KATALOG dla kierowców #327 01/2020

Niezły czas samochód zawdzięcza adaptacyjnemu
zawieszeniu DCC oraz sterowanemu elektronicznie
napędowi na cztery koła. W normalnych warunkach
sto procent mocy przesyłane jest na przednią oś,
dopiero wykryty uślizg sprawia, że nawet połowa
trafia również na tylne koła. Zdecydowanie na plus są
także skuteczne hamulce.
Jednak odczucia z jazdy nie przywołują na myśl
niczego, co nawet ocierałoby się o sportowe doznania.
Niemal dziewiętnastocentymetrowy prześwit,
czyli taki jak z zwykłym modelu, powoduje, że środek
ciężkości jest nienaturalnie wysoko jak na samochód
ze znaczkiem vRS. Szkoda, że Skoda nie zadała
sobie trudu i nie obniżyła go nawet o paręnaście
milimetrów, a jedynie lekko utwardziła sprężyny. Co
kładzie się cieniem podczas szybszej jazdy po krętej
drodze. Kodiaq walczy z prawami fizyki i lepiej nie
zmuszać go do testu łosia powyżej średniej
prędkości typowej dla leniwca. Układ kierowniczy
nawet w trybie sportowym jest pozbawiony czucia,
stawia sztuczny opór i reaguje z prędkością żółwia na
kokainie. Tyle tylko, że to nadal żółw. Jedyna
pozytywna cecha: wasze pośladki będą miały
wygodnie. A już szczególnie podczas autostradowego
cruisingu czy jazdy na wprost. Wówczas
zawieszenie odfiltruje niemal wszystkie nierówności
oraz dowiezie was w spokoju do celu. Tyle tylko,
podstawowy model zrobi dokładnie to samo, ciężko
więc zrozumieć dopłatę do najszybszej wersji.
Może wnętrze pozwoli to jakoś racjonalnie
wytłumaczyć? Cóż, pod wieloma względami jest
udane. Oferuje bowiem wszystko to, co tańsze
wersje dodając ekstra kilka rzeczy. Mamy zatem
ogromną ilość miejsca, wiele praktycznych i
ergonomicznych rozwiązań oraz dobre materiały
wykończeniowe. Niestety, skóra udająca włókno
węglowe na skądinąd świetnych fotelach w stylu
kubełków jest lekkim faux pas i stylistycznym
koszmarem. Nie wszystkim również spodobają się
krótkie siedziska i zintegrowane zagłówki. Dodajcie do
tego kontrastowe przeszycia, kilka znaczków, cyfrowe
zegary, które są w standardzie i zupełnie jak te w Audi, a
otrzymacie całkiem przyjemne wnętrze. Dużym
minusem jest ekran, który zbiera odciski palców
skuteczniej niż organy ścigania i design deski rozdzielczej.
Patrzenie na nią rozwiązuje wszystkie problemy z
bezsennością. Jeśli jednak poszukujecie przepastnego i
funkcjonalnego wnętrza z kilkoma gadżetami wasze
wymagania zostaną w pełni zaspokojone.
Wygląd zewnętrzny również nie tłumaczy szalonej
ceny. Co prawda może to kwestia żywo czerwonego
lakieru, ale muszę zweryfikować swój do tej pory
niepochlebny osąd w kwestii stylistyki. Być może nieco
mi się opatrzył i wprawdzie vRS nie jest ślicznotką, ale jak na
sporego suva wygląda całkiem dobrze. Już nie nazwałbym
designu odrażającym ani oburzającym. Obrazu dopełniają
dwudziestocalowe felgi oraz dodatkowe listwy i dokładki do
zderzaków wespół ze spojlerem na tylnej klapie. Zaletą są
również duże okna, które poprawiają widoczność i dobrze
komponują się z linią boczną. Niestety, mają spory minus,
dla ludzi z ulicy będziecie jak na świeczniku. I ciężko będzie
wam znieść ich pełen politowania oraz niedowierzania
wzrok.
Niemal niemożliwe będzie wytłumaczenie komukolwiek, że
Octavia była dla was za mała i dlatego wydaliście
sześćdziesiąt tysięcy więcej na coś w zasadzie tak samo
praktycznego, tyle że wolniejszego i gorzej się
prowadzącego. W końcu w salonie stoi w razie czego Superb.
Trudno będzie się przyznać, że wydaliście czterdzieści
tysięcy więcej w porównaniu z nieco słabszą wersją 2.0 TDI,
która co prawda jest wolniejsza w przyspieszaniu o dwie
sekundy, ale oferuje dziewięćdziesiąt procent tego, co vRS.
Wreszcie z prawdziwym wysiłkiem przyjdzie wam
wyjaśnienie, że kupiliście coś, co teoretycznie powinno
działać, a w praktyce mija się z celem. Bowiem szybki,
sportowy suv to zjawisko, które generalnie nie istnieje.
Mamy sprawne Porsche, BMW M czy Mercedesy AMG,
ale w porównaniu z niżej zawieszonymi modelami
odpadają w przedbiegach. Na dodatek Kodiaq vRS
jest pozbawiony charyzmy i uroku, nie ma nic
wspólnego ze sportem, jest tylko mocniejszą, ale
przeszlifowaną wersją modelu bez tego znaczka.
Która na domiar złego potrafi kosztować tyle co Land
Rover Discovery Sport czy BMW X3. Wreszcie, jak za
cenę na poziomie dobrze ponad dwieście tysięcy nie
oferuje niczego wyjątkowego. Co jest sumą dużą, nie
tylko jak za Skodę, ale również jak na tak wyprany z
k
emocji samochód. dk
KATALOG
BEZPŁATNY REGIONALNY MIESIĘCZNIK MOTORYZACYJNY
dla kierowców
31