Ta Kala Nea - March 2024

2 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ 

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ 

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 

ΣΤΗΝ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

170 Capel St, North Melbourne 

Ελληνικά: Κυριακή 9:30-10:45πμ και 6-7μμ. 

Αγγλικά: Σάββατο 7-8μμ και Κυριακή 11- 

12:15μμ 

185 Warrigal Rd, Oakleigh 

Ελληνικά: Κυριακή 9:30-10:45πμ. 

109 Wood Street, Templestowe 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ. 

ΣΤΟ ΣΥΔΝΕΥ 

55 Kingsway, Kingsgrove 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11πμ 

Αγγλικά: Κυριακή 10-11πμ. 

ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΑΪΔΑ 

59 Tait St, Renown Park 

Ελληνικά: Κυριακή 10-11:15πμ και 6-7μμ. 

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ 

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

Ένα μήνυμα ζωής και αληθείας από το Λόγο 

του Θεού με ομιλητή τον Δρ. Γ. Ζερβόπουλο. 

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 

Ελληνικά: Δευτέρα 9-9:30μμ στο 3ΧΥ 

Αγγλικά: Δευτέρα 9:30-10μμ στο 3ΧΥ 

ΣΥΔΝΕΥ 

Ελληνικά: Τρίτη 7-7:30μμ και Πέμπτη 2- 

2:30μμ στο 1683 ΑΜ 

ΚΥΡΥΓΜΑΤΑ ΔΙΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ 

Εάν θέλετε να ακούσετε λίγα λόγια μέσα από 

τον Λόγο του Θεού, μπορείτε να τηλεφωνήσετε 

οποιαδήποτε ώρα. 

Στην Μελβούρνη (03) 9471 4964 

Στο Σύδνεϋ (02) 9503 0700 

ΓΡΑΨΕ ΜΑΣ 

Αν έχεις απορίες, διανοητικές ή άλλου είδους 

πνευματικές δυσκολίες απέναντι 

στην αλήθεια περί Χριστού. 

Αν χρειάζεσαι μια επαφή, κάποια επίσκεψη, 

ένα γράμμα. 

Αν αλλάξεις διεύθυνση κατοικίας, για να 

το λαβαίνεις ανελλιπώς. 

Αν έχεις να μας δώσεις την διεύθυνση κάποιου 

φίλου σου ή συγγενούς σου που 

θάθελες να το λαβαίνει. 

Αν δεν το θέλεις, στείλτε το πίσω και μην 

σβήνεις την διεύθυνσή σου. 

Εάν θέλετε την Καινή Διαθήκη, γράψτε μας 

στις παρακάτω διευθύνσεις: 

VIC: 

Good News Magazine 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

NSW: PO Box 70, Kingsgrove, NSW 2208 

Συντηρείται από αυτοπροαιρέτους 

προσφοράς. 

PO Box 17, Northcote, VIC 3070 

Εάν θέλετε να μας βρείτε στο INTERNET: 

www.GreekFreeChurch.org.au 

Το περιοδικό αυτό αποστέλλεται ΔΩΡΕΑΝ και ΔΕΝ ΕΧΕΙ καμία σχέση 

με την οργάνωση των Μαρτύρων Του Ιεχωβά. 

This magazine is Print Post Approved PP.340646/00009 

Printed by Good News Magazine, PO Box 17 Northcote, VIC 3070

ΜΑΡΤΙΟΣ, 2024 3 

Ο σύζυγός μου έπεσε βαριά 

άρρωστος. Τι αγωνίες περάσαμε! 

Δεν είχα μάθει ακόμη τι σημαίνει 

να έχεις τον άνδρα σου στο χείλος 

του τάφου. 

Εκείνο το φθινόπωρο έμαθα 

την δύναμη της προσευχής. Με 

την χάρη του Θεού διάφυγε τον 

θάνατο, αλλά τα βάσανά μας δεν 

είχαν τελειώσει. Στο 

εργοστάσιο που εργαζόταν 

είχαν αντικαταστήσει 

την θέση 

του. Το κρύο ήταν 

δριμύ και δεν είχαμε 

ούτε ένα κούτσουρο 

στο τζάκι. Τα παιδιά 

έλεγαν σιγά. Μαμά 

δεν είναι ώρα για να 

φάμε; Όταν τα άκουσα, άρχισα 

να κλαίω, διότι ήξερα ότι η ντουλάπα 

ήταν άδεια. Επί τέλους ήλθε 

ο σύζυγός μου. Η όψη του έλεγε 

πολλά. Δεν μπορούν να με προσλάβουν, 

ο διευθυντής είπε ότι οι 

δουλειές, δεν πάνε καλά. 

Γύρισα και τον αγκάλιασα, και 

εκείνος εμένα, όπως ποτέ άλλοτε! 

Και ενώ κρατιόμαστε τόσο συγκινημένοι, 

να και έρχεται η Ιωάννα 

λαχανιασμένη από το τρέξιμο, με 

κάτι στο χέρι. 

Ώ! μαμά! Κοίταξε! Κοίταξε 

μπαμπά τι βρήκα! Είδα μια κυρία 

που της έπεσε όταν ανέβαινε στο 

αμάξι της. 

Έφυγε αμέσως και έτρεξα και 

το πήρα από το πεζοδρόμιο και έ- 

τρεξα να έλθω. Ώ! μαμά δεν είναι 

θαυμάσιο! 

Ήταν μια τσάντα 

με χρήματα και έξη 

χρυσά νομίσματα. Ώ! 

άνδρα μου φώναξα 

και ήμουν έτοιμη να 

κλάψω. «Να ψωμί, 

και το ενοίκιο, και 

φωτιά, και φως και 

αρκετά για να πάρουμε 

πίσω τα ενέχυρά μας. Ήλθαν 

κατ’ ευθείαν από τον ουρανό 

για να μας βγάλουν από την α- 

θλιότητα! 

--Και ο άνδρας της μίλησε: Δεν 

ήλθαν από τον ουρανό, αλλά από 

τον διάβολο! Αυτά τα χρήματα 

δεν είναι δικά μας. 

Νόμισα ότι έχασε το λογικό 

του. «Δεν είναι δικά μας αφού τα 

βρήκαμε, έπεσαν χάμω από την


κυρία και τι! Ίσως είναι εκατομμυριούχα. 

Εάν δεν τα ξοδέψεις θα 

είσαι τρελός για δέσιμο. 

--Αν είμαι 

τρελός, αρκεί 

που είμαι έντιμος 

τρελός. Η 

θέση αυτή της 

τσάντας είναι 

στο Δημαρχείο 

–στα χαμένα 

πράγματα. 

Έστρεψε προς τα παιδιά και 

τους είπε! Πηγαίνω να την δώσω 

στα χαμένα πράγματα, γιατί φοβούμαι 

να κάμω κάτι που είναι 

χειρότερο από την πείνα και το 

κρύο. Δεν έχω, παιδιά μου να σας 

αφήσω τίποτε εκτός από εκείνο 

που αξίζει περισσότερο από τα 

χρήματα, και αυτό λέγεται ένα έ- 

ντιμο όνομα. Ο Θεός να σας βοηθήσει 

να το διατηρήστε έντιμο! Υ- 

ποθέσαμε ότι το ζήτημα είχε τελειώσει. 

Αλλά την άλλη ημέρα, 

κάποιος κτύπησε την πόρτα! Ά- 

νοιξα και είδα μια ωραία κυρία. 

«Θα ήθελα να δω τον σύζυγό σας! 

Έρχομαι από την υπηρεσία των 

χαμένων αντικειμένων όπου μου 

έδωσαν το όνομά σας και την διεύθυνσή 

σας. 

Ήθελε να ακούσει 

όλη την ι- 

στορία έως τέλος! 

Αλλά το 

πλέον εκπληκτικό 

της υποθέσεως, 

σας το 

λέγω αμέσως: 

Ποια νομίζετε ότι ήταν η κυρία 

αυτή; Ήταν η σύζυγος του διευθυντού 

του εργοστασίου που δούλευε 

ο άνδρας της πριν αρρωστήσει. 

Όταν έφευγε μου είπε: «Όλα 

καλά διότι ο άνδρας σας είναι 

πράγματι ένας έντιμος άνθρωπος! 

Θα μιλήσω γι’ αυτόν και θα 

κάμω ότι μπορώ καλύτερο». 

Πράγματι μίλησε στο σύζυγό της 

και τον πήρε πάλι στο εργοστάσιο 

που εργάζεται ακόμα. 

Αγαπητέ μας φίλε, στηρίξου με 

πίστη στον Ιησού Χριστό, και θα 

αναλάβει όλες τις ανάγκες στη 

ζωή σου. 

Κάποτε μία παρέα Παρισινών 

νέων γλεντζέδων, κατόπιν μιας ο- 

λονυκτίου κραιπάλης μέθης και 

ασωτίας, κατά τα ξημερώματα 

περνούσε τη γέφυρα του Σηκουάνα 

με τραγούδια και κέφι πολύ.


Εκεί συνάντησα έναν γέρο καπουτσίνο 

(Δυτικό μοναχό), και ο ζωηρότερος 

και τολμηρότερος της 

παρέας πλησίασε τον γέροντα και 

έχοντας υπ’ όψιν του ότι αυτός α- 

πολάμβανε τις ηδονές και τις απολαύσεις 

του κόσμου, ενώ ο γέρος 

εστερείτο αυτών, 

του είπε: 

«Αλλοίμονό 

σου, γέροντά 

μου, εάν δεν υ- 

πάρχει Παράδεισος 

(απόλαυση 

στο μέλλον). 

Και ο γέροντας στραφείς προς 

αυτόν, με συμπόνια του είπε: «Δε 

μου λες, νέε μου, ποια θα είναι η 

θέση η δική σου, εάν υπάρχει;». 

Αυτά τα λόγια του γέρου ενήργησαν 

σαν φωνή του Θεού μέσα 

στην καρδιά του νέου, και έγινε 

σκεπτικός. 

Εισήλθε εις την πόλη, άρχισε 

την εργασία του, αλλά οι δύο τελευταίες 

λέξεις του γέρου, «αν υ- 

πάρχει;» ερχόταν αδιάκοπα στον 

νου του και δεν τον άφηναν να η- 

συχάσει. 

Τέλος έλαβε την απόφαση να 

εξετάσει σοβαρά, για να γνωρίσει 

αν ήσαν αλήθεια εκείνα που του 

έλεγαν από μικρό παιδί. Άρχισε 

να διαβάζει διάφορα βιβλία, αγόρασε 

και μια Αγία Γραφή και άρχισε 

να τη μελετάει. Ο Θεός βλέποντας 

την καρδιά του και τον 

πόθο του για να μάθει την αλήθεια 

τον γνώρισε σε έναν εργάτη 

Του, και εκείνος 

του έδειξε 

τον πνευματικό 

δρόμο που 

οδηγεί στην 

αιώνια ζωή, 

τον Ιησού Χριστό 

(Ιωάν. 

γ/36, ιδ/6). 

Και έτσι ο νέος αυτός πίστεψε 

στο απολυτρωτικό έργο του Σταυρού 

του Χριστού. Πίστεψε ότι ο 

Χριστός τον έσωσε δωρεάν διά 

του θανάτου Του. Πίστεψε ότι το 

αίμα του Χριστού τον καθάρισε 

από κάθε αμαρτία του και τον έ- 

μπασε στην οικογένεια του Θεού, 

και ότι σαν παιδί του Θεού μια 

μέρα θα ζήσει αιώνια μαζί με τον 

Χριστό και θα απολαμβάνει την 

μακαριότητα, την ευδαιμονία και 

την δόξα (Ρωμ. γ/24, Α΄. Ιωάν. 

α/2, Ρωμ. η/17). Και έτσι δέχθηκε 

όλα εκείνα διά τα οποία ειρωνευόταν 

τον γέρο εκείνο. Τόσο δε ο 

νεός αυτός εκτίμησε την σωτηρία


του Χριστού, ώστε όπως άλλοτε έ- 

τρεχε στα γλέντια και στις ασωτίες, 

κατόπιν έτρεχε σε κάθε πόλη 

και χωριό με το αυτοκίνητό του 

για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του 

Χριστού. Ήθελε τη σωτηρία και το 

φως που του έδωσε ο Θεός, να τα 

μεταδώσει και σε άλλους (Ματθ. 

ε/16). 

Αναγνώστη, υπάρχουν πολλοί 

άνθρωποι και ιδίως στην εποχή 

μας, που παίρνουν πολύ επιπόλαια 

την ζωή 

τους, μη γνωρίζοντας 

τον 

σκοπό της. 

Νομίζουν ότι 

θα βρουν την 

ευτυχία και 

την χαρά στις 

απολαύσεις 

και στις ηδονές αυτού του κόσμου. 

Και όμως, και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται 

ότι όσο περισσότερο 

απολαμβάνουν τα του κόσμου, 

τόσο το κενό που έχουν 

μέσα τους μεγαλώνει και ευρύνεται. 

Διότι η καρδιά του ανθρώπου 

είναι πλασμένη να γεμίζει μόνον 

με τον Θεό και τον Χριστό Αυτού. 

Ο νέος της ιστορίας μας νόμιζε 

στην αρχή και αυτός ότι η ευτυχία 

και η χαρά βρισκόταν στις διασκεδάσεις 

και στις ηδονές της ζωής 

αυτής. Και ήταν ευτύχημα γι’ αυτόν 

που οι δύο εκείνες λέξεις «αν 

υπάρχει;» του ταπεινού εκείνου 

γέρου αφύπνισαν την κοιμισμένη 

συνείδησή του, έγιναν αιτία να ε- 

ξετάσει και να βρει την αλήθεια, 

και να γεμίσει η άδεια καρδιά του 

με την αιώνια ζωή –τον Ιησού Χριστό. 

** 

Και τώρα 

φίλε μου, εσύ 

που διαβάζεις 

την μικρή 

αυτή ιστορία, 

επίτρεψέ μου 

να σου κάνω 

μια ερώτηση. 

Εσύ με τί έ- 

χεις γεμίσει το κενό της καρδιάς 

σου; 

Εάν μεν έχεις δεχθεί τον Χριστό 

και είσαι πλήρης εν Αυτώ, ευχαρίστησέ 

Τον και άλλη μία φορά για 

την μεγάλη προς σε αγάπη Του 

(Κολοσ. β/10, Ιωάν. ιε/10). 

Εάν όμως προσπαθείς ακόμη 

να γεμίσεις αυτό το κενό, όπως ο 

άσωτος με τα ξυλοκέρατα, με τις 

αμαρτωλές απολαύσεις του κό-


σμου, μάθε από ένα ο οποίος έ- 

ζησε και τις δύο αυτές καταστάσεις, 

ότι δεν θα απολαύσεις χαρά, 

ειρήνη και ησυχία 

στη ζωή σου, 

όταν είσαι μακριά 

από τον 

Χριστό (Ρωμ. 

β/9). 

Γι’ αυτό σε 

συμβουλεύω, 

όχι να πιστέψεις 

στον Χριστό χωρίς να εξετάσεις 

πρώτα, αλλά να μιμηθείς τον νέο 

της ιστορίας μας, να αγοράσεις 

μία Αγία Γραφή, να την μελετήσεις, 

και όταν πραγματικά θελήσεις 

να μάθεις την αλήθεια, να είσαι 

βέβαιος ότι 

ο Θεός θα στείλει 

κάποιον δικό 

Του να σε οδηγήσει 

στον Ιησού 

Χριστό 

(Πράξεις η/26- 

38). 

Και τότε θα 

δοξάσεις τον Θεό, γιατί έπεσε στα 

χέρια σου αυτό το μικρό φυλλάδιο. 

Εύχομαι να το κάνεις 

Ο Ορέστης Λάσκος, ένας σύγχρονος 

ποιητής ζωντανεύει πνευματικές 

αξίες. Ένα από τα καλλίτερα 

ποιήματά του είναι το «ΤΑΜ 

ΤΑΜ». Παρουσιάζει μια ομάδα 

ανθρώπων που αναζητούσαν την 

χώρα της ευδαιμονίας, μα που 

αργοπορούσαν να την βρουν. 

Όμως συνέχισαν την πορεία ώ- 

σπου μπροστά τους συναντούν 

μια άλλη ομάδα «εξερευνητών» 

με ρούχα ξεσκισμένα, ματωμένα, 

που μάταια και αυτοί έψαχναν 

για εκείνη τη χώρα και πουθενά 

δεν την βρήκαν. Μα οι πρώτοι δεν 

υποχωρούν και συνεχίζουν την α- 

ναζήτηση: «Πότε θα φθάσουμε ε- 

πιτέλους στον «ΤΑΜ ΤΑΜ»; 

Πολύ σωστά ο ποιητής επισημαίνει 

ότι η ονειρεμένη χώρα της 

ευτυχίας, «Τo Ταμ Ταμ» δεν υ- 

πάρχει στην πραγματικότητα και 

οι δρόμοι που ακολουθούν οι άνθρωποι 

για να την βρουν τους ο- 

δηγούν μόνο σε περιπέτειες. 

Είναι ένα όνειρο απατηλό, δεν 

έχει τέλος και αρχή. Η πείρα των 

αιώνων μας πείθει ότι στον κόσμο


ευτυχία είναι κάτι το εφήμερο και 

μικρό. Στη ζωή του κάθε ανθρώπου 

είναι πολύ λίγες οι στιγμές 

της ευτυχίας. Οι άνθρωποι θεωρούν 

μερικούς συνανθρώπους 

των ευτυχισμένους ενώ στην 

πραγματικότητα συμβαίνει το α- 

ντίθετο. Είναι λαθεμένοι όπως οι 

δρόμοι που ακολουθούν. Πολλοί 

είναι εκείνοι που πίστεψαν ότι το 

χρήμα, η οικονομική 

άνεση, θα φέρει την 

ευτυχία. 

Και βάδισαν σε 

όλη τους τη ζωή 

αυτό το δρόμο χωρίς 

όμως να φτάσουν 

στο ποθητό αποτέλεσμα. 

Άλλοι αναζήτησαν 

την ευτυχία 

στην δόξα. Μόχθησαν 

να ανέβουν ψηλά, να δοξασθούν. 

Και αυτοί μάταια.. Είναι 

άλλοι που την ψάχνουν στην ανέμελη 

ζωή των απολαύσεων. Μα 

και αυτοί δεν φτάνουν ποτέ. Ο 

αιώνας μας την αναζήτησε στη λεγόμενη 

καταναλωτική κοινωνία. 

Την ευτυχία μπορούμε να την 

βρούμε μόνον στην σφαίρα του 

πνεύματος. Οι πραγματικά ευτυχισμένοι 

είναι μόνον οι γνήσιοι 

χριστιανοί. «Κάλλιον το ολίγον 

του δικαίου παρά ο πλούτος των 

ασεβών» αναφωνεί ο ψαλμωδός. 

Και οι συχνές αυτοκτονίες εκατομμυριούχων 

επικυρώνουν την 

αλήθεια των λόγων του Δαβίδ. 

Υπάρχουν χριστιανοί που είναι 

πανευτυχείς μέσα στην φτωχική 

καλύβα τους. 

Δεν είναι τα εξωτερικά γεγονότα 

που εξασφαλίζουν την ευτυχία. 

Είναι ο Χριστός 

που κάνει τον άνθρωπο 

που τον δέχεται 

στην καρδιά του, 

ευτυχισμένο, και κανείς 

δεν μπορεί να 

του την αφαιρέσει 

ούτε πείνα, ούτε 

θλίψη, ούτε διωγμός, 

γιατί «δεν έχομεν 

πόλιν μένουσα 

εδώ, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν». 

Σαν ευχή στους αναγνώστες 

μας θέλουμε να δώσουμε το εδάφιο 

13 του ιβ κεφαλαίου του Εκκλησιαστή: 

«Φοβού τον Θεόν και 

φύλαττε τας εντολάς αυτού. Ε- 

πειδή τούτο είναι το παν του ανθρώπου». 

Μην ψάχνεις στα λασπόνερα 

του κόσμου για ευτυχία. 

Μόνον στο καθαρό νερό που είναι 

ο Ιησούς Χριστός!!


Ο περίφημος Ευαγγελιστής 

Μούντη έλεγε, «Πιστεύω ότι πολλοί 

χριστιανοί εξαπατώνται από 

τον Σατανά σχετικά με την βεβαιότητα 

της σωτηρίας τους, διότι 

δεν δέχονται τον Θεό κατά τον 

Λόγο του που λέγει ότι: «όστις πιστεύει 

εις τον Υιόν, έχει ζωήν αιώνιον» 

(Ιωάν. γ/36). Το κεντρικό 

θέμα της Α΄. επιστολής του Ιωάννου 

βρίσκεται 

στο κεφάλαιο 

ε/13 το οποίον 

λέγει: «Ταύτα 

έγραψα προς ε- 

σάς τους πιστεύοντας 

εις 

το όνομα του 

Υιού του Θεού, 

διά να γνωρίζετε ότι έχετε ζωήν 

αιώνιον, και διά να πιστεύητε εις 

το όνομα του υιού του Θεού». Έ- 

τσι η πίστη μας δεν στηρίζεται εις 

τα αισθήματά μας, αλλά εις ε- 

κείνα που λέγει ο Θεός. Όταν στηριζόμεθα 

πρώτα στον Λόγο του 

Θεού, αποκτούμε κατόπιν την συναίσθηση 

της βεβαιότητας. 

Ένας πιστός χριστιανός ήταν 

φορτωμένος με ένα σακί πατάτες. 

Κάποιος άπιστος τον ρώτησε, 

«Πώς γνωρίζεις ότι είσαι σωσμένος;». 

Ο Χριστιανός προχώρησε 

λίγα βήματα και αφού άφησε το 

σακί να πέσει, απάντησε: «Πώς 

γνωρίζω ότι έπεσε το σακί;». «Υποθέτω 

ότι το γνωρίζεις διότι α- 

λάφρωσες από το βάρος του φορτίου 

σου» απάντησε ο άπιστος. 

«Ακριβώς είπε ο Χριστιανός, 

με τον ίδιο τρόπο γνωρίζω ότι είμαι 

σωσμένος. 

Μου έφυγε το 

αίσθημα της ε- 

νοχής για τις α- 

μαρτίες μου 

διότι βρήκα ειρήνη 

και ανάπαυση 

εις τον 

Κύριό μου και 

Σωτήρα Ιησού Χριστό με το γεγονός 

ότι πίστεψα απλώς στον Λόγο 

Του». Είναι τραγικό να αμφιβάλλει 

κανείς εις τον Λόγο του Θεού, 

όστις διακηρύττει ότι ο πιστεύων 

εις τον Ιησού Χριστόν έχει σωτηρία 

και αιώνια ζωή! 

«Όσοι δε εδέχθησαν Αυτόν εις 

αυτούς έδωκεν εξουσίαν να γίνωσι 

τέκνα Θεού, εις τους πιστεύοντας 

εις το όνομα αυτού» (Ιωάν. 

α/12).


Φίλε μας άφησε τον Θεό να 

σου δείξει ποιος πραγματικά είσαι. 

Αναγνώρισε ότι είσαι αμαρτωλός 

και έχεις ανάγκη από το έ- 

λεος του Θεού. 

Δέξου με πίστη το έργο που έ- 

κανε για σένα ο Χριστός στο 

σταυρό. 

Πίστεψε ότι το αίμα που χύθηκε 

στο Γολγοθά, καθάρισε και 

τις δικές σου αμαρτίες. Ζήσε με τη 

βοήθειά Του μια ζωή σύμφωνη με 

το θέλημά Του και τότε δεν θα 

φοβάσαι. 

Θα ήθελα να μιλήσω για ένα 

δράμα που συνέβηκε στο δρόμο. 

Πάντως δεν πρόκειται για κανένα 

σοβαρό δυστύχημα 

απ’ αυτοκίνητο, 

αλλά για 

ένα δράμα που 

ξετυλίχθηκε εδώ 

και πολλούς αιώνες 

σε ένα δρόμο 

που κατέβαινε από τα Ιεροσόλυμα 

στην Ιεριχώ και που τις λεπτομέρειες 

μας τις διηγείται ο Κύριός 

μας Ιησούς Χριστός στην 

τόσο γνωστή παραβολή του Καλού 

Σαμαρείτη (Λουκ. ι/30-36). 

Ποιος δεν άκουσε για το δυστύχημα 

εκείνο που έπεσε στα χέρια 

των ληστών, που τον απογύμνωσαν 

και τον άφησαν μισοπεθαμένο 

στη μέση του δρόμου. Ο 

δυστυχισμένος έμεινε στη θέση 

αυτή ώσπου έφτασε ο καλός Σαμαρείτης. 

Για ποιόν λοιπόν 

θέλησε να μιλήσει 

ο Κύριος 

στην παραβολή 

αυτή, που ο κύριος 

σκοπός της 

ήταν να λύσει την 

απορία του νομικού «Και ποιος 

είναι ο πλησίον μου;». 

Ο πλησίον; Αλλά εκείνος που έ- 

καμε έλεος, φυσικά. Μια φορά α- 

κόμη: Ποιος είναι; Μπορούμε να 

του δώσουμε ένα όνομα; Είναι όν 

πραγματικό ή μυθικό; Να τι χρειάζεται 

να μάθουμε. Πρώτα από 

όλα όμως ποιος είναι ο πληγωμένος; 

Δεν μας είναι γνωστό το ό- 

νομά του, ούτε η κοινωνική του


θέση. Ήταν απλώς ένας άνθρωπος. 

Ήταν πλούσιος ή φτωχός; Καλός 

ή κακός; Το αγνοούμε. Ά! Πως 

ο Χριστός ξέρει να κάνει ανάγλυφα 

τα πρόσωπα για τα οποία 

μιλάει! Λίγο τον ενδιαφέρει η 

τάξη, ο πλούτος, η κοινωνική 

θέση και η ηθική κατάσταση. Ή- 

ταν ένας άνθρωπος αυτό αρκεί. 

Αυτός ο άνθρωπος μήπως δεν 

είναι η εικόνα όλων των άλλων; 

Μικρών και μεγάλων; Καλών και 

κακών; Ναι, δεν είμαστε τίποτε 

άλλο παρά άνθρωποι. 

Με τις 

φιλοδοξίες, 

τους αγώνες 

και την πάλη 

μας, με τα 

πάθη και τις α- 

δυναμίες μας, 

τις ελπίδες και 

τους φόβους μας, είμαστε άνθρωποι….. 

Άνθρωποι που κατεβαίνουμε!.... 

σαν αυτόν της παραβολής 

μας. Πραγματικά η ζωή είναι 

μια κατηφοριά, που ξεκινάει από 

την κούνια και περνώντας από α- 

πογοητεύσεις πολλές, από μεγάλους 

αγώνες και πολλά «γιατί», 

φτάνει στον τάφο. 

Στο κατηφόρισμα αυτό, όλοι 

μας πέφτουμε στα χέρια αυτών 

που λέγονται «λησταί». Τους συναντήσαμε 

από τα πρώτα μας 

χρόνια, μας ξεγυμνώνουν από την 

πίστη και την ηθική ζωή, και μας 

αφήνουν καταπληγωμένους καταμεσής 

του δρόμου της ζωής. Το 

όνομά τους είναι: αμφιβολία, δυσπιστία, 

υπερηφάνεια, ψέμα, ε- 

γωϊσμός, φόβος και άλλα παρόμοια. 

Ο άνθρωπος δεν είναι παρά έ- 

νας δυστυχισμένος τραυματισμένος. 

Ένα θύμα της αμαρτίας. Και 

είναι αδύνατο να 

βοηθήσει τον ε- 

αυτό του, σαν τον 

πληγωμένο ε- 

κείνο που τον είχαν 

εγκαταλείψει 

στο δρόμο, να κολυμπάει 

στο αίμα 

του. 

Αναγνώρισες τον εαυτό σου, 

αδελφέ μου, στο πρόσωπο αυτό 

της παραβολής δεν είσαι συ ο ί- 

διος που κατεβαίνει; Αυτός ο νικημένος, 

ο ανίσχυρος μπροστά 

στην αμαρτία και το κακό; Αυτός 

ο κατατραυματισμένος, ο ετοιμοθάνατος 

από την πάλη της ζωής; 

Αυτός που υποφέρει και που αργοπεθαίνει; 

Και στέκεις εκεί, μόνος σου, α- 

δύνατος και αβοήθητος; Ποιος


λοιπόν σε σκέπτεται; Ποιος μπορεί 

να μαντεύσει την αγωνία της 

ψυχής σου; Ποιός βλέπει τις αιμόφυρτες 

πληγές της καρδιάς σου; 

Στο δρόμο του εγκαταλελειμμένου 

προχωράνε δύο άνθρωποι…. 

Επί τέλους! Να η βοήθεια! 

Γιατί ασφαλώς θα τον βοηθήσουν. 

Θα τον πλησιάσουν, θα τον 

περιποιηθούν, θα 

τον σηκώσουν… Και 

όμως, όχι! Ένας, έ- 

νας περνούν…. γυρνώντας 

το πρόσωπο 

από την άλλη μεριά. 

Μια τέτοια περίπτωση 

δεν τους κινεί 

το ενδιαφέρον. 

Νομίζουν ότι έχουν 

κάτι καλύτερο να κάνουν. Αυτοί ί- 

σως πηγαίνουν στον Ναό για να 

προσφέρουν τις θυσίες τους και 

τα δώρα τους. Γιατί να χάσουν τον 

καιρό τους να βοηθήσουν ένα 

που τον λυπούνται, φυσικά, μα, 

που δεν το βρίσκουν αναγκαίο να 

ασχοληθούν μαζί του. 

Και ένας τρίτος που περνάει. 

Είναι Σαμαρείτης. Δηλαδή άνθρωπος 

περιφρονημένος από τους 

Ιουδαίους που δεν ήθελαν να έ- 

χουν καμιά σχέση μαζί του. Ποιός 

είναι αυτός ο Σαμαρείτης; 

Η Αγία Γραφή, που είναι τόσο 

φειδωλή σε λεπτομέρειες, δεν 

παραλείπει όμως να περιγράψει 

καμιά τέτοια σκηνή όταν πρόκειται 

για την σωτηρία μας. Ο περιφρονημένος 

και άγνωστος ξένος 

ταξίδευε και αυτός. Περνούσε 

από εκεί…. σιμά από τον δυστυχισμένο. 

Τον είδε, σταμάτησε, πλησίασε, 

τον κοίταξε και κατασυγκινημένος 

έδεσε τις 

πληγές του τραυματισμένου 

και τις έ- 

πλυνε με λάδι και 

κρασί. Και σαν τελείωσε 

τις πρώτες 

αυτές βοήθειες, τον 

φόρτωσε στο ζώο 

του και τον πήγε στο 

πανδοχείο. 

Ποιός είναι αυτός ο Καλός Σαμαρείτης; 

Τον μαντέψατε, έτσι; Ο 

άγνωστος και περιφρονημένος 

ξένος, που ο δρόμος του διασταυρώνεται 

με τον δικό μας, το ευγενικό 

και συμπονετικό Πρόσωπο, 

που η καρδιά του συγκινείται για 

λογαριασμό μας, ο Σωτήρας που 

μας πλησιάζει, που χύνει στις 

πληγές μας το λάδι του Πνεύματός 

του και το πλούσιο κρασί της 

Χάρης Του, χρειάζεται να σας πω 

το όνομά του; ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙ- 

ΣΤΟΣ.


Είναι Αυτός που και τη στιγμή 

αυτή πλησιάζει σε κάθε δυστυχία 

και σε κάθε πόνο. Είναι Αυτός που 

σου δίνει το χέρι Του για να σε 

βοηθήσει στη ζωή. 

Άφησέ Τον, αδελφέ μου, να 

φροντίσει για σένα. Είσαι μοναχός, 

τσακισμένος από τον πόνο 

σου, και ο θάνατος φτερουγίζει 

από πάνω σου σαν μαύρο γεράκι. 

Μη χάνεις το θάρρος σου! Σήκωσε 

τα μάτια ψηλά! Άκουσε την 

φωνή Του που σε κράζει! Να, το 

θείο Του χέρι, που δένει κι’ όλας 

τις πληγές σου. 

Ο Θεός Ξένος 

άφησε την 

δόξα του ουρανού, 

για σένα. 

Ήρθε στο 

δρόμο σου, στο 

δρόμο της δυστυχίας 

και του 

πόνου. Σε πλησίασε. Θέλει να γιατρέψει 

την καρδιά σου, να ξαναφτιάξει 

τη ζωή σου, να ανανεώσει 

ολόκληρο το είναι σου. Θέλει να 

σε μπάσει στη μακάρια συντροφιά 

των λυτρωμένων, εκείνων 

που σώθηκαν, και που ξέρουν ότι 

ύστερα, όταν έλθει ο ορισμένος 

καιρός, θα ξανάρθει πάλι σύμφωνα 

με την υπόσχεσή Του, για 

να σε πάρει σε μια άλλη ουράνια 

κατοικία, εκεί που βασιλεύει μονάχα 

ανάπαυση χαρά και ευτυχία 

παντοτινή. 

Αγαπητέ αναγνώστη, ο Ιησούς 

Χριστός, ο καλός Σαμαρείτης, είναι 

ο πλησίον σου. Θέλησε και έ- 

γινε άνθρωπος σαν και σένα για 

να μπορέσει να σε πλησιάσει. Να 

σε γιατρέψει και να σε σώσει ολοκληρωτικά. 

Θέλεις να έλθεις σ’ 

Αυτόν; Με μια θερμή προσευχή, 

τώρα αυτή τη στιγμή, δεν του α- 

νοίγεις την καρδιά σου; 

Αν το κάνεις αυτό, φίλε μου, 

τότε θα γνωρίσεις 

την πραγματική 

ευτυχία, 

τη χαρά και την 

ανάπαυση στη 

ζωή σου. Ο Ί- 

διος μας προσκαλεί: 

«Έλθετε 

προς Με, πάντες οι κοπιώντες 

και πεφορτισμένοι, και Εγώ 

θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον 

ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε 

απ’ Εμού, διότι είμαι πράος και 

ταπεινός την καρδίαν και θέλετε 

ευρεί ανάπαυσιν εις τας ψυχάς 

σας» (Ματθ. ια/28-29).


Ευτυχής είναι ο άνθρωπος που 

έχει μάθει το μεγάλο μάθημα της 

σιωπής και που δεν χάνει την ηρεμία 

του ακόμη και όταν αδικείται! 

Επειδή όμως είμαστε πάντοτε έ- 

τοιμοι να μιλήσουμε απότομα σε 

απάντηση άδικης ίσως εναντίον 

μας παρατηρήσεως ή κάποιου ε- 

λέγχου, θα πρέπει 

να θυμηθούμε 

το παράδειγμα 

που μας 

άφησε ο Κύριός 

μας. Ο απόστολος 

Πέτρος λέγει γι’ 

Αυτόν, «όστις 

λοιδορούμενος 

δεν αντελοιδόρει, πάσχων δεν η- 

πείλει, αλλά παρέδιδεν εαυτόν 

εις τον κρίνοντα δικαίως» (Α΄.Πέτρου 

β/23). 

Το εδάφιο αυτό δίνει στον καθένα 

μας ένα σοφό και πολύ σοβαρό 

μάθημα. Από ένα σύγγραμμα 

ενός σοφού λέει το εξής: 

«Πόσα πράγματα και έργα χάνονται 

ένεκα μιας λέξης! Καυγάδες 

ακόμη και εγκλήματα από μια 

λέξη. Ηρέμησε, διατήρησε την 

ψυχραιμία σου, ησύχασε, και αν 

σε ραπίσουν στη μία σιαγόνα σου 

εσύ στρέψε και την άλλη. Μην 

σκέπτεσαι την φήμη σου, γιατί 

αυτή βρίσκεται στα χέρια του 

Θεού. Αν θελήσεις να δώσεις συνέχεια 

στην αδικία που σου συνέβη, 

απλώς να διαιωνίσεις μια 

κατάσταση θλιβερή. Έχεις παρεξηγηθεί; 

Άφησε 

τη λύση σε Εκείνον. 

Εκείνος θα 

φροντίσει για 

σένα. Σ’ έχουν α- 

δικήσει; Όλα θα 

διορθωθούν, αν 

θα θελήσεις να 

μείνεις υποχωρητικός, 

ταπεινός, ευγενικός. Ζήτησε 

από τον Θεό να σε διατηρήσει 

σε πλήρη ειρήνη, κάρφωσε το 

βλέμμα σου σε Εκείνον. Απόφυγε 

να πεις έστω και λέξη προκλητική 

ή κάτι που θα δώσει αφορμή για 

συζήτηση ή παρεξήγηση. Ηρέμησε 

και κοίταξε τη δουλειά σου. 

Τα χείλη μας είναι που θα φανερώσουν 

κατά πόσο είμαστε πράγματι 

χριστιανοί. 

Ο απόστολος Παύλος υπενθυμίζει 

στον Τιμόθεο ότι «ο δούλος


του Κυρίου δεν πρέπει να μάχεται» 

(Β΄. Τιμοθέου β/24). 

Αλλού πάλι η Αγία Γραφή μας 

πληροφορεί ότι όταν ο αρχιερέας 

κατηγόρησε ψευδώς τον Ιησού, Ε- 

κείνος «εσιώπα και δεν απεκρίθη 

ουδέν» (Μάρκου ιδ/61). 

Κάτω λοιπόν από το φως αυτών 

των δεδομένων και προτροπών, 

θα είναι πράξης σοφή αν 

στην προσευχή μας θυμούμαστε 

και τα εξής λόγια του ψαλμωδού: 

«Βάλε, Κύριε, φυλακήν εις το 

στόμα μου, φύλαττε κλειστάς τας 

θύρας των χειλέων μου» (Ψαλμός 

ρμα/3). 

Τώρα καθώς διαβάζεις αυτά τα 

λόγια μην απορρίψεις την χάρη 

του Χριστού που σου προσφέρεται 

δωρεάν, άνοιξε την καρδιά 

σου σ’Αυτόν και με μετάνοια και 

πίστη δέξου Τον Σωτήρα σου και 

όλα τα άλλα θα διορθωθούν. 

Ας ζητήσουμε ο Κύριος να μας 

βοηθήσει, να ζούμε όπως Εκείνος 

θέλει και να είμαστε έτοιμοι!! 

Κάποτε ένας εργάτης του 

Ευαγγελίου κινούμενος από α- 

γάπη, έκανε γεύμα σε μερικούς 

φτωχούς ανθρώπους που δεν είχαν 

σπίτι, και δεν είχαν κανέναν 

να ενδιαφέρεται γι’ αυτούς. Αφού 

τελείωσε το γεύμα και πλήρωσε, 

σηκώθηκε να φύγει. Πήγε να πάρει 

το καπέλο του, και είδε ότι του 

το είχαν γεμίσει με αποφάγια, για 

να τον πειράξουν. Μόλις το είδε 

αυτό θύμωσε πάρα πολύ. Θυμωμένος 

όπως ήταν ανέβηκε σε μια 

καρέκλα και άρχισε να τους ελέγχει 

για την αχαριστία τους αυτή. Ο 

καθένας όμως από τους ανθρώπους 

αυτούς έβλεπε ότι αυτά τα 

έλεγε με μεγάλη αγανάκτηση με 

μεγάλο θυμό. 

Ενώ μιλούσε, τα λόγια που είχε 

γράψει ο απόστολος Παύλος 

στους Κορινθίους, ότι: «Η αγάπη 

μακροθυμεί, αγαθοποιεί,…. Δεν 

παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το 

κακόν….. Πάντα ανέχεται, πάντα 

πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υ- 

πομένει» (Α΄. Κορινθ. ιγ/4-7). Κάτι 

του έλεγε μέσα του ότι η συμπεριφορά 

του εκείνη τη στιγμή δεν 

ήταν σύμφωνη με τον Λόγο του


Θεού. Δεν ήταν διαγωγή χριστιανού 

αφιερωμένου εις το έργο του 

Ευαγγελίου. Το Πνεύμα το Άγιον 

τον έλεγξε. Ο θυμός του έφυγε, 

και ο έλεγχος μεταβλήθηκε σε μετάνοια. 

Δεν έχασε καιρό. Α- 

μέσως απολογήθηκε 

στους ανθρώπους αυτούς. 

Τους είπε ότι με 

το θυμό του λύπησε 

τον Κύριό Του. Τους 

ζήτησε να τον συγχωρήσουν 

για τα λόγια που τους 

είπε. Και τους παρακάλεσε να ξανάλθουν 

και πάλι σε δεύτερο 

γεύμα. Μετά με ώθηση του Αγίου 

Πνεύματος τους κήρυξε την οδόν 

της σωτηρίας διά της θυσίας του 

Ιησού Χριστού την οποίαν πολλοί 

από αυτούς την δέχθηκαν και έ- 

καναν τον Χριστό προσωπικό τους 

Σωτήρα και αρχηγό στη ζωή τους. 

Η αγάπη πάντα ανέχεται, πάντα 

υπομένει. 

Είναι ε- 

κείνη που 

κερδίζει την 

καρδιά του 

αμαρτωλού 

για τον Χριστό. 

Όλα τα 

άλλα μέσα είναι δυνατόν να αποτύχουν, 

όχι όμως και η αγάπη. Η 

αγάπη είναι η θαυματουργός δύναμη 

που ο Θεός έχει βάλει μέσα 

στην καρδιά του χριστιανού για 

να κερδίζει ψυχές. 

Μια κυρία ανησυχούσε, και 

δεν είχε άδικο να ανησυχεί, για 

την στάση του συζύγου της, που 

είχε απέναντι στο Λόγο του Θεού. 

Δεν είναι κακός, μας έλεγε, αλλά 

εντελώς αδιάφορος. Δεν ξέρω 

πώς να τον κάνω να διαβάζει τη 

Βίβλο, που δεν θέλει ούτε να α- 

κούει γι’ αυτήν. 

Λένε πως δεν υπάρχουν χειρότεροι 

κουφοί από εκείνους που 

δεν θέλουν να ακούσουν. Και ε- 

κείνοι που δεν θέλουν να ακούσουν 

τον Λόγο του Θεού, βρίσκουν 

πάντοτε χίλιες δυο προφάσεις, 

για να δικαιολογήσουν τη 

στάση τους αυτή. 

Σ’ αυτή την περίπτωση είναι ε- 

ντελώς ματαιοπονία να συζητήσει 

κανένας μαζί τους. Γενικά οι συζητήσεις 

έχουν ένα σκοπό. Να θερμάνουν 

και να εξεγείρουν τα


πνεύματα. Για να μπορέσει κανείς 

να ξυπνήσει το ενδιαφέρον ενός 

αδιάφορου, δυο τρόποι αποτελεσματικοί 

υπάρχουν. Πρώτα – 

πρώτα η προσευχή. «Πολύ ισχύει 

η δέησις του δικαίου ενθέρμως 

γινομένη», λέγει ο Ιάκωβος εις το 

ε΄. κεφάλαιο 16 εδάφιο. 

--Μόνο με τα γόνατα θα μπορέσετε 

να φέρετε, κυρία μου, τον 

σύζυγό σας στον Θεό. Να είσθε δε 

εκ των προτέρων πεπεισμένη ότι 

ο Θεός θα εισακούσει 

την προσευχή 

σας. Και 

όταν σας το 

λέγω αυτό, βασίζομαι 

πάνω 

σε τρεις δηλώσεις 

του Λόγου 

του Θεού. 

1). «Ο Θεός θέλει να σωθώσι 

πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν 

εις επίγνωσιν της αληθείας» 

(Α΄. Τιμοθέου β/4). 

2). «Δεν βραδύνει ο Κύριος την 

υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται 

τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί 

εις ημάς, μη θέλων να 

απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες 

να έλθωσιν εις μετάνοιαν» (Β΄. 

Πέτρου γ/9). 

3). «Και ότι αν ζητήσετε εν τω 

ονόματί μου, θέλω κάμει τούτο, 

διά να δοξασθή ο Πατήρ εν τω 

Υιώ» (Ιωάννου ιδ/13). 

Βασισθείτε λοιπόν, κυρία μου, 

πάνω σ’ αυτές τις διαβεβαιώσεις 

του Λόγου του Θεού και προσευχηθείτε 

με πίστη. Ο Θεός θα εισακούσει 

την προσευχή σας. Δεν 

λέγω ότι θα την εισακούσει αμέσως, 

θα την ακούσει όμως στην 

ώρα Του. 

** 

Θα σας διηγηθώ γι’ αυτό μια 

αυθεντική ιστορία 

μιας ηλικιωμένης 

μητέρας, 

που για 

πολλά χρόνια 

προσευχόταν 

για την σωτηρία 

του παιδιού 

της, ενός ακόλαστου ναύτη, που 

αγαπούσε το κρασί, το χαρτοπαίγνιο 

και τις ηδονές του κόσμου. 

Σε ένα λοιπόν ναυάγιο, το καράβι 

πάνω στο οποίο υπηρετούσε, 

βούλιαξε. Μέσα στη θάλασσα 

που βρέθηκε ο ναύτης, κατόρθωσε 

να κρατηθεί σε μια σανίδα, 

πάνω στην οποία είχαν πιαστεί 

και άλλοι ναυαγοί, και ιδιαίτερα 

ένας από τους συντρόφους 

του, που ήταν χριστιανός. Αυτός ο 

τελευταίος κατόρθωσε να διασωθεί 

και ύστερα από λίγο καιρό,


του έλαχε το θλιβερό καθήκον να 

αναγγείλει στη δύστυχη μητέρα 

την απώλεια του παιδιού της. 

Ενώ την εξιστορούσε το ναυάγιο, 

η φτωχή γυναίκα τον ρώτησε 

με αγωνία: 

--Ποιά ήταν τα τελευταία αισθήματα 

του γιου μου; Λυπήθηκε 

για την περασμένη άσωτη ζωή 

του; Προσευχήθηκε στον Θεό; 

--Αλλοίμονο! Της απάντησε ο 

ναύτης. Δεν 

θα ήθελα να 

παρηγορήσω 

τη λύπη σας 

με ανώφελες 

αυταπάτες. 

Τα τελευταία 

λόγια του 

γιου σας ήταν 

βλασφημίες και κατάρες. 

Η δυστυχισμένη γυναίκα κατέβασε 

το κεφάλι, ένωσε τα χέρια 

της και έμεινε επί πολύ σιωπηλή. 

Έπειτα, αφού σήκωσε το κεφάλι, 

τον κοίταξε στα μάτια και του 

είπε: 

Εάν το παιδί μου δεν θέλησε 

να γυρίσει στον Θεό όσο βρισκόταν 

έξω από το νερό, όμως, χωρίς 

αμφιβολία, πιστεύω ότι θα γύρισε 

όταν βρέθηκε μέσα στο νερό. 

Πιστεύω ότι σώθηκε, γιατί προσευχόμουν 

γι’ αυτόν πάντοτε. 

Ύστερα από πολλούς μήνες κάποιος 

ξένος, ακτινοβολώντας από 

χαρά, κτυπούσε την πόρτα της. 

Μόλις του άνοιξε, η δύστυχη μητέρα, 

έβαλε μια φωνή και έπεσε 

στην αγκαλιά του. Ήταν ο γιος 

της! Είχε περισυλλεγή με πολλούς 

άλλους ναυαγούς και είχε μεταφερθεί 

σε ένα μακρινό λιμάνι σε 

κατάσταση τελείας αμνησίας. 

Όταν επανέκτησε το μνημονικό 

του, του ε- 

πανήλθε στη 

μνήμη το τι του 

είχε συμβεί, τη 

στιγμή που τον 

κατέπιναν τα 

κύματα. 

Όταν βρέθηκε 

τόσο κοντά 

στον θάνατο, ξαναπέρασε 

από μπροστά του, σε μερικά δευτερόλεπτα, 

όλη η περασμένη του 

ζωή. Μπροστά στον κίνδυνο του 

πνιγμού του, φώναξε προς τον 

Θεό ζητώντας την βοήθειά Του. Ύ- 

στερα έχασε τις αισθήσεις του. 

Συνήλθε σε ένα άγνωστο νοσοκομείο. 

Πήρε τότε την απόφαση 

να ζήσει μια καινούργια ζωή. Θυμήθηκε 

τα λόγια που του έλεγε η 

μητέρα του. Κατάλαβε ότι το 

αίμα του Ιησού Χριστού τον καθάρισε 

από όλες του τις αμαρτίες.


Πλησίασε τον Σωτήρα διά της πίστεως 

και έγινε ένας ευσυνείδητος 

χριστιανός. Η προσευχή της 

μητέρας του εισακούσθηκε, δεν 

πήγε χαμένη. 

Ο δεύτερος τρόπος, για να φέρετε 

έναν αδιάφορο στην πίστη, 

είναι η ζωή σας. 

Εάν είναι λίγοι εκείνοι που διαβάζουν 

την Βίβλο, είναι όμως 

πολύ 

περισσότεροι 

εκείνοι 

που 

διαβάζουν, 

σαν από 

μέσα 

από ανοικτό βιβλίο, τη ζωή αυτών 

που διατείνονται ότι γνώρισαν 

και αγαπούν τον Χριστό, και λένε 

πως είναι δικοί του. Ο φίλος σας, 

ο γνωστός σας, ο γείτονάς σας, θα 

πιστέψει πολύ ευκολότερα και 

χωρίς πολλά λόγια, όταν βλέπει 

σε σένα μια βαθιά, αληθινή και 

πραγματική χριστιανική ζωή. Ώ- 

στε για να ξυπνήσει το ενδιαφέρον 

ενός αδιάφορου και να πιστέψει, 

ένας τρόπος είναι η ένθερμος 

προσευχή και ο άλλος το παράδειγμά 

μας, η αγία ζωή μας. 

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός 

στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου α- 

φού είπε στους μαθητάς του, ότι 

αυτοί είναι το αλάτι της γης και το 

φως του κόσμου, τους λέγει μετά: 

«Έτσι να λάμψη το φως σας (η 

ζωή σας) μπροστά στα μάτια των 

ανθρώπων για να βλέπουν τα 

καλά σας έργα και να δοξάσουν 

τον πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς» 

(Ματθαίου 

ε/16). 

Και ο απόστολος 

Πέτρος εν Πνεύματι Α- 

γίω γράφει στην Α΄. ε- 

πιστολή του και συνιστά 

στους πιστούς: 

«…..να έχουν καλήν 

την διαγωγήν των μεταξύ 

των απίστων, ίνα, ενώ τους 

καταλαλούν ως κακοποιούς, όταν 

δουν τα καλά τους έργα να δοξάσωσι 

τον Θεόν» (Α΄. Πέτρου 

β/12). 

Αγαπητέ φίλε, χριστιανός δεν 

είναι εκείνος που λέει με τα λόγια 

ότι είναι, αλλά αυτός που φανερώνει 

στη ζωή του τη ζωή του Χριστού, 

την οποίαν ζει διά της ενώσεώς 

του με Αυτόν, και της δυνάμεως 

που παρέχει στη ζωή του Ε- 

κείνος (Γαλάτες β/20).

Ta Kala Nea - March 2024

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?