agkyra_80_2014
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ἄγκυρα Ἐλπίδος<br />
νετε. Πρέπει νὰ τρέφετε τοὺς πεινῶντες καὶ νὰ<br />
τοὺς εὐχαριστῆτε, ὅπως σᾶς εἶπα, μὲ τὸ ψωμὶ<br />
ποὺ ἔχη διαταχθῇ νὰ διανέμεται καὶ τὸ κρασὶ<br />
καὶ μὲ ὅποια ὄσπρια, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ θὰ περισσεύουν<br />
ἀπὸ τὶς ἀνάγκες σας. Θὰ ἔπρεπε, βεβαίως,<br />
ὅλα αὐτὰ νὰ δίδωνται ἀπὸ τὸ ὑστέρημά<br />
σας, ἀλλ’ ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατόν,<br />
ἔστω ἂς δίνετε καὶ ἀπὸ τὰ περισσεύματα. Διότι<br />
καὶ στὸν Θεὸν ἀρέσει τὸ κατὰ δύναμιν. Ὅταν<br />
δὲ ἀποθνήσκουν νὰ τοὺς θάπτετε στὸ κοιμητήριο<br />
τῶν ξένων, ποὺ ἔχη γι’ αὐτοὺς εἰδικῶς<br />
ἀνοικοδομηθῆ, ὥστε νὰ μὴ τοὺς περιποιούμεθα<br />
μὲ τὰ εὐτελέστερα καὶ τιποτένια καὶ νὰ μᾶς<br />
διαφεύγῃ τὸ ἱερώτερο καὶ κυριώτερο, νὰ τοὺς<br />
θάβουμε δηλαδὴ χωρὶς τὴν πρέπουσα ἐπιμέλεια.<br />
Νὰ τοὺς ἐνταφιάζετε δὲ ὄχι ἁπλῶς καὶ ὡς<br />
ἔτυχε, ἀλλὰ πρῶτα θὰ ψάλλετε τὰ τῆς κηδείας<br />
καὶ θὰ τοὺς τιμᾶτε μὲ κάθε ἐπιμέλεια. Γενικῶς<br />
θὰ πρέπῃ νὰ δείχνετε μεγάλη καλωσύνη<br />
πρὸς τοὺς φιλοξενουμένους ἀδελφούς μας.<br />
Ἔτσι καὶ μόνο θὰ ἀπολαύσουμε καὶ ἐμεῖς<br />
πλούσιο καὶ ἄφθονο τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιὰ τὶς<br />
ἐλεημοσύνες ποὺ κάνουμε πρὸς αὐτούς. Δὲν<br />
θέλουμε ἐπ’ οὐδενὶ νὰ φύγῃ κανεὶς ἀπὸ τὴν<br />
πόρτα τοῦ μοναστηριοῦ μὲ ἄδεια χέρια».<br />
Καὶ ὁ αὐτοκράτωρ Μιχαὴλ Η΄ ὁ Παλαιολόγος<br />
(1261-1282) γράφει πρὸς τοὺς μοναχοὺς<br />
του μοναστηριοῦ ποὺ ὁ ἴδιος ἵδρυσε:<br />
«Διατί ταῦτα βούλεται ἡ βασιλεία μου, ἵνα πᾶν,<br />
ὃ μετὰ συμπλήρωσιν ἑνὸς ἑκάστου ἔτους ἀπολιμπάνεται<br />
τῇδε τῇ σεβασμίᾳ μονῇ χρηματικοῦ<br />
(ποσοῦ), ἐκδίδωται εἰς αἰχμαλώτων<br />
ἀνάῤῥυσιν, εἰς ὀρφανῶν ἀντίληψιν, εἰς<br />
παρθένων ἀπορίᾳ συνεχομένων, ἐννόμου<br />
γάμου κοινωνίαν καὶ σύζευξιν». Ἐάν, λέγει,<br />
τὰ κάνετε ὅλα αὐτὰ «ἑκατονταπλασίονα<br />
λήψεσθε καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσετε»<br />
(πρβλ. Ματθ. ΙΘ΄, 29).<br />
Σεβασμιώτατε δέσποτα, ἀγαπητοί μου<br />
ἀδελφοί.<br />
Ὡς ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ὀφείλουμε<br />
νὰ εὐγνωμονοῦμε τὸν Πανάγα θο Θεὸ γιὰ<br />
τὴν ἄφατη καὶ ἄπειρη φιλανθρωπία Του.<br />
Καὶ πάντοτε νὰ διερωτώμεθα: «Τί ἀνταποδώσωμεν<br />
τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν<br />
ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;». Τὸ ἀληθὲς εἶναι ὅτι<br />
δὲν μποροῦμε νὰ προσφέρουμε ἰσάξια, ὧν<br />
ἐποίησεν ἡμῖν. Μποροῦμε ὅμως νὰ προσφέρουμε<br />
τὸ ἐλάχιστον. Εὐγνωμοσύνη<br />
ἀπέραντη.<br />
Ἡ μακαρίτισσα ἡ μητέρα μου, μοῦ ἔλεγε:<br />
«Παιδί μου, στὴν ζωή σου ἔστω κι ἕνα ποτῆρι<br />
νερὸ νὰ σοῦ προσφέρῃ κάποιος, ἐσὺ πρέπει<br />
πάντα νὰ τὸ θυμᾶσαι, καὶ νὰ εὐγνωμονεῖς καὶ<br />
νὰ εὐχαριστεῖς αὐτὸν ποὺ σοῦ τὸ ἔδωσε». Καὶ<br />
ἔχοντας αὐτὰ τὰ λόγια τῆς μάνας μου πάντοτε<br />
κατὰ νοῦν, ὅταν κάποτε κάποιος ἦλθε<br />
στὸ Μοναστῆρι ποὺ παροικῶ, καὶ μὲ ῥώτησε:<br />
«Πάτερ, ἐσεῖς γιατί γίνατε μοναχός;» τοῦ<br />
ἀπάντησα αὐθορμήτως: «Ἀπὸ εὐγνωμοσύνη<br />
ἀπέραντη στὸν Κύριό μου, ὁ Ὁποῖος ἔπαθε καὶ<br />
σταυρώθηκε γιὰ μένα».<br />
Τὸ «εὐχαριστῶ» δὲν εἶναι δύσκολο νὰ τὸ<br />
ποῦμε. Κι ὅμως, δὲν τὸ λέμε. Θυμηθεῖτε,<br />
ἄλλωστε, καὶ τοὺς δέκα λεπροὺς τοῦ Εὐαγγελίου,<br />
ἢ μᾶλλον τοὺς ἐννέα.<br />
Μιὰ φορά, εὑρισκόμενος στὴν Πόλι, στὴν<br />
Κωνσταντινούπολι, μοῦ λέγει ὁ Πατριάρχης<br />
μας: «Πᾶμε, Δοσίθεε, ἀπόψε τὸ ἀπόγευμα<br />
στὸ τᾶδε μέρος». «Νά ’ναι εὐλογημένο»<br />
ἀπαντῶ. Καθ’ ὁδὸν ὁ Παναγιώτατος μοῦ ἐξηγεῖ:<br />
«Ἔχω κάποια χρήματα, ποὺ μοῦ τὰ ἔδωσαν<br />
ὡς βραβεῖο ἀπὸ μιὰ χῶρα τῆς Εὐρωπαϊκῆς<br />
Ἑνώσεως, καὶ τὰ διαθέτω γιὰ φιλανθρωπικοὺς<br />
σκοπούς. Ἀπόψε, ἔχω κανονίσει νὰ γίνει τὸ<br />
βραδυνὸ iftar (γεῦμα τῶν μουσουλμάνων<br />
μετὰ τὴν δύσι τοῦ ἡλίου, κατὰ τὴν διάρκεια<br />
τοῦ ῥαμαζανιοῦ τους) δι’ ἡμετέρων ἐξόδων σὲ<br />
ἕνα φιλανθρωπικὸ τοπικὸ σύλλογο ποὺ συντηρεῖ<br />
τὰ ἄστεγα παιδιὰ τῶν φαναριῶν». Φτάσαμε,<br />
λοιπόν, στὸ μέρος ἐκεῖνο, εἰσέρχεται ὁ<br />
16
Change language