Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Dashuri që nuk njeh kufij,<br />
ajo e gjyshes për nipin<br />
Ilda Hoxha<br />
TIRAnË, shqipËri<br />
E<br />
rritur jetime,<br />
pa dashurinë e<br />
nënës dhe mes<br />
shumë vuajtjeve,<br />
por zemrën e ka të mbushur<br />
plot më dashuri. Sfidat e jetës<br />
nuk e kanë penguar që gjithë<br />
dashurinë e munguar t’ua<br />
dhurojë pa kushte nipërve<br />
dhe mbesave. Në zonën ku<br />
ajo banon njihet si “gruaja që<br />
i do fëmijët”. Nazmie Sula,<br />
gjyshja 75-vjeçare rrëfen për<br />
revistën “Votra” jetën e saj<br />
dhe gjënë më të bukur të<br />
jetës, nipin Aleks. Jeta e saj<br />
nuk ka qenë e lehtë. Nëna<br />
nga Korça, por që jeton prej<br />
vitesh në Tiranë është rritur<br />
jetime, pasi e ëma e ka lënë<br />
vetëm 7 vjeçe. Të rritesh<br />
në “dyert e botës” dhe pa<br />
dashurinë e prindërve nuk<br />
është aspak e lehtë.”Unë jetoj<br />
me djalin e vogël, Dritanin.<br />
Ai ka tre fëmijë, dy vajza dhe<br />
një djalë. Mbesës së madhe<br />
i kam vënë emrin tim, Naze.<br />
Mbesa tjetër quhet Adelajda,<br />
ndërsa nipi Aleks”, tregon<br />
gjyshja.<br />
“Unë nuk e kam njohur gjyshen,<br />
ka vdekur e re, ndërsa<br />
dashurinë e nënës nuk e<br />
gëzova dot. Jam rritur jetime,<br />
jam rritur nëpër dyert e botës,<br />
te daja, te tezja, te halla.<br />
Më ka lënë nëna të vogël, 7<br />
vjeçe. Para se të vdiste i ka<br />
thënë tezes ‘më ki kujdes<br />
vajzën’, sepse vetëm mua më<br />
kishte, nuk pati fëmijë tjetër.<br />
Tezja më ka rritur, ajo ishte<br />
nënë për mua.”<br />
“Të qash hallet e mia, nuk<br />
mjafton një dimër dhe një<br />
behar”, rrëfen 75-vjeçarja,<br />
por shpirti i saj sot është i<br />
mbushur plot dashuri, ka<br />
nipër e mbesa që i falin<br />
lumturi në çdo moment. Pa<br />
ta, jeta e saj do të ishte bosh<br />
dhe e pakuptimtë. Lidhjen më<br />
të fortë, gjyshja e ka me nipin<br />
3-vjeçar, Aleksin, të cilin e<br />
çon dhe e merr çdo ditë nga<br />
kopshti. Edhe pse e pafuqishme<br />
fizikisht, nipit kurrë nuk<br />
ia prish qejfin. Që herët në<br />
mëngjes, e merr në kurriz dhe<br />
niset drejt kopshtit. Të gjithë<br />
habiten, si një 75-vjeçare e<br />
sëmurë bën një sakrificë kaq<br />
të madhe, por për gjyshen,<br />
nipi është forca që e mban<br />
gjallë në këtë jetë.<br />
“Ai më do shumë. Nuk pranon<br />
të shkojë me asnjë tjetër<br />
në kopsht. Të mos më çojë<br />
mami dhe motrat në kopsht,<br />
por të më dërgosh ti nëna. ‘Ti<br />
do vish edhe të më marrësh’,<br />
më thotë. Çdo ditë e marr në<br />
kurriz dhe e çoj dhe po unë<br />
shkoj dhe e marr. Sa herë<br />
ka qarë nipi, kam qarë edhe<br />
unë më të. Prisja pas derës<br />
së kopshtit ose çerdhes dhe<br />
pastaj ikja duke qarë për në<br />
shtëpi. Edhe këta që kam<br />
këtu, unë i kam rritur. Dje m’u<br />
sëmur vajza e djalit. Si duket<br />
ishte mërzitur, pasi i kishte<br />
folur mësuesja dhe nuk pranonte<br />
të shkonte në shkollë.<br />
Gjente arsye të ndryshme për<br />
të mos ikur. Më dhemb barku,<br />
qante, ulërinte dhe fillova<br />
edhe unë të qaja. Nuk duro-<br />
92 <strong>VOTRA</strong> magazine.com<br />
PRANVERË 2017
Change language