Kitabı yüklə - Kitabxana

– Gör nəyi nəylə əvəz eləyirsiniz! – Saym təəccübünü bildirdi.İstehza ilə qıyılan gözlər Uinstonun sifətində dolaşırdı. Baxışları, sanki, “Sizi yaxşı tanıyırıq! –deyirdi. – Üzünüzə baxan kimi əsirlərin edamına niyə getmədiyinizi bilirəm”. Saym ağıllı, həm də çoxacıdil mühafizəkar kimi tanınırdı. O, helikopterlərin düşmən kəndlərinə hücumu, fikir cinayətkarlarınınməhkəmə prosesləri və hər şeyi boyunlarına almaları, Sevgi Nazirliyinin zirzəmilərində yerinə yetirilənedam hökmləri haqqında xoşagəlməz bir şövqlə danışmağı bacarırdı. Söhbət elədikləri vaxtlardaUinston imkan düşdükcə onun diqqətini belə mövzulardan yayındırmağa, həqiqətən də, nüfuzlumütəxəssislərindən biri kimi tanındığı, həmişə maraq və vurğunluqla söz açdığı Yenidil məsələlərinəyönəltməyə çalışırdı. İndi də Saymın iri, qara gözlərinin sınayıcı nəzərlərindən yayınmaq üçün başınıbir az yana əydi.– Edam əla təşkil olunmuşdu, – Saym həvəslə danışırdı. – Amma əsirlərin ayaqlarınınbağlanması, məncə, mənzərəni korlayır. Onların havanı təpikləmələri xüsusi ləzzət eləyir. Ən ləzzətlisiisə sonluqdur – əsirin göyərmiş, dəqiq desəm, gömgöy göyərmiş dili ağzından bayıra çıxanda... Buməqam çox xoşuma gəlir.– Növbə kimindir? – deyə ağönlüklü, əli kəfkirli prol qadın kobud səslə qışqırdı.Uinstonla Saym podnoslarını piştaxtanın üstünə qoydular. İkisinin də standart naharı bir dəqiqəsonra artıq qarşılarında idi: tənəkə kasada boz-çəhrayı rəngdə şorba, bir parça çörək, bir tikə pendir, birfincan qaramtıl “Qələbə” qəhvəsi və bir həb saxarin.– Orada, teleekranın altında boş masa var, – deyə Saym başı ilə göstərdi. –Yolüstü cin dəgötürərik.Cini qulpsuz çini fincanlarda verirdilər. Dolu zaldan keçib podnosdakı yeməkləri metal masanınüstünə düzdülər. Kimsə sousu dağıtmışdı. Qatı, ürəkbulandıran məhlul qusuntunu xatırladırdı. Uinstonfincanı götürdü, sanki, cəsarətini toplamaq üçün azacıq ara verdi və yağlovça mayeni birnəfəsə başınaçəkdi. Gözlərini yumub-açdı. Yalnız indi bərk acdığını hiss elədi. Şorbanı qaşıqlayıb yeməyə başladı.Arabir boz-bulanıq horranın içərisindən qaşığına şişib formasını itirmiş qırmızımtıl kubiklər çıxırdı.Yəqin, ət məhsulu sayılırdı. Kasalar boşalana qədər heç biri danışmadı. Uinstonun sol tərəfində,arxadakı masada kimsə tez-tez və aramsız üdüləyirdi. Kobud səsi eynən ördək qaqqıltısını xatırladır,yeməkxananı bürümüş ümumi uğultuda aydın seçilirdi.oldu.– Lüğət üzərində iş necə gedir? – sözlərinin yaxşı eşidilməsi üçün Uinston da səsini qaldırmalı– Çox asta, – deyə Saym cavab verdi. – İndi sifətlər üzərində işləyirəm. Ləzzət verir.