مدیریت در تئاتر امروز ایران
پرونده تحریریه اگزیت . آبان نود و هفت به قلم: مجید اصغری، آرمان عزیزی، اردشیر شیرخدایی، شیرین میرزانژاد
پرونده تحریریه اگزیت .
آبان نود و هفت
به قلم: مجید اصغری، آرمان عزیزی، اردشیر شیرخدایی، شیرین میرزانژاد
- No tags were found...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
گروه تئاتر ا گزیت <strong>مدیریت</strong> <strong>در</strong> تئاتر <strong>امروز</strong> <strong>ایران</strong> پرونده بجتبجحریریه ا گزیت ‐آبان ٩٧<br />
به نوعی بجنبججات دهنده تئاتر از شرایط فعلی است. او اجرابىیبىی نشدن صحیح اصل ۴ ۴ را منشاء<br />
مشکلات اصلی تئاتر می داند(١).<br />
حسبنیبنن پارسابىیبىی مدیرفرهنگی و کارگردان تئاتر که با سرمایه بجببجخش خصوصی اقدام به ساخت<br />
بمنبممایشی با هزینه های میلیاردی بمنبمموده است، <strong>در</strong> برابر اعبرتبرراضات به وجود آمده پبریبررامون قیمت بلیط و<br />
شفاف سازی منابع مالىللىی پروژه با ارجاع به اصل ۴ ۴ قانون اساسی اعلام داشت از سرمایه بجببجخش<br />
خصوصی و بدون استفاده از کمک و سوبسید و سالن دولبىتبىی بمنبممایش اش را روی صحنه می برد. (٩)<br />
<strong>در</strong> واقع مناسبات زمینه ساز تولید تئاتر گران و فاخر، که اولبنیبنن و آخرین بمنبممونه آن نیست ماحصل<br />
فراخ تلاش های بىببىی وقفه دولت و برخی هبرنبررمندان تئاتر طی یک دهه اخبریبرر برای خصوصی سازی<br />
تئاتر است.<br />
<strong>در</strong> هر حال سیاست گذاری های کلان و اقدام های مدیران و اجرا گران دولبىتبىی وهمھهممراهی و<br />
سازگاری برخی از هبرنبررمندان و دست اندکاران با این شرایط <strong>در</strong> طی همھهممه این سال ها، نتاتحیتحج<br />
مایوس کننده و نا امیدکننده ای برای مجممجخاطبابىنبىی چون من داشته است. خصوصی سازی تئاتر اندیشه<br />
و تفکر را به مجممجحاق می کشاند و نابرابری و <strong>در</strong>وغ را پیشکش می کند.<br />
خصوصی سازی موجب انقراض تئاتر و کارگردانان مولف <strong>در</strong> <strong>در</strong>از مدت است و ریشه خلاقیت و<br />
پیشرو بودن را می خشکاند. این روند منجر به جوابمنبممرگی استعدادهای خلاق و یا دانشگاهی<br />
<strong>در</strong> بسبرتبرر سودازده ی بازاریابىببىی و بازگشت سرمایه می شود.<br />
<strong>در</strong> این شرایط آشفته ما مجممجخاطبان ناامید و سرگردان <strong>در</strong> بمتبمماشاخانه های شلوغ اما بىببىی فروغ،<br />
گم گشته ی خود را <strong>در</strong> کجا بجببججوییم؟<br />
زمان آن رسیده که همھهممه فعالبنیبنن اصیل عرصه هبرنبررهای بمنبممایشی و مجممجخاطبان جدی آن به آثار و عواقب<br />
سیاست های اعمالىللىی و دستوری دولت <strong>در</strong> قبال تئاتر <strong>در</strong> این چند سال توجه بمنبممایند و برای تغیبریبرر<br />
این رویه نامطلوب همھهممبستگی پیدا کنند. این بار به طور مستقل و آ گاه به جای اینکه با انتفاع<br />
دولت <strong>در</strong> قطع بودجه تئاتر هم داستان شوند، به طرد سیاست های اعمال شده ببرپبرردازند. آیا واقعا<br />
نباید به این هم پیمابىنبىی بجببجخش خصوصی، دولت و صنف (که شامل همھهممه هبرنبررمندان هم نیست) <strong>در</strong><br />
قطع بودجه جمحجممایبىتبىی تئاتر به دیده تردید نگریست؟ <strong>در</strong> چنبنیبنن وضعیبىتبىی چه گروه هابىیبىی انتفاع<br />
می برند؟ به نظر می رسد برنده اصلی این وضعیت <strong>در</strong> وهله اول دولت است چرا که هم بار<br />
مسولیت ذابىتبىی اش را از عهده خود ساقط کرده و هم به واسطه بجتبججاری کردن تئاتر آن را سبرتبررون و<br />
بىببىی اثر بمنبمموده است. از طرفىففىی سانسور اقتصادی نو ظهور، به کمک ممممممبریبرزی از قبل موجود آمده و آن را<br />
کارآمدتر و کامل تر کرده است.<br />
!16
Change language