Bilge Karasu - Gece

makta ne kadar haklılar; siz, böcekleri —onların sizin elinizden
çıktığını siz ne belirttiniz ne de gizlediniz ya...— yazmakta ne
kadar haklıymışsınız. Biz kendimizi bir şeyler sanıverdik çıktık;
gerçekte herhangi bir gücün bizim elimize geçmesi için bile daha
çok, pek çok uğraşmamız gerekecek. Uğraşıyoruz da. Ama bu
çabanın gitgide kirlenmesi beni kaygılandırıyor.
Uzun süredir, tasarladıklarımız gelip gelip üç noktaya dayanıyor.
Bize karşı olanların sayısı pek büyük. Bizi küçümseyenlerin
sayısı da azımsanacak gibi değil. Bizi kullananlar, kullanmağa
elverişli bulanlar bile, bizden sayıca çok, neredeyse...
Kullanılmağı kabul ettikse, nasıl olsa bir gün her şeyin elimize
geçeceğine inandığımız içindir. Bu inancım azalmadı. Biz kendimize
göre haklıyız; güzel, büyük bir şey istiyoruz, gerçeldeştireceğiz
de. Ama demin sözünü ettiğim kirlenme, nesnel olgulara
girer. İnsanların vurulup öldürülmesini, haklı bir iş diye savunmak
gücünü bulabiliriz kendimizde. Ama eski çağlarda ancak
saraylann küçük düzenbazlarının tasarladığı, başvurduğu ya
da yaptığı, işlediği küçüklükleri toplum ölçüsünde büyüterek tasarlamak,
işlemek, o kadar övünülecek bir şey sayılır mı?