Bilge Karasu - Gece

En kötü bir karabasanda duyulacak kaygı, korku, sıkıntı
karışımı bir daralma içinde kendimi güçbelâ sokağa attım. Çocuklar,
büyükler, durmadan bağırıyorlardı ardımdan. "Gün-düzcü-cü-cüüüü.
Gündüzcü-cü-cüüüü..." Yeni çıkan sözlerden olsa
gerekti bu. Ama gecenin işçilerinin duvarlarda, taşlarda bıraktıkları
sözel, dilsel izler arasında böyle bir aşağılama sözüne rastladığımı
ansıyamıyordum. Hâlâ da ansıyamıyorum ya... Bu sabah
gene baktım yollara, direklere. Öyle bir şey yok. Oysa o gün, çocukların
seslenişinde aşağılayıcı bir saldırganlık vardı. Gündüzcü,
gececinin karşıtı diye kullanılabilirdi; ama "gececi", olsa olsa,
benim kafamda bir anlam taşır. Yoksa, herkesçe bilinen bir
şeyi ben buldum, ilk ben düşündüm mü sanıyorum?