Na kogo czeka puste miejsce - Polonia.sk

Otrzymał Pan zaproszenieod organizatorów ForumŚrodkowoeuropejskiego w Bratysławie,by wziąć udział w dyskusji na tematnienawiści. Zaskoczyło to Pana?Nie, dlaczego? Dostaję różne zaproszenia.Przyjechałem, ponieważ miałempoczucie winy, bo w zeszłymroku odmówiłem udziału w takimforum. Wsiadłem więc w samochódi przyjechałem – ode mnie z domu doBratysławy jest tylko pięć godzin jazdy.Ja to przecież robię dla pieniędzy!To taki rodzaj pracy. Nie ma co udawać,że uczestnicy debat przyjeżdżają,by tylko dyskutować.To po co przyjeżdżają?Po co Pan przyjechał?Przyjechałem porozmawiać z ludźmi,spotkać paru znajomych, poznałemtu profesora Baumana. Tu się zdarzająważne rzeczy. A przy okazji cośtam powiedziałem. Ludzie klaskali.Fajnie! Proszę pani, ja piszę książki!To jest moje główne zajęcie. Udziałw takim panelu to jest tylko dodatek,powiedzmy przyjemność czy przerwaw mieszkaniu na wsi (śmiech).Nie jestem zawodowym panelistą. Po -łowa z tych ludzi, którzy wzięli udziałw tym panelu, żyje z tego – jeździz jednego seminarium na drugie.Skoro Pana zapraszają, i to niepierwszy raz, a skwitował to Pan przedchwilą, że to taki rodzaj pracy, możewięc zaczyna się z Pana robić panelista?Nie, ja tego nie znoszę! Nie lubię robićz siebie idioty. Ja lubię sam występować,wtedy jest zupełnie inaczej.Panelista-solista?Lubię opowiadać swoje historie,prywatne obsesje. Piszę swoją prawdę,bo tylko ją potrafię opowiedzieć.Czyli dla Pana udział w takim forum tobardziej towarzyska korzyść?Andrzej Stasiuk: „Ja bym siędał za tę Polskę pokroić!“z tej części Europy są bardziej oswojeniz nienawiścią, a nienawiść jest uczuciem, które ich łączy“ –„Ludziepowiedział m.in. Andrzej Stasiuk podczas dyskusjipublicznej, poświęconej nienawiści, odbytej w ramach ForumŚrodkowoeuropejskiego, przebiegającego w Bratysławie w dniach15 – 18 listopada. Jego krótkie, ale treściwe wypowiedzi, słuchaczenagradzali brawami. Z tym cenionym polskim pisarzem, autoremtakich powieści, jak „Mury Hebronu“, „Jadąc do Babadag“,„Opowieści galicyjskie“, znanym również z zamiłowania do Słowacji(mieszka w Beskidzie Niskim, tuż przy granicy słowackiej),rozmawialiśmy już na łamach „Monitora Polonijnego“ cztery latatemu, kiedy to był w Bratysławie, by promować film „Winotruskawkowe“, nakręcony na podstawie jego powieści („MonitorPolonijny”, czerwiec 2008). Wówczas głównym tematem była jegotwórczość, choć zahaczyliśmy również o politykę. Tym razem naszarozmowa dotyczyła między innymi współczesnej Polski i Słowacji.Tylko taka jest korzyść z udziałuw tego typu przedsięwzięciach. Janie bardzo wierzę, że ktoś siedzi nasali i wyciąga z tego jakieś inne korzyści.Chociaż?... Może ktoś inny tak, aleja chyba nie. Dla mnie to przedewszystkim wydarzenie towarzyskie.Jutro pokażę mojej żonie Bratysławę,bo nigdy tutaj nie była. Poprzyja -źnimy się z niektórymi ludźmi... Tosię liczy. Z tego potem powstają książki,ciche historie.Po wizycie w Bratysławiepowstanie książka?Co pani! Z Bratysławy ma powstaćksiążka?Łapię Pana za słowo…Książka powstaje ze zdarzeń, któresię sumują. Cóż ja mogę napisaćo Bratysławie? Trzeci raz tu jestem.Pierwszy raz odwiedziłem to miastoz piętnaście lat temu – byłem wtedykompletnie pijany, więc nic nie pamiętam.Według Pana Warszawa to plebejskiemiasto. A jaka się jawi Bratysława?Cała Słowacja jest bardziej chło -p ska niż mieszczańska. Mieszczań -stwo tu było węgierskie i niemieckie.Podobna historia jak w Polsce– naród wiejski. Ale to nic złego!Nie wypiera się własnej tożsamości.Ja sobie cenię plebejskośćWar szawy. Zawsze uważałem, żestolicą Polski nie jest Warszawa,tylko Praga warszawska, bo bardziejoddaje ducha tego kraju. NieŚród mieście, nie Nowy Świat, alePraga oddaje to, czym jest Polska –tym dążeniem, żeby się z chłopaprzekształcić w mieszczanina. I natej Pradze utknęły dwie trzecie narodu!„Życie, prawdziwe życiesię liczy! Ale to się toczypoza mediami! Ja naszczęście nie mamtelewizora”.8MONITOR POLONIJNY