agkyra_80_2014

More documents

Recommendations

Info

Ἄγκυρα Ἐλπίδος τούς ξεχρεώνεστε θά τούς ἔχετε καί θά τούς φέρετε μέχρι ἐπάνω καί ἐκεῖ θά δώσουμε ὅλοι λόγο. Αὐτό τό λέω ἐγώ πού δέν ἔχω πετραχήλι ἀλλά, κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο, «ἱερουργῶ» καί ἐγώ. Ἱερουργεῖ ὁ δάσκαλος καί θά δώσει λόγο γιά τό χαμόγελο πού δέν ἔδωσε, γιά τήν ἀγκαλιά πού δέν ἄνοιξε, γιά τό ἄγγιγμα στήν πλάτη νά ἐνθαρρύνει τό παιδάκι πού κάνει τόν ἀγώνα ἤ τούς γονεῖς. Γιατί δέν ἔχουμε μόνο τά παιδιά, ἔχουμε τό σύστημα τῆς οἰκογένειας. Ἄν δέν προσέξουμε τί λέει ὁ Ἅγιος, τότε ἀποτύχαμε. Πορευόμεθα μαζί πνευματικός πατέρας καί παιδί καί ὑπερβαίνουμε καί τό θάνατο, δηλαδή πάει ὁ πνευματικός πατέρας καί λέει: «παιδί μου κοίταξε, ὅταν ἀποθάνω τό πρόβλημα πού ἐρχόσουν καί μοῦ ᾿λεγες θά ᾿ρχεσαι καί θά μοῦ τό λές στόν τάφο μου». Ἄρα ἀνοίγει ἐδῶ ἡ θύρα καί πᾶμε μαζί στόν οὐρανό μέ τό πνευματικό μας παιδί. Δέν τελειώνει ποτέ ἡ σχέση τῆς πνευματικῆς πατρότητας καί αὐτό τό λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Σύμφωνα μέ τόν Εὐεργετινό: «εὑρίσκονται δέ τινές ἐκ τῆς τοῦ Πνεύματος διδαχῆς ἔνδοθεν διδασκόμενοι, ὥστε κἄν ἔξωθεν αὐτοῖς ἀνθρωπίνης διδαχῆς ἐπιστήμη οὐχ ὑπάρχει, ἀλλ’ ἡ τοῦ ἔνδοθεν διδασκάλου». Ὁ Γέρων Πορφύριος ἦτο ἀγράμματος «ἀλλ’ ἡ τοῦ ἔνδοθεν διδασκάλου σοφία οὐκ ἐκλείπει». Δηλαδή δέν εἶναι τά πανεπιστημιακά πτυχία, τά γράμματα τά κοσμικά, αὐτά πού μᾶς κάνουν πνευματικό πατέρα, ἀλλά εἶναι 30 ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τήν ὁποία προσελκύει ἡ ταπείνωση. Ἄν δέν ἔχουμε ταπείνωση δέν κάναμε τίποτα καί ἐδῶ ἀναφέρω δύο μεγάλα παραδείγματα πού ἔχουν μόνο «τήν ἔνδοθεν διδασκάλου σοφία». Ὁ Γέρων Πορφύριος ἦτο αὐτοδίδακτος. Ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος, λέει, ὅτι οὔτε νά κάνει ἀνάγνωση δέν ἤξερε. Ἀπό τό Συμβουλευτικό Ἐγχειρίδιο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου διαβάζω γιά τούς πνευματικούς πατέρες: «Αὐτοί πρῶτον Θεοί κατά Χριστόν, κατά χάριν γεγονότες τότε τήν προστασίαν ἀναδεχόμενοι τῶν μαθητῶν, μετέδιδον εἰς αὐτούς ἀπό τοῦ πλούτου τῶν ἑαυτῶν χαρισμάτων καί πάντα ἐγίνοντο εἰς αὐτούς ἰατροί, φωστῆρες, ὁδηγοί, σωτῆρες, θεραπεύοντες τήν ψυχήν ἀρρωστοῦντας, φωτίζοντες τούς ἐσκοτισμένους». Καί στήν ἐποχή μας εἴχαμε πολλούς πνευματικούς πατέρες. Εἶναι μιά μεγάλη χωρία τῶν φιλοκαλικῶν Πατέρων: Ἀμφιλόχιος Μακρῆς, Φιλόθεος Ζερβάκος, Ἰάκωβος Τσαλίκης, Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης, Ἐπιφάνιος ὁ Θεοδωρόπουλος, ἐδῶ ἀπό τήν Κρήτη θά ἀναφέρω τούς δύο Εὐμένιους, τῶν Ρουστίκων πού ἦτο ὁ «Ἐφραίμ τῆς Κρήτης» καί ὁ Εὐμένιος ὁ Σαριδάκης τῶν «Λοιμωδῶν». Θέλω σήμερα νά δοῦμε τό φωτεινό πρότυπo τοῦ πνευματικοῦ πατέρα καί παιδαγωγοῦ. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος μᾶς δίνει τό πρότυπο γιά νά μιμηθοῦμε καί νά ἀκολουθήσουμε ὅσο καί ὅπου μποροῦμε. Ἡ προσωπικότητα τοῦ Γέροντος Πορφυρίου καί μιά σύντομη ἀναδρομή στήν ἐποχή του. Ἀπό μικρό παιδί, -γεννήθηκε τό 1906- ὁ πατέρας του, ὁ Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης, φεύγει ἐργάτης στόν Παναμᾶ καί μπαίνει στά βάσανα τῆς ζωῆς. Εὐάγγελο τόν ἔλεγαν τότε καί ἦταν τό τέταρτο παιδί τῆς οἰκογένειας. Σέ ἡλικία μόλις ἑπτά χρονῶν πάει στή Χαλκίδα γιά νά δουλέψει σ᾿ ἕνα κατάστημα. Μετά πάει στόν Πειραιά, στήν ὁδό Τσαμανδοῦ, 9 ἐτῶν. Ἐκεῖ, σέ ἕνα ἀνηφορικό δρομάκι, δούλεψε δύο χρόνια σέ ἕνα μπακάλικο, καί ἐκεῖ ἐγεύθη ὅλη τή βία καί τήν καταπίεση τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ἀπό μικρό παιδί. Καί ἔλεγε: «μωρέ ἤμουνα
Ἄγκυρα Ἐλπίδος ἕνα κουτό παιδάκι, ἕνα ντροπαλό παιδάκι». Ἔτσι αὐτοχαρακτηριζόταν. Καί ἔπεσε στό χέρι του ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτη, πού θέλησε νά μιμηθεῖ. Ὁ Ἅγιος ἔβαλε δύο πρότυπα στή ζωή του, γι᾿ αὐτό ἔγινε πνευματικός πατέρας. Τό ἕνα εἶναι τό «ἀηδόνι τῆς ἐρημιᾶς», ἡ λατρεία, ἡ ὑμνωδία, ἡ δοξολογία στό Θεό Δημιουργό, ὅπως κάνει τό ἀηδόνι μέ μιά γλυκειά καί μεθυστική φωνή ψάλλει καί ὑμνεῖ τόν Πλάστη. «Γιατί λοιπόν νά μήν πάω καί ἐγώ στήν ἔρημο ἐν σιωπῇ χαμένος» ἔλεγε. Εἶχε τό πρότυπο τῆς ἐν σιωπῇ λατρείας. Ἐκφράζει ὁ ἴδιος προσευχητικά πρός τόν Κύριο ἀκριβῶς ὅ,τι τό ἀηδόνι. Εἶναι αὐτή ἡ ἀσκητική της φυγῆς ἀπό τήν κοινωνική βουή. Καί τό δεύτερο εἶναι τό ἡσυχαστικό ἀναχωρητικό πάλι πρότυπο τοῦ ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτη πού ἀντιγράφει: «Θά πήγαινα ὡς ρακένδυτος καί ὡς ἄγνωστος σέ κανένα μοναστήρι νά μοῦ δίνανε κανένα παξιμάδι καί θά τό ἔτρωγα χωρίς νά λέω, ποῦ κάθομαι, ποῦ μένω καί ποιός εἶμαι. Εἶχα κάνει ὁλόκληρο σχέδιο, αὐτό ἦταν τό μυστικό μου». Μᾶς διδάσκει ὅτι στήν προετοιμασία του ὡς πνευματικοῦ πατέρα ὁ Γέρων Πορφύριος ἀγάπησε τήν ἐρημία, ἀγάπησε τήν ἀφάνεια, ἀγάπησε τή λιτότητα καί ἀγάπησε αὐτό πού τονίζουν οἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τήν «ἑκούσια πτωχεία». «Ἕνα παξιμάδι νά μοῦ δίνουνε καί νά μήν μέ ξέρουν ποιός εἶμαι», ἔλεγε. Ἀλλά ὁ Θεός θέλει ἀλλιῶς καί τόν ἁρπάζει ἀπό ἐδῶ καί γιά λόγους ὑγείας τόν φέρνει στό κέντρο τῆς πολύβουης «Ὁμόνοιας». Ἀσκητής μέσα στόν πόνο μιᾶς καθημαγμένης κοινωνίας, μετά τά ἐρείπια τοῦ πολέμου. Αὐτός πού εἶναι ἕνας «Στάρετς» ἀπό τά ἔργα τοῦ Ντοστογιέφσκι, μιά φυσιογνωμία ἐξαγιασμένη. Αὐτός πού ἔκανε τό ἐσωτερικό ταξίδι τῆς καιομένης καρδίας καί ἔφτασε στά βάθη τῆς καρδιᾶς του καί ἀνακάλυψε «τόν κρυπτόν τῆς καρδίας ἄνθρωπον» (Α΄ Πέτρου 3, 4). Ἐκεῖ ὅπου, ἀφοῦ ἀνακάλυψε αὐτόν τόν ἄνθρωπο, ἀπέκτησε τό χάρισμα νά ἀκούει στήν ἡσυχία τῆς καρδιᾶς του, τόν ἄλαλον λόγον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Τό Πνεῦμα τοῦ πατρὸς ἡμῶν τό λαλοῦν» (Ματθ 10,20) ἐν αὐτῷ, τό ὁποῖο τόν κατηύθυνε. Αὐτός, λοιπόν, κατεβαίνει στήν Ὁμόνοια. Μέ τήν ἁγία ταπείνωσή του ἕλκει τή θεία χάρη, γίνεται αἰχμάλωτος του Ἁγίου Πνεύματος, ζεῖ μέ τή θεία τρέλα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ζεῖ μέ τό Θεῖο ἔρωτα πού εἶναι ἐκστατικός ἔρωτας, κατά τόν Ἅγιο Διονύσιο τόν Ἀρεοπαγίτη. Ὁ πνευματικός πατέρας δέν ἔχει προσωπική ζωή: «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δέ ἐν ἐμοί Χριστός... ἐμοί γάρ τό ζῆν Χριστός καί τό ἀποθανεῖν κέρδος» (Γαλ. 2,20), εἶναι τό πλημμύρισμα, τό ἐκχύλισμα τῆς θείας χάριτος, λειτουργεῖ καί συμβουλεύει κυρίως μέ τή σιωπή καί ἀσκεῖ τήν «παιδαγωγική τοῦ λεντίου». Ἐάν ὁ καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου, ἐάν ὁ δάσκαλος, ἐάν ὁ ἱερεύς δέν «πλύνει πόδια» δέν εἶναι ἄξιος τῆς κλήσης πού τοῦ ἔκανε ὁ Κύριος. Δηλαδή, ἡ «παιδαγωγική τοῦ λεντίου» εἶναι παιδαγωγική τῶν γονάτων καί παιδαγωγική τῶν δακρύων. Ὁ Γέρων Πορφύριος ὅμως εἶχε ἕνα ξεχωριστό χάρισμα: Δέν τοῦ ἔλειψε ποτέ τό χαμόγελο. Πάντοτε ὁ χαμογελαστός Ἅγιος. Εἶναι αὐτό τό χαμόγελο ἡ ψυχή τοῦ χριστιανοῦ πού πρέπει νά εἶναι λεπτή, νά εἶναι εὐαίσθητη, νά εἶναι αἰσθηματική, νά πετάει. Ἔτσι ἔλεγε ὁ Ἅγιος: «Ἡ ζωή μου ὅλο χαρά καί ἀγαλλίαση. Ζοῦσα μές στά ἄστρα, μές στό ἄπειρο, στόν οὐρανό, στά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ... Ὅποιος θέλει νά γίνει χριστιανός πρέπει πρῶτα νά γίνει ποιητής». Ἐνῶ ἦτο αὐτοδίδακτος ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ξεχώριζε ὅλους τούς μεγάλους μουσουργούς. Ἐβλεπε μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μιλοῦσε γιά τή θεραπευτική λειτουργία καί ἀποκωδικοποιοῦσε τά μηνύματα πού ἔδινε ἡ φύση καί ἔλεγε: «ἡ ἀπεραντοσύνη τῆς θάλασσας», «ἡ αἰωνιότητα τῶν βράχων», «τό ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν», «ἡ νοτισμένη γῆ τῶν Καυσοκαλυβίων». «Διαβάστε τά βιβλία τά μεγάλα, τά φιλοσοφικά, ὅλα αὐτά θά τά διαβάσουμε καί τά βιβλία τῶν πατέρων, ἀλλά ἄν σκύψουμε καί κοιτάξουμε ἕνα λουλουδάκι θά μᾶς μιλήσει ἀκριβῶς γιά τό μεγαλεῖο του Θεοῦ, οἱ δροσοσταλίδες αὐτές εἶναι τό κρυπτό Εὐαγγέλιο τῆς φύσης», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γέροντας. «Νά σκύψουμε τό 31
Page 1 and 2: Δ Ι Μ Η Ν Ι Α Ι Α Ε Κ Δ
Page 3 and 4: Χαιρετισμός τῆς Α.
Page 5 and 6: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Ἀρ
Page 7 and 8: Ἡ συνάντηση τοῦ Ο
Page 9 and 10: Ἄγκυρα Ἐλπίδος δι
Page 11 and 12: Ἄγκυρα Ἐλπίδος «ὅ
Page 13 and 14: Ἄγκυρα Ἐλπίδος με
Page 15 and 16: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τι
Page 17 and 18: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Πα
Page 19 and 20: Ἄγκυρα Ἐλπίδος οὐ
Page 21 and 22: Ἄγκυρα Ἐλπίδος στ
Page 23 and 24: Ἄγκυρα Ἐλπίδος πά
Page 25 and 26: Ἄγκυρα Ἐλπίδος πο
Page 27 and 28: «Ὅταν τελειώνει ἡ
Page 29: Ὁ Ὅσιος Πορφύριος
Page 33 and 34: Ἄγκυρα Ἐλπίδος σμ
Page 35 and 36: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τα
Page 37 and 38: Ἄγκυρα Ἐλπίδος μα
Page 39 and 40: Ἄγκυρα Ἐλπίδος ἀν
Page 41 and 42: Ἄγκυρα Ἐλπίδος κα
Page 43 and 44: Ἡ Κρήτη ἀπό τήν ἐπ
Page 45 and 46: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Κρ
Page 47 and 48: ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕ
Page 49 and 50: Ἄγκυρα Ἐλπίδος τό
Page 51 and 52: Ἄγκυρα Ἐλπίδος πλ
Page 53 and 54: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Τό
Page 55 and 56: Ἄγκυρα Ἐλπίδος Η ε
Page 57 and 58: Ἄγκυρα Ἐλπίδος δο
Page 59 and 60: Ἄγκυρα Ἐλπίδος κα
Page 61 and 62: Ἄγκυρα Ἐλπίδος θε
Page 63 and 64: Περισσοτερες ειδήσ

agkyra_80_2014

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?