اما گلدمن: آنارشیزم و مقالات دیگر | فصل یک- آنارشیزم: واقعاً از چه دفاع می‌کند؟

آنارشبریبرزم و مقالات دیگر گروه تئاتر ا گزیت اما گلدمن
آنارشیست بزرگ فرانسوی،‏ پرودون‎٦‎ می گفت:«مالکیت دزدی است.»‏ بله،‏ اما بدون هیچ خطر و ریسکی
برای دزد.‏ مالکیت با ابجنبجحصار تلاش های انباشته شده ی انسان،‏ حق طبیعی او را ربوده است و او را فقبریبرر و
مطرود رها کرده است.‏ مالکیت حبىتبىی این توجیه ‏تحنتحخ ‏بمنبمما را نبریبرز ندارد که انسان به اندازه ی برآورده کردن
‏بمتبممام نیازهایش تولید ‏بمنبممی کند.‏ دانشجوی الفبای اقتصاد هم این را می داند که ‏بهببههره وری نبریبرروی کار در طول
چند دهه ی گذشته بسیار از تقاضای عادی پیشی گرفته است.‏ اما تقاضاهای عادی برای یک ‏بهنبههاد
غبریبررعادی چیست؟ تنها تقاضابىیبىی که مالکیت می شناسد اشتها ی سبریبرری ناپذیرش برای ثروت بیشبرتبرر است،‏ چرا
که ثروت یعبىنبىی قدرت؛ قدرت به اطاعت درآوردن،‏ خرد کردن،‏ ‏بهببههره کشی کردن،‏ قدرت به بردگی
کشیدن،‏ بیدادگری،‏ ‏بجتبجحقبریبرر.‏ آمریکا به طور مشخص به قدرت زیاد خود،‏ به ثروت ملی هنگفت خود
می بالد.‏ آمریکای بیچاره،‏ ‏بمتبممام ثروتش چه سودی دارد ا گر افرادی که آن را تشکیل می دهند در فقری
فلا کت بار به سر ببرببررند؟ ا گر در نکبت،‏ کثافت،‏ و جنایت زندگی کنند،‏ بدون امید و لذت،‏ ارتش ‏بىببىی خابمنبممان
و ‏بىببىی سرزمبنیبنن طعمه های انسابىنبىی.‏
این امر عموماً‏ پذیرفته شده است که ورشکستگی هر سرمایه گذاری ‏بجتبججاری اجتناب ناپذیر است،‏ مگر
اینکه سود از هزینه بیشبرتبرر باشد.‏ اما آبهنبهها که مشغول حرفه ی تولید ثروت هستند هنوز این درس ساده را
نیاموخته اند.‏ هر ساله هزینه ی تولید از ‏لحللححاظ زندگی انسابىنبىی بیشبرتبرر می شود (۵٠،٠٠٠ کشته،‏ ١٠٠،٠٠٠
‏مجممججروح در سال گذشته در آمریکا)؛ بازگشت سود به توده ها که به ابجیبججاد ثروت کمک می کنند ‏همھهممواره کمبرتبرر
می شود.‏ با این حال آمریکا ‏همھهممچنان نسبت به ورشکستگی اجتناب ناپذیر حرفه ی تولیدمان ناآ گاه است.‏
اما این تنها جنایتش نیست.‏ مرگبارتر،‏ جنایت تبدیل تولیدکننده به قطعه ای صرف در دستگاه است،‏ با
اراده و تصمیم کمبرتبرر از ارباب آهبىنبىی و فولادی خود.‏ نه تنها ‏مجممجحصول کار انسان،‏ بلکه قدرت ابتکار عمل
آزاد،‏ اصالت،‏ و علاقه یا میل به چبریبرزهابىیبىی که می سازد نبریبرز از او غارت می شود.‏
ثروت واقعی دربرگبریبررنده ی اقلام کارآمد و زیباست،‏ چبریبرزهابىیبىی که کمک به ابجیبججاد جسم های قوی و زیبا و
‏مجممجحیطی الهللهھام ‏بجببجخش برای زندگی در آن می کند.‏ اما ا گر انسان ‏مجممجحکوم باشد که ‏تحنتحخ را به دور ماسوره بپیچد،‏
یا ذغال استخراج کند،‏ یا سی سال از عمرش را جاده بسازد،‏ دیگر ‏بمنبممی تواند سخبىنبىی از ثروت به میان
آید.‏ آبجنبجچه به دنیا می دهد تنها چبریبرزهابىیبىی خا کسبرتبرری و کریه است که بازتاب دهنده ی وجودی ‏بىببىی روح و کریه
است،‏ ‏‐ضعیف تر از آنکه ‏بجببجخواهد زندگی کند،‏ ترسوتر از آنکه ‏بجببجخواهد ‏بمببممبریبررد.‏ عجیب است که کسابىنبىی
هستند که این روش تولید ‏بمتبممرکزیافته را به عنوان افتخار آمبریبرزترین دستاورد عصر ما می ستایند.‏ آبهنبهها مطلقاً‏
ناتوان از دریافت این مطلب هستند که ا گر ما به اطاعت از ماشبنیبنن ادامه دهیم،‏ بردگی ما از بندگی ای که
به پادشاهان داشتیم کامل تر خواهد بود.‏ آبهنبهها ‏بمنبممی خواهند بدانند که ‏بمتبممرکزگرابىیبىی نه تنها ناقوس مرگ آزادی
است،‏ بلکه سلامت و زیبابىیبىی،‏ هبرنبرر و علم،‏ ‏بمتبممام این ها در این فضای ساعت وار مکانیکی غبریبررممممممکن
می شود.‏
:Pierre-Joseph Proudhon ٦ آنارشیست فرانسوی (۱۸۶۵-۱۸۰۹)، نخستین کسی که خود را آنارشیست نامید و به زعم
بسیاری پدر آنارشیزم است.‏
١٢