Kitabı yüklə - Kitabxana

keçəndən sonra həmişəlik gözdən itəcəkdilər. O, burada işıqda, havada dayanıb. Anası ilə bacısını isəgirdab udur. Məhz Uinstonun yuxarıda qalması üçün onlar orada – aşağıda, ölümün ağuşunda idilər.Bunu Uinston da, anası ilə bacısı da başa düşürdülər. Hər şeyə anlayışla yanaşdıqları sifətlərindən dəaydın görünürdü. Üzlərində heç bir narazılıq, yaxud tənə ifadəsi yox idi. Ürəkləri də bu hisslərdən xaliidi. Uinstonun sağ qalması üçün ölməli olduqlarından, deyəsən, o qədər də üzülmürdülər. Çünki bu,gerçəkliyin qaçılmaz qanunlarından biri idi.Uinston hadisələrin axarını indi heç cür xatırlaya bilmirdi. Amma yuxusunda da əyan olduğukimi anası ilə bacısının onun yaşaması naminə həyatlarını qurban verdiklərini anlayırdı. Gözləriönündə cərəyan edən təkcə səciyyəvi yuxu səhnələri deyildi, həm də insanın əqli həyatının davamı idi;yuxuda həyatın elə anları, yaddaşa hopmuş elə təəssüratlar canlanırdı ki, oyanandan sonra da onlar sənəyeni və qiymətli görünürdülər. İndi Uinstonu birdən-birə sarsıdan anasının, təxminən, otuz il əvvəlkiölümü idi. Bu ölüm anlaşılması imkan xaricində olan kədərli və faciəli hadisə idi. Anladığı qədərfaciə keçmiş dövrün özü ilə, hələ şəxsi həyatın, məhəbbət və dostluğun mövcud olduğu, ailə üzvlərininsəbəbini izah etməyə ehtiyac duymadan bir-birilərinin arxasında dayandıqları zamanın həmişəlikitirilməsi ilə bağlı idi. Anasının xatirəsini ürəyində tikan kimi yaşadırdı. Anası onu sevərək dünyadanköçmüşdü. Uinston hələ çox kiçik və xudbin olduğundan onun sevgisinə övlad məhəbbəti ilə qarşılıqverə bilməmişdi. Anası son dərəcə şəxsi, sarsılmaz hisslərə sədaqətinə görə indi Uinstonun xatırlayabilmədiyi hansısa yolla özünü qurban verməyi yaşamaqdan üstün tutmuşdu. Başa düşürdü ki, beləşeylər indi əsla təkrarlana bilməz. İndi qorxu, nifrət, ağrı var, lakin hisslərdəki ləyaqət yoxdur, dərin,yaxud hər şeyi ehtiva edən kədər yoxdur. Uinston bütün bunları neçə yüz fut dərinlikdə, hələ dəbatmaqda olan gəmidəki anası ilə bacısının yaşılımtıl su laylarının altındakı geniş açılmış gözlərindəgörürdü.Yumşaq otlu çəmənlikdə dayanmışdı. Qüruba meyillənməkdə olan yay günəşinin şüaları altındahər tərəf qızılı rəngə çalırdı. Bu mənzərə yuxusuna elə tez-tez girirdi ki, həmin yeri gerçək həyatdahəqiqətən də görüb-görmədiyini heç vaxt dəqiqləşdirə bilmirdi. Ayılandan sonrakı düşüncələrindəUinston günəş nurunda çimən o çəmənliyi Qızıl Ölkə adlandırmışdı. Bir qədər solğun, bəzi yerlərdəotunu dovşanların didişdirdiyi çəmənlik... Ortasından cığır keçirdi. Cığırın kənarlarında köstəbəklərinqazıb çıxardıqları torpaq topaları vardı. Külək canlı hasar kimi çəmənliyin kənarında sıralanmışqarağacların budaqlarını ahəstəcə silkələyirdi. Sıx yarpaqlar qadın saçları kimi dalğalanırdı. Haradasalap yaxınlıqda gözəgörünməz balaca çay axırdı. Sahilində, söyüd budaqlarının üzərinə kölgə saldığıkiçik nohurlarda isə balıqlar sayrışırdı.Qarasaçlı qız çəmənlikdən keçib ona tərəf gəlirdi. Əlinin ani hərəkəti ilə paltarını parçalayıb,