Kitabı yüklə - Kitabxana

qəlsəmələri kimi açılıb-yumulurdu. Hətta O`Brayenin kobud sifəti də pörtmüşdü. O, kreslosunda şaxoturmuşdu, geniş sinəsi dəniz qabarma və çəkilmələrində olduğu kimi qalxıb-enirdi. O`Brayendən arxasırada oturan qarasaçlı qız isə birdən var səsi ilə “Donuz! Donuz! Donuz!” – deyə qışqırmağa başladıvə əlindəki ağır Yenidil lüğətini var gücü ilə teleekrana tolazladı. Lüğət Qoldsteynin burnuna dəyibdöşəməyə düşdü. Qoyun mələrtisini xatırladan səs kəsilmək bilmirdi. Bu ara Uinston adamlara qoşulubqışqırdığının, qarşıdakı kreslonu qəzəblə təpiklədiyinin fərqinə vardı. Nifrət İkidəqiqəliklərindədəhşətli şey hamının eyni cür hərəkət etməsi deyildi. Əksinə, ən qorxulusu hətta istəsən belə, bu ümumiprosesdən kənarda qala bilməməyin idi. Otuz saniyə keşəndən sonra artıq ətrafındakıları yamsılamağaehtiyac duyulmurdu. Elə bil, hamının bədənindən güclü elektrik cərəyanı keçirdi. Hamıya qorxu vəintiqam hissi hakim kəsilirdi. Hamı öldürmək, işgəncə vermək, ağır çəkiclə vurub kiminsə başınıparçalamaq istəyirdi. Adamlar üz-gözlərini əyir, qışqırıb nifrin yağdırır, göz görə-görə dəlilik həddinəçatırdılar. Həm də bu qəzəb mücərrəd və hədəfsiz idi. Fənər işığı kimi onun da istiqamətini istənilənsəmtə yönəltmək olurdu. Bəzən Uinston nifrətinin qətiyyən Qoldsteynə deyil, əksinə, Böyük Qardaşa,Partiyaya, Fikir Polisinə qarşı çevrildiyinin fərqinə varırdı. Belə məqamlarda küfr və qəzəb hədəfi olanbu tənha yadfikirlinin, yalan dünyasında sağlam ağıl və həqiqətin bu yeganə mühafizinin tərəfindədayandığını hiss edirdi. Bir saniyə sonra isə o, yenidən kütləyə qoşulur, Qoldsteyn haqqındadeyilənlərin hamısını həqiqət kimi qəbul edirdi. Belə anlarda Böyük Qardaşa bəslədiyi gizli nifrətsitayişə çevrlirdi. Böyük Qardaş əlçatmaz büt kimi hamının və hər kəsin başı üzərində yüksəlirdi, Asiyaordularının qarşısında qorxubilməz, qüdrətli sərkərdə kimi dayanır, əsl alınmaz qala təsiri bağışlayırdı.Qoldsteyn isə cəmiyyətdən qovulmasına, tənhalığına, hətta mövcudluğunun sual altında olmasınabaxmayaraq, təkcə elə səsinin gücü ilə adamların gözünə sivilizasiya binasını dağıtmağa qadir qorxuncsehrbaz cildində görünürdü.Bəzən belə anlarda nifrəti şüurlu şəkildə tamam başqa şəxsə də yönəltmək olurdu. Uinstongecəyarısı dəhşətli qarabasmadan ayılıb özündə başını yastıqdan qaldırmağa güc tapan adam kimibütün iradi qüvvəsini toplayaraq ekrandakı sifətə bəslədiyi nifrəti arxa sıradakı qarasaçlı qıza tuşladı.Xəyalından bir-birindən gözəl, cəlbedici səhnələr keçdi. Onu rezin dəyənəklə ölüncəyə qədərbudayardı. Onu lüt soyundurub dirəyə sarıyar, Müqəddəs Sebastian kimi bədənini oxlarla dəlik-deşikedərdi. Onu ləzzətlə zorlayar, orqazm anında isə bıçağı düz boğazına saplardı. İndi ona nə üçün nifrətetdiyinin səbəbini əvvəlkindən daha aydın başa düşürdü. Gənc, gözəl və antiseks əhvali-ruhiyyəliolduğuna görə, bu qızla bir yatağa girmək istədiyinə, amma niyyətinin heç vaxt baş tutmayacağınıbildiyinə görə, qucaqlanmaqdan, oxşanmaqdan ötrü yaradılmış nazik, yumşaq belində Uinstonun əlinideyil, əlçatmazlığın hamıya meydan oxuyan rəmzini qırmızı – qurşağı gəzdirdiyinə görə!