مدیریت در تئاتر امروز ایران
پرونده تحریریه اگزیت . آبان نود و هفت به قلم: مجید اصغری، آرمان عزیزی، اردشیر شیرخدایی، شیرین میرزانژاد
پرونده تحریریه اگزیت .
آبان نود و هفت
به قلم: مجید اصغری، آرمان عزیزی، اردشیر شیرخدایی، شیرین میرزانژاد
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
گروه تئاتر ا گزیت <strong>مدیریت</strong> <strong>در</strong> تئاتر <strong>امروز</strong> <strong>ایران</strong> پرونده بجتبجحریریه ا گزیت ‐آبان ٩٧<br />
بسیار خواهد گرفت و تعیبنیبنن قیمت بالاتر بهببههای بلیط تا سقف مبریبرزان تقاضای عموما نوکیسه گان و<br />
طبقات بالابىیبىی جامعه مجممججاز است.<br />
شبه تئاتر، شبه بمتبمماشا گر<br />
آیا این مبریبرزان از <strong>در</strong>وغ و فریبکاری <strong>در</strong> تئاتر منعکس کننده ی گسبرتبرردگی همھهممبنیبنن صفات <strong>در</strong> اجتماع<br />
ما نیست؟ آیا شرایط کنوبىنبىی <strong>در</strong> تئاتر <strong>امروز</strong>، وضعیت جامعه ی به شدت طبقابىتبىی ما را بازتاب<br />
بمنبممی دهد؟ فرصت طلبىببىی، سودجو بىیبىی، منفعت طلبىببىی شخصی از خصوصیت های قابل لمللممس روزانه <strong>در</strong><br />
اجتماع ما نیست؟ خشونت، تقلب، بىببىی حرمبىتبىی، سفسطه گری و ریا <strong>در</strong> مناسبات انسابىنبىی <strong>امروز</strong>، روابط<br />
سالمللمم و عاشقانه و مبتبىنبىی بر احبرتبررام را زائل نکرده است؟ آیا تئاتر <strong>امروز</strong> ناخواسته آینه اجتماع<br />
است؟<br />
بعضی معتقدند اساسا این مجممجخاطب است که با اعمال سلیقه و بجنبجحوه ی پول خرج کردنش هبرنبررمندان<br />
را به نبریبرروی کار خودش بدل کرده و <strong>در</strong> سمشسممایل یک کارفرما بر ذهن آبهنبهها سوار شده است. (۶)<br />
مجممجخاطبان بورژوا و شبه بمتبمماشا گران نوکیسه که تئاتر برای آبهنبهها بیشبرتبرر کارکرد جلوه فروشانه دارد. تئاتر<br />
مستقل با جمحجممایت مالىللىی دولت میسر می شود. البته با جمحجممایت مالىللىی بدون دخالت و ممممممبریبرزی بر تولید و<br />
شکل و مجممجحتوای آن. تئاتر اندیشمند برای حرکت و بقایش نبایسبىتبىی وابسته به جیب مجممجخاطب باشد.<br />
از ایده تا اجرا؛ پروژه ی خبریبررخواهانه استعدادیابىببىی هبرنبرری یا کسب و کار پر رونق مبتبىنبىی بر فریب؟<br />
ابجیبججاد و افرایش تعداد سالن های خصوصی، معضل دیرینه ی نابه سامابىنبىی فارغ التحصیلان بىببىی کار را<br />
حل نکرده است. ریشه ی اصلی این معضل بىببىی کفایبىتبىی نظام آموزشی است <strong>در</strong> عدم توانابىیبىی یا<br />
خواست <strong>مدیریت</strong> جذب دانشجو به دانشکده های تئاتر… <strong>در</strong> چنبنیبنن شرایطی مجممجحدودیت های<br />
فراوابىنبىی برای فعالیت و کار همھهممگی فارغ التحصیلان فارغ از اینکه چه <strong>در</strong> دانشگاه ها آموخته اند،<br />
وجود دارد.<br />
<strong>در</strong> چنبنیبنن شرایطی است که برخی از هبرنبررمندان هم به واسطه اعتبار کاری شان اقدام به<br />
برگزاری کارگاه هابىیبىی بجتبجحت عنوان از ایده تا اجرا می بمنبممایند و <strong>در</strong> واقع طی قراردادی به اعتبار نام<br />
خود با ثبت نام کنندگان دوره شان قراردادی تضمیبىنبىی برقرار می کنند تا <strong>در</strong> قبال <strong>در</strong>یافت مبلغ<br />
مشخص و البته سبرپبرری کردن دوره آموزشی، به روی صحنه بروند. به جز استثنائابىتبىی، نتیجه این<br />
دوره ها <strong>در</strong> همھهممه زمینه های اجرابىیبىی از مبنتبنن تا بازی ها چندان مطلوب نیست. اینطور کارگاه ها <strong>در</strong><br />
غیاب جمحجممایت های مالىللىی دولت از هبرنبررمندان، معمولا صرفا مجممجحلی برای کسب <strong>در</strong>آمد تلقی می شود.<br />
ضمنا فرصت خو بىببىی را برای برخی افراد فراهم می کند که با مبریبرزابىنبىی علاقه به بازیگری با صرف<br />
هزینه هنگفبىتبىی با تضمبنیبنن بالاخره بر روی صحنه دیده شوند. اینکه نتیجه این قبیل کارگاه ها معرفىففىی<br />
!14