اما گلدمن: آنارشیزم و مقالات دیگر | فصل یک- آنارشیزم: واقعاً از چه دفاع می‌کند؟

More documents

Recommendations

Info

آنارشبریبرزم و مقالات دیگر گروه تئاتر ا گزیت اما گلدمن برانگیخته شده باشند یا چون انتظار دارند سرگرم شوند در جلسات شرکت می کنند،‏ شاهدی بر این مدعاست که واقعاً‏ هیچ کشش دروبىنبىی برای یادگبریبرری ندارند.‏ این امر روی هم رفته در بیان انسابىنبىی در شکل نوشتاری متفاوت است.‏ هیچ کس زجمحجممت خواندن کتاب های جدی را به خود ‏بمنبممی دهد مگر آنکه به شدت علاقمند به اندیشه های مبرتبررفىقفىی باشد.‏ این مرا به کشف دیگری می رساند که پس از سال ها فعالیت عمومی به آن رسیدم.‏ آن کشف این است:‏ علبریبررغم ‏بمتبممام ادعاها درباره ی آموزش،‏ شا گرد تنها چبریبرزی را می پذیرد که ذهنش جویای آن باشد.‏ این حقیقت از سوی اغلب آموزگاران مدرن در رابطه با ذهن نابالغ شناخته شده است.‏ من فکر می کنم این امر به ‏همھهممان اندازه درباره ی بزرگسال نبریبرز صدق می کند.‏ آنارشیست ها و انقلاب طلبان نبریبرز ‏همھهممانند موسیقیدان ‏بمنبممی توانند ساخته شوند.‏ ‏همھهممه ی آبجنبجچه می توان ابجنبججام داد این است که بذر اندیشه را کاشت.‏ اینکه حیابىتبىی گسبرتبررش یابد یا نه بسیار بستگی به حاصلخبریبرزی خا ک انسابىنبىی دارد،‏ گرچه کیفیت بذر اندیشه نبریبرز نباید از نظر دور ‏بمببمماند.‏ در جلسات ‏[سخبرنبررابىنبىی]‏ حواس ‏مجممجخاطب به هزاران چبریبرز ‏بىببىی اهمھهممیت پرت می شود.‏ سخبرنبرران هر چقدر هم که فصیح باشد،‏ ‏بمنبممی تواند از ‏بىببىی قراری ‏جمججممعیت بگریزد،‏ با این نتیجه ی اجتناب ناپذیر که موفق ‏بجنبجخواهد شد ریشه بدواند.‏ به احتمال زیاد حبىتبىی حق را نسبت به خود نبریبرز ادا ‏بجنبجخواهد کرد.‏ ارتباط میان نویسنده و خواننده صمیمانه تر است.‏ درست است،‏ کتاب ها تنها ‏همھهممان چبریبرزی هستند که ما می خواهیم باشند؛ با ‏بهببههبرتبرر بگو ‏بمیبمم،‏ چبریبرزی هستند که ما از آن تعببریبرر می کنیم.‏ اینکه می توانیم چنبنیبنن کنیم بیانگر اهمھهممیت بیان نوشتاری در مقابل بیان شفاهی است.‏ ‏همھهممبنیبنن قطعیت است که مرا وادار کرده است تا اندیشه هابمیبمم درباره ی موضوعات گونا گون حائز اهمھهممیت فردی و اجتماعی را در یک جلد گرد آورم.‏ آبهنبهها ‏بمنبمماینده ی تلاش ذهبىنبىی و روحی بیست و یک سال هستند‐‏ نتابجیبججی که پس از تغیبریبررات و بازنگری های دروبىنبىی بسیار گرفته شده اند.‏ من به آن اندازه خوش ببنیبنن نیستم که امیدوار باشم خوانندگابمنبمم به پرسمشسمماری کسابىنبىی باشند که مرا شنیده اند.‏ اما ترجیح می دهم با اندک تعدادی که واقعاً‏ می خواهند بیاموزند ارتباط برقرار کنم تا بسیاری که آمده اند تا سرگرم شوند.‏ و اما این کتاب نبریبرز خود می بایست گویای خود باشد.‏ اشارات توضیحی جز ‏بىببىی ارزش کردن اندیشه های مطرح شده کاری از پیش ‏بجنبجخواهند برد.‏ با این حال،‏ می خواهم از دو ایراد که ‏بىببىی شک برانگیخته خواهد شد جلوگبریبرری کنم.‏ یکی در ارتباط با مقاله ی ‏«آنارشبریبرزم»‏ است و دیگر ‏«اقلیت ها در برابر ا کبرثبرریت ها».‏ ‏«چرا ‏بمنبممی گویید که ‏بجتبجحت آنارشبریبرزم امور چگونه ابجنبججام خواهد شد؟»‏ سوالىللىی است که هزاران بار نا گزیر به روبرو شدن با آن بوده ام.‏ چون من معتقدم که آنارشبریبرزم ‏بمنبممی تواند دابمئبمماً‏ برنامه یا روشی عدول ناپذیر ٦
آنارشبریبرزم و مقالات دیگر گروه تئاتر ا گزیت اما گلدمن برای آینده ارائه کند.‏ آبجنبجچه که هر نسل جدید باید با آن مبارزه کند،‏ و دست کم می تواند بر آن غلبه کند،‏ بار سنگبنیبنن گذشته است که ‏همھهممه ی ما را ‏همھهممچون دامی در خود نگه می دارد.‏ آنارشبریبرزم،‏ دست کم به زعم من،‏ نسل های آینده را آزاد می گذارد تا نظام ‏مجممجختص به خود را در ‏همھهمماهنگی با نیازهایش گسبرتبررش دهد.‏ روشن ترین ‏بجتبجخیلات ما نبریبرز ‏بمنبممی تواند توانابىیبىی های بالقوه ی نسلی را که از بندهای ببریبرروبىنبىی رها شده است پیش بیبىنبىی کند.‏ پس چگونه کسی می تواند ادعا کند که برای آیندگان خط مشی تعیبنیبنن ‏بمنبمماید؟ ما که برای هر یک نفس از هوای تازه و پا ک ‏بهببههای گزافىففىی می پرداز ‏بمیبمم می بایست در مقابل ‏بمتبممایلِ‏ به زبجنبججبریبرر کشیدن آینده پاسداری کنیم.‏ ا گر ما موفق شو ‏بمیبمم که خا ک را از زباله های گذشته و حال پا ک کنیم،‏ برای نسل های آینده بزرگ ترین و ابمیبممن ترین مبریبرراث ‏بمتبممام اعصار را به جای خواهیم گذاشت.‏ دلسردکننده ترین گرایش معمول میان خوانندگان این است که ‏جمججممله ای را به عنوان معیار اندیشه ها یا شخصیت نویسنده از یک اثر برگبریبررند.‏ به عنوان مثال،‏ فردریش نیچه به عنوان فردی که از ضعیف نفرت دارد توصیف می شود،‏ چرا که به ابرانسان معتقد بود.‏ به ذهن مفسران سطحیِ‏ این ذهن بزرگ خطور ‏بمنبممی کند که این تصویر ابرانسان مستلزم این وضعیت اجتماع نبریبرز بود که نسل بردگان و ضعفا را متولد نکند.‏ ‏همھهممبنیبنن نگرش ‏مجممجحدود است که ما کس اشبرتبررنر‎٣‎ را چبریبرزی ‏بمنبممی بیند جز پیامبرببرر تئوریِ‏ ‏«هرکس برای خودش،‏ و شیطان هم آنکه جا مانده است را بگبریبررد».‏ اینکه فردگرابىیبىی اشبرتبررنر دربرگبریبررنده ی بزرگ ترین امکان های اجتماعی است مطلقاً‏ نادیده گرفته شده است.‏ با این حال،‏ این حقیقت دارد که ا گر قرار باشد جامعه آزاد شود،‏ از طریق فردهابىیبىی رهابىیبىی یافته چنبنیبنن خواهد شد که تلاش های آزادانه شان جامعه را می سازد.‏ این مثال ها مرا به ایرادی که درباره ی ‏«اقلیت ها در برابر ا کبرثبرریت ها»‏ مطرح می شود می رساند.‏ ‏بىببىی شک من به عنوان دسمشسممن مردم طرد می شوم،‏ چرا که من توده ی مردم را به عنوان یک عامل خلاقه ‏بمنبممی پذیرم.‏ من این را بر مرتکب شدن به ابتذال ‏تحنتحخ ‏بمنبممای عوام فریبىببىی،‏ که به عنوان طعمه ای برای مردم این چنبنیبنن راتحیتحج است،‏ ترجیح می دهم.‏ من رتحنتحج توده های سرکوب شده و ‏مجممجحروم را به خو ‏بىببىی درک می کنم،‏ اما ‏بمنبممی پذیرم که مسکن های مسخره ی معمول را ‏بجتبججویز کنم که نه می گذارد بیمار ‏بمببممبریبررد و نه ‏بهببههبود یابد.‏ در پرداخبنتبنن به کاسبىتبىی های اجتماعی،‏ هیچ اقدامی بیش از اندازه رادیکال نیست؛ به علاوه،‏ امر رادیکال عموماً‏ امر حقیقی است.‏ عدم باور من به ا کبرثبرریت متاثر از باورم به توانابىیبىی های بالقوه ی فرد است.‏ تنها زمابىنبىی که فرد آزاد شود تا بتواند ‏همھهممراهان خود را در یک هدف مشبرتبررک انتخاب کند،‏ می توانیم به نظم و ‏همھهمماهنگی در این دنیای هرج ومرج و ‏بىببىی عدلبىتبىی امیدوار باشیم.‏ درباره ی دیگر مسائل،‏ کتاب من باید خود گویای نظراتش باشد.‏ اما گلدمن ٧ Max Stirner ٣
Page 1 and 2: ١‐ آنارشبریبرزم:‏
Page 3 and 4: آنارشبریبرزم و مقا
Page 5: آنارشبریبرزم و مقا
Page 19: آنارشبریبرزم و مقا

اما گلدمن: آنارشیزم و مقالات دیگر | فصل یک- آنارشیزم: واقعاً از چه دفاع می‌کند؟

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?