Bilge Karasu - Gece

Şehrin ana caddesine açılan en geniş yan sokaklardan birinde
yakaladıkları delikanlı olayında, bunun böyle olduğunu
pek çok insan açıkça anladı. İşçilerin uyguladıkları işlem, ossaat
gönüllerine doğuvermiş bir doğaçlamanın bütün tazeliğini, usta
işi acemiliğini taşıyordu çünkü.
Ama gene o gün, daha da ince bir üzgüyü karanlık bastıktan
hemen sonra akıl edeceklerdi. Daha önce böyle bir şey düşünemediklerine
biraz şaşarak, biraz da yerinerek.
Bu incenin incesi buluş, oldukça sudan bir şeydi üstelik.
Bütün yaptıkları, susmak, kıpırdamamak oldu. O kadar. Görünmemek,
susmak, yokmuş gibi davranmak. Birkaç saat boyunca.
Gizlendikleri karanlık köşelerden seyrettiler aydınlık pencerelerden
kaygılı bakışların sağa sola kaçamak kaçamak bakarak
perdelerinin ardında yitmesini, yüpürgen ellerin kapı önlerindeki
çocukları kapıp içeri alıvermesini, karanlığa kalanların
önlerine bakarak koşar adım evlere dalmasını... Kapıların sessizce
sürgülendiğini işitti çakal kulakları. Işıkların teker teker söndüğünü
gördüler. Karşı konmazı beklemenin, beklenenin gelme-
yişiyle artan kaygının gitgide yeğinleştirdiği korkunun, karın
boşluklarındaki kemiriciliğini duyar gibi oldular; dile gelmez
hazlar duydular etlerinin her noktasında.