Bilge Karasu - Gece

Çantam hep koltuğumun altındaydı. Sonu gelmeyen geçeneklere
daldık o küçük, dar arka kapıdan girdikten sonra. Yol bir
saat sürmüş olacaktı. Arabanın penceresinden gördüğüm sokaklar,
evler, hem bildiğim yerlerdi, hem de ilk kez görüyor gibiydim
onları. Yıllardır gitmemiştim o yana. Şehir ne kadar büyümüş,
değişmiş!
Yanımdaki kadın, geçeneklerde yürümekten sıkılıvermiş
gibi, ansızın, hiç beklemediğim bir anda (önünden geçip gidecekmişçesine
bir adım atmışken) bir kapıyı açtı, beni de içeri
çekti. Bir masanın başına oturttu.
Çantam hep koltuğumun altındaydı. Sakalsız, bıyıksız,
dazlak bir adam, gözlüksüz, kaşsız, kirpiksiz bir adam, karşıma