Ta Kala Nea - DECEMBER 2023

2 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

170 Capel St, North Melbourne 

Ελληνικά: Κυριακή 9:30-10:45πμ και 6-7μμ. 

Αγγλικά: Σάββατο 7-8μμ και Κυριακή 11- 

12:15μμ 

185 Warrigal Rd, Oakleigh 

Ελληνικά: Κυριακή 9:30-10:45πμ. 

109 Wood Street, Templestowe 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ. 

ΣΤΟ ΣΥΔΝΕΥ 

55 Kingsway, Kingsgrove 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11πμ 

Αγγλικά: Κυριακή 10-11πμ. 

ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ 

59 Tait St, Renown Park 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ. 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ 

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

Ένα μήνυμα ζωής και αληθείας από το Λόγο 

του Θεού με ομιλητή τον Δρ. Γ. Ζερβόπουλο. 

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

Ελληνικά: Δευτέρα 9-9:30μμ στο 3ΧΥ 

Αγγλικά: Δευτέρα 9:30-10μμ στο 3ΧΥ 

ΣΥΔΝΕΥ 

Ελληνικά: Τρίτη 7-7:30μμ και Πέμπτη 2- 

2:30μμ στο 1683 ΑΜ 

ΚΥΡΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ 

Εάν θέλετε να ακούσετε λίγα λόγια μέσα από 

τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε 

οποιαδήποτε ώρα. 

Στην Μελβούρνη (03) 9471 4964 

Στο Σύδνεϋ (02) 9503 0700 

ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ 

Αν έχεις απορίες, διανοητικές ή άλλου είδους 

πνευματικές δυσκολίες απέναντι 

στην αλήθεια περί Χριστού. 

Αν χρειάζεσαι μια επαφή, κάποια επίσκεψη, 

ένα γράμμα. 

Αν αλλάξεις διεύθυνση κατοικίας, για να 

το λαβαίνεις ανελλιπώς. 

Αν έχεις να μας δώσεις την διεύθυνση κάποιου 

φίλου σου ή συγγενούς σου που 

θάθελες να το λαβαίνει. 

Αν δεν το θέλεις, στείλτε το πίσω και μην 

σβήνεις την διεύθυνσή σου. 

Εάν θέλετε την Καινή Διαθήκη, γράψτε μας 

στις παρακάτω διευθύνσεις: 

VIC: 

Good News Magazine 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

NSW: PO Box 70, Kingsgrove, NSW 2208 

Συντηρείται από αυτοπροαιρέτους 

προσφοράς. 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

Εάν θέλετε να μας βρείτε στο INTERNET: 

www.GreekFreeChurch.org.au 

Το περιοδικό αυτό αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σχέση 

με την οργάνωση των Μαρτύρων Του Ιεχωβά. 

This magazine is Print Post Approved PP.340646/00009 

Printed by Good News Magazine, PO Box 17 Northcote, VIC 3070

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ, 2023 3 

Στα έθνη: ποτέ του ο κόσμος, έ- 

γραφε κάποτε ένας ιστορικός, δεν 

ένιωσε τι πάει να πει ειρήνη. Ε- 

κείνο που με αυτή τη λέξη ονομάζει, 

δεν είναι παρά περιθώρια α- 

νάπαυλας, ώσπου να επουλωθούν 

οι πληγές και να ακονισθούν 

οι λόγχες για ένα πιο εξοντωτικό 

πόλεμο. Τα φετινά Χριστούγεννα, 

βρίσκουν τα έθνη βουτηγμένα 

στη σύγχυση και την ανωμαλία, 

στις εσωτερικές τους έριδες και 

στις μεταξύ τους διαμάχες. Τα φετινά 

Χριστούγεννα, βρίσκουν τα έ- 

θνη βουτηγμένα 

σε ένα άφθαστο 

συναγωνισμό 

πολεμικής προπαρασκευής, 

για 

μια τρίτη παγκόσμια 

συμφορά. 

Φαίνεται πως οι μεγάλοι του κόσμου 

«ιάτρευσαν τα συντρίμμια 

των λαών επιπολαίως, λέγοντες, 

Ειρήνη, ειρήνη, και δεν υπάρχει 

ειρήνη» (Ιερεμίας ς/14). 

Στις οικογένειες: Η οικογένεια 

στην εποχή μας περνάει κρίση. 

Με ασύγκριτη ορμή, φαίνεται να 

βαδίζει προς διάλυση. Σε καμιά ε- 

ποχή δεν παρουσίασε την αποσύνθεση 

και τη φθορά που σήμερα 

παρουσιάζει. Τα διαζύγια 

και οι συζυγοκτονίες, οι γονείς 

που εκδίδουν τα παιδιά τους για 

κοινή εκμετάλλευση, οι μητέρες 

που εγκαταλείπουν έκθετο στο 

σταυροδρόμι τον καρπό κάποιας 

παράνομης σχέσης τους, οι άσωτοι 

γιοι και θυγατέρες που περιπλανώνται 

μακριά από την πατρική 

στέγη, αποτελούν την θλιβερή 

εικόνα της οικογένειας σήμερα. 

Τα φετινά Χριστούγεννα, 

βρίσκουν την οικογένεια διαλυμένη, 

στο δικαστήριο, 

στο πεζοδρόμιο, 

στη φυλακή, 

στην αποσύνθεση 

της α- 

μαρτίας. 

Στα άτομα: 

Δεν είναι μόνον τα έθνη, που μαστίζονται 

από τον πόλεμο. Δεν είναι 

μόνον οι οικογένειες που υφίστανται 

την αποσυνθετική ενέργεια 

της αμαρτίας. Είναι πιο πολύ 

από όλα αυτά, το άτομο. Αυτό 

που στήνει τις οικογένειες, που 

συγκροτεί τα έθνη. Τα φετινά Χριστούγεννα, 

βρίσκουν το άτομο, 

νικημένο και αιχμάλωτο στο


στρατόπεδο της αμαρτίας. Οι βαριές 

αλυσίδες των παθών και των 

αδυναμιών, οι βαθιές πληγές του 

πόνου και της δυστυχίας, τα βογγητά 

της απογνώσεως, ο φόβος, 

τα δάκρυα, οι αυτοκτονίες, όλα 

μιλούν για την μεγάλη σκλαβιά 

της αμαρτίας, από την οποία μόνον 

ο «Υιός του Θεού, μπορεί να 

ελευθερώσει» (Ιωάννης η/36). 

Και όμως! Την νύχτα εκείνη οι 

άγγελοι α- 

νήγγειλαν 

την γέννηση 

του Χριστού 

με το….. 

«επί γης Ειρήνη». 

Άγγελμα, 

λοιπόν, χαράς και ειρήνης ήταν η 

γέννηση του Χριστού. Στη νύχτα ε- 

κείνη της Βηθλεέμ, οι ουρανοί 

σχίσθηκαν και η πατρική αγκαλιά 

του Θεού άνοιξε, για να αποθέσει 

στην άσωτη και αμαρτωλή αυτή 

γη, ότι πολυτιμότερο είχε, τον 

Υιόν. 

Παρ’ όλη όμως την προσφορά 

αυτή των ουρανών και παρ’ όλο 

τον ύμνο των Αγγέλων, ο κόσμος 

εξακολουθεί έπειτα από περισσότερο 

από 2.000 χρόνια να ζει στο 

σκοτάδι και στον πόλεμο, δουλωμένος 

στα πάθη και τα δεσμά της 

αμαρτίας. Τί να συμβαίνει λοιπόν; 

Μήπως ήτανε μάταιος ο ερχομός 

του Χριστού; Μήπως πλανήθηκαν 

και στο μήνυμά τους οι άγγελοι; 

Η φάτνη μας δίνει την απάντηση. 

Ο κόσμος, τον οποίο ο Χριστός 

ήρθε να σώσει, αρνήθηκε να 

προσφέρει τόπο, να δεχθεί τον 

Εμμανουήλ, να πιστέψει στο λυτρωτικό 

του έργο. Έτσι που σήμερα, 

τόσο χρόνια μετά, να θερίζει 

τους ολόπικρους καρπούς της 

αχαρακτήριστης αυτής 

στάσεώς του. 

Εσύ όμως που διαβάζεις 

αυτό το περιοδικό, 

πρόσεξε. Αυτά τα 

Χριστούγεννα, περισσότερο 

από το καλό 

φαϊ και το καινούργιο 

ρούχο, πρόσφερε ταπεινά την 

καρδιά σου, να γεννηθεί μέσα σ’ 

αυτήν ο Χριστός. Θα είναι αυτά τα 

πρώτα αληθινά χαρούμενα και α- 

ληθινά Χριστούγεννα για σένα. 

*Χριστούγεννα δεν έχει να πει 

καινούργιο ρούχο, καλό φαϊ, παιχνίδι, 

γλέντι. Χριστούγεννα έχει 

να πει Χριστός. Και είναι Αυτός 

που κάποτε είπε: «Πλανάσθε μη 

γνωρίζοντες τις Γραφές… διότι αυτές 

είναι εκείνες που μιλούν για 

μένα». Κάμε Χριστούγεννα με την 

Αγία Γραφή στα χέρια. Θα είναι τα 

καλύτερα που θα μπορούσες να 

χαρείς*.


«Διότι σήμερον εγενήθη εις εσάς εν πόλει Δαβίδ σωτήρ, όστις είναι 

Χριστός Κύριος» (Λουκάς β/11). 

Οι ποιμένες πληροφορούνται 

για την Γέννηση του Χριστού (εδ. 

8-14). Πριν επτακόσια χρόνια, ο 

Μιχαίας είχε προφητεύσει ότι Ε- 

κείνος που θα ήταν «ηγούμενος 

στον Ισραήλ, του οποίου οι έξοδοι 

είναι απ’ αρχής από ημερών αιώνος», 

θα ερχόταν από τη Βηθλεέμ. 

Σκεφθείτε πόσα εγράφησαν και ε- 

λέχθησαν από ανθρώπους, τελείως 

ξένους προς το σχέδιο του 

Θεού, για να προείπουν και συντελέσουν 

στην εκπλήρωση του 

αιωνίου σχεδίου του Θεού. Ο Σωτήρας 

του κόσμου, Ο Κύριος, Ο 

Κύριος Ιησούς Χριστός, άρχισε την 

επίγειο ζωή Του μέσα σε ένα στάβλο 

και την τελείωσε πάνω στον 

Σταυρό. 

Δεν υπήρχε «τόπος εν τω καταλύματι», 

δηλαδή στο πανδοχείο, 

όπως σήμερα δεν υπάρχει τόπος 

για Αυτόν στις καρδιές των περισσοτέρων 

ανθρώπων, καθώς επίσης 

και στο σπίτι, στην εργασία, 

στην κοινωνία, στην πολιτική. Η 

είδηση για τον ερχομό του Βασιλιά 

έγινε πρώτα από τους ποιμένες. 

Οι ποιμένες αποδείχθηκε ότι 

δέχθηκαν με χαρά το άγγελμα των 

αγγέλων (εδ. 15). Ήταν άνθρωποι 

πίστεως, με βαθιά εκτίμηση των 

πνευματικών αληθειών, παρά την 

ταπεινή κοινωνική τους θέση. 

Φαίνεται καθαρά ότι ήσαν άνθρωποι 

που περίμεναν, που λαχταρούσαν 

να δουν την μεγάλη 

αυτή ημέρα (εδ/ 16). Όταν τους έ- 

γινε η αποκάλυψη, οι ποιμένες ή- 

σαν απασχολημένοι με τα πρόβατά 

τους, αλλά η χαρά τους ήταν 

τόσο μεγάλη που αφού συγκέντρωσαν 

τα ποίμνιά τους σε α- 

σφαλές μέρος, «μετά σπουδής» 

ήλθαν στη Βηθλεέμ, όπως κάποτε 

ο Μωυσής άφησε τα πρόβατά του 

και ήλθε στο όρος του Θεού (Έξοδος 

γ/1-2). Οι ποιμένες όταν αντίκρισαν 

την λάμψη της δόξης του 

Κυρίου, εφοβήθησαν φόβον μέγαν 

(εδ. 9), όπως φόβος καταλαμβάνει 

την καρδιά κάθε αμαρτωλού 

ανθρώπου που έρχεται σε 

ψυχική επαφή με τον Θεό (Αποκ. 

α/17), (Λουκ. ε/8). Το αγγελικό ό- 

μως άγγελμα διάλυσε τον φόβο, 

διότι τους ανήγγειλε σωτηρία και 

όχι κρίση. Το άγγελμα άρχισε με


μια φράση πολύ συνηθισμένη 

στον Θεό: «Μη φοβείσθε». Και 

συνέχισαν οι άγγελοι, «διότι 

ευαγγελίζομαι εις εσάς χαράν μεγάλην». 

Η έλευσης του Ιησού Χριστού, 

του Σωτήρα, είναι 

το σπουδαιότερο 

γεγονός που 

συνέβη στον ως 

τότε αμαρτωλό 

κόσμο. Η φάτνη 

όμως ήταν ο πιο 

παράξενος τόπος 

που ήταν δυνατόν 

να αναζητήσουν 

τον Βασιλέα του Ισραήλ, τον 

«Σωτήρα όστις είναι Χριστός Κύριος», 

«βρέφος εσπαργανωμένον, 

κείμενον εν τη φάτνη». 

Ίσως ο κόσμος σήμερα να α- 

κούει αδιάφορος το θαυμαστό 

αυτό άγγελμα, η ουράνιος όμως 

στρατιά το δέχθηκε με επευφημίες 

δοξολογίας προς τον Θεό. Η 

λέξη «εξαίφνης» δείχνει ότι περίμεναν 

την ολοκλήρωση του αγγέλματος 

από τον άγγελο και μόλις 

αυτό τελείωσε «εξαίφνης» η 

αγγελική χορωδία έψαλε ύμνο 

δοξολογίας για την Γέννηση του 

Χριστού. Έχει δύο σκέλη η δοξολογία 

αυτή: «δόξα εν υψίστοις 

Θεώ», και «επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις 

ευδοκία». 

Οι ποιμένες αν και αγράμματοι, 

ταπεινοί χωρικοί, ήσαν σοφοί. 

Και το απέδειξαν διότι πίστεψαν 

στους λόγους του Θεού και 

πήγαν στη Βηθλεέμ για να γίνουν 

μάρτυρες της μεγαλειώδους αυτής 

αλήθειας που 

τους απεκαλύφθη. 

Δεν αμφέβαλλαν 

διόλου 

για την αλήθεια 

αυτή. Την 

θεώρησαν σαν 

«γεγονός το ο- 

ποίο ο Κύριος ε- 

φανέρωσε εις η- 

μάς». 

Μακάριος και σοφός είναι ε- 

κείνος που πιστεύει στις υποσχέσεις 

του Θεού (Λουκ. α/45), (Ιωάν. 

κ/29). Γνώριζαν οι ποιμένες 

ότι ήταν γεγονός, διότι τους το 

φανέρωσε ο ίδιος ο Θεός. Δεν πήγαν 

στη Βηθλεέμ για να βεβαιωθούν 

για την αλήθεια του αγγέλματος 

του αγγέλου, αλλά για να 

δουν «το πράγμα τούτο το γεγονός». 

Όταν ο Θεός μας κάνει γνωστό 

ένα μεγάλο μελλοντικό γεγονός ή 

μια αλήθεια, πρέπει να την πιστεύουμε 

και κατόπιν να περιμένουμε 

με πίστη την εκπλήρωση 

του γεγονότος στη ζωή μας. Ας 

σημειώσουμε επίσης τη χαρά και


τον ενθουσιασμό των αγίων αυτών 

ποιμένων, διότι ο Κύριος τους 

αξίωσε να τους φανερώσει αυτό 

το γεγονός, και «ήλθον μετά 

σπουδής» για να δουν τον Χριστό, 

πράγμα τόσο σπάνιο στις μέρες 

μας! Και όταν έφθασαν στην Βηθλεέμ, 

τα βρήκαν όλα να είναι α- 

κριβώς ό- 

πως ο Θεός 

τους είπε 

διά του αγγέλου, 

«το 

Βρέφος κείμενον 

εν τη 

φάτνη» ε- 

σπαργανωμένον. 

Εκείνοι όμως το έβλεπαν 

ως Εκείνον που θα ήταν ο Χριστός 

του Θεού και Σωτήρ του κόσμου. 

Οι ποιμένες δεν κράτησαν για 

τον εαυτό τους το άγγελμα αυτό, 

αλλά «διεκήρυξαν τα όσα ελαλήθησαν 

προς αυτούς περί του Παιδίου 

τούτου». Ο Χριστός ήταν το 

μόνο θέμα της μαρτυρίας τους. Η 

δε Μαρία «εφύλαττε» στην καρδιά 

της όλα αυτά τα λόγια. Και 

αυτό πρέπει να κάνουμε με τα λόγια 

του Θεού. Οι ποιμένες δεν ε- 

νόμισαν ότι 

ήσαν εκλεκτοί 

από 

τον Θεό, 

αλλά εξακολούθησαν 

να είναι 

ταπεινοί, 

όπως 

και πριν, και επέστρεψαν μεν στα 

ποίμνιά τους, αλλά με καινούργιο 

πνεύμα, «δοξάζοντες και ευλογούντες 

τον Θεόν». 

*Λίγοι καλωσόρισαν την γέννησή Του, όμως Αυτός προοριζόταν να 

σώσει εκατομμύρια δυστυχισμένων υπάρξεων*. 

Πριν περίπου 2.000 χρόνια και 

περισσότερο, γεννήθηκε στη Βηθλεέμ 

της Ιουδαίους ένα Παιδί, 

του οποίου η ζωή προοριζόταν να 

επηρεάσει αμέτρητα εκατομμύρια 

ανθρώπων. Αυτό το Παιδί ή- 

ταν ο Ιησούς Χριστός. Ο κατάλληλος 

χρόνος για να γεννηθεί, είχε 

έλθει. Η Ρώμη είχε κατασκευάσει 

δρόμους, διά μέσου όλου του 

τότε κόσμου, για να περνούσαν οι 

μελλοντικοί αγγελιοφόροι και κήρυκες 

του Προσώπου Του. Η Ελληνική 

γλώσσα είχε διαδοθεί παντού 

για να γινόταν δι’ αυτής η 

διακήρυξη του Ευαγγελίου Του. Ο


λαός μέσα στον οποίο το Παιδί 

αυτό γεννήθηκε ήταν φτωχός, περιφρονημένος 

και κατακτημένος 

από τη Ρωμαϊκή δύναμη. Στην 

καρδιά κάθε ανθρώπου υπήρχε 

μια κραυγή για απελευθέρωση. 

Ο κόσμος δεν γνώριζε τίποτε 

για την γέννησή Του. Οι καθημερινές 

ασχολίες δεν είχαν παύσει. 

Δεν υπήρξε καμιά τρομερή αναταραχή 

που θα ανήγγειλε μια νέα 

τάξη πραγμάτων. Βασιλιάς και μεγιστάνες 

εξακολουθούσαν να κυβερνούν 

όπως και πριν. Τίποτε 

φαινομενικώς δεν ανήγγειλε την 

είσοδό Του στον κόσμο. 

Μόνον οι ουρανοί φαίνονταν 

να ενδιαφέρονται. Πράγματι, ο 

Θεός ετοίμαζε μια επίσκεψή Του 

στον κόσμο μας, γι’ αυτό και 

στρατιές αγγέλων ανήγγειλαν την 

γέννησή Του σε λίγους ποιμένες. 

Σοφοί της Ανατολής, μελετώντας 

τα αστέρια και παρατηρώντας 

ένα ασυνήθιστο φαινόμενο στον 

ουρανό, ξεκίνησαν με δώρα στα 

χέρια ναρθούν στη Βηθλεέμ. Βοσκοί 

γονάτισαν για να θαυμάσουν 

και να Τον λατρεύσουν. 

Δυνάστες έμαθαν για την γέννησή 

Του και φοβήθηκαν. Θυμός 

γέμισε την καρδιά τους. Έγκλημα 

συνέλαβε κάποιος από αυτούς 

και το έκαμε. Κατάφοβοι μήπως 

χάσουν την δύναμή τους, ζήτησαν 

να θανατώσουν το παιδί με κάθε 

δυνατό τρόπο. 

Κάθε διαβολικό σχέδιο και σατανική 

επινόηση χρησιμοποιήθηκε 

για να Το καταστρέψουν. Οι 

δαίμονες έτρεμαν. Ο σατανάς οργίσθηκε. 

Όλη η κόλαση επιστρατεύθηκε 

εναντίον Του. Αλλά ο 

Θεός παρατηρούσε προστατευτικά, 

και στο πείσμα όλων αυτών 

το Παιδί επέζησε. 

Δεν γεννήθηκε μέσα σε παλάτι 

με μαρμάρινες και στρωμένες με 

χαλιά σκάλες. Καμιά πολυτελής 

κρεβατοκάμαρα δεν προετοιμάστηκε 

για την γέννησή Του. Ούτε 

γιατροί, ούτε νοσοκόμοι Το ανέμεναν. 

Οι μουσικές ήταν σιωπηλές, 

δεν υπήρχαν αυτοκρατορικές 

χορωδίες έτοιμες να ξεσπάσουν 

σε τραγούδι χαράς. 

Μόνον η μουσική των ουρανών 

ακούσθηκε. Διότι γεννήθηκε 

μέσα σε στάβλο και τοποθετήθηκε 

μέσα σε φάτνη. Η μητέρα 

Του διέθετε μόνον λίγα χόρτα για 

κρεβάτι και ζώα διάφορα Το συντρόφευαν. 

Δεν υπήρχε ούτε ένα 

δωμάτιο στο πανδοχείο. Ο Καίσαρας 

πολύ λίγα θάπρεπε νάξερε γι’ 

αυτό το Παιδί, που με τις διδασκαλίες 

Του, κάποια μέρα θα κατέστρεφε 

το δυνατό του βασίλειο,


θα εξεμηδένιζε το μεγαλείο και τη 

δύναμη της Ρώμης, και κλιμακωτά 

θα υπέτασσε όλες τις γήϊνες 

κυβερνήσεις. Ή ότι θαρχόταν η 

μέρα κατά την οποία η γέννησή 

Του, η ζωή Του και ο θάνατός Του 

θα είχε μια ανυπολόγιστα μεγαλύτερη 

επίδραση πάνω στην ανθρωπότητα 

από την 

γέννηση και τον θάνατο 

οιουδήποτε άλλου 

ανθρώπου. 

Διότι προοριζόταν 

Αυτός να αναγνωρισθεί 

από αμέτρητα 

εκατομμύρια ανθρώπων ως ο μεγαλύτερος 

από όλους τους προφήτες, 

ο δυνατότερος από όλους 

τους δυνάστες, ο Σωτήρας του κόσμου, 

ο ενσαρκωμένος Θεός. 

Και σήμερα, μετά από τόσο μεγάλη 

πάροδο ετών, λατρεύεται 

από εκατομμύρια ψυχές εδώ και 

στο αντίπεραν, και άπειρα πλήθη 

αποβλέπουν στην ημέρα κατά την 

οποία θα ξαναφανεί «προς σωτηρίαν». 

Τον λατρεύεις και συ σαν Σωτήρα 

σου; Θα Τον καλωσορίσεις 

όταν ξανάρθει; Τον έχεις δεχθεί 

διά της πίστεως; Αν όχι, ταπεινά 

δέξου Τον τώρα, ναι τώρα!! 

«Ο ΘΕΟΣ εφανερώθη εν 

σαρκί» (Α΄.Τιμοθέου γ/16). 

**Η ιστορία ενός Πατέρα που 

στέλνει το μονάκριβο 

Παιδί 

Του στη θυσία. 

Η ιστορία 

ενός Παιδιού 

που έρχεται 

με ευχαρίστηση 

για να θυσιασθεί. Τραγική 

εκδήλωση της αγάπης του Θεού 

για να σωθεί ένας αμαρτωλός κόσμος, 

εσύ και εγώ. Αυτό σημαίνει 

Χριστούγεννα. Μόνον η Καινή 

Διαθήκη περιέχει την γνήσια αφήγηση 

της καταπληκτικής αυτής ι- 

στορίας. Πιες το νερό απ’ ευθείας 

απ’ την πηγή**. 

«Και όποιος πιστεύει εις Εμέ 

δεν θα διψάσει ποτέ (Ιησούς Χριστός)» 

(Ιωάν. ς/35). 

Υπάρχει κάποιο δώρο, που είναι, 

το καλύτερο και μπορεί να 

προσφερθεί σε οποιονδήποτε. 

Διάβασε αυτή την ιστορία για να 

το βρεις. Στην Κίνα ζούσε σε ένα 

μικρό αγρόκτημα ένας χωρικός 

που είχε τρεις γιους.


Ο πρώτος γιος ήταν λαμπρός 

και πολύ έξυπνος νέος, ο οποίος 

όταν μεγάλωσε αρκετά έφυγε 

από το μικρό χωριό του, και πήγε 

στην πόλη Σαγκάη, όπου εργάσθηκε 

σκληρά και έγινε ένας μεγάλος 

έμπορος. 

Ο δεύτερος, όταν κι’ αυτός μεγάλωσε 

άφησε το μικρό αγροτικό 

του σπίτι και πήγε στην πόλη Ναντίν 

όπου δεν άργησε να διακριθεί 

για την σοφία και 

σωφροσύνη του και έ- 

γινε Κυβερνήτης του 

τόπου. 

Ο τρίτος ήταν δυνατός 

και μεγαλόσωμος, 

αγαπούσε τις α- 

γροτικές εργασίες, α- 

πόκτησε ένα κτήμα 

έξω από το χωριό του, 

και έγινε γεωργός. 

Ο πατέρας έμεινε 

μόνος και πολύ λαχταρούσε 

τα αγαπημένα του παιδιά. 

Η Σαγκάη και η Ναντίν ήταν 

πολλά χιλιόμετρα μακριά, αλλά 

και το αγρόκτημα του τρίτου, δεν 

ήταν μέσα στο χωριό, γι’ αυτό 

πολύ σπάνια έβλεπε τα αγαπημένα 

του παιδιά, που τόσο τα επιθυμούσε! 

Όσο δε περνούσαν τα 

χρόνια τόσο περισσότερο ένιωθε 

την μοναξιά του. Όταν επρόκειτο 

να γιορτάσει την 80ή επέτειο των 

γενεθλίων του, οι συγγενείς και 

φίλοι του αποφάσισαν να γίνει 

μια επίσημη γιορτή κατά την ο- 

ποία να έχουν και το ειδικό κέρασμα 

τα μακριά μακαρόνια, που 

συμβόλιζαν στην Κίνα την μακροζωία. 

Έστειλαν προσκλήσεις και 

στους γιους, οι οποίοι ειδοποίησαν 

ότι θα έλθουν. Η ημέρα έφθασε, 

και ο πατέρας με μεγάλη 

χαρά και ανυπομονησία 

περίμενε την ώρα 

που θα συναντήσει 

τους γιους του. Από 

την πόρτα στο παράθυρο, 

κι’ από το παράθυρο 

στην πόρτα 

πήγαινε παρατηρώντας 

τον δρόμο και 

περιμένοντας. 

Επί τέλους φάνηκε 

από μακριά, μια ά- 

μαξα. *Θα είναι ο 

πρώτος μου γιος* σκέφθηκε και 

γεμάτος απερίγραπτη χαρά βγήκε 

έξω. Η άμαξα έφτασε, η πόρτα ά- 

νοιξε. Βγήκε μια γυναίκα, ήταν η 

νύφη του. Ο πατέρας είδε με ανησυχία 

μεγάλη ότι η πόρτα πίσω 

της έκλεισε. Κανένας άλλος δεν 

κατέβηκε. Χαιρέτησε με ευγένεια 

και καλωσόρισε την νύφη του 

αλλά αμέσως ρώτησε: «Πού είναι


ο γιος μου;». Και η νύφη με απάθεια 

είπε: «Ο γιος σου είχε πολύ 

δουλειά με το εμπόριό του και 

δεν μπόρεσε να έλθει, όμως σου 

έχει ένα μεγάλο δώρο, ετοιμάσει. 

Σου αγόρασε ένα ωραίο άνετο 

σπιτάκι στην πόλη για να κατοικήσεις 

εκεί». Με μεγάλη απογοήτευση 

και λύπη ο γέρος πατέρας 

προσπάθησε να χαμογελάσει λέγοντας: 

*Ά! Καλά*. 

Κατόπιν άρχισε η αναμονή του 

και πάλι. Δεν πέρασε πολύ ώρα 

και μια άλλη άμαξα φάνηκε. Πλησίασε 

και αυτή, άνοιξε και να μια 

όμορφη νέα γυναίκα κατέβηκε 

γεμάτη χαρά. Και 

πάλι η πόρτα έκλεισε χωρίς 

να κατεβεί ο δεύτερος 

γιος του. «Πού είναι ο 

γιος μου;», ρώτησε με 

θλιμμένη και ανήσυχη 

φωνή. «Ο δεύτερος γιος 

σου είναι πνιγμένος με τις υποθέσεις 

της κυβερνήσεως και δεν 

μπόρεσε να έλθει. Μου είπε όμως 

να μη στενοχωρηθείς γιατί σου 

στέλνει ένα μεγάλο και ωραίο 

δώρο. Αυτό το ολοκαίνουργιο α- 

μάξι για να κάνεις τον περίπατό 

σου και να μην πλήττεις στην μοναξιά 

σου». *Ευχαριστώ* είπε 

ξερά και γεμάτος θλίψι, ο ασπρομάλλης 

γέροντας. 

Γέμισε το σπίτι και από άλλους 

προσκεκλημένους. Όμως το μάτι 

του πατέρα ήταν στον δρόμο. 

Θάρθει άραγε, το τρίτο του αγόρι; 

Πώς αργεί; Πέρασε αρκετή ώρα 

και να επί τέλους κάποιο σημάδι 

άρχισε να διακρίνεται στο βάθοςβάθος 

του δρόμου. Σε λίγο φάνηκε 

πως δεν ήταν αμάξι. Κάποιος 

ερχόταν με τα πόδια. Μα…. Δεν ή- 

ταν ένας, ήταν μια συντροφιά…. 

Όταν πλησίασαν, διέκρινε πως 

προπορευόταν ο μικρός ο τρίτος 

γιος, και πίσω ερχόταν η οικογένειά 

του. 

Η χαρά του πατέρα ήταν απερίγραπτη. 

Με όση δύναμη είχε έ- 

τρεξε να τους συναντήσει. Όπως 

ήταν συνήθεια στον τόπο εκείνο, 

ο τρίτος γιος έσκυψε με σεβασμό 

το κεφάλι μπροστά στο πατέρα 

και με βαθειά συγκίνηση είπε: 

«Πατέρα λυπούμαι που εφτάσαμε 

τόσο αργά, αλλά τα παιδιά 

βάδιζαν σιγά, μα πιο πολύ είμαι 

λυπημένος γιατί δεν μπόρεσα να


σου φέρω ένα δώρο, όπως έ- 

πρεπε και σου αξίζει καλέ μου πατέρα. 

Η συγκομιδή εφέτος ήταν 

μηδαμινή. Χάθηκε όλη η σοδειά. 

Όμως εγώ και η οικογένειά μου, 

ήλθαμε να σε δούμε, να σου ευχηθούμε 

και να σου πούμε, ότι σε 

αγαπούμε πάρα-πάρα πολύ». 

Ο γέρο-πατέρας χαμογέλασε 

γεμάτος χαρά και πλημμυρισμένος 

από ευτυχία και ικανοποίηση 

τον αγκάλιασε σφιχτά. Δεν του 

χρειαζόταν ένα σπίτι στη Σαγκάη, 

ούτε μια άμαξα με οδηγό. Ήθελε 

την αγάπη των παιδιών του. Τα ί- 

δια τα παιδιά του. Σκούπιζε τα δακρυσμένα 

μάτια του και είπε: 

«Παιδί μου, το ότι ήλθες εσύ και 

όλη η οικογένειά σου, και μάλιστα 

πεζή τόσα χιλιόμετρα, για να 

μου πεις, πως με αγαπάς, εσύ και 

η οικογένειά σου, να ξέρεις πως 

μου έφερες το καλύτερο δώρο, 

από όλα». 

Τα Χριστούγεννα είναι η ανάμνηση 

της γεννήσεως του Ιησού 

Χριστού. Ο Θεός τόσο μας αγάπησε, 

ώστε εκτός των πλουσίων 

δώρων που μας χάρισε, και είναι 

άφθονα και αμέτρητα, ήλθε και ο 

Ίδιος εδώ στη γη, ενανθρώπησε, 

έζησε μαζί μας, και πέθανε για 

τον καθένα μας. Με τον τρόπο 

αυτό φανέρωσε την άπειρη α- 

γάπη Του στον άνθρωπο. 

Με τον ίδιο τρόπο θέλει να Τον 

αγαπήσει κάθε άνθρωπος όχι με 

δώρα, όσο ακριβά και μεγάλα κι’ 

αν είναι. Θέλει εσένα προσωπικά 

να Τον πλησιάσεις, να Τον δεχθείς 

στην καρδιά σου σαν Σωτήρα σου, 

να Του αφιερώσεις την ζωή σου, 

να Του δώσεις έτσι όλη σου την α- 

γάπη. 

Αυτό το δώρο περιμένει εφέτος 

στα Γενέθλιά Του ο Ιησούς 

Χριστός. Την πραγματική έμπρακτη 

αγάπη σου. 

Και τι δεν είχε επάνω του ε- 

κείνο το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι!... 

σκανδαλιστικούς μεζέδες 

στολισμένους με πολύχρωμη γαρνιτούρα, 

φαγητά φτιαγμένα με 

κάθε απαίτηση της μαγειρικής τέχνης, 

κρασιά βασιλικά και κάθε 

λογής επιδόρπια. Όταν ήσαν παρατεταγμένα 

σε αρμονική διά-


ταξη λες και ετοιμαζόταν για μεγάλη 

παρέλαση με επικεφαλής τη 

φουρνιστή γαλοπούλα που οι ο- 

ρεξάτες ματιές των πεινασμένων 

μνηστήρων της την έκαναν να ροδοκοκκινίσει 

από … ντροπή. 

--Μπρος, τί περιμένετε;. Φάγετε, 

πίετε, ευφρανθείτε! Αυτό το 

σύνθημα το έδωσε ο κυρ Στέφανος, 

ο νοικοκύρης του σπιτιού, έ- 

νας στρογγυλοσχήμων πολυφαγάς, 

από εκείνος που χωρίς αντίρρηση 

δέχονται να αλλάξουν τα 

πρωτοτόκια αντί πινακίου φακής. 

Εκτός από τον κυρ Στέφανο στο 

τραπέζι καθόταν η γυναίκα του, 

τα δύο παιδιά 

του και 

ένας φίλος 

του γιατρός. 

--Χριστούγεννα 

έχει να πει 

φαϊ με την 

ψυχή σας, -συνέχισε ο κυρ Στέφανος- 

εννοώ να μην μείνει τίποτε 

στο τραπέζι από όσα βλέπετε. Είμαστε 

σύμφωνοι γιατρέ; 

--Σύμφωνοι, Στέφανε, θα φάω 

αλλά δεν εννοώ και να σκάσω; 

--Άντε καϋμένε, κάθε μέρα έ- 

χουμε Χριστούγεννα. Δεν είπαμε 

πως σήμερα γιορτάζει η γαλοπούλα; 

Ο γιατρός χαμογέλασε με τη 

φινέτσα του επαγγέλματός του. 

--Αλήθεια, μπαμπά,…. Πετιέται 

ο μικρός Τάκης και λέει --γιατί 

γιορτάζει ο κόσμος τα Χριστούγεννα; 

--Να ρώτησε τον γιατρό, παιδί 

μου, να σου πει. Και ο γιατρός ε- 

πεμβαίνει: 

--Ο κόσμος γιορτάζει γιατί σαν 

και σήμερα σε ένα χωριουδάκι 

της Ιουδαίας γεννήθηκε ο Ιησούς 

Χριστός. 

-Και τι ήταν ο Ιησούς Χριστός; 

ξαναρώτησε 

ο μικρός. 

--Ένας 

μεγάλος α- 

πατεώνας – 

πρόφθασε 

να απαντήσει 

ο κυρ 

Στέφανος-- γεμίζοντας το μεγαλύτερο 

ποτήρι του τραπεζιού με 

κοκκινέλι. 

--Όχι, Τάκη, αστειεύεται ο πατέρας 

σου. Ο Ιησούς Χριστός ήταν 

ο Γιος του Θεού που κατέβηκε 

από τον ουρανό για το καλό των 

ανθρώπων.


--Μωρέ κατήχηση: Εκάγχασε ο 

κυρ Στέφανος, ο οποίος μέχρι της 

στιγμής είχε καταβροχθίσει δύο 

πιάτα κομπλέ. 

--Κι’ εγώ νόμιζα, γιατρέ, πως 

είσαι άνθρωπος έξυπνος και μοντέρνος. 

--Ευχαριστώ για το κομπλιμάν, 

Στέφανε, αλλά για πέσμου, ποιόν 

νομίζεις τέτοιον; 

--Απλούστατα, όποιον δεν λέει 

τα παραμύθια σου, εκτός αν τα 

λες για τον Τάκη που είναι πιτσιρίκος. 

--Όχι, Στέφανε, αυτά εγώ τα 

παραδέχομαι όπως εσύ παραδέχεσαι 

ότι ο ήλιος είναι στρογγυλός. 

--Και λοιπόν και λοιπόν για 

προχώρησε. Ξαναείπε ο Στέφανος 

ξεψαχνίζοντας με επιμέλεια τη 

γαλοπούλα. 

--Ώστε δεν πιστεύεις, Στέφανε, 

ότι ο Χριστός ήταν ο Γιος του 

Θεού; Ρώτησε ο γιατρός. 

--Τί να σου πω φίλε μου…. Εσύ 

πιστεύεις ότι πετάει ο γαϊδαρος; 

Ξαναρώτησε ειρωνικά ο Στέφανος 

ξεσπώντας σε ένα ασυνείδητο 

μηχανικό γέλιο. 

--Πάντως γνώριζε, Στέφανε, ότι 

δεν είναι συμφέρον σου να ειρωνεύεσαι 

αυτά τα μεγάλα ζητήματα. 

Άνθρωποι είμαστε, ο θάνατος 

μας προσμένει σε κάθε μας 

βήμα. Μπορεί να πεθάνουμε 

στραβοκαταπίνοντας ακόμα και 

το σάλιο μας. Και όταν φύγουμε 

από τον κόσμο αυτό πρέπει να ξέρεις 

πως θα αντικρύσουμε άλλη 

πραγματικότητα, μια πνευματική 

πραγματικότητα στην οποία θα 

ζούμε αιώνια. Γιατί λοιπόν να 

φουσκώνουμε από εγωϊστική α- 

διαφορία για τα τόσο σπουδαία 

πράγματα, και να μην υποτασσόμεθα 

στις πιο φωτεινές αλήθειες 

της ζωής; 

--Άκου, γιατρέ. Οι φωτεινές α- 

λήθειες της ζωής κατά τη γνώμη 

μου είναι να ζήσεις όσα χρόνια θα 

ζήσεις, τρώγοντας, πίνοντας, διασκεδάζοντας. 

Και όσο για τα 

σπουδαία πράγματα που λες, δεν 

είναι παρά οι λαλούμενες, έχεις 

κίτρινες λαλούμενες, είσαι άνθρωπος 

σπουδαίος που σε σέβονται 

όλοι και σου βγάζουν το καπέλο. 

Δεν έχεις, είσαι αξιολύπητος. 

Ένα και ένα κάνουν δύο. 

--Οι λίρες δεν κάνουν τον άνθρωπο, 

Στέφανε. Αποκρίθηκε ο 

γιατρός. Μπορεί να έχεις γιομάτο 

το πουγγί σου και να είσαι δυστυχισμένος, 

όπως μπορείς και χωρίς 

να έχεις δεκάρα να είσαι ευτυχής.


Εσύ Στέφανε, που δόξα τω Θεώ έ- 

χεις ότι σου χρειάζεται αισθάνεσαι 

ευτυχής; 

Στριμωγμένος από την ερώτηση 

ο κυρ Στέφανος κουνήθηκε 

από τη θέση του λέγοντας: 

--Άστα, άστα γιατρέ, πέσαμε 

σε άλλο θέμα. Το θέμα μας είναι 

για τη σημερινή γιορτή. 

--Έστω κι’ αυτό, Στέφανε. Τα 

Χριστούγεννα δεν είναι γιορτή της 

κοιλιάς καθώς φαντάζεσαι, αλλά 

γιορτή της ψυχής. Σαν και σήμερα 

ενσαρκώθηκε 

η ελπίδα 

του κόσμου, 

ο Χριστός, 

που 

ήρθε για να 

ελευθερώσει 

όλους μας 

που είμαστε σκλάβοι της αμαρτίας. 

Σαν και σήμερα ήρθε στη γη 

μας ένας θείος επισκέπτης, και 

χαρά σ’ εκείνον που θα τον φιλοξενήσει 

στην καρδιά του. Γι’ αυτό 

γιορτάζουμε σήμερα, Στέφανε και 

όχι για τη ροδοκόκκινη γαλοπούλα 

σου. 

Ο Στέφανος άκουε σιωπηλός 

μασώντας και το δεύτερο μπούτι 

της γαλοπούλας. Εν τω μεταξύ ό- 

μως τα περισσότερα πιάτα που 

βρισκόταν μπροστά του είχαν α- 

δειάσει και αυτό τράβηξε την 

προσοχή του γιατρού! 

--Να μη βασκαθείς, Στέφανε, 

τρως βλέπω για δέκα. 

--Χτύπα ξύλο γιατρέ, είπε τότε 

γελώντας η γυναίκα του Στέφανου, 

που μέχρι της στιγμής διά της 

σιωπής της τηρούσε ουδέτερη 

στάση. Το λουκούλλειο γεύμα έ- 

βαινε προς το τέλος του, και η γυναίκα 

του Στέφανου αποσύρθηκε 

στην κουζίνα για την χαριστική 

βολή. Τον 

γλυκύ βραστό. 

Εκείνη τη 

στιγμή όμως 

η φαιδρότητα 

του 

γιορτινού περιβάλλοντος 

άλλαξε όψη. Ο κυρ 

Στέφανος τραβήχτηκε από το τραπέζι 

και σωριάστηκε μονοκόμματος 

στον καναπέ. Ο γιατρός έτρεξε 

και τον πλησίασε ανήσυχος. Τα 

χείλη του έπαιζαν δειλά-δειλά. 

--Γιατρέ μου, γιατρέ μου, δεν 

είμαι καλά. Έτσι αισθάνομαι πως 

θα σκάσω. Κάνε κάτι γιατρέ μου, 

και γλύτωσέ με. Για τον γιατρό η 

διάγνωση ήταν εύκολη και το 

φάρμακο πρόχειρο. Αποτέλεσμα


πολυφαγίας. Διπλή δόση πεψίνης, 

θα διόρθωσε την κατάσταση. 

Έτσι και έγινε. Ύστερα από λίγα 

λεπτά της ώρας η κρίση είχε περάσει 

και ο κυρ Στέφανος ανασηκωνόταν 

από τον καναπέ δυσκίνητα 

σαν από δάπεδο 

πυγμαχικού 

ρίγκ. 

--Μωρέ 

για τον Θεό! 

Τι είναι η ζωή 

του ανθρώπου! 

Ψιθύρισε 

με κουρασμένη 

φωνή ο κυρ 

Στέφανος. 

Ότι φέρνει η 

στιγμή, δεν 

το φέρνει ο χρόνος…. Τάκη, Τάκη, 

ξαναείπε με δυνατότερη φωνή. 

Σήμερα παιδί μου γιορτάζουμε τα 

Χριστούγεννα, γιατί κατέβηκε 

στον κόσμο μας ο Ιησούς Χριστός, 

ο Γιος του Θεού! 

Όλοι τότε κρυφογελούσαν για 

την σπασμωδική θεοσέβεια του 

τρομαγμένου κυρ Στέφανου, που 

είχε κι’ όλας συνέλθει. 

Η παρουσία 

του γλυκύ βραστού 

επανέφερε 

το κέφι στον οικογενειακό 

κύκλο. 

Μόνον που ο κυρ 

Στέφανος φαινόταν 

τώρα λιγάκι 

ντροπιασμένος.— 

«Διότι τόσον η- 

γάπησεν ο Θεός 

τον κόσμον, ώστε 

έδωκε τον Υιόν αυτού τον Μονογενή, 

διά να μη απολεσθή πας ο 

πιστεύων εις Αυτόν, αλλά να έχει 

ζωήν αιώνιον» (Ιωάννου γ/ 16). 

Ένα μικρό παιδί, μπερδεμένο 

με τα δώρα των Χριστουγεννιάτικων 

δώρων, αφού του εξήγησαν 

ότι ήταν τα γενέθλια του Σωτήρα 

μας Χριστού. Ύστερα από αρκετή 

σιωπή και σκέψη είπε: «Μαμά, 

πότε θα δώσουμε στον Χριστό και 

το δικό του δώρο;» Ερώτηση 

πολύ ορθή. Γιατί δίνουμε δώρα 

σε όλους εκτός από Εκείνον του ο- 

ποίου γιορτάζουμε τα γενέθλια; Η 

ανταλλαγή δώρων προήλθε από


μια παλιά ρωμαϊκή συνήθεια και 

παραλήφθηκε από τους Χριστιανούς 

σε ανάμνηση του μεγάλου 

Δώρου που μας πρόσφερε. «Διότι 

τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμο, 

ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού 

τον μονογενή» (Ιωάν. γ/16). 

Αλλά αν και τα ελατήρια της α- 

νταλλαγής δώρων είναι πολύ 

καλά, φοβάμαι ότι η υπερέμφαση 

σε υλικά πράγματα στην περίοδο 

των Χριστουγέννων, 

τείνει 

να καλύψει 

την πραγματική 

έννοια 

της ημέρας. 

Τι τραγωδία 

είναι 

πράγματι, το 

έθιμο της ημέρας των Χριστουγέννων 

έχει κάμει τον Χριστό, ως 

το λησμονημένο Πρόσωπο των 

Χριστουγέννων. 

Ένα καλό ερώτημα που πρέπει 

να κάνουμε στον εαυτό μας είναι 

το εξής: «Τι πρόκειται να δώσουμε 

στον Σωτήρα μας αυτά τα 

Χριστούγεννα; Αν δεν είσαι ήδη 

σεσωσμένος, εκείνο που ζητάει ο 

Χριστός να Του δώσεις, είναι η 

καρδιά σου. Αν όμως επίστευσες 

και γνωρίζεις ήδη τον Κύριο, τότε 

το πιο θαυμάσιο πράγμα που 

μπορείς να τους προσφέρεις είναι 

εκείνο που περιγράφεται στην 

Ρωμαίους ιβ/1 όπου ο Παύλος λέγει: 

«σας παρακαλώ λοιπόν αδελφοί, 

διά των οικτιρμών του Θεού 

να παραστήσεται τα σώματά σας 

θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον 

εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική 

σας λατρεία». 

Μια και πήραμε το ΔΩΡΟ της 

σωτηρίας από τον Κύριο, πόσο δίκαιο 

είναι να 

κάνουμε και 

εμείς το δικό 

μας δώρο σ’ 

Αυτόν. Θέλει 

την προσφορά 

των 

χεριών. Θέλει 

την προσφορά 

των ποδιών μας να τρέξουν 

και να διακηρύξουν το Ευαγγέλιο 

της ειρήνης. Θέλει τα μάτια 

μας, να αναζητήσουν το απολωλός. 

Θέλει τα χείλη μας να τον υ- 

μνούν. 

Ας κάνουμε το έργο αυτό τον 

χρόνο να προσφέρουμε στον Θεό 

εκείνο που θα Τον ευχαριστήσει 

περισσότερο, την καρδιά μας! 

Συμπέρασμα: Η ζωή μας είναι 

δώρο του Θεού σε μας. Το πώς θα 

την χρησιμοποιήσουμε είναι το 

δικό μας δώρο στον Θεό.


Άραγε οι Χριστιανοί του 21ου 

αιώνα μπορούν να δώσουν μια 

πειστική μαρτυρία ότι ζει ο αναστημένος 

Χριστός στη ζωή τους, 

ώστε να μπορούν να πουν στον 

άνθρωπο της αμφισβήτησης: 

«γεύσου και δες». 

«Και ιδόντες τον αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην» (Ματθ. β/1-12). 

Θα έχετε δει ασφαλώς τον 

θαυμαστό έναστρο ουρανό σε νύχτες 

που ο ουρανός είναι καθαρός! 

Πόσο λαμπερά φαίνονται 

τ’αστέρια; Άλλα μεγαλύτερα, 

άλλα μικρότερα, μερικά σαν πιο 

κοντά και άλλα πολύ μακριά. Όλα 

δείχνουν την Σοφία, την Δύναμη 

και την Δόξα του Δημιουργού 

Θεού. 

Κάποτε όμως φάνηκε 

στον ουρανό ένα 

έκτακτο αστέρι στην 

Ανατολή. Ήταν πιο 

μεγάλο από όλα και 

πολύ λαμπρό. Το Ά- 

στρο αυτό το είδαν 

μερικοί Σοφοί άνθρωποι 

και κατάλαβαν ότι 

αυτό ασφαλώς είναι 

σημάδι πως γεννήθηκε 

ο Μεγάλος Βασιλιάς των 

Ιουδαίων για τον Οποίον άκουσαν 

από προφητείες. Το Άστρο αυτό 

βάδιζε στον ουρανό και οι Σοφοί 

το ακολουθούσαν προς την γη 

των Ιουδαίων. Ήλθαν στην πρωτεύουσα 

την Ιερουσαλήμ και ρώτησαν: 

«Πού είναι ο βασιλιάς που 

γεννήθηκε; Γιατί είδαμε το Άστρο 

του στην Ανατολή και ήλθαμε να 

τον προσκυνήσουμε». Στο άκουσμα 

των λόγων αυτών 

όλη η πόλη ταράχθηκε 

λέγοντας «Μα 

τι σημαίνουν αυτά τα 

λόγια των Σοφών, 

πράγματι γεννήθηκε 

βασιλιάς Μεσσίας 

που περιμέναμε;» Ι- 

διαίτερα όμως ταράχθηκε 

ο Ηρώδης ο βασιλιάς 

και γι’ αυτό κάλεσε 

κοντά του τους 

τρεις εκείνους Μάγους 

(σοφούς) και πληροφορήθηκε 

απ’ αυτούς το πώς κατάλαβαν 

ότι γεννήθηκε Βασιλιάς για


τους Ιουδαίους και πότε. Έκανε 

μάλιστα και αυτός τον ευσεβή και 

παρήγγειλε στους Σοφούς εκείνους 

να πάνε να βρουν τον νεογεννηθέντα 

βασιλιά και να τον 

πληροφορήσουν κατόπιν κι’ αυτόν 

που βρίσκεται για να προσκυνήσει 

κι’ αυτός δήθεν, ενώ ο σκοπός 

του ήταν να τον σκοτώσει. Οι 

τρεις Μάγοι δεν κατάλαβαν το 

δόλο του Ηρώδη και του υποσχέθηκαν 

ότι θα ξαναπεράσουν 

να του πουν 

τα νέα. 

Το λαμπρό Άστρο 

ξανά οδήγησε τους 

Μάγους πίσω, τους έ- 

φερε στη Βηθλεέμ, ε- 

κεί ακριβώς που γεννήθηκε 

ο Ιησούς και 

σταμάτησε από πάνω 

απ’ το κατάλυμα, και 

οι τρεις Σοφοί χάρηκαν 

πάρα πολύ. Τον 

προσκύνησαν και του πρόσφεραν 

πολύτιμα δώρα. Στον Ηρώδη ό- 

μως δεν ξαναπήγαν διότι ο Θεός 

τους φανέρωσε τον εγκληματικό 

σκοπό του. Η Γραφή, το Πνεύμα 

το Άγιο και σήμερα οδηγεί στον 

Σωτήρα Ιησού Χριστό από όλα τα 

μέρη και όσοι Τον βρίσκουν, μικροί 

και μεγάλοι, σοφοί και αμαθείς 

όλοι τους χαίρονται με ουράνια 

χαρά. Τον βρήκες και συ;— 

**Ήτανε τόσο δύσκολα τα 

πράγματα εκείνη την εποχή. Ο 

πατέρας είχε βάλει μεγάλο χρέος 

και είχε κατασκευάσει ένα ελαιοτριβείο. 

Μα τώρα, πού θα δούλευε, δεν 

είχαν καρπό τα δένδρα. Θα μας 

πούλαγαν το σπίτι. Του έλεγα: «Ο 

Θεός δεν θα μας αφήσει». 

«Προσεύχομαι 

γι’ αυτό». Και αυτός 

απαντούσε: «Το 

χώμα μπορεί να ανέβει 

και να γίνει ελιά 

τόσο γρήγορα;». Α- 

φήσαμε το σχολείο 

εγώ και ο αδελφός 

μου και πήγαμε να 

δουλέψουμε στο ε- 

λαιοτριβείο. Ήρθαν 

άνθρωποι από πολύ 

μακρινά χωριά. Σε είκοσι μέρες είχαμε 

βγάλει το χρέος. Τότε μπροστά 

στο θαύμα πίστεψε ο πατέρας 

μου στον Χριστό!! 

*Οι στρόφιγγες της ιστορίας 

και το κλειδί της σωτηρίας, βρίσκεται 

στην πόρτα κάποιου στάβλου 

της Βηθλεέμ*.

Ta Kala Nea - DECEMBER 2023

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?