλήσει για σας. Τον βοηθήσατε σε πολλέςδυσάρεστες καταστάσεις,σωστά; Είναι καλό παιδί», είπε, ρίχνοντας ένα αυστηρό βλέμμα στονεγγονό της πάνω από τηνοστεώδη μύτη της, «μα δεν έχει το ταλέντο του πατέρα του,δυστυχώς». Κι έδειξε με ένα γνέψιμοτα δύο κρεβάτια στο βάθος του θαλάμου, κάνοντας το βαλσαμωμένογύπα να τραμπαλιστείεπικίνδυνα.«Τι;» έκανε έκπληκτος ο Ρον. (Ο Χάρι θα του πάταγε το πόδι αλλά,όταν φοράς τζιν αντί γιαμανδύα, κάτι τέτοια δεν περνούν απαρατήρητα.) «Έχεις εδώ τονμπαμπά σου, Νέβιλ;»«Τι ακούω;» είπε κοφτά η κυρία Λονγκμπότομ. «Δεν έχεις πει στουςφίλους σου για τους γονείςσου, Νέβιλ;»Ο Νέβιλ πήρε βαθιά ανάσα, κοίταξε το ταβάνι κι έγνεψε αρνητικά. ΟΧάρι τον λυπήθηκε μ' όλητου την ψυχή, αλλά δεν έβρισκε τρόπο να τον βοηθήσει να βγει απότη δύσκολη θέση.472«Δεν έχεις κανένα Λόγο να ντρέπεσαι!» σχολίασε θυμωμένη η κυρίαΛονγκμπότομ. «Πρέπει ναείσαι περήφανος, Νέβιλ, περήφανος! Οι γονείς σου δε θυσίασαν τησωματική και ψυχική υγείαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τους για να ντρέπεται ο μοναχογιός τους!»«Δεν ντρέπομαι», είπε ξεψυχισμένα ο Νέβιλ, αποφεύγοντας ακόμη νακοιτάξει τον Χάρι και τουςάλλους. Ο Ρον είχε ανασηκωθεί στις μύτες των ποδιών του,προσπαθώντας να δει τους ασθενείςτων δύο τελευταίων κρεβατιών.«Τότε, το δείχνεις με πολύ παράξενο τρόπο!» σχολίασε η γιαγιά του.«Ο γιος μου και η γυναίκατου», συνέχισε στρεφόμενη αγέρωχα προς τον Χάρι, τον Ρον, τηνΕρμιόνη και την Τζίνι,«Βασανίστηκαν μέχρι τρέλας από τους οπαδούς του Ξέρετε-Ποιου».Αμέσως η Ερμιόνη και η Τζίνι έφεραν τα χέρια τους στο στόμα. Ο Ρονσταμάτησε ναστραβολαιμιάΖει και γύρισε ντροπιασμένος το κεφάλι του.«Ήταν χρυσούχοι, ξέρετε, κι έχαιραν μεγάλης εκτίμησης στηνκοινότητα των μάγων», συνέχισεεκείνη. «Ήταν πολύ προικισμένα πλάσματα κι οι δυο τους. γι'αυτό... ναι, Άλις, χρυσή μου, τιείναι;»Η μητέρα του Νέβιλ είχε βγει στο διάδρομο με το νυχτικό της. Δενείχε πια το παχουλό, πρόσχαροπρόσωπο που είχε δει ο Χάρι στη φωτογραφία των παλιών μελών τουΤάγματος του Φοίνικα,εκείνη που του είχε δείξει ο Μούντι. Τώρα το πρόσωπο της ήταναδύνατο και με έντονα σημάδιακαταπόνησης, τόσο που τα μάτια της φάνταΖαν τεράστια, ενώ ταμαλλιά της, που είχαν ασπρίσει,ήταν θαμπά και ξεχτένιστα. Δε φάνηκε να θέλει να μιλήσει —ή ίσωςδεν μπορούσε— αλλά έκανενοήματα στον Νέβιλ κρατώντας κάτι στο απλωμένο χέρι της.«Πάλι;» είπε κουρασμένα η κυρία Λονγκμπότομ. «Πολύ καλά, Άλις,χρυσή μου, πολύ καλά... Παρ'το, Νέβιλ, ότι κι αν είναι».Ο Νέβιλ όμως είχε απλώσει ήδη το χέρι του και η μητέρα του άφησεστη χούφτα του έναπεριτύλιγμα από τσιχλόφουσκα.«Πολύ ωραία, χρυσή μου», είπε με προσποιητό κέφι η γιαγιά τουΝέβιλ, χτυπώντας τη μητέρατου στον ώμο.Ο Νέβιλ όμως είπε ψιθυριστά: «Ευχαριστώ, μαμά».Η μητέρα του επέστρεψε στο Βάθος του θαλάμου σιγοτραγουδώντας. ΟΝέβιλ κοίταξε επιθετικάτους άλλους, σαν να τους προκαλούσε να γελάσουν, αλλά ο Χάρι δενείχε αντικρίσει πιο θλιβερόθέαμα στη Ζωή του.473«Ώρα να πηγαίνουμε», ακούστηκε η κυρία Λονγκμπότομ καθώς φορούσετα μακριά πράσιναγάντια της. «Χάρηκα που σας γνώρισα, παιδιά μου. Νέβιλ, πέταξε τοπεριτύλιγμα στα σκουπίδια,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σου έχει δώσει τόσο πολλά που φτάνουν να ταπετσάρεις ολόκληρο τοδωμάτιο σου».Καθώς όμως έφευγαν, ο Χάρι ήταν σίγουρος πως είδε τον Νέ-βιλ νακρύβει το περιτύλιγμα στηντσέπη του.Η πόρτα έκλεισε πίσω τους.«Δεν είχα ιδέα», μουρμούρισε δακρυσμένη η Ερμιόνη.«Ούτε κι εγώ», είπε βραχνά ο Ρον.«Ούτε κι εγώ», ψέλλισε η Τζίνι.Κοίταξαν όλοι τον Χάρι.«Εγώ το ήξερα», παραδέχτηκε σκυθρωπά. «Μου το είχε πει οΝτάμπλντορ, αλλά του έδωσα τολόγο μου να μην το πω σε κανέναν... γι' αυτό καταδικάστηκε ηΜπέλατριξ Λεστρέιντζ σε φυλάκισηστο ΑΖκαμπάν γιατί έκανε στους γονείς του Νέβιλ τη βασανιστικήκατάρα μέχρι που έχασαν ταλογικά τους».«Η Μπέλατριξ Λεστρέιντζ είναι υπεύθυνη γι' αυτό;» ψιθύρισε έντρομηη Ερμιόνη. «Αυτή η γυναίκαπου έχει τη φωτογραφία της στη φωλιά του ο Κρίτσερ;»Στο θάλαμο έπεσε σιωπή. Ξάφνου ακούστηκε η θυμωμένη φωνή τουΛόκχαρτ.«Ακούστε να σας πω, δεν έμαθα καλλιγραφία χάρη γούστου εγώ!»ΣφραγισματικήΌπως αποδείχτηκε, ο Κρίτσερ κρυβόταν στη σοφίτα. Ο Σείριος είπεότι τον ξετρύπωσε εκεί πάνω,βουτηγμένο στη σκόνη, να ψάχνει το δίχως άλλο για κειμήλια τηςοικογένειας Μπλοκ, που θα ταέκρυβε στο ντουλάπι του. Παρόλο που ο Σείριος φάνηκεικανοποιημένος με αυτή την εξήγηση, οΧάρι αισθανόταν μιαν αόριστη ανησυχία. Το ξωτικό είχε πολύκαλύτερη διάθεση όταν έκανε τηνεπανεμφάνιση του, δε μουρμουρίΖε τόσο πολύ όσο πριν κι εκτελούσεπιο υπάκουα τις διαταγές,αν και ο Χάρι το τσάκωσε μερικές φορές να τον κοιτάΖει επίμονα.Κάθε φορά όμως απόστρεφεβιαστικά το βλέμμα όταν καταλάβαινε πως το αγόρι τον είχεαντιληφθεί.Ο Χάρι δεν ανέφερε τις αμυδρές υποψίες του στο νονό του. Ο Σείριοςείχε χάσει το κέφι του τώραπου πέρασαν τα Χριστούγεννα. Όσο πλησίαΖε η μέρα της αναχώρησηςτους για το σχολείο, τόσοπιο συχνά τον έπιαναν «οι ακεφιές του», όπως τις αποκαλούσε ηκυρία Ουέσλι, κι έμενε αμίλητοςκαι σκυθρωπός ενώ κλεινόταν με τις ώρες στο δωμάτιο τουΩραιόραμφου. Η μελαγχολία του είχεπλημμυρίσει το σπίτι διαχεόταν σαν δηλητηριώδες αέριο κάτω από τιςπόρτες, και δεν άργησε ναμεταδοθεί σε όλους.Ο Χάρι δεν ήθελε να αφήσει πάλι τον Σείριο με μοναδική συντροφιάτον Κρίτσερ μάΛιστα, γιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πρώτη φορά στη Ζωή του, δεν ανυπομονούσε να γυρίσει στο«Χόγκουαρτς». Η επιστροφή στοσχολείο σήμαινε ότι γι' άλλη μια φορά θα 'πρεπε να σκύψει τοκεφάλι στην τυραννική ΝτολόρεςΆμπριτζ, η οποία σίγουρα θα 'χε φροντίσει να εκδοθούν καμιάντουΖίνα καινούργια διατάγματαστη διάρκεια της475απουσίας τους. Τώρα που τον είχαν αποβάλει από την ομάδα δεν είχενα προσβλέπει ούτε στοκουίντιτσ, ενώ ο όγκος των εργασιών θα αυξανόταν όσο θα πλησίαΖε ηεποχή τωνδιαγωνισμάτων κι ο Ντάμπλντορ παρέμενε απόμακρος όπως πάντα. Ανδεν είχε τους Σίγμα-Νι,ίσως να ιικέτευε τον Σείριο να τον κρατήσει στην Γκρίμολντ Πλέις.Και τότε, την τελευταία ημέρα των διακοπών, συνέβη κάτι που τονέκανε να τρέμει την ώρα και τηστιγμή που θα γύριΖε στο «Χόγκουαρτς».«Χάρι, χρυσό μου», ακούστηκε η κυρία Ουέσλι καθώς πρόβαλλε στηνπόρτα της κάμαρας πουεκείνος μοιραΖόταν με τον Ρον. Τα δυο αγόρια έπαιΖαν μαγικό σκάκιενώ η Ερμιόνη, η Τζίνι κι οΣτρα-βοπόδαρος τους παρακολουθούσαν. «Έρχεσαι λίγο στην κουΖίνα;Κάτι σε θέλει ο καθηγητής Σνέιπ».Ο Χάρι δε συνειδητοποίησε αμέσως τι του είπε ένας πύργος του είχεαρπαχτεί με ένα στρατιώτητου Ρον, κι ο Χάρι τον εμψύχωνε φανατισμένα. «Λιώσ' τον... καν'τον σκόνη... Τι φοβάσαι, κουτέ,από έναν απλό στρατιώτη; Συγγνώμη, κυρία Ουέσλι, τι είπατε;»«Ήρθε ο καθηγητής Σνέιπ. Σε περιμένει στην κουΖίνα. θέλεινα σου πει κάτι».Ο Χάρι πάγωσε στη θέση του απ' το φόβο. Κοιτάχτηκε με τονΡον, την Ερμιόνη και την Τζίνι, που είχαν μείνει με ανοιχτό τοστόμα. Ο Στραβοπόδαρος, που ηΕρμιόνη εδώ κι ένα τέταρτο τον κρατούσε με το ζόριακινητοποιημένο, πήδηξε από την αγκαλιάτης κι έπιασε στο κυνήγι τα πιόνια, που έτρεχαν να σωθούντσιρίζονταςμε όλη τους τη δύναμη.«Ο Σνέιπ;» επανέλαβε σαν χαΖός ο Χάρι.«Ο καθηγητής Σνέιπ», τον διόρθωσε αυστηρά η κυρία Ουέσλι. «Καιτώρα, έλα γρήγορα. Λέει ότιδεν μπορεί να μείνει πολύ».«Τι να σε θέλει;» ρώτησε ο Ρον κοιτώντας πανικόβλητος τη μητέρατου που έφευγε από τοδωμάτιο. «Δεν έκανες καμιά αταξία,έτσι δεν είναι, Χάρι;»«Όχι!» φώναξε εκείνος αγανακτισμένος ενώ έστυβε το μυαλό του ναβρει τι είχε κάνει για να τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κυνηγήσει ο Σνέιπ ως την Γκρίμολντ Πλέις. Μήπως στην τελευταία τουεργασία πήρε Φ;Δύο λεπτά αργότερα άνοιγε την πόρτα της κουΖίνας. Αντίκρισε τονΣείριο και τον Σνέιπκαθισμένους στο μακρύ τραπέΖι, να κοιτά-Ζουν κατσουφιασμένοι προςαντίθετες κατευθύνσεις. ΟΣείριος είχε μπροστά του ανοιγμένο ένα γράμμα.476Ο Χάρι ανήγγειλε την παρουσία του με ένα αμήχανο Βήξιμο.Ο Σνέιπ γύρισε προς το μέρος του μαύρα λινδωμένα μαλλιά πλαισίωναντο πρόσωπο του.«Κάθισε, Πότερ».«Άκουσε με καλά», είπε ο Σείριος με δυνατή φωνή. Έγειρε προς ταπίσω στην καρέκλα του, έτσιπου τώρα ισορροπούσε μόνο στα δύο πόδια της, και κοίταξε τοταβάνι, «θα προτιμούσα να μηδίνεις διαταγές εδώ μέσα, Σνέιπ. Βλέπεις, είναι το σπίτι μου».Το χλομό πρόσωπο του Σνέιπ κοκκίνισε από θυμό. Ο Χάρι κάθισε σεμια καρέκλα δίπλα στονΣείριο, απέναντι από τον Σνέιπ.«Υποτίθεται πως έπρεπε να σε δω μόνο σου, Πότερ», είπε ο Σνέιπ μετο γνωστό ειρωνικό τουχαμόγελο, «αλλά ο Μπλακ...»«Είμαι νονός του», τον διέκοψε με ακόμη πιο δυνατή φωνή ο Σείριος.«Ακολουθώ εντολές του Ντάμπλντορ», συνέχισε ο Σνέιπ, που η φωνήτου, αντίθετα με τουΣείριου, χαμήλωνε όλο και περισσότερο, «αλλά δεν έχω καμιάαντίρρηση να παραμείνεις, Μπλακ.Ξέρω πως νιώθεις παραγκωνισμένος...»«Αυτό τώρα τι σημαίνει;» φώναξε ο Σείριος, αφήνοντας την καρέκλατου να πατήσει και στατέσσερα πόδια με ένα δυνατό κρότο.«Ότι ασφαλώς θα αισθάνεσαι κάπως... ε... απογοητευμένος από τογεγονός ότι δεν μπορείς νακάνεις τίποτα χρήσιμο», τόνισε με νόημα τη λέξη, «για το Τάγμα».Ήταν η σειρά του νονού του να αναψοκοκκινίσει. Ο Σνέιπ χαμογέλασεθριαμβευτικά και στράφηκεστον Χάρι.«Ο διευθυντής με έστειλε να σου πω, Πότερ, ότι επιθυμεί, αυτή τηχρονιά, να διδαχτείςσφραγισματική».«Να διδαχτώ τι;»Το χαμόγελο του Σνέιπ έγινε ακόμη πιο σαρκαστικό.«Σφραγισματική, Πότερ. Τη μαγική άμυνα του μυαλού ενάντια στηνεξωτερική διείσδυση. Έναναποκρυφιστικό, αλλά εξαιρετικά χρήσιμο, κλάδο της μαγείας».Τον Χάρι τον έπιασε ταχυκαρδία. Άμυνα ενάντια στην εξωτερικήδιείσδυση; Μα αφού δεν είχεμπει μέσα του ο Βόλντεμορτ, όλοι συμφωνούσαν σ' αυτό...«Γιατί πρέπει να διδαχτώ σφραγμ... αυτό το πώς-το-λένε;» ρώτησε.«Επειδή το λέει οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

διευθυντής», απάντησε με προσποιητή γλυκύτητα ο Σνέιπ. «θα κάνειςιιδιαίτερα μαθήματα μίαφορά τη βδομά-477δα, αλλά δε θα το πεις σε κανέναν και ειδικά στην ΝτολόρεςΆμπρίτζ. Κατάλαβες;»«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Και ποιος θα με διδάξει;»Ο Σνέιπ ανασήκωσε το φρύδι του. «Εγώ», είπε.Ο Χάρι είχε τη φρικτή αίσθηση πως έλιωναν τα σπλάχνα του.ιιδιαίτερα μαθήματα με τον Σνέιπ...τι είχε κάνει για να του αξίτει τέτοια τιμωρία; Στράφηκε στονΣείριο γυρεύοντας βοήθεια.«Γιατί δεν κάνει ο Ντάμπλντορ μαθήματα στον Χάρι;» ρώτησεεπιθετικά ο Σείριος. «Γιατί εσύ;»«ΦαντάΖομαι επειδή ο διευθυντής έχει το προνόμιο να αποφεύγεικάποια δυσάρεστακαθήκοντα», εξήγησε μειλίχια ο Σνέιπ. «Σε διαβεβαιώνω ότι δεν τονικέτευσα να μου δώσει τηδουλειά». Σηκώθηκε απ' την καρέκλα του. «Σε περιμένω τη Δευτέρα,στις έξι το απόγευμα,Πότερ, στο γραφείο μου. Αν ρωτήσει κανείς, σου κάνω φροντιστήριοστα φίλτρα. Άλλωστε,όποιος σε έχει δει στην τάξη μου, δε θα έχει καμία αμφιβολία ότιτο χρειάΖεσαι», πρόσθεσε κιέκανε μεταβολή να φύγει με το μανδύα του ν' ανεμίσει πίσω του.Ο Σείριος βολεύτηκε καλύτερα στην καρέκλα του. «Μια στιγμή».Ο Σνέιπ γύρισε προς το μέρος του. «Είμαι βιαστικός, Μπλακ.Αντίθετα μ' εσένα, ο ελεύθεροςχρόνος μου δεν είναι απεριόριστος».«Τότε, θα μπω αμέσως στο θέμα», είπε ο Σείριος και σηκώθηκεόρθιος. Ήταν ψηλότερος από τονΣνέιπ. Όπως πρόσεξε ο Χάρι, ο καθηγητής έσφιξε τη γροθιά στηντσέπη του μανδύα του,πιάνοντας, το δίχως άλλο, το ραβδί του. «Αν ακούσω πωςκακομεταχειρίζεσαι τον Χάρι σταμαθήματα σφραγισματικής, θα έχεις να κάνεις μαζί μου», τονπροειδοποίησε.«Τι συγκινητικό», κάγχασε ο Σνέιπ. «Μα σίγουρα θα έχεις προσέξειπόσο μοιάΖει στον πατέρατου ο Πότερ».«Πράγματι», έκανε με καμάρι ο Σείριος.«Τότε θα ξέρεις πως είναι τόσο αλαΖόνας ώστε δεν τον αγγίΖει ηκριτική», συμπλήρωσε μειλίχιαο Σνέιπ.Ο Σείριος έσπρωξε απότομα την καρέκλα του και βάδισε απειλητικάπρος το μέρος του Σνέιπ,τραβώντας ταυτόχρονα το ραβδί του. Ο Σνέιπ έβγαλε κι αυτός το δικότου. Κάρφωσαν ο ένας ταμάτια του στον άλλον. Ο Σείριος φαινόταν έξω φρενών, ενώ ο Σνέιπκοίταζε ΖυγιάΖοντας μια τοπρόσωπο του Σείριου και μια το ραβδί του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Σείριε!» φώναξε ο Χάρι αλλά ήταν σαν να μην τον άκουσε ο νονόςτου.478«Σε προειδοποιώ, Κλαψιάρη», είπε ο Σείριος κολλώντας το πρόσωποτου ΣΤΟ πρόσωπο τουΣνέιπ. «Δε με νοιάΖει αν λέει ο Ντάμπλντορ ότι μετανόησες, εγώ σεξέρω καλά...»«Και γιατί δεν τον ενημερώνεις;» ψιθύρισε ο Σνέιπ. «Ή μήπωςφοβάσαι ότι δε θα πάρει στασοβαρά τη συμβουλή ενός ανθρώπου, που κρύβεται έξι μήνες στο σπίτιτης μαμάς του;»«Τι νέα από τον Λούσιους Μαλφόι; θα είναι ενθουσιασμένος,φαντάΖομαι, που το σκυλάκι τουδουλεύει στο "Χόγκουαρτς"».«Μια και μιλάμε για σκυλιά», απάντησε ήρεμα ο Σνέιπ, «ξέρεις ότι οΛούσιους Μαλφόι σεαναγνώρισε την τελευταία φορά που βγήκες βόλτα; Έξυπνη η ιδέα σου,Μπλακ, να σε δουν σεέναν ασφαλή σιδηροδρομικό σταθμό... ώστε να έχεις την τέλειαδικαιολογία για να μην ξαναβγείςαπ' την κρυψώνα σου!»Ο Σείριος σήκωσε το ραβδί του.«ΟΧΙ!» φώναξε ο Χάρι προσπαθώντας να μπει ανάμεσα τους. «Όχι,Σείριε!»«Με κατηγορείς για δειλία;» βρυχήθηκε ο Σείριος, προσπαθώντας νασπρώξει από τη μέση τονΧάρι, που δεν έλεγε όμως να το κουνήσει.«Ναι, μάλλον», έκανε ο Σνέιπ.«Χάρι-φύγε-από-τη-μέση!» γρύλισε ο Σείριος, καθώς τον έσπρωχνε μετο ελεύθερο χέρι του στοπλάί.Ξαφνικά η πόρτα της κουΖίνας άνοιξε και μπήκε όλη η οικογένειαΟυέσλι, μαΖίμετην Ερμιόνη.Φαίνονταν πολύ ευτυχισμένοι κι είχαν στη μέση τον κύριο Ουέσλι,ντυμένο μ' ένα Ζευγάρι ριγέ πιτζάμεςκι από πάνω αδιάβροχο.«Γιατρεύτηκα!» ανακοίνωσε κεφάτα. «Είμαι τελείως καλά!»Κοκάλωσε όμως στο κατώφλι, όπως κι οι υπόλοιποι, μόλις τους είδεόλους σ' αυτή τη στάση: οΣείριος κι ο Σνέιπ είχαν παγώσει στη θέση τους και κοίταΖαν τηνπόρτα, σημαδεύοντας ο έναςτον άλλο με το ραβδί του. Ανάμεσα τους στεκόταν ο Χάρι με τα χέριααπλωμένα, στηνπροσπάθεια του να τους χωρίσει.«Μα τα γένια του Μέρλιν», είπε ο κύριος Ουέσλι ενώ έσβηνε τοχαμόγελο του, «τι συμβαίνειεδώ;»Ο Σείριος κι ο Σνέιπ χαμήλωσαν τα ραβδιά τους, ενώ ο Χάρι κοίταΖεμια τον έναν και μια τονάλλον. Είχαν κι οι δυο μια έκφραση απέραντης περιφρόνησης, αλλά ηαπροσδόκητη είσοδοςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τόσων μαρτύρων τους είχε φέρει στα συγκαλά τους. Ο Σνέιπ έβαλεστην479τσέπη το ραβδί του κι έπειτα διέσχισε την κουΖίνα περνώνταςανάμεσα από τους Ουέσλι χωρίςνα πει λέξη. Στην πόρτα κοντοστάθηκε«Δευτέρα απόγευμα, στις έξι, Πότερ».Κι έφυγε. Ο Σείριος τον αγριοκοίταΖε με το ραβδι να κρέμεται στοχέρι του.«Τι έγινε;» ρώτησε ο κύριος Ουέσλι.«Τίποτε, Άρθουρ», απάντησε ο Σείριος που βαρίανάσαινε σαν να είχετρέξει σε αγώνα δρόμου.«Μια φιλική συζίτησυ μεταξύ δύο παλιών συμμαθητών». Και, με μιαυπεράνθρωπη προσπάθεια^κατάφερε να χαμογελάσει. «Ώστε γιατρεύτηκες... Πολύ χαίρομαι»«Δεν είναι υπέροχο;» πετάχτηκε η κυρία Ουέσλι οδηγώντας τον άντρατης σε μια καρέκλα. «Στοτέλος, έκανε το θαύμα του ο θεραπευτής Σμέθγουικ. Βρήκε τοαντίδοτο για το φαρμάκι του φιδιούκι ο Άρθουρ πήρε το μάθημα του: να μην ανακατευτεί ξανά με ταγιατροσόφια των Μαγκλ... Έτσιδεν είναι, χρυσέ μου; ρώτησε απειλητικά τον άντρα της.«Ναι, Μόλι μου», απάντησε υπάκουα ο κύριος ουεσλιΕκείνο το δείπνο θα έπρεπε να είναι χαρούμενο μια και γύρισε κοντάτους ο κύριος Ουέσλι. ΟΧάρι αντιλαμβανόταν οτι ο Σείριος κατέβαλλε φιλότιμες προσπάθειεςπίεΖε τον εαυτό του ναγελάει δυνατά με τα χωρατά του Φρεντ και του Τζορτζ ή φροντίΖε ναπροσφέρει στουςφιλοξενουμένους του κι άλλο φαγητό, τις υπόλοιπες στιγμές όμως τοπρόσωπο τουσκυθρώπιαΖε, σκοτείνιαΖε Ανάμεσα στον Χάρι και στον Σείριο καθότανο Μάντουνγκους και οΤρελο-μάτης Μούντι, που είχαν περάσει να ευχηθούν καλή ανάρρωσηστον κύριο Ουέσλι. Τοαγόρι ήθελε να του μιλήσει, να του πει ότι δεν πίστευε λέξη απ'αυτά που ξεστόμισε ο Σνέιπ.Ήθελε να τον βεβαιώσει ότι ο Σνέιπ τον προκαλούσε σκόπιμα κι ότικανείς από τους άλλους δεντον θεωρούσε δειλό επειδή εφάρμοΖε τις οδηγίες του Ντάμπλντορ ναμην ξεμυτίσει από τηνγκρίμολντ Πλέις Ωστόσο, δεν είχε την ευκαιρία να του μιλήσει και,βλέποντας το θυμωμένο ύφοςτου, αμφέβαλλε αν θα έβρισκε το θάρρος να του πει μια λέξη, ακόμηκι αν καθόταν δίπλα του.Αντίθετα, πληροφόρησε ψιθυριστά τον Ρον και την Ερμιόνη ότι θαέκανε ιδιαίτερα υαθήυα-τασφραγισματικής με τον Σνέιπ.«Ο Ντάμπλντορ θέλει να σταματήσεις να ονειρευεσαι τον Βόλτεμορτ»,συμπέρανε η Ερμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«ΝομίΖω ότι αυτό Πρέπει να ευχαριστεί κι εσένα, έτσι δεν είναι;»480481«Που θα κάνει ιιδιαίτερα με τον Σνέιπ;» έφριξε ο Ρον. «Εγώ θαπροτιμούσα τους εφιάλτες!»Στο «Χόγκουαρτς» θα γυρίΖαν την επομένη με το λεωφορείο τωνιπποτών είχε αποφασιστεί νατους συνοδεύουν κι αυτή τη φορά η Τονκς και ο Λούπιν. Το άλλοπρωί, όταν ο Χάρι, ο Ρον και ηΕρμιόνη κατέβηκαν στην κουΖίνα, τους βρήκαν να παίρνουν το πρωινότους. Οι μεγάλοικουβέντιαΖαν ψιθυριστά μόλις άνοιξε την πόρτα ο Χάρι, αλλά αμέσωςκοιτάχτηκαν και σώπασαναπότομα.Ύστερα από ένα βιαστικό πρωινό, φόρεσαν μπουφάν και κασκόλ για ναπροστατευτούν από τηνπαγωνιά του Γενάρη. Ο Χάρι ένιωθε ένα σφίξιμο στην καρδιά δενήθελε να αποχαιρετήσει τονΣείριο. Είχε ένα κακό προαίσθημα γι' αυτόν τον αποχωρισμό δενήξερε πότε θα ξαναντάμωνανκαι, επιπλέον, ήθελε να πει στο νονό του να μην κάνει καμιάβλακεία. Φοβόταν ότι του κόστισετόσο πολύ η κατηγορία του Σνέιπ για δειλία, ώστε μπορεί τώρα νασχεδίαΖε κάποια απερίσκεπτηέξοδο από την Γκρίμολντ Πλέις. Ωστόσο, πριν καλά καλά προλάβει νασκεφτεί τι θα του πει, οΣείριος του έγνεψε να πλησιάσει.«θέλω να σου δώσω κάτι», είπε σιγανά και του έχωσε στο χέρι ένακακοτυλιγμένο δεματάκι σεμέγεθος βιβλίου τσέπης.«Τι είναι;» ρώτησε ο Χάρι.«Με αυτό θα με ειδοποιήσεις αν δε σου φέρεται καλά ο Σνέιπ. Όχι,μην το ανοίγεις εδώ!» είπερίχνοντας ένα ανήσυχο βλέμμα στην κυρία Ουέσλι, που προσπαθούσε ναπείσει τους δίδυμουςνα φορέσουν τα γάντια που τους είχε πλέξει. «Αμφιβάλλω αν θα τοεγκρίνει η Μόλι. Αλλά θέλω νατο χρησιμοποιήσεις αν με χρειαστείς, εντάξει;»«Εντάξει», απάντησε ο Χάρι κι έκρυψε γρήγορα το δεματάκι στηνεσωτερική τσέπη του μπουφάντου, αλλά ήξερε ότι δε θα το χρησιμοποιούσε ποτέ ότι κι αν ήταν.Σε καμία περίπτωση δε θαγινόταν το δόλωμα για να βγει ο νονός του από την ασφαλή κρυψώνατου, όσο άσχημα κι αν τουφερόταν ο Σνέιπ στα μαθήματα σφραγισματικής.«Πάμε, λοιπόν», χαμογέλασε θλιμμένα ο Σείριος χτυπώντας τον στονώμο. Πριν προλάβει να πειλέξη, είχαν κιόλας ανέβει τις σκάλες και σταματούσαν μπροστά στηνκλειδαμπαρωμένηεξώπορτα, περιστοιχισμένοι από τους Ουέσλι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αντίο, Χάρι, και να προσέχεις», είπε καθώς τον ανκάλιαΖε η κυρίαΟυέσλι.«Καλή αντάμωση, Χάρι, και να με φυλάς από τα φίδια!» είπε πρόσχαραο κύριος Ουέσλι καθώςτου έσφιγγε το χέρι.«Ναι... φυσικά», έκανε αφηρημένα ο Χάρι ήταν η τελευταία τουευκαιρία να πει στον Σείριο ναπροσέχει γύρισε προς το μέρος του, τον κοίταξε στα μάτια κι άνοιξετο στόμα του να μιλήσει,όμως πριν προλάβει να πει οτιδήποτε, ο Σείριος τον αγκάλιασε με τοένα χέρι και είπε βραχνά:«Να προσέχεις, Χάρι». Την επόμενη στιγμή, το αγόρι βρέθηκε έξω,στο παγωμένο αγιάΖι, ενώ ηΤονκς —μεταμφιεσμένη σε μια ξερακιανή γυναίκα με ψαρά μαλλιά— τονέσπρωχνε στις σκάλες.Η πόρτα του αριθμού 12 στην οδό Γκρίμολντ Πλέις έκλεισε πίσω τους.Ακολούθησαν τον Λούπινκατεβαίνοντας τα σκαλιά. Σαν έφτασαν στο πεΖοδρόμιο, ο Χάρικοίταξε πίσω του. Το σπίτι συρρικνωνότανενώ τα διπλανά του το κατάπιναν καθώς μεγεθύνονταν προςτα πλάγια. Λίγες στιγμέςαργότερα είχε χαθεί απ' τα μάτια τους.«Ελάτε, λοιπόν. Όσο πιο γρήγορα πάρουμε το λεωφορείο των ιπποτώντόσο το καλύτερο», τουςσυμβούλεψε η Τονκς. Έδειχνε νευρική και στον Χάρι φάνηκε πωςέριχνε ανήσυχες ματιές στηνπλατεία. Ο Λούπιν σήκωσε το δεξί του χέρι.ΜΠΑΜ!Ξάφνου, ένα κατακόκκινο τριώροφο λεωφορείο εμφανίστηκε μπροστάτους. Έκανε έναν ελιγμόγια να αποφύγει ένα φανοστά-τη, ο οποίος έσπευσε να τραβηχτεί απότο δρόμο του.Ένας αδύνατος νεαρός με σπυράκια και πεταχτά αφτιά, που φορούσεκόκκινη στολή, έκανε ένασάλτο στο πεΖοδρόμιο και είπε:«Καλωσορίσατε στο...»«Ναι, ναι, καλώς σας βρήκαμε», τον έκοψε βιαστικά η Τονκς.«Ανεβείτε, παρακαλώ, ανεβείτε...»Έσπρωξε τον Χάρι στα σκαλοπάτια του λεωφορείου, αγνοώντας τονεισπράκτορα, πουγούρλωσε τα μάτια μόλις τον είδε.«Αυτός δεν είναι ο Χάρι...»«Αν τολμήσεις να ξεστομίσεις το όνομα του, θα σου κάνω μόνιμηδιαγραφή μνήμης», τοναπείλησε η Τονκς, που τώρα έσπρωχνε την Τζίνι και την Ερμιόνη ν'ανέβουν στο λεωφορείο.«Πάντα ήθελα να ταξιδέψω με αυτό το όχημα», είπε χαρούμενος ο ΡονκοιτάΖοντας ολόγυρα,καθώς πήγαινε να καθίσει δίπλαστον Χάρι.Την τελευταία φορά που ταξίδεψε ο Χάρι με το λεωφορείο τωνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

482ιπποτών ήταν βράδυ και οι τρεις όροφοι ήταν γεμάτοι με μπρούντζίνακρεβάτια. Τώρα όμως,νωρίς το πρωί, υπήρχαν παράταιρες καρέκλες συγκεντρωμένες μπροστάστα παράθυρα.Κάποιες μάλιστα είχαν τουμπάρει τη στιγμή που το Λεωφορείο φρέναρεαπότομα μπροστά στηνΓκρίμολντ Πλέις μερικοί μάγοι και μάγισσες σηκώνοντανμουρμουρι'Ζοντας, ενώ μια τσάνταγλίστρησε και άνοιξε σκορπίζοντας σ' όλο το δάπεδο ένα δυσάρεστομείγμα από βατραχοπόδαρα,κατσαρίδες και κρέμα.«Αναγκαστικά θα χωριστούμε», είπε η Τονκς, ψάχνοντας γύρω της γιαάδειες θέσεις. «Φρεντ,Τζορτζ και Τζίνι, καθίστε στο βάθος... θα μείνει μαΖί σας οΡέμους».Η ίδια, ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη ανέβηκαν στον τελευταίο όροφο,όπου υπήρχαν δυο άδειεςθέσεις μπροστά μπροστά και δύο πίσω. Ο Σταν Σάντιαίκ, οεισπράκτορας, ακολούθησε γεμάτοςπροθυμία τον Χάρι και τον Ρον πίσω. Κεφάλια γύριΖαν καθώς περνούσεο Χάρι από δίπλα τους.Μόλις ο νεαρός κάθισε, παρατήρησε πως όλα τα κεφάλια είχαν γυρίσειμπροστά.Ο Χάρι και ο Ρον έδωσαν στον Σταν από έντεκα δρεπάνια ο καθέναςκαι το λεωφορείο ξεκίνησεμε ένα δυνατό τράνταγμα. Έκανε το γύρο της πλατείαςανεβοκατεβαίνοντας στα πεΖοδρόμια κιύστερα ακούστηκε ένα δυνατό μπαμ κι έπεσαν όλοι προς τα πίσω- ηκαρέκλα του Ροναναποδογυρίστηκε κι ο Πινκγουίντζεον, που τον κρατούσε στα γόνατατου, πετάχτηκε από τοκλουβί κι εξαφανίστηκε στο μπροστινό μέρος του λεωφορείου, όπουκούρνιασε στον ώμο τηςΕρμιόνης. Ο Χάρι, που γλίτωσε παρά τρίχα την τούμπα γιατίαρπάχτηκε από ένα λυχνοστάτη,κοίταξε από το παράθυρο: απ' ότι έβλεπε, έτρεχαν σ' έναναυτοκινητόδρομο.«Περνάμε από τα περίχωρα του Μπίρμιγχαμ», απάντησε πρόσχαρα ο Στανστο ερωτηματικόβλέμμα του Χάρι, ενώ ο Ρον σηκωνόταν απ' το δάπεδο. «Όλα καλά,Χάρι; Είδα πολλές φορές τοόνομα σου στην εφημερίδα φέτος το καλοκαίρι, αλλά δεν έγραφανωραία πράγματα για σένα.Είπα στον Ερν: Εμένα δε μου φάνηκε τρελός όταν τον γνώρισα, θα τοκαταλάβαινα, έτσι δενείναι;»Τους έδωσε τα εισιτήρια και συνέχισε να κοιτάΖει καταγοητευμένοςτον Χάρι. Προφανώς ο Στανδεν ενδιαφερόταν αν ήταν τρελός κάποιος, αρκεί να ήταν τόσοδιάσημος ώστε να τον αναφέρει ηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εφημερίδα. Το λεωφορείο των ιπποτών έκανε έναν επικίνδυνο ελιγμόκαι προσπέρασε από ταδεξιά κάμποσα αυτοκίνητα. Ο Χάρι κοί-483τάξε μπροστά και είδε την Ερμιόνη να σκεπάΖει με τα χέρια της ταμάτια της, ενώ οΠιγκγουίντζεον τιτίβιΖε χαρούμενα στον ώμο της.ΜΠΑΜ'Τα καθίσματα γλίστρησαν πάλι προς τα πίσω, καθώς το λεωφορείοέκανε ένα άλμα από τοναυτοκινητόδρομο του Μπίρμιγχαμ για να προσγειωθεί σε μια ήσυχηεπαρχιακή δημοσιά, γεμάτηεπικίνδυνες στροφές. Οι θάμνοι στα δεξιά κι αριστερά του δρόμουτραβιόνταν τρομαγμένοι ενώ τολεωφορείο καβάλαγε τα κράσπεδα. Από κει βρέθηκαν στον κεντρικόπολυσύχναστο δρόμο μιαςπόλης, έπειτα σε μια μεγάλη επίστυλη γέφυρα ανάμεσα σε ψηλούςλόφους και ύστερα σε ένανανεμοδαρμένο κάμπο, πάντα με δυνατά κι επεισοδιακά τραντάγματα.«Άλλαξα γνώμη», είπε ο Ρον, καθώς σηκωνόταν για έκτη φορά από τοδάπεδο. «Δε θέλω ναξαναμπώ σε αυτό το πράμα».Ο Σταν ήρθε προς το μέρος τους. «Η επόμενη στάση είναι το"Χόγκουαρτς"», τους ενημέρωσεχαρούμενα. «Αυτή η στριμμένη που μπήκε μαζί σας, μας έδωσεφιλοδώρημα για να σας φέρουμεπιο γρήγορα, αλλά πρώτα πρέπει να αφήσουμε την κυρία Μαρς...» έναδυνατό αναγούλιασμαακούστηκε από τον κάτω όροφο κι ύστερα ένα απαίσιο πλατς «... δεναισθάνεται πολύ καλά».Λίγο αργότερα, το λεωφορείο των ιπποτών φρέναρε μπροστά σε μιαμικρή παμπ, πουαναπήδησε για να αποφύγει τη σύγκρουση. Άκουσαν τον Σταν νακατεβάΖει από το Λεωφορείοτην άτυχη κυρία Μαρς, ενώ οι συνεπιβάτες της στο δεύτερο όροφομουρμούριΖανανακουφισμένοι. Το λεωφορείο ξεκίνησε, ανέπτυξε ταχύτητα και...ΜΠΑΜ'Τώρα διέσχίΖαν το χιονισμένο Χόγκσμιντ. Ο Χάρι πρόλαβε και είδε τη«Γουρουνοκεφαλή» καθώςπερνούσαν μπροστά από το στενό όπου βρισκόταν η Ζωγραφιστή ταμπέλατου μπαρ κουνιόταναπ' τον άνεμο. Νιφάδες χιονιού χτυπούσαν το παρμπρίζ. Επιτέλους,σταμάτησαν μπροστά στηνκεντρική πύλη του «Χόγκουαρτς».Ο Λούπιν και η Τονκς τους βοήθησαν να κατεβάσουν τα μπα-γκαΖίατους κι ύστερα κατέβηκαν κιοι ίδιοι για να τους αποχαιρετήσουν. Ο Χάρι έριξε μια ματιά στουςτρεις ορόφους και είδε ότι όλοιοι επιβάτες τους κοίταζαν με τις μύτες τους κολλημένες στα τζάμια.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα είσαστε ασφαλείς εδώ», σχολίασε η Τονκς κοιτώντας καχύποπτατον έρημο δρόμο. «Καλήσυνέχεια».«Να προσέχετε», τους συμβούλεψε ο Λούπιν καθώς αντάλλασ-484σε με όλους χειραψίες. Άφησε τελευταίο τον Χάρι. «Κοίτα...» είπεκαι χαμήλωσε τη φωνή του, ενώοι άλλοι αποχαιρετιόνταν με την Τονκς. «Ξέρω πως δε χωνεύεις τονΣνέιπ, Χάρι, ωστόσο είναικορυφή στη σφραγισματική και όλοι μας —συμπεριλαμβανομένου τουΣείριου— θέλουμε ναμάθεις να προστατεύεις τον εαυτό σου, γι' αυτό βάλε τα δυνατά σου,εντάξει;»«Εντάξει», του υποσχέθηκε βαρύθυμα ο Χάρι, κοιτάΖοντας το πρόωραγερασμένο πρόσωπο του.«Τα λέμε».Πήραν κι οι έξι το γλιστερό δρόμο για το κάστρο, σέρνοντας πίσωτους τα μπαούλα τους. ΗΕρμιόνη μιλούσε ήδη για τους σκούφους που θα έπλεκε για τα ξωτικάπριν πέσει για ύπνο. ΟΧάρι έριξε πίσω του μια τελευταία ματιά μόλις έφτασαν στη βαριάδρύινη εξώθυρα το λεωφορείοτων ιπποτών είχε ήδη εξαφανιστεί. Στη σκέψη όσων τον περίμεναν τοεπόμενο απόγευμα,ευχήθηκε να τον είχε πάρει κι αυτόν μαΖί του.Πέρασε την επόμενη μέρα γεμάτος αγωνία για το απόγευμα. Το πρωινόδίωρο μάθημα τωνφίλτρων κάθε άλλο παρά καθησύχασε τους φόβους του, αφού ο Σνέιπήταν δυσάρεστος όπωςπάντα. Το ηθικό του έπεσε ακόμη περισσότερο, γιατί οι Σίγμα-Νι τονπλησία-ζαν στα διαλείμματακαι τον ρωτούσαν με λαχτάρα αν θα συναντιόνταν εκείνο το βράδυ.«θα σας ειδοποιήσω για την επόμενη συνάντηση με το γνωστό τρόπο»,έλεγε ξανά και ξανά οΧάρι. «Απόψε δε γίνεται, έχω... ε... φροντιστήριο στα φίλτρα».«Φροντιστήριο στα φίλτρα;» έκανε περιφρονητικά ο Ζαχαρίας Σμιθ,που τον ξεμονάχιασε στο χολτης εισόδου μετά το γεύμα. «Τόσο σκράπας είσαι; Ο Σνέιπ δεσυνηθίσει να κάνει φροντιστήρια».Ο Ρον τον αγριοκοίταΖε καθώς τον έβλεπε ν' απομακρύνεται μεΖωηρό κεφάτο βήμα.«Να του ρίξω μια ξεγυρισμένη κατάρα; Τον πετυχαίνω κι από δω»,είπε καθώς σήκωσε το ραβδίτου και σημάδεψε τον Ζαχαρία ανάμεσα στις ωμοπλάτες.«Ξέχασε το», έκανε μελαγχολικά ο Χάρι. «Αυτό νομίσουν όλοι, πωςείμαι εντελώς ηλίθ...»«Γεια σου, Χάρι», ακούστηκε μια φωνή πίσω του.Γύρισε και βρέθηκε απέναντι στην Τσο Τσανγκ.485«Α...» ψέλλισε ο Χάρι, ενώ η καρδιά του πήγαινε να σπάσει. «Γεια».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα είμαστε στη βιβλιοθήκη, Χάρι», πετάχτηκε η Ερμιόνη και,πιάνοντας τον Ρον από τομπράτσο, τον έσυρε αποφασιστικά στη μαρμάρινη σκάλα.«Πώς πέρασες τα Χριστούγεννα;» ρώτησε η Τσο.«Καλούτσικα», απάντησε ο Χάρι.«Εγώ πολύ ήσυχα», είπε η Τσο. Για κάποιο λόγο έδειχνε αμήχανη.«Ε... τον άλλο μήνα έχουμεπάλι έξοδο στο Χόγκσμιντ, είδες την ανακοίνωση;»«Τι; Α, όχι, δεν κοίταξα τον πίνακα τώρα που ήρθα».«Ναι, την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου».«Α», έκανε ο Χάρι απορώντας γιατί του το έλεγε, «θέλεις να...»«Μόνο αν το θέλεις κι εσύ», είπε εκείνη Ζωηρά.Ο Χάρι μπερδεύτηκε. ΕτοιμαΖόταν να της πει: «θέλεις να ρωτήσειςπότε είναι η επόμενησυνάντηση των Σίγμα-Νι;» αλλά η απάντηση της δεν ταίριαΖε.«Εγώ... ε...» ψέλλισε.«Κανένα πρόβλημα αν δε θέλεις», είπε η Τσο δείχνονταςντροπιασμένη. «Μην ανησυχείς. Τα... ταλέμε».Κι έφυγε. Ο Χάρι απόμεινε να την κοιτάΖει σαστισμένος, ενώ τομυαλό του δούλευε πυρετωδώς.Και ξαφνικά κατάλαβε.«Τσο! Ει... ΤΣΟ!» Έτρεξε ξοπίσω της και την πρόφτασε στη μέση τηςμαρμάρινης σκάλας. «Ε...θέλεις να πάμε μαΖί" στο Χόγκσμιντ την ημέρα του ΑγίουΒαλεντίνου;»«Αχ, ναι!» αποκρίθηκε εκείνη με φλογισμένα μάγουλα κι ένα πλατύχαμόγελο.«Ωραία... τότε κανονίστηκε». Ύστερα από αυτό, ο Χάρι ένιωθε ότιεκείνη η μέρα δεν ήταν σκέτηκαταστροφή και πήγε κυριολεκτικά χοροπηδώντας στη βιβλιοθήκη, ναπάρει τον Ρον και τηνΕρμιό-νη Για τα απογευματινά μαθήματα.Ωστόσο, στις έξι το απόγευμα, ακόμη κι η χαρά του για το ραντεβούμε την Τσο δεν μπορούσε ναξαλαφρώσει το κακό προαίστημα που κουβαλούσε και γινόταν όλο καιπιο έντονο σε κάθε βίμαπρος το γραφείο του Σνέιπ. Σταμάτησε έξω από την πόρτα κι ευχήθηκενα βρισκότανοπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί. Πήρε μια βαθιά ανάσα, χτύπησε καιμπήκε.Το σκιερό δωμάτιο ήταν γεμάτο ράφια με εκατοντάδες γυάλινα486δοχεία, μέσα στα οποία διατηρούνταν σε χρωματιστά υγρά απομεινάριαΖώων και φυτών. Σε μιαγωνιά υπήρχε ένα ντουλάπι με διάφορες ουσίες και υλικά- ο Σνέιπκατηγόρησε κάποτε τον Χάρι—όχι αβάσιμα — ότι κάτι του είχε κλέψει από κει. Την προσοχή τουόμως τράβηξε μια ρηχήπέτρινη λεκάνη πάνω στο γραφείο, με σκαλιστούς ρούνους καισύμβολα, που τη φώτιΖαν κεριά.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι την αναγνώρισε αμέσως: ήταν η κιβωτός των στοχασμών τουΝτάμπλντορ. Καθώςαναρωτιόταν τι γύρευε εκεί, αναπήδησε όταν ακούστηκε μεσ' απ' τιςσκιές η παγερή φωνή τουΣνέιπ.«Κλείσε την πόρτα, Πότερ».Ο Χάρι υπάκουσε, με την απαίσια αίσθηση ότι κλείνοντας την πόρταφυλάκιΖε τον ίδιο του τονεαυτό. Όταν γύρισε προς τον Σνέιπ, ο καθηγητής είχε προχωρήσει στοφως και του έδειχνεαμίλητος μια καρέκλα απέναντι από το γραφείο του. Το αγόρι κάθισεκαι το ίδιο έκανε κι ο Σνέιπτα ψυχρά μαύρα μάτια του καρφώθηκαν διαπεραστικά στον Χάρι, ενώκάθε γραμμή τουπροσώπου του φανέρωνε βαθιά αντιπάθεια. .«Ξέρεις γιατί βρίσκεσαι εδώ, Πότερ», είπε. «Ο διευθυντής μου |Ζήτησε να σου διδάξωσφραγισματική. Εύχομαι μόνο να αποδειχτείς πιο επιδεκτικόςμαθήσεως απ' ότι στα φίλτρα».«Καλά», είπε νευρικά ο Χάρι.«Μπορεί αυτό να μην είναι ένα οποιοδήποτε συνηθισμένο μαθημα,Πότερ», συνέχισε ο Σνέιπ,στενεύοντας απειλητικά τα μάτια | του, «αλλά είμαι δάσκαλος σουκαι στο εξής θα με προσφωνείςπαντα κύριο ή καθηγητή». («Μάλιστα, κύριε», έκανε ο Χάρι.«Και τώρα, στη σφραγισματική. Όπως σου είπα στην κουΖίνα του νονούσου, αυτός ο κλάδος τηςμαγείας σφραγίζει το μυαλό ενάντια στις μαγικές διεισδύσεις καιεπιρροές».«Και γιατί ο καθηγητής Ντάμπλντορ πιστεύει ότι μου είναι αναγκαία,κύριε;» ρώτησε ο Χάρικοιτώντας κατάματα τον Σνέιπ. Ανά- ρωτιόταν αν θα του απαντήσει. |Ο Σνέιπ του ανταπέδωσε το βλέμμα και είπε περιφρονητικά: «Πίστευαότι θα το έχεις καταλάβειμέχρι τώρα, Πότερ. Ο Άρχοντας ;του Σκότους είναι ειδήμονας στη διεισδυτική...»«Τι είναι αυτό, κύριε;»«Η ικανότητα να αποσπάς αισθήματα και μνήμες από το μυαλό | τουάλλου...»487«Μπορεί να διαβάΖει τη σκέψη;» ρώτησε βιαστικά ο Χάρι, που έβλεπενα επιβεβαιώνονται οιχειρότεροι φόβοι του.Τα μαύρα μάτια του Σνέιπ άστραψαν. «Κάνεις ανούσιες γενικεύσεις,Πότερ. Δεν μπορείς ναδιακρίνεις τις λεπτές αποχρώσεις. Είναι ένα από τα μειονεκτήματαπου σε κάνουν τόσο οικτρόκατασκευαστή φίλτρων». Ο Σνέιπ σταμάτησε μερικές στιγμές, για νααπολαύσει προφανώς τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ηδονή του που πρόσβαλε τον Χάρι, κι ύστερα συνέχισε: «Μόνο οιΜαγκλ μιλάνε για "διάβασματης σκέψης". Το μυαλό δεν είναι βιβλίο, να το ανοίξεις κατάβούληση και να το μελετήσεις με τηνησυχία σου. Οι σκέψεις δεν είναι γραμμένες στο εσωτερικό τουκρανίου για να τις βρει οεισβολέας. Το μυαλό είναι κάτι εξαιρετικά πολύπλοκο καιπολυσύνθετο, Πότερ — ή, τουλάχιστον,τα περισσότερα μυαλά». Χαμογέλασε σαρδόνια. «Είναι γεγονός όμωςότι εκείνοι που κατέχουν τηδιεισδυτική μπορούν, κάτω από ορισμένες πρόύποθέσεις, ναερευνήσουν το μυαλό του θύματοςκαι να ερμηνεύσουν σωστα τα ευρήματα τους. Ο Άρχοντας του Σκότους,για παράδειγμα,καταλαβαίνει σχεδόν πάντα αν του λες ψέματα. Μόνο αν είσαι γνώστηςτης σφραγισματικής,μπορείς να σφραγίσεις εκείνα τα αισθήματα και τις αναμνήσεις πουαποκαλύπτουν το ψέμα καινα αραδιάΖεις μπροστά του παραμύθια χωρίς να γίνεις αντιληπτός».Ότι κι αν έλεγε ο Σνέιπ, η διεισδυτική φάνταΖε σαν διάβασμα τηςσκέψης στον Χάρι κι αυτό δεντου άρεσε διόλου.«Και μπορεί να ξέρει τι σκεφτόμαστε αυτή τη στιγμή;... Κύριε;»«Ο Άρχοντας του Σκότους βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση, ενώ οιτοίχοι και το πάρκο του"Χόγκουαρτς" φυλάσσονται από αρχαία μάγια και ξόρκια που εγγυώνταιπλήρη πνευματικήασφάλεια σε όσους κατοικούν εδώ», απάντησε ο Σνέιπ. «Ο χρόνος καιο τόπος παίζουν μεγάλορόλο στη μαγεία, Πότερ. Η οπτική επαφή είναι συχνά Ζωτική για τηδιεισδυτική».«Και τότε, γιατί πρέπει να μάθω σφραγισματική;»Ο Σνέιπ κοίταξε τον Χάρι σέρνοντας στα χείλη του το μακρύ λεπτόδάχτυλο του.«Διότι βλέπουμε ότι δεν ισχύουν για σένα οι γνωστοί κανόνες. Ηκατάρα που απέτυχε να σεσκοτώσει δημιούργησε έναν περίεργο δεσμό ανάμεσα σ' εσένα και στονΆρχοντα του Σκότους.Τα στοιχεία δείχνουν ότι κάποιες στιγμές που το μυαλό σου είναιχαλαρωμένο και, άρα, ευάλωτο—όταν κοιμάσαι, για παράδειγμα—489μϋράζεσαι τις σκέψεις και τα συναισθήματα του. Ο διευθυντής δεθέλει να συνεχιστεί αυτό. θέλεινα σου διδάξω τη σφραγισματική για να σφραγίσεις το μυαλό σου στονΆρχοντα του Σκότους».Η καρδιά του Χάρι χτυπούσε δυνατά. Δεν μπορούσε να βγάλεισυμπερασμα απ' όλα αυτά.«Και γιατί ο καθηγητής Ντάμπλντορ θέλει να σταματήσει αυτό;»ρότησε απότομα. «Σίγουρα είναιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δυσάρεστο για μένα, αλλά αποδείχτηκε χρήσιμο, έτσι; θέλω να πω...είδα να επιτίθεται το φίδιστον κύριο Ουέσλι και, αν δεν το είχα δει, ίσως να μην κατάφερνενα ΤΟν σώσει ο καθηγητήςΝτάμπλντορ, έτσι δεν είναι;... Κύριε;»Ο Σνέιπ κοίταξε μερικές στιγμές τον Χάρι, χάίδεύοντας πάντα με τοδάχτυλο τα χείλη του. 'Ότανμίλησε, η φωνή του ήταν αργόσυρτ"η κι επιφυλακτική, σαν να ΖύγιΖεκάθε του λέξη.«Φαίνεται ότι ο Άρχοντας του Σκότους αγνοούσε μέχρι πρόσφατα αυτήτη σχέση μεταξύ σας.Φαίνεται ότι, μέχρι τώρα, βίωνες τα (Συναισθήματα του καιμοιραΖόσουν τις σκέψεις του χωρίς νατο αντιλαμβάνεται εκείνος. Όμως το όραμα που είδες τις παραμονέςτων Χριστουγέννων...»«Αυτό με το φίδι και τον κύριο Ουέσλι;»«Μη με διακόπτεις, Πότερ», είπε απειλητικά ο Σνέιπ. «Όπως ελεγα,το όραμα που είδες τιςπαραμονές των Χριστουγέννων ήταν μια τόσο βίαιη εισβολή στιςσκέψεις του Άρχοντα τουΣκότους...»«Μα ήμουν μες στο μυαλό του φιδιού, όχι στο δικό του!»«Δε σου είπα να μη με διακόπτεις, Πότερ;»Τον Χαρι όμως δεν τον ενδιέφερε αν θύμωσε ο Σνέιπ. Επιτέλους»έμπαιναν στην ουσία είχεσκύψει μπροστά και, χωρίς να το συνειδητοποιήσει, καθόταν άκρηάκρη στην καρέκλα του σαν ναήταν έτοιμος να πετάξει.«Πώς γίνεται να βλέπω μέσα από τα μάτια του φιδιού, αφού είναι οισκέψεις του Βόλντεμορτ πουμοιράζομαι;»«μιν λες το όνομα του Άρχοντα του Σκότους!» αγρίεψε ο Σνέιπ.Στο γραφείο έπεσε μια ηλεκτρισμένη σιωπή. Αγριοκοίταζαν ο ένας ΤΟναλο πάνω από τηνκιβωτό των στοχασμών.«Ο καθηγητής Ντάμπλντορ λέει κι αυτός το όνομα του», είπε σιγανά ο Χάρι«Ο Ντάμπλντορ είναι ένας πανίσχυρος μάγος», μουρμούρισε ο Σνέιπ«Μπορεί αυτός να έχει τηνάνεση να λέει το όνομα του... αλλά εμείς οι υπόλοιποι...» Έτριψεασυναίσθητα τον αριστερό πήχητου, στο σημείο όπου ήξερε ο Χάρι πως ήταν αποτυπωμένο στο δέρματου το Σκοτεινό Σήμα.«Απλώς θέλω να ξέρω», άρχισε ο Χάρι πιέΖοντας τον εαυτό του ναμιλήσει ευγενικά, «γιατί...»«Επισκέφτηκες το μυαλό του φιδιού, διότι εκεί ακριβώς βρισκόταν οΆρχοντας του Σκότους εκείνητη στιγμή», γρύλισε ο Σνέιπ. «Είχε κυριεύσει το φίδι κι εσύονειρεύτηκες πως ήσουν μέσα στοφίδι».«Κι ο Βό... κι αυτός κατάλαβε πως ήμουν εκεί;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Έτσι φαίνεται», απάντησε παγερά ο Σνέιπ.«Κι εσείς πώς το ξέρετε;» επέμεινε ο Χάρι. «Είναι απλώς μιαυπόθεση του καθηγητή Ντάμπλντορή...»Ο Σνέιπ έμεινε ακίνητος στην καρέκλα του και μισόκλεισε απειλητικάτα μάτια.«Σου είπα να με αποκαλείς κύριο».«Μάλιστα, κύριε», συνέχισε ανυπόμονα ο Χάρι, «αλλά πώς τοξέρετε...;»«Αρκεί που το ξέρουμε», είπε αυταρχικά ο Σνέιπ. «Αυτό που έχεισημασία είναι ότι ο Άρχονταςτου Σκότους ξέρει τώρα πως έχεις πρόσβαση στις σκέψεις και στασυναισθήματα του. Κι έχεισυμπεράνει επίσης ότι μπορεί να λειτουργήσει αμφίδρομα αυτή ηδιεργασία με άλλα λόγια,κατάλαβε ότι έχει κι αυτός πρόσβαση στις σκέψεις και στασυναισθήματα σου...»«Και μπορεί να με βάλει να κάνω διάφορα πράγματα;» ρώτησε ο Χάρι.«Κύριε;» πρόσθεσεβιαστικά.«Ίσως», απάντησε ψυχρά κι αδιάφορα ο Σνέιπ. «Να γιατί πρέπει ναδιδαχτείς σφραγισματική».Ο Σνέιπ έβγαλε το ραβδί από την τσέπη του κι ο Χάρι τσιτώθηκε στηνκαρέκλα του. Ο καθηγητήςόμως σήκωσε το ραβδί στον κρόταφο του κι ακούμπησε τη μύτη τουστις λιγδωμένες ρίΖες τωνμαλλιών του. Όταν το τράβηξε, το ραβδί παράσυρε μιαν ασημιά ουσία,που τεντώθηκε σανχοντρός ιστός αράχνης ανάμεσα στον κρόταφο του και το ραβδί. ΚαθώςκατέβαΖε το ραβδί, ηχοντρή κλωστή έσπασε κι έπεσε αθόρυβα στην κιβωτό των στοχασμών,όπου στροβιλίστηκεασημόλευκη δεν ήταν ούτε υγρό ούτε αέριο. Ο Σνέιπ ακούμπησε άλλεςδυο φορές το ραβδί στονκρόταφο του κι έριξε την ασημιά ουσία στην πέτρινη λεκάνη.Κατόπιν, χωρίς καμιά εξήγηση,σήκωσε προσεκτικά τη λεκάνη και τη μετέφερε σε ένα ράφι. Ύστε-490ρα επέστρεψε κοντά στον Χάρι και στάθηκε απέναντίτου με το ραβδίτου σ' ετοιμότητα.«Σήκω και βγάλε το ραβδί σου, Πότερ».Ο Χάρι σηκώθηκε ανήσυχος. Στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο με τογραφείο ανάμεσα τους.«Μπορείς να χρησιμοποιήσεις το ραβδί σου για να με αφοπλίσεις ή ναυπερασπιστείς τον εαυτόσου με όποιο τρόπο νομίζεις», είπε ο Σνέιπ.«Κι εσείς τι θα κάνετε;» ρώτησε ο Χάρι, κοιτάΖοντάς τονφοβισμένος.«θα προσπαθήσω να διεισδύσω στο μυαλό σου», είπε σιγανά ο Σνέιπ.«Να δούμε κατά πόσο θαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μπορέσεις να αντισταθείς. Ακούω ότι έχεις επιδείξει ήδηανθεκτικότητα στην εξουσιαστική κατάρα.Όπως θα διαπιστώσεις, και γι' αυτό που θα κάνουμε τώρα απαιτούνταιπαρόμοιες ικανότητες...Συγκεντρώσου, λοιπόν. Διείσδυση!»Ο Σνέιπ χτύπησε πριν προλάβει ο Χάρι να ετοιμαστεί, πριν αρχίσεικαν να συγκεντρώνει δυνάμειςαντίστασης. Το γραφείο στροβιλίστηκε κι εξαφανίστηκε από τα μάτιατου εικόνες άρχισαν να προβάλλονταιστο μυαλό του σαν ταινία, τόσο Ζωντανές που εξαφάνισαντον περιβάλλοντα χώρο.Ήταν πέντε χρόνων κι έβλεπε τον Ντάντλι να κάνει βόλτες με τοκαινούργιο κόκκινο ποδηλατάκιτου, με καρδιά πλημμυρισμένη από Ζήλια... Ήταν εννιά χρόνων κι οΑντεροβγάλτης, τομπουλντόγκ, τον είχε πάρει στο κυνήγι, αναγκάΖοντάς τον νασκαρφαλώσει σε ένα δέντρο, ενώ οιΝτάρσλι, που κάθονταν στον κήπο, είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια...Φορούσε το καπέλο τηςεπιλογής και του έλεγε ότι θα του ταίριαΖε να πάει στο Σλίθεριν...Η Ερμιόνη ήταν ξαπλωμένη σεένα κρεβάτι στο αναρρωτήριο, με το πρόσωπο καλυμμένο από πυκνόμαύρο τρίχωμα... ΕκατόΠαράφρονες έρχονταν καταπάνω του στην όχθη της λίμνης... Η ΤσοΤσανγκ τον πλησίαΖε κάτωαπότογκι...Όχι, είπε μια φωνή μέσα στο μυαλό του καθώς Ζύγωνε η ανάμνηση τηςΤσο, αυτό δε θα το δεις,αυτό δε θα το δεις, είναι πολύ προσωπικό...Ένιωσε μια σουβλιά στο γόνατο του. Το γραφείο του Σνέιπεμφανίστηκε ξανά μπροστά του καισυνειδητοποίησε πως ήταν πεσμένος στο πάτωμα το γόνατο του είχεχτυπήσει στο πόδι του γραφείουτου Σνέιπ, γι' αυτό και τον πόνεσε. Σήκωσε τα μάτια του και491κοίταξε τον καθηγητή που είχε κατεβάσει το ραβδί του κι έτριβε τονκαρπό του. Μια κατακόκκινηουλή υπήρχε εκεί, σαν από πυρωμένο σίδερο.«Προσπάθησες να κάνεις το ξόρκι του κεντρίσματος;» ρώτησε ψυχρά οΣνέιπ.«Όχι», απάντησε πικρόχολα ο Χάρι καθώς σηκωνόταν από το πάτωμα.«Καλά το κατάλαβα», είπε ο Σνέιπ περιφρονητικά. «Με άφησες ναφτάσω πολύ βαθιά. Έχασεςτον έλεγχο».«Είδατε ότι είδα;» ρώτησε ο Χάρι, αν και δεν ήταν σίγουρος πωςήθελε να ακούσει την απάντηση.«Κάποια στιγμιότυπα», αποκρίθηκε ο Σνέιπ σουφρώνοντας τα χείλητου. «Τίνος ήταν ο σκύλος;»«Της θείας Μαρτζ», μουρμούρισε ο Χάρι, νιώθοντας μίσος για τονΣνέιπ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Για πρώτη προσπάθεια, δεν πήγες τόσο άσχημα όσο περίμενα»,συνέχισε ο Σνέιπ, υψώνονταςπάλι το ραβδί του. «Κατάφερες κάποια στιγμή να με σταματήσεις, ανκαι με τις φωνές σου σπατάλησεςχρόνο και δυνάμεις. Απόκρουσε με με το μυαλό σου και δε θαχρειαστεί ναχρησιμοποιήσεις το ραβδί σου».«Προσπαθώ», εξοργίστηκε ο Χάρι, «αλλά δε μου λέτε πώς!»«Μην αυθαδιάΖεις, Πότερ!» είπε απειλητικά ο Σνέιπ. «Τώρα, θέλω νακλείσεις τα μάτια σου».Ο Χάρι του έριξε μιαν άγρια ματιά πριν υπακούσει. Δεν του άρεσε ηιδέα να αντιμετωπίσει με ταμάτια κλειστά αυτόν και το ραβδί του.«Άδειασε το μυαλό σου, Πότερ», ακούστηκε η ψυχρή φωνή του Σνέιπ.«Δίωξε κάθεσυναίσθημα...»Αλλά ο θυμός για τον Σνέιπ κόχλαΖε σαν δηλητήριο στις φλέβες του.Να διώξει το θυμό του; Πιοεύκολα θα έκοβε τα πόδια του...«Δεν κάνεις αυτό που σου λέω, Πότερ... χρειάΖεται περισσότερηαυτοπειθαρχία...Συγκεντρώσου, τώρα...»Ο Χάρι προσπάθησε να αδειάσει το μυαλό του, προσπάθησε να μησκέφτεται, να μη θυμάται, ναμην αισθάνεται...«Πάμε πάλι... με το τρία... ένα-δύο-τρία... Διείσδυση!» Έναςτεράστιος μαύρος δράκος ορθώθηκεμπροστά του... Η μητέρα κι ο πατέρας του του κούναγαν το χέρι απότο μαγικό καθρέφτη... ΟΣέντρικ Ντίγκορι κειτόταν στο έδαφος και τον κοίταΖε με τα γυάλιναμάτια του...492«οχιιιιιιιι!»Ο Χάρι βρέθηκε πεσμένος στα γόνατα, με το πρόσωπο κρυμμένο στιςχούφτες του και το μυαλότου να πονάει σαν να προσπαθούσε κάποιος να το ξερίΖωσει από τοκρανίο του.«Σήκω!» πρόσταξε κοφτά ο Σνέιπ. «Σήκω! Δεν προσπαθείς, δεν κάνειςκαμιά προσπάθεια. Μεάφησες να παρεισφρήσω σε αναμνήσεις που σου προκαλούν τρόμο, μουέδωσες όπλα!»Ο Χάρι σηκώθηκε η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή στο στήθος του σαννα είδε στ' αλήθεια τονΣέντρικ στο νεκροταφείο. Ο Σνέιπ ήταν πιο ωχρός από συνήθως, καιπιο οργισμένος, αλλά όχιτόσο όσο ο Χάρι.«Προσπαθώ», είπε με σφιγμένα δόντια. «Σου είπα να διώξεις κάθεσυναίσθημα από μέσα σου!»«Αλήθεια; Το βρίσκω κάπως δύσκολο αυτή τη στιγμή», απάντησεσαρκαστικά ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τότε, θα είσαι εύκολο θύμα για τον Άρχοντα του Σκότους!» τοναποστόμωσε εκείνος. «Οι ηλίθιοιπου βάΖουν την καρδιά τους πάνω απ' όλα, που δεν μπορούν ναελέγξουν τα συναισθήματατους, που ηδονίζονται από τις μελαγχολικές τους αναμνήσεις καιπαρασύρονται τόσο εύκολα απότο θυμό τους — κοντολογίς οι αδύναμοι χαρακτήρες— δεν έχουν καμιάελπίδα απέναντι στιςδυνάμεις του! θα διεισδύσει στο μυαλό σου με απίστευτη ευκολία,Πότερ!»«Δεν είμαι αδύναμος χαρακτήρας», ψιθύρισε ο Χάρι. ΈβραΖε ολόκληροςαπό θυμό, σε σημείοπου προς στιγμήν φοβήθηκε ότι θα χυμήξει στον Σνέιπ.«Απόδειξε το λοιπόν!» τον προκάλεσε εκείνος. «Έλεγξε την οργή σου,πειθάρχησε το μυαλό σου!Πάμε πάλι! Ετοιμάσου! Διείσδυση!»Είδε το θείο Βέρνον να καρφώνει το πορτάκι του γραμματοκιβωτίου...Εκατό Παράφρονεςέρχονταν προς το μέρος του από τη λίμνη... Έτρεχε σε ένα μακρύδιάδρομο με τον κύριοΟυέσλι... πλησίαΖαν στην απλή μαύρη πόρτα στο βάθος τουδιαδρόμου... ο Χάρι νόμιΖε πως θατην ανοίξουν και θα μπουν μέσα... αλλά ο κύριος Ουέσλι τον οδήγησεαριστερά, σε μια πέτρινησκάλα...«ΞΕΡΩ!ΞΕΡΩ!»Τώρα ήταν πεσμένος στα τέσσερα και το σημάδι του μυρμήγκιαΖε ηκραυγή όμως που βγήκεαπό τα χείλη του ήταν ουρλιαχτό θριάμβου. Σηκώθηκε και είδε τονΣνέιπ να τον κοιτάΖει επίμονα,με υψω-493μένο το ραβδί. Αυτή τη φορά είχε την αίσθηση ότι ο Σνέιπ απέσυρετο ξόρκι πριν ο Χάρι κανπρολάβει να προβάλει αντίσταση.«Τι έγινε, Πότερ;» ρώτησε με τα μάτια καρφωμένα πάνω του.«Είδα... θυμήθηκα...» κοντανάσανε ο Χάρι. «Μόλιςσυνειδητοποίησα...»«Τι συνειδητοποίησες;» ρώτησε κοφτά ο Σνέιπ.Ο Χάρι δεν απάντησε αμέσως- προσπαθούσε ακόμη να το χωνέψει καθώςέτριβε το σημάδι στομέτωπο του...Ονειρευόταν μήνες αυτόν τον τυφλό, μακρύ διάδρομο που κατέληγε σεμια κλειδωμένη πόρτα,χωρίς να συνειδητοποιεί ότι ήταν υπαρκτός. Τώρα, βλέποντας ξανάτην ανάμνηση του, κατάλαβεότι τόσο καιρό ονειρευόταν το διάδρομο από τον οποίο πέρασε με τονκύριο Ουέσλι στις 12Αυγούστου, όταν έτρεχαν να προλάβουν τη δίκη του στο υπουργείοήταν αυτός που οδηγούσεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στο Τμήμα Μυστηρίων κι ο κύριος Ουέσλι βρισκόταν εκεί τη νύχτα πουτου επιτέθηκε το φίδι τουΒόλντεμορτ.Σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε τον Σνέιπ.«Τι υπάρχει μέσα στο Τμήμα Μυστηρίων;»«Τι είπες;» ρώτησε σιγανά ο Σνέιπ. Ο Χάρι είδε, με βαθιάικανοποίηση, ότι η ερώτηση του τοντάραξε.«Είπα, τι υπάρχει μέσα στο Τμήμα Μυστηρίων, κύριε;» επανέλαβε οΧάρι.«Γιατί το ρωτάς αυτό;» είπε αργόσυρτα ο Σνέιπ.«Διότι», άρχισε να εξηγεί, παρατηρώντας επίμονα τον Σνέιπ για ναδει τις αντιδράσεις του, «αυτόςο διάδρομος που βλέπω... που ονειρεύομαι μήνες... μόλιςσυνειδητοποίησα ότι οδηγεί στο ΤμήμαΜυστηρίων... και νομίΖω ότι ο Βόλντεμορτ θέλει κάτι από...»«Σου είπα να μη λες το όνομα του Άρχοντα του Σκότους!»Κοιτάχτηκαν. Το σημάδι του Χάρι έκαιγε πάλι, μα δεν τον έμε-λε. ΟΣνέιπ έδειχνε αναστατωμένος,αλλά όταν μίλησε, προσπάθησε να διατηρήσει ψυχρή κι ατάραχη τηφωνή του.«Υπάρχουν πολλά πράγματα στο Τμήμα Μυστηρίων, Πότερ, που ταπερισσότερα δεν μπορείς νατα καταλάβεις και κανένα δε σε αφορά. Έγινα σαφής;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι τρίβοντας το σημάδι του, που πονούσε ολοένακαι περισσότερο.«θα σε περιμένω την Τετάρτη, την ίδια ώρα. θα συνεχίσουμε τότε».494495«Ωραία», είπε ο Χάρι Δεν έβλεπε την ώρα να φύγει από το γραφείοτου Σνέιπ και να συναντήσειτον Ρον και την Ερμιόνη.«Πρέπει να διώχνεις κάθε συναίσθημα από το μυαλό σου πρινκοιμηθείς τη νύχτα να τοαδειάΖεις, να μένει κενό και ήρεμο, κατάλαβες;»«Ναι», απάντησε ο χαρι χωρίς να δώσει σημασία.«Και, σε προειδοποιώ. Πότερ... θα το καταλάβω αν δενεξασκείσαι...»«Μάλιστα», μουρμουΡησε. Πήρε τη σάκα του, την κρέμασε στονώμο και κατευθύνθηκε βιαστικά προς την πόρτα. Καθώς την άνοιγε,γύρισε και κοίταξε τον Σνέιπ,που είχε στραμμένη την πλάτη προς το μέρος του και μάΖευε τιςσκέψεις του από την κιβωτό τωνστοχασμών, τοποθετώνταστες προσεκτικά μέσα στο κεφάλι του. Ο Χάριβγήκε χωρίς να πει λέξηκι έκλεισε αθόρυβα την πόρτα, ενώ ο πόνος από το σημάδι του τονσφυροκοπούσε αλύπητα.Βρήκε τον Ρον και την Ερμιόνη στη βιβλιοθήκη, να ετοιμάΖουν τηντελευταία εργασία τηςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Άμπριτζ. Στα γειτονικά τραπέΖια κάθονταν κι άλλοι μαθητές, οιπερισσότεροι του πέμπτου έτους,με τις μύτες χωμένες στα βιβλία και τις πένες να γράφουνπυρετωδώς. Ο ουρανός έξω από ταπαράθυρα σκοτείνιαΖε ολοένα. Το μόνο που ακουγόταν ήταν τα τρίζαταπαπούτσια της κυρίαςΠινς, καθώς η Βιβλιοθηκάριος περιπολούσε άγρυπνα στους διαδρόμους,Ζεσταίνοντας με τηνκαυτή ανάσα της τους σβέρκους όσων άγγίΖαν τα πολύτιμα βιβλία της.Ο Χάρι είχε ρίγη- το σημάδι τον πονούσε ακόμη κι ένιωθε σαννα είχε πυρετό. Κάθισε απέναντι στον Ρον και στην Ερμιόνη και είδετο είδωλο του στο τζάμι τουπαραθύρου ήταν κατάχλομος και το σημάδι του διαγραφόταν πιο έντονααπό συνήθως.«Πώς πήγε» ψιθύρισε η Ερμιόνη κι ύστερα πρόσθεσε ανήσυχα:«Είσαι καλά, Χάρι;»«Ε... ναι... δεν ξέρω είπε ανυπόμονα ο Χάρι κι έκανε έναμορφασμό πόνου καθώς το σημάδι του τον σούβλισε. «Ακούστε.. μόλιςσυνειδητοποίησα κάτι...»Και τους είπε τι είδε και τι συμπέρανε.«Δηλαδή... δηλαδή θες να πεις...» χαμήλωσε τη φωνή του ο Ρον καθώςπερνούσε διπλα του^ "ηκυΡΙα Πινς «οτι ΤΟ όπλο που θέλε' ο... ο Ξέρεις-Ποιος... βρίσκεταιστο Υπουργείο Μαγείας;»«Στο Τμήμα Μυστηρίων, εκεί πρέπει να είναι», ψιθύρισε ο Χάρι«Είδα την πόρτα όταν με συνόδευσε στο δικαστήριο ο μπαμπάςσου και είναι σίγουρα η ίδια που φρουρούσε όταν τον δάγκωσε τοφίδι».Η Ερμιόνη άφησε ένα βαθύ αναστεναγμό.«Φυσικά», κοντανάσανε.«Τι φυσικά;» είπε ανυπόμονα ο Ρον.«Σκέψου, Ρον... ο Στούρτζίς Πόντμορ προσπαθούσε να παραβιάσει μιαπόρτα στο ΥπουργείοΜαγείας... αυτή πρέπει να ήταν, δεν μπορεί να είναι σύμπτωση!»«Και γιατί να θέλει να την παραβιάσει ο Στούρτζίς αφού είναι με τομέρος μας;» είπε ο Ρον.«Δεν ξέρω», ομολόγησε η Ερμιόνη. «Είναι κάπως παράξενο...» «Αλλάτι υπάρχει μέσα στοΤμήμα Μυστηρίων;» ρώτησε ο Χάρι τον Ρον. «Δεν έχει αναφέρει τίποταο μπαμπάς σου;»«Ξέρω ότι αυτοί που εργάΖονται εκεί ονομάΖονται Αμίλητοι», εξήγησεσυνοφρυωμένος ο Ρον.«Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς κάνουν... Παράξενο μέρος να κρύψειςένα όπλο».«Καθόλου παράξενο, εμένα μου φαίνεται το πλέον κατάλληλο»,παρενέβη η Ερμιόνη. «Ασφαλώςθα είναι κάτι άκρως απόρρητοπου αναπτύσσει το υπουργείο... Χάρι, είσαι σίγουρος πως αισθάνεσαικαλά;»Ο Χάρι πίεΖε και με τα δύο χέρια το μέτωπο του σαν να προσπαθούσενα το σιδερώσει.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι... καλά είμαι...» ψέλλισε κατεβάΖοντας τα χέρια του, πουωστόσο έτρεμαν. «Απλώς, νιώθωκάπως... τελικά δε μ' αρέσει το μάθημα της σφραγισματικής».«Ο καθένας, φαντάζομαι, θα ένιωθε διαλυμένος αν το μυαλό του ειχεδεχτεί αλλεπάλληλεςεπιθέσεις», σχολίασε με κατανόηση η Ερμιόνη. «Πάμε στοεντευκτήριο, θα είμαστε πιο άνεταεκεί».Στο εντευκτήριο όμως επικρατούσε πανΖουρλισμός από τα γέλιακαι τη φασαρία- οι αδελφοί Ουέσλι επιδείκνυαν την τελευταίατους εφεύρεση.«Ακέφαλα καπέλα!» φώναξε ο Τζορτζ ενώ ο Φρεντ παρουσίαΖε στουςυπόλοιπους μαθητές έναμυτερό καπέλο με φουντωτό ρόζ Φτερό. «Δύο γαλέρες το κομμάτι,κοιτάξτε τον Φρεντ,παρακαλώ!» ο Φρεντ φόρεσε το καπέλο με ένα πλατύ χαμόγελο. Για μιαστιγμή δεν έγινε τίποτα...κι ύστερα, εξαφανίστηκαν ξαφνικά κεφάλι καικαπέλο.496Μερικά κορίτσια τσίριξαν αλλά οι υπόλοιποι ξεκαρδίστηκαν σταγέλια.«Και τώρα το βγάΖουμε!» φώναξε ο Τζορτζ. Το χέρι του Φρεντ φάνηκενα ψαχουλεύει στο κενόπάνω από τον ώμο του. Μόλις έβγαλε το καπέλο με το ρόζ φτερό, τοκεφάλι του εμφανίστηκεξανά.«Πώς λειτουργούν αυτά τα καπέλα;» αναρωτήθηκε η Ερμιόνη που προςστιγμήν της είχαν κινήσειτο ενδιαφέρον και είχε διακόψει τη μελέτη της. «θέλω να πω,προφανώς είναι κάποιο ξόρκι αορατότητας,αλλά είναι πολύ έξυπνο που επέκτειναν το πεδίο εφαρμογήςπέρα από τα όρια τουμαγεμένου αντικειμένου... φαντάζομε όμως ότι δε θα έχει μεγάληδιάρκεια το ξόρκι».Ο Χάρι δεν απάντησε- αισθανόταν άρρωστος.«θα διαβάσω αύριο», είπε σπρώχνοντας τα βιβλία που μόλις είχεβγάλει από τη σάκα του.«Τότε, σημείωσε το στο ημερολόγιο μελέτης!» τον παρακίνησε ηΕρμιόνη. «Για να μην τοξεχάσεις!»Ο Χάρι κι ο Ρον κοιτάχτηκαν. Το αγόρι έβγαλε το ημερολόγιο μελέτηςκαι το άνοιξε απρόθυμα.«Μην αναβάλλεις για αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα!»κελάηδησε το ημερολόγιο,καθώς ο Χάρι σημείωνε την εργασία της Άμπριτζ. Η Ερμιόνη τουάστραψε ένα χαμόγελο.«Πάω για ύπνο», ανακοίνωσε ο Χάρι καθώς έβαΖε στη σάκα τοημερολόγιο και σημείωνε νοεράνα το πετάξει, με την πρώτη ευκαιρία, στη φωτιά.Διέσχισε το εντευκτήριο, αποφεύγοντας τον Τζορτζ που προσπάθησε νατου φορέσει έναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ακέφαλο καπέλο, κι έφτασε στη δροσιά και την ηρεμία της πέτρινηςσκάλας που οδηγούσε στονκοιτώνα των αγοριών. Ένιωθε ξανά άρρωστος, όπως τη νύχτα που είδετο όραμα με το φίδι, αλλάσκέφτηκε πως θα του περνούσε αν ξάπλωνε λιγάκι. Άνοιξε την πόρτατου κοιτώνα του κι έκανεένα βήμα, όταν ένιωσε έναν πόνο τόσο φρικτό που νόμιΖε πως άνοιξετο κεφάλι του στα δύο. Δενήξερε πού βρισκόταν, δεν ήξερε αν ήταν πεσμένος ή όρθιος, δενήξερε καν το όνομα του.Ένα παρανόϊκό γέλιο αντηχούσε στ' αφτιά του... είχε καιρό νανιώσει τόση ευτυχία... τόσηαγαλλίαση, έκσταση, θρίαμβο... είχε συμβεί κάτι υπέροχο,υπέροχο...«Χάρι; ΧΆΡΙ!»Κάποιος τον χαστούκισε. Το παρανόίκο γέλιο διακόπηκε από-497τομα από ένα ουρλιαχτό πόνου. Το αίσθημα της ευτυχίας ξεθώριασε,ωστόσο το γέλιοσυνεχιΖόταν...Άνοιξε τα μάτια του και, την ίδια στιγμή, συνειδητοποίησε ότι τογέλιο έβγαινε απ' τα χείλη του.Μόλις το κατάλαβε αυτό, το γέλιο έσβησε ήταν πεσμένος στο πάτωμακαι κοίταΖε το ταβάνι. Τοσημάδι στο μέτωπο του τον πέθαινε στον πόνο. Από πάνω του ήτανσκυμμένος ο Ρον, τρελόςαπό αγωνία.«Τι έγινε;» ρώτησε.«Δε... δεν ξέρω...» κοντανάσανε ο Χάρι κι ανακάθισε. «Είναιπολύ ευτυχισμένος... τρελά ευτυχισμένος...»«Ο Ξέρεις-Ποιος;»«Του συνέβη κάτι πολύ ευχάριστο», ψέλλισε ο Χάρι. Έτρεμε, όπωςτότε που είδε το φίδι ναεπιτίθεται στον κύριο Ουέσλι, κι αισθανόταν πολύ άρρωστος. «Κάτιπου ευχόταν να γίνει».Τα λόγια βγήκαν από τα χείλη του σαν να τα έλεγε κάποιος άλλος,όπως τότε, στα αποδυτήριατου Γκρίφιντορ, ήξερε όμως πως ότι έλεγε ήταν αλήθεια. Πήρεμερικές βαθιές ανάσες για να μηνξεράσει πάνω στον Ρον. Χαιρόταν που, αυτή τη φορά, δεν ήτανμπροστά ο Ντιν κι ο Σίμους.«Μ' έστειλε η Ερμιόνη να δω τι κάνεις», ψιθύρισε ο Ρον καθώςτον βοηθούσε να σηκωθεί. «Λέει ότι οι άμυνες σου θα είναι πεσμένεςτώρα που σκάλισε το μυαλόσου ο Σνέιπ... αλλά θα βοηθήσει, φαντάΖομαι, μακροπρόθεσμα, έτσιδεν είναι;»Κοίταξε αβέβαια τον Χάρι καθώς τον οδηγούσε στο κρεβάτι του.Εκείνος του έγνεψε χωρίςιδιαίτερη πειθώ και ρίχτηκε στα μαξιλάρια πονούσε σε όλο του τοσώμα από τα πεσίματα στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

γραφείο του Σνέιπ και το σημάδι του τον έκαιγε ακόμη. Ένιωθε ότιτο πρώτο μάθημασφραγισματικής αποδυνάμωσε την αντίσταση του μυαλού του αντί νατην ενισχύσει κιαναρωτιόταν με τρόμο τι ήταν αυτό που έκανε το λόρδο Βόλντεμορτπιο ευτυχισμένο από ποτέ τατελευταία δεκατέσσερα χρόνια.Το παροπλισμένο σκαθάριΤο άλλο πρωί, η απορία του Χάρι λύθηκε. 'Όταν έφτασε ο ΗμερήσιοςΠροφήτης και τον άνοιξε ηΕρμιόνη, έριξε μια ματιά στην πρώτη σελίδα κι έβγαλε μια κραυγήπου έκανε τους διπλανούς τηςνα γυρίσουν προς το μέρος της.«Τι;» ρώτησαν με μια φωνή ο Χάρι και ο Ρον.Αντί γι' απάντηση, άπλωσε την εφημερίδα στο τραπέΖι και τουςέδειξε δέκα ασπρόμαυρεςφωτογραφίες που καταλάμβαναν όλο το πρωτοσέλιδο- οι εννιάπαρουσίαΖαν μάγους και ηδέκατη μια μάγισσα. Μερικά πρόσωπα στις φωτογραφίες χαμογελούσανσαρδόνια- άλλαχτυπούσαν τα δάχτυλα στο περιθώριο της φωτογραφίας με προκλητικόύφος. Κάτω από κάθεφωτογραφία υπήρχε μια λεζαντα όπου αναφερόταν το όνομα καθώς καιτο έγκλημα για το οποίοφυλακίστηκε στο ΑΖκαμπάν το συγκεκριμένο άτομο.Αντονίν Ντολόχοβ, ανέφερε η λεΖάντα κάτω από τη φωτογραφία ενόςμάγου με μακρύ και χλομόστραβομούτσουνο πρόσωπο, που χαμογελούσε ειρωνικά στον Χάρι.Καταδικάστηκε για τους ειδεχθείςφόνους των Γκίντεον και Φάμπιαν Προυετ.Αύγουστος Ρούκγουντ. Η φωτογραφία έδειχνε ένα βλογιοκομ-μένο άντραμε λιγδωμένα μαλλιά,που έγερνε βαριεστημένα στο περιθώριο της. Καταδικάστηκε για τηδιαρροή απορρήτων τουΥπουργείου Μαγείας στον Ακατονόμαστο.Ο Χάρι όμως κάρφωσε τα μάτια του στη φωτογραφία της μάγισσας. Τοπρόσωπο της τράβηξετην προσοχή του αμέσως μόλις είδε την πρώτη σελίδα. Είχε μακριάμαύρα μαλλιά που έδειχναναχτένιστα και κατσιασμένα στη φωτογραφία, αλλά ο Χάρι τα είχε δεικά-499ποτέ πυκνά, γυαλιστερά και μεταξένια. Τον αγριοκοίταζε μεσ' από ταβαριά της βλέφαρα ενώ σταλεπτά χείλη της τρεμόπαιζε ένα αλαζΟΝικο, περιφρονητικό χαμόγελο.Στο πρόσωπο της, όπωςκαι στου Σείριου, διακρίνονταν ίχνη μιας σπάνιας ομορφιάς, κάτιόμως της την είχε κλέψει — ίσωςτο ΑΖκαμπάν.Μπέλατριξ Λεστρέιντζ, καταδικάστηκε για βασανισμό και ανήκεστεςβλάβες του Φρανκ και τηςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Άλις Λονγκμπότομ.Η Ερμιόνη σκούντησε τον Χάρι και του έδειξε τον τιτλο πάνω από τιςφωτογραφίες, που,απορροφημένος από την Μπέλαιριξ, δεν είχε διαβάσει.ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΖΚΑΜΠΆΝ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΦΟΒΑΤΑΙ ΟΤΙ Ο ΜΠΛΑΚΕΔΩΣΕ ΤΟ «ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΟ ΛΑΚΤΙΣΜΑ» ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΦΑΓΟΥΣ«Ο Μπλακ;» αναφώνησε ο Χάρι. «Μα...» «Σςς!» ψιθύρισε απελπισμένη ηΕρμιόνη. «ΜηφωνάΖεις... μόνο διάβαΖε!»Το Υπουργείο Μαγείας ανακοίνωσε αργά χθες τη νύχτα ότι σημειώθηκεομαδική απόδραση απότο ΑΖκαμπάν.Μιλώντας στους δημοσιογράφους στο ιδιαίτερο γραφείο του, ουπουργός Μαγείας ΚορνήλιοςΦαντζ επιβεβαίωσε ότι δέκα κρατούμενοι της πτέρυγας υψίστηςασφαλείας δραπέτευσαν τιςπρώτες πρωινές ώρες. Έχει ενημερώσει ήδη τον πρωθυπουργό τωνΜαγκλγια τηνεπικινδυνότητα των συγκεκριμένων ατόμων.«Δυστυχώς, βρισκόμαστε στην ίδια θέση όπως πριν από δυόμισιχρόνια, τότε που δραπέτευσε οΣείριος Μπλακ», είπε ο Φαντζ χθες τη νύχτα. «Δεν πιστεύουμε πωςείναι ασύνδετες μεταξύ τουςοι δύο αποδράσεις. Ένα τέτοιου μεγέθους εγχείρημα υποδηλώνειεξωτερική βοήθεια και δενπρέπει να ξεχνάμε ότι ο Μπλακ, ο πρώτος στα ιστορικά που απέδρασεαπό το ΑΖκαμπάν, ήταν οπλέον κατάλληλος να βοηθήσει τους μιμητές του. θεωρούμε ότι ταάτομα αυτά, μεταξύ τωνοποίων συμπεριλαμβάνεται η Μπέλατριξ Λεστρέιντζ, εξαδέλφη τουΜπλοκ, θα συσπειρωθούνγύρω του και θα τον αναδείξουν αρχηγό τους. Ωστόσο, καταβάλλουμεκάθε δυνατή προσπάθειαγια τη σύλληψη τους500και παρακαλούμε την κοινότητα των μάγων να επιδείξει εγρήγορση καιψυχραιμία. Κανένας δενπρέπει να πλησιάσει τα συγκεκριμένα άτομα».«Να γιατί ήταν τόσο ευτυχισμένος χθες τη νύχτα», είπε ο Ρον φωνήγεμάτη δέος. «Αυτό ήταν».«Δεν το πιστεύω!» γρύλισε ο Χάρι. «Ο Φαντζ κατηγορεί για τηναπόδραση τον Σείριο;»«Δεν είχε άλλη επιλογή», είπε πικρόχολα η Ερμιόνη. «Ήταν καπωςδύσκολο να πει: "Συγγνώμη,παιδιά, με είχε προειδοποιήσει ο Ντάμπλντορ γι' αυτή τηνπιθανότητα, ότι οι δεσμοφύλακες τουAz καμπάν θα πάνε με το μέρος του Βόλντεμορτ" — σταμάτα να μυξοκλαίς, Ρον— "και τώραCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δραπέτευσαν οι πιο επικίνδυνοι οπαδοί του". | θέλω να πω, επί έξιμήνες έβγαΖε ψεύτες εσένακαι τον Νταμπλ- \ ντορ, έτσι δεν είναι;» :Η Ερμιόνη άνοιξε την εφημερίδα κι άρχισε να διαδάΖει το ρεπορτάζστις εσωτερικές σελίδες, ενώο Χάρι κοίταΖε γύρω του στην τραπεΖαρία. Δεν καταλάβαινε γιατί οισυμμαθητές του δεν έδειχνανφοβισμένοι ή, τουλάχιστον, δεν κουβέντιαΖαν για τη φοβερή είδησητης πρώτης σελίδας.Ελάχιστοι όμως έπαιρναν καθημερινά τον | Ημερήσιο Προφήτη όπως ηΕρμιόνη. ΣυΖητούσαν γιατα μάθηματα και το κουίντιτς, και ποιος ξέρει για τι άλλεςσαχλαμάρες, τη στιγμη που έξω απόαυτούς τους τοίχους είχαν πυκνώσει τις τάξεις του Βόλντεμορτ άλλοιδέκα θανατοφάγοι. (Κοίταξε το τραπέΖι του διδακτικού προσωπικού. Εκεί τα πράγματαήταν τελείως διαφορετικά: οΝτάμπλντορ και η ΜακΓκόναγκαλ συΖητούσαν απορροφημένοι, με ύφοςσκυθρωπό. Ηκαθηγήτρια Σπράουτ είχε στηρίξει σε ένα μπουκάλι με κέτσαπ τονΗμερήσιο Προφήτη καιδιάβαΖε με τόση προσήλωση την πρώτη σελίδα, ώστε δεναντιλαμβανόταν τον κρόκο αβγού πουστάλαΖε στα ρούχα της από το μετέωρο πιρούνι της. Στο μεταξύ, στηνάλλη άκρη του τραπεΖιού,η καθηγήτρια Άμπριτζ καταβρόχθίΖε ένα πιάτο χυλό. Αυτή τηφορά τα γουρλωτά μάτιατης δε χτένιΖαν την αίθουσα αναζιτόντας άτακτους μαθητές. Έτρωγεκατσουφιασμένη και κάθετόσο | έριχνε ένα αιμοβόρο βλέμμα στον Ντάμπλντορ και στηΜακΓκόνανκαλ, που κουβέντιαΖαντόσο απορροφημένοι, «Οχ...» έκανε η Ερμιόνη που διάβαΖε ακόμη τηνεφημερίδα. ;«Τι έγινε πάλι;» ρώτησε ο Χάρι, που ένιωθε φοβερό εκνευρισμό.«Είναι... φρικτό», είπε αναστατωμένη η Ερμιόνη. Δίπλωσε τηνεφημερίδα στη δέκατη σελίδα καιτην έδωσε στον Χάρι και τον Ρον.ΤΡΑΓΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΓΕΙΑΣΧθες τη νύχτα, η διεύθυνση του Νοσοκομείου Μαγικών Νόσων καιΤραυμάτων «Ο ΆγιοςΜόνγκο» υποσχέθηκε τη διενέργεια ένορκης διοικητικής εξέτασης γιατο θάνατο του σαρανταεννιάχρονουΜπρόντερικ Μπόουντ, υπαλλήλου του Υπουργείου Μαγείας,που Βρέθηκεστραγγαλισμένος στο κρεβάτι του από ένα καλλωπιστικό φυτό. Οιθεραπευτές που έσπευσαν στοπλευρό του δεν κατάφεραν να επαναφέρουν στη Ζωή τον ΜπρόντερικΜπόουντ, ο οποίος είχετραυματιστεί σε εργατικό ατύχημα λίγες βδομάδες πριν από το θάνατοτου.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η θεραπεύτρια Μίριαμ Στράουτ, υπεύθυνη στο θάλαμο του ασθενούς τηνώρα του δυστυχήματος,τέθηκε σε διαθεσιμότητα και δεν κατέστη δυνατόν να επικοινωνήσουμεμαΖί της για να μας κάνεικάποιο σχόλιο. Εκπρόσωπος του νοσοκομείου, όμως, έκανε τηνακόλουθη δήλωση:«Η διεύθυνση του νοσοκομείου μας και όλο το προσωπικό εκφράζουν τηβαθιά οδύνη τους για τοθάνατο του Μπρόντερικ Μπόουντ, του οποίου η υγεία παρουσίαΖεσταθερή βελτίωση προ τουδυστυχήματος.«Υπάρχουν αυστηροί κανονισμοί για τα διακοσμητικά αντικείμενα πουεπιτρέπονται στουςθαλάμους, αλλά προφανώς η θεραπεύτρια Στράουτ παρέβλεψε τουςκινδύνους από τη γλάστραστο κομοδίνο του άτυχου ασθενούς, λόγω του φόρτου εργασίας τωνΧριστουγέννων. Καθώς ηομιλία και η κινητικότητα του ασθενούς βελτιώνονταν μέρα με τημέρα, η θεραπεύτρια Στράουττον ενθάρρυνε να περιποιηθεί ο ίδιος το φυτό του, αγνοώντας ότιδεν επρόκειτο για ένα ακίνδυνοφτερουγοπλόκαμο αλλά για ένα μόσχευμα παγίδας του σατανά, πουμόλις το άγγιξε ο ΜπρόντερικΜπόουντ, τον στραγγάλισε ακαριαία.»Μέχρι στιγμής δεν έχει εξακριβωθεί πώς βρέθηκε το φυτό στο θάλαμοτου εκλιπόντος, γι' αυτόπαρακαλείται όποιος γνωριζει κάτι να επικοινωνήσει με τονοσοκομείο».502503«Μπόουντ...» είπε ο Ρον. «Μπόουντ. Κάτι μου θυμίΖει...» «Τονείδαμε», ψιθύρισε η Ερμιόνη.«Στον "Άγιο Μανγκο", δε θυμάστε; Ήταν στο κρεβάτι απέναντι από τονΛόκχαρτ, κοίταΖε τοταβάνι και μουρμουριζε. Είδαμε που του έφεραν την παγίδα τουσατανά... Η θεραπεύτρια είπεπως ήταν χριστουγεννιάτικο δώρο».Ο Χάρι θυμήθηκε. Ένα κύμα τρόμου ανέβηκε σαν χολή στο Λαιμό του.«Πώς δεν αναγνωρίσαμε την παγίδα του σατανά; Την έχουμε ξαναδεί...θα μπορούσαμε να τονείχαμε σώσει».«Ποιος περίμενε να εμφανιστεί μέσα στο νοσοκομείο μεταμφιεσμένη σεκαλλωπιστικό φυτό;» είπεκοφτά ο Ρον. «Δε φταίμε εμείς, φταίει εκείνος που του την έστειλε!Πρέπει να ήταν μεγάλος κόπανος.Γιατί δεν κοιτάΖουν τι αγοράζουν;»«Μην είσαι αφελής, Ρον!» απάντησε ταραγμένη η Ερμιόνη. «Δε γίνεταινα φυτέψει κάποιος στηγλάστρα μια παγίδα του σατανά χωρίς να καταλάβει ότι αυτή θαπροσπαθεί να στραγγαλίσειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

όποιον την αγγίΖει! Ήταν... ήταν έγκλημα... ένα έξυπνο έγκλημα...Αν του έστειλαν ανώνυμα τοφυτό, πώς θα βρουν ποιος το έκανε;»Ο Χάρι δε σκεφτόταν την παγίδα του σατανά, θυμόταν την ημέρα τηςδίκης του, που κατέβαινεστο ένατο επίπεδο του Υπουργείου Μαγείας και μπήκε στο ασανσέρένας κιτρινιάρης μάγος.«Τον είχα ξαναδεί τον Μπόουντ», δήλωσε με αργόσυρτη φωνή. «Στουπουργείο, με τον πατέρασου, Ρον».Ο Ρον έμεινε μ' ανοιχτό το στόμα. «Είχα ακούσει τον μπαμπά νααναφέρει στο σπίτι το όνοματου! Ήταν ένας από τους Αμίλητους δούλευε στο Τμήμα Μυστηρίων!»είπε ευθύς αμέσως.Κοιτάχτηκαν για μια στιγμή. Ύστερα η Ερμιόνη μάΖεψε την εφημερίδα,την έκλεισε, αγριοκοίταξετις φωτογραφίες των δραπετών στην πρώτη σελίδα και σηκώθηκε όρθια.«Πού πας;» ρώτησεξαφνιασμένος ο Ρον. «Να στείλω ένα γράμμα», απάντησε η Ερμιόνηκρεμώντας τη σάκα τηςστον ώμο. «θα... δεν ξέρω αν... αλλά αξίΖει τον κόπο να κάνω μιαπροσπάθεια... κι είμαι η μόνηπου μπορεί να το κάνει».«Το μισώ αυτό το χούι της», γρύλισε ο Ρον. Σηκώθηκαν από τοτραπέΖι με τον Χάρι και άρχισαννα διασχίσουν με το δικό τους, πολύ πιο αργό βηματισμό, τη μεγάλητραπεΖαρία. «θα πάθειτίποτε ανμας πει τι σχεδιάζει; Δεν μπορεί να θυσιάσει δέκα δευτερόλεπτα...ει, Χάγκριντ!»Ο Χάγκριντ στεκόταν δίπλα στην πόρτα που οδηγούσε στο χολ τηςεισόδου, περιμένοντας ναπεράσει ένα μπουλούκι μαθητών από το Ράβενκλοου. Ήταν γεμάτοςμελανιές, όπως τη νύχταπου γύρισε από την αποστολή στους γίγαντες, και στη ράχη της μύτηςτου υπήρχε ένακαινούργιο βαθύ κόψιμο.«Τι κάνετε εσείς οι δυο;» ρώτησε προσπαθώντας να χαμογελάσει, αλλάτο μόνο που κατάφερενα κάνει τελικά ήταν ένας μορφασμός πόνου.«Είσαι καλά, Χάγκριντ;» ρώτησε ο Χάρι ακολουθώντας τον καθώςπερπατούσε βαριά πίσω απότους Ράβενκλοου.«Καλά, καλά», απάντησε αεράτα εκείνος κουνώντας το χέρι έτσι πουπαραλίγο να ρίξει αναίσθητητην τρομαγμένη καθηγήτρια Βέ-κτορ, η οποία έτυχε να περνάει δίπλατου. «Πνίγομαι στη δουλειά...ξέρετε, να ετοιμάσω τα μαθήματα... δυο σαλαμάνδρες έπαθανλεπιδίτιδα... και τέθηκα υπόεπιτήρηση», μουρμούρισε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τέθηκες υπό επιτήρηση;» φώναξε τόσο δυνατά ο Ρον, που οιπεραστικοί μαθητές στράφηκανπρος το μέρος του. «Συγγνώμη... θέλω να πω... είσαι υπόεπιτήρηση;» ψιθύρισε.«Ναι», απάντησε ο Χάγκριντ. «Αν και το περίμενα, για να σας πω τηναλήθεια. Δεν ξέρω αν τοκαταλάβατε, πάντως δεν τα πήγα καλά στην επιθεώρηση και... τέλοςπάντων», είπε καιβαριαναστέναξε. «Πρέπει να βάλω σκόνη κόκκινης καυτερής πιπεριάςστις σαλαμάνδρες αν δεθέλω να τους πέσει η ουρά. Τα ξαναλέμε, Χάρι...Ρον...»Περπάτησε με κόπο μέχρι τη μεγάλη πόρτα, κατέβηκε τα πέτρινασκαλιά και βγήκε στο πάρκο. ΟΧάρι τον κοίταΖε που απομακρυνόταν κι αναρωτιόταν τι άλλοδυσάρεστο θ' ακούσει.Το γεγονός ότι ο Χάγκριντ ήταν υπό επιτήρηση έγινε γνωστό μέσα σελίγες μέρες σε όλο τοσχολείο αλλά, προς μεγάλη αγανάκτηση του Χάρι, κανένας δεν έδειξενα νοιάΖεται απεναντίας,ορισμένα άτομα, με πρώτο και καλύτερο τον Ντράκο Μαλφόι,πανηγύριΖαν. Όσο για τονπαράξενο θάνατο κάποιου υπαλλήλου ενός μυστηριώδους τμήματος τουΥπουργείου Μαγείας...ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη ήταν οι μόνοι που το ήξεραν και τουςαπασχολούσε. Τώρα, στουςδιαδρόμους υπήρχε μόνο ένα θέμα συΖήτησης: η απόδραση των δέκαθανατοφάγων, πουδιαδόθηκε επιτέλους στο σχολείο από504τους λίγους που έπαιρναν εφημερίδα. Οι φήμες οργίαΖαν. Ακουγότανότι κάποιοι δραπέτεςεθεάθησαν στο Χόγκσμιντ, ότι κρύβονταν στην καλύβα που ουρλιάΖεικι ότι σκόπευαν νατρυπώσουν κρυφά στο «Χόγκουαρτς», όπως κάποτε ο Σείριος Μπλακ.Όσοι προέρχονταν απο οικογένειες μάγων είχαν μεγαλώσει ακούγονταςτα ονόματα αυτών τωνθανατοφάγων να προφέρονται με τον ίδιο σχεδόν τρόμο που προκαλούσεκαι τ' όνομα του Βόλντεμορττα εγκλήματα που διέπραξαν την εποχή της βασιλείας τουτρόμου του Βόλντεμορτ ήτανθρυλικά. Μεταξύ των μαθητών του «Χόγκουαρτς» υπήρχαν συγγενείς τωνθυμάτων τους, πουτώρα γίνονταν απρόθυμοι αποδέκτες της εξ αντανακλάσεως φήμης: ηΣούΖαν Μπόουνς, που οθείος, η θεία και τα ξαδέλφια της πέθαναν στα χέρια ενός από τουςδέκα, δήλωσε μεδυστυχισμένο ύφος στο μάθημα της Βοτανολογίας ότι τώρα καταλάβαινεπώς ένιωθε ο Χάρι.«Αυτό που δεν ξέρω είναι πώς το αντέχεις είναι φρικτό», σχολίασεαπερίφραστα, ρίχνονταςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

υπερβολική ποσότητα κοπριάς δράκου στη γλάστρα με ταστριγκλοβότανά της, μέχρι που εκείνατσίριξαν ενοχλημένα.Ήταν αλήθεια πως, αυτές τις μέρες, τα παιδιά ξανάρχισαν να τονδείχνουν και να μουρμουρίσουνστους διαδρόμους, αλλά τώρα ο Χάρι διέκρινε ένα διαφορετικό τόνοστις ψιθυριστές φωνές τουςυπήρχε περισσότερο περιέργεια παρά εχθρότητα. Καναδυό φορέςμάλιστα ήταν σίγουρος πωςέπιασε αποσπάσματα συΖητήσεων που φανέρωναν ότι πολλοί δεν ήτανικανοποιημένοι με τηνεκδοχή του Ημερήσιου Προφήτη σχετικά με το πώς και γιατί κατάφεραννα δραπετεύσουν από τοκάστρο του ΑΖκαμπάν οι θανατοφάγοι. Μέσα στο φόβο και στη σύγχυσητους, ήταν αρκετοί αυτοίπου πια στρέφονταν στη μοναδική άλλη πιθανή εξήγηση: αυτή πουυποστήρι-ζαν ο Ντάμπλντορκαι ο Χάρι από την προηγούμενη χρονιά.Αλλά δεν είχε αλλάξει μόνο η διάθεση των μαθητών. Συχνά-πυκνά καιαρκετοί καθηγητέςκουβέντιαΖαν ψιθυριστά δυο δυο και τρεις τρεις στους διαδρόμους,διακόπτοντας απότομα τησυΖήτησή τους μόλις πλησίαΖαν μαθητές.«Προφανώς, δεν μπορούν να συΖητήσουν πια ελεύθερα στο γραφείο τωνκαθηγητών»,συμπέρανε χαμηλόφωνα η Ερμιόνη. Την ίδια στιγμή, εκείνη, ο Χάρικαι ο Ρον προσπέρασαν τηΜακΓκόνα-γκαλ, τον Φλίτγουικ και τη Σπράουτ που κουδέντιαΖαν έξωαπό την αίθουσα ξορκιών.«Είναι, βλέπεις, μπροστά η Άμπριτζ».505«Λέτε να έμαθαν κανένα νέο;» ρώτησε ο Ρον, γυρίΖοντας να κοιτάξειτους τρεις καθηγητές.«Και να έμαθαν, δεν πρόκειται να μας πούνε τίποτα», σχολίασεθυμωμένος ο Χάρι. «Ειδικά μετάτο εκπαιδευτικό διάταγμα... τι αριθμός είναι;» ρώτησε νέεςανακοινώσεις είχαν αναρτηθεί τηνεπομένη της απόδρασης από το ΑΖκαμπάν.ΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ «ΧΌΓΚΟΥΑΡΤΣ»Απαγορεύεται στους καθηγητές να δίδουν στους μαθητές οποιαδήποτεάλλη πληροφορία, πέρανόσων περιορίΖονται αυστηρά στο πλαίσιο του μαθήματος το οποίοδιδάσκουν.Κατ' εφαρμογήν του Εκπαιδευτικού Διατάγματος υπ' αριθμόν 26Υπογραφή: Ντολόρες ΤζανΑμπριά, Μεγάλη ΕπιθεωρήτριαΤο τελευταίο διάταγμα έδωσε αφορμή για πολλά καλαμπούρια μεταξύτων μαθητών. Ο ΛιΤζόρνταν επισήμανε στην Άμπριτζ ότι, σύμφωνα με το τελευταίοδιάταγμα, δεν της επιτρεπότανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

να κατσα-διάσει τον Φρεντ και τον Τζορτζ που έπαιΖαν εκρηκτικήξερή στο τελευταίο θρανίο.«Η εκρηκτική ξερή δεν έχει καμιά σχέση με την άμυνα εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών, κυρία! Δενείναι μια πληροφορία εντός του πλαισίου του μαθήματος σας!»Την επόμενη φορά που είδε τον Λι ο Χάρι, η ράχη του χεριού τουαιμορραγούσε άσχημα, και τουσύστησε εκχύλισμα μάρτλαπ.Ο Χάρι ήλπίΖε ότι η απόδραση από το ΑΖκαμπάν θα έκοβε κάπως ταφτερά της Άμπριτζ.Περίμενε ότι θα πτοούνταν από την καταστροφή που συνέβη κάτω απότη μύτη του αγαπημένουτης Φαντζ. Αντίθετα, όμως, η μανία της να θέσει υπό τον απόλυτοέλεγχο της κάθε πτυχή τηςΖωής στο «Χόγκουαρτς» γιγαντώθηκε. Ήταν αποφασισμένη να απολύσειοπωσδήποτε κάποιονκαι το ερώτημα ήταν: την καθηγήτρια Τρελόνι ή τον Χάγκριντ;Τώρα, όλα τα μαθήματα μαντικής και φροντίδας μαγικών πλασμάτωνγίνονταν παρουσία τηςΆμπριτζ και του σημειωματάριου της. Καραδοκούσε δίπλα στο τζάκι,στην αρωματισμένη αίθουσατου506πύργου, και διέκοπτε τις υστερικές πλέον παραδόσεις της Τρελόνι μεδύσκολες ερωτήσεις για τηνορνιθομαντεία και την επτομολο-νία. Την έβαΖε να προβλέπει τιςαπαντήσεις των μαθητών πρινκαν τις δώσουν κι απαιτούσε να επιδεικνύει τις ικανότητες της στηνκρυστάλλινη σφαίρα, ταφύλλα τσαγιού και τους ρούνους. Ο Χάρι περίμενε ότι η καθηγήτριαΤρελόνι θα έσπαγε κάποιαστιγμή από το φοβερό άγχος. Πολλές φορές τη συναντούσε στουςδιαδρόμους —πράγμαιιδιαίτερα περίεργο, αφού συνήθιΖε να μένει κλεισμένη στο δωμάτιοτης στον πύργο — ναμονολογεί αλαφιασμένη και να ρίχνει με τρόμο πίσω της κλεφτέςματιές, ενώ ανέδιδε μια έντονημυρουδιά μαγειρικού σερί. Αν δεν ανησυχούσε τόσο για τον Χάγκριντ,θα τη λυπόταν. Αλλά ανήταν να χάσει ένας από τους δύο τη δουλειά του, ασυΖητητί θαπροτιμούσε αυτή να είναι ηΤρελόνι.Δυστυχώς, όμως, έβλεπε ότι κι ο Χάγκριντ δεν τα πήγαινε καλύτερα.Αν και ακολουθούσε τησυμβουλή της Ερμιόνης και τους έδειχνε ακίνδυνα πλάσματα σαν τακραπ — ένα Ζώο πουθύμιΖε τε-ριέ, μόνο που είχε διχαλωτή ουρά — φαινόταν να έχειχάσει κι αυτός την ψυχραιμία του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Την ώρα του μαθήματος ήταν περίεργα νευρικός κι αφηρημένος, έχανετον ειρμό του λόγου του,απαντούσε λανθασμένα στις ερωτήσεις και κάθε τόσο κοίταΖε ανήσυχατην Αμπριτζ. Ήτανεπίσης ασυνήθιστα απόμακρος με τον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνηκαι τους είχε απαγορεύσειαυστηρά να τον επισκέ-πτονται μετά τη δύση του ήλιου.«Αν σας πιάσει, τη βάψαμε κι οι τέσσερις», τους είπε ανέκφραστα.Έτσι κι εκείνοι, που δενήθελαν σε καμιά περίπτωση να γίνουν αιτία να χάσει τη δουλειά του,έπαψαν να τονεπισκέπτονται τα βράδια.Ο Χάρι ένιωθε ότι η Αμπριτζ του στερούσε ένα ένα όλα όσαομόρφαιναν τη Ζωή του στο«Χόγκουαρτς»: τις επισκέψεις στο σπιτάκι του Χάγκριντ, τα γράμματααπό τον Σείριο, τηνΑστραπή του και το κουίντιτς. Έτσι, έπαιρνε την εκδίκηση του με τομόνο τρόπο που τουαπόμεινε: ρίχτηκε με τα μούτρα εντείνοντας τις προσπάθειες του γιατους Σίγμα-Νι.Προς μεγάλη του ικανοποίηση διαπίστωσε ότι όλοι, ακόμη και οΖαχαρίας Σμιθ, είχαν βάλει ταδυνατά τους μόλις μαθεύτηκε η απόδραση των δέκα θανατοφάγων, αλλάεκείνος πουπαρουσίασε την εντυπωσιακότερη βελτίωση ήταν ο Νέβιλ. Η είδηση ότικυκλοφορούσανελεύθεροι οι βασανιστές των γονιών του προκάλεσε μια507παράξενη και κάπως ανησυχητική αλλαγή επάνω του. Δεν ανέφερε ποτέτη συνάντηση του μετον Χάρι, τον Ρον και την Ερμιόνη στο θάλαμο απομόνωσης του «ΑγίουΜόνγκο» κι εκείνοι,σεβόμενοι την επιθυμία του, δεν του έκαναν ποτέ κουβέντα. Ούτεσχολίασε την απόδραση τηςΜπέλατριξ και των συντρόφων της. Άλλωστε, τώρα πια ο Νέβιλ μιλούσεσπανίως στιςσυναντήσεις των Σίγμα-Νι. Προσπαθούσε να εξασκείται σκληρά στακαινούργια ξόρκια και στιςκατάρες που τους μάθαινε ο Χάρι, με μια έκφραση απόλυτηςαυτοσυγκέντρωσης στο παχουλόπρόσωπο του, αδιαφορώντας για τους τραυματισμούς και ταμικροατυχήματα και δουλεύονταςπερισσότερο απ' όλους. Η βελτίωση του είχε τέτοιο ρυθμό, πουκαταντούσε σχεδόνανησυχητικός, κι όταν τους έδειξε ο Χάρι το προστατευτικό ξόρκι —έναν τρόπο να αποκρούεικάποιος ήπιες κατάρες έτσι ώστε να εξοστρακίζονται στον αντίπαλοτου — μόνο η Ερμιόνη τοέμαθε πιο γρήγορα από τον Νέβιλ.Και τι δε θα 'δίνε ο Χάρι για να σημειώσει κι αυτός στη σφραγισματικήτη βελτίωση πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παρουσίαΖε ο Νέβιλ στις συναντήσεις των Σίγμα-Νι. Τα μαθήματα μετον Σνέιπ, που ξεκίνησανστραβά, δεν παρουσίοΖαν καμιά βελτίωση. Απεναντίας, είχε τηναίσθηση ότι γινόταν χειρότεροςαπό μάθημα σε μάθημα.Πριν αρχίσει να μελετά σφραγισματική, το σημάδι του τον ενοχλούσεκαμιά φορά, κυρίως τιςνύχτες ή όταν έπιανε στιγμιαία τις σκέψεις και τα συναισθήματα τουΒόλντεμορτ. Τώρα όμως τομυρμήγκιασμα στην ουλή του ήταν σχεδόν μόνιμη κατάσταση ενώ συχνάένιωθε σκιρτήματαχαράς ή δυσαρέσκειας, που ήταν άσχετα με ότι του συνέβαινε εκείνητη στιγμή και που πάντασυνοδεύονταν από δυνατές σουβλιές. Είχε τη φοβερή αίσθηση ότι σιγάσιγά μεταβαλλόταν σε έναείδος κεραίας, ρυθμισμένης να πιάνει την παραμικρή διακύμανση στηδιάθεση του Βόλντεμορτ.Επιπλέον, ήταν σίγουρος ότι αυτή η αυξημένη ευαισθησία που διέθετεπλέον Χρονολογούνταναπό την ημέρα που άρχισε τα μαθήματα σφραγι-οματικής με τον Σνέιπ.Και σαν να μην έφτανεαυτό, ονειρευόταν τώρα κάθε νύχτα ότι διέσχίΖε το μακρύ διάδρομοπου οδηγούσε στην είσοδοτου Τμήματος Μυστηρίων και το όνειρο κορυφωνόταν με τον ίδιο ναστέκεται μπροστά στην απλήμαύρη πόρτα, λαχταρώντας όσο τίποτα να την ανοίξει.« ίσως είναι κάτι σαν αρρώστια», είπε ανήσυχη η Ερμιόνη όταν οΧάρι εκμυστηρεύτηκε τοπρόβλημα του σ' εκείνη και στον Ρον.508509«Κάτι σαν κρίση, που πρέπει να κάνει τον κύκλο της πριν αρχίσει νακαλυτερεύει».«Τα μαθήματα με τον Σνέιπ επιβαρύνουν την κατάσταση», είπεανέκφραστα ο Χάρι. «Μ' έχειταράξει το σημάδι και βαρέθηκα να διασχίΖω κάθε νύχτα αυτόν τοδιάδρομο». Έτριψε θυμωμένοςτην ουλή του. «θα ανοίξει επιτέλους αυτή η πόρτα; Βαρέθηκα ναστέκομαι απ' έξω...»«Δεν είναι αστείο», τον έκοψε η Ερμιόνη. «Ο Ντάμπλντορ δε θέλει ναονειρεύεσαι αυτόν τοδιάδρομο, γι' αυτό έβαλε τον Σνέιπ να σου διδάξει σφραγισματική.Πρέπει να δείξεις μεγαλύτερηεπιμέλεια, να προσπαθήσεις».«Προσπαθώ!» νευρίασε ο Χάρι. «Για δοκίμασε να το κάνεις κι εσύ, μετον Σνέιπ να προσπαθεί ναμπει στο μυαλό σου, και θα δεις τι ωραία είναι!»«Ίσως...» είπε αργόσυρτα ο Ρον.«Τι;» είπε ξερά η Ερμιόνη.«Ίσως δε φταίει ο Χάρι που δεν μπορεί να σφραγίσει το μυαλό του»,συνέχισε ο Ρον σκυθρωπός.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τι εννοείς;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Ίσως, στην πραγματικότητα, ο Σνέιπ δεν προσπαθεί να βοηθήσει τονΧάρι...»Ο Χάρι και η Ερμιόνη απόρησαν. Ο Ρον τους κοίταξε με νόημα.«Ίσως», επανέλαβε χαμηλώνοντας τη φωνή, «στην πραγματικότητα ναπροσπαθεί να "ανοίξει" τομυαλό του Χάρι... για να διευκολύνει τον Ξέρετε-Ποιον...»«Σκάσε, Ρον», θύμωσε η Ερμιόνη. «Τόσες φορές υποπτεύθηκες τονΣνέιπ. Έχεις δικαιωθεί ποτέ;Ο Ντάμπλντορ τον εμπιστεύεται, δουλεύει για το Τάγμα, τι άλλοθέλεις;»«Παλιά, όμως, ήταν θανατοφάγος», επέμεινε ο Ρον. «Και δεν έχουμεκαμιά απόδειξη πως στ'αλήθεια άλλαξε στρατόπεδο».«Ο Ντάμπλντορ τον εμπιστεύεται», επανέλαβε η Ερμιόνη. «Κι αν δενμπορούμε ναεμπιστευτούμε τον Ντάμπλντορ, δεν μπορούμε να εμπιστευτούμεκανέναν».Με τόσες έννοιες στο μυαλό του και τόσο φόρτο εργασίας — διάβασμα,εργασίες που συχνάυποχρεωνόταν να ξενυχτήσει για να τις προλάβει, μυστικέςσυναντήσεις των Σίγμα-Νι καιιδιαίτερα μαθήματαμε τον Σνέιπ — ο Γενάρης πέρασε με ανησυχητική ταχύτητα. Πρινκαλά καλά ο Χάρι τοκαταλάβει, μπήκε ο Φλεβάρης φέρνοντας περισσότερες βροχές,λιγότερη παγωνιά και τηνπροοπτική της δεύτερης επίσκεψης της χρονιάς στο Χόγκσμιντ. Ηαλήθεια είναι πως είχεελάχιστες ευκαιρίες να μιλήσει με την Τσο από τότε που κανόνισαννα πάνε μαΖί στο χωριό, αλλάξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπος με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, πουθα την περνούσανμόνοι οι δυο τους.Το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου ντύθηκε με ιδιαίτερη φροντίδα.Αυτός κι ο Ρον άργησαν να πάνε για πρωινό κι έφτασαν την ώρα πουέρχονταν οι κουκουβάγιες.Η Χέντβιχ δεν ήταν ανάμεσα τους —όχι ότι ο Χάρι το περίμενε, τοαντίθετο — καθώς όμωςκάθονταν, η Ερμιόνη πήρε ένα γράμμα από το ράμφος μιας άγνωστηςκαφετιάς κουκουβάγιας.«Καιρός ήταν! Αν δεν ερχόταν και σήμερα...» μουρμούρισε κι άνοιξεανυπόμονα το φάκελο,βγάΖοντας ένα μικρό φύλλο περγαμηνής. Τα μάτια της κινήθηκαν πέραδώθεκαθώς διάβαΖε τομήνυμα και μια έκφραση ευχαρίστησης απλώθηκε στο πρόσωπο της.«Άκου, Χάρι», είπεγυρίΖοντας προς το μέρος του, «πρόκειται για κάτι πολύ σημαντικό,θα μπορέσεις να μεσυναντήσεις στα "Τρία Σκουπόξϋλα" κατά το μεσημεράκι;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τι να σου πω...» μουρμούρισε διστακτικά ο Χάρι. «Η Τσο θαπεριμένει να περάσουμε μαΖί όλητη μέρα. Δεν κανονίσαμε τι θακάνουμε».«Φέρ' τη μαΖί" σου αν είναι απαραίτητο», επέμεινε η Ερμιόνη.«θα έρθεις, όμως, σίγουρα;»«Ε... καλά. Αλλά γιατί;»«Δεν προλαβαίνω να σου εξηγήσω, πρέπει να απαντήσω αμέσως στογράμμα».Έκανε μεταβολή κι έφυγε βιαστικά από την τραπεΖαρία, κρατώντας στοένα της χέρι το γράμμακαι στο άλλο ένα τοστ.«θα είσαι κι εσύ;» ρώτησε ο Χάρι τον Ρον, αλλά εκείνος έγνεψεαρνητικά, με κατσούφικο ύφος.«Δε θα έρθω καν στο Χόγκσμινι η Αντζέλικα θέλει να προπονηθούμεόλη μέρα. Λες και πρόκειταινα βγει τίποτα είμαστε η χειρότερη ομάδα που αντίκρισα ποτέ μου.Πρέπει να δεις τον Σλόπερ καιτον Κιρκ, είναι αξιοθρήνητοι, χειρότεροι κι από μένα».Βαριαναστέναξε. «Απορώ γιατί η Αντζέλικαδε μ' αφήνει να παραιτηθώ».510«Γιατί είσαι καλός όταν είσαι σε φόρμα, να γιατί», απάντησεεκνευρισμένος ο Χάρι.Ήταν αδύνατον να αντιμετωπίσει το φίλο του με συμπάθεια τη στιγμήπου ο ίδιος θα έδινε ταπάντα για να παίξει στον επικείμενο αγώνα με το Χάφλπαφλ. Ο Ρονπρέπει να πρόσεξε τον τόνοτης φωνής του Χάρι γιατί δεν ξαναμίλησε για κουίντιτς, ενώ υπήρχεμια μικρή ψυχρότηταανάμεσα τους όταν σηκώθηκαν από το τρα-πεΖί. Έτσι, ο ένας έφυγεγια το γήπεδο του κουίντιτσκι ο Χάρι, αφού προσπάθησε να στρώσει τα μαλλιά τουχρησιμοποιώντας για καθρέφτη ένακουταλάκι του τσαγιού, κατευθύνθηκε προς το χολ της;εισόδου εκεί επρόκειτο να συναντήσει την Τσο, κι αναρωτιόταν φο-«;βισμένος τι θα έβρισκαν να συΖητήσουν όλη μέρα.Τον περίμενε δίπλα στη δρύινη πόρτα ήταν πανέμορφη με τα μαλλιάπιασμένα αλογοουρά.Καθώς πήγαινε προς το μέρος της,-, είχε την αίσθηση ότι τα πόδιατου ήταν υπερβολικά μεγάλαγια το σώμα του και σίγουρα θα θύμιζε πίθηκο, έτσι καθώς κρέμονταντα χέρια του στα πλευράτου. «Γεια», είπε ξέπνοα η Τσο. «Γεια», έκανε ο Χάρι.Κοιτάχτηκαν για μια στιγμή κι έπειτα ο Χάρι είπε: «Ε...πηγαίνουμε;»«Ω!... ναι...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Στάθηκαν στην ουρά που περνούσε μπροστά από τον Φιλτς και τοτεφτέρι του πότε πότεαντάλλασσαν ματιές και χαμογελούσαν νευρικά αλλά δε μιλούσαν οένας στον άλλον. Ο Χάριαισθάνθηκε ανακουφισμένος μόλις βγήκαν στον καθαρό αέρα ήταν πιοεύκολο να περπατούναμίλητοι παρά να στέκονται αμίλητοι και συνάμα αμήχανοι. Φυσούσεένα ευχάριστο πρωινόαεράκι. Καθώς περνούσαν από το στάδιο του κουίντιτς, είδε τον Ρονκαι την Τζίνι να πετάνεπάνω από τις κερκίδες κι ένιωσε ένα σφίξιμο στην καρδιά που δενήταν μαζίτους.«Σου λείπει, έτσι;» ρώτησε η Τσο.Γύρισε και είδε ότι τον παρατηρούσε. «Ναι», αναστέναξε. «Πολύ».«θυμάσαι την πρώτη φοράπου παίξαμε αντίπαλοι, στο τρίτο έτος;» «Ναι», χαμογέλασε ο Χάρι.«Μ' "έκοβες" συνέχεια». «Κιο Γουντ σου είπε να αφήσεις τους ιπποτισμούς και να με ρίξεις απότο σκουπόξυλό μου»,θυμήθηκε με ένα χαμόγελο η Τσο. «Άκουσα ότι τον πήραν στα Καμάριατου Πόρτρι, είναιαλήθεια;»511«Όχι, παίΖει στα Ενωμένα Τέλματα τον είδα πέρυσι στο ΠαγκόσμιοΚύπελλο».«Α, σε είδα κι εγώ εκεί, θυμάσαι; Ήμαστε στον ίδιο καταυλισμό.Ήταν υπέροχα, έτσι;»ΣυΖητούσαν συνεχώς για το κουίντιτς μέχρι που διάβηκαν τις πύλεςτου «Χόγκουαρτς». Ο Χάριαπορούσε που κουβέντηαΖε μαΖί της τόσο άνετα —σαν να μιλούσε μετον Ρον και την Ερμιόνη—, αλλά μόλις άρχισε να νιώθει αυτοπεποίθηση και να το διασκεδά-Ζει, πέρασε από δίπλα τους μιασυντροφιά κοριτσιών από το Σλίθε-ριν, μεταξύ των οποίων και ηΠάνσι Πάρκινσον.«Ο Πότερ και η Τσανγκ!» τσίριξε η Πάνσι ενώ οι άλλες άρχισαν νακακαρίΖουν. «Τι να σου πω,Τσανγκ, χάνω κάθε ιδέα για το γούστο σου... τουλάχιστον ο Ντίγκοριήταν νοστιμούλης!»Τα κορίτσια τους προσπέρασαν χασκογελώντας και κοιτάΖοντας πονηράπίσω τους. Μιααμήχανη σιωπή έπεσε ξαφνικά ανάμεσα τους. Ο Χάρι δεν έβρισκε ναπει τίποτε άλλο για τοκουίντιτς ενώ η Τσο, που είχε κοκκινίσει ελαφρώς, δε σήκωνε ταμάτια της από τιςμύτες των ποδιών της.«Ε... πού θέλεις να πάμε;» τη ρώτησε ο Χάρι καθώς έμπαιναν στοΧόγκσμιντ. Ο κεντρικόςδρόμος ήταν γεμάτος μαθητές που σουλάτσαραν χαΖεύοντας τιςβιτρίνες και στήνονταςπηγαδάκια στα πε-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ζοδρόμια.«Ε... όπου να 'ναι», ανασήκωσε τους ώμους της η Τσο. «Ε...κάνουμε μια βόλτα στα μαγαΖιά;»Προχώρησαν προς την κατεύθυνση του Ντέρβις και ΜπάντζΙΖ. Μιαμεγάλη αφίσα ήτανκρεμασμένη στη βιτρίνα ενώ μερικοί κάτοικοι ήταν μαΖεμένοιολόγυρα. Παραμέρισαν ότανπλησίασαν ο Χάρι και η Τσο και το αγόρι αντίκρισε για άλλη μιαφορά τις φωτογραφίες των δέκαδραπετών θανατοφάγων. Σύμφωνα με την αφίσα, Κατ' Εντολήν τουΥπουργείου Μαγείας όπωςαναφερόταν, υπήρχε αμοιβή χίλιες γαλέρες για όποιο μάγο ή μάγισσαπαρείχε πληροφορίες πουθα οδηγούσαν στη σύλληψη των δραπετών.«Παράξενο δεν είναι;» σχολίασε χαμηλόφωνα η Τσο καθώς κοίταΖε τιςφωτογραφίες τωνθανατοφάγων. «θυμάσαι πέρυσι, όταν δραπέτευσε ο Σείριος Μπλοκ, πουείχε γεμίσει τοΧόγκσμιντ Παράφρονες που τον έψαχναν; Και τώρα, κυκλοφορούνελεύθεροι δέκα θανατοφάγοικαι δεν υπάρχει ίχνος Παράφρονα...»«Ναι», είπε ο Χάρι ξεκολλώντας τα μάτια του από την Μπέλατριξ512Λεστρέιντζ για να κοιτάξει πάνω-κάτω τον κεντρικό δρόμο. «Πολύπαράξενο».Δε λυπόταν που δεν έβλεπε Παράφρονες ένα γύρω τώρα όμως που τοσκεφτόταν, η απουσίατους Είχε κι αυτή σημασία. Δεν άφησαν απλώς τους θανατοφάγους ναδραπετεύσουν, αλλά δενέκαναν και τίποτα για να τους πιάσουν... είχαν ξεφύγει εντελώς απότον έλεγχο του υπουργείου.Οι δέκα δραπέτες τους κοιτούσαν απ' όλες τις βιτρίνες πουπροσπέρασαν. Είχε αρχίσει να βρέχεικαθώς περνούσαν μπροστά από την Πένα του Γραμματικού χοντρέςσταγόνες βροχήςχτυπούσαν τον Χάρι στο πρόσωπο και στον αυχένα.«Ε... πάμε για καφέ;» πρότεινε διστακτικά η Τσο, ενώ η Βροχήδυνάμονε.«Εντάξει». Ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα. «Πού, όμως;»«Υπάρχει ένα ωραίο μαγαΖάκι εδώ κοντά έχεις πάει στης ΜαντάμΠάντιφουτ;» ρώτησε κεφάτα,καθώς τον οδηγούσε σε μια πάροδο.Εκεί υπήρχε ένα μικρό τέίοποτείο που ο Χάρι δεν είχε προσέξει ποτέως τότε. Ήταν ένα μικρόμαγαΖάκι με πολύ κόσμο, διακοσμημένο με φιόγκους και φραμπαλάδες.θύμισε στον Χάρι τογραφείο της Άμπριτζ, πράγμα που δεν του άρεσε διόλου.«Δε\/ είναι χαριτωμένο;» ρώτησε πρόσχαρα η Τσο.«Ε... ναι», έκανε ο Χάρι.«Κοίτα, το έχει διακοσμήσει για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου!»είπε η Τσο δείχνοντας ταCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

χρυσά αγγελάκια που αιωρούνταν πάνω από τα μικρά στρογγυλάτραπεΖία, ρίχνοντας ρόζκομφετί στους θαμώνες. «Αχ...»Κάθισαν στο τελευταίο ελεύθερο τραπέΖΙ, δίπλα στο θαμπό παράθυρο.Στο διπλανό καθόταν οΡότζερ Ντέιβις, ο αρχηγός της ομάδας Του Ράβενκλοου, με μια ωραίαξανθιά κοπέλα. Κρατιόντανχέρι χέρι. Ο Χάρι αισθάνθηκε αμήχανα, ειδικά όταν κοίταξε ολόγυρακαι είδε ποος το μαγαΖί ήτανγεμάτο Ζευγαράκια πιασμένα χέρι χέρι. Μήπως περίμενε κι η Τσο νατης πιάσει το χέρι;«Τι θα πάρετε, χρυσά μου;» τους ρώτησε η μαντάμ Πάντιφουτ, μιακοντόχοντρη γυναίκα μεγυαλιστερό μαύρο κότσο, που στριμώχτηκε με μεγαλη δυσκολία ανάμεσαστο δικό τους τραπέΖΙκαι του Ντέιβις.«Δυο καφέδες, παρακαλώ», είπε η Τσο.Καθώς περίμεναν τους καφέδες τους, ο Ρότζερ Ντέιβις και η φι-513λενάδα του άρχισαν να φιλιούνται πάνω από τη Ζαχαριέρα. Ο Χάριένιωσε πολύ άσχημα ίσως ηΤσο να περίμενε να ακολουθήσει κι ο ίδιος το παράδειγμα τουΝτέιβις. Κοκκίνισε σαν παντζάρι κιέκανε πως χαΖεύει από το παράθυρο, αλλά το τζάμι ήταν τόσο θαμπόαπό τη Ζέστη στοεσωτερικό της τσαγερίας, που ο δρόμος δε φαινόταν. Προσπαθώντας ν'αναβάλει τη στιγμή πουθα κοίταΖε την Τσο, βάλθηκε να χαΖεύει το Ζωγραφιστό ταβάνι, οπότεέφαγε μια χούφτα κομφετίστα μούτρα από ένα αγγελάκι.Ύστερα από λίγα βασανιστικά λεπτά, η Τσο έκανε λόγο για τηνΆμπριτζ. Ο Χάρι αρπάχτηκε μεανακούφιση από αυτή την κουβέντα κι έτσι πέρασαν μερικά ευχάρισταλεπτά «θάβοντας» τηνκαθηγήτρια, αλλά το θέμα είχε αναλυθεί τόσο διεξοδικά στιςσυναντήσεις των Σίγμα-Νι πουσύντομα εξαντλήθηκε. Ανάμεσα τους έπεσε πάλι σιωπή. Ο Χάρι άκουγετα φιλιά από το διπλανότραπέΖΙ κι έψαχνε απεγνωσμένα να πει κάτι.«Ε... θέλεις να έρθεις μαζί μου στα "Τρία Σκουπόξυλα" το μεσημέρι;Έχω ραντεβού με τηνΕρμιόνη Γκρέιντζερ».Η Τσο ανασήκωσε τα φρύδια της. «Έχεις ραντεβού με την ΕρμιόνηΓκρέιντζερ; Σήμερα;»«Ε... ναι. Εκείνη μου το Ζήτησε και δεν ήθελα να της πω όχι.θέλεις να έρθεις μαΖί μου; Είπε ότιδεν την πειράζει αν έρθεις».«Πολύ... ε... πολύ ευγενικό εκ μέρους της».Ωστόσο, η Τσο δεν έδειχνε να το θεωρεί διόλου ευγενικό.Απεναντίας, μάλιστα, ο τόνος τηςπάγωσε ξαφνικά και φαινόταν πολύ θυμωμένη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Πέρασαν μερικά λεπτά απόλυτης σιωπής. Ο Χάρι έπινε τόσο γρήγορατον καφέ του, που σε λίγοθα χρειαΖόταν και δεύτερο φλιτζά-νι. Δίπλα τους, ο Ρότζερ Ντέιβιςκαι η φιλενάδα του δεν έλεγαννα ξεκολλήσουν.Η Τσο είχε ακουμπήσει το χέρι δίπλα στο φλιτζάνι της κι ο Χάριένιωσε την επιθυμία να το αγγίξει.Τι κάθεσαι, λοιπόν; είπε στον εαυτό του ενώ μια αίσθηση πανικούκαι έξαψης συνάμα πλημμύριζετο στήθος του. Άπλωσε το χέρι σου και πιάσ' το. Ήταν απίστευ-τοπόσο δύσκολο του φαινόταννα τεντώσει λίγο το χέρι του και να πιάσει το δικό της πιο δύσκολοκι απ' το ν' αρπάξει τη χρυσήμπάλα στον αέρα.Καθώς όμως έκανε ν' απλώσει διστακτικά το χέρι του, η Τσο τράβηξετο δικό της απ' το τραπέΖι.Τώρα, η κοπέλα κοιτούσε με μια514έκφραση ήπιου ενδιαφέροντος τον Ρότζερ Ντέιβις που φιλιόταν με τηφιλενάδα του.«Ξέρεις, μου Ζήτησε να Βγούμε», είπε χαμηλόφωνα. «Πριν από δύομέρες... ο Ρότζερ... αλλά τουείπα όχι».Ο Χάρι, που έκανε πως πιάνει τη Ζαχαριέρα για να δικαιολογήσει τοτεντωμένο χέρι του, δενκαταλάβαινε γιατί του το είπε αυτό. Αν ήθελε να βρίσκεται στοδιπλανό τραπέΖΙ και να τη φιλά οΡότζερ Ντέιβις, γιατί δέχτηκε να βγει μαΖίτου;Δεν είπε τίποτα. Το αγγελάκι τους τους πέταξε άλλη μια χούφτακομφετί ένα μέρος έπεσε στακρύα κατακάθια του καφέ που ετοι-μαΖόταν να πιει ο Χάρι.«Πέρυσι, είχα έρθει εδώ με τον Σέντρικ», είπε η Τσο. Στα λίγαδευτερόλεπτα που χρειάστηκαν γιανα συνειδητοποιήσει τι του είπε, πάγωσαν τα σπλάχνα του. Δεν τοπίστευε ότι ήθελε να τουμιλήσει για τον Σέντρικ, τώρα που τα Ζευγαράκια γύρω τουςφιλιόνταν και τα αγγελάκια τουςέραιναν με κομφετί.Η φωνή της ήταν ελαφρώς διαπεραστική όταν ξαναμίλησε. «Ήθελα καιρόνα σε ρωτήσω... οΣέντρικ... είπε... ε... με ανέφερε καθόλου προτού πεθάνει;»Ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε να κουβεντιάσει ο Χάρι, ειδικάμε την Τσο. «Ό... όχι»,ψιθύρισε. «Δεν πρόλαβε να πει τίποτα. Ε... είδες πολλούς αγώνεςκουίντιτστο καλοκαίρι;Υποστηρίζεις τους Σίφουνες, έτσι δεν είναι;»Η φωνή του ήχησε βιασμένα πρόσχαρη. Προς μεγάλη του απόγνωση, τηνείδε να βουρκώνει,όπως στην τελευταία συνάντηση των Σίγμα-Νι πριν από ταΧριστούγεννα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Κοίτα», μουρμούρισε απελπισμένος, σκύβοντας προς το μέρος της γιανα μην τους ακούσεικανείς, «ας μη μιλήσουμε τώρα για τον Σέντρικ... ας μιλήσουμε γιακάτι άλλο...»Αλλά, προφανώς, ήταν λάθος του να το πει αυτό. «ΝόμιΖα», είπε, ενώτα δάκρυα της στάλαΖανστο τραπέΖΙ, «νομι-zα ότι εσύ... εσύ με καταλάβαινες! Έχω ανάγκηνα μιλήσω γι' αυτο! Κι εσύ τοίδιο! θέλω να πω, έγινε μπροστά σου... το είδες!»Όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο η κοπέλα του Ρότζερ Ντέιβιςείχε τραβηχτεί από τηναγκαλιά του για να κοιτάξει την τσο που έκλαιγε.«Ε... το έχω συΖητήσει», ψέλισε ο Χάρι, «με τον Ρον και τηνΕρμιόνη, μα...»515«Α, ώστε με την Ερμιόνη Γκρέιντζερ το συΖήτησες!» αναφώνησε εκείνημε το πρόσωπο υγρό απ'τα δάκρυα. Αρκετά Ζευγάρια διέκοψαν το φιλί τους για να τουςκοιτάξουν. «Μ' εμένα όμως δε θεςνα το συΖητήσεις! Τότε... τότε καλύτερα να πληρώσουμε και... καινα πας στην ΕρμιόνηΓκρέιντζερ, αφού τόσο το θέλεις!»Ο Χάρι την κοίταΖε αποσβολωμένος καθώς άρπαΖε τη δαντελωτή πετσέτακαι σκούπιΖε τοπρόσωπο της.«Τσο;» ψέλλισε, ενώ ευχόταν να αγκαλιάσει ο Ρότζερ το κορίτσιτου και να συνεχίσει να το φιλάει, ώστε να πάψει να κοιτάΖειεκείνον και την Τσο.«Φύγε, λοιπόν!» του είπε, μουσκεύοντας με δάκρυα την πετσέτα. «Δενκαταλαβαίνω γιατί μουΖήτησες να βγούμε, αφού είχεςκλείσει ραντεβού και με άλλες... Πόσες θα συναντήσεις μετά τηνΕρμιόνη;»«Κάνεις λάθος!» αναφώνησε ο Χάρι που επιτέλους κατάλαβε τι τηνείχε ενοχλήσει και γέλασεανακουφισμένος κίνηση που, όπως διαπίστωσε ευθύς, ήταν ολέθριολάθος.Η Τσο τινάχτηκε όρθια. Στο τέίοποτείο επικράτησε άκρα σιωπή τώρατους παρακολουθούσανόλοι.«Τα λέμε κάποια στιγμή, Χάρι», είπε με δραματικό ύφος η Τσοκαι, πνίγοντας ένα λυγμό, έτρεξε στην πόρτα, την άνοιξε και βγήκεστη βροχή.«Τσο!» φώναξε ο Χάρι, αλλά η πόρτα είχε ήδη κλείσει με ένα γλυκόκουδούνισμα.Στο μαγαΖάκι επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Όλα τα μάτια ήτανκαρφωμένα στον Χάρι. Το αγόριέριξε μια γαλέρα στο τραπέΖΙ, τίναξε από τα μαλλιά του τα ρόζκομφετί κι ακολούθησε την Τσοστο δρόμο.Τώρα έβρεχε για τα καλά κι η Τσο δε φαινόταν πουθενά. Ο Χά-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ρι δεν καταλάβαινε πώς έγινε αυτό πριν από μόλις μισή ώρα ταπήγαιναν μια χαρά οι δυο τους.«Γυναίκες!» γρύλισε θυμωμένος προχωρώντας στη βροχή με τα χέριαστις τσέπες. «Τι της ήρθενα μιλήσουμε για τον Σέντρικ; Γιατίειναι "κολλημένη" μ' αυτό το θέμα που την κάνει να αντιδρά σανΒιοτική μηχανή;»Έστριψε δεξιά κι άρχισε να τρέχει τσαλαβουτώντας στα νερά. Μερικαλεπτά αργότερα έμπαινεστα «Τρία Σκουπόξυλα». Ήξερε πως ήταν νωρίς για το ραντεβού του μετην Ερμιόνη, αλλάπίστευε πως516517θα βρει κανένα γνωστό να περάσει την ώρα του. Τίναξε τα υγράμαλλιά του μπροστά απ' τα μάτιατου και κοίταξε ολόγυρα. Σε μια γωνιά καθόταν μόνος του οΧάγκριντ, με κατεβασμένα μούτρα.«Γεια σου, Χάγκριντ!» είπε μόλις έφτασε στο τραπέΖΙ του καιτράβηξε μια καρέκλα να καθίσει.Ο Χάγκριντ ανασάλεψε στη θέση του και τον κοίταξε σαν να μην τοναναγνώριΖε. Το αγόρι είδεπως είχε δύο καινούργια κοψίματα και κάμποσες νέες μελανιές στοπρόσωπο.«Α, εσύ είσαι, Χάρι», έκανε ο Χάγκριντ. «Όλα καλά;»«Μια χαρά», είπε ψέματα ο Χάρι σκέφτηκε όμως ότι, σε σύγκριση μετο δαρμένο, απελπισμένοΧάγκριντ, αυτός δεν έπρεπε να παραπονιέται. «Ε... εσύ τι κάνεις;»«Εγώ;» κοντανάσανε εκείνος. «Καλά είμαι, Χάρι. Περίφημα». Κοίταξεστα Βάθη της τσίγκινηςκούπας του, που είχε μέγεθος κουβά, και βαριαναστέναξε. Ο Χάρι δενήξερε τι να πει. Έμεινανγια λίγο αμίλητοι. Ξαφνικά ο Χάγρινττινάχτηκε και είπε: «Είμαστεστο ίδιο τσουβάλι εμείς οι δύο,έτσι, Χάρι;»«Ε...» έκανε ο Χάρι.«Ναι... σ' το έχω ξαναπεί... κι οι δυο παρείσακτοι», συνέχισεκουνώντας το κεφάλι του, βέβαιοςγια όσα έλεγε. «Κι οι δυο ορφανοί. Ναι... ορφανοί». Ήπιε μιαμεγάλη γουλιά από την κούπα του.«Είναι πολύ σπουδαίο να έχεις μια σωστή οικογένεια», συμπλήρωσε.«Ο μπαμπάς μου ήτανσωστός άνθρωπος. Το ίδιο κι οι γονείς σου. Αν Ζούσαν, θα ήταντελείως διαφορετική η Ζωή σου,έτσι δεν είναι, Χάρι;»«Μάλλον...» είπε επιφυλακτικά το αγόρι. Ο Χάγκριντ είχε πολύπαράξενη διάθεση.«Μεγάλο πράμα η οικογένεια», πρόσθεσε σκυθρωπά ο φίλος του. «Ότικαι να πεις, το αίμα νερόδε γίνεται...» είπε και σφούγγισε ένα δάκρυ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί. «Χάγκριντ, πού έπαθες αυτά τατραύματα;»«Ε;» έκανε ξαφνιασμένος εκείνος. «Ποια τραύματα;» «Όλα αυτά!» είπεο Χάρι δείχνοντας τοπρόσωπο του Χάγκριντ. «Α... τα συνηθισμένα χτυπήματα καιμελανιές», απάντησε αδιάφορα οΧάγκριντ. «Κάνω δύσκολη δουλειά». Άδειασε την κούπα του, την άφησεστο τραπέΖΙ καισηκώθηκε. «Τα ξαναλέμε, Χάρι... και να προσέχεις».Βγήκε σκυφτός από το μαγαΖί και χάθηκε στη βροχή. Ο Χάρι τονκοίταΖε που έφευγε με ένασφίξιμο στην καρδιά: έδειχνε δυστυχισμένος και σίγουρα έκρυβεκάτι, αλλά ήταν αποφασισμένοςνα μη δεχτεί βοήθεια. Τι συνέβαινε; Πριν προλάβει όμως να σκεφτείοτιδήποτε, άκουσε κάποιοννα φωνάΖει το όνομα του.«Χάρι! Εδώ, Χάρι, εδώ!»Η Ερμιόνη του έγνεφε από την άλλη άκρη της παμπ. Σηκώθηκε και πήγεπρος το μέρος τηςδιασχίζοντας το κατάμεστο μαγαΖί. Λίγο πριν φτάσει στο τραπέΖΙτης, αντιλήφθηκε πως δεν ήτανμόνη. Καθόταν με τα τελευταία άτομα που θα περίμενε να δει ο Χάριπλάί της: τη ΛούναΛόβγκουντ και τη Ρίτα Σκίτερ, πρώην δημοσιογράφο του ΗμερήσιουΠροφήτη κι ένα από τα πιοαχώνευτα άτομα για τη φίλη του.«Ήρθες νωρίς!» παρατήρησε η Ερμιόνη κάνοντας του χώρο να καθίσει.«ΝόμιΖα πως ήσουν μετην Τσο, δε σε περίμενα πριν περάσει μισή ώρα!»«Την Τσο;» έκανε η Ρίτα, γυρίΖοντας για να δει καλύτερα τον Χάρι.«Κορίτσι;» Αμέσως άρπαξετην τσάντα της από δέρμα κροκόδειλου κι άρχισε να ψάχνει μέσα.«Δεν είναι δική σου δουλειά, ακόμη κι αν βγαίνει με εκατό κορίτσιαο Χάρι», της είπε ψυχρά ηΕρμιόνη. «Γι' αυτό, μάΖεψε αυτό το πράμα».Η Ρίτα ετοιμαΖόταν να βγάλει από την τσάντα της μια πράσινη πένα.Έκλεισε ξανά την τσάντασαν να την ανάγκασαν να καταπιεί βρομοΖούμι.«Τι συμβαίνει εδώ;» ρώτησε ο Χάρι κοιτάΖοντας τη Ρίτα, τη Λούνακαι την Ερμιόνη.«Μόλις ετοιμαΖόταν να μου εξηγήσει η δεσποινίδα "Τέλεια" από δω,όταν ήρθες», είπε η Ρίτα καιήπιε μια μεγάλη γουλιά από το ποτό της. «ΦαντάΖομαι ότι μουεπιτρέπεται να του μιλήσω;» πρόσθεσελοξοκοιτώντας την Ερμιόνη.«Ναι, μάλλον», απάντησε εκείνη παγερά.Η ανεργία δεν ταίριαΖε στη Ρίτα. Τα μαλλιά της, που σχημάτιΖανκάποτε περίτεχνες μπούκλες,τώρα κρέμονταν άτονα κι απεριποίη-τα γύρω από το πρόσωπο της. Τακατακόκκινα μακριά νύχιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

της ήταν κοντοκομμένα κι από τα γυαλιά σε σχήμα πεταλούδας έλειπανμερικά στρας. Ρούφηξεάλλη μια γουλιά και είπε με την άκρη` των χειλιών της: «Ωραίοκορίτσι, Χάρι;»518519«Μια λέξη ακόμη για την αισθηματική Ζωή του Χάρι κι ακυρώνεται ησυμφωνία που σουυποσχέθηκα», παρενέβη εκνευρισμένη η Ερμιόνη.«Ποια συμφωνία;» έκανε η Ρίτα, σφουγγίΖοντας τα χείλη με τηνανάστροφη του χεριού της. «Δενανέφερες καμία συμφωνία, μου είπες απλώς να έρθω. Έτσι μου'ρχεται...» είπε και πήρε μιαΒαθιά τρεμουλιαστή ανάσα.«Έτσι σου 'ρχεται να γράψεις ακόμη χειρότερα πράγματα για μένα καιτον Χάρι», είπε αδιάφορα ηΕρμιόνη. «Σκασίλα μας».«Φέτος δημοσιεύτηκαν ένα σωρό άσχημα πράγματα για τον Χάρι χωρίςτη Βοήθεια μου», τόνισεη Ρίτα ρίχνοντας ένα λοξό Βλέμμα στον Χάρι και πρόσθεσε ψιθυριστά:«Πώς ένιωσες, Χάρι;Προδομένος; Αγανακτισμένος; Παρεξηγημένος;»«θυμωμένος, φυσικά», απάντησε ορθά-κοφτά η Ερμιόνη. «Είπε στουπουργείο την αλήθεια κιαυτός ο ηλίθιος ο υπουργός δεν τον πιστεύει».«Ώστε επιμένεις ότι γύρισε ο Ακατονόμαστος;» ρώτησε εκείνη καιχαμήλωσε τα γυαλιά της για νατον δει καλύτερα, ενώ χάίδεβε το κούμπωμα της τσάντας της.«ΕπιΒεΒαιώνεις όλες αυτές τις σαχλαμάρεςπου υποστηρίζει ο Ντάμπλντορ, ότι γύρισε ο Ξέρεις-Ποιοςκι εσύ ήσουν ο μοναδικόςμάρτυρας;»«Δεν ήμουν ο μοναδικός μάρτυρας», γρύλισε ο Χάρι. «Ήταν παρόντεςκαι καμιά ντουΖίναθανατοφάγοι. θέλεις ονόματα;»«Ανυπομονώ να τα ακούσω», κοντανάσανε η Ρίτα ψαχουλεύοντας ξανάστην τσάντα της, ενώκοίταΖε τον Χάρι σαν να ήταν τ' ωραιότερο πράγμα που αντίκρισανποτέ τα μάτια της.«Φανταστείτε, με πηχυαίους τίτλους: Ο Πάτερ Κατηγορεί... καιυπότιτλο: ΟΧάριΠότερΚατονομάΖει τους θανατοφάγους που Βρίσκονται Ακόμη Ανάμεσα μας. Κιαπό κάτω, μια ωραίαμεγάλη φωτογραφία σου με τη λεΖά-ντα: Ο ανισόρροπος έφηβος επιζοντης επίθεσης του Ξέρετε-Ποιου, Χάρι Πάτερ, προκάλεσε χθες σάλο, κατηγορώντας διακεκριμένακαι ευυπόληπτα μέλη τηςκοινότητας των μάγων ως θανατοφάγους...» Κρατούσε ήδη τηστενογραφική πένα, όταν μεμιάςέσΒησε η χαρά από το πρόσωπο της. «Αλλά φυσικά», είπε κατεΒάΖονταςτην πένα καιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κοιτώντας με μίσος την Ερμιόνη, «η δεσποινίδα "Τέλεια" δενεπιτρέπει να δημοσιευτεί τορεπορτάζ, έτσι δεν είναι;»«Απεναντίας», αποκρίθηκε γλυκά η Ερμιόνη, «αυτό ακριβώς θέλει ηδεσποινίδα "Τέλεια"».Η Ρίτα την κοίταξε σαν χαζή. Το ίδιο και ο Χάρι. Η Λούνα όμωςσιγοτραγουδούσε το Ο ΡονΟυέσλι είν' ο βασιλιάς μας ανακατεύοντας το ποτό της με ένακρεμμύδι καρφωμένο σ' έναξυλαράκι.«θέλεις να γράψω αυτά που λέει ο Χάρι για τον Ακατονόμαστο;»ρώτησε πνιχτά η Ρίτα τηνΕρμιόνη.«Ναι, θέλω», είπε η Ερμιόνη. «Την αληθινή ιστορία. Όλα ταγεγονότα. Όπως ακριΒώς ταπεριγράφει ο Χάρι. θα σου πει όλες τις λεπτομέρειες, θα σου δώσειτα ονόματα των κρυπτοθανατοφά-γωνπου είδε εκεί, θα σου πει πώς είναι τώρα η εμφάνισητου Βόλ-ντεμορτ... Πώςκάνεις έτσι, καημένη;» πρόσθεσε περιφρονητικά πετώντας την πετσέτατης στο άκουσμα τουονόματος του Βόλντε-μορτ, η Ρίτα είχε αναπηδήσει τόσο απότομα, πουέχυσε πάνω της το μισόουίσκι της φωτιάς.Η δημοσιογράφος σκούπισε το ρυπαρό αδιάΒροχό της χωρίς να τραΒήξειτα μάτια της από τηνΕρμιόνη. Τέλος, είπε ανέκφραστα: «Δε θα το δημοσιεύσει ο Προφήτης.Δεν ξέρω αν το πρόσεξες,αλλά κανένας δεν πιστεύει τις μπαρούφες του Χάρι Πότερ. Τονθεωρούν τρελό. Αν μουεπιτρέψεις όμως να παρουσιάσω το θέμα από άλλη οπτική γωνία...»«Δε θέλουμε ακόμη ένα άρθρο για το πώς ο Χάρι έχασε τα λογικάτου!» την έκοψε θυμωμένη ηΕρμιόνη. «Αρκετά διαΒάσαμε ήδη, δε θα πάρουμε! θέλω να του δοθεί ηευκαιρία να πει τηναλήθεια!»«Κανένας δε θα δημοσιεύσει κάτι τέτοιο», είπε παγερά η Ρίτα.«θες να πεις πως δε θα το δημοσιεύσει ο Προφήτης, γιατί δε θα τουςαφήσει ο Φαντζ», αντέτεινεεκνευρισμένη η Ερμιόνη.Η Ρίτα της έριξε ένα επίμονο διαπεραστικό Βλέμμα. Έπειτα έσκυψεπρος το μέρος της και είπε μεεπαγγελματικό ύφος: «Εντάξει, ο Φαντζ επηρεάΖει τον Προφήτη, αλλάτο αποτέλεσμα δεναλλάζει. Δεν πρόκειται να δημοσιεύσουν τίποτα θετικό για τον Χάρι.Κανένας δε θέλει να τοδιαΒάσει. Είναι ενάντια στο κοινό αίσθημα. Αρκετά έχει τρομάξει οκόσμος από την απόδρασητων θανατοφά-γων. Κανένας δε θέλει να πιστέψει ότι γύρισε οΞέρετε-Ποιος».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ώστε ο Ημερήσιος Προφήτης υπάρχει μονάχα για να χάίδεύει τ' αφτιάτου κόσμου, έτσι;»ρώτησε καυστικά η Ερμιόνη.Η Ρίτα Βολεύτηκε καλύτερα στη θέση της, ανασήκωσε τα φρύδια καικατέβασε μονοκοπανιά τουπόλοιπο ουίσκι της.«Ο Προφήτης υπάρχει για να πουλάει φύλλα, ανόητο κορίτσι», τόνισεψυχρά.520521«Ο μπαμπάς μου τον θεωρεί παλιοφυλλάδα», πετάχτηκε τότε η Λούνα.Κατόπιν, κάρφωσε τατεράστια, γουρλωτά κι ελαφρώς παρανόϊκά μάτια της στη Ρίτα ενώπιπιλάγε το κρεμμύδι τουποτού της. «Ο μπαμπάς μου δημοσιεύει σημαντικά πράγματα, πουθεωρεί ότι πρέπει να τα μάθειο κόσμος. Δεν τον ενδιαφέρουν τα λεφτά».Η Ρίτα κοίταξε περιφρονητικά τη Λούνα.«Υποθέτω ότι ο πατέρας σου εκδίδει κάποιο ηλίθιο επαρχιακόέντυπο;» την πείραξε. «Με άρθρατου τύπου Είκοσι Πέντε Τρόποι να Περάσετε Απαρατήρητοι από τουςΜαγκλ και την ημερομηνίατης επόμενης εμποροπανήγυρης;»«Όχι», αντέτεινε η Λούνα βουτώντας το κρεμμύδι στο βιολετό-νερότης, «είναι εκδότης τουΣοφιστή».Η Ρίτα ρουθούνισε τόσο δυνατά, που οι θαμώνες των γειτονικώντραπεΖιών γύρισαν προς τομέρος της.«Σημαντικά πράγματα που πρέπει να μάθει ο κόσμος, ε;» είπεειρωνικά. «Ρίχνω για κοπριά στονκήπο μου το περιεχόμενο αυτής της φυλλάδας».«Ευκαιρία να ανεβάσεις το επίπεδο της», παρενέβη ευχάριστα ηΕρμιόνη. «Γιατί η Λούνα λέει ότιο πατέρας της δέχεται ευχαρίστως τη συνέντευξη του Χάρι. Αυτός θατη δημοσιεύσει».Η Ρίτα τους κοίταξε για λίγο κι ύστερα έσκασε στα γέλια.«Στο Σοφιστή;» κακάρισε. «Και νομίζετε ότι ο κόσμος θα τον πάρειστα σοβαρά, αν δημοσιευτεί ησυνέντευξη του στο Σοφιστή;»«Μερικοί όχι», συνέχισε ήρεμα η Ερμιόνη. «Αλλά η εκδοχή τουΗμερήσιου Προφήτη για τηναπόδραση από το ΑΖκαμπάν έχει πάρα πολλά κενά. ΝομίΖω ότι πολλοίθα αναρωτιούνται γιατίδε δίνεται μια καλύτερη εξήγηση γι' αυτό που έγινε, κι ανπαρουσιαστεί μια διαφορετική εκδοχή,έστω και στο Σοφιστή...» κοίταξε λοξά τη Λούνα, «ε... έναεναλλακτικό έντυπο... νομίΖω ότι θαενδιαφερθούν να τη διαβάσουν».Η Ρίτα έμεινε σιωπηλή για λίγο. Κοιτούσε όμως την Ερμιόνη, με τοκεφάλι γερμένο στο πλάί,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΖυγιάΖοντάς την.«Εντάξει, ας υποθέσουμε ότι το κάνω», είπε ξαφνικά. «Τι αμοιβή θαπάρω;»«Δε νομίΖω ότι ο μπαμπάς μου πληρώνει αυτούς που γράφουν στοπεριοδικό του», είπε με τοονειροπαρμένο ύφος της η Λούνα. ;«Το κάνουν γιατί το θεωρούν τιμή τους και για να δουν, φυσικά, τοόνομα τους τυπωμένο».Η Ρίτα Σκίτερ ξίνισε τα μούτρα της σαν να την ανάγκασαν ξανά νακαταπιεί ΒρομοΖούμι καιστράφηκε αγριεμένη στην Ερμιόνη.«Δηλαδή, θέλεις να το κάνω τσάμπα;»«Ναι», δήλωσε ατάραχη η Ερμιόνη και ήπιε μια γουλιά απ' το ποτότης. «Αλλιώς, όπως ξέρειςπολύ καλά, θα ενημερώσω τις Αρχές ότι είσαι αδήλωτη Ζωομάγος. Και,φυσικά, τότε ο Προφήτηςθα σε πληρώσει αδρά για ένα βιωματικό ρεπορτάζ που θ' αφορά στηΖωή στο ΑΖκαμπάν».Η Ρίτα πήρε ένα ύφος σαν να ήθελε να αρπάξει τη χάρτινη ομπρελίτσααπό το ποτό της Ερμιόνηςκαι να της τη χώσει στο ρουθούνι.«Δε νομίΖω πως έχω άλλη επιλογή, έτσι δεν είναι;» είπε με φωνή πουέτρεμε. Άνοιξε για άλλη μιαφορά την τσάντα από δέρμα κροκόδειλου, έβγαλε μια περγαμηνή καιπήρε τη στενογραφικήπένα.«θα χαρεί πολύ ο μπαμπάς», είπε Ζωηρά η Λούνα κι ένας μυςτρεμούλιασε στο σαγόνι της ΡίταΣκίτερ.«Εντάξει, Χάρι;» είπε η Ερμιόνη και στράφηκε προς το μέρος του.«Είσαι έτοιμος να πεις στονκόσμο την αλήθεια;»«Μάλλον», απάντησε ο Χάρι και κοίταξε τη Ρίτα, που περίμενε με τηστενογραφική πένα.«Ξεκίνα, Ρίτα», είπε σοβαρά η Ερμιόνη και ψάρεψε ένα κεράσι απότον πάτο του ποτηριού της.523Προβλέψιμα κι απρόβλεπταΗ Λούνα είπε αόριστα ότι δεν ήξερε πότε θα δημοσιευόταν στοΣοφιστή η συνέντευξη του Χάρι κιότι ο πατέρας της περίμενε ένα μεγάλο άρθρο για πρόσφατεςεμφανίσεις στρα-βοκέρατωνφυσητήρων. «...Είναι πολύ σημαντικό ρεπορτάζ, όπως καταλαβαίνετε,έτσι ο Χάρι θα πρέπει ναπεριμένει το επόμενο τεύχος», κατέληξε η Λούνα.Δεν ήταν εύκολο για τον Χάρι να μιλήσει για τη νύχτα τηςεπιστροφής του Βόλντεμορτ. Η Ρίτα τονπίεσε να της δώσει και την παραμικρή λεπτομέρεια κι εκείνος τηςείπε όσα μπορούσε να θυμηθεί,ξέροντας ότι ήταν η μεγάλη του ευκαιρία να βροντοφωνάξει τηναλήθεια. Αναρωτιόταν πώς θαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αντιδρούσε ο κόσμος στην ιστορία του. Μάντευε ότι πολλοί θαπείθονταν πως, τελικά, είναιθεοπά-λαβος, και όχι μόνο γιατί η συνέντευξη του θα δημοσιευότανδίπλα δίπλα με τις ανοησίεςπερί στραβοκέρατων φυσητήρων. Ωστόσο, μετά την απόδραση τηςΜπέλατριξ Λεστρέιντζ και τωνσυντρόφων της, ο Χάρι επιθυμούσε απεγνωσμένα να κάνει κάτι, έστωκι αν δεν ήταναποτελεσματικό...«Ανυπομονώ να δω την αντίδραση της Άμπριτζ όταν δημοσιευτεί ησυνέντευξη του», είπεέντρομος ο Ντιν τη Δευτέρα το βράδυ, στο δείπνο. Ο Σίμους εκείνητη στιγμή καταβρόχθίΖε μιαπίτα με κοτόπουλο και Ζαμπόν δίπλα ακριβώς στον Ντιν, αλλά ο Χάριήξερε ότι είχε τ' αφτιά τουτεντωμένα.«Έκανες το σωστό, Χάρι», παρενέβη ο Νέβιλ, που καθόταν απέναντι"του κι ήταν ελαφρώςχλομός, «θα πρέπει να ήταν πολύ... οδυνηρό... να μιλήσεις για όλααυτά...» συνέχισεχαμηλόφωνα.«Ναι», μουρμούρισε ο Χάρι, «μα ο κόσμος πρέπει να μάθει ως πούείναι ικανός να φτάσει οΒόλντεμορτ, έτσι δεν είναι;»«Ακριβώς», συμφώνησε ο Νέβιλ, «κι οι θανατοφάγοι του... Πρέπει ναμάθει ο κόσμος...»Ο Νέβιλ άφησε μετέωρη τη φράση του κι αφοσιώθηκε στις πατάτες του.Ο Σίμους σήκωσε ταμάτια του, αλλά όταν το βλέμμα του διασταυρώθηκε με του Χάρι,έσκυψε βιαστικά στο πιάτο του.Ύστερα από λίγο, ο Ντιν, ο Σίμους και ο Νέβιλ έφυγαν για τοεντευκτήριο, αφήνοντας τον Χάρι καιτην Ερμιόνη να περιμένουν τον Ρον, που δεν είχε έρθει ακόμη γιαφαγητό γιατί είχε προπόνησηστο κουίντιτς.Η Τσο Τσανγκ μπήκε στην τραπεΖαρία με τη φιλενάδα της τη Μαριέτα.Το στομάχι του Χάρισφίχτηκε μόλις την είδε, αλλά εκείνη δεν κοίταξε προς το τραπέΖΙτου Γκρίφιντορ και κάθισε μετην πλάτη γυρισμένη προς το μέρος του.«Α, ξέχασα να σε ρωτήσω», είπε πρόσχαρα η Ερμιόνη Κοιτάζονταςπροςτο τραπέΖΙ τουΡάβενκλοου. «Πώς πήγε το ραντεβουδάκι με την Τσο; Γιατί γύρισεςτόσο νωρίς;»Ο Χάρι τράβηξε μπροστά του μια πιατέλα με ραβέντι κι έβαλε δεύτερημερίδα. «Ήταν... ήτανσκέτο φιάσκο». Στη συνέχεια, της είπε τι έγινε στο τέίοποτείο τηςΜαντάμ Πάντιφουτ. «Και τότε»,κατέληξε κάμποσα λεπτά αργότερα, καθώς έτρωγε την τελευταίαμπουκιά από το πιάτο του,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«πετάγεται όρθια, λέει: "Τα λέμε κάποια στιγμή, Χάρι" και φεύγει!»Άφησε το κουτάλι του καικοίταξε την Ερμιόνη. «Μου εξηγείς, σε παρακαλώ, γιατί το έκανεαυτό; Τι έπαθε;»Η Ερμιόνη κοίταξε την πλάτη της Τσο και αναστέναξε.«Αχ, Χάρι», είπε στεναχωρημένη. «Λυπάμαι, αλλά δεν είσαι καθόλουδιακριτικός».«Εγώ δεν είμαι διακριτικός;» αγανάκτησε ο Χάρι. «Εκεί που ταπηγαίνουμε μια χαρά, αρχίσει καιμου λέει πως της Ζήτησε ραντεβού ο Ρότζερ ΝτέιΒις και πως ερχότανσε αυτό το ηλίθιοτέίοποτείο με τον Σέντρικ... καταλαβαίνεις πώς αισθάνθηκα;»«Βλέπεις», συνέχισε υπομονετικά η Ερμιόνη, σαν να εξηγούσε σε ένααργόστροφο παιδάκι ότιένα κι ένα κάνουν δύο, «δεν έπρεπε να της πεις ότι είχες ραντεβούμαΖί μου, ενώ βγήκεςμαΖίτης».«Μα... μα...» τραύλισε ο Χάρι, «μα εσύ μου είπες να συναντηθούμεστις δώδεκα και να τη φέρωμαΖί μου. Πώς θα ερχόμαστε Χωρίς να της το πω;»524«Έπρεπε να της το φέρεις αλλιώς», είπε η Ερμιόνη προσπαθώντας νασυγκρατήσει τηνυπομονή της. «Να της πεις πως ήταν εντελώς εκνευριστικό, πως σεανάγκασα να μουυποσχεθείς ότι θα περάσεις από τα "Τρία Σκουπόξυλα" και πως εσύδεν ήθελες να έρθεις αλλάπροτιμούσες να περάσεις όλη τη μέρα μαΖί της. Δυστυχώς όμως ήσουνυποχρεωμένος έτσι πουήρθαν τα πράγματα. Κι έπειτα, έπρεπε να τη χιλιοπαρακαλέσεις ναέρθει μαζί σου, υποσχόμενοςότι θα φρόντίΖες να ξεμπλέξεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. θα ήτανεπίσης καλή ιδέα νααναφέρεις πόσο άσχημη με θεωρείς», πρόσθεσε η Ερμιόνη.«Μα δε σε θεωρώ άσχημη», αντέτεινε έκπληκτος ο Χάρι.Η Ερμιόνη γέλασε.«Εσύ, παιδί μου, είσαι χειρότερος κι απ' τον Ρον... ή μάλλον όχι,δεν είσαι», βιάστηκε νασυμπληρώσει μ' έναν αναστεναγμό καθώς εκείνη τη στιγμή έμπαινεστην τραπεΖαρία ο Ρον, μετο κεφάλι σκυφτό και τα ρούχα γεμάτα λάσπες. «Κοίτα, η Τσοεκνευρίστηκε όταν της είπες ότιείχες ραντεβού μαΖί μου κι έτσι προσπάθησε να σε κάνει ναΖηλέψεις. Ήταν ένας τρόπος νακαταλάβει κατά πόσο σου αρέσει».«Αυτό έκανε;» ρώτησε ο Χάρι, ενώ ο Ρον καθόταν απέναντι του καιτραβούσε μπροστά του όλεςτις πιατέλες. «Δε θα ήταν πιο εύκολο να με ρωτήσει αν προτιμώεκείνη από σένα;»«Τα κορίτσια δεν κάνουν τέτοιες ερωτήσεις», του εξήγησε η Ερμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Κακώς!» δήλωσε ο Χάρι. «Γιατί θα της έλεγα πόσο πολύ μου αρέσεικαι δε θα χρειαΖόταν ναβαλαντώσει στο κλάμα για το θάνατο του Σέντρικ!»«Δε λέω ότι ήταν λογικό αυτό που έκανε», είπε η Ερμιόνη. Στομεταξύ είχε έρθει στο τραπέΖΙ τουςκι η Τζίνι, λασπωμένη και κα-τσουφιασμένη σαν τον Ρον. «Απλώς,προσπαθώ να σου εξηγήσωπώς αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή». |«Να γράψεις ένα βιβλίο», πρότεινε ο Ρον στην Ερμιόνη καθώς | έκοβετις πατάτες του, «που θαερμηνεύει την παρανόίκή συμπεριφορά των κοριτσιών, προκειμένου ναμπορέσουν να βγάλουννόη- μα τα αγόρια».«Ναι», συμφώνησε με θέρμη ο Χάρι, κοιτάΖοντας το τραπέΖΙ του'Ράβενκλοου. Η Τσο είχε μόλιςσηκωθεί κι έφευγε από την τραπε-ζαρία χωρίς να ρίξει ούτε μιαματιά προς το μέρος του. Ο Χάριστράφηκεστεναχωρημένος στον Ρον και στην Τζίνι. «Λοιπόν, πώς πήγε ηπροπόνηση;»«Σκέτος εφιάλτης», απάντησε βραχνά ο Ρον.«Έλα τώρα», έκανε η Ερμιόνη γυρίΖοντας στην Τζίνι. «Είμαι σίγουρηότι δεν...»«Ήταν εφιάλτης», επιβεβαίωσε η Τζίνι. «Φρίκη. ΗΑντζέλικα μόνο πουδεν έκλαιγε στο τέλος».Μετά το δείπνο ο Ρον και η Τζίνι πήγαν για μπάνιο, ενώ ο Χάρι καιη Ερμιόνη επέστρεψαν στοεντευκτήριο του Γκρίφιντορ για τη συνηθισμένη μελέτη. Ο Χάριπάλευε μισή ώρα με ένανκαινούργιο αστρονομικό χάρτη όταν εμφανίστηκαν ο Φρεντ κι οΤζορτζ.«Δεν είναι εδώ ο Ρον κι η Τζίνι;» ρώτησε ο Φρεντ κοιτώντας ολόγυρακαθώς τραβούσε μιακαρέκλα. 'Όταν ο Χάρι του έγνεψε αρνητικά, πρόσθεσε: «Ωραία.Παρακολουθήσαμε τηνπροπόνηση. θα πάθουν πανωλεθρία. Χωρίς εμάς είναι για τα μπάΖα».«Έλα τώρα, δεν είναι τόσο κακή η Τζίνι», παρατήρησε ο Τζορτζ, πουήθελε να είναι δίκαιος.Έπειτα, κάθισε δίπλα στον Φρεντ. «Βασικά δεν ήξερα πόσο καλήείναι, μια και δεν την αφήναμενα παίξει μαΖίμας».«Πήγαινε κρυφά στην αποθήκη του κήπου από τότε που ήταν έξι χρόνωνκι έπαιρνε τασκουπόξυλά σας χωρίς να το ξέρετε», ακούστηκε η φωνή της Ερμιόνηςπίσω από μια στοίβαβιβλία για τους αρχαίους ρούνους.«Μπα;» εντυπωσιάστηκε ο Τζορτζ. «Έτσι, λοιπόν, εξηγείται...»«Απέκρουσε κανένα γκολ ο Ρον;» ρώτησε η Ερμιόνη κοιτάΖΟντας πάνωαπό τα Μαγικάιερογλυφικά και ιδεογράμματα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα απέκρουε, αν δεν είχε συνεχώς στο μυαλό του ότι τον κοι-τάΖουνόλοι», είπε απαυδισμένοςο Φρεντ. «Γι' αυτό, πρέπει να παρακαλέσουμε τους θεατές ναγυρίΖουν από την άλλη και να πιάνουνψιλή κουβέντα όταν πλησιάΖει η μπάλα στην εστία του Ρον».Ο Χάρι σηκώθηκε απότομα σαν να μην τον χωρούσε ο τόπος, πήγε στοπαράθυρο και κοίταξε τοσκοτεινό πάρκο.«Ξέρετε κάτι; Το κουίντιτσ είναι το μόνο πράγμα για το οποίοαξίΖει να μείνει κανείς εδώ».Η Ερμιόνη του έριξε ένα αυστηρό βλέμμα.«ΠλησιάΖουν τα διαγωνίσματα!»«Μας το είπες ήδη, αλλά εμάς δε μας πολυνοιαΖει για τις ΕΔΕΜ μας»,είπε ο Φρεντ. «Τα πονηράΖαχαρωτά μας είναι έτοιμα και βρή-526527κάμε πώς να απαλλαγούμε από τα σπυριά: μερικές σταγόνεςεκχυλίσματος μάρτλαπ κάνουν τηδουλειά. Ήταν ιδέα του Λι».Ο Τζορτζ χασμουρήθηκε Βαθιά και κοίταξε νοσταλγικά τοσυννεφιασμένο νυχτερινό ουρανό.«Δεν έχω διάθεση να δω τον αγώνα, θα κόψω τις φλέβες μουαν μας νικήσει ο Ζαχαρίας Σμιθ».«Καλύτερα να κόψεις τις δικές του», τον συμβούλεψε ο Φρεντ. «Αυτόείναι το πρόβλημα με τοκουίντιτς», πετάχτηκε αφηρημένα η Ερμιόνη, που είχε σκύψει πάλιστη μετάφραση των ρούνων,«προκαλεί εντάσεις και έχθρες μεταξύ των κοιτώνων». Σήκωσε τοκεφάλι της από τηΣυΜαβογράμματη Γραφή του Μάγου και είδε τον Φρεντ, τον Τζορτζ καιτον Χάρι να τηνκοιτάΖουν με αγανάκτηση ανάμεικτη με δυσπιστία. «Καλά λέω!»αναφώνησε. «Πώς κάνετεέτσι για ένα παιχνίδι!»«Ερμιόνη», δήλωσε ο Χάρι κουνώντας το κεφάλι του, «μπορείνα είσαι καλή στην ψυχολογία, στο κουίντιτσ όμως έχεις μαύραμεσάνυχτα».«Μπορεί», είπε εκείνη, σκύβοντας κατσουφιασμένη στη μετάφραση της,«αλλά εμένα,τουλάχιστον, δεν εξαρτάται η ευτυχία μουαπό τις αποκρούσεις του Ρον».Μολονότι ο Χάρι θα προτιμούσε να πηδήξει από τον πύργο τηςαστρονομίας παρά να τοομολογήσει στην Ερμιόνη, το επόμενο Σάββατο, που είδε τον αγώνα,θα έδινε όλες του τιςγαλέρες για να πάψει κι αυτός να ενδιαφέρεται για το κουίντιτς.Το καλύτερο που μπορούσε να σχολιάσει για τον αγώνα ήταν ότιτελείωσε γρήγορα το μαρτύριοτων οπαδών του Γκρίφιντορ κράτησε μόνο είκοσι λεπτά. Ήταν δύσκολονα πει τι απ' όλα ήταν χει-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ρότερο: οι δεκατέσσερις αποτυχημένες αποκρούσεις του Ρον, ηαστοχία του Σλόπερ που, αντί ναχτυπήσει τη μαύρη μπάλα, κοπάνησε με το ρόπαλο το στόμα τηςΑντζέλικα, ή η πτώση του Κιρκαπό το σκουπόξυλό του, όταν πέρασε δίπλα του ο Ζαχαρίας Σμιθ μετην κόκκινη μπάλα; Ήτανπραγματικό θαύμα που το Γκρίφιντορ έχασε με δέκα μόνο πόντους: ηΤζίνι κατάφερε να αρπάξειτη χρυσή μπάλα κάτω από τη μύτη του Σάμερμπι, του ανιχνευτή τωνΧάφλπαφλ, έτσι που τοτελικό σκορ διαμορφώθηκε σε διακόσια σαράντα προςδιακόσια τριάντα.«Ωραία κίνηση», είπε ο Χάρι στην Τζίνι, όταν όλοι γύρισαν στοεντευκτήριο όπου η ατμόσφαιρα θϋμίΖε κηδεία.«Στάθηκα τυχερή», απάντησε εκείνη ανασηκώνοντας τους ώμους. «Δενέτρεχε πολύ η χρυσήμπάλα κι ο Σάμερμπι ήταν συναχωμένος, φταρνίστηκε κι έκλεισε ταμάτια του την πιο ακατάλληληστιγμή. Άλλωστε, όταν γυρίσεις εσύ στην ομάδα...»«Τζίνι, αποκλείστηκα για παντά».«Αποκλείστηκες για όσο είναι η Άμπριτζ στο σχολείο», τον διόρθωσεη Τζίνι. «Υπάρχει διαφορά.Όταν γυρίσεις λοιπόν, θα προσπαθήσω να παίξω σε θέση κυνηγού. Τουχρόνου φεύγουν ηΑντζέλικα και η Αλίσια και προτιμώ να σκοράρω παρά να ψάχνω για τηχρυσή μπάλα».Ο Χάρι κοίταξε τον Ρον, που είχε λουφάξει σε μια γωνιά και είχεκαρφώσει τα μάτια του σταγόνατα του, μ' ένα μπουκάλι βουτυ-ρομπίρα στο χέρι.«Η Αντζέλικα δεν τον αφήνει να φύγει», σχολίασε η Τζίνι σαν ναδιάβασε τη σκέψη του Χάρι.«Λέει πως ξέρει ότι μπορεί να παίξει».Ο Χάρι ένιωθε ευγνωμοσύνη για την Αντζέλικα που έδειχνε τόσηεμπιστοσύνη στο φίλο του, αλλάταυτόχρονα πίστευε ότι θα ήταν καλύτερο για κείνον να τον αφήσεινα φύγει από την ομάδα. ΟΡον αποχώρησε από το γήπεδο υπό τις νότες του Ο Ρον Ουέσλι είν' οβασιλιάς μας, πουτραγουδούσαν με όλο τους το μπρίο οι Σλίθεριν, οι οποίοι ήταν τώραφαβορί για το κύπελλο.Εκείνη τη στιγμή τους πλησίασαν ο Φρεντ και ο Τζορτζ.«Δε μου κάνει πια καρδιά να τον δουλέψω», είπε ο Φρεντ κοιτώνταςτην κουλουριασμένησιλουέτα του Ρον. «Όταν έφαγε και το δέκατο τέταρτο γκολ... τι νατου πεις...» πρόσθεσε καικούνησε τα χέρια του σαν να προσπαθούσε να πετάξει. «Άσε, θα τοκάνω στα πάρτι να γελάμε,ε;»Σε λίγο ο Ρον πήγε για ύπνο. Σεβόμενος την ψυχολογική κατάστασητου φίλου του, ο ΧάριCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

περίμενε να περάσει λίγη ώρα προτού ανέβει κι αυτός στον κοιτώνα,ώστε να μπορεί να καμωθείο Ρον πως κοιμήθηκε. Πράγματι, μόλις μπήκε στον κοιτώνα, τοροχαλητό του Ρον ήτανυπερβολικά δυνατό για να είναι αληθινό.Ο Χάρι ξάπλωσε στο κρεβάτι με τη σκέψη του ακόμη στον αγώνα Ήτανανυπόφορο να είναιαπλός θεατής στις κερκίδες. Εντυπωσιάστηκε από την απόδοση τηςΤζίνι, αλλά ήξερε ότι, ανέπαιζε αυτός, θα έπιανε πιο γρήγορα τη χρυσή μπάλα... κάποιαστιγμή εί-χε φτερουγίσει κοντάστο πόδι του Κιρκ αν δε δίσταΖε η Τζίνι, θα δορίΖε στο Γκρίφιντορτη νίκη.528Η Άμπριτζ καθόταν μερικές σειρές πιο μπροστά από τον Χάρι και τηνΕρμιόνη. Καναδυό φορέςγύρισε πίσω και τους κοίταξε, με ένα θριαμβευτικό χαμόγελο στηνπλατιά βατραχίσια μούρη της.Η ανάμνηση αυτού του χαμόγελου τον πλημμύρισε άγριο θυμό έτσικαθώς ήταν ξαπλωμένος στοσκοτάδι. Ύστερα από λίγα λεπτά όμως, θυμήθηκε πως έπρεπε νααδειάΖει από κάθεσυναίσθημα το μυαλό του πριν κοιμηθεί, όπως του τόνιΖε ο Σνέιπ στοτέλος κάθε μαθήματοςσφραγισματικής.Προσπάθησε για λίγο, ωστόσο η εικόνα του Σνέιπ από τη μία και τηςΆμπριτζ από την άλληφούντωσαν ακόμη περισσότερο το θυμό του και Βάλθηκε νασυλλογίζεται πόσο πολύ τουςμισούσε και τους δύο. Σιγά σιγά τα δυνατά ροχαλητά του Ρον έσβησανδίνοντας τη θέση τους σεΒαθιές αργές αναπνοές. Ο Χάρι δεν κοιμήθηκε τόσο εύκολα το σώματου ήταν κουρασμένο αλλάτο μυαλό του βρισκόταν σε υπερδιέγερση.Ονειρεύτηκε τον Νέβιλ και την καθηγήτρια Σπράουτ να χορεύουν βαλςστο Δωμάτιο των Ευχών,ενώ η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έπαιΖε γκάιντα. Τους κοίταξεχαρούμενος για λίγο κι έπειταπήγε να βρει τους υπόλοιπους Σίγμα-Νι.Μόλις όμως βγήκε από το δωμάτιο, δε βρέθηκε απέναντι στην ταπισερίτουΜωρού Βαρνάβααλλά σε έναν πέτρινο τοίχο, όπου ήταν στερεωμένος ένας αναμμένοςδαυλός. Γύρισε το κεφάλιτου προς τα αριστερά. Εκεί, στο βάθος του διαδρόμου, αντίκρισεμιαν απλή μαύρη πόρτα.Προχώρησε προς το μέρος της γεμάτος έξαψη. Είχε το παράξενοπροαίσθημα ότι αυτή τη φοράθα στεκόταν τυχερός και θα έβρισκε τρόπο να την ανοίξει...Καθώς πλησίαΖε, είδε κάτι που έκανε την καρδιά του να σκιρτήσειαπό χαρά στη δεξιά πλευράCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

υπήρχε μια χαραμάδα απ' όπου έβγαινε ένα αχνό, γαλαΖωπό φως... ηπόρτα ήταν μισάνοιχτη...άπλωσε το χέρι του να τη σπρώξει και...Ο Ρον έβγαλε ένα τραχύ, διαπεραστικό ροχαλητό κι ο Χάρι ξύπνησεαπότομα, με το δεξί χέριαπλωμένο στο σκοτάδι, έτοιμο να ανοίξει μια πόρτα που βρισκότανεκατοντάδες χιλιόμετραμακριά. Το άφησε να πέσει με απογοήτευση ανάμεικτη με ενοχή. Ήξερεότι δεν έπρεπε να βλέπειαυτή την πόρτα, αλλά ταυτόχρονα τον έκαιγε τόσο πολύ η περιέργειανα δει τι βρισκόταν μέσα,που θύμωσε,άθελα του, με τον Ρον... Δεν μπορούσε κι αυτός να ροχαλίσει κάποιαάλλη στιγμή;Τη Δευτέρα το πρωί μπήκαν στην τραπεΖαρία ταυτόχρονα με τιςκουκουβάγιες. Η Ερμιόνη δενήταν η μόνη που περίμενε με ανυπομονησία τον Ημερήσιο Προφήτη όλοιλαχταρούσαν ναμάθουν νέα για τους δραπέτες θανατοφάγους που, αν και πολλοίέλεγαν πως τους είδαν, δενείχαν συλληφθεί ακόμη. Η Ερμιόνη έδωσε στην κουκουβάγια έναμαστίγιο και άνοιξε ανυπόμονατην εφημερίδα ενώ ο Χάρι γέμιζε το ποτήρι του με πορτοκαλάδα καθώςεκείνη τη χρονιά είχελάβει μόνο ένα σημείωμα, όταν προσγειώθηκε μπροστά του μ' έναγδούπο η πρώτηκουκουβάγια, ήταν σίγουρος πως έγινε κάποιο λάθος.«Ποιον θέλεις;» τη ρώτησε, τραβώντας βαριεστημένα το ποτήρι τουκάτω από τη μύτη της καισκύβοντας για να δει το όνομα και τη διεύθυνση του παραλήπτη.Χάρι Πότερ Μεγάλη τραΠΕζαρία Σχολή «Χόγκουαρτς»Συνοφρυωμένος, έκανε να πάρει το γράμμα από την κουκουβάγια, αλλάπριν προλάβει,προσγειώθηκαν δίπλα της άλλες τρεις, τέσσερις, πέντε κουκουβάγιεςάρχισαν να σπρώχνονταιμεταξύ τους, τσαλαπατώντας το βούτυρο κι αναποδογυρίζοντας τηναλατιέρα καθώςδιαγωνίζονταν ποια θα παραδώσει πρώτη το γράμμα.«Τι συμβαίνει;» ρώτησε έκπληκτος ο Ρον. Όλο το τραπεΖΙ τουΓκρίφιντορ είχε γυρίσει προς τομέρος τους. Στο μεταξύ προσγειώθηκαν άλλες επτά κουκουβάγιες που,μαΖί" με τιςπροηγούμενες, έκρω-ζαν και πλατάγιΖαν τα φτερά τους προκαλώνταςμεγάλη φασαρία.«Χάρι», είπε ξέπνοα η Ερμιόνη καθώς έχωνε τα χέρια της στο φτερωτόπλήθος κι έβγαΖε μιακουκουβάγια με ένα κυλινδρικό πακέτο. «ΝομίΖω ότι ξέρω τισυμβαίνει... Άνοιξε αυτό πρώτα!»Ο Χάρι ξετύλιξε το πακέτο. Ένα τυλιγμένο τεύχος του ΣοφιΣπί τουΜαρτίου κύλησε έξω. Το άνοιξεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και είδε το πρόσωπο του να του χαμογελά συνεσταλμένα από τοεξώφυλλο. Πάνω στη φωτογραφίατου αναγραφόταν με μεγάλα κόκκινα γράμματα:Ο ΧΆΡΙ ΠΟΤΕΡ ΛΥΝΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ:ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ για ΤΟΝ ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΟ ΚΑΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ530531«Καλό, ε;» είπε η Λούνα, που είχε στο μεταξύ έρθει στο τραπέΖι τουΓκρίφιντορ κι ετοιμαΖόταν νακαθίσει ανάμεσα στον Φρεντ και τον Τζορτζ. «Κυκλοφόρησε χθες καιείπα στον μπαμπά να σουστείλει δωρεάν ένα τεύχος. Το περίμενα αυτό», έδειξε τιςκουκουβάγιες που στριμώχνοντανμπροστά στον Χάρι, «είναι γράμματα αναγνωστών».«Αυτό σκέφτηκα κι εγώ», πετάχτηκε ενθουσιασμένη η Ερμιόνη. «Χάρι,θα σε πείραΖε αν...;»«ΕΛεύθερα», έκανε σαστισμένος ο Χάρι.Ο Ρον και η Ερμιόνη άρχισαν να ανοίγουν φακέλους.«Αυτό είναι από έναν τύπο που πιστεύει πως σου έστριψε η βίδα»,είπε ο Ρον ρίχνοντας μιαματιά στο γράμμα. «Α, καλά...»«Μια κυρία λέει ότι θα σε ωφελήσει μια θεραπεία ξορκιών-σοκ στον"Άγιο Μάγγκο"... Μάλιστα»,είπε η Ερμιόνη και τσαλάκωσε απογοητευμένη το γράμμα.«Αυτό εδώ όμως φαίνεται εντάξει», έκανε ο Χάρι διαβάΖοντας έναμακροσκελές γράμμα από μιαμάγισσα στο Πέσλεϊ. «Λέει ότι με πιστεύει!»«Ετούτος εδώ βρίσκεται σε δίλημμα», είπε ο Φρεντ, παίρνοντας μεενθουσιασμό μέρος στοάνοιγμα των γραμμάτων. «Λέει ότι δεν του φαίνεσαι για τρελός, αλλάδε θέλει ούτε να σκέφτεταιότι γύρισε ο Ξέρετε-Ποιος κι έτσι δεν ξέρει τι να πιστέψει. Τισπατάλη περγαμηνής!»«Να κι άλλος ένας που έπεισες, Χάρι!» ακούστηκε χαρούμενη η φωνήτης Ερμιόνης.«ΔιαβάΖοντας τη δική σου εκδοχή, διαπίστωσα ότι ο ΗμερήσιοςΠροφήτης σου φέρθηκε πολύάδικα φέτος το καλοκαίρι... και μολονότι δε θέλω να πιστέψω ότιγύρισε ο Ακατονόμαστος, είμαιαναγκασμένος να δεχτώ ότι λες την αλήθεια... Α, μα αυτό είναιυπέροχο!»«Ένας άλλος υποστηρίζει ότι ψοφάς για δημοσιότητα», είπε ο Ροντσαλακώνοντας ένα γράμμακαι πετώντας το πίσω απ' την πλάτη του «...αλΛα αυτή εδώ λέει ότιτην έπεισες και σε θεωρείπραγματικό ήρωα- σου στέλνει και τη φωτογραφία της... ουάου!»«Τι συμβαίνει εδώ;» ακούστηκε μια προσποιητά μελιστάλαχτη,κοριτσίστικη φωνή.Ο ΧΆρι σήκωσε τα μάτια του κρατώντας στα χέρια του μια χούφταγράμματα. Πίσω από τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Φρεντ και τη Λούνα στεκόταν η καθηγήτρια Άμπριτζ. Είχε καρφώσει ταγουρλωτά βατραχίσιαμάτιατης στις κουκουβάγιες και στα γράμματα που είχαν στριμωχτείμπροστά στον Χάρι. Πίσω της είδεπολλούς μαθητές να κοιτούν με περιέργεια.«Τι είναι όλα αυτά τα γράμματα, κύριε Πότερ;» ρώτησε αργόσυρτα.«Απαγορεύεται κι αυτό τώρα;» ρώτησε δυνατά ο Φρεντ. «Να λαμβάνειςεπιστολές;»«Πρόσεχε, κύριε Ουέσλι, γιατί θα σε βάλω τιμωρία», του είπεη Άμπριτζ. «Λοιπόν, κύριε Πότερ;»Ο Χάρι κόμπιασε αλλά δεν υπήρχε τρόπος να κρύψει αυτό πουέκανε ήταν θέμα χρόνου να πέσει στα χέρια της Αμπριά τοσυγκεκριμένο περιοδικό.«Μου γράφουν γιατί έδωσα συνέντευξη», της απάντησε ο Χάρι.«Γι' αυτό που έγινε πέρυσι τον ιούνιο».Για κάποιο λόγο, όταν έλεγε αυτά τα λόγια, έριξε μια ματιά στοτραπέΖΙ των καθηγητών. Είχε μιαπαράξενη αίσθηση ότι, λίγες στιγμές πριν, τον κοίταΖε οΝτάμπλντορ, αλλά όταν γύρισε προς τομέρος του διευθυντή, τον είδε να κουβεντιάΖει απορροφημένος μετον Φλίτγουικ.«Συνέντευξη;» επανέλαβε η Άμπριτζ με φωνή πιο λεπτή καιδιαπεραστική από το συνηθισμένο.«Τι εννοείς;»«Εννοώ ότι μια δημοσιογράφος μου έκανε ερωτήσεις κι εγώ απάντησα»,διευκρίνισε ο Χάρι.«Ορίστε...» είπε και της έδωσε τοτεύχος του Σοφιστή.Η Άμπριτζ πήρε το περιοδικό και κοίταξε το εξώφυλλο. Το κιτρινιάρικοπρόσωπο της πήρε ένα άσχημο βιολετί χρώμα. «Πότε το έκανεςαυτό;» ρώτησε μετρεμάμενη φωνή. «Το Σάββατο που πήγαμε στο Χόγκσμιντ», απάντησε οΧάρι. Τον κοίταξεμανιασμένη, ενώ το περιοδικό έτρεμε στα κοντόχοντρα δάχτυλα της.«Τελείωσαν οριστικά για σένα, κύριε Πότερ, οι επισκέψεις στοΧόγκσμινι», ψιθύρισε. «Πώς μπόρεσες... πώς τόλμησες...» Πήρε μιαβαθιά ανάσα.«Προσπάθησα ξανά και ξανά να σε μάθω να μη λες ψέματα. Προφανώς,δεν εμπέδωσες τομάθημα. Μείον πενήντα βαθμοί από το Γκρίφιντορ, λοιπόν, κι εσύ μιαβδομάδα τιμωρίαστο γραφείο μου».Απομακρύνθηκε σφίγγοντας το Σοφιστή στο στήθος της, ενώπολλοί μαθητές την ακολουθούσαν με το βλέμμα.532Λίγες ώρες αργότερα, τεράστιες ανακοινώσεις αναρτήθηκαν σε όλο τοσχολείο, όχι μόνο στουςπίνακες ανακοινώσεων των κοιτώνων αλλά και στους διαδρόμους καιστις αίθουσες.ΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΡΙΑΣ ΤΟΥ«ΧΟΓΚΟΥΑΡΤΣ»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Όποιος μαθητής συΛηφθεί να έχει στην κατοχή του το περιοδικό ΟΣοφιστής, θα αποβληθεί.Κατ' εφαρμογήν του Εκπαιδευτικού Διατάγματος υπ' αριθμόν 27Υπογραφή: Ντολόρες ΤζανΆμπριτζ, Μεγάλη ΕΠιθεωρήτριαΓια κάποιο λόγο, κάθε φορά που η Ερμιόνη έβλεπε μια τέτοιαανακοίνωση, το πρόσωπο τηςέλαμπε από χαρά.«Γιατί είσαι τόσο ευχαριστημένη;» ρώτησε ο Χάρι.«Μα δεν καταλαβαίνεις;» κοντανάσανε η Ερμιόνη. «Αν υπάρχει ένας,έστω, τρόπος να διαβάσουνόλοι στο σχολείο τη συνέντευξη σου, αυτός είναι να τηναπαγορεύσουν!»Κι αποδείχτηκε πως είχε δίκιο. Μέχρι να τελειώσει εκείνη η μέρα,παρόλο που ο Χάρι δεν είδεπουθενά ίχνος του Σοφιστή, η συνέντευξη του είχε διαδοθεί απόστόμα σε στόμα. Ο Χάρι άκουγετα παιδιά να κουβεντιάΖουν ψιθυριστά γι' αυτήν καθώς περίμεναν ναμπουν στις τάξεις, στομεσημεριανό τραπέΖΙ, την ώρα των μαθημάτων, ενώ η Ερμιόνη του είπεότι, όταν πήγε στιςτουαλέτες των κοριτσιών πριν από το μάθημα των αρχαίων ρούνων, τακορίτσια εκεί δε μιλούσανγια τίποτε άλλο.«Μόλις με είδαν, επειδή ξέρουν ότι σε γνωρίΖω, με βομβάρδισαν μεερωτήσεις», του είπε μεμάτια που έλαμπαν. «Και νομίσω ότι σε πιστεύουν, Χάρι, είμαισίγουρη. Επιτέλους, πείστηκαν!»Στο μεταξύ, η καθηγήτρια Άμπριτζ έκοβε βόλτες σ' όλο το σχολείο,σταματούσε στην τύχημαθητές και τους έβαΖε να αδειάσουν τις τσέπες και τις σάκες τους.Ο Χάρι ήξερε πως έψαχνε γιατεύχη του Σοφιστή, αλλά τα παιδιά είχαν ήδη λάβει τα μέτρα τους.Είχαν μαγέψει τις σελίδες με τησυνέντευξη του Χάρι, κάνοντας τες να μεταμορφώνονται σεαποσπάσματα σχολικών βιβλίων ανεπιχειρούσε να τις διαβάσει κάποιος άλλος εκτός από τους ίδιους, ήτις έσβη-533ναν με μαγικό τρόπο μέχρι να έρθει η στιγμή να τις ξαναδιαβάσουν.Σε μικρό χρονικό διάστημαδεν υπήρχε ούτε ένας στο σχολείο που να μην έχει διαβάσει τησυνέντευξη.Εννοείται ότι στους καθηγητές ήταν ήδη απαγορευμένη κάθε αναφοράστη συνέντευξη με τοΕκπαιδευτικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 26, αλλά εκείνοι βρήκαν τρόπο ναεκφράσουν τα αισθήματατους. Η καθηγήτρια Σπράουτ αντάμειψε με είκοσι βαθμούς το Γκρίφιντορεπειδή της έφερε οΧάρι το ποτιστήρι- ένας χαμογελαστός Φλίτ-γουικ του έδωσε ένακουτί Ζαχαρωτά ποντίκια στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τέλος του μαθήματος ξορκιών λέγοντας: «Σςς!» κι έφυγε βιαστικά- κιη καθηγήτρια Τρελόνιξέσπασε σε υστερικούς λυγμούς στο μάθημα μαντικής κι ανήγγειλεστην ξαφνιασμένη τάξη και σεμια ιδιαιτέρως ενοχλημένη Άμπριτζ ότι, τελικά, δε θα πέθαινεπρόωρα ο Χάρι αλλά θα Ζούσε ωςτα βαθιά γεράματα, θα γινόταν υπουργός Μαγείας και θα αποκτούσεδώδεκα παιδιά.Αυτό όμως που ευχαρίστησε πιότερο τον Χάρι ήταν που τον σταμάτησεη Τσο την άλλη μέρα,καθώς πήγαινε στο μάθημα των μεταμορφώσεων. Πριν προλάβει να τοκαταλάβει, του έπιασε τοχέρι και του ψιθύρισε στ' αφτί: «Συγγνώμη, χίλια συγγνώμη. Ήτανπολύ γενναία αυτή ησυνέντευξη... μ' έκανε να κλάψω».Ο Χάρι λυπήθηκε ακούγοντας ότι έχυσε κι άλλα δάκρυα αλλά χάρηκεπολύ που του μίλησε, κιακόμη περισσότερο όταν του έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο πρινφύγει βιαστικά. Επίσης,όταν έφτασε έξω από την αίθουσα μεταμορφώσεων, συνέβη κάτι εξίσουευχάριστο κι απίστευτο:ο Σίμους βγήκε από την ουρά και στάθηκεαπέναντι του.«θέλω να σου πω», μουρμούρισε με σκυφτό κεφάλι, «ότι σε πιστεύω.Κι έστειλα στη μαμά μουένα τεύχος του περιοδικού».Αλλά αυτό που ολοκλήρωσε τη χαρά του ήταν η αντίδραση του Μαλφόι,του Κράμπε και τουΓκόιλ. Τους είδε να κουβεντιάΖουν ψιθυριστά το απόγευμα στηβιβλιοθήκη- ήταν με έναξερακιανό αγόρι, που η Ερμιόνη είπε πως λεγόταν Τίοντορ Νοτ.Γύρισαν και κοίταξαν τον Χάριεκείνη τη στιγμή έψαχνε στα ράφια για ένα βιβλίο σχετικά με τημερική εξαφάνιση- ο Γκόιλκροτάλισε απειλητικά τις αρθρώσεις των δαχτύλων του κι ο Μαλφόι μεμοχθηρό ύφος ψιθύρισεκάτι στον Κράμπε. Ο Χάρι ήξερε γιατί αντιδρούσαν μ' αυτόν τοντρόπο: είχε κατονομάσει τουςγονείς τους ως θανατοφάγους. «Το καλύτερο όμως είναι ότι δενμπορούν να σε διαψεύσουν»,534535είπε χαρούμενη η Ερμιόνη καθώς έφευγαν από τη βιβλιοθήκη «γιατί,έτσι όπως εξελίχθηκαν ταπράγματα, δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι διάβασαν το άρθρο!»Και, για να συμπληρωθεί η ευτυχία του, η Λούνα τον πληροφόρησε στοδείπνο ότι ο Σοφιστήςεξαντλήθηκε αμέσως.«Ο μπαμπάς κάνει ανατύπωση του τεύχους!» είπε ενθουσιασμένη στονΧάρι. «Δεν το πιστεύει,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

λέει, ότι το κοινό βρήκε πιο ενδιαφέρουσα τη συνέντευξη σου από τοάρθρο για τους στραβοκέρατουςφυσητήρες!»Εκείνη τη νύχτα, ο Χάρι ήταν ήρωας στο εντευκτήριο του Γκρίφιντορ.Ο Φρεντ και ο Τζορτζείχαν κάνει το μεγεθυντικό ξόρκι στο εξώφυλλο του Σοφιστή και τοείχαν κρεμάσει στον τοίχοτώρα, το γιγάντιο κεφάλι του Χάρι επέβλεπε από ψηλά τατεκταινόμενα ΣΤΟ εντευκτήριολέγοντας με βροντερή φωνή φράσεις όπως «ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΙΝΑΙΚΡΕΤΙΝΟΙ» και «ΦΑΕΚΟΠΡΙΑ, ΑΜΠΡΙΤζ». Η Ερμιόνη δεν το βρήκε και τόσο αστείο είπε ότιπερισπούσε την προσοχήτης και πήγε νωρίς για ύπνο, πολύ εκνευρισμένη.Ο Χάρι όφειλε να παραδεχτεί ότι η αφίσα δεν ήταν τόσο αστεία,ιδίως ύστερα από καναδυό ώρες,όταν άρχισαν να λύνονται τα μάγια κι ακούγονταν ασύνδετες λέξειςόπως «ΚΟΠΡΙΑ» και«ΑΜΠΡΙΤζ» σε όλο και πιο συχνά διαστήματα και με όλο και πιοδιαπεραστική φωνή. Μάλιστα,άρχισε να πονάει το κεφάλι του και να τον ενοχλεί το σημάδι του.Ανακοίνωσε, λοιπόν, στα παιδιάπου είχαν μαΖευτεί γύρω του και του Ζητούσαν να επαναλάβει γιαπολλοστή φορά τη συνέντευξηπως ήθελε να κοιμηθεί νωρίς, προκαλώντας μουρμουρητά απογοήτευσης.Όταν ανέβηκε επάνω, ο κοιτώνας ήταν άδειος. Έγειρε το μέτωπο τουστο κρύο τζάμι τουπαραθύρου που ήταν δίπλα στο κρεβάτι του ανακουφίΖε λιγάκι τονπόνο στο σημάδι του έτσι.Ύστερα γδύθηκε και ξάπλωσε με την ευχή να του περάσει οπονοκέφαλος. Ένιωθε επίσης λίγοαδιάθετος. Γύρισε στο πλάί, έκλεισε τα μάτια και τον πήρε αμέσως ούπνος...Στεκόταν όρθιος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο με κουρτίνες γύρω γύρω,που το φώτιΖαν μερικά κεριά.Τα χέρια του έσφιγγαν την πλάτη της πολυθρόνας που βρισκότανμπροστά του. Τα δάχτυλα τουήταν μακριά, λευκά σαν να είχε χρόνια να τα δει ο ήλιος, κιέμοιαΖαν με μεγαλόσωμες αράχνεςπάνω στο μαύρο βελούδο της πολυθρόνας.Απέναντι από την πολυθρόνα, στη μικρή λίμνη φωτός που έριχναν στοπάτωμα τα κεριά, ήτανγονατισμένος ένας άντρας με μαύρο μανδύα.«Λάθος με συμβούλεψαν ως φαίνεται», είπε ο Χάρι με δυνατή παγερήφωνή, που παλλόταν απόοργή.«Συγχωρά με, αφέντη μου», έκρωξε αμέσως ο γονατιστός άντρας. Ηκορφή του κεφαλιού τουγυαλίΖε στο φως των κεριών. Έτρεμεσύγκορμος.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν κατηγορώ εσένα, Ρούκγουντ», είπε ο Χάρι με την ίδια παγερήαπάνθρωπη φωνή. Τράβηξετα χέρια του από την πλάτη της πολυθρόνας, έκανε το γύρο της καιπλησίασε τον άντρα που είχελουφάξει στο πάτωμα. Στάθηκε από πάνω του μέσα στο σκοτάδι,κοιτάΖοντάς τον από πολύμεγαλύτερο ύψος τώρα. «Είσαι σίγουρος γι' αυτά που μου είπες,Ρούκγουνι;» τον ρώτησε.«Ναι, αφέντη μου, ναι... Δούλευα στο Τμήμα και... κι έτσι...»«Ο Άβερι μου είπε ότι ο Μπόουντ μπορούσε να το πάρει».«Ήταν αδύνατον να το πάρει ο Μπόουντ, αφέντη μου... ο Μπόουντήξερε πως δεν μπορούσε νατο πάρει... προφανώς γι' αυτό πρόβαλλε τόση αντίσταση στηνεξουσιαστική κατάρα τουΜαλφόι...»«Σήκω, Ρούκγουντ», ψιθύρισε ο Χάρι.Ο γονυκλινής άντρας κόντεψε να χάσει την ισορροπία του από τηφούρια του να υπακούσει. Τοπρόσωπο του ήταν βλογιοκομμέ-νο, αλλά το γλυκό φως των κεριώναπάλυνε τις ουλές. 'Ότανσηκώθηκε, στάθηκε σκυφτός σαν να ετοιμαΖόταν να υποκλιθεί και κάθετόσο έριχνε τρομαγμένεςκλεφτές ματιές στο πρόσωπο του Χάρι.«Έκανες καλά που μου τα είπες», παρατήρησε ο Χάρι. «Πάρα πολύκαλά... Σπατάλησα τόσουςμήνες σε αποτυχημένα σχέδια... ας είναι... θα κάνουμε μιακαινούργια προσπάθεια. Έχεις την ευγνωμοσύνητου λόρδου Βόλντεμορτ, Ρούκγουντ...»«Ναι, αφέντη μου, ναι...» κοντανάσανε ο Ρούκγουνι με φωνή Βραχνήαπό ανακούφιση.«θα χρειαστώ τη βοήθεια σου. θα χρειαστώ όλες τις πληροφορίες πουμπορείς να μου δώσεις».«Φυσικά, αφέντη μου, φυσικά... ότι θέλεις...»«Πολύ καλά... μπορείς να πηγαίνεις. Στείλε μου τον Άβερι».Ο Ρούκγουντ πισωπάτησε βιαστικά, υποκλίθηκε και βγήκε από μιαπόρτα.'Όταν έμεινε μόνος του στο σκοτεινό δωμάτιο, ο Χάρι γύρισε536537προς τον τοίχο. Ένας παλιός ραγισμένος καθρέφτης κρεμόταν στιςσκιές. Ο Χάρι πλησίασε. Τοείδωλο του γινόταν όλο και πιο ευδιάκριτο στο σκοτάδι... έναπρόσωπο πιο άσπρο απόνεκροκεφαλή... κόκκινα μάτια με κάθετες σχισμές αντί για κόρες...«ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΓ»«Τι;» ακούστηκε μια φωνή δίπλα του.Ο Χάρι χτυπιόταν τόσο άγρια, που μπερδεύτηκε στις κουρτίνες κιέπεσε απ' το κρεβάτι. Στηναρχή, δεν ήξερε πού Βρισκόταν περίμενε να δει το άσπρο σαννεκροκεφαλή πρόσωπο να σκύβειπάνω του στο σκοτάδι, όταν άκουσε δίπλα του τη φωνή του Ρον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα σταματήσεις να χτυπιέσαι σαν τρελός, για να μπορέσω να σεξεμπλέξω;»Ο Ρον τράβηξε τις κουρτίνες ελευθερώνοντας το φίλο του. Εκείνοςτον κοίταξε στο φεγγαρόφωτο,ξαπλωμένος ανάσκελα, ενώ το σημάδι του τον τρέλαινε στον πόνο.Προφανώς ο ΡονετοιμαΖόταν για ύπνο, γιατί είχε βγάλει το ένα του χέρι από τομανίκι του μανδύα του.«Επιτέθηκαν σε κανέναν;» ρώτησε ο Ρον, καθώς βοηθούσε τον Χάρι νασηκωθεί όρθιος. «Στονμπαμπά μου; Το φίδι;»«Όχι... είναι καλά όλοι...» κοντανάσανε ο Χάρι, που ένιωσε τομέτωπο του να φλέγεται.«Δηλαδή... εκτός από τον Άβερι... κινδυνεύει... έδωσε λανθασμένεςπληροφορίες... είναι πυρ καιμανία ο Βόλντεμορτ...» Ο Χάρι βόγκηξε και ρίχτηκε τρέμοντας στοκρεβάτι του, ενώ με το χέρι τουέτριβε το σημάδι. «Αλλά θα τον βοηθήσει τώρα ο Ρούκγουντ...βρίσκεται σε σωστό δρόμο...»«Μα τι 'ναι αυτά που λες;» τον ρώτησε τρομαγμένος ο Ρον.«Εννοείς... ότι είδες τον Ξέρεις-Ποιον;»«Ήμουν ο Ξέρεις-Ποιος», απάντησε ο Χάρι. Σήκωσε τα χέρια του στοσκοτάδι, τα κράτησεμπροστά στα μάτια του και τα περιεργάστηκε, για να βεβαιωθεί πωςδεν ήταν κατάλευκα, μεμακριά δάχτυλα. «Ήταν με τον Ρούκγουντ, έναν από τους θανατοφάγουςπου απέδρασαν από τοΑΖκαμπάν. Ο Ρούκγουντ του είπε ότι δεν μπορούσε να το κάνει οΜπόουντ».«Τι να κάνει;»«Να πάρει κάτι... Είπε ότι ο Μπόουντ ήξερε πως δεν μπορουσε να τοπάρει... του είχαν κάνει τηνεξουσιαστική κατάρα... Νομίζει πως είπε ότι του την έκανε οΜαλφόι».«Μάγεψαν τον Μπόουντ για να πάρει κάτι;» ρώτησε ο Ρον.'μα Χάρι...τότε σίγουρα είναι...»«Το όπλο», συμπλήρωσε τη φράση του ο Χάρι. «Το ξέρω».Άνοιξε η πόρτα του κοιτώνα και μπήκαν ο Ντιν και ο Σίμους. Ο Χάριανέβασε γρήγορα τα πόδιατου στο κρεβάτι. Δεν ήθελε να καταλάβουν πως έγινε κάτι παράξενοπάνω που έπαψε να τονθεωρεί τρελό ο Σίμους.«Είπες...» μουρμούρισε ο Ρον κι έσκυψε κοντά στον Χάρι με τηνπρόφαση ότι ήθελε να βάλεινερό από την κανάτα του κομοδίνου, «ότι ήσουν ο Ξέρεις-Ποιος;»«Ναι», απάντησε σιγανά ο Χάρι.Ο Ρον μόνο που δεν πνίγηκε με το νερό του ο Χάρι είδε μικρά ρυάκιανα κυλούν στο σαγόνι καιτο στήθος του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Χάρι», είπε, ενώ ο Ντιν κι ο Σίμους κουβέντιαΖαν κι έκαναν θόρυβοκαθώς ετοιμάΖονταν γιαύπνο, «πρέπει να το πεις...»«Δεν το λέω σε κανέναν», τον έκοψε ο Χάρι. «Δε θα τα έβλεπα όλααυτά αν μπορούσα ναεφαρμόσω τη σφραγισματική. Υποτίθεται ότι έχω μάθει πια νασφραγιζω το μυαλό μου. Αυτόθέλουν».Εννοούσε φυσικά τον Ντάμπλντορ. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και γύρισε τηνπλάτη του στο φίλο του.Ύστερα από λίγο άκουσε το στρώμα του Ρον να τρι'Ζει, σημάδι ότιξάπλωσε κι αυτός. Η ουλή τουστο μέτωπο άρχισε να καίει ο Χάρι δάγκωσε το μαξιλάρι για να μηφωνάξει. Ήξερε ότι, κάπου,τιμωρούνταν ο Άβερι.Την άλλη μέρα, ο Χάρι κι ο Ρον περίμεναν το διάλειμμα για να πουνστην Ερμιόνη τι συνέβηήθελαν να είναι σίγουροι πως δε θα τους άκουγε κανείς. Στάθηκανστη συνηθισμένη τους γωνιά,στην παγωμένη ανεμοδαρμένη αυλή, κι ο Χάρι της διηγήθηκε το όνειροτου με κάθε λεπτομέρεια.Όταν τελείωσε, η Ερμιόνη έμεινε αρκετή ωρα σιωπηλή ωστόσο, κοίταΖεμε ένα είδος επώδυνηςπροσήλωμένης τον Φρεντ και τον Τζορτζ, που ήταν κι οι δυο ακέφαλοικαι πού φορουσαν ταμαγικά καπέλα τους, κρυμμένα κάτω από τους μανδύες στην άλλη άκρητης αυλής.« Ώστε γι' αυτό τον σκότωσαν», ψιθύρισε μόλις τράβηξε το βλέμ-μαΤης από τον Φρεντ και τονΤζορτζ. «Όταν προσπάθησε ο Μπόουντ να κλέψει αυτό το όπλο, κάτιέπαθε. Προφανώς,υπάρχουν πάνω ή γύΡω από αυτό το αντικείμενο αμυντικά ξόρκια, ώστενα μην μπορει να τοαγγίξει κανείς. Γι' αυτό βρισκόταν στο νοσοκομείο, σε πνευματικήσύγχυση, ανίκανος να μιλήσει,θυμάστε, όμως, τι μας538είπε η θεραπεύτρια; Πως η κατάσταση του βελτιωνόταν μέρα με τημέρα. Αλλά αυτοί" δεν τορίσκαραν να αναρρώσει, έτσι δεν είναι; θέλω να πω, το σοκ πουυπέστη όταν άγγιξε το όπλο,προφανώς έλυσε την εξουσιαστική κατάρα. Μόλις ερχόταν στα συγκαλάτου, θα εξηγούσε τι είχεγίνει. Και τότε, όλοι θα μάθαιναν πως τον είχαν στείλει να κλέψειτο όπλο. Φυσικά, ο ΛούσιουςΜαλφόι δε συνάντησε καμία δυσκολία να του κάνει την εξουσιαστικήκατάρα, αφού μπαινοβγαίνεικάθε μέρα στο υπουργείο».«Ήταν εκεί την ημέρα της δίκης μου», συμπλήρωσε ο Χάρι. «Τον είδαστο... μισό λεπτό! Τον είδαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εκείνη την ημέρα στο διάδρομο του Τμήματος Μυστηρίων! Ο μπαμπάςτου Ρον είπε ότι τριγύρι-Ζεπροσπαθώντας να μάθει τι έγινε στη δίκη μου, όμως...» «ΟΣτούρτζίς!» αναφώνησε η Ερμιόνη.«Ορίστε;» έκανε σαστισμένος ο Ρον.«Ο Στούρτζίς Πόντμορ...» συνέχισε ξέπνοα η Ερμιόνη, «συνελήφθηγιατί προσπάθησε ναπαραβιάσει μια πόρτα! Σίγουρα τον είχε μαγέψει κι αυτόν ο Μαλφόι!Βάζω» στοίχημα ότι το έκανεεκείνη την ημέρα που τον είδες στο υπουργείο, Χάρι. Ο Στούρτζίςείχε τον αόρατο μανδύα τουΜούντι, θυμάστε; Ίσως στεκόταν αόρατος φρουρός μπροστά στην πόρτακαι ο Μαλφόι τονάκουσε να κινείται, ή μάντεψε πως ήταν κάποιος εκεί, ή έκανε απλώςτην εξουσιαστική κατάραγια το ενδεχόμενο να φρουρεί κάποιος την πόρτα. Έτσι ο ΣτούριΖις,σε πρώτη ευκαιρία —προφανώς όταν ήρθε η σειρά του να φρουρήσει την πόρτα— προσπάθησενα μπει στο ΤμήμαΜυστηρίων και να κλέψει το όπλο για λογαριασμό του Βόλντεμορτ —Σκάσε, Ρον — αλλά τονέπιασαν και τον έκλεισαν στο ΑΖκαμπάν...» Η κοπέλα κοίταξε τονΧάρι. «Και τώρα ο Ρούκγουντείπε στον Βόλντεμορτ πώς να πάρει το όπλο;»«Δεν άκουσα όλη τη συΖήτηση, αλλά έτσι νομίΖω», απάντησε ο Χάρι.«Ο Ρούκγουντ δούλευεεκεί... Μήπως ο Βόλντεμορτ έστειλε τον Ρούκγουντ να το πάρει;»Η Ερμιόνη έγνεψε χαμένη στις σκέψεις της. Ύστερα είπε ξαφνικά: «Μαδεν έπρεπε να τα δεις όλααυτά, Χάρι».«Τι;» σάστισε εκείνος.«Υποτίθεται πως έχεις μάθει πια να σφραγίσεις το μυαλό σου», τονεπέπληξε η Ερμιόνη.«Το ξέρω», έκανε ο Χάρι. «Μα...»«ΝομίΖω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεχάσουμε αυτά που539είδες», δήλωσε αποφασιστικά εκείνη. «Και να καταβάλεις μεγαλύτερηπροσπάθεια στησφραγισματική».Ο Χάρι ένιωθε χάλια ύστερα απ' όλα αυτά, και η διάθεση του δεβελτιώθηκε ούτε στο ελάχιστο τιςεπόμενες μέρες. Πρώτα πρώτα, πήρε άλλα δύο Χ στα φίλτρα επίσης,τον έτρωγε η αγωνίαμήπως απολυθεί ο Χάγκριντ- τέλος, δεν μπορούσε να βγάλει από τομυαλό του το όνειρο όπουήταν ο Βόλντεμορτ, αν και δεν το ξανασυΖή-τησε με τον Ρον και τηνΕρμιόνη — δεν είχε όρεξη νατον κατσα-διάσει ξανά η φίλη του. Ήθελε να το συΖητήσει με τονΣείριο αλλά δεν υπήρχε τέτοιαπερίπτωση, προσπάθησε λοιπόν να το διώξει απ' το μυαλό του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Δυστυχώς όμως δεν όριζε όπως κάποτε το μυαλό του.«Σήκω πάνω, Πότερ».Δύο βδομάδες μετά το όνειρο με τον Ρούκγουντ, ο Χάρι βρέθηκε άλλημια φορά γονατιστός στοπάτωμα τουγραφείου του Σνέιπ, προσπαθώντας να ξεθολώσει το μυαλό του. Μόλιςείχε αναγκαστεί, γιαπολλοστή φορά, να ξαναΖήσει μια σειρά πρώιμων αναμνήσεων που είχεαπωθήσει στουποσυνείδητο του οι περισσότερες αφορούσαν στις ταπεινώσεις όπουτον υπέβαλλε ο Ντάντλι μετην παρέα του στο δημοτικό σχολείο.«Αυτή η τελευταία ανάμνηση», ρώτησε ο Σνέιπ, «τι ήταν;»«Δεν ξέρω», αποκρίθηκε ο Χάρι καθώς σηκωνόταν με κόπο. Ήταν όλοκαι πιο δύσκολο νααπομονώσει ξεχωριστά στιγμιότυπα από το κουβάρι εικόνων και ήχωνπου ανακαλούσε ο Σνέιπ.«Εννοείτε αυτή όπου ο ξάδελφος μου προσπάθησε να με χώσει στηλεκάνη της τουαλέτας;»«Όχι», έκανε ήρεμα ο Σνέιπ. «Εννοώ αυτή όπου ένας άντρας ήτανγονατιστός σε ένα σκοτεινόδωμάτιο...»«Α... τίποτα», είπε το αγόρι.Ο Σνέιπ τον κάρφωσε με τα μάτια του. Ο Χάρι, που θυμήθηκε ότι οΣνέιπ του είχε πει πως ηοπτική επαφή είναι Ζωτική για τη διεισδυτική, τρεμόπαιξε ταβλέφαρα του κι απόστρεψε τοβλέμμα.«Πώς μπήκε στο μυαλό σου αυτός ο άνθρωπος κι αυτό το δωμάτιο,Πότερ;» ρώτησε ο Σνέιπ.«Ε...» Ο Χάρι κοίταΖε οπουδήποτε αλλού εκτός από τον Σνέιπ.ήταν ένα... ένα όνειρο».«Όνειρο;» επανέλαβε ο Σνέιπ. Στη σιωπή που ακολούθησε ο Χάρικάρφωσε το βλέμμα του σε540ένα μεγάλο ψόφιο βάτραχο, που βρισκόταν σε ένα δοχείο με κόκκινουγρό.«Ξέρεις γιατί είσαι εδώ, έτσι δεν είναι, Πότερ;» ρώτησε ο Σνέιπ μεσιγανή απειλητική φωνή.«Ξέρεις γιατί αφιερώνω τα βράδια μου σε μια τόσο κοπιαστικήδουλειά;»«Ναι», είπε κοφτά ο Χάρι.«θύμισε μου γιατί είσαι εδώ, Πότερ».«Για να μάθω σφραγισματική», απάντησε ο Χάρι, αγριοκοιταΖΟ-νταςένα ψόφιο χέλι.«Σωστά, Πότερ. Και, όσο τούβλο κι αν είσαι», συνέχισε ο καθηγητήςενώ ο Χάρι τον κοίταΖε μεμίσος, «θα περίμενε κανείς, ύστερα από μαθήματα δύο μηνών, ναέχεις σημειώσει κάποιαπρόοδο. Πόσες φορές ονειρεύτηκες τον Άρχοντα του Σκότους;»«Μονάχα αυτή», είπε ψέματα ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ίσως», είπε ο Σνέιπ, στενεύοντας τα μαύρα ψυχρά μάτια του, «ίσωςσου αρέσει να βλέπεις αυτάτα οράματα και τα όνειρα, Πότερ. Ίσως σε κάνουν να νιώθειςξεχωριστός... σπουδαίος;»«Κάθε άλλο», είπε μεσ' από τα δόντια του ο Χάρι, σφίγγοντας στοχέρι το ραβδί του.«Τόσο το καλύτερο, Πότερ», συνέχισε ψυχρά ο Σνέιπ, «γιατί δενείσαι ούτε ξεχωριστός ούτεσπουδαίος, ξέρεις, και δεν είναι δική σου δουλειά να βρεις τι λέειο Άρχοντας του Σκότους στουςθανα-τοφάγους του».«Είναι όμως δική σας δουλειά, έτσι;» του πέταξε ο Χάρι.Δεν ήθελε να το ξεστομίσει αυτό του ξέφυγε πάνω στα νεύρα του.Κοιτάχτηκαν για μιαν ατέλειωτηστιγμή ο Χάρι ήξερε πως το είχε παρατραβήξει. "Όταν όμως απάντησεο Σνέιπ, το πρόσωπο τουείχε μια παράξενη έκφραση που πρόδιδε, θα 'λέγε κανείς,ικανοποίηση.«Ναι, Πότερ», είπε με μάτια που γυαλίΖαν. «Είναι δική μου δουλειά.Και τώρα, αν είσαι έτοιμος,ας συνεχίσουμε». Σήκωσε το ραβδί του. «Ένα, δύο, τρία...Διείσδυση!»Εκατό Παράφρονες έρχονταν καταπάνω του από τη λίμνη του«Χόγκουαρτς»... το πρόσωπο τουσυσπάστηκε από την προσπάθεια να συγκεντρωθεί... πλησίαΖαν...έβλεπε τις μαύρες τρύπεςκάτω από τις κουκούλες τους... μα έβλεπε και τον Σνέιπ απέναντι"του, που είχε καρφώσει ταμάτια του στο πρόσωπο του και μουρμουρίΖε μεσ' απ' τα δόντιατου... και ο Σνέιπ γινόταν όλο καιπιο ευδιάκριτος, ενώ οι Παράφρονες ξεθώριαΖαν...541Ο Χάρι σήκωσε το ραβδί του.«Προστάτευσε!»Ο Σνέιπ παραπάτησε... το ραβδί του τινάχτηκε προς τα πάνω,παύοντας να σημαδεύει τον Χάρι...και ξαφνικά, το μυαλό του Χάρι πλημμύρισε αναμνήσεις που δεν ήτανδικές του: ένας άντρας μεγαμψή μύτη φώναΖε σε μια φοβισμένη γυναίκα, ενώ ένα μελαχρινόαγοράκι έκλαιγε σε μιαγωνιά... ένας έφηβος με λιγδωμένα μαλλιά καθόταν μόνος του σε ένασκοτεινό δωμάτιο καισημάδευε με το ραβδί του το ταβάνι, σκοτώνοντας τις μύγες... μιακοπέλα γελούσε κορόίδευτικάστη θέα ενός λιπόσαρκου αγοριού, που πάσχίΖε να καβαλικέψει τοατίθασο σκουπόξυλό του...«ΑΡΚΕΤΑ!»Ο Χάρι ένιωσε σαν να του έδωσαν μια δυνατή σπρωξιά στο στήθοςπισωπάτησε τρεκλίζοντας,χτύπησε στα ράφια που κάλυπταν τους τοίχους του γραφείου του Σνέιπενώ συγχρόνως άκουσεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κάτι να σπάει. Ο Σνέιπ έτρεμε και το πρόσωπο του είχε ασπρίσει σανχαρτί.Το πίσω μέρος του μανδύα του Χάρι ήταν βρεγμένο. "Ένα απ' ταδοχεία πίσω του είχε σπάσει,και το γλοιώδες περιεχόμενο του στροβιλιΖόταν στο υγρό που χυνόταναπό κει.«Επιδιορθώσιους!» ψιθύρισε επιτακτικά ο Σνέιπ και το δοχείοσφραγίστηκε αυτόματα. «Αυτή τηφορά, Πότερ... τα πήγες πολύ καλύτερα...» Ο Σνέιπ, ελαφρώςλαχανιασμένος, έσιαξε την κιβωτότων στοχασμών όπου είχε αποθηκεύσει, όπως πάντα, κάποιες από τιςσκέψεις του πριναρχίσουν το μάθημα, σαν να ήθελε να σιγουρευτεί ότι ήταν ακόμηεκεί. «Δε θυμάμαι να σου είπανα χρησιμοποιήσεις προστατευτικό ξόρκι... μα ήταν αποτελεσματικό,δε χωρεί αμφιβολία...»Ο Χάρι δεν είπε τίποτα ένιωθε πως ίσως ήταν επικίνδυνο να μιλήσει."Ηταν βέβαιος πωςδιείσδυσε στις αναμνήσεις του Σνέιπ και είδε σκηνές από τα παιδικάτου χρόνια. Τον τρόμαΖε ησκέψη ότι εκείνο το αγοράκι, που το είδε να κλαίει παρακολουθώνταςτον καβγά των γονιών του,στεκόταν αυτή τη στιγμή μπροστά του και τον κοίταΖε με τόσο μίσος.«Ας συνεχίσουμε», έκανε ο Σνέιπ."Ένα παγερό ρίγος φόβου τον πλημμύρισε τώρα θα πλήρωνε γι' αυτόπου είχε συμβεί, ήτανσίγουρος. Πήραν πάλι θέση με το γραφείο ανάμεσα τους. Ο Χάρι ήξερεότι θα ήταν πολύ πιοδύσκολο αυτή τη φορά να αδειάσει το μυαλό του.542«θα μετρήσω ως το τρία», είπε ο Σνέιπ σηκώνοντας το ραβδί του.«Ένα, δύο...»Το αγόρι δεν πρόλαβε να συγκεντρωθεί και να αδειάσει το μυαλό τουπριν αναφωνήσει ο Σνέιπ:«Διείσβυση!»Έτρεχε στο διάδρομο του Τμήματος Μυστηρίων, ανάμεσα στους γυμνούςπέτρινους τοίχους,τους δαυλούς... η απλή μαύρη πόρτα ερχόταν όλο και πιο κοντά...πήγαινε τόσο γρήγορα που θαέπεφτε πάνω της, τώρα είχε πλησιάσει στο μισό μέτρο κι έβλεπε πάλιμια χαραμάδααχνογάλαΖου φωτός...Η πόρτα άνοιξε! Επιτέλους μπήκε μέσα... ήταν ένα στρογγυλό δωμάτιομε μαύρους τοίχους καιμαύρο δάπεδο, φωτισμένο από κεριά με γαλάζια φλόγα... ολόγυρα τουόμως υπήρχαν κι άλλεςπόρτες... έπρεπε να συνεχίσει... αλλά ποια πόρτα να ανοίξει;«ΠΟΤΕΡ!»Ο Χάρι άνοιξε τα μάτια του. Ήταν πάλι πεσμένος ανάσκελα, χωρίς ναθυμάται πώς βρέθηκε εκεί ηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ανάσα του έβγαινε λαχανιασμένη σαν να έτρεξε στ' αλήθεια στοδιάδρομο του ΤμήματοςΜυστηρίων,σαν να πέρασε από τη μαύρη πόρτα και να βρέθηκε στο στρογγυλόδωμάτιο.«Εξηγήσου!» είπε ο Σνέιπ που στεκόταν οργισμένος πάνω του. «Δε...δεν ξέρω τι έγινε», ψέλλισεμε ειλικρίνεια ο Χάρι καθώς σηκωνόταν. Είχε ένα καρούμπαλο στοπίσω μέρος του κεφαλιού του,από το πέσιμο, κι έτρεμε σαν να 'χε πυρετό. «Δεν το έχω ξαναδείαυτό το μέρος. Εννοώ... όπωςσας είπα, ονειρευόμουν αυτή την πόρτα... αλλά δεν είχεξανανοίξει...»«Δε μελετάς το μάθημα σου, Πότερ!» Για κάποιον ανεξήγητο λόγο,τώρα ο Σνέιπ ήταν ακόμη πιοθυμωμένος απ' ότι πριν από δύο λεπτά, όταν διείσδυσε ο Χάρι στιςδικές του αναμνήσεις. «Είσαιαμελής και τεμπέλης, Πότερ, γι' αυτό ο Άρχοντας του Σκότους...»«Μπορείτε να μου πείτε κάτι, κύριε;» τον έκοψε ο Χάρι, που ένιωσεξαφνικά να ξεχειλίσει απόοργή. «Γιατί αποκαλείτε τον Βόλντεμορτ Άρχοντα του Σκότους; Μονάχαοι θανατοφάγοι τον λένεέτσι».Ο Σνέιπ άνοιξε μανιασμένος το στόμα του... μα ξάφνου ακούστηκε μιαγυναικεία στριγκλιά απόκάπου έξω από το γραφείο.Ο καθηγητής τινάχτηκε και κοίταξε το ταβάνι.«Τι στην ευχή...» μουρμούρισε.Ο Χάρι άκουγε πνιχτά πηγαινέλα, μαΛλον από το χολ της εισόδου. ΟΣνέιπ κοίταξε ολόγυρασυνοφρυωμένος.543«Είδες τίποτε ασυνήθιστο καθώς ερχόσουν, Πότερ;» Το αγόρι έγνεψεαρνητικά. Κάπου απόπάνω, η γυναίκα στρίγκλισε ξανά. Ο καθηγητής έτρεξε στην πόρτα τουγραφείου του, με το ραβδίέτοιμο στο χέρι, και βγήκε έξω. Ο Χάρι δίστασε προς στιγμήν κιύστερα τον ακολούθησε.Οι στριγκλιές έρχονταν πράγματι από το χολ της εισόδου- δυνάμωνανκαθώς ο Χάρι ανέβαινετρέχοντας τα πέτρινα σκαλοπάτια των υπογείων του κάστρου. Ότανέφτασε στο ισόγειο, το χολτης εισόδου ήταν κατάμεστο μαθητές έφταναν κατά κύματα από τηντραπεΖαρία όπουσυνεχιΖόταν το δείπνο, να δουν τι συμβαίνει άλλοι στριμώχνοντανστις μαρμάρινες σκάλες. ΟΧάρι πέρασε ανάμεσα από κάτι ψηλούς μαθητές του Σλίθεριν και είδεότι οι περίεργοι — άλλοιαπλώς ταραγμένοι κι άλλοι φοβισμένοι — σχημάτιΖαν ένα μεγάλοκύκλο. Η καθηγήτριαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΜακΓκόναγκαλ στεκόταν ακριβώς απέναντι από τον Χάρι, στην άλληπλευρά του χολ το ύφος τηςφανέρωνε πως είχε συγχυστεί πολύ με αυτό που έβλεπε.Στη μέση του χολ ήταν όρθια η καθηγήτρια Τρελόνι με το ραβδί τηςστο ένα χέρι κι ένα άδειομπουκάλι σερί στο άλλο, σε κατάσταση πλήρους παραφροσύνηςαναμαλλιασμένη, με τα γυαλιάστρα-βοφορεμένα έτσι που το ένα μάτι να μεγεθύνεται περισσότεροαπό το άλλο. Τα αμέτρηταφουλάρια της κρέμονταν χιλιομπλεγμένα από τους ώμους της, δίνονταςτην εντύπωση πως είχεαρχίσει να ξηλώνεται αυτή η ίδια. Δυο μεγάλα μπαούλα βρίσκοντανμπροστά στα πόδια της, τοένα αναποδογυρισμένο σαν να το πέταξε κάποιος από τις σκάλες. Ηκαθηγήτρια Τρελόνι κοίταΖεέντρομη κάτι που δεν μπορούσε ο Χάρι να δει, κάτι που προφανώςστεκόταν στα πόδια τηςσκάλας.«Όχι!» στρίγκλισε. «ΟΧΙ! Δε γίνονται αυτά τα πράγματα... δεν τοπιστεύω... αρνούμαι να τοδεχτώ!»«Δεν το είχες προβλέψει;» ρώτησε εύθυμα μια διαπεραστική,κοριτσίστικη φωνή. Ο Χάρι έκανεένα βήμα δεξιά και είδε ότι αυτός που είχε φέρει σ' εκείνη τηντραγική κατάσταση την Τρελόνι δενήταν άλλος από την καθηγήτρια Άμπριτζ. «Ξέρω πως είσαι ανίκανη ναπροβλέψεις ακόμη και τοναυριανό καιρό, αλλά σίγουρα θα είχες καταλάβει ότι η οικτρή σουαπόδοση στις επιθεωρήσειςμου και η παντελής απουσία βελτίωσης οδηγούσαν με μαθηματικήακρίβεια στην απόλυση σου».«Δε... δεν έχεις κανένα δικαίωμα!» βρυχήθηκε η καθηγήτρια544545Τρελόνι, ενώ τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι κάτω από τα γυαλιά της «Δενέχεις κανένα δι... δικαίωμανα με απολύσεις! Είμαι εδώ δε... δεκαέξι χρόνια! Το "Χόγκουαρτς"είναι το σπί... σπίτι μου!»«Ήταν», τη διόρθωσε η καθηγήτρια Άμπριτζ κι ο Χάρι παρατήρησεαηδιασμένος ν' απλώνεταιευχαρίστηση στο βατραχίσιο πρόσωπο της, καθώς έβλεπε τηνκαθηγήτρια Τρελόνι νασωριάΖεται σε ένα από τα μπαούλα κλαίγοντας με γοερά αναφιλητά.«Ήταν το σπίτι σου μέχριπριν από μία ώρα, που ο υπουργός Μαγείας υπέγραψε την εντολήαπόλυσης σου. Και τώρα,κάνε μας τη χάρη να μας αδειάσεις τη γωνιά. Μας ενοχλείς».Η Άμπριτζ στεκόταν και κοίταΖε με μια έκφραση απέραντηςικανοποίησης την καθηγήτριαΤρελόνι, που έτρεμε, βογκούσε και κου-ναγε πέρα-δώθε το κορμί τηςσε έναν παροξυσμό πόνου.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι άκουσε πνιχτούς λυγμούς δίπλα του και, καθώς γύρισε, είδετη Λά-βεντερ και την Παρδάτινα έχουν αγκαλιαστεί και να κλαίνε βουβά. Η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ ξέκοψε από το πλήθος,πλησίασε αποφασιστικά την καθηγήτρια Τρελόνι και τη χτύπησεκαθησυχαστικά στην πλάτηκαθώς έβγαΖε από την τσέπη της ένα τεράστιο μαντίλι.«Έλα, Σίβυλλα... ηρέμησε... φύσηξε τη μύτη σου... δεν είναι τόσοφοβερό όσο νομίσεις... δεχρειάΖεται να φύγεις από το "Χό-γκουαρτς"... έλα...»«Έτσι νομίσεις;» τη ρώτησε ειρωνικά η Άμπριτζ καθώς έκανε μερικάβήματα μπροστά. «Και μεποια δικαιοδοσία το λες...;»«Αυτό είναι δική μου δικαιοδοσία», ακούστηκε μια βαθιά φωνή.Οι μεγάλες δρύινες πόρτες είχαν ανοίξει. Οι μαθητές που στέκοντανμπροστά βιάστηκαν ναπαραμερίσουν καθώς στην είσοδο ξεπρόβαλλε ο Ντάμπλντορ. Ο Χάρι δενμπορούσε να ξέρει τιγύρευε στο πάρκο ο διευθυντής, ωστόσο, υπήρχε κάτι αφοπλιστικάυποβλητικό στην εμφάνισητου, έτσι όπως η σιλουέτα του διαγραφόταν στην καταχνιά τηςνύχτας. Άφησε ορθάνοιχτες τιςπόρτες και προχώρησε προς τον κύκλο των συγκεντρωμένων. Πλησίασετην καθηγήτρια Τρελόνι,που έκλαιγε κι έτρεμε ολόκληρη καθισμένη στο μπαούλο της, και τηΜακΓκόναγκαλ που στεκότανδίπλα της.«Δική σας, καθηγητή Ντάμπλντορ;» κάγχασε η Άμπριτζ. «Φοβάμαι πωςδεν κατανοείτε τηνκατάσταση. Έχω εδώ», έβγαλε μια περγαμηνή σε ρολό από το μανδύατης, «την εντολήαπόλυσης, υπογεγραμμένη από εμένα και τον υπουργό Μαγείας. Σύμφωναμε το ΕκπαιδευτικόΔιάταγμα υπ' αριθμόν 23, η μεγάλη επιθεωρήτρια του"Χόγκουαρτς" — δηλαδή, εγώ — έχει την εξουσία να επιθεωρεί, ναθέτει υπό επιτήρηση και νααπολύει όποιον καθηγητή κρίνει ότι δεν ανταποκρίνεται στιςπροδιαγραφές που απαιτεί τοΥπουργείο Μαγείας. Αποφάσισα ότι η καθηγήτρια Τρελόνι δεν έχει ταπροσόντα. Και τηναπέλυσα».Προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι, ο Ντάμπλντορ συνέχισε να χαμογελάει.Κοίταξε την καθηγήτριαΤρελόνι, που πλάνταΖε στο κλάμα καθισμένη στο μπαούλο της, καιείπε: «Έχετε δίκιο,καθηγήτρια Άμπριτζ. Η ιδιότητα της μεγάλης επιθεωρήτριας σας δίνεικάθε δικαίωμα νααπολύσετε τους καθηγητές μου. Ωστόσο, δεν έχετε καμιά δικαιοδοσίανα τους διώξετε από τοκάστρο. Φοβάμαι», συνέχισε με μια ευγενική κλίση του κεφαλιού,«ότι αυτή η αρμοδιότητα είναιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του διευθυντή κι επιθυμώ η καθηγήτρια Τρελόνι να παραμείνει στο"Χόγκουαρτς"».Στο άκουσμα αυτών των λέξεων, ένα υστερικό γελάκι ξέφυγε από τηνκαθηγήτρια Τρελόνι, πουθϋμίΖε λόξιγκα.«Όχι, όχι, Ντάμπλντορ... θα φύγω! θα φύγω από... από το"Χόγκουαρτς" να... να βρω αλλού τηντύχη μου...»«Όχι», είπε κοφτά ο Ντάμπλντορ. «Η επιθυμία μου είναι να μείνεις,Σίβυλλα». Στράφηκε στηνκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. «Κυρία ΜακΓκόναγκαλ, έχετε την καλοσύνηνα συνοδεύσετε τηΣίβυλλα στα διαμερίσματα της;»«Ευχαρίστως», είπε η ΜακΓκόναγκαλ. «Έλα, πάμε, Σίβυλλα...»Η καθηγήτρια Σπράουτ βγήκε από το πλήθος κι έπιασε από το άλλομπράτσο την Τρελόνι.ΥποβαστάΖοντάς την, πέρασαν δίπλα από την Άμπριτζ κι ανέβηκαν τιςσκάλες. Ο καθηγητήςΦλίτγουικ έσπευσε να τις ακολουθήσει, υψώνοντας το ραβδί του.Έπειτα έκρω-ξε: «Προχωρήστε,μπαούλα!» κι αμέσως τα μπαγκαΖία της καθηγήτριας Τρελόνι σηκώθηκανστον αέρα και πέταξανπίσω της στις σκάλες, ενώ ο Φλίτγουικ ακολουθούσε τελευταίος.Η Άμπριτζ κοίταΖε σαν μαρμαρωμένη τον Ντάμπλντορ, πουεξακολουθούσε να χαμογελάκαλοσυνάτα.«Και τι θα την κάνεις, όταν διορίσω καινούργιο καθηγητή μαντικης,ρώτησε με έναν ψίθυρο πουακούστηκε σε όλο το χολ, «και χρειαστείτο κατάλυμα της;»«Α, κανένα πρόβλημα», είπε ευχάριστα ο Ντάμπλντορ. «Βλέπεις;,Βρήκα ήδη καινούργιοκαθηγητή, και προτιμά να εγκατασταθείστο ισόγειο».546«Βρήκες...;» τσίριξε η Άμπριτζ. «Βρήκες; Επίτρεψέ μου να σουθυμίσω, Ντάμπλντορ, ότισυμφώνως προς το Εκπαιδευτικό Διάταγμα υπ' αριθμόν 22...»«...το υπουργείο έχει δικαίωμα να διορίσει τον κατάλληλο υποψήφιοαν — και μόνο αν— αδυνατείο διευθυντής να βρει καθηγητή», συμπλήρωσε ο Ντάμπλντορ. «Είμαιστην ευχάριστη θέση νασου ανακοινώσω ότι βρήκα. Μου επιτρέπεις να σ' τον συστήσω;»Γύρισε προς την ανοιχτή πόρτα απ' όπου έμπαινε τώρα η νυχτερινήομίχλη. Ο Χάρι άκουσεοπλές αλόγου. Ένας ψίθυρος έκπληξης διέτρεξε το χολ αυτοί πουστέκονταν κοντά στην πόρτατραβήχτηκαν προς τα μέσα, σκοντάφτοντας μερικοί στη βιάση τους ναανοίξουν δρόμο στονεοφερμένο.Μέσα από την ομίχλη ξεπρόβαλε ένα πρόσωπο, που ο Χάρι είχε δειάλλη μια φορά στο μαύρο,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

απειλητικό σκοτάδι του Απαγορευμένου Δάσους: κατάξανθα μαλλιά κιεκπληκτικά καταγάλαναμάτια κεφάλι και κορμός ανθρώπου σε σώμα αλόγου.«Από δω ο Φιρέντσε», είπε πρόσχαρα ο Νταμπλντορ στην αποσβολωμένηΆμπριτζ. «Πιστεύωότι θα τον βρεις κατάλληλο».Ο κένταυρος και το φίδιΒάΖω στοίχημα ότι τώρα μετανιώνεις που δεν παρακολουθείς το μάθημαμαντικής, έτσι δεν είναι,Ερμιόνη;» ρώτησε η Παρβάτι.Ήταν η ώρα του πρωινού, δύο μέρες μετά την απόλυση της καθηγήτριαςΤρελόνι, και η ΠαρβάτιγϋρίΖε τις βλεφαρίδες της με το ραβδί της, κοιτάΖοντας το είδωλοτης στη ράχη ενός κουταλιού.Εκείνο το πρωί είχαν το πρώτο τους μάθημα με τον Φιρέντσε.«Κάθε άλλο», έκανε αδιάφορα η Ερμιόνη, που διάβαΖε τον ΗμερήσιοΠροφήτη. «Ποτέ δε μουάρεσαν τα άλογα».Γύρισε σελίδα στην εφημερίδα και αφοσιώθηκε στα άρθρα.«Δεν είναι άλογο, είναι κένταυρος!» αντέτεινε αγανακτισμένη ηΛάβεντερ.«Και κούκλος...» γλυκαναστέναξε η Παρβάτι.«Ότι κι αν είναι, δεν παύει να είναι τετράποδο», είπε ψυχρά ηΕρμιόνη. «Άλλωστε, νόμιζα ότιεσείς οι δυο φέρατε βαρέως την απόλυση της Τρελόνι».«Φυσικά!» τη διαβεβαίωσε η Λάβεντερ. «Ανεβήκαμε στο γραφείο τηςκαι την είδαμε της πήγαμεκαι μερικούς ασφόδελους — όχι τους φωνακλάδες της Σπράουτ, αλλάωραίους».«Τι κάνει;» ρώτησε ο Χάρι.«Χάλια είναι η φουκαριάρα», είπε συμπονετικά η Λάβεντερ. " Έκλαιγεκι έλεγε ότι κάλλιο το 'χει νατα μαΖέψει και να φύγει για πάντα από το "Χόγκουαρτς" παρά να Ζεικάτω απ' την ίδια στέγη μετην Άμπριτζ. Και δεν την αδικώ, η Άμπριτζ της φέρθηκε απαίσια, δενσυμφωνείτε;»548«'Έχω ένα προαίσθημα ότι η Άμπριτζ μόλις τώρα άρχισε να φέρεταιαπαίσια», μουρμούρισεσκυθρωπά η Ερμιόνη.«Αδύνατον», παρενέβη ο Ρον που καταβρόχθιΖε μια τεράστια μερίδααβγά με μπέίκον. «Δενμπορεί να γίνει χειρότερη απ' ότι ήδη είναι».«θυμήσου τα Λόγια μου: θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να εκδικηθείτον Ντάμπλντορ, πουδιόρισε καθηγητή χωρίς να Ζητήσει τη γνώμη της», είπε η Ερμιόνηκλείνοντας την εφημερίδα.«Και μάλιστα όχι άνθρωπο, αλλά ημιάνθρωπο. Είδες τα μούτρα τηςμόλις αντίκρισε τονΦιρέντσε;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μετά το πρωινό, η Ερμιόνη έφυγε για το μάθημα αριθμολογίας ενώ οΧάρι κι ο Ρον ακολούθησαντην Παρβάτι και τη Λάβεντερ στο χολ της εισόδου, για να πάνε στηναίθουσα μαντικής.«Δε θα ανέβουμε στο βόρειο πυργίσκο;» απόρησε ο Ρον ότανπροσπέρασαν τη μαρμάρινησκάλα.Η Παρβάτι του έριξε μια λοξή ειρωνική ματιά.«Πώς θα ανέβει ο Φιρέντσε από κείνη τη σκάλα; Στο εξής το μάθημαθα γίνεται στην αίθουσα 11,το λέει στον πίνακα ανακοινώσεων».Η αίθουσα 11 βρισκόταν στο ισόγειο, στο διάδρομο που οδηγούσε απότο χολ της εισόδου στηναπέναντι πλευρά απ' την τρα-πεΖαρία. Ο Χάρι ήξερε πως ήταν μία απότις αίθουσες που χρησιμοποιούντανσπάνια, γι' αυτό και απέπνεε μιαν αίσθησηεγκατάλειψης, σαν πρόχειρη αποθήκη.Τα έχασε λοιπόν όταν, μπαίνοντας πίσω από τον Ρον, βρέθηκε σε έναξέφωτο δάσους.«Τι...;»Το δάπεδο της αίθουσας ήταν στρωμένο με γρασίδι και υπήρχαν αρκετάδέντρα τα πυκνόφυλλακλαδιά τους απλώνονταν στην οροφή και στα παράθυρα, έτσι που ένααπαλό, πρασινωπό φως,διάστικτο από σκιές, διαχεόταν σε λοξές δέσμες αγκαλιάΖοντας τοχώρο. Όσοι μαθητές είχαν ήδηφτάσει κάθονταν στο έδαφος κι ακουμπούσαν τις πλάτες τους στουςκορμούς των δέντρων ή σεμεγάλες πέτρες, τυλίγοντας τα μπράτσα τους γύρω απ' τα γόνατα τουςή σταυρώνοντας τα στοστήθος. Όλοι έδειχναν κάπως νευρικοί.Στη μέση του ξέφωτου, εκεί που δεν υπήρχαν δέντρα, στεκόταν οΦιρέντσε.«Χάρι Πότερ», είπε κι άπλωσε ΤΟ χέρι του μόλις μπήκε ο Χάρι. «Ε...γεια», έκανε το αγόρι κιαντάλλαξε χειραψία με τον κέ-549\ νταύρο, που τον κάρφωσε μ' εκείνα τα εκπληκτικά καταγάλανα μάτιααλλά δε χαμογέλασε. «Ε...χαίρομαι που σε βλέπω».«Κι εγώ», είπε ο κένταυρος κλίνοντας το κατάξανθο κεφάλι του.«Ήταν γραφτό ναξανανταμώσουμε».Ο Χάρι πρόσεξε ότι υπήρχε η σκιά από μια μελανιά σε σχήμα οπλήςστο στήθος του κενταύρου.Καθώς πήγαινε να καθίσει με τους συμμαθητές του, παρατήρησε ότιτον κοίταζαν με δέος, βαθιάεντυπωσιασμένοι προφανώς από τη γνωριμία του με τον Φιρέντσε, πουέδειχναν να τονφοβούνται.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Όταν έκλεισε η πόρτα και κάθισε κι ο τελευταίος μαθητής στονκομμένο κορμό ενός δέντρου,δίπλα στο καλάθι των αχρήστων, ο Φιρέντσε αγκάλιασε με μια πλατιάχειρονομία την αίθουσα.«Ο καθηγητής Ντάμπλντορ είχε την καλοσύνη να μας ετοιμάσει αυτήτην αίθουσα», είπε οκένταυρος σαν είδε ότι βολεύτηκαν όλοι στις θέσεις τους, «πουαπομιμείται το φυσικό μουπεριβάλλον, θα προτιμούσα να σας διδάξω στο Απαγορευμένο Δάσος,που ήταν — ως τηΔευτέρα — το σπίτι μου... αλλά είναι πια αδύνατον...»«Για... γιατί, κύριε;» ρώτησε ξέπνοα η Παρβάτι σηκώνοντας το χέριτης. «Μας πήγε εκεί οΧάγκριντ και δε φοβηθήκαμε!»«Το θέμα δεν είναι η γενναιότητα σας», διευκρίνισε ο Φιρέντσε,«αλλά η θέση μου. Δεν μπορώ να επιστρέψω στο Απαγορευμένο Δάσος.Μ' εξόρισε το κοπάδιμου».«Κοπάδι;» έκανε μπερδεμένη η Λάβεντερ κι ο Χάρι κατάλαβε ότι τομυαλό της πήγε σε ένακοπάδι αγελάδες. «Τι... Α!...» Επιτέλους κατάλαβε. «Δηλαδήυπάρχουν κι άλλοι σαν εσάς;»αναφώνησε έκπληκτη.«Σας εκτρέφει ο Χάγκριντ όπως τα θέστραλ;» ρώτησε με περιέργεια οΝτιν, αλλά κατάλαβεαμέσως την γκάφα του. Ο Φιρέντσε στράφηκε αργά προς το μέρος τουκαι το αγόρισυνειδητοποίησε μεμιάςπόσο προσβλητικό ήταν αυτό που είπε. «Δε... δεν ήθελα... συγγνώμη...» τραύλισε.«Οι κένταυροι δεν είναι υπηρέτες ούτε παιχνιδάκια των ανθρώπων»,απάντησε ήρεμα οΦιρέντσε. Ακολούθησε σιωπή κι έπειτα η Παρβάτι σήκωσε ξανά το χέριτης.«Κύριε... γιατί σας εξόρισαν οι άλλοι κένταυροι;» «Γιατί δέχτηκανα δουλέψω για τον καθηγητήΝτάμπλντορ», εξήγησε ο Φιρέντσε. «Το θεώρησαν προδοσία του λαούμας».Ο Χάρι θυμήθηκε ότι, πριν από τέσσερα χρόνια, ο κένταυρος550Μπέιν έβαλε τις φωνές ΣΤΟ Φιρένσε, επειδή άφησε τον Χάρι να τονκαβαλικέψει. Ο Φιρέντσε τονείχε βγάλει έτσι με ασφάλεια από το δάσος, και για το λόγο αυτό οΜπέιν τον είχε αποκαλέσει«μουλάρι» — επειδή υπηρετούσε, υποτίθεται, τους ανθρώπους.Αναρωτήθηκε αν εκείνος ήτανπου κλότσησε στο στήθος τον Φιρέντσε.«Ας αρχίσουμε», είπε ο Φιρέντσε. Ταλάντευσε τη μακριά ξανθή ουράτου, σήκωσε τα χέρια στονπράσινο θόλο κι ύστερα τα κατέβασε αργά καθώς τα κατέβαΖε, το φωςστην αίθουσα χαμήλωσε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τώρα ήταν σαν να κάθονταν σε ένα ξέφωτο του δάσους τυλιγμένο σελυκόφως, και στην οροφήείχαν εμφανιστεί αστέρια. Ακούστηκαν πνιχτά επιφωνήματα κι ο Ρονείπε δυνατά: «Ποπό!»«Ξαπλώστε ανάσκελα», τους παρακίνησε ο Φιρέντσε με τη γαλήνια φωνήτου, «και παρατηρήστετα ουράνια. Εκεί είναι γραμμένη, για όσους ξέρουν να διαβάσουν, ημοίρα των φυλών μας».Ο Χάρι ξάπλωσε ανάσκελα και κοίταξε την οροφή. Ένα λαμπερό πορφυρόαστέρι του έγνεφε απόψηλά πάνω ακριβώς από το κεφάλι του.«Ξέρω ότι στο μάθημα της αστρονομίας μάθατε τα ονόματα τωνπλανητών και των δορυφόρωντους», συνέχισε με ήρεμη φωνή ο Φιρέντσε, «κι ότι χαρτογραφήσατετην πορεία των αστέρωνστο στερέωμα. Οι κένταυροι έχουν αποκρυπτογραφήσει τα μυστήριααυτών των κινήσεων στοπέρασμα των αιώνων. Τα ευρήματα μας μας δίδαξαν ότι μπορούμε ναδιαβάσουμε το μέλλονστον ουράνιο θόλο...»«Η καθηγήτρια Τρελόνι μας έκανε αστρολογία», είπε ενθουσιασμένη ηΠαρβάτι σηκώνοντας τοχέρι της, που σαν να υψώθηκε μέχρι τον ουρανό έτσι καθώς ήτανξαπλωμένη. «Ο Άρης προκαλείδυστυχήματα, εγκαύματα κι άλλα παρεμφερή, και όταν βρίσκεται, όπωςτώρα, σε γωνία με τονΚρόνο...» Ζωγράφισε μια ορθή γωνία στον αέρα, «σημαίνει ότι οιάνθρωποι πρέπει να είναι διπλάπροσεκτικοί όταν χειρίζονται αντικείμενα που εκπέμπουνθερμότητα...»«Αυτά», είπε απαλά ο Φιρέντσε, «δεν είναι παρά ανοησίες τωνανθρώπων».Το χέρι της Παρβάτι έπεσε υποτονικά στο πλάί. «Ασήμαντοιτραυματισμοί, ανθρώπιναμικροατυχήματα», σχολίασε ο κένταυρος καθώς ηχούσαν υπόκωφα οιοπλές του στο χορταριασμένοδάπεδο. «Έχουν τόση σημασία όση τα πηγαινέλα τωνμυρμηγκιών στο απέραντοσύμπαν και δεν επηρεάΖονται από τις πλανητικές κινήσεις».551«Μα, η καθηγήτρια Τρελόνι...» άρχισε η Παρβάτι με πληγωμένη,αγανακτισμένη φωνή.«...είναι άνθρωπος», συμπλήρωσε απλά ο Φιρέντσε. «Δηλαδή έχει τιςπαρωπίδες και τουςπεριορισμούς του είδους σας».Ο Χάρι γύρισε το κεφάλι και κοίταξε την Παρβάτι. Έδειχνεπροσβεβλημένη, όπως και πολλοίγύρω της.«Μπορεί η Σίβυλλα Τρελόνι να διαθέτει το εσωτερικό μάτι», συνέχισεο Φιρέντσε κι ο Χάρι τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

άκουσε να ταλαντεύει την ουρά του καθώς πηγαινοερχόταν μπροστάτους, «παρ' όλα αυτάσπαταλά το χρόνο της, ως επί το πλείστον, στις αυτάρεσκες ανοησίεςπου αποκαλούν οιάνθρωποι μαντική.»Εγώ όμως βρίσκομαι εδώ για να σας διδάξω τη σοφία των κενταύρων,που είναι απρόσωπη κιαντικειμενική. Παρατηρούμε τα ουράνια αναΖητώντας τα μεγάλαρεύματα του κακού ή τηςαλλαγές που καταγράφονται μερικές φορές εκεί. Μπορεί να χρειαστούνκαι δέκα χρόνια για ναβεβαιωθούμε γι' αυτό που βλέπουμε». Ο Φιρέντσε έδειξε το πορφυρόαστέρι που βρισκότανπάνω ακριβώς από τον Χάρι. «Την τελευταία δεκαετία, υπήρχανενδείξεις ότι το γένος των μάγωνδιανύει ένα σύντομο διάλειμμα μεταξύ δύο πολέμων. Ο Άρης, οκομιστής του πολέμου, λάμπειστον ουρανό προαναγγέλλοντας ότι σύντομα θα επαναληφθούν οιεχθροπραξίες. Πόσο σύντομα,οι κένταυροι μπορούν να το μαντέψουν καίγοντας ορισμένα βοτάνιακαι φύλλα και παρατηρώνταςτον καπνό και τις φλόγες...»Ήταν το πιο παράξενο μάθημα που παρακολούθησε ποτέ ο Χάρι. Οκένταυρος έκαψε πράγματιφύλλα από φασκόμηλο και μολόχα στο δάπεδο της τάξης και τους είπενα αναΖητήσουνορισμένα σχήματα και σύμβολα ΣΤΟV αψύ καπνό. Ωστόσο, δε φάνηκε νανοιά-Ζεται πουκανένας τους δεν αναγνώρισε τα σημάδια τα οποία τους είχευποδείξει. Τους είπε ότι οι άνθρωποιδεν έχουν ταλέντο σε αυτά τα πράγματα κι ότι οι ίδιοι οι κένταυροικάνουν χρόνια να τα μάθουν,και κατέληξε υποστηρίζοντας πως είναι κουτό να δίνει κανείς μεγάλησημασία σε όλα αυτά γιατί,ακόμη και οι κένταυροι, διαβά-Ζουν μερικές φορές λάθος τα σημάδια.Η μέθοδος του Φιρέντσε ήταν τελείως διαφορετική από των άλλωνκαθηγητών. Προτεραιότητατου δεν ήταν να τους διδάξει όσα ήξερε αλλά να τους εντυπώσει στομυαλό ότι τίποτα, ούτε καν ηγνώση των κενταύρων, δεν είναι αλάνθαστη.«Δεν είναι κατηγορηματικός για τίποτα», σχολίασε χαμηλόφωνα552ο Ρον, καθώς έσβηναν τις μολόχες τους. «θέλω να πω, θα ήθελαπερισσότερες λεπτομέρειες γι'αυτόν τον επικείμενο πόλεμο, εσύ»Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι έξω από την τάξη καισηκώθηκαν ο Χάρι είχε ξεχάσειτελείως ότι βρίσκονταν μέσα στο κάστρο, νόμιζε πως ήταν στο δάσος.Τα παιδιά έφυγαν κάπωςμπερδεμένα από το μάθημα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι και ο Ρον ετοιμάΖονταν να Βγουν κι αυτοί από την τάξη, ότανακούστηκε η φωνή τουΦιρέντσε: «Χάρι Πότερ, δυο λόγια, παρακαλώ».Ο Χάρι γύρισε και είδε τον κένταυρο να έρχεται προς το μέρος του.Ο Ρον κοντοστάθηκε χωρίς ναξέρει τι να κάνει.«Μπορείς να μείνεις», του είπε ο Φιρέντσε. «Αλλά κλείσε, σεπαρακαλώ, την πόρτα».Ο Ρον βιάστηκε να υπακούσει.«Χάρι Πότερ, είσαι φίλος του Χάγκριντ, σωστά;» ρώτησε ο κένταυρος.«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι.«Τότε, δώσ' του ένα μήνυμα εκ μέρους μου: Η προσπάθεια του είναικαταδικασμένη. Καλύτερανα την εγκαταλείψει».«Η προσπάθεια του είναι καταδικασμένη;» επανέλαβε απορημένος οΧάρι.«Ναι, και καλύτερα να την εγκαταλείψει», έγνεψε ο Φιρέντσε. «θαπροειδοποιούσα εγώ ο ίδιοςτον Χάγκριντ μα είμαι εξόριστος, θα ήταν αφροσύνη να Ζυγώσω στοδάσος, αρκετά προβλήματαέχει ο Χάγκριντ και χωρίς τις διαμάχες των κενταύρων».«Μα... τι προσπαθεί να κάνει;» ρώτησε νευρικά ο Χάρι.Ο Φιρέντσε τον κοίταξε ατάραχος.«Ο Χάγκριντ μου έκανε πρόσφατα μια μεγάλη εξυπηρέτηση», απάντησε,«κι έχει κερδίσει τηνεκτίμηση μου για τη φροντίδα που δείχνει σε όλα τα Ζωντανάπλάσματα. Δε θα προδώσω τομυστικό του, αλλά πρέπει να λογικευτεί. Η προσπάθεια του είναιμάταιη. Πες του το, Χάρι Πότερ.Καλή σου μέρα».Η χαρά που ένιωσε ο Χάρι μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης τουστο Σοφιστή είχε εξανεμιστείαπό καιρό. Καθώς ο μουντός Μάρτης παραχωρούσε τη θέση του στονανεμοδαρμένο Απρίλη, ηΖωή του είχε γίνει πάλι ένα ατέλειωτο κουβάρι από έγνοιες καιπροβλήματα.553Η Άμπριτζ συνέχισε να παρίσταται σ' όλα τα μαθήματα φροντίδαςμαγικών πλασμάτων, έτσι ήτανπολύ δύσκολο για τον Χάρι να μεταφέρει στον Χάγκριντ το μήνυμα τουΦιρέντσε. Τελικά τα κατάφερε,αφού καμώθηκε μια μέρα πως ξέχασε το βιβλίο του, ΦανταστικάΖώα και Πού Βρίσκονται,και γύρισε πίσω να το πάρει. Όταν του έδωσε το μήνυμα τουΦιρέντσε, εκείνος τον κοίταξεαιφνιδιασμένος με τα πρησμένα, μελανιασμένα μάτια του. Ωστόσο, δενάργησε να ανακτήσει τηνψυχραιμία του.«Καλό παιδί ο Φιρέντσε», είπε ο Χάγκριντ με βραχνή φωνή, «αλλά,στο συγκεκριμένο θέμα, δενξέρει τι λέει. Η προσπάθεια που κάνω αποδίδει».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μα τι σκαρώνεις, Χάγκριντ;» ρώτησε σοβαρά ο Χάρι. «Σ' το λέωγιατί πρέπει να προσέχεις. ΗΆμπριτζ έδιωξε ήδη την Τρελόνι και, αν θες τη γνώμη μου, έχειπάρει φόρα. Αν κάνεις καμιάστραβοτιμονιά, θα...»«Υπάρχουν πράγματα πολύ πιο σοβαρά από το να προσπαθεί κανείς ναμη χάσει τη δουλειάτου», αποκρίθηκε ο Χάγκριντ. Τα χέρια του όμως έτρεμαν ελαφρώς, μεαποτέλεσμα να του πέσεικάτω και να σπάσει μια λεκάνη με κουτσουλιές κναρλ. «Μην ανησυχείςγια μένα, Χάρι. Σύρε τώρασαν καλό παιδί στο κάστρο».Ο Χάρι δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αφήσει τον Χάγκριντ νασφουγγαρίσει τις κουτσουλιές απότο πάτωμα, και πήρε το δρόμο της επιστροφής πολύ αποκαρδιωμένος.Στο μεταξύ, όπως συνεχώς τους φοναζαν οι καθηγητές αλλά και ηΕρμιόνη, οι εξετάσειςπλησίαΖαν. Όλοι οι μαθητές του πέμπτου έτους υπέφεραν, άλλος λίγοάλλος πολύ, από άγχος. ΗΧάνα Άμποτ ήταν η πρώτη που πήρε το ηρεμιστικό φίλτρο από τηνκυρία Πόμ-φρι όταν ξέσπασεσε αναφιλητά στο μάθημα της βοτανολογίας κλά-φτηκε πως ήταν πολύηλίθια για να γράψει σταδιαγωνίσματα και είπε πως ήθελε να φύγει αμέσως από το σχολείο.Αν δεν είχε τα μαθήματα των Σίγμα-Νι, ο Χάρι θα ήταν απίστευταδυστυχισμένος. Μερικές φορέςένιωθε ότι Ζούσε μόνο για τις ώρες που περνούσε στο Δωμάτιο τωνΕυχών εκεί δούλευε σκληρά,αλλά το απολάμβανε με όλη του την καρδιά και πλημμύριΖε περηφάνιαόταν έβλεπε πόσο είχανπροχωρήσει τα άλλα παιδιά. Πράγματι, μερικές φορές αναρωτιόταν πώςθα αντιδρούσε ηΆμπριτζ όταν όλοι οι Σίγμα-Νι έπαιρναν Εύγε στο διαγώνισμα τηςάμυνας εναντίον των σκοτεινώντεχνών.554555Είχαν αρχίσει επιτέλους να μελετούν το ξόρκι του προστάτη, πουανυπομονούσε όλη η ομάδα ναεφαρμόσει, αν και, όπως τους τό-νιΖε ο Χάρι, η δημιουργία ενόςπροστάτη σε μια φωταγωγημένηαίθουσα, όπου δεν υπήρχε κανενός είδους απειλή, ήταν κάτι τελείωςδιαφορετικό από τηδημιουργία του όταν αντιμετωπίσεις, για παράδειγμα, Παράφρονες.«Μην είσαι τόσο γκρινιάρης», είπε κεφάτα η Τσο στο τελευταίο τουςμάθημα πριν από το Πάσχα.Είχε τα μάτια καρφωμένα στον προστάτη της, έναν ασημένιο κύκνο,που πετούσε ολόγυρα στοΔωμάτιο των Ευχών. «Είναι τόσο όμορφοι!»«Το Ζητούμενο εδώ δεν είναι η ομορφιά, αλλά η προστασία», εξήγησευπομονετικά ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αυτό που χρειαΖόμαστε είναι ένα μπό-γκαρτ ή κάτι τέτοιο έτσιέμαθα εγώ, αναγκάστηκα ναδημιουργήσω έναν προστάτη όταν μεταμφιέστηκε σε Παράφρονα τομπόγκαρτ...»«Μα θα πεθάνουμε από το φόβο μας!» διαμαρτυρήθηκε η Λά-βεντερ, πουεξαπέλυε ασημιέςτολύπες ατμού από τη μύτη του ραβδιού της. «Και... δεν έχωκαταφέρει ακόμη... να το κάνω!»πρόσθεσε θυμωμένη.Κι ο Νέβιλ, όμως, τα είχε Βρει μπαστούνια. Μολονότι το πρόσωπο τουείχε συσπαστεί από τηναυτοσυγκέντρωση, το μόνο που έβγαινε από τη μύτη του ραβδιού τουήταν ανάερα δαχτυλίδιαασημή ατμού.«Πρέπει να σκεφτείς κάτι πολύ χαρούμενο», του θύμισε ο Χάρι.«Προσπαθώ», είπε με δυστυχισμένο ύφος ο Νέβιλ, που κατέβαλλε τόσηπροσπάθεια ώστε τοστρογγυλό πρόσωπο του γυάλιΖε από ιδροτά.«Χάρι, νομίσω ότι τα κατάφερα!» φώναξε ενθουσιασμένος ο Σί-μους,που είχε έρθει για πρώτηφορά σε συνάντηση των Σίγμα-Νι, με προτροπή του Ντιν. «Κοίτα...αχ... διαλύθηκε... αλλά ήτανκάτι τριχωτό, Χάρι!»Ο προστάτης της Ερμιόνης, μια γυαλιστερή ασημένια ενυδρίδα,χοροπηδούσε γύρω της.«Είναι πολύ χαριτωμένα», σχολίασε κοιτώντας τρυφερά τον προστάτητης.Ξάφνου, η πόρτα του Δωματίου των Ευχών άνοιξε κι έκλεισε. Ο Χάριγύρισε να δει ποιος μπήκε,αλλά δεν είδε κανέναν. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι ναδιαπιστώσει ότι όσοι κάθοντανκοντά στην πόρτα είχαν Βουβαθεί εντελώς. Και τότε, ένιωσε ένατράβηγμα στο μανδύα του, στούψος του γόνατου. Έσκυψε και είδε, προς μεγάλη του έκπληξη, τονΝτόμπι, το σπιτικό ξωτικό,που τον κοίταΖε κάτω από τους οκτώ μάλλινους σκούφους του.«Γεια σου, Ντόμπι», είπε. «Τι... τι συμβαίνει;»Το ξωτικό έτρεμε και τα μάτια του ήταν γουρλωμένα από φόβο.Κανένας απ' τους Σίγμα-Νι δενέβγαλε άχνα όλοι παρατηρούσαν τον Ντόμπι. Οι λιγοστοί προστάτεςπου είχαν δημιουργήσειξεθώριασαν και διαλύθηκαν σε ασημιά αχλή, αφήνοντας το δωμάτιο πιοσκοτεινό από πριν.«Χάρι Πότερ, κύριε...» έκρωξε το ξωτικό τρέμοντας σύγκορμο, «ΧάριΠότερ, κύριε... ο Ντόμπιήρθε να σε προειδοποιήσει... αλλά τα σπιτικά ξωτικά διατάχτηκαν ναμη σου πούνε τίποτα...»Όρμησε με το κεφάλι του στον τοίχο. Ο Χάρι, που ήξερε από πείρα τησυνήθεια του Ντόμπι νααυτοτιμωρείται, προσπάθησε να τον πιάσει δεν τον πρόλαβε, αλλά,ευτυχώς, οι οκτώ σκούφοιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που το ξωτικό φορούσε στο κεφάλι του μαλάκωσαν την κουτουλιά τουστον πέτρινο τοίχο. ΗΕρμιόνη και μερικά άλλα κορίτσια τσίριξαν από φόβο και οίκτοσυνάμα.«Τι έγινε, Ντόμπι;» ρώτησε ο Χάρι αδράχνοντας το ξωτικό από τολεπτό του μπράτσο για να τοεμποδίσει ν' αυτοτραυματιστεί ξανά.«Χάρι Πότερ... αυτή... αυτή...»Ο Ντόμπι έριξε μια γερή γροθιά στη μύτη του με το ελεύθερο χέριτου. Ο Χάρι το έπιασε κι αυτό.«Ποια "αυτή", Ντόμπι;»Μέσα του όμως ήξερε μόνο μια γυναίκα μπορούσε να εμπνεύσει τόσοφόβο στον Ντόμπι. Τοξωτικό τον κοίταξε αλληθωρίΖοντας ελαφρώς και πρόφερε βουβά μιαλέξη.«Η Άμπριτζ;» ρώτησε πανικόβλητος ο Χάρι.Ο Ντόμπι έγνεψε καταφατικά κι ύστερα προσπάθησε να κοπανήσει τοκεφάλι του στα γόνατα τουΧάρι. Ο Χάρι τον κράτησε σε απόσταση.«Τι έγινε; Πες μου, Ντόμπι... Έμαθε... έμαθε για μας... για τιςσυναντήσεις των Σίγμα-Νι;»Διάβασε την απάντηση στο αναστατωμένο πρόσωπο του ξωτικού. Καθώςτα χέρια του ήτανακινητοποιημένα από τον Χάρι, ο Ντόμπι προσπάθησε να κλοτσήσει τονεαυτό του κι έπεσε σταγόνατα.^Έρχεται;» ρώτησε σιγανά ο Χάρι.Ο Ντόμπι έβγαλε ένα ουρλιαχτό κι άρχισε να χτυπά με τα γυμνά τουπόδια το πάτωμα.556557«Ναι, Χάρι Πότερ, ναι!»Ο Χάρι γύρισε και κοίταξε τα ασάλευτα τρομοκρατημένα παίδιαολόγυρα του. «ΤΙΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ;» κραύγασε. «ΤΡΕΞΤΕ!»Όρμησαν όλοι στην πόρτα, όπου δημιουργήθηκε ένα φοβερό στριμωξίδι,κι άρχισαν να βγαίνουν.Ο Χάρι άκουγε τα τρεχαλητά τους στους διαδρόμους κι ευχήθηκε νατους κόψει να μην προσπαθήσουννα φτάσουν στους κοιτώνες τους. Ήταν ακόμη εννιά παρά δέκααν Ζητούσαν καταφύγιοστη βιβλιοθήκη ή στον κουκουβαγιώ-να, που ήταν και πιο κοντά...«'Έλα, Χάρι!» στρίγκλισε η Ερμιόνη, στριμωγμένη ανάμεσα στα παιδιάπου προσπαθούσαν ναβγουν έξω.Ο Χάρι άρπαξε στην αγκαλιά του τον Ντόμπι, που αγωνιΖόταν ακόμη ναχτυπήσει τον εαυτό του,κι έτρεξε με το σπιτικό ξωτικό στα χέρια του πίσω από τομπουλούκι.«Ντόμπι, αυτό είναι διαταγή: Κατέβα στην κουΖίνα με τα άλλα ξωτικάκαι, αν σε ρωτήσει αυτή ανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

με ειδοποίησες, πες της ψέματα πως όχι!» είπε ο Χάρι. «Και σουαπαγορεύω νααυτοτραυματιστείς!» πρόσθεσε, αφήνοντας το ξωτικό έξω από τοκατώφλι και κλείνοντας πίσωτου την πόρτα.«Σ' ευχαριστώ, Χάρι Πότερ», έκρωξε ο Ντόμπι και το έβαλε σταπόδια.Ο Χάρι κοίταξε δεξιά κι αριστερά οι άλλοι έτρεχαν τόσο γρήγορα,ώστε το μόνο που πρόλαβε ναδει ήταν φτέρνες να σκίσουν τον αέρα πριν εξαφανιστούν στο βάθοςτου διαδρόμου. Ο Χάριέτρεξε προς τα δεξιά, όπου ήταν οι τουαλέτες των αγοριών ανκατάφερνε να φτάσει, θα έλεγεπως ήταν εκεί... «ΣΕ ΤΣΑΚΩΣΑ!»Κάτι τυλίχτηκε γύρω από τους αστραγάλους του κι έφαγε μιαθεαματική τούμπα μέτρησεμπρούμυτα μιαν απόσταση δύο μέτρων προτού καταφέρει να σταματήσεινα τσουλάει. Πίσω τουακούστηκε ένα γέλιο. Γύρισε ανάσκελα και είδε τον Μαλφόι κρυμμένοσε μια κόγχη πίσω από έναφρικαλέο βάΖο σε σχήμα δράκοντα.«Το ξόρκι της τρικλοποδιάς, Πότερ!» είπε. «ΚΥΡΙΑ! Έπιασα έναν!»Από τη γωνία ξεπρόβαλε ηΆμπριτζ, λαχανιασμένη, αλλά μ' ένα χαμόγελο αγαλλίασης στο πρόσωποτης.«Αυτός είναι!» είπε θριαμβευτικά βλέποντας τον πεσμένο Χάρι.«Μπράβο, Ντράκο, μπράβο...έξοχα... πενήντα Βαθμοί στο Σλίθε-ριν! θα τον πάρω εγώ... σήκωόρθιος, Πότερ!»Ο Χάρι σηκώθηκε και τους αγριοκοίταξε. Πρώτη φορά έβλεπε τόσοχαρούμενη την Άμπριτζ.Εκείνη τον άδραξε από το μπράτσο με μιαν ατσάλινη λαβή ενώχαμογελούσε πλατιά στονΜαλφόι.«Κοίτα μήπως μπορέσεις να πιάσεις και κανέναν άλλον, Ντράκο», τουείπε. «Πες στους άλλουςνα ψάξουν στη βιβλιοθήκη... κι αν βρουν κανένα λαχανιασμένο... καιστις τουαλέτες... στείλε στηντουαλέτα των κοριτσιών τη δεσποινίδα Πάρκινσον... τρέξε... Όσο γιασένα, Πότερ», πρόσθεσε μετην πιο γλυκιά αλλά απειλητική φωνή της, καθώς απομακρυνόταν οΜαλφόι, «θα έρθεις μαΖί"μου στο γραφείο του διευθυντή».Λίγα λεπτά αργότερα, έφταναν στην τερατόμορφη πέτρινη υδρορ-ρόη. ΟΧάρι αναρωτιότανπόσους άλλους είχαν πιάσει. Το μυαλό του πήγε στον Ρον — θα τονσκότωνε η κυρία Ουέσλι —και στην Ερμιόνη πώς θα ένιωθε αν την απέβαλλαν πριν πάρει τα ΚΔΜτης;Κι ο καημένος ο Σίμους, που ήρθε για πρώτη φορά στις συναντήσειςτους... κι ο Νέβιλ με τηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

θεαματική βελτίωση...«Αεριούχες μέλισσες», κελάηδησε η Άμπριτζ η πέτρινη υδρορ-ρόηπαραμέρισε, ο τοίχος πίσωτης άνοιξε κι ανέβηκαν στην κυλιόμενη σκάλα. Έφτασαν στηλουστραρισμένη πόρτα με τορόπτρο σε σχήμα γρύπα, αλλά η Άμπριτζ δεν μπήκε στον κόπο ναχτυπήσει μπήκε μέσακατευθείαν κρατώντας σφιχτά τον Χάρι.Το δωμάτιο ήταν γεμάτο κόσμο. Ο Ντάμπλντορ καθόταν πίσω από τογραφείο του μια αυστηρήέκφραση ήταν αποτυπωμένη στο πρόσωπο του και είχε ενώσει τις άκρεςτων δαχτύλων του.Δίπλα του στεκόταν η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, με τραβηγμένα ταχαρακτηριστικά τουπροσώπου της. Πλάί στο τζάκι, ο Κορνήλιος Φαντζ, ο υπουργόςΜαγείας, λικνιΖόταν μπροςπίσωισορροπώντας στις μύτες των ποδιών του κι έδειχνε εξαιρετικάευχαριστημένος από τηνόλη κατάσταση. Ο Κίνγκσλι Σάκλμπολτ κι ένας άλλος μάγος με άγριοπρόσωπο και κοντά σγουράμαλλιά, που δεν τον ήξερε ο Χάρι, στέκονταν σαν φρουροί δεξιά κιαριστερά από την πόρτα, ενώο Πέρσι Ουέσλι, με τις φακίδες και τα γυαλάκια του, περίμενεανυπόμονα δίπλα, ακουμπισμένοςστον τοίχο, κρατώντας την πένα του και μια μεγάλη περγαμηνή,έτοιμος να κρατήσει σημειώσεις.Τα πορτρέτα των παλιών διευθυντών και διευθυντριών δεν κα-μώνονταναπόψε πως κοιμούνται.Βρίσκονταν όλοι σε εγρήγορση και παρακολουθούσαν τα τεκταινόμεναμε πολύ σοβαρό ύφος.Μό-558559λϋς μπήκε ο Χάρι, μερικοί πέρασαν στα πορτρέτα των διπλανών τουςκαι άρχισαν να τους μιλούνψιθυριστά στο αφτί.Ο Χάρι με ένα τίναγμα ελευθερώθηκε από τη λαβή της Άμπριτζ, ενώ ηπόρτα έκλεισε πίσω τους.Ο Κορνήλιος Φαντζ τον κοίταξε με μια μοχθηρή έκφραση που πρόδιδεικανοποίηση.«Βρε, βρε, βρε...» είπε.Το αγόρι τον κοίταξε όσο πιο περιφρονητικά μπορούσε. Η καρδιά τουχτυπούσε σαν τρελή, αλλάτο μυαλό του ήταν καθαρό και νηφάλιο.«Προσπαθούσε να γυρίσει στον πύργο του Γκρίφιντορ», είπε ηΆμπριτζ. Η φωνή της φανέρωνεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έξαψη και την ίδια σαδιστική ηδονή που πρόσεξε ο Χάρι κι ότανκατέρρευσε η καθηγήτριαΤρελόνι στο χολ της εισόδου. «Τον έπιασε ο νεαρός Μαλφόι».«Αλήθεια; Μπράβο του», είπε επιδοκιμαστικά ο Φαντζ. «Να θυμηθώ νατο πω στον Λούσιους.Λοιπόν, Πότερ... ξέρεις, φαντάΖΟ-μαι, γιατί βρίσκεσαι εδώ...;»Ο Χάρι ετοιμάστηκε να απαντήσει προκλητικά «ναι» άνοιξε το στόματου και σχημάτισε σχεδόν τηλέξη όταν το μάτι του έπεσε στο πρόσωπο του Ντάμπλντορ. Οδιευθυντής δεν τον κοιτούσεκατάματα — είχε καρφώσει το Βλέμμα του σε ένα σημείο δίπλα ακριβώςαπ' το κεφάλι τουαγοριού — αλλά καθώς ο Χάρι τον παρατηρούσε, ο Ντάμπλντορ έκανεένα αδιόρατο αρνητικόγνέψιμο.Το αγόρι άλλαξε την απάντηση του: «Ν... όχι».«Ορίστε;» έκανε ο Φαντζ.«Όχι», δήλωσε αποφασιστικά ο Χάρι.«Δεν ξέρεις γιατί βρίσκεσαι εδώ;»«Όχι, δεν ξέρω», αποκρίθηκε ο Χάρι.Ο Φαντζ κοίταξε δύσπιστα πρώτα εκείνον κι ύστερα την Άμπριτζ. Σταδευτερόλεπτα που ηπροσοχή του Φαντζ περισπάστηκε από την καθηγήτρια, ο Χάρι έριξεμια κλεφτή ματιά στονΝτάμπλντορ και τον είδε να γνέφει προς τα κάτω μ' ένα ανεπαίσθητοκλείσιμο του ματιού.«Ώστε, λοιπόν, δεν έχεις ιδέα», είπε ο Φαντζ με φωνή γεμάτησαρκασμό, «γιατί σε έφερε ηκαθηγήτρια Άμπριτζ σε αυτό το γραφείο; Δεν ξέρεις αν παραβίασεςκανέναν κανονισμό τουσχολείου;«Κανονισμό του σχολείου;» επανέλαβε ο Χάρι. «Όχι».«Ή υπουργικό διάταγμα;» διόρθωσε οργισμένος ο Φαντζ.«Απ' ότι ξέρω, όχι», απάντησε ανέκφραστα ο Χάρι.Η καρδιά του χτυπούσε στο στήθος του σαν τρελή. ΑξίΖε τον κόπο ναπει αυτά τα ψέματα μόνοκαι μόνο για να ανεβάσει την πίεση του Φαντζ, όμως δεν έβλεπε σετι θα τον ωφελούσαν αν είχεπροδώσει κάποιος τους Σίγμα-Νι, τότε αυτός, ο αρχηγός, θα έπρεπενα 'χει ξεκινήσει ήδη ναφτιάχνει το μπαούλο του.«Ώστε πρώτη φορά ακούς», είπε ο Φαντζ, με φωνή πνιχτή από θυμό,«για μια παράνομηοργάνωση μαθητών που ανακαλύφθηκε μέσα στο σχολείο;»«Μάλιστα», αποκρίθηκε ο Χάρι παίρνοντας ένα αθώο ύφος έκπληξης,που μάλλον δεν έπεισεκανέναν.«Νομίσω, κύριε υπουργέ», ακούστηκε πίσω του η μελιστάλαχτη φωνήτης Άμπριτζ, «ότι θαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξεκαθαριστούν πιο εύκολα τα πράγματα αν φέρω την πληροφοριοδότριάμας».«Ναι, ναι, φέρ' την», την παρακίνησε ο Φαντζ ρίχνοντας ένα μοχθηρόβλέμμα στον Ντάμπλντορκαθώς η Άμπριτζ έβγαινε από το γραφείο. «Δεν υπάρχει τίποτακαλύτερο από έναν αυτόπτημάρτυρα, έτσι δεν είναι, Ντάμπλντορ;»«Πολύ σωστά, Κορνήλιε», είπε σοβαρά ο Ντάμπλντορ κλίνοντας τοκεφάλι.Περίμεναν κάμποσα λεπτά, αποφεύγοντας όλοι να κοιτάξουν ο ένας τονάλλον, όταν ο Χάριάκουσε την πόρτα πίσω του να ανοίγει. Στο γραφείο μπήκε η Άμπριτζκρατώντας από τον ώμο τηΜα-ριέτα, τη σγουρομάλλα φίλη της Τσο, που έκρυβε στις χούφτες τηςτο πρόσωπο της.«Μη φοβάσαι, χρυσό μου, μη φοβάσαι», είπε στοργικά η καθηγήτριαΆμπριτζ, χάίδεύοντας τηστην πλάτη. «Κανένας δε θα σε πειράξει. Έκανες αυτό που έπρεπε. Ουπουργός είναι πολύευχαριστημένος μαΖί" σου. θα πει στη μητέρα σου τι καλό κορίτσιείσαι. Η μητέρα της Μαριέτας,κύριε υπουργέ», πρόσθεσε απευθυνόμενη στον Φαντζ, «είναι η κυρίαΈτζΚομπ που εργάΖεταιστο Γραφείο Δικτύου Μαγικής Ροής του Τμήματος Μαγικών Μεταφορών.Μας βοηθά στηναστυνόμευση των τζακιών του "Χόγκουαρτς"».«Έκτακτα, έκτακτα!» ενθουσιάστηκε ο Φαντζ. «Το μήλο κάτω απ' τημηλιά, ε; Έλα, λοιπόν, καλόμου παιδί, κατέβασε τα χέρια σου, μην ντρέπεσαι, ας ακούσουμε τιέχεις να μας... μα τα χίλιατέρατα!»Μόλις κατέβασε τα χέρια της η Μαριέτα, ο Φαντζ αναπήδησετρομαγμένος, κινδυνεύοντας ναπέσει στη φωτιά. Βλαστήμησε και κτύπησε βιαστικά τον ποδόγυρο τουμανδύα του που είχεαρχίσει560να καπνίΖει. Η Μαριέτα έβγαλε μια γοερή κραυγή και σήκωσε το γιακάτου μανδύα της ως ταμάτια. Ωστόσο, όλοι πρόλαβαν να δουν ότι το πρόσωπο της ήτανφρικτά παραμορφωμένο απόκάτι κατακόκκινες φλύκταινες που είχαν ξεφυτρώσει στη σειρά πάνωστα μάγουλα και στη μύτητης, σχηματίζοντας τη λέξη «ΚΑΡΦΙ».«Μην τα σκέφτεσαι τώρα τα σπυράκια σου, χρυσό μου», τη συμβούλεψεανυπόμονα η Άμπριτζ.«Κατέβασε το γιακά σου και πες στον κύριο υπουργό...»Μα η Μαριέτα έβγαλε άλλη μια πνιχτή κραυγή και κούνησε Ζωηρά τοκεφάλι της.«Πολύ καλά, λοιπόν, ανόητο κορίτσι! θα του τα πω εγώ», νευρίασε ηΆμπριτζ. Φόρεσε πάλι τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

γλυκερό της χαμόγελο και πήρε το λόγο: «Λοιπόν, κύριε υπουργέ, ηδεσποινίδα ΈτζΚομπ, απόδω, ήρθε στο γραφείο μου σήμερα το βράδυ, λίγο μετά το δείπνο, καιΖήτησε να μου μιλήσει.Είπε ότι, αν πήγαινα σε ένα μυστικό δωμάτιο του έβδομου ορόφου,γνωστό ως Δωμάτιο τωνΕυχών, θα ανακάλυπτα κάτι πολύ ενδιαφέρον. Τη ρώτησα καιπαραδέχτηκε ότι γινόταν μιασυνάντηση εκεί. Δυστυχώς, εκείνη τη στιγμή έπιασε το ξόρκι»,έδειξε εκνευρισμένη το κρυμμένοπρόσωπο της Μαριέτας, «και μόλις είδε το πρόσωπο της στον καθρέφτημου, έπαθε τέτοια νίλαπου δε μου είπε τίποτε άλλο».«Ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανες, καλό μου παιδί», είπε στηΜαριέτα ο Φαντζ,προσπαθώντας ανεπιτυχώς να πάρει το πιο πατρικό ύφος του κόσμου.«Να ενημερώσεις,εννοώ, την καθηγήτρια Άμπριτζ. Έπραξες το σωστό. Και τώρα πες μου,τι έγινε σ' αυτή τησυνάντηση; Ποιος ήταν ο σκοπός της; Ποιοι συμμετείχαν;»Η Μαριέτα όμως είχε καταπιεί τη γλώσσα της περιορίστηκε νακουνήσει το κεφάλι με βλέμμαφοβισμένο.«Δεν υπάρχει αντιξόρκι;» ρώτησε ανυπόμονα ο Φαντζ δείχνοντας τοπρόσωπο της Μαριέτας. γιανα μπορέσει να μιλήσει ελεύθερα;»«Δεν κατάφερα να το βρω ακόμη», ομολόγησε κατσουφιασμένη η Άμπριτζκαι το στήθος του Χάριφούσκωσε από περηφάνια για τις ικανότητες της Ερμιόνης. «Αλλά δενπειράζει αν δε θέλει ναμιλήσει, θα σας πω εγώ τι έγινε από κει κι ύστερα.»θα θυμάστε, κύριε υπουργέ, ότι τον Οκτώβριο σας έστειλα μιαναναφορά όπου σας ενημέρωναότι ο Χάρι Πότερ συναντήθηκε με μια ομάδα συμμαθητών του στη"Γουρουνοκεφαλή" τουΧόνκσμιντ...»561«Τι αποδείξεις έχεις γι' αυτό;» την έκοψε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Τη μαρτυρία του Γουίλι Γουάιντερσινς, Μινέρβα, που έτυχε εκείνητην ημέρα να βρίσκεται στομπαρ. Ήταν τυλιγμένος με επιδέσμους, είναι η αλήθεια, αλλά η ακοήτου ήταν άριστη», είπε αυτάρεσκαη Άμπριτζ. «Άκουσε κάθε λέξη που είπε ο Πότερ κι έτρεξεστο σχολείο να μεενημερώσει...»«Α, ώστε γι' αυτό δε διώχτηκε για τις λεκάνες τουαλέτας πουξερνάνε!» συμπέρανε η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ ανασηκώνοντας τα φρύδια της. «Δε φανταΖόμουν πωςλειτουργεί κατ' αυτόν τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τρόπο το δικαστικό μας σύστημα!»«Σήψη και διαφθορά!» βρυχήθηκε από το πορτρέτο του ένας παχύσαρκοςμάγος με κόκκινημύτη, πίσω από το γραφείο του Ντάμπλ-ντορ. «Στην εποχή μου τουπουργείο δεν έκλεινεσυμφωνίες με κα-κοποιά στοιχεία, όχι, κύριοι!»«Σ' ευχαριστούμε, Φόρτεσκιου, φτάνει», είπε σιγανά ο Ντάμπλντορ.«Σκοπός της συνάντησης του Πότερ με αυτούς τους μαθητές», συνέχισεη καθηγήτρια Άμπριτζ,«ήταν να τους πείσει να συμμετάσχουν σε μια παράνομη οργάνωση, πουστόχο είχε να τουςμάθει ξόρκια και κατάρες τις οποίες το υπουργείο έκρινεακατάλληλες για παιδιά σχολικήςηλικίας...»«Στο σημείο αυτό κάνεις λάθος, Ντολόρες», είπε ήρεμα ο Ντάμπλντορ,κοιτάΖοντας πάνω από ταπολυεστιακά γυαλιά του, που ήταν στερεωμένα στη ράχη της μύτηςτου.Ο Χάρι τον κοίταξε απορημένος. Το θεωρούσε εντελώς απίθανο νακαταφέρει να τον σώσει οΝτάμπλντορ. Εάν είχε ακούσει όντως ο Γουίλι Γουάιντερσινς ότι είπεστη «Γουρουνοκεφαλή» οΧάρι, δεν υπήρχε σωτηρία.«Αχά!» έκανε ο Φαντζ κι ανασηκώθηκε στις φτέρνες των ποδιών του.«Ας ακούσουμε τοτελευταίο παραμύθι που σκαρφίστηκες για να ξεμπλέξεις τον ΧάριΠότερ! Εμπρός, Ντάμπλντορ,λέγε: Ο Γουίλι Γουάιντερσινς είπε ψέματα! Ή μήπως, εκείνη τηνημέρα, στη "Γουρουνοκεφαλή",ήταν ο δίδυμος αδελφός του Πότερ; Ή, ίσως, υπάρχει μια πολύ απλήεξήγηση που περιλαμβάνειμιαν αντιστροφή του χρόνου, την επιστροφή ενός νεκρού στη Ζωή καιδυο-τρεις αόρατουςΠαράφρονες;»Ο Πέρσι Ουέσλι έβαλε τα γέλια.«Πολύ καλό, κύριε υπουργέ, ποΛύ καλό!»562Ο Χάρι ένιωσε την επιθυμία να τον πνίξει. Και τότε είδε, προςμεγάλη του έκπληξη, ότιχαμογελούσε και ο Ντάμπλντορ.«Δεν αρνούμαι, Κορνήλιε — όπως δε φαντάΖομαι να αρνείται κι ο Χάρι— ότι Βρισκόταν στη"Γουρουνοκεφαλή" εκείνη την ημέρα και προσπάθησε να στρατολογήσειμαθητές σε μια ομάδαάμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών, θέλω απλώς να επισημάνω πωςείναι λανθασμένος οισχυρισμός της Ντολόρες — ότι, δηλαδή, η οργάνωση ήταν παράνομηεκείνη την εποχή. Ανθυμάσαι, το υπουργικό διάταγμα που απαγόρευσε όλες τις μαθητικέςοργανώσεις εκδόθηκε δύοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ημέρες μετά τη συνάντηση στο Χόγκσμιντ, επομένως, ο Χάρι Πότερ δενπαραβίασε κανένανκανονισμό στη "Γουρουνοκεφαλή"».Ο Πέρσι πήρε ένα ύφος σαν να τον χαστούκισαν. Ο Φαντζ έμεινεακίνητος, με το στόμα ανοιχτό.Πρώτη συνήλθε η Άμπριτζ.«Καλά όλ' αυτά, κύριε διευθυντά», είπε με ένα γλυκό χαμόγελο,«αλλά τώρα έχουν περάσει κοντάέξι μήνες από την έκδοση του Εκπαιδευτικού Διατάγματος υπ' αριθμόν24. Εάν δεν ήτανπαράνομη εκείνη η πρώτη συνάντηση, σίγουρα είναι όσες έγινανμετά».«Σίγουρα θα ήταν», είπε ο Ντάμπλντορ παρατηρώντας τη με ευγενικόενδιαφέρον πάνω από ταπλεγμένα δάχτυλα του, «αν συνέχιζαν να συναντιούνται μετά τηνέκδοση του διατάγματος. Έχειςόμως αποδείξεις ότι συνεχίστηκαν αυτές οι συναντήσεις;»Καθώς μιλούσε ο Ντάμπλντορ, ο Χάρι άκουσε ένα θρόισμα πίσω του καιτου φάνηκε πωςψιθύρισε κάτι ο Κίνγκσλι. θα ορκιζόταν επίσης ότι ένιωσε έναάγγιγμα στο χέρι σαν ρεύμα αέρα ήφτερούγισμα πουλιού που πέρασε δίπλα του, αλλά κοίταξε και δενείδε τίποτα.«Αποδείξεις;» επανέλαβε η Άμπριτζ μ' εκείνο το απαίσιο βατρα-χίσιοχαμόγελο. «Κουφός είσαι,Ντάμπλντορ; Γιατί νομι'Ζεις ότι βρίσκεται εδώ η δεσποινίδαΈτζΚομπ;»«Βεβαιώνει ότι συναντιόνταν επί έξι μήνες;» ρώτησε ο Ντάμπλντορανασηκώνοντας τα φρύδια.«Είχα την εντύπωση ότι ανέφερε μόνο μία συνάντηση, την αποψινή».«Δεσποινίς Έτζκομπ», είπε ευθύς η Άμπριτζ, «πες μας πόσο διάστημαγίνονται αυτές οισυναντήσεις, χρυσό μου. Κούνησε απλώς το κεφάλι σου γνέφοντας ναιή όχι — δε νομίσω πωςθα χειροτερέψουν τα σπυράκια. Συναντιόνταν τακτικά επί έξι μήνες;»563Ο Χάρι ένιωσε ένα απαίσιο σφίξιμο στο στομάχι. Αυτό ήταν το τέλοςτώρα θα σκόνταφταν πάνωσε τόσο ατράνταχτες αποδείξεις, που ούτε ο Ντάμπλντορ δε θαμπορούσε να τις αμφισβητήσει.«Γνέψε ένα ναι ή ένα όχι, χρυσό μου», καλόπιασε η Άμπριτζ τηΜαριέτα. «'Έλα, μη φοβάσαι, δεθα ενεργοποιηθεί ξανά το ξόρκι».Τώρα όλοι κοίταΖαν τη Μαριέτα. Μόνο τα μάτια και τα μπουκλω-τάτσουλούφια της φαίνοντανπάνω από το γιακά. Ίσως ήταν ένα παιχνίδισμα της φωτιάς, αλλά ταμάτια της φάνταΖαν άδεια.Και τότε, προς μεγάλη έκπληξη του Χάρι, η Μαριέτα έγνεψε αρνητικά.Η Άμπριτζ λοξοκοίταξε τον Φαντζ κι ύστερα τη Μαριέτα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν κατάλαβες την ερώτηση, ε, χρυσό μου; Σε ρωτάω αν πήγαινες σεαυτές τις συναντήσειςτους τελευταίους έξι μήνες. Πήγαινες, έτσι δεν είναι;»Και πάλι η Μαριέτα έγνεψε αρνητικά.«Τι εννοείς με αυτό το κούνημα του κεφαλιού, χρυσό μου;» ρώτησεξερά η Άμπριτζ.«ΝομίΖω πως το νόημα ήταν σαφές», παρενέβη κοφτά η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ, «δεν έγινανμυστικές συναντήσεις τους τελευταίους έξι μήνες. Σωστά, δεσποινίςΈτζκομπ;»Η Μαριέτα έγνεψε καταφατικά.«Απόψε, όμως, έγινε μια συνάντηση!» εξοργίστηκε η Άμπριτζ.«Συναντήθηκαν, δεσποινίςΈτζκομπ, στο Δωμάτιο των Ευχών, εσύ η ίδια μου το είπες! Κιαρχηγός ήταν ο Πότερ! Ο Πότεροργάνωσε τη συνάντηση, ο Πότερ... γιατί μου γνέφεις αρνητικά,κορίτσι μου;»«Συνήθως, όταν γνέφει αρνητικά κάποιος», απάντησε ψυχρά ηΜακΓκόναγκαλ, «εννοεί "όχι".Εκτός κι αν η δεσποινίδα Έτζκομπ χρησιμοποιεί μιαν άγνωστηνοηματική γλώσσα...»Η καθηγήτρια Άμπριτζ άρπαξε τη Μαριέτα, τη γύρισε προς το μέροςτης και βάλθηκε να τηνταρακουνάει. Στη στιγμή, ο Ντάμπλντορ πετάχτηκε όρθιος υψώνονταςτο ραβδί του- ο Κίνγκσλιέκανε ένα βήμα μπροστά και η Άμπριτζ άφησε απότομα τη Μαριέτα ενώάρχισε να κουνά ταχέρια της σαν να είχαν καεί.«Δεν επιτρέπω να κακομεταχειρίζονται τους μαθητές μου, Ντολόρες»,είπε ο Ντάμπλντορ και, γιαπρώτη φορά, φαινόταν οργισμένος.«Ηρεμήστε, κυρία Άμπριτζ», είπε ο Κίνγκσλι με την αργόσυρτη, βαθιάφωνή του. «Δε θα θέλατενα βρείτε τον μπελά σας, έτσι δεν είναι;»564565«"Όχι», κοντανάσανε η Άμπριτζ κοιτάΖοντας την πανύψηλη, απειλητικήσιλουέτα του Κίνγκσλι.«θέλω να πω, ναι... έχεις δίκιο, Σάκλ-μπολτ... ε... παρασύρθηκα».Η Μαριέτα στεκόταν εκεί' ακριβώς που την άφησε η καθηγήτρια. Δενέδειξε να ταράζεται από τηναιφνίδια επίθεση της Άμπριτζ ούτε να ανακουφίζεται όταν την άφησεέσφιγγε ακόμη το σηκωμένογιακά της με τα άδεια μάτια της καρφωμένα στο κενό.Ξαφνικά πέρασε από το μυαλό του Χάρι μια υποψία, που είχε να κάνειμε τον ψίθυρο τουΚίνγκσλι και την αίσθηση ότι είχε περάσει κάτι από δίπλα του.«Ντολόρες», είπε ο Φαντζ με το ύφος ανθρώπου που θέλει νακανονίσει κάτι μια και καλή, «ηαποψινή συνάντηση... αυτή που ξέρουμε σίγουρα πως έγινε...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι», είπε η Άμπριτζ ανακτώντας την ψυχραιμία της, «ναι... μεενημέρωσε η Έτζκομπ κιανέβηκα αμέσως στον έβδομο όροφο, παίρνοντας μαΖίμου μερικούςέμπιστους μαθητές, για ναπιάσω στα πράσα τους ενόχους. Προφανώς όμως κάποιος τουςειδοποίησε, γιατί μόλις φτάσαμεστον έβδομο όροφο, έτρεχαν όλοι προς κάθε κατεύθυνση. Δεν έχεισημασία. Έχω εδώ όλα ταονόματα, η δεσποινίδα Πάρκινσον έτρεξε στο Δωμάτιο των Ευχών γιανα δει ανείχαν αφήσει τίποτα. ΧρειαΖόμαστε αποδείξεις και τις βρήκαμε στοδωμάτιο».Ο Χάρι είδε έντρομος να βγάΖει από την τσέπη της τον κατάλογο τωνονομάτων που ήτανκρεμασμένος στο Δωμάτιο των Ευχών, και να τον δίνει στον Φαντζ.«Μόλις είδα στη λίστα το όνομα του Πότερ, κατάλαβα αμέσως με τιείχαμε να κάνουμε»,πρόσθεσε γλυκά.Ένα πλατύ χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του Φαντζ. «Έξοχα, έξοχα,Ντολόρες. Και... μα τουςχίλιους κεραυνούς...» Κοίταξε τον Ντάμπλντορ, που στεκόταν ακόμηδίπλα στη Μαριέτακρατώντας χαλαρά το ραβδί του. «Βλέπετε πώς είχε ονομάσει τηνοργάνωση του;» ρώτησεσιγανά. «Στρατό του Ντάμπλντορ».Ο Ντάμπλντορ πήρε την περγαμηνή από τον Φαντζ. Κοίταξε τον τίτλοπου έγραψε πριν απόμήνες η Ερμιόνη και, προς στιγμήν, έχασε τη φωνή του. Ύστερα όμωςσήκωσε τα μάτια τουχαμογελαστός.«Τέλειωσε το παιχνίδι», είπε απλά. «θέλεις γραπτή την ομολογίαμου, Κορνήλιε, ή αρκεί μιαδήλωση μπροστά σε μάρτυρες;»Ο Χάρι είδε τη ΜακΓκόναγκαλ και τον Κίνγκσλι να κοιτάΖονται.Τα πρόσωπα τους ήταν φοβισμένα. Ο Χάρι δεν καταλάβαινε τισυνέβαινε το ίδιο προφανώς κι οΦαντζ.«Δήλωση;» επανέλαβε ο υπουργός. «Τι... δεν...;» «Εδώ λέει Στρατόςτου Ντάμπλντορ,Κορνήλιε», είπε χαμογελαστά ο διευθυντής κουνώντας τον κατάλογο μετα ονόματα μπροστά στημύτη του υπουργού. «Όχι Στρατός του Χάρι Πότερ. Στρατός τουΝτάμπλντορ».«Μα... μα...» Αμέσως, όμως, ο Φαντζ κατάλαβε. Έβγαλε μια κραυγή,οπισθοχώρησετρομαγμένος και κινδύνευσε πάλι να πέσει στη φωτιά. «Εσύ;»ψιθύρισε τινάΖοντας τονκαψαλισμένο μανδύα του.«Ακριβώς», είπε ευχάριστα ο Ντάμπλντορ. «Εσύ τα οργάνωσες όλααυτά;» «Ναι», απάντησε οΝτάμπλντορ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εσύ στρατολόγησες αυτούς τους μαθητές για... για το στρατό σου;»«Απόψε είχε κανονιστεί η πρώτη συνάντηση», έγνεψε ο Ντάμπλντορ.για να δούμε ποιοι ήτανπρόθυμοι να προσχωρήσουν. Τώρα, βέβαια, Βλέπω πως ήταν λάθος πουπροσκλήθηκε ηδεσποινίδα Έτζκομπ».Η Μαριέτα έγνεψε καταφατικά. Ο Φαντζ την κοίταξε φουσκώνοντας τοστήθος του.«Δηλαδή, συνωμοτούσες εναντίον μου!» φώναξε. «Σωστά», είπε εύθυμαο Ντάμπλντορ. «ΟΧΙ!»κραύγασε ο Χάρι.Ο Κίνγκσλι τον κοίταξε προειδοποιητικά, η ΜακΓκόναγκαλ γούρλωσεαπειλητικά τα μάτια, αλλά οΧάρι είχε συνειδητοποιήσει ξαφνικά τι ήθελε να κάνει ο Ντάμπλντορκαι δεν μπορούσε να επιτρέψειτέτοιο πράγμα.«Όχι... κύριε διευθυντά...!»«Σώπασε, Χάρι, γιατί θα με αναγκάσεις να σε διώξω από το γραφείομου», είπε ήρεμα οΝτάμπλντορ.«Σκάσε, Πότερ!» γάβγισε ο Φαντζ, που κοίταΖε ακόμη τον Ντάμπλντορμε μια έκφρασηφοβισμένης ικανοποίησης στα γουρλωμένα μάτια του. «Για φαντάσου...ήρθα εδώ απόψεπεριμένοντας να αποβάλω τον Πότερ και, αντί γι' αυτό...»«Αντί γι' αυτό, θα συλλάβεις εμένα», χαμογέλασε ο Ντάμπλντορ.«Είναι σαν να χάνεις έναμαστίγιο και να βρίσκεις μια γαλέρα».566567«Ουέσλι!» κραύγασε ο Φαντζ, που τώρα έτρεμε από τη χαρά του,«Ουέσλι, τα 'γραφές όλα, ότιείπε, την ομολογία του, τα 'γραψες;»«Μάλιστα, κύριε!» Βεβαίωσε Ζωηρά ο Ουέσλι, που είχε πιτσιλιστεί ημύτη του με μελάνι από τηνταχύτητα με την οποία έγραφε.«Έγραψες ότι προσπαθούσε να δημιουργήσει στρατό ενάντιαστο υπουργείο, ότι ήθελε να με ανατρέψει;»«Μάλιστα, κύριε, το έγραψα!» βεβαίωσε ο Πέρσι, κοιτώνταςχαρούμενος τις σημειώσεις του.«Πολύ καλά», είπε ο Φαντζ που δεν κρατιόταν από τη χαρά του.«Βγάλε αντίγραφα και στείλε αμέσως ένα στον Ημερήσιο Προφήτη. Μεμια γρήγορη κουκουβάγια,θα προλάβουμε την πρωινή έκδοση!» Ο Πέρσι βγήκε τρέχοντας από τογραφείο κι έκλεισε με πάταγοτην πόρτα. Ο ΦαντΖ στράφηκε στον Ντάμπλντορ. «Τώρα, θαπροσαχθείς με συνοδεία στουπουργείο, όπου θα σου απαγγελ-θούν επίσημα κατηγορίες, καικατόπιν θα κρατηθείς στοΑΖκαμπάνμέχρι να δικαστείς!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εδώ υπάρχει κάποιο κώλυμα», είπε ευγενικά ο Ντάμπλντορ. «Τικώλυμα;» ρώτησε ο Φαντζ μεφωνή που έτρεμε ακόμη απόχαρά. «Εγώ δε βλέπω κανένα κώλυμα, Ντάμπλντορ!» «Εγώ όμως βλέπω»,είπε απολογητικά οδιευθυντής.«Αλήθεια;»«Ναι... ότι τρέφεις την αυταπάτη πως θα σας ακολουθήσω — πώς είναιη σωστή έκφραση;—αδιαμαρτύρητα. Δυστυχώς, δεν έχω καμία τέτοια πρόθεση, Κορνήλιε.Δεν έχω καμιά διάθεση ναφιλοξενηθώ στο ΑΖκαμπάν. Βέβαια, μπορώ να αποδράσω... αλλά τισπατάλη χρόνου!...Ειλικρινά, έχω καλύτερα πράγματα να κάνω».Το πρόσωπο της Άμπριτζ είχε κοκκινίσει σαν παντζαρι ήταν έτοιμη ναεκραγεί. Ο Φαντζ κοίταξετον Ντάμπλντορ με μια ηλίθια έκφραση στο πρόσωπο του, σαν ναδέχτηκε ένα αιφνιδιαστικόπλήγμα και δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που του συνέβη. Έβγαλεέναν πνιχτό ήχο κι ύστεραγύρισε και κοίταξε τον Κίνγκσλι και τον άντρα με | τα κοντά γκρίΖαμαλλιά, τον μόνο που δεν είχεβγάλει λέξη όλη αυτη την ώρα. Ο δεύτερος έγνεψε καθησυχαστικά στονΦαντζ και τρα-;βήχτηκε από τον τοίχο, κάνοντας ένα βήμα μπροστά. |«Μην είσαι ανόητος, Ντάουλις», είπε ευγενικά ο Ντάμπλντορ.^ «Δεναμφιβάλλω πως είσαιάριστος χρυσούχος — αν θυμάμαι καλά πήρες Εύγε σε όλα τα ΚΔΜ σου—αλλά αν επιχειρήσειςνα... να με| προσάγεις βιαίως... θα αναγκαστώ να σε χτυπήσω». ^Ο άντρας που λεγόταν Ντάουλις τον κοίταξε σαν χαΖός. Ύστερα,στράφηκε στον Φαντζ, αυτή τηφορά περιμένοντας οδηγίες.«Ώστε», σάρκασε ο Φαντζ ξαναβρίσκοντας την ψυχραιμία του,«σκοπεύεις να μας επιτεθείς καινομίσεις ότι μπορείς να μας νικήσεις, μόνος εσύ, και τουςτέσσερις; Τον Ντάουλις, τονΣάκλμπολτ,την Ντολόρες κι εμένα;»«Όχι, μα τα γένια του Μέρλιν», χαμογέλασε ο Ντάμπλντορ, «εκτόςαν με αναγκάσετε».«Δε θα είναι μόνος του!» είπε δυνατά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,βγάΖοντας τα χέρια από το μανδύα της.«θα είμαι, Μινέρβα!» απάντησε κοφτά ο Ντάμπλντορ. «Το "Χόγκουαρτς"σε χρειάΖεται!»«Αρκετές βλακείες άκουσα!» είπε ο Φοντζ τραβώντας το ραβδίτου. «Ντάουλις! Σάκλμπολτ! Πιάστε τον!»Μια ασημιά λάμψη πλημμύρισε το δωμάτιο ακούστηκε ένας κρότος σανπυροβολισμός καιταρακουνήθηκε το πάτωμα ένα χέρι άρπαξε τον Χάρι από το σβέρκο καιτον έριξε χάμω, καθώςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

άστραφτε άλλη μια λάμψη τα πορτρέτα έμπηξαν τις φωνές, ο Φοκςούρλιαξε κι ένα σύννεφοσκόνης σκέπασε τα πάντα. Βήχοντας από τη σκόνη, ο Χάρι είδε ένασκοτεινό όγκο να πέφτει στοπάτωμα με πάταγο ακούστηκε ένα ουρλιαχτό, έπειτα ένας γδούπος καικάποιος φώναξε: «Όχι!»Ύστερα ακούστηκε να σπάνε γυαλιά, ακολούθησανποδοβολητά, ένα βογκητό... και σιωπή.Ο Χάρι γύρισε με δυσκολία για να δει ποιος τον έσφιγγε τόσο σαννα 'θελε να τον στραγγαλίσει κι αντίκρισε την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,που ήταν γονατισμένηδίπλα του είχε ρίξει στο πάτωμα αυτόν και τη Μαριέτα για να τουςπροστατεύσει από το κακό.Ολόγυρα τους η σκόνη συνέχιΖε να στροβιλίΖεται απαλά στον αέρα.Λαχανιασμένος, ο Χάρι είδεμια ψηλή σιλουέτα να έρχεται προς το μέρος τους.«Είστε καλά;» ρώτησε ο Ντάμπλντορ. «Ναι!» απάντησε η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ, πουσηκώθηκετραβώντας μαΖίτης τον Χάρι και τη Μαριέτα.Τώρα η σκόνη είχε κατακαθίσει κι αποκαλύφθηκε η καταστροφή σε όλητης την έκταση: τογραφείο του Ντάμπλντορ ήταν αναποδογυρισμένο, όλα τα τραπεΖάκιαπεταμένα χάμω και ταασημένια όργανα κομματιασμένα. Ο Φαντζ, η Άμπριτζ, ο Κίνγκσλι καιο Ντάουλις κείτονταναναίσθητοι στο πάτωμα. Ο Φοκς ο φοίνικας έκοβε βόλτες πάνω από τακεφάλια τουςσιγοτραγουδώντας.568«Δυστυχώς, αναγκάστηκα να χτυπήσω και τον Κίνγκσλι με το ξόρκι γιανα μην τονυποπτευθούν», είπε χαμηλόφωνα ο Ντάμπλντορ. «Ήταν εκπληκτικό αυτόπου έκανε: ναδιαγράψει τη μνήμη της ΈτζΚομπ χωρίς να τον πάρουν είδηση οιάλλοι... Ευχαρίστησε τον εκμέρους μου, Μινέρβα.»Σε λίγο θα ξυπνήσουν κι είναι καλύτερα να μην καταλάβουν ότιπρολάβαμε να μιλήσουμε, θαφερθείς σαν να μη μεσολάβησε χρόνος, σαν να έπεσαν απλώς στοπάτωμα, δε θα θυμούνται...»«Εσύ πού θα πας, Ντάμπλντορ;» ψιθύρισε η καθηγήτρια Μακ-Γκόναγκαλ.«Στην ΓκρίμολντΠλέις;»«Α, όχι», είπε ο Ντάμπλντορ με ένα άτονο χαμόγελο, «δε φεύγω γιανα κρυφτώ. Σε λίγο ο Φαντζθα εύχεται να μη με είχε διώξει ποτέ από το "Χόγκουαρτς", σ' τουπόσχομαι». «ΚύριεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

διευθυντά...» ψέλλισε ο Χάρι.Δεν ήξερε από πού να αρχίσει: να του Ζητήσει συγγνώμη που ίδρυσετους Σίγμα-Νι καιπροκάλεσε όλα αυτά τα προβλήματα ή να πει πόσο άσχημα αισθανότανπου έφευγε οΝτάμπλντορ για να τον γλιτώσει από την αποβολή; Ο διευθυντής όμωςτον διέκοψε προτούπρολάβει να συνεχίσει.«Άκουσε με, Χάρι», είπε επιτακτικά. «Πρέπει να μελετήσεις σφραγισματικήόσο πιο σκληράμπορείς, κατάλαβες; Ακολούθησε αυτά που σου λέει ο καθηγητής Σνέιπκαι κάνε κάθε βράδυεξάσκηση πριν πας για ύπνο, ώστε να κλείνεις το μυαλό σου στουςεφιάλτες. Σύντομα θακαταλάβεις γιατί, αλλά θέλω να μου υποσχεθείς...»Ο άντρας που λεγόταν Ντάουλις ανασάλεψε κι ο Ντάμπλντορ άρπαξε τονκαρπό του Χάρι.«Μην ξεχνάς... να κλείνεις το μυαλό σου...» Αλλά καθώς τα δάχτυλατου Ντάμπλντορ σφίγγοντανγύρω από τον καρπό του, ο Χάρι ένιωσε μια δυνατή σουβλιά στοσημάδι μαζί μ' εκείνη τη φοβερήφιδίσια παρόρμηση να χτυπήσει τον Ντάμπλ-ντορ, να τον δαγκώσει, νατον ξεσκίσει...«...θα καταλάβεις», ψιθύρισε ο Ντάμπλντορ. Ο Φοκς έκανε το γύροτου γραφείου και πέρασεπάνω από τα κεφάλια τους. Ο Ντάμπλντορ άφησε τον Χάρι, σήκωσε τοχέρι του και πιάστηκεαπό τη μακριά χρυσή ουρά του φοίνικα. Εξαφανίστηκαν με μιαεκτυφλωτική λάμψη.«Πού είναι;» κραύγασε ο Φαντζ καθώς σηκωνόταν από το πάτωμα. «Πούείναι;»569«Δεν ξέρω!» αποκρίθηκε ο Κίνγκσλι ενώ τιναΖόταν όρθιος.«Δεν μπορεί να διακτινίστηκε!» τσίριξε η Άμπριτζ. «Είναι αδύνατοννα διακτινιστείς μέσα από τοσχολείο...»«Στις σκάλες!» φώναξε ο Ντάουλις που όρμησε στην πόρτα, την άνοιξεκι εξαφανίστηκε, με τονΚίνγκσλι και την Άμπριτζ να τρέχουν ξοπίσω του. Ο Φαντζ δίστασε,όρθωσε το κορμί του μεαργές κινήσεις και τίναξε από τα ρούχα του τη σκόνη. Μιαπαρατεταμένη, δυσάρεστη σιωπήέπεσε στο γραφείο.«Λοιπόν, Μινέρβα», είπε χαιρέκακα ο υπουργός, σιάΖοντας τοσκισμένο μανίκι του, «φοβάμαι ότιαυτό ήταν το τέλος της φιλίας σου με τον Ντάμπλντορ».«Έτσι νομίσεις», του απάντησε ειρωνικά η καθηγήτρια ΜακΓκό-ναγκαλ.Ο Φαντζ δε φάνηκε να την άκουσε. ΚοίταΖε το ρημαγμένο γραφείο.Αρκετά πορτρέτα τοναγριοκοίταζαν δυο-τρία, μάλιστα, του έκαναν προσβλητικέςχειρονομίες.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πήγαινε αυτούς τους δύο για ύπνο», απευθύνθηκε στην καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ δείχνονταςμε μια περιφρονητική χειρονομία τον Χάρι και τη Μαριέτα.Η καθηγήτρια δεν είπε τίποτα, αλλά οδήγησε τα δυο παιδιά στοκατώφλι. Καθώς η πόρτα έκλεινεπίσω τους, ο Χάρι άκουσε τη φωνή του Φινέα Νίγκελους.«Ξέρεις κάτι, υπουργέ; Διαφωνώ σε πολλά πράγματα με τονΝτάμπλντορ... αλλά οφείλεις ναπαραδεχτείς ότι έχει στιλ...»Η χειρότερη ανάμνηση του ΣνέιπΚΑΤ' ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΓΕΙΑΣΗΝτολόρες Τζέιν Άμπριτζ (Μεγάλη Επιθεωρήτρια) αντικατέστησε τονΆλμπους Ντάμπλντορ στηδιεύθυνση της Σχολής «Χόγκουαρτς» για Μαγείες και ΞόρκιαΚατ' εφαρμογήν του Εκπαιδευτικού Διατάγματος υπ' αριθμόν 28Υπογραφή: Κορνήλιος Όσβαλντ Φαντζ, Υπουργός ΜαγείαςΗ λιτή αυτή ανακοίνωση αναρτήθηκε σε όλο το σχολείο μέσα σε μιανύχτα δεν υπήρχε όμωςκαμία εξήγηση για το πώς δεν έμεινε ούτε ένας μέσα στο κάστρο πουνα μη γνωρίσει ότι, κατάτην απόδραση του, ο Ντάμπλντορ εξουδετέρωσε δύο χρυσούχους, τημεγάλη επιθεωρήτρια καιτον ίδιο τον υπουργό Μαγείας. Όπου κι αν πήγαινε, όπου κι ανστεκόταν ο Χάρι, μοναδικό θέμασυΖήτη-σης ήταν η διαφυγή του Ντάμπλντορ και, μολονότι κάποιεςλεπτομέρειες έπαιρνανυπερβολικές διαστάσεις από στόμα σε στόμα (ο Χάρι άκουσε ένακορίτσι του δεύτερου έτους ναβεβαιώνει σ' ένα άλλο ότι ο Φαντζ βρισκόταν τώρα στον «ΆγιοΜόνγκο» με μια κολοκύθα αντί γιακεφάλι), ήταν εκπληκτική η ακρίβεια των υπόλοιπων πληροφοριών. Γιαπαράδειγμα, όλοι ήξερανότι ο Χάρι και η Μαριέτα ήταν οι μόνοι από την πλευρά των μαθητώναυτόπτες μάρτυρες τηςσκηνής στο γραφείο του Νταμπλντορ και, καθώς η Μα-571ριέτα νοσηλευόταν στο αναρρωτήριο, ο Χάρι βομβαρδιΖόταν απόπαρακλήσεις να περιγράψειαπό πρώτο χέρι τι είχε συμβεί με κάθε λεπτομέρεια.«Ο Ντάμπλντορ δε θα αργήσει να γυρίσει», είπε με πεποίθηση ο ΈρνιΜακμίλαν καθώς γύριΖαναπό το μάθημα βοτανολογίας, αφού άκουσε με προσοχή την ιστορία τουΧάρι. «Δεν κατάφεραννα τον απομακρύνουν όταν ήμαστε στο δεύτερο έτος και δε θα τοκαταφέρουν ούτε και τώρα. ΟΧοντροκαλόγερος μου είπε...» χαμήλωσε συνωμοτικά τη φωνή του,αναγκάΖοντας τον Χάρι, τονΡον και την Ερμιόνη να σκύψουν προς το μέρος του, «ότι η Άμπριτζπροσπάθησε χθες βράδυ ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μπει στο γραφείο του, αφού τον έψαξε σε όλο το κάστρο και στη γύρωπεριοχή. Αλλά δενμπόρεσε να περάσει από τις τερατόμορφες υδρορρόες. Το γραφείο τουδιευθυντή σφραγίστηκεαυτόματα απαγορεύοντας της την είσοδο». Ο Έρνι χαχάνισε. «Και ηΆμπριτζ άφρισε απ' το κακότης».«ΦαντάΖομαι πόσο πολύ θα της άρεσε να θρονιαστεί στο γραφείο τουδιευθυντή», είπεχαιρέκακα η Ερμιόνη καθώς ανέβαιναν τα πέτρινα σκαλοπάτια τηςεισόδου, «και να παριστάνει τοαφεντικό στους άλλους καθηγητές, η ηλίθια, ξιπασμένη, παλιό...»«Είσαι σίγουρη πως θες να τελειώσεις τη φράση σου, Γκρέιντζερ;» ΟΝτράκο Μαλφόι είχεγλιστρήσει πίσω από την πόρτα, ακολουθούμενος από τον Κράμπε καιτον Γκόιλ. Στο χλομό,επικριτικό πρόσωπο του ΖωγραφιΖόταν η κακία. «Δυστυχώς είμαιαναγκασμένος να αφαιρέσωμερικούς βαθμούς από το Γκρίφιντορ και το Χάφλπαφλ», είπεαργόσυρτα.«Μόνο οι καθηγητές μπορούν να αφαιρέσουν βαθμούς από τουςκοιτώνες, Μαλφόι», του θύμισεο Έρνι.«Ξέρω πολύ καλά ότι οι επιμελητές δεν μπορούν να αφαιρέσουνβαθμούς ο ένας από τονάλλον», τον ειρωνεύτηκε ο Ντράκο Μαλφόι. Ο Κράμπε κι ο Γκόιλχασκογέλασαν. «Αλλά τα μέλητου πειθαρχικού σώματος...»«Του ποιου;» ρώτησε κοφτά η Ερμιόνη.«Του πειθαρχικού σώματος, ΓκρέινίΖερ», επανέλαβε ο Μαλφόιδείχνοντας ένα μικρό ασημένιο«Π» καρφιτσωμένο πάνω από το σήμα του επιμελητή. «Ένα επίλεκτοσώμα μαθητών, που είναιθερμοί υποστηρικτές του υπουργείου και τους διάλεξε η ίδια ηκαθηγήτρια Άμπριτζ. Τέλοςπάντων, τα μέλη του πειθαρχικού σώματος μπορούν να αφαιρέσουνβαθμούς... γι' αυτό,Γκρέιντζερ, μείον πέ-572ντε. για τους χυδαίους χαρακτηρισμούς που αφορούν στη νέα μαςδιευθύντρια. Πέντε κι εσύ,Μακμίλαν, γιατί μου αντιμίλησες. Πέντε, Πότερ, γιατί δε σε χωνεύω.Ουέσλι, κρέμεται τοπουκάμισο σου, πάρε κι εσύ άλλους πέντε. Α, ξέχασα! Εσύ,Γκρέιντζερ, είσαι λασποαίματη, καν'τους δέκα».Ο Ρον τράβηξε το ραβδί του αλλά η Ερμιόνη το έσπρωξε ψιθυρίΖοντας:«Μη!»«Σοφή κίνηση, Γκρέιντζερ», κοντανάσανε ο Μαλφόι. «Νέαδιευθύντρια... νέα εποχή... να είσαιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

καλό παιδί, Πότερ... Ρον Ουέσλι βασιλιά μας.,.» είπε κορόίδευτικάκι απομακρύνθηκε με τους φίλουςτου ξεκαρδισμένος στα γέλια.«Μπλόφαρε», είπε αναστατωμένος ο Έρνι. «Αποκλείεται να έχει τοδικαίωμα να αφαιρείβαθμούς... είναι γελοίο... θα τίναζε στον αέρα το σύστημα τωνεπιμελητών».Αλλά ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη στράφηκαν αυτόματα προς το μέροςτων γιγάντιων κλεψύδρων,στις ειδικές κόγχες στον τοίχο πίσω τους, που καταμετρούσαν τουςβαθμούς των κοιτώνων. ΤοΓκρί-φιντορ και το Ράβενκλοου ήταν στο ίδιο επίπεδο εκείνο τοπρωί. Καθώς κοίταΖαν, κάμποσαπετραδάκια αναπήδησαν από τις κάτω γυάλες, μειώνοντας τοπεριεχόμενο τους. Μάλιστα, η μόνηκλεψύδρα που φαινόταν ανέπαφη ήταν του Σλίθεριν.«Το προσέξατε κι εσείς;» ακούστηκε η φωνή του Φρεντ. Αυτός κι οΤζορτζ μόλις είχαν κατέβειαπό τη μαρμάρινη σκάλα και πλησίασαν τον Χάρι, τον Ρον, τηνΕρμιόνη και τον Έρνι, πουστέκονταν μπροστά στις κλεψύδρες.«Ο Μαλφόι μόλις μας αφαίρεσε καμιά πενηνταριά βαθμούς», είπεεξοργισμένος ο Χάρι, καθώςέβλεπαν κι άλλα πετραδάκια να αφαιρούνται από την κλεψύδρα τουΓκρίφιντορ.«Ναι, κι εμάς στο διάλειμμα προσπάθησε να μας αφαιρέσει βαθμούς οΜόνταγκ», τουςπληροφόρησε ο Τζορτζ.«Τι εννοείς προσπάθησε;» ρώτησε βιαστικά ο Ρον.«Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τη φράση του», τους εξήγησε ο Φρεντ,«γιατί τον πετάξαμε στηνντουλάπα εξαφάνισης, στον πρώτο όροφο».Η Ερμιόνη αναστατώθηκε. «Τώρα θα μπλέξετε άσχημα!»«Κάτσε πρώτα να επανεμφανιστεί ο Μόντανκ. θα κάνει Βδομάδες, δενξέρω πού τον στείλαμε»,είπε με άνεση ο Φρεντ. «Τέλος573πάντων... αποφασίσαμε πως από δω και πέρα δε μας ενδιαφέρει αν θαμπλέξουμε».«Ποτέ δε σας ενδιέφερε», επισήμανε η Ερμιόνη.«Κάνεις λάθος», αντέτεινε ο Τζορτζ. «Δεν έχουμε πάρει ποτέαποβολή, έτσι δεν είναι;»«Ποτέ δεν παρατραβήξαμε το σκοινί, κατάλαβες;» είπε κι ο Φρεντ.«Μπορεί να κάναμε κάποιες σκανταλιές...» άρχισε να λέει ο Τζορτζ.«...αλλά ξέραμε πού να σταματήσουμε πριν προκαλέσουμε κοσμοχαλασιά»,ολοκλήρωσε τηνπρόταση ο Φρεντ.«Ενώ τώρα;» είπε διστακτικά ο Ρον.«Τώρα...» έκανε ο Τζορτζ.«... που έφυγε ο Ντάμπλντορ...» συνέχισε ο Φρεντ.«...νομίΖουμε ότι η κοσμοχαλασιά...» πρόσθεσε ο Τζορτζ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«...είναι ότι χρειάΖεται η καινούργια, αγαπητή μας διευθύντρια»,κατέληξε ο Φρεντ.«Δεν πρέπει!» ψιθύρισε η Ερμιόνη. «Σε καμία περίπτωση! Γυρεύειαφορμή να σας αποβάλει!»«Δεν κατάλαβες, Ερμιόνη», της χαμογέλασε ο Φρεντ. «Δε θέλουμε ναμείνουμε, θα φεύγαμε αυτήτη στιγμή, αν δεν ήμαστε αποφασισμένοι να πάρουμε εκδίκηση για τονΝτάμπλντορ. Λοιπόν»,κοίταξε το ρολόι του, «σε λίγο αρχίσει η πρώτη φάση. Καλύτερα ναπάτε για φαγητό στη μεγάλητραπεΖαρία, ώστε να δουν οι καθηγητές ότι δεν έχετε καμιά ανάμειξησε όλα αυτά».«Καμιά ανάμειξη σε όλα αυτά;» επανέλαβε ανήσυχα η Ερμιόνη.«θα δεις», είπε ο Τζορτζ. «Πηγαίνετε».Οι δίδυμοι έκαναν μεταβολή και χάθηκαν ανάμεσα στο μπουλούκι τωνπαιδιών που κατέβαιναντις σκάλες. Ο Έρνι μουρμούρισε φοβισμένος ότι ήθελε να τελειώσειμια εργασία για τις μεταμορφώσειςκι έγινε καπνός.«Πάμε να φύγουμε από δω», είπε νευρικά η Ερμιόνη. «Για καλό καιγια κακό...»«Σωστά», συμφώνησε ο Ρον.Μπήκαν και οι τρεις τους στη μεγάλη τραπεΖαρία, αλλά πριν προλάβεικαλά καλά ο Χάρι νακοιτάξει τα λευκά σύννεφα που έτρεχαν γοργά στη μαγική οροφή,κάποιος τον χτύπησε στονώμο. Γύρισε και βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Φιλτς τονεπιστάτη. Οπισθοχώρησεβιαστικά ήταν καλύτερα να έχει τον Φιλτς σε απόσταση.574«θέλει να σε δει η διευθύντρια, Πότερ», είπε χαιρέκακα εκείνος.«Δεν το έκανα εγώ», είπε σαν χαΖός ο Χάρι, γιατί το μυαλό του πήγεαμέσως στη σκανταλιά πουετοίμαΖαν ο Φρεντ και ο Τζορτζ.Το προγούλι του Φιλτς τρεμουλιασε από ένα βουβό γέλιο. «Ένοχησυνείδηση, ε;» είπεξεφυσώντας. «Ακολούθησε με».Ο Χάρι έριξε μια ματιά στον Ρον και στην Ερμιόνη, που τον κοίΤαζανανήσυχοι. Ανασήκωσε τουςώμους κι ακολούθησε τον Φιλτς στο χολ της εισόδου, κόντρα στορεύμα των πεινασμένωνμαθητών.Ο επιστάτης ήταν στα κέφια του σιγοτραγουδούσε μεσ' από τα δόντιατου καθώς ανέβαιναν τημαρμάρινη σκάλα. Μόλις έφτασαν στο πρώτο κεφαλόσκαλο, είπε:«Άλλαξαν τα πράγματα εδώμέσα, Πότερ».«Το πρόσεξα», απάντησε ψυχρά ο Χάρι.«Ναι... Χρόνια και χρόνια έλεγα στον Ντάμπλντορ πως ήτανυπερβολικά επιεικής μαΖί" σας»,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

συνέχισε ο Φιλτς με ένα μοχθηρό χαμόγελο. «Δε θα ρίχνατε,βρομόπαιδα, δύσοσμους σβόλους,αν ξέρατε ότι έχω το δικαίωμα να σας μαστιγώσω, έτσι δεν είναι;Ούτε οδοντοφόρα φρίσμπι, ανμπορούσα να σας κρεμάσω ανάποδα στο γραφείο μου. Αλλά μόλιςδημοσιευτεί το ΕκπαιδευτικόΔιάταγμα υπ' αριθμόν 29, θα σας βάλω τα δυο πόδια σ' έναπαπούτσι... και η διευθύντρια,επίσης, Ζήτησε από τον υπουργό να υπογράψει την εντολή αποβολήςτου Πιβς... Α, θ' αλλάξουνπολύ τα πράγματα τώρα που πήρε εκείνη το τιμόνι...»Ο Χάρι αντιλήφθηκε ότι η Άμπριτζ έκανε ότι περνούσε απ' το χέριτης για να πάρει με το μέροςτης τον Φιλτς, και το χειρότερο ήταν ότι θα αποδεικνυότανπολύτιμος σύμμαχος οι γνώσεις τουγια τους μυστικούς διαδρόμους και τις κρυψώνες του σχολείουμπορούσαν να συναγωνιστούνμόνο των δίδυμων Ουέσλι.«Φτάσαμε», είπε. Χτύπησε τρεις φορές την πόρτα της καθηγήτριαςΆμπριτζ, άνοιξε και πέρασεμέσα. «Σας έφερα τον Πότερ, κυρία διευθύντρια».Ο χώρος που ο Χάρι γνώριΖε τόσο καλά από τις αναρίθμητες τιμωρίεςτου δεν είχε αλλάξεικαθόλου, εκτός από μια μεγάλη ξύλινη πλακέτα πάνω στο γραφείο τηςΆμπριτζ όπου μεχρυσαφιά γράμματα αναγραφόταν η λέξη: ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ. Επίσης, μ' ένασφίξιμο στην καρδιάείδε πως η Αστραπή του και οι Σαρώστρες του Φρεντ και του Τζορτζήταν δεμένες με αλυσίδεςκαι λουκέτα σε μια χοντρή σιδερένια μπάρα στον τοίχο πίσω από τογραφείο της.575Η Άμπριτζ καθόταν κι έγραφε κάτι σε μια ρόζ περγαμηνή, αλλά μόλιςμπήκαν, τους κοίταξε μ' έναπλατύ χαμόγελο.«Ευχαριστώ, Άργκους», είπε γλυκά.«Τίποτα, κυρία, τίποτα», ψιθύρισε ο Φιλτς με τη βαθύτερη υπόκλισηπου του επέτρεπαν οιρευματισμοί του, και βγήκε πισωπατώντας.«Κάθισε», πρόσταξε κοφτά η Άμπριτζ τον Χάρι, δείχνοντας τουμια καρέκλα.Το αγόρι κάθισε. Εκείνη συνέχισε να γράφει. Ο Χάρι κοίταξε ταπιάτα με τα κακάσχημα γατάκιαπάνω από το γραφείο της, ενώ αναρωτιόταν ποιο νέο μαρτύριο τουετοίμαΖε.«Λοιπόν», είπε ύστερα από λίγο η Άμπριτζ αφήνοντας την πένα τηςέμοιαΖε με βάτραχο πουετοιμάΖεται να καταβροχθίσει μια Ζουμερή μύγα. «Τι θα πιεις;»«Ορίστε;» έκανε ο Χάρι σίγουρος πως παράκουσε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τι θα πιεις, κύριε Πότερ;» είπε χαμογελώντας ακόμη πιο πλατιά.«Τσάί; Καφέ; Χυμόκολοκύθας;»Σε κάθε ρόφημα που ανέφερε, χτυπούσε το κοντό ραβδί της κιεμφανιΖόταν πάνω στο γραφείοτης ανάλογα ένα φλιτζάνι ή ποτήρι.«Τίποτα, ευχαριστώ», έκανε ο Χάρι.«θέλω να πιεις κάτι μαΖί" μου», του είπε με επικίνδυναμελιστάλαχτη φωνή. «Διάλεξε κάτι».«Ε, καλά... τσάί», ανασήκωσε τους ώμους του ο Χάρι.Η Άμπριτζ σηκώθηκε και πρόσθεσε με τελετουργικές κινήσεις γάλα,έχοντας την πλάτη γυρισμένηπρος το μέρος του. Έπειτα έκανε το γύρο του γραφείου της και τουπρόσφερε το φλιτζάνι με έναδυσοίωνα γλυκό χαμόγελο.«Ορίστε», είπε καθώς του το έδινε. «Πιες το πριν κρυώσει. Καιτώρα... νομίΖω πως πρέπει νακάνουμε μια κουβεντούλα οι δυο μας μετά τα δυσάρεστα γεγονότα τηςχθεσινής νύχτας».Ο Χάρι έμεινε αμίλητος.Εκείνη κάθισε στο γραφείο της και περίμενε. Πέρασαν κάμποσεςστιγμές σιωπής και, τέλος, είπεπρόσχαρα: «Πιες, λοιπόν!»Ο Χάρι έφερε στα χείλη το φλιτζάνι του και αμέσως το κατέβασεαπότομα. Ένα από τα απαίσιαΖωγραφιστά γατάκια πίσω από το γραφείο της είχε μεγάλα στρογγυλάγαλαΖία μάτια σαν τομαγικό μάτι του Μούντι σκέφτηκε ξαφνικά τι θα έλεγε ο Τρελομάτης,αν άκουγε ότι ο Χάρι ήπιεκάτι που του πρόσφερε ένας ορκισμένος εχθρός του.576577«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Άμπριτζ που τον παρατηρούσε, «θέλειςΖάχαρη;»«Όχι», είπε ο Χάρι.Σήκωσε πάλι το φλιτζάνι του κι έκανε ότι πίνει μια γουλιά, μα είχετα χείλη σφαλιστά. Το χαμόγελοτης Άμπριτζ έγινε ακόμη πιο πλατύ.«Ωραία», ψιθύρισε, «θαυμάσια. Και τώρα...» έσκυψε προς το μέροςτου. «Πού είναι ο ΆλμπουςΝτάμπλντορ;»«Δεν έχω ιδέα», απάντησε ευθύς ο Χάρι.«Πιες, πιες», είπε η Άμπριτζ χωρίς να σβήσει το χαμόγελο απ' ταχείλη της. «Και τώρα, κύριεΠότερ, τέρμα τα παιχνίδια. Ξέρω ότι ξέρεις πού πήγε ο Ντάμπλντορ.Εσείς οι δυο τα είχατε κάνειπλακάκια από την πρώτη στιγμή. Αναλογίσου τη θέση σου, κύριεΠότερ...»«Δεν ξέρω πού βρίσκεται», έκανε ο Χάρι. Έπειτα καμώθηκε ότι πίνει.«Πολύ καλά», είπε δυσαρεστημένη η Άμπριτζ. «Τότε, πες μου πούβρίσκεται ο Σείριος Μπλακ».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι ένιωσε σαν να αναποδογύρισε το στομάχι του και το χέρι τουάρχισε να τρέμει, μεαποτέλεσμα να κροταλίσει το φλιτζάνι στο πιατάκι που κρατούσε. Τοέφερε πάλι στο στόμα του,κλείνοντας σφιχτά τα χείλη του, και μερικές σταγόνες του τσαγιούστάλαξαν στο μανδύα του.«Δεν ξέρω», είπε βιαστικά.«Κύριε Πότερ», είπε η Άμπριτζ, «σου θυμίΖω ότι τον Οκτώβρη ήμουνεγώ η ίδια που παραλίγο νασυλλάβω τον καταΖητούμενο Μπλακ στο τζάκιτου Γκρίφιντορ. Ξέρω πολύκαλά ότι συνάντησεεσένα, κι αν είχα αποδείξεις, δε θα κυκλοφορούσε κανείς σας σήμεραελεύθερος, να είσαισίγουρος. Επαναλαμβάνω, κύριε Πότερ... πού είναι ο Σείριος Μπλακ;»«Δεν ξέρω», απάντησε δυνατά ο Χάρι. «Δεν έχω ιδέα». Κοιτάχτηκαν μετέτοια ένταση, που οΧάρι ένιωσε τα μάτια του να δακρύΖουν. Ύστερα η Άμπριτζ σηκώθηκε.«Πολύ καλά, Πότερ, αυτή τη φορά θα σε πιστέψω, αλλά σεπροειδοποιώ: έχω πίσω μου τηδύναμη του υπουργείου. Όλα τα κανάλια επικοινωνίας προς και απόαυτό το σχολείο,επιτηρούνται. Ένας ρυθμιστής του Δικτύου Μαγικής Ροής παρακολουθείόλες τις φωτιές του"Χόγκουαρτς"... εκτός βέβαια από τη δική μου. Το νεοσυσταθένπειθαρχικό σώμα ανοίγει καιδιαβάΖει όλα τα γράμματα που έρχονταικαι φεύγουν από το κάστρο. Κι ο κύριος Φιλτς παρακολουθεί όλουςτους μυστικούς διαδρόμους.Αν σε τσακώσω να...»ΜΠΟΥΜ!Το δάπεδο τραντάχτηκε ξαφνικά. Η Άμπριτζ γλίστρησε κι αρπάχτηκετρομαγμένη από το γραφείογια να μη χάσει την ισορροπία της.«Τι ήταν...;»ΚοίταΖε προς την πόρτα. Ο Χάρι εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία κιάδειασε το φλιτΖάνι του στοπλησιέστερο βάΖΟ με αποξηραμένα λουλούδια. Λίγους ορόφους πιο κάτωακούγονταντρεχαλητά και στριγκλιές.«Τώρα πήγαινε στην τραπεΖαρία για φαγητό, Πότερ!» φώναξε ηΆμπριτζ. Έπειτα άρπαξε τοραβδί της κι έφυγε τρέχοντας.Ο Χάρι την άφησε να περάσει μπροστά και, κατόπιν, την ακολούθησε,περίεργος να δει από πούπροερχόταν όλη η φασαρία.Δε δυσκολεύτηκε να το ανακαλύψει. Έναν όροφο πιο κάτω επικρατούσεπανδαιμόνιο. Κάποιοι (οΧάρι φανταΖόταν ποιοι) είχαν πυροδοτήσει μια τεράστια κούτα μεμαγικά πυροτεχνήματα.Δράκοι που αποτελούνταν από πράσινες και χρυσαφιές σπίθες πετούσανστους διαδρόμουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξερνώντας φλόγες και προκαλώντας εκρήξεις ρόζ περιστρεφόμεναπυροτεχνήματα με διάμετροενάμισι μέτρο στριφογϋρίΖαν απειλητικά στον αέρα σαν ιπτάμενοιδίσκοι ρουκέτες με μακριέςουρές από λαμπερά ασημιά αστέρια φαλτσάρι-ζαν στους τοίχουςβεγγαλικά εκτοξεύονταν,γράφοντας με τις τροχιές τους βρισιές στον αέρα. Όπου κι αν γύριΖετο βλέμμα του ο Χάρι,κροτίδες έσκαγαν σαν νάρκες αλλά, αντί στη συνέχεια ναεξασθενήσουν και να σβήσουν, αυτά ταπυροτεχνικά θαύματα όσο περισσότερο τα κοίταΖε τόσο αποκτούσανμεγαλύτερη ενέργεια καιταχύτητα.Ο Φιλτς κι η Άμπριτζ στέκονταν σαν μαρμαρωμένοι από τον τρόμο στημέση της σκάλας. ΚαθώςκοίταΖε ο Χάρι, ένα τεράστιο περιστρεφόμενο πυροτέχνημα σανιπτάμενος δίσκος αποφάσισε ότιχρειαΖόταν περισσότερο χώρο να ελιχθεί κατευθύνθηκε προς τηνΆμπριτζ και τον Φιλτς μ' ένανανατριχιαστικό συριγμό. Εκείνοι έσκυψαν ουρλιάΖοντας τρομαγμένοικαι το πυροτέχνημα πέρασεπάνω από τα κεφάλια τους και βγήκε στο πάρκο από ένα παράθυρο. Στομεταξύ, κάμποσοιδράκοι και μια τεράστια βυσσινιά νυχτερίδα που έβγαΖε καπνούςβρήκαν διέξοδο στο βάθος τουδιαδρόμου από μιαν ανοιχτή πόρτα και το 'σκασαν στο δεύτερο όροφο.578579«Γρήγορα, Φιλτς, γρήγορα!» τσίριξε η Άμπριτζ. «θα διασκορπιστούνσε όλο το σχολείο αν δενκάνουμε κάτι... Αποχαυνώσιους/»Ένας πίδακας κόκκινου φωτός ξεπετάχτηκε από τη μύτη του ραβδιούτης και χτύπησε μιαρουκέτα. Εκείνη όμως, αντί να παγώσει στον αέρα, εξερράγη με τόσηδύναμη ώστε άνοιξε τρύπαστο πορτρέτο μιας μάγισσας με γλυκανάλατο ύφος που εικονιζοταν σεένα ξέφωτο η μάγισσαμόλις που πρόλαβε να το βάλει στα πόδια και να εμφανιστεί λίγεςστιγμές αργότερα στριμωγμένηστο διπλανό πίνακα, όπου δύο μάγοι που έπαιΖαν χαρτιά σηκώθηκανβιαστικά για να της κάνουνχώρο.«Μην τα αποχαυνώνεις, Φιλτς!» φώναξε θυμωμένη η Άμπριτζ σαν ναείχε κάνει αυτός τοαποχαυνωτικό ξόρκι.«Μάλιστα, κυρία διευθύντρια», είπε ο Φιλτς, ο οποίος όμως ήτανΣκουίμπ κι έτσι κι αλλιώς δενμπορούσε να κάνει μάγια. Έτρεξε σε ένα διπλανό ντουλάπι, έβγαλεμια σκούπα κι άρχισε νακυνηγάει τα πυροτεχνήματα που πετούσαν στον αέρα μέσα σε λίγαλεπτά η ψάθινη σκούπα είχεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αρπάξει φωτιά.Ο Χάρι δεν ήθελε να δει άλλα κρατώντας την κοιλιά του απ' ταγέλια, έτρεξε σκυφτός σε μιαταπισερίλίγο πιο κάτω στο διάδρομο, πίσω από την οποία ήξερε πωςήταν κρυμμένη μια πόρτα.Μόλις μπήκε μέσα, βρήκε τον Φρεντ και τον Τζορτζ κρυμμένους εκεί,να αφουγκράζονται τιςφωνές της Άμπριτζ και του Φιλτς σκασμένοι κι αυτοί στα γέλια.«Εντυπωσιακό», ψιθύρισε ο Χάρι. «Πολύ εντυπωσιακό... Εσείς θααφήσετε άνεργο το δόκτοραΦίλιμπαστερ...»«Γιούπι», ψιθύρισε ο Τζορτζ σφουγγίΖοντας τα μάτια του, που είχανδακρύσει από τα γέλια.«ΕλπίΖω τώρα να δοκιμάσει το ξόρκι εξαφάνισης... ΔεκαπλασιάΖονταικάθε φορά που το κάνεις».Όλο εκείνο το απόγευμα τα πυροτεχνήματα συνέχισαν να αναφλέγονταικαι να εξαπλώνονται σεόλο το σχολείο. Παρόλο που προκαλούσαν φοβερή αναστάτωση, ειδικάοι κροτίδες, οι άλλοι καθηγητέςδεν έδειχναν να νοιάΖονται ιιδιαίτερα.«Για δες», έκανε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ μ' ένα σαρδόνιοχαμόγελο όταν εισέβαλε έναςδράκος μέσα στην τάξη της, ξερνώντας φλόγες και δυνατούς κρότους.«Δεσποινίς Μπράουν,μπορείς να πας, σε παρακαλώ, στην κυρία διευθύντρια και να τηςπεις ότι μπήκε έναπυροτέχνημα στην τάξη μας;»Το αποτέλεσμα ήταν η καθηγήτρια Άμπριτζ να περάσει το πρώτο τηςαπόγευμα ως διευθύντριααπαντώντας στα καλέσματα των άλλων καθηγητών και τρέχοντας πάνωκάτωσε όλο το σχολείο,διότι οι συνάδελφοι της ισχυρίζονταν πως δεν μπορούσαν να ταδιώξουν από τις τάξεις χωρίς τηβοήθεια της. Όταν χτύπησε το τελευταίο κουδούνι και κίνησαν γιατον κοιτώνα του Γκρίφιντορ, οΧάρι είδε, με μεγάλη ευχαρίστηση, μια ξεμαλλιασμένη καιμπαρουτοκα-πνισμένη Άμπριτζ ναβγαίνει κάθιδρη από την αίθουσα του καθηγητή Φλίτγουικ.«Σας ευχαριστώ πολύ, κυρία Άμπριτζ», είπε ο καθηγητής με τη λεπτή,διαπεραστική φωνή του.«θα μπορούσα να τα διώξω μόνος μου, φυσικά, αλλά δεν ήξερα αν έχωτη δικαιοδοσία». Κιέκλεισε την πόρτα με ένα πλατύ χαμόγελο.Ο Φρεντ και ο Τζορτζ ανακηρύχθηκαν ήρωες εκείνο το βράδυ στοεντευκτήριο του Γκρίφιντορ.Ακόμη κι η Ερμιόνη στριμώχτηκε μέσα στο πλήθος για να τους δώσεισυγχαρητήρια.«Ήταν καταπληκτικά πυροτεχνήματα», είπε με θαυμασμό.«Ευχαριστούμε», της απάντησε έκπληκτος κι ευχαριστημένος ο Τζορτζ.«ΟνομάΖονταιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Εμπρηστικά Εκρηκτικά Πυροτεχνήματα Ουέ-σλι. Το μόνο πρόβλημα είναιότι εξαντλήσαμε όλομας το απόθεμα και τώρα πρέπει να ξαναρχίσουμε από το μηδέν».«ΆξιΖε όμως τον κόπο», είπε ο Φρεντ που έπαιρνε παραγγελίες απότους ενθουσιασμένουςσυμμαθητές του. «Αν θέλεις, Ερμιόνη, να μπεις στη λίστα αναμονής,το απλό εκρηκτικό σετ κάνειπέντε γαλέρες και το φλογοβόλο ντελούξ είκοσι».Η Ερμιόνη γύρισε στο τραπέΖΙ όπου κάθονταν ο Χάρι και ο Ρον. Τουςβρήκε να κοιτάΖουν τιςσάκες τους σαν να ήλπίΖαν ότι θα βγουν οι εργασίες τους και θααρχίσουν να γράφονται μόνεςτους.«Ας ξεκουραστούμε απόψε», πρότεινε κεφάτα η Ερμιόνη, καθώςπερνούσε έξω από τοπαράθυρο μια ρουκέτα με ασημιά ουρά. «Άλλωστε, την Παρασκευήαρχίσουν οι διακοπές τουΠάσχα και θα έχουμε όλο το χρόνο να μελετήσουμε».Ο Ρον την κοίταξε δύσπιστα. «Μήπως είσαι άρρωστη;»«Τώρα που το ανέφερες», συνέχισε πρόσχαρα η Ερμιόνη, «αισθάνομαικάπως... πώς να το πω...επαναστάτρια».Μια ώρα αργότερα, όταν ο Χάρι και ο Ρον ανέβηκαν για ύπνο,ακούγονταν ακόμη οι μακρινοίκρότοι των πυροτεχνημάτων καθώς ο Χάρι γδυνόταν, πέρασε έξω απότον πύργο ένα βεγγαλικόπου σχημάτιΖε τη λέξη ΜΠΟΥ\580581Ο Χάρι ξάπλωσε στο κρεβάτι του και χασμουρήθηκε. Χωρίς τα γυαλιάτου, έβλεπε θαμπά ταπυροτεχνήματα που περνούσαν από το παράθυρο έμοιαΖαν με λαμπεράσύννεφα, πανέμορφακαι μυστηριώδη στο σκοτεινό φόντο του ουρανού. Γύρισε στο πλευρόκι αναρωτήθηκε πώς ναένιωθε η Άμπριτζ μετά την πρώτη της μέρα ως διευθύντρια και πώς θααντιδρούσε ο Φαντζ, ότανθα μάθαινε ότι στο σχολείο επικράτησε ατμόσφαιρα γενικής διάλυσης.Χαμογελώντας κάτω απ'τα μουστάκια του, έκλεισε τα μάτια του...Οι κρότοι και τα σφυρίγματα των πυροτεχνημάτων που είχαν διαφύγειστο πάρκο γίνονταν όλοκαι πιο απόμακροι... ή ίσως απομακρυνόταν εκείνος...Βρέθηκε στο διάδρομο που οδηγούσε στο Τμήμα Μυστηρίων. Έτρεξε στημαύρη πόρτα... αχ,μακάρι να είναι ανοιχτή... να είναι ανοιχτή...Ήταν ανοιχτή. Βρέθηκε ξανά στο στρογγυλό δωμάτιο με τιςπανομοιότυπες πόρτες... το διέσχισε,άπλωσε το χέρι του σε μία κι αυτή άνοιξε...Τώρα μπήκε σε ένα μακρύ ορθογώνιο δωμάτιο όπου ακουγόταν έναπαράξενο μεταλλικό τικ-τακ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Στους τοίχους χόρευαν μικρές κηλίδες φωτός, μα δε στάθηκε να τοερευνήσει... έπρεπε να συνεχίσει...Στο βάθος υπήρχε μια πόρτα... άνοιξε μόλις την άγγιξε... Και τώραβρισκόταν σε έναμισοσκότεινο δωμάτιο, μεγάλο και ψηλό σαν εκκλησία, γεμάτο μεαλλεπάλληλες σειρές ραφιώνπάνω στα οποία ήταν τοποθετημένες μικρές, γυάλινες, σκονισμένεςσφαίρες ... Η καρδιά τουΧάρι σκίρτησε από έξαψη... ήξερε πού έπρεπε να πάει... Έτρεξε αλλάτα βήματα του δεν έκανανκανένα θόρυβο στο τεράστιο έρημο δωμάτιο...Υπήρχε κάτι σ' αυτή την αίθουσα που το ήθελε πάρα πολύ...Κάτι που ήθελε ο ίδιος... ή που το ήθελε κάποιος άλλος...Τον πονούσε το σημάδι του.ΜΠΑΜ!Ο Χάρι πετάχτηκε από τον ύπνο του μπερδεμένος και θυμωμένος. Στοσκοτεινό κοιτώναακούγονταν γέλια.«Τζάμι!» είπε ο Σίμους που η σιλουέτα του διαγραφόταν στοπαράθυρο. «ΝομίΖω ότι έναπεριστρεφόμενο πυροτέχνημα συγκρούστηκε με μια ρουκέτα κι ενώθηκανσε ένα, ελάτε να δείτε!»Ο Χάρι άκουσε τον Ρον και τον Ντιν να σηκώνονται από τα κρεβάτιατους για να δουν καλύτερα.Εκείνος έμεινε ασάλευτος κι αμίλητος ένιωσε να υποχωρεί σιγά σιγάο πόνος στο σημάδι του καινα τον πλημμυρίσει απογοήτευση. Αισθανόταν σαν να του άρπαξαν μιαθεσπέσια λιχουδιά μεσ'απ' τα χέρια... Είχε φτάσει τόσο κοντά αυτή τη φορά...Τώρα, μπροστά από τα παράθυρα του κοιτώνα του Γκρίφιντορ περνούσαναστραφτερά ρόζ καιασημιά φτερωτά γουρουνάκια. Ο Χάρι χαλάρωσε κι άκουγε ταεπιφωνήματα θαυμασμού απότους κοιτώνες των κάτω ορόφων. Το στομάχι του σφίχτηκε καθώςθυμήθηκε ότι την επόμενημέρα είχε σφραγισματική.Ο Χάρι πέρασε όλη την άλλη μέρα τρέμοντας στη σκέψη του πώς θααντιδρούσε ο Σνέιπ, ότανανακάλυπτε ότι, στο όνειρο του, είχε διεισδύσει βαθύτερα στα άδυτατου Τμήματος Μυστηρίων.Συνειδητοποίησε με ένα κύμα ενοχής ότι δεν είχε εξασκηθεί στησφραγισματική μετά το τελευταίομάθημα έγιναν τόσο πολλά από τότε που έφυγε ο Ντάμπλντορ κι ήτανσίγουρος πως δε θακατάφερνε να αδειάσει το μυαλό του ακόμη κι αν προσπαθούσε.Ωστόσο, αμφέβαλλε κατά πόσοθα δεχόταν ο Σνέιπ αυτή τη δικαιολογία.Προσπάθησε να κάνει λίγη εξάσκηση στα διαλείμματα, αλλά χωρίςαποτέλεσμα. Η Ερμιόνη τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

διέκοπτε, ρωτώντας τι του συνέβαινε κάθε φορά που βυθιζόταν στησιωπή, πασχίζοντας ναδιώξει κάθε σκέψη και συναίσθημα από το μυαλό του κι άλλωστε δενήταν και η πιο πρόσφορηστιγμή να αδειάσει το μυαλό του όταν οι καθηγητές έκαναν ερωτήσειςεπαναλήψεων στην τάξη.Μετά το βραδινό φαγητό, κίνησε για το μπουντρούμι του Σνέιππροετοιμασμένος για τοχειρότερο. Καθώς διέσχίΖε όμως το χολ της εισόδου, έτρεξε προς τομέρος του η Τσο.«Έλα από δω», είπε ο Χάρι, χαρούμενος που βρήκε δικαιολογία νααναβάλει τη συνάντηση μετον Σνέιπ, και της έδειξε τη γωνιά με τις γιγάντιες κλεψύδρες. ΤουΓκρίφιντορ κόντευε να αδειάσει.«Είσαι καλά; Δε σε ρώτησε η Άμπριτζ για τους Σίγμα-Νι, έτσι;»«Όχι, όχι», είπε βιαστικά η Τσο. «Απλώς... ήθελα να σου πω... Ποτέδε φανταΖόμουν, Χάρι, ότι ηΜαριέτα θα...»«Δεν πειράζει», την έκοψε βαρύθυμα ο Χάρι. Πίστευε ότι η Τσο θαέπρεπε να διαλέγει πιοπροσεκτικά τις φίλες της το γεγονός ΟΏ η Μαριέτα βρισκόταν ακόμηστο αναρρωτήριο και ηκυρία Πόμφρι582583δεν είχε καταφέρει μέχρι στιγμής να εξαφανίσει τα σπυριά ήτανμικρή παρηγοριά.«Είναι θαυμάσιο κορίτσι», είπε η Τσο. «Απλώς έκανε ένα Λάθος...»Ο Χάρι δεν πίστευε στ' αφτιά του.«Είναι θαυμάσιο κορίτσι κι έκανε απλώς ένα λάθος; Μας κάρφωσεΟΛους, κι εσένα την ίδια!»«Ναι, αΛΛά... τεΛικά, δεν πάθαμε και τίποτα, έτσι δεν είναι;» είπειικέτευτικά η Τσο. «Ξέρεις, ημαμά της εργάΖεται στο υπουργείο και είναι ποΛύ δύσκοΛο γι'αυτήν...»«Κι ο μπαμπάς του Ρον εργαζεται στο υπουργείο!» αντέτεινεθυμωμένος ο Χάρι. «Και, ανπρόσεξες, στο δικό του πρόσωπο δεν είναι γραμμένη η Λέξη καρφί...»«γι' αυτό ευθύνεται η Ερμιόνη Γκρέιντζερ και τα απαίσια ξόρκιατης», θύμωσε η Τσο. «Έπρεπε ναμας πει πως μάγεψε τη Λίστα...»«Εγώ νομίΖω πως ήταν μεγαΛοφυής η ιδέα της», είπε ψυχρά ο Χάρι.Το πρόσωπο της Τσο φλογίστηκε, τα μάτια της άστραψαν.«Α, ναι, ξέχασα... εφόσον ήταν ιδέα της ποΛυαγαπημένης σουΕρμιόνης...»«Μην αρχίσεις πάΛι να κΛαις», την προειδοποίησε ο Χάρι. «Δενπρόκειται!» του φώναξε.«Α... ωραία... Μου φτάνουν οι σκοτούρες μου...»«Τότε, να μη σε σκοτίσω άΛΛο!» είπε εξοργισμένη η Τσο κι έφυγεπαρατώντας τον σύξυΛο.Ο Χάρι κατέβηκε στο μπουντρούμι του Σνέιπ Βράζοντας από το κακότου. ΜοΛονότι ήξερε ότι οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Σνέιπ θα διείσδυε ποΛύ πιο εύκοΛα στο μυαΛό του αν ήταν θυμωμένοςκι αγανακτισμένος, τομόνο που μπορούσε να σκεφτεί, καθώς κατέβαινε τις σκάΛες, ήτανμερικές πλη-ρωμένεςαπαντήσεις που θα μπορούσε να είχε δώσει στην Τσο.«Άργησες, Πάτερ», του είπε παγερά ο Σνέιπ, καθώς το αγόρι έκΛεινεπίσω του την πόρτα.Στεκόταν με την πλάτη γυρισμένη κι έβγαΖε, όπως πάντα, κάποιες απότις σκέψεις του για να τιςτοποθετήσει προσεκτικά στην κιβωτό των στοχασμών του ΝτάμπΛντορ.Απίθωσε την τεΛευταίαασημιά κλωστή στη ρηχή πέτρινη Λεκάνη και γύρισε προς το μέρος τουΧάρι.«Λοιπόν», είπε. «Έκανες εξάσκηση;»«Ναι», είπε ψέματα ο Χάρι, εξετάΖοντας προσεκτικά το ένα πόδι τουγραφείου του Σνέιπ.«Αυτό θα το δούμε σύντομα», σχοΛίασε ο Σνέιπ. «ΒγάΛε το ραβδί σου,Πότερ».Ο Χάρι στάθηκε στη συνηθισμένη του θέση, απέναντι στον καθηγητή,με το γραφείο ανάμεσατους. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά από το θυμό του για την Τσο καιτην αγωνία γι' αυτά που θααποσπούσε από το μυαΛό του ο Σνέιπ.«Με το τρία, Λοιπόν», είπε αργόσυρτα ο Σνέιπ. «Ένα, δύο...»Η πόρτα του γραφείου άνοιξε με πάταγο κι όρμησε μέσα ο Ντρά-κοΜαΛφόι.«Κύριε καθηγητά, κύριε... ω, συγγνώμη...»Ο ΜαΛφόι κοίταξε έκπΛηκτος τον Σνέιπ και τον Χάρι.«Δεν πειράζει, Ντράκο», είπε ο Σνέιπ χαμηΛώνοντας το ραβδί του. «ΟΠότερ είναι εδώ για τοφροντιστήριο στα φίΛτρα».Ο Χάρι είχε να δει τόσο χαρούμενο τον Ντράκο ΜαΛφόι από τότε πουήρθε η Άμπριτζ ναεπιθεωρήσει τον Χάγκριντ.«Δεν το ήξερα», είπε κοιτώντας ειρωνικά τον Χάρι, που ένιωσε τοπρόσωπο του να παίρνειφωτιά. Και τι δε θα έδινε να μπορούσε να πει την αλήθεια στονΜαΛφόι ή, ακόμη καΛύτερα, νατου ρίξει μια ξεγυρισμένη κατάρα.«Λοιπόν, Ντράκο, τι είναι;» ρώτησε ο Σνέιπ.«Η καθηγήτρια Άμπριτζ, κύριε... χρειάΖεται τη βοήθεια σας»,αποκρίθηκε ο ΜαΛφόι. «Βρήκαν τονΜόνταγκ, κύριε, σφηνωμένο με το κεφάΛι σε μια Λεκάνη τουαΛέτας τουτέταρτου ορόφου».«Πώς βρέθηκε εκεί;» ρώτησε απότομα ο Σνέιπ.«Δεν ξέρουμε, κύριε, τα έχει τεΛείως χαμένα».«ΠοΛύ καΛά, ποΛύ καΛά. Πότερ», στράφηκε στον Χάρι, «θα συνεχίσουμεαύριο βράδυ τοφροντιστήριο», είπε και κίνησε για την πόρτα.«Φροντιστήριο στα φίΛτρα;» πρόφερε ο ΜαΛφόι με τα χείΛη του πίσωαπό την πλάτη του ΣνέιπCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κι έπειτα τον ακοΛούθησε.Ο Χάρι, τρέμοντας από θυμό, έβαΛε στην τσέπη το ραβδί του κιετοιμάστηκε να φύγει.ΤουΛάχιστον είχε ακόμη ένα εικοσιτετράωρο για εξάσκηση κανονικάέπρεπε να χαίρεται που τηγλίτωσε στο παρά τρίχα, αλΛά δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο ΜαΛφόιθα διέδιδε σε ΟΛο τοσχοΛείο πως χρειαΖόταν φροντιστήριο στα φίΛτρα.Είχε φτάσει στην πόρτα του γραφείου όταν την είδε: μια κηΛίδα584φωτός τρεμόφεγγε χορεύοντας στο κούφωμα της πόρτας. Κοντοστάθηκεκαι την κοίταξε κάτι τουέφερνε στο νου... Κι ύστερα θυμήθηκε: έμοιαΖε με τις κηλίδες φωτόςπου είχε δει στον ύπνο τουτο προηγούμενο Βράδυ, στη δεύτερη αίθουσα που διέσχισε στο ΤμήμαΜυστηρίων.Γύρισε να δει. Το φως ερχόταν από την κιβωτό των στοχασμών πουΒρισκόταν πάνω στογραφείο. Το ασημόλευκο περιεχόμενο της στροβιλιΖόταν αργά: οισκέψεις του Σνέιπ... όσαεκείνος δεν ήθελε να δει ο Χάρι, αν έκαμπτε συμπτωματικά τιςαντιστάσεις του...Το αγόρι κοίταξε την κιβωτό κυριευμένο από περιέργεια... Τι ήταναυτό που ήθελε τόσο πολύ νατου κρύψει ο Σνέιπ;Οι φωτεινές ασημιές κηλίδες χόρευαν στον τοίχο... Ο Χάρι έκανε δύοβήματα προς το γραφείο,ενώ το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς. Μήπως αυτό που του έκρυβε οΣνέιπ ήταν πληροφορίεςγια το Τμήμα Μυστηρίων;Έριξε πίσω του μια κλεφτή ματιά ενώ η καρδιά του χτυπούσε σαντρελή στο στήθος του. Πόσηώρα θα έκανε ο Σνέιπ να βγάλει τον Μόνταγκ από τη λεκάνη τηςτουαλέτας; Έπειτα θα γύριΖε κατευθείανστο γραφείο του ή θα τον συνόδευε στο αναρρωτήριο;Σίγουρα το δεύτερο... Ο Μόνταγκήταν αρχηγός της ομάδας του Σλίθεριν κι ο Σνέιπ θα ήθελε ναβεβαιωθεί πως είναι καλά στηνυγεία του.Ο Χάρι κάλυψε την υπόλοιπη απόσταση που τον χώριΖε από την κιβωτότων στοχασμών κιέσκυψε να δει τα βάθη της. Κοντοστάθηκε λίγο, αφουγκράστηκε γύρωτου κι ύστερα έβγαλε πάλιτο ραβδί του. Στο γραφείο και το διάδρομο επικρατούσε απόλυτηησυχία. Χτύπησε ανάλαφρα μετη μύτη του ραβδιού του το περιεχόμενο της μικρής λεκάνης.Η ασημόχρωμη ουσία άρχισε να στροβιλίζεται με ταχύτητα. Ο Χάριέσκυψε πάνω της και είδε ότιείχε γίνει διάφανη. Έβλεπε γι' άλλη μια φορά ένα δωμάτιο σαν να τοκοίταΖε από ένα στρογγυλόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

παράθυρο στο ταβάνι... μάλιστα, αν δεν τον γελούσαν τα μάτια του,ήταν η μεγάλητραπεζαρίατου «Χόγκουαρτς».Η ανάσα του θόλωνε την επιφάνεια των σκέψεων του Σνέιπ... το μυαλότου μούδιασε... θα ήταντρέλα να υποχωρήσει στον πειρασμό... έτρεμε σύγκορμος... ο Σνέιπμπορούσε να επιστρέψειανά πάσα στιγμή... αλλά στη σκέψη του θυμού της Τσο και της χλεύηςτου Μαλφόι, τον κυρίευσεμια απερίσκεπτη τόλμη.585Πήρε μια βαθιά ανάσα και βούτηξε με το κεφάλι στην επιφάνεια τωνσκέψεων του Σνέιπ. Ευθύςτο πάτωμα του γραφείου κλυδωνίστηκε αδειαΖοντάς τον μες στηνκιβωτό...Έπεφτε σε ένα παγερό κενό... στροβιλιΖόταν με ορμή... καιμετά...Στεκόταν καταμεσής της τραπεΖαρίας, μα τα τέσσερα τραπέΖιατων κοιτώνων είχαν εξαφανιστεί. Στη θέση τους υπήρχαν καμιάεκατοστή θρανία, που έβλεπανόλα προς την ίδια κατεύθυνση. Σε καθένα απ' αυτά καθόταν έναςμαθητής που έγραφεσκυμμένος στην περγαμηνή του. Ο μόνος ήχος που ακουγόταν ήταν τοθρόισμα που έκαναν οιπένες και το τρίξιμο της περγαμηνής όταν έσιαχνε κάποιος το γραπτότου. Ήταν προφανές πωςέγραφαν διαγώνισμα.Οι αχτίδες του ήλιου ξεχύνονταν από τα ψηλά παράθυρα κι έλουΖαν τασκυμμένα κεφάλια τωνπαιδιών, που έλαμπαν στο φως μελαχρινά, κοκκινομάλλικα και ξανθά.Ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα.Κάπου εδώ πρέπει να ήταν ο Σνέιπ... δική του ήταν η ανάμνηση...Να τος, στο θρανίο πίσω ακριβώς από τον Χάρι. Ο Χάρι τονπεριεργάστηκε. Η όψη του έφηβουΣνέιπ ήταν χλομή και ασθενική, σαν φυτό που μεγάλωνε στο σκοτάδι.Τα μαλλιά του ήταν ίσια καιλιγδωμένα είχε σκύψει τόσο πολύ στο θρανίο, που η γαμψή μύτη τουάγγίΖε σχεδόν το γραπτότου. Ο Χάρι στάθηκε πίσω του και διάβασε την επικεφαλίδα τουδιαγωνίσματος: ΑΜΥΝΑΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΤΕΧΝΩΝ - ΚΟΙΝΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΜΑΓΕΙΑΣ.Επομένως ο Σνέιπ ήταν δεκαπέντε-δεκαέξι χρόνων, στην ίδια πάνωκάτωηλικία με τον Χάρι. Τοχέρι του «πετούσε» στη μακρόστενη περγαμηνή είχε γράψειτουλάχιστον τριάντα αράδες παραπάνωαπό τους διπλανούς του κι ας ήταν μικρά και στριμωγμένα ταγράμματα του.«Έχετε άλλα πέντε λεπτά!»Ο Χάρι αναπήδησε ΣΤΟ άκουσμα της φωνής. Γύρισε και είδε σε μικρήαπόσταση την κορφή τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κεφαλιού του καθηγητή Φλίτγουικ έτσι όπως προχωρούσε ανάμεσα σταθρανία. Ο καθηγητήςπέρασε δίπλα από ένα αγόρι με αχτένιστα μαύρα μαλλιά... πάρα πολύαχτένιστα...Ο Χάρι έτρεξε τόσο γρήγορα που, αν ήταν στερεό το σώμα του,θα είχε σίγουρα αναποδογυρίσει στο διάβα του κάμποσα θρανία.Γλίστρησε όμως, απλός σανφάντασμα, ανάμεσα σε δύο διαδρόμους κι ύστερα σ' έναν τρίτο,πλησιάΖοντας το μελαχρινόαγόρι586από πίσω και... το αγόρι ίσιωσε το κορμί του, άφησε την πένα τουκαι τράβηξε την περγαμηνήπρος το μέρος του για να ξαναδιαβάσει τι είχε γράψει...Ο Χάρι σταμάτησε μπροστά στο θρανίο του και κοίταξε το δεκαπεντάχρονοπατέρα του.Ένα κύμα συγκίνησης τον πλημμύρισε ήταν σαν να έβλεπε τον εαυτότου, αλλά με μερικέςκαλοΖυγισμένες διαφορές. Τα μάτια του Τζέιμς ήταν στο χρώμα τουκεχριμπαριού, η μύτη τουελαφρώς πιο μακριά από του Χάρι και δεν υπήρχε σημάδι στο μέτωποτου ωστόσο, είχαν το ίδιολεπτό πρόσωπο, το ίδιο στόμα, τα ίδια φρύδια- τα μαλλιά του Τζέιμςήταν ατίθασα σαν του Χάρι,τα χέρια του ολόιδια με του γιου του και το αγόρι σκέφτηκε πως, ανσηκωνόταν ο Τζέιμς, θα είχανκαι το ίδιο μπόι πάνω-κάτω.Ο Τζέιμς χασμουρήθηκε βαθιά κι ανακάτωσε τα μαλλιά του, ξεχτενίΖοντάςτα ακόμηπερισσότερο. Ύστερα έριξε μια ματιά στον Φλίτγουικ, γύρισε πίσωκαι χαμογέλασε σ' ένα αγόριπου καθόταν τέσσερις θέσεις πιο κάτω.Ο Χάρι, μ' ένα δεύτερο κύμα συγκίνησης, είδε τον Σείριο να κάνειστον Τζέιμς το σήμα πως όλαήταν εντάξει. Ο νονός του ήταν καθισμένος νωχελικά στην καρέκλατου, που στηριΖόταν μόνοστα πίσω πόδια της. Ήταν πάρα πολύ όμορφος τα μαύρα μαλλιά τουέπεφταν στα μάτια του μεμια χαριτωμένη ανεμελιά που δε διέθετε ούτε ο Τζέιμς αλλά ούτε οΧάρι ένα κορίτσι πίσω του τονγλυκοκοί-ταΖε, μολονότι εκείνος δεν έδινε καμία σημασία. Και δυοθέσεις παραδίπλα από κείνο τοκορίτσι — ακόμη ένα κύμα συγκίνησης τον πλημμύρισε— καθόταν οΡέμους Λούπιν. Ήτανκάπως χλομός κι αδύνατος (πλησίαΖε πανσέληνος;) και προσηλωμένοςστο γραπτό τουξαναδιάβαΖε τις απαντήσεις του ελαφρώς συνοφρυωμένος, ξύνοντας τοπιγούνι με την ουρά τηςπένας του.Κάπου εδώ γύρω πρέπει να βρισκόταν κι ο Ποντικοουράς.. Πράγματι,λίγες στιγμές αργότερα, οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Χάρι τον εντόπισε: ήταν ένα κοντό αγόρι με μαλλιά σαν ποντικοουρέςκαι σουβλερή μύτη. Φαινόταννευρικός δάγκωνε τα νύχια του, κοίταΖε το γραπτό του, έτριβεστο πάτωμα τις μύτες τωνπαπουτσιών του. Κάθε τόσο έριχνε κλεφτές ματιές στο γραπτό τουδιπλανού του. Ο Χάρι κοίταξελίγο ακόμη τον Ποντικοουρά κι έπειτα στράφηκε πάλι στον Τζέιμς τονείδε να σκιτσάρειαφηρημένα στο πρόχειρο του. Είχε φτιάξει μια χρυσή μπάλα και τώραΖωγράφιΖε τα γράμματα«Λ. Ε.» Τι να σήμαιναν τάχα;587«Αφήστε τις πένες σας, παρακαλώ!» έκρωξε ο καθηγητής Φλίτγουικ.«Κι εσύ, Στέμπινς!Παρακαλώ, παραμείνετε στις θέσεις σας μέχρι να μαΖέψω τα γραπτάσας! Προσέλθετε!»Πάνω από εκατό περγαμηνές πέταξαν στον αέρα και προσγειώθηκαν μεφόρα στα απλωμέναχέρια του Φλίτγουικ, ρίχνοντας τον ανάσκελα. Πολλά παιδιά γέλασαν.Δύο μαθητές από τα πρώταθρανία σηκώθηκαν, έπιασαν τον καθηγητή Φλίτγουικ από τα μπράτσακαι τον έστησαν στα πόδιατου.«Ευχαριστώ... ευχαριστώ», κοντανάσανε εκείνος. «Εντάξει, παιδιά,μπορείτε να πηγαίνετε!»Το αγόρι κοίταξε τον πατέρα του, που μουντΖούρωσε βιαστικά το «Λ.Ε.» και τινάχτηκε όρθιος.Κατόπιν έβαλε την πένα και το πρόχειρο στη σάκα του, την κρέμασεστον ώμο και περίμενε ναπάει κοντά του ο Σείριος.Ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα και λίγο πιο πέρα είδε τον Σνέιπ νακατευθύνεται προς την έξοδοπροχωρώντας ανάμεσα στα τραπέΖια, απορροφημένος ακόμη από το χαρτίμε τις ερωτήσεις τουδιαγωνίσματος. Αδύνατος αλλά με ανοιχτές πλάτες, βάδιΖε με κοφτόβήμα που θύμιΖε αράχνηενώ τα λαδωμένα τσουλούφια αναπηδούσαν στο κεφάλι του.Μια παρέα φλύαρα κορίτσια χώριΖαν τον Σνέιπ από τον Τζέιμς, τονΣείριο και τον Λούπιν. ΟΧάρι τρύπωσε ανάμεσα τους, προσπαθώντας να μη χάσει από τα μάτιατου τον Σνέιπ, ενώτέντωσε τ' αφτιά για να ακούσει τι έλεγαν ο Τζέιμς και οι φίλοιτου.«Σου άρεσε η δέκατη ερώτηση, Φεγγαρογητεμένε;» ρώτησε ό Σείριοςκαθώς έβγαιναν στο χολτης εισόδου.«Ενθουσιάστηκα», απάντησε ξερά ο Λούπιν. «Αναφέρετε πέντεαναγνωριστικά σημάδια τουλυκάνθρωπου. Καταπληκτική ερώτηση».«Δε φαντάΖομαι να ξέχασες κανένα;» είπε ο Τζέιμς με κοροιδευτικόενδιαφέρον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δε νομίΖω», αποκρίθηκε σοβαρά ο Λούπιν, καθώς έσμιγαν με τοπλήθος που έβγαινε από τοκάστρο για να απολαύσει το ηλιόλουστο πάρκο. «Πρώτον: κάθεται στηνκαρέκλα μου. Δεύτερον:φοράει τα ρούχα μου. Τρίτον: ονομάΖεται Ρέμους Λούπιν».Ο Ποντικοουράς ήταν ο μόνος που δε γέλασε.«Εγώ έβαλα τη μυτερή μουσούδα, τις κόρες των ματιών και τηφουντωτή ουρά», είπε ανήσυχος,«αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ τι άλλο...»588589«Είσαι πολύ μπουμπούνας, Ποντικοουρά», είπε ανυπόμονα ο Τζέιμς.«Σουλατσάρεις με έναΛυκάνθρωπο μια φορά το μήνα...» «Μη φωνάΖεις», τον ικέτευσε οΛουπιν.Ο Χάρι κοίταξε πίσω του ανήσυχος. Ο Σνέιπ ήταν εκεί κοντά,απορροφημένος ακόμη από τιςερωτήσεις του διαγωνίσματος- η ανάμνηση όμως ήταν δική του κι οΧάρι ήξερε πως, αν ο Σνέιπέπαιρνε διαφορετική κατεύθυνση όταν έβγαιναν στο πάρκο, ο Χάρι δεθα μπορούσε ναακολουθήσει τον Τζέιμς. Ωστόσο, προς μεγάλη του ανακούφιση, μόλιςο Τζέιμς και οι φίλοι τουκατευθύνθηκαν προς τη λίμνη, ο Σνέιπ τους ακολούθησε, μελετώνταςμε τόση προσήλωση τιςερωτήσεις ώστε ήταν φανερό ότι βάδιΖε χωρίς συγκεκριμένοπροορισμό. Προπορευόμενος λιγάκιο Χάρι, κατάφερε να μη χάσει από τα μάτια του τον Τζέιμς και τουςάλλους.«Εμένα μου φάνηκε πανεύκολο το διαγώνισμα», άκουσε να λέει οΣείριος, «θα ξαφνιαστώ αν δενπάρω τουλάχιστον Εύγε».«Κι εγώ», έκανε ο Τζέιμς. Έβαλε το χέρι του στην τσέπη κι έβγαλεμια χρυσή μπάλα, που πάλευενα του ξεφύγει. «Πού τη βρήκες;»«Τη βούτηξα», είπε αδιάφορα ο Τζέιμς. Άρχισε να παίζει με τη χρυσήμπάλα, αφήνοντας τη ναφτερουγίσει κι αρπάζοντας την πριν προλάβει να απομακρυνθεί πάνωαπό μισό μέτρο- ταανακλαστικά του ήταν άριστα. Ο Ποντικοουράς τον κοίταΖε με δέος.Σταμάτησαν στην όχθη της λίμνης, στη σκιά της ίδιας οξιάς που οΧάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνηπέρασαν κάποτε την Κυριακή τους, δια-βάΖοντας τα μαθήματα τους.Κάθισαν στο γρασίδι. ΟΧάρι κοίταξε προς τα πίσω και είδε, προς μεγάλη του χαρά, ότι οΣνέιπ είχε καθίσει στην πυκνήσκιά μιας γειτονικής συστάδας θάμνων. Ήταν ακόμη απορροφημένος απότα χαρτιά του, πράγμαπου έδωσε την ευκαιρία στον Χάρι να καθίσει ΣΤΟ γρασίδι ανάμεσαστην οξιά και στους θάμνουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και να παρακολουθήσει τους τέσσερις φίλους που είχαν αράξει κάτωαπό το δέντρο. Η γαλήνιαεπιφάνεια της λίμνης έλαμπε στον ήλιο ενώ στην όχθη καθόταν μιαχαρούμενη παρέα κοριτσιών,που μόλις είχαν έρθει από τη μεγάλη τραπεΖαρία- είχαν βγάλει τιςκάλτσες και τα παπούτσια τουςκαι δρόσιΖαν τα πόδια τους στο νερό.Ο Λούπιν έβγαλε από τη σάκα του ένα βιβλίο και άρχισε να διαβάΖει.Ο Σείριος χάΖευε τηνκίνηση στο πάρκο με ύφος υπεροπτικό και βαριεστημένο, πανέμορφοςόπως πάντα. Ο ΤζέιμςέπαιΖε με τη χρυσή μπάλα, την άφηνε να πετάξει όλο και πιο μακριάαλλά τηνέπιανε πάντα την τελευταία στιγμή. Ο Ποντικοουράς τονπαρακολουθούσε με ανοιχτό το στόμα.Κάθε φορά που ο Τζέιμς έκανε ένα εξαιρετικά δύσκολο πιάσιμο, οΠοντικοουράς κοντανάσαινεκαι χειροκροτούσε. Ύστερα από κάνα πεντάλεπτο, ο Χάρι αναρωτήθηκεγιατί ο Τζέιμς δεν έλεγεστον Ποντικοουρά να πάψει να χάσκει σαν βλάκας, αλλά ήταν φανερόότι του άρεσε να κάνει τηφιγούρα του. Ο Χάρι πρόσεξε επίσης ότι ο πατέρας του είχε τοσυνήθειο να ανακατεύει τα μαλλιάτου σαν να ήθελε επίτηδες να 'ναι ατημέλητα, κι ότι κάθε τόσοκοίταΖε τη συντροφιά τωνκοριτσιών στην όχθη της λίμνης.«Σταμάτα, επιτέλους», του είπε ο Σείριος κάποια στιγμή που έκανεένα εντυπωσιακό πιάσιμο κι οΠοντικοουράς Ζητωκραύγασε, «γιατί ο Ποντικοουράς θα κατουρηθεί απ'τη χαρά του».Ο Ποντικοουράς κοκκίνισε, αλλά ο Τζέιμς χαμογέλασε. «Αφού σ'ενοχλεί», είπε κι έβαλε στηντσέπη του τη χρυσή μπάλα. Ο Χάρι είχε την αίσθηση ότι ο Σείριοςήταν ο μόνος για τον οποίοθα σταματούσε ο Τζέιμς τη φιγούρα.«Πλήττω», δήλωσε ο νονός του. «Μακάρι να ήταν πανσέληνος». «Καλά»,είπε βλοσυρά ο Λούπινπίσω από το βιβλίο του. «Αλλά το επόμενο διαγώνισμα είναιμεταμορφώσεις και, αν πλήττεις,μπορείς να μου κάνεις ερωτήσεις. Ορίστε...» Κι άπλωσε το βιβλίοτου.Ο Σείριος ρουθούνισε περιφρονητικά. «Δε χρειάΖεται να διαβάσωαυτές τις ανοησίες, τα ξέρωόλα απέξω κι ανακατωτά».«Να πώς θ' ανάψουν λίγο τα αίματα, Αλαφροπάτητε», έκανε σιγανά οΤζέιμς. «Κοίτα ποιος είναιδίπλα μας...»Ο Σείριος γύρισε το κεφάλι του. Ξαφνικά έμεινε τελείως ακίνητος,σαν σκύλος που μυρίστηκελαγό. «Έξοχα», ψιθύρισε. «Ο Κλαψιάρης». Ο Χάρι γύρισε και είδεποιον κοιτούσε ο Σείριος. ΟCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Σνέιπ είχε σηκωθεί κι έβαΖε τα χαρτιά στη σάκα του. Καθώς έβγαινεαπό τη σκιά των θάμνων καιπροχωρούσε στο πάρκο, οΣείριος κι ο Τζέιμς σηκώθηκαν όρθιοι.Ο Λούπιν κι ο Ποντικοουράς έμειναν καθιστοί. Ο Λούπιν κοίτα-ze τοβιβλίο του αν και οι κόρεςτων ματιών του ήταν ακίνητες, ενώ ανάμεσα στα φρύδια του είχεσχηματιστεί μια μικρή ρυτίδα- οΠο-ντικοουράς κοίταΖε μια τον Σείριο, μια τον Τζέιμς και μια τονΣνέιπ, περιμένοντας να δει τι θαγίνει με μια έκφραση νοσηρού ενδιαφέροντος αποτυπωμένη στο πρόσωποτου.«Όλα καλά, Κλαψιάρη;» είπε δυνατά ο Τζέιμς.590Ο Σνέιπ αντέδρασε αστραπιαία, σαν να περίμενε επίθεση: πέταξε τησάκα του, έβαλε το χέρι τουστην τσέπη κι είχε ήδη μισοσηκώ-σει το ραβδί του όταν ο Τζέιμςφώναξε: «Αφοπλίσιους!»Το ραβδί του Σνέιπ εκτινάχτηκε σε ύψος τριών μέτρων κι έπεσε πίσωτου στο γρασίδι. Ο Σείριοςξεκαρδίστηκε στα γέλια.«Κατασιάλτιους!» είπε σημαδεύοντας με το ραβδί του τον Σνέιπ τονπέτυχε καθώς βουτούσε γιανα πιάσει το ραβδί του και τον τίναξε προς τα πίσω.Οι μαθητές ένα γύρω στράφηκαν να δούνε τι συμβαίνει. Μερικοίσηκώθηκαν και πλησίασαν.Άλλοι έδειχναν να φοβούνται κι άλλοι να το διασκεδάΖουν.Ο Σνέιπ κειτόταν λαχανιασμένος στο έδαφος. Ο Τζέιμς και ο Σείριοςτον πλησίασαν με υψωμένατα ραβδιά τους. Ο Τζέιμς, καθώς βάδιΖε, έριξε μια λοξή ματιά προςτα κορίτσια στην όχθη της λίμνης.Τώρα είχε πεταχτεί όρθιος και ο Ποντικοουράς, που έδειχνεενθουσιασμένος, καιπερπατούσε αργά γύρω από τον Λούπιν ώστε,, να μην του ξεφύγειτίποτα.«Πώς έγραψες στο διαγώνισμα, Κλαψιάρη;» ρώτησε ο Τζέιμς.«Τον έβλεπα, είχε κολλήσει τη μύτη του στην περγαμηνή», σχολίασεειρωνικά ο Σείριος, «θα είναιγεμάτη λαδιές, δε θα μπορούν να διαβάσουν λέξη».Γέλασαν πολλοί απ' αυτούς που τους παρακολουθούσαν προφανώς δενήταν δημοφιλής ο Σνέιπ.Ο Ποντικοουράς χαχάνιζε τσι-ριχτά. Ο Σνέιπ προσπαθούσε να σηκωθείαλλά δεν είχε λυθείτελείως το ξόρκι πάλευε σαν να ήταν δεμένος με αόρατα σκοινιά.«Τώρα θα δεις...» κοντανάσανε κοιτάΖοντας με μίσος τον Τζέιμς.«Τι θα μας κάνεις, Κλαψιάρη;» ρώτησε ψυχρά ο Σείριος, «θασκουπίσεις πάνω μας τη μύτη σου;»Ο Σνέιπ άρχισε να εκτοξεύει βλαστήμιες ανάμεικτες με ξόρκια τοραβδί του όμως ήταν πεσμένοσε απόσταση τριών μέτρων, κι έτσι δεν έγινε τίποτα.«Ξέπλυνε το στόμα σου», είπε ψυχρά ο Σείριος. «Βουρδουλί-σιους!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Το στόμα του Σνέιπ γέμισε σαπουνάδες ο αφρός σκέπασε τα χείλη του,ένιωσε να πνίγεται,άρχισε να βήχει...«Αφήστε τον ΗΣΥΧΟ!»Ο Τζέιμς και ο Σείριος γύρισαν ταυτόχρονα. Το ελεύθερο χέρι τουΤζέιμς σηκώθηκε αυτόματαστα μαλλιά του.Ήταν ένα από τα κορίτσια που κάθονταν στην όχθη της λίμνης. Είχεπυκνά και λαμπεράσκουροκόκκινα μαλλιά που έπεφταν λυτά στους ώμους της και υπέροχααμυγδαλωτάκαταπράσινα μάτια τα μάτια του Χάρι.Ήταν η μητέρα του.«θες τίποτα, Έβανς;» είπε ο Τζέιμς κι η φωνή του ακούστηκε άξαφναπιο ευχάριστη, πιο βαθιά,πιο ώριμη.«Άφησε τον ήσυχο», επανέλαβε η Λίλι. ΚοίταΖε τον Τζέιμς με μιαέκφραση απέραντης απέχθειας.«Τι σου έκανε;»«Βασικά...» καμώθηκε πως το σκεφτόταν ο Τζέιμς, «με ενοχλεί ηύπαρξη του, αν καταλαβαίνεις τιεννοώ...»Πολλά από τα παιδιά που 'χαν συγκεντρωθεί τριγύρω έβαλαν τα γέλια,μεταξύ των οποίων οΣείριος και ο Ποντικοουράς. Ο Λούπιν, όμως, που ήταν σκυμμένος στοβιβλίο του, δε γέλασε,ούτε καιη Λίλι.«ΝομίΖεις πως έχεις χιούμορ, Πότερ», είπε παγερά η Λίλι. «Αλλάστην πραγματικότητα είσαι έναςαλαΖονικός, ελεεινός τραμπού-κος. Άφησε τον ήσυχο».«θα το κάνω, αν δεχτείς να βγεις μαζί μου, Έβανς», απάντησε ευθύςο Τζέιμς. «Εμπρός... βγεςμαΖί' μου και υπόσχομαι να μην ξαναπλώσω ραβδί πάνω του».Πίσω του, είχε αρχίσει να ξεθυμαίνει το απωθητικό ξόρκι. Ο Σνέιπκατευθυνόταν έρποντας προςτο ραβδί του κι έφτυνε σαπουνάδεςκαθώς σερνόταν.«Δε θα έβγαινα μαζί σου ακόμη κι αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα σ'εσένα και στο γιγάντιοκαλαμάρι», του πέταξε η Λίλι.«Την πάτησες, Ελαφοκέρατε», είπε κοφτά ο Σείριος και στράφηκε στονΣνέιπ. «ΟΧ!»Μα ήταν αργά ο Σνέιπ σημάδεψε με το ραβδί του τον Τζέιμς μια λάμψηπετάχτηκε κι αμέσωςμετά εμφανίστηκε μια πληγή σαν μαχαιριά στο μάγουλο του Πότερ, πουγέμισε αίμα το μανδύατου. Ο πατέρας του Χάρι γύρισε απότομα στο δευτερόλεπτο πουμεσολάβησε, μια δεύτερηλάμψη εμφανίστηκε απότομα κι ο Σνέιπ βρέθηκε κρεμασμένος ανάποδαστον αέρα- οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αναποδογυρισμένος μανδύας του αποκάλυπτε τα κοκαλιάρικα, κάτωχραπόδια του και τογαριασμένο του εσώρουχο.Πολλά παιδιά Ζητωκραύγασαν ο Σείριος, ο Τζέιμς και ο Ποντι-κοουράςξεκαρδίστηκαν στα γέλια..592Η Λίλι, που το οργισμένο πρόσωπο της συσπάστηκε προς στιγμήν σαννα ήθελε να γελάσει,είπε: «Κατέβασε τον!»«Ευχαρίστως», αποκρίθηκε ο Τζέιμς τινάΖοντας προς τα πάνω το ραβδίτου.Ο Σνέιπ σωριάστηκε στο έδαφος σαν τσουβάλι. Ξέμπλεξε από το μανδύατου και πετάχτηκεόρθιος με σηκωμένο το ραβδί του, αλλά ο Σείριος εκείνη τη στιγμήείπε: «Μαρμαρώσιους!» κι οΣνέιπ έπεσε κάτω κοκαλωμένος σαν σανίδα.«ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΗΣΥΧΟ!» φώναξε η Λίλι. Τώρα είχε βγάλει κι εκείνη τοραβδί της. Ο Τζέιμς και οΣείριος το κοίταξαν νευρικά.«Αχ, Έβανς, μη μ' αναγκάσεις να σε χτυπήσω», είπε αυθόρμητα οΤζέιμς.«Τότε, λύσε το ξόρκι!»Ο Τζέιμς αναστέναξε, γύρισε προς το μέρος του Σνέιπ καιμουρμούρισε το αντιξόρκι.«Έτοιμος», είπε, καθώς ο Σνέιπ προσπαθούσε να σηκωθεί. «Έχε χάρηπου ήταν μπροστά ηΈβανς!»«Δε χρειάΖομαι βοήθεια από ηλίθιες λασποαίματες σαν και του λόγουτης!»Η Λίλι ανοιγόκλεισε τα μάτια.«Πολύ καλά», είπε ψυχρά. «Δε θα ξανασχοληθώ στο μέλλον. Και... ανήμουν στη θέση σου, θαέπλενα το βρακί μου, κλαψιάρη».«Ζήτα συγγνώμη από την Έβανς!» βρυχήθηκε ο Τζέιμς, σημαδεύονταςαπειλητικά με το ραβδίτου τον Σνέιπ.«Δε θέλω να τον αναγκάσεις εσύ να μου Ζητήσει συγγνώμη», φώναξε ηΛίλι, γυρίζοντας απότομαπρος τον Τζέιμς. «Είσαι χειρότερος από κείνον».«Τι;» αναφώνησε ο Τζέιμς. «Εγώ δε σ' αποκάλεσα ΠΟΤΕ... ε...ξέρεις-τι!»«Ανακατεύεις τα μαλλιά σου, γιατί νομίσεις πως σου πάει ναδείχνεις σαν να κατέβηκες μόλις απότο σκουπόξυλο, κάνεις φιγούρα με αυτή την ηλίθια χρυσή μπάλα,περπατάς στους διαδρόμουςκαι χτυπάς με ξόρκια όποιον σου καπνίσει για να πουλήσεις μούρη...Απορώ πώς απογειώνεταιτο σκουπόξυλο σου με τόσο υπερτροφικό εγώ. Μου προκαλείς ΑΗΔΙΑ».Την επόμενη στιγμή, έκανε μεταβολή κι έφυγε.«Έβανς!» φώναξε πίσω της ο Τζέιμς. «ΈΒΑΝΣ!»Εκείνη όμως δε γύρισε να τον κοιτάξει.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

593«Μα τι στην ευχή την έπιασε;» ρώτησε με ύφος αδιάφορο, θέλοντας ναδείξει ότι δεν τον ένοιαΖεη απάντηση, χωρίς όμως να πείσει κανέναν.«Αν κατάλαβα καλά, Τζέιμς —γιατί το είπε συγκαλυμμένα— σεθεωρεί λίγο φαντασμένο», είπε ο Σείριος.«Μάλιστα», έκανε θυμωμένος ο Τζέιμς, «μάλιστα...» Άλλη μια λάμψηπετάχτηκε ξαφνικά κι οΣνέιπ βρέθηκε ξανάκρεμασμένος ανάποδα.«θέλεις να κατεβάσω τα βρακιά του Σνέιπ;»Ο Χάρι όμως δεν έμαθε ποτέ αν ο Τζέιμς κατέβασε τελικά τα βρακιάτου Σνέιπ. Ένα χέρι τονάδραξε από το μπράτσο σαν σιδερένια αρπάγη. Ο Χάρι γύρισεξαφνιασμένος να δει ποιος τοντραβούσε κι αντίκρισε έντρομος έναν ενήλικο Σνέιπ, που στεκότανπίσω του κάτωχρος από οργή.«Διασκέδασες;»Ο Χάρι ένιωσε να σηκώνεται στον αέρα η καλοκαιρινή μέρα έσβησεολόγυρα του και βρέθηκε ναπετάει στο παγερό σκοτάδι, ενώ ο Σνέιπ τον κρατούσε πάντα από τομπράτσο. Ύστερα, με μιααίσθηση ότι διέγραψε μια πλήρη περιστροφή στον αέρα, τα πόδια τουχτύπησαν στο λίθινοδάπεδο του μπουντρουμιού του Σνέιπ και βρέθηκε πάλι δίπλα στηνκιβωτό των στοχασμών, στομισοσκότεινο γραφείο του σημερινού καθηγητή των φίλτρων.«Λοιπόν», έκανε ο καθηγητής, σφίγγοντας με τόση δύναμη το μπράτσοτου Χάρι ώστε άρχισε ναμουδιάΖει το χέρι του. «Λοιπόν... διασκέδασες, Πότερ;»«Ό... όχι», απάντησε ο Χάρι προσπαθώντας να ελευθερώσει τοχέρι του.Ήταν ένα θέαμα φοβερό: τα χείλη του Σνέιπ έτρεμαν, το πρόσωπο τουήταν κάτασπρο και ταδόντια του γυμνωμένα.«Διασκεδαστικός άνθρωπος ο πατέρας σου, δε συμφωνείς;» είπε καιτράνταξε τόσο δυνατά τονΧάρι, που τα γυαλιά γλίστρησαν από τη μύτη του.«Ε... δεν...»Ο Σνέιπ τον έσπρωξε με όλη του τη δύναμη. Ο Χάρι κουτρου-Βάλησε στο δάπεδο του μπουντρουμιού.«Δε θα πεις σε κανέναν αυτά που είδες!» Βρυχήθηκε ο Σνέιπ. «Όχι»,είπε ο Χάρι καθώςσηκωνόταν όρθιος όσο πιο μακριάμπορούσε από κείνον. «Όχι βέβαια, ορκ...»594«Φύγε τώρα, ξεκουμπίσου από δω, δε θέλω να σε ξαναδώ στα μάτιαμου!»Και καθώς ο Χάρι ορμούσε προς την πόρτα, ένα δοχείο με ψόφιεςκατσαρίδες έσκασε πάνω απόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

το κεφάλι του. Άνοιξε την πόρτα, πετάχτηκε στο διάδρομο και δεσταμάτησε να τρέχει παρά μόνονόταν τον χώριΖαν τρία πατώματα από τον Σνέιπ. Τότε, έγειρελαχανιασμένος στον τοίχο κιέτριψε το μελανιασμένο χέρι του.Δεν είχε καμιά διάθεση να επιστρέψει τόσο νωρίς στον πύργο τουΓκρίφιντορ, ούτε να πει στονΡον και στην Ερμιόνη όσα είδε. Γιατί αυτό που τον τρόμαΖε πιο πολύαπ' όλα και συνάμα τονγέμιΖε απελπισία δεν ήταν ούτε οι φωνές του Σνέιπ ούτε τα δοχείαπου του πέταξε ήταν ότιγνώριΖε από προσωπική πείρα τι σημαίνει να σε ξεφτιλίσουν μπροστάστους άλλους καιμπορούσε να καταλάβει πλήρως πώς ένιωθε ο Σνέιπ όταν τον ταπείνωνεο πατέρας του.Κρίνοντας από αυτά που μόλις είδε, ο Τζέιμς Πότερ ήταν σκληρός καιαλαΖόνας, όπως ακριβώςδηλαδή τον χαρακτήριΖε κι ο καθηγητής των φίλτρων.Επαγγελματικός προσανατολισμόςΜα γιατί σταμάτησες τα μαθήματα σφραγισματικής;» ρώτησεσυνοφρυωμένη η Ερμιόνη.«Σου εξήγησα», μουρμούρισε ο Χάρι. «Ο Σνέιπ πιστεύει ότι μπορώ ναεξασκηθώ μόνος μουτώρα που έμαθα τα βασικά».«Δηλαδή σταμάτησες να βλέπεις παράξενα όνειρα;» ρώτησε σκεπτικά ηκοπέλα.«Μάλλον», αποκρίθηκε ο Χάρι αποφεύγοντας να την κοιτάξει.«Δε νομίσω ότι ο Σνέιπ έπρεπε να σταματήσει προτού βεβαιωθείςαπόλυτα ότι μπορείς να ταελέγξεις!» είπε αγανακτισμένη εκείνη. «Χάρι, νομι'Ζω ότι πρέπει νατον πιάσεις και να τουΖητήσεις...»«Όχι», δήλωσε κατηγορηματικά ο Χάρι. «Σταμάτα, Ερμιόνη, εντάξει;»Ήταν η πρώτη μέρα των πασχαλινών διακοπών. Η Ερμιόνη αφιέρωσε,σύμφωνα με τη συνήθειατης, ένα μεγάλο μέρος του χρόνου της για να φτιάξει προγράμματαεπαναλήψεων και για τουςτρεις τους. Ο Χάρι και ο Ρον δεν της έφεραν αντίρρηση ήταν πιοεύκολο να πάνε με τα νερά της,κι άλλωστε, μπορεί να τους φαίνονταν χρήσιμα.Ο Ρον συνειδητοποίησε ξαφνιασμένος ότι έμεναν μόνο έξι βδομάδεςμέχρι τις εξετάσεις τους.«Γιατί παραξενεύεσαι;» ρώτησε αυστηρά η Ερμιόνη καθώς χτυπούσε μετο ραβδί της τατετραγωνάκια στο πρόγραμμα του Ρον, χρωματίζοντας το καθέναανάλογα με το μάθημα.«Δεν ξέρω», απάντησε ο Ρον, «έγιναν τόσο πολλά...»«Ορίστε», του είπε δίνοντας του το πρόγραμμα. «Αν το τηρήσεις, θατα πας μια χαρά».596Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ρον το κοίταξε κατσουφιασμένος ξαφνικά όμως το πρόσωπο τουφωτίστηκε.«Μου έχεις αφήσει ελεύθερο ένα απόγευμα τη βδομάδα!»«Για τις προπονήσεις του κουίντιτς», εξήγησε η Ερμιόνη.Το χαμόγελο του αγοριού έσβησε. «Ποιο το νόημα; "Έχουμε τόσεςπιθανότητες να κερδίσουμε τοκύπελλο του κουίντιτς όσες να γίνει υπουργός Μαγείας ο μπαμπάς».Η Ερμιόνη δε μίλησε είχε καρφώσει τα μάτια της στον Χάρι, πουκοίταΖε με άδειο βλέμμα τοναπέναντι τοίχο, ενώ ο Στραβοπό-δαρος του τράβαγε το χέρι για νατον χάίδέψει πίσω από τ'αφτιά.«Τι έχεις, Χάρι;»«Τι;» τινάχτηκε απότομα εκείνος. «Τίποτα».Κατόπιν, πήρε τη θεωρία της Αμυντικής Μαγείας κι έκανε πως ψάχνεικάτι. Ο Στραβοπόδαροςκατάλαβε πως μάταια προσπαθούσε και τρύπωσε κάτω από την καρέκλατης Ερμιόνης.«Είδα προηγουμένως την Τσο», είπε διστακτικά η Ερμιόνη. «Φαινότανκι αυτή πολύστεναχωρημένη... Μήπως τσακωθήκατε;»«Ε... ναι», ομολόγησε ο Χάρι ανακουφισμένος που βρέθηκε μιαδικαιολογία.«Γιατί;»«Γι' αυτό το καρφί, τη φιλενάδα της τη Μαριέτα».«Ε, τότε, με το δίκιο σου!» σχολίασε θυμωμένος ο Ρον, αφήνονταςκάτω το πρόγραμμαεπαναλήψεων. «Αν δεν ήταν αυτή...»Κι άρχισε να αγορεύει ενάντια στη Μαριέια Έτζκομπ, γεγονός πουβόλευε μια χαρά τον Χάρι τομόνο που χρειαΖόταν τώρα ήταν να πάρει θυμωμένο ύφος, να γνέφεικαταφατικά και να λέει«Ναι» και «Ακριβώς» κάθε φορά που σταματούσε ο Ρον για να πάρειανάσα την ίδια στιγμή τομυαλό του ήταν ελεύθερο να σκεφτεί αυτά που είδε, προς μεγάλη τουαπόγνωση, στην κιβωτότων στοχασμών.Η θύμηση τους τον έτρωγε σαν σαράκι. Ήταν τόσο σίγουρος ότι οιγονείς του υπήρξαν υπέροχοιάνθρωποι ώστε ποτέ δε δυσκολεύτηκε να απορρίψει τις κατηγορίες τουΣνέιπ για το χαρακτήρατου πατέρα του. Άλλωστε, δεν του είχαν πει άνθρωποι σαν τον Χάγκριντκαι τον Σείριο πόσοκαταπληκτικός ήταν ο πατέρας του; (Μορέ, καλό κουμάσι ήταν κι οΣείριος, είπε μια φωνούλαμέσα του, κακός σαν τον πατέρα σου.) Ήταν αλήθεια πως άκουσεκάποτε την καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ να λέει ότι ο πατέρας του κι ο Σείριος ήταν οικαπετάν φασαρίες του σχολείου,αλλά η καθηγήτρια τωνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

597μεταμορφώσεων τους περιέγραφε σαν πρόδρομους των δίδυμων Ουέσλι κιο Χάρι δεν μπορούσενα φανταστεί τον Φρεντ και τον Τζορτζ να κρεμάνε κάποιον ανάποδαγια την πλάκα τους... εκτόςαν τον μισούσαν πραγματικά... τον Μαλφόι, για παράδειγμα, ήκάποιον που πραγματικά τουάξιζε...Ο Χάρι προσπάθησε να βρει επιχειρήματα που να δείχνουν ότι τουάξιΖαν του Σνέιπ τα όσατράβηξε στα χέρια του Τζέιμς. Ωστόσο, δεν είχε πει η Λίλι: «Τι σουέκανε;» Και δεν είχεαπαντήσει ο Τζέιμς:«Βασικά με ενοχλεί η ύπαρξη του, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ;» Καιδεν τα έκανε όλα αυτά οΤζέιμς γιατί του είπε ο Σείριος ότι πλήττει;Ο Χάρι θυμήθηκε κάποτε στην Γκρίμολντ Πλέις τον Λούπιν, που είχεαναφέρει ότι ο Ντάμπλντορτον έκανε επιμελητή με την ελπίδα να βάλει σε κάποια τάξη τονΤζέιμς και τον Σείριο... αλλά στηνκιβωτό των στοχασμών έμεινε με σταυρωμένα χέρια, δεν έκανε καμιάπροσπάθεια να τουςαποτρέψει...Ο Χάρι θύμιΖε στον εαυτό του την παρέμβαση της Λίλι η μητέρα τουήταν δίκαιος άνθρωπος.Ωστόσο, η ανάμνηση του ύφους που είχε όταν έβαλε τις φωνές στονΤζέιμς τον τάραΖε όσοτίποτε άλλο ήταν φανερό ότι σιχαινόταν τον πατέρα του κι ο Χάριαδυνατούσε να καταλάβει πώςέγινε και παντρεύτηκαν στο τέλος. Κάποιες στιγμές έφτανε στοσημείο να αναρωτιέται μήπως τηνανάγκασε ο Τζέιμς να τον παντρευτεί με το ζόρι...Επί πέντε χρόνια, η ανάμνηση του πατέρα του ήταν για κείνονπαρηγοριά τον είχε για υπόδειγμα."Όταν του έλεγε κάποιος ότι μοιά-Ζει με τον Τζέιμς, μέσα τουφούσκωνε από υπερηφάνεια. Καιτώρα... τώρα ένιωθε μέσα του παγωνιά κι απελπισία κάθε φορά πουτον σκεφτόταν.Ο καιρός έγινε πιο Ζεστός στις διακοπές του Πάσχα. Ένα δροσερόαεράκι φυσούσε και οι μέρεςήταν πιο φωτεινές, αλλά ο Χάρι, μαΖί" με τους υπόλοιπουςπεμπτοετείς μαθητές, ήταν κλεισμένοςμέσα, έκανε επαναλήψεις και πηγαινοερχόταν στη βιβλιοθήκη.Παρίστανε πως για την κακοκεφιάτου δεν ευθυνόταν τίποτε άλλο παρά οι εξετάσεις που πλησίαΖαν και,καθώς όλοι είχαν ξεθεωθείστο διάβασμα, κανένας δεν αμφισβήτησε τη δικαιολογία του.«Χάρι, σου μιλάω, δεν ακούς;»«Ε;»Σήκωσε τα μάτια του. στο τραπέΖΙ της βιβλιοθήκης όπου καθότανμόνος του είχε έρθει μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αναμαλλιασμένη Τζίνι Ουέσλι. Ήταν598Κυριακή, αργά το απόγευμα η Ερμιόνη είχε επιστρέψει στον κοιτώνατου Γκρίφιντορ να κάνειεπανάληψη στους αρχαίους ρούνους και ο Ρον είχε προπόνηση στοκουίντιτς.«Α, γεια», έκανε ο Χάρι τραβώντας μπροστά του τα βιβλία. «Πώς καιδεν είσαι στην προπόνηση;»«Μόλις τελειώσαμε», απάντησε η Τζίνι. «Ο Ρον πάει στο αναρρωτήριοτον ΤζΟΚ Σλόπερ».«Γιατί;»«Δεν είμαστε σίγουροι, αλλά νομίΖουμε ότι αυτοτραυματίστηκε με τορόπαλο του».Βαριαναστέναξε. «Τέλος πάντων. . ήρθε ένα δέμα... μόλις πέρασε απότα νέα μέτρα ελέγχου τηςΆμπριτζ».Ακούμπησε πάνω στο τραπέΖι ένα κουτί τυλιγμένο με καφετί χαρτίκάποιοςτο είχε ξετυλίξει καιτο είχε ξανατυλίξει πρόχειρα. Πάνω αναγραφόταν με κόκκινο μελάνι:Ελέγχθηκε και Εγκρίθηκεαπό τη μεγάλη επιθεωρήτρια του «Χόγκουαρτς».«Είναι πασχαλινά αβγά από τη μαμά», είπε η Τζίνι. «Υπάρχει ένα γιασένα... ορίστε».Του έδωσε ένα ωραίο σοκολατένιο αβγό που, όπως αναφερόταν στησυσκευασία του, ήτανστολισμένο με μικρές χρυσές μπάλες του κουίντιτς από γλάσο καιπεριείχε αεριούχες μέλισσες.Ο Χάρι το κοίταξε για μια στιγμή κι ένιωσε έναν κόμπο ν' ανεβαίνειστο λαιμό του.«Είσαι καλά, Χάρι;» ρώτησε σιγανά η Τζίνι.«Μια χαρά», απάντησε πνιχτά. Ο κόμπος στο λαιμό του έκοβε τηναναπνοή. Δεν καταλάβαινεγιατί τον έκανε να αισθάνεται έτσι ένα πασχαλινό αβγό.«Δείχνεις πολύ πεσμένος τώρα τελευταία», επέμεινε εκείνη. «Πιστεύωπως αν το συΖητήσεις μετην Τσο...»«θέλω να το συΖητήσω, αλλά όχι με την Τσο», την έκοψε τραχιά οΧάρι.«Τότε με ποιον;» ρώτησε η κοπέλα.«Με...» Ο Χάρι κοίταξε ολόγυρα για να βεβαιωθεί πως δεν τουςάκουγε κανείς. Η κυρία Πινς ήτανκάμποσα ράφια πιο πέρα κι έδινε στην αλαφιασμένη Χάνα Άμποτ μιαστοίβα βιβλία, «θέλω να μιλήσωμε τον Σείριο», μουρμούρισε. «Αλλά ξέρω ότι δε γίνεται».Έπειτα, περισσότερο για να κάνει κάτι παρά γιατί το ήθελε,ξετύλιξε το πασχαλινό αβγό του,έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι και το έβαλε στο στόμα του.599«Κοίτα», είπε η Τζίνι με αργόσυρτη φωνή, παίρνοντας κι αυτή λίγησοκολάτα, «αν θέλεις στ'Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αλήθεια να μιλήσεις με τον Σείριο, πιστεύω πως θα βρούμε τρόπο».«Ναι, σιγά», έκανε απελπισμένος ο Χάρι. «Με την Άμπριτζ νααστυνομεύει τα τζάκια και ναλογοκρίνει την αλληλογραφία μας;»«Όταν μεγαλώνεις με τον Φρεντ και τον Τζορτζ», είπε στοχαστικά ηΤζίνι, «συνειδητοποιείς ότιόλα είναι δυνατά αν το λέει η καρδιά σου».Ο Χάρι την κοίταξε. Ίσως ήταν η επίδραση της σοκολάτας —ο Λούπινπάντα υποστήριΖε ότιέπρεπε κανείς να τρώει λίγη σοκολάτα ύστερα από μιαν αναμέτρηση μεΠαράφρονες — ή ίσωςτο ότι επιτέλους εξέφρασε δυνατά αυτό που τον έτρωγε την τελευταίαβδομάδα, πάντως μέσα τουάναψε μια σπίθα ελπίδας.«ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΕΔΩ'»Η Τζίνι τινάχτηκε όρθια. «Οχ, αμάν... Ξέχασα...»Η κυρία Πινς έσκυψε από πάνω τους, με το μαραμένο πρόσωπο τηςπαραμορφωμένο από θυμό.«Σοκολάτα στη βιβλιοθήκη;» βρυχήθηκε. «Έξω αμέσως... έξω... ΕΞΩ'»Κατόπιν, σήκωσε το ραβδί της κι έβαλε τα βιβλία, τη σάκα και τομελανοδοχείο του Χάρι ναπάρουν στο κυνήγι τα δυο παιδιά διώχνοντας τα από τη βιβλιοθήκη,ενώ συγχρόνως τους έδινανκατα-κεφαλιές.για να υπογραμμιστεί, θαρρείς, η σπουδαιότητα των επικείμενωνεξετάσεων, λίγο μετά το τέλοςτων διακοπών εμφανίστηκαν στα τραπέΖια του πύργου του Γκρίφιντορφυλλάδια, έντυπα καιανακοινώσεις με θέμα διάφορα μαγικά επαγγέλματα, καθώς και άλλημία ανακοίνωση στονπίνακα:ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣΆπαντες οι μαθητές του πέμπτου έτους θα έχουν μια σύντομησυνάντηση με την υπεύθυνη τουκοιτώνα τους την πρώτη εβδομάδα της θερινής περιόδου, προκειμένουνα συΖητήσουν γύρωαπό τον επαγγελματικό προσανατολισμό τους. Ακολουθεί ο κατάλογοςτων ατομικών ραντεβού.600Ο Χάρι κοίταξε στον κατάλογο και είδε ότι έπρεπε να παρουσιαστείστο γραφείο της καθηγήτριαςΜακΓκόναγκαλ τη Δευτέρα, στις δύο και μισή, πράγμα που σήμαινε ότιθα έχανε όλο σχεδόν τομάθημα μαντικής. Τόσο αυτός όσο και οι περισσότεροι πεμπτοετείςπέρασαν ένα μεγάλο μέροςτου τελευταίου σαββατοκύριακου των πασχαλινών διακοπών τουςδιαβάΖοντας όλες τιςπληροφορίες των φυλλαδίων για τα διάφορα επαγγέλματα.«Εμένα, πάντως, δε μου αρέσει η θεραπευτική», είπε ο Ρον τοτελευταίο βράδυ των διακοπών.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Είχε πέσει με τα μούτρα σ' ένα φυλλάδιο, που στην πρώτη σελίδαείχε το έμβλημα του «ΑγίουΜόνγκο», το οστό με το ραβδί τοποθετημένα σταυρωτά. «Εδώ λέει ότιπρέπει να έχεις ΥπεράνωΠροσδοκιών στα φίλτρα, στη βοτανολογία, στις μεταμορφώσεις, σταξόρκια και στην άμυναεναντίον των σκοτεινών τεχνών. Δηλαδή... μα την πίστη μου... δεΖητάνε και τίποτα, ε;»«Συμφωνώ, αλλά είναι πολύ υπεύθυνη δουλειά», σχολίασε αφηρημένα ηΕρμιόνη. Μελετούσεεμβριθώς ένα φυλλάδιο με Ζωηρά ρόζ και πορτοκαλιά χρώματα και τηνεπικεφαλίδα: ΜΗΠΩΣΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙΤΕ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΓΚΑ, «ΔεΖητάνε ιιδιαίτεραπροσόντα για τους συνδέσμους με τους Μαγκλ μόνο ΚΔΜ στημαγκλολογία: Αυτό που έχειμεγαλύτερη σημασία είναι ο ενθουσιασμός σας, η υπομονή και ηαίσθηση του χιούμορ!» διάβασεη κοπέλα.«Πάντως, για να επικοινωνήσεις με το θείο μου δεν αρκεί η αίσθησητου χιούμορ», σχολίασεσκυθρωπά ο Χάρι. «Αυτό που χρειά-Ζεται είναι να ξέρεις πότε πρέπεινα σκύψεις για νααποφύγεις αυτό που σου πετάει στο κεφάλι». Εκείνος μελετούσε έναφυλλάδιο για τα μαγικάτραπεΖικά ιδρύματα. «Ακούστε αυτό: Ονειρεύεστε μια συναρπαστικήκαριέρα με ταξίδια,περιπέτειες και παχυλά, ανάλογα με τους κίνδυνους, μπόνους; Ανναι, σας προτείνουμε τη ΜαγικήΤράπεΖα Γκρίνγκοτς, που προσλαμβάνει αυτή την εποχή λυτές γιακατάρες, με καταπληκτικέςευκαιρίες στο εξωτερικό... θέλουν όμως αριθμολογία ότι πρέπει γιασένα, Ερμιόνη!»«Δε με συγκινεί το επάγγελμα του τραπεΖίκού υπαλλήλου», σχολίασεαφηρημένα η Ερμιόνη, πουτώρα διάβαΖε το: ΕΧΕΤΕ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ ΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΤΕ ΟΡΕΙΝΟΥΣΚΑΛΙΚΑΝΤζΑΡΟΥΣ ΓΙΑΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ,«Ει», ακούστηκε μια φωνή στο αφτί του Χάρι. Γύρισε κι είδε τονΦρεντ και τον Τζορτζ. «Μαςμίλησε για σένα η Τζινι», είπε ο Φρεντ,601ακουμπώντας τα πόδια του πάνω στο τραπέΖΙ και ρίχνοντας στο πάτωμαμερικές μπροσούρεςγια τις θέσεις εργασίας στο Υπουργείο Μαγείας. «Λέει ότι θέλεις ναμιλήσεις με τον Σείριο...;»«Τι;» αναφώνησε η Ερμιόνη, που το χέρι της έμεινε μετέωρο καθώςπήγαινε να πιάσει έναενημερωτικό βιβλιαράκι με τον τίτλο:Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΠΑΜ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΜΑΓΙΚΩΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ,«Ε... ναι...» απάντησε ο Χάρι όσο πιο ανέμελα μπορούσε, «σκέφτηκαότι θα μου άρεσε να...»«Μη λες βλακείες». Η Ερμιόνη ίσιωσε το κορμί και τον κοίταξε σαννα μην πίστευε στα μάτια της.«Με την Άμπριτζ να ελέγχει όλες τις φωτιές και τις κουκουβάγιες;»«Υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε το σκόπελο», παρενέβη χαμογελαστάο Τζορτζ. «Αρκεί ναδημιουργήσουμε έναν αντιπερισπασμό. Δεν ξέρω αν προσέξατε πόσοφρόνιμα καθίσαμε μετάτην κο-σμοχαλασιά λίγο πριν από τις διακοπές του Πάσχα;»«Ποιος ο λόγος, σκεφτήκαμε, να διαταράξουμε τις διακοπές μας;»συνέχισε ο Φρεντ. «Κανέναςαπολύτως, απαντήσαμε. Και, φυσικά, θα διαταράσσαμε και τιςεπαναλήψεις των παιδιών,δηλαδή, το τελευταίο που θα θέλαμε να κάνουμε».Έγνεψε υποκριτικά στην Ερμιόνη. Εκείνη αιφνιδιάστηκε που σκέφτηκαντο διάβασμα των άλλωνπαιδιών.«Αλλά από αύριο, τέρμα τα ψέματα», συνέχισε Ζωηρά ο Φρεντ. «Κι ανείναι να προκαλέσουμελίγο σαματά, γιατί να μην το κάνουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε ναδώσουμε την ευκαιρία στον Χάρινα επικοινωνήσει με τον Σείριο;»«Ναι, αλλά», αντέτεινε η Ερμιόνη, με ύφος ανθρώπου που προσπαθείνα εξηγήσει κάτι πάραπολύ απλό σε κάποιον πάρα πολύ χαζό, «ακόμη κι αν δημιουργήσετεαντιπερισπασμό, πώς θαμιλήσει ο Χάρι με τον Σείριο;»«Από το γραφείο της Άμπριτζ», απάντησε χαμηλόφωνα ο Χάρι.Το στριφογύριΖε στο μυαλό του εδώ και δεκαπέντε μέρες και δενέβρισκε άλλη λύση. Του είχε πειη ίδια η Άμπριτζ ότι το μόνο τζάκιπου δεν αστυνομευόταν ήταν τοδικό της.«Τρε... τρελάθηκες;» αναφώνησε πνιχτά η Ερμιόνη.Ο Ρον είχε αφήσει το φυλλάδιο που αφορούσε στην καλλιέργειαμυκήτων για εμπορικούςσκοπούς και παρακολουθούσε προσηλωμένος τη συΖήτηση.602«Δε νομίΖω», ανασήκωσε τους ώμους του ο Χάρι.«Και πώς θα μπεις στο γραφείο της;»Το αγόρι περίμενε αυτή την ερώτηση.«Με το σουγιά του Σείριου», απάντησε.«Ορίστε;»«Πέρυσι τα Χριστούγεννα, ο Σείριος μου χάρισε ένα σουγιά πουανοίγει όλες τις κλειδαριές»,συνέχισε ο Χάρι. «Έτσι, ακόμη κι αν είναι μαγεμένη η πόρτα της καιδεν ανοίγει με το ξόρκιΆνοιξε, πράγμα για το οποίο βάΖω στοίχημα...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εσύ δε λες τίποτα;» ρώτησε αγριεμένη τον Ρον η Ερμιόνη. Ο Χάρισκέφτηκε πως ήταν ίδια ηκυρία Ουέσλι που Ζητούσε υποστήριξη από τον άντρα της στο πρώτοτου δείπνο στην ΓκρίμολντΠλέις.«Τι να πω;» έκανε ο Ρον, θορυβημένος που Ζητούσαν τη γνώμη του.«Αν θέλει να το κάνει οΧάρι, θα το αποφασίσει ο ίδιος».«Τώρα μίλησες σαν αληθινός φίλος και ως γνήσιος Ουέσλι», είπε οΦρεντ χτυπώντας τον Ρονστην πλάτη. «Ωραία, λοιπόν. Σκεφτόμαστε να το κάνουμε αύριο,αμέσως μετά τα μαθήματα, γιατίθα γίνει ακόμη πιο μεγάλος πάταγος αν είναι όλοι στους διαδρόμους.Χάρι, θα το στήσουμεκάπου στην ανατολική πτέρυγα ώστε να παρασύρουμε την Άμπριτζμακριά από το γραφείο τηςέτσι, θα σου εξασφαλίσουμε γύρω στα... είκοσι λεπτά;» κοίταξεερωτηματικά τον Τζορτζ.«Άνετα», έκανε εκείνος.«Τι ακριβώς θα είναι αυτός ο αντιπερισπασμός;» ρώτησε ο Ρον. «θαδεις, αδελφούλη», είπε οΦρεντ, καθώς εκείνος κι ο Τζορτζ σηκώνονταν να φύγουν. «Φρόντισενα είσαι στο διάδρομοόπου βρίσκεται το άγαλμα του Γκρέγκορι του Γελοίου, αύριο, κατάτις πέντε η ώρα».Την άλλη μέρα, ο Χάρι ξύπνησε πολύ νωρίς, με την ίδια σχεδόναγωνία που ένιωθε το πρωί τηςδίκης του στο Υπουργείο Μαγείας. Δεν ήταν απλώς το ότι θα έκανεδιάρρηξη στο γραφείο τηςΆμπριτζ και θα χρησιμοποιούσε το τζάκιτης για να μιλήσει με τονΣείριο — αν και αυτό αρκούσεαπό μόνο του για να τον γεμίσει άγχος. Ήταν και ότι εκείνη τηνημέρα θα συναντούσε για πρώτηφορά τον Σνέιπ μετά τη βραδιά που τον έδιωξε με τις κλοτσιές απότο γραφείο του.Έμεινε κάμποση ώρα στο κρεβάτι να αναλογίζεται όλα όσα τονπερίμεναν. Ύστερα σηκώθηκεαθόρυβα, πλησίασε στο παράθυρο603δίπλα στο κρεβάτι του Νέβιλ και κοίταξε το μαγευτικό πρωινό. Οουρανός είχε μιαν απόκοσμη,ριδίΖουσα γαλαΖωπή απόχρωση. Ευθεία μπροστά του ο Χάρι διέκρινετην οξιά, κάτω από τηνοποία βασάνισε κάποτε ο πατέρας του τον Σνέιπ. Αμφέβαλλε αν θακατάφερνε να δικαιολογήσειο Σείριος όσα είχε δει στην κιβωτό των στοχασμών, αλλά λαχταρούσεαπεγνωσμένα να ακούσειτη δική του εκδοχή για τα γεγονότα να μάθει αν υπήρχαν κάποιαελαφρυντικά, κάποια δικαιολογίαγια τη συμπεριφορά του πατέρα του...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Κάτι τράβηξε την προσοχή του μια κίνηση στις παρυφές τουΑπαγορευμένου Δάσους. Το αγόριμισόκλεισε τα μάτια για να προστατευτεί από τον ήλιο και είδε τονΧάγκριντ να ξεπροβάλλει μέσααπ' τα δέντρα. Του φάνηκε πως κούτσαινε. Ο Χάρι τον είδε ναπηγαίνει τρεκλίζοντας στην πόρτατου σπιτιού του και να εξαφαντζεται στο εσωτερικό του.Παρακολούθησε κάμποσα λεπτά τοσπιτάκι. Ο Χάγκριντ δεν ξαναβγήκε, αλλά εμφανίστηκε καπνός από τηνκαμινάδα, πράγμα πουσήμαινε ότι ο φίλος του δεν ήταν τόσο άσχημα τραυματισμένος ώστενα μην μπορεί να ανάψειφωτιά.Ο Χάρι τραβήχτηκε από το παράθυρο, πήγε στο μπαούλο του κιάρχισε να ντύνεται.Με την προοπτική της διάρρηξης του γραφείου της Άμπριτζ, δενπερίμενε να είναι ήρεμη η μέρατου, ωστόσο δεν είχε λογαριάσει τις αδιάκοπες προσπάθειες τηςΕρμιόνης να τον αποτρέψει απόαυτό που σχεδίαΖε να κάνει στις πέντε η ώρα. Για πρώτη φορά σταχρονικά, ήταν κι εκείνη εξίσουαπρόσεκτη με τον Χάρι και τον Ρον την ώρα της παράδοσης τουκαθηγητή Μπινς και νουθετούσεψιθυριστά τον Χάρι, ο οποίος κατέβαλλε υπεράνθρωπες προσπάθειεςνα την αγνοήσει.«...κι αν σε πιάσει στα πράσα, εκτός του ότι θα αποβληθείς, θαμαντέψει ότι μιλούσες με τονΣναφλς κι αυτή τη φορά θα σε αναγκάσει να πιεις το φίλτρο τηςαλήθειας και να απαντήσεις στιςερωτήσεις της...»«Ερμιόνη», ψιθύρισε αγανακτισμένος ο Ρον, «πάψε επιτέλους νακατσαδιάΖεις τον Χάρι καιπαρακολούθησε τον Μπινς, γιατί αλλιώς θα με αναγκάσεις να κρατήσωεγώ σημειώσεις».«Κράτα κι εσύ μια φορά, δε θα πάθεις τίποτα!»Όταν κατέβηκαν στο μπουντρούμι του Σνέιπ για το μάθημα τωνφίλτρων, δε μιλούσε στηνΕρμιόνη ούτε ο Χάρι ούτε ο Ρον. Εκείνη απτόητη εκμεταλλεύτηκε τησιωπή τους για ναεξαπολύσει ένα χεί-604μαρρο αυστηρών προειδοποιήσεων, μιλώντας με ψιθυριστή σφυριχτήφωνή, η οποία έκανε τονΣιμούς να ψάχνει επί πέντε λεπτά το τσουκάλι του νομίζοντας ότιείχε διαρροή.Ο Σνέιπ, στο μεταξύ, είχε αποφασίσει να φερθεί στον Χάρι σαν ναήταν αόρατος. Ο Χάρι, φυσικά,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ήταν συνηθισμένος σε αυτή την τακτική, αφού ήταν η αγαπημένη τουθείου Βέρνον, κι έτσι ένιωθεμάλλον ανακουφισμένος που δεν υπέστη τίποτα χειρότερο. Μάλιστα, σεσύγκριση με τα ειρωνικάκαι προσβλητικά σχόλια που του επιφύλασσε συνήθως ο Σνέιπ, αυτή ηνέα προσέγγισηαποτελούσε Βελτίωση. Διαπίστωσε ικανοποιημένος ότι, όταν τονάφηναν απερίσπαστο, τα κατάφερνεμια χαρά στην παρασκευή του τονωτικού φίλτρου. Στο τέλος τουμαθήματος, γέμισε μιαμποτίλια με το φίλτρο του, την έκλεισε με ένα πώμα και την πήγεγια βαθμολόγηση στην έδρα,σίγουρος ότι αυτή τη φορά είχε το Υπεράνω Προσδοκιών στην τσέπη.Μόλις όμως έκανε να φύγει, άκουσε έναν κρότο. Ο Μαλφόι γέλασεχαρούμενα κι ο Χάρι γύρισε ναδει τι συμβαίνει. Η μποτίλια με το φίλτρο του ήταν σπασμένη στοπάτωμα κι ο Σνέιπ είχε ένα ύφοςαπέραντης ικανοποίησης.«Οχ», είπε σιγανά ο καθηγητής. «Πάλι μηδέν, Πότερ». Ο Χάρι δενμπορούσε ν' αρθρώσει λέξηαπ' τα νεύρα του. Πήγε φουριόΖος προς το τσουκάλι του, σκοπεύονταςνα γεμίσει άλλη μιαμποτίλια και να αναγκάσει τον Σνέιπ να τον βαθμολογήσει, αλλάδιαπίστωσε, προς μεγάλη τουφρίκη, πως το υπόλοιπο περιεχόμενο του είχε εξαφανιστεί.«Συγγνώμη!» αναφώνησε η Ερμιόνη φέρνοντας τα χέρια της στο στόμα.«Χίλια συγγνώμη, Χάρι.ΝόμιΖα πως τελείωσες και καθάρισα το τσουκάλι!»Ο Χάρι δεν κατάφερε να πει τίποτα. Μόλις χτύπησε το κουδούνι,έφυγε από το μπουντρούμιχωρίς να ρίξει ούτε ματιά πίσω του. Στην τραπεΖαρία φρόντισε νακαθίσει ανάμεσα στον Νέβιλκαι τον Σίμους για να γλιτώσει από τη μουρμούρα της Ερμιόνης.Ήταν τόσο κακοδιάθετος όταν πήγε στο μάθημα μαντικής, που είχεξεχάσει το ραντεβού με τηνκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ- το θυμήθηκε μονάχα όταν τον ρώτησε ο Ρονγιατί δεν πήγε στο γραφείοτης. Έτρεξε στις σκάλες κι έφτασε στο γραφείο της με την ψυχήστο στόμα και μόνο μ' έναλεπτό καθυστέρηση.«Συγγνώμη, κυρία», είπε λαχανιασμένος καθώς έμπαινε. «Το ξέχασα».605«Δεν πειράζει, Πότερ», είπε εκείνη κοφτά αλλά, καθώς μιλούσε,κάποιος ρουθούνισε από τηγωνιά. Ο Χάρι γύρισε να δει.Εκεί καθόταν η καθηγήτρια Άμπριτζ με το μπλοκάκι της στο χέρι, έναδαντελωτό γιακαδάκι στολαιμό κι ένα συγκρατημένο, φρικτά αυτάρεσκο χαμόγελο στα χείλη.«Κάθισε, Πότερ», του υπέδειξε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. Τα χέριατης έτρεμαν ελαφρώςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

καθώς έσιαΖε τα φυλλάδια στο γραφείο της.Ο Χάρι κάθισε με την πλάτη γυρισμένη στην Άμπριτζ κι έκανε ότιμπορούσε για να αγνοήσει τοθρόισμα της πένας της.«Η συνάντηση αυτή, Πότερ, είναι για να συΖητήσουμε ταεπαγγελματικά σου ενδιαφέροντα και νασε βοηθήσω να αποφασίσεις ποια μαθήματα θα επιλέξεις για το έκτοκαι έβδομο έτος», είπε ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ. «Έχεις σκεφτεί τι θα σου άρεσε να κάνειςόταν αποφοιτήσεις από τοσχολείο;»«Ε...» ξεκίνησε ο Χάρι. Έβρισκε πολύ εκνευριστικό το θόρυβο τηςπένας πίσω του.«Ναι;» τον ενθάρρυνε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Έχω σκεφτεί... να... θα μου άρεσε να γίνω χρυσούχος», τραύλισεο Χάρι.«Για να το κάνεις αυτό, θα πρέπει να έχεις άριστη βαθμολογία»,παρατήρησε η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ. Έπειτα ξεδιάλεξε ένα μικρό σκουρόχρωμο φυλλάδιο απότη στοίβα που είχεμπροστά της και το άνοιξε. «Ζητάνε το λιγότερο πέντε ΕΔΕΜ, καιμάλιστα Υπεράνω Προσδοκιών,απ' ότι βλέπω. Στη συνέχεια, σε υποβάλλει το γραφείο των χρυσούχωνσε μια σειράψυχολογικών τεστ καθώς και τεστ ευφυιας. Είναι πολύ δύσκοληεπαγγελματική επιλογή, Πότερ,παίρνουν μόνο την αφρόκρεμα. Μάλιστα, αν δεν κάνω λάθος, τα τρίατελευταία χρόνια δεν έχουνπάρει κανέναν».Εκείνη τη στιγμή η καθηγήτρια Άμπριτζ έβηξε διακριτικά, σαν ναπροσπαθούσε να διαπιστώσειπόσο σιγανά μπορούσε να βήξει. Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ τηναγνόησε.«θα θέλεις, φαντάΖομαι, να μάθεις ποια μαθήματα πρέπει ναπαρακολουθήσεις;» συνέχισε μεφωνή λίγο πιο δυνατή από πριν.«Μάλιστα», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Σίγουρα άμυνα εναντίον τωνσκοτεινών τεχνών...;»Άλλο ένα βηχαλάκι ακούστηκε από την κατεύθυνση της καθηγήτριαςΆμπριτζ, λίγο πιο δυνατόαυπί τη φορά. Η καθηγήτρια ΜακΓκό-606607ναγκαλ έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια της, έπειτα τα ξανάνοιξεκαι συνέχισε σαν να μη συνέβαινετίποτα. :«θα σε συμβούλευα να παρακολουθήσεις μεταμορφώσεις, γιατί είναικάτι που οι χρυσούχοιχρησιμοποιούν πολύ συχνά στην πορεία της δουλειάς τους. Και οφείλωνα σε προειδοποιήσω,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Πότερ, ότι στις δικές μου ΕΔΕΜ δέχομαι μόνο μαθητές που πήρανΥπεράνω Προσδοκιών στοΚοινό Δίπλωμα Μαγείας. Αυτή τη στιγμή έχεις μέσο όρο Προάγεσαι στομάθημα μου, γι' αυτόπρέπει να βάλεις τα | δυνατά σου στις εξετάσεις αν θέλεις ναπροχωρήσεις. Στη συνέχεια, |πρέπει να παρακολουθήσεις το μάθημα των ξορκιών, επιλέγοντας |εκείνα που είναι πάνταχρήσιμα, καθώς και το μάθημα των φίλτρων. | Ναι, Πότερ, φίλτρα»,πρόσθεσε με μια υποψίαχαμόγελου. «Τα δηλητήρια και τα αντίδοτα τους είναι από ταβασικότερα μαθήματα | τωνχρυσούχων. Κι οφείλω να σου πω ότι ο καθηγητής Σνέιπ δεν παίρνειποτέ μαθητές που έχουνκάτω από Εύγε στο ΚΔΜ τους, επομένως...»Εκείνη τη στιγμή, η καθηγήτρια Άμπριτζ έβηξε δυνατά. «Να σου δώσωένα σιρόπι για το βήχα,Ντολόρες;» ρώτησε ξερά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, χωρίς νακοιτάξει την Άμπριτζ.«Όχι, ευχαριστώ πολύ», αποκρίθηκε η Άμπριτζ μ' εκείνο τοπροσποιητό γελάκι που μισούσε τόσοο Χάρι. «Απλώς αναρωτιόμουν αν μπορώ να κάνω μια μικρή παρέμβαση,Μινέρβα...;»«Δε βλέπω πώς θα την αποφύγουμε, Ντολόρες», σχολίασε η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ μεσφιγμένα δόντια.«Αναρωτιόμουν αν ο Πότερ έχει την κατάλληλη ιδιοσυγκρασία γιαχρυσούχος», σχολίασε γλυκά ηκαθηγήτρια Άμπριτζ.«Ναι, ε;» έκανε αδιάφορα η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ και συνέχισεσαν να μην την είχανδιακόψει. «Λοιπόν, Πότερ, αν το σκέφτεσαι σοβαρά, η συμβουλή μουείναι να βάλεις τα δυνατάσου για να βελτιώσεις τη βαθμολογία σου στις μεταμορφώσεις και σταφίλτρα. Βλέπω ότι ηβαθμολογία σου στο μάθημα του καθηγητή Φλίτ-γουικ κυμαίνεται απόΠροάγεσαι μέχρι ΥπεράνωΠροσδοκιών τα δύο τελευταία χρόνια, επομένως, δεν έχεις πρόβλημαστα ξόρκια. Όσο για τηνάμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών, έχεις γενικά υψηλήβαθμολογία, ειδικά ο καθηγητήςΛούπιν πίστευε... Είσαι σίγουρη, Ντολόρες, ότι δε θες σιρόπι γιατο βήχα,»«Όχι, όχι, ευχαριστώ, Μινέρβα», χαμογέλασε αυτάρεσκα η καθηγήτριαΆμπριτζ, που είχε βήξειπιο δυνατά από κάθε άλλη φορά.«Απλώς σκέφτηκα ότι ίσως δεν έχεις μπροστά σου τους πρόσφατουςβαθμούς του Χάρι στηνάμυνα εναντίον των σκοτεινών τεχνών. Αν και είμαι σίγουρη ότι σουέστειλα ένα σημείωμα».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ποιο;... Αυτό;» είπε περιφρονητικά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,ανασύροντας μια ρόζπεργαμηνή από το φάκελο του Χάρι. Της έριξε μια ματιάανασηκώνοντας τα φρύδια της και τηνέβαλε ξανά στο φάκελο χωρίς κανένα σχόλιο. «Όπως σου έλεγα, Πότερ,ο καθηγητής Λούπινπίστευε πως έχεις μεγάλη κλίση σε αυτό το μάθημα και, φυσικά, έναςχρυσούχος...»«Δεν κατάλαβες τι λέει το σημείωμα μου, Μινέρβα;» ρώτησε μειλίχιαη καθηγήτρια Άμπριτζ,ξεχνώντας αυτή τη φορά να βήξει.«Και βέβαια κατάλαβα», αποκρίθηκε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλσφίγγοντας τόσο πολύ ταδόντια της, που τα λόγια της ακούστηκαν ελαφρώς πνιχτά.«Τότε, απορώ... Δεν καταλαβαίνω γιατί καλλιεργείς στον Πότερφρούδες ελπίδες...»«Φρούδες ελπίδες;» επανέλαβε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, αρνούμενηπεισματικά να γυρίσειπρος το μέρος της Άμπριτζ. «Έχει πολύ υψηλή βαθμολογία σε όλα ταδιαγωνίσματα της άμυναςεναντίον των σκοτεινών τεχνών...»«Λυπάμαι που σε διαψεύδω, Μινέρβα, αλλά όπως θα δεις στο σημείωμαμου, ο Πότερ πήρεπολλούς κακούς βαθμούς στο μάθημα μου...»«Ίσως δεν ήμουν αρκετά σαφής», είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ καιγύρισε επιτέλους προςτο μέρος της Άμπριτζ για να την κοιτάξει κατάματα. «Είχε πολύυψηλή βαθμολογία σε όλα τα διαγωνίσματαάμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών που έβαλε έναςικανός καθηγητής».Το χαμόγελο της καθηγήτριας Άμπριτζ έσβησε τόσο απότομα σαν νακάηκε ένας ηλεκτρικόςλαμπτήρας. Έγειρε πίσω στην καρέκλα της, γύρισε σελίδα στομπλοκάκι της κι άρχισε να γράφειμε φούρια, ενώ τα γουρλωτά μάτια της κινούνταν πέρα-δώθε. Ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλστράφηκε ξανά στον Χάρι με ρουθούνια που πετάριΖαν και μάτια πουάστραφταν.«Καμία απορία, Πότερ;»«Μάλιστα», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Τι είδους ψυχολογικά τεστ και τεστευφυιας σου κάνουν στουπουργείο, αν έχεις καλές επιδόσεις στις ΕΔΕΜ;»608609«Πρέπει να αποδείξεις ότι διαθέτεις ικανότητες αντίδρασης υπόσυνθήκες μεγάλης πίεσης και ταλοιπά», εξήγησε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ, «υπομονή και επιμονή,γιατί η εκπαίδευση τωνχρυ-σούχων διαρκεί τρία χρόνια, για να μην αναφέρω ότι απαιτείταιεξαιρετική δεξιότητα στηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πρακτική εφαρμογή της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών. Αυτόσημαίνει σκληρή μελέτημετά την αποφοίτηση από το σχολείο, έτσι, αν δεν είσαιπροετοιμασμένος να...»«Όπως θα διαπιστώσεις επίσης», πήρε το λόγο η Άμπριτζ, με ψυχρήφωνή τώρα, «το υπουργείοελέγχει τα μητρώα όλων όσοι υποβάλλουν αίτηση για χρυσούχοι. Εννοώτα ποινικά μητρώα».«...αν δεν είσαι προετοιμασμένος να υποβληθείς και σε άλλεςεξετάσεις μετά το "Χόγκουαρτς",είναι προτιμότερο να προσανατολιστείς σε κάτι διαφορετικό...»συνέχισε την προηγούμενη φράσητης η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Πράγμα που σημαίνει ότι το παιδί αυτό έχει τόσες πιθανότητες ναγίνει χρυσούχος όσες και οΝτάμπλντορ να επιστρέψει σε αυτό το σχολείο».«Τότε, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες», απεφάνθη η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ.«Ο Πότερ έχει ποινικό μητρώο», είπε δυνατά η Άμπριτζ.«Ο Πότερ αθωώθηκε απ' όλες τις κατηγορίες», αντέτεινε ακόμη πιοδυνατά η ΜακΓκόναγκαλ.Η καθηγήτρια Άμπριτζ τινάχτηκε όρθια. Ήταν τόσο κοντή βέβαια πουδεν άλλαξαν και πολλάπράγματα, αλλά η μουλωχτή, μελιστάλαχτη συμπεριφορά της είχε δώσειτη θέση της σ' έναν τόσοάγριο θυμό, ώστε στο πλατύ, πλαδαρό πρόσωπο της είχε τώρααποτυπωθεί μια αλλόκοταμοχθηρή έκφραση.«Ο Πότερ δεν έχει καμιά ελπίδα να γίνει χρυσούχος!»Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ σηκώθηκε κι αυτή όρθια στη δική τηςπερίπτωση, όμως, η κίνησηήταν πολύ πιο επιβλητική: όρθωσε το ανάστημα της πάνω από τηνκαθηγήτρια Άμπριτζ.«Πότερ», είπε με ηχηρή φωνή, «θα σε βοηθήσω να γίνεις χρυσούχος,έστω κι αν είναι τοτελευταίο πράγμα που θα κάνω! θα πάρεις τους απαιτούμενουςβαθμούς, ακόμη κι αν χρειαστείνα σου κάνω φροντιστήριο τις νύχτες!»«Ο υπουργός Μαγείας δε θα προσλάβει ποτέ τον Χάρι Πότερ!» δήλωσεοργισμένη η Άμπριτζ.«Μπορεί να έχει αλλάξει ο υπουργός Μαγείας μέχρι να ολοκληρώσειτις σπουδές του ο ΧάριΠότερ!» φώναξε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Αχά!» στρίγκλισε η καθηγήτρια Άμπριτζ, τεντώνοντας το κοντόχοντροδάχτυλο της προς τηΜακΓκόναγκαλ. «Ναι, ναι, ναι! Φυσικά! Αυτό θέλεις, ΜινέρβαΜακΓκόναγκαλ! Να φύγει οΚορνήλιος Φαντζ για να πάρει τη θέση του ο Άλμπους Ντάμπλντορ! Καινα πάρεις εσύ τη δικήμου θέση: γενική γραμματέας του υπουργείου και διευθύντρια τουσχολείου!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν ξέρεις τι λες», είπε περιφρονητικά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.«Πότερ, η συΖήτησή μαςγια τον επαγγελματικό προσανατολισμό σου θεωρείται λήξασα».Ο Χάρι κρέμασε τη σάκα του στον ώμο κι έφυγε βιαστικά, χωρίς ναρίξει ούτε μια ματιά στηνκαθηγήτρια Άμπριτζ. Τις άκουγε που συνέχιΖαν να τσακώνονται καθώςδιέσχίΖε το διάδρομομέχρι τις μαρμάρινες σκάλες.Εκείνο το απόγευμα, όταν η καθηγήτρια Άμπριτζ μπήκε στην τάξη,βαριανάσαινε σαν να είχετρέξει σε αγώνα δρόμου.«Ελπι'Ζω να σκέφτηκες καλύτερα αυτό που πας να κάνεις, Χάρι»,ψιθύρισε η Ερμιόνη μόλιςάνοιξαν το βιβλίο τους στο Κεφάλαιο 34:Διαπραγματεύσεις και Όχι Αντίποινα. «Μου φαίνεται πολύ νευριασμένησήμερα...»Η Άμπριτζ αγριοκοίταζε κάθε τόσο τον Χάρι, που κράταγε σκυμμένο τοκεφάλι και είχε τα μάτιατου καρφωμένα στη θεωρία της Αμυντικής Μαγείας χωρίς να διαδάΖει.Σκεφτόταν...ΦανταΖόταν την αντίδραση της καθηγήτριας ΜακΓκόναγκαλ, αν τονέπιαναν να κάνει διάρρηξηστο γραφείο της Άμπριτζ λίγες μόλις ώρες αφότου η υπεύθυνη τουκοιτώνα του είχε ξεσπαθώσειυπέρ του... τίποτα δεν τον εμπόδιζε να επιστρέψει στον πύργο τουΓκρίφι-ντορ με την ελπίδα ότι,κάποια στιγμή στις καλοκαιρινές διακοπές, θα έβρισκε την ευκαιρίανα ρωτήσει τον Σείριο για τησκηνή που παρακολούθησε στην κιβωτό των στοχασμών... τίποτα, εκτόςαπό το ότι η σκέψη ναακολουθήσει την οδό της σύνεσης του δημιουργούσε την αίσθηση ότιτο στομάχι του γέμιζεμολύβι... κι ύστερα ήταν ο Φρεντ και ο Τζορτζ, που είχαν ετοιμάσειήδη τον αντιπερισπασμό, γιανα μην αναφέρουμε το σουγιά που του χάρισε ο Σείριος, ο οποίοςβρισκόταν τώρα στη σάκα τουμαΖί" με τον αόρατο μανδύα του πατέρα του.Ωστόσο, παρέμενε το γεγονός πως, αν τον έπιαναν...«Ο Ντάμπλντορ θυσιάστηκε για να μη σε διώξουν από το σχο-610λείο, Χάρι!» ψιθύρισε η Ερμιόνη, σηκώνοντας μπροστά της το βιβλίοτης για να κρύψει τοπρόσωπο της από την Άμπριτζ. «Αν σε αποβάλουν σήμερα, θα πάειχαμένη η θυσία του!»Ήταν αδύνατον να ακυρώσει το σχέδιο του και να Ζήσει με τηνανάμνηση αυτού που έκανε οπατέρας του εκείνη την καλοκαιρινή μέρα πριν από είκοσι χρόνια καιπαραπάνω... Κι ύστερα,θυμήθηκε τον Σείριο στο τζάκιτου εντευκτηρίου του Γκρίφιντορ...«Τελικά, δε μοιάΖεις στον πατέρα σου όσο νόμιΖα... Αυτό πουσυνάρπαΖε πιότερο τον ΤζέιμςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ήταν το ρίσκο».Αλλά τώρα πια, ήθελε στ' αλήθεια να μοιάΖει στον πατέρα του;«Χάρι, μην το κάνεις, σε παρακαλώ, σε εξορκίΖω!» τον ικέτευσε ηΕρμιόνη την ώρα πουχτυπούσε το κουδούνι.Δεν της απάντησε- δεν ήξερε τι να κάνει.Ο Ρον ήταν αποφασισμένος να μην πει τη γνώμη του ούτε να δώσει τησυμβουλή του απέφευγενα κοιτάξει τον Χάρι αλλά, όταν άνοιξε το στόμα της η Ερμιόνη γιανα προσπαθήσει άλλη μιαφορά να τον μεταπείσει, είπε χαμηλόφωνα: «Σταμάτα επιτέλους. Άσ'τον να αποφασίσει μόνοςτου».Η καρδιά του Χάρι χτυπούσε σαν τρελή καθώς έφευγαν από την τάξη.Είχε προχωρήσει στοδιάδρομο, όταν άκουσε από μακριά να γίνεται σαματάς. Κραυγές καιουρλιαχτά ακούγονταν απότους επάνω ορόφους τα παιδιά που έβγαιναν από τις τάξειςκοντοστέκονταν και κοίταΖαντρομαγμένα το ταβάνι.Η Άμπριτζ πετάχτηκε έξω από την τάξη της τρέχοντας όσο πιο γρήγορατης επέτρεπαν τα κοντάπόδια της. Τράβηξε το ραβδί της κι εξαφανίστηκε προς την αντίθετηκατεύθυνση. Ο Χάρισκέφτηκε:ή τώρα ή ποτέ.«Χάρι, σε παρακαλώ!» τον ικέτευσε ψιθυριστά η Ερμιόνη.Είχε πάρει όμως την απόφαση του έσιαξε τη σάκα του στον ώμο κιάρχισε να τρέχει ανάμεσα σταπαιδιά που πήγαιναν βιαστικά προς την αντίθετη κατεύθυνση, γεμάταπεριέργεια να δουν τι ήτανόλη αυτή η φασαρία στην ανατολική πτέρυγα.Έφτασε στο διάδρομο όπου βρισκόταν το γραφείο της Άμπριτζ ήτανέρημος. Κρύφτηκε πίσω απόμια πανοπλία, που έστριψε με ένα τρίξιμο το κεφάλι για να τον δεικαλύτερα, άνοιξε τη σάκα του,έβγαλε το σουγιά του Σείριου και φόρεσε τον αόρατο μανδύα. Έπειταξεπρόβαλε ακροπατώνταςαπό την πανοπλία και προχώρησε στο διάδρομο μέχρι που έφτασε στηνπόρτα της Άμπριτζ.611Έβαλε τη λεπίδα του μαγικού σουγιά στη χαραμάδα της πόρτας, τηνανεβοκατέβασε μαλακά κιύστερα την τράβηξε. Ακούστηκε ένα σιγανό κλικ και η πόρτα άνοιξε.Μπήκε στο γραφείο, έκλεισεβιαστικά την πόρτα πίσω του και κοίταξε ολόγυρα.Τίποτα δεν κουνήθηκε εκτός από τα απαίσια γατάκια που χόρευανξέγνοιαστα στα διακοσμητικάπιάτα, πάνω από τα κατασχεμένα σκουπόξυλα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι έβγαλε τον αόρατο μανδύα, πλησίασε στο τζάκι και βρήκεαμέσως αυτό που έψαχνε: έναμικρό κουτί με γυαλιστερή μαγική σκόνη.Γονάτισε μπροστά στο άδειο τζάκιμε χέρια που έτρεμαν. Δεν το είχεξανακάνει, αν και ήξερε πώςγινόταν. Έχωσε το κεφάλι του στο τζάκι, πήρε μια μεγάλη χούφτασκόνη και την έριξε στα κούτσουραπου ήταν στοιβαγμένα τακτικά στην εστία. Ευθύς ξεπήδησανσμαραγδένιες φλόγες.«Γκρίμολντ Πλέις, αριθμός 12!» είπε δυνατά και καθαρά.Ήταν μία από τις πιο αλλόκοτες αισθήσεις που ένιωσε ποτέ του. Είχεταξιδέψει κι άλλες φορές,βέβαια, με τη μαγική σκόνη, αλλά τότε ήταν όλο του το σώμα πουστροβιλιζόταν στις φλόγες τουΔικτύου Μαγικής Ροής των τζακιών, το οποίο απλωνόταν σε όλη τηχώρα. Αυτή τη φορά, ταγόνατα του έμειναν καρφωμένα στο κρύο δάπεδο του γραφείου τηςΆμπριτζ και μόνο το κεφάλιτου εκτινάχτηκε στις βαθυπράσινες φλόγες...Κι ύστερα, το στροβίλισμα σταμάτησε απότομα όπως άρχισε. Ο Χάριείχε μια περίεργη αίσθησησαν να 'ταν άρρωστος και ένιωθε πολύ Ζεστός, σαν να ήταν τυλιγμένοτο κεφάλι του σε έναχοντρό μάλλινο κασκόλ. Άνοιξε τα μάτια του και διαπίστωσε ότι μέσααπό ένα ΤζΆΚΙ έβλεπε έναμακρόστενο ξύλινο τραπέΖΙ, όπου καθόταν ένας άντρας σκυμμένος πάνωσε μια περγαμηνή.«Σείριε;»Ο άντρας αναπήδησε και κοίταξε πίσω του. Ήταν ο Λούπιν, όχι οΣείριος. «Χάρι!» αναφώνησεέκπληκτος. «Πώς βρέθηκες εδώ... έγινε τίποτα;»«Όλα καλά», είπε ο Χάρι. «Απλώς ήθελα... απλώς πεθύμησα τονΣείριο».«Πάω να τον φωνάξω», είπε ο Λούπιν και σηκώθηκε όρθιος, έκπληκτοςακόμη. «Ανέβηκε πάνωνα βρει τον Κρίτσερ, πρέπει να κρύφτηκε πάλι στη σοφίτα...»612613Ο Χάρι είδε τον Λούπιν να φεύγει Βιαστικά από την κουΖίνα. Τώρα τομόνο που έβλεπε ήταν ηκαρέκλα και τα πόδια του τραπε-Ζιού. Αναρωτήθηκε γιατί δεν ανέφερεποτέ ο Σείριος πόσοκουραστικό ήταν να μιλάς μέσα από το τζάκιτα γόνατα του είχαν ήδημουδιάσει έτσι όπως ήτανακίνητα στο σκληρό πέτρινο δάπεδο του γραφείου της Άμπριτζ.Λίγες στιγμές αργότερα, ο Λούπιν επέστρεψε συντροφιά με τονΣείριο.«Τι συμβαίνει;» ρώτησε επιτακτικά ο νονός του, τινάΖοντας ταμακριά μαύρα μαλλιά του για ναμην πέφτουν μπροστά στα μάτια του. Γονάτισε μπροστά στο τζάκιγιανα βρεθεί στο ίδιο επίπεδοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

με τον Χάρι. Το ίδιο έκανε κι ο Λούπιν, που φαινόταν πολύανήσυχος. «Είσαστε όλοι καλά;ΧρειάΖεσαι βοήθεια;»«Όχι», είπε ο Χάρι, «δεν ήρθα γι' αυτό... Απλώς ήθελα ναμιλήσουμε... για τον μπαμπά μου».Οι δύο άντρες αντάλλαξαν ένα έκπληκτο βλέμμα, αλλά το αγόρι δενείχε χρόνο για ντροπές ταγόνατα του τον πονούσαν όλο και περισσότερο και λογάριαΖε ότιείχαν περάσει ήδη πέντε λεπτάαπό τη στιγμή που άρχισε ο αντιπερισπασμός ο Τζορτζ του είχευποσχεθεί μόλις είκοσι.Αφηγήθηκε, λοιπόν, χωρίς εισαγωγές την ιστορία με την κιβωτό τωνστοχασμών και τι είχε δειεκεί.Όταν τελείωσε, ο Σείριος κι ο Λούπιν έμειναν κάμποσες στιγμέςαμίλητοι. Ύστερα, ο Λούπιν είπεσιγανά: «Δε θέλω να κρίνεις τον πατέρα σου απ' αυτό που είδεςεκεί, Χάρι. Ήταν μόλις δεκαπέντεχρόνων...»«Κι εγώ δεκαπέντε είμαι!» αντέτεινε με πάθος ο Χάρι.«Κοίτα, Χάρι», είπε καθησυχαστικά ο Σείριος, «ο Τζέιμς και ο Σνέιπμισήθηκαν από την πρώτηστιγμή που αντίκρισαν ο ένας τον άλλον, συμβαίνουν αυτά ταπράγματα, καταλαβαίνεις. Νομίζωότι ο Τζέιμς είχε ότι λαχταρούσε ο Σνέιπ: ήταν αγαπητός, καλός στοκουί-ντιτς... καλός σε όλα. ΟΣνέιπ, αντιθέτως, ήταν ένα ιδιόρρυθμο παιδί που ασχολούνταν μετάμανίας με τις σκοτεινέςτέχνες... και πρέπει να ξέρεις, Χάρι, ότι ο Τζέιμς μισούσε πάντατις σκοτεινές τέχνες».«Ναι», είπε ο Χάρι, «αλλά επιτέθηκε εντελώς αναίτια στον Σνέιπ,απλώς και μόνο γιατί... γιατίείπες εσύ ότι έπληττες», συμπλήρωσε με απολογητικό τόνο.«Δεν είμαι περήφανος γι' αυτό», απάντησε βιαστικά ο Σείριος.Ο Λούπιν έριξε μια λοξή ματιά στον Σείριο και πήρε το λόγο:«Κοίτα, Χάρι, πρέπει να καταλάβεις ότι ο πατέρας σου κι ο Σείριοςήταν οι καλύτεροι στο σχολείομε ότι κι αν καταπιάνονταν. Τους θαύμαΖαν όλοι, κι αν παρασύροντανκαμιά φορά...»«Εννοείς αν καβαλούσαμε το καλάμι καμιά φορά...» διευκρίνισε οΣείριος.Ο Λούπιν χαμογέλασε.«Ανακάτευε κάθε τόσο τα μαλλιά του», είπε με πονεμένη φωνή ο Χάρι.Ο Σείριος και ο Λούπιν γέλασαν.«Το είχα ξεχάσει αυτό», σχολίασε τρυφερά ο Σείριος.«ΈπαιΖε με τη χρυσή μπάλα;» ρώτησε ανυπόμονα ο Λούπιν.«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι απορημένος με το νοσταλγικό ύφος τους.«Εμένα μου φάνηκε λίγοηλίθιος...»«Ασφαλώς και ήταν ηλίθιος!» τόνισε ο Σείριος. «Όλοι ήμαστεηλίθιοι... εκτός ίσως από τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Φεγγαρογητεμένο», συμπλήρωσε για να είναι δίκαιος, και κοίταξε τονΛούπιν.Ωστόσο, εκείνος έγνεψε αρνητικά. «Σας είπα ποτέ να αφήσετε ήσυχοτον Σνέιπ; Βρήκα ποτέ τακότσια να σας πω ότι το είχατε παραξηλώσει;»«Πάντως, μερικές φορές μας έκανες να ντρεπόμαστε για τον εαυτόμας... κάτι ήταν κι αυτό»,σχολίασε ο Σείριος.«Επίσης», συνέχισε ο Χάρι, αποφασισμένος να τα πει όλα τώρα πουείχε την ευκαιρία, «έριχνεσυνέχεια πλάγιες ματιές προς τα κορίτσια στη λίμνη, για να δει αντον κοιτάνε!»«Ε, καλά, ότι γελοιοποιούνταν όταν ήταν μπροστά η Λίλι, αυτό είναιγεγονός», ανασήκωσε τουςώμους ο Σείριος. «Μόλις την έβλεπε, άρχίΖε τη φιγούρα».«Απορώ πώς τον παντρεύτηκε...;» ρώτησε με δυστυχισμένο ύφος οΧάρι. «Αφού τον μισούσε!»«Όχι δα!» έκανε ο Σείριος.«Άρχισαν να βγαίνουν ραντεβού στο έβδομο έτος», του είπε ο Λούπιν.«Όταν άρχισε να στρώνει κάπως ο Τζέιμς», πρόσθεσε ο Σείριος.«Και σταμάτησε να ρίχνει κατάρες στον κόσμο για να σπάει πλάκα»,συμπλήρωσε ο Λούπιν.«Ακόμη και στον Σνέιπ;» ρώτησε ο Χάρι.«Ο Σνέιπ ήταν ειδική περίπτωση», απάντησε ο Λούπιν. «θέλω να πω...κι εκείνος δεν έχανε ποτέευκαιρία να ρίξει μια ωραία κα-614615τάρα στον Τζέιμς, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να καθίσει ο πατέραςσου με σταυρωμέναχέρια, έτσι δεν είναι;»«Κι η μαμά μου το ενέκρινε;»«Για να είμαι ειλικρινής, η μαμά σου δεν το γνωρίΖε αυτό. θέλω ναπω... ο Τζέιμς δεν έπαιρνε τονΣνέιπ στα ραντεβού τους για να του ρίξει μπροστά της κατάρες καιξόρκια», εξήγησε ο Σείριος καικοίταξε συνοφρυωμένος τον Χάρι, που δεν έδειχνε να έχει πειστεί.«Κοίτα», συνέχισε, «ο πατέραςσου ήταν ο καλύτερος μου φίλος και καλό παιδί. Πολλοί άνθρωποικάνουν βλακείες σταδεκαπέντε τους. Έπειτα μεγάλωσε, ωρίμασε».«Τελικά», συμπέρανε ο Χάρι βαρύθυμα, «ποτέ δε φανταΖόμουν ότι θαλυπηθώ τον Σνέιπ».«Δε μου λες τώρα», παρενέβη ο Λούπιν με μιαν ανεπαίσθητη ρυτίδαανάμεσα στα φρύδια, «πώςαντέδρασε ο Σνέιπ όταν κατάλαβε πως τα είδες όλα αυτά;»«Μου είπε ότι δε θα μου ξανακάνει σφραγισματική», απάντησεαδιάφορα ο Χάρι, «κι εγώ άλλοπου δεν ήθελα...»«ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΛΕΕΙ!» φώναξε ο Σείριος κάνοντας το κεφάλι του Χάρι νατιναχτεί και να γεμίσει τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στόμα του στάχτες.«Σοβαρά μιλάς, Χάρι;» ρώτησε ο Λούπιν. «Σταμάτησε να σου κάνειμαθήματα;»«Ναι», απάντησε ο Χάρι ξαφνιασμένος από την υπερβολική, όπως τηθεώρησε, αντίδραση τους.«Αλλά δεν πειράζει, δε με νοιάΖει, για να είμαι ειλικρινής,ανακουφίστηκα...»«Έρχομαι αμέσως εκεί να πω δυο λογάκια στον Σνέιπ!» είπεαγριεμένος ο Σείριος κι ετοιμάστηκενα σηκωθεί, αλλά τον τράβηξε ο Λούπιν.«Αν μιλήσει κάποιος στον Σνέιπ, αυτός θα είμαι εγώ!» δήλωσεαποφασιστικά. «Αλλά εσύ, Χάρι,πρέπει να πας αμέσως και να πεις στον Σνέιπ ότι δεν πρέπει σεκαμιά περίπτωση να σταματήσεινα σου κάνει μαθήματα... Όταν το μάθει ο Ντάμπλντορ...»«Δε γίνεται, θα με σκοτώσει!» εξαγριώθηκε ο Χάρι. «Εσείς δενείδατε πώς έκανε όταν με τσάκωσεστην κιβωτό!»«Χάρι, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το ναμάθεις σφραγισματική!»δήλωσε αυστηρά ο Λούπιν. «Κατάλα-βες; Τίποτα!»«Καλά, καλά», έκανε ο Χάρι ενοχλημένος και εκνευρισμένος. «θα...θα προσπαθήσω να τουμιλήσω... αλλά μην περιμένετε...Σταμάτησε απότομα. Άκουγε βήματα από μακριά. «Μήπως κατεβαίνει οΚρίτσερ;»«Όχι», είπε ο Σείριος κοιταΖοντας πίσω του. «θα είναι κάποιος απ'την πλευρά σου».Η καρδιά του Χάρι κλότσησε στο στήθος του.«Πρέπει να πηγαίνω», είπε βιαστικά, τραβώντας το κεφάλι του από τοτζάκιτης Γκρίμολντ Πλέις.Για μια στιγμή είχε την αίσθηση ότι το κεφάλι του περιστράφηκεστους ώμους του κι ύστεραβρέθηκε γονατισμένος μπροστά στο τζάκιτης Άμπριτζ είδε τιςσμαραγδένιες φλόγες νακαταλαγιάΖουν και να σβήνουν.«Γρήγορα, γρήγορα!» άκουσε μιαν ασθματική φωνή έξω ακριβώς από τηνπόρτα. «Α, έχει αφήσειανοιχτά...»Ο Χάρι άρπαξε τον αόρατο μανδύα και μόλις που πρόλαβε νακουκουλωθεί, όταν όρμησε στογραφείο ο Φιλτς. Κοίταξε γύρω του τρισευτυχισμένος, δείχνοντας πωςψάχνει για κάτι. Διέσχισεμονολογώντας το δωμάτιο, άνοιξε ένα συρτάρι στο γραφείο τηςΆμπριτζ κι άρχισε να ψαχουλεύειστα χαρτιά.«Έγκριση μαστιγώματος... έγκριση μαστιγώματος... επιτέλους... τοπερίμενα τόσα χρόνια...»Έβγαλε μια περγαμηνή, τη φίλησε και γλίστρησε γρήγορα έξω από τογραφείο σφίγγοντας τη στοστήθος του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ευθύς ο Χάρι πετάχτηκε όρθιος. Αφού βεβαιώθηκε ότι πήρε τη σάκατου κι ότι ο αόρατοςμανδύας τον κάλυπτε ολόκληρο, άνοιξε την πόρτα και βγήκε πίσω απότον Φιλτς, πουπροχωρούσε στο διάδρομο πιο γρήγορα απ' ότι τον είχε δει ποτέ οΧάρι.Μόλις έφτασε στον αποκάτω όροφο, αποφάσισε να γίνει πάλι ορατός.Έβγαλε το μανδύα, τονέκρυψε στη σάκα του και κίνησε για το ισόγειο. Από το χολ τηςεισόδου ακουγόταν ακόμη μεγάληφασαρία. Κατέβηκε τρέχοντας τη μαρμάρινη σκάλα και βρήκε εκείσυγκεντρωμένο όλο τοσχολείο.Ήταν όπως τη νύχτα που απολύθηκε η Τρελόνι. Οι μαθητές στέκοντανένα γύρω, σχηματίζονταςένα μεγάλο κύκλο (μερικοί, όπως πρόσεξε ο Χάρι, ήταν πασαλειμμένοιμε μια ουσία που θύμιζεπολύ βρομοΖούμι) ανάμεσα στο πλήθος βρίσκονταν επίσης καθηγητέςκαι φαντάσματα. Απότους συγκεντρωμένους ξεχώριΖαν τα μέλη του πειθαρχικού σώματος,που έδειχναν πολύευχαριστημένα από τον εαυτό τους, καθώς κι ο Πιβς το φάντασμαπλανιόταν πάνω από τονκόσμο κοιτάΖοντας τον Φρεντ και τον Τζορτζ, οι οποίοι στέκο-616νταν στη μέση του χολ με το χαρακτηριστικό ύφος των ανθρώπων πουστριμώχτηκαν άσχημα.«Λοιπόν!» είπε θριαμβευτικά η Άμπριτζ. Ο Χάρι συνειδητοποίησε ότιστεκόταν μερικά σκαλοπάτιαπιο κάτω από κείνον, κοιτάΖΟ-ντας αφ' υψηλού τα θηράματα της.«Νομίσατε πως είναι αστείο ναμετατρέψετε σε Βάλτο ένα διάδρομο του σχολείου!»«Πάρα πολύ αστείο, κυρία», είπε ο Φρεντ, κοιτάΖοντάς τη χωρίς τοπαραμικρό ίχνος φόβου.Ο Φιλτς στριμώχτηκε ανάμεσα στο πλήθος και πλησίασε την Άμπριτζ,κλαίγοντας σχεδόν από τηχαρά του.«Έφερα την έγκριση, κυρία διευθύντρια», είπε βραχνά κουνώντας τηνπεργαμηνή. «Έφερα τηνέγκριση κι έχω έτοιμο το μαστίγιο... μπορώ να αρχίσω;»«Ναι, Άργκους. Τώρα εσείς οι δυο», συνέχισε κοιτάΖοντας τον Φρεντκαι τον Τζορτζ, «θα μάθετετι παθαίνουν οι ταραξίες στο σχολείο μου».«Δεν το νομίσω», έκανε ο Φρεντ. Στράφηκε στο δίδυμο αδελφό του.«Τζορτζ», είπε, «νομίσω ότιπήραμε ότι ήταν να πάρουμε από το εκπαιδευτικό σύστημα».«Κι εγώ έτσι νομι'Ζω», αποκρίθηκε εύθυμα ο Τζορτζ.«Καιρός να δοκιμάσουμε τα ταλέντα μας στην πράξη, δε συμφωνείς;»ρώτησε ο Φρεντ.«Και επαυξάνω».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Και πριν προλάβει να βγάλει λέξη η Άμπριτζ, σήκωσαν τα ραβδιά τουςκαι είπαν κι οι δυο με μιαφωνή: «Προσέλθετε, σκουπόξυλα!»Ο Χάρι άκουσε ένα δυνατό κρότο από κάπου μακριά. Κοίταξε αριστεράκαι μόλις που πρόλαβε νασκύψει. Τα σκουπόξυλα του Φρεντ και του Τζορτζ έρχονταν πετώνταςαπό το διάδρομο για ναπάνε στους ιδιοκτητες τους, σέρνοντας πίσω τους την αλυσίδα καιτην μπάρα όπου τα είχε δέσειη Άμπριτζ έστριψαν αριστερά, πέταξαν πάνω από τη σκάλα καιφρέναραν απότομα μπροστάστους δίδυμους, ενώ η αλυσίδα κροτάλιΖε δυνατά στο λιθόστρωτοδάπεδο.«Δε θα σας ξαναδούμε», είπε ο Φρεντ στην Άμπριτζ, καθώς καβαλίκευετο σκουπόξυλό του.«Ούτε θα τα ξαναπούμε», συμπλήρωσε ο Τζορτζ, ανεβαίνοντας στο δικότου.617Το βλέμμα του Φρεντ πλανήθηκε στους συγκεντρωμένους μαθητές πουπαρακολουθούσανάλαλοι.«Αν θέλει κανείς σας να αγοράσει το φορητό βάλτο, που εκτίθεταιστον πέμπτο όροφο, τονπεριμένουμε στο Κατάστημα Μαγικών Τρικ Ουέσλι, Διαγώνιος Αλέα,αριθμός 93», φώναξεδυνατά. «Στη νέα μας διεύθυνση!»«Μεγάλες εκπτώσεις σε όσους ορκιστούν ότι θα χρησιμοποιήσουν ταπροϊόντα μας για ναξεφορτωθούν αυτή την κατσίκα», πρόσθεσε ο Τζορτζ, δείχνοντας τηνκαθηγήτρια Άμπριτζ.«ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ'» στρίγκλισε η Άμπριτζ, μα ήταν αργά. ΚαθώςΖύγωνε το πειθαρχικόσώμα, ο Φρεντ και ο Τζορτζ χτύπησαν τα πόδια τους στο δάπεδο καιεκτινάχτηκαν σε ύψοςπέντε μέτρων, σέρνοντας πίσω τους τη σιδερένια μπάρα. Ο Φρεντκοίταξε το ταραχοποιόφάντασμα, που αιωρούνταν στην απέναντι πλευρά του χολ.«Άλλαξε της τα φώτα, Πιβς!»Κι ο Πιβς, που ο Χάρι δεν τον είχε ξαναδεί να δέχεται εντολές απόμαθητή, έβγαλε το στρογγυλόκαπέλο του και χαιρέτησε τον Φρεντ και τον Τζορτζ οι δίδυμοιδιέγραψαν έναν κύκλο στον αέραυπό τα θυελλώδη χειροκροτήματα των μαθητών και βγήκαν από τηνανοιχτή πόρτα στο λαμπρόηλιοβασίλεμα.Ο ΓκράουπΗ ιστορία της ηρωικής εξόδου του Φρεντ και του Τζορτζ ειπώθηκε καιξαναειπώθηκε τόσοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πολλές φορές τις επόμενες μέρες, ώστε ο Χάρι ήταν σίγουρος ότισύντομα θα γινόταν ένας απότους θρύλους του «Χόγκουαρτς»: μέσα σε μια βδομάδα, ακόμη κι οιαυτόπτες μάρτυρεςδιαβεβαίωναν πως είδαν τους δίδυμους, πριν πετάξουν προς τηνελευθερία, να βομβαρδίσουναπό αέρος την Άμπριτζ με βόμβες κοπριάς. Αμέσως μετά την αναχώρησητους, εμφανίστηκε ένακύμα επίδοξων μιμητών τους. Ο Χάρι άκουγε συχνά μαθητές να λένε:«Ειλικρινά, θα καβαλήσωκαμιά μέρα το σκουπόξυλό μου και θα φύγω από δω μέσα», ή, «Άλλοένα τέτοιο μάθημα και θαγίνω Ουέσλι».Ο Φρεντ κι ο Τζορτζ φρόντισαν να μείνουν αλησμόνητοι. Πρώτα απ'όλα δεν άφησαν οδηγίες γιατον καθαρισμό του βάλτου, που πλημμύριΖε τώρα το πέμπτο πάτωμα τηςανατολικής πτέρυγας.Η Άμπριτζ και ο Φιλτς δοκίμασαν διάφορες μεθόδους, αλλά χωρίςαποτέλεσμα. Στο τέλος,αποκλείστηκε με σκοινιά η περιοχή κι ο Φιλτς, τρίΖοντας τα δόντιατου, περνούσε με μια μικρήβάρκα τους μαθητές για να πάνε στις τάξεις τους. Ο Χάρι ήτανβέβαιος ότι καθηγητές σαν τηΜακΓκόναγκαλ και τον Φλίτγουικ θα μπορούσαν να εξαφανίσουν στηστιγμή το βάλτο αλλά,όπως και στην περίπτωση των εμπρηστικών εκρηκτικών πυροτεχνημάτωντου Φρεντ και τουΤζορτζ, προτιμούσαν να αφήσουν την Άμπριτζ να χτυπιέται μόνη της.Έπειτα, ήταν οι δύο μεγάλες τρύπες σε σχήμα σκουπόξυλου στην πόρτατης Άμπριτζ, τις οποίεςδημιούργησαν οι Σαρώστρες του Φρεντ και του Τζορτζ όταν πέρασανγια να επιστρέψουν στουςιδιοκτητες619τους. Ο Φιλτς τοποθέτησε καινούργια πόρτα και μετέφερε την Αστραπήτου Χάρι σταμπουντρούμια όπου, σύμφωνα με τις φήμες, τη φρουρούσαν ένοπλοιορεινοί καλικάντζαροι. Παρ'όλα αυτά, τα βάσανα της Άμπριτζ κάθε άλλο παρά είχαν τελειώσει.Πολλοί μαθητές, εμπνευσμένοι από το παράδειγμα του Φρεντ και τουΤζορτζ, άρχισαν ναανταγωνίΖονται για τις θέσεις των καπετάν φασαριών, που είχανεκκενωθεί πρόσφατα. Παρά τηνκαινούργια πόρτα, κάποιος κατάφερε να βάλει ένα τριχωτό νίφλερ στογραφείο της Άμπριτζ, πουρήμαξε τα πάντα ψάχνοντας για γυαλιστερά αντικείμενα όταν μπήκε ηΆμπριτζ, σάλταρε πάνωτης και προσπάθησε να της αποσπάσει από τα χέρια όλα ταδαχτυλίδια. Στους διαδρόμουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έπεφταν τόσο συχνά βόμβες κοπριάς και δύσοσμοι σβόλοι, που έγινεμόδα να κάνουν οι μαθητέςστον εαυτό τους το ξόρκι περίκλεισης της κεφαλής σε φυσαλίδα πρινβγουν από την τάξη. Μ'αυτόν τον τρόπο εξασφάλιΖαν ένα απόθεμα καθαρού αέρα, παρόλο πουέμοιαΖαν σαν ναφορούσαν στο κεφάλι μιαν αναποδογυρισμένη γυάλα για χρυσόψαρα.Ο Φιλτς περιπολούσε στους διαδρόμους κρατώντας ένα μαστίγιοππασίας για να πιάσει τουςταραξίες, το πρόβλημα όμως ήταν πως υπήρχαν τόσο πολλοί ώστε δενήξερε προς τα πού νατρέξει. Το πειθαρχικό σώμα πάσχίΖε να τον βοηθήσει, όμως στα μέλητου συνέβαιναν παράξεναπράγματα. Ο Γουόρινγκτον, από την ομάδα κουίντιτς του Σλίθεριν,μεταφέρθηκε στοαναρρωτήριο με μια φοβερή δερματική πάθηση που τον έκανε ναδείχνει σαν να ήταν καλυμμένοςμε κορν φλέίκς την επόμενη μέρα δε, η Πάνσι Πάρκινσονέχασε όλα τα μαθήματα γιατίτης φύτρωσαν ελαφίσια κέρατα, προς μεγάλη ικανοποίηση τηςΕρμιόνης.Στο μεταξύ, έγινε φανερό ότι ο Φρεντ και ο Τζορτζ είχαν πουλήσειτεράστιο αριθμό πονηρώνΖαχαρωτών προτού φύγουν από το «Χόγκουαρτς». Μόλις η Άμπριτζέμπαινε στην τάξη, ταπαιδιά άρχι-ζαν να λιποθυμάνε, να ξερνάνε, να ανεβάΖουν υψηλόπυρετό και να αιμορραγούναπό τη μύτη. Βράζοντας από το κακό της, η διευθύντρια προσπάθησενα εντοπίσει την πηγήαυτών των μυστηριωδών συμπτωμάτων, αλλά οι μαθητές επέμεναν ότιπάσχουν από«αμπριτζίτιδα». Αφού έβαλε τιμωρία τέσσερις ολόκληρες τάξεις χωρίςνα ανακαλύψει το μυστικότους, αναγκάστηκε να καταθέσει τα όπλα και να αφήνει τουςαρρώστους να φεύγουν μαΖικά απότο μάθημα της.620Αλλά ούτε όσοι κατέβαΖαν με τις χούφτες τα πονηρά Ζαχαρωτά δενμπορούσαν νασυναγωνιστούν το Βασιλιά του χάους, τον Πιβς, που είχε πάρει πολύστα σοβαρά τααποχαιρετιστήρια λόγια του Φρεντ. ΑλώνιΖε όλο το σχολείοκακαρίζοντας σαν τρελός κι αναποδογύριΖετραπεΖία, ξεπεταγόταν μέσα από μαυροπίνακες, έριχνεαγάλματα και βάζα, ενώ έκλεισεδύο φορές την κυρία Νόρις μέσα σε μια πανοπλία, όπου νιαούριΖεσπαρακτικά μέχρι να τηνελευθερώσει ο εξοργισμένος επιστάτης. Ο Πιβς έσπαγε φανάρια κιέσβηνε κεριά, έκανεταχυδακτυλουργικά κόλπα με αναμμένους δαυλούς πάνω από κεφάλιατρομαγμένων μαθητών,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έριχνε στη φωτιά ή πετούσε από το παράθυρο στοίβες περγαμηνές,προκάλεσε πλημμυρα στοδεύτερο όροφο ανοίγοντας όλες τις βρύσες των λουτρών, | πέταξε ένατσουβάλι ταραντούλες στημεγάλη τραπεΖαρία την ώρα | του πρωινού, ενώ, όταν ήθελε να κάνειένα διάλειμμα, αιωρούντανμε τις ώρες πάνω από το κεφάλι της Άμπριτζ , αφήνοντας δυνατέςπορδές κάθε φορά πουάνοιγε το στόμα της να μιλήσει. |Εκτός από τον Φιλτς, κανένα άλλο μέλος του προσωπικού δεν |κούναγε το δαχτυλάκι του για νατη βοηθήσει. Μάλιστα, μια βδομάδα μετά τη φυγή του Φρεντ και τουΤζορτζ, ο Χάρι είδε τηνκαθηγήτρία ΜακΓκόναγκαλ να περνά δίπλα από τον Πιβς, που έλυνεέναν κρυστάλλινοπολυέλαιο, και θα ορκιΖόταν ότι την άκουσε να του ψιθυρίΖει:«Γύρισε το απ' την άλλη για ναξεβιδωθεί».Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Μόνταγκ δεν είχε συνέλθει ακόμηαπό το ταξίδι του στηλεκάνη της τουαλέτας. Εξακολουθούσε να τα έχει χαμένα κι έτσι, τηνΤρίτη, κατέφθασαν οι γονείςτου στο κάστρο πολύ θυμωμένοι.«Μήπως πρέπει να μιλήσουμε;» είπε ανήσυχη η Ερμιόνη, που είχεκολλήσει τη μύτη της στοπαράθυρο της αίθουσας ξορκιών, για να δει καλύτερα τον κύριο καιτην κυρία Μόνταγκ. «Ναπούμε πώς το έπαθε; Ίσως έτσι μπορέσει η κυρία Πόμφρι να τονγιατρέψει».«Όχι βέβαια, θα του περάσει», είπε αδιάφορα ο Ρον.«Άσε την Άμπριτζ να βγάλει μόνη της τα κάστανα από τη φωτιά»,σχολίασε χαιρέκακα ο Χάρι.Αυτός κι ο Ρον χτύπησαν με τα ραβδιά τους τα φλιτζάνια που έπρεπενα μαγέψουν. Του Χάριέβγαλε τέσσερα πολύ κοντά πόδια, που δεν έφταναν να πατήσουν στοτραπέΖι και κουνιόντανάσκοπα στον αέρα. Το φλιτζάνι του Ρον έβγαλε τέσσερα υπερβολικάαδύνατα πόδια, πουσήκωσαν με δυσκολία το βάρος του φλιτζανιού,621τρεμούλιασαν για μια στιγμή κι ύστερα λύγισαν, κάνοντας τοφλιτζάνι να σπάσει στα δύο.«Επιδιορθώσιους», είπε βιαστικά η Ερμιόνη, κολλώντας το φλιτζάνιτου Ρον με μια κίνηση τουραβδιού της. «Καλά όλ' αυτά, αλλά αν του μείνει κανένα κουσούρι;»«Τι μας νοιάΖει;» έκανε εκνευρισμένος ο Ρον, ενώ το φλιτζάνι τουσηκωνόταν σαν μεθυσμένο καιτα γόνατα του έτρεμαν. «Ο Μόνταγκ δεν έπρεπε να προσπαθήσει νααφαιρέσει όλους αυτούςτους βαθμούς από το Γκρίφιντορ. Αν επιμένεις να στεναχωρηθείς γιακάποιον, Ερμιόνη,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στεναχωρήσου για μένα».«Για σένα;» απόρησε η κοπέλα. Έπιασε το φλιτζάνι της, που είχεφτάσει στην άλλη άκρη τουτραπεΖίου χοροπηδώντας στα τέσσερα δυνατά, γαλανόλευκα πορσελάνιναποδαράκια του, καιτο τοποθέτησε μπροστά της. «Γιατί να στεναχωρηθώ για σένα;»«Όταν περάσει από τη διαδικασία ελέγχου της Άμπριτζ το επόμενογράμμα της μαμάς», ξεκίνησενα λέει κατσουφιασμένος ο Ρον, που κρατούσε τώρα το φλιτζάνι τουαπό το χείλος ενώ τα εύθραυσταποδαράκια του πάσχιζαν μάταια να σηκώσουν το βάρος του,«θα βρω άσχημα τονμπελά μου. Δε θα ξαφνιαστώ αν είναι άλλος ένας εξάψαλμος».«Μα...«Περίμενε και θα δεις: εγώ θα φταίω που έφυγαν ο Φρεντ και οΤζορτζ», την έκοψε βλοσυρά οΡον. «θα λέει ότι έπρεπε να τους εμποδίσω, να κρεμαστώ από τιςάκρες των σκουπόξυλών τουςή κάτι τέτοιο... ναι, εγώ θα φταίω για όλα».«Αν πει τέτοιο πράγμα, θα είναι πολύ άδικο. Εσύ δεν μπορούσες νακάνεις τίποτα! Είμαι σίγουρηόμως ότι δε θα το πει... εννοώ, αν έχουν ανοίξει όντως μαγαΖί" στηΔιαγώνιο Αλέα, σημαίνει ότιτο σχεδίαΖαν από καιρό».«Ναι, κι αυτό είναι άλλο ένα πρόβλημα: Πώς έπιασαν μαγαΖΪ;» είπε οΡον και χτύπησε τόσοδυνατά το φλιτζάνι με το ραβδί του, που τα ποδαράκια του λύγισανκαι σωριάστηκε κάτω«Μυστήριο! θέλεις ένα τσουβάλι γαλέρες για να νοικιάσεις μαγαζιστη Διαγώνιο Αλέα. Και η μαμάθα θέλει σίγουρα να μάθει πώς βρέθηκε στα χέρια τους τόσοχρυσάφι».«Ναι, αυτό το σκέφτηκα κι εγώ», συμφώνησε η Ερμιόνη ενώ τοφλιτΖάνι της έκανε τροχαδάκιγύρω από το φλιτζάνι του Χάρι, που τα κοντόχοντρα πόδια του δενακουμπούσαν στο τραπέΖι.«Αναρω-622623τιόμουν μήπως τους έπεισε ο Μάντουνγκους να πουλήσουν κλεψι-|μαίικα ή κάτι εξίσου φρικτό». |«Όχι», είπε κοφτά ο Χάρι. |«Εσύ πού το ξέρεις;» ρώτησαν με μια φωνή ο Ρον κι η Ερμιόνη. |«Γιατί...» Ο Χάρι δίστασε, αλλά είχε φτάσει η στιγμή τηςεξομοΛόγησης. Δεν είχε νόημα να τοκρύβει, ιδίως μάλιστα αν πίστευαν) οι άλλοι ότι ο Φρεντ και οΤζορτζ ήταν κακοποιοί. «Γιατί ταχρήματα τα πήραν από μένα. Πέρυσι τον Ιούνιο, τους χάρισα τα κέρδημου | από το ΤρίαθλοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μαγείας». |Ο Ρον και η Ερμιόνη κατάπιαν τη γλώσσα τους από την έκπληξη. | τοφλιτζάνι της Ερμιόνης, πουέτρεχε γύρω γύρω στο τραπέΖΙ, βρέθηκε στον αέρα κι έσπασε στοπάτωμα.«Όχι, Χάρι, όχι!» αναφώνησε.«Ναι», δήλωσε προκλητικά ο Χάρι. «Και δεν το μετανιώνω. ΔεχρειαΖόμουν αυτό το χρυσάφι καιείμαι σίγουρος ότι θα μεγαλουργήσουν στο μαγαΖίτους».«Μα αυτό είναι υπέροχο!» είπε ενθουσιασμένος ο Ρον. «Εσύ φταις γιαόλα, Χάρι. Τώρα η μαμάδε θα μπορεί να τα βάλει μαΖίμου! Μπορώ να της το πω;»«Ναι, μάλλον», έκανε απρόθυμα ο Χάρι, «ειδικά αν νομίσει ότιεμπορεύονται κλεμμένατσουκάλια».Η Ερμιόνη δεν έβγαλε λέξη σε όλο το υπόλοιπο μάθημα, αλλά ο Χάριείχε την υποψία ότι δε θακρατούσε πολύ η αυτοσυγκράτηση της. Πράγματι, μόλις χτύπησε τοκουδούνι για το διάλειμμα καιβγήκαν στο χλομό μαγιάτικο ήλιο, κάρφωσε το βλέμμα της στον Χάρικι άνοιξε το στόμα τηςαποφασισμένη να μιλήσει.Εκείνος την πρόλαβε πριν αρχίσει.«Δεν έχει νόημα να με κατσαδιάσεις, ό,τι έγινε έγινε», της τόνισε.«Ο Φρεντ και ο Τζορτζ έχουν τοχρυσάφι, ξόδεψαν ένα μεγάλο μέρος απ' ό,τι φαίνεται και δεν μπορώνα τους το πάρω πίσω, ούτεθέλω. Γι' αυτό μη σπαταλάς το σάλιο σου, Ερμιόνη».«Δε θα σου έλεγα για τον Φρεντ και τον Τζορτζ!» είπε πληγωμένηεκείνη.Ο Ρον έδειξε με ένα καγχασμό τη δυσπιστία του κι η Ερμιόνη τοναγριοκοίταξε.«Δε θα του έλεγα γι' αυτό!» επέμεινε θυμωμένη. «Ήθελα να τονρωτήσω πότε θα πάει να μιλήσειστον Σνέιπ και να του Ζητήσει να συνεχίσουν τα μαθήματασφραγισματικής!»Η καρδιά του Χάρι βούλιαξε απότομα. Όταν είχαν πια εξαντλήσει τοθέμα της επεισοδιακής φυγήςτου Φρεντ και του Τζορτζ, που τους πήρε ομολογουμένως πάρα πολλέςώρες, ο Ρον κι ηΕρμιόνη θέλησαν να μάθουν τα νέα του Σείριου. Καθώς ο Χάρι δεντους είχε εκμυστηρευτεί γιατίήθελε να μιλήσει στον Σείριο, ήταν δύσκολο να σκεφτεί τι να τουςπει. Τους είπε, λοιπόν, ότι οΣείριος του Ζήτησε να συνεχίσει τα μαθήματα σφραγισματικής. Και τομετάνιωσε πικρά. ΗΕρμιόνη άρχισε να του πιπιλίΖει το μυαλό και να επαναφέρει συνεχώςαυτό το θέμα, όταν ήταν τοτελευταίο που περίμενε ο Χάρι.«Μη μου πεις πως έπαψες να βλέπεις παράξενα όνειρα», έλεγε τώρα ηκοπέλα, «γιατί μου είπε οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ρον ότι χθες τη νύχτα παραμίλα-γες πάλι στον ύπνο σου».Ο Χάρι αγριοκοίταξε τον Ρον. Ο φίλος του έδειξε να ντρέπεται.«Δεν παραμίλαγες πολύ», μουρμούρισε απολογητικά. «Απλώς ψιθϋρίΖες:"Λίγο πιο πέρα", τίποτεάλλο».«Ονειρευόμουν ότι σε έβλεπα να παίζεις κουίντιτς», είπε ψέματα οΧάρι, «και σε παρακινούσα ναμετακινηθείς λίγο πιο πέρα για να πιάσεις την κόκκινη μπάλα».Τα αφτιά του Ρον κοκκίνισαν στη στιγμή. Ο Χάρι ένιωσε μιαεκδικητική ικανοποίηση φυσικά είχεδει ένα εντελώς διαφορετικό όνειρο.Την περασμένη νύχτα είχε διασχίσει και πάλι το διάδρομο τουΤμήματος Μυστηρίων. Πέρασε απότο στρογγυλό δωμάτιο, έπειτα από το δωμάτιο με τις φωτεινέςκηλίδες που χόρευαν στουςτοίχους και το μεταλλικό τικ-τακ, και βρέθηκε πάλι στην αχανή σάλαμε τα ράφια, που ήτανγεμάτα σκονισμένες γυάλινες σφαίρες...Έτρεξε στη σειρά 97, έστριψε αριστερά, προχώρησε... εκεί πρέπει ναμουρμούρισε: λίγο πιοπέρα... γιατί ένιωσε το συνειδητό του να προσπαθεί να τονξυπνήσει... και πριν προλάβει ναφτάσει στο τέρμα της σειράς, βρέθηκε πάλι ξαπλωμένος να κοιτάΖειτον ουρανό του κρεβατιούτου.«Προσπαθείς να σφραγίσεις το μυαλό σου, έτσι;» ρώτησε αυστηρά ηΕρμιόνη. «Εξασκείσαι στησφραγισματική;»«Φυσικά», απάντησε ο Χάρι σαν να τον πρόσβαλε αυτή η ερώτηση, αλλάαπέφυγε να τηνκοιτάξει στα μάτια. Η αλήθεια ήταν πως καιγόταν από περιέργεια ναμάθει τι κρυβόταν σ' αυτή τηναίθουσα με τις σκονισμένες σφαίρες κι ευχόταν να συνεχιστούν ταόνειρα του.Το πρόβλημα ήταν ότι σε λιγότερο από ένα μήνα άρχιζαν οιεξετάσεις. Καθώς αφιέρωνε όλο τονελεύθερο χρόνο του στις επανα-624λήψεις, το μυαλό του είχε δεχτεί τέτοια πληθώρα πληροφοριών από τοδιάβασμα ώστεδυσκολευόταν να κοιμηθεί όταν ξάπλωνε στο κρεβάτι. Ακόμη κι ότανκατάφερνε να κοιμηθεί,όμως, το υποσυνείδητο του γεννούσε τις περισσότερες νύχτες ηλίθιαόνειρα που αφορούσαν σταδιαγωνίσματα. Υποπτευόταν επίσης ότι ένα κομμάτι του μυαλού του —αυτό που μίλαγε με τηφωνή της Ερμιόνης — όρθωνε μπροστά του ενοχές όταν ξεστράτκε στοδιάδρομο που κατέληγεστη μαύρη πόρτα, και προσπαθούσε να τον ξυπνήσει πριν φτάσει στοτέρμα της διαδρομής του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ξέρεις», είπε ο Ρον που τα αφτιά του ήταν ακόμη κατακόκκινα, «ανδε συνέλθει ο Μόνταγκ πριναπό τον αγώνα Σλίθεριν-Χάφλπαφλ, έχουμε μια πιθανότητα νακερδίσουμε το κύπελλο».«Ναι, μάλλον», συμφώνησε ο Χάρι ανακουφισμένος από την αλλαγήθέματος.«θέλω να πω, κερδίσαμε έναν αγώνα και χάσαμε άλλον έναν αν χάσειτο Σλίθεριν από τοΧάφλπαφλ το επόμενο Σάββατο...»«Ναι, σωστά», είπε ο Χάρι χωρίς να έχει καταλάβει σε τισυμφωνούσε. Μόλις είχε περάσει απόμπροστά τους η Τσο Τσανγκ, αγνοώντας τον επιδεικτικά.Ο τελευταίος αγώνας της περιόδου, Γκρίφιντορ εναντίον Ράβεν-κλοου,θα γινόταν την τελευταίαβδομάδα του Μαιου. Παρόλο που το Σλίθεριν έχασε με πολύ μικρήδιαφορά στον τελευταίοαγώνα από το Χάφλπαφλ, το Γκρίφιντορ δεν τολμούσε να ελπίσει ότιθα νικήσει, κυρίως λόγω τηςτραγικής ανικανότητας του φύλακα, του Ρον (αν και κανένας δεν τοανέφερε μπροστά του).Εκείνος όμως είχε κυριευτεί από μια πρωτόγνωρη αισιοδοξία.«θέλω να πω, αποκλείεται να παίξω χειρότερα, δε γίνεται», έλεγεκατσουφιασμένος στον Χάρι καιστην Ερμιόνη καθώς έπαιρναν το πρωινό τους την ημέρα του αγώνα.«Δεν έχω πια τίποτα ναχάσω».«Ξέρεις», είπε αργότερα στον Χάρι η Ερμιόνη, όταν πήγαιναν οι δυοτους στο γήπεδο μαζί με τοχαρούμενο πλήθος, «νομίΖω ότι ο Ρον θα παίξει καλύτερα τώρα πουέφυγαν ο Φρεντ και οΤζορτζ. Αυτά τα παιδιά του έσπαγαν το ηθικό».Τους πρόλαβε η Λούνα Λόβγκουντ με ένα Ζωντανό, καθώς έδειχνε, αετόκουρνιασμένο πάνωστο κεφάλι της.«Να πάρει, το ξέχασα!» είπε η Ερμιόνη κοιτάΖοντας τον αετό που625πλατάγιΖε τα φτερά του. Εκείνη τη στιγμή ηΛούνα προσπερνούσε μιαπαρέα από το Σλίθεριν,που την έδειχναν χαχανίΖοντας. «Παίζεικι η Τσο, έτσι δεν είναι;»Ο Χάρι, που το είχε ξεχάσει κι αυτός, περιορίστηκε σε ένα γρύλισμα.Βρήκαν θέσεις στο προτελευταίο διάΖωμα. Ήταν μια ωραία ανέφε-λημέρα, ιδανική για έναντερματοφύλακα ο Χάρι άρχισε να ελπίσει, πέρα από κάθε προσδοκία,ότι ο Ρον δε θα έδινε τηνευκαιρία στους Σλίθεριν να τραγουδήσουν το Ο Ρον Ουέσλι είν' οβασιλιάς μας.Τον αγώνα θα σχολίαΖε όπως πάντα ο Λι Τζόρνταν, που έδειχνε πολύαπογοητευμένος απόCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τότε που έφυγαν ο Φρεντ και ο Τζορτζ. Καθώς οι ομάδες έμπαινανστον αγωνιστικό χώρο, ο Λιαπήγγελλε τα ονόματα των παικτών χωρίς το συνηθισμένο του μπρίο.«...Μπράντλι... Ντέιβις... Τσανγκ...» είπε κι ο Χάρι ένιωσε τηνκαρδιά του να φτερουγίσει αδύναμακαθώς εμφανιΖόταν η Τσο, με τα μαύρα γυαλιστερά μαλλιά της νακυματίσουν στο αεράκι. Δενήξερε κι ο ίδιος τι ήθελε να γίνει μεταξύ τους, δεν άντεχε άλλουςκαβγάδες. Ακόμη κι όταν την είδενα κουβεντιάΖει Ζωηρά με τον Ρό-τζερ Ντέιβις τη στιγμή πουετοιμάΖονταν να καβαλικέψουν τασκου-πόξυλά τους, ένιωσε μόνο ένα αδύναμο κέντρισμα Ζήλιας.«Κι απογειώνονται!» ακούστηκε η φωνή του Αι. «Και παίρνει αμέσως οΝτέιβις την κόκκινημπάλα, ο αρχηγός του Ράβενκλοου έχει την κόκκινη μπάλα, αποφεύγειμε μια προσποίηση τηνΤζοουνς, αποφεύγει την Μπελ, αποφεύγει και τη μαύρη μπάλα... κιείναι έτοιμος να σκοράρει!Είναι έτοιμος να σκοράρει και... και...» ο Αιβλαστήμησε δυνατά. «Και σκοράρει!»Ο Χάρι κι η Ερμιόνη βόγκηξαν μαΖί με τους υπόλοιπους Γκρίφι-ντορ.Όπως ήταν αναμενόμενο, οιΣλίθεριν, στην απέναντι εξέδρα, άρχισαν να τραγουδάνε:«Ο Ρον Ουέσλι τα σουτ μας δε θα πιάσει Ο Ρον Ουέσλι μπροστά μας θατα χάσει...»«Χάρι», ψιθύρισε μια βραχνή φωνή στο αφτί του Χάρι. «Ερμιόνη...» ΟΧάρι γύρισε και είδε τοτεράστιο δασύτριχο κεφάλι του Χά-γκριντ να ξεπροβάλλει ανάμεσα στακαθίσματα. Προφανώςτους είχε πλησιάσει σπρώχνοντας στην πίσω σειρά, γιατί οιπρωτοετείς και οι δευτεροετείς πουκάθονταν εκεί ήταν αναστατωμένοι κι έριχναν626ανήσυχα βλέμματα τριγύρω. Για κάποιο λόγο ο Χάγκριντ ήτανδιπλωμένος στα δύο σαν να μηνήθελε να τον δούνε, αν και εξακολουθούσε να περνάει όλους τουςυπόλοιπους πάνω από μισόμέτρο.«Ακούστε», ψιθύρισε, «μπορείτε να έρθετε μαζίμου; Τώρα; Που όλοιπαρακολουθούν τοναγώνα;»«Ε... δε γίνεται να περιμένεις, Χάγκριντ;» ρώτησε ο Χάρι. «Νατελειώσει ο αγώνας;»«Όχι», είπε ο Χάγκριντ. «Τώρα, Χάρι, τώρα... που είναιαπασχολημένοι οι άλλοι... σεπαρακαλώ».Η μύτη του Χάγκριντ αιμορραγούσε και τα δυο του μάτια ήτανμαυρισμένα. Ο Χάρι είχε να τον δειαπό τόσο κοντά από τότε που επέστρεψε στο σχολείο βρισκόταν σετραγική κατάσταση.«Εντάξει», είπε ευθύς, «ερχόμαστε».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι και η Ερμιόνη έπρεπε να περάσουν μπροστά από τουςσυμμαθητές τους, που άρχισαν ναγκρινιάΖουν καθώς σηκώνονταν για να τους κάνουν χώρο. Τα παιδιάτης πίσω σειράς, απ' όπουπέρασε ο Χάγκριντ, δεν γκρίνιαξαν, απλώς Ζάρωσαν όσο πιο πολύμπορούσαν.«Σας ευχαριστώ πολύ, παιδιά, με υποχρεώνετε», είπε ο Χάγκριντμόλις έφτασαν στις σκάλες.ΚοίταΖε νευρικά ολόγυρα του καθώς κατέβαιναν. «Ας ελπίσουμε ότι δεθα μας προσέξει κανείς...»«Εννοείς την Άμπριτζ;» ρώτησε ο Χάρι. «Αποκλείεται, έχει μαΖέ-ψειγύρω της όλο το πειθαρχικόσώμα, δε βλέπεις; θα πρέπει να περιμένει επεισόδια στον αγώνα».«Δε θα βλάψουν μερικά επεισόδια», σχολίασε ο Χάγκριντ. Σταμάτησεγια να κοιτάξει απ' τηγωνία, ώστε να βεβαιωθεί ότι ήταν έρημο το πάρκο ανάμεσα στοστάδιο και το σπιτάκι του. «θακερδίσουμε χρόνο».«Τι συμβαίνει, Χάγκριντ;» ρώτησε ανήσυχα η Ερμιόνη, καθώςκατευθύνονταν προς τις παρυφέςτου Απαγορευμένου Δάσους.«Ε... θα δεις», απάντησε ο Χάγκριντ κι έριξε μια κλεφτή ματιά πίσωτου, τη στιγμή που μιαμυριόστομη αχή από το γήπεδο έφτασε στ' αφτιά τους. «Μπήκε γκολ;»«Σίγουρα το έβαλε το Ράβενκλοου», απεφάνθη βαρύθυμα ο Χάρι.«Ωραία... ωραία...» έκανε αφηρημένα ο Χάγκριντ. «Καλό αυιό...» Ταπαιδιά ήταν αναγκασμένα νατρέχουν για να τον προφτάσουν έτσι που διέσχίΖε με ανοιχτέςδρασκελιές το πάρκο, κοιτώντας627γύρω του σε κάθε βήμα. Μόλις πλησίασαν το σπιτάκι του, η Ερμιόνηκατευθύνθηκε αυτόματαπρος την πόρτα. Ο Χάγκριντ όμως την προσπέρασε και μπήκε στη σκιάτων δέντρων που όριζαντα σύνορα του δάσους, όπου πήρε μια βαλλίστρα στηριγμένη σε έναδέντρο. Ότανσυνειδητοποίησε πως δεν ήταν δίπλα του τα παιδιά, στράφηκε προς τομέρος τους.«θα μπούμε στο δάσος», είπε δείχνοντας πίσω με το δασύτριχο κεφάλιτου.«Στο δάσος;» απόρησε η Ερμιόνη.«Ναι», απάντησε ο Χάγκριντ. «Ελάτε γρήγορα, πριν μας πάρει κανέναμάτι!»Ο Χάρι και η Ερμιόνη κοιτάχτηκαν κι ύστερα εισήλθαν στο καταφύγιοτων δέντρων κιακολούθησαν τον Χάγκριντ, που προπορευόταν ήδη στο πράσινο ημίφως,κρατώντας τηβαλλίστρα. Ο Χάρι και η Ερμιόνη έτρεξαν να τον προφτάσουν.«Γιατί είσαι οπλισμένος, Χάγκριντ;» ρώτησε ο Χάρι.«Απλώς προσέχω», ανασήκωσε τους τεράστιους ώμους του ο φίλος τους.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι, αλλά την ημέρα που μας έδειξες τα θέστραλ δεν είχες πάρειμαζίσου τη βαλλίστρα», είπεμουδιασμένη η Ερμιόνη.«Τότε, δε θα μπαίναμε τόσο βαθιά», αποκρίθηκε ο Χαγκριντ. «Κιάλλωστε, ήταν προτού φύγει οΦιρέντσε από το δάσος, σωστά;»«Και τι άλλαξε που έφυγε ο Φιρέντσε;» ρώτησε με περιέργεια ηΕρμιόνη.«Οι άλλοι κένταυροι είναι έξω φρενών μαΖί" μου, να τι άλλαξε»,είπε σιγανά ο ΧάγκριντκοιτάΖοντας ολόγυρα. «Παλιά ήταν... δε θα το έλεγα "φιλικοί" μαΖί"μου, αλλά τουλάχιστον ταπηγαίναμε καλά. κοίταζαν τη δουλειά τους κι εγώ τη δική μου, κιεμφανίζονταν αν ήθελα να τουςμιλήσω. Τώρα, όμως, όχι...» Αναστέναξε βαθιά.«Ο Φιρέντσε είπε πως θύμωσαν επειδή τέθηκε στην υπηρεσία τουΝτάμπλντορ», σχολίασε οΧάρι, σκοντάφτοντας σε μια ρίζα που προεξείχε, γιατί παρατηρούσετο προφίλ του Χάγκριντ.«Ναι», συμφώνησε βαρύθυμα εκείνος, «θύμωσαν δε θα πει τίποτα.Έγιναν πυρ και μανία. Αν δενέμπαινα στη μέση, θα τον σκότωναν με τις κλοτσιές τους...»«Του επιτέθηκαν;» ρώτησε σοκαρισμένη η Ερμιόνη.«Ναι», αποκρίθηκε πνιχτά ο Χάγκριντ, καθώς παραμερίΖε μερικάχαμόκλαδα. «Του ρίχτηκε τομισό κοπάδι».628«Και τους σταμάτησες εσύ;» εντυπωσιάστηκε ο Χάρι. «Ολομόναχος;»«Και βέβαια! Τι, θακαθόμουν με σταυρωμένα χέρια να τους βλέπω να τον σκοτώνουν;»έκανε ο Χάγκριντ. «Ευτυχώςπου έτυχε να περάσω.. .'ΗλπίΖα να το θυμηθεί αυιό ο Φιρέντσεπροτού αρχίσει να μου στέλνειηλίθιες προειδοποιήσεις!» πρόσθεσε εντελώς απροσδόκητα.Ο Χάρι και η Ερμιόνη κοιτάχτηκαν απορημένοι, αλλά ο συνοφρυωμένοςΧάγκριντ δεν τουςεξήγησε.«Ας είναι», είπε ανασαίνοντας λίγο πιο βαριά από συνήθως. «Απότότε μ' έχουν στην μπούκα τουκανονιού οι κένταυροι και το κακό είναι πως έχουν μεγάλη επιρροήστο δάσος... είναι τα πιοέξυπνα πλάσματα που Ζουν εδώ».«Π' αυτό μπήκαμε στο δάσος, Χάγκριντ;» ρώτησε η Ερμιόνη. «Για τουςκενταύρους;»«Α, όχι», απάντησε ο Χάγκριντ κουνώντας αρνητικά το κεφάλι, «όχιγι' αυτούς. Είναι βέβαιαγεγονός πως περιπλέκουν το πρόβλημα... αλλά θα δείτε τι εννοώ σελίγο».Και μ' αυτά τα αινιγματικά λόγια, συνέχισε σιωπηλός το δρόμο Του,ενώ το κάθε του βήμαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αντιστοιχούσε σε τρία δικά τους, δυσκολεύοντας τους να τονακολουθήσουν.Όσο πιο βαθιά χώνονταν στο δάσος, τόσο πιο πυκνά γίνονταν ταχαμόκλαδα, οι θάμνοι και ταδέντρα, με αποτέλεσμα να επικρατεί ένα μισοσκόταδο σαν να είναισούρουπο. Σε λίγο, είχαναπομακρυνθεί από το ξέφωτο όπου ο Χάγκριντ τους είχε δείξει ταθέστραλ, αλλά ο Χάρι δεφοβήθηκε παρά μόνον όταν ο φίλος τους βγήκε ξαφνικά από τομονοπάτι κι άρχισε να περπατάειανάμεσα στα δέντρα, με κατεύθυνση τη σκοτεινή καρδιά του δάσους.«Χάγκριντ!» φώναξε ο Χάρι καθώς αγωνιΖόταν να περάσει μέσα από μιαπυκνή συστάδα βάτων,που ο Χάγκριντ τους δρασκέλισε με άνεση. Το αγόρι δεν είχε ξεχάσειτι έπαθε την προηγούμενηφορά που βγήκε από το μονοπάτι. «Πού πηγαίνουμε;»«Φτάνουμε σε λίγο», είπε ο Χάγκριντ, γυρίζοντας για μια στιγμή στοπλάί το κεφάλι του. «'Έλα,Χάρι... δεν πρέπει να χαθούμε».Δεν ήταν διόλου εύκολο να μη χάσουν τον Χάγκριντ με όλα αυτά τακλαδιά και τις συστάδες. ΟΧάγκριντ περνούσε ανάμεσα τους σαν να ήταν Ιστοί αράχνης, ωστόσοοι μανδύες του Χάρι καιτης Ερμιόνης σκάλωναν συνέχεια εδώ κι εκεί και μερικές φορέςμπλέκονταν τόσο πολύ, που ταδυο παιδιά αναγκάΖονταν να σταματήσουν κάμποσα λεπτά για ναελευθερωθούν. Τα χέρια και ταπόδια του Χάρι629είχαν γεμίσει αμυχές και κοψίματα. Τώρα βρίσκονταν πολύ βαθιά στοδάσος και, μερικές φορές,το μόνο που διέκρινε ο Χάρι από τον Χάγκριντ ήταν ένας σκοτεινόςόγκος που κινούντανμπροστά του. Κάθε ήχος φάνταΖε απειλητικός στην αποπνικτική σιωπή.Τα κλαδάκια πουέσπαΖαν ηχούσαν σαν κανονιές και το παραμικρό θρόισμα, ακόμη κι αντο είχε προξενήσει ένααθώο σπουργίτι, έκανε τον Χάρι να ανΑΖητά στο σύθαμπο το δράστη.Παραξενευόταν που είχανπροχωρήσει τόσο βαθιά στο δάσος χωρίς να συναντήσουν ούτε έναΖωντανό πλάσμα φάνταΖεπολύ δυσοίωνη τούτη η ερημιά.«Χάγκριντ, μπορούμε να ανάψουμε τα ραβδιά μας;» ρώτησε σιγανά ηΕρμιόνη.«Ε... καλά», ψιθύρισε ο Χάγκριντ. «Μάλιστα...»Σταμάτησε απότομα και γύρισε προς το μέρος τους η Ερμιόνη σκόνταψεπάνω του κι έπεσεανάσκελα. Ο Χάρι την έπιασε μια στιγμή πριν αγγίξει το έδαφος.«Ίσως είναι καλύτερα να κάνουμε μια στάση για να σας... να σαςενημερώσω», είπε ο Χάγκριντ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πριν φτάσουμε εκεί».«Επιτέλους!» αναφώνησε η Ερμιόνη καθώς ο Χάρι τη βοηθούσεΝΑ σταθεί στα πόδια Της.«Φώτισε!» μουρμούρισαν κι οι δυο κι αμέσως άναψαν οι μύτες τωνραβδιών τους. Το πρόσωποτου Χάγκριντ φωτίστηκε στο σκοτάδι από τα δύο τρεμάμενα ραβδιά κιο Χάρι πρόσεξε πάλι ότιήταννευρικός και στεναχωρημένος.«Ωραία», έκανε ο Χάγκριντ. «Λοιπόν... το θέμα είναι...» Πήρε βαθιάανάσα. «Το θέμα είναι ότικινδυνεύω να απολυθώ από μέρασε μέρα», είπε.Ο Χάρι κι η Ερμιόνη κοιτάχτηκαν. «Μα αφού δεν απολύθηκες ωςτώρα...» άρχισε διστακτικά ηΕρμιόνη. «Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα...»«Η Άμπριτζ νομίΖει ότι εγώ έβαλα στο γραφείο της το νίφλερ». «Εσύτο έβαλες;» ρώτησε ο Χάριπριν προλάβει να συγκρατηθεί. «Όχι βέβαιΑ!» αγανάκτησε ο Χάγκριντ.«Εκείνη όμως νομίσειπως ότι έχει σχέση με μαγικά πλάσματα έχει σχέση και μ' εμένα.Ξέρετε, από τότε που γύρισα,γυρεύει αφορμή να με απολύσει. Εγώ, φυσικά, δε θέλω να φύγω αλλάαν... αν δεν υπήρχαν οιειδικές συνθήκες που θα σας εξηγήσω στη συνέχεια, θα έφευγα αμέσωςγια να μην της δώσω τηνευχαρίστηση να με διώξει μπροστά σε όλο το σχολείο, όπως έκανε μετην Τρελόνι».630Ο Χάρι και η Ερμιόνη έκαναν να διαμαρτυρηθούν, αλλά ο ΧάΓΚΡΙΝΤτους σταμάτησε με μιακίνηση του τεράστιου χεριού του.«Δε χάλασε ο κόσμος, θα μπορέσω να βοηθήσω τον Ντάμπλντορ μόλιςφύγω από δω και ναπροσφέρω τις υπηρεσίες μου στο Τάγμα. Εσείς θα έχετε την Γκράμπλι-Πλανκ να... να σαςπροετοιμάσει για τις εξετάσεις...» Η φωνή του ράγισε. «Μηνανησυχείτε για μένα», πρόσθεσεΒιαστικά, ενώ η Ερμιόνη του χάίδεβε το μπράτσο. Έβγαλε ένατεράστιο μαντίλι με βούλες απότην τσέπη του γιλέκου του και σκούπισε τα μάτια του. «Κοιτάξτε, δεθα σας τα έλεγα όλα αυτά, ανδεν ήταν μεγάλη ανάγκη. Βλέπετε, αν φύγω... δεν μπορώ να φύγωχωρίς... χωρίς να το πω σεκάποιον... γιατί θα... θα χρειαστώ τη βοήθεια σας. Και του Ρον, ανδέχεται».«θα σε βοηθήσουμε με όλη την καρδιά μας, Χάγκριντ», βιάστηκε ναπει ο Χάρι. «Τι θέλεις νακάνουμε;»Ο Χάγκριντ ρούφηξε τη μύτη του και χτύπησε με τόση δύναμη τον ώμοτου Χάρι, που το αγόριCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έγειρε στο πλάί και χτύπησε στον κορμό ενός δέντρου.«Το ήξερα πως δε θα μου το αρνηθείς», είπε με το πρόσωπο χωμένοστο μαντίλι του, «και δεθα... το ξεχάσω... ποτέ... αλλά ας προχωρήσουμε λίγο ακόμη... ναδείτε μόνοι σας... προσέξτεαυτές τις τσουκνίδες...»Περπάτησαν αμίλητοι άλλα δεκαπέντε λεπτά. Όταν ο Χάρι άνοιξε τοστόμα του να ρωτήσει ανκόντευαν να φτάσουν, ο Χάγριντσήκωσε το δεξί του χέρι κάνονταςτους σήμα να σταματήσουν.«Ήσυχα τώρα», ψιθύρισε. «Μην κάνετε θόρυβο...»Έκαναν μερικά βήματα στις μύτες των ποδιών τους κι έπειτα ο Χάριαντίκρισε ένα χωματένιοβουναλάκι στο ΎΨος του Χαγκριντ. Αισθάνθηκε να τον πλημμυρίσει ένακύμα πανικού σίγουραήταν η φωλιά κάποιου γιγαντόσωμου Ζώου, σκέφτηκε. ΞερίΖωμέναδέντρα ήταν πεταμέναολόγυρα. Το βουναλάκι βρισκόταν σε μια γυμνή έκταση, κυκλωμένο απόκορμούς και χοντράκλαδιά που σχημάτι-ζαν ένα είδος φράχτη, έξω από τον οποίοστέκονταν τώρα ο Χάρι, η Ερμιόνηκαι ο Χάγκριντ.«Κοιμάται», κοντανάσανε ο Χάγκριντ.Πράγματι, στ' αφτιά του Χάρι έφτανε ένα ρυθμικό γουργουρητό που θαμπορούσε να προέρχεταιαπό τη λειτουργία δύο πνευμόνων. Έριξε μια λοξή ματιά στηνΕρμιόνη, που κοίταζε με ανοιχτό τοστόμα το βουναλάκι έδειχνε τρομοκρατημένη.631«Χάγκριντ», ψιθύρισε το κορίτσι με φωνή που μόλις ακούστηκε μεςστο θόρυβο που έκανε ηανάσα του κοιμισμένου πλάσματος,«ποιος είναι;»Η ερώτηση της παραξένεψε τον Χάρι. Εκείνος ετοιμαΖόταν ναρωτήσει: «Τι είναι;»Τώρα, το ραβδί της Ερμιόνης έτρεμε στο χέρι της. «Χάγκριντ,μας είπες ότι κανένας τους δε θέλησε να έρθει!»Ο Χάρι κοίταξε μια την Ερμιόνη και μια τον Χάγκριντ, κι ύστερα,μόλις κατάλαβε, στράφηκε στοβουναλάκι με ένα πνιχτό επιφώνημα τρόμου.Αυτός ο χωματένιος λοφίσκος, πάνω στον οποίο θα μπορούσαννα σταθούν άνετα ο ίδιος, η Ερμιόνη και ο Χάγκριντ, ανεβοκατέβαινεακολουθώντας το ρυθμό τηςβαθιάς, βαριάς ανάσας. Τελικά, δεν ήταν βουναλάκι. Ήταν ηκουλουριασμένη ράχη ενός...«Ε... βασικά... δεν ήθελε να έρθει», εξήγησε απελπισμένος οΧάγκριντ. «Αλλά τον έφερα,Ερμιόνη, έπρεπε!»«Γιατί;» ρώτησε έτοιμη να βάλει τα κλάματα εκείνη. «Γιατί... Αχ,βρε Χάγκριντ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πίστευα πως, αν τον έπαιρνα μαΖί μου», εξήγησε ο Χαγκριντπου ήταν έτοιμος κι αυτός να κλάψει, «και... και του μάθαιναλίγους τρόπους... θα μπορούσα νατον εμφανίσω και να αποδείξωσε όλους πως είναι άκακος!»«Άκακος!» τσίριξε η Ερμιόνη κι ο Χάγκριντ της έκανε απεγνωσμένανοήματα να σωπάσει, καθώςτο γιγάντιο πλάσμα μούγκΡΙΖε δυνατά κι ανασάλευε στον ύπνο του.«Μα, σ' έχει σπάσει στοξύλο! Αυτός δε σου έχει κάνει όλες αυτές τις πληγές;»«Δεν έχει συναίσθηση της δύναμης του!» τον δικαιολόγησε οΧάγκριντ. «Και βελτιώνεται, έχειαρχίσει να καλμάρει...»«Γι' αυτό έκανες δύο μήνες να γυρίσεις στο σχολείο!» φώναξεταραγμένη η Ερμιόνη. «Αχ,Χάγκριντ, γιατί τον έφερες αφού δεν ήθελε; Δε θα ήταν πιοευτυχισμένος με τους δικούς του;»«Τον κακομεταχειρίΖονταν, Ερμιόνη, επειδή είναι κοντούλης!»είπε ο Χάγκριντ.«Κοντούλης;» επανέλαβε η Ερμιόνη. «Κοντούλης;» «Δεν μπορούσα νατον αφήσω, Ερμιόνη»,ψέλλισε ο Χαγκριντ,ενώ δάκρυα αυλάκωναν το μωλωπισμένο πρόσωπο του. «Βλέπειςείναι... είναι αδελφός μου!»Η Ερμιόνη έμεινε με ανοιχτό το στόμα.632«Όταν Λες "αδελφός", Χάγκριντ», ρώτησε ο Χάρι, «εννοείς...»«Ετεροθαλής», διευκρίνισε ο Χάγκριντ. «Η μητέρα μου τα έφτιαξε μεέναν άλλο γίγαντα ότανεγκατέλειψε τον μπαμπά μουέτσι, γέννησε τον Γκράουπ...»«Γκράουπ;» επανέλαβε ο Χάρι.«Ναι... κάπως έτσι ακούγεται το όνομα του όταν το λέει», εξήγησενευρικά ο Χάγκριντ. «Δεν ξέρεικαλά αγγλικά... Προσπαθώ να του μάθω... Τέλος πάντων, η μάνα μουδεν τον αγάπησε περισσότεροαπ' ότι είχε αγαπήσει εμένα. Βλέπεις, οι γιγάντισσες θέλουννα κάνουν γερά, ψηλά παιδιά κιαυτό το καημένο βγήκε λίγο μπασμένο για γίγαντας είναι μόλις πέντεμέτρα...»«Α, ναι, κοντοστούπης!» σάρκασε υστερικά η Ερμιόνη. «Ζου-μπάς!»«Και τον είχαν όλοι του κλότσου και του μπάτσου... Δεν μπορούσα νατον αφήσω...»«Κι η μαντάμ Μαξίμ συμφώνησε να τον φέρεις;» ρώτησε ο Χάρι.«Ε... κατάλαβε πόσο σημαντικό ήταν για μένα», εξήγησε ο Χάγκριντπλέκοντας και ξεπλέκονταςτις χερούκλες του. «Αλλά ύστερα από λίγο κουράστηκε, πρέπει ναομολογήσω... και χώρισαν οιδρόμοι μας... υποσχέθηκε όμως να μην το πει σε κανέναν...»«Και πώς τα κατάφερες να τον κουβαλήσεις χωρίς να σε πάρει κανείςμυρουδιά;» απόρησε οΧάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μα γι' αυτό άργησα τόσο να γυρίσω», είπε ο Χάγκριντ. «Ταξιδεύαμεμόνο νύχτα μέσα απόαπάτητα μέρη και τα σχετικά. Φυσικά, όταν θέλει, περπατάει πάραπολύ γρήγορα, αλλά αυτόςήθελε να γυρίσει πίσω».«Και γιατί δεν τον άφηνες, βρε Χάγκριντ!» Η Ερμιόνη σωριάστηκεστον κορμό ενός ξερίΖωμένουδέντρου κι έκρυψε το πρόσωπο στις χούφτες της. «Τι θα κάνεις έναβίαιο γίγαντα που δε θέλει ναμείνει εδώ;»«Ε, όχι και βίαιο», αντέδρασε ο Χάγκριντ, που συνέχιΖε να πλέκεικαι να ξεπλέκει νευρικά ταχέρια του. «Παραδέχομαι πως μου ρίχνει μερικές κατραπακιές όταννευριάΖει, αλλά έχει βελτιωθείπολύ προσαρμόΖεται μια χαρά».«Και τότε, τι χρειάΖονται αυτά τα σκοινιά;» παρενέβη ο Χάρι. Μόλιςείχε προσέξει τα χοντράσκοινιά που ήταν δεμένα γύρω από τα μεγαλύτερα δέντρα καιτεντώνονταν προς το σημείο όπουκοιμόταν ο Γκράουπ με την πλάτη γυρισμένη προς το μέρος τους.633«Δεμένο τον έχεις;» ρώτησε ξεψυχισμένα η Ερμιόνη. «Ε... ναι...»ομολόγησε νευρικά ο Χάγκριντ.«Γιατί... όπως σας είπα... δεν έχει συναίσθηση της δύναμης του».Τώρα καταλάβαινε ο Χάρι γιατί δεν υπήρχε ούτε πουλί πετούμενο σεαυτή την περιοχή τουΑπαγορευμένου Δάσους.«Και τι θέλεις από τον Χάρι, τον Ρον κι εμένα;» ρώτησε φοβισμένη ηΕρμιόνη.«Να τον προσέχετε», έκρωξε ο Χάγκριντ. «Αν φύγω...» Τα δυο παιδιάαντάλλαξαν βλέμματααπελπισίας. Ο Χάρι συνειδητοποίησε ότι είχε υποσχεθεί ήδη στονΧάγκριντ να κάνει ότι τουΖητούσε.«Τι... τι ακριβώς πρέπει να κάνουμε;» ρώτησε η Ερμιόνη.«Όχι να τον ΤΆΊΖετε!» εξήγησε Ζωηρά ο Χάγκριντ. «Βρίσκει μόνος τουτην τροφή του. Πουλιά,ελάφια, τέτοια... όχι, αυτό που χρειάΖε-ται είναι συντροφιά, θέλωνα ξέρω ότι έχει κάποιον δίπλατου να τον βοηθήσει, να του διδάξει κάποια πράγματα,καταλαβαίνετε...»Ο Χάρι δεν είπε τίποτε αλλά γύρισε και κοίταξε το γίγαντα πουκοιμόταν ξαπλωμένος στο έδαφος.Αντίθετα με τον Χάγκριντ, που ήταν απλώς ένας πανύψηλος άνθρωπος,ο Γκράουπ φάνταΖε αλλόκοτακακοφτιαγμένος. Αυτό που ο Χάρι είχε πάρει για ένανογκόλιθο γεμάτο μούσκλια δίπλααπό το χωμάτινο βουναλάκι, συνειδητοποιούσε τώρα πως ήταν τοκεφάλι του Γκράουπ. ΉτανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δυσανάλογα μεγάλο για το σώμα του, αφύσικα στρογγυλό και με πυκνάσγουρά μαλλιά στοχρώμα της φτέρης. Ένα τεράστιο σαρκώδες αφτί ξεχώρΙΖε ΣΤΟ πλάί τουκεφαλιού, που έμοιαΖεκολλημένο κατευθείαν πάνω στους ώμους, σαν του θείου Βέρνον, μεανύπαρκτο ή ελάχιστολαιμό. Η πλάτη, καλυμμένη με μια καφετιά, βρόμικη πουκαμίσα απόδέρματα Ζώων, ραμμέναπρόχειρα μεταξύ τους, ήταν πολύ φαρδιά" καθώς κοιμόταν ο Γκράουπ,οι κακότεχνες ραφές τωνδερμάτων τσιτώνονταν. Τα πόδια ήταν διπλωμένα κάτω από το σώμα. ΟΧάρι έβλεπε τις γυμνέςβρόμικες πατούσες του, μεγάλες σαν έλκηθρα, να ακουμπάνε η μιαπάνω στην άλλη στο έδαφος.«θέλεις να τον διδάξουμε;» ρώτησε βραχνά το αγόρι. Τώρακαταλάβαινε τι σήμαινε ηπροειδοποίηση του Φιρέντσε: «Η προσπάθεια του είναι καταδικασμένη.Καλύτερα να τηνεγκαταλείψει». Φυσικά, τα άλλα πλάσματα που Ζούσαν στο δάσος θαείχαν ακούσει τις μάταιεςπροσπάθειες του Χάγκριντ να διδάξει αγγλικά στον Γκράουπ.«Ναι, να έρχεστε να του μιλάτε», συνέχισε με παρακλητικό ύφος634ο Χάγκριντ. «Γιατί πιστεύω πως, αν του μιλάνε άνθρωποι, θακαταλάβει ότι είμαστε κι εμείς σαν κιαυτόν και θα θελήσει να μείνει».Ο Χάρι κοίταξε την Ερμιόνη εκείνη του ανταπέδωσε το Βλέμμα ανάμεσααπό τα δάχτυλα τωνχεριών της, όπου είχε κρύψει το πρόσωπο της.«Δε σε κάνει να νοσταλγείς τον Νόρμπερτ;» τη ρώτησε με ένα άκεφογέλιο.«Δηλαδή, θα κάνετε αυτό που σας Ζητάω;» προσπάθησε να μάθει οΧάγκριντ, που δεν κατάλαβετι ακριβώς είπε το αγόρι.Ο Χάρι όμως ήταν δεμένος ήδη με την υπόσχεση του. «θαπροσπαθήσουμε».«Το ήξερα ότι μπορώ να βασιστώ πάνω σου, Χάρι», ψέλλισε με έναδακρυσμένο χαμόγελο οΧάγκριντ και σκούπισε το πρόσωπο με το μαντίλι του. «Δε χρειάΖεταινα έρχεστε συχνά... ξέρωπως έχετε διαγωνίσματα... Αν μπορείτε να πετάγεστε μια φορά τηβδομάδα με τον αόρατομανδύα σου και να του κάνετε λίγη παρέα... Τώρα, θα τον ξυπνήσω νασας συστήσω...»«Όχι!» πετάχτηκε όρθια η Ερμιόνη. «Όχι, Χάγκριντ, μην τον ξυπνάς,ειλικρινά, δεν υπάρχειλόγος...»Ο Χάγκριντ όμως είχε περάσει ήδη πάνω από τον τεράστιο κορμό πουβρισκόταν μπροστά τουςκαι κατευθυνόταν προς τον Γκράουπ. Μόλις έφτασε σε απόσταση τριώνμέτρων, πήρε από χάμωCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ένα μεγάλο σπασμένο κλαδί, έριξε ένα λοξό, καθησυχαστικό χαμόγελοστα δυο παιδιά καικέντρισε στην πλάτη τον Γκράουπ με την άκρη του κλαδιού.Ο γίγαντας έβγαλε ένα βρυχηθμό που αντήχησε σε όλο το δάσος ταπουλιά στις κορφές τωνδέντρων πέταξαν τρομαγμένα και χάθηκαν στον ουρανό. Στο μεταξύ,μπροστά στα μάτια τουΧάρι και της Ερμιόνης, ο γιγάντιος Γκράουπ άρχισε να σηκώνεται απότο έδαφος η γητραντάχτηκε μόλις στηρίχτηκε στο τεράστιο χέρι του κι ανασηκώθηκεστα γόνατα. Γύρισε τοκεφάλι του να δει ποιος και τι τον ενόχλησε στον ύπνο του.«Όλα καλά, Γκραπούλη;» ρώτησε ο Χάγκριντ με προσποιητά χαρούμενηφωνή, καθώςοπισθοχωρούσε με υψωμένο το κλαδί, έτοιμος να κεντρίσει πάλι τογίγαντα. «Κοιμήθηκες καλά;»Ο Χάρι και η Ερμιόνη οπισθοχώρησαν όσο πιο πολύ μπορούσαν χωρίς νατον χάσουν όμως απότα μάτια τους. Ο Γκράουπ γονάτισε ανάμεσα σε δύο δέντρα που δενείχε ξεριΖώσει ακόμη. Τα635δύο παιδιά κοίταΖαν το τεράστιο πρόσωπο του, όμοιο με γκρίζαπανσέληνο στο σύθαμπο τουξέφωτου. Ήταν σαν να 'χε λαξέψει κάποιος τα χαρακτηριστικά σε μιατεράστια πέτρινη σφαίρα. Ημύτη ήταν δύ-σμορφη και πλακουτσωτή, το στόμα λοξό με κίτριναστραβά δόντια σε μέγεθοςτούβλου τα μάτια του, μικρά σε σχέση με το μέγεθος του προσώπουτου, είχαν ένα θολόφαιοπράσινο χρώμα κι ήταν ακόμη τσιμπλιασμένα από τον ύπνο. ΟΓκράουπ σήκωσε τις γροθιέςτου, όπου οι κλειδώσεις έμοιαΖαν με μπαλάκια του τένις. Έτριψεδυνατά τα μάτια του κι ύστερα,εντελώς απροειδοποίητα, σηκώθηκε όρθιοςμε εκπληκτική ευλυγισία και ταχύτητα.Ο Χάρι άκουσε την Ερμιόνη να αναφωνεί έντρομη δίπλα του:«Οχ, αμάν!»Ένα δυσοίωνο τρίξιμο έσκισε τη σιωπή ερχόταν απ' τα δέντραπου συγκρατούσαν τις άκρες των σκοινιών, τα οποία ήταν τυλιγμέναγύρω από τους καρπούς καιτους αστραγάλους του Γκράουπ. Το ύψος του ήταν, όπως είχε πει οΧάγκριντ, τουλάχιστον πέντεμέτρα. Ο γίγαντας κοίταξε αγουροξυπνημένος γύρω του, άπλωσε τηχερούκλα του, που ήταν σανομπρέλα θαλάσσης, κι άρπαξε μια φωλιά από τα ψηλότερα κλαδιά ενόςπεύκου. Τηναναποδογύρισε στη στιγμή και γρύλισε δυσαρεστημένος που δεν είχεπουλιά μέσα αβγά έπεσανσαν χειροβομβίδες στο έδαφος κι ο Χάγκριντ σήκωσε τα χέρια του γιανα προστατευτεί.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Γκραπούλη», φώναξε ο Χάγκριντ, κοιτάΖοντας φοβισμένος ψηλά μήπωςπέσουν κι άλλα αβγά,«έφερα να γνωρίσεις κάτι φίλους. θυμάσαι που σ' το είχα πει;θυμάσαι που σου είπα ότι μπορείνα χρειαστεί να κάνω ένα μικρό ταξίδι και τότε θ' αφήσω αυτούς νασεφροντίΖουν; Το θυμάσαι, Γκραπούλη;»Αλλά ο γίγαντας άφησε άλλον ένα σιγανό βρυχηθμό ήταν δύσκολο ναπει κανείς αν άκουγε τονΧάγκριντ ή αν καταλάβαινε καν ότι οι ήχοι που έβγαΖε ο Χάγκριντήταν ομιλία. Τώρα, είχεαρπάξει την κορφή ενός πεύκου και την τραβούσε προς το μέρος του,για να διασκεδάσειπροφανώς με το τίναγμα της όταν θα την άφηνε.«Μην το κάνεις αυτό, Γκραπούλη, μη!» φώναξε ο Χαγκριντ. «Έτσιξερίζωσες και τ' άλλα...»Πράγματι, ο Χάρι είδε πως γύρω από τις ρίΖες του πεύκου άρχισαν νασχηματίΖονται ρωγμές,«Σου έφερα παρέα!» φώναξε ο Χάγκριντ. «Παρέα, βλέπεις! Κοίτα κάτω,βρε κωθώνι, σου έφερακάτι φίλους!»636637«Αχ, όχι, Χάγκριντ», βόγκηξε η Ερμιόνη, αλλά ο φίλος τους είχεσηκώσει ήδη το κλαδί καικέντρίΖε με δύναμη το γόνατο του Γκράουπ.Ο γίγαντας άφησε την κορφή του δέντρου, που ταλαντεύτηκε βίαιαραίνοντας τον Χάγκριντ μεπευκοβελόνες, και κοίταξε κάτω.«Αυτός», άρχισε να εξηγεί ο Χάγκριντ τρέχοντας κοντά στα δυοπαιδιά, «είναι ο Χάρι, Γκράουπ! ΟΧάρι Πότερ! θα έρχεται να σε Βλέπει όταν λείπω, κατάλαβες;»Ήταν προφανές πως μόλις εκείνη τη στιγμή ο γίγαντας αντιλήφθηκετην παρουσία του Χάρι καιτης Ερμιόνης. Τα παιδιά κοκά-λωσαν από το φόβο τους καθώς έσκυψετο τεράστιο κεφάλι του καιτα κοίταξε αγουροξυπνημένος.«Κι αυτή είναι η Ερμιόνη, βλέπεις; Ερμ...» Ο Χάγκριντ κόμπιασε.Γύρισε στην Ερμιόνη και τηςείπε: «Πειράζει αν σε λέει "Έρμι", Ερμιόνη; Είναι πολύ δύσκολο τοόνομα σου για να το θυμάται».«Ούτε λόγος», έκρωξε η Ερμιόνη.«Αυτή είναι η Έρμι, Γκράουπ! θα έρχεται κι αυτή να σε Βλέπει!Ωραία, ε; Απέκτησες δυο νέουςφίλους... ΟΧΙ, ΓΚΡΑΠΟΥΛΗ, ΟΧΙ!»Ο γίγαντας άπλωσε με μιαν αστραπιαία κίνηση το χέρι του στηνΕρμιόνη ο Χάρι την άρπαξε στηστιγμή και την τράβηξε πίσω από ένα δέντρο, με αποτέλεσμα το χέριτου Γκράουπ ναγρατζουνήσει τον κορμό του και να πιάσει σκέτο αέρα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«ΕΙΣΑΙ ΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΚΡΑΠΟΥΛΗ!» ακούστηκε η φωνή του Χά-γκριντ, ενώη Ερμιόνη έτρεμε καικλαψούριΖε πίσω από το δέντρο, γαντζωμένη στον Χάρι. «ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΚΑΚΟ ΠΑΙΔΙ! ΓΚΡΑΠ...ΟΧ!»Ο Χάρι πρόβαλε το κεφάλι του απ' τον κορμό και είδε τον Χάγκριντπεσμένο ανάσκελα, να κρατάτη μύτη του. Ο Γκράουπ, στο μεταξύ, είχε χάσει το ενδιαφέρον τουκαι τραβούσε ξανά την κορφήτου δέντρου όσο πιο μακριά μπορούσε.«Καλά», έκανε πνιχτά ο Χάγκριντ καθώς σηκωνόταν. Με το ένα χέριπίεΖε σφιχτά τη ματωμένημύτη του ενώ στο άλλο κρατούσε ακόμη τη βαλλίστρα. «Φτάνει που τονγνωρίσατε... θα σας ξέρειαν ξανάρθετε... Ωραία». Κοίταξε τον Γκράουπ, που τραβούσε τώρα τοπεύκο με μια έκφρασηαπέραντης ευχαρίστησης στο ολοστρόγγυλο γκρίΖωπό πρόσωπο του οιρίΖες έιρίΖαν καθώςέβγαιναν από το χώμα. «ΝομίΖω ότι αρκεί για σήμερα», απεφάνθη στησυνέχεια. «Λοιπόν...γυρίσουμε;»Ο Χάρι και η Ερμιόνη έγνεψαν καταφατικά. Ο Χάγκριντ στήριξεστον ώμο τη βαλλίστρα του και προπορεύτηκε, σφίγγοντας με ταδυο δάχτυλα τη μύτη του.Για λίγη ώρα κανείς τους δε μίλησε ούτε κι όταν άκουσαν ένανεκκωφαντικό πάταγο που σήμαινεότι ο Γκράουπ ξερίΖωσε τελικά το πεύκο. Το πρόσωπο της Ερμιόνηςήταν ωχρό και ταχαρακτηριστικά της τραβηγμένα. Ο Χάρι δεν έβρισκε τίποτα να πει.Τι θα γινόταν αν ανακάλυπτεκανείς ότι ο Χάγκριντ είχε κρύψει ένα γίγαντα στο ΑπαγορευμένοΔάσος; Κι αυτός τουυποσχέθηκε ότι ο Ρον, η Ερμιόνη κι ο ίδιος θα συνέχιΖαν τιςτραγικά μάταιες προσπάθειες τουφίλου τους να τον εκπολιτίσει. Πώς ήταν δυνατόν ακόμη κι οΧάγκριντ, που διέθετε μιαναπεριόριστη ιικανότητα να αυταπατάται ότι τα φοβερότερα τέραταήταν άκακα κι αξιαγάπητα σαναρνάκια, να φαντάΖεται ότι θα κατόρθωνε ποτέ ο Γκράουπ νασυγχρωτιστείμε ανθρώπους;«Σταθείτε», είπε ξαφνικά ο Χάγκριντ, καθώς ο Χάρι και η Ερμιόνη,που έρχονταν ξοπίσω του,πάσχίΖαν να διασχίσουν μια πυκνή συστάδα πολυγόνατων. Τράβηξε έναβέλος από τη φαρέτραπου κρεμόταν στον ώμο του και το πέρασε στη βαλλίστρα.Ο Χάρι και η Ερμιόνη ύψωσαν τα ραβδιά τους τώρα που είχανσταματήσει, άκουγαν κι αυτοίκινήσεις από κάπου εκεί κοντά.«Μα την πίστη μου», ψιθύρισε ο Χάγκριντ.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δε σου έχω πει, Χάγκριντ», ακούστηκε μια βαθιά αντρική φωνή, «πωςδεν είσαι πιαευπρόσδεκτος στα μέρη μας;»Είδαν να έρχεται προς το μέρος τους το γυμνό κορμί ενός άντρα πουαιωρούνταν θαρρείς στοπράσινο ημίφως κι ύστερα, παρατήρησαν ότι από τη μέση και κάτωήταν ένα σκουροκάστανοάλογο. Ο κένταυρος αυτός είχε περήφανο κεφάλι με τονισμέναΖυγωματικά και μακριά μαύραμαλλιά. Ήταν κι αυτός οπλισμένος σαν τον Χάγκριντ-στον ώμο τουκρεμόταν μια φαρέτρα γεμάτηβέλη κι ένα μεγάλο τόξο.«Τι κάνεις, Μαγκόριαν;» είπε νευρικά ο Χάγκριντ.Τα δέντρα πίσω από τον κένταυρο θρόισαν κι εμφανίστηκαν άλλοιτέσσερις-πέντε κένταυροι. ΟΧάρι αναγνώρισε τον Μπέιν, με το σκουρόχρωμο κορμί και τα μαύραγένια, που είχε συναντήσειπριν από τέσσερα χρόνια, την ίδια νύχτα που γνώρισε και τον Φιρέντσε.Ο Μπέιν δεν έδειξεκανένα σημάδι πως τον αναγνώρισε.«Αχά», έκανε απειλητικά και στράφηκε στον Μαγκόριαν. «Νομί-Ζω ότισυμφωνήσαμε τι θακάνουμε αν ξαναπατήσει αυτός ο άνθρωπος στο δάσος...;»638639«Α, τώρα έγινα "αυτός ο άνθρωπος", ε;» νευρίασε ο Χάγκριντ.«Επειδή σας εμπόδισα να κάνετεφόνο;»«Δεν είχες καμιά δουλειά να ανακατευτείς, Χάγκριντ», απάντησε οΜαγκόριαν. «Δεν ξέρεις τιςσυνήθειες μας ούτε τους νόμους μας. Ο Φιρέντσε μας πρόδωσε και μαςατίμασε».«Δεν ξέρω από πού το συμπεραίνετε αυτό», είπε εκνευρισμένος οΧάγκριντ. «Το μόνο που έκανεήταν να βοηθήσει τον Ντάμπλντορ...»«Ο Φιρέντσε έθεσε τον εαυτό του στην υπηρεσία των ανθρώπων»,πετάχτηκε ένας ΓΚΡΙΖος μετραχύ, αργασμένο πρόσωπο.«Υπηρεσία!» επανέλαβε δηκτικά ο Χάγκριντ. «Μια χάρη έκανε στονΝτάμπλντορ κι εσείς...»«Πουλάει στους ανθρώπους τις γνώσεις και τα μυστικά μας», εξήγησεσιγανά ο Μαγκόριαν.«Είναι ασυγχώρητο το έγκλημα του».«Αφού το λες εσύ», ανασήκωσε τους ώμους του ο Χάγκριντ, «αλλά εγώπροσωπικά νομίΖω ότικάνετε πολύ μεγάλο λάθος...»«Ξανάρθες, άνθρωπε, στο δάσος μας ενώ σε προειδοποιήσαμε...»άρχισε ο Μπέιν.για να σου πω», θύμωσε ο Χάγκριντ. «Δεν είναι Ιδιοκτησία σας τοδάσος και δε θα κάνετεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κουμάντο ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει...» «Ούτε εσύ κάνειςκουμάντο, Χάγκριντ», αποκρίθηκεήρεμα ο Μαγκόριαν. «Σήμερα θα σε αφήσω να περάσεις, γιατί έχειςμαΖί" σου τα μικρά σου...»«Δεν είναι δικά του!» τον διέκοψε περιφρονητικά ο Μπέιν. «Είναιμαθητές του σχολείου,Μαγκόριαν! Σίγουρα έχουν επωφεληθεί ήδη από τη διδασκαλία τουπροδότη Φιρέντσε».«Δεν έχει σημασία», είπε ατάραχος ο Μαγκόριαν, «η σφαγή πουλαριώνείναι βαρύ έγκλημα δεναγγίσουμε τους αθώους. Σήμερα, Χάγκριντ, μπορείς να περάσεις. Αλλάαπό δω και στο εξής,κρατήσου μακριά από τα μέρη μας. Απ' τη στιγμή που βοήθησες τονΦιρέντσε να μας ξεφύγει,έχασες τη φιλία των κενταύρων».«Αν νομίζεις ότι θα με διώξουν από το δάσος μερικά άχρησταμουλάρια σαν εσάς, είσαι πολύγελασμένος!» φώναξε ο Χαγκριντ.«Χάγκριντ», παρενέβη με διαπεραστική, τρομαγμένη φωνή η Ερμιόνηκαθώς ο Μπέιν κι ογκρίΖος κένταυρος χτυπούσαν θυμωμένα στο χώμα τις οπλές τους,«πάμε να φύγουμε, σεπαρακαλώ!»Ο Χάγκριντ προχώρησε ένα βήμα, αλλά η βαλλίστρα του ήταν ακόμησηκωμένη και τα μάΤΙα τουκαρφωμένα απειλητικά στον Μα-νκόριαν.«Ξέρουμε τι κρύβεις μες στο δάσος, Χάγκριντ!» φώναξε ο Μαγκόριαν,καθώς απομακρύνονταν οικένταυροι. «Κι εξαντλΕΊΤΑι η ανοχή μας!»Ο Χάγκριντ γύρισε, έτοιμος να του ορμήσει.«θα τον ανεχτείτε όσο θα μείνει εδώ, το δάσος είναι δικό του όσοκαι δικό σας!» φώναξε, ενώ ταδυο παιδιά τον έσπρωχναν με όλη τους τη δύναμη προς την αντίθετηκατεύθυνση απ' τον Μαγκόριαν.ΒραΖοντας από θυμό έσκυψε να δει και ξαφνιάστηκε μόλιςκατάλαβε πως τον έσπρωχνανδεν είχε νιώσει τίποτα. «Ησυχάστε, παιδιά», τους είπε συνεχίζονταςτο δρόμο του, ενώ ο Χάρι καιη Ερμιόνη τον ακολουθούσαν λαχανιασμένοι. «Μα τι μουλάρια, μα τηνπίστη μου!»«Χάγκριντ», είπε κοντανασαίνοντας η Ερμιόνη καθώς απέφευγε τιςτσουκνίδες που είχανσυναντήσει και προηγουμένως, «αφού οι κένταυροι δε θέλουνανθρώπους μες στο δάσος, πώςθα ερχόμαστε εγώ κι ο Χάρι...»«Δεν άκουσες τι είπε;» την καθησύχασε ο Χάγκριντ. «Δεν πειρά-Ζουντα πουλάρια... ε... τα παιδιάήθελα να πω. Κι άλλωστε, δε θα μας κάνουν αυτοί κουμάντο».«Αρκεί η προσπάθεια», μουρμούρισε ο Χάρι, όταν η κοπέλα τονκοίταξε απελπισμένη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Βγήκαν επιτέλους στο μονοπάτι και, ύστερα από δέκα λεπτά, ταδέντρα άρχισαν να αραιώνουντώρα διακρίνονταν κομμάτια γαλανού ουρανού ενώ από μακριάακούγονταν φωνές κιεπευφημίες.«Λέτε να μπήκε κι άλλο γκολ;» ρώτησε ο Χάγκριντ σταματώντας στοκαταφύγιο των δέντρων,όταν εμφανίστηκε μπροστά τους το στάδιο του κουίντιτς. «Ή έληξε οαγώνας;»«Δεν ξέρω», αποκρίθηκε με δυστυχισμένο ύφος η Ερμιόνη. Ο Χάριπρόσεξε πως είχε τα χάλιατης τα μαλλιά της ήταν γεμάτα φρύγανα και φύλλα, ο μανδύας τηςσκισμένος σε κάμποσα σημεία,το πρόσωπο και τα μπράτσα της γεμάτα γρατζουνιές. Σίγουρα κι οίδιος δε βρισκόταν σεκαλύτερη κατάσταση.«Εγώ λέω ότι έληξε!» δήλωσε ο Χάγκριντ μισοκλείνοντας τα ματιάκαθώς κοίταΖε το στάδιο.«Κοιτάξτε... άρχισαν να φεύγουν... Αν βιαστείτε, θα ανακατευτείτεμε τον κόσμο και δε θακαταλάβει κανείς πως λείψατε!»«Καλή ιδέα», συμφώνησε ο Χάρι. «Λοιπόν... τα ξαναλέμε, Χά-γκριντ».640641«Δεν το πιστεύω», ει"πε η Ερμιόνη με φωνή που έτρεμε, μόλιςαπομακρύνθηκαν από τονΧάνκριντ. «Δεν το πιστεύω. Δεν το πιστεύω».«Ηρέμησε».«Να ηρεμήσω;» φώναξε. «Ένας γίγαντας στο δασός! Κι εμείςυποτίθεται, πρέπει να του κάνουμεκαι μάθημα! Φυσικά υπό την πρόύπόθεση ότι θα καταφέρουμε ναπεράσουμε Ζωντανοί από τουςαιμοβόρους κενταύρους! Δεν-το-πιστεύω!»«Προς το παρόν, δε χρειάΖεται να κάνουμε τίποτα!» προσπάθησε νατην καλμάρει ο Χάρι μεσιγανή φωνή, καθώς τρύπωναν σε ένα μπουλούκι μαθητών του Χάφλπαφλπου επέστρεφαν στοκάστρο. «Μας το Ζήτησε μόνο για την περίπτωση που θα τον απολύσουνκι αυτό μπορεί να μηγίνει ποτέ».«'Έλα τώρα, Χάρι!» έκανε θυμωμένη η Ερμιόνη και σταμάτησε απότομα.Όσοι έρχονταν απόπίσω της αναγκάστηκαν να την παρακάμψουν. «Δεν τη γλιτώνει μετίποτα την απόλυση αν και,ειλικρινά, ύστερα από αυτά που είδαμε, ποιος θα αδικήσει τηνΑμπριτζ;»Ο Χάρι την αγριοκοίταξε τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.«Δεν το εννοούσες αυτό που είπες», της ψιθύρισε.«Όχι... εντάξει... δεν το εννοούσα», παραδέχτηκε εκείνησφουγκίΖοντας θυμωμένη τα μάτια της.«Αλλά γιατί επιμένει να κάνει τη Ζωή του δύσκολη... τη Ζωή μας;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δεν ξέρω...»«Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μαςΕυχαριστούμε από τα βάθητης καρδιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας».«Δε θα πάψουν επιτέλους να λένε αυτό το ηλίθιο τραγούδι;» είπε μεδυστυχισμένο ύφος ηΕρμιόνη. «Αρκετά δε μας δούλεψαν;» Ένα μεγάλο κύμα μαθητών ερχόταναπό το γήπεδο. «Πάμεμέσα πριν πέσουμε πάνω στους Σλίθεριν», τον παρακίνησε η Ερμιόνη.«Ο Ρον Ουέσλι τα σουτ τους θα τα πιάσει Ο Ρον Ουέσλι ποτέ δε θα ταχάσει Κι εμείς, οιΓκρίφιντορ, πετάμ' απ' τη χαρά μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάςμας».«Ερμιόνη...» είπε αργόσυρτα ο Χάρι.Το τραγούδι δυνάμωνε, όμως δεν ακουγόταν από το πλήθος με ταπράσινα κι ασημιά χρώματατου Σλίθεριν, αλλά από μια χρυσο-κόκκινη μάΖα ανθρώπων πουκατευθύνονταν αργά προς τοκάστρο, σηκώνοντας στα χέρια μια μοναχική φιγούρα.«Ο Ρον Ουέσλι τη νίκη θα χαρίσει Κανένα σουτ τους να περάσει δε θ'αφήσει Ευχαριστούμε απότα βάθη της καρδιάς μας Ο Ρον Ουέσλι είν' ο βασιλιάς μας».«Λες;» ρώτησε πνιχτά η Ερμιόνη.«ΝΑΙ!» φώναξε ο Χάρι.«ΧΑΡΙ! ΕΡΜΙΟΝΗ!» κραύγασε τότε πανευτυχής ο Ρον, κραδαίνοντας στοναέρα το ασημένιοκύπελλο του κουίντιτς. «ΝΙΚΗΣΑΜΕ! ΝΙΚΗΣΑΜΕ!»Οι δυο φίλοι του του χαμογέλασαν πλατιά καθώς περνούσε. Στην πόρτατου κάστρουεπικρατούσε συνωστισμός και το κεφάλι του Ρον χτύπησε στουπέρθυρο, αλλά τα παιδιάσυνέχισαν να τον κρατούν στους ώμους τους. Το πλήθος μπήκετραγουδώντας στο χολ τηςεισόδου και χάθηκε από τα μάτια τους. Ο Χάρι και η Ερμιόνη τουςκοίταΖαν καθώςαπομακρύνονταν, χαμογελώντας ευτυχισμένοι μέχρι που έσβησε τοτραγούδι. Ύστεραστράφηκαν ο ένας στον άλλο και τα χαμόγελα πάγωσαν.«Ας μην του πούμε σήμερα τα νέα», πρότεινε ο Χάρι.«Ναι, ναι, σωστά», συμφώνησε απελπισμένη η Ερμιόνη. «Δε βιά-Ζομαι».Ανέβηκαν μαΖί" τη σκάλα. Στην είσοδο κοντοστάθηκαν και κοίταξανενστικτωδώς το δάσος. Ίσωςνα ήταν της φαντασίας του, αλλά ο Χάρι νόμισε πως είδε, πέρα στοβάθος, να τινάΖεται στον ουρανόένα σμάρι πουλιά, λες και μόλις ξεριζώθηκε το δέντρο όπουείχαν φωλιάσει.643Κοινά Διπλώματα ΜαγείαςΗταν τόση η ευφορία του Ρον που βοήθησε το Γκρίφιντορ να πάρει τοκύπελλο του κουίντιτς,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ώστε δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σε τίποτα την άλλη μέρα. Ήθελενα συΖητά μόνο για τοναγώνα. Έτσι ο Χάρι και η Ερμιόνη δυσκολεύτηκαν πολύ να βρουν μιαευκαιρία να του μιλήσουνγια τον Γκράουπ. Όχι ότι κατέβαλαν και ιδιαίτερες προσπάθειεςκανένας τους δεν ήθελε ναπροσγειώσει στην πραγματικότητα τον Ρον, και μάλιστα τόσο ανώμαλα.Καθώς ήταν άλλη μιαωραία Ζεστή μέρα, τον έπεισαν να κάνουν τις επαναλήψεις τους στηνοξιά δίπλα στη λίμνη, όπουυπήρχαν λιγότερες πιθανότητες να κρυφακούσει κάποιος απ' ότι στοεντευκτήριο. Στην αρχή, οΡον δεν ενθουσιάστηκε με την ιδέα —απολάμβανε να τον χτυπά στηνπλάτη κάθε μαθητής τουΓκρίφιντορ που περνούσε δίπλα του, για να μην αναφέρουμε το Ο ΡονΟυέσλι ειν' ο βασιλιάς μαςπου ακουγόταν κάθε τόσο —, αλλά τελικά συμφώνησε ότι θα του έκανεκαλό λίγος καθαρόςαέρας.Κάθισαν στη σκιά της οξιάς κι άνοιξαν τα βιβλία τους, ενώ ο Ροναφηγούνταν για πολλοστή φοράτην πρώτη του απόκρουση στον αγώνα.«θέλω να πω, είχα φάει ήδη ένα από τον Ντέιβις και δεν ήταν τοηθικό μου και στην καλύτερηκατάσταση αλλά, δεν ξέρω, καθώς ερχόταν προς το μέρος μου οΜπράντλι, που είχε ξεφυτρώσειαπό το πουθενά, σκέφτηκα: Μπορείς! Κι είχα μόνο ένα δευτερόλεπτονα αποφασίσω προς ταπού έπρεπε να πετάξω, ξέρετε, γιατί έδειχνε να σημαδεύει το δεξιότέρμα — δηλαδή το δεξιό γιαμένα, για κείνον το αριστερό—, ωστόσο είχα ένα παράξενο προαίσθημαότιμπλόφαρε, έτσι το ρίσκαρα και πέταξα προς τα αριστερά —για κείνονδεξιά— και... είδατε τιέγινε», συμπλήρωσε σεμνά σπρώχνοντας πίσω τα μαλλιά του, έτσι πουνα δείχνουν σαν να ταανακάτεψε ο αέρας, ενώ γύριΖε να δει αν τον άκουσαν κάτιτριτοετείς από το Χάφλπαφλ πουκάθονταν λίγο πιο πέρα. «Κι έπειτα, πέντε λεπτά αργότερα που ήρθεπρος την εστία οΤσάμπερς... Τι;» Άφησε τη φράση του στη μέση, βλέποντας τηνέκφραση του Χάρι. «Γιατί χαμογελάς;»«Δε χαμογελάω», απάντησε βιαστικά ο Χάρι κι έσκυψε στις σημειώσειςτου μαθήματοςμεταμορφώσεων, διώχνοντας κάθε έκφραση από το πρόσωπο του. Ηαλήθεια ήταν πως ο Ροντου θύμιΖε έντονα έναν άλλο παίκτη της ομάδας του Γκρίφιντορ, πουανακάτωνε τα μαλλιά τουκάτω από το ίδιο δέντρο. «Απλώς χαίρομαι που νικήσαμε, αυτό είναιόλο».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι, νικήσαμε», είπε αργόσυρτα ο Ρον, προφέροντας με απόλαυση τιςλέξεις. «Είδες τα μούτρατης Τσανγκ, όταν της άρπαξε τη χρυσή μπάλα η Τζίνι κάτω από τημύτη της;»«Σίγουρα θα έβαλε τα κλάματα», σχολίασε σκυθρωπά ο Χάρι.«Ναι... αν και μάλλον από τα νεύρα της...» Μια ελαφριά σκιάεμφανίστηκε στο πρόσωπο του Ρον.«Αλλά θα την είδες, φαντάΖΟ-μαι, να κλοτσά το σκουπόξυλό της ότανπροσγειώθηκε;»«Ε...» έκανε ο Χάρι.«Βασικά... όχι, Ρον», μπήκε στη μέση η Ερμιόνη και, με ένα βαθύαναστεναγμό, άφησε το βιβλίοτης και τον κοίταξε απολογητικά. «Η αλήθεια είναι ότι το μόνο πουείδαμε ο Χάρι κι εγώ απο τοναγώνα ήταν το πρώτο γκολ του Ντέιβις».Τα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά του Ρον μαράθηκαν θαρρείς απόαπογοήτευση. «Δε με είδατε;»ρώτησε ξεψυχισμένα κοιτώντας μια τον έναν και μια την άλλη. «Δε μεείδατε να κάνω όλες αυτέςτις αποκρούσεις;»«Όχι...» μουρμούρισε η Ερμιόνη απλώνοντας διαλλακτικά το χέρι της.«Αλλά δε θέλαμε ναφύγουμε, Ρον. Αναγκαστήκαμε!»«Αλήθεια;» είπε ο Ρον που είχε αρχίσει να κοκκινίΖει. «Πώςδηλαδή;»«Μας φώναξε ο Χάγκριντ», εξήγησε ο Χάρι. «Αποφάσισε να μας πειγιατί είναι γεμάτος πληγέςαπό τότε που γύρισε από τους γίγαντες. Ήθελε να τον ακολουθήσουμεστο δάσος και δεν είχαμεάλλη επιλογή, τον ξέρεις δα... Μας πήρε λοιπόν...»644Μέσα σε πέντε λεπτά του είχαν αφηγηθεί όλη την ιστορία κι όταντελείωσαν, η αγανάκτηση τουΡον είχε δώσει τη θέση της στη δυσπιστία.«Έφερε μαζί του ένα γίγαντα και τον έκρυψε στό δάσος;»«Ναι», απάντησε κατσουφιασμένος ο Χάρι.«Όχι», αντέτεινε ο Ρον λες και, διαψεύδοντας το, θα έπαυε ναισχύει. «Αποκλείεται».«Και όμως, τον έφερε», Βεβαίωσε η Ερμιόνη. «Ο Γκράουπ έχει μπόιγύρω στα πέντε μέτρα, τουαρέσει να ξερίΖωνει τεράστια πεύκα και με ξέρει ως...» ρουθούνισεπεριφρονητικά «...Έρμι».Ο Ρον γέλασε νευρικά.«Κι ο Χάγκριντ θέλει να...;»«Ναι, να του μάθουμε αγγλικά», εξήγησε ο Χάρι.«Του 'στρίψε», μουρμούρισε αποσβολωμένος ο Ρον.«Σίγουρα», συμφώνησε εκνευρισμένη η Ερμιόνη, καθώς γύριΖε σελίδαστο Οδηγόςμεταμορφώσεων για προχωρημένους. Αφού αγριοκοίταξε μια σειράεικόνες που έδειχναν μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κουκουβάγια να μεταμορφώνεται σε κιάλια της όπερας, πρόσθεσε:«Αρχίζωo να το πιστεύω κιεγώ. Αλλά, δυστυχώς, μας έβαλε να του το υποσχεθούμε».«Δε θα τηρήσετε την υπόσχεση σας, είναι πολύ απλό», δήλωσεαποφασιστικά ο Ρον. «θέλω ναπω... έχουμε τις εξετάσεις κι είμαστε ήδη στο παρά τόσο», έδειξεμε το δείκτη και τον αντίχειρα,φέρνοντας τους τόσο κοντά που αγγίΖονταν σχεδόν, «να μαςαποβάλουν. Κι άλλωστε... θυμάστετον Νόρμπερτ; θυμάστε τον Αραγκόγκ; Πότε δε βρήκαμε τον μπελά μαςόταν ανακατευτήκαμε μετα αγαπημένα τέρατα του Χάγκριντ;»«Το ξέρω αλλά... του το υποσχεθήκαμε», ψιθύρισε η Ερμιόνη.Ο Ρον έστρωσε τα μαλλιά του με ύφος συλλογισμένο.«Κοιτάξτε», αναστέναξε. «Ο Χάγκριντ δεν απολύθηκε ακόμη. Αφούγλίτωσε μέχρι τώρα, ίσωςγλιτώσει μέχρι το τέλος της χρονιάς, οπότε δε θα χρειαστεί ναανοίξουμε παρτίδες με τονΓκράουπ».Το πάρκο του κάστρου έλαμπε στο ηλιόφως σαν φρεσκοΖωγραφι-σμένητοπιογραφία- οασυννέφιαστος ουρανός χαμογελούσε στην ακύμαντη, στραφταλιστήλίμνη η σατινένια χλόηαναριγούσε στο γλυκό αεράκι. Είχε έρθει ο ιούνιος αλλά για τουςπεμπτοετείς αυτό σήμαινε μόνοένα πράγμα: έφτασαν οι εξετάσεις.645Οι καθηγητές τους δεν τους έβαΖαν πια εργασίες. Τα μαθήματα τουςήταν αφιερωμένα σεεπαναλήψεις των θεμάτων που έκριναν οι καθηγητές ότι μπορεί ναέπεφταν στις εξετάσεις. Αυτήη πυρετώδης ατμόσφαιρα είχε διώξει από το μυαλό του Χάρι σχεδόν ταπάντα εκτός από ταΚΔΜ, αν και μερικές φορές, την ώρα του μαθήματος των φίλτρων,αναρωτιόταν αν ο Λούπιν είχεμιλήσει στον Σνέιπ, αν του είχε πει ότι έπρεπε να συνεχίσει ταμαθήματα σφραγισματι-κής στονΧάρι. Αν ναι, ο Σνέιπ σίγουρα τον αγνόησε όπως αγνοούσε τώρα καιτον Χάρι. Άλλο που δενήθελε αυτός του έφτανε το άγχος των εξετάσεων, δε χρειαΖότανπρόσθετα μαθήματα με τονΣνέιπ. Προς μεγάλη του ανακούφιση, η Ερμιόνη ήταν τόσοαπορροφημένη από τη μελέτη τηςπου είχε πάψει να τον πιλατεύει για τη σφρα-γισματική μουρμούραγεμονάχη της κι είχε μέρες ναπλέξει ρούχα για τα ξωτικά.Δεν ήταν η μόνη που φερόταν περίεργα όσο πλησίαΖαν οι εξετάσεις. ΟΈρνι Μακμίλαν είχεαποκτήσει την εκνευριστική συνήθεια να ανακρίνει τους άλλους γιατις μεθόδους που ακολουθού-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σαν στη μελέτη τους.«Πόσες ώρες διαβάΖεις την ημέρα;» ρώτησε με μια παρανόίκή λάμψηστα μάτια τον Χάρι και τονΡον, καθώς περίμεναν έξω από τα θερμοκήπια για το μάθημαβοτανολογίας.«Δεν ξέρω», είπε ο Ρον. «Μερικές».«Περισσότερες ή λιγότερες από οκτώ;»«Μάλλον λιγότερες», απάντησε θορυβημένος ο Ρον.«Εγώ οκτώ», δήλωσε ο Έρνι φουσκώνοντας το στήθος του. «Οκτώ μεεννιά. Σηκώνομαι μία ώραπριν από το πρωινό. Οκτώ είναι ο μέσος όρος μου. Το σαββατοκύριακομπορεί να φτάσω και τιςδέκα. Τη Δευτέρα διάβασα εννιάμισι. Την Τρίτη δεν είχα τόσο καλήαπόδοση μόνο επτά κι ένατέταρτο. Αλλά την Τετάρτη...»Προς μεγάλη ανακούφιση του Χάρι, η καθηγήτρια Σπράουτ τους έβαλετρεις τρεις στοθερμοκήπιο, αναγκάΖοντας τον Έρνι να διακόψει την αγόρευση του.Στο μεταξύ, ο Ντράκο Μαλφόι είχε βρει καινούργιο τρόπο να σπείρειτον πανικό.«Το θέμα δεν είναι τι ξέρεις», ακούστηκε να λέει δυνατά στονΚράμπε και τον Γκόιλ έξω από τηναίθουσα των φίλτρων, λίγες μέρες πριν αρχίσουν οι εξετάσεις, «αλλάποιον ξέρεις. Εμένα ο μπαμπάςμου είναι χρόνια φίλος με την πρόεδρο της εξεταστικής επι-646647τροπής, τη γριά ΓκριΖέλντα Μάρτσμπανκς. Την καλούμε για φαγητό στοσπίτι μας κι όλα τασχετικά...»«Λετε να είναι αλήθεια;» ψιθύρισε αναστατωμένη η Ερμιόνη στον Χάρικαι τον Ρον.«Κι αν είναι, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα», απάντησεκατσουφιασμένος ο Ρον.«Εγώ δεν το πιστεύω», ψιθύρισε πίσω τους ο Νέβιλ. «Γιατί ηΓκριΖέλντα Μάρτσμπανκς είναιφιλενάδα της γιαγιάς μου και δεν ανέφερε ποτέ τους Μαλφόι».«Πώς είναι, Νέδιλ;» ρώτησε ευθύς η Ερμιόνη. «Αυστηρή;»«Βασικά, μοιάΖει με τη γιαγιά», είπε με πνιχτή φωνή ο Νέβιλ.«Πάντως, δε θα Βγεις χαμένος που την ξέρεις», τον ενθάρρυνε ο Ρον.«Δε νομίσω πως θ' αλλάξει κάτι», είπε με δυστυχισμένο ύφος οΝέβιλ. «Η γιαγιά λέει συνέχειαστην καθηγήτρια Μάρτσμπανκς ότι δεν έχω τα προσόντα του μπαμπάμου... γνωρίσατε τη γιαγιάμου στον "Άγιο Μάννκο" κι έτσι...»Ο Νέβιλ έσκυψε το κεφάλι του. Ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνηκοιτάχτηκαν αλλά δεν ήξεραν τι ναπούνε. Ήταν η πρώτη φορά που ανέφερε ο Νέβιλ τη συνάντηση τους στονοσοκομείο των μάγων.Στο μεταξύ, ανάμεσα στους μαθητές του πέμπτου και του έβδομουέτους ανθούσε η μαύρη αγοράCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βοηθημάτων για την αυτοσυγκέντρωση, την πνευματική ευστροφία καιδιαύγεια. Ο Χάρι και ο Ρονμπήκαν στον πειρασμό να αγοράσουν ένα μπουκάλι Εγκεφαλικό Ελιξίριοτου Μάγου Μπαρούφιο,που τους πρόσφερε ένας μαθητής του έκτου έτους από το Ράβενκλοου,ο Έντι Καρμάικλ τουςορκίστηκε ότι χάρη σε αυτό είχε πάρει εννέα Εύγε στα ΚΔΜ τουπροηγούμενου καλοκαιριού καιτους έδινε μισό λίτρο μόνο με δώδεκα γαλέρες. Ο Ρον διαβεβαίωσετον Χάρι ότι θα τουεξοφλούσε τις έξι γαλέρες αμέσως μόλις τελείωνε το σχολείο κιέπιανε δουλεία, μα πρινπρολάβουν να κλείσουν τη συμφωνία, η Ερμιόνη κατάσχεσε το μπουκάλιαπό τον Καρμάικλ καιάδειασε το περιεχόμενο του στη λεκάνη της τουαλέτας.«θέλαμε να το αγοράσουμε, Ερμιόνη!» της έβαλε τις φωνές ο Ρον.«Μην είσαι Βλάκας», τον αποπήρε εκείνη. «Δεν πας καλύτερα νααγοράσεις σκόνη απόδρακόνυχο από τον Χάρολντ Ντινγκλ;»«'Έχει σκόνη από δρακόνυχο ο Ντινγκλ;» εντυπωσιάστηκε ο Ρον«Όχι πια», αποκρίθηκε η Ερμιόνη. «Την κατάσχεσα κι αυτήν. Πρέπεινα ξέρεις ότι όλα αυτά τασκευάσματα είναι άχρηστα».«Το δρακόνυχο είναι πολύ αποτελεσματικό!» διαφώνησε ο Ρον. «Λένεότι κάνει απίστευταπράγματα- τονώνει κι αναΖωογονεί το μυαλό που, για λίγες ώρες,κόβει σαν ξυράφι... Αχ, βρεΕρμιόνη, δώσ' μου λίγη σκόνη, αποκλείεται να με βλάψει...»«Η συγκεκριμένη θα σε βλάψει», είπε αυστηρά η Ερμιόνη. «Τηνεξέτασα και ξέρεις τι βρήκα πωςείναι; Αποξηραμένες κουτσουλιές σουσουράδας».Μόλις το άκουσαν αυτό ο Χάρι και ο Ρον, έχασαν κάθε διάθεση ναδοκιμάσουν φίλτρα πουπροκαλούν πνευματική διέγερση.Στο επόμενο μάθημα μεταμορφώσεων, τους έδωσαν το πρόγραμμα τωνεξετάσεων και τιςλεπτομέρειες της διαδικασίας.«Όπως βλέπετε», άρχισε να εξηγεί η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ ενώαντέγραφαν από τονπίνακα τις ημερομηνίες και τις ώρες, «τα διαγωνίσματα καλύπτουνδύο συνεχόμενες βδομάδες,θα δίνετε γραπτές εξετάσεις το πρωί και προφορικές το απόγευμα.Εκτός βέβαια από τηναστρονομία, όπου θα εξεταστείτε νύχτα.»Και τώρα, πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι τα γραπτά σας έχουνδεθεί με τα ισχυρότεραξόρκια κατά της αντιγραφής. Απαγορεύεται αυστηρά να έχετε μαζί σαςπένες αυτόματηςαπάντησης, καθώς και σφαίρες μνήμης, μανσέτες με σκονάκια καιμελάνι αυτόματης διόρθωσης.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Δυστυχώς, κάθε χρόνο υπάρχει τουλάχιστον ένας μαθητής που νομίσειότι μπορεί να παραβιάσειτους κανονισμούς της εξεταστικής επιτροπής. ΕλπίΖω φέτος να μηνείναι από το Γκρίφιντορ. Ηκαινούργια μας... διευθύντρια», η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ πρόφερετη λέξη με το ύφος πουέπαιρνε η θεία Πετούνια όταν προσπαθούσε να καθαρίσει ένα δύσκολολεκέ, «Ζήτησε από τουςυπεύθυνους καθηγητές των κοιτώνων να πληροφορήσουν τους μαθητέςτους ότι φέτος ηαντιγραφή θα τιμωρηθεί με μεγαλύτερη αυστηρότητα γιατί, φυσικά, τααποτελέσματα τωνεξετάσεων θα έχουν αντίκτυπο στο νέο καθεστώς που επέβαλε ηδιευθύντρια στο σχολείο...» Ηκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ αναστέναξε σιγανά- ο Χάρι είδε ταρουθούνια της σουβλερής μύτηςτης να πεταρίΖουν. «Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να μη βάλετε ταδυνατά σας. Πρέπει νασκεφτείτε το μέλλον σας».«Κυρία», είπε η Ερμιόνη σηκώνοντας το χέρι της, «πότε θα Βγουν τααποτελέσματα;»648649«θα λάβετε κουκουβάγια κάποια στιγμή μέσα στον ιούλιο», απάντησε ηκαθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ.«Τέλεια», ψιθύρισε δυνατά ο Ντιν Τόμας, «δε χρειάΖεται ναανησυχούμε μέχρι τις διακοπές».Ο Χάρι φαντάστηκε τον εαυτό του σε έξι βδομάδες από τότε, νακάθεται στο δωμάτιο του στηνοδό Πριβέτ και να περιμένει την κουκουβάγια με τη βαθμολογία του.Αν μη τι αλλο, συλλογίστηκεφέτος το καλοκαίρι θα λάβω τουλάχιστον μια κουκουβάγια.Το πρώτο τους διαγώνισμα, στη θεωρία των ξορκιών, ήτανπρογραμματισμένο για τη Δευτέρα τοπρωί. Ο Χάρι συμφώνησε να κάνει ερωτήσεις στην Ερμιόνη μετά τομεσημεριανό φαγητό της Κυριακής,αλλά το μετάνιωσε σχεδόν αμέσως ήταν φοβερά αγχωμένη καιτου άρπαΖε το βιβλίο γιανα ελέγξει αν απάντησε τέλεια, μέχρι που στο τέλος του κοπάνησεστη μύτη τη σκληρή γωνία τουΕπιτεύγματα στα ξόρκια.«Γιατί δεν το κάνεις μόνη σου;» της είπε και της επέστρεψεαποφασιστικά το βιβλίο με μάτιαβουρκωμένα απ' τον πόνο.Στο μεταξύ, ο Ρον είχε βουλώσει με τα δάχτυλα τ' αφτιά του καιπροσπαθούσε να καλύψει κενάδύο χρόνων στα ξόρκια, κουνώντας βουβά τα χείλη του ο ΣίμουςΜίλιγκαν, ξαπλωμένος ανάσκελαστο πάτωμα, έλεγε τον ορισμό του προσδιοριστικού ξορκιού, ενώ οΝτιν τον έλεγχε στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Εγχειρίδιο βασικής μαγείας, Τάξη Ε'. Τέλος, η Παρβάτι και ηΛάβεντερ εξασκούνταν στα κινητικάξόρκια, βάΖοντας τις μολυβοθήκες τους να κυνηγιούνται γύρω γύρωστο τραπέΖι.Εκείνο το βράδυ στο δείπνο δεν είχε κανείς όρεξη για κουβέντες. ΟΧάρι και ο Ρον μίλησανελάχιστα, αλλά έφαγαν με όρεξη μετά τη σκληρή μελέτη της ημέρας. ΗΕρμιόνη, αντίθετα, άφηνεκάθε τόσο το μαχαίρι και το πιρούνι της, έσκυβε κάτω από το τραπέΖι,άνοιγε τη σάκα της καιψάρευε κάποιο βιβλίο για να ελέγξει έναν αριθμό ή ένα στοιχείο.Κάποια στιγμή, ο Ρον άρχισε νατης λέει ότι πρέπει να αδειάσει το πιάτο της, αλλιώς δε θακοιμόταν καλά τη νύχτα, όταν τηςγλίστρησε το πιρούνι από το χέρι κι έπεσε με πάταγο στο δάπεδο.«Οχ...» είπε ξέπνοα, με τα μάτια καρφωμένα στην είσοδο της μεγάληςτραπεΖαρίας. «Αυτοί είναι;Αυτοί είναι οι εξεταστές;»Ο Χάρι και ο Ρον γύρισαν να δουν. Στην πόρτα της τραπεΖαριαςστεκόταν η Άμπριτζ με μια μικρήομάδα υπερήλικων μάγων και μαγισσών. Ο Χάρι διαπίστωσε με μεγάλη ευχαρίστηση ότι η διευθύ-Ιντρια φαινόταν πολύ νευρική.| «Πάμε να τους δούμε από κοντά;» πρότεινε ο Ρον. Ο Χάρι και ηΕρμιόνη έγνεψαν καταφατικάκαι τα τρία παιδιά κατευθύνθηκαν προς τη δίφυλλη πόρτα τηςτραπεΖαρίας. Μόλις πλησίασανστο κατώφλι, έκοψαν το βήμα και πέρασαν αργά δίπλα από τουςεξεταστές. Ο Χάρι σκέφτηκε ότιη καθηγήτρια Μάρτσμπανκς πρέπει να ήταν η μικροσκοπική σκυφτήμάγισσα, που είχε τόσο πολλέςρυτίδες ώστε το πρόσωπο της έμοιαΖε σαν να ήταν τυλιγμένο μειστούς αράχνης η Άμπριτζτης μιλούσε με σεβασμό. Η καθηγήτριαΜάρτσμπανκς πρέπει να βαριάκουε απαντούσε με πολύ δυνατή φωνήστην Άμπριτζ παρόλοπου στέκονταν δίπλα δίπλα.«Το ταξίδι ήταν καλό, πολύ καλό, το έχουμε κάνει άλλωστε άπειρεςφορές!» έλεγε ανυπόμονα.«Τώρα τελευταία, δεν έχω μάθει νέα που Άλμπους Ντάμπλντορ!»πρόσθεσε και κοίταξε ολόγυρα,λες και περίμενε να τον δει να Βγαίνει από κάνα ντουλάπι. «Δενξέρετε πού;ίναι, έτσι;» «Δεν έχουμε ιδέα», αποκρίθηκε η Άμπριτζ ρίχνονταςμιαν άγριαματιά στον Χάρι, στον Ρον και στην Ερμιόνη, που είχαν κοντοσταθείστη βάση της σκάλας, καθώςο Ρον καμωνόταν πως έδενε το κωρδόνι του παπουτσιού του. «Αλλάτολμώ να πω ότι δε θααργήσεινα τον βρει το υπουργείο».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πολύ αμφιβάλλω», σχολίασε η μικροσκοπική Μάρτσμηανκς, «αν [δεθέλει ο ίδιος να τον βρούνε!Ξέρω τι λέω... τον εξέτασα εγώ η [ίδια στις ΕΔΕΜ του στιςμεταμορφώσεις και στα ξόρκια... κιέκανε[πράγματα που δεν τα είχα ξαναδεί».| «Ε... καλά...» είπε η καθηγήτρια Άμπριτζ καθώς ο Χάρι, ο Ρον κιη Ερμιόνη ανέβαιναν όσο πιοαργά μπορούσαν τη μαρμάρινη σκάλα. «Επιτρέψτε μου να σας συνοδεύσωστο γραφείο τωνκαθηγητών. Σίγουρα θα θέλετε ένα φλιτζάνι τσάί μετά το ταξίδι».Ήταν μια δύσκολη βραδιά. Όλοι προσπαθούσαν να κάνουν επαναλήψειςτης τελευταίας στιγμής,χωρίς μεγάλη επιτυχία όμως. Ο Χάρι ξάπλωσε νωρίς στο κρεβάτι, αλλάτου φάνηκε πως έμεινεξύπνιος Για ώρες. ΣυλλογιΖόταν τη συνάντηση για τον επαγγελματικότου προσανατολισμό στογραφείο της ΜακΓκόναγκαλ καθώς και την οργισμένη δήλωση της ότι θατον βοηθούσε να γίνειχρυσούχος, έστω κι αν ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έκανε. Τώραπου έφτασαν ταδιαγωνίσματα, ευχόταν να είχε εκφράσει μια πιο εφικτή φιλοδοξία.Ήξερε ότι δεν ήταν ο μόνος που ξαγρυπνούσε, μολονότι δε μίλαγεκανείς μες στον κοιτώνα και,στο τέλος, ένας ένας αποκοιμήθηκαν.Την άλλη μέρα, στο πρωινό, κανένας πεμπτοετής δεν ήταν ομιλητικός.Η Παρβάτι μουρμουρίΖεξόρκια μεσ' από τα δόντια της κάνοντας την αλατιέρα μπροστά της νααναπηδάει, ενώ η Ερμιόνηξα-ναδιάβαΖε μια τελευταία φορά τα Επιτεύγματα στα ξόρκια τόσογρήγορα, που τα μάτια τηςείχαν θολώσει. Στον Νέβιλ, από την άλλη, έπεφτε κάθε λίγο καιλιγάκι το πιρούνι του κιαναποδογυρίΖε το βάζο με τη μαρμελάδα.'Όταν απόφαγαν, οι μαθητές του πέμπτου και του έβδομου έτουςσυγκεντρώθηκαν στο χολ τηςεισόδου ενώ οι υπόλοιποι πήγαν στις τάξεις τους. Στη συνέχεια,στις εννιά και μισή, τουςφώναξαν κατά τάξεις και τους ξαναπήγαν στη μεγάλη τραπεΖαρία τώραήταν όπως ακριβώς τηνείχε δει ο Χάρι στην κιβωτό των στοχασμών, τότε που έδινεεξετάσεις ο πατέρας του, ο Σείριοςκαι ο Σνέιπ: τα τέσσερα τραπέΖια των κοιτώνων είχαν εξαφανιστείκαι στη θέση τους βρίσκοντανπολλά θρανία όλα κοίταΖαν προς την έδρα των καθηγητών, όπουστεκόταν η καθηγήτριαΜακΓκόναγκαλ. Μόλις κάθισαν όλοι στις θέσεις τους, είπε: «Μπορείτενα αρχίσετε». Στη στιγμή,γύρισε μια τεράστια κλεψύδρα που βρισκόταν δίπλα της στο τραπέΖι,όπου υπήρχαν επίσηςεφεδρικές πένες, μελανοδοχεία και περγαμηνές σε ρολό.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι αναποδογύρισε την περγαμηνή με τα θέματα, ενώ η καρδιά τουπήγαινε να σπάσει —τρεις σειρές δεξιά του και τέσσερα καθίσματα μπροστά του, ηΕρμιόνη έγραφε ήδη. Διάβασε τηνπρώτη ερώτηση: α) Γράψτε το ξόρκι και Β) Περιγράψτε την κίνηση τουραβδίου που απαιτείται γιανα πετάξει ένα αντικείμενο.Ο Χάρι θυμήθηκε φευγαλέα ένα ρόπαλο που πέταξε στον αέρα καιπροσγειώθηκε με δύναμη στοχοντρό κεφάλι ενός ορεινού καλικάντΖαρου... μ' ένα αχνό χαμόγελοέσκυψε στην περγαμηνή τουκι άρχισε να γράφει.«Δεν ήταν και πολύ δύσκολα», είπε νευρικά η Ερμιόνη δύο ώρεςαργότερα στο χολ της εισόδου,ενώ κρατούσε ακόμη την περγαμηνή με τα θέματα. «Στα ξόρκιαευθυμίας θα μπορούσα ναγράψω καλύτερα αλλά η ώρα είχε περάσει. Βάλατε το αντιξόρκι για τολόξιγκα; Δεν ήμουνσίγουρη αν έπρεπε να το γράψω, σκέφτηκα μήπως θεωρηθείπλατειασμός. Και στην ερώτηση23...»651«Ερμιόνη», την έκοψε αυστηρά ο Ρον, «το 'χουμε ξαναπεί... δεχρειάΖεται να κάνουμεανασκόπηση του διαγωνίσματος, αρκεί που το γράψαμε».Οι πεμπτοετείς γευμάτισαν με το υπόλοιπο σχολείο (την ώρα τουμεσημεριανούεπανεμφανίστηκαν τα τέσσερα τραπέΖια) και στη συνέχεια τουςοδήγησαν σε μια μικρή αίθουσαδίπλα στη μεγάλη τραπεΖαρία, όπου περίμεναν να τους φωνάξουν γιατα προφορικά. Τουςκαλούσαν σε μικρές ομάδες με βάση το γράμμα με το οποίο άρχίΖε τοεπώνυμο τους, ενώ αυτοίπου περίμεναν επαναλάμβαναν ξόρκια και εξασκούνταν στις κινήσειςτου ραβδιού, χτυπώνταςπότε πότε ο ένας τον άλλον, κατά λάθος, στην πλάτη ή στο μάτι.Φώναξαν το όνομα της Ερμιόνης. Τρέμοντας εκείνη βγήκε από τηναίθουσα με τη ΔάφνηΓκρίνγκρας, τον Γκρέγκορι Γκόιλ και τον Άντονι Γκολντστάιν. Οιìαθητές που εξετάΖονταν δενεπέστρεφαν στην αίθουσα, κι έτσι ο Χάρι και ο Ρον δεν είχαν ιδέαπώς πήγε η Ερμιόνη.«θα σκίσει, θυμάσαι που πήρε εκατόν δώδεκα τοις εκατό σε ένα τεστξορκιών;» είπε ο Ρον.Δέκα λεπτά αργότερα, ο καθηγητής Φλίτγουικ φώναξε: «ΠάρκινσονΠάνσι, Πάτιλ Πάντμα, ΠάτιλΠαρβάτι, Πότερ Χάρι».«Καλή επιτυχία», ψιθύρισε ο Ρον.Ο Χάρι μπήκε στην τραπεΖαρία κρατώντας τόσο σφιχτά το ραβδί, πουέτρεμε το χέρι του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ο καθηγητής Τόφτι είναι ελεύθερος, Πότερ», έκρωξε ο καθηγητήςΦλίτγουικ, που στεκόταν λίγοπιο μέσα από το άνοιγμα της πόρτας. Έδειξε στον Χάρι τον πιο γέροκαι φαλακρό εξεταστή, πουκαθόταν σε ένα τραπεΖάκι στην απέναντι γωνία, σε μικρή απόστασηαπό την καθηγήτριαΜάρτσμπανκς, η οποία εξέταΖε τον Μαλφόι.«Πότερ, είπαμε;» μουρμούρισε ο καθηγητής Τόφτι. Συμβουλεύτηκε γιαλίγο τις σημειώσεις του καικοίταξε πάνω από τα ματογυάλια του τον Χάρι καθώς πλησίαΖε. «Οδιάσημος Πότερ;»Ο Χάρι είδε με την άκρη του ματιού του τον Μαλφόι να του ρίχνειένα ειρωνικό βλέμμα τοκρασοπότηρο που είχε σηκώσει στον αέρα έπεσε κι έσπασε. Ο Χάρι δενμπόρεσε νασυγκρατήσει ένα χαμόγελο. Ο καθηγητής Τόφτι του το ανταπέδωσεενθαρρυντικά.«Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις τρακ», είπε με γεροντική φωνή πουέτρεμε. «Και τώρα, πάρε, σεπαρακαλώ, αυτή την αβγοθήκη και καν' τη να περιστραφεί σαν σβούραστον αέρα».652653Γενικά ο Χάρι πίστευε ότι τα πήγε αρκετά καλά. Το ανυψωτικό ξόρκιτου ήταν σίγουρα πολύκαλύτερο από του Μαλφόι, αν και στη συνέχεια μπέρδεψε τα λόγια τουξορκιού αλλαγήςχρώματος με του αυξητικού, με αποτέλεσμα ο ποντικός που θα έκανε,υποτίθεται, πορ-τοκαλή νααρχίσει να φουσκώνει σαν μπαλόνι μέχρι ο Χάρι να διορθώσει τολάθος του. Ευτυχώς, δεν ήτανμπροστά η Ερμιόνη και δεν της είπε τίποτα μετά. Στον Ρον όμως τοείπε ο Ρον είχε μεταμορφώσειένα πιάτο σε τεράστιο μανιτάρι χωρίς να καταλάβει κι ο ίδιοςπώς το κατάφερε.Εκείνη τη νύχτα δεν είχαν χρόνο να χαλαρώσουν. Ανέβηκαν κατευθείανστο εντευκτήριο μετά τοδείπνο και άρχισαν να κάνουν επαναλήψεις για τις μεταμορφώσεις πουέγραφαν την επόμενη μέραο Χάρι ξάπλωσε στο κρεβάτι με το κεφάλι ΚΑΖαΝι από τα περίπλοκαξόρκια και τις θεωρίες.Την άλλη μέρα, του 'πέσε ένα αντίστροφο ξόρκι που δε θυμόταν τονορισμό του, αλλά τα πήγεακόμη χειρότερα στα προφορικά. Τελικά, κατάφερε να εξαφανίσειολόκληρο το γκουάνα του, ενώη καημένη η Χάνα Άμποτ τα έχασε τελείως και πολλαπλασίασε τηνυφίτσα της σε ένα κοπάδιφλαμίγκο. Το αποτέλεσμα ήταν να διακοπεί δέκα λεπτά η εξέταση γιανα πιάσουν τα πουλιά καινα τα απομακρύνουν από την τραπεΖαρία.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Την Τετάρτη διαγωνίστηκαν στη βοτανολογία- με εξαίρεση ένα μικρόδάγκωμα από έναοδοντοφόρο γεράνι, ο Χάρι πίστευε πως τα πήγε αρκετά καλά.Την Πέμπτη ήταν οι εξετάσεις στην άμυνα εναντίον των σκοτεινώντεχνών. Εδώ, για πρώτη φορά,ο Χάρι ήταν σίγουρος πως πέρασε. Δεν είχε κανένα πρόβλημα με τιςγραπτές ερωτήσεις και,στην προφορική εξέταση, χάρηκε ιιδιαίτερα που εκτέλεσε όλα τααντιξόρκια και αμυντικά ξόρκιαμπροστά στην Άμπριτζ, η οποία παρακολουθούσε ψυχρά από την πόρτατης μεγάληςτραπεΖαρίας.«Μπράβο!» αναφώνησε ο καθηγητής Τόφτι, που εξέταΖε πάλι τον Χάρι,όταν έδιωξε έναμπόγκαρτ, εκτελώντας θαυμάσια ένα ξόρκι απομάκρυνσης. «Πάρα πολύκαλά! Δε σε χρειάΖομαιάλλο, Πότερ.. ή μάλλον...» Έσκυψε προς το μέρος του. «Άκουσα απότον αγαπητό μου φίλοΤιβέριο Όγκντεν ότι μπορείς να δημιουργήσεις προστάτη...; Γιαακόμη υψηλότερη βαθμολογία...»Ο Χάρι ύψωσε το ραβδί του, κοίταξε κατάματα την Άμπριτζ καιφαντάστηκε ότι την απολύει.«Καλώ τον προστάτη!»Από τη μύτη του ραβδιού του ξεπετάχτηκε το ασημένιο ελάφι του πουδιέσχισε μ' ελαφρύκαλπασμό την τραπεΖαρία. Όλοι οι εξεταστές γύρισαν να το δούνε."Όταν διαλύθηκε σε μιανασημιά αχλή, ο καθηγητής Τόφτι χτύπησε ενθουσιασμένος ταρυτιδωμένα, ρόζιασμένα χέρια του.«Έξοχα!» είπε. «Πολύ καλά, Πότερ, μπορείς να πηγαίνεις!»Στην πόρτα, καθώς ο Χάρι περνούσε δίπλα από την Άμπριτζ, ταβλέμματα τουςδιασταυρώθηκαν. Στο μεγάλο πλαδαρό στόμα της φτερούγιΖε έναμοχθηρό χαμόγελο, μα δεν τονέμελε. Αν δεν έπεφτε έξω — και δε σκόπευε να το πει σε κανέναν γιατην περίπτωση πουέπεφτε— μόλις είχε πάρει ένα ΚΔΜ με Εύγε.Την Παρασκευή, ο Χάρι και ο Ρον είχαν κενό ενώ η ΕρμιόνηεξεταΖόταν γραπτώς στουςαρχαίους ρούνους. Καθώς είχαν ένα ολόκληρο σαββατοκύριακο μπροστάτους, αποφάσισαν νακαθίσουν στο εντευκτήριο και να κάνουν ένα διάλειμμα από τιςεπαναλήψεις. ΑνακλαδίΖονταν καιχασμουριόνταν δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο, απ' όπου έμπαινε τοΖεστό καλοκαιρινό αεράκι,ενώ έπαιΖαν μαγικό σκάκι. Ο Χάρι έβλεπε από μακριά τον Χάγκριντ νακάνει μάθημα μπροστάστο σπιτάκι του στις παρυφές του Απαγορευμένου Δάσους. Προσπαθούσενα μαντέψει ποιομαγικό πλάσμα παρουσίαΖε —μάλλον μονόκερους, γιατί τα αγόριαστέκονταν λίγο πιο πίσω ότανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

από το άνοιγμα του πορτρέτου της χοντρής κυρίας μπήκε η Ερμιόνη,που άφρίΖε από το κακότης.«Πώς πήγαν οι ρούνοι;» ρώτησε ο Ρον καθώς τεντωνόταν μ' έναχασμουρητό.«Μετέφρασα λάθος το ixBdz», αποκρίθηκε θυμωμένη η Ερμιόνη.«Σημαίνει συνεργασία αλλά τομπέρδεψα με το αϊχβοΖ, που σημαίνει άμυνα».«Καλά, αν είναι αυτό το μόνο σου λάθος», είπε ράθυμα ο Ρον, «θαπάρεις...»«Οχ, σκάσε επιτέλους!» αγρίεψε η Ερμιόνη. «Αυτό το λάθος μπορεί νακαθορίσει αν θα κοπώ ήθα περάσω. Και, το χειρότερο, έβαλαν άλλο ένα νίφλερ στο γραφείοτης Άμπριτζ. Δεν ξέρω πώςμπαίνουν από την καινούργια πόρτα, αλλά περνούσα από το γραφείοτης και την άκουσα ναστριγκλίσει σαν δαιμονισμένη. Απ' ότι κατάλαβα, προσπάθησε να τηςκόψει ένα κομμάτι από τηγάμπα...»«Ωραία», είπαν με μια φωνή ο Χάρι και ο Ρον.654655«Πού το είδατε το ωραία;» ξέσπασε η Ερμιόνη. «Νομίσει ότιυπεύθυνος είναι ο Χάγκριντ! Κι εμείςδε θέλουμε να τον απολύσει!»«Αυτή τη στιγμή κάνει παράδοση δεν μπορεί να τον κατηγορήσει»,είπε ο Χάρι δείχνοντας από τοπαράθυρο.«Ώρες ώρες είσαι τελείως αφελής, Χάρι. Νομίσεις ότι η Άμπριτζ θαενδιαφερθεί για αποδείξεις;»ρώτησε η Ερμιόνη που δεν μπορούσε με τίποτα να συγκρατήσει τανεύρα της. Έπειτα, έκανεμεταβολή κι έφυγε φουρκισμένη για τον κοιτώνα των κοριτσιών,βροντώντας πίσω της την πόρτα.«Τι γλυκό, τι κακότροπο κορίτσι», σχολίασε χαμηλόφωνα ο Ρονπαίρνοντας με τη βασίλισσα τουέναν αξιωματικό του Χάρι.Η κακοκεφιά της Ερμιόνης δεν την εγκατέλειψε στιγμή όλο τοσαββατοκύριακο. Ο Χάρι με τονΡον, ωστόσο, δε δυσκολεύτηκαν και πολύ να την αγνοήσουν αφούδιάβαΖαν πυρετωδώς για ταφίλτρα που θα έγραφαν τη Δευτέρα, το μάθημα που φοβόταν πιότερο οΧάρι το μάθημακαταπέλτηςπου ήταν σίγουρος πως θα κατέστρεφε όλα του τα όνειρανα γίνει κάποτεχρυσούχος. Το γραπτό διαγώνισμα ήταν δύσκολο όπως το περίμενε, ανκαι πίστευε ότι θαβαθμολογούνταν με άριστα στην ερώτηση για το πολυχυμικό φίλτροπεριέγραψε με ακρίβεια τιςεπιδράσεις του, αφού το είχε πιει παράνομα στο δεύτερο έτος.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Το απόγευμα, η προφορική εξέταση δεν ήταν τόσο φοβερή όσο τηνπερίμενε. Απόντος του Σνέιπ,ένιωθε πολύ πιο άνετα όταν πα-ρασκεύαΖε τα φίλτρα του. Ο Νέβιλ,που καθόταν πολύ κοντάστον Χάρι, φαινόταν κι αυτός πολύ πιο χαλαρός απ' ότι στην τάξητων φίλτρων. 'Όταν ηκαθηγήτρια Μάρτσμπανκς είπε: «Απομακρυνθείτε, παρακαλώ, από τατσουκάλια σας, η εξέτασητελείωσε», ο Χάρι έκλεισε με πώμα την μποτίλια του, έχοντας τηναίσθηση ότι μπορεί μεν να μηνέπαιρνε καλό βαθμό στα φίλτρα, αλλά τουλάχιστον δε θα κοβόταν.«Μας μένουν μόνο τέσσερα διαγωνίσματα», υπενθύμισε νευρικά ηΠαρβάτι Πάτιλ, καθώςγύριΖαν στο εντευκτήριο του Γκρίφιντορ.«Μόνο!» σχολίασε η Ερμιόνη με απότομο ύφος. «Εγώ έχω αριθμολογία,που είναι τοδυσκολότερο μάθημα του κόσμου!»Κανείς δεν ήταν τόσο χαζός ώστε να της πάει κόντρα εκείνη τηστιγμή, κι έτσι δεν μπόρεσε ναξεσπάσει πάνω τους τα νεύρα της,οπότε κατσάδιασε κάτι πρωτοετείς που χαχάνιζαν δυνατά στοεντευκτήριο.Ο Χάρι ήταν αποφασισμένος να τα πάει καλά την Τρίτη, στο μάθηματης φροντίδας μαγικώνπλασμάτων, για να βγάλει ασπροπρόσωπο τον Χαγκριντ. Οι προφορικέςεξετάσεις έγιναν τοαπόγευμα έξω από το Απαγορευμένο Δάσος, όπου Ζητήθηκε στουςμαθητές να αναγνωρίσουνένα κναρλ κρυμμένο ανάμεσα σε μια ντου-ζίνα σκαντζόχοιρους (τοκόλπο ήταν να προσφέρεις σεκάθε πλάσμα από λίγο γάλα: τα κναρλ, εξαιρετικά καχύποπτα Ζώα, πουτα αγκάθια τους έχουνπολλές μαγικές ιδιότητες, το εκλάμβαναν ως απόπειρα να ταδηλητηριάσουν και αφινιαζαν). Στησυνέχεια, έπρεπε να επιδείξουν την ικανότητα τους στη φροντίδαενός οσφυοκάμπτη να τάίσουνκαι να καθαρίσουν ένα φλογοβόλο κάβουρα χωρίς να πάθουν σοβαράεγκαύματα και ναεπιλέξουν από μια μεγάλη ποικιλία τροφών τη διατροφή που θα 'πρεπεν' ακολουθήσει έναςάρρωστοςμονόκερος.Ο Χάρι είδε ότι ο Χάγκριντ παρακολουθούσε με αγωνία από τοπαράθυρο του σπιτιού του. Όταν η εξετάστρια του Χάρι, μια κοντούλαπαχουλή μάγισσα, τουχαμογέλασε και του είπε ότι μπορούσε να φύγει, το αγόρι έκανε μετρόπο σήμα ΣΤΟV Χάγκριντπως όλαπήγαν καλά προτού κινήσει για το κάστρο.Την Τετάρτη το πρωί, πήγε αρκετά καλά στις γραπτές εξετάσεις τηςαστρονομίας. Ο Χάρι δενCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ήταν σίγουρος αν έγραψε σωστά όλα τα ονόματα των δορυφόρων τουΔία, αλλά τουλάχιστονήταν σίγουρος ότι σε κανέναν δεν κατοικούσαν μάγοι. Για ταπροφορικά, έπρεπε να περιμένουννα νυχτώσει, έτσι το απόγευμα έπεσε με ταμούτρα στη μαντική.Ο Χάρι τα πήγε χάλια, ακόμη και για τα δικά του δεδομένα, στομάθημα της μαντικής. Πιο εύκολα θα έβλεπε να προβάλλεται στηνεπιφάνεια του θρανίου τουκινηματογραφική ταινία παρά οποιαδήποτε εικόνα στην πεισματικάάδεια κρυστάλλινη σφαίρα ταέκανε μούσκεμα στο διάβασμα των φύλλων του τσαγιού, λέγοντας ότι ηκαθηγήτριαΜάρτσμπανκς θα συναντούσε πολύ σύντομα έναν παχουλό, μελαχρινό,βρεγμένο άγνωστο, ενώη χαριστική βολή δόθηκε όταν μπέρδεψε στην παλάμη της τη γραμμήτης Ζωής με τη γραμμή τουμυαλού και την πληροφόρησε ότι θα έπρεπε να έχει πεθάνει ήδηαπό την περασμένη Τρίτη.«Ήταν αναμενόμενο να κοπούμε σε αυτό το μάθημα», είπε κατσουφιασμένοςο Ρον, καθώς κατέβαιναν τη μαρμάρινη σκάλα. Ο Χάριένιωθε κάπως καλύτερα,γιατί μόλις του είχε πει ο Ρον ότι πε-656657ριέγραψε με κάθε λεπτομέρεια στον εξεταστή του έναν αποκρουστικόάντρα με μια χοντρήκρεατοελιά στη μύτη, τον οποίο έβλεπε στην κρυστάλλινη σφαίρα του,και μόλις σήκωσε τα μάτιατου συνειδητοποίησε πως αυτό που τόση ώρα περιέγραφε ήταν τοείδωλο του εξεταστή του.«Δεν έπρεπε να επιλέξουμε αυτό το ηλίθιο μάθημα», σχολίασε ο Χάρι.«Τουλάχιστον, τώρα θ' απαλλαγούμε από δαύτο». «Ναι», συμφώνησε οΧάρι. «Δε θα χρειάΖεταιπια να καμωνόμαστε ότι μας ενδιαφέρει τι θα συμβεί αν τα κάνουνπλακάκια ο Ουρανός κι οΔίας».«Κι από δω και πέρα, δε θα με ενδιαφέρει αν τα φύλλα του τσαγιούμου λένε: Πέθανε, Ρον,πέθανε... θα τα πετάω στα σκουπίδια, όπου είναι άλλωστε και η θέσητους».Ο Χάρι έβαλε τα γέλια. Πάνω στην ώρα τους πρόφτασε τρέχοντας ηΕρμιόνη. Ο Χάρι σταμάτησενα γελάει για να μην την εκνευρίσει.«θαρρώ ότι πήγα καλά στην αριθμολογία», τους είπε και τα δυοαγόρια αναστέναξαν απόανακούφιση. «Τώρα, μια γρήγορη ματιά στον αστρονομικό χάρτη πριναπό το δείπνο και μετά...»'Όταν ανέβηκαν στην ταράτσα του πύργου αστρονομίας, στις έντεκα ηώρα, τους περίμενε μιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ξάστερη, γαλήνια νύχτα, ιδανική για την παρατήρηση των ουράνιωνσωμάτων. Το πάρκο ήτανλουσμένο στις ασημιές ανταύγειες του φεγγαρόφωτου κι έκανε λίγηψύχρα. Όλοι έστησαν τατηλεσκόπια τους, κι όταν η καθηγήτρια Μάρτσμπανκς τους έδωσε τοσύνθημα, άρχισαν ναΖωγραφίσουν τον αστρονομικό χάρτη που τους υπέδειξε.Η καθηγήτρια Μάρτσμπανκς και ο καθηγητής Τόφτι έκοβαν βόλτεςανάμεσα τους,παρακολουθώντας τους να σημειώνουν τις ακριβείς θέσεις των αστέρωνκαι των πλανητών πουπαρατηρούσαν. Το μόνο που ακουγόταν μες στη σιγαλιά της νύχταςήταν τα θροίσματα τωνπεργαμηνών, τα τριξίματα των τηλεσκοπίων καθώς τα μετακινούσανστις βάσεις τους και οθόρυβος που έκαναν οι πένες. Πέρασε μισή ώρα, ύστερα μία τα μικράφωτεινά τετράγωνα πουαποτυπώνονταν στο πάρκο από το φως που διαχεόταν μεσ' απ' ταπαράθυρα τουκάστρου άρχισαν σιγά σιγά να εξαφανιζονται, καθώς τα φώτα έσβηνανένα ένα.Καθώς όμως ο Χάρι σημείωνε στο χάρτη του τον αστερισμό τουΩρίωνος, άνοιξε η εξώπορτα του κάστρου κάτω ακριβώς από τοπαραπέτο όπου στεκόταν καιξεχύθηκε φως στα πέτρινα σκαλοπάτια, φτάνοντας ως το γρασίδι. ΟΧάρι έριξε μια ματιά κάτω,ενώ διόρθωνε ελαφρώς τη θέση του τηλεσκοπίου του, και είδε πέντ'-έξι επιμήκεις σκιές ναπροχωρούν στη φωτισμένη χλόη, προτού κλείσουν οι πόρτες καιβουτηχτούν όλα στο σκοτάδι.Ο Χάρι έβαλε το μάτι του στο τηλεσκόπιο, το ρύθμισε και άρχισε ναπαρατηρεί την Αφροδίτη.Έσκυψε στο χάρτη του να σημειώσει τον πλανήτη, αλλά κάτι τουαπέσπασε την προσοχήκοντοστάθηκε με την πένα του μετέωρη, κοίταξε το πάρκο και είδεπάλι τις σιλουέτες να βαδίσουνστο γρασίδι. Αν ήταν ακίνητες και δεν ασήμωνε το φεγγαρόφωτο τιςκορφές των κεφαλιών τους,δε θα διακρίνονταν στο σκοτεινό πάρκο που διέσχίΖαν. Παρά τηναπόσταση, ο Χάρι είχε τηνεντύπωση πως αναγνώρισε το περπάτημα της πιο κοντής σιλουέτας, πουοδηγούσε τη μικρήομάδα.Δεν μπορούσε να φανταστεί γιατί τριγύριΖε η Άμπριτζ στο πάρκοπερασμένα μεσάνυχτα,συνοδευόμενη μάλιστα από άλλους πέντε. Κάποιος ξερόβηξε πίσω τουκαι στη στιγμή θυμήθηκεότι έγραφε διαγώνισμα. Είχε ξεχάσει τη θέση της Αφροδίτης. Έβαλετο μάτι του στο τηλεσκόπιο,την εντόπισε ξανά κι ετοιμάστηκε να τη σημειώσει στο χάρτη τουόταν τα τεντωμένα αφτιά τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έπιασαν ένα μακρινό ήχο σαν χτύπημα σε πόρτα, που αντιλάλησε στηγύρω ερημιά ύστερα απόλίγο ακούστηκε και το πνιχτό γάβγισμα ενός μεγαλόσωμου σκύλου.Με ένα δυνατό σκίρτημα στην καρδιά ανάβλεψε προς το δάσος. Τοπαράθυρο του Χάγκριντ ήτανφωτισμένο και είδε να διαγράφονται στο φως οι σιλουέτες τωνανθρώπων που είχε δει να διασχί-Ζουν το πάρκο. Η πόρτα άνοιξε και το αγόρι διέκρινε καθαρά έξιφιγούρες να διαβαίνουν τοκατώφλι. Η πόρτα έκλεισε πίσω τους κι έπεσε σιωπή.Ο Χάρι ένιωθε μεγάλη νευρικότητα. Κοίταξε δίπλα του να διαπιστώσειαν ο Ρον και η Ερμιόνηείχαν αντιληφθεί αυτά που μόλις είδε. Τον πλησίασε όμως από πίσω ηκαθηγήτρια Μάρτσμπανκςκαι, για να μη θεωρήσει πως κρυφοκοίταΖε τα γραπτά των διπλανώντου, έσκυψε βιαστικά στοχάρτη του και καμώθηκε ότι σημειώνει, ενώ στην πραγματικότητακοίταΖε πάνω από το στηθαίοτο σπιτάκι του Χάγκριντ. Τώρα, οι σιλουέτες πηγαινοερχόταν μπροστάαπό το παράθυροκρύβοντας το φως.658Ένιωσε στο σβέρκο του ΤΑ μάτια της καθηγήτριας Μάρτσμπανκς κιέστρεψε το τηλεσκόπιο τουπρος τη σελήνη, παρόλο που είχε σημειώσει από ώρα τη θέση της.Καθώς η καθηγήτριαπροχωρούσε ένας Βρυχηθμός που ακούστηκε από το σπιτάκι πίσω τουςέσκισε τη σιγαλιά τηςνύχτας κι έφτασε ως τον πύργο της αστρονομίας. Αρκετά παιδιάπαράτησαν τα τηλεσκόπια τουςκαι κοίταξαν προς το σπιτάκι του Χάγκριντ.Ο καθηγητής Τόφτι ξερόβηξε.«Συγκεντρωθείτε, παιδιά», είπε μαλακά.Οι μαθητές αφοσιώθηκαν στα τηλεσκόπια. Ο Χάρι έριξε μια μάτια προςτ' αριστερά του η ΕρμιόνηκοίταΖε προσηλωμένη το σπιτάκι του Χάγκριντ.«Γκουχ, γκουχ... μένουν είκοσι λεπτά», τους πληροφόρησε οκαθηγητής Τόφτι.Η Ερμιόνη αναπήδησε κι έσκυψε ξανά στο χάρτη της. Ο Χάρι κοίταξετον δικό του και πρόσεξε ότιείχε γράψει Άρης στη θέση όπου Βρισκόταν η Αφροδίτη. Έσκυψε ναδιορθώσει το λάθος.Εκείνη τη στιγμή, ένα δυνατό μπαμ ακούστηκε από το πάρκο. Πολλάπαιδιά αναφώνησαν: «Οχ!»καθώς, στη βιάση τους να τραβηχτούν από τα τηλεσκόπια για νακοιτάξουν στο πάρκο, χτύπησανστο πρόσωπο.Μόλις είχε ανοίξει η πόρτα στο σπιτάκι του Χάγκριντ και στο φωςπου ξεχύθηκε από μέσαδιέκριναν καθαρά την ογκώδη σιλουέτα του χτυπιόταν και βρυχιόταν,περικυκλωμένος από έξιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ανθρώπους, που όλοι, αν έκρινε κανείς από τις λεπτές σαν νήματα,κατακόκκινες σπίθες που τουέριχναν με τα ραβδιά τους, προσπαθούσαν να του κάνουν τοαποχαυνωτικό ξόρκι.«Όχι!» φώναξε η Ερμιόνη.«Μα την πίστη μου!» αναφώνησε σκανδαλισμένος ο καθηγητής Τόφτι.«Έχουμε εξετάσεις!»Όλοι όμως είχαν ξεχάσει εντελώς τους αστρονομικούς τους χάρτες.Κόκκινοι πίδακες φωτόςξεπετάγονταν μπροστά στο σπιτάκι του Χάγκριντ, χωρίς να καταφέρουνόμως να τον χτυπήσουνο Χάγκριντ ήταν ακόμη όρθιος και, απ' ότι έβλεπε ο Χάρι, πρόβαλλεσθεναρή αντίσταση. Κραυγέςκαι ουρλιαχτά αντηχούσαν σε όλο το πάρκο ενώ κάποιος φώναξε:«Χαγκριντ, λογικέψου!»Ο Χάγκριντ βρυχήθηκε: «Δεν τρελάθηκα, Νιάουλις! Σιγά μην κάτσω ναμε πιάσεις!»659Ο Χάρι μπορούσε να διακρίνει τη μικροσκοπική σιλουέτα του Φανγκ,που προσπαθούσε ναυπερασπιστεί τον Χάγκριντ, ορμώντας στους μάγους που τον είχανπερικυκλώσει, μέχρι που τονχτύπησε ένα αποχαυνωτικό ξόρκι και σωριάστηκε στο έδαφος. ΟΧάγκριντ ούρλιαξε οργισμένος,σήκωσε τον ένοχο στον αέρα και τον εκσφενδόνισε ο άντρας διέγραψεένα τόξο τριών μέτρων,έπεσε στο έδαφος και δεν ξανασηκώθηκε. Η Ερμιόνη κοντανάσανε καισκέπασε με τα χέρια τηςτο στόμα. Ο Χάρι γύρισε και είδε τον Ρον να παρακολουθεί κι αυτόςφοβισμένος. Πρώτη φοράέβλεπαν τον Χάγκριντ τόσο θυμωμένο.«Κοιτάξτε!» τσίριξε η Παρβάτι. Κρεμασμένη καθώς ήταν από τοπαραπέτο, έδειχνε την εξώθυρατου κάστρου που είχε ανοίξει πάλι στο φως που ξεχύθηκε ξανά στασκαλοπάτια και στο γρασίδι,φάνηκε μια μοναχική σιλουέτα να τρέχει στο πάρκο.«Ελάτε, παιδιά!» είπε εκνευρισμένος ο καθηγητής Τόφτι. «Σας μένουνμόνο δεκαέξι λεπτά!»Κανείς όμως δεν του έδωσε σημασία όλοι είχαν τα μάτια καρφωμένα σ'αυτόν που ορμούσε προςτη μάχη μπροστά στο σπιτάκι του Χάγκριντ.«Πώς τολμάτε!» φώναξε καθώς έτρεχε. «Πώς τολμάτε!»«Η ΜακΓκόναγκαλ», ψιθύρισε η Ερμιόνη.«Αφήστε τον ήσυχο! Αφήστε τον, σας λέω!» ξανακούστηκε η φωνή τηςκαθηγήτριαςΜακΓκόναγκαλ μέσα στο σκοτάδι. «Με ποιο δικαίωμα του επιτίθεστε;Δεν έκανε τίποτα, τίποταπου να αξίΖει...»Η Ερμιόνη, η Παρβάτι και η Λάβεντερ άρχισαν να στριγκλίσουν. Οισιλουέτες μπροστά από τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σπιτάκι είχαν ρίξει τουλάχιστον τέσσερα αποχαυνωτικά ξόρκια στηνκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ.Οι κόκκινοι φωτεινοί πίδακες την πρόφτασαν κάπου στη μέση τηςαπόστασης μεταξύ τουκάστρου και του σπιτιού. Προς στιγμήν η καθηγήτρια τυλίχτηκε σεένα απόκοσμο κόκκινο φως κιύστερα σηκώθηκε μερικά εκατοστά από το έδαφος, έπεσε ανάσκελα καιδεν ξανα-κουνήθηκε.«Μα τα χίλια τέρατα!» κραύγασε ο καθηγητής Τόφτι, ξεχνώντας κιαυτός το διαγώνισμα. «Χωρίςκαμιά προειδοποίηση! Τι αισχρή συμπεριφορά!»«ΔΕΙΛΟΙ'» ούρλιαξε ο Χάγκριντ κι η φωνή του έφτασε πεντακάθαραστον πύργο τηςαστρονομίας, ενώ κάμποσα φώτα άναβαν στο κάστρο. «ΔΕΙΛΟΙ! ΑΤΙΜΟΙ!ΠΑΡΤΕ ΚΙ ΑΥΤΗ,ΠΑΡΤΕ ΚΙ ΕΤΟΥΤΗ...»660«Οχ, αμάν...» κοντανάσανε η Ερμιόνη.Ο Χάγκριντ έδωσε δυο γερές κατακεφαλιές στους πλησιέστερουςεχθρούς του που σωριάστηκανξεροί σίγουρα τους άφησε αναίσθητους. Ο Χάρι είδε το φίλο τους ναδιπλώνεται στα δύο σαν νατον χτύπησε, τελικά, κάποιο ξόρκι. Ωστόσο, την επόμενη στιγμήτινάχτηκε όρθιος έχοντας στηνπλάτη του κάτι σαν τσουβάλι: το αγόρι κατάλαβε αμέσως πως ήταν τοαναίσθητο κορμί τουΦανγκ που φορτώθηκε στους ώμους του.«Πιάστε τον, πιάστε τον!» στρίγκλίΖε η Άμπριτζ, αλλά ο βοηθός πουτης είχε απομείνει δεν είχεκαμιά διάθεση να γευτεί τις γροθιές αυτού του αγριάνθρωπουμάλιστα, άρχισε να οπισθοχωρείτόσο γρήγορα που σκόνταψε σ' έναν αναίσθητο σύντροφο του κι έπεσεκι εκείνος. Ο Χάγκριντέκανε μεταβολή κι άρχισε να τρέχει με τον Φανγκ στους ώμους του. ΗΆμπριτζ του έριξε ένατελευταίο απο-χαυνωτικό ξόρκι αλλά αστόχησε. Ο Χάγκριντ άρχισε νατρέχει με όλη του τηδύναμη, έφτασε στην πύλη του πάρκου κι έπειτα, τον κατάπιε τοσκοτάδι.Μια βαριά σιωπή έπεσε στην ταράτσα του πύργου αστρονομίας καθώςκοίταΖαν όλοι με ανοιχτότο στόμα το πάρκο. Ύστερα ακούστηκε αδύναμη η φωνή του καθηγητήΤόφτι: «Εμ... σας μένουνπέντε λεπτά, παιδιά».Αν και είχε συμπληρώσει μόνο τα δύο τρίτα του χάρτη του, ο Χάριδεν έβλεπε την ώρα ναπεράσει το πεντάλεπτο. Όταν τελείωσαν επιτέλους, αυτός, ο Ρον κι ηΕρμιόνη μάΖεψαν όπωςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

όπως τα τηλεσκόπια τους κι έτρεξαν στην ελικοειδή σκάλα. Κανέναςμαθητής δεν είχε πάει γιαύπνο. Ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στη βάση της σκάλας και συΖητούσαναναστατωμένοι αυτάπου μόλις είδαν.«Τι απαίσια γυναίκα!» είπε πνιχτά η Ερμιόνη, που από το θυμό τηςδυσκολευόταν να μιλήσει.«Να χτυπήσει ύπουλα τον Χάγκριντ μες στη μαύρη νύχτα!»«Προφανώς, ήθελε να αποφύγει μια σκηνή παρόμοια με της Τρελόνι»,σχολίασε ο Έρνι ΜακμίλανπλησιάΖοντάς τους.«Αλλά τους κανόνισε καλά ο Χάγκριντ, έτσι, παιδιά;» σχολίασε οΡον, που έδειχνε περισσότεροθορυβημένος παρά εντυπωσιασμένος. «Πώς και δεν τον χτύπησαν ταξόρκια;»«Είναι το αίμα των γιγάντων», εξήγησε ταραγμένη η Ερμιόνη. «Είναιπάρα πολύ δύσκολο νααποχαυνώσεις γίγαντα, είναι σαν τους ορεινούς καλικάντζαρους,απίστευτα ανθεκτικοί... μα ηκαη-661μένη η κυρία ΜακΓκόναγκαλ... δέχτηκε κατάστηθα τέσσερα αποχαυνωτικάξόρκια, και δεν είναιπια και τόσο νέα...»«Φοβερό, φοβερό», έκανε ο Έρνι κουνώντας με στόμφο το κεφάλι του.«Εγώ, παιδιά, πάω γιαύπνο. Καληνύχτα σε όλους».Οι συμμαθητές τους άρχισαν να διαλύονται ενώ συνέχιΖαν νακουβεντιάΖουν αναστατωμένοι.«Τουλάχιστον, δε θα τον κλείσουν στο ΑΖκαμπάν», υπέθεσε ο Ρον.«Πιστεύω ότι θα πάει να βρειτον Ντάμπλντορ, εσείς τι λέτε;»«Μάλλον», είπε η Ερμιόνη που ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα. «Ω,είναι φρικτό... Πίστευα ότιδε θα αργήσει να γυρίσει ο Ντάμπλντορ και να που τώρα χάσαμε καιτον Χάγκριντ».'Όταν επέστρεφαν στο εντευκτήριο του Γκρίφιντορ το βρήκαν γεμάτοκόσμο. Ο σαματάς στοπάρκο είχε ξυπνήσει αρκετούς, που έσπευσαν να ξυπνήσουν και τουςφίλους τους. Ο Σίμους καιο Ντιν, που είχαν φτάσει πριν από τον Χάρι, τον Ρον και τηνΕρμιόνη, έλεγαν τώρα στους άλλουςόσα είδαν κι άκουσαν από τον πύργο της αστρονομίας.«Μα γιατί να διώξουν τον Χάγκριντ;» ρώτησε η Αντζέλικα Tzον-σονκουνώντας το κεφάλι της.«Δεν είναι σαν την Τρελόνι φέτος, μας έκανε πολύ καλύτερα μαθήματααπ' ότι συνήθως!»«Η Άμπριτζ μισεί τους μιγάδες», εξήγησε πικρόχολα η Ερμιόνη καθώςσωριαΖόταν σε μιαπολυθρόνα. «Δε θα ησύχαΖε αν δεν κατάφερνε να διώξει τονΧάγκριντ».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Και νόμιΖε πως αυτός έβαΖε στο γραφείο της τα νίφλερ», τιτίβι-σεη Κάτι Μπελ.«Να πάρει!» αναφώνησε ο Δι Τζόρνταν, σκεπάΖοντας με το χέρι του τοστόμα. «Εγώ τα έβαλα.Μου είχαν αφήσει δύο ο Φρεντ και ο Τζορτζ. Τα έμπασα από τοπαράθυρο με το ανυψωτικόξόρκι».«θα τον έδιωχνε έτσι κι αλλιώς», τον παρηγόρησε ο Ντιν. «Ήτανκολλητός του Ντάμπλντορ».«Γεγονός», συμφώνησε ο Χάρι και κάθισε σε μια πολυθρόνα δίπλα στηνΕρμιόνη.«Εύχομαι μόνο να είναι καλά η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ», είπεδακρυσμένη η Λάβεντερ.«Τη μετέφεραν στο κάστρο, τους είδαμε από το παράθυρο τουκοιτώνα», είπε ο Κόλιν Κρίβι. «Δεφαινόταν και πολύ καλά».«θα τη γιατρέψει η κυρία Πόμφρι», είπε με πεποίθηση η ΑλίσιαΣπίνετ. «Ποτέ της δεν απέτυχε».662Κόντευε τέσσερις το πρωί όταν ερήμωσε το εντευκτήριο. Ο Χάρι δενύσταΖε καθόλου τονβασάνιΖε η εικόνα του Χάγκριντ που εξαφανίστηκε στο σκοτάδι. Ήταντόσο θυμωμένος με τηνΆμπριτζ που καμιά τιμωρία δεν του φαινόταν αρκετή γι' αυτό πουέκανε, αν και η πρόταση τουΡον να την κλείσουν σ' ένα κιβώτιο με πεινασμένες οπισθοεκρηκτικέςσκουληκαντέρες τουφάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα. Κοιμήθηκε με τη σκέψη της εκδίκησηςκαι ξύπνησε τρεις ώρεςαργότερα με ένα έντονο αίσθημα κόπωσης.Το απόγευμα θα έγραφαν το τελευταίο διαγώνισμα στην ιστορία τηςμαγείας. Ο Χάρι θα ήθελεπολύ να επιστρέψει στο κρεβάτι μετά το πρωινό του, αλλά είχεκανονίσει να κάνει μια τελευταίαεπανάληψη. Έτσι, κάθισε δίπλα στο παράθυρο του εντευκτηρίου,στήριξε το κεφάλι στα χέρια τουκαι αγωνίστηκε σκληρά να μην τον πάρει ο ύπνος καθώς διάβαΖε τιςστοίβες των σημειώσεωνπου του δάνεισε η Ερμιόνη.Οι πεμπτοετείς εισήλθαν στη μεγάλη τραπεΖαρία στις δύο και μισήκαι κάθισαν στις θέσεις τους,μπροστά στις αναποδογυρισμένες περγαμηνές με τα θέματα. Ο Χάριήταν πτώμα στην κούραση.Δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει και να πάει για ύπνο. Την επόμενημέρα είχαν κανονίσει ναπάνε αυτός κι ο Ρον στο γήπεδο του κουί-ντιτς — ο Χάρι θα έκανεμια βόλτα με το σκουπόξυλοτου Ρον — και να γιορτάσουν έτσι την ελευθερία τους από τοδιάβασμα.«Γυρίστε τις περγαμηνές σας», πρόσταξε η Μάρτσμπανκς στρίβοντας τηγιγάντια κλεψύδρα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μπορείτε να αρχίσετε».Ο Χάρι διάβασε την πρώτη ερώτηση. Πέρασαν κάμποσα δευτερόλεπταμέχρι νασυνειδητοποιήσει ότι δεν είχε καταλάβει λέξη στα ψηλά παράθυρα μιασφήκα ΖουΖουνίΖε και τουπερισπούσε την προσοχή. Άρχισε να γράφει αργά, βασανιστικά.Δυσκολευόταν πολύ να θυμηθεί τα ονόματα και μπέρδευε τιςημερομηνίες. Πήδηξε την τέταρτηερώτηση (Κατά τη γνώμη σας, η νομοθεσία περί ραβδιών λειτούργησεπροπαγανδιστικά ήκατασταλτικά στην εξέγερση των καλικαντζάρων κατά το δέκατο όγδοοαιώνα;) με σκοπό ναεπανέλθει στο τέλος. Έκανε μια προσπάθεια στην πέμπτη ερώτηση (Πώςπαραβιάστηκε τοθέσπισμα περί Μυστικότητας το 1749 και τι μέτρα ελήφθησαν για τηναποτροπή νέων παραβιάσεων;)αλλά είχε την υποψία ότι παρέλειψε πολλά σημαντικάσημεία- κάτι του έλεγε ότιέπαιξαν κάποιο ρόλο και οι βρικόλακες.ΑναΖήτησε κάποιο θέμα που να γνωρίσει να το αναπτύξει καλά663και το βλέμμα του σταμάτησε στο δέκατο: Περιγράψτε τα γεγονότα πουοδήγησαν στη δημιουργίατης Διεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων και εξηγήστε γιατί οι μάγοι τουΔυαενσταϊν αρνήθηκαν νασυμμετάσχουν.Αυτό το ξέρω, σκέφτηκε ο Χάρι αν και το μυαλό του ήταν κουρ-κούτι.θυμήθηκε την επικεφαλίδαμε το γραφικό χαρακτήρα της Ερμιόνης: Η δημιουργία της ΔιεθνούςΣυνομοσπονδίας Μάγων...είχε διαβάσει αυτές τις σημειώσεις το ίδιο πρωί.Άρχισε να γράφει σηκώνοντας πότε πότε το κεφάλι να ελέγξει τηνκλεψύδρα στο τραπέΖΙ τηςκαθηγήτριας Μάρτσμπανκς. Καθόταν πίσω ακριβώς από την ΠαρβάτιΠάτιλ, που τα μακριάμαύρα μαλλιά της έπεφταν στη ράχη της καρέκλας. Καναδυό φορέςτσάκωσε τον εαυτό του ναχαΖεύει τις χρυσαφιές ανταύγειες που χόρευαν στα μαλλιά της ότανέκανε κάποια κίνηση με τοκεφάλι και τότε, αναγκαΖόταν να κουνήσει και το δικό του για ναξυπνήσει......πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων ήταν ο ΠιερΜπονακόρ, αλλά οδιορισμός του αμφισβητήθηκε από την κοινότητα των μάγων τουΛίχτενσταϊν διότι...Γύρω του οι πένες γρατζουνούσαν τις περγαμηνές σαν αρουραίοι πουσκάβουν λαγούμια. Οήλιος που τον χτυπούσε στο πίσω μέρος του κεφαλιού τον Ζέσταινεενοχλητικά. Τι είχε κάνει οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μπονακόρ που ενόχλησε τους μάγους του Λίχτενσταϊν; Ο Χάρι είχε τηναμυδρή εντύπωση ότι ηαπάντηση είχε σχέση με τους ορεινούς καλικάντζαρους... Κοίταξεπάλι αφηρημένος το κεφάλι τηςΠαρβάτι. Αν μπορούσε να της ασκήσει την τέχνη της διεισδυτικής καινα διαβάσει στο μυαλό τηςτι ακριβώς προκάλεσε τη ρήξη μεταξύ Πιερ Μπονακόρ καιΛίχτενσταϊν... Ο Χάρι έκλεισε τα μάτιατου κι έκρυψε το πρόσωπο στα χέρια του μέχρι που η εκτυφλωτική,κόκκινη ανταύγεια πουέβλεπαν τα κλειστά μάτια του έγινε σκουρόχρωμη και δροσερή. ΟΜπονακόρ ήθελε νααπαγορεύσει το κυνήγι των ορεινών καλικάντΖαρων και να τους δώσειδικαιώματα... αλλά οιμάγοι του Λίχτενσταϊν είχαν σοβαρά προβλήματα με μιαν άγρια καιαιμοβόρα φυλή ορεινώνκαλικάντζαρων... αυτό ήταν.Άνοιξε τα μάτια του τα ένιωσε να τσούΖουν και να υγραίνονται μόλιςαντίκρισε τη λευκήπεργαμηνή. Έγραψε δύο σειρές και μετά ξαναδιάβασε ότι είχε γράψειως τότε. Δεν ήταν ιιδιαίτερακατατοπιστικό ούτε λεπτομερές, εντούτοις θυμόταν καλά ότι οισημειώσεις της Ερμιόνης για τησυνομοσπονδία γέμιΖαν σελίδες και σελίδες.664Έκλεισε ξανά τα μάτια, προσπαθώντας να τις προβάλει στο μυαλό του,να θυμηθεί... η πρώτησύνοδος της συνομοσπονδίας έγινε στη Γαλλία, ναι, αυτό το είχεγράψει ήδη...Οι καλικάντζαροι προσπάθησαν να συμμετάσχουν αλλά εκδιώχθηκαν ...κι αυτό το είχε γράψει...Από το Λίχτενσταϊν δεν ήθελε να παραστεί κανείς...Σκέψου, πρόσταξε τον εαυτό του με το πρόσωπο στις χούφτες, ενώγύρω του οι πένες θρόιΖανγράφοντας ατέρμονες απαντήσεις κι οι κόκκοι της άμμου στάλαΖανστην κλεψύδρα...Περπατούσε μόνος του στο δροσερό μυστικό διάδρομο του ΤμήματοςΜυστηρίων, με ταχύ,σταθερό Βήμα που γινόταν όλο και πιο γρήγορο. Ήταν αποφασισμένοςνα φτάσει επιτέλους στονπροορισμό του... η μαύρη πόρτα άνοιξε μπροστά του όπως πάντα καιβρέθηκε στο στρογγυλόδωμάτιο με τις πολλές πόρτες...Διέσχισε το λιθόστρωτο δάπεδο και μπήκε σε μια δεύτερη πόρτα...φωτεινές κηλίδες χόρευανστους τοίχους και στο δάπεδο, κι ακουγόταν εκείνο το παράξενομεταλλικό τικ-τακ, αλλά δεν είχεχρόνο για εξερευνήσεις, ΒιαΖόταν...Έκανε τρέχοντας τα τελευταία Βήματα ως την τρίτη πόρτα, που άνοιξεόπως οι προηγούμενες...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Βρέθηκε ξανά στον αχανή ορθογώνιο χώρο με τα ράφια και τις μικρέςσκονισμένες γυάλινεςσφαίρες... Τώρα η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή... αυτή τη φορά θατα κατάφερνε... 'Ότανέφτασε στη σειρά με τον αριθμό 97, έστριψε αριστερά και προχώρησεΒιαστικά ανάμεσα σταράφια...Αλλά στο τέρμα του διαδρόμου, είδε μια σκιά... μια μαύρη σκιά πουσερνόταν στο πάτωμα σανλαΒωμένο Ζώο... Το στομάχι του σφίχτηκε από φόΒο... κι έξαψη...Μια φωνή Βγήκε από τα χείλη του, παγερή και διαπεραστική,απογυμνωμένη από κάθεανθρώπινη καλοσύνη...«Παρ' το... κατέβασέ το, λοιπόν... Εγώ δεν μπορώ να το αγγίξω...αλλά εσύ μπορείς...»Η μαύρη σκιά στο πάτωμα ανασάλεψε λιγάκι. Ο Χάρι είδε ένα άσπροχέρι με μακριά δάχτυλα πουκρατούσε υψωμένο το ραΒδί... το δικό του χέρι... κι άκουσε τηνψυχρή, διαπεραστική φωνή ναλέει: «Βασάνους!»Ο άντρας στο πάτωμα ούρλιαξε από πόνο προσπάθησε να σηκωθεί, μασωριάστηκε πάλι κιάρχισε να σφαδάΖει.665Ο Χάρι γελούσε. Ύψωσε το ραΒδί του, έλυσε την κατάρα κι η σκιάΒόγκηξε κι έμεινε ακίνητη.«Ο λόρδος Βόλντεμορτ περιμένει...»Ο πεσμένος άντρας στηρίχτηκε στα τρεμάμενα μπράτσα του κιανασήκωσε αργά το κεφάλι. Τοπρόσωπο του ήταν κάτισχνο και ματωμένο, παραμορφωμένο από τον πόνοαλλά αδιάλλακτο...«Καλύτερα σκότωσε με», ψιθύρισε ο Σείριος.«ΑναμφίΒολα, αυτό θα πράξω στο τέλος», απάντησε η παγερή φωνή.«Αλλά πρώτα θα μου τοφέρεις, Μπλακ... θαρρείς πως ήταν πόνος αυτό που ένιωσες; γιασκέψου... Έχουμε ώρεςμπροστά μας και κανένας δεν ακούει τις κραυγές σου...»Μα κάποιος ούρλιαξε καθώς κατέβαΖε πάλι το ραΒδίτου ο Βόλντεμορτκάποιος στρίγκλισεδυνατά κι έπεσε από το Ζεστό θρανίο του στο δροσερό πέτρινοδάπεδο: ο Χάρι ξύπνησεφωνάΖοντας σαν τρελός και μ' ένα ανυπόφορο κάψιμο στο σημάδι, ενώγύρω του ξεσπούσεπανδαιμόνιο.Σύλληψη στο ΤζΆΚΙΔεν πηγαίνω... δε χρειάΖομαι αναρρωτήριο... δε θέλω...» Ο Χάριδιαμαρτυρόταν ΔένονταςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

διάφορες ασυναρτησίες καθώς προσπαθούσε να ξεφύγει από τονκαθηγητή Τόφτι.Εκείνος τον κοίταΖε με μεγάλη ανησυχία, αφού πρώτα τον έβγαλευποβαστάΖοντάς τον από τηναίθουσα στο χολ της εισόδου, υπό τα βλέμματα όλων των μαθητών.«Είμαι... είμαι καλά, κύριε», τραύλισε ο Χάρι, σφουγγίΖοντας τονιδροτά του προσώπου του.«Ειλικρινά... απλώς αποκοιμήθηκα... είδα έναν εφιάλτη...»«Το άγχος των εξετάσεων!» είπε με κατανόηση ο γερο-μάγος,χτυπώντας τον Χάρι στον ώμο μετο τρεμάμενο χέρι του. «Συμβαίνει, νεαρέ μου, συμβαίνει! Τώρα, έναδροσερό ποτήρι νερό και θαείσαι ίσως έτοιμος να επιστρέψεις στη μεγάλη τραπεΖαρία; Τοδιαγώνισμα κοντεύει να τελειώσειαλλά ίσως προλάβεις να "χτενίσεις" την τελευταία σου απάντηση...»«Ναι. Δηλαδή... όχι... τελείωσα έγραψα ότι ήταν να γράψω...»«Πολϋ καλά, πολύ καλά», του είπε καλοσυνάτα ο γερο-μάγος. «Πάωλοιπόν να πάρω τηνπεργαμηνή σου και σου συνιστώ έναν ωραίο υπνάκο».«Αυτό θα κάνω», έγνεψε Ζωηρά ο Χάρι. «Ευχαριστώ πολύ».Μόλις ο ηλικιωμένος άντρας μπήκε στην τραπεΖαρία, ο Χάρι όρμησεστη μαρμάρινη σκάλαδιέσχισε με τέτοια ταχύτητα τους διαδρόμους, ώστε τα πορτρέτα πουπροσπερνούσεμουρμούριΖαν αποδοκιμάστηκα. Ανέβηκε κι άλλες σκάλες και πέρασεσαν σίφουνας από τηδίφυλλη πόρτα του αναρρωτηρίου, κάνοντας την κυρία Πόμ-667φρι —που εκείνη τη στιγμή έδινε μια κουταλιά από ένα ΖωηρόχρωμογαλαΖιο υγρό στονΜόνταγκ— να αναφωνήσει τρομαγμένη.«Πότερ, τι νομίσεις ότι κάνεις;»«Πρέπει να δω την καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ», είπε ξεφυσώντας οΧάρι. «Τώρα... είναι μεγάληανάγκη!»«Δεν είναι εδώ, Πότερ», απάντησε λυπημένη η κυρία Πόμφρι.«Διακομίστηκε σήμερα το πρωίστον "Άγιο Μόνγκο". Τέσσερα απο-χαυνωτικά ξόρκια κατάστηθα, στηνηλικία της; Είναι θαύμαπου δεντη σκότωσαν».«Έ... έφυγε;» τραύλισε αναστατωμένο το αγόρι. Την ίδια στιγμήχτύπησε το κουδούνι κι έφτασεστ' αφτιά του ο συνηθισμένος θόρυβος που έκαναν οι μαθητές καθώςξεχύνονταν στουςδιαδρόμους κι από τους επάνω κι από τους κάτω ορόφους. Έμεινεακίνητος, με το βλέμμαστυλωμένο στην κυρία Πόμφρι.Τον έπνιγε ο τρόμος.Δεν είχε κανέναν να το πει. Ο Ντάμπλντορ είχε φύγει ο ΧάγκριντCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

είχε φύγει κι αυτός ωστόσο, περίμενε να βρει εδώ όπως πάντα τηνκαθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,οξύθυμη και αλύγιστη ίσως, αλλά πάντα αξιόπιστη, πάντα παρούσα.«Δεν απορώ που τα 'χεις χαμένα, Πότερ», σχολίασε η κυρία Πόμφρι μεμια έκφραση άγριαςαποδοκιμασίας. «Κανένας από δαύτους δε θα κατάφερνε να αποχαυνώσειτη ΜινέρβαΜακΓκόναγκαλ σε μια τίμια μονομαχία πρόσωπο με πρόσωπο! Δειλία, νατι ήταν... ελεεινήδειλία... Αν δε σκεφτόμουν τι θ' απογίνετε εσείς οι μαθητές χωρίςεμένα, θα είχα παραιτηθεί ήδησε ένδειξη διαμαρτυρίας».«Μάλιστα», είπε ανέκφραστα εκείνος.Βγήκε σαν χαμένος από το αναρρωτήριο. Κοντοστάθηκε στον πολύβουοδιάδρομο ενώ τονέσπρωχνε το πλήθος των μαθητών ο πανικός τον κατέκλυΖε σανδηλητηριώδες αέριο, το μυαλότου θόλωνε, δεν ήξερε τι να κάνει...Πήγαινε να βρεις τον Ρον και την Ερμιόνη, είπε μια φωνούλαμέσα του.Άρχισε να τρέχει πάλι σπρώχνοντας τους μαθητές από το διάβατου κι αδιαφορώντας για τις θυμωμένες διαμαρτυρίες τους. Δυοορόφους πιο κάτω, όταν έφτασεστην κορφή της μαρμάρινης σκάλας, είδε τους φίλους του να έρχονταιπρος το μέρος του.«Χάρι!» φώναξε τρομαγμένη η Ερμιόνη. «Τι έπαθες; Είσαι καλά; Είσαιάρρωστος;»669668«Πού ήσουνα;» Ζήτησε να μάθει ο Ρον.«Ελάτε μαζί μου», είπε Βιαστικά ο Χάρι. «Ελάτε, πρέπει να σαςμιλήσω».Τους οδήγησε στο διάδρομο του πρώτου ορόφου. Άρχισε να ελέγχει μίαμία τις αίθουσεςκρυφοκοιτάΖοντας από τις πόρτες τους, μέχρι που βρήκε μία άδειαμπήκε μέσα, έκλεισε τηνπόρτα πίσω από τον Ρον και την Ερμιόνη, στηρίχτηκε πάνω της με τηνπλάτη και τους κοίταξεκατάματα.«Ο Βόλντεμορτ έχει στα χέρια του τον Σείριο».«Τι;»«Πού το...»«Το είδα. Πριν από λίγο. Όταν με πήρε ο ύπνος στη μεγάλη τραπεΖαρία».«Μα... μα πού; Πώς;» τραύλισε η Ερμιόνη, που είχε πανιάσει.«Δεν ξέρω πώς», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Μα ξέρω πού. Υπάρχει μιααίθουσα στο ΤμήμαΜυστηρίων, γεμάτη ράφια καλυμμένα με μικρές γυάλινες σφαίρες, κιαυτοί οι δυο βρίσκονται στοτέρμα της σειράς 97... Προσπαθεί να αναγκάσει τον Σείριο να τουφέρει αυτό που θέλει... τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βασανίσει... λέει ότι θα τον σκοτώσει στο τέλος!» Η φωνή του Χάριέτρεμε, το ίδιο και τα γόνατατου. Πλησίασε σε ένα θρανίο και κάθισε, προσπαθώντας να συνέλθει.«Πώς θα πάμε εκεί;» τουςρώτησε.Ακολούθησε μια σύντομη σιωπή. Κι ύστερα, ο Ρον ρώτησε: «θα... θαπάμε εκεί;»«θα πάμε στο Τμήμα Μυστηρίων, να σώσουμε τον Σείριο!» φόναξε οΧάρι.«Μα... Χάρι...» έκανε σιγανά ο Ρον.«Τι; Τι;» φώναξε ο Χάρι.Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έχασκαν κι οι δυο σαν να τουςΖητούσε κάτι εντελώς παράλογο.«Χάρι», είπε τρομαγμένη η Ερμιόνη, «ε... πώς... πώς μπήκε οΒόλντεμορτ στο ΥπουργείοΜαγείας χωρίς να αντιληφθεί κανείς την παρουσία του;»«Πού θες να ξέρω;» μούγκρισε ο Χάρι. «Το θέμα είναι πώς θα πάμεεμείς εκεί».«Μα... Χάρι, σκέψου λίγο», άρχισε να λέει η Ερμιόνη κάνοντας έναβήμα προς το μέρος του,«είναι πέντε το απόγευμα... το υπουργείο θα είναι γεμάτουπαλλήλους... Πώς μπήκαν οΒόλντεμορτ κιο Σείριος χωρίς να τους δει κανείς; Χάρι... είναι οι δυοδιασημότεροι καταΖητούμενοι μάγοι τουκόσμου... Είναι δυνατόν να μπουναπαρατήρητοι σε ένα κτίριο γεμάτο χρυσούχους;»«Δεν ξέρω, θα χρησιμοποίησε ο Βόλντεμορτ τον αόρατο μανδύα του ήκάτι τέτοιο!» φώναξε οΧάρι. «Άλλωστε, το Τμήμα Μυστηρίων ήταν πάντα έρημο όσες φορέςπήγα εκεί...»«Δεν πήγες ποτέ, Χάρι», τον προσγείωσε ήρεμα η Ερμιόνη.«Απλώς το ονειρεύτηκες».«Δεν ήταν απλά όνειρα!» της πέταξε κατάμουτρα, καθώς σηκωνότανόρθιος κι έκανε ένα βήμαπρος το μέρος της. Ήθελε να την ταρακουνήσει. «Πώς αλλιώςεξηγείται η περίπτωση τουμπαμπά τουΡον; Πώς ήξερα τι έπαθε;»«Σ' αυτό έχει δίκιο», συμφώνησε χαμηλόφωνα ο Ρον κοιτώνταςτην Ερμιόνη.«Μα είναι τόσο... τόσο απίστευτο!» αναφώνησε απελπισμένη ηκοπέλα. «Χάρι, πώς στην ευχή αιχμαλώτισε ο Βόλντεμορτ τον Σείριοαφού κρυβόταν συνεχώςστην Γκρίμολντ Πλέις;»«Σίγουρα ο Σείριος δεν άντεξε και βγήκε να πάρει λίγο καθαρόαέρα», υπέθεσε νευρικά ο Ρον.«Ήθελε απεγνωσμένα να βγει απ' αυτό το σπίτι εδώ και πάρα πολύκαιρό...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μα γιατί;» επέμεινε η Ερμιόνη. «Γιατί να βάλει ο Βόλντεμορτ τονΣείριο να του φέρει το όπλο ήότι είναι, τέλος πάντων, αυτό τοπράμα;»«Δεν ξέρω, για χίλιους-δυο λόγους!» φώναξε ο Χάρι. «Ίσωςεπειδή δεν τον ενδιαφέρει τον Βόλντεμορτ αν θα πάθει κακό οΣείριος...»«Μια στιγμή, κάτι σκέφτηκα», είπε πνιχτά ο Ρον. «Ο αδελφόςτου Σείριου ήταν θανατοφάγος, έτσι; Μπορεί να είχε πει στον Σείριοτο κόλπο να πάρει το όπλο!»«Ναι... και γι' αυτό ο Ντάμπλντορ τον κρατούσε κλειδαμπαρωμένο!»συμπλήρωσε ο Χάρι.«Να με συγχωρείτε», αναφώνησε η Ερμιόνη, «αλλά δε βγαίνεινόημα απ' αυτά που λέτε, ούτε έχετε καμιά απόδειξη δεν υπάρχει κανένδειξη ότι ο Βόλντεμορτ κιο Σείριος είναι εκεί...»«Τους είδε ο Χάρι, Ερμιόνη!» αντέτεινε ο Ρον.«Εντάξει», είπε φοβισμένη αλλά αποφασισμένη εκείνη, «αλλάέχωνα πω κάτι...» «Τι;»670671«Χωρίς να θέλω να σε προσβάλω, Χάρι... δε νομίζεις ότι... θέλω ναπω... δε νομίσεις ότι έχεις τημανία να σώΖεις ανθρώπους;»Την αγριοκοίταξε . «Τη μανία να σώΖω ανθρώπους; Τι εννοείς;»«Ε... να...» άρχισε να λέει η Ερμιόνη ακόμη πιο φοβισμένη απόπριν. «Εννοώ... πέρυσι, γιαπαράδειγμα... στη λίμνη... στοΤρίαθλο Μαγείας... δεν ήσουνυποχρεωμένος να... να σώσεις τημικρή Ντε-λακούρ... κάπου... κάπου το παράκανες...»Ένα κύμα καυτής, άγριας οργής πλημμύρισε τον Χάρι τι της ήρθε καιτου θύμισε αυτή την γκάφα;«θέλω να πω, ήταν πολύ γενναίο αυτό που έκανες», βιάστηκε ναπροσθέσει η κοπέλατρομαγμένη από το ύφος του, «όλοι το θεώρησαν υπέροχο...»«Γούστο έχει», είπε ο Χάρι με φωνή που έτρεμε, «γιατί θυμάμαι πολύκαλά και τον Ρον να λέει ότιέχασα το χρόνο μου παριστάνοντας τον ήρωα... Αυτό πιστεύετε; Ότιθέλω να παραστήσω ξανάτον ήρωα;»«Όχι, όχι, όχι!» φώναξε αναστατωμένη η Ερμιόνη. «Δεν εννοούσααυτό!»«Τότε, πες αυτό που εννοείς για να μη χάνουμε την ώρα μας!» φώναξεο Χάρι.«Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι... ο Βόλντεμορτ ξέρει τοχαρακτήρα σου, Χάρι! Άρπαξε τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τζίνι και την έκρυψε στην Κάμαρα με τα Μυστικά για να σε παρασύρειεκεί είναι κάτι που το συνηθίσει,ξέρει πως είσαι το είδος του ανθρώπου που δε θα άφηνε ποτέαβοήθητο τον Σείριο! Κι ανστόχος του είναι να παρασύρει εσένα στο Τμήμα Μυστ...»«Τώρα πια, δεν έχει καμιά σημασία, Ερμιόνη, αν το κάνει για ναπαρασύρει εμένα ή όχι.Μετέφεραν τη ΜακΓκόναγκαλ στον "Άγιο Μόνγκο", δεν έχει μείνει πιαστο "Χόγκουαρτς" κανέναςαπό το Τάγμα είναι αδύνατον να τους ειδοποιήσω κι αν δεν πάμεεμείς, ο Σείριος είναι χαμένος!»«Μα, Χάρι... κι αν το όνειρο σου ήταν... ήταν αυτό ακριβώς:ένα όνειρο;»Ο Χάρι ξεφύσηξε οργισμένος. Η κοπέλα οπισθοχώρησε φοβισμένη.«Δεν καταλαβαίνεις!» της έβαλε τις φωνές. «Δε βλέπω εφιάλτες ούτεαπλά όνειρα! Γιατί λες να μ'έβαλαν να μάθω σφραγισματική;Γιατί δεν ήθελε ο Ντάμπλντορ να βλέπω αυτά τα πράματα; Γιατί είναιΑΛΗΘΙΝΑ! Ο Σείριοςαιχμαλωτίστηκε, τον είδα. Βρίσκεται στα χέρια του Βόλντεμορτ καιδεν το ξέρει κανείς, μόνο εμείς,πράγμα που σημαίνει ότι μόνο εμείς μπορούμε να τον σώσουμε, κι ανδε θέλεις εσύ, εντάξει, εγώόμως θα πάω, κατάλαβες; Κι αν θυμάμαι καλά, δεν είχες κανέναπρόβλημα με τη μανία μου νασώΖω τους άλλους όταν έσωσα εσένα από τους Παράφρονες ή...»στράφηκε στον Ρον, «ότανέσωσα την αδελφή σου από το βασιλίσκο...»«Εγώ δεν είπα ποτέ πως έχω πρόβλημα!» διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Ρον.«Μα, Χάρι, το είπες και μόνος σου», τόνισε η Ερμιόνη αγριεμένη, «οΝταμπλντορ ήθελε να μάθειςνα κλείνεις το μυαλό σου σε αυτά τα πράγματα. Αν είχες πάρει Ζεστάτη σφραγισματική, δε θαέβλεπες αυτά που...»«ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΚΑΤΣΩ ΜΕ ΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΝΝΑ ΜΗΝ ΕΙΔΑ ΤΙΠΟΤΑ...»«Ο Σείριος σου είπε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απότο να μάθεις να σφραγίσεις το μυαλό σου!»«ΕΙΜΑΙ ΒΕΒΑΙΟΣ ΟΤΙ ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΕΛΕΓΕ ΑΝ ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΘΑ ΔΩ...» Η πόρτατης τάξης άνοιξεξαφνικά. Ο Χάρι, ο Ρον κι η Ερμιόνη γύρισαν απότομα. Μπήκε μέσα ηΤζίνι, γεμάτη περιέργεια,και την ακολούθησε η Λούνα με το συνηθισμένο ύφος της, λες καιπέρασετυχαία από κει.«Γεια», είπε διστακτικά η Τζίνι. «Ακούσαμε τη φωνή του Χάρι.Γιατί τσακώνεστε;»«Να μη σε νοιάΖει», αποκρίθηκε τραχιά εκείνος. Η Τζίνι ανασήκωσετα φρύδια. «Δεν υπάρχειλόγος να μου μιλάς σ' αυτόν τον τόνο», είπε ψυχρά. «Εγώ ήρθα ναρωτήσω αν μπορώ ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βοηθήσω».«Δεν μπορείς», έκανε ξερά ο Χάρι. «Το ξέρεις ότι είσαι αγενής;»σχολίασε ατάραχη η Λούνα. ΟΧάρι ψέλλισε μια βρισιά και της γύρισε την πλάτη. Το τελευταίοπράγμα που ήθελε ήταν ναανοίξει διαλογική συΖήτηση με τηΛούνα Λόβγκουντ.«Σταθείτε», πετάχτηκε ξαφνικά η Ερμιόνη. «Σταθείτε... Χάρι,μπορούν να βοηθήσουν».Ο Χάρι και ο Ρον την κοίταξαν.«Ακούστε», συνέχισε Ζωηρά. «Χάρι, πρέπει να βεβαιωθούμε ότιο Σείριος λείπει από το αρχηγείο».672673«Μα σου είπα, τον είδα...»«Σε παρακαλώ, Χάρι, σε ικετεύω!» είπε απελπισμένη η Ερμιόνη. «ΑςΒεβαιωθούμε ότι δεν είναισπίτι του ο Σείριος πριν τρέξουμε στο Λονδίνο. Αν διαπιστώσουμεότι λείπει, σου ορκίζομαι ότι δεθα προσπαθήσω να σ' εμποδίσω, θα έρθω μαΖί" σου και θα κάνω ότιμπορώ για να τονσώσουμε».«ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΝ ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ!» φώναξε ο Χάρι. «Δεν έχουμε καιρόγια χάσιμο».«Μα, πριν πάμε, Χάρι, πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν είναι παγίδατου Βόλντεμορτ».«Πώς;» Ζήτησε να μάθει εκείνος. «Πώς θα το ελέγξουμε;» «θαπροσπαθήσουμε ναεπικοινωνήσουμε με τον Σείριο μέσα από το τζάκιτης Άμπριτζ»,απάντησε η Ερμιόνη,τρομοκρατημένη από τη σκέψη και μόνο. «θα απομακρύνουμε ξανά τηνΆμπριτζ, αλλά θαχρειαστούμε τσιλιαδόρους εδώ είναι που θα μας βοηθήσουν η Τζίνικαι η Λούνα».Αν και η Τζίνι προσπαθούσε ακόμη να καταλάβει τι συνέβαινε, είπεαμέσως: «Ευχαρίστως».Ευθύς η Λούνα ρώτησε: «Όταν λέτε "Σείριος" εννοείτε τον Στά-μπιΜπόρντμαν;»Κανένας δεν της απάντησε.«Εντάξει», είπε εχθρικά ο Χάρι στην Ερμιόνη. «Εντάξει, αν μπορείςνα βρεις τρόπο να το κάνουμεγρήγορα, είμαι μαΖί σου, αλλιώς φεύγω τώρα αμέσως για το ΤμήμαΜυστηρίων».«Το Τμήμα Μυστηρίων;» ρώτησε κάπως ξαφνιασμένη η Λούνα. «Και πώςθα πας εκεί;»Ο Χάρι την αγνόησε και πάλι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εντάξει», είπε και η Ερμιόνη που άρχισε να πηγαινοέρχεται ανάμεσαστα θρανία πλέκονταςνευρικά τα χέρια της. «Λοιπόν... ένας από μας θα πάει να βρει τηνΆμπριτζ και... και θα τη στείλειστην αντίθετη κατεύθυνση από το γραφείο της. θα της πει... δενξέρω... ότι ο Πιβς έκανε κάτιφοβερό ως συνήθως...»«θα πάω εγώ», προσφέρθηκε ο Ρον. «θα της πω ότι ο Πιβς τα έχεικάνει γυαλιά καρφιά στηναίθουσα μεταμορφώσεων ή κάτι τέτοιο είναι στην αντίθετη πλευρά απ'το γραφείο της. Τώρα πουτο σκέφτομαι, θα παρακαλέσω τον Πιβς να το κάνει στ' αλήθεια, αντον συναντήσω στο δρόμο».Το γεγονός ότι η Ερμιόνη δεν έφερε καμιάν απολύτως αντίρρησηστην προοπτική να γίνει γυαλιά καρφιά η αίθουσα μεταμορφώσεωνμαρτυρούσε τη σοβαρότητατης κατάστασης.«Εντάξει», ξανάπε συνοφρυωμένη ενώ συνέχιΖε να πηγαίνει πέ-ραδώθε.«Το επόμενο βήμαείναι να απομακρύνουμε και τους μαθητές από το γραφείο της όταν θαγίνει η διάρρηξη,διαφορετικά οιΣλίθεριν θα τρέξουν να της το πούνε».«Μπορούμε να σταθούμε στις δύο άκρες του διαδρόμου η Λούνα κιεγώ», πρότεινε η Τζίνι, «καινα λέμε σ' αυτούς που θέλουν να περάσουν ότι κάποιος έχει ρίξειασφυξιογόνο αέριο». ΗΕρμιόνη εντυπωσιάστηκε από την ταχύτητα με την οποία σκάρωσε τοψέμα η Τζινι εκείνηανασήκωσε τους ώμους και πρόσθεσε: «ΣχεδίαΖαν να το κάνουν ο Φρεντκι ο Τζορτζ πρινφύγουν».«Εντάξει», συμφώνησε η Ερμιόνη. «Εσύ κι εγώ, Χάρι, θα φορέσουμετον αόρατο μανδύα και θαμπούμε στο γραφείο της για ναμιλήσεις στον Σείριο...»«Δεν είναι στο σπίτι, Ερμιόνη!»«θέλω να πω... για να δεις αν είναι εκεί, ενώ εγώ θα κρατάωτσίλιες. Δεν πρέπει να πας μόνοςσου. Ο Λι, μπάΖοντας τα νίφλερ, απέδειξε ότι το παράθυρο είναι ένααδύνατο σημείο».Παρά το θυμό και την ανυπομονησία του να τρέξει στο υπουργείο, οΧάρι αναγνώρισε μέσα τουτην προσφορά της να τον βοηθήσει στο γραφείο της Άμπριτζ ως δείγμααλληλεγγύης και αφοσίωσης.«Ε... καλά, ευχαριστώ», μουρμούρισε.«Παρ' όλα αυτά, δε νομίΖω ότι θα έχουμε στη διάθεση μαςπερισσότερο από πέντε λεπτά»,τόνισε η Ερμιόνη, ανακουφισμένη που ο φίλος της δέχτηκε το σχέδιο.«Μην ξεχνάτε τον Φιλτς καιτοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αναθεματισμένο πειθαρχικό σώμα».«Πέντε λεπτά είναι αρκετά», σχολίασε ο Χάρι. «Ελάτε, πάμε...»«Τώρα;» έκανε σοκαρισμένη η Ερμιόνη. «Αμ πότε!» είπε θυμωμένος οΧάρι. «Τι νόμιζες; 'Ότι θαπεριμέναμε μετά το δείπνο ή κάτι τέτοιο; Ερμιόνη, αυτή τη στιγμήβασανί-Ζουν τον Σείριο!»«Ε... καλά», υποχώρησε απελπισμένη. «Πήγαινε να φέρεις τον αόρατομανδύα και θασυναντηθούμε στο διάδρομο της Άμπριτζ,εντάξει;»Ο Χάρι δεν απάντησε βγήκε βιαστικά κι άνοιξε δρόμο ανάμεσαστα παιδιά που κυκλοφορούσαν στο διάδρομο. Δύο ορόφους πιο πάνωσυνάντησε τον Σίμουςκαι τον Ντιν, που τον χαιρέτησαν χα-674675ρουμενοι και του είπαν ότι ετοίμαΖαν ένα πάρτι μέχρι πρωίας στοεντευκτήριο για να γιορτάσουντο τέλος των εξετάσεων. Ο Χάρι δεν τους έδωσε σημασία. Μπήκε απότο άνοιγμα του πορτρέτου,ενώ εκείνοι διαφωνούσαν για το πόσες βουτυρομπίρες έπρεπε ναπάρουν από τη μαύρη αγορά,και βγήκε πάλι, με τον αόρατο μανδύα και το σουγιά του Σείριου στησάκα του. Ο Σίμους και οΝτιν ούτε που πήραν είδηση ότι έλειψε.«Χάρι, θα δώσεις μερικές γαλέρες; Ο Χάρολντ Ντινγκλ λέει ότι θαμας πουλήσει μερικάμπουκάλια ουίσκι της φωτιάς...»Αλλά ο Χάρι έτρεχε ήδη στο διάδρομο. Λίγα λεπτά αργότερα,κατέβαινε τρία τρία τα τελευταίασκαλοπάτια για να συναντήσει τον Ρον, την Ερμιόνη, την Τζίνι καιτη Λούνα, που ήτανσυγκεντρωμένοι στην άκρη του διαδρόμου όπου βρισκόταν το γραφείοτης Άμπριτζ.«Τα έφερα», είπε λαχανιασμένος. «Ξεκινάμε;» «Εντάξει», ψιθύρισε ηΕρμιόνη καθώς περνούσεδίπλα τους μια θορυβώδης παρέα εκτοετών. «Εσύ, Ρον, πήγαινε στηνΆμπριτζ... Τζίνι, Λούνα,αρχίστε να απομακρύνετε τον κόσμο από το διάδρομο... Ο Χάρι κι εγώθα κουκουλωθούμε με τομανδύα και θα περιμένουμε να ελευθερωθεί το πεδίο...»Ο Ρον ξεκίνησε και τα κατακόκκινα μαλλιά του διακρίνονταν μέχριπου έφτασε στο τέρμα τουδιαδρόμου. Στο μεταξύ, το επίσης κοκκινομάλλικο κεφάλι της Τζίνικινήθηκε ανάμεσα στα παιδιάπου περνούσαν από το διάδρομο, ακολουθούμενο από το ξανθό τηςΛούνα.«Από δω», μουρμούρισε η Ερμιόνη. Έπιασε τον Χάρι από το χέρι καιτον παρέσυρε στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εσωτερικό μιας κόγχης όπου μονολογούσε η πανάσχημη λίθινη προτομήενός μάγου τουΜεσαίωνα. «Σίγουρα είσαι καλά, Χάρι; Μου φαίνεσαι κάπως χλομόςακόμη».«Είμαι μια χαρά», είπε κοφτά το αγόρι καθώς έβγαΖε τον αόρατομανδύα από τη σάκα του. Στηνπραγματικότητα, τον πονούσε το σημάδι του, αλλά όχι τόσο ώστε νασυμπεράνει ότι οΒόλντεμορτ είχε δώσει τη χαριστική βολή στον Σείριο τον είχεπονέσει πολύ περισσότερο όταντιμωρούσε ο Βόλντεμορτ τον Άβερι... «Έλα», είπε. Κουκουλώθηκαν μετον αόρατο μανδύα κιύστερα στάθηκαν για λίγο να αφουγκραστούν, προσπαθώντας νααγνοήσουν το λατινικόμονόλογο της λίθινης προτομής μπροστά τους.«Δεν μπορείτε να περάσετε από δω!» ακούστηκε να φωνάΖει ηΤζίνι στο πλήθος. «Όχι, πρέπει να κάνετε το γύρο, να πάτε από τηνελικοειδή σκάλα, κάποιοςέριξε ασφυξιογόνο αέριο...»Παιδιά ακούστηκαν να διαμαρτύρονται. «Εγώ δε βλέπω κανένα αέριο»,είπε κάποιος.«Γιατί είναι άχρωμο», απάντησε η Τζίνι, παριστάνοντας πειστικά τηναγανακτισμένη. «Αλλά ανθέλεις να περάσεις, ελεύθερα θα σε δείχνουμε όταν θα 'σαιαναίσθητος γι' απόδειξη σε όποιονηλίθιο δεν πιστεύει».Σιγά σιγά ο κόσμος αραίωσε. Τα νέα για το ασφυξιογόνο αέριοδιαδόθηκαν και δεν έρχοντανάλλοι προς το διάδρομο. Όταν ελευθερώθηκε το πεδίο, η Ερμιόνη είπεσιγανά: «ΝομίΖω πωςτώρα είναι εντάξει, Χάρι. Έλα, πάμε».Ξεπρόβαλαν καλυμμένοι με τον αόρατο μανδύα. Στο βάθος τουδιαδρόμου στεκόταν η Λούνα μετην πλάτη γυρισμένη προς το μέρος τους. Καθώς περνούσαν δίπλα απότην Τζίνι, η Ερμιόνηψιθύρισε: «Μπράβο... μην ξεχάσεις το σινιάλο».«Ποιο σινιάλο;» ρώτησε ψιθυριστά ο Χάρι καθώς πλησίαΖαν στην πόρτατης Άμπριτζ.«Μια δυνατή χορωδία του Ο Ρον Ουέσλι είν' ο Βασιλιάς μας, αν φανείη Άμπριτζ», απάντησε ηΕρμιόνη.Στη στιγμή ο Χάρι έχωσε τη λεπίδα του σουγιά του στη χαραμάδαανάμεσα στην πόρτα και στοντοίχο. Η κλειδαριά έκανε κλικ και το επόμενο δευτερόλεπτο μπήκανστο γραφείο.Τα απαίσια γατάκια λιάΖονταν στο απογευματινό φως που Ζέσταινε ταδιακοσμητικά πιάτα, αλλάκατά τα άλλα το γραφείο ήταν έρημο και ήσυχο. Η Ερμιόνη ξεφύσηξεανακουφισμένη.«Φοβόμουν πως θα είχε πάρει πρόσθετα μέτρα ασφαλείας μετά τοδεύτερο νίφλερ».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Έβγαλαν το μανδύα η Ερμιόνη έτρεξε στο παράθυρο και κρυφοκοίταξεστο πάρκο με υψωμένο τοραβδί της. Ο Χάρι πήγε βιαστικά στο τζάκι, πήρε το δοχείο τηςσκόνης και, μόλις έριξε μια πρέΖαστην εστία, ξεπετάχτηκαν σμαραγδένιες φλόγες. Γονάτισε γρήγορα,έχωσε το κεφάλι του στηναεικίνητη φωτιά και φώναξε: «Γκρίμολντ Πλέις, αριθμός 12!»Το κεφάλι του άρχισε να στροβιλίζεται σαν να κατέβηκε μόλις από τηρόδα του λούνα παρκ, ανκαι τα γόνατα του ήταν καθηλωμένα στο ψυχρό δάπεδο του γραφείου.Κρατούσε συνεχώςκλειστά ΤΑ μάτια του για να μην μπαίνουν στάχτες. Όταν σταμάτησετο στροβί-676677λισμα, τα άνοιξε κι αντίκρισε τη μεγάλη παγερή κουΖίνα του σπιτιούτου Σείριου.Δεν ήταν κανείς εκεί. Το περίμενε, όμως δεν ήταν προετοιμασμένοςγια το ορμητικό κύμα φόβουκαι πανικού που ξεχύθηκε στο στομάχι του στη θέα της έρημηςκουΖίνας.«Σείριε;» φώναξε. «Σείριε, είσαι εδώ;»Η φωνή του αντήχησε στο δωμάτιο, μα δεν πήρε άλλη απόκριση πέρααπό ένα σιγανό συριγμόστα δεξιά του τζακιού.«Ποιος είναι εκεί;» φώναξε, ενώ αναρωτιόταν μέσα του αν ήταν απλώςκανένα ποντίκι.Ο Κρίτσερ, το σπιτικό ξωτικό, ξεπρόβαλε μπροστά του. Έδειχνε γιακάποιο Λόγο πανευτυχής, ανκαι θα πρέπει πρόσφατα να τραυματίστηκε και στα δύο χέρια τουγιατί ήταν τυλιγμένα μεεπιδέσμους.«Για δες, το κεφάλι του Πότερ στη φωτιά», πληροφόρησε την έρημηκουΖίνα ο Κρίτσερ, ρίχνονταςκλεφτές θριαμβευτικές ματιές στον Χάρι. «Γιατί να ήρθε τάχα,αναρωτιέται ο Κρίτσερ;»«Πού είναι ο Σείριος, Κρίτσερ;» ρώτησε αυστηρά ο Χάρι.Το σπιτικό ξωτικό γέλασε ασθμαίνοντας.«Ο αφέντης βγήκε έξω, Χάρι Πότερ».«Πού πήγε; Πού πήγε, Κρίτσερ;»Ο Κρίτσερ κακάρισε.«Σε προειδοποιώ!» τσίριξε ο Χάρι, ξέροντας πολύ καλά ότι οιπιθανότητες να τιμωρήσει τονΚρίτσερ ήταν πρακτικά ανύπαρκτες από τη θέση όπου Βρισκόταν. «Πούείναι ο Λούπιν; ΟΤρελομάτης;Οι άλλοι; Είναι κανείς εδώ;»«Κανείς, μονάχα ο Κρίτσερ!» αποκρίθηκε χαιρέκακα το ξωτικό. Έπειταγύρισε την πλάτη του στονΧάρι και κατευθύνθηκε αργά προς την πόρτα, στο βάθος της κουΖίνας.«Ο Κρίτσερ λέει να πάειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τώρα να κουβεντιάσει με την κυρά του, έχουν καιρό να τα πούνε, οαφέντης τον κρατάει μακριάτης...»«Πού πήγε ο Σείριος;» κραύγασε ο Χάρι. «Μήπως πήγε στο ΤμήμαΜυστηρίων, Κρίτσερ;»Ο Κρίτσερ κοκάλωσε αυτομάτως. Ο Χάρι μόλις που διέκρινε το πίσωμέρος του φαλακρούκεφαλιού του ανάμεσα στο δάσος των καρεκλοπόδαρων.«Ο αφέντης δε δίνει αναφορά στον καημένο τον Κρίτσερ», είπε σιγανάτο ξωτικό.«Ναι, αλλά εσύ ξέρεις!» φώναξε ο Χάρι. «Ξέρεις πού είναι!»Ακολούθησε μια σύντομη παύση κι ύστερα το ξωτικό άρχισε νακακαρίσει δυνατά.«Ο αφέντης δε θα γυρίσει από το Τμήμα Μυστηρίων!» είπε χαρούμενα.«Κι ο Κρίτσερ θα μείνειπάλι μόνος με την κυρά του!» Κι ύστερα απ' αυτό συνέχισε βιαστικάτο δρόμο του και βγήκε απότην πόρτα.«Παλιό...!»Μα πριν προλάβει να αποσώσει τη βρισιά του, ο Χάρι ένιωσε έναφοβερό πόνο στην κορφή τουκεφαλιού του κατάπιε μπόλικη στάχτη, πνίγηκε και, καθώς άρχισε ναβήχει, αισθάνθηκε να τοντραβάνε προς τα πίσω, μέχρι που βρέθηκε απέναντι στο πλατύ,πλαδαρό πρόσωπο τηςκαθηγήτριας Άμπριτζ. Αυτή ήταν που τον είχε βγάλει από τη φωτιάκρατώντας τον από τα μαλλιάκαι τώρα τραβούσε με όλη της τη δύναμη προς τα πίσω το κεφάλι του,σαν να ήθελε να τοξεριΖώσει.«Νομίσεις», ψιθύρισε, τραβώντας του κι άλλο το κεφάλι και γυρί-Ζοντάς το προς τα πάνω έτσιπου να κοιτάΖει το ταβάνι, «ότι ύστερα από δύο νίφλερ, θα άφηνα ναμπει εν αγνοία μου κι άλλοσιχαμερό πλάσμα στο γραφείο μου; Μετά το τελευταίο κρούσμα, έβαλαγύρω από την πόρτα μουξόρκια ανίχνευσης διαρρηκτών, ηλίθιο παιδί. Παρ' του το ραβδί»,γάβγισε σε κάποιον που δενμπορούσε να δει ο Χάρι. Αμέσως ένιωσε ένα χέρι να ψαχουλεύει στηνεσωτερική τσέπη τουμανδύα του, πάνω ακριβώς από το στήθος του, και να παίρνει τοραβδί του. «Και το δικό της»,πρόσταξε η Άμπριτζ.Ο Χάρι άκουσε θορύβους πάλης από την πόρτα και κατάλαβε ότι πήρανκαι το ραβδί τηςΕρμιόνης.«Και τώρα, θέλω να μάθω τι γυρεύεις στο γραφείο μου», είπε ηΆμπριτζ και τον τράβηξε πάλι απ'τα μαλλιά, κάνοντας τον να παραπατήσει.«Ήθελα... ήθελα να πάρω την Αστραπή μου!» έκρωξε ο Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ψεύτη!» Ταρακούνησε πάλι το κεφάλι του. «Η Αστραπή σου βρίσκεταιστα μπουντρούμια, υπόαυστηρή φρούρηση, όπως πολύ καλά γνωρίΖεις, Πότερ. Είχες χωμένο τοκεφάλι σου μέσα στοτζά-κι. Με ποιον επικοινώνησες;»«Με κανέναν...» αποκρίθηκε ο Χάρι προσπαθώντας να της ξεφύγει.Ένιωθε αρκετές τρίχες ναξεριΖώνονται από το κρανίο του.«Ψεύτη!» φώναξε η Άμπριτζ και τον έσπρωξε βίαια, έτσι που χτύπησεστο γραφείο της. Τώρα,μπορούσε να δει την Ερμιόνη ακινη-678679τοποιημένη στον τοίχο από τη Μίλισεντ Μπούλστροουντ. Ο Μαλ-φόιήταν γερμένος στο περβάΖιτου παραθύρου και χαμογελούσε αυτάρεσκα, καθώς πετούσε στον αέρατο ραβδί του Χάρι και τοξανάπιανε με το ένα χέρι.θόρυβος ακούστηκε απ' έξω. Την επόμενη στιγμή άνοιξε η πόρτα καιμπήκαν αρκετοίσωματώδεις Σλίθεριν κρατώντας σφιχτά τον Ρον την Τζίνι, τη Λούνακαι, προς μεγάλη απορία τουΧάρι, τον Νέβιλ στον οποίο είχε κάνει κεφαλοκλείδωμα ο Κράμπε καικινδύνευε άμεσα απόασφυξία. Ήταν κι οι τέσσερις φιμωμένοι.«Τους πιάσαμε όλους», είπε ο Γουόρινγκτον σπρώχνοντας βίαια τονΡον στο κέντρο τουδωματίου. «Αυτός», κέντρισε με το χοντρό του δάχτυλο τον Νέβιλ,«επιχείρησε να με εμποδίσεινα πιάσω αυτη», έδειξε την Τζίνι, που εκείνη τη στιγμή προσπαθούσενα κλοτσήσει στο καλάμι τογεροδεμένο κορίτσι του Σλίθεριν που την κρατούσε, «έτσι τον έφερακι αυτόν».«Ωραία, ωραία», έκανε η Άμπριτζ κοιτάΖοντας την Τζίνι, πουπρόβαλλε λυσσαλέα αντίσταση,«θαρρώ πως σύντομα οι Ουέσλι θα είναι για το "Χόγκουαρτς" είδοςπρος εξαφάνιση».Ο Μαλφόι γέλασε δυνατά με το αστείο της για να την κολακέψει. ΗΆμπριτζ χαμογέλασε με τοπλατύ, αυτάρεσκο χαμόγελο της και βολεύτηκε στη λουλουδάτηπολυθρόνα της, κοιτάΖονταςτους αιχμαλώτους σαν βάτραχος σε ανθισμένο παρτέρι.«Λοιπόν, Πότερ», είπε. «Έβαλες τσιλιαδόρους γύρω από το γραφείομου κι έστειλες αυτόν τονπαλιάτσο», έδειξε τον Ρον κι ο Μαλφόι γέλασε ακόμη πιο δυνατά, «ναμου πει ότι το θορυβοποιόφάντασμα έκανε γυαλιά καρφιά την αίθουσα μεταμορφώσεων, τη στιγμήπου γνώριζα καλά ότι οΠιβς ήταν απασχολημένος με άλλη δουλειά πασάλειβε με μελάνι τουςφακούς των σχολικώντηλεσκοπίων. Μόλις με είχε ειδοποιήσει ο κύριος Φιλτς.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

»Προφανώς ήταν μεγάλη ανάγκη να μιλήσεις με κάποιον. Με ποιονόμως; Με τον ΆλμπουςΝτάμπλντορ; Ή με το μιγά Χάγκριντ;Με τη Μινέρβα ΜακΓκόναγκαλ δε νομίΖω, άκουσα πως είναι τόσοάρρωστη που δεν μπορεί ναμιλήσει».Ο Μαλφόι και μερικοί ακόμη του πειθαρχικού σώματος έσκασαν σταγέλια. Ο Χάρι έτρεμε απόθυμό και μίσος.«Δε σας αφορά με ποιον μιλάω», γρύλισε.Το πλαδαρό πρόσωπο της Άμπριτζ πάγωσε.«Πολύ καλά», είπε με την πιο απειλητική, τάχα μελιστάλαχτη, φωνήτης. «Πολύ καλά, κύριεΠότερ... Σου έδωσα την ευκαιρία να μιλήσεις ελεύθερα. Αρνήθηκες.Τώρα δεν έχω άλλη επιλογήπαρά να σε αναγκάσω να το κάνεις. Ντράκο, τρέξε να φωνάξεις τονκαθηγητή Σνέιπ».Ο Μαλφόι έβαλε στην τσέπη του το ραβδί του Χάρι και βγήκεχαμογελαστός από το γραφείο,αλλά το αγόρι ούτε που του έδωσε σημασία. Μόλις είχεσυνειδητοποιήσει κάτι πώς στάθηκε τόσοηλίθιος ώστε να το ξεχάσει; ΝόμιΖε πως όλα τα μέλη του Τάγματος —όλοι εκείνοι που θαμπορούσαν να τον βοηθήσουν να σώσει τον Σείριο — είχαν φύγει.Έκανε λάθος, όμως. Στο«Χόγκουαρτς» υπήρχε άλλο ένα μέλος του Τάγματος του Φοίνικα: οΣνέιπ.Το μόνο που ακουγόταν τώρα στο γραφείο ήταν οι πνιχτοί θόρυβοι πουέκαναν οι Σλίθεριν στηνπροσπάθεια τους να κρατήσουν ακινητοποιημένους τον Ρον και τουςάλλους. Η μύτη του ΡονστάλαΖε αίμα στο χαλί της Άμπριτζ, καθώς αγωνιΖόταν να ξεφύγει απότην τραχηλική λαβή τουΓουόρινγκτον η Τζίνι προσπαθούσε ακόμη να κλοτσήσει στο καλάμι τοκορίτσι του έκτου έτους,που έσφιγγε σαν ατσάλινη μέγγενη τα μπράτσα της ο Νέβιλ μπλάβκεόλο και πιο έντονα καθώςτραβούσε τα μπράτσα του Κράμπε κι η Ερμιόνη πάσχιζε μάταια ναξεφύγει από τη ΜίλισεντΜπούλστροουντ. Η Λούνα ωστόσο στεκόταν ήρεμη δίπλα σε αυτόν πουτην έπιασε και χάΖευεαπό το παράθυρο, σαν να της προκαλούσαν πλήξη όλα αυτά.Ο Χάρι κοίταξε την Άμπριτζ, που παρατηρούσε τις αντιδράσεις του.Προσπάθησε να μείνειατάραχος κι ανέκφραστος όταν ακούστηκαν βήματα στο διάδρομο καιμπήκε στο γραφείο οΝτράκο Μαλφόι, κρατώντας την πόρτα ανοιχτή για να περάσει ο Σνέιπ.«Με Ζητήσατε, κυρία διευθύντρια;» είπε ο Σνέιπ περιφέροντας τοβλέμμα του στα Ζευγάρια τωνμαθητών που πάλευαν μεταξύ τους με μια έκφραση τέλειας αδιαφορίας.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Α, κύριε Σνέιπ». Η Άμπριτζ σηκώθηκε με ένα πλατύ χαμόγελο. «Ναι,θα ήθελα άλλο έναμπουκαλάκι φίλτρο αλήθειας, το συντομότερο δυνατόν, παρακαλώ».«Πήρατε το τελευταίο μου για να ανακρίνετε τον Πότερ», είπε ψυχράο Σνέιπ, καθώς τηνπαρατηρούσε μέσα από τις λαδωμένες φράντζες των μαύρων τουμαλλιών. «Δεν μπορεί να τοχρησιμοποιήσατε όλο! Σας είπα ότι τρεις σταγόνες είναι αρκετές».Η Άμπριτζ αναψοκοκκίνισε στη στιγμή.«Μπορείτε να φτιάξετε άλλο, έτσι δεν είναι;» ρώτησε με φωνή680ακόμη πιο γλυκιά και κοριτσίστικη, όπως έκανε πάντα όταν ήτανθυμωμένη.«Σίγουρα», αποκρίθηκε ο Σνέιπ με ένα περιφρονητικό σούφρωμα τωνχειλιών. «ΧρειάΖεται ένανπλήρη σεληνιακό κύκλο για να ωριμάσει, οπότε θα το έχω έτοιμο σεκάνα μήνα».«Μήνα;» έκρωξε η Άμπριτζ, φουσκώνοντας σαν Βάτραχος. «Μήνα; Μα, τοχρειάΖομαι απόψε,Σνέιπ! Μόλις ανακάλυψα ότι ο Πό-τερ χρησιμοποίησε το τζάκιμου γιανα επικοινωνήσει μεάγνωστα πρόσωπα!»«Αλήθεια;» Ο Σνέιπ έδειξε για πρώτη φορά ένα αόριστο ενδιαφέρονκαι γύρισε να κοιτάξει τονΧάρι. «Δε μου κάνει εντύπωση. Ο Πότερ δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτεροσεβασμό στους κανονισμούςτου σχολείου». Τα ψυχρά μαύρα μάτια του είχαν καρφωθεί στα μάτιατου Χάρι το αγόριαυτοσυγκεντρώθηκε και του ανταπέδωσε το βλέμμα, ανακαλώντας στημνήμη του όσα είχε δειστο όνειρο του και καλώντας τον Σνέιπ να διαβάσει το μυαλό του, νακαταλάβει...«θέλω να τον ανακρίνω!» τσίριξε με θυμό η Άμπριτζ. Ο Σνέιπ τράβηξετο βλέμμα του από τονΧάρι και κοίταξε το πρόσωπο της που έτρεμε από λύσσα, «θέλω να μουδώσεις ένα φίλτρο, πουθα τον αναγκάσει να μου πει την αλήθεια!»«Σας είπα ήδη», απάντησε ατάραχος ο Σνέιπ, «ότι δεν έχω άλλοαπόθεμα του φίλτρου τηςαλήθειας. Δεν μπορώ να σας βοηθήσω, εκτός αν θέλετε ναδηλητηριάσετε τον Πότερ και σαςδιαβεβαιώνω ότι θα είχατε την αμέριστη κατανόηση μου αν το κάνατε.Το μόνο πρόβλημα είναιότι τα περισσότερα δηλητήρια δρουν πολύ γρήγορα για να προλάβει τοθύμα να πει τηναλήθεια».Ο Σνέιπ στράφηκε ξανά στον Χάρι, που τον κοίταξε επίμονα, πασχίΖονταςαπεγνωσμένα ναεπικοινωνήσει μαΖίτου χωρίς λόγια.Ο Βόλντεμορτ κρατάει τον Σείριο στο Τμήμα Μυστηρίων, σκέφτηκεαπελπισμένα. Ο ΒόλντεμορτCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κρατάει τον Σείριο...«Τίθεσαι υπό επιτήρηση!» κόαξε η Άμπριτζ κι ο Σνέιπ γύρισε και τηνκοίταξε, ανασηκώνονταςανεπαίσθητα τα φρύδια. «Αρνείσαι σκόπιμα να με βοηθήσεις! Δεν τοπερίμενα αυτό. Ο ΛούσιουςΜαλφόι μιλάει πάντα με τα καλύτερα λόγια για σένα! Φύγε αμέσως απότο γραφείο μου!»Ο Σνέιπ υποκλίθηκε ειρωνικά και κίνησε να φύγει. Ο Χάρι ήξερε ότι,αν έβγαινε απ' αυτή τηνπόρτα, δε θα είχε άλλη ευκαιρία να ειδοποιήσει το Τάγμα για όσασυνέβαιναν.681«Έπιασε τον Αλαφροπάτητο!» φώναξε. «Τον έχει στο μέρος όπου είναικρυμμένο αυτό πουθέλει!»Ο Σνέιπ κοντοστάθηκε με το χέρι στο πόμολο της πόρτας.«Αλαφροπάτητο;» φώναξε η καθηγήτρια Άμπριτζ κοιτώντας μια τον ένανκαι μια τον άλλο. «ΠοιονΑλαφροπάτητο; Πού είναι κρυμμένο; Τι εννοεί, Σνέιπ;»Ο Σνέιπ κοίταξε τον Χάρι. Η έκφραση του ήταν εντελώς ανεξιχνίαστη.Ο Χάρι δεν ήξερε αν είχεκαταλάβει ή όχι, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει πιο καθαρά μπροστάστην Άμπριτζ.«Δεν έχω ιδέα», είπε παγερά ο Σνέιπ. «Πότερ, όταν θελήσω να μουπεις βλακείες, θα σου δώσωτο αφέψημα της μωρολογίας. Κι εσύ, Κράμπε, χαλάρωσε λίγο τη λαβήσου. Αν πνιγεί οΛονγκμπό-τομ, θα πρέπει να συμπληρώσουμε ένα σωρό έντυπα και θααναγκαστώ να τοαναφέρω στη συστατική επιστολή σου αν κάνεις αίτηση για δουλειά».Έκλεισε πίσω του την πόρτα μ' έναν κοφτό κρότο, αφήνοντας τον Χάριακόμη πιο αναστατωμένοαπό πριν: ο Σνέιπ ήταν η τελευταία του ελπίδα. Κοίταξε τηνΆμπριτζ, που προφανώς ένιωθε τοίδιο το στήθος της ανεβοκατέβαινε από θυμό και απογοήτευση.«Πολύ καλά», είπε τραβώντας το ραβδί της. «Πολύ καλά... δεν έχωάλλη επιλογή... δεν είναιαπλώς θέμα σχολικής πειθαρχίας... διακυβεύεται η ασφάλεια τουυπουργείου... ναι... ναι...»Ήταν σαν να προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της για κάτι.Μετακινούσε νευρικά το βάρος τηςαπό το ένα πόδι στο άλλο με τα μάτια της καρφωμένα στον Χάρι, ενώχτυπούσε ρυθμικά το ραβδίτης στην παλάμη κι ανάσαινε βαριά. Ο Χάρι την κοίταΖε νιώθονταςφρικτά ανυπεράσπιστοςχωρίς το ραβδί του.«Εσύ με αναγκάΖεις, Πότερ... Εγώ δε θέλω να το κάνω», είπε ηΆμπριτζ συνεχίΖοντας νακουνιέται νευρικά, «αλλά ορισμένες φορές οι περιστάσεις επιβάλλουντη χρήση... Είμαι σίγουρηότι το υπουργείο θα καταλάβει πως δεν είχα άλλη επιλογή...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Μαλφόι την παρακολουθούσε με μια πεινασμένη έκφραση.«Η βασανιστική κατάρα θα λύσει τη γλώσσα σου», είπε σιγανά ηΆμπριτζ.«Όχι!» ούρλιαξε η Ερμιόνη. «Είναι παράνομο, κυρία!»Η Άμπριτζ όμως δεν της έδωσε σημασία. Το πρόσωπο της είχε πάρειμια αιμοβόρα ανυπόμονηέκφραση, που πρώτη φορά έβλεπε ο Χάρι. Σήκωσε το ραβδί της.682«Δε θα 'θελε ο κύριος υπουργός να παραβείτε το νόμο, κυρία!»φώναξε η Ερμιόνη.«Αν δεν το ξέρει ο Κορνήλιος, δε θα τον στεναχωρήσει», αποκρίθηκεη ΆμπρίιΖ, που τώρασημάδευε με το ραβδί, ασθμαίνοντας ελαφρώς, διάφορα σημεία τουσώματος του Χάρι,προσπαθώντας να αποφασίσει πού θα πονέσει περισσότερο. «Τοκαλοκαίρι δεν ήξερε ότιέστειλα τους Παράφρονες να επιτεθούν στον Πότερ, αλλάενθουσιάστηκε που του δόθηκε ηευκαιρία να τον αποβάλει».«Εσείς;» έκανε πνιχτά ο Χάρι. «Εσείς στείλατε τους Παράφρονεςεναντίον μου;»«Κάποιος έπρεπε να πάρει πρωτοβουλίες», κοντανάσανε η Άμπριτζ,καθώς ακινητοποιούσε τοραβδί της με τη μύτη του να σημαδεύει το μέτωπο του Χάρι.«ΚλαυθμύριΖαν όλοι ότι έπρεπε ναβρούμε τρόπο να σου κλείσουμε το στόμα, να σε δυσφημήσουμε αλλάεγώ ήμουν η μόνη πουέκανα κάτι... αν και τελικά τους ξέφυγες,έτσι δεν είναι, Πότερ;Σήμερα όμως δεν τη γλιτώνεις...»Και παίρνοντας βαθιά ανάσα φώναξε: «Βασαν...»«ΟΧΙ!» κραύγασε με ραγισμένη φωνή η Ερμιόνη, μισοκρυμμένη πίσω απότη ΜίλισεντΜπούλστροουντ. «Όχι... Χάρι... πρέπει να της τα πούμε!»«Αποκλείεται!» αναφώνησε ο Χάρι κοιτώντας, όσο μπορούσε να δει,την Ερμιόνη.«Πρέπει, Χάρι, αφού έτσι κι αλλιώς θα σ' αναγκάσει να μιλήσεις. ..ποιο το νόημα...» Η Ερμιόνηάρχισε να χύνει μαύρα δάκρυα στο μανδύα της Μπούλστροουντ. ΗΜίλισεντ σταμάτησε αμέσωςνα προσπαθεί να τη λιώσει ανάμεσα στο σώμα της και τον τοίχο κιαπο-τραβήχτηκε αηδιασμένη.«Βρε, βρε, βρε!» έκανε θριαμβευτικά η Άμπριτζ. «Η δεσποινίδα μετις πολλές ερωτήσεις θα μαςδώσει τώρα μερικές απαντήσεις! Έλα, κορίτσι μου, έλα!»«Ερ-μι-νι-ό-χι!» μούγκρισε ο φιμωμένος Ρον.Η Τζίνι παρατηρούσε την Ερμιόνη σαν να την έβλεπε πρώτη φορά στηΖωή της. Ο Νέβιλ, πουαγωνιΖόταν ακόμη να ανασάνει, την κοίταΖε έκπληκτος κι αυτός. Μα οΧάρι μόλις είχε προσέξειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κάτι. Αν και η φίλη του έκλαιγε γοερά, με το πρόσωπο κρυμμένο στιςχούφτες της, δεν υπήρχείχνος δακρύων.«Συ... συγγνώμη, παιδιά», είπε η Ερμιόνη. «Αλλά... δεν το αντέ-^χω...»683«Εντάξει, κορίτσι μου, εντάξει!» πετάχτηκε η Άμπριτζ αδράχνονταςτην από τους ώμους. Τηνέβαλε να καθίσει στη λουλουδάτη πολυθρόνα κι έσκυψε από πάνω της.για λέγε, λοιπόν... Μεποιονεπικοινώνησε ο Πότερ;»«Να...» ξεροκατάπιε η Ερμιόνη, «προσπαθούσε να μιλήσει μετον καθηγητή Ντάμπλντορ».Ο Ρον γούρλωσε τα μάτια και κοκάλωσε η Τζίνι σταμάτησε τηνπροσπάθεια να τσαλαπατήσει τα δάχτυλα των ποδιών της κοπέλας πουτην κρατούσε ακόμη καιη Λούνα έδειξε μια κάποια έκπληξη. Ευτυχώς, η προσοχή της Άμπριτζκαι των έμπιστων της ήτανπροσηλωμένη αποκλειστικά στην Ερμιόνη και δεν αντιλήφθηκαν ταύποπτα σημάδια.«Με τον Ντάμπλντορ;» ρώτησε ανυπόμονα η Άμπριτζ. «Ώστε ξέρετε πούβρίσκεται οΝτάμπλντορ;»«Ε... όχι!» πρόφερε με ένα αναφιλητό η Ερμιόνη. «Ψάξαμε στο"Ραγισμένο Τσουκάλι" στη Διαγώνιο Αλέα, στα "Τρία Σκουπόξυλα",ακόμη και στη "Γουρουνοκεφαλή"...»«Ηλίθιο κορίτσι!... Ο Ντάμπλντορ δε θα καθόταν στο καφενείο ότανόλο το υπουργείο είναι στοπόδι και τον ψάχνει!» φώναξε η Άμπριτζ, ενώ η απογοήτευσηαποτυπωνόταν σε κάθε γραμμήτουπλαδαρού προσώπου της.«Μα... μα έπρεπε να του πούμε κάτι σημαντικό!» συνέχισε ναλέει με λυγμούς η Ερμιόνη, χώνοντας ακόμη πιο βαθιά στις χούφτεςτο πρόσωπο της, όχι απόαγωνία όπως ήξερε τώρα ο Χάρι, αλλά για να κρύψει τη συνεχιΖόμενηαπουσία δακρύων.«Μπα;» έκανε η Άμπριτζ με ανανεωμένο ενδιαφέρον. «Και τι θέλατε νατου πείτε;»«Ε... θέλαμε να του πούμε ότι... ότι είναι έτοιμο!» «Τι είναιέτοιμο;» ρώτησε αυταρχικά η ΆμπριτζαρπάΖοντας πάλι την Ερμιόνη από τους ώμους και ταρακουνώντας τηνελαφρώς. «Τιείναι έτοιμο, κορίτσι μου;»«Το... το όπλο», τραύλισε η Ερμιόνη.«Όπλο; Όπλο;» επανέλαβε η Άμπριτζ, γουρλώνοντας με έξαψη τα μάτια.«Αναπτύσσατε κάποιαμέθοδο αντίστασης; Ένα όπλο κατά του υπουργείου; Με εντολές τουΝτάμπλντορ, το δίχωςάλλο;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ν... ν... ναι», κοντανάσανε η Ερμιόνη, «αλλά αναγκάστηκε να φ...φ... φύγει πριν το τελειώσουμεκαι τ... τ... τώρα που το τελειώσαμε, δεν μ... μ... μπορούμε νατον βρούμε να τ... τ... του τοπούμε!»684«Τι είδους όπλο είναι αυτό;» ρώτησε βιαστικά η Άμπριτζ ενώ έσφιγγεμε τα κοντόχοντρα δάχτυλατης τους ώμους της Ερμιόνης.«Δεν ξ... ξ... ξέρουμε τι ακριβώς κάνει», ψέλλισε εκείνη ρουφώνταςδυνατά τη μύτη της. «Εμείςκ... κ... κάναμε απλώς ότι μας είπε ο κ... κ... καθηγητήςΝτάμπλντορ».Η Άμπριτζ ανασηκώθηκε γεμάτη χαρά.«Οδήγησε με σε αυτό το όπλο», την πρόσταξε.«Δεν το δείχνω σε... αυτούς», είπε με στριγκιά φωνή η Ερμιόνη,κοιτάΖοντας μεσ' από ταδάχτυλα της τους μαθητές του Σλίθεριν.«Δεν είσαι σε θέση να θέτεις όρους», είπε τραχιά η Άμπριτζ.«Καλά...» Η Ερμιόνη έκλαιγε πάλι με αναφιλητά και το πρόσωποκρυμμένο στις χούφτες της.«Καλά... αφήστε τους να το δούνε κι εύχομαι να το χρησιμοποιήσουνεναντίον σας! Μάλιστα, όσοπιο πολλούς φωνάξετε να το δούνε τόσο το καλύτερο! θ... θα πάθετεαυτό που σας αξίΖει... ω,μακάρι να 'ξερέ ό... όλο το σχολείο πού βρίσκεται και π... πώςλειτουργεί, ώστε αν μπείτε σεκανενός τη μ... μύτη, να σας κ... κανονίσει!»Τα λόγια αυτά έκοψαν τη φόρα της Άμπριτζ. Κοίταξε καχύποπτα τοπειθαρχικό σώμα και ταγουρλωτά μάτια της σταμάτησαν για μια στιγμή στον Μαλφόι, ο οποίοςδεν είχε την ετοιμότητα νακρύψει την ανυπομονησία και την απληστία που καθρεφτίστηκαν στοπρόσωπο του. Κατόπινπαρατήρησε για λίγο σκεπτικά την Ερμιόνη και μίλησε με το πιομητρικό, καθώς νόμιΖε, ύφος της.«Καλά, χρυσό μου, ας πάμε μόνο εμείς οι δυο... κι ο Χάρι Πό-τερ.Ελάτε».«Κυρία, κυρία», πετάχτηκε ο Μαλφόι, «καλύτερα να πάρετε μαΖί σαςκαι κάποια μέλη τουπειθαρχικού σώματος για προστασία...»«Είμαι υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου, Μαλφόι. Λες να μηνμπορώ να κάνω καλά δυοπαιδιά χωρίς ραβδιά;» πέταξε ξερά εκείνη. «Άλλωστε, είναι φανερόότι αυτό το όπλο δεν είναικατάλληλο για τα μάτια παιδιών σχολικής ηλικίας, θα μείνετε εδώμέχρι να γυρίσω και να τουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

προσέχετε», έδειξε τον Ρον, την Τζίνι, τον Νέβιλ και τη Λούνα, «ναμην το σκάσουν».«Καλά», είπε μουτρωμένος κι απογοητευμένος ο Μαλφόι.«Ελάτε τώρα εσείς οι δυο να μου δείξετε το δρόμο», είπε η Άμπριτζσημαδεύοντας με το ραβδίτης τον Χάρι και την Ερμιόνη. «Προχωρήστε πρώτοι».Μάχη και φυγήΟ Χάρι δεν είχε ιδέα τι σχεδίαΖε η Ερμιόνη ή αν είχε καν κάποιοσχέδιο στο μυαλό της.Περπατούσε μισό μόλις βήμα πίσω της, καθώς διέσχιζαν το διάδρομοέξω απ' το γραφείο τηςΆμπριτζ, ξέροντας ότι θα φαινόταν πολύ ύποπτο αν έδειχνε να μηνξέρει πού πηγαίνουν. Δενεπιχείρησε να της μιλήσει η Άμπριτζ τους ακολουθούσε από τόσοκοντά, που μπορούσε ν'ακούσει τη λαχανιασμένη της ανάσα.Η Ερμιόνη προπορεύτηκε στις σκάλες που οδηγούσαν στο χολ τηςεισόδου. Από τη δίφυλληπόρτα της μεγάλης τραπεΖαρίας ακούγονταν ομιλίες και κροτάλισμαμαχαιροπίρουνων — ο Χάριδυσκολευόταν να πιστέψει ότι σε απόσταση τριών μόλις μέτρωνβρίσκονταν άνθρωποι πουαπολάμβαναν το δείπνο τους, γιόρταΖαν το τέλος των εξετάσεων καιδεν είχαν καμιά έγνοια νατριβελίσει το μυαλό τους.Η Ερμιόνη πήγε γραμμή στη δρύινη εξώθυρα και κατέβηκε τα πέτρινασκαλοπάτια, βγαίνονταςστη γλυκιά βραδιά. Τώρα, ο ήλιος έδυε πίσω από τις κορφές τωνδέντρων του ΑπαγορευμένουΔάσους και, καθώς η Ερμιόνη διέσχιζε αποφασιστικά το πάρκο με τηνΆμπριτζ να τρέχει για νατην προφτάσει, οι επιμήκεις σκιές τους γλιστρούσανσαν πέπλα πίσω τους στο γρασίδι.«Είναι κρυμμένο στο σπιτάκι του Χάγκριντ, έτσι;» είπε ανυπόμονα ηΆμπριτζ στο αφτί του Χάρι.«'Όχι βέβαια», απάντησε δηκτικά η Ερμιόνη. «Μπορεί να τοπυροδοτούσε κατά λάθος».«Α, ναι», σχολίασε εκείνη, που δεν κρατιόταν από την περιέργεια.«Είναι εντελώς ηλίθιος αυτός ομιγάς», είπε χασκογεΛώντας.686Ο Χάρι ένιωσε μιαν ακαταμάχητη παρόρμηση να γυρίσει και να τηςστρίψει το Λαρύγγι, αλλάκρατήθηκε. Ένιωθε το σημάδι του να πάλλεται στο μυρωμένο νυχτερινόαέρα, αλλά δεν τοντσουρούφλι-Ζε ακόμη, πράγμα που σήμαινε ότι ο Βόλντεμορτ δενετοιμαΖόταν για τη χαριστικήβολή.«Και τότε... πού είναι;» ρώτησε η Άμπριτζ με μια υποψίααβεβαιότητας στη φωνή της, καθώς ηΕρμιόνη κατευθυνόταν προς το δάσος.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Εκεί, φυσικά», είπε το κορίτσι δείχνοντας τα σκοτεινά δέντρα.«Έπρεπε να είναι κρυμμένο σ' έναμέρος όπου δε θα το έβρισκαν κατά τύχη οι μαθητές, σωστά;»«Φυσικά», συμφώνησε η Άμπριτζ αν και ακουγόταν τώρα κάπωςφοβισμένη. «Φυσικά... πολύκαλά, λοιπόν... εσείς οι δυο μείνετε μπροστά μου».«Αφού θα πηγαίνουμε πρώτοι, δε μας δίνετε το ραβδί σας;» της είπεο Χάρι.«Δεν το νομίσω, κύριε Πότερ», είπε γλυκά η Άμπριτζ κεντρίΖΟ-ντάςτον στην πλάτη με το ραβδίτης. «Λυπάμαι, αλλά για το υπουργείο η Ζωή μου έχει μεγαλύτερηαξία από τη δική σας».Καθώς έφταναν στη δροσερή σκιά των πρώτων δέντρων, ο Χάριπροσπάθησε να κοιτάξει σταμάτια την Ερμιόνη το να μπουν χωρίς ραβδιά στο δάσος ήταν, κατά τηγνώμη του, η μεγαλύτερηαπερισκεψία που έκαναν εκείνο το απόγευμα. Η φίλη του όμως έριξεμια περιφρονητική ματιά στηδιευθύντρια και προχώρησε αποφασιστικά μέσα στα δέντρα, βαδίζονταςτόσο γρήγορα ώστε ηΆμπριτζ, που είχε πολύ πιο κοντά πόδια, να δυσκολεύεται να τηνπροφτάσει.«Είναι μακριά ακόμη;» ρώτησε η Άμπριτζ όταν σκίστηκε ο μανδύας τηςσε κάτι βάτα.«Α, ναι», είπε η Ερμιόνη, «ναι, είναι πολύ καλά κρυμμένο».Η απορία του Χάρι έγινε ακόμη πιο μεγάλη, όταν είδε την Ερμιόνη ναμην ακολουθεί το μονοπάτιαπό το οποίο επισκέφτηκαν τον Γκράουπ, αλλά να παίρνει εκείνο πουτον οδήγησε πριν από τρίαχρόνια στη φωλιά του τερατώδους Αραγκόγκ. Η κοπέλα δεν ήτανμαΖίτου εκείνη τη φορά σίγουραδεν είχε ιδέα για τους κινδύνους που καραδοκούσαν στο τέρμα αυτούτου μονοπατιού.«Είσαι... είσαι σίγουρη πως πήραμε το σωστό δρόμο;» τη ρώτησε μενόημα.«Ω, ναι», είπε με ατσάλινη φωνή, κάνοντας φοβερό —και εντελώςπεριττό— θόρυβο καθώςπερνούσε ανάμεσα από κάτι χαμό-687δέντρα. Πίσω τους, η Άμπριτζ σκόνταψε σε ένα πεσμένο δεντράκι.Κανένας τους δε σταμάτησενα τη Βοηθήσει να σηκωθεί. Η Ερμιόνη συνέχισε το δρόμο τηςφωνάΖοντας δυνατά προς ταπίσω: «Είναι λίγο πιο μέσα!»«Μη φωνάΖεις, Ερμιόνη», μουρμούρισε ο Χάρι τρέχοντας να τηνπρολάβει, «θα μας ακούσουν τίποτα...»«Αυτό θέλω κι εγώ, να μας ακούσουν», του απάντησε σιγανά εκείνη,καθώς έτρεχε ξοπίσω τουςη Άμπριτζ. «θα δεις...»Περπάτησαν κάμποση ώρα κι έφτασαν γι' άλλη μια φορά τόσο βαθιά στοΑπαγορευμένο Δάσος,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

που ο πυκνός θόλος των δέντρων ήταν αδιαπέραστος από το φως. ΟΧάρι είχε την αίσθηση ότιτον παρακολουθούσαν από παντού αόρατα μάτια, κάτι που τουσυνέβαινε συχνά στο δάσος.«Πόσο πιο βαθιά;» ρώτησε θυμωμένη πίσω του η Άμπριτζ.«Κοντεύουμε!» φώναξε η Ερμιόνη τη στιγμή που έβγαιναν σε έναμισοσκότεινο, νοτισμένοξέφωτο. «Λίγο ακόμη...» είπε, αλλά έκοψετη φράση της στη μέση.Ένα βέλος έσκισε τον άνεμο και καρφώθηκε με έναν απειλητικό γδούποσε ένα δέντρο λίγο πιοπάνω από το κεφάλι της. Ξάφνου ο αέρας αντιλάλησε από καλπασμούς οΧάρι ένιωσε το έδαφοςνα τρέμει ενώ η Άμπριτζ στρίγκλισε και τον τράβηξε μπροστάτης σαν ασπίδα...Ο Χάρι της ξέφυγε με μιαν απότομη κίνηση και γύρισε να δει.Καμιά πενηνταριά κένταυροι ξεπρόβαλλαν απ' όλες τις κατευθύνσεις,σημαδεύοντας με ταοπλισμένα τόξα τους τον Χάρι, την Ερμιόνη και την Άμπριτζ. Ηδιευθύντρια άρχισε νακλαψουρίΖει από το φόβο της, ενώ κι οι τρεις οπισθοχωρούσαν προςτο κέντρο του ξέφωτου. Τοαγόρι έριξε μια λοξή ματιά στην Ερμιόνη. Στα χείλη τηςΖωγραφιζόταν ένα θριαμβευτικόχαμόγελο.«Ποια είσαι;» ακούστηκε μια φωνή. Ο Χάρι κοίταξε στ' αριστερά του.Ο Μαγκόριαν, ο κένταυροςμετο σκουροκάστανο κορμί, είχε ξεκόψει από τους άλλους κι ερχότανπρος το μέρος τους είχε τοτόξο του σηκωμένο όπως όλοι. Στα δεξιά του αγοριού η ΆμπριτζκλαψούριΖε ακόμη και το ραβδίτης έτρεμε βίαια, καθώς σημάδευε τον κένταυρο που πλησίαΖε. «Σερώτησα ποια είσαι,άνθρωπε», είπε τραχιά ο Μαγκόριαν. «Η Ντολόρες Άμπριτζ!» είπε μεστριγκιά, τρομοκρατημένηφωνή η γυναίκα. «Γενική γραμματέας του Υπουργείου Μαγείας κα-688689θώς και διευθύντρια και μεγάλη επιθεωρήτρια του "Χόγκουαρτς"!»«Ώστε είσαι του ΥπουργείουΜαγείας;» επανέλαβε ο Μαγκόριαν,ενώ πολλοί από τους κενταύρους που τους είχαν περικυκλώσειανασάλευαν νευρικά.«Ακριβώς!» έκανε η Άμπριτζ με υπερβολικά διαπεραστική φωνή. «γι'αυτό προσέξτε! Σύμφωναμε τους νόμους που έχει εκδώσει το Τμήμα Ρύθμισης και ΕλέγχουΜαγικών Πλασμάτων, κάθεεπίθεση κατά ανθρώπου από μιγάδες σαν εσάς...»«Πώς μας είπες;» φώναξε ένας αγριωπός μαύρος κένταυρος, που ο Χάριτον αναγνώρισε- ήταν οCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μπέιν. Οι υπόλοιποι μουρμούρισαν θυμωμένοι και τέντωσαν τις χορδέςτων τόξων τους.«Μην τους αποκαλείτε έτσι!» είπε θυμωμένη η Ερμιόνη, αλλά ηΆμπριτζ δε φάνηκε να τηνάκουσε. Σημαδεύοντας πάντα τον Μα-γκόριαν με το τρεμάμενο ραβδίτης, συνέχισε: «Ο Νόμος15 ΰ" αναφέρει ρητώς ότι: κάθε επίθεση μαγικού πλάσματος, που έχεισχεδόν ανθρώπινηνοημοσύνη και, άρα, θεωρείται υπεύθυνο για τις πράξεις του...»«Σχεδόν ανθρώπινη νοημοσύνη;» επανέλαβε ο Μαγκόριαν, καθώς ο Μπέινκαι κάμποσοι άλλοιχρεμέτιΖαν οργισμένοι και χτυπούσαν με τις οπλές τους το χώμα.«Αυτό το θεωρούμε βαριά προσβολή,άνθρωπε! Ευτυχώς, η νοημοσύνη μας είναι πολύ ανώτερη από τηδική σας».«Τι γυρεύετε στο δάσος μας;» βρυχήθηκε ο γκρίΖος κένταυρος με τοαργασμένο πρόσωπο, πουο Χάρι και η Ερμιόνη είχαν δει στην τελευταία τους επίσκεψη στοδάσος. «Γιατί ήρθατε εδώ;»«Στο δάσος σας» επανέλαβε η Άμπριτζ τρέμοντας τώρα όχι μόνο απόφόβο αλλά και απόαγανάκτηση. «Σου υπενθυμίΖω ότι Ζείτε εδώ μόνο γιατί σας έχειπαραχωρήσει το υπουργείοορισμένες εκτάσεις γης...» άρχισε να λέει αλλά σταμάτησε απότομα.Ένα βέλος πέρασε τόσο κοντά από το κεφάλι της, που έξυσε στοπέρασμα του τα γκρίΖα μαλλιάτης η Άμπριτζ έβγαλε μια στριγκλιά και σήκωσε τα χέρια της ψηλά,ενώ κάποιοι κένταυροιμούγκρι-ζαν ευχαριστημένοι και άλλοι γελούσαν δυνατά. Ο ήχος τουάγριου γέλωτα αντιλάλησεστο μισοσκότεινο ξέφωτο και η εικόνα των οπλών τους που χτύπαγαντο έδαφος ήταντρομακτική.«Τίνος είναι τώρα το δάσος, άνθρωπε;» βρυχήθηκε ο Μπέιν.«Σιχαμεροί μιγάδες!» ούρλιαξεεκείνη με τα χέρια σηκωμένα. «Κτήνη! Ανεξέλεγκτα Ζώα!»Ι«Σωπάστε!» φώναξε η Ερμιόνη αλλά ήταν αργά η Άμπριτζ σημάδεψε μετο ραβδί της τονΜαγκόριαν και ούρλιαξε: «Περίσφιξη!»Σκοινιά εκτινάχτηκαν σαν φίδια στον αέρα και τυλίχτηκαν γύρω απότον κορμό του κενταύρουπαγιδεύοντας τα χέρια του εκείνος κραύγασε οργισμένος και σηκώθηκεστα πίσω πόδια τουπροσπαθώντας να ελευθερωθεί, ενώ οι υπόλοιποι κένταυροι ορμούσαν.Ο Χάρι άρπαξε την Ερμιόνη και την τράβηξε κάτω με το πρόσωπο στοχώμα, Βίωσε μια στιγμήαπόλυτου πανικού καθώς βροντούσαν γύρω του οι οπλές οι κένταυροιόμως πηδούσαν απόπάνω του ή τον παρέκαμπταν, ουρλιάΖοντας και μουγκρίζοντας απόοργή.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Όχιιιιιι!» άκουσε τη στριγκλιά της Άμπριτζ. «Όχιιιιι... Είμαιγενική γραμματέας... δεν μπορείτε...Αφήστε με, κτήνη... όχωιι...»Ο Χάρι είδε μια κόκκινη αστραπή και κατάλαβε ότι η Άμπριτζπροσπάθησε να αποχαυνώσεικάποιο κένταυρο έπειτα συνέχισε να ουρλιαΖει ακόμη πιο δυνατά. ΟΧάρι σήκωσε μερικάεκατοστά το κεφάλι του και είδε ότι ο Μπέιν την είχε πιάσει απόπίσω και την είχε σηκώσει στοναέρα ενώ εκείνη στρίγκλίΖε και χτυπιόταν από το φόβο της. Ξαφνικάείδε το ραβδί της να πέφτειαπό το χέρι κι η καρδιά του σκίρτησε. Αν μπορούσε να το πιάσει...Άπλωσε το χέρι του προς το ραβδί, αλλά εκείνη τη στιγμή τοτσαλαπάτησε με την οπλή του έναςκένταυρος και το έσπασε στα δύο.«Τώρα!» βρυχήθηκε μια φωνή στο αφτί του Χάρι κι ένα δυνατό τριχωτόμπράτσο εμφανίστηκεαπό το πουθενά και τον σήκωσε όρθιο. Κάποιος έστησε στα πόδια τηςκαι την Ερμιόνη. Ανάμεσαστις πολύχρωμες ράχες και τα κεφάλια των κενταύρων πουανεβοκατέβαιναν καθώς έτρεχαν, οΧάρι είδε τον Μπέιν να απομακρύνεται ανάμεσα στα δέντρα κρατώνταςτην Άμπριτζ. ΕκείνηστρίγκλίΖε με όλη της τη δύναμη, αλλά η φωνή της έσβηνε σιγά σιγάμέχρι που χάθηκε ανάμεσαστα ποδοβολητά που ηχούσαν γύρω τους.«Κι αυτά εδώ;» ρώτησε ο γκρι'Ζος κένταυρος με το τραχύ πρόσωπο πουκρατούσε την Ερμιόνη.«Είναι μικρά», ακούστηκε μια αργόσυρτη μελαγχολική φωνή πίσω απότον Χάρι. «Δενπειράζουμε τα πουλάρια».«Αυτά την έφεραν εδώ, Ρόναν», αποκρίθηκε ο κένταυρος που κρατούσετον Χάρι. «Και δεν είναιτόσο μικρά... τούτος κοντεύει να γίνει άντρας», πρόσθεσε καιταρακούνησε τον Χάρι από το γιακάτου μανδύα του.«Σας παρακαλώ», είπε ξέπνοη η Ερμιόνη, «σας παρακαλώ, μη μας690691κάνετε κακό, εμείς δε σκεφτόμαστε σαν εκείνη, δεν είμαστευπάλληλοι του υπουργείου! Ήρθαμεεδώ μόνο και μόνο γιατί ελπίσαμε να μας σώσετε από εκείνη».Ο Χάρι, μόλις είδε την έκφραση του γκρίζου κενταύρου που κρατούσετην Ερμιόνη, κατάλαβε ότιτα λόγια αυτά ήταν μεγάλο λάθος. Ο γκρίζος κένταυρος έριξε πίσω τοκεφάλι, χτύπησε θυμωμένατο έδαφος με τις οπλές του και Βρυχήθηκε: «Βλέπεις, Ρόναν; Έχουνήδη την αλαΖονεία τουείδους τους! Ώστε ήρθατε για να κάνουμε εμείς τη Βρομοδουλειά, ε,κορίτσι; ΝομίΖατε ότι θα σαςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

υπηρετήσουμε, θα διώξουμε τους εχθρούς σας σαν υπάκουαμαντρόσκυλα;»«Όχι!» φώναξε έντρομη η Ερμιόνη. «Σας παρακαλώ... δεν εννοούσααυτό! Απλώς ήλπίΖα ότιθα... θα μπορέσετε να μας Βοηθήσετε...»Αλλά τα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.«Δε βοηθάμε ανθρώπους!» γρύλισε ο κένταυρος που κράταγε τον Χάρι.Έσφιξε τη λαβή του κιοπισθοχώρησε μερικά βήματα, με αποτέλεσμα να βρεθούν τα πόδια τουΧάρι για μια στιγμή στοναέρα. «Είμαστε ένα διαφορετικό είδος και καμαρώνουμε γι' αυτό. Δεθα σας επιτρέψουμε ναφύγετε από δω για να καυχιέστε ότι εκτελέσαμε τις διαταγές σας!»«Μα δεν πρόκειται να πούμε κάτι τέτοιο!» φώναξε ο Χάρι. «Ξέρουμεότι δεν κάνετε ότι κάνετεεπειδή το θέλουμε εμείς...»Κανένας όμως δεν του έδωσε σημασία.Ένας γενειοφόρος κένταυρος από το μπουλούκι φώναξε: «Ήρθανακάλεστοι, πρέπει ναυποστούν τις συνέπειες!»Τα λόγια του έγιναν δεκτά με κραυγές επιδοκιμασίας κι ένας καφετήςκένταυρος φώναξε: «Ναπάθουν ότι κι η γυναίκα!»«Είπατε ότι δεν πειράζετε αθώους!» κραύγασε η Ερμιόνη" τώρα ήταναληθινά τα δάκρυα πουαυλάκωναν τα μαγουλά της. «Εμείς δε σας πειράξαμε σε τίποτα, δεχρησιμοποιήσαμε ραβδιάούτε σας προσβάλαμε το μόνο που θέλουμε είναι να γυρίσουμε στοσχολείο μας, σαςπαρακαλούμε, αφήστε μας...»«Εμείς δεν είμαστε σαν τον προδότη τον Φιρέντσε, κορίτσι!» φώναξεο γκρι'Ζος κένταυρος,προκαλώντας νέα επιδοκιμαστικά χρε-μετίσματα από τους συντρόφουςτου. «Για τι μας πέρασες;Για ομιλούντα άλογα; Είμαστε ένας αρχαίος λαός που δεν ανέχεταιεισβολές και προσβολέςμάγων! Δεν αναννωρίΖουμε τους νόμους σας, δε σας θεωρούμεανώτερους μας, είμαστε...»Μα η συνέχεια δεν ακούστηκε- εκείνη τη στιγμή αντήχησε ένας τόσοδυνατός πάταγος στην άκρητου ξέφωτου, ώστε ο Χάρι, η Ερμιόνη και οι πενήντα περίπουκένταυροι που στέκονταν στοξέφωτο γύρισαν να δούνε. Αυτός που κρατούσε τον Χάρι έσπευσε ναπιάσει το τόξο και τηφαρέτρα του, αφήνοντας το αγόρι να πέσει στο έδαφος. Το ίδιοσυνέβη και στην Ερμιόνη. Ο Χάριέτρεξε κοντά της, καθώς οι κορμοί δύο δέντρων λύγιζαν δυσοίωνα κιανάμεσα τους ξεπρόβαλλε ητρομερή μορφή του Γκράουπ του γίγαντα.Όσοι κένταυροι βρίσκονταν πιο κοντά τραβήχτηκαν πίσω το ξέφωτοήταν τώρα ένα δάσος τόξωνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και βελών, έτοιμων να εκτοξευτούν. Σημάδευαν όλα ψηλά, το τεράστιογκρίΖωπό πρόσωπο πουξεπρόβαλλε κάτω ακριβώς από τα φυλλώματα των ψηλότερων δέντρων. Τολοξό στόμα τουΓκράουπ έχασκε ανόητα τα κίτρινα, μεγάλα σαν τούβλα, δόντια τουγυαλίΖαν στο μισόφωτο, ενώτα θολά στο χρώμα της λάσπης μάτια του κοίταΖαν στενεμένα τουςκενταύρους στα πόδια του.Σπασμένα σκοινιά κρέμονταν από τους αστραγάλους του.Ο Γκράουπ άνοιξε το στόμα του ακόμη πιο πολύ.«Χάγκερ».Ο Χάρι δεν κατάλαβε τι σήμαινε το «χάγκερ» ή σε ποια γλώσσα ήταν,μα δεν τον έμελε κοίταΖε τοκάτω μέρος των ποδιών του Γκράουπ, που το μήκος τους ήταν σχεδόντο ίδιο με το ύψος τουΧάρι. Η Ερμιόνη άρπαξε σφιχτά το χέρι του αγοριού. Οι κένταυροικοίταΖαν βουβοί το γίγαντα,που το τεράστιο στρογγυλό κεφάλι του γϋρίΖε δεξιά-αριστερά καθώςσυνέχιΖε να τους καρφώνειμε τα μάτια του σαν να έψαχνε κάτι που του έπεσε.«Χάγκερ!» επανέλαβε, πιο επίμονα.«Φύγε από δω, γίγαντα!» φώναξε ο Μαγκόριαν. «Δεν είσαιευπρόσδεκτος ανάμεσα μας!»Τα λόγια αυτά δεν έκαναν την παραμικρή εντύπωση στον Γκράουπ.Έσκυψε λίγο περισσότερο (οικένταυροι τέντωσαν τις χορδές των τόξων τους) και βρυχήθηκε:«ΧΆΓΚΕΡ!»Μερικοί κένταυροι τα χρειάστηκαν για τα καλά. Η Ερμιόνη, όμως,κοντανάσανε.«Χάρι!» ψιθύρισε. «ΝομίΖω ότι προσπαθεί να πει Χάγκριντ^.»Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Γκράουπ τους πρόσεξε- ήταν οι μοναδικοίάνθρωποι στη θάλασσατων κενταύρων. Έσκυψε καμιά τριανταριά πόντους το κεφάλι του γιανα τους δει καλύτερα. ΟΧάρι ένιω-692σε την Ερμιόνη να τρέμει δίπλα του, καθώς ο Γκράουπ άνοιγε τοστόμα του και πρόφερε μεΒαθιά, βροντερή φωνή: «Έρμι».«Δεν το πιστεύω», μουρμούρισε η Ερμιόνη κι έσφιξε τόσο δυνατά τομπράτσο του Χάρι, πουμούδιασε το χέρι του. Φαινόταν έτοιμη να Λιποθυμήσει. «Με... μεθυμάται».«ΕΡΜΙ», βρυχήθηκε ο Γκράουπ. «ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΑΓΚΕΡ;»«Δεν ξέρω», έκρωξε τρομοκρατημένη εκείνη. «Λυπάμαι, Γκράουπ αλλάδεν ξέρω!»«ΓΚΡΆΟΥΠ ΘΕΛΕΙ ΧΑΓΚΕΡ!»Ένα γιγάντιο χέρι απλώθηκε προς το μέρος τους. Η Ερμιόνηστρίγκλισε, έτρεξε λίγα βήματα προςτα πίσω κι έπεσε κάτω. Ο Χάρι, που δεν είχε ραβδί, ετοιμάστηκε ναπαλέψει με νύχια και με δό-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ντια καθώς τον πλησίαΖε το χέρι, ρίχνοντας με την κίνηση του στοέδαφος ένα χιονόλευκοκένταυρο.Ήταν, θαρρείς, το σύνθημα που περίμεναν οι υπόλοιποι- τα απλωμέναδάχτυλα του Γκράουπαπείχαν τώρα καμιά τριανταριά πόντους από τον Χάρι, όταν πενήνταβέλη έσκισαν τον αέρα καικαρφώθηκαν στο τεράστιο πρόσωπο του γίγαντα, κάνοντας τον ναουρλιάξει από πόνο και οργή.Ίσιωσε το κορμί κι έτριψε με τις χερούκλες του το πρόσωπο του,σπάΖοντας τα στελέχη τωνβελών αλλά μπήγοντας τις αιχμές ακόμη πιο βαθιά.Βρυχήθηκε βαριοπατώντας με τα τεράστια πόδια του κι οι κένταυροισκορπίστηκαν καλπάΖονταςαπό μπροστά του σταγόνες αίματος, μεγάλες σαν κροκάλες, μούσκεψαντον Χάρι καθώς βοηθούσετην Ερμιόνη να σταθεί στα πόδια της. Έπειτα άρχισαν νατρέχουν με όλη τους τη δύναμηπρος το καταφύγιο των δέντρων. Μόλις βρέθηκαν εκεί, κοίταξαν πίσωτους- ο Γκράουππροσπαθούσε να πιάσει στα τυφλά τους κενταύρους ενώ το αίμααυλάκωνε το πρόσωπο του.Εκείνοι υποχωρούσαν άτακτα, καλπάΖοντας μέσα στα δέντρα στηναντίθετη πλευρά τουξέφωτου. Ο Χάρι κι η Ερμιόνη είδαν τον Γκράουπ να βγάΖει άλλονέναν οργισμένο βρυχηθμό καινα τους κυνηγάει, τσακίζοντας τα δέντρα στο πέρασμα του.«Αχ, όχι», είπε η Ερμιόνη κι έτρεμε τόσο πολύ, που λύγισαν ταγόνατα της. «Ήταν φρικτό.Φοβάμαι μην τους σκοτώσει όλους».«Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, δεν πολυσκοτίΖομαι», σχολίασεπικρόχολα ο φίλος της.Ο θόρυβος από τον καλπασμό` των κενταύρων και από το ποδο-βολητότου γίγαντα έσβησε σιγάσιγά. Καθώς ο Χάρι προσπαθούσεν' αφουγκραστεί, ένιωσε μια δυνατή σουβλιά στο σημάδι του και ένακύμα τρόμου τονπλημμύρισε.Είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος η διάσωση του Σείριου ήταν τώρα ακόμηπιο δύσκολη απ' ότι ότανείδε το όνειρο. Δεν ήταν μονάχα ότι είχε χάσει το ραβδί του, αλλάμε την Ερμιόνη βρίσκοντανκαθηλωμένοι στην καρδιά του Απαγορευμένου Δάσους, χωρίς κανέναμέσο μεταφοράς.«Έξυπνο σχέδιο», σχολίασε ειρωνικά για να ξεσπάσει κάπου το θυμότου. «Πάρα πολύ έξυπνο.Τώρα τι κάνουμε;»«Πρέπει να γυρίσουμε στο κάστρο», του είπε ξεψυχισμένα η Ερμιόνη.«Ώσπου να φτάσουμε εκεί, θα έχει πεθάνει ο Σείριος», έκανε ο Χάρικαι κλότσησε απ' τα νεύραCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του τον κορμό ενός δέντρου, ξαφνικά άκουσε μια διαπεραστική κραυγήπάνω από το κεφάλι του.Σήκωσε τα μάτια του και είδε ένα θυμωμένο οσφυοκάμπτη ναχειρονομεί απειλητικά με τα λεπτάσαν ξερόκλαδα δάχτυλα του.«Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς τα ραβδιά μας», είπεαπελπισμένη η Ερμιόνη ενώσηκωνόταν από το έδαφος. «Άλλωστε, πώς θα πηγαίναμε στο Λονδίνο,βρε Χάρι;»«Αυτό ακριβώς αναρωτιόμαστε κι εμείς», ακούστηκε πίσω τους μιαγνώριμη φωνή.Ο Χάρι κι η Ερμιόνη γύρισαν απότομα και κοίταξαν ανάμεσα σταδέντρα.Την ίδια στιγμή εμφανίστηκε ο Ρον πιο πίσω η Τζίνι, ο Νέβιλ και ηΛούνα τον ακολουθούσανβιαστικά. Ήταν ΟΛοι στραπατσαρισμένοι το μπράτσο της Τζίνι ήτανγεμάτο αμυχές ενώ πάνωαπό το δεξί μάτι του Νέβιλ ξεπρόβαλλε ένα μεγάλο κόκκινοκαρούμπαλο από τα χείλη του Ρονεπίσης έτρεχε αίμα. Ωστόσο, έδειχναν όλοι πολύ ευχαριστημένοι.«Λοιπόν», έκανε ο Ρον παραμερίζοντας ένα χαμηλό κλαδί και δίνονταςστον Χάρι το ραβδί του,«έχεις καμιά ιδέα;»«Πώς βρεθήκατε εδώ;» ρώτησε έκπληκτος ο Χάρι καθώς έπαιρνε τοραβδί του.«Με καναδυό αποχαυνωτικά ξόρκια, ένα αφοπλιστικό κι έναξεγυρισμένο απωθητικό πουεκτέλεσε άψογα ο Νέβιλ», εξήγησε αεράτα ο Ρον, που επέστρεψε καιστην Ερμιόνη το ραβδί της.«Αλλά η Τζίνι ήταν η καλύτερη. Έκανε στον Μαλφόι το ξόρκι τουμπαμπούλα-νυ-χτερίδα και τουάλλαξε τα φώτα: όλο το πρόσωπο του καλύφθηκε από694695κάτι τεράστια φτερωτά πράγματα. Τέλος πάντων, σας είδαμε από τοπαράθυρο που πηγαίνατεστο δάσος και σας ακολουθήσαμε. Τι την κάνατε την Άμπριτζ;»«Την πήρε ένα κοπάδι κενταύρων», αποκρίθηκε ο Χάρι. «Κι εσάς σαςάφησαν;» ρώτησεέκπληκτη η Τζίνι. «Όχι, τους κυνήγησε ο Γκράουπ», απάντησε ο Χάρι.«Ποιος Γκράουπ;» ρώτησεμε ενδιαφέρον η Λούνα. «Ο μικρός αδελφός του Χάγκριντ», πετάχτηκεο Ρον. «Καλά, δεν έχεισημασία. Τι έμαθες ΣΤΟ τζάκι, Χάρι; Τελικά, ο Ξέρεις-Ποιος κρατάαιχμάλωτο τον Σείριο ή...»«Ναι», βιάστηκε ν' απαντήσει ο Χάρι καθώς το σημάδι του του έδινεάλλη μια σουδλιά, «και είμαισίγουρος ότι είναι ακόμη Ζωντανός ο Σείριος, αλλά δεν ξέρω πώς θαπάμε να τον σώσουμε».Σώπασαν όλοι ελαφρώς φοβισμένοι το πρόβλημα που ανημε-τώπιΖανφάνταΖε αξεπέραστο.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Πολύ απλό, θα πάμε πετώντας», υπέδειξε η Λούνα με το πιο φυσικόύφος του κόσμου. Πρώτηφορά ο Χάρι την έβλεπε έτσι.«Εντάξει», είπε εκείνος γυρίζοντας εκνευρισμένος προς το μέροςτης. «Πρώτα απ' όλα, εσύ δενπρόκειται να πας πουθενά και, δεύτερον, το σκουπόξυλο του Ρονείναι το μόνο που δεφρουρείται από ορεινούς καλικάντζαρους, οπότε...» «Εγώ έχωσκουπόξυλο!» πετάχτηκε η Τζίνι.«Ναι, αλλά δε θα έρθεις», είπε θυμωμένος ο Ρον. «Να με συγχωρεί ηχάρη σου, αλλάενδιαφέρομαι όσο κι εσύ για τον Σείριο!» αποκρίθηκε σφίγγοντας τοσαγόνι της με τέτοιο τρόποπου η ομοιότητα της με τον Φρεντ και τον Τζορτζ ήταν ξαφνικάεντυπωσιακή.«Είσαι πολύ...» άρχισε να λέει ο Χάρι μα η Τζίνι τον έκοψεοργισμένη.«Είμαι τρία χρόνια μεγαλύτερη απ' ότι εσύ όταν πολέμησες τονΞέρεις-Ποιον για τη φιλοσοφικήλίθο και χάρη σ' εμένα αυτή τη στιγμή επιτίθενται στον Μαλφόιγιγάντιοι ιπτάμενοι μπαμπούλεςστο γραφείο της Άμπριτζ...» «Ναι, αλλά...»«Είμαστε όλοι μέλη των Σίγμα-Νι», παρενέβη ήρεμα ο Νέβιλ. «Γι'αυτό έγιναν όλα, για ναμπορούμε να πολεμήσουμε τον Ξέρε-τε-Ποιον. Και τώρα, μας δίνεταιγια πρώτη φορά η ευκαιρίανα το κάνουμε... ή ήταν όλα ένα παιχνίδι;»«Όχι... όχι βέβαια...» είπε ανυπόμονα ο Χάρι. «Τότε, θα έρθουμε κιεμείς», δήλωσε απλά ο Νέβιλ.«θέλουμενα βοηθήσουμε».«Σωστά», είπε μ' ένα χαρούμενο χαμόγελο η Λούνα.Ο Χάρι κοίταξε τον Ρον. Ήξερε ότι σκέφτονταν το ίδιο ακριβώςπράγμα: αν επρόκειτο να διαλέξεικάποιους από τους Σίγμα-Νι, εκτός από τον εαυτό του, τον Ρον καιτην Ερμιόνη, να τονβοηθήσουν στην επιχείρηση διάσωσης του Σείριου, σίγουρα δε θαδιάλεγε ούτε την Τζίνι, ούτετον Νέβιλ, ούτε τη Λούνα.«Τι σημασία έχει τώρα;» σχολίασε απελπισμένος ο Χάρι. «Αφού δενυπάρχει τρόπος να πάμεστο Λονδίνο...;»«Μα νόμιΖα ότι κανονίστηκε αυτό», πετάχτηκε με εκνευριστικήαπάθεια η Λούνα, «θα πάμε πετώντας!»«Κοίτα», άρχισε ο Ρον, συγκρατώντας μετά βίας το θυμό του. «Ίσωςεσύ μπορείς να πετάξειςχωρίς σκουπόξυλο, αλλά εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε φτερά και...»«Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να πετάξεις εκτός από τα σκουπόξυλα»,συνέχισε ατάραχη η Λούνα.«Στη ράχη του πώς-τον-λένε... του στραβοκέφαλου ανεμιστήρα;»σάρκασε ο Ρον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ο στραβοκέρατος φυσητήρας δεν πετάει», εξήγησε με θιγμένηαξιοπρέπεια η Λούνα, «αλλά αυτά πετάνε. Κι ο Χάγκριντ λέει ότιξέρουν να βρίσκουν το μέροςπου ψάχνει ο αναβάτης τους».Ο Χάρι γύρισε απότομα. Πίσω τους, ανάμεσα σε δύο δέντρα, στέκοντανδύο θέστραλ και τουςκοίταΖαν με τα γυαλιστερά, κατάλευκα μάτια τους, σαν νακαταλάβαιναν κάθε λέξη τηςσυΖήτησης.«Ναι!» μουρμούρισε το αγόρι πηγαίνοντας προς το μέρος τους. Εκείναανασήκωσαν ταερπετοειδή κεφάλια τους τινάΖοντας τις μακριές μαύρες χαίτες τουςκι ο Χάρι άπλωσε το χέρι τουκαι χάίδεψε το γυαλιστερό λαιμό του πλησιέστερου απορούσε πώςμπόρεσε νασκεφτεί ότι ήταν άσχημα.«Είναι εδώ αυτά τα μυστήρια άλογα;» ρώτησε αβέβαια ο Ρον,κοιτάΖοντας λίγο πιο αριστερά απότο θέστραλ που χάίδεβε ο Χάρι. «Αυτά που για να τα δεις πρέπει ναέχεις δει κάποιον να τα κακαρώνει;»«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι.«Πόσα;»«Δύο».696«ΧρειαΖόμαστε τρία», πετάχτηκε η Ερμιόνη, που ήταν ακόμηταραγμένη αλλά αποφασισμένη.«Τέσσερα, Ερμιόνη», τη διόρθωσε βλοσυρά η Τζίνι.«Βασικά, είμαστε έξι», παρατήρησε μετρώντας η Λούνα.«Μην είσαι χαζή, δε θα πάμε όλοι!» είπε θυμωμένος ο Χάρι.«Κοιτάξτε, εσείς οι τρεις...» έδειξε τονΝέβιλ, την Τζίνι και τη Λούνα, «δεν πρέπει να ανακατευτείτε, δενέχετε...»Νέες διαμαρτυρίες ξέσπασαν. Το σημάδι του του έδωσε άλλη μιαδυνατή σουβλιά. Κάθε στιγμήπου περνούσε ήταν πολύτιμη δεν είχε χρόνο για καβγάδες.«Καλά, καλά, κάντε ότι νομίσετε», είπε κοφτά, «αν όμως δε βρείτεάλλα θέστραλ, δεν μπορείτε...»«Μην ανησυχείς, θα έρθουν κι άλλα», είπε με βεβαιότητα η Τζίνι πουκοίταΖε σε λάθοςκατεύθυνση, όπως κι ο Ρον, έχοντας την εντύπωση ότι κοιτάΖει ταάλογα.«Γιατί το λες αυτό;»«Διότι, αν το πρόσεξες, εσύ και η Ερμιόνη είσαστε πασαλειμμένοι μεαίματα», απάντησε ψυχρά,«και ξέρουμε ότι ο Χάγκριντ τα προσελκύει με ωμό κρέας. γι' αυτόήρθαν αυτά τα δύο».Την ίδια στιγμή, ο Χάρι ένιωσε ένα απαλό τράβηγμα στο μανδύα του.Χαμήλωσε τα μάτια του καιείδε το πλησιέστερο θέστραλ να γλείφει το μανίκι του, που ήτανμουσκεμένο με το αίμα τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Γκράουπ.Ξαφνικά, του ήρθε μια λαμπρή ιδέα. «Καλά, λοιπόν. Ο Ρον κι εγώ θαξεκινήσουμε μ' αυτά τα δυοκι η Ερμιόνη θα μείνει μαΖί σας, να προσελκύσει κι άλλαθέστραλ...»«Δε μένω πίσω!» είπε οργισμένη η Ερμιόνη.«Δεν υπάρχει λόγος», χαμογέλασε η Λούνα. «Κοιτάξτε, έρχονται κιάλλα... Εσείς οι δυο θα πρέπεινα μυρίσετε από χιλιόμετρα...»Ο Χάρι γύρισε να δει άλλα έξι-επτά θέστραλ ξεπρόβαλλαν μέσα από ταδέντρα, με τα δυνατάδερμάτινα φτερά τους διπλωμένα σφιχτά στο σώμα και τα ασπριδεράτους μάτια να γυαλίΖουνστο σκοτάδι. Δεν υπήρχε πια καμιά δικαιολογία.«Εντάξει», είπε θυμωμένος, «διαλέξτε από ένα και καβαλήστε το».Το Τμήμα ΜυστηρίωνΟ Χάρι γραπώθηκε σφιχτά με το ένα χέρι από τη χαίτη τουπλησιέστερου θέστραλ, πάτησε τοπόδι του σε έναν κομμένο κορμό δέντρου και σκαρφάλωσε αδέξια στηστιλπνή του ράχη. Εκείνοδε διαμαρτυρήθηκε, μόνο γύρισε πίσω το κεφάλι με γυμνωμένα ταμυτερά του δόντια καιπροσπάθησε να γλείψει πάλι το μανδύα του αγοριού.Ο Χάρι έχωσε τα γόνατα του πίσω από τις αρθρώσεις των φτερών κιένιωσε πιο ασφαλής.Ύστερα γύρισε και κοίταξε τους άλλους. Ο Νέβιλ είχεμισοσκαρφαλώσει στη ράχη του διπλανούθέστραλ και προσπαθούσε τώρα να περάσει το κοντόχοντρο πόδι τουπάνω από τη ράχη τουΖώου. Η Λούνα βρισκόταν ήδη στη θέση της, καθισμένη στο πλάί, κιέσιαχνε τα ρούχα της σαν νακαβαλίκευε θέστραλ κάθε μέρα. Ο Ρον, η Ερμιόνη κι η Τζίνι, ωστόσο,στέκονταν ακίνητοι καικοίταΖαν με ανοιχτό το στόμα.«Τι;» έκανε ο Χάρι.«Πώς θα τα καβαλήσουμε;» ρώτησε ξεψυχισμένα ο Ρον. «Αφού δεν ταβλέπουμε».«Κανένα πρόβλημα», πετάχτηκε η Λούνα. Ευθύς ξεπέΖεψε πρόθυμα καιπήγε κοντά σε αυτόν,στην Ερμιόνη και την Τζίνι. «Ελάτε μαζίμου...»Τους οδήγησε κοντά στα άλλα θέστραλ που στέκονταν ολόγυρα και τουςβοήθησε έναν ένα νακαβαλικέψουν. Φαίνονταν κι οι τρεις πολύ νευρικοί καθώς τουςυποδείκνυε πώς να γραπώσουνσφιχτά με το ένα χέρι τη χαίτη των αλόγων και τους έλεγε ναπιαστούν γερά, πριν επιστρέψει στοδικό της άτι.698699«Είναι τρέλα αυτό που κάνουμε», μουρμούρισε ο Ρον ψηλαφώντας με τοελεύθερο χέρι του τοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

λαιμό του αλόγου του. «Τρέλα... Αν μπορούσα να το δω...»«Να παρακαλάς να μείνει αόρατο», τον έκοψε βλοσυρά ο Χάρι. «Όλοιέτοιμοι;»Έγνεψαν καταφατικά κι ο Χάρι είδε πέντε Ζευγάρια γόνατα νασφίγγονται στα πλευρά τωναλόγων.«Εντάξει...» Κοίταξε το πίσω μέρος του γυαλιστερού μαύρου κεφαλιούτου θέστραλ του καιξεροκατάπιε. «Υπουργείο Μαγείας, είσοδος επισκεπτών, Λονδίνο»,είπε αβέβαια. «Ε... αν ξέρειςπώς να πας...»Για μια στιγμή, το θέστραλ του δεν έκανε τίποτα ύστερα, με μιαορμητική κίνηση, που παραλίγονα τον ρίξει κάτω, άνοιξε τα δυνατά φτερά του. Έπειτα λύγισεελαφρώς τα γόνατα και τινάχτηκεψηλά τόσο απότομα και σχεδόν κατακόρυφα, που ο Χάρι έσφιξε γύρωαπό το σώμα του αλόγουτα μπράτσα και τα πόδια του για να μη γλιστρήσει στα οστεώδη τουκαπούλια. Έκλεισε τα μάτιατου, πίεσε το πρόσωπο του στη μεταξένια χαίτη και, καλπαΖονταςπάνω από τα ψηλότερα κλαδιάτων δέντρων, πέταξαν στο πορφυρό ηλιοβασίλεμα.Πρώτη φορά ταξίδευε ο Χάρι με τέτοια ταχύτητα. Το θέστραλ πέρασεπάνω από το κάστρο χωρίςνα κινεί σχεδόν καθόλου τα πλατιά φτερά του.Ο Χάρι ένιωθε το πρόσωπο του να το μαστιγώνει ο παγωμένος αέρας"μισόκλεισε τα μάτια τουγια να τα προστατεύσει από την ορμή του ανέμου, κοίταξε ολόγυρακαι είδε τους πέντεσυντρόφους του να πετούν ξοπίσω του, σκυμμένοι όσο περισσότεροìπορούσαν στους λαιμούςτων θέστραλ τους, για να προστατευτούν από το ισχυρό ρεύμα πουάφηνε εκείνος στο πέρασματου.Τώρα πετούσαν πάνω από το πάρκο του «Χόγκουαρτς», είχαν περάσει τοΧόγκσμιντ έβλεπεκάτω απο τα πόδια του βουνά και λαγκάδια. Στο τελευταίο φως τηςμέρας, ο Χάρι διέκρινε μικρέςνησίδες φώτων καθώς περνούσαν πάνω από χωριά και ύστερα ένα φιδογυριστόδρόμο με έναμοναχικό αυτοκίνητο, που φαίνεται πως επέστρεφε στο σπίτι μέσα απότους λόφους.«Είναι απίστευτο!» μόλις που ακούστηκε η φωνή του Ρον κάπου πίσωτου και ο Χάρι φαντάστηκεπώς πρέπει να ένιωθε ο φίλος του που πετούσε σε τέτοιο ύψος χωρίςκαν να βλέπει το μέσομεταφοράς του.Έπεσε το λυκόφως. Τώρα ο ουρανός είχε πάρει ένα γλυκό, μουντό,μενεξελί χρώμα, διάστικτοαπό τις ασημιές λάμψεις των αστεριών σε λίγο μόνο τα φώτα από τιςπόλεις των Μαγκλ τουςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

έδιναν κάποια ένδειξη για το ύψος και την ταχύτητα της πτήσηςτους. Ο Χάρι αγκάλιαΖε σφιχτά τολαιμό του αλόγου του, παρακινώντας το νοερά να πετάξει ακόμη πιογρήγορα. Πόση ώρα είχεπεράσει από τότε που είδε τον Σείριο πεσμένο στο δάπεδο τουΤμήματος Μυστηρίων; Πόσοακόμη θα αντιστεκόταν στον Βόλντεμορτ; Το μόνο που ήξερε το αγόριμε βεβαιότητα ήταν ότι ονονός του δεν είχε υποκύψει στην επιθυμία του Βόλντεμορτ ούτε είχεπεθάνει ήταν σίγουροςπως, αν συνέβαινε κάτι από αυτά τα δύο, θα ένιωθε τον ενθουσιασμόή την οργή του Βόλντεμορτνα διαπερνά το κορμί του, ενώ το σημάδι του θα τον πονούσε όσο τηνύχτα της επίθεσηςστον κύριο Ουέσλι.Συνέχισαν την πτήση τους ενώ το σκοτάδι πύκνωνε ολοένα καιπερισσότερο το πρόσωπο τουΧάρι ήταν παγωμένο και τα πόδια του μουδιασμένα καθώς τα έσφιγγεστα πλευρά του θέστραλ,αλλά δεν τολμούσε να σαλέψει γιατί φοβόταν μη γλιστρήσει... Τοδυνατό μούγκρισμα του αέρατον είχε ξεκουφάνει και το στόμα του είχε στεγνώσει από τηνπαγωνιά της νύχτας. Είχε χάσεικάθε αίσθηση της απόστασης που είχαν διανύσει είχε εμπιστοσύνηόμως στο άτι του, που έσκίΖεαποφασιστικά το σκοτάδι αργοπλαταγίΖοντας τα φτερά του, καθώςσυνέχιΖαν το ταξίδι τους.Αν αργούσαν...Είναι Ζωντανός, αντιστέκεται ακόμη, το νιώθω...Αν τυχόν πειθόταν ο Βόλντεμορτ ότι ο Σείριος δεν επρόκειτο νασπάσει...θα το καταλάβω...Το στομάχι του Χάρι σφίχτηκε απότομα το θέστραλ είχε σκύψει τοκεφάλι του και βουτούσε προςτο έδαφος κάνοντας τον να γλιστρήσει μπροστά, πάνω στο λαιμό τουΖώου. Επιτέλους,κατέβαιναν... Του φάνηκε πως άκουσε μια στριγκλιά πίσω του καιριψοκινδύνευ-σε να στραφεί ναδει, αλλά δεν αντιλήφθηκε κανένα κορμί να πέφτει στο κενό...Προφανώς είχαν αιφνιδιαστεί και οιάλλοι όπως κι ο ίδιος από την απότομη αλλαγή πορείας.Τώρα, τα λαμπερά πορτοκαλιά φώτα που απλώνονταν προς κάθεκατεύθυνση γίνονταν όλο καιπιο μεγάλα, όλο και πιο στρογγυλά διακρίνονταν οι κορφές τωνκτιρίων, τα φωτεινά ποτάμια από700701τους προβολείς των αυτοκινήτων που έμοιαΖαν με λαμπερά μάτιαεντόμων, καθώς και ταφωτισμένα τετράγωνα των παραθύρων. Κι ύστερα, ξαφνικά, ήρθεκαταπάνω τους έναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πεΖοδρόμιο. Ο Χάρι γαν-Τζώθηκε όσο πιο γερά μπορούσε στο θέστραλτου κι ετοιμάστηκε γιατην πρόσκρουση, μα το άλογο άγγιξε το έδαφος ανάλαφρα σαν σκιά. ΟΧάρι γλίστρησε από τηράχη του και βρέθηκε στο δρόμο με τον ξεχειλισμένο κάδοαπορριμμάτων και το γειτονικόξεχαρβαλωμένο τηλεφωνικό θάλαμο και τα δύο φάνταΖαν σχεδόν άχρωμαέτσι καθώς τα έλουΖε ο παγωμένος πορτοκαλής φωτισμός του δρόμου.Λίγο πιο πέρα προσγειώθηκε ο Ρον και πήδησε αμέσως στο πε-Ζοδρόμιο.«Ποτέ ξανά», δήλωσε, καθώς στεκόταν τρέμοντας στα πόδια του. Έκανενα απομακρυνθεί απότο θέστραλ του αλλά, έτσι όπως δεν το έβλεπε, σκόνταψε στακαπούλια του και κινδύνευσε ναπέσει. «Ποτέ ξανά, ποτέ ξανά... ήταν ότι χειρότερο...»Η Ερμιόνη και η Τζίνι προσγειώθηκαν δεξιά κι αριστερά τουγλίστρησαν και οι δυο από τις ράχεςτων Ζώων τους με μεγαλύτερη χάρη από τον Ρον, μολονότι είχαν τηνίδια έκφραση απέραντηςανακούφισης που πατούσαν πάλι σε στερεό έδαφος. Ο Νέβιλ ξεκαβαλίκεψετρέμοντας, ενώ η Λούνα έκανε το ίδιο με χαρακτηριστική όμωςάνεση.«Και τώρα πού πάμε;» ρώτησε η Λούνα τον Χάρι με ευγενικόενδιαφέρον, σαν να ήταν όλα αυτάένας ευχάριστος περίπατος.«Από δω», έδειξε ο Χάρι. Χτύπησε απαλά στο λαιμό το θέστραλ τουευχαριστώντας το για τοταξίδι, έτρεξε στο ρημαγμένο τηλεφωνικό θάλαμο κι άνοιξε τηνπόρτα. «Ελάτε!» παρακίνησε τουςάλλους που δίσταΖαν.Ο Ρον και η Τζίνι μπήκαν υπάκουα η Ερμιόνη, ο Νέβιλ και η Λούναστριμώχτηκαν στο κατόπιτους. Ο Χάρι έριξε μια τελευταία ματιά στα θέστραλ που έψαχναν γιααποφάγια μέσα στον κάδοαπορριμμάτων και ύστερα μπήκε στον τηλεφωνικό θάλαμο πίσω από τηΛούνα.«Όποιος είναι πιο κοντά στη συσκευή, να καλέσει το έξι δύο τέσσερατέσσερα δύο!» είπε.Το έκανε ο Ρον, λυγίζοντας αφύσικα το χέρι του για να φτάσει τοκαντράν. Μόλις σχημάτισε τοναριθμό, ακούστηκε μια ψυχρή γυναικεία φωνή μέσα από τη συσκευή.«Καλωσορίσατε στο Υπουργείο Μαγείας. Αναφέρατε, παρακαλώ, το όνομασας και το λόγοεπίσκεψης».«Χάρι Πότερ, Ρον Ουέσλι, Ερμιόνη Γκρέιντζερ», είπε γρήγορα ο Χάρι,«Τζίνι Ουέσλι, ΝέβιλΛονγκμπότομ, Λούνα Λόβγκουντ... ήρθαμε εδώ να σώσουμε κάποιον,εκτός αν τον σώσει πρώτοτο υπουργείο!»«Ευχαριστώ», αποκρίθηκε η ψυχρή γυναικεία φωνή. «Οι επισκέπτεςπαρακαλούνται ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

φορέσουν τις κάρτες τους στο στήθος».Μισή ντουΖίνα κάρτες βγήκαν από τη μεταλλική υποδοχή επιστροφήςκερμάτων. Η Ερμιόνη τιςμάΖεψε και τις έδωσε βουβά στον Χάρι πάνω από το κεφάλι της Τζίνιο Χάρι έριξε μια ματιά στηνπρώτη: Χάρι Πότερ, Αποστολή Διάσωσης.«Οι επισκέπτες θα υποβληθούν σε έρευνα και θα παραδώσουν τα ραβδιάτους για καταχώρισηστο γραφείο ασφαλείας που βρίσκεται στο βάθος του αίθριου».«Τέλεια!» είπε δυνατά ο Χάρι, ενώ του έδινε άλλη μια σουβλιά τοσημάδι. «Και πώς θαξεκολλήσουμε από δω;»Το δάπεδο του θαλάμου κλυδωνίστηκε ξαφνικά και το πεΖΟ-δρόμιοάρχισε να υψώνεται γύρωαπό τα γυάλινα τοιχώματα του θαλάμου τα θέστραλ που έψαχναν στασκουπίδια χάθηκαν σιγάσιγά από τα μάτια τους. Βυθίστηκαν στο σκοτάδι καθώς ο θάλαμοςκατέβαινε τρίζοντας σταέγκατα του Υπουργείου Μαγείας.Μια λεπτή δέσμη από απαλό χρυσαφί φως έπεσε στα πόδια τους καιαπλώθηκε, φαρδαίνοντας,σιγά σιγά στα σώματα τους. Ο Χάρι λύγισε τα γόνατα και σήκωσε τοραβδί του όσο του επέτρεπετο στριμωξίδι, κοιτάΖοντας από το τζάμι να δει αν τους περίμενεκανένας στο αίθριο όμως έδειχνετελείως έρημο. Τα φώτα ήταν χαμηλότερα από ότι την ημέρα στατζάκια κατά μήκος των τοίχωνδεν έκαιγαν φωτιές αλλά, καθώς σταματούσε απαλά ο ανελκυστήρας,είδε τα χρυσά σύμβολα νασυστρέφονται κυματιστά στη σκούρα μπλε οροφή.«Το Υπουργείο Μαγείας σας εύχεται καλό βράδυ», ακούστηκε ηγυναικεία φωνή.Η πόρτα του τηλεφωνικού θαλάμου άνοιξε πρώτος βγήκε ο Χάρι καιακολούθησαν ο Νέβιλ και ηΛούνα. Ο μόνος ήχος στο αίθριο ήταν το ρυθμικό κελάρυσμα του νερούστο χρυσό σιντριβάνιπίδακες ανάβλυΖαν από τα ραβδιά του μάγου και της μάγισσας, τηναιχμή του βέλους τουκενταύρου, την κορφή του καπέλου του καλι-702καντΖαρου και τ' αφτιά του σπιτικού ξωτικού, και χύνονταν όπωςπάντα στη στέρνα.«Ελάτε», τους παρακίνησε σιγανά ο Χάρι και οι υπόλοιποι πέντεάρχισαν να διασχίσουν το αίθριοξοπίσω του. Πέρασαν δίπλα από το σιντριβάνι και κατευθύνθηκαν προςτο γραφείο του μάγου,που είχε Ζυγίσει την προηγούμενη φορά το ραβδί του Χάρι. Τογραφείο όμως τώρα ήταν έρημο.Ο Χάρι ήταν σίγουρος πως έπρεπε να υπάρχει κάποιος φύλακας εκεί.Είχε την αίσθηση ότι ηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

απουσία του ήταν κακό σημάδι τα άσχημα προαισθήματα του έγινανακόμη πιο έντονα καθώςδιάβαιναν τις χρυσές πύλες για να κατευθυνθούν προς τουςανελκυστήρες. Πάτησε τοπλησιέστερο κουμπί με την ένδειξη «κάθοδος» κι εμφανίστηκε σχεδόναμέσως έναςανελκυστήρας το χρυσό πλέγμα άνοιξε μ' ένα δυνατό κρότο πουαντήχησε σε όλο το αίθριο και ταέξι παιδιά όρμησαν μέσα. Ο Χάρι πάτησε το κουμπί με τον αριθμό 9.Το πλέγμα έκλεισε μεθόρυβο και ο ανελκυστήρας άρχισε να κατεβαίνει τρίΖοντας καικροταλίΖοντας. Ο Χάρι δεν είχεσυνειδητοποιήσει πόσο θόρυβο προξενούσαν οι ανελκυστήρες όταν είχεεπισκεφτεί το υπουργείομε τον κύριο Ουέσλι. Ήταν σίγουρος ότι ο σαματάς θα σήκωνε στοπόδι όλο το προσωπικόασφαλείας του κτιρίου, μα όταν ο θάλαμος σταμάτησε να κατεβαίνει,ακούστηκε μόνο η ψυχρήγυναικεία φωνή: «Τμήμα Μυστηρίων». Κατόπιν, άνοιξαν οι πόρτες.Βγήκαν στο διάδρομο το μόνοπου αναδεύτηκε ήταν οι φλόγες των δαυλών όταν τρεμούλιασαν στορεύμα του αέρα πουπροκάλεσε ο ανελκυστήρας.Ο Χάρι στράφηκε στην απλή μαύρη πόρτα, στο βάθος. Την έβλεπενύχτες και νύχτες στα όνειρατου και να που τώρα, επιτέλους, βρισκόταν εδώ.«Πάμε», ψιθύρισε και προπορεύτηκε στο διάδρομο, με τη Λούνα πίσωτου που χάΖευε ολόγυραμε ανοιχτό το στόμα. «Λοιπόν, ακούστε», είπε στη συνέχεια καισταμάτησε σε απόσταση δύομέτρων από την πόρτα. «Ίσως... ίσως πρέπει να μείνουν καναδυόεδώ... να κρατάνε τσίλιεςκαι...»«Και πώς θα σε ειδοποιήσουμε αν έρθει κανείς;» ρώτησε η Τζίνιανασηκώνοντας τα φρύδια.«Ποιος ξέρει πού θα είσαι...»«θα έρθουμε μαζί σου, Χάρι», δήλωσε ο Νέβιλ.«Πάμε, λοιπόν», είπε αποφασιστικά ο Ρον.Ο Χάρι δεν ήθελε να τους πάρει όλους μαΖί του, αλλά δεν είχε703άλλη επιλογή. Γύρισε προς την πόρτα, προχώρησε... και... όπως είχεγίνει στο όνειρο του, εκείνηάνοιξε. Το αγόρι διάβηκε το κατώφλι οδηγώντας και τους άλλουςμέσα.Βρίσκονταν σε ένα μεγάλο στρογγυλό δωμάτιο. Όλα εκεί μέσα ήτανμαύρα, ακόμη και το δάπεδοκαι το ταβάνι ολόγυρα στους τοίχους βρίσκονταν ανά τακτάδιαστήματα πανομοιότυπες μαύρεςπόρτες, χωρίς πόμολο ή κάποιο διακριτικό γνώρισμα, ενώ στα κενάανάμεσα τους υπήρχανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ειδικοί βραχίονες όπου έκαιγαν κεριά με γαλαΖίες φλόγες το ψυχρότρεμουλιαστό φως τουςκαθρεφτιΖό-ταν στο γυαλιστερό μαρμάρινο δάπεδο, δημιουργώντας σ'όλους την αίσθηση ότιπατούσαν σε σκοτεινό νερό.«Ας κλείσει κάποιος την πόρτα», μουρμούρισε ο Χάρι.Μόλις όμως ο Νέβιλ την έκλεισε, ο Χάρι μετάνιωσε που έδωσε αυτήτην εντολή. Χωρίς τη μακριάφωτεινή δέσμη από τους δαυλούς του διαδρόμου, σκοτείνιασε τόσοπολύ ο χώρος, ώστε το μόνοπου διέκριναν ήταν οι τρεμουλιαστές γαλάζιες φλόγες στους τοίχουςκαι οι αχνές αντανακλάσειςτους στο δάπεδο.Στο όνειρο του, ο Χάρι διέσχίΖε αποφασιστικά το στρογγυλό δωμάτιο,άνοιγε την πόρτα ακριβώςαπέναντι από την είσοδο και συ-νέχιΖε το δρόμο του. Μα εδώ γύρωυπήρχαν καμιά ντουΖίναπόρτες. Καθώς κοίταΖε αυτές που βρίσκονταν απέναντι τουπροσπαθώντας να διαλέξει τησωστή, ένα δυνατό βουητό ακούστηκε και τα κεριά άρχισαν νακινούνται προς τα πλάγια. Οτοίχος του στρογγυλού δωματίου περιστρεφόταν.Η Ερμιόνη αρπάχτηκε από το μπράτσο του Χάρι σαν να φοβόταν ότι θαγύριΖε και το δάπεδο,αλλά δεν έγινε τίποτα τέτοιο. Για λίγες στιγμές, οι γαλαΖίεςφλόγες γύρω τους ενώθηκανθυμίζοντας θαρρείς λαμπτήρες νέον, έτσι καθώς ο τοίχοςπεριστρεφόταν με ταχύτητα ύστερα, τοβουητό σταμάτησε απότομα όπως ξεκίνησε κι όλα έπαψαν να κινούνται.Μες στα μάτια του Χάρι χόρευαν γαλαΖίες λάμψεις τίποτε άλλο δενέβλεπε.«Τι ήταν αυτό;» ψιθύρισε φοβισμένος ο Ρον.«Για να μπερδευτούμε, θαρρώ. Για να μην ξέρουμε από ποια πόρταμπήκαμε», αποκρίθηκε μεπνιχτή φωνή η Τζίνι.Ο Χάρι κατάλαβε αμέσως πως είχε δίκιο. Τώρα ήταν πιο εύκολο ναδιακρίνει ένα μυρμήγκι πάνωστο κατάμαυρο δάπεδο παρά την πόρτα απ' όπου μπήκαν και η πόρτααπό την οποία έπρεπε να704705βγουν θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε από τις δώδεκαπανομοιότυπες που υπήρχαν γύρωτους.«Πώς θα γυρίσουμε πίσω;» ρώτησε νευρικά ο Νέβιλ. «Προς το παρόν,δεν έχει σημασία»,απάντησε αποφασιστικά ο Χάρι κι ανοιγόκλεισε τα μάτια για ναδιώξει από μπροστά του τιςγαλαΖίες λάμψεις. Έσφιξε το ραβδί του. «Δε θα χρειαστεί να βγούμεαπό δω, αν δε βρούμεπρώτα τον Σείριο...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μην αρχίσεις όμως να τον φωνάΖεις!» είπε επιτακτικά η Ερμιόνη. ΟΧάρι ωστόσο δε χρειαΖόταντη συμβουλή της το ένστικτό του του έλεγε να κάνει όσο το δυνατόνλιγότερο θόρυβο. «Τώρα πούπάμε, Χάρι;» ρώτησε ο Ρον.«Δεν ξέρω...» άρχισε το αγόρι. Ξεροκατάπιε. «Στα όνειρα μουέμπαινα στην πόρτα πουβρισκόταν στο βάθος του διαδρόμου των ανελκυστήρων, βρισκόμουν σ'ένα σκοτεινό δωμάτιο —αυτό εδώ — και κατόπιν έμπαινα από την απέναντι πόρτα σε ένα άλλοδωμάτιο με... με φωτάκια.Ας ανοίξουμε μερικές πόρτες...» είπε βιαστικά, «μόλις το δω, θα τοαναγνωρίσω. Ελάτε».Κατευθύνθηκε προς την απέναντι πόρτα, ενώ οι άλλοι τονακολουθούσαν, ακούμπησε το χέρι τουστη δροσερή γυαλιστερή επιφάνεια, σήκωσε το ραβδί του για να είναιέτοιμος να χτυπήσει μόλιςανοίξει, και την έσπρωξε. Άνοιξε εύκολα.Μετά το σκοτάδι του στρογγυλού δωματίου, οι λάμπες που κρέμοντανμε χρυσαφιές αλυσίδεςαπό το ταβάνι έδιναν την εντύπωση ότι αυτό το μακρόστενο ορθογώνιοδωμάτιο ήταν πολύ πιοφωτεινό ωστόσο, δεν υπήρχαν οι φωτεινές αεικίνητες κηλίδες πουείχε δει στα όνειρα του ο Χάρι.Ο χώρος ήταν εντελώς άδειος αν εξαιρούσες μερικά γραφεία και, στοκέντρο ακριβώς, μιατεράστια γυάλινη δεξαμενή με βαθυπράσινο υγρό, αρκετά μεγάλη γιανα κολυμπήσουν όλοι μέσαστο υγρό αργοσάλευαν κάτι παράξενα υπό-λευκα αντικείμενα.«Τι είναι αυτά τα πράγματα;» ψιθύρισε ο Ρον. «Μακάρι να 'ξερά»,αποκρίθηκε ο Χάρι. «Μήπωςείναι ψάρια;» κοντανάσανε η Τζίνι. «Προνύμφες υδροϊών!» είπε μεέξαψη η Λούνα. «Ο μπαμπάςλέει ότι το υπουργείο εκτρέφει...»«Όχι», είπε υπόκωφα η Ερμιόνη. Πλησίασε να δει καλύτερα στοεσωτερικό της δεξαμενής. «Είναιεγκέφαλοι».«Εγκέφαλοι;»«Ναι... Αναρωτιέμαι τι τους θέλουν!»Ο Χάρι πλησίασε κι αυτός στη δεξαμενή. Τώρα που έβλεπε από κοντά,δεν υπήρχε καμιάαμφιβολία τι ήταν. Έπλεαν μέσα στο πράσινο υγρό γυαλίΖονταςαπόκοσμα σαν γλοιώδηκουνουπίδια.«Πάμε να φύγουμε από δω», έκανε ο Χάρι. «Δεν είναι το δωμάτιο πουψάχνουμε, θα ανοίξουμε κιάλλες πόρτες».«Υπάρχουν κι εδώ πόρτες», έδειξε ο Ρον στους τοίχους κι η καρδιάτου Χάρι βούλιαξε. Μα πόσομεγάλο ήταν αυτό το μέρος;Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Στο όνειρο μου πέρασα από το πρώτο δωμάτιο σε ένα δεύτερο», είπε.«ΝομίΖω ότι πρέπει ναεπιστρέψουμε εκεί και να συνεχίσουμε το ψάξιμο».Έτσι, γύρισαν όλοι στο σκοτεινό στρογγυλό δωμάτιο τώρα, αντί γιατις γαλάζιες φλόγες, μπροστάστα μάτια του Χάρι χόρευαν οι απόκοσμα γυαλιστεροί εγκέφαλοι.«Περιμένετε!» είπε κοφτά η Ερμιόνη, τη στιγμή που ετοιμαΖόταν ηΛούνα να κλείσει την πόρτατου δωματίου με τους εγκέφαλους.«Σημάδεψε'.»Χτύπησε με το ραβδί της τον αέρα και ένα πύρινο Χ σχηματίστηκεπάνω στην πόρτα, που στησυνέχεια έκλεισε πίσω τους. Τότε ακούστηκε πάλι το υπόκωφο Βουητόκι ο τοίχος άρχισε ναπεριστρέφεται με ταχύτητα μόνο που τώρα διακρινόταν μιαχρυσοκόκκινη λάμψη ανάμεσα στοαχνογάλαΖο φως. 'Όταν σταμάτησε να γυρίΖει το δωμάτιο, ο πύρινοςσταυρός έκαιγε ακόμηδείχνοντας τους ποια πόρτα είχαν ανοίξει.«Καλά που το σκέφτηκες», σχολίασε ο Χάρι. «Εντάξει, ας δοκιμάσουμεαυτήν...»Βάδισε ξανά προς την απέναντι ακριβώς πόρτα και την άνοιξε μευψωμένο το ραβδί του,ακολουθούμενος από τους υπολοίπους.Αυτό το δωμάτιο ήταν μεγαλύτερο από το προηγούμενο, ορθογώνιο καιδιακριτικά φωτισμένο. Τοδάπεδο βυθιΖόταν προς το κέντρο έτσι ώστε να σχηματίΖεται μιαμεγάλη πέτρινη κοιλότητα, μεβάθος κάπου έξι-επτά μέτρα. Αυτοί στέκονταν στο ψηλότερο διά-Ζωμαενός είδους πέτρινωνβαθμίδων, που έΖωναν το χώρο και κα-τηφόριΖαν σαν απόκρημνασκαλοπάτια, σχηματίζονταςένα είδος αμφιθέατρου όπως εκείνο όπου δικάστηκε ο Χάρι από τηΔημογερο-ντία. Μόνο πουεδώ, αντί για την καρέκλα με τις αλυσίδες, υπήρχε μια ανυψωμένηπέτρινη εξέδρα στο κέντρο τηςκοιλότητας, πάνω706707στην οποία Βρισκόταν μια πανάρχαια λίθινη αψίδα, τόσο ραγισμένηκαι φθαρμένη που ο Χάριαπόρησε πώς στεκόταν όρθια. Απ' την αψίδα, η οποία δε στηριΖότανσε κανένα γειτονικό τειχίο,κρεμόταν κάτι σαν κουρελιασμένη μαύρη κουρτίνα ή πέπλο που, παράτην απόλυτη άπνοια τηςψυχρής ατμόσφαιρας, αναδευόταν ανάλαφρα σαν να την είχε αγγίξειμόλις κάποιος.«Ποιος είναι εκεί;» ρώτησε ο Χάρι κατεβαίνοντας μια βαθμίδα. Δεναπάντησε κανείς, αλλά τοπέπλο συνέχισε να αναδεύεται. «Πρόσεχε!» ψιθύρισε η Ερμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι κατέβηκε μια μια τις βαθμίδες μέχρι που έφτασε στον πέτρινοπυθμένα της κοιλότητας. Ταβήματα του αντήχησαν δυνατά καθώς πλησίαΖε την εξέδρα. Η οξυκόρυφηαψίδα φάνταΖε πολύπιο ψηλή τώρα απ' ότι όταν την κοίταΖε από πάνω. Το πέπλο ανέμιΖεανάλαφρα σαν να πέρασεμόλις κάποιος.«Σείριε;» είπε ο Χάρι, μιλώντας πιο σιγανά τώρα που είχεπλησιάσει.Είχε την παράξενη αίσθηση ότι βρισκόταν κάποιος πίσω από το πέπλο,στην άλλη πλευρά τηςαψίδας. Σφίγγοντας το ραβδί του έκανε το γύρο της εξέδρας, μα δενυπήρχε τίποτα εκεί το μόνοπου έβλεπε ήταν η πίσω πλευρά του κουρελιασμένου μαύρου πέπλου.«Πάμε να φύγουμε», φώναξε η Ερμιόνη, που είχε κατέβει τα μισάπέτρινα σκαλοπάτια. «Κάτι δεμου αρέσει εδώ. 'Έλα, Χάρι, πάμε να φύγουμε».Ήταν φοβισμένη, πολύ πιο φοβισμένη από πριν που βρισκόταν στοδωμάτιο με τους εγκέφαλουςωστόσο, ο Χάρι έβρισκε πως είχε μια ομορφιά τούτη η αψίδα, έστωαπόκοσμη. Το πέπλο πουαναδευόταν ανάλαφρα τον τραβούσε σαν μαγνήτης ένιωθε μιανακαταμάχητη παρόρμηση νασκαρφαλώσει στην εξέδρα και να περάσει μέσα από την αψίδα.«Πάμε να φύγουμε, Χάρι, εντάξει;» είπε επιτακτικά η Ερμιόνη.«Καλά», απάντησε εκείνος μα δεσάλεψε. Μόλις είχε ακούσει κάτι. Αμυδροί ψίθυροι, σιγανάμουρμουρητά ακούγονταν πίσω απότο πέπλο. «Τι είπατε;» φώναξε δυνατά και τα λόγια του αντήχησανστις πέτρινες βαθμίδες.«Κανένας δε μίλησε, Χάρι!» του απάντησε η Ερμιόνη κατεβαίνονταςπρος το μέρος του.«Κάποιος ψιθυρίΖει πίσω από κει», είπε καθώς τραβιόταν μακριά τηςκαι κοιτούσεσυνοφρυωμένος το πέπλο. «Εσύ είσαι, Ρον;»«Εγώ είμαι εδώ, φιλαράκι». Ο Ρον εμφανίστηκε στο πλάί της αψίδας.«Μα εσείς δεν ακούτε τίποτα;» ρώτησε εκνευρισμένος ο Χάρι τώρα οιψίθυροι είχαν δυναμώσει.Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, είδε ότι είχε πατήσει το ένα τουπόδι στην εξέδρα.«Τους ακούω κι εγώ», κοντανάσανε η Λούνα πλησιάΖοντάς τους από τοπλάί της αψίδας καικοιτάΖοντας το πέπλο που αναδευόταν. «Υπάρχουν άνθρωποι εκείμέσα!»«Τι εννοείς εκεί μέσα;» ρώτησε η Ερμιόνη, που έδειχνε ανεξήγηταθυμωμένη, καθώς πηδούσεαπό το τελευταίο σκαλοπάτι. «Δεν είναι κανείς εκεί μέσα, είναιαπλώς μια αψίδα. Δεν υπάρχειχώρος για κανέναν. 'Έλα, Χάρι, πάμε να φύγουμε...»Τον άρπαξε από το μπράτσο και τον τράβηξε, αλλά εκείνοςαντιστάθηκε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Χάρι, ήρθαμε εδώ να βρούμε τον Σείριο!» είπε με διαπεραστική,ταραγμένη φωνή.«Τον Σείριο», επανέλαβε ο Χάρι κοιτάζοντας σαν υπνωτισμένος τοπέπλο που δε σταμάταγεστιγμή να ανεμίΖει. «Ναι...»Επιτέλους, το μυαλό του πήρε στροφές ο Σείριος ήταν αιχμάλωτος,ακινητοποιημένος,βασανισμένος, κι αυτός καθόταν κι έχασκε μπροστά σε μιαν αψίδα.«Πάμε», είπε.Απομακρύνθηκε λίγα βήματα από την εξέδρα και, επιτέλους, ξεκόλλησετα μάτια του από τοπέπλο.«Αυτό σου λέω τόση ώρα... ελάτε, λοιπόν!» φώναξε η Ερμιόνη καθώςέκανε το γύρο της εξέδρας.Στην άλλη πλευρά, η Τζίνι κι ο Νέβιλ κοίταζαν κι αυτοί το πέπλομαγεμένοι. Η Ερμιόνη έπιασεαμίλητη το μπράτσο της Τζίνι ενώ ο Ρον έπιανε τον Νέβιλ, και τουςοδήγησαν αποφασιστικά στιςπέτρινες βαθμίδες, απ' όπου ανέβηκαν πίσω στην πόρτα.«Τι να ήταν αυτή η αψίδα;» ρώτησε ο Χάρι την Ερμιόνη καθώςέβγαιναν στο σκοτεινό στρογγυλόδωμάτιο.«Δεν ξέρω, μα ότι κι αν ήταν, ήταν επικίνδυνο», είπε αποφασιστικάη κοπέλα χαράζοντας ένανπύρινο σταυρό στην πόρτα.Ο τοίχος άρχισε να περιστρέφεται γι' άλλη μια φορά κι ύστερασταμάτησε. Ο Χάρι διάλεξε στηντύχη μια πόρτα και την έσπρωξε. Δεν άνοιξε.«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Ερμιόνη.708«Είναι... κλειδωμένη...» αποκρίθηκε ο Χάρι κι έριξε ΟΛο το βάροςτου στην πόρτα, που όμως δενυποχώρησε.«Τότε αυτή πρέπει να είναι», έκανε ενθουσιασμένος ο Ρον, καθώςβοηθούσε τον Χάρι και τηνΕρμιόνη στην προσπάθεια τους να παραβιάσουν την πόρτα. «Σίγουρα!»«Κάντε πίσω!» είπε θυμωμένη η Ερμιόνη. Σημάδεψε με το ραβδί της τοσημείο όπου θαβρισκόταν η κλειδαριά σε μια συνηθισμένη πόρτα και είπε: «Άνοιξε!»Δεν έγινε τίποτα.«Ο σουγιάς του Σείριου!» αναφώνησε ο Χάρι.Τον έβγαλε αμέσως από την τσέπη του και με αποφασιστικές κινήσειςέχωσε τη λεπίδα στηχαραμάδα ανάμεσα στην πόρτα και στον τοίχο. Οι άλλοι περίμεναν μεαγωνία καθώς έσυρε τηλεπίδα από την κορφή μέχρι τη βάση της πόρτας. Έπειτα την τράβηξεέξω κι έσπρωξε την πόρταμε τους ώμους του. Παρέμεινε κλειστή. Το χειρότερο όμως ήταν πως,όταν κοίταξε ο Χάρι τοσουγιά του, είδε πως είχε λιώσει η λεπίδα.«Εντάξει, αφήστε αυτό το δωμάτιο», είπε η Ερμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Κι αν είναι το σωστό;» ρώτησε ο Ρον κοιτάΖοντας την πόρτα μ' ένααίσθημα φόβου ανάμεικτουμε λαχτάρα.«Αποκλείεται, ο Χάρι περνούσε απ' όλες τις πόρτες στο όνειρο του»,δήλωσε η κοπέλασηκώνοντας το ραβδί της και σημαδεύοντας κι αυτή με έναν πύρινοσταυρό. Την ίδια στιγμή οΧάρι έβαΖε τον άχρηστο πια σουγιά στην τσέπη του,«Ξέρετε τι θα έχουν εκεί μέσα;» ρώτησε ενθουσιασμένη η Λούνα, ενώο τοίχος είχε αρχίσει πάλινα περιστρέφεται.«Κανέναν μπλιμπιτήρα το δίχως άλλο», μουρμούρισε η Ερμιόνη κι οΝέβιλ γέλασε νευρικά.Ο τοίχος σταμάτησε να κινείται κι ο Χάρι, που είχε αρχίσει νααπελπίζεται, έσπρωξε την επόμενηπόρτα, η οποία άνοιξε αμέσως.«Αυτό είναι»Ο Χάρι το κατάλαβε στη στιγμή. Αναγνώρισε αμέσως τις πανέμορφεςφωτεινές κηλίδες πουχόρευαν ολόγυρα αστράφτοντας σαν διαμάντια. Μόλις τα μάτια τουσυνήθισαν στη λάμψη τους,είδε πως υπήρχαν ρολόγια σε κάθε επιφάνεια, μεγάλα και μικρά,εκκρεμή και φορητά, άλλα νααιωρούνται στα κενά ανάμεσα στις βιβλιοθήκες κι άλλα αφημένα πάνωστα γραφεία που ήταντοποθετημένα;κατά μήκος του δωματίου έτσι, ολάκερος ο χώρος ήταν πλημμυρι-|709σμένος από ένα ασταμάτητο τικ-τακ, θαρρείς κι ακούγονταν χιλιάδεςμικροσκοπικά βήματα. Πηγήτων λαμπερών αεικίνητων κηλίδων ήταν ένα τεράστιο κρυστάλλινοδοχείο σε σχήμα καμπάνας,που βρισκόταν στο βάθος του δωματίου.«Από δω!»Τώρα η καρδιά του χτυπούσε σαν τρελή γιατί ήξερε ότι βρίσκοντανστο σωστό δρόμο.Προπορεύτηκε στο διαδρομίσκο ανάμεσα στα γραφεί με κατεύθυνση,ακριβώς όπως στο όνειροτου, την πηγή του φωτός, την κρυστάλλινη καμπάνα, που ήταν ψηλήσαν εκείνον και βρισκότανπάνω σ' ένα γραφείο- στο εσωτερικό της κινούνταν έναςσπινθηροβόλος στρόβιλος.«Κοιτάξτε!» είπε η Τζίνι μόλις Ζύγωσαν, δείχνοντας την καρδιά τουκρυστάλλινου δοχείου.Στο σπινθηροβόλο στρόβιλο αιωρούνταν ένα μικροσκοπικόχρυσοποίκιλτο αβγό. Καθώς τοανασήκωνε το ρεύμα, άνοιξε κι εμφανίστηκε από μέσα ένα κολιμπρί,που μεταφέρθηκε στηνκορφή της καμπάνας αλλά καθώς το κατέβαΖε το ρεύμα, κουρελιάστηκανκαι βράχηκαν τα φτεράCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του, κι όταν έφτασε στη βάση της καμπάνας, κλείστηκε ξανά στοαβγό.«Προχωρήστε!» διέταξε κοφτά ο Χάρι, γιατί η Τζίνι έδειχνε να θέλεινα σταματήσει εκεί και να δειπώς θα έβγαινε πάλι το πουλί από το αβγό.«Ήταν καλά όταν χάΖευες εσύ την ερειπωμένη αψίδα;» του είπενευριασμένη, αλλά τονακολούθησε αφήνοντας πίσω της την κρυστάλλινη καμπάνα. Έφτασαν στημοναδική έξοδο.«Εδώ», υπέδειξε ο Χάρι. Η καρδιά του χτυπούσε τόσο δυνατά καιγρήγορα, που νόμιΖε πωςμπέρδευε τα λόγια του. «Μέσα σ' αυτή την πόρτα...»Κοίταξε τα παιδιά γύρω του είχαν βγάλει τα ραβδιά τους κι έδειχνανάξαφνα σοβαρά καιταραγμένα. Στράφηκε ξανά στην πόρτα και την έσπρωξε. Άνοιξε.Ήταν εκεί, είχαν βρει το σωστό μέρος: ένα χώρο μεγάλο και ψηλό σανναό, που είχε μόνο σειρέςμε τεράστια ράφια γεμάτα μικρές, σκονισμένες, γυάλινες σφαίρες,θαμπόφεγγαν στο φως τωνκεριών που ήταν τοποθετημένα σε βραχίονες στα ράφια ανά τακτάδιαστήματα. Οι φλόγες τουςήταν γαλαΖίες όπως και των κεριών στο στρογγυλό δωμάτιο. Στο χώροεπικρατούσε πολλήπαγωνιά.Ο Χάρι έκανε μερικά βήματα και κοίταξε έναν από τους σκιε-710ρους διαδρομίσκους ανάμεσα στις σειρές των ραφιών. Δεν άκουγετίποτα, δεν έβλεπε τοπαραμικρό σημάδι κίνησης.«Είπες ότι ήταν στη σειρά 97», ψιθύρισε η Ερμιόνη.«Ναι», κοντανάσανε ο Χάρι κοιτάΖοντας στο βάθος της πλησιέστερηςσειράς. Κάτω από έναβραχίονα με κεριά, θαμπογυαλίΖε στις γαλαΖίες φλόγες ο ασημένιοςαριθμός 53.«Νομίσω πως πρέπει να πάμε δεξιά», ψιθύρισε η Ερμιόνη κοιτά-Ζονταςστην επόμενη σειρά.«Ναι... αυτή είναι η 54...»«Να έχετε έτοιμα τα ραβδιά σας», είπε σιγανά ο Χάρι.Προχώρησαν ρίχνοντας κλεφτές ματιές πίσω τους, καθώς περνούσαν απότους μακριούςδιαδρομίσκους με τα ράφια, που το βάθος τους ήταν κρυμμένο σεαπόλυτο σκοτάδι.Μικρές κίτρινες ταμπέλες ήταν τοποθετημένες κάτω από κάθε γυάλινησφαίρα. Ορισμένεςεξέπεμπαν μιαν αλλόκοτη υγρή λάμψη κι άλλων το εσωτερικό ήτανθαμπό και σκοτεινό σανκαμένος ηλεκτρικός λαμπτήρας.Πέρασαν τη σειρά 84... 85... Ο Χάρι είχε τεντωμένα τ' αφτιά γιατον παραμικρό θόρυβο, αλλάμπορεί να ήταν φιμωμένος τώρα ο Σείριος ή αναίσθητος... η, είπεμια απρόσκλητη φωνή μέσαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του, μπορεί να έχει πεθάνει ήδη...θα το ένιωθα, σκέφτηκε με την ψυχή στο στόμα, θα το είχακαταλάβει...«Να τη!» ψιθύρισε η Ερμιόνη.Συγκεντρώθηκαν στην άκρη της σειράς 97 και κοίταξαν το διπλανόδιαδρομίσκο. Ήταν έρημος.«Εδώ είναι, στο βάθος», είπε το αγόρι, που το στόμα του είχεαρχίσει να στεγνώνει. «Δε φαίνεταιαπό δω».Κατόπιν, τους οδήγησε ανάμεσα στα ψηλά ράφια με τις γυάλινεςσφαίρες, ορισμένες από τιςοποίες λαμπύρισαν καθώς περνούσαν...«Κάπου εδώ πρέπει να είναι», ψιθύρισε ο Χάρι, σίγουρος ότι κάθεβήμα τον έφερνε πιο κοντά στηβασανισμένη μορφή του Σείριου. «Κάπου εδώ... πολύ κοντά...»«Χάρι;» έκανε διστακτικά η Ερμιόνη, αλλά εκείνος δε θέλησε να τηςαπαντήσει. Το στόμα του είχεστεγνώσει εντελώς.«Κάπου εδώ... εδώ...» είπε.Είχαν φτάσει στο τέρμα της σειράς που φωτιΖόταν από το ωχρό φωςτων κεριών. Δεν υπήρχεκανείς εκεί μόνο μια βαριά, σκονισμένη σιωπή.711«Μπορεί να είναι...» ψιθύρισε βραχνά ο Χάρι κοιτώντας στο διπλανόδιάδρομο. «Ή ίσως...»Προχώρησε και κοίταξε βιαστικά στον επόμενο.«Χάρι;» επανέλαβε η Ερμιόνη.«Τι;» γρύλισε.«Δε... δε νομίσω πως είναι εδώ ο Σείριος».Κανένας δε μίλησε. Ο Χάρι δεν ήθελε να τους κοιτάξει. Ένιωθεαπαίσια. Δεν καταλάβαινε γιατί δενήταν εκεί ο Σείριος. Έπρεπε να είναι. Εκεί τον είχε δει...Έτρεξε κατά μήκος των σειρών κοιτάΖοντας τους στενούς διαδρόμους.Ήταν έρημοι. Έτρεξεπρος την αντίθετη κατεύθυνση, προσπερνώντας τους ανήσυχουςσυντρόφους του. Ο Σείριος δεφαινόταν πουθενά ούτε υπήρχε κανένα σημάδι πάλης.«Χάρι;» φώναξε ο Ρον.«Τι;»Δεν ήθελε να ακούσει τι είχε να του πει ο Ρον, δεν ήθελε ναακούσει το φίλο του να του λέει πωςήταν ηλίθιος ή να προτείνει να επιστρέψουν στο «Χόγκουαρτς»αντίθετα, ένιωθε το πρόσωπο τουφλογισμένο κι ήθελε να κρυφτεί για ώρες εδώ κάτω, στο σκοτάδι,πριν αντικρίσει το φως τουαίθριου και τα επιτιμητικά βλέμματα των άλλων...«Το είδες αυτό;» ρώτησε ο Ρον.«Ποιο;» είπε Ζωηρά αυτή τη φορά ο Χάρι — σίγουρα θα ήταν κάποιοσημάδι από το πέρασματου Σείριου, κάποιο ίχνος. Επέστρεψε στο σημείο όπου στέκονταν οιάλλοι, στο διάδρομο της σει-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ράς 97, αλλά βρήκε απλώς τον Ρον να κοιτάΖει μιαν από τιςσκονισμένες γυάλινες σφαίρες στοράφι. «Τι;» επανέλαβε κατσουφιασμέ-νος ο Χάρι.«Γράφει... γράφει το όνομα σου», αποκρίθηκε ο φίλος του.Ο Χάρι πλησίασε. Ο Ρον έδειχνε μια μικρή γυάλινη σφαίρα πουλαμπύριΖε με ένα αχνόεσωτερικό φως, αν και ήταν πολύ σκονισμένη σαν να είχαν χρόνια νατην αγγίξουν.«Το όνομα μου;» ρώτησε ανέκφραστα ο Χάρι.Έκανε ένα βήμα μπροστά. Δεν ήταν τόσο ψηλός όσο ο Ρον καιχρειάστηκε να τεντώσει το λαιμότου για να διαβάσει την κίτρινη ταμπελίτσα, που ήταν επικολλημένηστο ράφι κάτω από τησκονισμένη γυάλινη σφαίρα. Με καλλιγραφικά στοιχεία αναγραφότανμια ημερομηνία πριν απόδεκαέξι χρόνια περίπου κι από κάτω:712Σ.ΠΤ προςΑΠΓΜ.Ν. Άρχοντας του Σκότους και (;) Χάρι ΠάτερΟ Χάρι σάστισε.«Τι είναι;» ρώτησε νευρικά ο Ρον. «Γιατί γράφει το όνομα σου;»Έριξε μια ματιά στις άλλεςταμπελίτσες που υπήρχαν στο ράφι. «Το δικό μου όνομα δεν υπάρχει»,είπε μπερδεμένος. «Ούτεκανενός άλλου από μας».«Χάρι, δε νομίΖω πως πρέπει να την αγγίξεις», είπε αυστηρά ηΕρμιόνη καθώς εκείνος άπλωνετο χέρι του.«Γιατί;» αντέτεινε το αγόρι. «Αφού με αφορά, έτσι δεν είναι;»«Μη, Χάρι!» πετάχτηκε ξαφνικά ο Νέβιλ. Ο Χάρι γύρισε και τονκοίταξε. Το στρογγυλό πρόσωποτου Νέβιλ γυάλιΖε από ιδροτά. Έδειχνε να μην αντέχει άλλο αυτή τηνυπερένταση.«Έχει το όνομα μου», επέμεινε ο Χάρι.Αψηφώντας κάθε κίνδυνο, ακούμπησε τα δάχτυλα του στη σκονισμένηεπιφάνεια της σφαίρας.Περίμενε να είναι παγωμένη, αλλά έπεσε έξω. Απεναντίας, ήταν σαννα την είχαν αφήσει με τιςώρες στον ήλιο, σαν να τη Ζέσταινε αυτό το εσωτερικό φως.Προσμένοντας, ελπίζοντας ίσωςίσως, ότι θα συμβεί κάτι συνταρακτικό, κάτι συναρπαστικό που θαδικαίωνε το μακρύ επικίνδυνοταξίδι τους, ο Χάρι κατέβασε τη σφαίρα από το ράφι και τηνπεριεργάστηκε.Δεν έγινε τίποτα.Οι άλλοι μαΖεύτηκαν γύρω του και κοίταξαν τη σφαίρα καθώς εκείνοςτην καθάριζε από το παχύστρώμα της σκόνης.Και τότε, ακούστηκε πίσω τους μια αργόσυρτη φωνή.«Πολύ ωραία, Πότερ. Και τώρα, γύρισε, φρόνιμα κι ωραία, προς τομέρος μου και δώσ' μου αυτόπου κρατάς».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Πίσω από το πέπλοΣκοτεινές σιλουέτες ξεπρόβαλαν από το πουθενά και τους κύκλωσαν,κλείνοντας τις διόδουςδεξιά κι αριστερά μάτια γυά-λίΖαν μέσα από σχισμές κουκούλων, ενώμια ντουΖίνα αναμμέναραβδιά τους σημάδευαν κατάκαρδα- ένα πνιχτό επιφώνημα τρόμουξέφυγε από τα χείλη της Τζίνι.«Δώσ' το μου, Πότερ», επανέλαβε η αργόσυρτη φωνή του Λού-σιουςΜαλφόι, καθώς άπλωνε τοχέρι του με ανοιχτή την παλάμη.Η καρδιά του Χάρι βούλιαξε ξαφνικά. Ήταν παγιδευμένοι και,μάλιστα, η αριθμητική υπεροχή τωναντιπάλων τους ήταν δύο προς έναν.«Δώσ' το μου», επανέλαβε ο Μαλφόι.«Πού είναι ο Σείριος;» ρώτησε ο Χάρι.Κάμποσοι θανατοφάγοι γέλασαν. Μια τραχιά γυναικεία φωνή από τιςσκοτεινές σιλουέτες στ'αριστερά του Χάρι είπε θριαμβευτικά: «Ο Άρχοντας του Σκότουςννωρι'Ζει τα πάντα!»«Τα πάντα», επανέλαβε σιγανά ο Μαλφόι. «Και τώρα, δώσ' μου τηνπροφητεία, Πότερ».«θέλω να μάθω πού είναι ο Σείριος!»«θέλω να μάθω που είναι ο Σείριος!» τον μιμήθηκε η γυναίκα στ'αριστερά του.Είχε Ζυγώσει τον Χάρι και τους άλλους μαΖί με έναν ακόμη θανατοφάγοκαι τώρα βρίσκονταν σεαπόσταση μόλις μισού μέτρου η λάμψη των ραβδιών τους τύφλωνε τοαγόρι.«Εσείς τον έχετε», είπε ο Χάρι αγνοώντας τον πανικό που τονέπνιγε, τον τρόμο πουπροσπαθούσε να καταπνίξει από την πρώτη στιγμή που έφτασε στησειρά 97. «Εδώ είναι. Τοξέρω».714«Το μωλό τσίπνησε και νομίΖε ότι ατό που ονειρεύτηκε ήταναλήθεια», είπε η γυναίκα μεαπαίσια, κορόίδευτική, μωρουδίστικη φωνή.Ο Χάρι ένιωσε τον Ρον να αναδεύεται δίπλα του.«Μην κάνεις τίποτα», του ψιθύρισε. «Όχι ακόμη...»Η γυναίκα που τον μιμήθηκε ξέσπασε σε βραχνά γέλια.«Τον ακούτε; Τον ακούτε; Δίνει εντολές στα άλλα παιδιά σαν νασκέφτεται να μας πολεμήσει!»«Εσύ, Μπέλατριξ, δεν τον ξέρεις τον Πότερ όπως εγώ», είπε σιγανά οΜαλφόι. «Έχει μεγάληαδυναμία στους ηρωισμούς κι ο Άρχοντας του Σκότους το ξέρει. Καιτώρα δώσ' μου τηνπροφητεία, Πότερ».«Ξέρω πως είναι εδώ ο Σείριος», είπε ο Χάρι αν και ο πανικόςπλάκωνε το στήθος του, τονεμπόδιζε να αναπνεύσει. «Ξέρω ότι τον πιάσατε!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Άρχισαν να γελούν και οι άλλοι θανατοφάγοι, μα το γέλιο τηςγυναίκας ήταν το πιο κακαριστό απ'όλα.«Καιρός να μάθεις τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας κι ονείρων,Πότερ», είπε ο Μαλφόι. «Καιτώρα, δώσ' μου την προφητεία, γιατί θα χρησιμοποιήσουμε τα ραβδιάμας».«Εμπρός, λοιπόν», έκανε ο Χάρι και σήκωσε το δικό του ραβδί στούψος του στήθους.Την ίδια στιγμή, τα πέντε ραβδιά —του Ρον, της Ερμιόνης, τουΝέβιλ, της Τζίνι και της Λούνα —σηκώθηκαν κι αυτά δεξιά κι αριστερά του. Ο κόμπος στο στομάχι τουΧάρι σφίχτηκε ακόμη περισσότερο.Αν δεν ήταν εδώ ο Σείριος, είχε οδηγήσει τους φίλους τουστο θάνατο χωρίς κανέναναπολύτως λόγο...Οι θανατοφάγοι όμως δεν επιτέθηκαν.«Δώσ' μου την προφητεία και δε θα σας πειράξουμε», είπε ψυχρά οΜαλφόι.Ήταν η σειρά του Χάρι να γελάσει. «Ναι, πώς!» έκανε. «Αν σου δώσωαυτό — προφητεία είπεςπως είναι; — θα μας αφήσεις να φύγουμε σώοι και αβλαβείς, ε!»Πριν προλάβει να αποσώσει καλά καλά τη φράση του, η γυναίκατσίριξε: «Πρόσελθε, προφ...»Ο Χάρι, ωστόσο, το περίμενε: «Προστάτευσε^ φώναξε πριν προλάβει ναολοκληρώσει το ξόρκιτης και, μολονότι η γυάλινη σφαίρα γλίστρησε από τα δάχτυλα του,κατάφερε να τη συγκρατήσειτην τελευταία στιγμή.715«Α, ξέρει να παίΖει ο μικρούλης μας ο Χάρι Πότερ», σχολίασε εκείνηκοιτάΖοντάς τον με ταπαρανόίκά μάτια της μέσα από τις σχισμές της κουκούλας. «Πολύκαλά, λοιπόν...»«ΣΟΥ ΕΙΠΑ, ΟΧΙ!» κραύγασε στη γυναίκα ο Λούσιους Μαλφόι.«Αν τη σπάσεις...!»Το μυαλό του Χάρι δούλευε πυρετωδώς. Οι θανατοφάγοι ήθελαν αυτή τησκονισμένη γυάλινησφαίρα. Εκείνον δεν τον ενδιέφερε η σφαίρα. Το μόνο που ήθελε ήταννα βγουν Ζωντανοί από κειμέσα, να μην πληρώσουν οι φίλοι του το φρικτό τίμημα της βλακείαςτου.Τότε η γυναίκα έκανε ένα βήμα μπροστά κι έβγαλε την κουκούλα της.Το ΑΖκαμπάν είχε σκάψειτο πρόσωπο της Μπέλατριξ Λε-στρέιντζ, κάνοντας το να φαντάΖεικάτισχνο, αποστεωμένο σανκρανίο, μα έλαμπε από τον πυρετό του φανατισμού.«Δηλαδή, πρέπει να σε πείσουμε;» αναρωτήθηκε ενώ το στήθος τηςανεβοκατέβαινελαχανιασμένο. «Πολύ καλά... Πιάστε τον μικρότερο», πρόσταξε τουςθανατοφάγους πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

στέκονταν δίπλα της. «Τώρα, θα βασανίσουμε το κοριτσάκι κι εσύ θαβλέπεις».Ο Χάρι αντιλήφθηκε τους άλλους να Ζυγώνουν την Τζινι αυτομάτωςέκανε ένα βήμα στο πλάί καιβρέθηκε μπροστά της, κρατώντας στο στήθος του την προφητεία.«Αν επιτεθείτε σε κάποιον από μας, θα τη σπάσω», πέταξε στηνΜπέλατριξ. «Δε νομίΖω πως θαευχαριστηθεί το αφεντικό σου αν γυρίσεις χωρίς την προφητεία, έτσιδεν είναι;»Η γυναίκα δε σάλεψε. Τον κοίταξε υγραίνοντας με τη γλώσσατα λεπτά χείλη της.«Για πείτε μου, λοιπόν», συνέχισε ο Χάρι, «τι προφητεία είναιαυτή εδώ;»Δεν μπορούσε να σκεφτεί τι να κάνει και γι' αυτό συνέχισε ναμιλάει. Έτσι όπως στέκονταν δίπλα δίπλα με τον Νέβιλ, το μπράτσοτου αγοριού ακουμπούσε στοδικό του και τον ένιωθε να τρέμει ένιωθε επίσης στο σβέρκο του τηνκοφτή ανάσα κάποιου άλλου.'ΗλπίΖε να προσπαθούσαν να βρουν κι οι φίλοι του τρόπο ναξεφύγουν, γιατί το δικό του μυαλόείχε σταματήσει.«Τι προφητεία;» επανέλαβε η Μπέλατριξ και το χαμόγελο έσβησε απότα χείλη της. «Προφανώςαστειεύεσαι, Χάρι Πότερ».«Καθόλου», είπε ο Χάρι, που κοίταΖε έναν έναν τους θανατοφάγουςαναΖητώντας κάποιοαδύνατο κρίκο, μια οδό διαφυγής. «Γιατί τη θέλει ο Βόλντεμορτ;»716Πολλοί θανατοφάγοι φρύαξαν.«Τολμάς να προφέρεις το όνομα του;» ψιθύρισε η Μπέλατριξ.«Ναι», αποκρίθηκε ο Χάρι σφίγγοντας τη γυάλινη σφαίρα, γιατίπερίμενε κι άλλες απόπειρες νατου την πάρουν. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω Βόλ...»«Βούλωσε το!» τσίριξε η Μπέλατριξ. «Τολμάς να πιάνεις το όνομα τουστα ανάξια χείλη σου,τολμάς να το μαγαρίΖεις με την ημίαι-μη γλώσσα σου, τολμάς...»«Ξέρεις πως είναι κι αυτός ημίαιμος;» ρώτησε παράτολμα ο Χάρι. ΗΕρμιόνη βόγκηξε σιγανά στοαφτί του. «Ο Βόλντεμορτ; Η μητέρα του ήταν μάγισσα αλλά ο μπαμπάςτου ήταν Μαγκλ... ή σαςπαραμυθιάΖει πως είναι καθαρόαιμος;»«ΑΠΟΧΑΥΝΩΣ...»«ΟΧΙ!»Ένας πίδακας κόκκινου φωτός εκτοξεύτηκε από τη μύτη του ραβδιούτης Μπέλατριξ Λεστρέιντζ,αλλά τον απέκρουσε ο Μαλφόι το δικό του ξόρκι εξοστράκισε το δικότης σε ένα ράφι τριάντα πόντουςδεξιά από τον Χάρι, θρυμματίΖοντας κάμποσες από τις γυάλινεςσφαίρες που βρίσκοντανεκεί.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Δύο σιλουέτες υπόλευκες σαν φαντάσματα και διάφανες σαν καπνόςξεδιπλώθηκαν μέσα από ταθραύσματα των γυαλιών που είχαν πέσει στο πάτωμα κι άρχισαν ναμιλάνε. Οι φωνές τους σκέπαζανη μια την άλλη, με αποτέλεσμα να ακούγονται μόνοαποσπασματικές φράσεις ανάμεσαστις φωνές του Λούσιους Μαλφόι και της Μπέλατριξ Λεστρέιντζ.«...τΟ ηλιοστάσιο θα έρθει ένας νέος...» έλεγε η μορφή ενόςγέροντα με γενειάδα.«ΜΗΝ ΤΟΝ ΧΤΥΠΑΣ! ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ!»«Τόλμησε... τόλμησε...» τσίριξε ασυνάρτητα η Μπέλατριξ, «έχει τοθράσος να στέκεται μπροστάμας... ο άθλιος, ο ημίαιμος...»«ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ!» βρυχήθηκε ο Μαλφόι.«... και τίποτα δε θα έρθει μετά...» είπε η μορφή μιας κοπέλας.Οι δύο μορφές που βγήκαν από τις σπασμένες σφαίρες εξαϋ-λώθηκανστον αέρα. Το μόνο πουέμεινε από τις ίδιες και τα αλλοτινά γυάλινα σπίτια τους ήταν ταθραύσματα στο πάτωμα. Είχανδώσει όμως στον Χάρι μια ιδέα. Το πρόβλημα ήταν πώς να την πειστους άλλους.717«Δε μου είπατε τι το σπουδαίο έχει αυτή η προφητεία που θέλετε νασας δώσω», είπεπροσπαθώντας να κερδίσει χρόνο. Έσυρε το πόδι του στα πλάγιααναΖητώντας το πόδι κάποιουάλλου.«Μην παίζεις μαΖί μας, Πότερ», είπε ο Μαλφόι.«Δεν παίζω», αποκρίθηκε ο Χάρι με το μισό μυαλό του στη συζή-τησηκαι το άλλο μισό στοψάξιμο με το πόδι. Και τότε, βρήκε το παπούτσι κάποιου και τουπάτησε τα δάχτυλα. Μια πνιχτήανάσα πίσω του του έδειξε ότι το πόδι ήταν της Ερμιόνης.«Τι;» ψιθύρισε το κορίτσι.«Δε σου έχει πει ο Ντάμπλντορ ότι ο λόγος που έχεις αυτό το σημάδιείναι κρυμμένος στα έγκατατου Τμήματος Μυστηρίων;» ρώτησε σαρκαστικά ο Μαλφόι.«Ε... τι;» έκανε ο Χάρι και για μια στιγμή ξέχασε το σχέδιο του.«Τι συμβαίνει με το σημάδι μου;»«τι» επανέλαβε επιτακτικά η Ερμιόνη από πίσω του.«Είναι δυνατόν;» αναρωτήθηκε με μοχθηρή ικανοποίηση ο Μαλφόι.Μερικοί θανατοφάγοιάρχισαν να γελάνε κι ο Χάρι, εκμεταλλευόμενος τα χαχανητά τους,ψιθύρισε στην Ερμιόνηκινώντας ανεπαίσθητα τα χείλη του: «Σπάστε ράφια...»«Δε σ' το έχει πει ο Ντάμπλντορ;» επανέλαβε ο Μαλφόι. «Έτσιεξηγείται γιατί δεν ήρθες νωρίτεραεδώ, Πότερ. Ο Άρχοντας του Σκότους αναρωτιόταν γιατί...»«...όταν πω τώρα...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«...δεν ήρθες τρέχοντας, όταν σου έδειξε στα όνειρα σου το μέροςόπου ήταν κρυμμένη ηπροφητεία. Πίστευε ότι η φυσική σου περιέργεια θα σ' έκανε ναθέλεις να ακούσεις την ακριβήδιατύπωση...»«Έτσι, ε;» έκανε ο Χάρι. Πίσω του, ένιωσε μάλλον παρά άκουσε τηνΕρμιόνη να μεταφέρει τομήνυμα του στους άλλους. Συνέχισε να μιλάει για να αποσπάσει τηνπροσοχή των θανατοφάγων.«Ώστε ήθελε να έρθω να την πάρω. Γιατί;»«Γιατί;» επανέλαβε δύσπιστα ο Μαλφόι. «Διότι μόνο εκείνος στονοποίο αναφέρεται η προφητείαμπορεί να την πάρει από το Τμήμα Μυστηρίων, όπως ανακάλυψε οΆρχοντας του Σκότους ότανέστειλε άλλους να την κλέψουν».«Και γιατί ήθελε να κλέψει μια προφητεία που αναφέρεται σ' εμένα;»συνέχισε τις ερωτήσεις οΧάρι.«Και στους δυο σας, Πότερ, και στους δυο σας... Δεν αναρωτή-718θήκες ποτέ γιατί ο Άρχοντας του Σκότους προσπάθησε να σε σκοτώσειόταν ήσουν μωρό;»Ο Χάρι κοίταξε τις σχισμές μέσα από τις οποίες έλαμπαν τα γκρίζαμάτια του Μαλφόι. Άραγε,αυτή η προφητεία ήταν ο λόγος που πέθαναν οι γονείς του, ο λόγοςπου είχε στο μέτωπο του τοσημάδι σε σχήμα αστραπής; Κρατούσε αυτή τη στιγμή στο χέρι του τηναπάντηση για όλα αυτά;«Κάποιος έκανε μια προφητεία για τον Βόλντεμορτ κι εμένα;» ρώτησεσιγανά κοιτάΖοντας τονΛούσιους Μαλφόι, ενώ τα δάχτυλα του έσφιγγαν τη Ζεστή γυάλινησφαίρα. Ήταν ελάχισταμεγαλύτερη από μια χρυσή μπάλα κι ακόμη σκονισμένη. «Και μεπαρέσυρε εδώ για να την πάρωγια λογαριασμό του; Γιατί δεν ήρθε ο ίδιος να την πάρει;»«Ο ίδιος;» τσίριξε η Μπέλατριξ Λεστρέιντζ με έναν παρανόίκοκαγχασμό. «Να έρθει ο Άρχονταςτου Σκότους στο Υπουργείο Μαγείας, όπου αγνοούν τόσο εξυπηρετικάτην επιστροφή του; Νααποκαλυφθεί στους χρυσούχους, τη στιγμή που σπαταλούν το χρόνοτους στο κυνήγι τουαγαπητού μου εξαδέλφου;»«Κι έτσι, έβαλε εσάς να του κάνετε τη Βρομοδουλειά, ε;» είπε οΧάρι. «Όπως προσπάθησε ναβάλει τον Στούρτζίς να την κλέψει... και τον Μπόουντ;»«Μπράβο, Πότερ, μπράβο...» έκανε αργόσυρτα ο Λούσιους Μαλφόι.«Όμως ο Άρχοντας τουΣκότους ξέρει πως δε σου λείπει η έξυπνα...»«ΤΩΡΑ!» φώναξε ο Χάρι.Πέντε διαφορετικές φωνές κραύγασαν πίσω του: «θραύσιους!» Πέντεκατάρες εκτοξεύτηκαν προςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πέντε διαφορετικές κατευθύνσεις, χτυπώντας τα ράφια απέναντι τους,που τινάχτηκαν στον αέραη ψηλή κατασκευή κλυδωνίστηκε καθώς θρυμματίζονταν εκατοντάδεςσφαίρες από το εσωτερικότους ξεδιπλώνονταν διάφανες υπόλευκες μορφές κι αιωρούνταν γύρωτους, ανακαλώντας με τιςφωνές τους ένα παρελθόν χαμένο στα βάθη του χρόνου, ενώ θραύσματαγυαλιών και σκλήθρεςέπεφταν βροχή...«ΤΡΕΞΤΕ!» φώναξε ο Χάρι, ενώ τα ράφια ταλαντεύονταν επίφοβα κιάρχισαν να πέφτουν κιάλλες σφαίρες. Άρπαξε την Ερμιόνη απ' το μανδύα και την τράβηξεμπροστά, προστατεύοντας μετο άλλο χέρι το κεφάλι του από τα ξύλα και τα γυαλιά που τουςβομβάρ-δίΖαν. Έναςθανατοφάγος όρμησε καταπάνω του μεσ' από το συν-719νεφο της σκόνης ο Χάρι έριξε μια γερή αγκωνιά στο καλυμμένοπρόσωπο του. ΦώναΖαν όλοιμαΖίενώ κραυγές πόνου ακούγονταν ανάμεσα στους δυνατούς πάταγους,που έκαναν καθώςέπεφταν τα ράφια, και τις αποσπασματικές προφητείες των μάντεων,που ελευθερώνονταν απότις σφαίρες τους...Ο Χάρι βρήκε ένα πέρασμα και είδε τον Ρον, την Τζίνι και τη Λούνανα τον προσπερνούν σαναστραπές, καλύπτοντας με τα χέρια τα κεφάλια τους- κάτι βαρύ τονχτύπησε στο πρόσωπο, αλλάέσκυψε απλώς το κεφάλι και συνέχισε να τρέχει. Την επόμενη στιγμήένα χέρι τον άδραξε απότον ώμο. Άκουσε όμως την Ερμιόνη να φωνά-Ζει: «Αποχαυνώσιους/» καιτο χέρι τον άφησε στηστιγμή...Έφτασε στο τέρμα της 97ης σειράς, έστριψε δεξιά κι έβαλε φτερά σταπόδια του. Άκουγε βήματαακριβώς πίσω του και τη φωνή της Ερμιόνης να παρακινεί τον Νέβιλ.Απέναντι του ακριβώςέβλεπε μισάνοιχτη την πόρτα από την οποία είχαν μπει ο Χάριδιέκρινε το σπινθηροβόλο φως τηςκρυστάλλινης καμπάνας. Όρμησε έξω, κρατώντας σφιχτά στο χέρι τουτην προφητεία, καιπερίμενε να περάσουν και οι άλλοι δύο το κατώφλι πριν κλείσει πίσωτους την πόρτα...«Κλειδαμπαρύοσου!» κοντανάσανε η Ερμιόνη κι η πόρτα σφραγίστηκε μεέναν παράξενοπλατσουριστό ήχο.«Πού... πού είναι οι υπόλοιποι;» ρώτησε λαχανιασμένος ο Χάρι.ΝόμιΖε ότι ο Ρον, η Λούνα και η Τζίνι βρίσκονταν μπροστά τους, ότιθα περίμεναν σε αυτό τοδωμάτιο, αλλά δεν υπήρχε κανείς εκεί.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«θα πρέπει να πήραν λάθος δρόμο!» ψιθύρισε η Ερμιόνη με ύφοςτρομοκρατημένο.«Ακούστε!» ψιθύρισε ο Νέβιλ.Βήματα και κραυγές αντηχούσαν πίσω από την πόρτα που μόλις είχανσφραγίσει. Ο Χάρικόλλησε το αφτί του στην πόρτα κι άκουσε τον Μαλφόι να βρυχιέται:«Αφήστε τον Νοτ, αφήστετον, λέω τα τραύματα του δεν έχουν καμία σημασία για τον Άρχοντατου Σκότους σε σύγκριση μετην απώλεια της προφητείας. Τζάγκσον, έλα δω, πρέπει ναοργανωθούμε! θα χωριστούμε σεΖευγάρια και θα ψάξουμε. Μην ξεχνάτε: δε θα κάνετε τίποτα στονΠότερ αν δεν πάρουμε πρώτατην προφητεία, τους άλλους μπορείτε να τους σκοτώσετε αν είναιαπαραίτητο. Μπέλατριξ,Ροδόλφε, εσείς πηγαίνετε αριστερά Κράμπε, Ραμπάσταν, δεξιάTZΟΝKOΟΝ, Ντολόχοβ, σε αυτήτην πόρτα Μακνέρ και Άβερι από δω Ρούκγουντ, από κει εσύ, Μούλσιμπερ,έλα μαΖίμου!»720Τώρα τι κάνουμε;» ρώτησε τον Χάρι η Ερμιόνη, που έτρεμε συ- \γκορμη.«Δε θα περιμένουμε, βέβαια, εδώ μέχρι να μας βρούνε», απόκρίθηκετο αγόρι. «Πάμε ναφύγουμε από αυτή την πόρτα».Έτρεξαν όσο πιο αθόρυβα μπορούσαν, πέρασαν από την κρυστάλλινηκαμπάνα όπου άνοιγε κιέκλεινε το μικροσκοπικό αβγό, και κατευθύνθηκαν προς την έξοδο γιατο στρογγυλό προθάλαμο,στο βάθος της αίθουσας. Κόντευαν να φτάσουν, όταν ο Χάρι άκουσεκάτι μεγάλο και βαρύ ναπέφτει στην πόρτα που είχε σφραγίσειη Ερμιόνη. |«Κάντε στην άκρη!» ακούστηκε μια τραχιά φωνή. «Άνοιξε!» |Καθώς η πόρτα άνοιγε, ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Νέβιλ βούτηξαν |κάτω από τα γραφεία. Είδαντους ποδόγυρους απ' τους μανδύες δύο| θανατοφάγων να πλησιάΖουν ταπόδια τους κινούντανγρήγορα.«Μπορεί να βγήκαν στον προθάλαμο», είπε η τραχιά φωνή.«Ψάξε κάτω από τα γραφεία», υπέδειξε μια άλλη.Ο Χάρι είδε τα γόνατα των θανατοφάγων να λυγίσουν. Αμέσωςανασήκωσε το ραβδί του πάνωαπό το γραφείο και φώναξε: αποΧΑΥΝΩΣΙΟΥΣ!»Ένας κόκκινος πίδακας φωτός χτύπησε τον πλησιέστερο θανατοφάγοεκείνος έπεσε με τηνπλάτη σε ένα εκκρεμές και το ανά- ποδογύρισε. Ο δεύτεροςθανατοφάγος όμως, που τραβήχτηκεκι | απέφυγε το ξόρκι του Χάρι, σημάδευε με το ραβδί του τηνΕρμιόνη, που προσπαθούσε ναβγει από την κρυψώνα της για να σήμα δέψει καλύτερα.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Αβάντα...»Ο Χάρι έκανε μια βουτιά, αγκάλιασε τα γόνατα του θανατοφάγου καιτον έριξε κάτω, κάνοντας τοννα αστοχήσει. Ο Νέβιλ αναποδογύρισε ένα γραφείο από τη βιάση τουνα βοηθήσει σημάδεψετρέμοντας με το ραβδί του τα δύο σώματα που πάλευαν και φώναξε:«ΑΦΟΠΛΙΣΙΟΥΣ!»Τα ραβδιά του Χάρι και του θανατοφάγου ξέφυγαν από τα χέρια τουςκαι πέταξαν προς τηνείσοδο της Αίθουσας των Προφητειών. Σηκώθηκαν και οι δύο αμέσωςόρθιοι κι έτρεξαν ξοπίσωαπ' τα ραβδιά, ο θανατοφάγος μπροστά κι ο Χάρι καταπόδας, ενώ οΝέβιλ ακολουθούσετελευταίος, έντρομος γι' αυτό που είχε προκαλέσει.«Φύγε από τη μέση, Χάρι!» φώναξε ο Νέβιλ, αποφασισμένος ναδιορθώσει τη Ζημιά.721Ο Χάρι τραβήχτηκε στο πλάί, ενώ ο Νέβιλ σημάδεψε ξανά και φώναξε:«ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΙΟΥΣ!»Ένας κόκκινος πίδακας φωτός πέρασε ξυστά πάνω από τον ώμο τουθανατοφάγου και χτύπησεμια κρυστάλλινη προθήκη στον τοίχο, γεμάτη με χρονομηχανέςδιάφορων σχημάτων η προθήκηέπεσε στο πάτωμα και διαλύθηκε, θραύσματα γυαλιών σκορπίστηκανπαντού κι ύστερααναπήδησαν ξανά στον τοίχο, τέλεια επιδιορθωμένα, για ναξαναπέσουν και να ξανασπάσουν...Ο θανατοφάγος άρπαξε το ραβδί του, που είχε πέσει στο πάτωμα δίπλααπό τη σπινθηροβόλακρυστάλλινη καμπάνα. Ο Χάρι βούτηξε πίσω από ένα γραφείο καθώς οάντρας γϋρίΖε προς τομέρος του η μάσκα του είχε γλιστρήσει και δεν έβλεπε. Την τράβηξεμε το ελεύθερο χέρι του καιφώναξε: «ΑΠΟΧΑΥΝ...»«ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΙΟΥΣ!» ούρλιαξε η Ερμιόνη, που μόλις τους είχεπροφτάσει. Το κόκκινο φωςχτύπησε κατάστηθα το θανατοφάγο, που μαρμάρωσε με το χέρι υψωμένοτο ραβδί του κύλησεστο πάτωμα κι εκείνος έπεσε με την πλάτη στην κρυστάλλινη καμπάνα.Ο Χάρι περίμενε ναχτυπήσει στο συμπαγές κρύσταλλο και να γλιστρήσει στο πάτωμααντίθετα το κεφάλι τουβυθίστηκε μέσα στην καμπάνα σαν να ήταν σαπουνόφουσκα και βρέθηκεξαπλωμένος ανάσκελαπάνω στο γραφείο, με το κεφάλι μέσα στο δοχείο με το σπινθηροβόλοστρόβιλο.«Πρόσελθε, ραβδί!» φώναξε η Ερμιόνη. Το ραβδί του Χάρι σηκώθηκεαπό τη σκοτεινή γωνιάόπου είχε πέσει κι ήρθε πετώντας στο χέρι της. Η κοπέλα το έδωσεστον Χάρι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ευχαριστώ», της είπε ο Χάρι. «Πάμε να φύγουμε από...»«Κοιτάξτε!» ακούστηκε έντρομος ο Νέβιλ. Είχε καρφώσει τα μάτια στοκεφάλι του θανατοφάγουμέσα στη κρυστάλλινη καμπάνα.Σήκωσαν κι οι τρεις τα ραβδιά τους, μα δε χρειάστηκε να ταχρησιμοποιήσουν έμειναν μ' ανοιχτότο στόμα μόλις είδαν αυτό που συνέβαινε.Το κεφάλι του άντρα συρρικνωνόταν πάρα πολύ γρήγορα, ενώ τα μαύραμαλλιά και τα αξύρισταγένια του απορροφούνταν από το δέρμα του τα μαγουλά του έγιναντρυφερά, το κρανίο τουστρογγυλό, καλυμμένο με μεταξένιο χνούδι...Τώρα, στην άκρη του χοντρού μυώδους λαιμού του θανατοφά-γουβρισκόταν το κεφάλι ενόςμωρού. Ο άντρας προσπαθούσε να722ανασηκωθεί αλλά, καθώς τα τρία παιδιά κοίταΖαν χάσκοντας, τοκεφάλι άρχισε πάλι ναμεγαλώνει παίρνοντας τις κανονικές του διαστάσεις πυκνά μαύραμαλλιά φύτρωσαν στο κρανίοκαι γένια στο πιγούνι του...«Είναι ο Χρόνος», ψιθύρισε με δέος η Ερμιόνη. «Ο Χρόνος...»Ο θανατοφάγος κούνησε το απαίσιο κεφάλι του σε μια προσπάθεια ναξεθολώσει το μυαλό του.Πριν προλάβει όμως καλά καλά να συνέλθει, το κεφάλι του άρχισεπάλι να συρρικνώνεται, ναγίνεται μωρουδίστικο...Ξαφνικά μια κραυγή ακούστηκε από ένα γειτονικό δωμάτιο, ακολούθησεπάταγος κι έναουρλιαχτό.«ΡΟΝ,» φώναξε ο Χάρι, αποστρέφοντας το Βλέμμα από την τερατώδημεταμόρφωση πουσυντελούνταν μπροστά του. «ΤζΙΝΙ, ΛΟΥΝΑ,»«Χάρι!» στρίγκλισε η Ερμιόνη.Ο θανατοφάγος είχε τραβήξει το κεφάλι του από την κρυστάλλινηκαμπάνα. Η εμφάνιση του ήταναποκρουστική το μικροσκοπικό μωρουδίστικο κεφάλι του έκλαιγε γοεράενώ χτυπούσε σαν φτεράτα χοντρά του μπράτσα. Ο Χάρι έσκυψε για να αποφύγει ένα χτύπημασήκωσε το ραβδί του αλλάη Ερμιόνη του έπιασε το χέρι.«Δεν επιτρέπεται να χτυπήσεις ένα μωρό!»Δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να της φέρει αντιρρήσεις. Άκουσε τονήχο των βημάτων πουδυνάμωνε από την Αίθουσα των Προφητειών και κατάλαβε, κάπως αργά,πως δεν έπρεπε ναφωνάξει και να προδώσει τη θέση τους.«Ελάτε!» φώναξε.Στη στιγμή εγκατέλειψαν τον παραμορφωμένο θανατοφάγο με το κεφάλιμωρού, που τρέκλιζεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πίσω τους, και έτρεξαν στην ανοιχτή πόρτα, στην άλλη άκρη τουδωματίου, για να επιστρέψουνστο στρογγυλό προθάλαμο.Είχαν φτάσει στα μέσα της διαδρομής, όταν ο Χάρι είδε από τηνανοιχτή πόρτα άλλους δύοθανατοφάγους να διασχίσουν τρέχοντας το μαύρο δωμάτιο και ναέρχονται προς το μέρος τους.Αμέσως τα παιδιά έστριψαν αριστερά, μπήκαν σ' ένα μικρό, σκοτεινό,στενάχωρο γραφείο κιέκλεισαν πίσω τους την πόρτα.«Κλειδαμπα...» άρχισε η Ερμιόνη, αλλά πριν προλάβει να απο-σώσειτο ξόρκι, η πόρτα άνοιξε μεπάταγο κι όρμησαν μέσα οι θα-νατοφάγοι.«ΑΠΩΘΗΣΙΟΥΣ!» φώναξαν θριαμβευτικά και οι δύο.723Ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Νέβιλ τινάχτηκαν προς τα πίσω. Ο Νέ-βιλπέρασε πάνω από έναγραφείο κι εξαφανίστηκε από τα μάτια τους. Η Ερμιόνη έσκασε με τηνπλάτη σε μια βιβλιοθήκηκαι δέχτηκε πάνω της μια βροχή από χοντρά βιβλία. Ο Χάρι χτύπησεμε το πίσω μέρος τουκεφαλιού του στον πέτρινο τοίχο κι άρχισε να βλέπει αστεράκιαΖαλίστηκε τόσο πολύ που, προςστιγμήν, δεν μπορούσε να αντιδράσει.«ΤΟΝ ΠΙΑΣΑΜΕ'» φώναξε ο θανατοφάγος που βρισκόταν πιο κοντά στονΧάρι. «ΣΕ ΕΝΑΓΡΑΦΕΙΟ ΔΙΠΛΑ »«Σιώπησε!» φώναξε η Ερμιόνη κι η φωνή του άντρα έσβησε στη στιγμή.Συνέχισε να κουνά ταχείλη του πίσω από την τρύπα της μάσκας αλλά δεν έβγαινε κανέναςήχος. Ο σύντροφος του τονέσπρωξε στην άκρη.«Μαρμαρώσιους!» κραύγασε ο Χάρι, καθώς ο δεύτερος θανα-τοφάγοςσήκωνε το ραβδί του. Στηστιγμή τα πόδια του άντρα ενώθηκαν, τα χέρια του κόλλησαν στο σώμακι έπεσε με τα μούτραστο χαλί, μπροστά στα πόδια του Χάρι, αλύγιστος σαν κούτσουρο κιανίκανος να σαλέψει.«Μπράβο, Χα...»Εκείνη τη στιγμή, όμως, ο θανατοφάγος που η Ερμιόνη είχε μόλιςχτυπήσει με το ξόρκι της σιγήςέκανε μιαν απότομη κοφτή κίνηση με το ραβδί του μια πορφυρή πύρινηκλωστή διαπέρασε τοστήθος της Ερμιόνης. Εκείνη έβγαλε μια πνιχτή κραυγή έκπληξης καισωριάστηκε στο πάτωμα,όπου έμεινε ακίνητη.«ΕΡΜΙΟΝΗ'»Ο Χάρι γονάτισε δίπλα της, ενώ ο Νέβιλ πλησίαΖε μπουσουλώ-νταςκάτω από το γραφείο,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

κρατώντας μπροστά του το ραβδί του. Με το που ξεπρόβαλε το κεφάλιτου, ο θανατοφάγος τονκλότσησε με δύναμη, σπάΖοντας στα δύο το ραβδί του και χτυπώνταςτον στο πρόσωπο. ΟΝέβιλ ούρλιαξε από πόνο κι αναδιπλώθηκε, σφίγγοντας το στόμα καιτη μύτη του. Ο Χάρι γύρισεμε υψωμένο το ραβδί του και είδε ότι ο θανατοφάγος είχε βγάλει τημάσκα του και τον σημάδευεμε το ραβδί του το αγόρι αναγνώρισε το μακρύ, χλομό πρόσωπο τουαπό τη φωτογραφία στονΗμερήσιο Προφήτη: ήταν ο Αντονίν Ντολόχοβ, ο μάγος που δολοφόνησετους Προύετ.Ο Ντολόχοβ χαμογέλασε. Με το ελεύθερο χέρι του έδειξε τηνπροφητεία που έσφιγγε ακόμη στοχέρι του ο Χάρι, τον εαυτό του κι έπειτα την Ερμιόνη. Αν και δενμπορούσε να μιλήσει, ήταν σα-724φές τι ήθελε να πει: «Δώσ' μου την προφητεία, αλλιώς θα πάθεις ότιέπαθε κι εκείνη...»«Λες και δε θα με σκοτώσεις μόλις σου τη δώσω!» σαρκασε ο Χάρι.Ένα κύμα πανικού θόλωνε το μυαλό του, εμποδίζοντας τον να σκεφτείκαθαρά: με το ένα του χέρικρατούσε απ' τον ώμο την Ερμιόνη, που ήταν ακόμη Ζεστή, αλλά δεντολμούσε να την κοιτάξει.Όχι, δεν πρέπει να πεθάνει, δεν πρέπει να πεθάνει, εγώ φταίω ανείναι πεθαμένη...«Πρόθεχε, Χάρι», είπε επιτακτικά ο Νέβιλ κάτω από το γραφείο.Κατέβασε τα χέρια,αποκαλύπτοντας μια σπασμένη μύτη κι αίματα που κυλούσαν στο στόμακαι το σαγόνι του. «Μηντου τη δώθειθ!»Ξαφνικά ένας Βρόντος ακούστηκε έξω από την πόρτα κι ο Ντο-λόχοβέριξε μια λοξή ματιά: στοκατώφλι στεκόταν ο θανατοφάγος με το μωρουδίστικο κεφάλι πουτσίριΖε, ενώ οι τεράστιεςγροθιές του κινούνταν ανεξέλεγκτα προς όλες τις κατευθύνσεις. ΟΧάρι άρπαξε την ευκαιρία:«ΜΑΡΜΑΡΩΣΙΟΥΣ!»Το ξόρκι χτύπησε τον Ντολόχοβ πριν προλάβει να το αποκρούσει καισωριάστηκε πάνω στοσύντροφο του έμειναν κι οι δυο άκαμπτοι σαν σανίδες, ανίκανοι νακάνουν την παραμικρή κίνηση.«Ερμιόνη», είπε ευθύς ο Χάρι κι άρχισε να ταρακουνά τη φίλη τουενώ ο θανατοφάγος με τομωρουδίστικο κεφάλι απομακρυνόταν. «Ερμιόνη, ξύπνα...»«Τι τηθ έκανε;» ρώτησε πνιχτά ο Νέβιλ που ξετρύπωσε κάτω από τογραφείο και γονάτισε απότην άλλη πλευρά το αίμα κυλούσε ποτάμι από τη μύτη του που 'χεγίνει τούμπανο από τοπρήξιμο.«Δεν ξέρω...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Νέβιλ έπιασε τον καρπό της Ερμιόνης.«Έχει θφυγμό, Χάρι, είμαι θίγουροθ».Ήταν τόση η ανακούφιση του Χάρι, που λύθηκαν τα πόδια του.«Είναι Ζωντανή;»«Ναι, έτθι νομίδω».Στο δωμάτιο έπεσε σιωπή. Ο Χάρι αφουγκράστηκε μήπος ακούσειβήματα, αλλά το μόνο πουακουγόταν ήταν τα κλαψουρίσματα κι οι κινήσεις του παραμορφωμένουθανατοφάγου από τοδιπλανό δωμάτιο.«Νέβιλ, δεν απέχουμε πολύ από την έξοδο», ψιθύρισε ο Χάρι,725«είμαστε δίπλα ακριβώς από το στρογγυλό δωμάτιο... Αν καταφέρουμενα πάμε εκεί και ναβρούμε τη σωστή πόρτα πριν έρθουν κι άλλοι θανατοφάγοι, θαμπορέσεις, φαντάΖομαι, ναμεταφέρεις την Ερμιόνη από το διάδρομο στους ανελκυστήρες... καινα βρεις κάποιον.. . νασημάνεις συναγερμό...»«Κι εθύ τι θα κάνειθ;» ρώτησε ο Νέβιλ σφουγγίΖοντας στο μανίκι τηματωμένη μύτη του καθώςτον κοίταΖε κατσουφιασμένος. «Πρέπει να βρω τους άλλους»,αποκρίθηκε ο Χάρι. «θα θεβοηθηθώ να τουθ βρειθ», δήλωσε με αποφασιστικότηταο Νέβιλ.«Μάη Ερμιόνη...» «θα την πάρουμε μαδί μαθ», δήλωσε αποφασιστικά οΝέβιλ. «θατην κουβαληθώ εγώ εθύ πολεμάθ καλύτερα από μένα...»Έπειτα σηκώθηκε, έπιασε το ένα μπράτσο της Ερμιόνης κι αγριοκοίταξετον Χάρι που έδειχνε ναδιστάΖει. Την επόμενη στιγμή όμως ο Χάρι άρπαξε το άλλο τηςμπράτσο και βοήθησε το φίλο τουνα φορτωθεί στους ώμους του το αναίσθητο κορμί της κοπέλας.«Περίμενε», είπε ο Χάρι, μαΖεύοντας το ραβδί της από το πάτωμα. Τοέχωσε στο χέρι του Νέβιλ.«Μπορεί να σου χρειαστεί».Ο Νέβιλ παραμέρισε με μια κλοτσιά το σπασμένο του ραβδί καθώςβάδιΖαν αργά προς τηνπόρτα.«θα με θκοτώθει η γιαγιά μου», είπε πνιχτά, ενώ από τη μύτητου έτρεχαν αίματα. «Ήταν το ραβδί του μπαμπά μου».Ο Χάρι ξεπρόβαλε το κεφάλι από την πόρτα και έριξε ολόγυρα κλεφτέςματιές. Οπαραμορφωμένος θανατοφάγος έκλαιγε σαν μωρό και σκόνταφτε πάνω σεδιάφορα αντικείμενα,αναποδογυρίΖο-ντας ρολόγια και γραφεία, σε μια κατάσταση πλήρουςσύγχυσης, ενώ η γυάλινηπροθήκη που περιείχε χρονομηχανές, όπως ακριβώς υποπτευόταν τώρα οΧάρι, συνέχιΖε ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πέφτει, να σπάΖει και να κρεμιέται ξανά στον τοίχο πλήρωςεπιδιορθωμένη.«Ούτε που θα μας πάρει είδηση», ψιθύρισε ο Χάρι. «Έλα...ακολούθησε με...»Βγήκαν αθόρυβα από το γραφείο κι οπισθοχώρησαν προς τηνπόρτα που οδηγούσε στο μαύρο προθάλαμο τώρα φάνταΖε εντελώςέρημος. Έκαναν μερικάβήματα με τον Νέβιλ να παραπατά από το βάρος της Ερμιόνης. Η πόρτατης Αίθουσας τουΧρόνου έκλεισε πίσω τους κι ο τοίχος άρχισε να περιστρέφεται γι'άλλη μια φορά. Το πρόσφατοχτύπημα στο κεφάλι είχε Ζαλίσει τον Χάρι μισόκλει-726σε τα μάτια τρεκλίζοντας λιγάκι μέχρι που σταμάτησε να κινείται οτοίχος. Το αγόρι παρατήρησεμε ένα σφίξιμο στην καρδιά ότι οι πύρινοι σταυροί της Ερμιόνηςείχαν σβηστεί από τις πόρτες.«Προς τα πού Λες να...;»Πριν προλάβουν όμως να αποφασίσουν προς τα πού να πάνε, μια πόρταάνοιξε ακριβώς πίσωτους και εμφανίστηκαν τρία άτομα.«Ρον!» έκρωξε ο Χάρι ορμώντας προς το μέρος τους. «Τζίνι...είσαστε όλοι...;»«Χάρι», χαχάνισε ο Ρον και, κάνοντας ένα βήμα μπροστά, τον άρπαξεαπό το μανδύα και τονκοίταξε με θολό βλέμμα. «Εδώ είσαστε... χα, χα, χα... τι χάλιαείναι αυτά, Χάρι... είσαστε όλοι νασας κλαιν κι οι ρέγγες...»Το πρόσωπο του Ρον ήταν κάτασπρο ενώ ένα σκούρο υγρό κυλούσε απότην άκρη των χειλιώντου. Την επόμενη στιγμή λύγισαν τα γόνατα του, αλλά έμεινεγαντζωμένος από το μανδύα τουΧάρι, αναγκάΖοντας το φίλο του να σκύψει σαν να υποκλινόταν.«Τζίνι;» έκανε τρομαγμένος οΧάρι. «Τι έγινε;» Η Τζίνι όμως στηρίχτηκε με την πλάτη της στοντοίχο και γλίστρησε σε καθιστήθέση, κρατώντας τον αστράγαλο της.«Νομίσω ότι έσπασε ο αστράγαλος της, άκουσα ένα κρακ», ψιθύρισε ηΛούνα, που έσκυψε απόπάνω της. Ήταν η μόνη που φαινόταν σώα. «Μας κυνήγησαν τέσσερις σεμια σκοτεινή αίθουσαγεμάτη πλανήτες ήταν πολύ παράξενο μέρος... Μερικές φορέςαιωρούμασταν απλώς στοσκοτάδι...»«Χάρι, είδα από κοντά τον Ουρανό!» είπε ο Ρον χαχανίζοντας άτονα.«Ακούς, Χάρι; Είδα τονΟυρανό... χα, χα, χα...»Στην άκρη των χειλιών του Ρον εμφανίστηκε μια φουσκάλα με αίμα,που έσπασε.«... έπιασε, που λες, ένας την Τζίνι από το πόδι κι εγώχρησιμοποίησα την κατασταλτική κατάρα,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

και έριξα στα μούτρα του τον Πλούτωνα, αλλά...»Η Λούνα έδειξε απελπισμένη την Τζίνι, που κοντανάσαινε με κλειστάτα μάτια.«Κι ο Ρον;» ρώτησε φοβισμένος ο Χάρι, ενώ ο φίλος του συνέ-χιΖε ναχαχανίσει αρπαγμένος απότο μανδύα του.«Δεν ξέρω τι τον χτύπησε», αποκρίθηκε μελαγχολικά η Λούνα, «αλλάάρχισε να φέρεταιπαράξενα... με το ζόρι τον κουβάλησα».«Χάρι», ακούστηκε τότε ο Ρον, που τράβηξε προς το μέρος του727το αφτί του Χάρι ενώ συνέχιΖε να χαχανίσει. «Ξέρεις ποιο είναιαυτό το κορίτσι; Είναι ηΤρελολούνα... η Τρελολούνα Λόβγκουντ...χα, χα, χα...»«Πρέπει να φύγουμε από δω», δήλωσε αποφασιστικά ο Χάρι.«Λούνα, μπορείς να βοηθήσεις την Τζίνι;»«Ναι», απάντησε η Λούνα και αφού στήριξε στο ένα αφτί το ραβδίτης, αγκάλιασε την Τζίνι από τημέση και τη σήκωσε.«Δεν έχω τίποτα, απλώς με πονάει λίγο ο αστράγαλος μου», είπεεκνευρισμένη η Τζίνι, αλλάαμέσως παραπάτησε κι αρπάχτηκε από τη Λούνα. Ο Χάρι πέρασε τομπράτσο του Ρον γύρωαπό τους ώμους του όπως είχε κάνει και με τον Ντάντλι πριν απότόσους μήνες. Κοίταξε γύρωτου οι πιθανότητες να βρουν με την πρώτη τησωστή πόρτα ήταν μία στις δώδεκα...Πλησίασε μια πόρτα, υποβαστάΖοντας τον Ρον. Κόντευαν να φτάσουν,όταν μία άλλη άνοιξε στηναπέναντι πλευρά του προθάλαμου τρεις θανατοφάγοι όρμησαν μέσα μεεπικεφαλής την ΜπέλατριξΛεστρέιντζ.«Να τοΑ» ούρλιαξε.Αποχαυνωτικά ξόρκια εκτοξεύτηκαν στον προθάλαμο. Ο Χάρι έπεσε μεόλο το βάρος του στηνπόρτα, πέταξε μέσα τον Ρον σαν τσουβάλι και γύρισε σκυφτός ναβοηθήσει τον Νέβιλ με τηνΕρμιόνη. Μόλις που πρόλαβαν να μπουν μέσα και να κλείσουν τηνπόρτα στα μούτρα τηςΜηέλατριξ.«Κλειδαμπαρώσου!» φώναξε ο Χάρι κι άκουσε τρία κορμιά να πέφτουνμε φόρα στην εξωτερικήπλευρά της πόρτας.«Δεν πειράζει!» ακούστηκε μια αντρική φωνή. «Υπάρχουν κι άλλοιτρόποι να μπούμε μέσα...ΤΟΥΣ ΒΡΗΚΑΜΕ, ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ!»Ο Χάρι στράφηκε απότομα προς το δωμάτιο. Βρίσκονταν πάλι στηνΑίθουσα των Εγκέφαλων κιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

οι τοίχοι ολόγυρα ήταν γεμάτοι πόρτες. Άκουσε τρεχαλητά απ' έξω,στον προθάλαμο, σαν ναέρχονταν κι άλλοι θανατοφάγοι.«Λούνα, Νέβιλ, βοηθήστε με!»Οι τρεις τους έκαναν το γύρο του δωματίου κι άρχισαν να σφραγι'Ζουνμία μία τις πόρτες ο Χάρισκόνταψε σ' ένα τραπέΖΙ και κου-τρουβάλησε με το πΆάι από πάνωτου, στη βιάση του να φτάσειστηνεπόμενη πόρτα.«Κλειδαμπαρώσου!» Τρεχαλητά ακούγονταν πίσω από τις πόρτες καικάθε τόσο ο728γδούπος από κάποιο κορμί που προσπαθούσε να την ανοίξεισπρώχνοντας τη με όλο του τοΒάρος. Η Λούνα και ο Νέβιλ μάγευαν τις πόρτες στον απέναντι τοίχο.Σε μια στιγμή, καθώς οΧάρι έφτανε στην άλλη άκρη της αίθουσας, άκουσε τη Λούνα ναφωνάΖει:«Κλειδα... Ααααααα!»Γύρισε και την είδε να τινάΖεται στον αέρα πέντε θανατοφάγοιορμούσαν στο δωμάτιο από τηνπόρτα που δεν πρόλαβε να κλείσει. Η Λούνα έσκασε πάνω σε έναγραφείο, γλίστρησε στηνεπιφάνεια του κι έπεσε από την άλλη πλευρά, όπου έμεινε ασάλευτησαν την Ερμιόνη.«Πιάστε τον Πότερ!» ούρλιαξε η Μπέλατριξ κι όρμησε προς το μέροςτου.Ο Χάρι την απέφυγε κι έτρεξε στην άλλη άκρη του δωματίου ήτανασφαλής όσο οι θανατοφάγοιφοβόνταν μη χτυπήσουν την προφητεία...«Ξέρεις τι έχει, βρε Χάρι, εκεί μέσα;» χαχάνισε ο Ρον που, στομεταξύ, είχε σταθεί στα πόδια τουκαι προχωρούσε τρεκλίζοντας προς το μέρος του φίλου του.«Εγκέφαλους... χα, χα, χα, "κουφό",ε, Χάρι;» «Φύγε από τη μέση, Ρον, και κατέβασε το...» Αλλά ο Ρονσημάδευε ήδη τη δεξαμενή μετο ραβδί του. «Μα την αλήθεια, Χάρι, είναι εγκέφαλοι... Κοίτα...Πρόσελθε, εγκέφαλε!»Προς στιγμήν η εικόνα πάγωσε. Ο Χάρι, η Τζίνι, ο Νέβιλ κι οιθανατοφάγοι γύρισαν άθελα τουςκαι είδαν έναν εγκέφαλο να αναπηδά σαν ψάρι μέσα από το πράσινουγρό: έμεινε μετέωρος γιαένα κλάσμα του δευτερολέπτου κι ύστερα άρχισε να πετάει προς τονΡον και συνάμα ναπεριστρέφεται, αφήνοντας στην τροχιά του κάτι που έμοιαΖε μεκορδέλες κινούμενων εικόνων,σαν να ξετυλίγονται κύλινδροι φωτογραφικού φιλμ...«Χα, χα, χα, κοίτα, Χάρι...» έδειξε ο Ρον προσηλωμένος στοΖωηρόχρωμο περιεχόμενο τουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εγκέφαλου καθώς ξετυλιγόταν σιγά σιγά. «Χάρι, έλα να τοναγγίξεις... ΒάΖω στοίχημα πωςείναι...»«ΟΧΙ, ΡΟΝ!»Ο Χάρι δεν ήξερε τι θα συνέβαινε αν άγγίΖε ο Ρον τα πλοκάμια πουανέμιΖαν πίσω από τονεγκέφαλο, αλλά είχε τη βεβαιότητα πως δε θα ήταν κάτι καλό.Έτρεξε, μα ο φίλος του είχε ήδηπιάσει τον εγκέφαλο με τα απλωμένα χέρια του. Μόλις τον άγγιξε, ταπλοκάμια τυλίχτηκαν σανσκοινιά γύρω από τα μπράτσα του.729«Χάρι, κοίτα τι έγινε... Όχι... όχι... δε θέλω... σταμάτα...σταμάτα...»Τώρα οι λεπτές κορδέλες τυλίγονταν γύρω από το στήθος τουπροσπάθησε να τις τραβήξει αλλά ο εγκέφαλος κολλούσε πάνωτου σαν χταπόδι.«Τεμαχίσιους!» φώναξε ο Χάρι, σε μια προσπάθεια να κόψει ταπλοκάμια που τυλίγονταν σφιχτάγύρω από τον Ρον μπροστά στα μάτια του, αλλά μάταια. Ο Ρον έπεσεκαι συνέχισε να χτυπιέται,πα-σχίΖοντας να απαλλαγεί από τα δεσμά του.«θα τον στραγγαλίσουν, Χάρι!» ούρλιαξε η Τζίνι, που καθόταν στοπάτωμα ακινητοποιημένη απότο σπασμένο της αστράγαλο την ίδια στιγμή ένας κόκκινος λαμπερόςπίδακας πετάχτηκε από τοραβδί ενός θανατοφάγου και τη χτύπησε καταπρόσωπο. Έγειρε στοπλάί κι έμεινε αναίσθητη.«ΑΠΟΧΑΥΝΩΘΙΟΥΘ!» ούρλιαξε ο Νέβιλ, χτυπώντας με το ραβδί τηςΕρμιόνης έναν από τουςεπιτιθέμενους θανατοφάγους. «ΑΠΟ-ΧΑΥΝΩΘΙΟΥΘ! ΑΠΟΧΑΥΝΩΘΙΟΥΘ!»Μα τίποτα δεν έγινε.Ένας θανατοφάγος χτύπησε με το δικό του αποχαυνωτικό ξόρκι τονΝέβιλ αλλά αστόχησε γιαμερικά εκατοστά. Ο Χάρι και ο Νέβιλ ήταν τώρα οι μόνοι πουμπορούσαν να πολεμήσουν τουςπέντε θανατοφάγους. Οι δύο απ' αυτούς εξακόντισαν σαν βέληολόφωτες ασημιές κορδέλες, πουαστόχησαν κι άνοιξαν στον τοίχο, πίσω τους, μικρούς κρατήρες. ΟΧάρι άρχισε να τρέχει καθώςορμούσε προς το μέρος του η Μπέλατριξ Λεστρέιντζ- κρατούσε τηνπροφητεία ψηλά πάνω απότο κεφάλι του ενώ κατευθυνόταν προς την άλλη άκρη του δωματίου.Μόνη του σκέψη, τώρα, ήτανπώς θα παρασύρει τους θανατοφάγους μακριά από τους άλλους.Το κόλπο έπιασε. Άρχισαν να τον κυνηγούν αναποδογυρίζονταςτραπεΖία και καρέκλες, μα δεντολμούσαν να τον χτυπήσουν με ξόρκια και κατάρες, για να μηνκαταστρέψουν την προφητεία.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Εκείνος όρμησε στη μόνη πόρτα που ήταν ακόμη ανοιχτή, αυτή απ'όπου είχαν μπει οιθανατοφάγοι. Μέσα του προσευχόταν να μείνει ο Νέβιλ κοντά στον Ρονκαι να βρει τρόπο να τονελευθερώσει απ' τα πλοκάμια. Διένυσε μερικά βήματα σ' ένα δωμάτιοκαι... ξαφνικά ένιωσε τοδάπεδο να υποχωρεί κάτω από τα πόδια του...Κουτρουβαλούσε σε απόκρημνα πέτρινα σκαλοπάτια, αναπηδώντας σεκάθε βαθμίδα, μέχρι πουέφτασε στην τελευταία έσκασε ανα-730731σκελα, με μια φόρα που του έκοψε την ανάσα, στον πυθμένα τηςκοιλότητας με την εξέδρα, όπουήταν στημένη η πέτρινη αψίδα. Όλος ο χώρος αντηχούσε από γέλιαθανατοφάγων. Ανάβλεψε καιείδε τους πέντε που τον κυνήγησαν από την Αίθουσα των Εγκέφαλων νακατεβαίνουν προς τομέρος του, ενώ άλλοι τόσοι ξεπρόβαλαν από άλλες πόρτες ορμώντας κιαυτοί προς τα κάτω. ΟΧάρι σηκώθηκε, αλλά τόσο πολύ έτρεμαν τα πόδια του, που μόλις καιμετά βίας τον κρατούσαν ηπροφητεία βρισκόταν — ω του θαύματος! — ανέπαφη στο αριστερό χέριτου, ενώ στο δεξίέσφιγγε το ραβδί του. Οπισθοχώρησε κοιτώντας ολόγυρα, σε μιαπροσπάθεια να διατηρήσει στοοπτικό πεδίο του όλους τους θανατοφάγους. Οι γάμπες του ακούμπησανσε κάτι σκληρό: είχεφτάσει στην εξέδρα με την αψίδα. Σκαρφάλωσε στην εξέδρα.Οι θανατοφάγοι σταμάτησαν, με τα μάτια καρφωμένα πάνω του. Μερικοίήταν λαχανιασμένοι σανεκείνον. Κάποιος αιμορραγούσε άσχημα ο Ντολόχοβ, απαλλαγμένος απότην παραλυτικήκατάρα, χαμογελούσε μοχθηρά σημαδεύοντας με το ραβδί του τοπρόσωπο του Χάρι.«Πότερ, τελείωσε ο αγώνας δρόμου», έκανε αργόσυρτα ο Λού-σιουςΜαλφόι βγάΖοντας τημάσκα του. «Και τώρα, δώσ' μου την προφητεία σαν καλό παιδάκι».«Άφησε... άφησε τους άλλους να φύγουν και θα σ' τη δώσω!» φώναξεαπελπισμένος ο Χάρι.Μερικοί θανατοφάγοι γέλασαν.«Δεν είσαι σε θέση να διαπραγματευτείς, Πότερ», αποκρίθηκε οΛούσιους Μαλφόι, ενώ το ωχρότου πρόσωπο φλογίστηκε μεμιάς από ένα αίσθημα απέραντηςικανοποίησης. «Όπως βλέπεις,εμείς είμαστε δέκα κι εσύ μόνο ένας... ή μήπως δε σ' έμαθε ναμετράς ο Ντάμπλντορ;»«Δεν είναι μόνοθ του!» ακούστηκε από πάνω τους μια φωνή. «'Έχει κιεμένα!»Η καρδιά του Χάρι βούλιαξε απότομα από τις πέτρινες βαθμίδεςκατηφόριΖε ο Νέβιλ, κρατώνταςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

το ραβδί της Ερμιόνης στο τρεμάμενο χέρι του.«Νέβιλ... όχι... Γύρνα στον Ρον...»«ΑΠΟΧΑΥΝΩΘΙΟΥΘ!» φώναξε ο Νέβιλ σημαδεύοντας με το ραβδί του ένανέναν τουςθανατοφάγους. «ΑΠΟΧΑΥΝΩΘΙΟΥΘ! ΑΠΟ-ΧΛΥΝΩΘ...»Ένας από τους πιο σωματώδεις θανατοφάγους άρπαξε από πίσω τονΝέβιλ, ακινητοποιώντας ταχέρια στα πλευρά του. Εκείνος άρχισε να χτυπιέται και να κλοτσάειπολλοίθανατοφάγοι έβαλαντα γέλια.«Αυτός δεν είναι ο Λονγκμπότομ;» ρώτησε ειρωνικά ο ΛουσιουςΜαλφόι. «Ωραία, η γιαγιά σουείναι συνηθισμένη να χάνει μελη της οικογένειας απο το χέρι μας...Δε θα την εκπλήξει ο θάνατοςσου»«Λονγκμπότομ;» επανέλαβε η Μπέλατριξ κι ένα σατανικό χαμό-γελοφώτισε το λιπόσαρκοπρόσωπο της. «Είχα την ευχαρίστηση μικρέ μου, να γνωρίσω τουςγονείς σου».«ΤΟ ΚΘΕΡΩ!» βρυχήθηκε ο Νέβιλ, που πάλευε τόσο άγρια να ξεφύγειαπό τη λαβή του άντραπου τον κρατούσε, ώστε κάποιος θα-νατοφάγος φώναξε: «Ας τοναποχαυνώσει κάποιος!»«Όχι, όχι, όχι», παρενέβη η Μπέλατριξ. Ήταν ενθουσιασμένη γεμάτηέξαψη καθώς κοίταΖε μιατον Χάρι και μια τον Νέβιλ. «Όχι' αφήστε να δούμε πόσο θ' αντέξειο Λονγκμπότομ πριν σπάσεισαν τους γονείς του... εκτός αν μας δώσει την προφητεία ο Πότερ»«ΜΗΝ ΤΟΥΘ ΤΗ ΔΩΘΕΙΘ!» βρυχήθηκε εκτός εαυτού ο Νέβιλ που χτυπιότανσαν τρελός καθώςτον πλησίαΖε η Μπέλατριξ με συκωμένο το ραβδί της. «ΜΗΝ ΤΟΥΘ ΤΗΔΩΘΕΙΘ, ΧΑΡΙ!»Η Μπέλατριξ ύψωσε το ραβδί της. «Βασάνους!»Ο Νέβιλ ούρλιαξε και μάΖεψε τα πόδια του στο στήθος, έτσι που οθανατοφάγος πίσω τουβρέθηκε προς στιγμήν να τον κρατά στον αέρα. Ο άντρας τον άφησε κιο Νέβιλ έπεσε στοδάπεδο, σφαδάΖΟ-ντας από τους πόνους.«Αυτό ήταν απλώς μια πρώτη γεύση!» είπε η Μπέλατριξ και με μιακίνηση του ραβδιού της, οΝέβιλ σταμάτησε να ουρλιάΖει κι απόμεινε ξέπνοος στα πόδια της.Έπειτα, στράφηκε στον Χάρι:«Και τώρα, Πότερ, ή θα μας δώσεις την προφητεία ή θα δεις το φίλοσου να πεθαίνει με τοχειρότερο τρόπο!»Δε χρειαΖόταν να σκεφτεί τίποτα δεν είχε άλλη επιλογή. Η γυά-λινησφαίρα ήταν Ζεστή από τηθερμοκρασία της παλάμης του καθώς άπλωνε το χέρι του να τη δώσει.Ο Μαλφόι έσπευσε να τηνπάρειCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Και τότε, στο ψηλότερο διάΖωμα, άνοιξαν άλλες δύο πόρτες κιόρμησαν μέσα πέντε άτομα: οΣείριος, ο Λούπιν, ο Μούντι, η ΤΟνκς και ο Κίνγκσλι.Ο Μαλφόι γύρισε στη στιγμή και σήκωσε το ραβδί του, αλλά η Τονκςείχε εξαπολύσει ήδη ένααποχαυνωτικό ξόρκι εναντίον του732Ο Χάρι δε στάθηκε να δει αν θα ευστοχούσε πήδηξε από την εξέδραγια να μην τον πάρουν τασκάγια. Οι θανατοφάγοι αιφνιδιάστηκαν τελείως από την εμφάνιση τωνμελών του Τάγματος, πουτους βομβάρδιΖαν τώρα με ξόρκια, καθώς πηδούσαν από σκαλοπάτι σεσκαλοπάτι προς τονπυθμένα της κοιλότητας. Ανάμεσα στα σώματα που εφορμούσαν και στιςλάμψεις πουεξαπολύονταν, ο Χάρι έβλεπε τον Νέβιλ να προχωράει μπουσουλώντας.Ο Χάρι απέφυγε με ένανελιγμό άλλον έναν πίδακα κόκκινου φωτός κι έκανε μια βουτιά, γιανα προσγειωθεί δίπλα στονΝέβιλ.«Είσαι καλά;» φώναξε ενώ ένα ξόρκι περνούσε ξυστά πάνω απότα κεφάλια τους.«Ναι», αποκρίθηκε ο Νέβιλ προσπαθώντας να ανασηκωθεί.«Κι ο Ρον;» «Νομίδω πωθ είναι εντάκθει... πάλευε ακόμη με τονεγκέφαλοόταν έφυγα...»Το πέτρινο δάπεδο ανάμεσα τους εξερράγη, χτυπημένο από μια κατάρα,κι ένας κρατήραςδημιουργήθηκε εκεί που πριν από λίγο Βρισκόταν το χέρι του Νέβιλτα δύο αγόρια άρχισαν νααπομακρύνονται από κείνο το σημείο μπουσουλώντας, όταν ξεφύτρωσεαπό το πουθενά έναχοντρό μπράτσο τυλίχτηκε γύρω από το λαιμό του Χάρι και τοντράβηξε όρθιο, έτσι που οι άκρεςτων ποδιών του μόλις που άγγίΖαν το δάπεδο.«Δώσ' τη μου», γρύλισε στο αφτί του μια φωνή, «δώσ' μου τηνπροφητεία...»Ο άντρας πίεΖε με τόση δύναμη την τραχεία του, που ο Χάρι δενμπορούσε να αναπνεύσει. Είδεμε δακρυσμένα μάτια τον Σείριο να μονομαχεί με ένα θανατοφάγο σεαπόσταση τριών μέτρων.Πιο κει ο Κίνγκσλι πολεμούσε με δύο ταυτόχρονα, ενώ η Τονκς, πουβρισκόταν ακόμη κάπου στημέση των βαθμίδων, εξακόντίΖε ξόρκια εναντίον της Μπέλατριξκανένας δεν είχε αντιληφθεί ότι οΧάρι πέθαινε. Τέντωσε προς τα πίσω το ραβδί του, σημαδεύοντας σταπλευρά τον άντρα, αλλάδεν είχε φωνή να προφέρει το ξόρκι στο μεταξύ, ο άλλος ψαχούλευεμε το ελεύθερο χέρι του,προσπαθώντας να του πάρει την προφητεία...«ΑΑΑΑΑ!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Νέβιλ είχε ορμήσει από το πουθενά. Μη μπορώντας να προφέρειξόρκια, έχωσε το ραβδί τηςΕρμιόνης στη σχισμή του ματιού, της μάσκας του θανατοφάγου. Οάντρας άφησε αμέσως απ' ταχέρια733του τον Χάρι ουρλιάΖοντας από τον πόνο. Το αγόρι γύρισε προς τομέρος του και φώναξε:«ΑΠΟΧΑΥΝΩΣίΟΥΣ!»Ο θανατοφάγος έπεσε ανάσκελα και η μάσκα γλίστρησε από το πρόσωποτου: ήταν ο Μακνέρ, οεπίδοξος εκτελεστής του Ωραιό-ραμφου, με κατακόκκινο και πρησμένοτο ένα μάτι.«Ευχαριστώ!» είπε ο Χάρι στον Νέβιλ και τον τράβηξε στην άκρη,καθώς περνούσαν δίπλα τουςο Σείριος κι ο αντίπαλος του μονομαχούσαν με τέτοια λύσσα καιταχύτητα, που τα ραβδιά τους δεφαίνονταν. Ξαφνικά, το πόδι του Χάρι πάτησε κάτι σκληρό καιστρογγυλό, και γλίστρησε. Για μιαστιγμή, νόμισε ότι του είχε πέσει η προφητεία, αλλά έπειτα είδε τομαγικό μάτι του Μούντι νακατρακυλά στο δάπεδο.Ο Τρελομάτης ήταν πεσμένος στο πλάί, αιμορραγώντας από το κεφάλι,ενώ εκείνος που τονχτύπησε ετοιμαΖόταν τώρα να περιλάβει τον Χάρι και τον Ρον: ήταν οΝτολόχοβ, που στο μακρύ,ωχρό πρόσωπο του αποτυπωνόταν ένα μοχθηρό χαμόγελο.«Ταρανιέλιους!» φώναξε και σημάδεψε με το ραβδί του τον Νέβιλξαφνικά, τα πόδια του αγοριούάρχισαν να χορεύουν σαν τρελά, κάνοντας το να χάσει την ισορροπίατου και να σωριαστεί στοδάπεδο. «Και τώρα, Πότερ...»Έκανε με το ραβδί του την ίδια κίνηση σαν καμουτσικιά, με τηνοποία είχε χτυπήσει την Ερμιόνη,τη στιγμή που ο Χάρι φώναΖε:«Προστάτευσε!»Ο Χάρι ένιωσε να τον χτυπά στο πρόσωπο κάτι σαν στομωμένο μαχαίριη φόρα του τον έριξε σταπλάγια κι έπεσε πάνω στα πόδια του Νέβιλ, που χοροπηδούσαν ακόμη,αλλά το προστατευτικόξόρκι είχε αποδυναμώσει την επίθεση.Ο Ντολόχοβ σήκωσε ξανά το ραβδί του: «Πρόσελθε, προφ...»Την ίδια στιγμή, όμως, ο Σείριος ξεπετάχτηκε από το πουθενά,εμβόλισε τον Ντολόχοβ με τονώμο του και τον πέταξε πέρα. Η προφητεία είχε γλιστρήσει πάλι απότα δάχτυλα του Χάρι, αλλάστο τέλος κατάφερε να τη συγκρατήσει. Τώρα μονομαχούσαν ο Σείριοςκαι ο Ντολόχοβ,διασταυρώνοντας σαν ξίφη τις λάμψεις των ραβδιών τους, από τιςμύτες των οποίωνξεπετάγονταν σπίθες.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ντολόχοβ τράβηξε πίσω το ραβδί του για να κάνει την ίδια κοφτήκίνηση που χρησιμοποίησεεναντίον του Χάρι και της Ερμιόνης. Ο Χάρι τινάχτηκε σαν ελατήριοκραυγάΖοντας:«Μαρμαρώσιους!»734735Π' άλλη μια φορά, τα χέρια του Ντολόχοβ κόλλησαν στα πλευρά του,τα πόδια του ενώθηκανμεταξύ τους κι έπεσε ανάσκελα στο πάτωμα.«Καλό!» φώναξε ο Σείριος σπρώχνοντας κάτω το κεφάλι του Χάρι,καθώς από πάνω τουςπερνούσε ένα Ζευγάρι αποχαυνωτικά ξόρκια. «Και τώρα, θέλω ναφύγεις από...»Έσκυψαν πάλι ένας πύρινος πράσινος πίδακας πέρασε ξυστά από τονΣείριο. Στην απέναντιπλευρά της αίθουσας, ο Χάρι είδε την Τονκς να πέφτει από τιςπέτρινες βαθμίδες και το άνευροκορμί της να γκρεμίζεται από σκαλοπάτι σε σκαλοπάτι, ενώ η Μπέλατριξέτρεχε να ριχτεί στημάχη με μια θριαμβευτική έκφραση στο πρόσωπο της.«Χάρι, πάρε την προφητεία και τον Νέβιλ, και δρόμο!» φώναξε οΣείριος καθώς χυμούσε πίσωαπό την Μπέλατριξ.Ο Χάρι δεν είδε τι έγινε μετά. Στο οπτικό πεδίο του παρεμβλήθη-κεο Κίνγκσλι που μονομαχούσεμε το βλογιοκομμένο Ρούκγουντ, ο οποίος δε φορούσε πια τη μάσκατου άλλη μια πράσινηαστραπή πέρασε πάνω από το κεφάλι του Χάρι καθώς έτρεχε προς τομέρος του Νέβιλ...«Μπορείς να σηκωθείς;» του φώναξε στο αφτί, ενώ τα πόδια του φίλουτου τινάΖονταν ακόμηανεξέλεγκτα. «Τύλιξε το χέρι σου στο λαιμό μου...»Ο Νέβιλ το τύλιξε κι ο Χάρι τον τράβηξε... τα πόδια του Νέβιλχοροπηδούσαν προς κάθεκατεύθυνση, δεν μπορούσαν να τον στηρίξουν. Ξαφνικά, όρμησεκαταπάνω τους ένας άντραςαπό το πουθενά: έπεσαν κι οι δυο ανάσκελα τα πόδια του Νέβιλκουνιόνταν σπασμωδικά,έμοιαΖε με αναποδογυρισμένο σκαθάρι. Ο Χάρι προσγειώθηκε μεσηκωμένο ψηλά το αριστερότου χέρι για να μη σπάσει η γυάλινη σφαίρα.«Δώσ' μου την προφητεία, Πότερ!» γρύλισε στο αφτί του ο Λού-σιουςΜαλφόι κι ο Χάρι ένιωσε τημύτη του ραβδιού του θανατο-φάγου να τον κεντρίσει στα πλευρά.«Όχι... Φύγε από πάνω μου... Νέβιλ... πιάσ' την!»Ο Χάρι έσπρωξε στο δάπεδο τη γυάλινη σφαίρα, κάνοντας τη νακυλήσει προς το μέρος τουΝέβιλ, που άλλαξε πλευρό και την ακινητοποίησε με το στήθος του. ΟΜαλφόι έστρεψε το ραβδίCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του στον Νέβιλ, αλλά ο Χάρι τον σημάδεψε στη στιγμή με το δικό τουκαι φώναξε:«.Απωθήσιους!»Ο Μαλφόι τινάχτηκε προς ΤΑ πίσω. Ο Χάρι ανασηκώθηκε, κοίταξεολόγυρα και είδε τον Μαλφόινα σκάει με την πλάτη στην εξέδρα, πάνω στην οποία μονομαχούσαντώρα ο Σείριος κι η Μπέλατριξ.Ο Μαλφόι σημάδεψε ξανά με το ραβδί του τον Χάρι και τονΝέβιλ, αλλά πριν προλάβει ναπροφέρει το ξόρκι, πήδησε ανάμεσα τους ο Λούπιν.«Χάρι, μάΖεψε τους άλλους και ΦΥΓΕΤΕ!»Ο Χάρι βούτηξε τον Νέβιλ απ' την επωμίδα του μανδύα του και τονανέβασε σηκωτό στην πρώτηπέτρινη βαθμίδα τα πόδια του Νέβιλ ήταν αδύνατον να μεταφέρουν τοβάρος του, γιατί συνέχιΖαννα χοροπηδούν ανεξέλεγκτα. Ο Χάρι τον σήκωσε με όλη του τη δύναμηκι ανέβηκαν ακόμη ένασκαλοπάτι...Ένα ξόρκι έσκασε στο πέτρινο έδρανο, δίπλα στη φτέρνα του Χάρι τοξόρκι εξοστρακίστηκε αλλάο Χάρι γκρεμίστηκε στο κάτω σκαλοπάτι. Ο Νέβιλ κόλλησε στο δάπεδο,ενώ τα πόδια του εξακολουθούσαννα τινάΖονται ανεξέλεγκτα, κι έβαλε την προφητεία στηντσέπη του.«Έλα!» του φώναξε απελπισμένος ο Χάρι καθώς τον τραβούσε από ταρούχα. «Προσπάθησε νασπρώξεις με τα πόδια σου...»Έκανε άλλη μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να τον τραβήξει επάνω κι ομανδύας του Νέβιλσκίστηκε στην αριστερή ραφή η μικρή γυάλινη σφαίρα έπεσε από τηντσέπη του και, πρινπρολάβουν να την πιάσουν, την κλότσησε το πόδι του Νέβιλ. Η σφαίραπετάχτηκε κάπου τρίαμέτρα στα αριστερά τους... κι έσπασε στο κάτω σκαλοπάτι. ΚαθώςκοίταΖαν κι οι δυο το σημείοόπου είχε σπάσει, τρομαγμένοι απ' αυτό που έγινε, μια αχνήυπόλευκη μορφή με τεράστιαμεγεθυντικά γυαλιά υψώθηκε στον αέρα κανένας άλλος δεν την πρόσεξεεκτός από τα δύοπαιδιά.Ο Χάρι είδε τα χείλη της φιγούρας να κινούνται αλλά, μέσα σε όλεςαυτές τις κραυγές, ταουρλιαχτά και το σαματά που επικρατούσε γύρω τους, δεν ακούστηκαντα λόγια. Η μορφήσταμάτησε να μιλάει και διαλύθηκε σαν καπνός.«Συγγνώμη, Χάρι!» αναφώνησε συντετριμμένος ο Νέβιλ, ενώ τα πόδιατου δεν είχαν πάψειστιγμή να χορεύουν. «Χίλια συγγνώμη, δεν ήθελα...»«Δεν πειράζει!» φώναξε ο Χάρι. «Προσπάθησε να σταθείς στα πόδιασου, πρέπει να φύγουμεαπό...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Νέβιλ όμως είχε καρφώσει τα μάτια του σ' ένα σημείο πίσω736από τον Χάρι. «Ο Νταμπλντορ!» είπε με μια έκφραση δέους στοιδρωμένο πρόσωπο του.«Τι;»«Ο ΝΤΑΜΠΛΝΤΟΡ!»Ο Χάρι στράφηκε προς το σημείο όπου κοίταΖε ο Νέβιλ. Ακριβώς απόπάνω τους, πλαισιωμένοςαπό την πόρτα της Αίθουσας των Εγκέφαλων, στεκόταν ο ΆλμπουςΝτάμπλντορ με υψωμένο τοραβδί του και πρόσωπο πανιασμένο από οργή. Ο Χάρι ένιωσε κάτι σανηλεκτρική εκκένωση ναδιαπερνά όλα τα κύτταρα του κορμιού τουείχαν σωθεί.Ο Ντάμπλντορ κατέβηκε βιαστικά τα σκαλοπάτια προσπερνώντας τονΧάρι και τον Νέβιλ, πουδεν είχαν πια καμιά διάθεση να φύγουν. Βρισκόταν ήδη στο τελευταίοπέτρινο σκαλοπάτι, όταν οπλησιέστερος θανατοφάγος αντιλήφθηκε την παρουσία του και φώναξεστους άλλους. Έναςθανατοφάγος προσπάθησε να το σκάσει, σκαρφαλώνοντας σαν μάίμούστις πέτρινες βαθμίδες.Το ξόρκι του Ντάμπλντορ τον χτύπησε στην πλάτη τόσο άνετα κιαβίαστα, σαν να τον είχε μόλιςαγκιστρώσει με αόρατη πετονιά...Μόνο ένα Ζευγάρι εξακολουθούσε να μονομαχεί σαν να μην είχεαντιληφθεί τον νεοφερμένο. ΟΧάρι είδε τον Σείριο να σκύβει για να αποφύγει έναν πύρινο,κατακόκκινο πίδακα που εξαπέλυσεεναντίον του η Μπέλατριξ. Έπειτα, την κοίταξε περιγελαστικά.«Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα καλύτερο;» την προκάλεσε μεφωνή που αντιλάλησε στον αχανή χώρο.Ο δεύτερος πίδακας που εξαπολύθηκε, όμως, τον χτύπησε κα-τάστηθα.Δεν είχε προλάβει νασβήσει καλά καλά το χαμόγελο του και γούρλωσε έκπληκτος τα μάτιατου.Ο Χάρι παράτησε τον Νέβιλ χωρίς να συνειδητοποιεί τι κάνει καιχύμηξε στα σκαλοπάτιατραβώντας το ραβδί του, ενώ ο Ντάμπλντορστρεφόταν προς την εξέδρα.Ο Σείριος άρχισε να πέφτει σαν σε αργή κίνηση το κορμί τουδιέγραψε ένα κομψό τόξο καθώςπερνούσε μέσα από το κουρελιασμένο πέπλο που κρεμόταν από τηναψίδα.Ο Χάρι είδε φόβο ν' αποτυπώνεται μαΖί και έκπληξη στο βασανισμένο,άλλοτε όμορφο πρόσωποτου νονού του, καθώς περνούσε από την αρχαία είσοδο κιεξαφανιΖόταν πίσω από το πέπλοαυτό ανέμισε για μια στιγμή σαν να το παρέσυρε δυνατός αγέρας κιύστερα επανήλθε στη θέσητου.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

737Ο Χάρι άκουσε τη δυνατή θριαμβευτική κραυγή της Μπέλατριξ, αλλάήξερε πως δε σήμαινετίποτα ο Σείριος είχε περάσει μέσα από την αψίδα και τώρα θαεμφανιΖόταν από την άλληπλευρά...Ο Σείριος, όμως, δεν εμφανίστηκε.«ΣΕΙΡΙΕ!» φώναξε ο Χάρι. «ΣΕΙΡΙΕ!»Είχε φτάσει στον πυθμένα της κοιλότητας η αναπνοή του ήταν καυτήκαι λαχανιασμένη. Ο Σείριοςβρισκόταν πίσω από το πέπλο, θα τον τραβούσε αυτός ο ίδιος, οΧάρι...Καθώς όμως ορμούσε σαν τρελός στην εξέδρα, τον αγκάλιασε ο Λούπιναπό το στήθος και τονσταμάτησε.«Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, Χάρι...»«Βγάλτε τον, σώστε τον, μόλις έπεσε!»«...είναι πολύ αργά, Χάρι».«Μπορούμε να τον πιάσουμε...» Ο Χάρι πάλευε σκληρά να του ξεφύγειαλλά ο Λούπιν δεν τονάφηνε...«Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, Χάρι... τίποτα... έφυγε για πάντα».739Η αναμέτρησηΔεν έφυγε!» ούρλιαξε ο Χάρι.Δεν το πίστευε- αρνιόταν να το πιστέψει πάλευε με Λύσσα να ξεφύγειαπό τον Λούπιν. Ο Λούπινδεν καταλάβαινε πίσω απ' την κουρτίνα ήταν κρυμμένοι άνθρωποι οΧάρι τους άκουσε ναψιθυρίσουν την πρώτη φορά που μπήκε στην αίθουσα. Ο Σείριοςκρυβόταν απλώς πίσω από τοπέπλο και δεν τον έβλεπαν...«ΣΕΙΡΙΕ!» κραύγασε. «ΣΕΙΡΙΕ!»«Δεν μπορεί να γυρίσει, Χάρι», είπε ο Λούπιν με ραγισμένη φωνή,καθώς αγωνιΖόταν να τονσυγκρατήσει. «Δεν μπορεί να γυρίσει γιατί είναι νε...»«ΔΕΝ-ΕΙΝΑΙ-ΝΕΚΡΟΣ!» βρυχήθηκε ο Χάρι. «ΣΕΙΡΙΕ!»Γύρω τους υπήρχε κινητικότητα, άσκοπη φούρια, λάμψεις ξορκιών. Γιατον Χάρι ήταν ανώφελοςόλος αυτός ο θόρυβος οι εξοστρακισμένες κατάρες που περνούσανσφυρίζοντας δίπλα τους δενείχαν καμία σημασία, τίποτα δεν είχε σημασία, αρκεί να σταματούσενα προσποιείται ο Λούπιν ότιο Σείριος — που βρισκόταν μισό μέτρο πιο πέρα, πίσω από την παλιάκουρτίνα — δε θαεμφανιΖόταν από στιγμή σε στιγμή, τινάΖοντας τα μαύρα του μαλλιά,έτοιμος να ριχτεί ξανά στημάχη.Ο Λούπιν έσυρε τον Χάρι μακριά από την εξέδρα. Εκείνος, που δενέλεγε να ξεκολλήσει τα μάτιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του από την αψίδα, είχε θυμώσει τώρα πάρα πολύ με τον Σείριο πουτους έκανε να περιμένουν...Μα κάπου μέσα του ήξερε, παρόλο που πάλευε ακόμη να ξεφύγει απότον Λούπιν, ότι ο Σείριοςδεν τον είχε αφήσει ποτέ να περιμένει.. . Ο Σείριος ρίσκαρε ταπάντα για να δει τον Χάρι, να τονβοηθήσει... Αν δεν εμφανιζοταν ο Σείριος από αυτή την αψίδα, τηστιγμή που ο Χάρι ούρλιαΖεσαν να τον έσφαΖαν, η μόνη εξήγηση ήταν ότι δεν μπορούσε ναγυρίσει... ότι ήταν πράγματι...Ο Ντάμπλντορ είχε συγκεντρώσει τους περισσότερους από τουςεναπομείναντες θανατοφάγουςστο κέντρο της αίθουσας όλοι ήταν ακινητοποιημένοι θαρρείς απόαόρατα δεσμά. Ο ΤρελομάτηςΜούντι είχε συρθεί κοντά στην Τονκς και προσπαθούσε να τησυνεφέρει πίσω από την εξέδραξεπετάγονταν ακόμη λάμψεις κι ακούγονταν κραυγές και βογκητά: οΚίνγκσλι είχε σπεύσει νασυνεχίσει τη μονομαχία του Σείριου με την Μπέλατριξ.«Χάρι;»Ο Νέβιλ είχε κουτρουβαλήσει ένα ένα τα σκαλοπάτια για να φτάσειεκεί που στεκόταν ο φίλος του.Ο Χάρι είχε πάψει να αντιστέκεται, αλλά ο Λούπιν εξακολουθούσε νατον σφίγγει για κάθε ενδεχόμενο.«Χάρι... λυπάμαι ειλικρινά...» είπε ο Νέβιλ. Τα πόδια του χόρευανακόμη ανεξέλεγκτα. «Ήταν...ήταν φίλος θου ο νεκρόθ... ο Μπλοκ;»Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά.Ο Λούπιν σημάδεψε με το ραβδί του τα πόδια του Νέβιλ και ψιθύρισε:«Τέλος!» Τα μάγιαλύθηκαν και τα πόδια του Νέβιλ πάτησαν στο δάπεδο καισταθεροποιήθηκαν. Το πρόσωπο τουΛούπιν ήταν κατάχλομο. «Ας... ας βρούμε τους άλλους. Πού είναι,Νέβιλ;»Ο Λούπιν απομακρύνθηκε από την αψίδα καθώς μιλούσε. Ήταν λες κι ηκάθε λέξη τουπροξενούσε πόνο.«θτο άλλο δωμάτιο», αποκρίθηκε ο Νέβιλ. «Επιτέθηκε έναθ εγκέ-φαλοθθτον Ρον, αλλά νομίδωπως είναι εντάκθει και η Ερμιόνη είναι αναίθτητη, μα είχεθφυγμό...»Ένας δυνατός κρότος ακούστηκε πίσω από την εξέδρα και ακολούθησεμια κραυγή. Ο Χάρι είδετον Κίνγκσλι να σωριάΖεται κάτω ουρλιάΖοντας από τον πόνο ηΜπέλατριξ Λεσιρέιντζ το έβαλεστα πόδια αλλά ο Ντάμπλντορ γύρισε αμέσως προς το μέρος τηςεξαπολύοντας ένα ξόρκι ηΜπέλαιριξ το απέκρουσε τώρα, σκαρφάλωνε στις βαθμίδες...«Χάρι... όχι!» φώναξε ο Λούπιν, αλλά το αγόρι είχε ήδη ξεφύγει απότη χαλαρή λαβή του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ!» ούρλιαξε ο Χάρι. «ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕ... ΘΑ ΤΗΣΚΟΤΩΣΩ!»740Όρμησε ξοπίσω της σκαρφαλώνοντας στα πέτρινα σκαλοπάτια άκουσεπίσω να του φωνάΖουναλλά δεν τον έμελε. Ο ποδόγυρος του μανδύα της Μπέλατριξ χάθηκεαπό τα μάτια του καιβρέθηκαν ξανά στην αίθουσα όπου κολυμπούσαν οι εγκέφαλοι...Η Μπέλατριξ έριξε ένα ξόρκι προς τα πίσω. Η δεξαμενή υψώθηκε στοναέρα κι αναποδογύρισε,περιλούΖοντας τον Χάρι με το δύσοσμο φίλτρο που περιείχε: οιεγκέφαλοι γλίστρησαν πάνω τουκι άρχισαν να ξεδιπλώνουν τα πολύχρωμα πλοκάμια τους. Εκείνος όμωςφώναξε:«Γουινγκάρτιουμ ΛεβιόΖα!» και οι εγκέφαλοι τραβήχτηκαν από πάνωτου και πέταξαν στον αέρα.Έτρεξε προς την πόρτα γλιστρώντας και τσουλώντας συνάμα πήδηξεπάνω από τη Λούνα πουβογκούσε στο πάτωμα κι έπειτα παρέκαμψε την Τζίνι που ρώτησε:«Χάρι... τι...;» Προσπέρασετον Ρον που χαχάνιΖε σιγανά και την Ερμιόνη, που ήταν αναίσθητηακόμη. Άνοιξε την πόρτα πουοδηγούσε στο στρογγυλό προθάλαμο και είδε την Μπέλατριξ ναεξαφανίζεται πίσω από μιαπόρτα στην απέναντι πλευρά είχε βγει στο διάδρομο που οδηγούσεστους ανελκυστήρες.Έτρεξε, αλλά εκείνη βρόντηξε πίσω της την πόρτα κι ο τοίχος τουμαύρου δωματίου όπουβρισκόταν άρχισε να περιστρέφεται. Π' άλλη μια φορά τον κύκλωσε οστρόβιλος απ' τις γαλάζιεςφλόγες τωνκεριών.«Πού είναι η έξοδος;» ούρλιαξε με απόγνωση όταν σταμάτησε ναπεριστρέφεται ο τοίχος. «Πώςβγαίνει κανείς έξω;»Ήταν λες και το δωμάτιο περίμενε την ερώτηση του: η πόρτα πουβρισκόταν ακριβώς πίσω τουάνοιξε κι αποκαλύφθηκε ο έρημος διάδρομος με τους δαυλούς πουοδηγούσε στους ανελκυστήρες.Ο Χάρι άρχισε να τρέχει...Στο βάθος άκουσε το τρίξιμο από έναν ανελκυστήρα. Έβαλε φτερά σταπόδια του, έστριψε στηγωνία και χτύπησε με τη γροθιά του το κουμπί για να καλέσει ένανάλλο, που εμφανίστηκετρίζοντας και κροταλίΖοντας. Μόλις άνοιξε το πλέγμα, ο Χάρι όρμησεμέσα και πάτησε με δύναμητο κουμπί όπου αναγραφόταν «Αίθριο». Οι πόρτες έκλεισαν και οθάλαμος άρχισε να ανεβαίνει...Βγήκε από τον ανελκυστήρα πριν ανοίξει καλά καλά το χρυσό πλέγμακαι κοίταξε ολόγυρα. ΗCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μπέλατριξ κόντευε να φτάσει στον τηλεφωνικό θάλαμο, στο βάθος τουαίθριου, αλλά κοίταξεπίσω της καθώς έτρεχε και του έριξε άλλο ένα ξόρκι. Ο Χάρικρύφτηκε πίσω από το Σιντριβάνιτων Μαγικών Αδελφών το ξόρκι πέρασε δίπλα του741σφυρίζοντας και χτύπησε τις χρυσοποίκιλτες πύλες στην άλλη άκρητου αίθριου, που ήχησαν σανκαμπάνες. Τώρα δεν ακούγονταν βήματα. Η Μπέλατριξ είχε σταματήσεινα τρέχει. Ο Χάριαφουγκράστηκε κουλουριασμένος πίσω από το χρυσό σύμπλεγμα.«Έλα, μικρέ μου Χάρι, έλα!» του φώναξε με κορόίδευτική μωρουδίστικηφωνή, που αντήχησεστα στιλβωμένα ξύλινα δάπεδα. «Αλλιώς, γιατί με ακολούθησες;ΝόμιΖα πως ήθελες να πάρειςεκδίκηση για τον αγαπημένο μου εξάδελφο!»«θέλω!» φώναξε ο Χάρι κι η φωνή του αντιλάλησε στο χώρο σαν να τηνεπαναλάμβανε μιαχορωδία αόρατων Χάρι: θέλω! θέλω! θέλω!«Αααα... ώστε τον αγαπούσε ο μικρός μου Πότερ;»Ο Χάρι ένιωσε να πνίγεται από ένα μίσος που όμοιο του δεν είχεξανανιώσει ξεπετάχτηκε από τοσιντριβάνι κραυγάΖοντας: «Βασάνους!»Η Μπέλατριξ ούρλιαξε η κατάρα την έριξε κάτω αλλά δε σφάδασε ούτεστρίγκλισε από πόνο σαντον Νέβιλ σηκώθηκε αμέσως ξέπνοη. Τώρα, όμως, δε γελούσε. Ο Χάρικρύφτηκε πάλι πίσω απότο χρυσό σιντριβάνι. Το αντιξόρκι της χτύπησε το κεφάλι του ωραίουμάγου, που αποκόπηκε απότον κορμό του κι εκτινάχτηκε σε απόσταση έξι έως επτά μέτρων,χαράζοντας βαθιά γδαρσίματαστο ξύλινο δάπεδο.«Δεν έχεις ξαναχρησιμοποιήσει ασυγχώρητες κατάρες, έτσι δεν είναι,μικρέ μου;» τσίριξε ηΜπέλατριξ. Είχε εγκαταλείψει τώρα τη μωρουδίστικη φωνή της.«Πρέπει να τις εννοείς, Πότερ!Πρέπει να θέλεις πράγματι να προξενήσεις πόνο, να σε ηδονίΖει. Οδικαιολογημένος θυμός δενμπορεί να με βλάψει... Τώρα θα σου δείξω πώς γίνεται... θα σουδώσω ένα μάθημα...»Ο Χάρι είχε συρθεί στην άλλη άκρη του σιντριβανιού, όταν φώναξε ηΜπέλατριξ: «βασάνους!» κιαναγκάστηκε να σκύψει μιας και το χέρι του κενταύρου, που κρατούσετο τόξο, αποκόπηκε κιαυτό και προσγειώθηκε με πάταγο σε μικρή απόσταση από το κεφάλιτου μάγου.«Δεν μπορείς να με νικήσεις, Πότερ!» φώναξε η Μπέλατριξ.Την άκουσε να κινείται προς τα δεξιά για να καταφέρει να τονστοχεύσει. Ο Χάρι τραβήχτηκε προςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

την αντίθετη κατεύθυνση, κάνοντας τον κύκλο του σιντριβανιού, καιλούφαξε πίσω από τα πόδιατου κενταύρου τώρα, το κεφάλι του βρισκόταν στο ίδιο ύψος με τοκεφάλι του σπιτικού ξωτικού.742«Ήμουν και είμαι η πιο πιστή υπηρέτρια του Άρχοντα του Σκότους.Έμαθα από κείνον τιςσκοτεινές τέχνες, ξέρω ξόρκια τόσο ισχυρά που δεν μπορείς ούτε νατα διανοηθείς, αξιολύπητεμικρέ...»«αποχαυνώσιους./» φώναξε ο Χάρι. Είχε κάνει τον κύκλο του γλυπτούσυμπλέγματος, φτάνονταςστο σημείο όπου στεκόταν ο καλι-κάντζαρος χαμογελώντας στονακέφαλο πλέον μάγο, και τησημάδεψε στην πλάτη κρυφοκοιτάΖοντας πίσω από την κρήνη. Η Μπέλατριξαντέδρασε τόσοαστραπιαία, που ο Χάρι μόλις και πρόλαβε να τραβηχτεί.«Προστάτευσε!»Ο κόκκινος πύρινος πίδακας του αποχαυνωτικού ξορκιού τουεξοστρακίστηκε προς το μέρος του.Ο Χάρι σύρθηκε βιαστικά πίσω από το σιντριβάνι, καθώς το ένα αφτίτου καλικάντζαρου εκτινασσότανστον αέρα.«Πότερ, θα σου δώσω μια ευκαιρία!» φώναξε η Μπέλατριξ. «Δώσε μουτην προφητεία — σπρώξ'την προς το μέρος μου — και μπορεί να σου χαρίσω τη Ζωή!»«Δυστυχώς θα αναγκαστείς να με σκοτώσεις, γιατί η προφητεία έχεικαταστραφεί!» αποκρίθηκε οΧάρι κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή ένιωσε ένα φοβερό πόνο σε όλο τομέτωπο του το σημάδι τουείχε πάρει φωτιά και ένα ορμητικό κύμα οργής τον πλημμύρισε, πουδεν είχε καμιά σχέση με τηδική του. «Κι αυτός το ξέρει!» φώναξε ο Χάρι με ένα παρανόίκογέλιο όμοιο με της Μπέλατριξ. «Ολατρευτός σου Βόλντεμορτ ξέρει ότι χάθηκε! Δε θα ευχαριστηθείδιόλου μαζί σου!»«Τι; Τι εννοείς;» αναφώνησε εκείνη, και για πρώτη φορά διακρινότανμια χροιά φόβου στη φωνήτης.«Η προφητεία έσπασε όταν προσπαθούσα να ανεβάσω τον Νέ-βιλ σταπέτρινα έδρανα! Πώς λεςνα του φανεί του Βόλντεμορτ;»Το σημάδι του τον έκαιγε, τον ξέσκίΖε... τα μάτια του δάκρυσαναπό τον πόνο...«ΨΕΥΤΗ!» ούρλιαξε η Μπέλατριξ, αλλά τώρα πίσω από το θυμό τηςκρυβόταν τρόμος. «ΕΣΥΤΗΝ ΕΧΕΙΣ, ΠΟΤΕΡ, ΚΑΙ ΘΑ ΜΟΥ ΤΗ ΔΩΣΕΙΣ! Πρόσελθε, προφητεία!ΠΡΟΣΕΛΘΕ,ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ!»Ο Χάρι γέλασε ξανά γιατί καταλάβαινε ότι αυτό θα την εξαγριώσει.Τώρα ο πόνος είχε ενταθείCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

τόσο πολύ, που νόμιΖε ότι θα εκραγεί το κρανίο του. Κούνησε τοάδειο του χέρι πίσω από τονκαλικάν-τζαρο με το ένα αφτί και το τράβηξε βιαστικά όταν εκείνηεξαπέλυσε εναντίον του άλλημια πράσινη αστραπή.743«Δεν κρατάω τίποτα!» της φώναξε. «Δεν υπάρχει τίποτα να πάρεις!Έσπασε και κανείς δενάκουσε τα λόγια, αυτό να πεις στο αφεντικό σου!»«Όχι!» ακούστηκε η στριγκλιά της. «Δεν είναι αλήθεια, λες ψέματα!ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ, ΑΦΕΝΤΗΜΟΥ, ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ... ΜΗ ΜΕ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙΣ...»«Μη σπαταλάς το σάλιο σου!» φώναξε ο Χάρι, σφίγγοντας το μέτωποκαι μισοκλείνοντας τα μάτιααπό τον πόνο που τον τρέλαινε. «Δεν μπορεί να σ' ακούσει από δω!»«Είσαι σίγουρος, Πότερ;» Η ψυχρή, διαπεραστική φωνή αντήχησε στοαίθριο.Ο Χάρι άνοιξε τα μάτια του.Στη μέση της μεγάλης αίθουσας στεκόταν ο λόρδος Βόλντεμορτ-ψηλός,αδύνατος,μαυροντυμένος, με το τρομακτικό φιδίσιο πρόσωπο του πάλλευκο καιαποστεωμένο, και ταβαθυκόκκινα μάτια με τις κάθετες κόρες καρφωμένα στον Χάρι. Τονσημάδευε με το ραβδί τουενώ εκείνος στεκόταν πετρωμένος, ανίκανος να σαλέψει.«Ώστε λοιπόν έσπασες την προφητεία μου;» είπε σιγανά ο λόρδοςΒόλντεμορτ, κοιτάΖοντας τονΧάρι μ' εκείνα τα αμείλικτα πύρινα μάτια. «Όχι, Μπελά, δε λέειψέματα... ΔιαβάΖω την αλήθειαστο άχρηστο μυαλό του... μήνες προετοιμασιών, μήνες προσπαθειών...κι οι θανατοφάγοι μουάφησαν ξανά τον Χάρι Πότερ να μου καταστρέψει τα σχέδια...»«Συγχωρά με, αφέντη, δεν το ήξερα, μονομαχούσα με το ΖΟ)Ο-μάγοΜπλοκ!» έκραξε μεαναφιλητά η Μπέλατριξ καθώς ριχνόταν στα πόδια του Βόλντεμορτ, πουείχε Ζυγώσει μερικάβήματα. «Πρέπει να ξέρεις, αφέντη...»«Σώπασε, Μπελά», είπε απειλητικά ο Βόλντεμορτ. «θα ασχοληθώαργότερα μαζί σου. Νομίσειςότι ήρθα στο Υπουργείο Μαγείας για να ακούσω τις άθλιεςδικαιολογίες σου;» «Μα, αφέντη... είναιεδώ... είναι υπό την...» Ο Βόλντεμορτ, όμως, δεν της έδωσεσημασία. «Δεν έχω τίποτε άλλο ναπροσθέσω, Πότερ», είπε σιγανά. «Με ενόχλησες τόσο πολύ, για τόσοκαιρό. ΑΒΑΝΤΑΚΕΝΤΑΒΡΑΙ»Ο Χάρι δεν πρόλαβε καν να ανοίξει το στόμα του για να αμυνθεί τομυαλό του είχε αδειάσει, τοραβδί του σημάδευε άσκοπα το δάπεδο.Ξαφνικά, όμως, το ακέφαλο χρυσό άγαλμα του μάγου Ζωντάνε-Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

744ψε, τινάχτηκε από το βάθρο του και προσγειώθηκε με κρότο στοδάπεδο ανάμεσα στον Χάρι καιτον Βόλντεμορτ. Η κατάρα προσέκρουσε στο στήθος του, καθώς τοάγαλμα άπλωνεπροστατευτικά τα μπράτσα του μπροστά από τον Χάρι.«Τι...;» σύριξε ο Βόλντεμορτ κοιτάΖοντας ολόγυρα. Κι ύστερακοντανάσανε: «Ντάμπλντορ;»Ο Χάρι γύρισε και κοίταξε πίσω ενώ η καρδιά του κόντευε να σπάσει.Μπροστά στις χρυσέςπύλες στεκόταν ο 'Αλμπους Ντάμπλντορ.Ο Βόλντεμορτ σήκωσε το ραβδί του κι ένας ακόμη λαμπερός πράσινοςπίδακας ξεχύθηκε προςτο μέρος του Ντάμπλντορ, που εξαφανίστηκε με ένα ανέμισμα τουμανδύα του. Την επόμενηστιγμή, εμφανίστηκε πίσω από τον Βόλντεμορτ και κούνησε το ραβδίτου σημαδεύοντας τορημαγμένο σιντριβάνι. Τα υπόλοιπα αγάλματα Ζωντάνεψαν κι αυτά. Ημάγισσα επιτέθηκε στηνΜπέλατριξ, που ούρλιαξε κι άρχισε να εκτοξεύει ξόρκια εναντίοντης, τα οποία όμως γλίστρησανστο στήθος της πριν της επιτεθεί και την ακινητοποιήσει στοδάπεδο. Στο μεταξύ, οκαλικάντζαρος και το σπιτικό ξωτικό έτρεξαν στα τζάκια κατά μήκοςτων τοίχων, ενώ ομονόχειρας κένταυρος ορμούσε καλπάΖοντας προς τον Βόλντεμορτ, οοποίος εξαφανίστηκε καιξαναεμφανίστηκε δίπλα στην κρήνη. Το ακέφαλο άγαλμα έσπρωξε πίσωτον Χάρι, μακριά από τημάχη, ενώ ο Ντάμπλντορ πλησίαΖε τον Βόλντεμορτ και ο χρυσόςκένταυρος διέγραφε κύκλουςολόγυρα τους.«Ήταν κουτό να έρθεις απόψε εδώ, Άντον», είπε ήρεμα ο Ντάμπλ-ντορ.«Οι χρυσούχοι είναι καθ'οδόν...»«Μέχρι να φτάσουν, εγώ θα έχω φύγει κι εσύ θα 'σαι νεκρός!» έφτυσεοργισμένος ο Βόλντεμορτ.Εκτόξευσε άλλη μια φονική κατάρα ενάντια στον Ντάμπλντορ, αλλάαστόχησε και χτύπησε τογραφείο του φύλακα, που τυλίχτηκε μεμιάς στις φλόγες.Ο Ντάμπλντορ τίναξε το ραβδί του. Ήταν τέτοια η δύναμη του ξορκιούπου ξεπήδησε από τημύτη του ώστε ο Χάρι, παρόλο που το χρυσό άγαλμα στεκόταν μπροστάτου σαν ασπίδα, ένιωσενα σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής του καθώς το ξόρκι περνούσεδίπλα του αυτή τη φορά οΒόλντεμορτ αναγκάστηκε να σχηματίσει με το ραβδί του μιαν ασημένιαασπίδα για να τοαποκρούσει. Το ξόρκι, ότι κι αν ήταν, δεν προκάλεσε ορατή Ζημιάστην ασπίδα, αλλά έκανε ένανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

υπόκωφο ανατριχιαστικό ήχο σαν γκογκ, που αντιλάλησε σε όλη τηναίθουσα. «Δε φαντάΖομαινα θέλεις να με σκοτώσεις, Ντάμπλντορ;» φώ-____________745ναξε ο Βόλντεμορτ στενεύοντας τα κατακόκκινα μάτια του πάνω απότην ασπίδα. «Εσύ είσαιυπεράνω τόσης κτηνωδίας, έτσι δεν είναι;»«Ξέρουμε κι οι δυο πως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να καταστρέψειςέναν άνθρωπο, Άντον»,αποκρίθηκε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. Συνέχισε να βαδίσει προς το μέροςτου σαν να μη φοβόταντίποτα στον κόσμο, σαν να μην υπήρχε τίποτα ικανόςνα διακόψει τοπερπάτηματου στη μεγάλη αίθουσα. «Δε μου αρκεί να πάρω τη Ζωή σου, τοπαραδέχομαι...»«Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το θάνατο, Ντάμπλντορ!» γρύλισεο Βόλντεμορτ.«Κάνεις μεγάλο λάθος», είπε ο Ντάμπλντορ. Εξακολουθούσε να τονπλησιάΖει και να μιλά σαν ναέκαναν οι δυο τους μια ευχάριστη κουβεντούλα πίνοντας το ποτότους. Ο Χάρι φοβήθηκε έτσιπου τον είδε να βαδίζει απροστάτευτος, ανυπεράσπιστος ήθελε να τουφωνάξει να καλυφτεί,αλλά ο ακέφαλος φρουρός του εξακολουθούσε να τον σπρώχνει προς τοντοίχο, εμποδίζονταςκάθε του προσπάθεια να ξεπροβάλει από πίσω του. «Μάλιστα, ηανικανότητα σου να αντιληφθείςότι υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το θάνατο υπήρξε πάντοτεη μεγαλύτερη αδυναμίασου...»Άλλη μια πράσινη αστραπή εκτινάχτηκε πίσω από την ασημένια ασπίδα.Αυτή τη φορά ήταν ομονόχειρας κένταυρος που κάλπασε μπροστά από τον Ντάμπλντορ καιδέχτηκε το χτύπημα τοξόρκι τον διέλυσε σε χίλια κομμάτια, αλλά πριν καν προλάβουν ναπέσουν στο δάπεδο, οΝτάμπλντορ είχε βγάλει ήδη το ραβδί του και το κούνησε σαν νακράδαινε ένα μαστίγιο. Μιαμακριά λεπτή φλόγα ξεπήδησε από τη μύτη του και τυλίχτηκε γύρω απότον Βόλντεμορτ και τηνασπίδα του. Για μια στιγμή φάνηκε ότι νίκησε ο Ντάμπλντορ μαξάφνου, το πύρινο σκοινίμεταμορφώθηκε σε φίδι, που ελευθέρωσε ευθύς τον Βόλντεμορτ καιστράφηκε στον Ντάμπλντορμε έναν απειλητικό συριγμό.Ο Βόλντεμορτ εξαφανίστηκε- το φίδι ανασηκώθηκε από το δάπεδοέτοιμο να επιτεθεί...Φλόγες ξεπήδησαν στον αέρα, πάνω από το κεφάλι του Ντάμπλ-ντορ,ενώ την ίδια στιγμή οΒόλντεμορτ επανεμφανιΖόταν πάνω στοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βάθρο, στη μέση της κρήνης, όπου πριν από λίγα λεπτά στέκονταν ταπέντε αγάλματα.«Πρόσεχε!» ούρλιαξε ο Χάρι. Εκείνη τη στιγμή, όμως, το ραβδί τουΒόλντεμορτ ξέρασε άλλη746747μια πράσινη αστραπή που εκτοξεύτηκε προς τον Ντάμπλντορ, ενώταυτόχρονα ορμούσε και τοφίδι...Ο Φοκς προσγειώθηκε μπροστά στον Ντάμπλντορ, άνοιξε το ράμφος τουκαι κατάπιε ολόκληρητην πράσινη αστραπή: τυλίχτηκε σε φλόγες και σωριάστηκε στο πάτωμαμικρός, Ζαρωμένος,ανίκανος να πετάξει. Την ίδια στιγμή, ο Ντάμπλντορ τίναξε με μιαπλατιά ρέουσα κίνηση το ραβδίτου και το φίδι, που ετοιμαΖόταν να τον δαγκώσει με τα μυτερά τουδόντια, τινάχτηκε στον αέρα κιεξαφανίστηκε σε ένα μαύρο σύννεφο καπνού, ενώ το νερό τουσιντριβα-νιού σηκώθηκε και τύλιξετον Βόλντεμορτ σαν κουκούλι από λιωμένο γυαλί.Για λίγες στιγμές, ο Βόλντεμορτ έγινε μια σκοτεινή, απρόσωπησιλουέτα, θολή και ακαθόριστηπάνω στο Βάθρο, που ανασάλευε πασχίΖοντας να απαλλαγεί από τηναποπνικτική μάΖα...Κι ύστερα εξαφανίστηκε το νερό έπεσε με πάταγο στην κρήνη ξεχειλίΖοντάςτην καικαταβρέχοντας το καλογυαλισμένο δάπεδο.«ΑΦΕΝΤΗ!» ούρλιαξε η Μπέλατριξ.Είχαν τελειώσει όλα ο Βόλντεμορτ προτίμησε να τραπεί σε φυγή.Ο Χάρι προσπάθησε να ξεφύγει από τον αγαλμάτινο φρουρό του, αλλά οΝτάμπλντορΒρυχήθηκε: «Μείνε εκεί που είσαι, Χάρι!»Ο Χάρι τον άκουσε για πρώτη φορά φοβισμένο. Δεν καταλάβαινε γιατί:στη μεγάλη αίθουσαβρισκόταν μόνο εκείνος, ο Ντάμπλντορ, η Μπέλατριξ, που ήταν ακόμηκαταπλακωμένη καιπαγιδευμένη από το άγαλμα, και ο νεοσσός φοίνικας που τιτίβιΖεαδύναμα...Και ξαφνικά, το σημάδι του Χάρι εξερράγη κι εκείνος κατάλαβε πωςήταν νεκρός: ήταν έναςπόνος πέρα από κάθε φαντασία, πέρααπό κάθε αντοχή...Δε βρισκόταν πια στην αίθουσα ήταν παγιδευμένος στα πλοκάμια ενόςπλάσματος μεκατακόκκινα μάτια που τον έσφιγγε τόσο δυνατά, ώστε ο Χάρι δενήξερε πού τελείωνε το κορμίτου κι άρχίΖε το πλάσμα: είχαν συντηχθεί, είχαν γίνει ένα από τονπόνο και δεν υπήρχελύτρωση...Όταν το πλάσμα μίλησε, χρησιμοποίησε το στόμα του Χάρι, αναγκάΖοντάςτον, μες στην αγωνίαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

του, να κινήσει τα χείλη του...«Σκότωσε με τώρα, Ντάμπλντορ...»Ο Χάρι, τυφλωμένος από τον πόνο, ετοιμοθάνατος, με κάθε κύτταροτου να λιώνει, ένιωσε τοπλάσμα να μιλά ξανά μέσα από το στόμα του...Ι«Αφού δεν είναι τίποτα ο θάνατος, Ντάμπλντορ, σκότωσε το αγόρι...»Ας σταματήσει αυτός ο πόνος, σκέφτηκε ο Χάρι... Σκότωσε μας καιτους δυο, Ντάμπλντορ, νατελειώνουμε... Ο θάνατος δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με αυτό τομαρτύριο...θα ξαναδώ τον Σείριο...Και καθώς η καρδιά του Χάρι πλημμύριζε τρυφερότητα, τα πλοκάμιαχαλάρωσαν κι ο πόνοςυποχώρησε ο Χάρι ήταν πεσμένος μπρούμυτα στο δάπεδο χωρίς ταγυαλιά του κι έτρεμε σαν ναήταν ξαπλωμένος σε πάγο, όχι σε ξύλο...Φωνές ακούγονταν στην αίθουσα, περισσότερες φωνές απ' αυτές που θα'πρεπε... Ο Χάρι άνοιξετα μάτια του και είδε τα γυαλιά του δίπλα στο πόδι του ακέφαλουαγάλματος που τον φρουρούσετώρα ήταν πεσμένο ανάσκελα, ραγισμένο, ακίνητο. Τα φόρεσε,ανασήκωσε το κεφάλι κι αντίκρισεμπροστά του τη γαμψή μύτη του Ντάμπλντορ, που ακουμπούσε σχεδόν τηδική του.«Είσαι καλά, Χάρι;»«Ναι», αποκρίθηκε εκείνος τρέμοντας τόσο βίαια που δεν μπορούσε ναστηρίξει το κεφάλι του.«Καλά είμαι... Πού πήγε ο Βόλντεμορτ.. . Ποιοι είναι όλοι αυτοί...τι...;»Το αίθριο είχε γεμίσει κόσμο. Στο δάπεδο καθρεφτίζονταν οισμαραγδένιες φωτιές που έκαιγαν σεόλα τα τζάκια κατά μήκος των τοίχων ήταν θαρρείς κι έβγαιναν απόμέσα όλοι οι μάγοι και οι μάγισσεςτου κόσμου. Καθώς ο Ντάμπλντορ τον έστηνε στα πόδια του, οΧάρι είδε τα μικρά χρυσάαγάλματα του σπιτικού ξωτικού και του κα-λικάντζαρου να οδηγούνστην αίθουσα έναναποσβολωμένο Κορνήλιο Φαντζ.«Ήταν εδώ!» φώναξε ένας άντρας με πορφυρό μανδύα και αλογοουράέδειχνε κάτι χρυσαφένιαχαλάσματα στην άλλη άκρη της αίθουσας, κάτω από τα οποία ήτανπαγιδευμένη η Μπέλατριξπριν από μόλις λίγες στιγμές. «Τον είδα, κύριε Φαντζ, σαςορκίζομαι, ήταν ο Ξέρετε-Ποιος,άρπαξε μια γυναίκα και διακτινίστηκε!»«Το ξέρω, Ουίλιαμσον, το ξέρω, τον είδα κι εγώ!» τραύλισε ο Φαντζπου φορούσε τις πιτζάμεςτου κάτω από τον ψιλόριγο μανδύα του κι ανάσαινε λαχανιασμένος σαννα είχε κάνει αγώναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

δρόμου. «Μα τα γένια του Μέρλιν... να έρθει εδώ —εδώ!— στουπουργείο! Ω, μεγάλοι ουρανοί...Δεν μπορώ να το πιστέψω... στο λόγο μου... Πώς είναι δυνατόν...;»748«Κορνήλιε, αν κατέβεις στο Τμήμα Μυστηρίων...» ακούστηκε ξαφνικά ηφωνή του Ντάμπλντορ(είχε Βεβαιωθεί πια πως ο Χάρι ήταν καλά και προχώρησε μπροστά,έτσι που αντιλήφθηκαν γιαπρώτη φορά την παρουσία του οι νεοφερμένοι — ορισμένοι σήκωσαν ταραβδιά τους, άλλοι τονκοίταξαν έκπληκτοι, τα αγάλματα του ξωτικού και του καλικάντζαρουχειροκρότησαν κι ο Φαντζαναπήδησε κυριολεκτικά στον αέρα), «θα Βρεις εξουδετερωμένους στηνΑίθουσα του θανάτουαρκετούς δραπέτες θανατοφάγους είναι δεμένοι με τοαντιδιακτινιστικό ξόρκι και περιμένουν νααποφασίσεις γιατην τύχη τους».«Ντάμπλντορ!» κοντανάσανε ο Φαντζ που είχε μαρμαρώσει στηθέση του από την έκπληξη. «Εσύ, εδώ...» έκανε και στράφηκεαλαφιασμένος στους χρυσούχουςπου είχε φέρει μαΖίτου ήταν φανερό ότι, προς στιγμήν, σκέφτηκε ναφωνάξει: «Συλλάβετε τον!»«Είμαι έτοιμος να πολεμήσω τους άντρες σου, Κορνήλιε, και να τουςνικήσω γι' άλλη μια φορά!»είπε με βροντερή φωνή ο Ντάμπλντορ. «Αλλά πριν από λίγα λεπτάείδες με τα ίδια σου τα μάτιατην απόδειξη ότι εδώ κι ένα χρόνο σου λέω την αλήθεια. Ο λόρδοςΒόλντεμορτ επέστρεψε. Επίένα χρόνο κυνηγούσες λάθος άνθρωπο, καιρός να λογικευτείς!»«Εγώ δεν... καλά, λοιπόν», τραύλισε ο Φαντζ και κοίταξε γύρωτου σαν να ήλπίΖε να του πει κάποιος τι να κάνει. 'Όταν δε μίλησεκανείς, είπε: «Πολύ καλά...Ντάουλις! Ουίλιαμσον! Κατεβείτε στο Τμήμα Μυστηρίων να δείτε...Εσύ, Ντάμπλντορ, πρέπει ναμου πεις τι ακριβώς... τι... τι έπαθε το Σιντριβάνι των ΜαγικώνΑδελφών;» πρόσθεσεκλαψουρίΖοντας με το βλέμμα να πλανιέται στα σπασμένα αγάλματα τηςμάγισσας, του μάγουκαι του κενταύρου, που ήταν πεσμένα στο δάπεδο.«Αυτά θα τα συΖητήσουμε αφού πρώτα στείλω τον Χάρι στο "Χόγκουαρτς",Κορνήλιε», αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ.«Τον Χάρι... τον Χάρι Πότερ;»Ο Φαντζ γύρισε απότομα και κοίταξε τον Χάρι εκείνος στεκόταν ακόμημπροστά στον τοίχο, δίπλααπό το πεσμένο άγαλμα που τον προστάτευε στη διάρκεια τηςμονομαχίας του Ντάμπλντορ καιτου Βόλντεμορτ.«Αυτός... εδώ;» ψέλλισε ο Φαντζ. «Τι... τι σημαίνουν όλ' αυτά;»«θα σ' τα εξηγήσω όλα», επανέλαβε ο Ντάμπλντορ, «όταν γυρίσει οΧάρι στο σχολείο».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

749Κατόπιν απομακρύνθηκε από το σιντριβάνι και πήγε στο σημείο όπουείχε πέσει το κεφάλι τουχρυσού μάγου. Το σημάδεψε με το ραβδί του και ψιθύρισε: «Πύλη!»Μεμιάς το κεφάλι τυλίχτηκε σ' ένα γαλαΖωπό φως, τραντάχτηκεχτυπώντας με θόρυβο στο ξύλινοδάπεδο και λίγες στιγμές αργότερα έμεινε ακίνητο.«Για να σου πω, Ντάμπλντορ!» άρχισε ο Φαντζ καθώς ο Ντάμπλντορέπαιρνε στα χέρια του τοκεφάλι και κατευθυνόταν προς τον Χάρι κρατώντας το. «Δεν πήρεςάδεια γι' αυτή την Πύλη! Δενμπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα μπροστά στον υπουργό Μαγείας...είναι... είναι...»Η φωνή του έσβησε μόλις του έριξε ο Ντάμπλντορ ένα αυστηρό βλέμμαπάνω από ταπολυεστιακά γυαλιά του.«θα δώσεις εντολή να απομακρυνθεί αμέσως από το "Χό-γκουαρτς" ηΝτολόρες Άμπριτζ», είπε οΝτάμπλντορ. «θα πεις στους χρυσούχους σου να πάψουν να καταΖητούντον καθηγητή φροντίδαςμαγικών πλασμάτων, ώστε να μπορέσει να επιστρέψει στη δουλειάτου. Σου παραχωρώ...» οΝτάμπλντορ έβγαλε από την τσέπη του ένα ρολόι με δώδεκα δείκτεςκαι του έριξε μια ματιά«...μισή ώρα από το χρόνο μου, η οποία αρκεί, θαρρώ, να καλύψουμετα σπουδαιότερα σημείαόσων συνέβησαν εδώ. Κατόπιν, θα επιστρέψω στο σχολείο μου. Φυσικά,για όποια βοήθειαχρειαστείς, είσαι ευπρόσδεκτος να επικοινωνήσεις μαΖί" μου στο"Χόγκουαρτς". Αρκεί μιαεπιστολή με την ένδειξη: Προς το διευθυντή».Τα μάτια του Φαντζ κόντευαν να πεταχτούν από τις κόγχες τους τοστόμα του ήταν ανοιχτό και τοστρογγυλό του πρόσωπο αναψοκοκκίνισε κάτω από τα ανακατωμέναγκρίΖα μαλλιά.«Εγώ... εσύ...»Ο Ντάμπλντορ του γύρισε την πλάτη.«Πάρε αυτή την Πύλη, Χάρι». Του έδωσε το χρυσό κεφάλι τουαγάλματος κι ο Χάρι το έπιασεχωρίς να νοιάΖεται τι θα γινόταν ή πού θα πήγαινε, «θα σε δω σεμισή ώρα», ψιθύρισε οΝτάμπλντορ. «Ένα... δύο... τρία...»Ο Χάρι ένιωσε τη γνώριμη αίσθηση ότι τραβιόταν ένας γάντζος πίσωαπό τον αφαλό του. Τοστιλβωμένο δάπεδο χάθηκε κάτω από τα πόδια του το αίθριο, ο Φαντζκι ο Ντάμπλντορεξαφανίστηκαν και τον ρούφηξε μια δίνη χρωμάτων και ήχων...751Η χαμένη προφητείαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Τα πόδια του Χάρι προσγειώθηκαν με ορμή σε στερεό έδαφος τα γόνατατου Λύγισαν λίγο ενώ τοχρυσό κεφάλι του μάγου έπεσε με ένα δυνατό κρότο στο πάτωμα. ΟΧάρι κοίταξε ολόγυρα καιδιαπίστωσε πως είχε φτάσει στο γραφείο του Ντάμπλντορ.Όλα είχαν επιδιορθωθεί στη διάρκεια της απουσίας του διευθυντή. Ταλεπτεπίλεπτα ασημένιαόργανα βρίσκονταν πάλι πάνω στα τραπεΖάκια με τα περιστρεφόμεναποδαρικά, βγάΖονταςατμούς και γουργουρητά. Τα πορτρέτα των διευθυντών καιδιευθυντριών λα-γοκοιμόνταν στακάδρα τους, με τα κεφάλια γερμένα στις πολυθρόνες ή στα περιθώριατων πινάκων. Ο Χάρικοίταξε από το παράθυρο. Μια ψυχρή ανοιχτοπράσινη γραμμή σημάδευετον ορίζοντα γλυκοχάραΖε.Τούτη η Βαριά σιωπή, που την έσπαΖαν μόνο κάποια ροχαλητά ήμουρμουρητά από ταπορτρέτα, ήταν αβάσταχτη για τον Χάρι. Αν όσα τον περιέδαλλαναντανακλούσαν τα αισθήματατου, τότε τα πορτρέτα θα έπρεπε να ουρλιάΖουν από πόνο. Περπάτησεγύρω από το κομψό,ήσυχο γραφείο ανασαίνοντας Βαριά, προσπαθώντας να μη σκέφτεται...μα δεν υπήρχεπαρηγοριά...Αυτός έφταιγε που πέθανε ο Σείριος αυτός και κανείς άλλος. Αναυτός δεν έπεφτε σαν Βλάκαςστην παγίδα του Βόλντεμορτ, αν δεν ήταν τόσο σίγουρος πως αυτό πουείδε στο όνειρο του ήταναλήθεια, αν δεν απέκλειε την πιθανότητα να εκμεταλλεύεται οΒόλντεμορτ, όπως πολύ σωστά τουυπέδειξε η Ερμιόνη, αν η μανία του να παριστάνει τον ήρωα...Ήταν απίστευτο, δεν το χώραγε ο νους του, δεν μπορούσε να τοαντέξει... ένα τρομακτικό κενόυπήρχε μέσα του που δεν ήθελε να το ψηλαφήσει, να το εξετάσει μιαμαύρη τρύπα εκεί που πρινήταν ο Σείριος, εκεί που ο Σείριος είχε χαθεί για πάντα. Δεν ήθελενα μείνει μόνος με αυτό τοτρομακτικό Βουβό κενό, δεν μπορούσε να το αντέξει...Ένα πορτρέτο πίσω του μούγκρισε δυνατά. «Αχά... ο Χάρι Πό-τερ...»ακούστηκε μια ψυχρήφωνή. Ο Φινέας Νίγκελους χασμουρήθηκε Βαθιά κι ανακλαδίστηκε καθώςπαρακολουθούσε τονΧάρι με τα μικρά διαπεραστικά μάτια του. «Και τι σ' έφερε εδώτούτες τις μικρές ώρες;» ρώτησεκατόπιν. «Το γραφείο αυτό είναι σφραγισμένο για όλους πλην τουνόμιμου κατόχου του. Ή σ'έστειλε ο Ντάμπλ-ντορ; Όχι, μη μου πεις...» Έριξε άλλο ένα Βαθύχασμουρητό. «Κι άλλο μήνυμαγι' αυτόν τον αχάίρευτο δισ-δισεγγονό μου;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Ο Φινέας Νίγκελους δεν ήξερεότι πέθανε ο Σείριος,αλλά ο Χάρι δεν μπορούσε να του το πει. Αν το ξεστόμιΖε, θα ήτανσαν να γινόταν οριστικό,τελεσίδικο, αμετάκλητο.Στο μεταξύ, κι άλλα πορτρέτα άρχισαν να ανασαλεύουν. Ο Χάρι, πουφοβήθηκε μην αρχίσουν νατον ανακρίνουν, πήγε στην πόρτα κι έπιασε το πόμολο.Το πόμολο δε γύρισε. Ήταν παγιδευμένος.«Ελπίσω αυτό να σημαίνει», άρχισε να λέει ο παχύσαρκος μάγος μετην κόκκινη μύτη πουκρεμόταν πάνω από το γραφείο του διευθυντή, «ότι θα επιστρέψεισύντομα κοντά μας οΝτάμπλντορ;»Ο Χάρι στράφηκε προς το μέρος του. Ο μάγος τον κοίταΖε με μεγάλοενδιαφέρον. Το αγόριέγνεψε καταφατικά. Τράβηξε πάλι το πόμολο πίσω από την πλάτη του,μα εκείνο έμεινεαμετακίνητο.«Α, ωραία», έκανε ο μάγος. «Ήταν πολύ πληκτικά χωρίς εκείνον, πάραπολύ». Έπειτα βολεύτηκεστην πολυθρόνα του που έμοια-Ζε με θρόνο και χαμογέλασε καλοκάγαθαστον Χάρι. «ΟΝτάμπλντορ σε έχει σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, όπως ασφαλώςγνωρίσεις», σχολίασε ανέμελα.«Ω, ναι, σε πολύ μεγάλη εκτίμηση».Η ενοχή, που φώλιαΖε στο σπίθος του Χάρι σαν ένα γιγάντιο,τερατώδες παράσιτο αναδεύτηκε,στριφογύρισε. Ο Χάρι δεν άντεχε άλλο, μισούσε τον εαυτό του...Ένιωθε παγιδευμένος μέσα στοκορμί και το μυαλό του κι ευχόταν με όλη τη δύναμη της ψυχής τουνα ήταν κάποιος άλλος,οποιοσδήποτε...752Σμαραγδένιες φλόγες ξεπετάχτηκαν στο άδειο τζάκικάνοντας τον Χάρινα τραβηχτεί απότομα απότην πόρτα και να κοιτάξει τον άντρα που στροβιλιΖόταν μέσα στηνεστία. Καθώς το ψηλό κορμίτου Ντάμπλντορ έβγαινε σκυφτό μέσα απ' το τζάκι, οι μάγοι κι οιμάγισσες στα πορτρέταξύπνησαν και πολλοί από αυτούς τον καλωσόρισαν χαρούμενοι.«Σας ευχαριστώ», είπε απαλά ο Ντάμπλντορ. Στην αρχή δεν κοίταξετον Χάρι. Πήγε στην κούρνιαδίπλα στην πόρτα, έβγαλε από την τσέπη του ένα μικροσκοπικόπανάσχημο φαλακρό Φοκς καιτον τοποθέτησε στοργικά στο δίσκο με τις αφράτες στάχτες, κάτω απότη χρυσή κούρνια όπουκαθόταν συνήθως ο ανεπτυγμένος φοίνικας.«Λοιπόν, Χάρι», είπε ο Ντάμπλντορ, γυρνώντας επιτέλους προς τομέρος του, «θα χαρείς ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μάθεις ότι κανένας συμμαθητής σου δε θα μείνει με μόνιμες βλάβεςμετά τη νυχτερινή σαςπεριπέτεια».Ο Χάρι προσπάθησε να πει: «Ωραία», αλλά δε βγήκε κανένας ήχος απότα χείλη του. Ήταν σαννα του θϋμίΖε ο Ντάμπλντορ όλο το κακό που προξένησε παρόλο πουαυτή τη φορά οδιευθυντής τον κοίταξε κατάματα, παρόλο που η έκφραση του ήτανκαλοσυνάτη κι όχι επιτιμητική,ο Χάρι δεν άντεχε να τον κοιτάΖει στα μάτια.«Αυτή τη στιγμή τους φροντι'Ζει η κυρία Πόμφρι», συνέχισε οΝτάμπλντορ. «Η ΝυμφαδώραΤονκς ίσως χρειαστεί να νοσηλευτεί για λίγο στον "Άγιο Μόνγκο",αλλά θα αναρρώσει πλήρως».Ο Χάρι περιορίστηκε να γνέψει με τα μάτια καρφωμένα στο χαλί, τοοποίο φάνταΖε πιοανοιχτόχρωμο τώρα που είχε αρχίσει να φω-τι'Ζει. Ήταν σίγουρος ότιόλα τα πορτρέταρουφούσαν άπληστα κάθε λέξη του Ντάμπλντορ κι αναρωτιόνταν πούείχαν πάει ο Ντάμπλντορκι ο Χάρι και γιατί υπήρχαν τραυματίες.«Ξέρω πώς αισθάνεσαι, Χάρι», είπε ο Ντάμπλντορ απαλά.«Όχι, δεν ξέρετε», αποκρίθηκε το αγόρι κι η φωνή του ήταν ξάφνουδυνατή και καθαρή έναςάγριος θυμός γεννήθηκε μέσα του ο Ντάμπλντορ δεν είχε ιδέα πώςαισθανόταν.«Βλέπεις, Ντάμπλντορ;» έκανε πονηρά ο Φινέας Νίγκελους. «Ποτέ μηνπροσπαθείς νακαταλάβεις τους μαθητές. Γίνονται θηρία ανήμερα. Προτιμούν ναείναι τραγικά παρεξηγημένοι, νακυλιούνται στην αυτολύπηση, να βράζουν στο...»«Αρκετά, Φινέα», τον έκοψε ο Ντάμπλντορ.Ο Χάρι γύρισε την πλάτη του στο διευθυντή και κάρφωσε πει-753σματικά το βλέμμα του στο παράθυρο. Έβλεπε από μακριά το στάδιοτου κουίντιτς. Κάποτε είχεεμφανιστεί εκεί ο Σείριος, μεταμορφωμένος σε μαλλιαρό μαύρο σκύλο,για να δει τον Χάρι να παί-Ζει... Προφανώς είχε έρθει να δει αν ο Χάρι ήταν καλός σαν τονΤζέιμς... Ο Χάρι δεν τον ρώτησεποτέ...«Δεν είναι ντροπή να νιώθεις έτσι, Χάρι», ακούστηκε πίσω του ηφωνή του Ντάμπλντορ.«Απεναντίας... το γεγονός ότι αισθάνεσαι τόσο πόνο είναι ημεγαλύτερη σου δύναμη...»Ο Χάρι ένιωσε έναν καυτό θυμό να γλείφει τα σωθικά του, ναφλογίΖει αυτό το τρομακτικό κενό,να τον πλημμυρίσει με την επιθυμία να πληγώσει τον Ντάμπλντορ γιατην ηρεμία που επιδείκνυεκαι τα κενά του λόγια.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Η μεγαλύτερη μου δύναμη, ε;» επανέλαβε με φωνή που έτρεμε και τοβλέμμα ακόμη καρφωμένοστο στάδιο του κουίντιτς, αλλά άδειο τώρα πια. «Δεν ξέρετε... δενέχετε ιδέα...»«Τι δεν ξέρω;» ρώτησε γαλήνια ο Ντάμπλντορ.Πήγαινε πολύ. Ο Χάρι γύρισε προς το μέρος του τρέμοντας από λύσσα.«Δε θέλω να συΖητήσω πώς αισθάνομαι, εντάξει;»«Χάρι, η βαθιά σου οδύνη αποδεικνύει πως παραμένεις άνθρωπος! Οπόνος είναι απόδειξη τηςανθρωπιάς σου...»«ΔΕ-ΘΕΛΩ-ΝΑ-ΕΙΜΑΙ-ΑΝΘΡΩΠΟΣΙ» βρυχήθηκε ο Χάρι κι αρπά-Ζοντας έναλεπτεπίλεπτοασημένιο όργανο από το διπλανό τραπε-Ζάκι, το εκσφενδόνισε στηνάλλη άκρη του γραφείουαυτό χτύπησε στον τοίχο κι έγινε χίλια κομμάτια.Αρκετά πορτρέτα φώναξαν από θυμό και φόβο, και το πορτρέτο τουΑρμάντο Ντίπετ είπε: «Όχιδα!»«ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ», τους φώναξε ο Χάρι αρπάΖοντας ένα σεληνο-σκόπιοκαι πετώντας το στοτζάκι. «ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ, ΑΡΚΕΤΑ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΠΕΙ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ, δε ΜΕΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑΠΙΑ »Άρπαξε ολόκληρο το τραπεΖάκι με τα ασημένια όργανα και το πέταξεκι αυτό κάτω. Διαλύθηκεστο πάτωμα και τα ποδαρικά του σκορπίστηκαν σαν σβούρες προςδιαφορετικές κατευθύνσεις.«Σε νοιάΖει», είπε ο Ντάμπλντορ. Δεν είχε κάνει καμιά κίνηση ναεμποδίσει τον Χάρι να διαλύσειτο γραφείο του, δεν πετάρισαν καν τα βλέφαρα του. Η έκφραση τουπαρέμενε γαλήνια, σχεδόναπόμακρη. «Σ' ενδιαφέρει τόσο πολύ, που νιώθεις σαν να αιμορραγείςμέχρι θανάτου από τονπόνο».754.«ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!» ούρλιαξε τόσο δυνατά ο Χάρι, που νομίΖε πως θαξεσκιστεί ο Λαιμός του γιαμια στιγμή του ήρθε να ορμήσει στον Ντάμπλντορ και να τονκομματιάσει κι αυτόν να συντρίψει τηγαλήνη του προσώπου του, να τον ταρακουνήσει, να τον πληγώσει, νατον κάνει να νιώσει έναίχνος έστω από τη φρίκη που ταλάνιΖε εκείνον.«Ω, ναι, σε νοιάΖει», επανέλαβε ο Ντάμπλντορ ακόμη πιο ήρε- , μα.«Έχεις χάσει τη μητέρα σου,τον πατέρα σου κι έναν άνθρωπο που τον ένιωθες σαν γονιό σου.Είναι φυσικό να σε νοιάΖει».«ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ!» Βρυχήθηκε ο Χάρι. «ΣΤΕΚΕΣΤΕ ΕΚΕΙΚΑΙ... ΚΑΙ...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Αλλά οι Λέξεις δεν ήταν πια αρκετές και το να σπάει αντικείμεναδεν του πρόσφερε καμίαεκτόνωση. Ήθελε να φύγει, να πάρει τα μάτια του και να μηνξαναγυρίσει, να πάει κάπου που δεθα αντί-κρίΖε ποτέ ξανά αυτό το καθάριο γαλάζιο βλέμμα, αυτό τοεξοργιστικά γαλήνιο πρόσωπο.Έτρεξε στην πόρτα, έπιασε το πόμολο και άρχισε να το τραβολογάει.Η πόρτα όμως δεν άνοιγε.Ο Χάρι στράφηκε στον Ντάμπλντορ.«Αφήστε με να φύγω», είπε. Έτρεμε σύγκορμος.«Όχι», είπε απλά ο Ντάμπλντορ.Κοιτάχτηκαν για λίγες στιγμές.«Αφήστε με να φύγω», επανέλαβε ο Χάρι.«Όχι», ξανάπε κι ο Ντάμπλντορ.«Αν δε... αν με κρατήσετε εδώ... αν δε μ' αφήσετε...»«Μπορείς να συνεχίσεις να σπας τα πράγματα μου», είπε ήρεμα οΝτάμπλντορ. «Τολμώ να πωότι έχω πάρα πολλά». Έπειτα πήγε στο γραφείο του και κάθισεκοιτάΖοντας τον Χάρι.«Αφήστε με να φύγω», επανέλαβε εκείνος τώρα η φωνή του ήταν παγερήκαι ήρεμη σχεδόν σαντου Ντάμπλντορ.«Όχι προτού ακούσεις αυτά που έχω να σου πω», επέμεινε οδιευθυντής.«Νομίσετε ότι... νομίΖετε ότι θέλω... νομίσετε ότι δίνω δεκάρα...ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΙ ΕΧΕΤΕΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΤΕ!» βρυχήθηκε ο Χάρι. «Δε θέλω ν' ακούσω τίποτε απόαυτά που έχετε να μουπείτε!»«θα με ακούσεις», είπε αποφασιστικά ο Ντάμπλντορ. «Γιατί δεν είσαιτόσο θυμωμένος μαΖί μουόσο θα έπρεπε. Αν μου επιτεθείς, όπως ξέρω πως είσαι έτοιμος νακάνεις, θα ήθελα να το 'χωκερδίσει με την αξία μου».755«Μα τι 'ναι αυτά που λέτε...»«Εγώ φταίω που πέθανε ο Σείριος», δήλωσε ο Ντάμπλντορ. «Ή, μάλλον,το φταίξιμο είναιολοκληρωτικά πλην ελαχίστου δικό μου δεν είμαι τόσο αλαΖόνας ώστενα αξιώσω τηναποκλειστική ευθύνη. Ο Σείριος ήταν ένας γενναίος, έξυπνος καιδυναμικός άνθρωπος, και τέτοιοιάνθρωποι δεν μπορούν να μείνουν καθηλωμένοι σε ένα σπίτι ότανπιστεύουν ότι οι άλλοικινδυνεύουν. Παρ' όλα αυτά, δεν υπήρχε κανένας λόγος να πιστέψεις,έστω για μια στιγμή, ότιέπρεπε να πας απόψε στο Τμήμα Μυστηρίων. Αν σου είχα μιλήσειανοιχτά, Χάρι, όπως όφειλα,θα ήξερες από καιρό ότι πιθανόν να επιχειρούσε ο Βόλντεμορτ να σεπαρασύρει στο ΤμήμαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μυστηρίων και δε θα πήγαινες εκεί απόψε. Κι ο Σείριος δε θααναγκαΖόταν να έρθει να σε σώσει.Το σφάλμα είναι αποκλειστικά δικό μου και κανενός άλλου».Ο Χάρι στεκόταν ακόμη με το χέρι στο πόμολο αλλά δεν τοσυνειδητοποιούσε. ΚοίταΖε τονΝτάμπλντορ με κομμένη την ανάσα άκουγε αλλά δυσκολευόταν νακαταλάβει αυτά που του έλεγε.«Κάθισε, σε παρακαλώ», είπε ο Ντάμπλντορ. Δεν ήταν διαταγή,ήταν παράκληση.Ο Χάρι, ύστερα από ένα στιγμιαίο δισταγμό, διέσχισε το δωμάτιοόπου τώρα ήταν σκορπισμέναασημένια γραναΖία και σπασμένα ξύλα, και κάθισε απέναντι από τογραφείο του Ντάμπλντορ.«Εγώ, τώρα, πρέπει να συμπεράνω», ακούστηκε ήρεμη η φωνή του ΦινέαΝίγκελους από τααριστερά του Χάρι, «ότι ο δισ-δισεγγο-νός μου —ο τελευταίος τωνΜπλακ— είναι νεκρός;»«Ναι, Φινέα», αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ.«Δεν το πιστεύω», είπε τραχιά ο Φινέας.Ο Χάρι γύρισε το κεφάλι του και πρόλαβε να δει τον Φινέα να φεύγειαπό το πορτρέτο του ήξερεότι πήγαινε να επισκεφτεί τα άλλα πορτρέτα στην Γκρίμολντ Πλέις.θα φώναΖε τον Σείριο σε όλοτο σπίτι περνώντας από πορτρέτο σε πορτρέτο...«Χάρι, σου οφείλω μια εξήγηση», συνέχισε ο Ντάμπλντορ. «Μιαεξήγηση για τα λάθη ενόςγέροντα. Γιατί βλέπω τώρα ότι οι πράξεις και οι παραλείψεις μουστην υπόθεση σου, που έγινανμε σεβασμό προς εσένα, φέρουν τα αναμφισβήτητα σημάδια τωνγηρατειών. Τα νιάτα δενμπορούν να ξέρουν πώς σκέφτονται και νιώθουν όσοι είναι φορτωμένοιμε χρόνια. Αλλά οι γέροιείναι καταδικαστέοι αν ξεχάσουν τι σημαίνει να είσαι νέος... καιφαίνεται που εγώ το ξεχνώ συχνάτον τελευταίο καιρό...»756Τώρα ο ήλιος είχε ανατείλει πάνω από τα βουνά ξεχωρίΖε μιαεκτυφλωτική πορτοκαλιά ταινία κι οουρανός ήταν άχρωμος μα φωτεινός. Το φως χάίδεβε τον Ντάμπλντορ,τα ασημιά φρύδια και ταγένια του, τις βαθιές αυλακιές του προσώπου του.«Πριν από δεκαπέντε χρόνια», είπε ο Ντάμπλντορ, «όταν είδα τοσημάδι στο μέτωπο σου,μάντεψα τι σήμαινε. Μάντεψα ότι ήταν σημάδι ενός δεσμού πουδημιουργήθηκε ανάμεσα σ' εσένακαι στον Βόλντεμορτ».«Μου το έχετε ξαναπεί αυτό, κύριε καθηγητά», είπε ανέκφραστα οΧάρι. Δεν τον ένοιαΖε πουCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

γινόταν αγενής. Δεν τον ένοιαΖε πια τίποτα...«Ναι», συνέχισε απολογητικά ο Ντάμπλντορ. «Ναι, μα βλέπεις...είναι απαραίτητο να αρχίσω απότο σημάδι σου. Γιατί, όταν μπήκες στον κόσμο των μάγων, έγινεφανερό ότι είχα μαντέψει σωστά,ότι το σημάδι σου σε προειδοποιούσε κάθε φορά που σε πλησίαΖε οΒόλντεμορτ ή κυριευόταναπό δυνατά αισθήματα».«Το ξέρω», έκανε βαριεστημένα ο Χάρι.«Κι αυτή η ιικανότητα σου —να αντιλαμβάνεσαι την παρουσία τουΒόλντεμορτ, ακόμη κι αν είναιμεταμφιεσμένος, και να ξέρεις τι νιώθει όταν διεγείρονται τααισθήματα του— γίνεται όλο και πιοέντονη από τότε που επανήλθε στο σώμα του ο Βόλντεμορτ κι ανέκτησεπλήρως τις δυνάμειςτου».Ο Χάρι δεν μπήκε στον κόπο να απαντήσει. Τα ήξερε όλα αυτά. «Πριναπό λίγο καιρό», είπε οΝτάμπλντορ, «άρχισα να ανησυχώ μήπως ανακαλύψει ο Βόλντεμορτ αυτήτην αλληλεπίδρασησας. Και πράγματι, ήρθε η στιγμή που εισχώρησες τόσο βαθιά στο νουκαι στις σκέψεις του, ώστεαντιλήφθηκε την παρουσία σου. Αναφέρομαι, φυσικά, στη νύχτα πουείδες την επίθεση εναντίοντου κυρίου Ουέσλι». «Ναι, μου το είπε ο Σνέιπ», μουρμούρισε οΧάρι. «Ο καθηγητής Σνέιπ,Χάρι», τον διόρθωσε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. «Δεν απορούσες, όμως,γιατί δε σ' το εξήγησα εγώ;Γιατί δε σου δίδαξα εγώ σφραγισματική; Γιατί δε σου έριξα ούτε μιαματιά τόσους μήνες;»Ο Χάρι σήκωσε τα μάτια του. Έβλεπε τώρα ότι ο Ντάμπλντορ φαινότανστεναχωρημένος καικουρασμένος.«Ναι», μουρμούρισε. «Απορούσα».«Βλέπεις», συνέχισε ο Ντάμπλντορ, «πίστευα ότι δε θα αργούσε οΒόλντεμορτ να επιχειρήσει ναδιεισδύσει στο μυαλό σου, να επη-757ρεάσει και να κατευθύνει τις σκέψεις σου, και δεν ήθελα να τουδώσω κι άλλα κίνητρα να το κάνει.Ήμουν βέβαιος πως, αν καταλάβαινε ότι η σχέση μας είναι —ή υπήρξεποτέ— πιο στενή απ' ότιενός διευθυντή με ένα μαθητή, θα άρπαΖε την ευκαιρία να σεχρησιμοποιήσει για να μεκατασκοπεύει. ΑναλογιΖόμουν με φόβο αυτά που θα σ' έβαΖε να κάνειςκαι το ενδεχόμενο νακυριεύσει το σώμα σου. Χάρι, νομίΖω ότι είχα δίκιο: ο Βόλντεμορτθα σε χρησιμοποιούσε μετέτοιο τρόπο. Στις σπάνιες περιπτώσεις που βρεθήκαμε κοντά, είδατη σκιά του να αναδεύεταιμες στα μάτια σου...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι θυμήθηκε αμέσως την αίσθηση του φιδιού, που ξυπνούσε μέσατου έτοιμο να επιτεθεί,κάποιες φορές που αυτός κι ο Ντάμπλντορ είχαν κοιταχτεί στα μάτια.«Ο στόχος του Βόλντεμορτ να σε κυριεύσει, όπως αποδείχθηκε απόψε,δεν ήταν η δική μουεξόντωση. Ήταν η δική σου. ΉλπίΖε, όταν πρωτύτερα σε κυρίευσε γιαλίγο, ότι θα σε θυσιάσωγια να ικανοποιήσω την επιθυμία μου να τον σκοτώσω. Όπως βλέπεις,λοιπόν, προσπαθούσα νααποξενωθώ από σένα για να σε προστατεύσω. Ήταν το λάθος ενόςγέροντα...»Αναστέναξε βαθιά. Ο Χάρι είχε μείνει ασυγκίνητος από τα λόγια του.Πριν από λίγους μήνες, όλααυτά θα τα άκουγε με μεγάλο ενδιαφέρον, τώρα όμως φάνταΖανασήμαντα σε σύγκριση με τοτεράστιο κενό που άφησε μέσα του η απώλεια του Σείριου τώρα πιατίποτα δεν είχε σημασία...«Ο Σείριος μου είπε ότι ένιωσες τον Βόλντεμορτ να ξυπνά μέσα σουτη νύχτα που είδες το όραμαμε την επίθεση στον Άρθουρ Ουέσλι. Κατάλαβα αμέσως ότιεπιβεβαιώνονταν οι χειρότεροι φόβοιμου. Ο Βόλντεμορτ είχε καταλάβει πως μπορούσε να σεχρησιμοποιήσει. Σε μια προσπάθεια νασε οπλίσω απέναντι στις επιθέσεις του Βόλντεμορτ στο μυαλό σου,κανόνισα τα μαθήματασφραγισματι-κής με τον καθηγητή Σνέιπ».Σταμάτησε. Ο Χάρι παρατήρησε το ηλιόφως που γλιστρούσε αργά πάνωστη γυαλιστερήεπιφάνεια του γραφείου του Ντάμπλντορ, λού-Ζοντας ένα ασημένιομελανοδοχείο και μια ωραίαπορφυρή πένα. Ήξερε ότι όλα τα πορτρέτα γύρω τους ήταν ξύπνια καιπαρακολουθούσαν μεΖωηρό ενδιαφέρον τις εξηγήσεις του Ντάμπλντορ πότε άκουγε τοθρόισμα ενός μανδύα, πότε ένασιγανό βήξιμο. Ο Φινέας Νίγκελους δεν είχε γυρίσει ακόμη...«Ο καθηγητής Σνέιπ διαπίστωσε», συνέχισε ο διευθυντής, «ότι758ονειρευόσουν επί μήνες την πόρτα του Τμήματος Μυστηρίων. ΤουΒόλντεμορτ, φυσικά, του είχεγίνει έμμονη ιδέα να ακούσει την προφητεία από τότε που ανέκτησετο σώμα του κι όσοσυλλογιόταν αυτή την πόρτα, τόσο τη συλλογιόσουν κι εσύ, αν καιδεν ήξερες τι σήμαινε αυτό.»Κι έπειτα είδες τον Ρούκγουντ, που πριν από τη σύλληψη τουδούλευε στο Τμήμα Μυστηρίων,να λέει στον Βόλντεμορτ αυτό που εμείς ξέραμε απ' την αρχή: ότι οιπροφητείες που φυλάσσονταιστο Υπουργείο Μαγείας προστατεύονται με δρακόντεια μέτραασφαλείας. Μονάχα οι άνθρωποιστους οποίους αναφέρονται μπορούν να τις πάρουν από τα ράφια χωρίςνα παραφρονήσουν.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Στην προκείμενη περίπτωση, ή θα έπρεπε να μπει ο ίδιος οΒόλντεμορτ στο Υπουργείο Μαγείας,ρισκάροντας να αποκαλυφθεί η επιστροφή του, ή θα την έπαιρνες εσύγια λογαριασμό του. Έτσι,έγινε ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη να μάθεις σφραγισματική».«Ναι, αλλά δεν έμαθα», μουρμούρισε ο Χάρι. Το είπε φωναχτά σε μιαπροσπάθεια να αλαφρώσειτο ασήκωτο Βάρος της ενοχής του σίγουρα η εξομολόγηση θαανακούφιΖε αυτή την τρομερή πίεσηπου συνέθλιβε το στήθος του. «Δεν έκανα τις ασκήσεις μου, δε μεενδιέφερε, θα μπορούσα ναπάψω να βλέπω αυτά τα όνειρα, η Ερμιόνη μου το έλεγε συνέχεια, αντο είχα κάνει, δε θαμπορούσε να μου δείξει ο Βόλντεμορτ πού να πάω και... και οΣείριος... ο Σείριος δε θα...» Κάτιεξερράγη μέσα στο μυαλό του: μια ανάγκη να δικαιολογηθεί, ναεξηγήσει... «Προσπάθησα ναεξακριβώσω αν είχε αιχμαλωτίσει πράγματι τον Σείριο. Πήγα στογραφείο της Άμπριτζ, μίλησα μετον Κρίτσερ από το τζάκικαι είπε ότι δεν ήταν εκεί ο Σείριος, ότιείχε φύγει!»«Ο Κρίτσερ είπε ψέματα», απάντησε ήρεμα ο Ντάμπλντορ. «Δεν είσαιαφέντης του, μπορούσε νασου πει ψέματα χωρίς να χρειαστεί να τιμωρήσει τον εαυτό του. ΟΚρίτσερ ήθελε να σε στείλειστο Υπουργείο Μαγείας».«Με... με έστειλε σκόπιμα;»«Ω, ναι. Δυστυχώς, ο Κρίτσερ υπηρετούσε δύο αφεντάδες τουςτελευταίους μήνες».«Πώς;» σάστισε ο Χάρι. «Είχε χρόνια να βγει από την ΓκρίμολντΠλέις».«Ο Κρίτσερ άρπαξε την ευκαιρία λίγο πριν από τα Χριστούγεννα»,είπε ο ΝτάμπΛντορ, «όταν τουφώναξε κάποια στιγμή ο Σείριος:759"Εξω!" Πήρε επί λέξει τα λόγια του Σείριου και τα ερμήνευσε ωςδιαταγή να βγει από το σπίτι.Πήγε στο μοναδικό μέλος της οικογένειας Μπλοκ για το οποίο ένιωθεσεβασμό... την εξαδέλφηΝαρκί-σα, αδελφή της Μπέλατριξ και σύΖυγο του Λούσιους Μαλφόι».«Πού τα ξέρετε όλα αυτά;» ρώτησε ο Χάρι. Η καρδιά του πήγαινε νασπάσει. Το στομάχι τουανακατευόταν, θυμήθηκε που ανησυχούσε την περίοδο τωνΧριστουγέννων για την ανεξήγητηεξαφάνιση του Κρίτσερ, θυμήθηκε που τον είχαν βρει στη σοφίτα...«Μου τα είπε ο Κρίτσερ χθες τη νύχτα», εξήγησε ο Ντάμπλντορ.«Βλέπεις, όταν έδωσες αυτή τηνκρυπτογραφημένη προειδοποίηση στον καθηγητή Σνέιπ, κατάλαβε ότιείχες όραμα με τον Σείριοπαγιδευμένο στα έγκατα του Τμήματος Μυστηρίων. Αμέσως προσπάθησεκι εκείνος, όπως εσύ,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

να επικοινωνήσει με τον Σείριο. Σ' αυτό το σημείο πρέπει να σου πωότι τα μέλη του Τάγματοςέχουν πιο αξιόπιστες μεθόδους επικοινωνίας από το τζάκιστο γραφείοτης Ντολό-ρες Άμπριτζ. Οκαθηγητής Σνέιπ διαπίστωσε ότι ο Σείριος ήταν σώος και ασφαλήςστην Γκρίμολντ Πλέις.»όταν όμως δεν επέστρεψες από τη βόλτα σου στο δάσος με τηνΝτολόρες Άμπριτζ, ο καθηγητήςΣνέιπ κατάλαβε ότι πίστευες ακόμη πως ο Σείριος ήταν αιχμάλωτοςτου Βόλντεμορτ, και τονέΖωσαν τα φίδια. Ειδοποίησε, λοιπόν, αμέσως κάποια μέλη τουΤάγματος». Ο Ντάμπλντοραναστέναξε βαθιά και συνέχισε: «"Όταν επικοινώνησε, στο αρχηγείοβρίσκονταν ο ΑλάστωρΜούντι, η Νυμφαδώρα Τονκς, ο Κίνγκσλι Σάκλμπολτ και ο ΡέμουςΛούπιν. Αποφάσισαν αμέσωςνα σπεύσουν προς βοήθεια σου. Ο καθηγητής Σνέιπ Ζήτησε ναπαραμείνει στο σπίτι ο Σείριοςήταν απαραίτητο να βρίσκεται κάποιος στο αρχηγείο για να μεενημερώσει, μια και είχαμεκανονίσει να περάσω από κει. Ο ίδιος ο Σνέιπ σκόπευε να πάει στοδάσος να σεψάξει.»Αλλά ο Σείριος δεν ήθελε να μείνει άπραγος, ενώ οι υπόλοιποι θαέψαχναν να σε βρουν.Ανέθεσε στον Κρίτσερ να με πληροφορήσει τι έγινε. Έτσι, ότανέφτασα στην Γκρίμολντ Πλέις λίγοαργότερα, το ξωτικό μου είπε — σκασμένο στα γέλια — πού είχε πάειο Σείριος».«Γελούσε;» ρώτησε βραχνά ο Χάρι.«Ω, ναι», αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ. «Βλέπεις, ο Κρίτσερ δενμπορούσε να μας προδώσειολοκληρωτικά. Δεν είναι ο φύλακας του μυστικού του Τάγματος καιάρα δεν μπορούσε να πειστους Μαλ-760761φόι που βρισκόμαστε, αλλά ούτε να προδώσει τα απόρρητα σχέδια πουτου είχαν απαγορεύσεινα αποκαλύψει ήταν δεμένος από τα μάγια της φυλής του, πράγμα πουσήμαινε ότι δενμπορούσε να παρακούσει τη ρητή εντολή του αφέντη του, δηλαδή τουΣείριου. Ωστόσο,διοχέτευσε στη Ναρκίσα πληροφορίες πολύτιμες για τον Βόλντε-μορτ,οι οποίες όμως φαίνοντανπολύ ασήμαντες ΣΤΟV Σείριο για να του απαγορεύσει ρητά να τιςμεταφέρει».«Όπως;» είπε ο Χάρι.«Όπως το γεγονός ότι αυτός που αγαπούσε πιότερο στον κόσμο οΣείριος ήσουν εσύ», είπεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

σιγανά ο Ντάμπλντορ. «Όπως το γεγονός ότι εσύ έβλεπες τον Σείριοσαν κάτι ανάμεσα σεπατέρα κι αδελφό. Βέβαια, ο Βόλντεμορτ ήξερε ήδη ότι ο Σείριοςανήκε στο Τάγμα κι ότι εσύήξερες πού κρυβόταν, αλλά οι πληροφορίες του Κρίτσερ τον έκαναν νασυνειδητοποιήσει ότιμόνο για έναν άνθρωπο θα έκανες τα πάντα προκειμένου να τονσώσεις: τον Σείριο Μπλακ».Τα χείλη του Χάρι είχαν παγώσει είχαν μουδιάσει.«Και... και όταν ρώτησα, χθες βράδυ, τον Κρίτσερ πού ήταν οΣείριος...»«Οι Μαλφόι — με οδηγίες του Βόλντεμορτ, το δίχως άλλο — του είχανπει να βρει τρόπο νααπομακρύνει τον Σείριο όταν θα έβλεπες το όραμα του βασανισμούτου. Στη συνέχεια, αναποφάσιΖες να ελέγξεις αν ήταν στο σπίτι ο Σείριος, ο Κρίτσερ θασου έλεγε ότι δεν ήταν. ΟΚρίτσερ τραυμάτισε χθες τον ιιππόγρυπα Ωραιόραμφο κι έτσι, ότανεμφανίστηκες εσύ στο τζάκι, ονονός σου ήταν πάνω και τον φρόντίΖε».Ο Χάρι ένιωθε να πνίγεται η ανάσα του έβγαινε γρήγορη και κοφτή.«Κι ο Κρίτσερ σας τα είπε όλααυτά... γελώντας;» έκρωξε.«Δεν ήθελε να μου τα πει», αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ. «Αλλά κατέχωκι εγώ καλά την τέχνη τηςδιεισδυτικής και μπορώ να καταλάβω πότε μου λένε ψέματα. Τονανάγκασα, λοιπόν, να μου πειόλη την αλήθεια πριν ξεκινήσω για το Τμήμα Μυστηρίων».«Και να φανταστείτε», ψιθύρισε ο Χάρι με τα χέρια παγωμένα καισφιγμένα σε γροθιές πάνω σταγόνατα του, «ότι η Ερμιόνη μας έλεγε να είμαστε καλοί μαΖί"του...»«Και είχε δίκιο, Χάρι», τον διέκοψε ο Ντάμπλντορ. «Είχαπροειδοποιήσει τον Σείριο, ότανεπιλέξαμε την Γκρίμολντ Πλέις για αρχηγείο, ότι έπρεπε να φέρεταιστον Κρίτσερ με καλοσύνη καισεβασμό. Του είχα πει, επίσης, ότι μπορεί ο Κρίτσερ να αποδειχτείεπικίνδυνος για μας. Δενομίσω πως πήρε στα σοβαρά τα λόγια μου ή πως αντιμετώπισε ποτέτον Κρίτσερ σαν έναπλάσμα με αισθήματα έντονα σαν των ανθρώπων...»«Μην τον κατηγορείτε... μη μιλάτε έτσι... για τον Σείριο...» ΟΧάρι δεν μπορούσε να αναπνεύσεικαι τα λόγια του έβγαιναν πνιχτά η οργή του, που είχε υποχωρήσειγια λίγο, φούντωνε πάλι μέσατου. Δεν ανεχόταν να επικρίνει ο Ντάμπλντορ τον Σείριο. «Ο Κρίτσερείναι... ένας σιχαμένοςψεύτης... που του αξίζει να...»«Ο Κρίτσερ, Χάρι, είναι ότι ακριβώς τον έκαναν οι μάγοι»,αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ. «Ναι, είναιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αξιολύπητος. Οι συνθήκες της Ζωής του είναι άθλιες, όπως του φίλουσου του Ντόμπι. Αναγκάστηκενα υπηρετεί τον Σείριο, γιατί ήταν το τελευταίο μέλος τηςοικογένειας της οποίας ήτανσκλάβος, αλλά δεν ένιωθε πραγματική αφοσίωση για κείνον. Και,όποια κι αν είναι τα ελαττώματατου Κρίτσερ, πρέπει να παραδεχτείς ότι ο Σείριος δεν έκανε τίποταγια να τον διευκολύνει...»«ΜΗ ΜΙΛΑΤΕ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ'» φώναξε ο Χάρι. Είχε πεταχτείόρθιος, οργισμένος μέχριςεσχάτων, έτοιμος να επιτεθεί στον Ντάμπλντορ, που ήταν φανερό ότιδεν είχε καταλάβει τίποταγια τον Σείριο, πόσο γενναίος ήταν, πόσο πολύ είχε υποφέρει... «Κιο Σνέιπ;» ρώτησε επιθετικά.«γι' αυτόν δε λέτε τίποτα; Όταν του είπα ότι ο Βόλντεμορτ κρατούσεαιχμάλωτο τον Σείριο, μουχαμογέλασε σαρδόνια ως συνήθως...»«Χάρι, το ξέρεις ότι ο καθηγητής Σνέιπ δεν είχε άλλη επιλογήμπροστά στην Ντολόρες Άμπριτζπαρά να προσποιηθεί ότι δε σε παίρνει στα σοβαρά», είπεαποφασιστικά ο Ντάμπλντορ. «Όπωςόμως σου εξήγησα, ενημέρωσε το συντομότερο δυνατόν το Τάγμα γι'αυτά που είπες. Ήταναυτός που μάντεψε πού είχες πάει όταν δεν επέστρεψες από το δάσος.Ήταν, επίσης, αυτός πουέδωσε στην καθηγήτρια Άμπριτζ ψεύτικο φίλτρο της αλήθειας, ότανπροσπάθησε να σε αναγκάσεινα της πεις πού βρισκόταν ο Σείριος».Ο Χάρι τα αγνόησε όλα αυτά. Μια άγρια ευχαρίστηση τον πλημ-μύριΖεόταν κατηγορούσε τονΣνέιπ, ξαλάφρωνε κάπως η αβάσταχτη ενοχή του, κι ήθελε όσο τίποτανα ακούσει τονΝτάμπλντορ να συμφωνεί μαΖίτου.«Ο Σνέιπ... ο Σνέιπ χ... χλεύαΖε τον Σείριο που έμενε στο σπίτι...τον έλεγε δειλό...»«Ο Σείριος ήταν αρκετά μεγάλος και ευφυής για να μην επιτρέ-762763ψει στον εαυτό του να πληγώνεται από τέτοιες ανόητες προσβολές»,είπε ο Ντάμπλντορ.«Ο Σνέιπ σταμάτησε να μου κάνει μαθήματα σφραγισματικής!» γρύλισεο Χάρι. «Με πέταξε με τιςκλοτσιές απ' το γραφείο του!»«Το έχω υπόψη μου», αποκρίθηκε Βαρύθυμα ο Ντάμπλντορ. «Είπα ήδηπως ήταν λάθος μουπου δε σου έκανα εγώ ο ίδιος τα μαθήματα, αν κι εκείνον τον καιρόήμουν σίγουρος ότι δενυπήρχε τίποτα πιο επικίνδυνο από το να ανοίξεις ακόμη περισσότεροτο μυαλό σου στονΒόλντεμορτ, ιδίως αν ήμουν εγώ παρών...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ο Σνέιπ χειροτέρεψε το πρόβλημα- το σημάδι μου με πονούσεπερισσότερο από τότε πουάρχισε να μου κάνει μαθήματα», είπε ο Χάρι, που θυμήθηκε τιςαπόψεις του Ρον γι' αυτό το θέμα,και συνέχισε ακάθεκτος: «Πώς ξέρετε ότι δεν προσπαθούσε να μεεξασθενήσει ώστε ναδιευκολύνει τον Βόλντεμορτ να διεισδύσει στο...»«Εμπιστεύομαι τον Σέβερους Σνέιπ», δήλωσε απλά ο Ντάμπλ-ντορ. «Μαξέχασα —άλλο έναγεροντικό λάθος μου— ότι ορισμένες πληγές είναι πολύ Βαθιές και δεγιατρεύονται. ΝόμιΖα ότι οκαθηγητής Σνέιπ θα ξεπεράσει τα αισθήματα του για τον πατέρα σουέπεσα έξω».«Μα δεν πειράζει, έτσι δεν είναι;» φώναξε ο Χάρι αγνοώντας τασκανδαλισμένα πρόσωπα σταπορτρέτα και τις πνιχτές αποδοκιμασίες τους. «Δεν πειράζει πουμισούσε ο Σνέιπ τον μπαμπάμου, αλλά πειράζει που μισούσε ο Σείριος τον Κρίτσερ;»«Ο Σείριος δε μισούσε τον Κρίτσερ», διευκρίνισε ο Ντάμπλντορ. «Τονθεωρούσε έναν υπηρέτηανάξιο της προσοχής και του ενδιαφέροντος του. Η αδιαφορία και ηπαραμέληση προξενούνμερικές φορές πολύ μεγαλύτερο κακό από την απροκάλυπτηεχθρότητα... το σιντριΒάνι πουκαταστρέψαμε απόψε λέει ψέματα. Εμείς, οι μάγοι,κακομεταχειριΖόμαστε και κακοποιούμε εδώκαι αιώνες τις άλλες φυλές και τώρα δρέπουμε τους καρπούς τηςσυμπεριφοράς μας».«ΩΣΤΕ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕ ΤΟΥ ΣΕΙΡΙΟΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΈΠΑΘΕ, ΕΤΣΙ;» ούρλιαξε οΧάρι.«Δεν είπα τέτοιο πράγμα κι ούτε θα με ακούσεις ποτέ να υποστηρίζωκάτι τέτοιο», απάντησεήρεμα ο Ντάμπλντορ. «Ο Σείριος δεν ήταν Βάναυσος άνθρωπος, σεγενικές γραμμές φερότανκαλά στα σπιτικά ξωτικά. Δεν αγαπούσε τον Κρίτσερ, γιατί ο Κρίτσερήταν η Ζωντανή υπενθύμισηενός σπιτιού που μισούσε».«Ναι, το μισούσε!» συμφώνησε με ραγισμένη φωνή ο Χάρι κιαπομακρύνθηκε γυρίζοντας την πλάτη του στον Ντάμπλντορ. Τώρα τογραφείο ήταν λουσμένοστο φως του ήλιου- τα πρόσωπα των πορτρέτων ακολουθούσαν με τοΒλέμμα τον Χάρι πουΒημάτιΖε χωρίς να ξέρει τι κάνει, χωρίς να Βλέπει γύρω του. «Τοναναγκάσατε να μείνεικλεισμένος σ' ένα σπίτι που μισούσε, γι' αυτό έφυγε χθες τηνύχτα...»«Προσπαθούσα να διαφυλάξω τη Ζωή του», ψιθύρισε ο Ντάμπλ-ντορ.«Δεν αρέσει στους ανθρώπους να Ζουν φυλακισμένοι», αντέτεινε οΧάρι και στράφηκεοργισμένος προς το μέρος του. «Το κάνατε και σ' εμένα πέρυσι τοκαλοκαίρι...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Ντάμπλντορ έκλεισε τα μάτια κι έκρυψε το πρόσωπο στα χέρια τουμε τα μακριά δάχτυλα. ΟΧάρι τον κοίταζε μα δεν τον λύγισε αυτή η απρόσμενη ένδειξηκόπωσης, ή λύπης, ή ότι άλλοήταν. Απεναντίας, θύμωσε ακόμη περισσότερο με τον Ντάμπλντορ πουέδειχνε σημάδιααδυναμίας. Δεν είχε κανένα δικαίωμα να δείχνει αδύναμος όταν οΧάρι ήθελε να ξεσπάσει πάνωτου όλη τη λύσσα του.Εκείνος κατέβασε τα χέρια του και κοίταξε τον Χάρι πάνω από ταπολυεστιακά γυαλιά του.«Έφτασε ο καιρός», άρχισε, «να σου πω αυτό που έπρεπε να σου είχαπει πριν από πέντεχρόνια. Κάθισε, σε παρακαλώ, Χάρι. θα σου τα πω όλα. Σου Ζητώ μόνονα κάνεις λίγη υπομονή.Όταν τελειώσω, θα έχεις την ευκαιρία να οργιστείς μαΖί" μου με τηνάνεση σου... να κάνεις ότιθέλεις. Δε θα σε εμποδίσω».Ο Χάρι τον αγριοκοίταξε, αλλά τελικά ρίχτηκε στην καρέκλα απέναντιστον Ντάμπλντορ καιπερίμενε.Ο διευθυντής στράφηκε προς το παράθυρο και χάίδεψε για λίγο με τοΒλέμμα του το ηλιόλουστοπάρκο. Ύστερα, γύρισε ξανά στον Χάρι και είπε: «Πριν από πέντεχρόνια ήρθες σώος και ασφαλήςστο "Χόγκουαρτς", όπως το είχα κανονίσει. Δηλαδή... όχι ακρι-Βώς σώος. Είχες υποφέρει. Τοήξερα όταν σε άφηνα στο κατώφλι της θείας και του θείου σου. Ήξεραότι σε καταδίκαΖα σε δέκαδύσκολα και μαύρα χρόνια». Σταμάτησε.Ο Χάρι δεν είπε τίποτα.«Ίσως ρωτήσεις — και με το δίκιο σου — γιατί το έκανα αυτό. Γιατίδε σε έδωσα σε μια οικογένειαμάγων; Υπήρχαν πολλές που θα σε δέχονταν με χαρά, που θα τοθεωρούσαν τιμή και καμάριτους να σε μεγαλώσουν σαν γιο τους.764»Σου απαντώ ότι προτεραιότητα μου ήταν η διαφύλαξη της Ζωής σου.Μόνο εγώ είχασυνειδητοποιήσει το μέγεθος του κίνδυνου που διέτρεχες. ΟΒόλντεμορτ είχε συντριβεί πριν απόλίγες μόλις ώρες, ωστόσο οι οπαδοί του — πολλοί από αυτούς εξίσουσατανικοί μ' εκείνον—παρέμεναν ελεύθεροι, οργισμένοι, απελπισμένοι και Βίαιοι. Κι εγώέπρεπε να αποφασίσωσυνυπολογίΖοντας το μέλλον. Είχα πειστεί ότι ο Βόλντεμορτεξοντώθηκε για πάντα; Όχι. Δεν ήξερααν θα περνούσαν δέκα, είκοσι ή πενήντα χρόνια για ναεπιστρέψει, αλλά ήμουν Βέβαιος ότι θαεπέστρεφε και, επειδή τον ήξερα, δε θα ησύχαΖε αν δε σε σκότωνε.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ήξερα ότι ο Βόλντεμορτ είχε γνώσεις ανώτερες ίσως από κάθε άλλοεν Ζωή μάγο. Ήξερα ότιακόμη και τα πιο σύνθετα και ισχυρά προστατευτικά ξόρκια μου θαήταν ανίσχυρα αν ανακτούσεπλήρως τις δυνάμεις του. Αλλά γνώριΖα, επίσης, και ποιο ήταν τοαδύνατο σημείο του. Έτσι,πήρα την απόφαση μου. θα σε προστάτευε μια αρχαία μαγεία που τηνξέρει, τη μισεί και γι' αυτότην υποτιμούσε πάντα, με οδυνηρές συνέπειες για κείνον.Αναφέρομαι, φυσικά, στο γεγονός ότι ημητέρα σου πέθανε για να σε σώσει. Μ' αυτόν τον τρόπο σουεξασφάλισε μια μόνιμη προστασίαπου δεν περίμενε ο Βόλντεμορτ, μια προστασία που κυλά ακόμη καισήμερα στις φλέβες σου.Έδειξα λοιπόν εμπιστοσύνη στο αίμα της μητέρας σου. Σε παρέδωσαστην αδελφή της, τημοναδική εν Ζωή συγγενή της».«Δε μ' αγαπάει», είπε ευθύς ο Χάρι. «Δε δίνει δεκάρα...»«Ναι, αλλά σε δέχτηκε», τον διέκοψε ο Ντάμπλντορ. «Μπορεί να σεπήρε με απροθυμία, μεβαρυγκόμια, με θυμό, με το ζόρι, αλλά σε δέχτηκε και, μ' αυτή τηνπράξη της, σφράγισε τοπροστατευτικό ξόρκι που σου έκανα. Η θυσία της μητέρας σου έκανετους δεσμούς αίματος τηνισχυρότερη ασπίδα που μπορούσα να σου προσφέρω».«Ακόμη δεν καταλαβαίνω...»«Εφόσον μπορείς να αποκαλείς σπίτι σου τη στέγη κάτω από την οποίαμένουν συγγενείς εξαίματος της μητέρας σου, ο Βόλντεμορτ δεν μπορεί να σε αγγίξει καινα σε βλάψει όσο βρίσκεσαιεκεί. Η μητέρα σου έχυσε το αίμα της αλλά Ζει μέσα σ' εσένα καιστην αδελφή της. Το αίμα τηςείναι το ασφαλές καταφύγιο σου. Πρέπει να επιστρέφεις εκεί μιαφορά το χρόνο, ώστε να μπορείςνα το αποκαλείς σπίτι σου, και όσο βρίσκεσαι εκεί, δεν μπορεί νασε πειράξει ο Βόλ-ντεμορτ. Ηθεία σου το ξέρει, Χάρι. Της εξήγησα τι είχα κάνει στο γράμμα πουάφησα μαΖί μ' εσένα στοκατώφλι της. Ξέρει ότι η στέγη765που σου πρόσφερε σε κράτησε στη Ζωή τα τελευταία δεκαπέντεχρόνια».«Μισό λεπτό», έκανε ο Χάρι. «Μισό λεπτό». Ανακάθισε στην καρέκλατου και κοίταξε κατάματατον Ντάμπλντορ. «Εσείς της στείλατε τον εξάψαλμο. Της είπατε ναθυμηθεί... ήταν η φωνή σας...»«Σκέφτηκα», συνέχισε ο Ντάμπλντορ γέρνοντας στο πλάί το κεφάλι,«ότι ίσως χρειαΖόταν να τηςυπενθυμίσω τη συμφωνία που σφράγισε παίρνοντας σε στο σπίτι της.ΥποψιαΖόμουν ότι ηCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

επίθεση των Παραφρόνων θα την έκανε να σκεφτεί πόσο επικίνδυνοήταν να σ' έχει ψυχογιό».«Και το σκέφτηκε», ψιθύρισε ο Χάρι. «Κυρίως ο θείος μου. Ήθελε ναμε διώξει, αλλά μετά τονεξάψαλμο, η θεία μου είπε... είπε πως έπρεπε να μείνω». Χαμήλωσετα μάτια του στο πάτωμακαι πρόσθεσε: «Αλλά τι σχέση έχει αυτό με τον...» Δεν μπορούσε ναπροφέρει το όνομα τουΣείριου.«Πριν από πέντε χρόνια, λοιπόν», συνέχισε ο Ντάμπλντορ σαν να μηνείχε διακόψει στιγμή τηναφήγηση του, «ήρθες στο "Χόνκουαρτς". Μπορεί να μην ήσουν τόσοευτυχισμένος καικαλοΖωισμένος όσο θα ήθελα, αλλά ήσουν Ζωντανός και υγιής. Δενήσουν ο παραχάίδεμένοςμικρός πρίγκιπας, αλλά ήσουν, όπως ήλπίΖα, ένα φυσιολογικό παιδίπαρά τις αντίξοες συνθήκες.Το σχέδιο μου πήγαινε καλά μέχρι στιγμής.»Και μετά... θα θυμάσαι, φαντάΖομαι, εξίσου καλά μ' εμένα ταγεγονότα της πρώτης χρονιάς σουστο "Χόγκουαρτς". Ανταποκρίθηκες αξιοθαύμαστα στην πρόκληση καισύντομα, πολύ πιο σύντομααπ' ότι περίμενα, βρέθηκες αντιμέτωπος με τον Βόλντεμορτ.ΕπέΖησες και πάλι. Και όχι μόνο,αλλά καθυστέρησες την επιστροφή και την ανάκτηση των δυνάμεων του.Πολέμησες σαν άντρας.Ήμουν... δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο περήφανος ένιωσα γιασένα.«Ωστόσο, υπήρχε ένα ψεγάδι στο υπέροχο σχέδιο μου», συνέχισε. «Έναπασίδηλο ψεγάδι πουήξερα, από τότε, ότι απειλούσε να τα καταστρέψει όλα. Κι όμως,παρόλο που γνώριΖα πόσοσημαντικό ήταν να επιτύχει το σχέδιο μου, έλεγα στον εαυτό μου ότιδε θα επέτρεπα σε αυτό τοψεγάδι να το καταστρέψει. Μόνο εγώ μπορούσα να το αποτρέψω, γι'αυτό μόνο εγώ έπρεπε ναείμαι δυνατός. Κι αυτή ήταν η πρώτη δοκιμασία μου, όταν κειτόσουνστο αναρρωτήριο,εξασθενημένος από την πάλη σου με τον Βόλντεμορτ».766767«Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε», είπε ο Χάρι.«θυμάσαι που με ρώτησες, στο κρεβάτι του αναρρωτηρίου, γιατίπροσπάθησε να σε σκοτώσει οΒόλντεμορτ όταν ήσουν βρέφος;»Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά.«Έπρεπε να σ' το είχα πει τότε;»Ο Χάρι κοίταξε τα γαλαΖία μάτια χωρίς να πει λέξη, μα η καρδιά τουχτυπούσε πάλι σαν τρελή.«Δεν κατάλαβες ακόμη το ψεγάδι του σχεδίου μου; Όχι... μάλλον όχι.Ας είναι... Όπως ξέρεις,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αποφάσισα να μη σου απαντήσω. Είναι μόλις έντεκα χρόνων, είπα στονεαυτό μου, πολύ μικρόςγια να μάθει. Δε σκόπευα να σ' το πω από τα έντεκα. Ήταν πολύβαριά η αλήθεια για μια τόσονεαρή ηλικία.«Έπρεπε, ωστόσο, να καταλάβω από τότε τα σημάδια του κινδύνου.Έπρεπε να αναρωτηθώγιατί δε με ταρακούνησε το γεγονός ότι μου έκανες αυτή τηνερώτηση, στην οποία ήξερα ότικάποια μέρα έπρεπε να δώσω την τρομερή απάντηση. Έπρεπε να μεπροβληματίσει η προθυμίαμε την οποία ανέβαλλα εγώ ο ίδιος την απάντηση... λέγοντας στονεαυτό μου ότι ήσουν μικρός,πάρα πολύ μικρός.»Κι έτσι, άρχισε η δεύτερη χρονιά σου στο "Χόγκουαρτς". Και γι'άλλη μια φορά βρέθηκεςαπέναντι σε προκλήσεις που δεν είχαν αντιμετωπίσει ούτε μεγάλοιμάγοι γι' άλλη μια φορά τακατάφερες ξεπερνώντας και τα πιο τρελά μου όνειρα. Δε μεξαναρώτησες, όμως, γιατί σου άφησεαυτό το σημάδι ο Βόλντεμορτ. ΣυΖητήσαμε για το σημάδι σου, ναι...πλησιάσαμε πολύ κοντά στοθέμα. Γιατί δε σου τα είπα όλα τότε;»Γιατί σκέφτηκα: τι έντεκα τι δώδεκα! Ήσουν πολύ μικρός για ναμάθεις. Σε άφησα να φύγειςματωμένος, εξουθενωμένος αλλά ενθουσιασμένος, κι αν ένιωσα ένατσίμπημα ενοχής που δε σ'το είπα τότε, το αγνόησα. Βλέπεις, ήσουν πολύ μικρός ακόμη και δεμου έκανε καρδιά νακαταστρέψω τη νύχτα του θριάμβου σου...«Κατάλαβες, Χάρι; Βλέπεις τώρα ποιο ήταν το ψεγάδι του μεγαλοφυούςσχεδίου μου; Είχα πέσειστην παγίδα που είχα προβλέψει, που είχα υποσχεθεί στον εαυτό μουνα αποφύγω, που έπρεπενα αποφύγω».«Δεν...»«Είχα δεθεί συναισθηματικά μαζί σου», δήλωσε απλά ο Ντάμπλ-ντορ.«Μ' ενδιέφερεπερισσότερο η ευτυχία σου από το να μάθεις την αλήθεια, μ'ενδιέφερε περισσότερο η ψυχικήηρεμία σου απότο σχέδιο μου, μ' ενδιέφερε περισσότερο η δική σου Ζωή από τιςΖωές που κινδύνευαν ναχαθούν αν αποτύγχανε το σχέδιο μου. Με άλλα λόγια, έκανα αυτόακριβώς που περιμένει οΒόλντεμορτ από εμάς, τους ανόητους, που αγαπάμε.»Υπάρχει δικαιολογία; Προκαλώ όποιον σε έχει παρακολουθήσει στενάόπως εγώ — και σ' έχωπαρακολουθήσει πολύ πιο στενά απ' ότι φαντάΖεσαι— να ισχυριστείότι δε θα πάσχίΖε κι αυτόςCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

να σε προφυλάξει από περισσότερο πόνο απ' όσον έχεις δοκιμάσειήδη. Τι μ' ένοιαΖε ανσφαγιαΖόταν ανυπολόγιστος αριθμός ανώνυμων κι απρόσωπων ανθρώπωνκαι πλασμάτων στοαπώτερο μέλλον, εφόσον εσύ ήσουν Ζωντανός, υγιής κι ευτυχισμένοςεδώ και τώρα; Ούτε σταπιο τρελά μου όνειρα δεν περίμενα ότι θα έχω στα χέρια μου κάποιονσαν εσένα.»Και μπήκαμε στο τρίτο έτος. Σε παρατηρούσα από μακριά όταναγωνιΖόσουν να απωθήσειςτους Παράφρονες, όταν βρήκες τον Σείριο, όταν έμαθες ποιος ήτανκαι όταν τον έσωσες. Πώς νασ' το έλεγα εκείνη τη στιγμή, όταν είχες διασώσει πανηγυρικά τονονό σου από τα νύχια τουυπουργείου; Αλλά τώρα, στα δεκατρία σου, είχαν αρχίσει ναεξαντλούνται οι δικαιολογίες μου.Μπορεί να ήσουν μικρός αλλά είχες αποδειχτεί ξεχωριστός. Ένιωθα ναμε τύπτει η συνείδησημου, Χάρι. Ήξερα ότι πλησίαΖε η στιγμή...»Αλλά πέρυσι, όταν βγήκες από το λαβύρινθο, είχες δει τον ΣέντρικΝτίγκορι να πεθαίνει κι είχεςγλιτώσει κι εσύ ο ίδιος τη Ζωή σου παρά τρίχα... κι έτσι δε σου τοείπα, αν και ήξερα ότι, τώραπου γύρισε ο Βόλντεμορτ, έπρεπε να το κάνω σύντομα. Και τώρα,απόψε, ξέρω ότι είσαι έτοιμοςεδώ και πάρα πολύ καιρό να μάθεις αυτό που σου έκρυβα τόσα χρόνια,γιατί έχεις αποδείξει ότιμπορείς να αντέξεις αυτό το βάρος. Η μόνη μου δικαιολογία είναιαυτή: σ' έβλεπα να κουβαλάςαπείρως περισσότερα βάρη από κάθε άλλο μαθητή που πέρασε ποτέ απόαυτό το σχολείο κιέτσι, μέχρι πριν από λίγο, δε μου πήγαινε η καρδιά να προσθέσωάλλο ένα το μεγαλύτερο απ'όλα».Ο Χάρι περίμενε, αλλά ο Ντάμπλντορ δε μίλησε.«Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω».«Ο Βόλντεμορτ προσπάθησε να σε σκοτώσει όταν ήσουν μικρός εξαιτίαςμιας προφητείας πουέγινε λίγο πριν από τη γέννηση σου. Ήξερε πως υπήρχε η προφητείααυτή, αν και δε γνώριΖε τοπλήρες περιεχόμενο της. Προσπάθησε να σε σκοτώσει όσο ήσουν ακόμη768βρέφος, πιστεύοντας ότι μ' αυτόν τον τρόπο εκπλήρωνε τους όρουςτης προφητείας. Διαπίστωσεόμως, με βαρϋ κόστος για κείνον, ότι έκανε λάθος, όταν η κατάραπου προοριΖόταν να σεσκοτώσει εξοστρακίστηκε και χτύπησε τον ίδιο. Έτσι, από τότε πουεπέστρεψε στο σώμα του καιειδικά μετά την περσινή εντυπωσιακή απόδραση σου από κείνον, ήταναποφασισμένος ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ακούσει όλη την προφητεία. Αυτό ήταν το όπλο που αναΖητουσε μετόσο πάθος από τότε πουγύρισε: να μάθει πώς θα σε καταστρέψει».Τώρα ο ήλιος είχε ανέβει ψηλά το εκτυφλωτικό φως του είχεπλημμυρίσει και την παραμικρήγωνιά του γραφείου. Η γυάλινη προθήκη όπου Βρισκόταν το ξίφος τουΓκόντρικ Γκρίφιντορέλαμπε λευκή και αδιαφανής, τα θραύσματα των οργάνων που είχεσπάσει ο Χάρι στραφτάλιΖανστο πάτωμα σαν σταγόνες βροχής κι ο νεοσσός Φοκς τιτίβιΖε σιγανάστη σταχτένια φωλιά του.«Η προφητεία έσπασε», είπε ανέκφραστα ο Χάρι. «Προσπαθούσα να σύρωτον Νέβιλ στασκαλοπάτια του... του δωματίου με την αψίδα κι έσκισα το μανδύατου κι έπεσε...»«Αυτό που έσπασε ήταν απλώς το αρχείο της προφητείας πουφυλάσσεται στο ΤμήμαΜυστηρίων. Αλλά η προφητεία έγινε σε κάποιον, κι αυτός ο κάποιοςέχει τα μέσα να τη θυμηθείκατά λέξη».«Ποιος την άκουσε;» ρώτησε ο Χάρι αν και ήξερε ήδη την απάντηση.«Εγώ», αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ. «Μια κρύα βροχερή νυχτιά πριν απόδεκαέξι χρόνια, σε έναδωμάτιο πάνω από το πανδοχείο "Γουρουνοκεφαλή". Είχα πάει εκείναδω μια υποψήφια για τηθέση της καθηγήτριας μαντικής, αν και βασικά θα προτιμούσα νακαταργήσω αυτό το μάθημα. Ηυποψήφια όμως ήταν δισ-δισεγγονή μιας πολύ σπουδαίας και ξακουστήςμάντισσας, και τοθεώρησα στοιχειώδη ευγένεια να τη συναντήσω. Απογοητεύτηκα.Σχημάτισα την εντύπωση ότι δεδιέθετε ίχνος από το χάρισμα. Της είπα, ελπίΖω με διακριτικότητα,ότι δεν ήταν κατάλληλη για τηθέση. Κι ετοιμάστηκα να φύγω».Ο Ντάμπλντορ σηκώθηκε, πέρασε δίπλα από τον Χάρι και πήγε στομαύρο ντουλάπι δίπλα απότην κούρνια του Φοκς. Έσκυψε, το άνοιξε κι έβγαλε μια ρηχή πέτρινηλεκάνη με σκαλιστούςρούνους γύρω από το χείλος, όπου ο Χάρι είχε δει τον πατέρα του ναβασανίσει τον Σνέιπ. ΟΝτάμπλντορ γύρισε στο γραφείο, ακούμπησε πάνω του την κιβωτό τωνστοχασμών και σήκωσετο ραβδί του στον κρόταφο του. Τράβηξε από εκεί τις σκέψεις του,όμοιες με ασημιές769κλωστές που θύμιζαν ιστούς αράχνης, και τις έριξε στη λεκάνη.Κάθισε πίσω από το γραφείο τουκαι κοίταξε για λίγες στιγμές τις σκέψεις του που αναδεύονταν καιπεριστρέφονταν μέσα στηνκιβωτό των στοχασμών. Έπειτα, σήκωσε μ' έναν αναστεναγμό το ραβδίτου και χτύπησε τηνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ασημιά επιφάνεια.Ξαφνικά, μια μορφή τυλιγμένη μ' εσάρπες αναδύθηκε μέσα από τηνουσία που ασήμιΖε τα μάτιατης φάνταΖαν πελώρια πίσω από τους μεγεθυντικούς φακούς τωνγυαλιών της. Άρχισε ναπεριστρέφεται αργά με τα πόδια της μέσα στη λεκάνη. Μα όταν ηΣίβυλλα Τρε-λόνι μίλησε, δενήταν με την απόκοσμη μυστηριώδη φωνή της αλλά με βραχνούς, τραχείςτόνους, που ο Χάρι τηνείχε ακούσει να χρησιμοποιεί άλλη μια φορά.«Έρχεται αυτός που έχει τη δύναμη να κατατροπώσει τον Άρχοντα τουΣκότους... θα γεννηθείαπό αυτούς που τον αψήφησαν τρεις φορές, θα γεννηθεί στην εκπνοήτου έβδομου μηνός... κι οΆρχοντας του Σκότους θα τον σημαδέψει ως ισάξιο του, αλλά εκείνοςθα διαθέτει μια δύναμη πουαγνοεί ο Άρχοντας του Σκότους... και κάποιος απ' τους δυο θαπρέπει να πεθάνει από το χέρι τουάλλου, γιατί κανείς τους δεν μπορεί να Ζήσει όσο είναι Ζωντανός οάλλος... Αυτός που έχει τηδύναμη να κατατροπώσει τον Άρχοντα του Σκότους θα γεννηθεί στηνεκπνοή του έβδομουμηνός...»Η μορφή της Σίβυλλας Τρελόνι έτσι όπως στροβιλιΖόταν αργά άρχισενα βυθίζεται σιγά σιγά στηνασημιά ουσία ώσπου, τέλος, εξαφανίστηκε.Επικράτησε απόλυτη σιωπή. Δεν έβγαλε άχνα ούτε ο Ντάμπλντορ, ούτεο Χάρι, ούτε κάποιο απ'τα πρόσωπα των πορτρέτων ακόμη και ο Φοκς είχε σωπάσει.«Κύριε καθηγητά», ψιθύρισε τέλος ο Χάρι, γιατί ο διευθυντής, πουκοίταζε ακόμη την κιβωτό τωνστοχασμών, έδειχνε τελείως χαμένος στις σκέψεις του. «Δεν... αυτόσημαίνει... τι σημαίνει αυτό;»«Σημαίνει», αποκρίθηκε εκείνος, «ότι το μοναδικό άτομο που έχειπιθανότητες να νικήσει τολόρδο Βόλντεμορτ γεννήθηκε πριν από δεκαέξι χρόνια, στα τέληιουλίου. Το αγόρι αυτό θαγεννιόταν από γονείς που είχαν αψηφήσει ήδη τρεις φορές τονΒόλντεμορτ».Ο Χάρι ένιωσε σαν να έκλεινε γύρω του μια παγίδα. Δυσκολευότανξανά να αναπνεύσει.«Εννοεί... εμένα;»Ο Ντάμπλντορ πήρε βαθιά ανάσα. «Το παράξενο, Χάρι», είπε σι-770γανά, «είναι ότι μπορεί να μην εννοεί εσένα. Η προφητεία τηςΣίβυλλας ταιριαΖει σε δύο αγόριαπου γεννήθηκαν στα τέλη ιουλίου εκείνης της χρονιάς, που οι γονείςκαι των δύο ήταν μέλη τουΤάγματος του Φοίνικα και που και των δύο οι γονείς γλίτωσαν τρειςφορές, την τελευταία στιγμή,Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

από τον Βόλντεμορτ. Το ένα είσαι, φυσικά, εσύ. Το άλλο είναι οΝέβιλ Λονγκμπότομ».«Μα τότε... μα τότε, γιατί υπήρχε το δικό μου όνομα στην προφητείακαι όχι του Νέδιλ;»«Η επιγραφή του επίσημου αρχείου άλλαξε, όταν σου επιτέθηκε οΒόλντεμορτ σε βρεφικήηλικία», εξήγησε ο Ντάμπλντορ. «Ο φύλακας της Αίθουσας τωνΠροφητειών θεώρησε αυτονόητοότι, αφού ο Βόλντεμορτ εσένα προσπαθούσε να σκοτώσει, εσύ ήσουναυτός που εννοούσε ηΣίβυλλα».«Δηλαδή... μπορεί να μην είμαι εγώ;» ρώτησε ο Χάρι.«Φοβάμαι», είπε ο Ντάμπλντορ, σαν να πρόφερε με μεγάλη δυσκολίακάθε λέξη, «ότι δενυπάρχει πια αμφιβολία πως είσαι εσύ».«Μα είπατε... κι ο Νέβιλ γεννήθηκε στα τέλη ουλίου... και οι δικοίτου γονείς...»«Ξεχνάς την επόμενη φράση της προφητείας, το τελευταίοαναγνωριστικό σημάδι, που λέει ότι τοαγόρι που θα νικήσει τον Βόλντεμορτ... ο ίδιος ο Βόλντεμορτ θα τοσημαδέψει ως ισάξιο του. Κιέτσι έκανε, Χάρι. Διάλεξε εσένα, όχι τον Νέβιλ. Σου έκανε αυτό τοσημάδι που αποδείχτηκεευλογία και κατάρα συνάμα».«Ναι, αλλά μπορεί να διάλεξε λάθος!» αντέτεινε ο Χάρι. «Μπορεί νασημάδεψε λάθος άνθρωπο!»«Διάλεξε το αγόρι που θεώρησε πιθανότερο να τον απειλήσει»,αποκρίθηκε ο Ντάμπλντορ. «Καιπρόσεξε κάτι, Χάρι: δε διάλεξε τον καθαρόαιμο (που σύμφωνα με τοδόγμα του είναι το μόνοείδος μάγου που αξίζει να είσαι ή να συναναστρέφεσαι), αλλά τονημίαιμο, σαν τον εαυτό του.Είδε τον εαυτό του σ' εσένα πριν καν δει εσένα σημαδεύοντας σε μεαυτό το σημάδι, δε σεσκότωσε, όπως ήθελε, αλλά αντίθετα σου χάρισε δυνάμεις, καθώς κιένα μέλλον που σουπαρείχε τη δυνατότητα να γλιτώσεις από αυτόν όχι μόνο μια φορά,αλλά τέσσερις ως τώρα —κάτι που ούτε οι γονείς σου ούτε οι γονείς του Νέβιλ είχανκαταφέρει».«Τότε, γιατί το έκανε αυτό;» ρώτησε ο Χάρι που είχε παγώσει καιείχε μουδιάσει ολόκληρος.«Γιατί προσπάθησε να με σκοτώσει όταν ήμουν μωρό; θα μπορούσε ναπεριμένει ναμεγαλώσουμε771εγώ κι ο Νέβιλ, ώστε να κρίνει ποιος έδειχνε πιο επικίνδυνος, κιέπειτα να προσπαθήσει νασκοτώσει αυτόν που...»«Πράγματι, αυτό θα ήταν το σωστότερο», συμφώνησε ο Ντάμπλντορ,«αλλά μην ξεχνάς ότι ήτανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ελλιπείς οι πληροφορίες του Βόλ-ντεμορτ για την προφητεία. Τοπανδοχείο "Γουρουνοκεφαλή",που το διάλεξε η Σίβυλλα επειδή ήταν φτηνό, προσέλκυε πάντα... πώςνα το πω... πολύ πιοενδιαφέρουσα πελατεία απ' ό,τι τα "Τρία Σκου-πόξυλα". Όπωςδιαπιστώσατε εσύ κι οι φίλοι σου,με Βαρύ τίμημα βέβαια, αλλά όπως διαπίστωσα κι εγώ ο ίδιος εκείνητη νύχτα, είναι ένα μέροςόπου ποτέ δεν είσαι σίγουρος ότι δε θα σε κρυφακούσουν. Φυσικά,όταν πήγα να συναντήσω τηΣίβυλλα Τρελόνι, ούτε που μου πέρασε από το νου ότι θα άκουγα κάτιπου άξιΖε τον κόπο ναυποκλαπεί. Για καλή μου... για καλή μας τύχη, τσάκωσαν τονωτακουστή μόλις άρχισε ηαπαγγελία της προφητείας και τον πέταξαν έξω με τις κλοτσιές».«Κι έτσι άκουσε μόνο...»«Άκουσε μόνο τις πρώτες φράσεις, εκεί που προφητεύει τη γέννησηενός αγοριού στα τέληουλίου, που οι γονείς του αψήφησαν τρεις φορές τον Βόλντεμορτ.Έτσι, δεν μπόρεσε ναπροειδοποιήσει τον αφέντη του ότι με την επίθεση του θα σουμετάγγιζε δυνάμεις και θα σεσημάδευε ως ισάξιο του. Ο Βόλντεμορτ δεν ήξερε πως ήταν επικίνδυνονα σου επιτεθεί, ότι θαήταν πιο συνετό να περιμένει, να μάθει περισσότερα. Δεν ήξερε ότιέχεις μια δύναμη που αγνοεί οΆρχοντας του Σκότους...»«Μα δεν έχω!» αναφώνησε πνιχτά ο Χάρι. «Δεν έχω καμιά δύναμη πουδεν έχει εκείνος, δενμπόρεσα να πολεμήσω όπως πολέμησε αυτός απόψε, δεν μπορώ να"κατέχω" τους ανθρώπουςή... να τους σκοτώνω...»«Υπάρχει μια αίθουσα στο Τμήμα Μυστηρίων», τον διέκοψε οΝτάμπλντορ, «που είναι πάντακλειδωμένη. Περιέχει μια δύναμη πιο υπέροχη και πιο φοβερή από τοθάνατο, από τηνανθρώπινη ευφυια, από τα στοιχεία της φύσης. Είναι ίσως το πιομυστηριώδες από τα διάφοραθέματα μελέτης που φυλάσσονται εκεί. Και η δύναμη που φυλάσσεταιστη συγκεκριμένη αίθουσαείναι αυτή που εσύ κατέχεις σε υπέρτατο βαθμό, ενώ ο Βόλντεμορτ δεδιαθέτει ούτε ίχνος της. Ηδύναμη που σε ώθησε να τρέξεις απόψε να σώσεις τον Σείριο. Αυτή ηίδια δύναμη σε έσωσε ότανσε κυρίευσε ο Βόλντεμορτ, γιατί εκείνος δεν μπορεί να αντέξει μέσασε ένα σώμα πλημ-772μυρισμένο από μια δύναμη που μισεί. Τελικά, δεν είχε σημασία πουδεν έμαθες να σφραγίσεις τομυαλό σου. Ήταν η καρδιά σου που σ' έσωσε».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Ο Χάρι έκλεισε τα μάτια του. Αν δεν πήγαινε να σώσει τον Σείριο, οΣείριος θα ήταν τώραΖωντανός... Ο Χάρι, προσπαθώντας να αναβάλει την επόμενη στιγμήπου θα έπρεπε ναξανασκεφτεί τον Σείριο, ρώτησε, χωρίς να τον ενδιαφέρει ηαπάντηση: «Στο τέλος τηςπροφητείας... λέει κάτι... κανείς τους δεν μπορεί να Ζήσει...»«...όσο είναι Ζωντανός ο άλλος», συμπλήρωσε ο Ντάμπλντορ.«Δηλαδή», Ζήτησε να μάθει ο Χάρι, ανασύροντας τις λέξεις από έναΒαθύ πηγάδι απελπισίαςπου ένιωθε να 'χει ανοιχτεί μέσα του. «Δηλαδή, εννοεί ότι... ότιστο τέλος... θα πρέπει ο ένας απόμας να σκοτώσει τον άλλον...;»«Ναι», απάντησε ο Ντάμπλντορ.Για κάμποση ώρα έμειναν κι οι δυο αμίλητοι. Από κάπου μακριά, έξωαπό τους τοίχους τουγραφείου, ο Χάρι άκουγε τις φωνές και το θόρυβο που έκαναν οιμαθητές καθώς κατέβαιναν γιαπρωινό στη μεγάλη τραπεΖαρία. Του φαινόταν απίστευτο ότι υπήρχανακόμη άνθρωποι στονκόσμο που είχαν διάθεση για φαγητό, γελούσαν και δεν ήξεραν ή δεντους ένοιαΖε ότι ο ΣείριοςΜπλοκ χάθηκε για πάντα. Ο Σείριος φάνταΖε ήδη ένα εκατομμύριοχιλιόμετρα μακριά ακόμη καιτώρα, όμως, ο Χάρι πίστευε κάπου μέσα του ότι, αν είχε τραβήξει τοπέπλο, θα αντίκρίΖεαπέναντι" του τον Σείριο, να τον χαιρετά, ίσως, μ' εκείνο το κοφτόγέλιο που θύμιΖε γάβγισμα...«Αισθάνομαι πως σου χρωστάω άλλη μια εξήγηση, Χάρι», είπεδιστακτικά ο Ντάμπλντορ. «Ίσωςαναρωτήθηκες γιατί δε σε διόρισα επιμελητή; Οφείλω να ομολογήσω...ότι έκρινα... πως ήσουνήδη φορτωμένος με πάρα πολλές ευθύνες».Ο Χάρι σήκωσε τα μάτια του ένα δάκρυ κυλούσε στο πρόσωπο τουΝτάμπλντορ, που χάθηκεύστερα από λίγο στη μακριά ασημιά γενειάδα του.Ο δεύτερος πόλεμος αρχίΖειΕΠΕΣΤΡΕΨΕ Ο ΑΚΑΤΟΝΟΜΑΣΤΟΣ«Ο υπουργός Μαγείας Κορνήλιος Φαντζ επιβεβαίωσε με σύντομη δήλωσητου τη νύχτα τηςΠαρασκευής ότι ο Ακατονόμαστος επέστρεψε στη χώρα και βρίσκεταιανάμεσα μας.» "Με μεγάλη μου λύπη επιβεβαιώνω ότι ο μάγος που αυτοαποκαλείταιλόρδος... ξέρετε ποιονεννοώ... είναι Ζωντανός και βρίσκεται πάλι ανάμεσα μας", δήλωσε οΦαντζ, ο οποίος εμφανίστηκεκουρασμένος κι εκνευρισμένος ενώπιον των δημοσιογράφων."Με εξίσου μεγάλη λύπησας ανακοινώνω ότι εκδηλώθηκε μαΖική εξέγερση των Παραφρόνων τουΑΖκαμπάν, οι οποίοιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αρνούνται να παραμείνουν στην υπηρεσία του υπουργείου. Πιστεύουμεότι επί του παρόντοςκαθοδηγούνται από το λόρδο...»"Καλούμε την κοινότητα των μάγων να τεθεί σε επιφυλακή. Τουπουργείο ετοιμάΖει οδηγούςβασικής οικιακής και ατομικής άμυνας, που θα διανεμηθούν δωρεάν σεόλα τα σπίτια εντός τουπροσεχούς μηνός".»Η δήλωση του υπουργού έγινε δεκτή με δυσφορία και φόβο από τηνκοινότητα των μάγων, πουμέχρι την Τετάρτη είχαν την επίσημη διαβεβαίωση του υπουργείου ότι"δεν υπάρχει ίχνοςαλήθειας στις επίμονες φήμες ότι δρα και πάλι ανάμεσα μας οΞέρετε-Ποιος".»οι λεπτομέρειες των γεγονότων που οδήγησαν στην αιφνίδιαμεταστροφή του υπουργείου είναιακόμη ασαφείς, αν και πιστεύεται ότι ο Ακατονόμαστος με μια ομάδαεπίλεκτων οπαδών774775του (γνωστών ως θανατοφάγων) εισέβαλε στο Υπουργείο Μαγείας τηνύχτα της Πέμπτης.»ο Άλμπους Ντάμπλντορ, ο οποίος επανήλθε πρόσφατα στη θέση τουδιευθυντή της Σχολής"Χόγκουαρτς", του προέδρου της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Μάγων καιτου προέδρου τηςΔημογεροντίας των Μάγων, δεν κατέστη δυνατόν να εντοπιστεί για ναμας κάνει κάποιο σχόλιο.Ο Ντάμπλντορ επέμενε εδώ και ένα χρόνο ότι ο Ξέρετε-Ποιος δεν ήταννεκρός, όπως πιστεύαμεκαι ελπίζαμε, αλλά στρατολογούσε οπαδούς για να επιχειρήσει μιανέα προσπάθεια αρπαγής τηςεξουσίας. Στο μεταξύ, "το Αγόρι που Σώθηκε "...»«Να σε κι εσύ, Χάρι, το 'ξερά πως θα σε αναφέρουν», είπε η Ερμιόνηκοιτώντας τον πάνω απότην εφημερίδα.Βρίσκονταν στο αναρρωτήριο. Ο Χάρι καθόταν στην άκρη του κρεβατιούτου Ρον και άκουγαν κιοι δυο την Ερμιόνη που διάβαΖε το πρωτοσέλιδο του ΗμερήσιουΠροφήτη. Η Τζίνι, τοναστράγαλο της οποίας θεράπευσε στη στιγμή η κυρία Πόμφρι, ήτανκουλουριασμέ-νη στα πόδιατου κρεβατιού της Ερμιόνης ο Νέβιλ, που η μύτη του επανήλθε με τονίδιο τρόπο στο φυσιολογικόσχήμα και στις διαστάσεις της, καθόταν σε μια καρέκλα ανάμεσα σταδυο κρεβάτια η Λούνα, πουείχε επισκεφτεί τους ασθενείς κρατώντας το τελευταίο φύλλο τουΣοφιστή, διάβαΖε το περιοδικόκρατώντας το ανάποδα χωρίς να δίνει σημασία —τουλάχιστον έτσιέδειχνε— στα λόγια τηςΕρμιόνης.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Τώρα ξανάγινε το Αγόρι που Σώθηκε», σχολίασε βλοσυρά ο Ρον. «Δενείναι πια ψεύτης καιφιγουρατζής, ε;»Πήρε μια χούφτα σοκολατένιους βατράχους από τον τεράστιο σωρό πουυπήρχε στο κομοδίνοτου, πέταξε μερικούς στον Χάρι, στην Τζίνι και στον Νέβιλ, καιξετύλιξε έναν τραβώντας τοπεριτύλιγμα με τα δόντια του. Στα μπράτσα του υπήρχαν έντονασημάδια σαν καμου-τσικιές απότα πλοκάμια του εγκέφαλου που τυλίχτηκαν γύρω του. Η κυρία Πόμφριείπε πως οι σκέψειςαφήνουν τις βαθύτερες ουλές απ' οτιδήποτε άλλο, αν και από τότεπου άρχισε να τις επαλείφει μεάφθονες ποσότητες μύρου λησμονιάς του δόκτορος Άμπλι παρατήρησεμεγάλη βελτίωση.«Ναι... τώρα γράφουν πολύ κολακευτικά για σένα, Χάρι», σχολίασε ηΕρμιόνη διαβάΖοντας τοάρθρο. « "Μια μοναχική φωνή αλήθειας... αν και θεωρήθηκεανισόρροπος, επέμενε αταλάντευτα..αναγκάστηκε να υποστεί τη χλεύη και το διασυρμό... " Χμμ», είπεσμίγοντας τα φρύδια,«παρέλειψαν να αναφέρουν ότι ήταν ο ίδιος ο Ημερήσιος Προφήτης πουυποκίνησε τη χλεύη καιτο διασυρμό...»Άγγιξε τα πλευρά της και μόρφασε από πόνο. Η κατάρα που της έριξεο Ντολόχοβ, αν και πολύπιο αδύναμη απ' ότι αν ο θανατο-φάγος είχε φωνή να την εκφέρει,προκάλεσε, όπως είπε η κυρίαΠόμφρι, «πολύ σημαντικές βλάβες». Η Ερμιόνη έπαιρνε δέκαδιαφορετικά φαρμακευτικά φίλτρατην ημέρα, η υγεία της βελτιωνόταν γοργά κι είχε αρχίσει ήδη ναβαριέται στο αναρρωτήριο.«Η Τελευταία Απόπειρα του Ξέρετε-Ποιου να Καταλάβει την Εξουσία,σελίδες 2-4, Τι Έπρεπε ναμας Είχε Πει το Υπουργείο, σελίδα 5, Γιατί Κανείς Δεν Άκουγε τονΆλμπους Ντάμπλντορ, σελίδες6-8, Αποκλειστική Συνέντευξη του Χάρι Πότερ, σελίδα 9... Μάλιστα»,μονολόγησε η Ερμιόνη πουέκλεισε την εφημερίδα και την άφησε στην άκρη. «Τώρα έχουν αρκετόυλικό να γράφουν. Και ησυνέντευξη του Χάρι δεν είναι αποκλειστική, είναι αυτή που έδωσεπριν από μήνες στοΣοφιστή...»«Τους την πούλησε ο μπαμπάς», πέταξε αφηρημένα η Λούνα, καθώςγύριΖε σελίδα στο Σοφιστή.«Πέτυχε πολύ καλή τιμή κι έτσι, φέτος το καλοκαίρι, θα οργανώσουμεεξερευνητική αποστολή στηΣουηδία, να δούμε αν θα καταφέρουμε να πιάσουμε κανένα στραβοκέρατοφυσητήρα».Η Ερμιόνη πάλεψε για λίγες στιγμές με τον εαυτό της κι ύστεραείπε: «Αυτό είναι θαυμάσιο».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Τζίνι κοίταξε τον Χάρι κι απόστρεψε βιαστικά το βλέμμα πνίγονταςένα χαμόγελο.«Λοιπόν», συνέχισε η Ερμιόνη, που βολεύτηκε καλύτερα στη θέση τηςμ' ένα μορφασμό πόνου,«τι νέα απ' το σχολείο;»«Ο Φλίτγουικ ξεφορτώθηκε το βάλτο του Φρεντ και του Τζορτζ μέσα σετρία δευτερόλεπτα»,αποκρίθηκε η Τζίνι. «Αλλά άφησε ένα μικρό υπόλειμμα κάτω από τοπαράθυρο, που τοπεριέφραξε με σκοινί...»«Γιατί;» ρώτησε ξαφνιασμένη η Ερμιόνη.«Α, λέει ότι είναι καταπληκτικό δείγμα μαγείας», ανασήκωσε τουςώμους της η Τζίνι.«ΝομίΖω ότι το άφησε ως φόρο τιμής στον Φρεντ και τον Τζορτζ»,συμπλήρωσε ο Ρονμπουκωμένος με σοκολάτα. «Μου έστειλαν όλα αυτά», είπε στον Χάρικι έδειξε το βουναλάκι τωνσοκολατένιων βα-776τραχών στο κομοδίνο του. «Πρέπει να κάνει χρυσές δουλειές τομαγαΖίτους».Η Ερμιόνη, που φάνηκε μάλλον να τα αποδοκιμάΖει όλ' αυτά, ρώτησε:«Τελικά, σταμάτησαν όλατα προβλήματα τώρα που γύρισε ο Ντάμπλντορ;»«Ναι», απάντησε ο Νέβιλ, «ξανάγιναν όλα φυσιολογικά».«ΕλπίΖω να είναι ευχαριστημένος τώρα ο Φιλτς», σχολίασε ο Ρον,στηρίΖοντας στην κανάτα μετο νερό μια κάρτα σοκολατένιων βατράχων με τη μορφή τουΝτάμπλντορ.«Κάθε άλλο», είπε η Τζίνι. «Τα έχει βάψει μαύρα...» Έπειταχαμήλωσε τη φωνή της και ψιθύρισε:«Λέει ότι η Άμπριτζ ήταν ότι καλύτερο συνέβη ποτέ στο σχολείομας...»Τα έξι παιδιά γύρισαν αυτομάτως τα κεφάλια. Η καθηγήτρια Άμπριτζήταν ξαπλωμένη σ' ένακρεβάτι απέναντι τους, με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι. ΟΝτάμπλντορ είχε πάει μόνος τουστο δάσος και την έσωσε από τους κενταύρους. Τώρα, με ποιο τρόποτα κατάφερε να την πάρεικαι πώς ξεπρόβαλε από τα δέντρα υποβα-στάΖοντάς την, χωρίς να έχειούτε μια γρατζουνιά οίδιος, κανένας δεν ήξερε, και η Άμπριτζ σίγουρα δεν ήταν σε θέσηνα πει. Το μόνο που γνώριΖαντα παιδιά ήταν πως, από τότε που γύρισε στο κά-στρο, δε βγήκε ούτεμια λέξη από τα χείλη της.Κανένας δε γνώριΖε τι της συνέβαινε. Τα συνήθως περιποιημέναγκρι'Ζα μαλλιά της τώρα ήτανξεχτένιστα, γεμάτα φρύγανα και φύλλα, κατά τα άλλα όμως φαινόταναβλαβής.«Η κυρία Πόμφρι λέει ότι έχει πάθει απλώς σοκ», ψιθύρισε ηΕρμιόνη.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Απ' την κακία της», πρόσθεσε η Τζίνι.«Αν κάνεις αυτό», είπε ο Ρον και πλατάγισε τη γλώσσα τουμιμούμενος τον ήχο οπλών, «δείχνεισημάδια Ζωής». Την ίδια στιγμή η Άμπριτζ ανακάθισε απότομα καικοίταξε αλαφιασμένη γύρωτης.«Συμβαίνει τίποτα, κυρία καθηγήτρια;» φώναξε η κυρία Πόμφριξεπροβάλλοντας το κεφάλι τηςαπό την πόρτα του γραφείου της.«Όχι... όχι.. » είπε η Άμπριτζ και βούλιαξε ξανά στα μαξιλάρια.«θα ήταν της φαντασίας μου...»Η Ερμιόνη και η Τζίνι έπνιξαν τα γέλια τους στα στρωσίδια.«Μια και μιλάμε για κενταύρους», ρώτησε η Ερμιόνη, όταν τηςπέρασαν τα γέλια, «ποιος είναιτώρα καθηγητής μαντικής; θα μείνει ο Φιρέντσε;»777«Αναγκαστικά», απάντησε ο Χάρι, «αφού οι άλλοι κένταυροι δεν τονδέχονται πίσω».«Μάλλον θα διδάσκουν και αυτός και η Τρελόνι», υπέθεσε η Τζίνι.«βάζω στοίχημα ότι ο Ντάμπλντορ θα προτιμούσε να ξεφορτωθεί γιαπάντα την Τρελόνι», είπε οΡον, μασουλώντας το δέκατο τέταρτο βάτραχο. «Αν και, κατά τη γνώμημου, είναι τελείωςάχρηστο αυτό το μάθημα ο Φιρέντσε δεν είναι πολύ καλύτερος...»«Πώς μπορείς να το λες αυτό;» τον μάλωσε η Ερμιόνη. «Τώρα πουδιαπιστώσαμε ότι υπάρχουναληθινές προφητείες;»Η καρδιά του Χάρι άρχισε να χτυπάει σαν τρελή. Δεν είχε αναφέρειούτε στον Ρον, ούτε στηνΕρμιόνη, αλλά ούτε και στους άλλους απολύτως τίποτα για τοπεριεχόμενο της προφητείας. ΟΝέβιλ τους είχε πει ότι έσπασε καθώς τον τραβούσε ο Χάρι στασκαλοπάτια της Αίθουσας τουθανάτου κι ο Χάρι δεν είχε διορθώσει αυτή την εντύπωση. Δεν ήτανέτοιμος να δει την έκφρασητους όταν θα τους έλεγε πως θα 'πρεπε να γίνει ή θύτης ή θύμα, πωςδεν υπήρχε άλλη λύση...«Κρίμα που έσπασε», ψιθύρισε η Ερμιόνη κουνώντας το κεφάλι της.«Πράγματι», συμφώνησε κι ο Ρον. «Πάντως, δεν έμαθε ούτε ο Ξέρετε-Ποιος τι λέει η προφητεία...Πού πας;» πρόσθεσε ξαφνιασμένος κι απογοητευμένος συνάμα, μόλιςείδε τον Χάρι να σηκώνεται.«Ε... στο σπιτάκι του Χάγκριντ», απάντησε ο Χάρι. «Μόλις γύρισε κιυποσχέθηκα να περάσω νατον δω και να του πω πώς είστε».«Τότε καλά», υποχώρησε κατσουφιασμένος ο Ρον και κοίταξε τονκαταγάλανο ουρανό από τοπαράθυρο του αναρρωτηρίου. «Μακάρι να μπορούσαμε να έρθουμε κιεμείς».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Δώσ' του χαιρετίσματα!» φώναξε η Ερμιόνη καθώς ο Χάρικατευθυνόταν προς την πόρτα. «Καιρώτησε τον τι έγινε με τον... το μικρό φίλο του!»Ο Χάρι κούνησε το χέρι του για να δείξει ότι άκουσε και κατάλαβε,καθώς έβγαινε από τοαναρρωτήριο.Το κάστρο έδειχνε πολύ ήσυχο ακόμη και για Κυριακή. Ήταν όλοι έξω,στο ηλιόλουστο πάρκο,και απολάμβαναν το τέλος των εξετάσεων και την προοπτική τωντελευταίων ημερών τουσχολικού έτους χωρίς επαναλήψεις και διαβάσματα.778Ο Χάρι διέσχισε αργά τους έρημους διαδρόμους, χαΖεύοντας από ταπαράθυρα έβλεπε,φιγούρες να πετούν πάνω από το γήπεδο του κουίντιτς και μερικούςμαθητές να κολυμπούν στηλίμνη παρέα με το γιγάντιο καλαμάρι.Δεν μπορούσε να αποφασίσει αν ήθελε να είναι μόνος του ή με κόσμοόταν ήταν με συντροφιά,ήθελε να μείνει μόνος του, κι όταν ήταν μόνος του, αποΖητούσε τησυντροφιά των άλλων. Τουπέρασε όμως απ' το μυαλό να επισκεφτεί στ' αλήθεια τον Χάγκριντ,γιατί δεν είχαν συΖητήσεικαθόλου από τότε που γύρισε...Κατέβαινε ΤΑ τελευταία σκαλοπάτια της μαρμάρινης σκάλας, όταν οΜαλφόι, ο Κράμπε και οΓκόιλ ξεπρόβαλαν από μια πόρτα στη δεξιά πλευρά του χολ τηςεισόδου, απ' όπου κατέβαινεκανείς στο εντευκτήριο του Σλίθεριν. Ο Χάρι κοκάλωσε το ίδιο κι οΜαλφόι με τους υπολοίπους.Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν οι φωνές, τα γέλια και ταπλατσουρίσματα από το πάρκο,που έφταναν στο κάστρο από τις ανοιχτές πόρτες.Ο Μαλφόι κοίταξε ολόγυρα —ο Χάρι κατάλαβε πως έλεγχε αν υπήρχανκαθηγητές τριγύρω — καιστράφηκε στον Χάρι. «Είσαι νεκρός, Πότερ», είπε χαμηλόφωνα.Ο Χάρι ανασήκωσε τα φρύδια του.«Γούστο έχεις», αποκρίθηκε, «θα έλεγε κανείς ότι δε με αντικρί-Ζεις ολοΖώντανο μπροστά σου».Πρώτη φορά έβλεπε ο Χάρι τόσο θυμωμένο τον Μαλφόι. Ένιωσε μιαψυχρή ικανοποίηση στη θέατου ωχρού, μυτερού, παραμορφωμένου από οργή προσώπου του.«θα το πληρώσεις», είπε ο Μαλφόι κι η φωνή του είχε γίνει έναςαπειλητικός ψίθυρος, «θα μουπληρώσεις αυτό που έκανες στονπατέρα μου...»«Τώρα, τρέμω από το φόβο μου», σάρκασε ο Χάρι. «ΦαντάΖΟ-μαι ότι ολόρδος Βόλντεμορτ ήτανμια απλή προθέρμανση σε σύγκριση μ' εσάς τους τρεις... Τι πάθατε;»πρόσθεσε βλέποντας τονCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Μαλφόι, τον Κράμπε και τον Γκόιλ να πανιάΖουν στο άκουσμα τουονόματος. «Είναι κολλητόςτων μπαμπάδων σας. Μη μου πείτε ότιτον φοβάστε!»«Περνιέσαι για σπουδαίος, Πότερ», συνέχισε ο Μαλφόι βαδίΖΟ-νταςπρος το μέρος του,πλαισιωμένος από τον Κράμπε και τον Γκόιλ. «Περίμενε όμως. θαπέσεις κάποτε στα χέρια μου.Δεν μπορείς να στείλεις τον πατέρα μου στη φυλακή...»779«Νομίσω πως μόλις το έκανα», τον έκοψε ο Χάρι.«Οι Παράφρονες έχουν φύγει από το ΑΖκαμπάν», χαμήλωσε τη φωνή τουο Μαλφόι. «Ομπαμπάς μου και οι άλλοι θα αποδράσουν ώσπου να πεις κύμινο...»«Σ' αυτό συμφωνώ», είπε ο Χάρι. «Μόνο που τώρα έχει μάθει όλος οκόσμος τι κουμάσια είναι...»Το χέρι του Μαλφόι κινήθηκε προς το ραβδί του αλλά ο Χάρι ήταν πιογρήγορος είχε τραβήξει τοδικό του πριν προλάβουν τα δάχτυλα του Μαλφόι να αγγίξουν καν τηντσέπη του.«Πότερ!»Η φωνή ερχόταν από την άλλη πλευρά του χολ. Ο Σνέιπ στεκόταν στηνκορυφή της σκάλας πουοδηγούσε στο γραφείο του στη θέα του ο Χάρι κατακλύστηκε απότέτοιο μίσος, που ότι ένιωθε γιατον Μαλφόι ωχριούσε μπροστά του... ότι κι αν έλεγε ο Ντάμπλ-ντορ,αυτός δε θα συγχωρούσεποτέ τον Σνέιπ... ποτέ...«Τι κάνεις εκεί, Πότερ;» ρώτησε ψυχρά, όπως πάντα, ο Σνέιπ καθώςβάδιΖε προς το μέρος τους.«Προσπαθώ να αποφασίσω, κύριε, ποια κατάρα θα ρίξω στον Μαλφόι»,απάντησε προκλητικά οΧάρι.Ο Σνέιπ τον κάρφωσε με το βλέμμα του.«Κρύψε αμέσως το ραβδί σου», είπε κοφτά. «Μείον δέκα βαθμοί από τοΓκρίφ...» Ο καθηγητήςκοίταξε τις γιγάντιες κλεψύδρες στον τοίχο και χαμογέλασε μοχθηρά.«Μπα, τι βλέπω, δεν έχειμείνει κανένας βαθμός στο Γκρίφιντορ. Σε αυτή την περίπτωση,Πάτερ, θα πρέπει απλώς...»«Να προσθέσετε μερικούς;»Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ μόλις είχε ανέβει τα πέτρινα σκαλοπάτιακι έμπαινε από την είσοδοτου κάστρου στο ένα χέρι της κρατούσε μια καρό ταξιιδιωτική τσάντακαι στο άλλο ένα μπαστούνι,στο οποίο στηριΖόταν καθώς περπατούσε, κατά τα άλλα όμως φαινότανμια χαρά.«Κυρία ΜακΓκόναγκαλ!» αναφώνησε ο Σνέιπ πηγαίνοντας προς το μέροςτης. «Βλέπω βγήκατεαπό το νοσοκομείο!»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Ναι, κύριε Σνέιπ». Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έβγαλε τονταξιιδιωτικό μανδύα της. «Και τώραείμαι μια χαρά. Εσείς οι δυο... Κράμπε, Γκόιλ...» είπε και τουςέγνεψε αυταρχικά.Μόλις την πλησίασαν, στάθηκαν αμήχανα μπροστά της, μετακινώντας τοβάρος τους από το έναπόδι στο άλλο.780Η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ έσπρωξε την ταξιιδιωτική τσάντα της στοστήθος του Κράμπε και τομανδύα της στου Γκόιλ. «Πηγαίνετε τα στο γραφείο μου».Τα δύο αγόρια έκαναν μεταβολή και κίνησαν για τη μαρμάρινη σκάλα.«Και τώρα», συνέχισε η ΜακΓκόναγκαλ κοιτάΖοντας τις κλεψύδρες στοντοίχο, «θαρρώ ότι οΠότερ και οι φίλοι του πρέπει να πάρουν από πενήντα βαθμούς πουειδοποίησαν τον κόσμο γιατην επιστροφή του Ξέρετε-Ποιου! Τι λέτε, κύριε Σνέιπ;»«Ορίστε;» αναφώνησε ο Σνέιπ, αν και ο Χάρι ήξερε ότι είχε ακούσειπάρα πολύ καλά. «Α... ναι...μάλλον...»«Από πενήντα, λοιπόν, για τον Πότερ, την Γκρέιντζερ, τους δύοΟυέσλι και τον Λονγκμπότομ»,είπε η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ και, καθώς μιλούσε, άρχισαν ναπέφτουν βροχή τα ρουμπίνιαστην κάτω γυάλα της κλεψύδρας του Γκρίφιντορ. «Α... και πενήνταβαθμούς για τη Λαβγκουντ»,πρόσθεσε κι έπεσαν στην κλεψύδρα του Ρά-βενκλοου κάμποσα Ζαφείρια.«Και τώρα, νομίΖω,θέλατε να αφαιρέσετε δέκα βαθμούς από τον Πότερ, κύριε Σνέιπ,ορίστε λοιπόν...»Μερικά ρουμπίνια αναπήδησαν στην επάνω γυάλα, αλλά αυτά πουαπόμειναν στην κάτω ήτανυπεραρκετά.«Λοιπόν, Πότερ, Μαλφόι, νομίΖω πως πρέπει να βρίσκεστε έξω μιατόσο ωραία μέρα», συνέχισεκοφτά η καθηγήτρια ΜακΓκόνα-γκαλ.Ο Χάρι δεν περίμενε να του το πει δεύτερη φορά. Έβαλε στην τσέπητο ραβδί του και βγήκε απότην εξώπορτα χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον Σνέιπ και τονΜαλφόι.Τον χτύπησε ο καυτός ήλιος καθώς διέσχίΖε το πάρκο για να πάει στοσπιτάκι του Χάγκριντ. Όσοιήταν ξαπλωμένοι στο γρασίδι, και είτε έκαναν ηλιοθεραπεία, είτεκουδέντιαΖαν, είτε διάβαΖαν τονΗμερήσιο Προφήτη κι έτρωγαν γλυκά, γύριζαν και τον κοίταΖαν καθώςπερνούσε μερικοί τονφώναΖαν κι άλλοι του έγνεφαν ανυπομονώντας να του δείξουν ότι τονθεωρούσαν κι αυτοί, όπωςη εφημερίδα, κάτι σαν ήρωα. Ο Χάρι δε μίλησε σε κανέναν. Δεν ήξερεπόσα ακριβώς γνώριΖανCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

από αυτά που συνέβησαν πριν από τρεις μέρες, αλλά μέχρι στιγμήςείχε αποφύγει τις ερωτήσειςκαι ήταν αποφασισμένος να μην αλλάξει τακτική.Όταν χτύπησε την πόρτα του Χάνκριντ, στην αρχή νόμιΖε ότι έλειπε.Ύστερα από λίγο, όμως,ξεπρόβαλε από τη γωνία ο Φανγκ,781που παραλίγο να τον ρίξει κάτω με το ενθουσιώδες καλωσόρισμα του.Ο Χάγκριντ, όπωςαποδείχτηκε, μάΖευε φασόλια-δρομείς πίσω στο περιβόλι του.«Γεια σου, Χάρι!» χαμογέλασε μόλις το αγόρι πλησίασε στο φράχτη.«Κόπιασε μέσα, κόπιασε, ναπιούμε ένα χυμό πικραλίδας...» «Πώς πάνε τα πράγματα;» ρώτησεκατόπιν, όταν κάθισαν στοξύλινο τραπέΖΙ με ένα ποτήρι παγωμένο χυμό ο καθένας. «Ε...αισθάνεσαι καλά;»Ο Χάρι κατάλαβε από το ανήσυχο ύφος του Χάγκριντ ότι δε ρωτούσεγια τη φυσική τουκατάσταση.«Μια χαρά», απάντησε βιαστικά, γιατί δεν άντεχε να συΖητήσει αυτόπου ήξερε πως είχε κατάνου ο Χάνκριντ. «Εσύ πού είχες πάει;»«Κρυβόμουν στα βουνά», αποκρίθηκε ο Χάγκριντ. «Σε μια σπηλιά, όπωςο Σείριος όταν...»Σταμάτησε απότομα. Έπειτα ξερόβηξε, κοίταξε τον Χάρι κι ήπιε μιαμεγάλη γουλιά. «Τώραγύρισα», πρόσθεσε αμήχανα.«Φαίνεσαι καλύτερα», σχολίασε ο Χάρι, που ήταν αποφασισμένος νακρατήσει τη συΖήτησημακριά από τον Σείριο.«Τι;» έκανε ο Χάγκριντ σηκώνοντας τη χερούκλα του για να ψηλαφήσειτο πρόσωπο του. «Α,ναι... Ο Γκραπούλης συμπεριφέρεται πολύ πιο καλά τώρα. Τρελάθηκεαπό τη χαρά του που μεείδε όταν γύρισα, αλήθεια σου λέω... Σκέφτομαι μάλιστα να του βρωμια καλή γιγαντοπούλα...»Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Χάρι θα προσπαθούσε να αποτρέψει τονΧάγκριντ από αυτή τηντρελή ιδέα η προοπτική εγκατάστασης ενός δεύτερου γίγαντα στοδάσος, πιθανόν ακόμη πιοάγριου και βίαιου από τον Γκράουπ, ήταν άκρως ανησυχητική, αλλά οΧάρι δεν είχε τη δύναμηαυτή τη στιγμή να διαφωνήσει. Ένιωθε πάλι την ανάγκη να μείνειμόνος και, για να επιταχύνει τηναναχώρηση του, ήπιε κάμποσες γουλιές από το χυμό του, κατεβάΖονταςτο ποτήρι του μέχρι τημέση.«Τώρα ξέρουν όλοι ότι έλεγες την αλήθεια, Χάρι», ψιθύρισεαπροσδόκητα ο Χαγκριντ. «Έφτιαξαντα πράγματα, έτσι δεν είναι;»Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους του.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Κοίτα...» ο Χάγκριντ έσκυψε προς το μέρος του, «γνωρίΖα τονΣείριο περισσότερο καιρό απόσένα... έπεσε στη μάχη, όπως θέλουμε να φύγουμε όλοι...»«Δεν ήθελε να φύγει!» απάντησε θυμωμένος ο Χάρι.782Ο Χάγριντέσκυψε το δασύτριχο κεφάλι του. «Σίγουρα δεν ήθελε»,συμφώνησε σιγανά. «Αλλά δενήταν απ' τους ανθρώπους που κάθονται στο σπιτάκι τους ότανπολεμούν οι υπόλοιποι, θα μισούσετον εαυτό του αν δεν ερχόταν να Βοηθήσει...»Ο Χάρι τινάχτηκε όρθιος.«Ώρα να πηγαίνω, πρέπει να επισκεφτώ τον Ρον και την Ερμιόνη στοαναρρωτήριο», δήλωσεμηχανικά.«Α», έκανε απογοητευμένος ο Χαγκριντ. «Καλά, λοιπόν... ναπροσέχεις, Χάρι... και να ξανάρθειςνα με δεις...»«Εντάξει...»Ο Χάρι πήγε στην πόρτα όσο πιο γρήγορα μπορούσε και την άνοιξεαμέσως βγήκε στη λιακάδα,πριν προλάβει να τον χαιρετήσει ο Χάγκριντ, και άρχισε ναδιασχίσει το πάρκο. Καθώς περνούσε,τον χαιρετούσαν κι άλλα παιδιά. Έκλεισε για λίγες στιγμές τα μάτιατου κι ευχήθηκε ναεξαφανιστούν όλοι, να ανοίξει τα μάτια του και να είναι μόνος τουστο πάρκο...Πριν από λίγες μέρες, λίγο πριν τελειώσουν οι εξετάσεις και δει τοόραμα που φύτεψε στο μυαλότου ο Βόλντεμορτ, θα έδινε τα πάντα για να καταλάβουν όλοι πωςέλεγε την αλήθεια, για ναπιστέψουν ότι γύρισε ο Βόλντεμορτ και να πειστούν ότι ο Χάρι δενήταν ούτε τρελός ούτε ψεύτης.Τώρα, όμως...Πήρε ένα μονοπάτι που έκανε το γύρο της λίμνης, κάθισε στην όχθητης κρυμμένος πίσω από μιασυστάδα θάμνων και κοίταξε τη Λαμπερή επιφάνεια του νερού, χαμένοςστις σκέψεις του...Ίσως ο λόγος που ήθελε να μείνει μόνος ήταν επειδή ένιωθεξεκομμένος απ' όλους μετά τησυΖήτησή του με τον Νταμπλντορ. Ένα αόρατο τείχος είχε υψωθείανάμεσα σ' αυτόν και στονυπόλοιπο κόσμο. Ήταν, από την αρχή της Ζωής του, ένας άνθρωποςσημαδεμένος. Απλώς δενείχε καταλάβει τι ακριβώς σήμαινε αυτό...Ωστόσο, τώρα που καθόταν στην ακρολιμνιά, τσακισμένος απ' τοναβάσταχτο πόνο, με τηναπώλεια του Σείριου ανοιχτή πληγή μέσα του, του ήταν αδύνατον νανιώσει φόβο. Ο ήλιοςέλαμπε, το πάρκο ήταν γεμάτο χαρούμενους ανθρώπους και παρόλο πουένιωθε τόσοCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

αποκομμένος από κείνους, σαν να ανήκαν σε ολότελα διαφορετικόΖωικό είδος, δυσκολευόταναφάνταστα να πιστέψει, έτσι όπως καθόταν εδώ, ότι η Ζωή του θα τονοδηγούσε σ' ένα φόνο ήθα τελείωνε μ' αυτόν...Κάθισε πολλή ώρα ν' αγναντεύει τη λίμνη. Προσπαθούσε να μη783σκέφτεται το νονό του, προσπαθούσε να ξεχάσει ότι, ακριβώςαπέναντι του, στην άλλη όχθη,ήταν που κατέρρευσε ο Σείριος πασχι-Ζοντας να απωθήσει καμιάεκατοστή Παράφρονες...Ο ήλιος είχε δύσει όταν συνειδητοποίησε πως κρύωνε. Σηκώθηκε καιγύρισε στο κάστρο,σφουγγίΖοντας το πρόσωπο ΣΤΟ μανίκι του καθώς βάδιΖε.Ο Ρον κι η Ερμιόνη βγήκαν από το αναρρωτήριο πλήρωςαποθεραπευμένοι τρεις μέρες πριν απότη λήξη του σχολικού έτους. Η Ερμιόνη ήθελε να μιλήσει για τονΣείριο αλλά ο Ρον της έκανε νοήματανα σωπάσει κάθε φορά που ανέφερε το όνομα του. Ο Χάρι δενήταν σίγουρος αν ήθελε ναμιλήσει για το νονό του η διάθεση του γι' αυτό το θέμα εξαρτιόταναπό το κέφι της στιγμής. Ήξερεόμως ένα πράγμα: όσο δυστυχισμένος κι αν ένιωθε τώρα, θα τουέλειπε πολύ το «Χόγκουαρτς»σε λίγες μέρες που θα επέστρεφε στην οδό Πριβέτ. Παρόλο που τώραγνώριΖε γιατί έπρεπε ναπηγαίνει εκεί τα καλοκαίρια, δεν ένιωθε καλύτερα. Απεναντίας, ποτέδεν είχε νιώσει χειρότερα γιατην επιστροφή του εκεί.Η καθηγήτρια Άμπριτζ έφυγε από το «Χόγκουαρτς» μια μέρα πρινκλείσει το σχολείο. Βγήκε σανκλέφτης από το αναρρωτήριο την ώρα του δείπνου, ελπίζονταςπροφανώς να αναχωρήσειαπαρατήρητη, αλλά για κακή της τύχη συναντήθηκε με τον Πιβς τοφάντασμα άρπαξε τηνευκαιρία να κάνει για τελευταία φορά αυτό που του είχαν πει οΦρεντ κι ο Τζορτζ, οπότε τηνέστρωσε στο κυνήγι μ' ένα μπαστούνι και μια κάλτσα γεμάτηκιμωλίες. Πολλοί μαθητές βγήκανστο χολ και την είδαν να τρέχει στο μονοπάτι, ενώ οι υπεύθυνοι τωνκοιτώνων προσπαθούσαν —χωρίς ιδιαίτερο Ζήλο είναι η αλήθεια — να τους συγκρατήσουν.Μάλιστα, η καθηγήτρια ΜακΓκόναγκαλ,ύστερα από λίγες αόριστες επιπλήξεις, έγειρε νωχελικά στηνκαρέκλα της στο τραπέΖιτων καθηγητών κάποιος είπε ότι την άκουσε πεντακάθαρα να εκφράζειτη λύπη της που δενμπορούσε να στρώσει κι αυτή στο κυνήγι την Άμπριτζ, μια και ο Πιβςείχε δανειστεί το δικό τηςμπαστούνι.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η τελευταία βραδιά ΣΤΟ σχολείο έφτασε τα περισσότερα παιδιά είχαντελειώσει το πακετάρισμακαι κατέβαιναν για το γιορταστικό δείπνο του τέλους της σχολικήςχρονιάς, αλλά ο Χάρι δεν είχεκαν αρχίσει.784«Τα μαΖεύεις αύριο!» τον προέτρεψε ο Ρον που περίμενε στην πόρτατου κοιτώνα τους. «Έλα,πεινάω σαν Λύκος!»«Δε θ' αργήσω... πήγαινε κι έρχομαι...»'Όταν όμως έκλεισε πίσω από τον Ρον η πόρτα του κοιτώνα, ο Χάριδεν έκανε καμιά κίνηση ναμαΖέψει τα πράγματα του. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν ναπαραβρεθεί στο γιορταστικόδείπνο. Φοβόταν ότι ο Ντάμπλντορ θα έκανε κάποια αναφορά σ' αυτόνστο λόγο του. Ήτανσίγουρος ότι θα ανέφερε την επιστροφή του Βόλντεμορτ, άλλωστε,είχε μιλήσει και πέρυσι γι'αυτό το θέμα ..Ο Χάρι έβγαλε μερικούς τσαλακωμένους μανδύες από το βάθος τουμπαούλου του προκειμένουνα κάνει χώρο για τους διπλωμένους, όταν το μάτι του έπεσε σ' ένακακοτυλιγμένο δεματάκι σεμια γωνιά του μπαούλου. Δεν ήξερε τι ήταν. Έσκυψε, το ανέσυρε κάτωαπό τα αθλητικάπαπούτσια του και το περιεργάστηκε.θυμήθηκε αμέσως τι ήταν. Του το είχε δώσει ο Σείριος στο κατώφλιτης Γκρίμολντ Πλέις. «θέλωνα το χρησιμοποιήσεις αν με χρειαστείς, εντάξει;»Ο Χάρι κάθισε στο κρεβάτι του και ξετύλιξε το πακέτο. Μέσα βρήκεένα μικρό τετράγωνοκαθρέφτη Ήταν παλιός και βρόμικος. Τον κράτησε μπροστά στο πρόσωποτου και είδε το είδωλοτου να του αντιγυρίσει το βλέμμα.Γύρισε τον καθρέφτη. Στην πίσω πλευρά ήταν γραμμένα δυο λόγια απότον Σείριο.Ο καθρέφτης αυτός είναι πομπός και δέκτης συγχρόνως. Εγώ έχω τοΖευγάρι του. Αν θέλεις ναμου μιλήσεις, πες του το όνομα μου θα εμφανιστείς στον καθρέφτημου κι εγώ θα σου μιλήσω απ'το δικό μου. Ο Τζέιμς κι εγώ τους χρησιμοποιούσαμε όταν μας είχαντιμωρία σε διαφορετικάγραφεία.Η καρδιά του Χάρι άρχισε να χτυπάει σαν τρελή, θυμόταν που είδετους νεκρούς γονείς του πριναπό τέσσερα χρόνια στον καθρέφτη του ΈριΖεντ. θα ξανάβλεπε τονΣείριο, θα του μιλούσε τώρααμέσως...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Κοίταξε γύρω του να βεβαιωθεί πως ήταν εντελώς μόνος ο κοιτώναςήταν έρημος. Έπειτα,κράτησε μπροστά στο πρόσωπο του τον καθρέφτη με χέρια που έτρεμανκαι είπε δυνατά καικαθαρά:«Σείριε».785Η αναπνοή του θόλωσε τη γυάλινη επιφάνεια. Κράτησε ακόμη πιο κοντάτον καθρέφτη,πλημμυρισμένος από έξαψη, αλλά τα μάτια που τον κοίταΖαν από τηθολή επιφάνεια ήταν ταδικά του.Σκούπισε τον καθρέφτη και είπε, προφέροντας μια μια τις συλλαβές:«Σείριε Μπλοκ!»Δεν έγινε τίποτα. Το απογοητευμένο πρόσωπο που τον κοίταΖε από τονκαθρέφτη ήταν σίγουρατο δικό του...Ο Σείριος δεν είχε μαΖίτου τον καθρέφτη του όταν πέρασε από τηναψίδα, ψιθύρισε μέσα του μιαφωνούλα. Γι' αυτό δεν εμφανί-Ζεται...Ο Χάρι έμεινε για μια στιγμή ακίνητος κι ύστερα πέταξε τονκαθρέφτη μέσα στο μπαούλο,σπάΖοντάς τον. Ήταν σίγουρος για ένα υπέροχο λεπτό ότι θαξανάβλεπε τον Σείριο, θα τουμιλούσε...Τον έπνιγε η απογοήτευση σηκώθηκε κ; άρχισε να πετάει φύρδηνμίγδην τα πράγματα του στομπαούλο πάνω στο σπασμένο καθρέφτη...Και ξαφνικά, του ήρθε μια ιδέα... μια ιδέα πολύ καλύτερη από τοσπασμένο καθρέφτη... πολύ πιοέξυπνη, πολύ πιο αποτελεσματική... Πώς δεν το σκέφτηκε ως τώρα...πώς δε ρώτησε;Βγήκε σαν σφαίρα από τον κοιτώνα και κατέβηκε από την ελικοειδήσκάλα χτυπώντας από τηφούρια του στους τοίχους, μα δεν τον έμελε. Διέσχισε το έρημοεντευκτήριο, πέρασε με φόρα απότο άνοιγμα του πορτρέτου και βγήκε στο διάδρομο, αγνοώντας τηχοντρή κυρία που του φώναξε:«Σε λίγο αρχίσει η γιορτή, ίσα που προλαβαίνεις!»Αλλά ο Χάρι δε σκόπευε να πάει στη γιορτή.Πώς γίνεται αυτό το μέρος να 'ναι γεμάτο φαντάσματα όταν δεν ταχρειάΖεσαι, ενώ τώρα...Κατέβηκε τρέχοντας σκάλες και διέσχισε διαδρόμους χωρίς νασυναντήσει κανέναν, ούτεΖωντανό ούτε νεκρό. Προφανώς είχαν πάει όλοι στη μεγάλητραπεΖαρία.Σταμάτησε λαχανιασμένος έξω από την αίθουσα μεταμορφώσεων καισκέφτηκε γεμάτοςαπελπισία ότι έπρεπε να περιμένει μέχρι να τελειώσει η γιορτή...Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Και τότε, πάνω που είχε χάσει κάθε ελπίδα, είδε κάτι διάφανο ναγλιστρά από το βάθος τουδιαδρόμου.«Ει, ει, Νικ! νικ'»Το φάντασμα ξεπρόβαλε από τον τοίχο, αποκαλύπτοντας ένα786φανταχτερό καπέλο με φτερό και το μισοκομμένο κεφάλι του σερΝικόλας ντε Μίμοι Πορπινιόν.«Καλησπέρα», είπε βγαίνοντας και ο υπόλοιπος μέσα από τον πέτρινοτοίχο και χαμογέλασεστον Χάρι. «Βλέπω δεν είμαι ο μόνος που άργησε».«Νικ, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι;»Μια παράξενη έκφραση αποτυπώθηκε στο πρόσωπο του Σχεδόν-Ακέφαλου-Νικ καθώς έβαΖε τοδάχτυλο στην κολλαριστή τραχηλιά του και βάλθηκε να την ισιώνει,προφανώς για να κερδίσειχρόνο. Σταμάτησε μονάχα όταν κινδύνεψε να κοπεί τελείως ο λαιμόςτου.«Ε... τώρα, Χάρι;» έκανε απογοητευμένος. «Δε γίνεται να περιμένειμετά το δείπνο;»«Όχι, Νικ, σε παρακαλώ», επέμεινε ο Χάρι, «είναι μεγάλη ανάγκη νασου μιλήσω. Πάμε μέσα;»Ο Χάρι άνοιξε την πόρτα της πλησιέστερης τάξης κι ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ αναστέναξε.«Καλά λοιπόν», είπε υποχωρώντας. «Δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεντο περίμενα».Ο Χάρι του κράτησε ανοιχτή την πόρτα αλλά εκείνος πέρασε μέσα απότον τοίχο.«Τι περίμενες;» τον ρώτησε καθώς έκλεινε την πόρτα.«Να έρθεις να με Βρεις», απάντησε ο Νικ γλιστρώντας ως τοπαράθυρο, απ' όπου βάλθηκε ναχαΖεύει το σκοτεινό πάρκο. «Συμβαίνει καμιά φορά, ξέρεις... ότανχάνει κάποιος ένα αγαπημένοπρόσωπο...»Ο Χάρι δεν το έβαλε κάτω. «^Εχεις δίκιο, ήρθα... ήρθα να σε βρω».Ο Νικ δε μίλησε.«Επειδή...» ο Χάρι δυσκολευόταν περισσότερο απ' ότι περίμενε,«επειδή είσαι... είσαι πεθαμένος.Αλλά εξακολουθείς να βρίσκεσαι εδώ, έτσι δεν είναι;»Ο Νικ αναστέναξε και συνέχισε να κοιτάΖει απ' το παράθυρο.«Έτσι δεν είναι;» επέμεινε ο Χάρι. «Πέθανες, αλλά αυτή τη στιγμήμιλάω μαΖίσου... καικυκλοφορείς κανονικά στο "Χόνκουαρτς", έτσι δεν είναι;»«Ναι», αποκρίθηκε σιγανά ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ, «κυκλοφορώ καιμιλάω, ναι».«Επομένως, γύρισες, έτσι δεν είναι;» ρώτησε Ζωηρά ο Χάρι. «Οι787άνθρωποι μπορούν να γυρίσουν, σωστά; Ως φαντάσματα. Δεν είναιαπαραίτητο να χαθούν γιαCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

πάντα. Λοιπόν;» πρόσθεσε ανυπόμονα, όταν έβλεπε ότι ο Νικ δεν τουαπαντούσε.Ο Σχεδόν-Ακέφαλος-Νικ κόμπιασε κι ύστερα είπε: «Δεν μπορούν ναγυρίσουν όλοι ωςφαντάσματα».«Τι εννοείς;» ρώτησε βιαστικά ο Χάρι.«Μόνο... μόνο οι μάγοι».«Α», έκανε ο Χάρι γελώντας σχεδόν από ανακούφιση. «Κανέναπρόβλημα, το πρόσωπο για τοοποίο σε ρωτάω είναι μάγος. Επομένως, μπορεί να γυρίσει, έτσι δενείναι;»Ο Νικ γύρισε προς το μέρος του και τον κοίταξε θλιμμένα.«Δε θα γυρίσει».«Ποιος;»«Ο Σείριος Μπλοκ», αποκρίθηκε ο Νικ.«Μα εσύ γύρισες!» αντέτεινε θυμωμένος ο Χάρι. «Γύρισες κι αςείσαι νεκρός... δεν εξαφανίστηκες...»«Οι μάγοι μπορούν να αφήσουν πάνω στη γη ένα φασματικό αποτύπωματου εαυτού τους για ναμπορέσουν να επιστρέψουν ως φαντάσματα εκεί που έΖησαν Ζωντανοί»,είπε με δυστυχισμένούφος ο Νικ. «Αλλά ελάχιστοι επιλέγουν να το κάνουν».«Γιατί;» ρώτησε ο Χάρι. «Τέλος πάντων... δεν έχει σημασία... δε θατον πειράξει τον Σείριο πουδε συνηθίΖεται, θα γυρίσει, το ξέρω, είμαι σίγουρος!»Το πίστευε τόσο ακράδαντα, ώστε γύρισε να κοιτάξει την πόρτα,σίγουρος για ένα κλάσμα τουδευτερολέπτου ότι θα έβλεπε τον Σείριο, υπόλευκο και διάφανο αλλάχαμογελαστό, να διαβαίνειτο κατώφλι.«Δε θα γυρίσει», επανέλαβε ο Νικ. «Πέρασε απέναντι...»«Τι εννοείς πέρασε απέναντι;» ρώτησε βιαστικά ο Χάρι. «Πού πήγε;Για πες μου, τι συμβαίνειτελικά όταν πεθαίνεις; Πού πηγαίνεις; Γιατί κανένας δε γυρίσειπίσω; Γιατί δεν είναι γεμάτο φαντάσματατο "Χόγκουαρτς"; Γιατί...;»«Δεν ξέρω να σου απαντήσω», είπε ο Νικ.«Μα είσαι νεκρός!» αγανάκτησε ο Χάρι. «Αν δεν ξέρεις εσύ, τότεποιος ξέρει να μου απαντήσει;»«Εγώ τον φοβόμουν το θάνατο», αποκρίθηκε σιγανά ο Νικ. «Κι έτσιεπέλεξα να μείνω πίσω.Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν αυτό ήταν λάθος... βλέπεις,ουσιαστικά είμαι μετέωρος... δεβρίσκομαι788ούτε δω ούτε εκεί...» εξήγησε κι άφησε να του ξεφύγει έναμελαγχολικό χαμόγελο. «Δεν ξέρωτίποτε απολύτως για τα μυστικά του θανάτου, Χάρι, γιατί επέλεξααυτή την πλασματική μορφήΖωής. ΦαντάΖομαι ότι σοφοί μάγοι μελετούν αυτό το θέμα στο ΤμήμαΜυστηρίων...»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Μη μου μιλάς γι' αυτό το μέρος!» φώναξε ο Χάρι.«Λυπάμαι που δεν μπορώ να σε βοηθήσω», είπε λυπημένος ο Νικ. «Καιτώρα, συγγνώμη...πρέπει να πάω στη γιορτή...»Γλίστρησε έξω από το δωμάτιο αφήνοντας τον Χάρι ολομόναχο, με ταμάτια καρφωμένα στοντοίχο από τον οποίο εξαφανίστηκε ο Νικ, αλλά με άδειο το βλέμμα.Μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε χαθεί κάθε ελπίδα να ξαναδεί τονονό του και να του μιλήσει,αισθάνθηκε σαν να τον έχανε για δεύτερη φορά. Διέσχισε σκυφτός κιαπελπισμένος το έρημο κάστρο,ενώ αναρωτιόταν μέσα του αν θα ξανάνιωθε ποτέ χαρά.Μόλις έστριψε στο διάδρομο που οδηγούσε στο πορτρέτο της χοντρήςκυρίας, είδε κάποιον στοβάθος να καρφιτσώνει μιαν ανακοίνωση στον πίνακα του τοίχου. Μεμια δεύτερη ματιά κατάλαβεπως ήταν η Λούνα. Δεν υπήρχαν εκεί κοντά κρυψώνες, σίγουρα θα είχεακούσει τα βήματα του κιάλλωστε, εκείνη τη στιγμή, δεν είχε το κουράγιο να κρυφτεί απόκανέναν.«Γεια», είπε αφηρημένα η Λούνα γυρίζοντας προς το μέρος του, καθώςτραβιόταν από τονπίνακα ανακοινώσεων.«Πώς και δεν είσαι στη γιορτή;» ρώτησε ο Χάρι.«Έχω χάσει τα περισσότερα πράγματα μου», απάντησε σοβαρά η Λούνα.«Μου τα παίρνουν καιμου τα κρύβουν, ξέρεις. Μα απόψε είναι η τελευταία νύχτα, πρέπεινα τα βρω οπωσδήποτε,οπότε έβαλα ανακοινώσεις». Έδειξε τον πίνακα στον οποίο είχεαναρτήσει τον κατάλογο τωνχαμένων της βιβλίων και ρούχων, με την παράκληση να επιστραφούν.Ο Χάρι ένιωσε ένα παράξενο συναίσθημα μια συγκίνηση εντελώςδιαφορετική από το θυμό καιτον πόνο που τον πλημμύριΖαν από τότε που πέθανε ο Σείριος.Πέρασαν λίγες στιγμές πρινσυνειδητοποιήσει ότι λυπόταν τη Λούνα.«Γιατί σου κρύβουν τα πράγματα σου;» τη ρώτησε συνοφρυωμένος.Η κοπέλα ανασήκωσε τους ώμους. «Νομίσω ότι με θεωρούν κάπωςιδιόρρυθμη, ξέρεις. Μάλιστα,ορισμένοι με αποκαλούν Τρελο-λούνα Λόβγκουντ».789Ο Χάρι την κοίταξε κι αυτό το πρωτόγνωρο αίσθημα οίκτου έγινεοδυνηρά έντονο.«Αυτός δεν είναι λόγος να σου παίρνουν τα πράγματα», είπεανέκφραστα, «θέλεις να σεβοηθήσω να τα βρεις;»«Α, όχι», χαμογέλασε, «θα τα επιστρέψουν, πάντα τα επιστρέφουν στοτέλος, απλώς ήθελα ναμαΖέψω απόψε το μπαούλο μου. Αλλά... εσύ γιατί δεν είσαι στηγιορτή;»Ο Χάρι ανασήκωσε τους ώμους. «Δεν είχα κέφι».Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

Η Λούνα τον περιεργάστηκε μ' εκείνα τα παράξενα, ονειροπόλαγουρλωτά μάτια.«Καταλαβαίνω. Αυτός ο άνθρωπος που σκότωσαν οι θανατο-φάγοι ήταννονός σου, έτσι; Μου τοείπε η Τζίνι».Ο Χάρι έγνεψε κοφτά, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι, για κάποιολόγο, δεν τον πείραΖε πουμιλούσε η Λούνα για τον Σείριο. Μόλις είχε θυμηθεί πως έβλεπε κιαυτή τα θέστραλ.«Έχεις...» άρχισε, «θέλω να πω... πέθανε κανένας δικός σου;»«Ναι», αποκρίθηκε απλά η Λούνα, «η μητέρα μου. Ήταν εκπληκτικήμάγισσα, της άρεσε όμως ναπειραματίζεται και μια μέρα πήγε πολύ άσχημα ένα ξόρκι της. Ήμουνεννιά χρόνων».«Λυπάμαι», μουρμούρισε ο Χάρι.«Ήταν φρικτό», συνέχισε ήρεμα η Λούνα. «Ακόμη και τώρα με πνίγει ηθλίψη όταν τη θυμάμαι.Έχω όμως τον μπαμπά. Κι άλλωστε, ξέρω πως μια μέρα θα την ξαναδώ,έτσι δεν είναι;»«Π... πώς;» ρώτησε αβέβαια ο Χάρι.Εκείνη κούνησε δύσπιστα το κεφάλι.«Έλα τώρα, αφού τους άκουσες πίσω από το πέπλο».«Εννοείς...» «Στην αίθουσα με την αψίδα. Απλώς ήταν κρυμμένοι καιδεντους βλέπαμε. Τους άκουσες».Κοιτάχτηκαν. Η Λούνα χαμογελούσε αμυδρά. Ο Χάρι δεν ήξερε τι ναπει, τι να σκεφτεί η Λούναπίστευε τα πιο απίθανα πράγματα... ωστόσο, ήταν κι αυτός σίγουροςπως άκουσε φωνές πίσωαπότο πέπλο.«Είσαι σίγουρη ότι δε θέλεις να σε βοηθήσω να βρεις τα πράγματασου;» ρώτησε.«Μπα, όχι», έκανε η Λούνα. «Λέω να κατέβω στην τραπεΖαρία για ναφάω λίγη πουτίγκα και θαπεριμένω: κάποια στιγμή θα μου τα φέρουν... έτσι γίνεται στοτέλος... λοιπόν, καλές διακοπές,Χάρι».790«Επίσης...»Η Λούνα κίνησε να φύγει και, καθώς απομακρυνόταν, ο Χάρι ένιωσεότι το αβάσταχτο Βάροςστην καρδιά του σαν να είχε αλα-φρώσει κάπως.Την επομένη, το ταξίδι της επιστροφής με το Χόγκουαρτς Εξπρές ήτανεπεισοδιακό από πολλέςαπόψεις. Πρώτ' απ' όλα, ο Μαλφόι, ο Κράμπε και ο Γκόιλ, πουκαραδοκούσαν μια βδομάδα ναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

βρουν ευκαιρία να ριχτούν στον Χάρι εν απουσία των καθηγητών, τουέστησαν ενέδρα στοδιάδρομο του τρένου, καθώς το αγόρι επέστρεφε από την τουαλέτα. Ηεπίθεση ίσως ναπετύχαινε, αν δεν είχαν επιλέξει εν αγνοία τους να στήσουν τηνενέδρα τους έξω από ένα βαγόνιγεμάτο Σίγμα-Νι, που μόλις είδαν από το τζάμι τι γινόταν όρμησανσύσσωμοι να βοηθήσουν τονΧάρι. "Όταν ο Έρνι Μακμί-λαν, η Χάνα Άμποτ, η ΣούΖαν Μπόουνς, οΤζΟΣΤΙΝΦιντς-Φλέτσλι, οΆντονι Γκολντστάιν και ο Τέρι Μπουτ τελείωσαν μαΖίτους, αφού είχανχρησιμοποιήσει μια μεγάληποικιλία από ξόρκια και κατάρες που τους είχε μάθει ο Χάρι, οΜαλφόι, ο Κράμπε και ο Γκόιλείχαν μεταμορφωθεί σε τρεις γιγάντιους γυμνοσάλιαγκες, πουασφυκτιούσαν μέσα στις στολέςτου «Χόγκουαρτς». Ο Χάρι, ο Έρνι και ο Tza-στιν τους στρίμωξαν σταράφια αποσκευών και τουςάφησαν να βράσουν στο Ζουμίτους.«Οφείλω να ομολογήσω ότι ανυπομονώ να δω τα μούτρα της μάνας τουΜαλφόι όταν κατέβει ογιόκας της από το τρένο», δήλωσε χαιρέκακα ο Έρνι κοιτάζοντας τονΝτράκο Μαλφόι πουσυστρε-φόταν στο ακριβώς αποπάνω του ράφι. Ο Έρνι δεν μπορούσε ναξεχάσει με τίποτα τηνεξευτελιστική αφαίρεση βαθμών από το Χάφλ-ηαφλ στο σύντομοδιάστημα που ο Μαλφόι ήτανμέλος του πειθαρχικού σώματος.«Η μαμά του Γκόιλ, όμως, θα χαρεί», παρενέβη ο Ρον που είχε έρθεινα δει τι ήταν όλη αυτή ηφασαρία. «Τώρα είναι πολύ πιο όμορφος... Χάρι, ήρθε το καροτσάκιμε τα γλυκίσματα, αν θέλειςτίποτα...»Ο Χάρι ευχαρίστησε τους άλλους κι ακολούθησε τον Ρον στο βαγόνιτους, όπου αγόρασεκάμποσα κέίκ και κολοκυθόπιτες. Η Ερμιόνη διάβαΖε πάλι τονΗμερήσιο Προφήτη, η Τζίνι έλυνεένα κουίΖ στο Σοφιστή και ο Νέβιλ χάίδεβε τη μίμπουλουςμιμπλετόνια,791που είχε μεγαλώσει πολύ στη διάρκεια της χρονιάς και τώρα γουργούριΖεόταν κάποιος την άγγίΖε.Ο Χάρι και ο Ρον πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιούπαίζοντας μαγικό σκάκι ενώ ηΕρμιόνη τους διάβαΖε αποσπάσματα από τον Ημερήσιο Προφήτη. Τώρα, ηεφημερίδα ήτανγεμάτη άρθρα για την απώθηση των Παραφρόνων και τις προσπάθειεςτου υπουργείου ναεντοπίσει θανατοφάγους, καθώς και υστερικές επιστολές που οιαποστολείς τους ισχυρίζονταν ότιCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

εκείνο το πρωί είδαν το λόρδο Βόλντεμορτ να περνά μπροστά από τοσπίτι τους...«Ουσιαστικά δεν άρχισε ακόμη», παρατήρησε μ' έναν αναστεναγ-μό ηΕρμιόνη καθώς δίπλωνετην εφημερίδα. «Μα δε θα αργήσει...»«Ει, Χάρι», ψιθύρισε ο Ρον κι έδειξε μέσα από το τζάμι τοδιάδρομο.Ο Χάρι γύρισε να δει. Περνούσε η Τσο με τη Μαριέτα ΈιΖκομπ.Το βλέμμα της διασταυρώθηκε για μια στιγμή με του Χάρι. Η Τσοκοκκίνισε και συνέχισε το δρόμοτης. Ο Χάρι έσκυψε στη σκακιέρα και είδε έναν αξιωματικό του Ροννα διώχνει από το τετράγωνοτουένα στρατιώτη του.«Τελικά... τι συμβαίνει μ' εσάς τους δυο;» ρώτησε σιγανά ο Ρον.«Τίποτα», απάντησε ο Χάρι κυριολεκτώντας. «Άκουσα ότι... τώραβγαίνει με κάποιον άλλον»,πρόσθεσε διστακτικάη Ερμιόνη.Ο Χάρι συνειδητοποίησε ξαφνιασμένος ότι δεν τον πλήγωσε διόλουαυτή η πληροφορία. Ηεπιθυμία του να εντυπωσιάσει την Τσο ανήκε σε ένα παρελθόν πουπέρασε ανεπιστρεπτί- το ίδιοίσχυε για τα περισσότερα πράγματα που επιθυμούσε πριν από τοθάνατο του Σείριου... Είχεμεσολαβήσει μόλις μια βδομάδα από την τελευταία φορά που είδε τονΣείριο, αλλά του φαινότανπως πέρασε ένας αιώνας πως η βδομάδα αυτή βρισκόταν ανάμεσα σε δύοσύμπαντα,ένα με τον Σείριο κι ένα χωρίς.«Είσαι πολύ καλύτερα χωρίς εκείνη, φιλαράκι», είπε Ζωηρά ο Ρον.«θέλω να πω, μπορεί να είναιόμορφη και τα σχετικά, αλλάχρειάΖεσαι μια πιο γελαστή κοπέλα».«ΦαντάΖομαι ότι είναι πολύ πιο γελαστή με κάποιον άλλον», απάντησεο Χάρι ανασηκώνονταςτους ώμους του.«Αλήθεια, με ποιον βγαίνει τώρα;» ρώτησε ο Ρον την Ερμιόνη,αλλά του απάντησε η Τζίνι. «Με τον Μάικλ Κόρνερ», είπε.792«Με τον Μάικλ; Μα...» Ο Ρον γύρισε και την κοίταξε. «Μ' αυτόνέβγαινες εσύ!»«ΌΧι πια», δήλωσε αποφασιστικά η Τζίνι. «Δεν του άρεσε που τοΓκρίφιντορ νίκησε τοΡάβενκλοου στο κουίντιτς και μου κράταγε μούτρα έτσι τον σχόλασα,κι αυτός γύρεψε παρηγοριάστην Τσο». Έξυσε αφηρημένα τη μύτη της με το φτερό της πένας της,γύρισε ανάποδα τοΣοφιστή κι άρχισε να τσεκάρει τις απαντήσεις της. Ο Ρον έδειχνεενθουσιασμένος.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Καλά έλεγα εγώ πως είναι βλάκας», σχολίασε, μετακινώντας τηβασίλισσα του προς τον πύργοτου Χάρι, που έτρεμε από το φόβο του. «Καλά του έκανες. Κοίτα ναδιαλέξεις κάποιον καλύτεροτην επόμενη φορά», πρόσθεσε κι έριξε μια κλεφτή ματιά στον Χάρι.«Διάλεξα τον Ντιν Τόμας, δεν είναι καλύτερος;» ρώτησε αφηρημένα ηΤζίνι.«τι;» φώναξε ο Ρον αναποδογυρίζοντας τη σκακιέρα: ο Στρα-βοπόδαροςέστρωσε στο κυνήγι ταπιόνια ενώ ο Πιγκγουίντζεον π-τίβιΖε κι έκρωΖε πάνω απ' τα κεφάλιατους."Όταν πλησίασε το τρένο στο σταθμό του Κινγκς Κρος κι άρχισε νακόβει ταχύτητα, ο Χάρισκέφτηκε ότι ποτέ δε θέλησε λιγότερο να το αφήσει. Αναρωτήθηκε,μάλιστα, φευγαλέα τι θαγινόταν αν αρνιόταν να κατέβει κι έμενε πεισματικά καθηλωμένος στηθέση του μέχρι την 1ηΣεπτεμβρίου, σαν θα πήγαινε πίσω στο «Χόγκουαρτς». 'Όταν σταμάτησεόμως το τρένο, πήρε τοκλουβί της Χέντβιχ κι ετοιμάστηκε να κατεβάσει το μπαούλο του ωςσυνήθως.Ωστόσο, μόλις ο ελεγκτής εισιτηρίων έκανε νόημα στον Χάρι, τον Ρονκαι την Ερμιόνη πωςμπορούσαν να περάσουν από το μαγικό διαχωριστικό μεταξύ 9ης και10ης αποβάθρας, στηνάλλη πλευρά τον υποδέχτηκε μια έκπληξη: μια συντροφιά ανθρώπων πουδεν περίμενε να δει.Ήταν εκεί ο Τρελομάτης Μούντι, δείχνοντας το ίδιο καταχθόνιος μετο καπέλο που έκρυβε τομαγικό του μάτι όσο και χωρίς αυτό στο ροΖίασμένο χέρι του έσφιγγεένα μακρύ μπαστούνι και τοκορμί του ήταν τυλιγμένο σε μια φαρδιά ταξιδιωτική κάπα. Πίσω τουακριβώς στεκόταν η Τονκς,με τα Ζωηρόχρωμα ροζ μαλλιά της να γυαλίΖουν στον ήλιο που έμπαινεαπό τα βρόμικα τζάμιατης οροφής του σταθμού φορούσε ένα χιλιομπαλωμένο τζιν και έντονομοβ μπλουΖάκι με τολογότυπο Αλλόκοτες Αδελφές. Δίπλα στην Τονκς ήταν ο Λούπιν,χλομός, γκρίΖομάλλης, με έναμακρύ τριμ-793μένο πανωφόρι πάνω από το παλιό φούτερ και το παντελόνι του. Καιμπροστά μπροστάστέκονταν ο κύριος και η κυρία Ουέσλι με τα καλύτερα Μαγκλ ρούχατους, κι ο Φρεντ με τονΤζορτζ, που φορούσαν ολοκαίνουργια μπουφάν από ένα φανταχτερόπράσινο φολιδωτό υλικό.«Ρον, Τζίνι!» φώναξε η κυρία Ουέσλι τρέχοντας να σφιχταγκαλιάσειτα παιδιά της. «Κι εσύ, Χάρι,χρυσό μου... τι κάνεις;»Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Καλά», είπε ψέματα ο Χάρι καθώς τον τραβούσε στη μητρική αγκαλιάτης. Πάνω από τον ώμοτης είδε τον Ρον να κοιτάΖει με γουρλωμένα μάτια τα καινούργιαρούχα των αδελφών του.«Από τι είναι;» ρώτησε δείχνοντας τα μπουφάν.«Από το καλύτερο δρακοτόμαρο, αδελφάκι», απάντησε ο Φρενιτραβώντας μερικά εκατοστά τοφερμουάρ του. «Οι δουλειές πάνε περίφημα κι είπαμε να κάνουμε έναδωράκι στους εαυτούςμας».«Γεια σου, Χάρι», είπε ο Λούπιν, καθώς τον άφηνε η κυρία Ουέσλιγια να χαιρετήσει την Ερμιόνη.«Γεια», τον χαιρέτησε κι ο Χάρι. «Δεν περίμενα... Πώς βρεθήκατεόλοι εδώ;»«Σκεφτήκαμε να πούμε δυο λογάκια στη θεία και στο θείο σου»,αποκρίθηκε με ένα αμυδρόχαμόγελο ο Λούπιν, «πριν τους αφήσουμε να σε πάρουν σπίτι».«Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα», αποκρίθηκε ευθύς ο Χάρι.«Εγώ νομίΖω πως είναι», γρύλισε ο Μούντι, που είχε πλησιάσει λίγοπιο κοντά. «Αυτοί δεν είναι,Πότερ;»Έδειξε με τον αντίχειρα πίσω από τον ώμο του προφανώς το μαγικόμάτι του κοίταΖε μέσα απότο κεφάλι και το καπέλο του. Ο Χάρι τέντωσε το λαιμό του προς τααριστερά, εκεί που έδειχνε οΜούντι, και είδε πράγματι τους τρεις Ντάρσλι, που φαίνονταν φοβεράενοχλημένοι από τηνεπιτροπή υποδοχής του Χάρι.«Χάρι!» είπε ο κύριος Ουέσλι, που μόλις είχε χαιρετήσει εγκάρδιατους γονείς της Ερμιόνης, οιοποίοι τώρα αγκάλιαΖαν την κόρη τους. «Είμαστε έτοιμοι;»«Έτσι νομίΖω, Άρθουρ», απάντησε ο Μούντι.Αυτός κι ο κύριος Ουέσλι προπορεύτηκαν καθώς η μικρή συντροφιάπλησίαΖε τους Ντάρσλι, πουείχαν ρίΖωσει θαρρείς στο έδαφος. Η Ερμιόνη τραβήχτηκε από τηναγκαλιά της μητέρας της καιτους ακολούθησε.«Χαίρετε», είπε ευχάριστα ο κύριος Ουέσλι στο θείο Βέρνον,794όταν σταμάτησε μπροστά του. «Ίσως να με θυμάστε, λέγομαι ΆρθουρΟυέσλι».Καθώς ο κύριος Ουέσλι είχε κάνει ρημαδιό το καθιστικό των Ντάρσλιπριν από δυο χρόνια, οΧάρι θα ξαφνιαΖόταν πολύ αν ο θείος Βέρνον τον είχε ξεχάσει.Πράγματι, το πρόσωπο του θείουΒέρνον έγινε στη στιγμή καστανοκόκκινο από την ταραχή κι αγριοκοίταξετον κύριο Ουέσλι, αλλάπροτίμησε να μην πει τίποτα ίσως επειδή οι Ντάρσλι υστερούσαναριθμητικά, ήταν ένας προςδύο. Η θεία Πετούνια έδειχνε να φοβάται και να ντρέπεται κοίταΖεολόγυρα σαν να ανησυχούσεCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

μήπως τη δει με τέτοια συντροφιά κανένας γνωστός της. Ο Ντάντλι,στο μεταξύ, πάσχιζε φιλότιμανα περάσει απαρατήρητος, πράγμα κάπως δύσκολο με τις διαστάσειςπου είχε.«θα θέλαμε να σας πούμε κάποια πράγματα για τον Χάρι», συνέχισε,χαμογελαστός πάντα, οκύριος Ουέσλι.«Ναι», γρύλισε ο Μούντι. «Πώς να του φέρεστε όταν βρίσκεται στοσπίτι σας».Οι τρίχες στο μουστάκι του θείου Βέρνον ορθώθηκαν από αγανάκτηση.Απευθύνθηκε στονΜούντι, ίσως επειδή το καπέλο του έδωσε την απατηλή εντύπωση πωςείχε να κάνει με ένανάνθρωπο πιο ήπιων τόνων.«Δεν είχα υπόψη μου ότι σας αφορούν οι οικογενειακές μουυποθέσεις...»«Είμαι βέβαιος ότι αυτά που δεν έχεις υπόψη σου γεμίσουν τόμουςολάκερους, Ντάρσλι»,γρύλισε ο Μούντι.«Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας», παρενέβη η Τονκς, που ταΖωηρόχρωμα ρόζ μαλλιά τηςείχαν προκαλέσει στη θεία Πετούνια περισσότερη φρίκη απ' ότι όλοιμαΖί οι υπόλοιποι, οπότεέκλεισε τα μάτια να μην τα βλέπει. «Το θέμα είναι ότι ανανακαλύψουμε πως δε φέρεσαι καλάστον Χάρι...»«...Και μην αμφιβάλλεις ότι θα το ανακαλύψουμε», πρόσθεσεευχάριστα ο Λούπιν.«Ακόμη κι αν δεν επιτρέψεις στον Χάρι να χρησιμοποιήσει τοφιλέτονο...» συμπλήρωσε ο κύριοςΟυέσλι.«Τηλέφωνο», ψιθύρισε η Ερμιόνη.«... Αυτό... αν υποψιαστούμε ότι δε φέρεσαι καλά στον Χάρι, θαέχεις να κάνεις μαΖί" μας»,ολοκλήρωσε ο Μούντι.Ο θείος Βέρνον φούσκωσε απειλητικά το στήθος του. Η οργή τουυπερνίκησε το φόβο που τουπροξενούσαν αυτοί οι παλαβοί.795«Με απειλείτε, κύριε;» είπε τόσο δυνατά, που γύρισαν το κεφάλιτους αρκετοί περαστικοί.«Ακριβώς», απάντησε ο Τρελομάτης, πολύ ευχαριστημένος πουο θείος Βέρνον μπήκε αμέσως στο νόημα.«Και σας φαίνομαι για άνθρωπος που υποκύπτει σε εκφοβισμούς;»γάβγισε ο θείος Βέρνον.«Χμμ», έκανε ο Μούντι σπρώχνοντας πίσω το καπέλο του για νααποκαλύψει το περιστρεφόμενομαγικό μάτι του. Ο θείος Βέρνον αναπήδησε έντρομος προς τα πίσω,σκοντάφτοντας σε έναCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

καρότσι αποσκευών. «Ομολογώ πως ναι, Ντάρσλι». Έπειτα στράφηκεστον Χάρι. «Φώναξε μαςαν μας χρειαστείς, Πότερ. Αν τυχόν δεν πάρουμε νέα σου τρεις μέρεςστη σειρά, θα στείλουμεκάποιον να δειτι συμβαίνει...»Η θεία Πετούνια άρχισε να κλαψουρίΖει. Ήταν φανερό ότι σκεφτόταντι θα έλεγαν οι γείτονες ανέβλεπαν τέτοιους ανθρώπουςστο κατώφλι τους.«Αντίο, Πότερ», είπε ο Μούντι σφίγγοντας για μια στιγμή με τοροΖίασμένο χέρι του τον ώμο του Χάρι.«Να προσέχεις, Χάρι», τον συμβούλεψε σιγανά ο Λούπιν. «Καινα επικοινωνείς μαΖί μας».«Χάρι, θα σε πάρουμε από κει όσο πιο γρήγορα μπορούμε», ψιθύρισε ηκυρία Ουέσλι και τοντράβηξε ξανά στην αγκαλιά της.«θα ξανανταμώσουμε σύντομα, φιλαράκι», είπε ανήσυχα ο Ρον,καθώς του έσφιγγε το χέρι.«Πολύ σύντομα, Χάρι», τον διαβεβαίωσε η Ερμιόνη. «Σ' τουποσχόμαστε».Ο Χάρι έγνεψε. Δεν έβρισκε λόγια να τους εκφράσει τι σήμαινεγια κείνον να τους βλέπει όλους εκεί, παραταγμένους στο πλευρότου. Χαμογέλασε λοιπόν, τουςχαιρέτησε κουνώντας το χέρι του και κίνησε πρώτος να βγει έξω απ'το σταθμό, στον ηλιόλουστοδρόμο, με το θείο Βέρνον, τη θεία Πετούνια και τον Ντάντλι νατρέχουν ξοπίσωτου.Αγαπητοί αναγνώστες των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣΓίνετε κι εσείς μέλη του FAN CLUB των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣεντελώς δωρεάν. Φωτοτυπήστε τη σελίδα, συμπληρώστε τα στοιχεία σαςκαι στείλτε τα στο φαξ210.330.20.98 ή ταχυδρομήστε τα στη διεύθυνση Ζαίμη 8,106 83Αθήνα, ή στείλτε μας e-mail στηδιεύθυνση info@psichogios.grΜόλις γίνετε μέλη του FAN CLUB θα σας στείλουμε:την κάρτα μέλους, έντυπα με αποσπάσματα βιβλίων, σελιδοδείκτες,αφίσες, προσκλήσεις γιαεκδηλώσεις και καταλόγους μας, και θα σας ενημερώνουμε γιαοτιδήποτε αφορά τουςαγαπημένους σας ήρωες και τους αναγνώστες των Εκδόσεων ΨΥΧΟΓΙΟΣ.ι-,ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ:.......................................................................ΟΔΟΣ:.......................................................ΑΡΙΘΜΟΣ:.......................ΠΟΛΗ:.........................TK:...............email:........................................Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

ΗΜ/ΝΙΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ:...............,........ΤΗΛ.;..................................Με ενδιαφέρουν ιιδιαίτερα:D Χάρι Πάτερ Λύρα & Γουίλ (ou το βιβλία Πούλμαν) τι D ΆρτεμηςΦάουλ Ματίλντα & ΜΦΓ D DΉρωες του Ρέντγουολ Πίπη Φακιδομύτη D D Βασοΰλα ΜαγισσούλαΚαρυδάκης & Ζαχαροΰλα DΆλλοςήρωας;................................................................... ;Διαβάστεεπίσης.- Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΛΙΘΟΣΜετάφραση: Μαία ΡούτοουΟ Χάρι Πότερ είναι ένα αξιαγάπητο μικρό αγόρι ανάμεσα σε χιλιάδεςάλλα αξιαγάπητα μικράαγόρια που ζουν στις γειτονιές του Λονδίνου. Κάποια μέρα, η μοίραπαίζει ένα άσχημο παιχνίδιστο μικρό μας φίλο. Ο Χάρι Πότερ χάνει τους γονείς του σ' έναατύχημα και αναγκάζεται να πάεινα ζήσει με το θείο του και τη θεία του. Η ζωή του Χάρι είναι πολύδύσκολη. Τα χρόνια περνούν κιο καημένος ο μικρούλης υποφέρει κοντά στους φρικτούς συγγενείςτου. ΩΣΠΟΥ!!!... Μια μέραφθάνει με το ταχυδρομείο μια επιστολή και όλα αλλάζουν για τονΧάρι. Τον καλούν ναπαρουσιαστεί στο «Χόγκουαρτς», ένα σχολείο τελείως διαφορετικό απόαυτά που γνωρίζουμε.Εκεί ο Χάρι θα κάνει μαθήματα ασυνήθιστα, θα κερδίσει πολύτιμουςφίλους και θα προσπαθήσεινα προστατέψει τον κόσμο από τον κίνδυνο που τον απειλεί.- Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Η ΚΑΜΑΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑΜετάφραση: Καίτη ΟικονόμουΤο καλοκαίρι πέρασε και μαζί και οι βαρετές διακοπές με τουςθείους. Ο Χάρι επιστρέφει στηΣχολή «Χόγκουαρτς» και ξαναβρίσκει τους φίλους του, τον Ρον καιτην Ερμιόνη. Ωστόσο, κάτιπαράξενο και επικίνδυνο συμβαίνει. Ο Χάρι ακούει φωνές που τοναπειλούν και οι συμμαθητέςτου δεν ξέρουν από πού να φυλαχτούν. Στον τοίχο εμφαντζεται μιαμυστηριώδης επιγραφή: Ηκάμαρα με τα μυστικά άνοιξε. Φυλαχτείτε! Ποιος κρύβεται πίσω απόόλα αυτά; Ποιο φοβερόεχθρό πρέπει να αντιμετωπίσει και πάλι ο Χάρι; θα καταφέρει νασώσει τον εαυτό του και τουςφίλους του;Η περίφημη Αγγλίδα συγγραφέας μας χαρίζει το δεύτερο συναρπαστικόβιβλίο της σειράς τωνCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

περιπετειών του Χάρι Πότερ. Είναι ένα βιβλίο πρωτότυπο,απολαυστικό, αστείο καιδιασκεδαστικό, ένα βιβλίο αλλιώτικο από τ' άλλα. Μικροί καιμεγάλοι θα λατρέψουν τονπανέξυπνο ήρωα με τα γυαλάκια και θα ζηλέψουν τη μαθητική ζωή στηΣχολή «Χόγκουαρτς».-Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ Ο ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΤΟΥΑΖΚΑΜΠΑΝΜετάφραση: Καίτη ΟικονόμουΤΟ ΒΙΒΛΙΟ-ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ!Όταν πριν από λίγα μόνο χρόνια κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο τηςΤζοάν Ρόουλινγκ με ήρωατον αξιαγάπητο Χάρι Πότερ, κανείς δε θα μπορούσε να φανταστεί πωςη απήχηση του στουςαναγνώστες του, μικρούς και μεγάλους, θα έφθανε τα όρια τηςλατρείας.Το βιβλίο κυκλοφόρησε αστραπιαία σε όλο τον κόσμο σε εκατομμύριααντίτυπα και ησυγγραφέας έκανε συλλογή των βραβείων που της απονέμονταν. Τονεπόμενο χρόνοκυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο, που απογείωσε κυριολεκτικά τον ΧάριΠότερ, και αμέσως μετάτο τρίτο με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία.- Ο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣΜετάφραση: Καίτη ΟικονόμουΟύτε μια αράδα ούτε μια λέξη δεν είχε ξεφύγει από κανέναν πριν ησυγγραφέας παραδώσει τοβιβλίο για τύπωμα. Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο στα αγγλικά, ουρέςέκαναν οι φανατικοίαναγνώστες του έξω από τα βιβλιοπωλεία για να προμηθευτούν ένααντίτυπο.Οι διακοπές τελειώνουν πια κι ο Χάρι μας δεν κρατιέται. Λαχταρά ναβρεθεί στο «Χόγκουαρτς»,το καταπληκτικό του σχολείο για μαγείες και ξόρκια, να ξαναβρείτους φίλους του, την Ερμιόνη,τον Ρον, τον Χάγκριντ και όλη την παλιοπαρέα.Τέταρτη χρονιά, φέτος. Και προμηνύεται συναρπαστική, όπως καιόλες, άλλωστε! Όμως, μέσα σ'αυτό το 4ο βιβλίο υπάρχει κάτι καινούργιο, κάτι ασύλληπτο, κάτιπου ξεπερνά την ανθρώπινη φαντασία.Ανοίξτε αυτό το ζουμερό βιβλίο κι ελάτε μαζί μας στον απίθανοκόσμο του Χάρι Πότερ!^Ο Ντάμ,ηλντορ κατέβασε τα χεριά τον και κοίταξε τον Χάρι πάνω απότα πολνεστιακά γναλιά τον.Created with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.

«Έφτασε ο καιρός», άρχισε, «να σον πω αντό τον έπρεπε να σον είχαπει πριν από πέντεχρόνια. Κάθισε, σε παρακαλώ, Χάρι θα σον τα πω όλα. ,ητϋί 'μόνο νακάνεις λίγ'η ντιομονή. Όταντελειώσω, ; τ^ν ενκαιρία να οργιστείς μαί,ί ιον με τ^ν άνεση σον.. να κάνεις ότι θέλεις. Δε θα σεεμποδίσω».Καλοκαίρι, κι ο Χάρι Πότερ έχει βαρεθεί να λαμβάνει παράξενα,ολιγόλογα γράμματα από τουςφίλους του. Δε βλέπει την ώρα ν' αρχίσουν τα σχολεία, για να μάθειτι ήταν αυτό που τουκρατούσαν κρυφό τόσο καιρό. Γιατί ο Ρον κι η Ερμιόνη κάτι ξέρουν,κάτι που εκείνος αγνοεί. ΤοΤάγμα του Φοίνικα ετοιμάζεται για πόλεμο, ενώ εκείνος δενυποψιάζεται ούτε την ύπαρξη του...Αν είστε an' τους εΧά^ιστονς ηον δε διάβασαν ακόμη τα ηροηγονμεναβιβλία τον Χάρι Πότερ,τώρα ^ είναι ϊίρα να το κάνετε! Το 5ο βιβλίο είναι εδύ και σαςπεριμένει!ΙψΥΧΟΓΙΟιΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ Α.Ε.• ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ 1-10679 ΑΘΗΝΑ L^ ^Δ ΤΗΛ . 210 33 02 234 FAX 210 3302 098 1^ —^11www psichogios gr e-mail,ί σCreated with novaPDF Printer (www.novaPDF.com). Please register to remove this message.