Kitabı yüklə - Kitabxana

O, yenə Ketrin haqqında düşünməyə başladı. Ayrıldıqları vaxtdan doqquz, on, bəlkə, on bir ilkeçirdi. Ketrini nadir hallarda xatırlamasının özü də maraqlı idi. Bəzən günlərlə nə vaxtsa evli olduğuyerli-dibli yadına düşmürdü. Birgə yaşayışlar, təxminən, on beş ay çəkmişdi. Partiya boşanmağa icazəvermirdi. Uşağı olmayanların ayrı yaşamalarına isə etiraz edilmirdi. Əksinə..Ketrin ucaboylu, sarısaçlı, düzqamətli, incə deyiləcək qədər arıq bir qız idi. Düzgün, qartalprofilli sifətini ilk baxışdan gözəl və nəcib saymaq olardı. Lakin həmin təsəvvürün ömrü qadının nəcibgörünüşü arxasında necə boşluq dayandığını dərk edənə qədər çəkirdi. Evlilik həyatının ilk vaxtlarındaUinston, bəlkə də, başqaları ilə müqayisədə bu qadını daha yaxşı tanıya bilmiş, onun düşündüyündəndə qat-qat səfeh, mənasız, bayağı məxluq olduğunun fərqinə varmışdı. Ketrinin başında şüarlardanbaşqa heç bir şey yox idi. Təpədən dırnağa qədər Partiyaya sadiq idi, Partiyanın ortaya atdığıcəfəngiyatı başdan-başa əzbərləmişdi. Həyatını Partiya direktivlərindən kənarda təsəvvürə gətirmirdi.Uinston öz aləmində arvadının adını “yeriyən qrammofon” qoymuşdu. Amma bununla bərabər, təkbircə şey – yataq məsələsi olmasaydı, bəlkə də, indiyə qədər birlikdə yaşamaları mümkün idi.Ketrinə barmağının ucu ilə toxunan kimi titrəyir, dərhal da daşa dönürdü. Onu qucaqlamaqlataxta manekeni bağrına basmağın heç bir fərqi yox idi. Hətta Ketrini özünə sıxanda Uinstonda elətəsəvvür yaranaırdı ki, eyni anda qadın həm də var gücü ilə onu özündən kənara itələyir. Dartılıbbərkiyən əzələləri də bundan xəbər verirdi. Yataqda gözüyumulu uzanırdı. Nə müqavimət göstərir, nəkömək edirdi. Sadəcə, tabe olurdu. Bu çox utandırıcı, bəlkə də, dəhşətli vəziyyət idi. Əgər bir dəikilikdə yatağa girməmək barədə razılığa gələ bilsəydilər, Uinston ailə həyatına yenə dözə bilərdi.Amma nə qədər təəccüblü görünsə də, Ketrin bununla razılaşmırdı. Deyirdi ki, baş tutsa, mütləq Partiyaüçün dünyaya övlad gətirmək lazımdır. Beləliklə, təbii maneələr olmayanda yataq məşğələləridəyişməz ardıcıllıqla həftədə bir dəfə təkrarlanırdı. Hətta həmin günlərdə səhər Ketrin nə işgörəcəklərini Uinstonun yadına salırdı. Leksikonunda “işin” iki adı vardı. Biri “uşaq düzəltmək”, o biriisə “bizim Partiya qarşısında borcumuz” (elə belə də deyirdi) idi. Tezliklə yataq məsələsininyaxınlaşdığı günlər Uinstonda əməlli-başlı xof yaratmağa başladı. Xoşbəxtlikdən, uşaq məsələsialınmadı. Ketrin cəhdlərə son qoymağa razı oldu. Bir müddət sonra tamam ayrıldılar.Uinston səssizcə ah çəkdi. Sonra qələmi götürüb yazmağa davam etdi.... çarpayıya uzandı, heç bir müqəddiməsiz-filansız, təsvirəgəlməz bayağılıq və ədəbsizliklədonunu yuxarı çəkdi. Mən...Uinston özünü yenidən o yarımzirzəmidə, tutqun lampa işığında gördü. Ucuz ətirin və bit-