Skoða/Opna - Skemman

hafa til athugunar og varða ekki endilega þann sem upplýsingarnar snertir. Þá er í ákvæðinu
enn fremur heimild til að krefja aðila að koma til skýrslugjafar hjá ríkisskattstjóra. 104
Öllum aðilum, bæði framtalsskyldum og öðrum, er skylt að láta skattyfirvöldum í té
ókeypis og í því formi, sem óskað er, allar nauðsynlegar upplýsingar og gögn er þau beiðast
og unnt er að láta þeim í té. Fram kemur að ekki skipti máli hvort upplýsingarnar varði þann
aðila sem beiðninni er beint til eða viðskipti annarra aðila við hann er hann getur veitt
upplýsingar um og varða skattlagningu þeirra eða eftirlit með eða rannsókn á henni. Með
skattyfirvöldum er átt við ríkisskattstjóra og skattrannsóknarstjóra ríkisins. 105
Í dómi hæstaréttar nr. 514/2008, ríkisskattstjóri gegn Valitor hf, var Valitor hf. gert að
afhenda yfirlit yfir hreyfingar á greiðslukortum sem gefin voru út og skuldfærð erlendis, en
notuð á Íslandi til úttektar í bönkum eða til greiðslu á vörum og þjónustu á tilteknu tímabili.
Miðað var við ákveðna lágmarksupphæð á úttekt sem var fimm miljónir í íslenskum krónum.
Krafa ríkisskattstjóra var á grundvelli 1. mgr. 94. gr. laga um tekjuskatt. Rök Valitor fyrir að
synja beiðni ríkisskattstjóra voru:
„að honum sé óheimilt að afhenda umbeðnar upplýsingar vegna
lögboðinnar þagnarskyldu sem á honum hvíli samkvæmt 1. mgr. 58.
gr. laga nr. 161/2002 um fjármálafyrirtæki. Samkvæmt ákvæðinu hvíli
þagnarskylda á varnaraðila um allt það sem hann fær vitneskju um
við framkvæmd starfa sinna og varðar viðskipta- eða einkamálefni
viðskiptamanna þess nema skylt sé að veita upplýsingar samkvæmt
lögum. Þar sem ákvæði 94. gr. laga nr. 90/2003 fela í sér skyldu til að
veita upplýsingar og telja verður þau einnig sérákvæði gagnvart
ákvæðum 58. gr. laga nr. 161/2002 ganga nefnd ákvæði 94. gr. þeim
framar.“
Einnig byggði Valitor rökstuðning sinn um synjun á afhendingu umræddra gagna að krafan
verði ekki byggð á 94. gr. laga um tekjuskatt þar sem umbeðnar upplýsingar varði
ónafngreindan og ótiltekinn fjölda aðila. Vísað var í því sambandi til forsendna héraðsdóms í
dómi Hæstaréttar nr. 345/2006 en þar segir að 94. gr. hafi verið:
„skýrð svo, eða beitt í framkvæmd með þeim hætti, að upplýsinganna
verði krafist frá aðilum eða um aðila sem sérstaklega eru tilgreindir
hver og einn.“ Hafi Hæstiréttur staðfest dóminn með vísan til
forsendna hans.“
Hæstiréttur vísaði þeirri málsástæðu frá með þeim orðum:
104
2.mgr. 94. gr. laga nr. 90/2003, lög um tekjuskatt, sbr. 20. gr. laga nr. 136/2009, lög um breyingu á lögum um
tekjuskatt og fleiri lögum.
105
1. mgr. 94. gr. laga nr. 90/2003, lög um tekjuskatt, sbr. 20. gr. laga nr. 136/2009, lög um breyingu á lögum
um tekjuskatt og fleiri lögum.
35